سلام من بهش فکر کردم ولی از جوابم مطمئن نیستم راهمو میگم اگه درست بود بگین تا جواب نهایی رو بذارم:
خب شرط اینکه یه ستاره دور قطبی نباشه اینه که میلش از متمم عرض جغرافیایی ناظر کمتر باشه. عرض جغرافیایی تهران هم که حدودا 35.5 پس میل ستارمون باید از 54.5 کمتر بشه ما باید شرایط حدی رو بررسی کنیم پس ما باید زمانی که طول میکشه تا میل ستاره بشه از 90 به 54.5 برسه رو حساب کنیم
حالا باید حرکت تقدیمی رو بررسی کنیم من یه کم با این جای راه حلم مشکل دارم شما بگین میشه اینکارو کرد یا نه؟
ما به جای اینکه زمین رو در حال چرخش(شبیه فرفره) در نظر بگیریم ثابت نگهش میداریم و سرعتشو میدیم به ستاره هایی که بالا سرش میچرخن(چه کودکانه
) اینجوری الان ما یه زمین داریم یه محور زمین و یه دایره صغیره روی کره سماوی که نقطه مورد نظر ما روی اون دایره(ستاره قطبی فعلی) الان مماس به نقطه تقاطع محور زمین و کره سماویه
قطر این دایره که در راستای یکی از نصف النهار های کره سماویه 47 درجس چون الان ستاره قطبی 23.5 درجه انحراف داره پس اون طرف دایره با این طرفش 47 درجه تفاوت داره خب پس پایین ترین نقطه اون دایره 43 درجه میل داره ما میل 54.5 رو میخوایم با یه نسبت مثلثاتی تو اون دایره می تونیم میزان درجه ای که ستاره باید طی کنه تا میلش 54.5 بشه رو بدست میاریم بعد چون میدونیم یه دور کامل این دایره حدود 27000 سال طول میکشه می توین اون زمانو بدست بیاریم
تا حالا اینقد پشت سر هم تایپ نکرده بودم!!!!