از تاخیر پیش آمده در ارائه ی مطلب عذرخواهی می کنم امیدوارم به بزرگی خودتون ببخشید .
بخش چهارم (گذر زهره در سال های 1761 و 1769):
از گذر سال های 1761 و 1769 برای تعیین مقدار دقیق واحد نجومی (فاصله ی زمین تا خورشید ) به وسیله ی روش اختلاف منظر استفاده شد . این روش تعیین واحد نجومی اولین بار سال 1663 توسط جیمز گریگوری در کتاب Optica Promota مطرح شده بود .
به دنبال پیشنهاد ادموند هالی (که بیست سال قبل فوت کرده بود ) سفر های اکتشافی زیادی در نقاط مختلف دنیا برای مشاهده این گذر ها انجام شد که یکی از اولین نمونه های همکاری های علمی بین المللی می باشد .در کوشش برای مشاهده اولین گذر از این جفت دانشمندان و مکتشفین از انگلستان ، اتریش و فرانسه به نقاط مختلف زمین از جمله سیبری ، نروژ ،جزیره نیوفانلند و مادگاسکار سفر کردند.اکثر گروه ها توانستند حداقل بخشی از گذر را مشاهده کنند اما بهترین مشاهده به طور مشخص توسط جرمیا دیکسون و چارز میسون از دماغه ی امید نیک صورت گرفت .
میخائل لمنسوو بر اساس مشاهداتش از گذر زهره در سال 1761 از رصدخانه پترزبورگ وجود اتمسفر در زهره را تعیین کرد .لمنسوو در حالی که گذر زهره را مشاهده می کرد شکست اشعه های خورشیدی را دنبال کرد و استنباط کرد که تنها شکست از طریق اتمسفر می تواند ظهور یک حلقه ی نور به دور قسمتی از زهره که در مرحله ی اول گذر هنوز با حلقه ی خورشید برخورد نکرده است را توضیح دهد .
وضعیت گذر زهره در سال 1761
جهت مشاهده ی گذر زهره در سال 1769 دانشمندان به خلیج هودسن، باخا کالیفرنیا (که در آن زمان تحت کنترل اسپانیا بود ) و نروژ سفر کردند .همچنین مشاهداتی از تاهیتی و در نقطه ای که هنوز به نام نقطه زهره نامیده می شود در اولین سفر کاپیتان کوک صورت گرفت .منجمی اهل چک به نام کریستین مایر به همراه آندرس ژوهان لکسل از طرف کاترین کبیر جهت مشاهده گذر زهره در سن پترزبورگ دعوت شده بود در حالی اعضای دیگر آکادمی علوم روسیه به هشت مکان دیگر در امپراطوری روسیه رفته بودند . در فیلادلفیا نیز انجمن فیلسوفان آمریکایی سه رصدخانه موقت را بنا کردند و تشکیل یک کمیته دادند که دیوید ریتن هوس سرپرست آن بود . نتایج این مشاهدات در جلد اول کتاب Society's Transactions که در سال 1771 چاپ شد آورده شده است .
گیوم لژانتی بد شانس برای مشاهده ی حتی یکی از این گذر ها 8 سال را در سفر گذراند . مسافرت طولانی و ناموفق او باعث شد که همسرش را از دست بدهد و او را مرده اعلام کنند . (کوشش های او پایه ی نمایش گذر زهره توسط مورین هانتر شد . )
متاسفانه به علت پدیده ای به نام black drop effect تعیین لحظه ی دقیق شروع گذر غیرممکن بود . تا مدت ها تصور بر این بود این پدیده به علت ضخامت اتمسفر زهره می باشد و از آن به عنوان اولین مدرک واقعی درباره اتمسفر زهره یاد می کردند .اما به هر جهت مطالعات اخیر نشان داده که این پدیده به علث اثر نوری ایجاد شده به وسیله جو زمین یا ناقص بودن وسیله رصد می باشد .
در سال 1771 منجم فرانسوی ژروم لالاند با استفاده از اطلاعات گذر سال های 1761 و 1769 فاصله ی زمین تا خورشید را 153 میلیون کیلومتر (مثبت / منفی " 1 میلیون کیلومتر " ) محاسبه کرد .دقت محاسبه ی او به علت black drop effect کمتر از مقداری بود که انتظار می رفت اما بازهم پیشرفت قابل توجهی نسبت به محاسبات هوروکس بود .
وضعیت گذر زهره در سال 1769
----------------------
برنامه : تاریخچه گذر زهره (گذر زهره در سال های 1874 و 1882)