جديد ‌ترين اخبار نجومی

[محمدرضا صادقیان]

سلام...

اين تاپيك جهت اعلام آخرين اخبار مهم نجومي ايجاد شده

لطفآ اخباری که در این تاپیک قرار می دهید ،یا ترجمه خودتان باشد یا اگر از منبع دیگری خبر را استفاده کرده اید ، حتمآ منبع خبر را ذکر کنید

ممنون از تلاش و همراهی همه دوستان

[Astronomy]

تصویری از ساخت آینه بزرگترین تلسکوپ جهان
آینه تلسکوپ عظیم ماژلانی یا GMT ابعادی بسیار بزرگ دارد، با این وجود این آینه 8.4 متری که در درون کوره عظیم و سرخ رنگ دانشگاه آریزونا قالب گیری شده است، دومین آینه از هفت آینه ای است که برای این تلسکوپ بزرگ ساخته می شود.
به گزارش واحد خبر مرکز مطالعات و پژوهش های فلکی ـ نجومی به نقل ازمهر، این آینه در هفته گذشته در لابراتوار آینه سازی زیرزمینی که در زیر زمین فوتبال این دانشگاه واقع شده، قالب گیری شد. متخصصان برای شکل دادن به الگوی بدون مرکز این آینه، 21 تن شیشه بوروسیلیکات را تا هزار و 170 درجه سیلسیوس حرارت داده و آن را با تکنیک چرخش کوره ای به شکل لانه زنبوری درآوردند.

سلولهای شیشه در این الگو توخالی هستند و به این شکل وزنی کمتر داشته و سرد کردن آن ساده تر و میزان اعوجاج حرارتی در آن کاهش پیدا می کند.
بر اساس گزارش نیوساینتیست، تلسکوپ عظیم ماژلانی با داشتن محدوده نوری 24.5 متر می تواند تصاویری 10 برابر دقیقتر از تلسکوپ فضایی هابل به ثبت برسانند. قرار است این تلسکوپ 10 سال دیگر تکمیل شود و صیقل اولین آینه ای که برای آن ساخته شده 7 سال به طول انجامیده است. با این همه سازندگان آینه دوم امیدوارند صیقل آن تنها چند سال زمان نیاز داشته باشد.
منبع: www.nojum.org

[Astronomy]

رصد مستقیم خودکشی یک دنباله دار
ستاره شناسان نتایج رصدهای مستقیم خودکشی ستاره دنباله داری که در ماه جولای به سطح خورشید برخورد کرد و متلاشی شد را منتشر کردند.
به گزارش واحد خبر مرکز مطالعات و پژوهش های فلکی ـ نجومی به نقل از خبرگزاری مهر، اولین بار در ماه جولای گذشته برخورد و فروپاشی یک ستاره دنباله روی سطح خورشید رصد شد. اکنون دانشمندان ناسا پس از چند ماه بررسی درباره خودکشی این دنباله دار و برخورد آن به خورشید، نتایج تحقیقات خود را در مجله علمی "ساینس" منتشر کردند.
به گفته این محققان، وقوع چنین حوادثی می تواند جزئیاتی را درباره ماده ای که این دنباله دارها از آن تشکیل شده اند و خصوصیات پنهان اتمسفر خورشید را آشکار کنند.
در 15 سال اخیر، بیش از هزار و 400 تکه را کشف کرده اند که احتمالاً حاصل فروپاشی ستاره دنباله داری هستند که در حدود 2 هزار و 500 سال قبل به خورشید برخورد کرده است.
این اجرام آسمانی از خانواده دنباله دارهای "کروتز" هستند که به صورت جنون آمیزی در نزدیکی خورشید پرواز می کنند و تاکنون بسیاری از اعضای این خانواده با برخورد به ستاره ما دست به خودکشی زده اند.
باوجود این، تاکنون هیچ تلسکوپی برای اینکه بتواند این رویدادها را دنبال کند به اندازه کافی حساس نبوده است. اکنون دانشمندان با کمک رصدخانه دینامیکهای خورشیدی (SDO)، رصدخانه هلیوسفریک خورشیدی (SOHO) و رصدخانه روابط خورشید- زمین (STEREO) توانستند دنباله دار "کروتز C/2011 N3" را در حرکت دیوانه وار خود به سوی خورشید دنبال کنند.
"کارل اشریور"، ستاره شناس "مرکز فناوری پیشرفته لاکهید مارتین" در کالیفرنیا به مجله "اسپیس" گفت: "تماشای این دنباله دار بسیار شگفت انگیز بود. این دنباله دار، جرمی آسمانی به وزن حدود 60 هزار تن و به قطر 50 متر است. اما در مقایسه با خورشید که یک میلیون برابر زمین است جالب است که این جرم کوچک می تواند به اندازه کافی نورانی دیده شود."

"اشریور"، مولف اول تحقیق درباره فروپاشی "کروتز C/2011 N3" در جزئیات نتایجی که در تازه ترین شماره مجله ساینس منتشر شد، نشان داد که این دنباله دار 4 جولای، دو روز قبل از نابودی شناسایی شد. در ابتدای رصد، طول دنباله این دنباله دار 10 هزار کیلومتر بود و این جرم آسمانی با سرعت 2.1 میلیون کیلومتر بر ساعت مستقیماً به طرف خورشید حرکت می کرد.
6 جولای، دنباله دار "کروتز C/2011 N3" توانست به عمق اتمسفر خورشید در فاصله حدود 100 هزار کیلومتری از سطح ستاره برسد.
درحالی که به خورشید نزدیک می شد تکه های بسیاری از آن در ابعاد بین خرده سنگهای کوچک تا حداکثر حدود 45 متر از آن جدا شدند و سپس دنباله دار کاملاً بخار شد.
از آنجا که قدمت دنباله دارها به زمان تشکیل منظومه خورشیدی باز می گردد جزئیات درباره مرگ آنها می تواند به درک بهتر اینکه سیارات چگونه از گاز و گرد و غبار سیاره ساز اولیه به وجود آمدند کمک کند.
درحقیقت، بررسی رفتار این دنباله دارها درحالی که در همسایگی خورشید در گردشند می تواند اطلاعات با ارزشی را درباره اتمسفر اسرارآمیز خورشید ارائه کند.
دانشمندان در شرایط عادی قادر نیستند این بخش از خورشید را رصد کنند چون نور این منطقه به اندازه ای نیست که توسط تلسکوپها دیده شود.
منبع: www.nojumi.org

[Astronomy]

کشف کهکشانهایی که از قوانین گرانش نیوتن سرپیچی می کنند
گروهی از ستاره شناسان بین المللی در بررسیهای خود نشان دادند که تمام کهکشانها از قوانین گرانش اطاعت نمی کنند.
به گزارش واحد خبر مرکز مطالعات و پژوهش های فلکی ـ نجومی به نقل ازخبرگزاری مهر، دانشمندان دانشگاه کالیفرنیا در سانتا کروز، دانشگاه زوریخ و موسسه ملی فیزیک نجوم ایتالیا دریافتند در کهکشانهای بیضوی شکل، حرکت ستارگان از قوانینی متفاوت از قوانینی پیروی می کنند که در فرمول جاذبه نیوتن تدوین شده اند.
این تحقیق که در ژورنال فیزیک نجوم (Astrophysical Journal) پذیرفته شده و نسخه آنلاین آن در سایت ArXiv به چاپ رسیده است سه کهکشان را که از قوانین گرانش سرپیچی می کنند مورد بررسی قرار داد و کشف کرد که حرکت متفاوت این ستارگان می تواند بدون متوسل شدن به فرضیه ماده تاریک توضیح داده شود.
به گفته این کیهان شناسان، در کهکشانهای از این نوع، حرکت ستارگان را می توان برپایه نظریه هایی با عنوان (R)f توضیح داد. این نظریه ها بسط نظریه نسبیت عمومی انیشتین را پیش بینی می کنند.
این محققان در این خصوص توضیح دادند: "از دیدگاه مدلهای دینامیک کهکشانها ما توانستیم بررسی کنیم که نظریه های (R)f قادرند با دقت بالایی گستردگی حرکات ستارگان در کهکشانهای بیضوی شکل را بازسازی کنند."
براساس گزارش مدیا ایناف، سه کهکشانی که در این تحقیق رصد شدند در گذشته برپایه قوانین کلاسیک جاذبه نیوتن و فرضیه وجود ماده تاریک توضیح داده شده بودند.
این ستاره شناسان افزودند: "درحالت کنونی هیچ یک از این دو نظریه را مستثنی نمی کنیم، اما این بسیار جالب است که می بینیم می توان برپایه روشی متفاوت از فرضیه ماده تاریک در خصوص شرایط این کهکشانها توضیح داد."
به اعتقاد این دانشمندان، کهکشانهای بیضوی شکل، تنها کهکشانهایی نیستند که از جاذبه کلاسیک اطلاعت نمی کنند بلکه کهکشانهای مارپیچ و توده های کهکشانی نیز می توانند به روشی مشابه رفتار کنند.
منبع: www.nojumi.org

[Mojtaba.M]

شب گذشته، ساکنان مناطق قطبی نیم‌کره شمالی زمین شاهد یکی از منحصربه‌فردترین شفق‌های قطبی در سال‌های اخیر بودند. طوفان خورشیدی که با سرعتی غیرمعمول به زمین برخورد کرد، تمام آسمان را نورافشانی کرد.
این طوفان خورشیدی که امروز به سیاره مریخ برخورد خواهد کرد، در اثر فوران‌های مرتبط با یکی از لکه‌های خورشیدی روی داد. ذرات پرانرژی حاصل از این فوران روز گذشته با میدان مغناطیسی زمین برخورد کرد و در عرض‌های جغرافیایی بالاتر از 66 درجه وارد جو زمین شد. انتقال انرژی این ذرات به مولکول‌های هوا باعث پدید آمدن این نورافشانی شد. رنگ سبز به‌دلیل برانگیختگی اتم‌های اکسیژن و نور سرخ به‌دلیل برانگیختگی اتم‌های نیتروژن ایجاد شده است.
این تصویر پانوراما را گوران استراند از آسترساند سوئد تهیه کرده و در توضیح آن نوشته است: «برای کسی که بیش از 5هزار ساعت را روی یخ‌های قطبی به رصد پرداخته، این منحصربه‌فردترین شفق قطبی بود».



منبع
خبر آنلاین

[Mojtaba.M]

چگونه نوترون‌هایی را که بین جهان ما و دیگر جهان‌های موازی جابجا می‌شوند، شکار کنیم؟

جهان‌های موازی از آن دسته مفاهیمی است که که اثبات آن بسیار دشوار است و کیهان‌شناسان علاقه زیادی به آن دارند. اکنون گروهی از محققان راهی یافته‌اند تا این پدیده را به صورت تجربی مشاهده کنند.
محمود حاج‌زمان: مفهوم جهان‌های موازی از آن دسته مفاهیمی است که کیهان‌شناسان علاقه زیادی به تئوری پردازی در خصوص آن دارند. با این حال، بسیاری از آنان عموما تمایلی به ارائه اثبات آن ندارند؛ که عمدتا به این دلیل است که اثبات چنین چیزی بسیار دشوار است. اما گروهی از محققان که چند سال قبل نشان داده بودند که چطور ماده می‌تواند بین دنیای ما و دنیاهای دیگر منتقل شود، اکنون گمان می‌کنند که باید بتوانند با استفاده از فناوری موجود این پدیده را در عمل مشاهده کنند. اتفاقی که در صورت وقوع، به تئوری چندجهانی اعتباری دیگر خواهد بخشید. تنها چیزی که این محققان برای این کار نیاز دارند یک بطری نوترون، چند عدد نوترون و یک سال زمان است.
به گزارش پاپ‌ساینس، این آزمایش نیازمند نگهداری بطری نوترون‌ها در وضعیتی فوق‌سرد است، فرایندی که فیزیک‌دانان سالهاست برای اندازه‌گیری سرعت واپاشی نوترون ها انجام می‌دهند. این بطری‌ها –که از مواد معمولی ساخته شده و آکنده از میدان‌های مغناطیسی هستند- قادرند تا این نوترون‌های فوق سرد را به دام بیاندازند و آنها را در چنان سرعت حرکت پایینی نگاه دارند که بتوان نوترون‌ها را مشاهده کرد. فیزیک‌دانان نرخ برخورد این نوترون‌های به دام افتاده را با دیواره ظرف اندازه‌گیری می‌کنند و سرعت کاهش این نرخ را به عنوان سرعت واپاشی نوترون‌ها در نظر می‌گیرند.
در یک آزمایش کامل (ایده‌آل)، واپاشی نوترون‌ها همواره و دقیقا برابر با نرخ واپاشی بتا است؛ اما این اتفاق هیچ‌گاه رخ نمی‌دهد چرا که بطری‌های نوترون ایده‌آل نیستند. به همین دلیل نرخ واپاشی همواره اندکی سریع‌تر است که احتمالا به دلیل آن است که برخی از نوترون‌ها توسط عواملی غیر از واپاشی فرار می‌کنند.
اما شاید هم این طور نباشد. میشل سارازین از دانشگاه نامور بلژیک و گروه کوچکی از همکارانش تصور می‌کنند که شاید این نوترون‌ها به واقع رهسپار دنیای دیگری می‌شوند. از نظر تئوری، آنها قبلا نشان داده‌اند که پتانسیل‌های مغناطیسی به اندازه کافی بزرگ، می‌تواند بستر لازم را برای مبادله ماده میان دنیاهای موازی فراهم کند. آنها در مقاله اخیر خود از داده‌های نرخ واپاشی نوترون استفاده کرده‌اند تا برای احتمال وقوع چنین رخدادی، حد بالایی را تعیین کنند. آنها دریافتند که چنین رخدادی حتی اگر رخ بدهد، بسیار نادر خواهد بود. بر اساس محاسبات آنها احتمال اینکه یک نوترون به درون جهان دیگری بپرد، کمتر از 1 در یک میلیون است.
با این وجود، محاسبات چنین چیزی را کاملا غیرمحتمل نمی‌داند، بخصوص با در نظر گرفتن تعداد نوترون‌های زیادی که وجود دارد. علاوه بر این، سارازین تصور می‌کند که راهی در اختیار دارد تا این پدیده را به صورت تجربی مشاهده کند. هر تغییر در پتانسیل گرانشی باید بر نرخ مبادله ماده تاثیر بگذارد و پتانسیل گرانشی بر روی زمین با گردش سیاره به دور خورشید تغییر می‌کند. کافی است که آزمایش به دام اندازی نوترون را برای یک سال کامل انجام دهید و آنگاه قادر خواهید بود که ببینید در چرخه سالیانه، آیا نوسانی در نرخ واپاشی نوترون وجود دارد یا خیر. اگر این چنین باشد، به آن معناست که نوترون‌ها احتمالا تنها واپاشیده نمی‌شوند، بلکه میان دنیاهای موازی نیز جابه‌جا می‌شوند

منبع :خبر آنلاین

[Astronomy]

نتایج بزرگترین توفان خورشیدی
فوران خورشیدی عظیمی که قدرتمندترین آنها طی هفت سال گذشته شناسایی شده است، با برخورد با اتمسفر زمین پیامدهای متعددی داشته است.
به گزارش واحد خبر مرکز مطالعات و پژوهش های فلکی ـ نجومی به نقل از مهر، سازمان ملی اقیانوس شناسی و اتمسفری آمریکا روز 23 ژانویه اخطار داد که شعله ای خورشیدی از دسته شعله های M 8.7 از سطح خورشید فوران کرده است. در پی آن رصدخانه دینامیک خورشیدی موفق شد شعله عظیم فرابنفشی را در حال فوران از خورشید به ثبت برساند.
این توفان خورشیدی توسط رصدخانه سوهو و ماهواره های استریو نیز رصد شد. بر اساس اطلاعات به دست آمده از این رصدگرهای خورشیدی، انفجاری از ذرات به شدت پر انرژی که به فوران کرونالی خورشیدی شهرت دارند، با سرعتی برابر دو هزار و 240 کیلومتر بر ثانیه در حال حرکت به سوی زمین بود.

بر اساس گزارش پاپ ساینس، از پیامدهای برخورد چنین شعله ای با زمین وقوع شفقهای شمالی زیبا در ارتفاعات کم و احتمال بروز اختلالات ماهواره ای و رادیویی در ارتفاعات بالا بر روی زمین بود.
تغییر مسیر هواپیماها
تشعشعات ناشی از شعله قدرتمند خورشیدی که روز 24 ژانویه با میدان مغناطیسی زمین برخورد کرده است باعث شد تا خطوط هوایی دلتا مسیر تعدادی از هواپیماهای خود را بر فراز قطب شمال تغییر دهد.
در پی اخطار سازمان ملی اقیانوس شناسی و اتمسفری یا NOAA درباره توفان الکترومغناطیسی قدرتمند خورشیدی این شرکت برای جلوگیری از بروز اختلالات ارتباطات ماهواره ای هواپیماهایش، و همچنین ممانعت از قرار گیری خلبانان و مسافران در معرض خطرات احتمالی این توفان الکترومغناطیسی، مسیر تعدادی از پروازهای خود را از فراز قطب شمال تغییر داد.

تصویر شعله جدید خورشیدی

"داگ بیسکر" از مسئولان NOAA اعلام کرد که این توفان برای ساکنین زمین هیچ خطری در پی ندارد. وی همچنین از عدم پرواز هواپیماهای بعضی از خطوط هوایی از جمله خطوط هوایی دلتا بر فراز قطب شمال خبر داد. این شرکت مسیر پروازهای میان هنگ کنگ-آمریکای خود را که معمولا از بالای قطب شمال می گذشت، به سمت مسیرهایی جنوبی تر تغییر داد.
این تغییرات به منظور جلوگیری از دست رفتن ارتباطات رادیویی با هواپیماها انجام گرفته است، زیرا دست کم 6 هواپیما در روز 24 ژآنویه تحت تاثیر این رویداد قرار گرفته و دچار اختلالات رادیویی شدند.
بر اساس گزارش فاکس نیوز، شعله خورشیدی جدید که منجر به ایجاد بزرگترین تشعشعات خورشیدی بر روی زمین، از سال 2005 تا به امروز شده است، در دسته توفانهای مغناطیسی G3 قرار دارند. توفانهای مغناطیسی از دیدگاه NOAA از نظر شدت به پنج دسته تقسیم می شوند که توفان اخیر از نظر شدت به عنوان توفان G3 معرفی شده است. جنبه زیبایی شناسانه این رویداد نیز شفقهای رنگارنگ و زیبایی است که در قطب شمال زمین به وجود آمده اند.
شفقهای قطبی در کشورهای شمالی
در پی وقوع یکی از قدرتمندترین توفانهای مغناطیسی طی هفت سال گذشته، شفقهای قطبی آسمان کشورهای اسکاتلند، کانادا و نروژ را درخشان ساختند. بر اساس گزارش میل آنلاین، این نورها در پی تعامل ذرات پرانرژی خورشیدی با اتمسفر زمین ایجاد شده و نورهای سبز و آبی رنگی را در الگوهای زیبا و در هم پیچیده در آسمان به وجود می آورد.

شفق قطبی در نروژ، شاید وقوع شفقهای قطبی پدیده ای رایج باشد اما ایجاد طرح پرنده مانندی که در اثر وقوع این شفق در آسمان نروژ نقش بسته است، پدیده ای بسیار نادر است

شفقهای قطبی در پی تعامل ذرات پر انرژی خورشیدی با اتمسفر زمین به وجود آمده و مناظر خیره کننده ای را در آسمان زمین به وجود می آورند

توفان الکترومغناطیسی اخیر یکی از قدرتمند ترین توفانها طی هفت سال گذشته بوده است

شفقهای قطبی در آسمان نروژ

آسمان سبز شهر لاکسلف در نروژ

نورهای شمالی در "دونگال" ایرلند

ساکنان کانادا و نروژ شاهد بیشترین شفقهای قطبی در آسمان کشورهای خود بوده اند

شفق قطبی بر فراز شهر "لاپلند" در فنلاند

منبع: www.nojumi.org

[melika bidabadi]

سیارهای جدید در منظومه شمسی کشف شد.



دو منجم آماتور انگلیسی موفق به کشف یک سیاره جدید در منظومه شمسی شدند.

"کریس هولمز" و "لی ترئاپلتون" دو منجم آماتور انگلیسی با بررسی تغییرات در الگوهای نوری تصاویر گرفته شده توسط تسلکوپ کپلر ناسا توانستند این سیاره جدید را شناسایی کنند.
در صورت اثبات وجود این سیاره در منظومه شمسی، سیاره جدید به نام این دو منجم آماتور "ترئاپلتون هولمز B" نامگذاری خواهد شد.
به گزارش ایسنا، این سیاره گازی در مدار SPH10066540 و در فاصله 600 تا 3 هزار سال نوری قرار دارد و اندازه آن معادل نپتون تخمین زده می‌شود.
دکتر "کریس لینتوت" از دانشگاه آکسفورد معتقد است این سیاره جدید به دلیل گرمای بیش از حد آن احتمالا فاقد حیات است.
این سومین بار است که منجمان آماتور انگلیسی موفق به کشف سیاره شده‌اند.

منبع:همشهری آنلاین

[Mojtaba.M]

این روزها فهرست پرواز‌های 3 سال آینده به سوی ایستگاه بین‌المللی فضایی در حالی اعلام شده است که شکست‌های اخیر روسیه در ماموریت‌های فضایی سایه ابهام بر امنیت موشک‌ها و ناو‌های فضایی این ابرقدرت سابق فضانوردی انداخته است.

موشک فضایی سایوز در واقع نمونه تکامل‌یافته‌ای از موشک بین‌قاره‌ای موسوم به آرـ7 است که در سال‌های پرآشوب جنگ سرد ساخته شده بود. این موشک در چندین نوبت دوباره طراحی شده و زیرسامانه‌های الکترونیکی و هدایتی آن اصلاحات فراوانی را شاهد بوده است اما ساختار کلی آرـ7 آنچنان خوب طراحی شده بود که هنوز نیازی به اصلاح آن یا تغییر فرآیند پرتاب، احساس نشده است. موشک فضایی سایوز در بالاترین طبقه خود می‌تواند پذیرای محموله‌های فضایی متنوعی شامل انواع ماهواره، ناو باربری پروگرس یا سفینه سرنشین‌دار سایوز باشد. همنامی سفینه فضایی سایوز با موشکی که آن را حمل می‌کند در‌برخی مواقع باعث سردرگمی خواننده ناآشنا می‌گردد. اولین نمونه ناو سرنشین‌دار سایوز قادر به حمل 3 سرنشین بود که احتیاجی به پوشیدن لباس فضایی نداشتند. این نمونه از سایوز که به منظور سفر به ماه طراحی شده بود، همچنین دارای تجهیزات لازم برای الحاق بود اما دریچه‌ای جهت نقل و انتقال بین 2 سفینه‌ای که به هم وصل می‌شدند، پیش‌بینی نشده بود. از این رو فضانوردان برای انتقال بین سفینه‌ها مجبور به انجام راهپیمایی فضایی بودند، کاری که در زمان الحاق سایوز ۴ و ۵ روی داد. از نظر تاریخی این رویداد، اولین الحاق 2 ناو فضایی سرنشین‌دار و اولین جابه‌جایی خدمه بین 2 سفینه محسوب می‌شود. فضانوردان ناوهای کیهانی سایوز ۱ تا ۱۱، بجز در موارد ضروری (به طور مثال راهپیمایی فضانوردان سایوز5) از لباس فضایی استفاده نمی‌کردند. این مساله باعث مرگ کیهان‌نوردان سایوز۱۱ در هنگام بازگشت به زمین شد. این اتفاق زمانی رخ داد که هنگام بازگشت فضانوردان به زمین و پس از جدایی واحدهای مداری و بازگشت، یکی از دریچه‌ها به طور تصادفی باز شد و باعث خروج هوای ناو به خارج و خفگی فضانوردان گردید. با حذف یک صندلی در سایوزهای ۱۲ تا ۴۰، تعداد سرنشینان به 2 نفر کاهش یافت اما در عوض خدمه می‌توانستند لباس فضایی مناسبی بر تن کنند تا در شرایط ویژه و اضطراری از جان آنها محافظت نماید. با توسعه برخی تجهیزات و به روز کردن دستگاه‌ها، ناو‌های سایوز ـ تی توانستند تعداد سرنشینان را بار دیگر به ۳ نفر برسانند در حالی که هر سه می‌توانستند لباس فضایی بر تن داشته باشند.

سایوز تی.ام سال ۱۹۸۶ و به منظور حمل و نقل خدمه به ایستگاه فضایی «میر» طراحی و ساخته شد. در این نمونه از سفینه فضایی سایوز، موتورهای زمان نشستن، رادیوی برد بلند، چتر نجات اضطراری و سیستم جدید خودکار برای ملاقات و الحاق در فضا اضافه شد. بعد‌ها و پس از فروپاشی اتحاد جماهیر شوروی، نمونه دیگری از سایوز، با پسوند تی.ام.آ جهت حمل و نقل بار و مسافر به ایستگاه بین‌المللی فضایی طراحی و ساخته شد و تغییراتی بنا به سفارش سازمان فضایی آمریکا در سامانه چتر نجات و محفظه سرنشین آن اعمال شده است. ناو پروگرس که مدل غیرسرنشین‌دار سایوز است به منظور حمل بار به ایستگاه‌های فضایی طراحی و ساخته شده است.

ماموریت‌های سال آینده

کمتر از یک ماه پیش و در آخرین ماموریت سرنشین‌دار این سفینه فضایی، ناو کیهانی سایوز تی.ام.آ-03 ام در حالی سکوی پرتاب خود در پایگاه بایکونور را ترک کرد که الگ‌کانوننکو شهروند روسیه، آندره کویپرس تبعه هلند و دانالد پتیت فضانورد آمریکایی بر عرشه آن حضور داشتند. 2 روز بعد این ناو به ایستگاه فضایی بین‌المللی پیوست و طبق برنامه قرار است سرنشینان آن تا خرداد سال آینده در این پایگاه مداری فعالیت کنند. طی این مدت فرماندهی ایستگاه با الگ کانوننکو خواهد بود.

سفینه بعدی یعنی سایوز تی.ام.آ-04 ام باید در روزهای نخستین نوروز و یکی دو روزی قبل از این‌که ما ایرانی‌ها سبزه گره بزنیم راهی فضا شود. فرماندهی این ناو با کیهان نورد با سابقه روس گنادی پادالکاست. در این سفر، سرگی روین، شهروند روسیه و جوزف آکابا، تبعه آمریکا وی را همراهی خواهند کرد.

گنادی پادالکا سال 1368 به عنوان فضانورد انتخاب شد. وی یک پرواز به ایستگاه مداری میر و 2 سفر به ایستگاه فضایی بین‌المللی داشته و 585 شبانه روز از عمرش را خارج از جو زمین گذرانده است. سرگی روین سال 1375 به جرگه کیهان‌نوردان روس پیوست و تاکنون لذت سفر به فضا را نچشیده است. جوزف آکابا تقریبا 7 سالی است که نامش در لیست فضانوردان ناسا نوشته شده ولی همین 2 سال پیش شانس آورد و توانست به مدار زمین سفر کند؛ ماموریتی که 13 روز طول کشید.

پیش‌بینی شده است که سایوز تی.ام.آ-04 ام و سرنشینانش در مهر ماه 1391 به زمین بازگردد.

سایوز تی.ام.آ-05 ام که اوایل تابستان پیش رو راهی مدار زمین می‌شود، 6 ماه به ایستگاه فضایی بین‌المللی متصل باقی خواهد ماند و سپس با 3 سرنشین جدید راه بازگشت به زمین را در پیش می‌گیرد. یوری مالنچنکو (شهروند روسیه)، سونیتا ویلیامز (تبعه آمریکا) و اکیهیکو هوشید (فضانورد ژاپن)، 3 کیهان‌نورد باسابقه‌ای هستند که سوار بر این ناو راهی فضا خواهند شد.

یوری مالنچنکو سال 1375 برای سفر به فضا انتخاب شد. نخستین سفرش را 7 سال بعد انجام داد. پس از آن یک بار هم با شاتل فضایی، سفر کوتاه 11 روزه‌ای به مدار زمین داشت اما هر کدام از سفر‌های بعدی او با سایوز به ایستگاه فضایی بین‌المللی حدود 6 ماه طول کشید که جمع مدت اقامت فضایی‌اش را به514 شبانه روز رساند. در جریان سومین سفر، او در حالی که در مدار زمین بود با دختر مورد علاقه‌اش ازدواج کرد. مراسم عروسی آنها از طریق مرکز هدایت پرواز انجام شد و نام او به عنوان نخستین داماد فضایی به ثبت رسید!

سونیتا ویلیامز سرنشین دیگر سایوز تی.ام.آ-05 ام یک ماموریت 195 روزه در پرونده دارد که در جریان آن طی 4 بار راهپیمایی در فضا، رکورد جالبی از راهپیمایی زنان در فضا را به مدت 29 ساعت و 17 دقیقه به دست آورد و اکیهیکو هوشید فضانورد ژاپن نیز یک بار با شاتل آمریکا سفری تقریبا 14 روزه به مدار داشت.

پس از این ماموریت می‌توانید از تابستان خودتان لذت برده و به سفر بروید تا این‌که در اوایل پاییز نوبت پرتاب بعدی از راه برسد. در این ماموریت پاییزی الگ نویتسکی، یوگنی ترلکین (هر دو شهروند روسیه) و کوین فورد (تبعه آمریکا) با سایوز تی.ام.آ-06 ام سکوی پرتاب شماره 1 بایکونور را به مقصد مدار زمین ترک خواهند گفت. آنها قرار است مثل سایر خدمه ایستگاه فضایی بین‌المللی حدود 6 ماه در این سرزمین کوچک‌مداری اقامت کنند و البته حسابی کار نمایند. الگ نویتسکی و یوگنی تارلکین هیچ کدام سابقه سفر فضایی ندارند، اما کوین فورد قبلا یک‌بار تجربه ماموریتی 14 روزه به مدار زمین را داشته است.

سفر بعدی با سایوز تی.ام.آ-07 ام است که اواخر پاییز سال بعد آغاز می‌شود. این ناو فضایی قرار است تا اواخر شهریور 1392 در کنار ایستگاه بین‌المللی فضایی در مدار زمین باقی بماند. بر عرشه این ناو 3 کیهان‌نورد از 3 کشور مختلف دنیا حضور خواهند داشت؛ رامان راماننکو شهروند روسیه، تام مارشبورن تبعه آمریکا و کریس هدفیلد فضانورد کانادا.

رامان راماننکو، فرزند فضانورد با سابقه و رکورددار روسیه، یوری راماننکو و از نسل دوم کیهان‌نوردان به شمار می‌رود. این خلبان برجسته نیروی هوایی 15 سال پیش جهت آموزش برای ماموریت‌های فضایی فراخوانده شد. وی نخستین سفر فضایی‌اش را 4 سال بعد از آغاز تمرینات فضانوری انجام داد و 188 شبانه‌روز در فضا بود. تام مارشبورن، کیهان‌نورد 51 ساله ناسا سال 1388 سفری 16‌روزه با شاتل فضایی به مدار زمین داشت. کریس هدفیلد فضانورد کانادایی از همکار آمریکایی‌اش باسابقه‌تر است و طی 2 سفر در سال‌های 1373 و 1380 بیش از 20 شبانه‌روز در فضا بوده است.

اما آخرین سایوز سال 1391 موسوم به سایوز تی.ام.آ-08 ام به فرماندهی پاول وینوگردوف در حالی اواسط زمستان راهی مدار زمین می‌شود که الکساندر میسورکین شهروند روسیه، کریس کسیدی تبعه آمریکا وی را همراهی می‌کنند تا حدود 6 ماه در ایستگاه فضایی بین‌المللی همکاری داشته باشند.

پاول وینوگردوف، کیهان‌نوردی است که ماموریت فضایی در پرونده دارد. سفر اول او در مجتمع مداری میر حدود 198 شبانه‌روز طول کشید و پرواز دومش در ایستگاه فضایی بین‌المللی نیز حدود 6 ماه ادامه داشت. در جریان همین سفر بود که او مجموعه‌ای از مینیاتور‌های استاد فرشچیان را به عنوان نخستین محموله ایرانی با خود به فضا برد.

الکساندر میسورکین، سرگرد نیروی هوایی روسیه که سال 1384 برای سفر به فضا انتخاب شد، نخستین پروازش را با همین ماموریت انجام خواهد داد. کریستوفر کسیدی فضانورد 41 ساله آمریکایی که 8 سال است به گروه کیهان‌نوردان ناسا پیوسته است، یک پرواز 16 روزه به فضا در پرونده خود دارد و حالا می‌رود تا 6 ماه زندگی در مدار زمین را تجربه کند.

منبع :جام جم سیروس برزو

[Sky_Watcher]

سیارهای جدید در منظومه شمسی کشف شد.



دو منجم آماتور انگلیسی موفق به کشف یک سیاره جدید در منظومه شمسی شدند.

"کریس هولمز" و "لی ترئاپلتون" دو منجم آماتور انگلیسی با بررسی تغییرات در الگوهای نوری تصاویر گرفته شده توسط تسلکوپ کپلر ناسا توانستند این سیاره جدید را شناسایی کنند.
در صورت اثبات وجود این سیاره در منظومه شمسی، سیاره جدید به نام این دو منجم آماتور "ترئاپلتون هولمز B" نامگذاری خواهد شد.
به گزارش ایسنا، این سیاره گازی در مدار SPH10066540 و در فاصله 600 تا 3 هزار سال نوری قرار دارد و اندازه آن معادل نپتون تخمین زده می‌شود.
دکتر "کریس لینتوت" از دانشگاه آکسفورد معتقد است این سیاره جدید به دلیل گرمای بیش از حد آن احتمالا فاقد حیات است.
این سومین بار است که منجمان آماتور انگلیسی موفق به کشف سیاره شده‌اند.

منبع:همشهری آنلاین

منظورتون واحد نجومیه دیگه!!!!

[Astronomy]

منظورتون واحد نجومیه دیگه!!!!

اینجا رو نگاه کنید
http://forum.avastarco.com/forum/sho...ll=1#post26366
روش قبلا بحث شده