اطلاعات کلی در مورد منظومه شمسی

[آسمون]

سلاااااام به همه دوستان
این تاپیک رو ایجاد میکنم که مکانی باشد جهت تبادل اطلاعات در مورد اجزای منظومه شمسی از جمله سیارات،قمر ها و ....
از اونجایی که خودم اطلاعات زیادی در موردش ندارم،لطفا دوستان کمک کنند و اطلاعات خودشون رو بذارند،فقط اگر امکان داره،از اولین سیاره نزدیک به خورشید شروع کنین تا این تاپیک سیر تکاملی درستی رو طی کنه.


با تشکرات فراوان

[rezash]

موقعیت عطارد نسبت به زمین

عطارد نزدیکترین سیاره به خورشید و نیز کوچکترین سیاره خاکی است. هر سال در حدود سه بار به عنوان ستاره درخشان شامگاهی در نزدیکی افق غروب خورشید و نیز به عنوان یک ستاره صبحگاهی ظاهر می‌شود. بخاطر سرعت کم آن نسبت به زمین از لحاظ افسانه‌ای ، خدای روشنی نامیده شده است. در مواقعی ، عطارد در درخشندگی شبیه زحل می‌شود، اما معمولا بواسطه درخشندگی همسایه‌اش ، خورشید ، ناپدید می‌گردد.
حرکت عطارد








عطارد در یک مدار با ثابت خروج از مرکز (e=0.02056) و میل زیاد (7 درجه نسبت به دایرة ‌البروج) با نیم قطر اطول 0.03871Au و یک دوره تناوب مداری نجومی 87.96 روز به دور خورشید می‌گردد. بزرگترین زاویه کشیدگی این سیاره که از زمین مشاهده شده است، از ˚18(قرین خورشیدی) تا ˚28 (بعید خورشیدی) ، با متوسط 23 قرار دارد. تصور می‌شد که دوره تناوب چرخشی نجومی ‌عطارد یا (مانند زمین) 24 ساعت یا بطور همزمان 88 روز باشد. اما در اوایل سال 1960 میلادی برای اولین بار تپشهای راداری منعکس شده از سطح عطارد دریافت شدند و در سال 1965 میلادی جی.اچ. پتنژیل (G.H.Pettengill) و آر.بی. وایس مستقیما با استفاده از فنهای راداری دوپلری نشان داده‌اند که دوره تناوب چرخشی عطارد در حدود 59 روز است.
گرانش سیاره

جاذبه سطحی عطارد به قدری ضعیف است که قادر به نگهداری ذرات اطراف خود نیست. در نتیجه عطارد تقریبا فاقد جو است. چگالی فضایی اطراف عطارد حدود 1000 میلیارد برابر کمتر از چگالی جو زمین است.







مشخصه‌های فیزیکی

شعاع عطارد 24400 کیلومتر است. جرم آن 33x1023kg می‌باشد که از اختلالات گرانشی بر روی فضاپیما محاسبه شده است. عطارد هیچ قمر طبیعی ندارد. چگالی متوسط آن 5420 کیلوگرم بر متر مکعب می‌باشد که نظیر یک سیاره خاکی است، اما برای اندازه عطارد زیاد است. از آنجا که گرانش کلی عطارد کمتر از زمین است (فشردگی آن کمتر است)، اما چگالی حجمی ‌آن در حدود چگالی حجمی‌ زمین می‌باشد، لذا باید در برگیرنده مقدار بیشتری از فلزات باشد.

حدس می‌زنیم که در داخل عطارد یک گوشته صخره‌ای و یک هسته بزرگ فلزی (شاید نیکل و آهن) وجود داشته باشد. عطارد هوا ندارد. در آن ، پس از سپری شدن روز بی‌درنگ شبی سرد فرا می‌رسد. از اینرو ، سطح آن در نتیجه فرسایش تغییر نمی‌کند. طی هزاران میلیون سال ، سطح عطارد مورد اصابت خرده سنگهای فضایی قرار گرفته است. به علت این بمباران مداوم اکنون سطح سیاره پر از گودال است. کف گودالها پوشیده از گرد و غباری است که از متلاشی شدن این خرده سنگها به‌وجود آمده است.



فاصله متوسط از خورشید 57.93 کیلومتر قطر استوا 4879 کیلومتر مدت حرکت وضعی 58.65 روز زمینی مدت حرکت انتقالی 87.97 روز زمینی سرعت مداری 47.89 کیلومتر در ثانیه دمای سطحی 180- تا 430 درجه سانتیگراد جرم (زمین=1) 0.06 چگالی متوسط (آب=1) 5.43 جاذبه (زمین=1) 0.38 تعداد قمر 0
میدان مغناطیسی

درسال 1974 میلادی (1353 شمسی) سفینه فضایی مارنیر 10 از کنار عطارد گذشت. مارینر 10 یک میدان مغناطیسی ضعیف سیاره‌ای را با شدتی در حدود 220nT ، 1nT=10-9T آشکار کرد. اگر چه این مقدار کوچک است. ولی برای قطع مغناطوسپهر در بادهای خورشیدی کافی است. در اینجا میدان مغناطیسی ، ذرات باردار (اکثرا پروتونها) را از باد خورشیدی اطراف سیاره منحرف می‌کند.

به نظر می‌رسد که میدان عطارد یک دوقطبی باشد که کم و بیش با محور چرخش سیاره ، در یک امتداد قرار گرفته است. دراین صورت ، بطور کلی میدان مغناطیسی عطارد شبیه میدان مغناطیسی زمین ولی ضعیفتر از آن است. حضور یک میدان مغناطیسی و همچنین چگالی زیاد سیاره دلالت بر آن دارد که عطارد مانند زمین دارای یک هسته فلزی است که عمدتا از آهن و نیکل تشکیل شده است. به نظر می‌رسد که این سیاره همانند یک آهنربای دائمی ‌است. میدان مغناطیسی زمین صدبار شدیدتر از میدان مغناطیسی عطارد است.
حوزه کالریس

حوزه کالریس به وسعت 1300 کیلومتر (800 مایل) بزرگترین حوزه ناشی از برخورد شهابسنگها به سطح عطارد است. حلقه‌های کوهستانی هم مرکز ناشی از برخورد شهابسنگهای عظیم ، این حوزه را محصور کرده‌اند. کف این حوزه پوشیده از گدازه سفت شده است، همچنین گودالهای کوچک و جوان نیز در کف این حوزه یافت می‌شوند. کالریس واژه‌ای لاتینی و به معنای گرما می‌باشد. این اسم به این دلیل انتخاب شده است که این حوزه هنگام نزدیک شدن عطارد به خورشید یک دور در میان ، رو به خورشید بوده و گرمترین نقطه سیاره می‌گردد.



ضربه شهابسنگی عظیمی که حوزه
کالریس را بوجود آورد، باعث ایجاد تپه‌هایی
در طرف دیگر عطارد شد.
گودالها

سطح سیاره عطارد پوشیده از گودالهای شهابسنگی است که حدود 3.5 میلیارد سال پبش بر اثر بمباران شهابسنگها بوجود آمده‌اند. اندازه گودالهای موجود در عطارد از چند متر تا 1000 کیلومتر (600 مایل) متغیر است. گودالهای بزرگتر ، حوزه نامیده می‌شوند. گودالها دارای مشخصاتی نظیر قله‌ها و حلقه‌های کوهستانی ، دیوارهای تراس دار و رگه‌هایی درخشان از توف (موادی که بر اثر برخورد شهابسنگ به بیرون پرتاب می‌شوند) هستند. مشخصات یک گودال به اندازه ، سرعت و جهت شهابسنگی که آنرا بوجود آورده بستگی دارد.
تحول سطح

چون ماه و عطارد هر دو فاقد جوهای قابل توجهی هستند، آب و هوا ، سطوحشان را فرسوده نمی‌کند. هر دو جهانهای کوچکی با ناحیه داخلی سردتر از ناحیه داخلی زمین هستند. اکنون نه آتشفشانهای فعال زیادی دارند و نه دستخوش تحول سطحی دائمی ‌می‌شوند که زمین از انتقال یافتن صفحات پوسته‌ای تجربه کرده است. فقدان جو و کوتاه بودن زمان تحول پوسته‌‌ای هر دو به جرمهای کوچک ماه و عطارد مربوط می‌شود و جو آنها برای مدت طولانی حفظ نمی‌شود.

همچنین جرمهای کوچک دلالت بر این دارند که حرارت داخلی‌شان از تلاشی مواد رادیواکتیو نسبت به مقدار مشابه برای زمین کمتر است و جریان گرمایی‌شان به طرف بیرون چنان سریع می‌باشد که هر دو جسم به سرعت سرد خواهند شد. داخل زمین داغ است و شارش گرمایی به طرف بیرون آن ، جریانهایی در گوشته پلاستیکی ایجاد می‌کند و اینها تحول پوسته زمین را نیرو می‌بخشند. ماه و عطارد هر دو فاقد این ترکیب درونی داغ و گوشته پلاستیکی هستند.




هلال عطارد

رصد کردن سیاره عطارد دشوار است. نزدیک بودن مدار آن به خورشید سبب می‌شود که هیچگاه ˚27 دورتر از قرص خورشید دیده نشود. در نتیجه ، تنها قبل از طلوع و غروب آفتاب می‌توان آن را نزدیکی افق دید. حرکت مداری عطارد سریع است و به همین سبب ، در هر بار گردش به دور خورشید امکان دید آن به چند روز محدود می‌شود. عطارد نیز مانند ماه ، دوره هلالی دارد. از آنجا که هلالهای عطارد تنها به کمک تلسکوپ قابل روءیت است، اگر می‌خواهید عطارد را با تلسکوپ کاوش کنید، مواظب باشید که به طرف خورشید نشانه نروید.

منبع:دانشنامه رشد

البته این اطلاعاتی کلی در مورد این سیاره میباشد که در تایپیک حذف شده هم فرستاده بودم.و خواستم استارت شروع بحث رو بزنم.

[rezash]

یادم هست در مورد میدان مغناطیسی عطارد بحث جالبی داشتیم که با مشارکت دوستان ادامه بدیم.

[sara shahabi]

دوستان حالا که دوباره برگشتیم به عطارد با اجازه تون یه سوال مطرح کنم(فقط لطفا چون اپلود عکس طول می کشه یه جواب بدید(حداقل نظرتون رو))این عارضه ای که در شکل مشخص شده چی میتونه باشه از اون جا که نزدیک یه گوداله احتمالا رگه است ولی می تونه اینقدر ارتفاع داشته باشه؟؟؟

[رضا طامهری]

دوستان حالا که دوباره برگشتیم به عطارد با اجازه تون یه سوال مطرح کنم(فقط لطفا چون اپلود عکس طول می کشه یه جواب بدید(حداقل نظرتون رو))این عارضه ای که در شکل مشخص شده چی میتونه باشه از اون جا که نزدیک یه گوداله احتمالا رگه است ولی می تونه اینقدر ارتفاع داشته باشه؟؟؟

به نظرم این عارضه هایی که تو این تصویر پیداست اثر برخوردهای شدیدیه که در طول زمان با عطارد صورت گرفته
از یاد نبریم که عطارد نزدیک به خورشیده و مدارهای سیگار مانند دنباله دارها هم خیلی به خورشید نزدیک میشه که همین موضوع احتمال برخوردشون با عطارد رد افزایش میده

[sara shahabi]

به نظرم این عارضه هایی که تو این تصویر پیداست اثر برخوردهای شدیدیه که در طول زمان با عطارد صورت گرفته
از یاد نبریم که عطارد نزدیک به خورشیده و مدارهای سیگار مانند دنباله دارها هم خیلی به خورشید نزدیک میشه که همین موضوع احتمال برخوردشون با عطارد رد افزایش میده

مرسی که جواب دادید ولی اخه این عارضه ای که با فلش نشون داده شده خیلی بزرگه و یه حالت خاصی داره اگه دقیق بشید چرا نباید چند تا از این عوارض باشه در ضمن اسمی نداره؟؟؟

[آسمون]

خودم:

تیر از دسته سیاره‌های زمین‌وار است. تیر همچون ناهید و ماه، حالت‌های گوناگونی از هلال تا قرص کامل را به خود می‌گیرد. قرص کامل، چون در آن سوی خورشید است دیده نمی‌شود. اما اشکال هلال و نیمهٔ آن به هنگام جلوه‌های شرقی و غربی، مشاهده می‌گردند.
نیروی گرانش این سیاره کم و دارای جو ناچیزی است که ۹۸٪ آن از هلیم و بقیه از هیدروژن، اکسیژن و سدیم ساخته شده‌است.بادهای خورشیدی به شدت به عطارد می‌دمند و این می‌رساند که تقریباً هیچ هوایی در آن وجود ندارد.

عکس مقایسه زمین و عطارد

منبع:ویکی پدیا

[آسمون]

آقای طامهری :

نکته جالب اینه که عطارد یک کره کامل نیست. دقیقا تاب داره یعنی یکی از اقطار اون بلندتر از قطرهای دیگره و جاذبه گرانشی خورشید موجب میشه که این قطر در حضیض خورشیدی سیاره در هر ۱،۵ و ۳ و ۴،۵ و ۶ دوران رو به خورشید قرار بگیره یعنی این سیاره تخم مرغی تو مدارش به حول خورشید دقیقا لنگ میزنه .

منبع: نجوم به زبان ساده

خانم سارا شهابی:

بالاخره از عطارد گذر کردیم و رفتیم سراغ سیاره ی نورانی زهره... اندازه ی زهره تقریبا اندازه ی زمین است و از نطر جرم هم با زمین تفاوت چندانی ندارد ولی این دو بسیار از هم متفاوت هستند ناهید یک سیاره ی اتشفشانی است و ابرهای ان مملو از اسید سولفوریک است و جو ان 90 بار از زمین چگال تر است.چرخش این ابر ها 60 بار سریع تر از بدنه ی جامد خود سیاره است.دمای زیاد سظح زهره(بین 430 تا 480)به خاطر کربن دی اکسید و بخار اب موجود در جو این سیاره است که گرما را جذب می کنند.(اثر گلخانه ای)در مورد این که چرا زهره جو به این غلیظی دارد باید گفت که"از ان جا که می دانیم هیدروزن و هلیوم سیارات زمینی به علت نزدیک بودن به خورشید(گرم شدنشان)و جاذبه ی کمی که دارند گریخته اند پس این جو باید در اثر فعالیت های اتشفشانی زهره پدیدار شده باشد.(که co2ازاد می کند)البته مقدار co2 در جو زمین وزهره برابر است ولی در زمین این گاز با سنگ ها پیوند شیمیایی بر قرار کرده است.در ضمن وجود فعالیت های اتشفشانی به این جو کمک کرده اند.سطح زهره به دلیل عبور جریان های مذاب از ان هموار است.زهره دو قاره دارد.هم چنین 3 حفره دارد که بر اثر شهاب سنگ های بسیار بزرگ به وجود امده چون اکثر شهاب سنگ ها در سطح چگال ان تبخیر می شوند.و در اخر این که این سیاره میدان مغناطیسی ضعیفی دارد(خدا رو شکر وگر نه دوباره بحث میدان مغناطیسی پیش می اومد)چون هسته ی ان جامد است.

[آسمون]

خودم :

خووووووووب حالا بریم سراغ سیاره بعدی

زهره (ناهید،ونوس)

زهره دومین سیاره خاکی از طرف خورشید و نزدیکترین سیاره به زمین است. زهره 'الهه عشق' نامیده می‌شود و شباهت زیادی در اندازه و جرم به زمین دارد. زهره و زمین دوقلو هستند، زیرا جرم و اندازه تقریبا یکسانی دارند. با وجود این در سایر جهات به مقدار زیادی متفاوت هستند. زمان لازم برای یکبار گردش این سیاره به دور خورشید ۲۲۵ روز زمینی می‌باشد. زهره یکی از سیاره‌هایی است که می‌توان آن را به آسانی در آسمان پیدا کرد. زهره گاهی 'ستاره شام' نامیده می‌شود. این سیاره درخشان بیش از هر سیاره دیگر ، به زمین نزدیک می‌شود و در نزدیکترین نقطه به 42 میلیون کیلومتری ما می‌رسد. در روشنترین حالت ، پس از ماه ، درخشنده‌ترین جرم آسمانی است. هنگام طلوع خورشید در مشرق دیده می‌شود و هنگام غروب خورشید در مغرب. شعاع زهره نزدیک به 6100 کیلومتر و چگالی آن 501 گرم بر سانتیمتر مکعب است.

جو زهره :

جو زمین و زهره بسیار متفاوت است. اکسیژن و نیتروژن گازهای اصلی جو زمین هستند، ولی در جو زهره ، گاز مسموم کننده دی‌اکسید کربن وجود دارد. در بالای جو زهره ، حتی ابرهایی از اسید سولفوریک نیز یافت می‌شود. یکی از ویژگیهای مهم جو زهره آن است که مانند شیشه گلخانه عمل می‌کند. شیشه‌های گلخانه ، پرتوهای پرانرژی خورشید را به درون گلخانه راه می‌دهند و در نتیجه خاک گرمای کافی به‌دست می‌آورد. اما این شیشه‌ها از خروج انرژی که بوسیله خاک و گیاهان تولید می‌شود، جلوگیری می‌کنند. از اینرو ، انرژی در گلخانه حفظ می‌شود و دمای آنجا بالا می‌رود(اثر گلخانه‌ای)

در زهره نیز گاز چگال دی‌اکسید کربن تقریبا همین رفتار را دارد. حفظ شدن گرما در آن ، دمای زهره را به 500 درجه سانتیگراد می‌رساند، که از دمای سطحی عطارد (نزدیکترین سیاره به خورشید) نیز بیشتر است. در جو زهره ، به قدری دی‌اکسید کربن وجود دارد که فشار ناشی از آن ، حدود یکصد برابر فشار جو زمین است. این فشار برابر است با فشاری که در عمق یک کیلومتری اقیانوسهای زمین وارد می‌شود.

مشخصه‌های فیزیکی :

فاصله زمین تا زهره را می‌توان مستقیما توسط رادار اندازه گرفت، سپس شعاع فیزیکی آن را از روی قطر زاویه‌ای بدست آورد. زهره دارای شعاع 6052 کیلومتر است که فقط 5 درصد از شعاع زمین کوچکتر می‌باشد. زهره مانند عطارد هیچ قمر طبیعی شناخته شده‌ای ندارد و بنابراین تنها وقتی که یک فضاپیما از آن می‌گذرد، یا آنرا دور می‌زند، می‌توان به دقت جرم آنرا محاسبه کرد. بسیاری از سفینه‌های فضایی که سعی داشتند در سطح زهره فرود آیند در اثر تراکم جو و گرمای زیاد آن نابود شده‌اند، ولی سرانجام در 1975 میلادی (1354شمسی) دو سفینه روسی ، که شبیه به دستگاههای اکتشاف اعماق دریا بودند، نخستین عکسها را با موفقیت از سطح آن به زمین مخابره کردند. در این عکسها ، منظره‌ای از صخره‌های تیز و نمودهای هموار دیده می‌شود. اندازه بیشتر صخره‌ها از 30 تا 60 سانتیمتر است.

رصد زهره:

فضاپیماها توانسته‌اند با استفاده از رادار ، نقشه 98 درصد سطح سیاره زهره را ترسیم کنند. روی هم رفته ، سطح زهره صافتر از سطح زمین است و صحراهای داغ و دشتهای وسیع آتشفشانی حدود دو سوم سیاره را پوشانده‌اند. نواحی فلاتی متعددی نیز به ارتفاع چند کیلومتر در دشتها وجود دارند. ناحیه کوهستانی ماکسول مونته با ارتفاعی حدود 11 کیلومتر بیش از حد متوسط ارتفاع ، مرتفعترین نقطه سیاره زهره است. آتشفشانها در تمام سطح سیاره پراکنده شده‌اند که وسعت بعضیها به 160 کیلومتر می‌رسد.
اگر از بالای قطب شمال نگاه کنیم خواهیم دید که اکثر سیارات و قمرهای منظومه شمسی به دور محور خود چرخیده و در جهت عکس عقربه‌های ساعت به دور خورشید در حال گردشند. اما جهت چرخش سیاره زهره برخلاف سایر سیارات ، در جهت عقربه‌های ساعت است. دلیل قطعی این امر هنوز مشخص نیست، اما به نظر بعضی ستاره شناسان جهت چرخش سیاره زهره نیز زمانی مانند سایر سیارات بوده ، اما بر اثر تصادم با یک سیاره یا سیارک دیگر ، این جهت معکوس شده است و این یعنی آفتاب از مغرب طلوع و در مشرق غروب می‌کند.



منابع : دانشنامه رشد
ویکی پدیا

[Pouriya-Astronomy]

اون شیار روی عطارد چیه؟