حیات فرازمینی

[shishi]

امکان وچود حیات در فراسوی زمین مدت هاست که ذهن بشر رو به خود مشغول کرده.آیا کره ای وجود داره که در اون نوع متفاوتی از حیات وجود داشته باشه؟و از اون فراتر، ایا تمدن های هوشمند دیگری هم در این عالم وجود دارند؟
لطفا علاوه بر درج مطالب علمی نظر شخصی خودتون رو هم بیان کنید.

[mohsen4465]

راستش آقا محسن این حرفایی که شما زدین همش شخصی هستش حال مثلا من میگم اینا شانس نیست عنایت خداست (ببخشید دینی شد) شما قبول میکنی ؟ یا اصلا من میام یه تعریفی از شانس میدم که شما قبول ندارین ولی گروهی قبول دارن این نمیشه قانع کردن
حالا به نظر من این حرفای شما در مورد انقراض و یا در مورد طوفان نوح نبی درسته و وقتی داریم پدیده هارو علمی توجیه میکنیم خیلی جالبه ولی فک نکنم همه چی رو بشه با علم توجیح کرد (ببخشید کمی از بحث دور بود)

علم همه چیز رو میتونه توجیه کنه.
ما انسان ها شانسی آفریده نشدیم. نتیجه یک اتفاق علمی بودیم. بسیار زمان برد تا به نتیجه برسه اما از همون ابتدا و از داخل همون سوپ بنیادین خلق انسان قطعی شده بود. فقط زمان میخواست تا به ثمر برسه. مثل دانه سیبی که روی زمین افتاده. دانه سیب با گذشت زمان تبدیل به درخت میشه نه اینکه شانس اونو تبدیل به درخت سیب کنه بلکه از همون ابتدا آینده اون در داخلش نوشته شده. فقط زمان میخواد تا به آینده اش برسه. اینها همه مراحل یک اتفاق علمی ان نه مراحل خوش شانسی. زمین دارای حیات شد چون در جایی بود که آب و هوایی معتدل پیدا کرد. شاید بگین از روی شانس اینجا بود. اما تصور شکافی خالی بین زهره و مریخ بنظرم شانس بیشتری میخواد؛ از طرف دیگه مدار سیارات ثابت نیست و به آرومی تغییر میکنه و ممکنه یک سیاره مثل زمین در طول این تغییر مدار در دوره زمانی خاصی در جایی قرار بگیره که حیات قابلیت شکوفا شدن رو پیدا کنه. همونطور که بالاتر گفتم هزاران بار دیگه روی مریخ و زهره دنباله دار بباره باز هم دارای اقیانوس های حیات بخش نمیشن. زمین در مکانی بود که پدیده های علمی اونو بسمت شکوفایی حیات سوق بدن نه خوش شانسی های تصادفی.

[rezash]

من هم زمانی فکر می کردم جهان تا ابد قابل پیش بینی هست اما این تصور ناشی از اینه که ما به کمک قوانین فیزیک کلاسیک فکر می کنیم. اگر مثلا کمی کوانتومی فکر کنیم دیگه به این نتیجه نخواهیم رسید. خیلی از پدیده ها با هر دقتی قابل پیشبینی نیستند. پیشبینی هر پدیده فیزیکی فقط میتونه تا حدی دقت داشته باشه و بیش از اون امکان پذیر نیست نمونه اش هم اصل عدم قطعیت که فکر کنم باهاش آشنا هستید

یه زمانی آلبرت انیشتین هم میگفت خدا تاس نمیریزه! و از ابتدا تا انتهای جهان رو میتوان در غالبی خاص تعریف کرد.

لیکن همان موقع بود که فیزیک کوانتوم در حال جوانه زدن بود و با تمام مخالفتها و دیوانه خواندن دانشمندان طرفدار کوانتوم, امروزه یکی از پایه های فیزیک مدرن میباشد.

از همان موقع انیشتین هم, خیلی از دانشمندان بزرگ اعتقادات و مباحث علمی رو با هم تلفیق میکردند و هنوز هم اعتقادات شخصی در مباحث دخیل هست.

از جمله خود اینشتین با گفتن همین جمله که خدا تاس نمیریزد اعتقادات خود را بیان داشته است.

بالاخره خدا تصمیم میگیره چیکار کنه.تاس بریزه یا نریزه!!آلبرت جان تو از کجا میدونی میخواد چیکارکنه.

البته اینکه میشه دنیا رو در یک نظریه همه چیز قرار داد یا نه سالهاست که دانشمندان و نظریه پردازان رو مشغول کرده است .

به هر حال دنیای آینده دنیای کوانتوم خواهد بود.

ما هرگز نمیتونیم با محاسبات ریاضی جای دقیق یک الکترون رو تعیین کنیم.

در آخر من بر حرف خودم اصرار دارم که ما از مریخی ها خوش شانس تر بودیم.

این خوش شانسی میتونه به دلیل انسان دوستی تدبیری بزرگ بوده باشه و یا میتونه به دلایل کاملا تصادفی روی داده باشه.در هر دو صورت ما شانس آوردیم که داریم این مطلب رو میخونیم.

[smhm]

در مورد قضیه تنوع سلول های اولیه نمیدونم کجا به موضوع متنوع نبودن اون برخورد کردید ولی تا اونجایی که من میدونم حتی از همون ابتدا هم تنوع سلولی وجود داشته.

آخه در مورد تکامل زیستی طوری صحبت میشه که انگار همه این گونه ها و تنوع ها در اثر جهش ژنتیکی بوجود اومده در حالی که به نظر من همه این تفاوتها و تنوع ها با در نظر گرفتن تنوع در سلول های اولیه به راحتی قابل توجیه هست و اصلا نیازی به جهش ژنتیکی و مشکلات علمی بعد از اون نداریم. به نظر من 99 درصد تنوع حیاتی بخاطر همون سلول های اولیه است و فقط یک درصد می تونه مربوط به تکامل داروینی باشه آنهم فقط تنوع سطحی در شکل و رنگ نه در ساختار.

[smhm]

ما انسان ها شانسی آفریده نشدیم. نتیجه یک اتفاق علمی بودیم.

با نظر شما کاملا موافقم. من میخواهم از مجموع صحبت های دوستان یک جمعبندی داشته باشم.
در مورد پیدایش حیات بلکه پیدایش همه پدیده ها می توان گفت دو نظریه وجود داره:
1. نظریه شانس و تصادف
2. نظریه تدبیر و هدایت

در مورد غیر علمی بودن شانس و تصادف که فکر می کنم جای شکی نیست. دوستمون naruto مطلب مفصلی در این زمینه ارائه دادند. اصلا شانس (به معنای فلسفی نه ریاضی) در حطیه علم معنا ندارد. همانطور که اصل وجود جهان نمی تواند شانسی و تصادفی باشد اجزاء جهان هم شانسی و تصادفی نیستند. هیچ اتفاقی در جهان هرچند جزئی و ساده خارج از حیطه علم و قانون و محاسبه نیست. حتی اصل عدم قطعیت هم یک قانون علمی است. در واقع عدم قطعیت به معنی عدم دسترسی و عدم درک انسانی است نه عدم علم یا عدم قانون در جهان ذرات.
می ماند نظریه تدبیر و هدایت. اما این نظر هم نیاز به توضیح دارد.
سوال این است که این هدایت چگونه و به چه نحو صورت میگیرد؟ آیا این طوریه که جهان مثلا در مسیر حرکت خود گاهی به بیراهه میره و دچار انحراف میشه بعد یک دستی از عالم غیب بیرون میاد و اون را به مسیر تعیین شده خودش برمیگردونه و مجبورش میکنه که در مسیر تکاملی خودش پیش بره؟ به عبارتی دیگه آیا جهان به اجبار و اکراه بسوی هدفش پیش میره یا با میل و اطاعت؟
اگر روش اول (اجبار) در کار باشه ما باید دائما شاهد معجزه و امور خارق العاده در طبیعت باشیم یعنی اون دست غیبی که میاد و قوانین طبیعی فیزیک را بهم میزنه و جهان را هدایت میکنه. البته ما چنین چیزی را هرگز در جهان مشاهده نمی کنیم. پس نتیجه میگیریم روش دوم (اطاعت) درسته.
یعنی جهان همواره مطیع و فرمانبردار پروردگار خود است و هیچگاه دچار انحراف و بیراهه نمیشه که نیاز به معجزه و اجبار داشته باشه. به عبارتی دیگر در عین حالی که هدایت و تدبیر حکیمانه به شکلی کاملا واضح و روشن در تمام پدیده ها مشاهده میشود اما هیچ امر غیر علمی و خلاف قانون هم برای بوجود آمدن اون پدیده ها مشاهده نمیشه.
این معنای همین حقیقت است که (هو الظاهر و الباطن) او در عین حالی که ظاهر و روشن است اما باطن و پوشیده است. (سوره حدید آیه 3)
و همین معناست که خداوند به آسمان و زمین گفت: (ائتیا طوعا او کرها قالتا اتینا طائعین) با میل یا اکراه بسوی من بیایید آنها گفتند بلکه با میل و اطاعت می آییم. (سوره فصلت آیه 11)

[mohsen4465]

آخه در مورد تکامل زیستی طوری صحبت میشه که انگار همه این گونه ها و تنوع ها در اثر جهش ژنتیکی بوجود اومده در حالی که به نظر من همه این تفاوتها و تنوع ها با در نظر گرفتن تنوع در سلول های اولیه به راحتی قابل توجیه هست و اصلا نیازی به جهش ژنتیکی و مشکلات علمی بعد از اون نداریم. به نظر من 99 درصد تنوع حیاتی بخاطر همون سلول های اولیه است و فقط یک درصد می تونه مربوط به تکامل داروینی باشه آنهم فقط تنوع سطحی در شکل و رنگ نه در ساختار.

اگه منظورتون اینه که اشتباه میکنید. روند تکاملی بطور انکار ناپذیری در شواهد فسیلی ثبت شده و غیر قابل انکاره. همیشه موجودات ساده تر مربوط به دوران های قدیمی تری هستن و این گواه محکمی بر نظریه تکامل داروینه. ضمناً برای تکامل داروین مثال های خیلی امروزی تر و در دسترس تری هم وجود داره و لازم نیست در فسیل ها بدنبالش بگردیم. از جمله این مثال ها پیشنهاد میکنم که تاریخچه ماهی قرمز (همین ماهی قرمز عید نوروز) و سگ های اهلی رو مطالعه کنین. اینها موجوداتی بودن که در طول زمانی بسیار کوتاه زیر دست انسان تکامل پیدا کردن.

یه زمانی آلبرت انیشتین هم میگفت خدا تاس نمیریزه! و از ابتدا تا انتهای جهان رو میتوان در غالبی خاص تعریف کرد.

لیکن همان موقع بود که فیزیک کوانتوم در حال جوانه زدن بود و با تمام مخالفتها و دیوانه خواندن دانشمندان طرفدار کوانتوم, امروزه یکی از پایه های فیزیک مدرن میباشد.

از همان موقع انیشتین هم, خیلی از دانشمندان بزرگ اعتقادات و مباحث علمی رو با هم تلفیق میکردند و هنوز هم اعتقادات شخصی در مباحث دخیل هست.

از جمله خود اینشتین با گفتن همین جمله که خدا تاس نمیریزد اعتقادات خود را بیان داشته است.

بالاخره خدا تصمیم میگیره چیکار کنه.تاس بریزه یا نریزه!!آلبرت جان تو از کجا میدونی میخواد چیکارکنه.

البته اینکه میشه دنیا رو در یک نظریه همه چیز قرار داد یا نه سالهاست که دانشمندان و نظریه پردازان رو مشغول کرده است .

به هر حال دنیای آینده دنیای کوانتوم خواهد بود.

ما هرگز نمیتونیم با محاسبات ریاضی جای دقیق یک الکترون رو تعیین کنیم.

در آخر من بر حرف خودم اصرار دارم که ما از مریخی ها خوش شانس تر بودیم.

این خوش شانسی میتونه به دلیل انسان دوستی تدبیری بزرگ بوده باشه و یا میتونه به دلایل کاملا تصادفی روی داده باشه.در هر دو صورت ما شانس آوردیم که داریم این مطلب رو میخونیم.

در مورد فیزیک کوانتوم خیلی چیزها هنوز بشکل معماست و نمیشه از اون برای نتیجه گیری نهایی استفاده کرد. من بجای کوانتوم از منطق ریاضی در پست شماره 120 استفاده کردم و همونطور که میدونید منطق ریاضی بسیار فراتر از فیزیکه (حتی شاخه کوانتوم) و هیچ چیز نمیتونه خارج از این منطق وصف بشه. در فیزیک کوانتوم اصلی بنام اصل عدم قطعیت وجود داره که از غیرممکن بودن تعیین قطعی مکان یک الکترون بحث میکنه. اما آیا واقعاً دنیا میتونه از عدم قطعیت منتج بشه. مسلماً تا زمانی که یک کمیتی قطعیت پیدا نکنه نمیتونه در جهان نمود پیدا کنه. شاید تصور کنید این دو نتیجه گیری (اصل عدم قطعیت و لزوم قطعیت برای نمود پیدا کردن در جهان) با هم تناقض دارن. اما اینجا یک نکته ای هست و اون اینکه شاید مکان الکترون قطعیت نداشته باشه اما اوربیتال چطور؟ آیا اوربیتال هم مکان غیر قابل تعیینی داره. بنابراین عدم قطیت الکترون صرفاً داخل اوربیتال خودشه. ضمناً این عدم قطعیت در لحظه مشاهده شدن قطعیت پیدا میکنه. بنابراین حتی یک کمیت غیرقطعی هم در جهان نهایتاً بشکل قطعی خودش رو بروز میده. smhm عزیز در این مورد خیلی خوب توضیح دادن:

حتی اصل عدم قطعیت هم یک قانون علمی است. در واقع عدم قطعیت به معنی عدم دسترسی و عدم درک انسانی است نه عدم علم یا عدم قانون در جهان ذرات.

اگه در دنیای کوانتومی ذرات قطعیتی در کار نبود الان بایستی بدن من از هم متلاشی میشد و در تمام دنیا پخش میشد. چون ذرات اون مکان قطعی و مشخصی نداشتن. اما این اتفاق نمی افته و این نشون میده که الکترون ها هم در نهایت مکان قطعی شده ای رو در این جهان اشغال میکنن. بنابراین بقول انیشتین خدا تاس نمیریزه.

ما هرگز نمیتونیم با محاسبات ریاضی جای دقیق یک الکترون رو تعیین کنیم.

بنابراین ما میتونیم با محاسبات ریاضی جای دقیق یک الکترون رو تعیین کنیم و اون فضاییه بنام اوربیتال. الکترون در آن واحد در تمام این فضا وجود داره. اینکه دقیقاً کجاست بستگی به این داره که ما بخوایم اونو از کدوم طرف بچینیم. هر طرف دستمون رو دراز کنیم همونجا بسرعت قطعی میشه. بظاهر غیر قطعیه اما این اینهو همون معادله دوم میمونه که تو پست 120 مثال زدم که میاد و از بین جواب های غیر قطعی یکیش رو انتخاب میکنه.

[solh]

حتی اصل عدم قطعیت هم یک قانون علمی است. در واقع عدم قطعیت به معنی عدم دسترسی و عدم درک انسانی است نه عدم علم یا عدم قانون در جهان ذرات.

اگه در دنیای کوانتومی ذرات قطعیتی در کار نبود الان بایستی بدن من از هم متلاشی میشد و در تمام دنیا پخش میشد. چون ذرات اون مکان قطعی و مشخصی نداشتن. اما این اتفاق نمی افته و این نشون میده که الکترون ها هم در نهایت مکان قطعی شده ای رو در این جهان اشغال میکنن. بنابراین بقول انیشتین خدا تاس نمیریزه.

مشکل اینه که اصلا ما نمیتونیم جدا از چیزی که مشاهده میکنیم چیزی بگیم ، حتی ریاضیات هم ما رو محدود میکنه به اینکه در چیز هایی که میبینیم پیش بریم ، و چیزی هم که علوم فیزیکی پیش بینی میکنن ، چیزی است در راستای آنچه مشاهده میشه . به شخصه فکر میکنم این سوال که در واقع ( بدون انسان ) چه چیز برقرار است یا نیست ، سوال موهوم و بی معنی است . و به نظر هم بدیهی میاد که نتونیم فراتر از خودمان چیزی بگیم . به همین خاطر من خودم عقیده دارم باید اصولی را که حتی وابسته به انسانند را در تمام استدلال هایمان داشته باشیم ، بنابراین اصل عدم قطعیت هم به عنوان نمونه ای از این موضوعات نمیتونه از دید پنهان بمونه و ما مجبوریم در بررسی هر لحضه از عالم اون رو لحاظ کنیم .

[nakhodaye aseman]

درود
راستش امروز داشتم در مورد حیات فرازمینی کمی تحقیق میکردم و دوباره پست های دوستان رو خوندم مخصوصا نوشته های آقای سلحشور عزیز
البته نتایجی که من گرفتم تقربا همشون شخصی هستش و ممکنه که اشکال داشته باشه .
اول اینکه آقای سلحشور با حرف های شما در مورد علم موافقم ولی نه کاملا
ثانیا برای اینکه یه حیاتی بر پایه هوشمند بودن یا نه اصلا هوشمند نباشه فقط صرفا حیات باشه باید پارامتر های مختلف رو در نظر گرفت که شامل موارد زیر میشوند :
1)اندازه سیاره
2)فاصله از ستاره ی مادر
3)عناصر سازنده
4)سنگی بودن سیاره
5)جو سیاره
6)فاصله از مرکز کهکشان و سیارات اطراف
7)داشتن یک قمر
8)بین دوسیاره و در فاصله های مناسب قرار گرفتن از اون سیاره ها
9)سرعت مناسب
10)جهت مناسب ، حرکت صحیح
.
.
.
اینا نظرات شخصی من بود اگه مشکلی بود بی زحمت گوشزد کنید ممنون
اما اگه موافق باشین بعده تکمیل موارد بالا تک تک موارد رو مورد بحث قرار بدیم و در موردشون بحث و تبادل نظر کنیم

[mohsen4465]

درود
راستش امروز داشتم در مورد حیات فرازمینی کمی تحقیق میکردم و دوباره پست های دوستان رو خوندم مخصوصا نوشته های آقای سلحشور عزیز
البته نتایجی که من گرفتم تقربا همشون شخصی هستش و ممکنه که اشکال داشته باشه .
اول اینکه آقای سلحشور با حرف های شما در مورد علم موافقم ولی نه کاملا
ثانیا برای اینکه یه حیاتی بر پایه هوشمند بودن یا نه اصلا هوشمند نباشه فقط صرفا حیات باشه باید پارامتر های مختلف رو در نظر گرفت که شامل موارد زیر میشوند :
1)اندازه سیاره
2)فاصله از ستاره ی مادر
3)عناصر سازنده
4)سنگی بودن سیاره
5)جو سیاره
6)فاصله از مرکز کهکشان و سیارات اطراف
7)داشتن یک قمر
8)بین دوسیاره و در فاصله های مناسب قرار گرفتن از اون سیاره ها
9)سرعت مناسب
10)جهت مناسب ، حرکت صحیح
.
.
.
اینا نظرات شخصی من بود اگه مشکلی بود بی زحمت گوشزد کنید ممنون
اما اگه موافق باشین بعده تکمیل موارد بالا تک تک موارد رو مورد بحث قرار بدیم و در موردشون بحث و تبادل نظر کنیم

خیلی از بابت بحث داغی که راه انداختین ازتون ممنونم آقای ناخدای آسمان. واقعاً این بحث ها و به چالش کشیدن افکارمون خودش بهترین راه کسب علمه.

خب جدای این حرفها و جدای اون بحث ماهیت خود شانس که بالاتر صحبت میکردیم در مورد این مواردی که عنوان کردید من اعتقادم اینه که همه اینها عامل اساسی و اصلی نیستن و بعضی های که گفتید عوامل منتج شده از عوامل اصلی هستن. مثلاً جو در صورت فاصله و اندازه مناسب خودبخود ایجاد میشه و همینطور سنگی بودن سیاره که اون هم خودبخود تحت تأثیر فاصله و اندازه مناسب ایجاد میشه. عناصر سازنده هم در همه جا تقریباً یکسانه مگر اینکه اون منظومه از ابر هیدروژنی خالص تشکیل شده باشه که چنین حالتی بیشتر به اوایل عمر کائنات مربوط میشده که هنوز ابرنواختر به اندازه کافی روی نداده بود. داشتن قمر بسیار کمک کننده است ولی واجب نیست، مورد 8 رو متوجه نشدم و سرعت و جهت هم چندان مهم نیست و بیشتر پایداری شرایط فضایی سیاره مهمه (اقلیم و آب و هوای فضایی و خروج از مرکز مداری کم، پایدار بودن عناصر طویل مدت مداری و ...). در کل صحبت من تا اینجا این بوده که همه اینها شانس نیست و فقط همون چند مورد اصلی اولیه برای تکامل حیات کافیه. فاصله و اندازه مناسب و فاصله مناسب از منابع حوادث غیر مترقبه فضایی مانند داشتن فاصله کافی از ستارگان نوترونی، سیاه چاله ها و ستارگان غول پیکر. کلاً فکر کنم همین سه تا برای تکامل حیات کافی باشه. جو و آب و دمای معتدل و میدان مغناطیسی و ... خودبخود تحت تأثیر این سه عامل به وجود میاد.

[nakhodaye aseman]

خیلی از بابت بحث داغی که راه انداختین ازتون ممنونم آقای ناخدای آسمان. واقعاً این بحث ها و به چالش کشیدن افکارمون خودش بهترین راه کسب علمه.

خب جدای این حرفها و جدای اون بحث ماهیت خود شانس که بالاتر صحبت میکردیم در مورد این مواردی که عنوان کردید من اعتقادم اینه که همه اینها عامل اساسی و اصلی نیستن و بعضی های که گفتید عوامل منتج شده از عوامل اصلی هستن. مثلاً جو در صورت فاصله و اندازه مناسب خودبخود ایجاد میشه و همینطور سنگی بودن سیاره که اون هم خودبخود تحت تأثیر فاصله و اندازه مناسب ایجاد میشه. عناصر سازنده هم در همه جا تقریباً یکسانه مگر اینکه اون منظومه از ابر هیدروژنی خالص تشکیل شده باشه که چنین حالتی بیشتر به اوایل عمر کائنات مربوط میشده که هنوز ابرنواختر به اندازه کافی روی نداده بود. داشتن قمر بسیار کمک کننده است ولی واجب نیست، مورد 8 رو متوجه نشدم و سرعت و جهت هم چندان مهم نیست و بیشتر پایداری شرایط فضایی سیاره مهمه (اقلیم و آب و هوای فضایی و خروج از مرکز مداری کم، پایدار بودن عناصر طویل مدت مداری و ...). در کل صحبت من تا اینجا این بوده که همه اینها شانس نیست و فقط همون چند مورد اصلی اولیه برای تکامل حیات کافیه. فاصله و اندازه مناسب و فاصله مناسب از منابع حوادث غیر مترقبه فضایی مانند داشتن فاصله کافی از ستارگان نوترونی، سیاه چاله ها و ستارگان غول پیکر. کلاً فکر کنم همین سه تا برای تکامل حیات کافی باشه. جو و آب و دمای معتدل و میدان مغناطیسی و ... خودبخود تحت تأثیر این سه عامل به وجود میاد.

در مورد شماره ی 8 یه توضیح که به نظرم میرسید این بود اگر یک سیاره در بین دوتا سیاره ی دیگه قرار بگیره میتونه از حوادث احتمالی که اون سیاره دارای شرایط حیات رو تحدید میکنه در امان بمونه مثلا سیارکی ، سیاره ی مورد نظر رو تهدید میکنه اونوقت اگه این سیارک از کنار سیاره ی مجاور عبور کنه یا در دام جاذبه ی سیاره گیر میوفته یا حداقل کمی انحراف پیدا میکنه .
این دلیل به نظر رسید اگه بازم دلیلی به نظرم رسید حتما میگم

[mohsen4465]

در مورد شماره ی 8 یه توضیح که به نظرم میرسید این بود اگر یک سیاره در بین دوتا سیاره ی دیگه قرار بگیره میتونه از حوادث احتمالی که اون سیاره دارای شرایط حیات رو تحدید میکنه در امان بمونه مثلا سیارکی ، سیاره ی مورد نظر رو تهدید میکنه اونوقت اگه این سیارک از کنار سیاره ی مجاور عبور کنه یا در دام جاذبه ی سیاره گیر میوفته یا حداقل کمی انحراف پیدا میکنه .
این دلیل به نظر رسید اگه بازم دلیلی به نظرم رسید حتما میگم

این موردی که گفتید برای من همیشه سوال بوده. مثلاً دانشمندان زیادی هستن که میگن سیاره مشتری مثل یک آهنربا عمل میکنه و خیلی از اجرامی که بسمت داخل منظومه شمسی در حال حرکت هستن رو منحرف میکنه. اما این توجیه همیشه برای من مبهم بوده. آخه بنظر من همونطور که مشتری یا سیارات دیگه میتونن اجرامی رو که بسمت زمین میان رو منحرف کنن بهمون شکل هم میتونن اجرامی رو که در سمت دیگری حرکت میکردن بسمت زمین منحرف کنن. بنابراین این دوتا اثر همدیگر رو خنثی میکنن و در عمل مشتری کار خاصی انجام نمیده مگر اینکه کلاً اون خرده سیاره رو ببلعه که اونهم درصد حفاظتی کمی برای ما ایجاد میکنه.