نجوم، عشق، موتور ردیاب! (اندرباب عاشقان نجوم)

[پیام بهرام پور]

به نام خالق آسمان پرستاره

آتش به تنهایی نمی تواند ستاره شناسی که برای دیدن آسمان رویایی خود در سرد ترین روزهای سال به کوهستان سفر کرده را گرم نگه دارد. بدون شک چیزی فراتر از آتش تحمل سرما و مشقات سفر را بر ستاره شناسان آسان می کند. چیزی که حتی اگر از خود آنها نیز بپرسید در بسیاری از موارد جوابی درخور و قانع کننده نخواهی یافت....
پیشرفت های کوچک و بزرگ و آلوده شدن آسمان به آلودگی نوری باعث شد که دیگر آسمان در شهرهای بزرگ و کوچک فروغ همیشگی خود را نداشته باشد و آسمان کم کم در بین بسیاری از مردم فراموش شود. اما شاید زیبایی و عظمت آسمان و بالاتر از همه ی آنها حس کنجکاوی باعث می شود که این علم طبیعی فراموش نشود و علاقه مندان به این علم فراگیر پس از مدتی نسبتاً طولانی روز به روز افزایش بیابد...
نجوم آماتوری، یعنی نجومی که شخص از روی علاقه ی خود آن را انتخاب کرده و تمایل دارد در رابطه با آن اطلاعاتی را کسب نماید. به همین جهت ضرورتی وجود ندارد که منجمان آماتوری اطلاعاتی در سطح دانشگاه داشته باشند. از جهتی دیگر فعالیت هایی که برای یک منجم آماتور تعریف شده با کسی که در دانشگاه رشته ای مرتبط به نجوم می خواند کاملاً متفاوت است و فقط در برخی از موارد جزئی می توانند کمک حال یکدیگر باشند.
امروزه در ایران منجمان آماتور زیادی وجود دارد – که البته تعداد آنها نسبت به جمعیت بازهم کم است – اما ستاره شناسی حرفه ای که در این زمینه فعالیت های جدی داشته باشد انگشت شمار هستند. احتمالاً چنین پیشرفتی در علم نجوم طی چند دهه ی اخیر ارتباط مستقیمی با رویداد های نجومی مهمی که از کشور ما قابل مشاهده بود داشت؛
خورشید گرفتگی کلی سال 1374 و در سال 1378 آخرین خورشید گرفتگی کلی در قرن بیستم که از ایران به خوبی رؤیت می شد و بسیاری از منجمان سراسر دنیا را به ایران آورد. سال 1382 گذر زهره از مقابل خورشید بود که پدیده ای همچون این پدیده ی نادر تا اواسط قرن بعدی قابل مشاهد نخواهد بود و در آخر مقابله ی بزرگ مریخ که مریخ را در نزدیک ترین فاصله ی ممکن از ما قرار داد.
هرکدام از رویدادهای دو ده ی اخیر کافی بودند تا عده ی بسیار زیادی را به نجوم و ستاره شناسی علاقه مند کنند. همچنین مجلاتی همچون نجوم و برنامه ها و مستندها ی نجومی که از رسانه های صوتی و تصویری پخش می شد در انتشار اخبار و سوق دادن مردم به این علم نقش شایانی ایفا کردند.
امروزه منابع نجومی بسیار بیشتر از گذشته است، عکاسان آسمان شب تصاویر خود را در سایت های معتبری همچون تصویر روز ناسا قرار می دهند، دانش آموزان در المپیاد های جهانی نجوم مدال های رنگین را برای کشورشان به ارمغان می آورند، جایزه ی برنامه های ترویج نجوم در بین عموم مردم به ایران و ایرانیان اهدا می شود و...
به امید این که آسمان هر منجم پر ستاره باشد و پیشرفتی درخور شأن ایرانی و ایرانیان شاهد باشیم.

[Sunrise]

در آستانه ی جشن تولد آوااستار دوستانی که امضا نکردن بیان امضا کنن

دوستان لطفا هر کی یه جمله به آقای امام بگه من می خوام یه طومار درست کنم ببرم واسه آقای امام

جمله تون رو از طرف خودتون توی طومار ذکر می کنم!!

سلام خانم بنیادی

اینجا رو ببینید!!!
حالا ما هم بنویسیم یا نه؟!؟!؟

[ستاره بنیادی]

اگه اینجا بنویسین اینجا هم یادگاری می مونه

اگه هم ننویسین تو شرکت یادگاری می مونه

[Tahereh Ramezani]

من هم امیدوارم که آوااستار بتواند در نجوم ایران تحولی عمیق و کاربردی ایجاد نماید ، پس به امید آن روز همه با هم پیش به سوی موفقیت می رویم ...

[someone]

فکر کنم سال 78 یا 79 بود و من چهار پنج ساله بودم .موقعی که شب به بیرون می رفیتم همش سرم به هوا بود مات اسمون می شدم و همش زمین می خوردم (البته با اینکه اون موقع هم اسمون تبریز زیاد شفاف نبود )مادرم ازین وضعیت خیلی شاکی بود تا این که رفتم دبستان و تو دوم اولین کنفرانسمو در مورد اون دادم ولی ازون موقع ولش کردم تا حالا که یه بچه دبیرستانیم و 15 سالمه و به قول یکی از بچه ها
و دیگر هیچ...