حیات فرازمینی

[shishi]

امکان وچود حیات در فراسوی زمین مدت هاست که ذهن بشر رو به خود مشغول کرده.آیا کره ای وجود داره که در اون نوع متفاوتی از حیات وجود داشته باشه؟و از اون فراتر، ایا تمدن های هوشمند دیگری هم در این عالم وجود دارند؟
لطفا علاوه بر درج مطالب علمی نظر شخصی خودتون رو هم بیان کنید.

[af.skylover]

راستش من یک بار در چند پست قبل جواب این مطلب را دادم ولی دیده نشد. این جمجمه های کشیده که در بسیاری از نقاط جهان پیدا شده است، مربوط به انسان است. حالا چرا اینطور کشیده شده است؟ برخی از اقوام مثل مصریها و اقوام آمریکای جنوبی اعتقاد داشتند هرچه جمجمه انسان کشیده تر باشد، باهوشتر است! بنابر این هنگام نوزادی کودکان که جمجمه آنها نرم است، سر بچه بیچاره را با یک گیره به مدت چندین ماه به گونه ای فشار میدادند که کش بیاید! واقعا کار عجیبی بوده. اسم این کار هم بوده artificial cranial deformation و باستان شناسان این قضیه را کشف کرده اند و شواهد آن هم موجود است. این لینک را بیینید مفصل توضیح داده و عکس و وسایل این عمل احمقانه را هم گذاشته:

http://en.wikipedia.org/wiki/artific...al_deformation

حتی در نقاشیهای مصری، بسیاری از افراد با جمجمه کشیده دیده میشوند تا همه بدانند که از طبقه اجتماعی بالا هستند. مثال معروف آن، نفرتیتی همسر آخناتن:

http://en.wikipedia.org/wiki/nefertiti

میبینید چه جمجمه کشیده ای داشته؟

در موردبعضی از قبایل آفریقایی صحبت شما کاملا درسته ، کار هایی از قبیل بزرگ کردن جمجمه یا کشیده کردن گردن یا بریدن لب ها ، ولی آیا شما در مورد مصریان باستان مطمئن هستید؟؟تا ااونجایی که من اطلاع دارم، مصریان باستان اعتقادی به اینکه بزرگی جمجمه نشان دهنده ی هوش و ذکاوت بیشتره نداشتند و اگر در نقاشی های معابد دیده شده که جمجمه ها کشیده تر به نظر میرسه ، این یک نوع اغراق زیبایی شناختی همانطور که در اندازه ی سایر اعضای بدن هم کمی بزرگ نمایی شده و در چند مستندی که من در رابطه با نفرتیتی دیدم ( از جمله مستند ساخته ی bbc ) ویژه گی های ظاهری نفرتیتی کاملا توضیح داده شده بود ولی در هیچ کدام به بزرگی جمجمه ی نفرتیتی اشاره نشده بود . مورد دیگر این هست که چون مصریا باستان همیشه سر تراشیده شده داشتند و به دلیل گرما ی زیاد آنجا و معیشت خاصشون که کشاورزی بود به همین دلیل ساعات زیادی در معرض نور خورشید بودند و از این رو جمجمه های بزرگتر و ضخیم تر و مقاوم تری داشتند و از همین طریق ، باستان شناس ها یی که پس از هزان سال اسکلت اجساد کشته شده جنگ بین ایرانیا و مصری ها رو پیدا کردند به واسطه ی مقایسه ی نسبت ضخامت و بزرگی جمجمه ی آنها ، تونستند که ملیت آنها را تشخیص دهند.

[پیمان اکبرنیا]

در موردبعضی از قبایل آفریقایی صحبت شما کاملا درسته ، کار هایی از قبیل بزرگ کردن جمجمه یا کشیده کردن گردن یا بریدن لب ها ، ولی آیا شما در مورد مصریان باستان مطمئن هستید؟؟تا ااونجایی که من اطلاع دارم، مصریان باستان اعتقادی به اینکه بزرگی جمجمه نشان دهنده ی هوش و ذکاوت بیشتره نداشتند و اگر در نقاشی های معابد دیده شده که جمجمه ها کشیده تر به نظر میرسه ، این یک نوع اغراق زیبایی شناختی همانطور که در اندازه ی سایر اعضای بدن هم کمی بزرگ نمایی شده و در چند مستندی که من در رابطه با نفرتیتی دیدم ( از جمله مستند ساخته ی bbc ) ویژه گی های ظاهری نفرتیتی کاملا توضیح داده شده بود ولی در هیچ کدام به بزرگی جمجمه ی نفرتیتی اشاره نشده بود . مورد دیگر این هست که چون مصریا باستان همیشه سر تراشیده شده داشتند و به دلیل گرما ی زیاد آنجا و معیشت خاصشون که کشاورزی بود به همین دلیل ساعات زیادی در معرض نور خورشید بودند و از این رو جمجمه های بزرگتر و ضخیم تر و مقاوم تری داشتند و از همین طریق ، باستان شناس ها یی که پس از هزان سال اسکلت اجساد کشته شده جنگ بین ایرانیا و مصری ها رو پیدا کردند به واسطه ی مقایسه ی نسبت ضخامت و بزرگی جمجمه ی آنها ، تونستند که ملیت آنها را تشخیص دهند.

بله درست میفرمایید گویا مصریها تنها اعتقاد داشتند که جمجمه کشیده زیباست و از آن استفاده هنری میکردند و برخی اقوام دیگر این کار را در عمل انجام میدادند!

[*artemis]

با احتساب شماره تخمینی سیارات عالم، دانشمندان محاسبه کرده‌اند احتمال اینکه ما تنها باشیم و به جز زمین در سراسر کائنات نشانی از حیات نباشد یک در ۱۰۰ میلیون است.
در هر کهکشان مانند راه شیری ۱۰۰ تا ۴۰۰ میلیارد ستاره وجود دارد و کیهان‌شناسان تخمین می‌زنند ۴۰۰ میلیارد کهکشان در عالم موجود است بنابراین پذیرفتنی نیست اگر بگوییم سیاره کوچک ما در کنار ستاره عادی مان (خورشید )تنها مکان حیات در عالم است اما تنها زیستگاهی که تاکنون در عالم می‌شناسیم زمین خودمان است. لازم به ذکر که در آزمایش فیلادلفیامثل اینکه انسان‌ها با موجودات فضایی برخورد داشته‌اند.


منبع : قسمتی از تحقیقاتم در مورد حیات فرازمینی

[the milky way]

داستان سياره‌هاي فراخورشيدي هر روز به فصل‌هاي هيجان‌انگيزتري مي‌رسد

گامي ‌بلند به سوي حيات فرا زميني

آيا زمين دردانه جهان عظيمي است كه در آن زندگي مي‌كنيم؟ آيا جهان پهناور ما با چنان عرض و طولي كه در تصور نمي‌آيد، تنها در سياره فيروزه‌اي ماست كه شرايط زيستن را پنهان كرده است؟ آيا در سراسر دشت بي‌پايان ستاره‌ها واحه ديگري براي زيستن يافت نمي‌شود؟ آيا ما تنها هوشمندان و جانداران عرصه بي‌پايان گيتي هستيم؟

در طول تاريخ تنها دانشمندان نبوده‌اند كه سعي مي‌كرده‌اند به اين پرسش‌ها پاسخ دهند. فلاسفه و متفكران هر بار كه به انسان و جهان او انديشيده‌اند با اين سوال روبه‌رو شده‌اند. آيا سياره ما تنها مهد حيات در جهان و انسان تنها موجود هوشمند كائنات است؟ رساله‌هاي فلسفي و عرفاني فراواني در اين باب نوشته شده است، اما سوال هنوز باقي است، اما اينك در آخرين دهه قرن 14 خورشيدي، انسان به جايگاهي رسيده كه اين بار با ابزار علم به تلاش براي پاسخ به اين پرسش برآمده است.

در چند دهه اخير براي پاسخ دادن به اين پرسش گام‌هاي متعددي برداشته شده و البته راه‌هاي متفاوتي پيموده شده است. يك راه براي پيدا كردن نشانه‌هاي زندگي، جستجوي خانه به خانه است. اين‌كه به گوشه و كنار جهان سر بزنيم و خود يا ابزارهاي دقيقمان را به آنجا بفرستيم تا آزمايش‌هاي دقيقي را به انجام برسانند و نتيجه را براي ما ارسال كنند. شايد بتوانيم به اين طريق ردي و نشانه‌اي از حيات پيدا كنيم. اين راه شايد يكي از مطمئن‌ترين راه‌ها براي جستجوي حيات باشد، اما متاسفانه چندان امكان‌پذير نيست و علت آن هم پهناوري جهان ماست. ما تاكنون، سفاين و كاوشگرهاي فراواني به ماه، مريخ، زهره، اقمار مشتري و زحل اعزام كرده‌ايم اينك كاوشگري در راه رسيدن به سياره كوتوله پلوتو است و پيشقراول كاروان فضايي بشر پس از قريب به 25 سال سفر تازه به 18 ميليارد كيلومتري خورشيد رسيده است. جايي كه هنوز قلمرو خورشيد ما به شمار مي‌رود. اگر اين سفينه بخواهد به نزديك‌ترين ستاره همسايه ما كه تنها در فاصله 4 سال نوري از ما فاصله دارد، برسد با سرعتي كه دارد بايد چند هزار سال ديگر در راه باشد. حال در نظر بگيريد وسعت جهاني كه در آن زندگي مي‌كنيم. قطر كهكشان ما حدود 100 هزار سال نوري است و اين كهكشان در بردارنده بيش از 200 ميليارد ستاره است. اين كهكشان يكي از ميلياردها كهكشان شناخته شده جهان است و براي بررسي از نزديك همه نقاط جهان شايد به زماني بيش از سن كل جهان و هزينه‌اي بيشتر از تمام امكانات مالي بالقوه سياره زمين نياز است.

جستجوها ادامه دارد

به ياد داشته باشيد كه جستجو در منظومه شمسي خود ما هنوز كامل نشده است. راستش را بخواهيد ما هنوز زمين خودمان را هم كامل جستجو نكرده‌ايم. هنوز مريخ ممكن است نوعي حيات ابتدايي نامكشوف در دل خود داشته باشد يا اروپا، قمر شگفت‌انگيز مشتري يا انسلادوس در مداري به دور زحل شايد ما را به ديدار حياتي متفاوت در منظومه خودمان راهنمايي كند.

يكي از راه‌هاي ديگر اين است، به جاي اين كه مستقيما به دنبال حيات بگرديم به دنبال ظروفي بگرديم كه در آنها حيات ـ حداقل به شكلي كه ما مي‌شناسيم ـ بتواند رشد كند. مي‌دانيم روي زمين حيات وجود دارد پس اگر جاي ديگري در كيهان باشد كه به سياره ما شبيه باشد احتمال وجود حيات در آن وجود دارد، البته اين به معني آن نخواهد بود، اگر چنين سياره‌اي را يافتيم وجود حيات در آن قطعي است، اما شانس بيشتري نسبت به نقاط ديگر كيهان دارد.

اما زمين در منظومه شمسي چه ويژگي‌هاي منحصر به فردي دارد كه مي‌توانيم آن ويژگي‌ها را در دوردست‌ها نيز مورد بررسي قرار دهيم؟ زمين سياره‌اي زنده است، روي آن آب مايع وجود دارد كه شايد يكي از الزام‌ها يا حداقل تقويت‌كننده‌هاي اساسي شانس وجود حيات باشد. چرخه‌هاي آب و هوايي روي آن فعال هستند و اين به خاطر وجود جو مناسب اين سياره است. جوي كه نه آنچنان غليظ است كه فشار خردكننده‌اش و اثر گلخانه‌اي‌اش جهنمي مانند سطح سياره زهره را ايجاد كند و نه آنچنان ضعيف و رقيق مانند مريخ امروز، ماه يا عطارد كه هر موجود زنده‌اي در مقابل تابش‌هاي كيهاني و شرايط اقليمي آن تاب مقاومت را از دست بدهد.

يكي از دلايلي كه زمين توانسته جو متعادلي داشته باشد و در عين حال از وجود آب روي خود حمايت كند به دليل فاصله‌اي است كه از ستاره مادرش دارد. اگر زمين اندكي از آنچه هست به خورشيد نزديك‌تر مي‌بود دماي آن به حدي افزايش پيدا مي‌كرد كه گازهاي تشكيل‌دهنده جو آن فرار مي‌كردند و دماي سطح سياره افزايش مي‌يافت و آب مايع نمي‌توانست روي آن باقي بماند و شرايطي مانند سياره عطارد براي آن ايجاد مي‌شد. از سوي ديگر اگر زمين دورتر از مكان كنوني‌اش به دور خورشيد بود، انرژي دريافتي از خورشيد توسط اين سياره كاهش مي‌يافت و منابع آبي در صورت وجود يخ مي‌زدند و سرماي بيش از حد امكان شكل‌گيري حيات را به زمين نمي‌داد. به همين دليل زمين دقيقا در جاي درستي قرار گرفته است. منطقه‌اي كه اخترشناسان به آن كمربند حيات ستاره‌اي مي‌گويند. اين كمربند به منطقه‌اي در اطراف يك ستاره گفته مي‌شود كه دما در آن به گونه‌اي است كه سياره مي‌تواند جو خود را حفظ كند، آب مايع را بر سطح خود نگاه دارد و از وجود حيات، به شكلي كه امروزه مي‌شناسيم محافظت كند. تكرار اين نكته مفيد است كه قرار گرفتن يك سياره در كمربند حيات نه شرط لازم براي شكل‌گيري حيات است و نه شرط كافي. زهره در لبه همين كمربند حيات قرار دارد ولي به دليل وجود گازهاي گلخانه‌اي و جو غليظش تنوره‌اي گرم و سوزان با باران‌هاي اسيدي را پديد آورده كه تكامل حيات حتي براي جان سخت‌ترين گونه‌ها نيز دشوار است. از سوي ديگر قمر اروپا كه اين روزها از آن به يكي از شانس‌هاي وجود حيات در منظومه شمسي و در اعماق اقيانوس‌هاي يخ‌زده‌اش نام مي‌برند، بسيار دورتر از اين ناحيه و در اطراف سياره مشتري است. حضور يك سياره در اين كمربند، فقط شانس وجود حيات و امكان پيدايش آن را افزايش مي‌دهد. ضمن اين كه وقتي به سراغ سياره‌هاي بسيار دور دست مي‌رويم شايد نتوانيم جزئيات سطح و جو آنها را بررسي كنيم، اما مي‌توانيم ببينيم كه آيا در چنين فضايي قرار دارند و مي‌توانند نامزد مناسبي براي يك سياره زيست‌پذير باشند يا نه؟

و اين كاري است كه فضاپيماي كپلر انجام داد و در هفته گذشته موفق شد يكي از روزهاي تاريخي دانش سياره‌شناسي و علوم فضايي را به نام خود ثبت كند. فضاپيماي كپلر يك تلسكوپ فضايي با ميدان ديد باز است كه به طور منظم از 150 هزار ستاره موجود در ميدان ديدش ـ كه در طول ماموريت ثابت باقي مي‌ماند ـ‌ نورسنجي مي‌كند. اگر اينقدر خوش‌شانس باشيم كه در اطراف اين ستاره‌ها سياره‌اي در حال گردش باشد و مدارش بر خط ديد ما منطبق باشد آن گاه هر بار كه سياره از مقابل ستاره مادرش عبور مي‌كند افتي در ميزان تابش آن ايجاد مي‌شود. به اين ترتيب مي‌توان با بررسي منحني نوري ستاره‌ها متوجه حضور يك سياره در اطراف آن شد و مشخصاتي از آن را به دست آورد.

پله پله تا كشف حيات در سياره‌اي ديگر

كپلر تاكنون تعداد بسيار زيادي از سيارات فراخورشيدي را با اين روش پيدا كرده است، اما آنچه اتفاق هفته گذشته را متمايز مي‌كرد تشخيص نوع خاصي از سياره‌ها بود. در ماه فوريه كپلر 54 جرم را تفكيك كرد كه احتمال مي‌رفت سيارات فراخورشيدي باشند كه در كمربند حيات ستاره مادرشان قرار دارد، اما براي تاييد اين حدس‌ها دانشمندان بايد منتظر تكرار تناوب سياره‌ها و گذر مجددشان از مقابل ستاره خود مي‌ماندند. سرانجام هفته گذشته دانشمندان اعلام كردند موفق شدند تاييد لازم براي اولين عضو اين فهرست را به دست آورند. سياره‌اي كه كپلر 22 ـ ب ناميده شده است در فاصله 600 سال نوري از زمين قرار دارد. ستاره‌اي كه اين سياره به دور آن مي‌گردد تقريبا مشابه ستاره ما خورشيد است. بررسي‌ها نشان داد اين سياره هر 290 روز يك بار به دور ستاره مادرش مي‌چرخد و محاسبه مدار آن مشخص كرد كه اين سياره درون منطقه كمربند حيات ستاره قرار دارد.

اين اولين باري است كه وجود سياره‌اي در كمربند حيات يك ستاره تاييد مي‌شود، اما هنوز گام‌هاي زياد ديگري بايد برداشته شود. هنوز خيلي زود است كه نام اين سياره را همزاد يا مشابه زمين بگذاريم و خود را آماده ديدن موجودات فضايي هوشمند ديگري كنيم. شعاع اين سياره 4/2 برابر شعاع زمين است و بررسي‌هاي فعلي هنوز مشخص نكرده‌اند كه آيا كپلر 22 ـ ب، سياره‌اي سنگي مانند زمين است يا سياره‌اي گازي مانند مشتري است. هنوز تا تاييد اين‌كه اين سياره كه ابعاد يك ابَر زمين را دارد زمين مانند است يا نه فاصله داريم، ولي نكته مهم اين است كه كمتر از 2 دهه پس از كشف نخستين سياره فراخورشيدي مي‌گذرد و حالا سياره‌اي در كمربند حيات يك ستاره ديگر كشف شده است.

كشف اين سيارات البته فقط ما را گامي به پيدا كردن حيات نزديك مي‌كند. براي دانشمندان علاوه بر آن سوال اصلي درباره حيات اين نكته بسيار مهم است كه به درك كاملي از تحول سيارات و چگونگي آغاز و پايانشان دست پيدا كنند. اين بررسي به آنها كمك مي‌كند تا نسبت به فرآيند تحول زمين و منظومه شمسي خود ما نيز درك بهتري پيدا كنند.

داستان سياره‌هاي فراخورشيدي هر روز، به فصل‌هاي هيجان‌انگيزتري مي‌رسد و پله‌پله انسان را براي روزي آماده مي‌كند كه با سياره‌اي كه ميزبان گونه ديگري از حيات است مواجه شويم. كسي چه مي‌داند شايد پيش از آن كه نسل انسان منقرض شود اين شانس را پيدا كنيم كه بتوانيم موجودات هوشمند ديگري را در گوشه‌اي ديگر از جهان شناسايي كنيم. چنان روزي نه‌تنها مهم‌ترين روز تاريخ بشر كه شايد مهم‌ترين روز در تاريخ تمدن نو يافته نيز خواهد بود.

سياره‌اي كه در كمربند حيات يك ستاره زندگي مي‌كند

سياره‌اي كه كپلر 22 ـ ب ناميده شده است در فاصله 600 سال نوري از زمين قرار دارد. ستاره‌اي كه اين سياره به دور آن مي‌گردد تقريبا مشابه ستاره ما خورشيد است. بررسي‌ها نشان داد اين سياره هر 290 روز يك بار به دور ستاره مادرش مي‌چرخد و محاسبه مدار آن مشخص كرد كه اين سياره درون منطقه كمربند حيات ستاره خود قرار دارد.

كمر بند حيات ، محدو ده اي در اطراف يك ستاره است كه شرايط لازم را براي وجود و بقاي حيات از نوعــي كه ما مي شناسيم فراهم مي آورد .

پوريا ناظمي / جام‌جم

منبع : جام جم آنلاین (http://jamejamonline.ir)
مطلب اصلی : (http://jamejamonline.ir/papertext.as...m=100861998252)

[the milky way]

جست‌وجوی هوشمندان فرازمینی و رویارویی با آنها، همواره موضوعی جذاب برای داستان‌های علمی‌ـ‌تخیلی و عاملی برای انگیزشِ توجه و تلاش دانشمندان بوده است.

شگفتی بشر را در نخستین لحظات کشف آثار قاطعی از وجود حیات در نواحی دیگر کیهان، به تصور درآورید. بی‌شک اعجاب ما را در آن لحظات، حد و وصفی نخواهد بود. ولی آیا شده است که با مشاهده پیکر خود به این فکر بیفتید که ساختاری با چنین پیچیدگیِ هراس‌انگیز، چگونه بر این سیاره غیرعادی پای نهاده است؟

ادامه ی این مطلب را در پست زیر مطالعه نمایید.

جست‌وجوی هوشمندان فرازمینی

[rezash]

از آنجا که ما دقیقا در منطقه سبز یا کمربند حیات هستیم ذکر این مورد را لازم میدانم که به غیر از این نیز میتوان هزاران مورد را ذکر کرد که به شرایط شکل گیری موجودات هوشمندی چون انسانها در زمین کمک کرده است.

فیزکدانهائی هستند که این رویه را ناشی از شانس میدانند و عنوان میکنند که ما از میلیاردها جهان مرده که وجود دارند از جمله خوش شانسها هستیم که خیلی از این موارد به حضورمان در این دنیا منجر شده است که میتوان از استفان هاوکینگ نام برد.
بعضی از فیزیکدانهای بی ایمان نیز در تاریخ بوده اند که این شرایط به وجود آمده را نشانه وجود تدبیری بزرگ دانسته اند و به شدت منقلب شده و به زهد و تقوا روی آورده اند.

درک و پیگیری این موارد البته بحثهای فلسفی زیادی را به وجود می آورد همچون اصل انسان محوری یا حوادث کیهانی که بسیار مفصل است.

لیکن برای بحث این تایپیک باید اشاره کنم که تنها قرارگیری ما در کمربند حیات نیست که مهم باشد بلکه میلیونها مورد از نواحی گولدیلاکز هم در به وجود آمدن حیات هوشمند شرکت داشته اند.

ما حتی میتوانیم از ابزار موجود در زمین نیز به عنوان یکی از این موارد اشاره کنیم مثل انواع انرژی همچون نفت و ذغال سنگ و غیره.. که در پیشبرد حیات هوشمند نقش دارند.

وجود لایه های جوی و حتی هسته مذاب زمین که ما را از انواع تشعشعات کیهانی و خورشیدی مصون نگاه میدارد.

ثبات سیاره که باعث به وجود آمدن حیات و جهش آن به حیات پیشرفته و هوشمند است.

و هزاران هزار عامل دیگر.

[Voyager]

بحث حیات فرازمینی همواره داغ و جذاب بوده و هست . اما یک سوال : فرض کنید موجودات فرازمینی هوشمند رو پیدا کردیم ، بعدش قراره با هم چه کار کنیم ؟؟ اگه قراره بجنگیم که همون پیداشون نکنیم بهتره و اگر قراره دوست باشیم چرا با همین انسانهای همجنس ساکن سیاره خودمون دوست نمیشیم و همواره جنگ ها دودمان بشر رو به باد دادن و میدن ؟؟؟

[Astronomy]

بحث حیات فرازمینی همواره داغ و جذاب بوده و هست . اما یک سوال : فرض کنید موجودات فرازمینی هوشمند رو پیدا کردیم ، بعدش قراره با هم چه کار کنیم ؟؟ اگه قراره بجنگیم که همون پیداشون نکنیم بهتره و اگر قراره دوست باشیم چرا با همین انسانهای همجنس ساکن سیاره خودمون دوست نمیشیم و همواره جنگ ها دودمان بشر رو به باد دادن و میدن ؟؟؟

ما به دنبال دوستان جدید هستیم
این یک موضوع خیلی جذابه حتی جذاب تر و هیجان انگیز تر از سوار شدن رولرکوستر
به نظر من این جذاب ترین موضوع نجومی بین عموم مردم هست و اینکه ما با هاشون دوست میشیم یا می جنگیم بستگی به تمایل اونا داره
چون ما که میخوایم دوست بشیم و اگه اونا بخوان بجنگن ما هم مجبوریم از خودمون دفاع کنیم

[پیمان اکبرنیا]

بحث حیات فرازمینی همواره داغ و جذاب بوده و هست . اما یک سوال : فرض کنید موجودات فرازمینی هوشمند رو پیدا کردیم ، بعدش قراره با هم چه کار کنیم ؟؟ اگه قراره بجنگیم که همون پیداشون نکنیم بهتره و اگر قراره دوست باشیم چرا با همین انسانهای همجنس ساکن سیاره خودمون دوست نمیشیم و همواره جنگ ها دودمان بشر رو به باد دادن و میدن ؟؟؟

به نظرم جستجو به دنبالشون بیشتر از سر کنجکاوی هست.

ولی به نظرم اگر اونها به حدی هوشمند باشند که بتونند سفر میان ستاره ای بکنند یعنی نیازی به منابع یک جای خاص در جهان ندارند و با ما نخواهند جنگید. چون میدونید که جنگ در زمین به دلیل کمبود منابع هست وگرنه اصولا موجودات هوشمند نباید بی دلیل با هم بجنگند.

اگر هم اون موجودات قادر به سفر نباشند، به دلیل فاصله های زیاد کیهانی اصلا نمیشه باهاشون ارتباط درست و حسابی بر قرار کرد. یک سوال و احوالپرسی با توجه به فاصله زیاد میتونه هزاران سال طول بکشه!

[taralius]

نظریه رده بندی حیات:

این نظریه کل حیات ممکن در کائنات رو به 4 گروه تقسیم میکند.

گروه a: این سطح از حیات قادر به کنترل تمامی نیروهای موجود بر روی سیاره محل پیدایش خود میباشد . مانند گردباد آتشفشان زمین لرزه و سونامی های سهمگین.

گروه b: این سطح از حیات دارای قابلیت کنترل کل انرژی آزاد شده از منظومه محل زیست خود میباشد. مانند کل انرژی خورشید نیروهای کشندی میان سیارات ، استفاده از منابع سیارات و ....

گروه c: این گروه قابلیت کنترل تمامی نیروهای موجود در کهکشان محل زیست خود را دارند و دارای تکنولوژی ارتباطی بسیار پیچیده ای هستند . امکان استفاده از کرم چاله ها ، سیاه چاله ها ، ستاره های نوترونی،
ابرنواخترها ، نواخترها و غولهای سرخ گوشه ای از تکنولوژی بینظیر این سطح از حیات است.

گروه d:این گروه همانند گروه c میباشند با این تفاوت که قابلیت استفاده از انرژی تاریک و ماده تاریک میان ستاره ای را دارا میباشند.

طبق نطریات دانشمندان و با توجه به سرعت رشد تکنولوژی بشر زمان رسیدن از مرحله a به مرحله b حدود 10 تا 30 هزار سال و زمان گذار مرحله b به c بین 100تا 500 هزار سال میباشد.

مطابق با این رده بنده نسل حاضر بشر در رده 0.7 قرار دارد.

البته من از مدتها قبل شاید نزدیک به 10 سال قبل یه نظریه داخل مغزم میچرخید که با دیدن این نظر تکمیل تر شد. به نظر بنده رده بنده دیگری با نام رده بندی e در این رده بندی باید لحاظ میشد .

اگر عمری باقی بود باید مفصل در موردش بحث کرد .

از ناقص بودن مطلب عذر خواهی میکنم