جديد ‌ترين اخبار نجومی

[محمدرضا صادقیان]

سلام...

اين تاپيك جهت اعلام آخرين اخبار مهم نجومي ايجاد شده

لطفآ اخباری که در این تاپیک قرار می دهید ،یا ترجمه خودتان باشد یا اگر از منبع دیگری خبر را استفاده کرده اید ، حتمآ منبع خبر را ذکر کنید

ممنون از تلاش و همراهی همه دوستان

[حسین زارعی]

با سلام!

فضاپیمای Rosetta همینطور داره به دنباله دار 67P نزدیک و نزدیکتر میشه، و در حین نزدیک شدن به این دنباله دار عجیب و غریب، تصاویری با کیفیت بالاتری رو از سطح این دنباله دار گرفته و به زمین مخابره میکنه...



( تصویر دنباله دار 67P که در روز یکشنبه 3 August توسط Rosetta از فاصله ی 300 کیلومتر از سطح این دنباله دار گرفته شده است. امتیاز تصویر: ESA/Rosetta/NAVCAM )

و همچنین تصویر زیر که در روز دوشنبه 4 August از فاصله ی 234 کیلومتری از سطح دنباله دار 67P تهیه شده. در این تصویر یکی از محل های احتمالی برای فرود کاوشگر Philae دیده می شود.
( امتیاز تصویر: ESA/Rosetta/NAVCAM )



منبع: Earthsky.org

[حسین زارعی]

موفقیت! فضاپیمای Rosetta به مقصدش رسید!

همین ابتدا یه نکته بگم، اینکه این دنباله دار به دو قسمت تقسیم شده... قسمت اول که بخش بزرگتره این دنباله داره رو "بدنه" (Body)، و قسمت دوم این دنباله دار که کوچکتره رو "سر" (Head) نامگذاری کرده اند.

(تصویر بسیار نزدیک از دنباله دار 67P از دریچه ی دوربین OSIRIS فضاپیمای Rosetta از فاصله ی 120 کیلومتری، که در روز 6 آگوست بارگذاری شده است. در این تصویر، سر ِ دنباله دار در سمت چپ است که سایه ی آن روی گردن (Neck) و بدنه افتاده است.)



(تصویری زیبا از منطقه ای صاف در بدنه دنباله دار 67P . این عکس نیز توسط دوربین OSIRIS فضاپیمای Rosetta گرفته شده که در تاریخ 6 آگوست بارگذاری شده است.)

***

فضاپیمای Rosetta با انجام دادن آخرین مانور مداری ِ بی عیب و نقصش، هم اکنون به همراه دنباله دارش و در فاصله نزدیک آن در مدار هرمی شکل ( در اصل، چهار وجهی ) در حال حرکت است.

تصاویر بالا، هسته ی دنباله دار را نشان می دهد که از بسیاری از کوه ها و هم چنین از هر دو قمر مریخ یعنی فوبوس و دیموس بسیار کوچکتر است.

در ضمن، به نظر می رسد که مناطق "صاف تر"، مقداری یخ باشند.

منبع: Earthsky.org

[yperseusy]

آیا ما همه موجودات فضایی هستیم و خاستگاه‌مان زمین نبوده است؟ پلانکتونی که بیرون از ایستگاه فضایی بین‌المللی پیدا شده، این سوال را جدی‌تر کرده است.

http://www.theguardian.com/science/2...they-get-there

[yperseusy]

دو ماهواره گالیله اروپا گم شدند
دو ماهواره گالیله اروپا که به عنوان بخشی از سیستم راهبری و به منظور رقابت با سامانه جی‌پی‌اس به فضا پرتاب شده بودند، نتوانستند به مدار موردنظر ملحق شوند.
ماهواره‌های «دورسا» و «میلنا» به تازگی از مرکز فضایی «کورو» واقع در گویان فرانسه و بر روی یک موشک روسی به فضا پرتاب شده‌اند.
شرکت Arianespace، پرتاب‌کننده این سامانه‌ها به فضا، اعلام کرد مشاهدات انجام‌شده پس از جدایی ماهواره‌ها از موشک سیوز VS09، نمایشگر فاصله بین مداری که این ماهواره‌ها به آن ملحق شده‌اند و مدار برنامه‌ریزی‌شده مطلوب است.
آن‌ها روی مدار پایین‌تر از مدار موردانتظار قرار گرفتند و تیم‌های صنایع‌ و آژانس‌های دخیل در عملیات ماهواره‌ها در حال بررسی مضامین بالقوه این ماموریت هستند. گفته می‌شود تصحیح‌کردن مدار این دو ماهواره فرآیندی پیچیده است.
آژانس فضایی اروپا اعلام کرده هر دوی این ماهواره‌ها از مرکز عملیاتشان در آلمان به دقت کنترل می‌شوند. سامانه‌های مزبور اولین ماهواره‌هایی هستند که مالکیت کامل آن‌ها در اختیار آژانس فضایی اروپاست.
مجموعه 7.2 میلیارد دلاری به عنوان جایگزینی برای سیستم کنونی جی‌پی‌اس آمریکا و گلوناس روسیه (Glonass) طراحی شده و از قابلیتهای جستجو و نجات برخوردار است. پیش از این چهار ماهواره دیگر گالیه در اکتبر 2011 و در 2012 به فضا پرتاب شده‌اند. همچنین دو ماهواره دیگر قار است در اواخر سال جاری در مدار جا گرفته و خدمان‌رسانی ابتدایی گالیله آغاز شود.
طبق برنامه‌ها، مجموعه گالیله تا سال 2017 دارای 24 ماهواره فعال خواهد بود و شش ماهواره پشتیبانی بعدها به این ناوگان افزوده خواهد شد. ماهواره‌های گالیله که در ارتفاعی بالاتر از ماهواره‌های جی‌پی‌اس قرار گرفته‌اند، دارای سیگنال‌دهی بهتر و انحراف مداری بالاتری هستند که به ارائه دید بهتر زمین به ویژه در مناطق مسکونی خواهد پرداخت.

منبع: خبرگزاری ایسنا

[dark galaxy]

حل مشکل فاصله خوشه پروین!
نتایج نحقیقات جدید نشان می‌دهد خوشه های ستاره‌ای، به ویژه خوشه پروین از آنچه ستاره‌شناسان تصور می‌کردند به ما دورترند و فاصله خوشه پروین تا زمین ۴۴۲ سال‌نوری است.



تا دهه ۱۳۷۰، فاصله خوشه پروین حدود ۴۳۰ سال نوری تخمین زده می‌شد، اما هیپارخوس، ماهواره نقشه‌برداری فضایی اروپا که در ۱۳۶۷ به فضا پرتاب شد، این فاصله را فقط ۳۹۰ سال نوری اندازه‌گیری کرده بود.

ملیس کارل و همکارانش با استفاده از شبکه‌ای جهانی از رادیوتلسکوپ‌ها توانسته‌اند فاصله دقیق ما را تا این خوشه ستاره‌ای برآورد کنند. محاسبات جدید، فاصله خوشه پروین، این خوشه باز را که در صورت فلکی ثور واقع شده است، ۴۴۲ سال نوری (دقیق‌تر ۳.۹ -/+ ۴۴۲.۲ سال‌نوری) برآورد می‌کنند.



ستاره‌شناسان با به کارگیری روش اختلاف منظر، اجرام آسمانی را در دو انتهای مدار زمین به دور خورشید رصد می‌کنند تا بتوانند فاصله آنها را دقیقا اندازه بگیرند.
با این روش اختلاف منظر دانشمندان می توانند فاصله ی خوشه های باز نزدیک مثل همین خوشه پروین (m45) یا خوشه کندوی عسل (m44) را به راحتی اصلاح کنند.

ستاره‌شناسان در طول یک سال و نیم گذشته، از سامانه ستاره‌شناسی رادیویی جهانی برای مشاهده و ارزیابی برخی ستاره‌های خوشه پروین استفاده کرده‌اند. در نتیجه آنها توانسته‌اند به دقت تغییر فاصله واضح ناشی از چرخش زمین به دور خورشید را اندازه‌گیری کنند. وقتی از دو انتهای مدار زمین به دور خورشید به ستاره‌ها نگاه کنیم، به نظر می‌رسد که در برابر پس‌زمینه اجرام کیهانی دوردست‌تر، ستاره اندکی تغییر موقعیت داده است. این روش که به نام روش احتلاف منظر شناخته می‌شود و بر اساس مثلثات ساده استوار است، در حال حاضر دقیق‌ترین روش اندازه‌گیری فاصله‌ای است که ستاره‌شناسان در اختیار دارند.
منبع:www.skyandtelescope.com
khabaronline.ir

[Saeed Jafari]

مرزهای بیکران فضا آنلاین شد



وبگاه خبری مجله فضایی با عنوان "مرزهای بیکران فضا" با موضوعات متنوع در زمینه علوم فضایی توسط تعدادی از فعالان رسانه ای کشور راه اندازی شد.

بیش از دو دهه پیش در اواسط آبان ماه ۱۳۶۹، نشریه ماهانه‌ای برای نخستین بار در دکه‌های روزنامه فروشی‌ دیده شد که یک نوآوری بی‌نظیر در تاریخ مطبوعات ایران به شمار می‌رفت. مجله‌ای با نام «مرزهای بیکران فضا». این ماهنامه، نخستین رسانه مکتوب در طول تاریخ مطبوعات ایران بود که نه تنها حروف چینی و صحفه‌آرایی آن با رایانه صورت می‌گرفت، بلکه عکس‌ها اسکن می‌شد و صفحه‌هایش به صورت فیلم به لیتوگرافی تحویل می‌گردید. البته این تنها برتری مرزهای بیکران فضا نبود. به لحاظ محتوا نیز ماهنامه، نوآوری‌های شگفت انگیزی داشت.

مصاحبه‌های اختصاصی با فضانوردان در سال‌هایی که هنوز خبری از اینترنت و ایمیل نبود، گزارش‌های اختصاصی از پرتاب‌های فضایی، ویژه نامه‌ها و ضمیمه‌های جذاب، مطالب متنوع و دست اول و غیره از دیگر ویژگی‌های خاص این مجله به شمار می رفت.اما دیری نگذشت که مرزهای بیکران فضا با بادهای سرد نامهربانی، کم‌کم افسرده و پژمرده شد و مشتاقان اخترشناسی و فن‌آوری فضایی با ظهور نشریات دیگری همچون ماهنامه نجوم و ماهنامه هوافضا توانستند علاقه‌مندی‌های علمی خود را تا حدی ارضا کنند.هم اکنون سیروس برزو صاحب امتیاز و سردبیر مجله مرزهای بیکران فضا، به همراه جمعی از روزنامه‌نگاران علمی کشور و به همت جوانان با انگیزه و علاقمند، این نشریه را این بار با ساختاری متفاوت بر بستر وب احیا کرده‌اند و امید است با حمایت و پشتیبانی خوانندگان و تمامی علاقمندان به دانش و فناوری فضایی، شاهد گسترش، رشد و اثربخشی خوب در حوزه فعالیت‌هایش باشیم.

بنیانگذار و صاحب‌امتیاز: سیروس برزو
سردبیر: شهرام یزدان‌پناه
دبیرتحریریه و مدیر اجرایی: محمدرضا رضایی
مشاوران: توفیق حیدرزاده، سیاوش صفاریان‌پور، پوریا ناظمی، سلیمان فرهادیان
شورای اجرایی:‌ خاطره بهی، ریحانه میرمحمدی، مریم فخیمی، سعید جعفری


http://www.parssky.com/

[sara shahabi]

عنوان خبر اینه: واو! ابرهایی که به نظر می رسد محتوی یخ ِ (آب) هستند در کوتوله ای قهوه ای در خارج از منظومه شمسی ما، مشاهده شدند.

اتمسفر سیارات از چه چیزی ساخته شده؟
پاسخ به این سوال گام بزرگی برای دانستن در مورد قابل سکونت بودن هر سیاره ای هست.

چه چیزی این خبر رو جالب توجه می کنه؟ یک تیم نجومی گفته که این کشف تجربی بوده و به صورت تئوری حدس زده نمی شده و بر روی جرمی دیده شده که میزبان حیات نیست. به این علت حائز اهمیته و اما این امید وجود داره که تلسکوپ ها در آینده بهتر بتونن اتمسفر این کوتوله قهوه ای رو مورد مطالعه قرار بدن.

در ضمن این جرم سردترین کوتوله قهوه ای کشف شده تا حال حاضره با دمای متوسط بین 225 و 265 کلوین. و جرمش هم 3 تا 10 برابر جرم مشتری هست.

با توجه به کارهای قبلی که روی اتمسفر کوتوله های قهوه ای انجام شده، تیم این جرم رو مدل کردند و متوجه شدند که این جرم می تونه در گروهی قرار بگیره که ابرهایی از جنس یخ آب درش وجود دارند.........

اطلاعات بیشتر و ویدیوی مربوطه در: http://www.universetoday.com/114526/...-solar-system/

[رضا طامهری]

این تصویر روزِتا با دنباله دار 67p/churymov-gerasimenko که در پس زمینه عکس واقع شده است. این تصویر توسط دوربین CIVA که برای انالیز فروسرخ و مرئی دنباله دار تعبیه شده است نصب شده است، گرفته شده است.
دنباله دار درون تصویر در زمان عکس برداری 50 کیلومتر از سفینه دور بوده است.



منبع:earthsky.org

[yperseusy]

«مرد کسوف ایران» با ایده بلندپروازانه «رصد خورشیدگرفتگی از فضا» در راه آمریکا
«مرد کسوف ایران» که آخرین فعالیت رصدی اش رویت خورشید گرفتگی سال گذشته در کنیا بود، بار دیگر راهی کنفرانس بین المللی خورشید گرفتگی در نیومکزیکوی آمریکا شده تا از ایده پژوهشی «رصد کسوف از فضا» دفاع کند.

به گزارش خبرنگار علمی ایسنا، حمید جدیری خداشناس، پژوهشگر و رصدگر ایرانی از سال 1378 تاکنون پدیده خورشیدگرفتگی را در هفت قاره جهان دنبال کرده که مجموعه مستند تلویزیونی «به دنبال سایه» از سفر تحقیاتی وی و رصد خورشید گرفتگی در مدار 90 درجه قطب شمال و قطب جنوب کره زمین تهیه شده است.

مرد کسوف ایران که مدیریت موسسه پژوهشی سایه را بر عهده دارد در کنار فعالیت های رصدی خویش، ایده پژوهشی «رصد کسوف از فضا» را نیز دنبال می‌کند.

جدیری خداشناس که فردا برای شرکت در کنفرانس بین‌المللی خورشیدگرفتگی 2014 راهی آمریکا می‌شود در گفت‌و‌گو با خبرنگار علمی ایسنا با بیان این که کنفرانس بین المللی خورشیدگرفتگی طی هر هفت سال میلادی، دومرتبه برگزار می‌شود، اظهار داشت: طرح پیشنهادی «رصد کسوف از فضا» پس از پذیرش در کنفرانس‌های خورشیدگرفتگی سال های 2007 و 2011 در 25 اکتبر سال میلادی جاری به عنوان اولین سخنرانی بعد از افتتاحیه در موزه تاریخ هوافضای ایالت نیومکزیکو آمریکا، ارائه و دفاع می‌شود. همچنین امیدوارم با هماهنگی مسوولان ذیربط، مراتب کاندیداتوری جمهوری اسلامی ایران برای میزبانی کنفرانس خورشیدگرفتگی سال 2018 در ایران را اعلام کنم.


کنفرانس بین المللی خورشید گرفتگی 2014
وی در توضیح ایده پژوهشی خود گفت: این طرح شامل بر اختصاص 128 پرتاب فضایی برای رصد خورشیدگرفتگی از فضا طی یک دوره کامل از فعالیت خورشیدی است. هدف این ماموریت ها رصد تقارن خورشید و ماه است که در هر ماه نو رخ می دهد ولی متاسفانه به واسطه تفاوت زاویه مدار چرخشی ماه و زمین، از روی زمین قابل مشاهده نیست.

جدیری خداشناس در مقاله خویش منافع و مزایای علمی این ماموریت ها را نیز تشریح کرده ومعتقد است که انجام این پروژه می‌تواند زمینه های تخصصی فراوانی را درمطالعات خورشیدی ایجاد کند.

وی در این خصوص اظهار داشت: انجام این پروژه توام با تصویربرداری و طیفنگاری از تاج خورشیدی(کرونا) و قدرسنجی امواج هیدرو دینامیکی مغناطیسی خورشید صورت می‌گیرد که نهایتا می‌تواند به افزایش اطلاعات بشر نسبت به نظم مستتر در دوره فعالیت های خورشیدی و ارتباط آن با برخی پدیده های زمینی مانند زلزله ها، آتشفشان ها، طوفان ها و یا جریان های آبی اقیانوس ها منجر شود.

خداشناس جدیری ضمن اشاره به هزینه های پروژه، افزود که با توجه به جاذبه توریستی رصد خورشید گرفتگی از فضا و تحولی که عملیاتی شدن این ایده در تورهای فضایی ایجاد می کند، امید دارد که انجام این پروژه در آینده ای نزدیک وارد فاز عملیاتی شود و چه بسا هم وطنان ما این امکان را داشته باشند که در زمره اولین مسافران فضایی خورشید گرفتگی کلی باشند.

وی خاطر نشان کرد: انجام این پروژه در گرو شکل گیری یک همکاری مشترک و جهانی خواهد بود و با توجه به قابلیت های موجود، ایران می تواند نقش برجسته ای را در انجام حداقل بخشی از این پروژه فضایی نجومی ایفا کند.

جدیری خداشناس، فعالیت های پژوهشی خود طی قریب به شانزده سال گذشته را مرهون یاری و تشویق اساتیدی همچون دکتر حسین زمردیان و دکتر حمیدرضا گیاهی یزدی دانست و ابراز امیدواری کرد که همگام با افزون شدن توجهات عمومی به دانش نجوم، آزمایشگاه های رصدی متناسب با پروژه های بین المللی نجوم خورشیدی نیز در ایران توسعه یابد.

[subaro]

«آناتولی بریزاووی» از فضانوردان معروف شوروی که روزگاری رکورد اقامت هفت ماهه او و همکارش «والنتین لبدف» در ایستگاه فضایی «سالیوت-7»، نامشان را پر آوازه کرده بود در سن 72 سالگی درگذشت.

به گزارش سرویس فناوری ایسنا، وی در 11 آوریل 1942 در خانواده ای کشاورز در روستای «اِنیم تختموکایوس» در جمهوری «آدیگی» روسیه به دنیا آمد. در سال 1959مدرسه متوسطه روستای خود را به پایان رساند. چند سال به عنوان تراشکار در یک کارخانه کار می کرد تا بالاخره با علاقه ای که به پرواز داشت، وارد آموزشگاه خلبانی نیروی هوایی در «کاچینسکی» شد. او توانست در سال 1965 این آموزشگاه را با رتبه ممتاز به پایان برساند.

وی بین سال های 1972 تا 1977 همزمان با کار در نیروی هوایی، تحصیلاتش را درآکادمی شبانه نیروی هوایی ادامه داد و آن را باتخصص « فرماندهی ستادهوایی» تمام کرد. درآوریل 1970 با انتخاب فرمانده نیروهای هوایی به عنوان نامزد فضانوردی به مرکزآمادگی فضانوردان معرفی شد و بعد از گذراندن معاینات مختلف علمی و پزشکی، کار آموزش و تمرین برای سفر به فضا را آغاز کرد.

بریزاووی بین سال های 1972 تا1974در گروه فضانوردان برنامه نظامی « اسپیرال » که نوع کوچکی از کیهان پیماهای نوع شاتل بود آموزش می دید اما با تعطیل شدن این طرح به کیهان نوردان طرح نظامی «آلماز» منتقل شد.

از 1975 تا1976 به عنوان فرمانده گروه چهارم فضانوردان اعزامی برای پرواز به ایستگاه مداری «سالیوت-5 » آموزش دید اما ادامه کار در این ایستگاه تعطیل شد و او تا زمان پروازش به «سالیوت-7» چند بار در نقش فرمانده گروه های جانشین اعزامی به «سالیوت-6»تمرین می کرد و آموزش می دید.

سرانجام در سال 1981 به عنوان فرمانده اولین هیا ت اعزامی به ایستگاه مداری « سالیوت-7 » انتخاب شد و برای پروازی رکوردشکن به همراه والنتین لبدوف، آموزش و تمرین را آغاز کرد.

سفر تاریخی این دو بر عرشه ناو «سایوزتی-5» و ایستگاه فضایی «سالیوت-7» در 13 مه 1982 آغاز و پس از 211 شبانه روز و 9 ساعت و چهار دقیقه و 32 ثانیه در 10 دسامبر 1982 به پایان رسید. در جریان این سفر، بریزاووی و همراهش با دو گروه از فضانوردان مهمان ملاقات کردند. وی همچنین یک راهپیمایی فضایی دو ساعت و نیمه داشت که طی آن بعضی آزمایش ها را در بیرون ایستگاه مداری به انجام رسانید.


بریزاووی گرچه تا سال 1992 نیز در گروه فضانوردان آموزش می دید اما دیگر موفق نشد به سفری فضایی برود.

وی به خاطر فعالیت های برجسته اش چه در هوانوردی و چه در فضانوردی، مدال های مختلفی گرفت که از جمله می‌توان به مدال «ستاره طلایی قهرمان اتحاد جماهیر شوروی» و مدال «لنین» در سال 1982، مدال «شایستگی دراکتشافات فضایی» در سال 2011، مدال سازمان فضایی روسیه برای «همکاری های بین المللی درفضا» در 2012، همچنین نشان «لژیون دونور» فرانسه در 1982، مدال «کرتیچاکرا» هند در سال 1984 و مدال «خورشیدآزادی» افغانستان در 1988 اشاره کرد.

آناتولی بریزاووی، مردی کم صحبت اما فعال در زمینه های اجتماعی بود. وی سرانجام در 20 سپتامبر 2014 در شهرک ستارگان در حومه مسکو بدرود حیات گفت.