در این تاپیک پیشنهاد می کنم که ماموریت های جالب که در گذشته اتفاق افتاده یا قرار است در آینده به وقوع بپیوندد را بررسی کنیم
در این تاپیک پیشنهاد می کنم که ماموریت های جالب که در گذشته اتفاق افتاده یا قرار است در آینده به وقوع بپیوندد را بررسی کنیم
مدارگرد شناسایی مریخ
تنوره دیو بر سطح مریخ موجب به وجود آمدن قسمتهای تیره شده است، تنوره دیو نوعی گردباد است و به یک ستون هوای متلاطم ضعیف گویند که حرکت دورانی دارد و بر خلاف توفان پیچنده به هیچ ابری متصل نیستند.
این نگاره از مدارگرد شناسایی مریخ گرفته شده است.
مدارگرد شناسایی مریخ (به انگلیسی: MRO – Mars Reconnaissance Orbiter)یک فضاپیمای چندمنظوره ناسا میباشد که برای شناسایی و اکتشاف مریخ از روی مدار، طراحی شدهاست. هنگامیکه این مدارگرد به مدار مریخ رسید، به پنج فضاپیمای دیگر در مدار و یا روی سطح آن سیاره پیوست: نقشهبردار سراسر مریخ، مارس اکسپرس، ادیسه مریخ و دو مریخنورد؛ و سپس به بیشترین رکورد عملکرد یک فضاپیما در اطراف مریخ رسید. این فضاپیمای ۷۲۰ میلیون دلاری توسط لاکهید مارتین و زیر نظر آزمایشگاه پیشرانه جت ساخته شدهاست. پرتاب آن در ۲۱ مرداد ۱۳۸۴، در ۱۹ اسفند ۱۳۸۶ به مدار مریخ دست یافت، و در آبان ۱۳۸۵ پس از ۵ ماه ترمز هوایی، به مدار نهایی علمی خود رسید و فاز اولیه علمی را شروع کرد. مدارگرد شناسایی مریخ شامل یک دسته از افزارهای علمی از قبیل دوربینها، طیفسنجها و رادار هستند که برای کاوش زمینچهرهها، چینهشناسی، کانیها، و یخ مریخ میباشند. که اینها راه را برای فضاپیماهای آینده با نشاندادن چگونگی وضع هوای روزانه و سطوح، عوامل بالقوه سطوح فرود، و میزبانی ارتباطات جدید از راه دور باز میکنند. سامانه ارتباط از راه دور مدارگرد شناسایی مریخ از همه ماموریتهای میانسیارهای پیشین اطلاعات بیشتری را به زمین فرستادهاست و این مدارگرد بیشترین توانایی ایستگاه بازپخش ماهوارهای را برای ماموریتهای آینده خواهد داشت.
مدیریت این پروژه را آزمایشگاه پیشرانه جت از مؤسسه فناوری کالیفرنیا در پاسادینا، کالیفرنیا برای هیئت مدیره ماموریت علمی ناسا در واشنگتن دیسی، بر عهده دارد.
دوربین «هایرایز»
دوربین «هایرایز» (به انگلیسی: HiRISE) مخفف (High Resolution Imaging Science Experiment) و به معنی «آزمایش علمی تصویربرداری با وضوح بالا» میباشد. قطر آینه تلسکوپ آن، نیم متر است که بزرگترین دوربین تلسکوپی است که به خارج از مدار زمین فرستاده شده. و توان تفکیکپذیری یک جسم ۳۰ سانتیمتری را از ارتفاع ۳۰۰ کیلومتر دارد. های-رایز، تصاویر را در ۳ رنگ گرد هم میآورد. ۴۰۰ تا ۶۰۰ نانومتر (آبی - سبز)، ۵۵۰ تا ۸۵۰ نانومتر (قرمز) و ۸۰۰ تا ۱۰۰ نانومتر (فروسرخ)
ساختار دوربین «های-رایز»
کیفیت تصاویر قرمز ۲۰۲۶۴ پیکسل در میان پهنای ۶ کیلومتر، و آبی-سبز و مادون قرمز ۴۰۴۸ پیکسل در پهنای ۱٫ ۲ کیلومتر است. کامپیوتر همراه های-رایز این خطوط را در زمان مقرر با سرعت زمینی مدارگرد میخواند. و طول تصاویر نامحدود میشوند. هرچند که طول تصاویر به خاطر حد ۲۸ گیگابایتی حافظه مدارگرد محدودند و بیشترین اندازه تصاویر ۲۰۰۰۰x۴۰۰۰۰ پیکسل (۸۰۰ مگاپیکسل) برای رنگ قرمز، و ۴۰۰۰x۴۰۰۰۰ پیکسل (۱۶۰ مگاپیکسل) برای آبی-سبز و فروسرخ میباشند. هر ۱۶٫ ۴ گیگابایت از تصویر قبل از ارسال به زمین به ۵ گیگابایت کمپرس میشوند. تصاویر انتشار یافته در وبسایت های-رایز به فرمت JPEG-۲۰۰۰ میباشند.برای آسان کردن نقشه برداری برای تعیین محل فرود، های-رایز میتواند تصاویر استریو را از هر عارضه جغرافیایی که تا دقت ۲۵ سانتیمتر محاسبه شدهاند را به دست آورد.
منبع:ویکی بدیا
نه به مسجد بردم شیخ و نه در دیر کشیش
مژده ای عشق که کافر شده ام در همه کیش
پروژه وویجر یکی از با ارزش ترین و ماندگارترین پروژه های ناسا می باشد.کاوشگرهای وویجر ناسا در دهه 1970 میلادی و به منظور بررسی سیارات گازی مشتری ، زحل ، اورانوس ، نپتون و ماه های آنها و سفر به فضای بی کران بین ستاره ای به فضا پرتاب شد.
کاوشگر وویجر 1 در 14 شهریور 1356 به منظور بررسی سیارات مشتری و زحل و کاوشگر وویجر 2 در 29 مرداد 1356 به منظور بررسی سیارات مشتری ، زحل ، اورانوس و نپتون به فضا پرتاب شدند.
وویجر 1 اولین فضا پیمایی بود که به نزدیکی مشتری رسید و از فاصله ای نزدیک شروع به عکس برداری از مشتری کرد.همینطور وویجر 2 اولین فضا پیمایی بود که به سمت اورانوس و نپتون حرکت کرد و از آنها عکس گرفت.
لکه بزرگ قرمز مشتری/عکس بوسیله وویجر 1
جریان گدازه های آتشفشان را پاترا بر سطح ایو/عکس بوسیله وویجر 1
زبانه های آتشفشانی در آیو/عکس بوسیله وویجر 1
حلقه های کم نور مشتری/عکس بوسیله وویجر 2
گذر آیو از مقابل مشتری/عکس بوسیله وویجر 2
کاوشگرهای وویجر برای علم ستاره شناسی و نجوم خدمات بسیار ارزنده ای انجام داده اند.
ازجمله اینها می توان به کشف 24 ماه برای این سیارات گازی اشاره کرد.همینطور محاسبه و اندازه گیری جاذبه و میدان مغناطیسی سیارات و قمر های آنها از دیگر فعالیت های مهم وویجر در تاریخ علم بود.
یکی از مهم ترین کشفیات وویجر ،پی بردن به فعالیت فعالیت های زیاد آتشفشانی در آیو (ماه مشتری) و همینطور کشف آبفشان های بزرگ در تریتون(ماه نپتون) بود.
دانشمندان با استفاده از داده ارسالی از وویجر موفق به تعیین و اندازه گیری نوع و میزان مواد موجود در جو تایتان، ماه اسرار آمیز زحل شدند.داده هایی که سه دهه بعد در ماموریت کاسینی - هویگنس از آنها استفاده و در نهایت کامل تر شد.
با استفاده از داده های ارسالی از وویجر ، دانشمندان جرم و چگالی بیش از 17 قمر را محاسبه کردند.
در هنگام برنامه ریزی برای ماموریت هخای بی بازگشت وویجر، ایده ای توسط کارل ساگان دانشمند ونویسنده معروف آمریکائی مطرح شد.
ساگان که یکی از بنیانگذاران طرح " جستجوی هوش فرازمینی " بود ،ایده قرار دادن لوح هایی نمادین در 2 کاوشگر را به ناسا داد و با موافقت مدیران پروژه وویجر همراه شد.
ساگان به همراه همکارانش لوح طلایی را آماده کردند که در آن طرح ها و مطالبی نمادین به صورت صدا و تصویر آمده است.
لوحی که در راه سفری بی بازگشت به فضای ژرف بین ستاره ای حرکت کرد و امید است که روزی موجودات هوشنمند فرازمینی آنرا بیابند و بتوانند با ما زمینیان ارتباط برقرار کنند.
در این لوح 115 عکس آنالوگ قرار داده شد ، همینطور صداهایی از زمین مانند صدای برخورد موج به ساحل ، صدای رعد و برق ، صدای گام برداشتن انسان
همینطور به مدت 90 دقیقه قطعات معروف موسیقی از بتهوون ، باخ ، چاک بری و ... آورده شده.
در این لوح به 55 زبان مختلف از جمله زبان فارسی به موجودات فضایی سلام و خوشامد گویی گفته شد.(دانلود پیام فارسی وویجر)
هم اکنون دو کاوشگر وویجر در منطقه ای به نام هلیوشیت در سامانه خورشیدی قرار دارند و در آستانه ورود به فضای بین ستاره ای می باشند. وویجر 1 با سرعتی معادل 17 کیلومتر بر ثانیه پر سرعت ترین شیئی است که تاکنون به دست بشر ساخته شده است.
تصویر شماتیک از محل قرار گیری کاوشگرهای وویجر در سامانه خورشیدی
کاوشگر های وویجر در راه سفر بی بازگشت خود علی رغم داده های مهمی که برای دانشمندان تهیه کردند ، عکس های مهم و ماندگاری را از خود به ثبت رساندند ، اما بی شک معروف ترین و مهمترین عکس وویجر نقطه کمرنگ آبی می باشد، عکسی که می تواند نوع نگرش ما به زندگی را تغییر دهد(اطلاعات بیشتر)
کاوشگرهای وویجر همچنان به سفر خود ادامه می دهند اما سوال اینجاست آیا وویجر در سفر بی پایان خود با موجودات هوشنمد فرازمینی ملاقات میکند؟
آیا روزی وویجر می تواند به برقراری ارتباط بین ما و موجودات فرازمینی کمک کند؟
حتی اگر جواب این سوالان منفی باشد ، بی شک وویجر یکی از ماندگارترین برنامه های فضایی تاریخ بشر باقی خواهد ماند.
قسمتی از مطالب برگرفته از ویکیپدیا و وبگاه وویجر ناسا
ویرایش توسط مسعود فرح بخش : 06-18-2012 در ساعت 09:28 AM دلیل: سرعت وویجر !!
ربات كنجكاو در راه مريخ است
بيش از هفت ماه از پرتاب مريخنورد ناسا ميگذرد و كمتر از دو ماه ديگر اين كاوشگر پس از يك سفر بين سيارهاي طولاني به مقصد ميرسد تا ماموريت علمي مريخ را با هدف شناسايي و دستيابي به اطلاعات زيستمحيطي درباره اين سياره سرخ آغاز كند.
به نظر ميرسد مريخنورد Quriosity كه مجهز به فناوريهاي منحصر به فرد و بسيار پيچيدهاي است بتواند نويدبخش گامهاي قدرتمندي در دستيابي به اطلاعاتي درباره اين سياره باشد. به طور كلي هدف اصلي و مشترك همه ماموريتهايي كه به سطح مريخ انجام ميشود اين است كه بتوان امكان وجود شرايط لازم براي زندگي انسانها در اين سياره را بررسي كرد. كاوشگري كه قرار است تا اواسط مرداد به مريخ برسد به تجهيزاتي پيشرفتهتر مجهز شده تا بتواند بررسيهاي دقيقتري دراينباره انجام دهد.
ابعاد اين كاوشگر در مقايسه با رباتهايي كه پيش از اين به مريخ فرستاده شده بود پنج برابر بزرگتر است. بررسي و مطالعه وضعيت آب و هوا در مريخ، بررسي امكان ميزباني مريخ از انسانها، انجام مطالعات زمينشناختي درباره اين سياره و همچنين دستيابي به اطلاعاتي براي برنامهريزي يك ماموريت سرنشيندار به مريخ از جمله اهداف اصلي اين ماموريت است. از اين رو لازم است اين ربات مواد تشكيلدهنده سطح زمين را از نظر تركيبات مورد بررسي قرار دهد. اين ربات مجهز به يك تفنگ نمونهبرداري ليزري است و ميكروسكوپهاي پيشرفتهاي با قابليت فيلمبرداري HD روي اين ربات نصب شده است كه در طيفهاي نوري مختلف قابل استفاده است. علاوه بر اين داخل اين مريخنورد كنجكاو امكانات ديگري نيز نهفته است و به همين علت ميتوان از اين ربات به عنوان يك آزمايشگاه پيشرفته نام برد.
مريخنورد ناسا پس از فرود بر سطح مريخ فعاليتهاي تحقيقي را آغاز ميكند. بازوهاي رباتيك به اين ربات اين امكان را ميدهد تا بتواند از سنگها يا سطح خاك نمونهبرداري كند. سپس اين نمونه داخل بدنه ربات فرستاده ميشود تا خرد و آسياب شده و براي انجام آزمايشهاي مختلف شيميايي، طيفسنجي و آزمايشگاهي به واحدهاي مجزايي كه داخل ربات وجود دارد، فرستاده شود. هر نمونه در مدت زمان چند ساعت تحت آزمايش قرار ميگيرد و در نهايت اطلاعات بهدست آمده دستهبندي شده و به زمين مخابره ميشود. Quriosity پس از رسيدن به مريخ حدود 98 هفته زميني يا به عبارتي يك سال مريخي در سياره سرخ اسكان دارد. مريخنورد ناسا به 10 ابزار علمي شامل سامانه هواشناسي، دوربينهاي پيشرفته، ابزارهاي طيفسنجي، ليزر قوي و يك بازوي رباتيك براي حفاري سنگها و نمونهبرداري مجهز است. اين كاوشگر برخلاف مريخنوردهاي قبلي كه انرژي مورد نياز آنها از طريق صفحات خورشيدي تامين ميشد، انرژي مورد نيازش را از انرژي هستهاي تامين ميكند. در حقيقت سيستم تامين انرژي اين ربات يك ژنراتور هستهاي سازگار با محيط زيست است كه ميتواند تا 99 سال انرژي موردنياز اين ربات را تامين كند. قدرت تفنگ ليزري كه ربات براي نمونهبرداري از آن استفاده ميكند، برابر قدرت يك ميليون لامپ است. مجهز بودن به چنين امكانات و تجهيزات پيشرفتهاي اين امكان را به ربات ناسا ميدهد تا بتواند ميزان تابشهاي كيهاني سطح اين سياره را نيز به دقت مورد بررسي قرار دهد و بر اين اساس امكان سفري ايمن و بيخطر را براي انسان فراهم كند.
منبع:جام جم انلاین
نه به مسجد بردم شیخ و نه در دیر کشیش
مژده ای عشق که کافر شده ام در همه کیش
كشورهاي اسلامي هنوز نتوانستهاند كيهاننورد راهي مدار زمين كنند
فضانوردان مسلمان
جام جم آنلاين: گرچه اسلام در مورد كسب دانش دستور اكيد دارد و آن را واجب دانسته اما متاسفانه كشورهاي اسلامي هنوز نتوانستهاند در زمينه تسخير فضا و فرستادن كيهاننوردان خود، اقدام مناسبي انجام دهند.
اميد است تلاشهاي ايران در آينده بتواند به اين مهم، جامه عمل بپوشاند. هيچ يك از كشورهاي اسلامي تاكنون با امكانات خود نتوانسته است كيهاننورد مسلماني را راهي مدار زمين كند، اما 9 مسلمان توانستهاند با استفاده از كيهان پيماهاي شاتل و سفينههاي سايوز به فضا سفر كنند. در اين مقاله نگاهي گذرا داريم بر پرواز اين افراد.
فضاپيماي ديسكاوري براي يك مأموريت هفت روزه در بيست و ششم خرداد 1364 زمين را ترك گفت. در بين سرنشينان اين ناو يك شاهزاده سعودي به نام سلطان سلمانالسعود حضور داشت. آنها طي اين مأموريت، سه ماهواره را براي مكزيك، سازمان مخابرات عرب و يك سازمان مخابراتي آمريكا در مدار قرار دادند. ديسكاوري پساز سفري هفت روزه چهارم تيرماه در پايگاه هوايي ادواردز فرود آمد. بهاین ترتیب، نام سلطان سلمانالسعود بهعنوان نخستین مسلمان بهثبت رسید.
دومين مسلماني كه به فضا سفر كرد، يك تبعه سوريه به نام محمد احمد فارس بود. محمدفارس در ارديبهشت 1330 در شهر حلب متولد شد. وي پس از دوره دبيرستان به آموزشگاه خلباني روي آورد، سپس به سمت خلبان در نيروي هوايي سوريه مشغول به كار شد. او سال 1985 به عنوان يكي از دو داوطلب پذيرفته شده براي پروازهاي فضايي درچارچوب برنامهاي با نام اينتركاسموس به مركز آموزش فضانوردان شوروي اعزام شد.
سايوز تي. ام ـ3 اول مرداد 1366 با سه فضانورد از جمله محمد فارس راهي مدار زمين شد. پس از اتصال سايوز تي. ام ـ3 به مجتمع مداري مير، يك سري آزمايشها تحت عنوان كلي طرح فرات انجام گرديد كه شامل عكسبرداري فضايي از نقاط طبيعي و مختلف سوريه براي حل مسائل اقتصادي مثل كشف اراضي قابل كشت در حوضه رود فرات، جستجوي مواد معدني در صحراي سوريه و... ميشد. اين سفر نهم مرداد به پايان رسيد.
موسي ماناراف فرزند خيرامان، سومين كيهاننورد مسلماني است كه به فضا سفر كرده است. او دوم فروردين 1330 در باكو چشم به جهان گشود. وي يكي از اعضاي قوم مسلمان « لاكتي» است كه در جمهوري داغستان به سر ميبرند. پس از پايان تحصيلات دبيرستان در جمهوري خودمختار چوواش، به دانشگاه هوايي مسكو وارد شد و آن را با مدرك مهندسي راديو تمام كرد. سپس در موسسه توليدات فضايي انرگيا مشغول به كار شد. در 1357 به گروه كيهاننوردان شوروي پيوست. او به همراه دو نفر ديگر اول دي 1365 با ناو كيهاني سايوز تي.ام ـ4 از پايگاه پرتابهاي فضايي بايكونور راهي مدار زمين شد. آنها توانستند سفينه خود را دو روز بعد به ايستگاه كيهاني مير بپيوندند و تيتف و همكارش سفري طولاني را در مجتمع مداري آغاز كردند كه بيش از 365 روز طول كشيد. ماناروف دوم دي 1369 برعرشه سفينه سايوز تي. ام ـ11 ماموريتي ديگر در مدار زمين داشت. دو روز پس از پرتاب، سايوز تي. ام ـ11 به مجتمع مداري مير پيوست. اين پرواز مانارف تا ششم خرداد 1370 ادامه داشت. وي و همراهش بعد از پروازي كه حدود 175 روز ادامه داشت، به زمين بازگشتند. به اين ترتيب، او جمعا 541 شبانهروز از زندگي خود را در فضا گذرانده است. مانارف از اواسط دهه1370 به كارهاي سياسي روي آورد.
مسلمان بعدي كه توانست به فضا راه يابد، يك تبعه افغانستان به اسم عبدالاحد مومند بود كه همراه دو تبعه روس به فضا سفر كرد. عبدالاحد مومند با ناو فضايي سايوزـ تي. ام ـ6 هشتم شهريور 1367 راهي به مدار زمين شد. سايوز تي ـ ام6 به مجتمع مداري پيوست. مومند و همراهانش، ضمن شش روز اقامت در ايستگاه مداري مير، دست به آزمايشهايي علمي و فني تحت عنوان شمشاد زدند كه شامل تحقيقات زمينشناسي، اراضي كشاورزي، آزمايشهاي پزشكي، كارديوگرافي و... ميشد.
لياخف و مومند پنجم سپتامبر با سفينه سايوز تي. ام ـ 5 (سفينه كيهاننوردان قبلي)، مير را به مقصد زمين ترك گفتند. آنها قرار بود همان روز به زمين بنشينند، اما بروز اشكال فني در رايانه ناو، كار را به تعويق انداخت و آنها سرانجام ششم سپتامبر در وضعيتي اضطراري و خطرناك به زمين بازگشتند.
يازدهم مهر 1370 ناو كيهاني سايوز ـ تي. ام 13 با سه سرنشين به نامهاي الكساندر ولكف (كيهاننورد روس)، تاكتار آئوباكيرف (نخستين فضانورد قزاقستان)، فرانتس فيبك (نخستين فضانورد اتريش) راهي مدار زمين شد. اين سفينه به مجتمع مداري مير پيوست. حضور آئوباكيرف پنجمين فضانورد مسلمان در سايه سفر فيبك كيهاننورد اتريشي چندان مورد توجه رسانههاي گروهي قرار نگرفت. سفر آئوباكيرف و فيبك 7 روز و 22 ساعت و 12 دقيقه طول كشيد و در پايان اين مدت به زمين بازگشتند.
نكته: كشورهاي اسلامي هنوز نتوانستهاند بهطور مستقل فضا نورد ارسال کنند اما 9 مسلمان توانستهاند با استفاده از كيهانپيماهاي شاتل و سفينههاي سايوز به فضا سفر كنند
سه سال بعد نوبت مسلمان ديگري بود كه به فضا سفر كند. يازدهم تير 1373 يوري مالنچنكو و طلحت موسي بايف با سايوزـ تي.ام 19 از پايگاه بايكونور راهي ايستگاه مداري مير شدند. اين ناو در 12 تير با مجتمع مداري پيوست. دو كيهاننورد تا چهاردهم آبان در فضا به سر بردند و پرواز فضايي شان 125 روز و 22 ساعت و 53 دقيقه به طول انجاميد.
موسي بايف بار ديگر در دي ماه 1376 با سفينه سايوز تي. ام ـ 27 به همراه دو نفر ديگر راهي مجتمع فضايي مير شد. سايوز تي. ام ـ 27 توانست به ايستگاه مير متصل گردد. پرواز موسي بايف، بودارين تا چهارم شهريور 1337 ادامه داشت. آنها 207 روز و 13 ساعت در فضا فعاليت كردند.
سومين ماموريت مداري طلحت موسي بايف نهم ارديبهشت 1380 و بر عرشه ناو سايوز تي. ام ـ 32 آغاز شد. در اين ماموريت، وي فرماندهي سفينهاي را به عهده داشت كه دنيس تيتو اولين گردشگر فضايي يكي از سرنشينانش به شمار ميرفت. اين ناو به ايستگاه فضايي بينالمللي پيوست.
در پايان سفر كه 7 روز و 22 ساعت طول كشيد و به اين ترتيب جمع مدت اقامت فضايي موسي بايف به 341روز و 9 ساعت و 46 دقيقه رسيد. سوم بهمن 1376، فضاپيماي انديور براي اولين بار براي اتصال به مير راهي مدار زمين شد. در جمع سرنشينان اين ناو و همراه با شش كيهاننورد آمريكايي، يك فضانورد روس به نام ساليجان شاريپف حضور داشت.
شاريپف سوم شهريور 1343 در شهر اوزگن در جمهوري قيرقيزستان (شوروي سابق) به دنيا آمد. دبيرستان را در سال 1360 در همان شهر به پايان رساند. او سال 1366 آموزشگاه عالي هوانوردي نظامي خاركف آكادمي را در رشته مهندسي و فرماندهي جنگندههاي تاكتيكي به اتمام برساند. وي در سالهاي بعد، از دانشكده كارتوگرافي مسكو درجه مهندسي و كارشناسي ارشد مديريت محيطزيست را دريافت كرد.
شاريپف از هجدهم مرداد 1369 به جمع كيهاننوردان اين كشور پيوست. وي چهارم تا دوازدهم بهمن 1377 به عنوان متخصص ماموريت با كيهانپيماي انديور به فضا پرواز كرد. او بار ديگر به عنوان فرمانده ناو سايوز تي. ام. آ ـ 5 به همراه دو نفر ديگر در 23 مهر سال 1383 راهي ايستگاه فضايي بينالمللي شد. اين ماموريت پس از حدود 192 روز و 19 ساعت در پنجم ارديبهشت 1384 پايان يافت.
او يك دختر به نام نگار و يك پسر به اسم جهانگير دارد. شريپف و همسرش در بهار امسال به ايران سفري داشتند و يك هفته مهمان مردم خونگرم و مهربان دامغان بودند. در اين سفر، عنوان شهروند افتخاري دامغان به وي اهدا شد.
بيست و هشتم شهريور 1385 پايگاه فضايي بايكونور واقع در قزاقستان شوروي شاهد پرتاب ناو سرنشيندار جديدي بود كه با توجه به حضور نخستين زن كيهانگرد بيش از پيش مورد توجه مطبوعات قرار گرفت. سفينه سايوز تي.ام آ ـ 9 در كنار ميخاييل تيورين كيهاننورد روس، مايكل لوپز دو فضانوردي كه براي آغاز دور جديد فعاليت به ايستگاه فضايي بينالمللي اعزام ميشدند، انوشه انصاري، زن ايرانيتبار را هم با خود به مدار ميبرد. انوشه انصاري نخستين زن مسلماني است كه تاكنون به فضا سفر كرده است. وي ششم مهر 1385 به همراه دو نفر ديگر به زمين بازگشت. سفر انصاري نه فقط در ايران، بلكه در سراسر جهان انعكاس بسيار وسيعي داشت.
انوشه انصاري سال 1345 در مشهد به دنيا آمد. او در 16سالگي به همراه خانوادهاش به آمريكا رفت. مدرك كارشناسي در رشته مهندس الكترونيك و علوم رايانهاي را از دانشگاه جورج ميسون و مدرك فوقليسانس خود را دانشگاه جورج واشنگتن گرفت. سال 1373 انوشه همراه همسرش حميد و برادر همسرش امير انصاري شركتي به نام تلهكام تكنولوژي (TTI) را در تگزاس پايهگذاري كردند. آنها بعدا شركت ديگري به نام پرودي تاسيس كردند. انصاري اوايل 1385 براي سفر به ايستگاه بينالمللي فضايي ثبتنام كرد. پرواز وي به عنوان اولين زن كيهانگرد براي بهار1386 برنامهريزي شده بود، اما چند ماه بعد، وي جانشين يك ميليونر ژاپني شد كه به دليل مشكل پزشكي نتوانسته بود به فضا سفر كند. آخرين مسلماني كه تاكنون به فضا سفر كرده، شيخ مظفر شكور، نخستين فضانورد مالزيايي است. وي با سايوز تي. ام. آ ـ 11 نوزدهم مهر 1386 به يك كيهاننورد روس و يك فضانوردآمريكايي به مدار پرتاب شد. اين ناو بيست و يكم مهر به ايستگاه فضايي بينالمللي پيوست و كيهاننوردان تازه وارد و سرنشينان قبلي ايستگاه برنامه كاري خود را آغاز كردند.
سيروس برزو / جامجم
نه به مسجد بردم شیخ و نه در دیر کشیش
مژده ای عشق که کافر شده ام در همه کیش
فضاپیمای کاسینی
نام یکی از فضاپیماهای ناسا که در سال 1997 به سمت زحل پرتاب شد.در سال 2004 به زحل رسیده وقسمتی از آن با نام Huygens از آن جدا شده ودر سطح تیتان بزرگترین قمر آن فرود آمد.این فضاپیما برای رسیدن به مدار مطلوب دوبار از گرانش سیاره زهره ویک بار از گرانش زمین استفاده نمود.وزن آن ۶ تن وهزینه آن ۴/۳ میلیارد دلار برآورد شده است. کاسینی علاوه بر نقشه برداری دریاچه های متان در قمر تیتان، شناسایی آبفشانهای یخی (icy geyser) بیرون زده در قمر انسلادوس (Enceladus) و ردیابی توفانها در جو زحل، مطالعات فراوان و گسترده ای بر روی سیستم حلقه ها و محیط آنها انجام داده است. این بررسیها و مشاهدات به ماهیت ذرات حلقه ها، چگونگی برهم کنش آنها با یکدیگر و با قمرهای سیاره و نقش غبار ریز در سیستم حلقه ها نور تازه ای بخشیده است.خبری از کاسینی در جولای سال۲۰۰۸از سایت آسمان پارسدرسال 2008 فضاپیمای کاسینی دریاچه ای از هیدروکربن های مایع را در نزدیکی قطب جنوب تیتان یافت. قبل از اینکه ماموریت کاسینی آغاز شود دانشمندان وجود اقیانوس هایی از متان، اتان و دیگر هیدروکربن های سبک را بر روی تیتان پیش بینی می کردند. اما بعد از 40 بار گردش کاسینی در ارتفاع کم به دور تیتان، اطلاعات به دست آمده امکان وجود چنین اقیانوس هایی را رد کرد. ولی وجود هزاران شبه دریاچه بر روی این قمر شگفت انگیز را هیچ گاه نمی توان انکار کرد. کاسینی با استفاده از طیف سنج نقشه بردار مرئی و مادون قرمز خود(VIMS) توانست دریاچه ای از اتان مایع را کشف کند. این کاوشگر همچنین توانست دریاچه دیگری را که 235 کیلومتر درازا و 7800 کیلومتر مربع مساحت دارد، کشف کند. این دریاچه Ontario Lacus نام دارد. تنها کمی بزرگتر از دریاچه Ontario (واقع در آمریکای شمالی) است و همین امر علت نامگذاری آن را می رساند. کشف چنین دریاچه هایی سبب می شود که تیتان بعد از زمین، دومین جرمی در منظومه شمسی باشد که بر روی سطح خود مایع دارد. تیتان همیشه یکی از نقاط شگفتانگیز منظومه شمسی بوده است. قمری که به تنهایی از پلوتو بزرگتر است و داری جوی غلیظ با تشابهات بسیاری با جو سیاره ماست.(هم اکنون نیتروژن و متان موجود در جو تیتان سدی را برای مطالعه بیشتر سطح این قمر ایجاد کرده است).
مدارگرد کاسینی متعلق به ناسا و تیتاننشین هویگنس متعلق به ایسا، یکی از بزرگترین مأموریتهای فضایی بشر تا به امروز بودهاند. این مجموعه پس از پرتاب در 15 اکتبر 1997 و پرواز از کنار زهره، زمین و مشتری سرانجام در 30 ژانویه 2004 میلادی وارد مدار زحل شد. به این ترتیب مأموریت چهار ساله کاسینی به منظور مطالعه منظومه کیوانی که شامل سیاره کیوان و بالغ بر 50 قمر گوناگون آن میباشد، آغاز شد. در 25 دسامبر همان سال هویگنس از سفینه مادر جدا شد و با چتر وارد اتمسفر غلیظ تیتان گردید. اندازهگیری دما، فشار، ترکیب شیمیایی، سرعت و جهت باد، تغییرات شرایط در لایههای مختلف جو و همچنین صدای تیتان از جمله دادههای عجیبی بود که برای اولین بار در تاریخ بشریت از جو و سطح یک قمر واقع در دوردستها دریافت میشد.
خبری درباره این فضاپیما و معماهای مشتری(اردیبهشت ۸۹)با وجود اینکه سفینه فضایی کاسینی و سطح نشین هویگنس به پرسش های زیاد دانشمندان پاسخ دادند، اما هنوز هم در حال پرده برداری از اسرار جدید این سیاره است. یکی از ناشناخته ها در این سرزمین، قمر کوچک انسلادوس است. کاسینی با بررسی های خود متوجه شد که توده های یخ از قطب جنوب آن به بیرون پرتاب میشود. اگر توده های فوران شده به علت آب های ذخیره شده در زیر سطح این قمر یخی است، پس چه چیزی باعث میشود تا آب را در سطح این قمر یخی به حالت مایع نگهدارد؟
اگر به راستی زیر سطح یخی انسلادوس آب وجود دارد، آیا ممکن است در نتیجه همان وضعیت یا پروسه باشد که در قمر دیگر مشتری یعنی اروپا جریان دارد. آیا ممکن است میدان مغناطیسی قوی سیاره مشتری که در اثر جذر و مد بر اروپا آب مایع را زیر سطح یخی آن ایجاد کرده، همین تأثیر را در ایجاد آب های انسلادوس هم داشته باشد؟
مأموریت کاسینی خیلی از این معما ها را آشکار ساخت. به گفته کارولین پورکو رئیس پروژه تصویر برداری های کاسینی " یکی از چیزی که انتظار کشف آن را نداشتیم، یافتن موج های ملایم در حلقه های زحل بود که در حلقه D آغاز و در سراسر حلقه C امتداد دارد.
تا حال علت این پدیده را نمی دانیم، ولی میتواند به اتفاقاتی اشاره کند که از دهه 1980 در خود زحل و یا در داخل حقله های آن جریان دارد. همانگونه که برخورد یک سنگ با سطح آب باعث ایجاد موج های در آب میشود، ما هم پیامد اتفاقی را در حلقه های زحل می بینیم که 30 سال قبل آغاز شده بود.
راز دیگر این سیاره ترکیب حلقه های آن است. با اینکه 95 درصد حلقه ها از یخ آب ساخته شده ولی ترکیب 5 درصد دیگر آن که مایل به رنگ سرخ است، هنوز ناشناخته است. به گفته پژوهشگر ارشد سطح نشین هویگنس، راز حیرت کننده دیگر آن "درخشش" سطح انسلادوس است که در تصاویر فرستاده شده از سطح این قمر دیده شده.
در گذشته دانشمندان بر این باور بودند که کل قمر تیتان با اقیانوسی از هیدروکربن مایع پوشانیده شده، اما کاوشگر هویگنز خلاف آن را ثابت کرد و تنوع عجیبی را در قسمت های مختلف تیتان نشان داد.
این مسئله باعث ایجاد پرسش دیگری میشود که چگونه اتمسفر ضخیم و کلفت هیدروکربنی تیتان میتواند در نبود اقیانوس عظیمی از همان مواد باقی بماند؟ پس اتمسفر تیتان از کجا آمده؟ این پرسش تا کنون بی پاسخ است.
یک راز دیگر تغییر یا اختلاف در زمان گردش کامل تیتان بدور محورش است. در مریخ و زمین این تغییر بخاطر حرکت زاویوی هر دوسیاره است که در اثر تفاوت چگالی مایعات در زیر سطح یا اتموسفر شان ایجاد میشود. در زمین این اثر گردش زمین بدور محورش را کم می سازد که بر اساس تخمین 0.0005 تا 0.0035 ثانیه در هر صد سال می باشد.
در تیتان این تغییر میتواند بدین معنی باشد که پوسته یخی روی سطح از بعضی از اجزای عمده فیزیکی آن جدا شده که به احتمال زیاد اقیانوس ایتان یا متان در زیر سطح آن است. در مجله ساینس 2008، رالف لورنز و همکاران اش از دانشگاه جون هاپکینز ادعا نموده اند که تیتان حتمأ یک پوسته یخی بر روی ترکیب مشترک از آب و آمونیا و یا حتی اقیانوسی از آب مایع دارد که چنین احتمال برای خیلی از اقمار مشتری پیشنهاد شده بود.اگر پوسته به اندازه کافی نازک و اقیانوس ها هم به اندازه کافی عمیق باشند، در آنصورت بر اساس نظریه گردش، گردش پوسته یخی تیتان میتواند از هسته سنگی این قمر جدا باشد.
دانشمندان تا حال با هم گمانه زنی میکنند که علت اساسی این عدم مطابقت میان اقیانوس تیتان و هسته آن در نتیجه تغییرات فصلی در باد های آن است. درست مثل قضیه زمین که تفاوت های بسیار زیاد در جرم سیاره و اتموسفر آن این تأثیر را نامحسوس نگه میدارد. اتمسفر غلیظ و سطح نازک تیتان تأثیر بیشتری ایجاد میکند.
اطلاعات تازه از قمر دیگر زحل میماس که بصورت نقشه گرمایی است تنوع عجیبی دما یا حرارتی را آشکار ساخته و چندین منطقه داغ جدید را نشان میدهد. نقشه برداری از سطح میماس با کمک طیف سنج نصب شده در سفینه کاسینی نشان داد که گرمترین منطقه در میماس در زمان صبح آن است که دمای آن حدود 92 کلوین (منفی 294 درجه فارنهایت) می باشد. بخش های دیگر میماس بسیار سردتر و تا 77 کلوین (منفی 320 درجه فارنهایت) میرسد.
در دهه 1980 وقتی ویجر 1 و 2 به منظومه زحل رسید، رصد های این دو سفینه مراحل لازم برای تحقیقات کاسینی – هیگینز را آماده ساخت. بازدید ویجر ها از زحل و اقمار اش بسیار کوتاه بود و با انتخاب مسیر دیگری به راه خود به سوی مرز های بیرونی منظومه شمسی ادامه دادند. بخاطر مطالعه دقیق این سیاره به یک مأموریت دیگر با مدت زمان طولانی تر نیاز بود.
حالا که مأموریت کاسینی تا سال 2017 تمدید شده، دانشمندان فرصت زیادی خواهند داشت تا شاهد تغییرات در این سیاره، حلقه ها و اقمار آن باشند. چشم و گوش این سفینه به دانشمندان امکان میدهد تا ارباب حلقه ها را با دقت بیشتر مطالعه کنند.
ویرایش توسط Saeed Jafari : 08-09-2012 در ساعت 12:56 AM
Everyone needs to choose his own path
Grand Master Ip Man
ماموریت فضایی تلسکوپ ( NuSTAR ( Nuclear Spectroscopic Telescope Array در حالی وارد صدمین روز خودش شد - ده روز پیش - که کیفیت تصاویر و اطلاعات حاصل از بررسی های ایکس ری توسط این تلسکوپ ، دریچه جدید و دقیقی رو در حوزه بررسی حقایق مربوط به سیاه چاله ها و ستاره های نوترونی و ابرنواختر ها به روی دانشمندان باز کرده و این خوشحالی رو در ارائه این پوستر گرامیداشت میشه دید
نوستار این اجسام رو با حساسیت بی سابقه ای از طریق مطالعه انرژی بالا و پایین و دامنه طول موجهای کوتاه اشعه ایکس بررسی می کنه و تصاویر ارسالی اون 10 برابر واضح تر از رصدگرهای اشعه ایکس کنونی در مدار هستن.
این اینفوگرافی حاوی اطلاعات جالبی در باره چگونگی پرتاب و ساختار و نحوه عمل این تلسکوپ برای رسیدن به اهداف این ماموریت ویژه و حساس ناسا است
وقتی دیدم قبلا راجع به این تلسکوپ های تک در اینجا مطالبی نوشته شده خیلی خوشحال شدم ... الانا دیگه میشه ردی از هر چی که درباره نجوم لازم داریم بدونیم رو اینجا پیدا کنیم!
به شرطی که خوب کوچه پس کوچه های تالارها رو دربنوردیم
منابع : ناسا و اسپیس دات کام
... جان تو بندری است، جای ورود نور، جای صدور نور ...
پروژه مرکوری اولین پروژه فضایی سرنشین دار ایالت متحده است که در حد فاصل سال های 1959 تا 1963 با دو هدف بردن انسان در مدار زمین و کسب اولین ها و پیروزی در مسابقه فضایی بر اتحاد جماهیر شوروی انجام شد.این پروژه در هدف اول موفق و در هدف دوم نا موفق بود. در اولین ماموریت سرنشین دار مرکوری در 5 می 1959 آلن شپرد در حالی به عنوان اولین انسان امریکایی در فضا پرواز کرد که یک ماه قبل تر یوری گاگارین در پرواز تاریخی خود به عنوان اولین انسان در فضا به پرواز در آمد.در 20 فوریه 1962 جان گلن بعد از یوری گاگارین و تیتوف به عنوان اولین امریکایی و سومین شخصی که در مدار زمین به پروزا در آمد لقب گرفت و این از دیگر دستاورد های پروژه مرکوری برای ایالات متحده بود. این پروژه شامل بیست پرواز بدون سرنشین و دو پرواز زیرمداری سرنشین دار و چهار پرواز مداری سرنشین دار بود.برنامه ریزی و پژوهش های اولیه این پروژه توسط کمیته ملی مشاوران هوانوردی امریکا (به انگلیسی: National Advisory Committee for Aeronautics) انجام شد و به طور رسمی توسط جانشین آن ، ناسا ادامه یافت.پروژه مرکوری گام اول در رسیدن به ماه در برنامه فضایی امریکا بود که بعد ها توسط پروژه جمینای ادامه و در پروژه آپولو تحقق یافت.
نشان رسمی پروژه مرکوری
اهداف
هدف از این برنامه پرواز سرنشین دار به مدار زمین و بررسی توانایی فضانوردان در شرایط بی وزنی و سالم نشاندن فضانورد و فضاپیما به زمین بود.هدف دیگر امریکایی ها پیشی گرفتن از اتحاد جماهیر شوروی در مسابقه فضایی و ثبت اولین ها در تاریخ فضا بود.هدف دوم هرگز محقق نشد و در پروژه مرکوری امریکایی ها به رقیبشان باختند اما هدف اول آنها همانطور که می خواستند پیش رفت.
جان گلن اولین امریکایی در مدار زمین/20 فوریه 1962
موشک های پرتاب
پروژه مرکوری از سه موشک برای پرتاب استفاده کرد:
موشک لیتل جو به ارتفاع 55 فوت : جهت خارج شدن از جو زمین و تست ارتفاع گرفتن.
در کل هشت پرواز با این موشک انجام شد که شش پرواز بدون سرنشین انجام گرفت و 2 پرواز دیگر با خود دو شامپانزه را به عنوان سرنشین و برای تست به فضا برد. از لحاظ تئوری این موشک ها می توانستند تا ارتفاع 161 کیومتری پرواز کنند.
موشک رد استون به ارتفاع 83 فوت : موشک یک مرحله ای برای پرواز زیر مداری.چهار پرواز بدون سرنشین که یکی از آنها با خود یک شامپانزه را حمل می کرد توسط این موشک انجام شد. هم چنین برای اولین پرواز های سرنشین دار دو بار دیگر از این موشک های استفاده شد.
موشک اطلس به ارتفاع 94 فوت : یک موشک دو مرحله ای و برای پرواز های سرنشین دار مداری. ابتدا این موشک در شش پواز آزمایشی بدون سرنشین که چهار تای آنها پرواز زیر مداری و دو پرواز مداری که یکی از آن ها با خود شامپانزه حمل می کرد ، استفاده شد. پس از آن در چهار پرواز سرنشین دار مداری استفاده شد.
فضانوردان
اولین فضا نوردان امریکایی از بین 110 خبان نظامی انتخاب شدند. پس گذراندن سخت ترین تست های فیزیکی ، پزشکی و روانی در نهایت هفت تن از این 110 نفر به عنوان فضانوردان پروژه مرکوری انتخاب شدند که به هفت مرکوری معروف بودند .این فضانوردان به یک باره به اوج شهرت رسیدند . رسانه های امریکایی تمام فعالیت های آنها را زیر نظر داشتند و کوچک ترین حرکت آنها از چشم خبرنگاران دور نمی ماند.
آلن شپرد (1998-1923)اولین امریکایی در فضا
گاس گریسوم(1967-1926)21 ژوئیه 1961 به فضا رفت و در پروژه آپولو 1 جان خود را ازدست داد.
جان گلن(متولد1921) اولین امریکایی که در مدار زمین قرار گرفت ، 20 فوریه 1962
مالکولم کارپنتر(متولد1925) 15 مه 1962 به فضا رفت.
والی شیرا(2007-1923) 3 اکتبر 1962 به فضا رفت.
گوردو کوپر(2004-1927)15 مه 1963 به فضا رفت.
دیک اسلایتون(1993-1924) در سال 1975 در پروژه آزمایشی آپولو-سایوز شرکت کرد.
هفت فضانورد پروژه مرکوری معروف به هفت مرکوری و ماکت موشک اطلس ؛ از چپ به راست: گریسام ، شپرد ، کارپنتر ، شیرا ، اسلایتون ، گلن ، کوپر
منبع
ویکی نجوم
ویرایش توسط مسعود فرح بخش : 10-28-2012 در ساعت 06:07 PM
در حال حاضر 1 کاربر در حال مشاهده این موضوع است. (0 کاربران و 1 مهمان ها)