حیات فرازمینی

[shishi]

امکان وچود حیات در فراسوی زمین مدت هاست که ذهن بشر رو به خود مشغول کرده.آیا کره ای وجود داره که در اون نوع متفاوتی از حیات وجود داشته باشه؟و از اون فراتر، ایا تمدن های هوشمند دیگری هم در این عالم وجود دارند؟
لطفا علاوه بر درج مطالب علمی نظر شخصی خودتون رو هم بیان کنید.

[mohsen4465]

دقیقا نظر من هم همینه. تکامل را نمی شه فقط محدود به حیات کرد بلکه از همان اول پیدایش کائنات تکامل مانند یک زنجیره در تمام پدیده ها نقش داشته.
حیات در حالی پا به عرصه زمین گذاشت که زمین یک کره ساده و یکنواخت نبود بلکه کاملا متنوع و باشرایط زیستی مختلف در نقاط مختلف بود بنابراین کاملا منطقی به نظر میرسه که از همان اول سلولهای مختلف و متنوع شکل گرفته باشند نه فقط یک نوع سلول!
به نظر من این خیلی غیر منطقی هست که حیات فقط از یک سلول شروع شده باشه.
این تنوع حتی هم اکنون هم وجود داره و هر روزه سلولهای متنوع و تازه ای ممکنه در حال ایجاد شدن باشه که اگر مجال رشد و تکثیر پیدا کنند ما شاهد گونه های جدید حیاتی خواهیم بود که تا کنون سابقه نداشته اند.

در مورد قضیه تنوع سلول های اولیه نمیدونم کجا به موضوع متنوع نبودن اون برخورد کردید ولی تا اونجایی که من میدونم حتی از همون ابتدا هم تنوع سلولی وجود داشته. البته تنوعش خیلی کمتر بوده و دلیلش به تنوع کمتر مولکول های بیوشیمایی برمیگرده که اون زمان تنوع کمتری داشتن و صرفاً مولکول های بیوشیمیایی اصلی خلق شده بودن که بعد به مرور با ایجاد تنوع بیشتر در این مولکول ها حیات هم تنوع بیشتری پیدا کرد. اما اینکه بگیم صرفاً یک سلول خاص ایجاد شده و بعد از اون سلولهای دیگه بوجود اومدن چندان منطقی نیست. چه بسا حیات از چندین نقطه متفاوت بر روی زمین و با dna و یا rnaهای متفاوتی همزمان شروع شده باشه. امروزه حیات نمیتونه بدین شکل سلول اولیه رو خلق کنه چون سلول ضعیفی و تکامل نیافته ای که بدین شکل حتی اگر خلق بشه مانند لقمه چرب و نرم آماده ای برای سایر سلول های پیشرفته امروزی میمونه.

[سحر دین محمدی]

- 35 سال پیش در چنین روزهایی، فضاپیمای ویجر1 به فضا پرتاب شد. این فضاپیما که پس از عبور از نزدیکی مشتری و زحل، رهسپار خارج منظومه شد، حامل لوحی طلایی بود که نشانی منظومه شمسی و صداها و تصاویری از زمین در آن حک شده بود.

در یک روی این لوح طلایی، صداها و تصاویری به شکل دیجیتالی حک شده که آثاری از حیات و تمدن روی زمین را نشان می‌دهد. برخی از مشهورترین آثار موسیقی (مانند فلوت جادویی موتزارت) نیز در این لوح قرار داده شده است. علاوه بر آن، پیام «سلام» به 53 زبان زنده جهان روی این لوح قرار دارد که پیام فارسی آن را که به قرار زیر است، می‌توانید در اینجا بشنوید:



درود بر ساکنین ماورای آسمان‌ها

بنی آدم اعضای یک پیکرند که در آفرینش ز یک گوهرند

چو عضوی به درد آورد روزگار دگر عضوها را نماد قرار



ویجر1 هم‌اکنون در فاصله حدود 18 میلیارد کیلومتری از خورشید قرار دارد و در آستانه ورود به فضای میان‌ستاره‌ای است.


البته منم خودم اینو یه جای دیگه خودم نمی دونم واقعیت داشته باشه یا نه؟!؟!

[پیمان اکبرنیا]

- 35 سال پیش در چنین روزهایی، فضاپیمای ویجر1 به فضا پرتاب شد. این فضاپیما که پس از عبور از نزدیکی مشتری و زحل، رهسپار خارج منظومه شد، حامل لوحی طلایی بود که نشانی منظومه شمسی و صداها و تصاویری از زمین در آن حک شده بود.

در یک روی این لوح طلایی، صداها و تصاویری به شکل دیجیتالی حک شده که آثاری از حیات و تمدن روی زمین را نشان می‌دهد. برخی از مشهورترین آثار موسیقی (مانند فلوت جادویی موتزارت) نیز در این لوح قرار داده شده است. علاوه بر آن، پیام «سلام» به 53 زبان زنده جهان روی این لوح قرار دارد که پیام فارسی آن را که به قرار زیر است، می‌توانید در اینجا بشنوید:



درود بر ساکنین ماورای آسمان‌ها

بنی آدم اعضای یک پیکرند که در آفرینش ز یک گوهرند

چو عضوی به درد آورد روزگار دگر عضوها را نماد قرار



ویجر1 هم‌اکنون در فاصله حدود 18 میلیارد کیلومتری از خورشید قرار دارد و در آستانه ورود به فضای میان‌ستاره‌ای است.


البته منم خودم اینو یه جای دیگه خودم نمی دونم واقعیت داشته باشه یا نه؟!؟!

سلام به شما

بله مطلبی که خوندید کاملا درست هست. صدای ضبط شده در ویجر به زبان فارسی را اینجا گوش کنید:

http://voyager.jpl.nasa.gov/spacecra...dio/persian.au

برای شنیدن سایر پیامهای ضبط شده به زبانهای دیگر این لینک را ببینید:

http://voyager.jpl.nasa.gov/spacecra...languages.html

[nakhodaye aseman]

به هرحال خیلی شرایط هست که زمین رو خاص و آماده تداوم حیات کرده که بعضی اشاره میکنم:

فاصله مناسب از ستاره مادر-فاصله مناسب از مرکز کهکشان-اندازه و جرم مناسب که تونسته جو مناسبی رو ایجاد کنه-میدان مغناطیسی-مقدار آب کافی-وجود قمر بسیار مناسب

حتی برخورد سیارکی که باعث کجی محور زمین شده-دنباله داری که احتمالا آب رو به زمین آورده است-چرخش مناسب به دور خود و خورشید و هزاران خوش شانسی....

البته خیلی از اینها برای تشکیل حیات در هر سیاره ای واجب هستند ولی در مورد سیاره ما عواملی هم باعث وجود ما انسانها شده اند.

سیارکی باعث نابودی دایناسورها شد-سیارکی باعث وجود نفت و گاز شد که زمینه ساز پیشرفت هستند-وجود لایه های جوی همچون لایه ازن و غیره..

ممنون مدیر محترم
یه سوال در مورد شرایط بالا با توجه به گفته های شما باید این سیاره ی مورد نظر ما در اطرافش هم شرایط ایجاد بشه درسته؟
خب در مورد زمین میبینیم که کمربند سیارکی چقدر در حیات نقش داشته پس این سیاره ی مورد نظر هم باید تحت شرایط اطرافش هم باشه درسته ؟
و یه سوال دیگه اگه در سیاره ی مورد نظر نظریه ی سوپ بنیادین اتفاق بیفته ممکنه که حیات هم به وجود بیاد ؟

[mohsen4465]

البته به نظر من اصلاً چیزی بنام خوش شانسی در شوکوفایی حیات نقش نداره و اگر هم داشته باشه بسیار ناچیزه. همه موارد مورد نیاز برای شکوفایی حیات لزوماً هر کدوم از شانسی مجزا و منفرد بدست نمیان و چه بسا حیات صرفاً نتیجه ی یک خوش شانسی باشه و بقیه شانس ها نتیجه همون شانس اول باشن. برای مثال زمین در فاصله مناسبی از ستاره مادر قرار گرفته و اندازه مناسبی داره. همین شانس بتنهایی کافیه تا شانس های دیگر هم خودبخود بوجود بیان. مثلاً خودبخود میدان مغناطیسی مناسب هم ایجاد میشه (بدلیل اندازه مناسب) و چون فاصله مناسبه این میدان بخوبی سدی در مقابل بادهای ستاره ای ایجاد میکنه. با ایجاد میدان مغناطیسی خوبخود اتمسفر هم شکل میگیره چون آب و ملکول های فرار از بادهای خورشیدی در امان میمونن. وقتی اتمسفر ایجاد بشه خودبخود در اثر فشار اتمسفری و همچنین اثر گلخانه ای سطح سیاره گرم میشه و آب مایع و دمای مناسب ایجاد میشه (تعادل آب مایع با بخار آب دمای مناسب رو ایجاد میکنه). وقتی آب باشه خودبخود حیات شکوفا میشه و اولین سلولها شکل میگیرن، وقتی اولین سلولها شکل بگیرن بدلیل کمبود غذا گروهی از اونها خوبخود فتوسنتز کننده میشن و در نتیجه اکسیژن ایجاد میکنن، وقتی اکسیژن آزاد بشه در طبقات فوقانی جو تحت تأثیر تابش فرابنفش خورشید خودبخود مولکول اوزون رو تشکیل میدن و این مانع از رسیدن امواج مضر فرابنفش به سطح زمین میشه. وقتی اکسیژن و جو کافی ایجاد بشه خوبخود از تعداد شهابسنگ ها کاسته میشه و بیشتر اونها قبل از رسیدن به سطح سیاره در جو میسوزن. تکامل خودبخود بسمت ایجاد موجود هوشمند پیش میره و این بهیچ وجه ناشی از شانس و اقبال نیست.

همونطور که میبینین اینها مراحل تکامل یک سیاره هستند که مرحله به مرحله طبق پیش سازهای قبلی و طبق قوانین علمی پیش میرن و هیچ شانسی در کار نیست. البته اگه یکم عمیق تر فکر کنیم میبینیم که حتی اون شانس اول هم اصلاً بهیچ وجه یک اتفاق و حادثه از روی خوش شانسی نیست بلکه حتی نوع مدار، فاصله و اندازه سیاره هم توسط قوانین علم ایجاد میشه و شانس بهیچ وجه در ایجاد اون معنا و مفهومی نداره. کافیه تا یکبار دیگه ابر تشکیل دهنده منظومه شمسی رو با همون ابعاد، با همون اندازه و با همون ترکیبات ایجاد کنیم تا دوباره به سیاره ای شبیه به زمین برسیم. ابعاد، اندازه و ترکیب ابر هم به اندازه ستاره و ابرنواختر قبلی برمیگرده که این ابر رو ایجاد کرده. بنابراین تنها شانس این وسط اندازه ستاره اولیه (قبل از خورشید) بوده که تونسته عناصر مناسب رو ایجاد کنه. کافیه تا یک شبیه ساز بسیار پرقدرت رایانه ای داشته باشیم تا تمام مراحل تشکیل منظومه شمسی تا خلق انسان رو دوباره بازسازی کنه.

یک ریاضیدان که اسمش یادم نیست گفته بود که اگه تمام کمیت ها و دادهای مربوط به یک سکه پرتاب شده به هوا رو داشتم اونوقت با قطعیت 100 درصد میتونستم بهتون بگم که با کدوم سمتش روی زمین میافته. اینها همش علمه و شانس بهیچ وجه معنا و مفهوم نداره؛ شانس صرفاً واژه اییه که ما برای پدیده های پیچیده و غیرقابل پیش بینی بکار میبریم مثل همین قضیه افتادن سکه.

[پیمان اکبرنیا]

ممنون مدیر محترم
یه سوال در مورد شرایط بالا با توجه به گفته های شما باید این سیاره ی مورد نظر ما در اطرافش هم شرایط ایجاد بشه درسته؟
خب در مورد زمین میبینیم که کمربند سیارکی چقدر در حیات نقش داشته پس این سیاره ی مورد نظر هم باید تحت شرایط اطرافش هم باشه درسته ؟
و یه سوال دیگه اگه در سیاره ی مورد نظر نظریه ی سوپ بنیادین اتفاق بیفته ممکنه که حیات هم به وجود بیاد ؟

به نظرم یک سری شرایط برای پیدایش حیات لازم هست مثلا همون سوپ اولیه حیات که حاوی مولکولهای اولیه مورد نیاز برای حیات و یک مایع مثل آب برای میزبانی از این مولکولهای باشه. همچنین زمان کافی و شرایط محیطی مناسب(مانند دما و ...) برای این که از این سوپ اولیه حیات به وجود بیاد. یک سری شرایط هم هستند که پس از پیدایش حیات مهم هستند مثلا این که در سیاره تابشهای خطرناک مانند گاما وجود نداشته باشه که نیازمند نوع خاصی از جو یا اقیانوس هست. یا این که برای مثال برخوردهای زیادی به سطح سیاره صورت نگیره که موجب نابودی حیات بشه.

اگر شرایط فراهم باشند، به نظر میرسه که کاملا محتمل هست که حیات ایجاد بشه

[پیمان اکبرنیا]

البته به نظر من اصلاً چیزی بنام خوش شانسی در شوکوفایی حیات نقش نداره و اگر هم داشته باشه بسیار ناچیزه. همه موارد مورد نیاز برای شکوفایی حیات لزوماً هر کدوم از شانسی مجزا و منفرد بدست نمیان و چه بسا حیات صرفاً نتیجه ی یک خوش شانسی باشه و بقیه شانس ها نتیجه همون شانس اول باشن. برای مثال زمین در فاصله مناسبی از ستاره مادر قرار گرفته و اندازه مناسبی داره. همین شانس بتنهایی کافیه تا شانس های دیگر هم خودبخود بوجود بیان. مثلاً خودبخود میدان مغناطیسی مناسب هم ایجاد میشه (بدلیل اندازه مناسب) و چون فاصله مناسبه این میدان بخوبی سدی در مقابل بادهای ستاره ای ایجاد میکنه. با ایجاد میدان مغناطیسی خوبخود اتمسفر هم شکل میگیره چون آب و ملکول های فرار از بادهای خورشیدی در امان میمونن. وقتی اتمسفر ایجاد بشه خودبخود در اثر فشار اتمسفری و همچنین اثر گلخانه ای سطح سیاره گرم میشه و آب مایع و دمای مناسب ایجاد میشه (تعادل آب مایع با بخار آب دمای مناسب رو ایجاد میکنه). وقتی آب باشه خودبخود حیات شکوفا میشه و اولین سلولها شکل میگیرن، وقتی اولین سلولها شکل بگیرن بدلیل کمبود غذا گروهی از اونها خوبخود فتوسنتز کننده میشن و در نتیجه اکسیژن ایجاد میکنن، وقتی اکسیژن آزاد بشه در طبقات فوقانی جو تحت تأثیر تابش فرابنفش خورشید خودبخود مولکول اوزون رو تشکیل میدن و این مانع از رسیدن امواج مضر فرابنفش به سطح زمین میشه. وقتی اکسیژن و جو کافی ایجاد بشه خوبخود از تعداد شهابسنگ ها کاسته میشه و بیشتر اونها قبل از رسیدن به سطح سیاره در جو میسوزن. تکامل خودبخود بسمت ایجاد موجود هوشمند پیش میره و این بهیچ وجه ناشی از شانس و اقبال نیست.

همونطور که میبینین اینها مراحل تکامل یک سیاره هستند که مرحله به مرحله طبق پیش سازهای قبلی و طبق قوانین علمی پیش میرن و هیچ شانسی در کار نیست. البته اگه یکم عمیق تر فکر کنیم میبینیم که حتی اون شانس اول هم اصلاً بهیچ وجه یک اتفاق و حادثه از روی خوش شانسی نیست بلکه حتی نوع مدار، فاصله و اندازه سیاره هم توسط قوانین علم ایجاد میشه و شانس بهیچ وجه در ایجاد اون معنا و مفهومی نداره. کافیه تا یکبار دیگه ابر تشکیل دهنده منظومه شمسی رو با همون ابعاد، با همون اندازه و با همون ترکیبات ایجاد کنیم تا دوباره به سیاره ای شبیه به زمین برسیم. ابعاد، اندازه و ترکیب ابر هم به اندازه ستاره و ابرنواختر قبلی برمیگرده که این ابر رو ایجاد کرده. بنابراین تنها شانس این وسط اندازه ستاره اولیه (قبل از خورشید) بوده که تونسته عناصر مناسب رو ایجاد کنه. کافیه تا یک شبیه ساز بسیار پرقدرت رایانه ای داشته باشیم تا تمام مراحل تشکیل منظومه شمسی تا خلق انسان رو دوباره بازسازی کنه.

یک ریاضیدان که اسمش یادم نیست گفته بود که اگه تمام کمیت ها و دادهای مربوط به یک سکه پرتاب شده به هوا رو داشتم اونوقت با قطعیت 100 درصد میتونستم بهتون بگم که با کدوم سمتش روی زمین میافته. اینها همش علمه و شانس بهیچ وجه معنا و مفهوم نداره؛ شانس صرفاً واژه اییه که ما برای پدیده های پیچیده و غیرقابل پیش بینی بکار میبریم مثل همین قضیه افتادن سکه.

من نمیخوام بگم که به شانس اعتقاد دارم ولی میخوام از دید علمی به همین شانس نگاه کنم.

مثلا در همین زمینه حیات، شانس شاید به این معنی باشه که شرایط پیدایش حیات خیلی خاص هست بنابراین جور شدن تمام این شرایط، احتمالش خیلی کم هست. منظورم اینه که مثلا از بین 1 میلیارد سیاره، ممکنه فقط در یک سیاره حیات به وجود بیاد. این یعنی حیات نیاز به شرایط خاصی داره که احتمال پیدایشش را کم میکنه. حالا اگر حیات به وجود بیاد میتونیم بگیم شانس آوردیم.

در سیستمهای پیچیده گاهی حل معادلات به قدری پیچیده و ناممکن هست که مجبوریم مباحث احتمالی را مطرح کنیم.

راستی الان این نظریه رد شده که شما اگر تمام کمیتها و داده های مربوط به یک مساله را داشته باشید میتونید حلش کنید. شما فقط میتونید با یک احتمال خاصی اون مساله را حل کنید. دلیلش هم اصل عدم قطعیت و پدیده های احتمالی هست که در حوزه فیزیک کوانتوم مطرح میشه

[mohsen4465]

من نمیخوام بگم که به شانس اعتقاد دارم ولی میخوام از دید علمی به همین شانس نگاه کنم.

مثلا در همین زمینه حیات، شانس شاید به این معنی باشه که شرایط پیدایش حیات خیلی خاص هست بنابراین جور شدن تمام این شرایط، احتمالش خیلی کم هست. منظورم اینه که مثلا از بین 1 میلیارد سیاره، ممکنه فقط در یک سیاره حیات به وجود بیاد. این یعنی حیات نیاز به شرایط خاصی داره که احتمال پیدایشش را کم میکنه. حالا اگر حیات به وجود بیاد میتونیم بگیم شانس آوردیم.

در سیستمهای پیچیده گاهی حل معادلات به قدری پیچیده و ناممکن هست که مجبوریم مباحث احتمالی را مطرح کنیم.

راستی الان این نظریه رد شده که شما اگر تمام کمیتها و داده های مربوط به یک مساله را داشته باشید میتونید حلش کنید. شما فقط میتونید با یک احتمال خاصی اون مساله را حل کنید. دلیلش هم اصل عدم قطعیت و پدیده های احتمالی هست که در حوزه فیزیک کوانتوم مطرح میشه

البته آقای اکبرنیا من خوشبین تر از شما هستم ها () تا حدی که تقریباً در کنار هر ستاره شاخه اصلی یک سیاره شامل حیات رو تصور میکنم. نه 100 درصد ولی شاید 90 یا حداقل 80 درصد اونها دارای یک جرم دارای حیات در گذشته بوده باشن یا اینکه هستن و یا اینکه خواهند شد. البته حیات در بیشتر اونها بشکل غیر هوشمنده یعنی یا هنوز زمان کافی برای تکامل رو نگذرونده یا اینکه شرایط سیاره سخت تر از اونیه که حیات پرسلولی قابل توجهی رو بتونه در خودش بپرورونه و یا شاید در اثر حادثه ای فضایی مهیبی نابود شدن. البته من هر سه فعل گذشته، آینده و حال استفاده کردم ولی اگه بخوایم فقط زمان حال رو در نظر بگیریم احتمال وجود حیات خیلی کمتر میشه. شاید یه چیزی حدود 1 درصد (البته خیلی دست و پا شکسته دارم حساب میکنم ها، این عددها رو ذهنی میگم و ممکنه با واقعیت خیلی فرق کنه). حالا اگه حیات هوشمند رو هم در نظر بگیریم خیلی کمتر میشه؛ بسیار کمتر از 1 درصد. حال اگه قضیه تکامل تکنولوژیک این موجودات هوشمند رو هم در نظر بگیریم بازهم شانس کمتر میشه. بنابراین از اون یک میلیارد سیاره در کمربند حیات که شما گفتین من انتظار یافتن حداقل یک حیات هوشمند پیشرفته رو دارم. یعنی از بین 1 میلیارد ستاره حداقل انتظار 1 حیات پیشرفته هم عصر با خودمون دارم.

[rezash]

البته به نظر من اصلاً چیزی بنام خوش شانسی در شوکوفایی حیات نقش نداره و اگر هم داشته باشه بسیار ناچیزه.

.

در تشکیل یک حیات هوشمند معتقدم شانس کاملا تاثیر مستقیم داره.

همین الان که ما با هم صحبت میکنیم اگر سیارکی که در زمان دایناسورها به زمین خورد الان میومد سمت زمین یا دویست سال پیش میومد قطعا شرایط عوض میشد.

همون سیارک هم شانس ما بود که پستانداران امکان ادامه حیات پیدا کردند.

این شانس رو میتونیم وجود یک جاروبرقی بزرگ همچون مشتری و دیگر سیارات گازی بزرگ بدونیم که شاید در منظومه های دیگر وجود نداشته باشند.

من میتونم واستون صدها نمونه خوش شانسی مثال بزنم.

بعضی از فیزیکدانان این همه خوش شانسی رو نشانه طرحی بزرگ یا تدبیری بزرگ میدونن.همون اصل انسانی که میگه دنیا واسه ما انسانها درست شده.

این خوش شانسیها به غیر از اینکه خوش شانسی هستند,دقیقا به موقع اتفاق می افتند.

انگار که میدونستند انسانها قرار بیان!

یک اصل دیگر نیز میگه که همه اتفاقات طبیعی جهان به دلیل این بوجود میان که از قبل برنامه ریزی شدند.

البته نمیخوام قضیه رو فلسفی کنم.ولی یا ما خیلی خوش شانسیم یا شرایط برای وجود ما از قبل مهیا شده است.

[rezash]

ممنون مدیر محترم
یه سوال در مورد شرایط بالا با توجه به گفته های شما باید این سیاره ی مورد نظر ما در اطرافش هم شرایط ایجاد بشه درسته؟
خب در مورد زمین میبینیم که کمربند سیارکی چقدر در حیات نقش داشته پس این سیاره ی مورد نظر هم باید تحت شرایط اطرافش هم باشه درسته ؟
و یه سوال دیگه اگه در سیاره ی مورد نظر نظریه ی سوپ بنیادین اتفاق بیفته ممکنه که حیات هم به وجود بیاد ؟

به نظر من موارد زیادی باید دست به دست هم بدهند تا شرایط حیات هموار بشه.

نمونه اش در منظومه شمسی خودمون از اینهمه سیاره و قمر تنها در زمین زندگی شناخته شده است.و از زندگی اولیه یا هوشمند هنوز در هیچ نقطه ی دیگه ای نشانه ای پیدا نشده.

سوپ بنیادین هم میتونه یکی از عوامل پیدایش حیات باشه ولی لزوما تنها گزینه نیست.