دوست داشتن از عشق برتر است. عشق یك جوشش كور است و پیوندی از سر نابینایی، اما دوست داشتن پیوندی خودآگاه و از روی بصیرت، روشن و زلال.
عشق بیشتر از غریزه آب می خورد و هر چه از غریزه سر زند، بی ارزش است و دوست داشتن از از روح طلوع می كند و تا آنجا كه یك روح ارتفاع دارد، دوست داشتن نیز با آن اوج می گیرد.
عشق یك فریب بزرگ و قوی است و دوست داشتن یك صداقت راستین و صمیمی، بی انتها و مطلق.
عشق در دریا غرق شدن است و دوست داشتن، در دریا شنا كردن.
عشق بینایی میگیرد و دوست داشتن بینایی می دهد.
عشق خشن است و شدید و در عین حال نامطمئن، و دوست داشتن لطیف است و نرم و در عین حال پایدار و سرشار از اطمینان.
در عشق رقیب منفور است و در دوست داشتن است كه «هواداران كویش را چو خان خویش دارند.»
حسد شاخصه عشق است، چه عشق معشوق را خویش می بیند و همواره در اضطراب است كه دیگری از چنگش نرباید و اگر ربود با هر دو دشمنی می ورزد و معشوق نیز منفور است و دوست داشتن، ایمان است و ایمان یك روح مطلق است، یك ابدیت بی مرز است از جنس این عالم نیست.
عشق رو به جانب خود دارد و دوست داشتن رو به جانب دوست. دوست داشتن از عشق برتر است و من، هرگز، خودم را تا سطح بلندترین قله عشق های بلند، پایین نخواهم آورد. براستی كه دوست داشتن فراتر از هر چیز است.
*دکتر علی شریعتی
آف تاپیک
- و با موافقت آقای امام و سایر مدیران این تاپیک رو ایجاد میکنیم که :
پاسخ با نقل قول
