دوستان عزیز
با سلام
لطفا پرسشهای راجع به کیهان شناسی و اختر فیزیک را در این تاپیک مطرح کنید
ممنون
دوستان عزیز
با سلام
لطفا پرسشهای راجع به کیهان شناسی و اختر فیزیک را در این تاپیک مطرح کنید
ممنون
ویرایش توسط Ehsan : 01-17-2013 در ساعت 11:55 PM
2215, Arta.kh, Astronomy-sun, bahare akbarie, berjis93, elman, fatemeh.zar, Hooman, ingenious, javadstar76, mahsa, Mat, melika bidabadi, mjaasgari, Mojtaba.M, moonlight13, mostafa2018, nakhodaye aseman, neda vardast, p.i.w, pam pam, Parnia Shokri, parvin, r.soltanikhah, reza3000, rostam, Saeed Jafari, safavico, sasan20oo20, shahrahan, shahrzad.b.m, skynight, subaro, tileiran, فائزه معتضدیان, مبین سبزواری, محمد اسلامی سرای, محمد سروش, محمدرضا صادقیان, zahra H, Zahra Shakeeb, امیرعلی, حسین زارعی, رویا افشار, رخساره روشنی, شادي شهراييني, شعری
تا اونجایی که من از اختر فیزیک مقدماتیه یادمه هسته هلیوم دو مثبت میشد گاما!!!!
البته زیاد مطمئن نیستم
ویرایش توسط stargazer : 12-16-2012 در ساعت 04:12 PM
اصلا درگیر ِ این هم کاریتونم!!!!!
فکر کنم اولین گام رد ِ این استدلال ِ سفسته آمیز ِ گوی و لوله و یا میله ی صلب هستش:
این استدلال از این جا ناشی میشه که سرعت ِ نور این قدر زیاد هستش که ما زمان رو حس نمی کنیم. بگذارید کامل روشنتون کنم: همون مثال ِ میله رو در نظر بگیرید: یک میل گرد در نظر بگیرید به طول ِ یک سال ِ نوری. یک ضربه به یک سرش می زنید. سوال اینه که اون سرش کی حس می کنه؟ جواب اینه که دست ِ پایین یک سال ِ دیگر! چرا؟ چون چه چیزی باعث میشه ضربه ی ما منتقل بشه؟ ارتعاش ِ اتمها! ارتعاش ِ اتمها به خاطر ِ چی هستش؟ کنشهای الکترومغناطیسی بین ِ اتمهای میلگرد. کنشهای الکترومغناطیسی با چه سرعتی منتشر می شند؟ ماکسول به این سوال جواب داده: سرعت ِ نور!!
پس اون سر ِ میله دست ِ پایین ِ بعد از یک سال می تونه حس کنه. اما چرا دست ِ پایین؟ چون کنش ها همگی در راستای میله نیستند و این سرعت رو کم می کنه.همون طور که گفتم سفسته ی این استدلال از این جا ناشی می شه که برای فواصل ِ کوتاه این زمان خیلی کمتر از آستانه ی حس ِ ماست.
این حرفهایی که زدم منجر به این نتیجه می شه که ما جسم ِ صلب ِ کامل نداریم! به این ترتیب اثبات می شه که گلوله ی ته ِ میله یک سال ِ بعد بیرون می افته (البته باز هم دست ِ پایین یک سال!)
فکر کنم حرفهایی که زدم فعلا این استدلال ِمیله رو کاملا بی اعتبار می کنه. پس کلا از فکر ِ مثال ِ میله و گلوله و اینها بیایید بیرون!!!! استدلال ِ جدید تر بیارید!!!!
(لازمه از کاربر sara shahabi بابت ِ سیو کردن ِ پستهام تشکر کنم که مجبور به دوباره نویسی نشدم!)
یک سر به هوای کوچک در این دنیای بزرگ
ممنون از دوستان و جناب احسان که مسئله رو خوب توضیح دادین.
خب مسئله ضربه به میله گمونم واضح شد. یعنی تا اینجا بنظرم پست و نظر 27 قابل قبولتر میاد. اما منتظر استدلالهای دیگه هم هستیم.
امیدوارم اساتید و دوستان صاحب نظر بیشتر همکاری کنن. (الان که دیگه امتحانا تموم شده )
برگ در انتهاي زوال مي افتد و ميوه در ابتداي کمال … بنگر که چگونه مي افتي ؟!
خوووووووب تاریخ تکرار می شود!
دومین قدم ِ بحث، این استدلال ِ عدم ِ جابه جایی هستش. یعنی این که گفتید سرعت، جابه جایی در زمان هستش و اینجا جابه جایی وجود نداره پس سرعتی هم وجود نداره!
ولی دقیقا یک جابه جایی وجود داره.
بحثش خیلی مفصل هستش سعی می کنم تو چندتا پست جاش بدم.
یک پیش نیاز: معادله ی موج
معادله ای هستش که همه ی امواجی که با سرعت v در فضا منتشر می شند در اون صدق می کنند و همچنین همه ی جوابهایی که در اون صدق می کنند موجی هستند که با سرعت ِ v منتشر می شند!
نیوتن می گفت که گرانش به صورت آنی حس می شه. اصلا در معادلات ِ نیوتن حرفی از معادله ی موج نبود و سرعت ِ جاذبه نبود. ولی در معادلات ِ انیشتین، فضا-زمان می تونه دینامیک باشه.
حالا تا این جا رو داشته باشید تا بگم دینامیک بودن یعنی چی.
یک سر به هوای کوچک در این دنیای بزرگ
همچنان درگیر ِ همکاریتونم......!
دینامیک بودن:
نسبیت ِ عام یک نظریه ی فوقالعاده زیباست! تو نسبیت عام این جوری میشه که خمیدگی ِ فضا-زمان مستقیما به وجود ِ انرژی(درستترش تکانه است) -ماده ربط داده می شه. یعنی به ازای توزیعی از تکانه-ماده در فضا، فضا-زمان شکل می گیریه و هندسه اش تغییر می کنه. یه مثال می تونه روشن کننده باشه: معادله ی نسبیت ِ عام انیشتین در حالت کلی حل نشده ولی می شه با یک سری از ساده سازی ها حلش کرد. یکی از این ساده سازی ها رو شوارتز شیلد انجام داد. شوارتزشیلد فرض کرد که یک کره ی یک نواخت ِ ناچرخان داریم. بعد یک فرض ِ دیگه هم انجام داد که خیلی مهمه: فرض کرد فضا-زمان به حالت پایدار رسیده و با زمان تغییر نمی کنه. بعد یکی از معروفترین حل ها رو انجام داد که به اسم خودش معروفه و در حالت حدی هم به معادلات ِ نیوتن منجر می شه. این که شوارتز شیلد فضا-زمان رو به تعادل رسیده فرض کرده یعنی این که فضا-زمان می تونه با زمان تغییر کنه. یک مثال دیگه بهتره:
حل کِر: تو این حل یک فرض ِ بالا برداشته میشه: کره می چرخه! در این حالت می دونیم که با معادلات نیوتن فرقی ایجاد نمی شه ولی توجه کنید که چرخش باعث ِ یک توزیع انرژی میشه! این توزیع ِ انرژی نهایتا منجر به تغییر در شکل ِ فضا-زمان می شه و اون رو با خودش به چرخش در میاره.
حالا برگردیم به حل ِ شوارتز شیلد: در این حل اگر فرض کنیم فضا-زمان به پایداری نرسیده باشه مجبوریم تغییرش رو با زمان حساب کنیم. یک حالتش این میشه که یک هو اون ماده ی کروی به وجود بیاد. در این صورت فضا-زمان شروع به تغییر می کنه و این تغییر کم کم در تمام جهات پخش می شه و بعد از مدت طولانی به پایداری میرسه.
نکته اینه که تغییرات ِ فضا-زمان در معادله ی موجی با سرعت ِ نور صدق می کنه! یعنی امواج ِ گرانشی با سرعت ِ نور می تونند وجود داشته باشند.
یک سر به هوای کوچک در این دنیای بزرگ
برای بهتر رسوندن ِ منظورم این فایل ِ گیف رو میگذارم این جا ببینید!
تو این فایل فرض کنید یک هو یک جسمی به وجود اومد و فضا-زمان تغییر می کنه!
(این اصلا واقعی نیست و فقط شماتیکی از واقعیته)
فضا زمان اولش متلاتم میشه ولی بعد از مدت ِ طولانی پایدار و ثابت میشه!
حل ِ شوارتز شیلد این حالت ِ پایدار رو به ما میده نه حالت دینامیک!
گرانش ِ نیوتن هم تقریبی از حل ِ شوارتزشیلده که برای همین هم گرانش توش آنی فرض شده!
(ببخشید که یه کم فایلش حجیمه! هر کاری کردم نتونستم کوچیکش کنم)
لینک دانلود
ویرایش توسط Ehsan : 07-19-2011 در ساعت 08:29 PM دلیل: اصلاح ِ لینک
یک سر به هوای کوچک در این دنیای بزرگ
من تازه به نجوم علاقه مند شدم میشه بمن بگوید سیاه چاله چی هست و ماهیت ان چیست؟ و چه اثری در کیهان دارد؟
سلام خانوم الهه .
تعریف سیاه چاله رو یه جایی خوندم و عین اون توی ذهنمه...................امید وارم درست باشه
ستاره ای رمبیده که گرانش سطحی آن به قدری است که حتی نور هم از چنگ اون نمیگریزد.
آقا یه سوال داشتم ....!!!!
ستاره های تپنده به خاطر این که حجم اون ها تغییر میکنه پس روشنیش هم به تناوب تغییر میکنه ولی چرا؟چرا باید حجم یه ستاره تغییر کنه در حالی که هنوز عمر دارد.
ویرایش توسط stargazer : 12-16-2012 در ساعت 04:16 PM دلیل: ادغام
این سرا را سزا بیش از این است ....
اگر یک ستاره چند برابر خورشید باشد و همه سوختش را بسوزاند، ازانجا که یک نیروی جاذبه قوی دارد لذا جرم خودش در خودش فشرده می شود و یک حفره سیاه رنگ مثل یه قیف درست می کند که نیروی جاذبه فوق العاده زیادی دارد طوری که حتی نورهم نمی تواند از ان فرار کند. به اینا میگن سیاه چاله .
اما این حفره ها بر دو نوع هستد. یک نوعشان نمی چرخند لذا انتهای قیف یک نقطه است. در انجا هر جسمی که به حفره مکش شده باشه نابود می شود. اما یه نوع دیگر سیاه چاله نوعی است که در حال دوران است و برای همین ته قیف یه قاعده دارد که به شکل حلقه است. مثل یک قیف واقعی است که تهش باز است. همین نوع سیاه چاله است که میتواند سکوی پرتاب به آینده یا گذشته باشد. انتهای قیف به یک قیف دیگر به اسم سفیدچاله می رسد که درست عکس ان عمل می کند. یعنی هر جسمی را به شدت به بیرون پرتاب می کند. از همین جاست که می توانیم پا به زمانها و جهان های دیگر بگذاریم.
در حال حاضر 1 کاربر در حال مشاهده این موضوع است. (0 کاربران و 1 مهمان ها)