بگذاريد بگوييم نیمه شب است و برای رصد به خارج از شهر رفته اید
هوا سرد است و شما کمی خسته هستید .
بطور ناگهاني درد شديدي را در قفسه سينه خود احساس ميكنيد كه به داخل دستتان كشيده ميشود و تا بالا داخل آرواره‌ها ادامه دارد.
شما فاصله زیادی تا شهر دارید .
متاسفانه شما مطمئن نيستيد كه بتوانيد اين فاصله را دوام بياوريد.
چكار بايد كرد؟؟؟
-------------------------
برای آگاهی پیدا کردن در مورد حیوانات مختلف تهدید کننده جان انسان و روش های مقابله با آنها به تاپیک
کویر: خطرها، تهدیدها مراجعه کنید
ویرایش توسط آسمون : 05-12-2012 در ساعت 03:20 PM
169, alitavafi, Amin-Mehraji, Astronomer, aypara, aysan20oo20, fampersi, gissoo, Hojjat Zafarkhah, javadstar76, Kianoosh.S, mahdad_haghighi, mo0n, Mojtaba.M, nakhodaye aseman, Negar Najafi, parvin, rezash, Saeed Jafari, samiraa, sara sadeghian, saraaa, Setare KOchOlO, skynight, stargazer, subaro, Tara, فائزه معتضدیان, م.ح.اربابی فر, محمدرضا صادقیان, venus500, yasiii, آسمون, حسین زارعی
این اقدامات منسوخ شده نیستند این حرف شما زمانی درست است که مار سمی نبوده یا سم ان عوارض مخربی برای بدن نداشته باشد بله درست میفرمایید اگر برش محل توسط یه فرد نا وارد انجام شود ممکن است باعث پارگی شریان های فرد مسدوم شود و باعث خون ریزی شدید مسدوم شودنوشته اصلی توسط mohsen4465
توصیه های پزشکی دوستان در مورد مار گزیدگی، عقرب گزیدگی، رتیل و .... همگی زمانی توسط پزشکان توصیه و تجویز میشدن اما بتازگی تحقیقات نشون داده که نه تنها این امداد رسانی ها (مکیدن محل گزش، بستن بالای محل گزش، بریدن محل گزش و ...) هیچ کمکی به حال بیمار نمیکنه بلکه حتی مشاهده شده که در بعضی موارد گزش نوعی مار که چندان خطرناک هم نبوده بدلیل این نوع امداد رسانی غلط به یک خطر جدی برای بیمار تبدیل شده. از جمله این خطرات میشه به آسیب رسیدن به بافت ها و عصب ها بدلیل شکاف دادن محل زخم و یا از دست دادن عضو بدلیل نرسیدن خون بخاطر بستن با طناب و ... و حتی مسمویت شدیدتر بخاطر میکیدن توسط خود فرد (جذب از مخاط دهان و گلو) یا حتی مسمومیت فرد امداد رسان اشاره کرد.
!
خب منم همچین با ساکشن دهانی موافق نیستم این متن رو از سایت www.anobanini.net برداشتم که خود موسس سایت خودش رو خودش انجام داده بود حالا خوندنش بی ضرر نیست
گاهی وقت ها شرایطی پیش میاد که به طور قطع، ما ظرف مدت 2-3 ساعت و حتی یک روز به مراکز درمانی نمی رسیم. مثلا برنامه های طبیعت گردی. خوب حالا تکلیف؟
ببینید، سم و زهر تاثیرات مختلفی تو بدن ایجاد می کنن. بعضی رو سیستم خونرسانی عمل می کنن، بعضی عصبی و... اما در همه گزش ها یه سری آسیب ها مشترکه و اون آسیب هاییه که به اندام های تصفیه کننده خون مثل کلیه ها وارد میشه. حالا ما به عنوان یک امدادگر باید تصمیم بگیریم که اجازه بدیم به کلیه مصدوم آسیب برسه و یه باعث عفونت محل گزش بشیم.
متاسفانه بزاق انسان یکی از آلوده ترین منابع در دنیاس. انواع باکتری های خطرناک در بزاق وجود داره. پس اگر بزاق شما با محل گزش تماس پیدا کنه تا حد زیادی می تونید مطمئن باشید که اون محل ظرف مدت کوتاهی عفونت می کنه و حتی ممکنه همین عفونت قبل از سم باعث مرگ بشه.
احتمال تاثیر سم هم بر بدن امدادگر محتلمه. با همه این تعاریف پس به این نتیجه میرسیم که استفاده از ساکشن دهانی برای مصدوم راه حل خوبی نیست.
خوب راه حل؟
من سال قبل تقریبا همین وقتا بود که در به در دنبال پیدا کردن جواب این سوال بودم. بازار لوازم پزشکی خیابون ولی عصر را مغازه به مغازه گشتم تا دست آخر یه ساکشن مناسب پیدا کردم. یه ساکشن دستی، پرقدرت و خیلی کوچیک. اتفاقا یک بار هم در سفر گهر مجبور شدم رو خودم امتحان کنم که خیلی خوب جواب داد.
پس راه حل در شرایطی که می دونید به مرکز درمانی نمیرسید:
(بیشترین بازدهی این راه حل در دقایق اولیه گزشه)
1- محل گزش را تمیز کنید (محلول های ضد عفونی، الکل یا آب ولرم)
2- با چاقوی جراحی و یا یک چاقوی تیز استرلیزه شده چند شکاف روی محل گزش ایجاد کنید.
نکته: عمق و طول شکاف ها استاندارد مشخصی نداره. شما باید چشمی کار کنید. باید عمق گزش را تشخیص بدید و کمی بیش از اون شکاف بدید. مثلا برا عقرب معمولا کمتر از 2-3 میلیمتره و بهتره تا 4-5 میلیمتر شکاف بدید)
3- با استفاده از دستگاه ساکشن شروع به خارج کردن خون کنید.
نکته: در مورد میزان خون گرفتن هم استانداردی وجود نداره و شما باید بر اساس اندازه جانور گزنده تصمیم بگیرید. نگران نباشید اگر لازم بود بدون مشکل تا نیم لیتر هم می تونید بگیرید
4- بعد از اتمام کار ساکشن محل گزش را دوباره تمیز کنید و با باند و گاز استریل ببندید.
5- مصدوم را در اولین فرصت به پزشک نشون بدید
سوال: اگر دستگاه ساکشن نداشتیم چیکار کنیم؟
همیشه دور و بر ما چیزایی هست که به عنوان ابزار میشه ازش استفاده کرد. یکی از بهترین چیزایی که به جای ساکشن میشه ازش استفاده کرد بطری های آب معدنیه. روش استفاده از بطری را علاقه مند بودید براتون میگم.
نکته مهم:
یادم رفت. اینو قبل از همه باید میگفتم.
علم امروز را کشورهای غربی و توسعه یافته تولید و مدون می کنن. الان امدادرسانی تو کشورهای پیشرفته بسیار پیشرفت کرده و شما هر جایی باشید ظرف مدت کوتاهی بالای سر شما هستن. شاید (تاکید می کنم شاید) یکی از دلایلی که علم امداد امروزه بر نشکافتن محل گزش تاکید می کنه حضور موفق نیروهای امدادی بوده. در واقع تولید کنندگان علم با نهی از شکافتن و ساکشن می خواستن جلوی دردسرهای بعدی را بگیرن.
اما ما در کشور ایران زندگی می کنیم که امداد، مخصوصا امداد هوایی توش جای زیادی نداره. چاره ای نداریم جز اینکه بخش هایی از علم جدید را قبول نکنیم و متناسب با شرایط خودمون تصمیم بگیریم.
به خاطر اینه که شما توی سایت هایی میبینین که با برش دادن محل گزیدگی مخالفن
دلي سربلند و سري سر به زير
از اين دست عمري به سر برده ايم
قيصر امين پور
منظورم از منسوخ شدن این روشها این نبود که اشتباه هستن اما از لحاظ پزشکی بی تأثیره و تابحال دیده نشده که کسی با ساکشن، بستن بالای محل گزش و ... بهبود پیدا کنه و در نهایت همگی (چه امدادرسانی شده با روش قدیمی چه نشده) در صورتی که پادزهر بهشون تزریق نشه سرنوشت مشابهی پیدا میکنن. همونطور که خودتون گفتین از این روش ها دیگه تو کشورهای پیشرفته غربی استفاده نمیشه و صرفاً سعی میکنن مصدوم رو با حداکثر سرعت ممکن برای تزریق پادزهر به بیمارستان برسونن.
با ساکشن شاید بشه مقداری از سم که در داخل محل زخم باقی مونده رو خارج کرد ولی فایده ای نداره چون عمده سم مار بداخل رگها و مایعات بدن تزریق شده که این خودش بتنهایی از دوز موأثر سم عبور میکنه. اون بخشی که با ساکشن خارج میشه شاید حتی 1 درصد از زهر تزریق شده مار هم نباشه. درست مثل شربتی رو میمونه که به داخل بطری آب ریخته شده و ما فقط لبه شربتی شده بطری آب رو تمیز کنیم در حالی که قسمت اصلی شربت با آب بطری مخلوط شده. بنابراین تنها راه چار همون تزریق پادزهره. البته همونطور که گفتین تو ایران امدادرسانی خیلی ضعیفه. چه بسا اگه طرف داخل همون بیمارستان هم مار گزیده بشه فوت کنه چون اصلاً پادزهرش رو ندارن!
بخاطر همین ضعف امداد رسانی تو ایرانه که من روش پیشنهادی خودم رو گفتم (تنتور ید) که اونهم بعید میدونم جواب بده ولی اونو تو سفرهای رصدی بهمراه داشته باشین بد نیست (البته یه بار رو خودم روی زهر دراکولا بتادین رو امتحان کردم بخوبی جواب داد و اصلاً زخمش از یکی دو میلیمتر بزرگتر نشد). در هر حال هیچ روش فیزیکی نمیتونه زهر حل شده در داخل خون رو از اون جدا کنه مگه اینکه از یک روش شیمیایی استفاده بشه (پادزهر).
من پیشنهاد میکنم تو این بحث به معرفی مارها، عقرب ها و رتیل های ایران (با تصویر) پرداخته بشه تا طرف بعد از گزش حداقل بدونه تکلیفش چیه؟ وصیت نامش رو بنویسه یا بره بیمارستان.
ضمناً من شنیدم داروهایی مثل آتروپین خاصیت ضد سم (آنتی نوروتوکسین) دارن. سعی میکنم یه تحقیقی دربارش بکنم یا اگه شما میدونین بذارین استفاده کنیم.
یه چیز دیگه اینکه منبع من هم مثلاً دانش نامه آنلاین ویکی پدیا بود ها! معتبر تره!
ویرایش توسط mohsen4465 : 05-12-2012 در ساعت 03:43 PM دلیل: افزودن شکلک!
“Most people die at 25 and aren’t buried until they’re 75.”Benjamin Franklin
دوست عزیز ضمن تشکر ویژه از شما جهت توجه به این بحث، همونطور که در چند پست قبل تر هم گفتم در مورد حیواناتی که ما را تهدید می کنند در تاپیک زیر به طور کامل پرداخته شده و خواهد شد:
کویر: خطرها، تهدیدها
----------------
توضیحات: این پست در جواب جمله mohsen4465 گرامی آمده است:
من پیشنهاد میکنم تو این بحث به معرفی مارها، عقرب ها و رتیل های ایران (با تصویر) پرداخته بشه تا طرف بعد از گزش حداقل بدونه تکلیفش چیه؟ وصیت نامش رو بنویسه یا بره بیمارستان.
ویرایش توسط آسمون : 05-12-2012 در ساعت 09:57 PM
کمی ستاره روی صورتم بپاش
سعی میکنم شبیه کهکشان شوم
چند تا نکته برای دوستان عزیز ! اینکه میگید دهان انسان از آلوده ترین منابع دنیاست، درست، اما آلوده به چی ؟ آلوده به یک سری باکتری که بهشون فلور نرمال دهان گفته میشه و خاصیت عفونت زایی شون اونطوری که شما میگید " حتی ممکنه همین عفونت قبل از سم باعث مرگ بشه. " اصلا نیست ! به هیچ عنوان این اشتباه رو نکنید ! عفونت های پوستی یا زخم های پوستی به ندرت باعث مرگ یه آدم سالم میشن ! حتی اگر عفونتها وارد خون بشن چند روزی طول میکشه تا اثراتش دیده شه و یه سپتی سمی واقعی رخ بده ! این از این ! در مورد دوم که گفتید توی بیمارستان چه بسا پادزهر نباشه و طرف بمیره، عمرا ! ابدا امکان نداره این اتفاق بیفته ! هر شبکه ی بهداشتی یک سری مرجع اصلی برای پادزهر داره که درخواست پادزهر از اون مرکز میشه و باید بهشون رسونده شه، دلیل اینکه توی هر مرکز درمانی پادزهر قرار نمی دن اینه که نگهداری ازش سخته و تابع شرایط خاص و هر کس که پادزهر باید دریافت کنه باید تو شبکه ی بهداشتی ثبت و گزارش بشه که اگر هر مطبی پادزهر داشته باشه این اتفاق نمیفته طبیعتا ! یه موردی هم دیدم مبنی بر اینکه تمامی سم ها بر روی کلیه اثر می کنن که غلطه ! اتفاقا بعضی سم های مهلک روی فقط و فقط سیستم عصبی عمل می کنن ! یه مورد خیلی خیلی مهم دیگه هم بود اونم استفاده از " آتروپین " !!!؟؟؟ مبادا از این کار ها بکنید که مطمئنا فرد رو به سمت مرگ خواهید برد ! الان حتی تو احیای قلبی-ریوی هم استفاده از آتروپین رو درست نمی دونن ! یعنی وقتی که یک انسان داره واقعا میمیره، قلبش از کار افتاده، نفس نمی کشه، باز هم آتروپین شرایط خیلی خیلی خاص تزریق داره ! تازه این مورد رو هم داره که آتروپین تزریقش هم مهارت خاصی می خواد ! بنابراین اصلا من صلاح نمی دونم حتی اسم این ماده ی خطرناک توی فروم باشه !!!
بله اقای ایو راس میگن خواهش دارو مارو نگینمنظورم از منسوخ شدن این روشها این نبود که اشتباه هستن اما از لحاظ پزشکی بی تأثیره و تابحال دیده نشده که کسی با ساکشن، بستن بالای محل گزش و ... بهبود پیدا کنه و در نهایت همگی (چه امدادرسانی شده با روش قدیمی چه نشده) در صورتی که پادزهر بهشون تزریق نشه سرنوشت مشابهی پیدا میکنن. همونطور که خودتون گفتین از این روش ها دیگه تو کشورهای پیشرفته غربی استفاده نمیشه و صرفاً سعی میکنن مصدوم رو با حداکثر سرعت ممکن برای تزریق پادزهر به بیمارستان برسونن.
با ساکشن شاید بشه مقداری از سم که در داخل محل زخم باقی مونده رو خارج کرد ولی فایده ای نداره چون عمده سم مار بداخل رگها و مایعات بدن تزریق شده که این خودش بتنهایی از دوز موأثر سم عبور میکنه. اون بخشی که با ساکشن خارج میشه شاید حتی 1 درصد از زهر تزریق شده مار هم نباشه. درست مثل شربتی رو میمونه که به داخل بطری آب ریخته شده و ما فقط لبه شربتی شده بطری آب رو تمیز کنیم در حالی که قسمت اصلی شربت با آب بطری مخلوط شده. بنابراین تنها راه چار همون تزریق پادزهره. البته همونطور که گفتین تو ایران امدادرسانی خیلی ضعیفه. چه بسا اگه طرف داخل همون بیمارستان هم مار گزیده بشه فوت کنه چون اصلاً پادزهرش رو ندارن!
بخاطر همین ضعف امداد رسانی تو ایرانه که من روش پیشنهادی خودم رو گفتم (تنتور ید) که اونهم بعید میدونم جواب بده ولی اونو تو سفرهای رصدی بهمراه داشته باشین بد نیست (البته یه بار رو خودم روی زهر دراکولا بتادین رو امتحان کردم بخوبی جواب داد و اصلاً زخمش از یکی دو میلیمتر بزرگتر نشد). در هر حال هیچ روش فیزیکی نمیتونه زهر حل شده در داخل خون رو از اون جدا کنه مگه اینکه از یک روش شیمیایی استفاده بشه (پادزهر).
یه چیز دیگه اینکه منبع من هم مثلاً دانش نامه آنلاین ویکی پدیا بود ها! معتبر تره!
اگه زنگ میزدی یه هلیکوپتر در عرض 5 دقیقه میومد همون جایی که هستی من اصلا این تاپیک رو تشکیل نمیدادم ما این شرایط رو داریم واسه زمانی میگیم که این جور چیزا رو نداشته باشیم
خوب اقای ایو یعنی شما میگین ساکشن دهانی انجام بدیم؟؟؟
خوب من یه روشی دیدم که بدک نیست بگم
بطری آب معدنی را از ته سوراخ کنید. دهانه بطری را روی محل گزش بذارید. از سمت سوراخ شده بمکید.
کار راه اندازه همون کار ساکشن رو انجام میده
نظرتون چیه؟؟؟
در ضمن من ویکی پدیا رو قبول ندارم پر از اشکاله برین قسمت صورت فلکی هاش رو بخونین یه چیزایی نوشته ادم شاخ در میاره
دلي سربلند و سري سر به زير
از اين دست عمري به سر برده ايم
قيصر امين پور
با سلام مجدد به دوستان
بحث فلور نرمال شد!!!!
اگر کسی خواست در موردش بیشتر بدونه میتونه برام پیام خصوصی بذاره بطور کامل براشون توضیح خواهم داد.
فکر نمیکنم خیلی به مباحث تاپیک مرتبط باشه.
ممنون
آرامش...
یه توضیح در مورد آتروپین به دوستان بدم تا سرخود مصرف نکنن: این دارو خودش یکی از مهلک ترین سم هاست و از گیاهان فوق العاده سمی مثل شابیزک استخراج میشه.
ویرایش توسط آسمون : 05-12-2012 در ساعت 09:58 PM
“Most people die at 25 and aren’t buried until they’re 75.”Benjamin Franklin
روشهای پیشگیری از مارگزیدگی
1- یک مکان خنک و سایه دار مثل یک شکاف سنگی،یک غار یا تورفتگی سنگی،سنگهای کنار چشمه ها،شاخه ها ی سایه دار درختها و... همانقدر که برای شما می تواند جذاب باشد برای یک مار هم که در طول روز مجبور به خنک نگه داشتن خود است(مار مهره داری خونسرد است.)جذاب است،پس قبل از وارد شدن به این مکانها بسیار دقت کنید و با سرو صدا کردن باعث فرار مار از این مکانها بشوید.
2- هنگام راه رفتن در میان علفهای بلند حتما با دقت به زیر پای خود نگاه کنید و حتما هنگام راه رفتن از یک چوبدست،عصا،باتوم و.. استفاده کنید و با کشیدن آن به زمین و ضربه زدن به سنگها و یا شاخه های جلوی پایتان مار را از ورود خود آگاه کنید.
3- 85% مارگزیدگی ها در ناحیه زانو به پایین اتفاق میفتد،پس در انتخاب کفش مناسب دقت کنید و با پوشیدن جورابهای ضخیم تا زیر زانوی خود را محافظت کنید.
4- بدون دقت و بی محابا دست به زیر سنگهاي بزرگ و توده های علفی فرو نبرید(فرضا به خاطر چیدن یک گل یا سبزی).
5- بعضیها با دیدن مار وظیفه خود می دانند که یا آنرا بکشند و یا آنرا بگیرند،که این امر خود دلیل اصلی 50% مارگزیدگی ها است،پس اگر یه وقتی در طبیعت با ماری مواجه شدید سر به سرش نذارید و خیلی آرام بدون اینکه تحریکش کنید عقب نشینی کنید و فقط از دیدن این موجود زیبا لذت ببرید.
6- گاهي در کوه با افرادی مواجه شدم که برای پیشگیری از این قضیه یک زنگوله کوچک به خود می بندند که دایما صدا کند و مار ها از جلوی راهشان دور شوند،اگر حوصله این همه آلودگی صوتی را ندارید پس حداقل از سوت زدن،آواز خواندن و ...غافل نشوید.
7- هیچوقت کوله پشتی خود را با در باز بر روی زمین رها نکنید.
8- لباسهای خود را برای مدت طولانی بر روی زمین رها نکنید.
9- اگر کفش خود را در آورده اید به هنگام دوباره پوشیدن آن دقت کنید که چیزی توی آن نرفته باشد.
10- اگر چادر زده اید،همیشه در آن را بسته نگه دارید و به هنگام شب وسایل و مخصوصا کفشهای خود را به داخل چادر بیاورید اگر هم به هر دليلي ناچار به بيرون گزاردن برخي لوازم از جمله كفشهاي خود شديد، حتما آنها را داخل يك كيسه غير قابل نفوذ قرار دهيد..از پیرمرد شکارچی شنیدم که ریختن تنباکوی خیس شده به دور چادر سبب دور شدن مارها از آن می شود.
11- اول خوب نگاه کنید و بعد بپرید!هیچوقت به جایی که آنرا نمی بینید(پشت یک سنگ،یک توده علفی و ...) نپرید.از کجا می دانید شاید کنار یک افعی مامانی فرود بیایید!
12- هرگز به یک مار حتی اگر مرده بنماید،دست نزنید.
13- اگر در فاصله بسیار نزدیک (یکی دو قدم) با ماری مواجه شدید و دیدید که حالت دفاعی به خود گرفته است،خونسردی خود را حفظ کنید و سعی کنید بدون اینکه برگردید با چند قدم به عقب،خیلی آرام از آن دور شوید.
14- اگر متوجه شخصی و ماری در نزدیکی او شدید بدون اینکه هول شوید با صدای بلند و بدون اینکه او را بترسانید به خوبی او را راهنمایی کنید تا از منطقه خطر دور شود.
15- این فکر که مارهای کوچک خطری ندارند،کاملا نادرست است،از کجا می دانید شاید با یک بچه افعی مواجه شده باشید! و بد نيست بدانيد كه مار جعفري كه از سمي ترين انواع افعي هاي ايران به حساب مي آيد، ماري است بسيار زيبا، كوچك و ظريف و با قطري كم!!!!
16- اوج فعالیت مارها پس از تاريكي هوا است که در این هنگام به شکار می پردازند و این بدین معنی است که شب هنگام مار می تواند هر جایی باشد،پس اگر در شب قصد پیاده روی دارید از چراغ استفاده کنید و جلوی پای خود را به دقت نگاه کنید.
17-صبح زود مارها از سرمای دم صبح بی حال می شوند،به همین خاطر برای گرم شدن خود را به مکانهایی که بعد از طلوع آفتابگیر هستند،می کشانند،پس مراقب چنین مکانهایی باشید!
منبع: www.irandeserts.com
شیرین بهانه بود…!
فرهاد تیشه میزد تا باور نکند صداى مردمانى را
که میگفتند :او دوستت ندارد…!
حالا تا اونجا که من میبینم مدیران این تیکه از فروم هی میگن برین جای دیگه بحث کنید اما من کلا جواب این سوالو کامل می دم که شکی باقی نمونه ! بیشتر هم سعی می کنم روی اشتباهات متداول صحبت کنم !
۱ : بذارید خون بیاد از محل گزش، اصلا روی خون رو نپوشونید، حداقل یک دقیقه خون بیاد بعد روش یه پارچه ی تمیز بذارین !
۲ : اصلا مکیدن به هر روشی، دستگاه، دهان، واسطه، فشار دادن اطراف و اینا، همه اش اشتباهه و به هیچ دردی نمی خوره !
۳ : اینکه یه پارچه ببندیم تا جریان خون کم بشه به سمت بالا باز هم اشتباهه ! بر طبق آخرین توصیه ها اصلا نباید جلوی پیشرفت سم رو گرفت ! برای اینکه سم اگر یک جا بمونه غلظتش زیاد میشه و خیلی صدمه ی بیشتری وارد می کنه تا وارد جریان خون بشه و غلظتش پایین بیاد !
۴ : کمترین تحرک ممکن تا زمان رسیدن امداد پزشکی
۵ : هیچ چیزی، تاکید می کنم هیچ مایع و جامدی به فرد مصدوم ندین مگر اینکه تیم پزشکی دستور داده باشه !
۶ : اولین و آخرین کاری که باید بکنید بردن فرد به بیمارستانه !
فکر کنم کامل و جامع بود !
چشمم تار شده
انقدر در مورد مار و عقرب های بیچاره میگید در حالی که بعضی موقع ها همین تلسکوپی که عاشقشیم میتونه بلای جونمون بشه. راستش من یکی دو هفته پیش با تلسکوپم ماهو رصد کردم. ولی انگاری یکم چشم راستم از اون موقع تا حالا تار شده. اول فکر میکردم بخاطر کامپیوتره زیاد جدی نگرفتم اما امروز که تو آیینه از نزدیک چشمام رو دیدم متوجه شدم که مردمک چشم راستم (همون چشمی که باهاش رصد میکنم) گشادتر از مردمک چشم چپمه. جاهای مختلف با نور های مختلف امتحان کردم بزرگ کوچیک میشه اما بازم از مردمک چشم چپم همیشه گشادتر میمونه. خودم دفعه اول که ماهو با تلسکوپم برای اولین بار دیدم احساس میکردم یکم نورش زیاده و چشمو اذیت میکنه اما بعداً بیخیالش شدم همونطوری نگاه میکردم. به خاطر صرفه جویی مالی فیلتر پلاریزه هم نخریدم چون اصلاً فکر نمیکردم نور سرد ماه برای چشم مضر باشه. حالا به نظر شما چیکار کنم؟ چشمم خوب میشه یا نه؟ چه فیلتری بخرم خوبه؟
اصن این لنزهای تلسکوپ مضر نیست؟ آخه میگن عینک کس دیگه رو آدم نباید به چشمش بزنه ولی ما منجم ها خیلی راحت هر شب هزار جور لنز و عدسی قویتر از عینک میگیریم جلوی چشممون. بنظرتون ضرر نداره؟
ضمناً تلسکوپم 12 اینچ نیوتونیه نور ماه داخلش خیلی زیاده. حتی زهره هم توش خیلی چشمو میزنه.
“Most people die at 25 and aren’t buried until they’re 75.”Benjamin Franklin
در حال حاضر 2 کاربر در حال مشاهده این موضوع است. (0 کاربران و 2 مهمان ها)
مجوز های ارسال و ویرایش
پاسخ با نقل قول
