تصویر روز نجوم- Apod

[Edwin]

Astronomy Picture Of Day

تصویر روز نجوم

سایت ناسا هر روز یکی از زیباترین عکس های نجومی را به همراه توضیحات آن در این لینک قرار می دهد تا علاقه مندان از آن بهره مند گردند. این عکس ها از لینک apod.nasa.gov در دسترس است.

این تاپیک جایگاهی است برای ارائه ی زیباترین عکس های نجومی APOD، توضیحات مربوط به آن ها و بحث و تبادل نظر پیرامون آن ها.

[امیر عباس]

کارخانه تولید ستاره مسیه 17

29 فروردین (18 April)

Image Credit: Subaru Telescope (NAOJ), Hubble Space Telescope,

Color data: Wolfgang Promper, Processing: Robert Gendler

پیکره­ی این کارخانه­ی تولید ستاره که به نام مسیه 17 معروف است، توسط بادها و تابش­های ستاره­ای در فاصله حدود 5500 سال نوری درون صورت فلکی پر از سحابی قوس تراشیده­شده. در آن فاصله، این درجه از میدان دید باز تقریباً 100 سال نوری وسعت دارد. این تصویر رنگی دقیق و واضح که با ترکیبی از داده­های تلسکوپ­های مستقر در زمین و فضا خلق شده، جزئیات کم­نور ابرهای متشکل از گاز و غبار این منطقه را در برابر پس­زمینه­ای از ستارگان بخش مرکزی راه شیری نشان داده است. بادهای ستاره­ای و نور پرانرژی ستاره­های پرجرم و داغ که از انبار گاز و غبار کیهانی M17 شکل گرفته­اند، مواد باقی­مانده بین ستاره­ای را به آرامی حکاکی کرده و ظاهر غارمانند و اشکال موّاجی را تولیدکرده­اند. M17 به عنوان سحابی امگا یا سحابی قو نیز شناخته شده است.

.................................................. ................................................
برگرفته از : آسمان شب

[امیر عباس]

NGC 1788 و ریش جادوگر

30 فروردین (19 April)

Image Credit & Copyright: John Davis

این نمای آسمانی توازن زیبایی از غبار و گاز بین­ستاره­ای را که در حاشیه صورت فلکی سرشار از سحابی جبار قراردارد، دربرگرفته­است. چانه­ی برآمده­ی مایل به آبی رنگ «سحابی سر جادوگر» که در بالای سمت چپ تصویر واقع شده، نور ستاره درخشان «پای شکارچی یا رِجل‌الجَبّار» (بتا شکارچی) را بازتاب کرده است. ریش جادوگر، نشان­دهنده درخشش قرمز گاز هیدروژن یونیزه شده توسط اشعه ماوراء بنفش نور ستاره است، که به نظر می­رسد این چهره­ی بدنام را به سحابی­های کوچک­تری، مانند سحابی غباری بازتابی NGC 1788 در سمت راست تصویر، مرتبط کرده است. بادهای قوی که از سوی ستارگان درخشان جبار می­وزد سحابی NGC 1788 را نیز شکل داده، و به احتمال زیاد باعث تشکیل ستارگان جوانی درون آن شده است. سحابی NGC 1788 که موقعیت مکانی مناسبی دارد، به نظر برخی شبیه به یک خفاش کیهانی است. وسعت این چشم­انداز در آسمان حدود 3 درجه و یا معادل 6 ماه کامل است.

.................................................. ...............................................
برگرفته از : آسمان شب

[Navid MMM]

1 اردیبهشت (21 April)

ملاقه بزرگ

می­توانی آن را ببینی؟ این پرسش عادی، اغلب پیش از کشف دوباره‌ی یکی از شناخته‌شده‌ترین پیکربندی­ های ستارگان در آسمان شمالی پرسیده می‌شود: ملاقه بزرگ. این گروه­ بندی از ستاره‌ها یکی از معدود چیزهایی است که به احتمال زیاد تا کنون هر نسلی آن را دیده و در آینده هم خواهد دید. ملاقه بزرگ به خودی خود یک صورت­ فلکی نیست، و گرچه بخشی از صورت­ فلکی خرس بزرگ (دب‌اکبر) است، اما خود صورت­ واره­ ای از ستاره‌ها است که جوامع گوناگون آن را با نام‌های گوناگونی می‌شناسند. پنج ستاره از ستارگان ملاقه بزرگ درواقع در فضا نیز به یکدیگر نزدیکند و به احتمال زیاد به طور هم‌زمان متولد شده‌اند. با وصل کردن دو ستاره‌ واقع در منتهاالیه این ملاقه به هم و ادامه دادن این خط اتصال، به ستاره قطبی یا ستاره شمالی می‌رسیم، که بخشی از ملاقه کوچک است. به علت حرکت نسبی ستارگان شکل ظاهری این ملاقه بزرگ در طول 100 هزار سال آینده به آرامی تغییر خواهد کرد.


منبع

[Navid MMM]

2 اردیبهشت (22 April)

سحابی سراسب در نور فروسرخ از هابل

زمانی که ابر باشکوهی از غبار میان‌ستاره‌ای در کیهان معلق بود، بادها و تشعشعات ستارگان پیکره آن را به‌گونه‌ای متمایز شکل دادند. این ابرکیهانی که به شایستگی سحابی سراسب نام گرفته، خود، در سحابی عظیم و پیچیده جبار (M42) جای گرفته است. این جرم سماوی٬ به طور بالقوه زیباست اما رصد شخصی آن با یک تلسکوپ کوچک کار بسیار دشواری است. از این رو، تلسکوپ فضایی هابل، به مناسبت ۲۳مین سالروز پرتابش به فضا، تصویر شکوهمند و دقیق بالا را در طول موج فروسرخ ثبت کرده است. این ابر مولکولی تیره٬ تقریباً ۱۵۰۰ سال نوری از ما فاصله دارد و با عنوان «بارنارد ۳۳» در فهرست ثبت شده است. در تصویر بالا می­بینیم که این سحابی تیره اصولاً به این خاطر دیده می‌شود که نور ستاره نزدیک سیگما-جبار، آن را از پشت روشن کرده است. شکل ظاهری سحابی سراسب درطول چند میلیون سال آینده به‌آرامی تغییر خواهد کرد و درنهایت توسط انرژی بسیار بالای نورستارگان نابود خواهد شد.


منبع

[aysa]

دوستان كسي نميدونه اين عكس ازتركيب چندتا عكس ايجادشده؟2ارديبهشت سراسبوميگيرم.

[Navid MMM]

3 اردیبهشت (23 April)


پرتوهای X از باقی مانده ابرنواختر SN 1006

آنچه در اینجا شبیه به یک قارچ توپی پفکی به نظر می­رسد، قطعاً باقی­ مانده درخشان­ ترین ابرنواختری است که در تاریخ بشر ثبت شده است. در سال 1006 میلادی، این ابرنواختر به عنوان نوری که آسمان شبانگاهی مناطقی را روشن کرد، ثبت شد. این مناطق اکنون به عنوان چین، مصر، عراق، ایتالیا، ژاپن و سوئیس شناخته می شوند. ابر در حال گسترش بقایای این انفجار ستاره ­ای، که در صورت فلکی جنوبی گرگ (Lupus) یافت می­شود، هنوز هم در سراسر طیف الکترومغناطیسی به صورت نمایشی از نور کیهانی نمایان می­شود. در واقع، تصویر بالا حاصل ترکیب سه رنگ از پرتوهای X است که توسط «رصدخانه اشعه ایکس چاندرا» از مدار گرفته شده ­است. وسعت این ابر باقی­مانده که اکنون به عنوان بقایای ابرنواختری SN 1006 معروف است، در حدود 60 سال نوری به نظر می رسد، و به عنوان نشان­ دهنده بقایای یک ستاره کوتوله سفید شناخته می­شود. این کوتوله سفید فشرده که بخشی از یک منظومه ستاره­ ای دوتایی بوده، به تدریج مواد ستاره همدم خود را به دام انداخته و گرفته است. تجمع جرم درنهایت باعث یک انفجار گرماهسته‌ای شده و ستاره کوتوله را نابود کرده است. از آنجا که فاصله این باقی­مانده ابرنواختری حدود 7000 سال نوری است، در واقع انفجار حدود 7000 سال قبل از آن­که نور آن در سال 1006 به زمین برسد، اتفاق افتاده است. امواج شوک (Shockwaves) در بقایای ابرنواختری باعث شتاب گرفتن ذرات تا انرژی های فوق العاده زیاد می­شوند و ازاین رو به عنوان یکی از منابع پرتوهای مرموز کیهانی تصور می­شوند.


منبع

[Navid MMM]

5 اردیبهشت (25 April)

انواع ماه گرفتگی

بخش تیره میانی سایه کره زمین، «تمام ­سایه» یا «اومبِرا» نام دارد. این بخش از سایه که در فضا به شکل یک مخروط گسترده می­شود، دارای سطح مقطع دایره ­ای است و به راحتی در طول یک خسوف دیده می­شود. اما کل سطح مقطع آن بزرگتر از اندازه زاویه ­ای ماه در طول مراحل گرفتگی است. با این حال، این تصویر ترکیبی هوشمندانه، با استفاده از تصاویر هر دو گرفت جزئی و کلی ماه هنگام عبور از بخش­های مختلف سایه، کل محدوده سایه دایره­ ای شکل را نشان می­دهد. این تصاویر که با کوشش فراوان با ابزار اپتیکی مشابه از ورونژ روسیه گرفته شده­ اند، سالهای 1997 تا 2011 را دربرمی­ گیرند. در امتداد بالا و پایین تصویر، مراحل گرفتگی جزئی به ترتیب از سپتامبر سال 2006 و آگوست سال 2008 دیده می­شوند. در تصویر پایین سمت راست، ماه درحال ورود به تمام­ سایه در طول گرفت کلی سپتامبر سال 1997 است. در پایین سمت چپ، ماه درحال ترک کردن سایه پس از گرفت کلی در ماه مه سال 2004 است. در سمت راست، مرکز و سمت چپ بخش میانی تصویر، مراحل ماه گرفتگی کلی ژوئن سال 2011 دیده می­شوند، که شامل مرحله گرفت کلی، عمیق و قرمزرنگ مرکزی نیز می­باشد. در طول ماه گرفتگی کوتاه جزئی امروز، که تنها از نیمکره شرقی زمین دیده می­شود، ماه تنها اندکی از لبه پایینی سایه گذر می­کند.



منبع

--------------------------------------------------------------------------------------------------------

پ ن: ببخشید Apod امروز دیر شد....

[Navid MMM]

6 اردیبهشت (26 April)

یک سال بر روی خورشید

خورشید، فضای ویرانگری از پلاسمای برافروخته در منظومه شمسی، ممکن است در اینجا کمی ترسناک به نظر برسد. این تصویر، ترکیبی است از 25 عکس در نور شدید فرابنفش است که توسط رصدخانه دینامیک خورشیدی، در حال چرخش در روزهای بین 16 آوریل 2012 و 15 آوریل 2013 ثبت شده است. طول موج خاص 171 آنگستروم از نور، گسیل اتم­های به شدت یونیزه شده آهن را در تاج خورشیدی در درجه حرارت خاص حدود 600 هزار درجه کلوین (حدود 1 میلیون درجه فارنهایت) نشان می ­دهد. مناطق فعال خورشیدی در طول نزدیک شدن به حداکثر خورشیدی در چرخه 11 ساله آن هر دو طرف خط استوا را احاطه کرده­ اند. حلقه­ ها و کمان­ های درخشانی در امتداد خطوط میدان مغناطیسی به این مناطق فعال خورشیدی سرازیر شده­ اند. البته، نمای آشناتر نور مرئی از این مناطق فعال درخشان، آن­ها را به صورت گروهی از لکه ­های تیره خورشیدی نشان می­دهد. سه سال از تصاویر رصدخانه دینامیک خورشیدی در این ویدیو کوتاه متراکم شده ­اند.


منبع

[Saeed Jafari]

تصوير نقش برجسته ي شارپ

7 اردیبهشت (27 April)

Image Credit: NASA, JPL-Caltech, MSL

عينك هاي قرمز و آبي خود را برداريد و بر روي زمين مريخ در كف دهانه گيل، قدمي بزنيد و نظاره گر اطرافتان باشيد. از ديد شما و از روي عرشه مريخ نورد كنجكاوي، در كوه مانت شارپ، دهانه برخوردي 5كيلومتري درمركز كوه، در افق جنوبي بسيار به چشم مي خورد. در پيش زمينه، بازوي روباتيك مريخ نورد با ابزاري كه به سمت رگه هاي روي سطح مريخ، معروف به جان كلاين، ديده مي شود. نسخه كامل تصوير نقش برجسته كه 360 درجه گستردگي دارد، هم از سمت راست و هم از سمت چپ با دوربين ناوبري مريخ نورد در اواخر ژانويه گرفته و به هم وصل شده است. شيب هاي لايه لايه پايين تر مانت شارپ، كه به طور رسمي با نام Aeolis Mons خوانده مي شود، مقصد آينده براي كنجكاوي است.

http://nightsky.ws

[Saeed Jafari]

سیستم طوفان خشمگین در زحل

8 اردیبهشت (28 April)





Image Credit: Cassini Imaging Team, SSI, JPL, ESA, NASA

اين يكي از بزرگ ترين و طولاني ترين طوفان هايي است كه تا به امروز در منظومه شمسي به ثبت رسيده است. نخستين بار در اواخر سال 2010، تشكيل ابر فوق در نيمكره شمالي زحل و به بزرگي بيشتراز زمين آغاز گرديد و خيلي زود به طور كامل دورتا دور سياره پخش شد. اين طوفان نه تنها از زمين قابل پيگيري است بلكه از نزديك توسط فضاپيماي روباتيكِ كاسيني كه هم اكنون در حال گردش به دور زحل است، رديابي شده است. تصوير بالا در رنگ هاي غير واقعي و كاذب مادون قرمز در فوريه، گرفته شده كه در آن، رنگ هاي نارنجي ابرهاي عميق جوّ را نشان مي دهند در حاليك رنگ هاي روشن ابرهاي بالاتر را برجسته كرده و نشان مي دهند. حلقه هاي زحل در نزديكي لبه به شكلخط افقي باريك آبي رنگي ديده مي شود. ابرهاي تاريك پيچانده شده، سايه هاي حلقه ها هستند كه بر روي بالاي ابر و توسط خورشد به وجود آمده اند. منبع نويزهاي راديويي از رعد و برق اين طوفان شديد بود كه زماني كه بهار در شمال زحل ظهور كرد تغييرات فصلي را به وجود آورد. پس از 6 ماه اين طوفان، كل سياره را دور زده بود و سپس تلاش كرده بود كه دم خود را جذب كند كه به طور عجيبي باعث محو شدن آن شد.

http://nightsky.ws