اطلاعات کلی در مورد منظومه شمسی

[آسمون]

سلاااااام به همه دوستان
این تاپیک رو ایجاد میکنم که مکانی باشد جهت تبادل اطلاعات در مورد اجزای منظومه شمسی از جمله سیارات،قمر ها و ....
از اونجایی که خودم اطلاعات زیادی در موردش ندارم،لطفا دوستان کمک کنند و اطلاعات خودشون رو بذارند،فقط اگر امکان داره،از اولین سیاره نزدیک به خورشید شروع کنین تا این تاپیک سیر تکاملی درستی رو طی کنه.


با تشکرات فراوان

[آسمون]

بله بله حق با شماست
دوستان بریم به سراغ کمربند سیارکی(من که چیز زیادی بلد نیستم)

[Amin-Mehraji]

سیارکها تکه سنگهایی هستند که در مدارهای مستقلی به دور خورشید گردش می کنند. فقط سه سیارک سرس، وستا و پالاس قطری بیش از ۵۰۰ کیلومتر دارند. اکثر آنها اجرامی با ابعاد چند کیلومتر با ظاهری نامنظم هستند. در سال ۱۳۷۰ وقتی فضاپیمای گالیله در راه مشتری با سیارک گاسپرا و آیـدا ملاقات کرد، دانش ما از سیارکها دچار تغییر شد. این فضاپیما اولین تصاویر نزدیک از سیارکها را تهیه کرد.

جالب ترین قسمت ماجرا کشف قمری برای یک سیارک بود. تصاویر گالیله نشان داد سیارک آیدا با قطری حدود ۵۰ کیلومتر دارای قمری به نام داکتیل با قطری حدود ۱/۵ کیلومتر است که در نوع خود بی نظیر است. چند سال قبل منجمان آلمانب با رصد تغییر درخشندگی سیارک Dionysus متوجه شدند که طول شبانه روز آن ۲/۷ ساعت است.در رصدهای بعدی این سیارک یک تضعیف درخشندگی مضاعفی مشاهده شد که ناشی از قرار گرفتن جرمی کوچک در اطراف سیارک بود. دانشمندان رصدخانه جنوبی ارویا ، زمان گرفت سیارک را پیش بینی کردند و به رصد آن پرداختند. بدین ترتیب وجود قمری برای سیارک تایید شد.

منبع : www.atcce.com/علامه.../صخره_های_سرگردان-3880.htm‏

[narcissus flower]

سیارک‌ها (Asteroids ، minor planets) سیارات بسیار کوچکی هستند که از صخره و فلز ساخته شده‌اند. سیارک‌ها معمولاً اجسام نامنتظمی هستند و بر گرد خورشید حرکت می‌کنند. هزاران سیارک در منظومه خورشیدی ما وجود دارند. بسیاری از آنها میان مدار بهرام (مریخ) و مدار هرمز (مشتری) قرار گرفته‌اند و گرد خورشید می‌گردند. دسته‌ای دیگر از آنها در مکان‌های دیگر منظومه خورشیدی یافت می‌شوند.به نظر می رسد علت اینکه اغلب آن‌ها در فاصلهٔ مریخ و مشتری دیده می شوند این است که احتمالاً در مدار بین این دو سیاره، سیارهٔ دیگری نیز وجود داشته است که به علت جاذبهٔ شدید مشتری متلاشی شده است و سیارک‌ها پدید آمده باشند.

به سیارک‌هایی که بر اثر نیروی گرانش سیاره‌ها در مداری گیر افتاده باشند «سیارک اسیر» می‌گویند. در این صورت سیاره مزبور به گرد سیاره بزرگ‌تر می‌گردد.
منبع ویکی پدیا

[Amin-Mehraji]

تمام سیارکها بین مریخ و مشتری قرار ندارند.گروهی از سیارکها معروف به تروژن(Trojan )در مدار مشتری قرار دارند. وجود آنها یکی از پیش بینی های مکانیک کلاسیک است. دسته دیگر سیارکها به نام«قنطورس»( Centaurs) هستندکه در آنسوی مدار مشتری و در مدار نپتون قرار دارند که معروفترین سیارک این دسته «کایرون» است. در مقابل این سیارکهای دوردست، سیارکهایی هستند که به زمین نزدیک می شوند و گاهی اوقات مدار زمین را قطع می کنند. به طور کلی به این دسته از سیارکهای نزدیک زمین( Near Earth Asteroids) گفته می شود. تا کنون حدود ۳۰۰ سیارک نزدیک زمین شناخته شده است که بزرگترین آنها Ganymed با قطری حدود ۴۱کیلومتر است. این سیارکها به سه گروه زیر تقسیم می شوند:


گروه آمور( Amor) سیارکهایی هستند که مدار مریخ را قطع می کنند ولی به مدار زمین نمی رسند.
گروه آپولو( Apolo) آنهایی هستند که مدار زمین را قطع می کنند و دوره تناوبشان بیشتر از یکسال است.
گروه آتن ( Aten) سیارکهایی که مدار زمین را قطع می کنند و دوره تناوب آنها کمتر از یکسال است.

منبع : www.niazemarkazi.com/article

[narcissus flower]

گروهی از سیارکها که مدارشان، مدار چرخش زمین به دور خورشید راقطع می‌کند ودر نتیجه دارای احتمال برخورد با زمین هستند، فاصله حضیض آنها کمتر از 0167/1 واحد نجومی و اوج مداری آنها بیشتر از 9833/0 واحد نجومی و دوره چرخش مداری آنها به دور خورشید نیز برخلاف سیارکهای آتن بیشتر از یک سال است. تقریباً 5/48 درصد از سیارکهایی که از نزدیک زمین می گذرند متعلق به این گروه هستند. ستاره شناس آلمانی K.Reinmuth اولین سیارک این گروه با نام سیارک آپولو با شماره 1862 رادر سال 1932 کشف کرد. این سیارک ها عامل شهاب سنگ های کندریتی بوده و شانس برخورد باکره زمین هم دارند. عمر این سیارکها در حد چندده میلیون سال می باشد. در حال حاضر حدود 1700 سیارک آپولو شناخته شده است. بزرگترین سیارک این گروه Sisyphus 1866 نام دارد که حدود 10 کیلومتر قطر دارد.درسالهای اخیر پروژه Linear چندین سیارک ازاین گروه کشف کرده است. تاکنون در حدود 13 سیارک آپولو با قطر بیش از 5 کیلومتر شناخته شده اند.یکی از این سیارکها دارای نشانه هایی مانند دنباله دارها می باشد ونام آن سیارک 4015 ویلسون- هارینگتون در سال 1979 کشف گردیده است.

خود سیارک آپولو با قطر 7/1 کیلومتر زمانی که فاصله آن با زمین فقط 5/1 میلیون کیلومتر بود کشف شد. دوره چرخش این سیارک بدور خورشید 622 روز است. این سیارک دارای یک قمر 80 متری است که در فاصله 3 کیلومتری از سطحش به دور آن می چرخد. این قمر در سال 2005 در رصدخانه آرسیبو کشف شد.

توی متن در مورد شهاب سنگ های کندریتی صحبت شد که عبارتند از:
کندریتها شهابسنگهای از جنس سنگ بوده که از زمان شکل گیری منظومه شمسی هیچ گونه آثاری از ذوب شدگی در آنها مشاهده نمی شود.مهمترین ویژگی آنها داشتن ذراتی کروی شکل در حد میلیمتری است که کندرل نام دارند واز جنس سیلیکات بوده و سریع سرد شده اند.از لحاظ شیمیایی به سه دسته تقسیم می شوند.دسته اول با نام کندریتهای Carbonnaceous وبا نشانه Cشناخته می شوند.دسته دوم کندریتهای معمولی یا Ordinary نام دارند وبا نشانه O علامت گذاری می شوند.دسته سوم نیز کندریتهای Enstatite نام دارند وبا نشانه E شناخته می شوند.دو دسته کوچک دیگر نیز وجود دارد که با نامهای Rumurutiites و Kakangari شناخته می شوند والبته از هرکدام از این دو دسته تنها یک شهاب سنگ تاکنون شناسایی شده است.این گروهها دارای تفاوتهایی از لحاظ اندازه شکل ونوع کندرول می باشند ودر مناطق مختلف منظومه شمسی شکل گرفته اند.از لحاظ ویژگیهای جرم مادر که شهابها از آن بوجود آمده اند نیز روشی برای طبقه بندی شهابها وجود دارد


منبع
http://www.haftaseman.ir/webdb/article.asp?id=342
http://www.haftaseman.ir/webdb/article.asp?id=739

[narcissus flower]

1. نوع C ( زغالین ) : سیارک هایی بسیار کدر و تیره که در حدود 75 % از کل سیارک ها از این نوعند . در لبه خارجی کمربند سیارک ها ( در حدود 3 واحد نجومی ) 80 % سیارک ها از این نوعند . نسبت بازتاب آن ها در حدود 2 تا 5 درصد است و عمدتا از ترکیبات کدری همچون کندریت های کربنی ( حدود 1 تا 5 درصد ) و سنگ های مغناطیسی سیاه آهنی [9]تشکیل شده اند . عمده آن ها در خارج از کمربند قرار دارند . در طیف آن ها هیچ خط جذبی قوی از عناصر کانی ( معدنی ) به چشم نمی خورد . این سیارک ها سیاه رنگ و تیره اند . شکل زیر نمونه هایی از انواع مختلف سیارک ها را نشان می دهد.



2. نوع S ( درخشانترین ) : طبقه درخشانتر سیارک ها هستند که عمده جمعیت باقیمانده را تشکیل می دهند ( در حدود 20 % ) . نسبت بازتاب آن ها در حدود 15 % است. در طیف آن ها خطوط جذبی قوی مربوط به سیلیکات ها و آهن و منیزیم به چشم می خورد ، این سیارک ها قرمز رنگند . عمده سیارک هایی که در کمربند سیارکان در نزدیکی مدار مریخ قرار دارند از این نوعند .

3. نوع M ( با درخشندگی متوسط ) : سیارک های این طبقه درخشندگی متوسطی دارند و مشخصه طیفی آن ها خطوط جذبی آهن نیکل فلزی است ، نسبت بازتاب آن ها در حدود 15 % است . این گروه فاقد مواد سیلیکاتی هستند و 5 % باقیمانده سیارک ها را تشکیل می دهند.

4. گروه های فرعی خاص : سیارک های تروا را به دلیل رنگ سیاه مایل به قرمزشان با حروف D – R نشان می دهند . ( به معنای قرمز تیره ). سیارک هایی همچون وستا(4) را که در طیف خود خطوط جذبی قوی از مواد آتشفشانی و پروکسین نشان می دهند گروه V می نامند . ( وستا دارای نسبت بازتاب بالایی در میان سیارک هاست : 23%) در میان سیارک ها کمترین نسبت بازتاب در حدود 9/1 % و مربوط به Arethusa (95) است و بیشترین نسبت بازتاب نیز مربوط به Nysa (44) و در حدود 38 % . علاوه بر این ها تاکنون 20 سیارک دارای قمر مشاهده شده اند ، اگرچه تئوری های موجود ، وجود این اقمار را توجیه نمی کنند ولی نمی توان آن را هم غیر ممکن دانست.

منبع:
http://www.onlinescience.blogfa.com/post-100.aspx
ببخشید متن یه کمی طولانی هست!!

[Amin-Mehraji]

گمان می رود سیارکهای نزدیک زمین زمانی جزء کمربند سیارکها بودند که در اثر برخورد یا گرانش سیاره مشتری به بیرون پرتاب شده اند. شاید هم بقیمانده یک دنباله دار مرده باشند.
وجود این سیارکها همواره ترس برخورد با زمین را به همراه دارد.سیاره ما پیوسته با ذرات خرد و ریز(شهابواره ها) برخورد می کند. گاهی اوقات این برخوردها بزرگ بوده است مانند حادثه تونگسکا در سال ۱۹۰۸که باعث شد نیمی از جنگهای سیبری در آتش بسوزد.گاهی اوقات هم شانس با ما یار بوده است. در سال ۱۹۸۹ سیارکی به قطر ۴۰۰ متر با سرعت ۷۴۰۰۰ کیلومتر برساعت از فاصله ۶۴۰۰۰۰کیلومتری زمین گذشت. یا در ژوئن ۲۰۰۲ سیارکی از فاصله ۱۲۰۰۰۰کیلومتری زمین گذشت. احتمال برخورد یک سیارک یا دنباله دار به زمین بسیار اندک است ولی صفر نیست. آمار نشان می دهد که در هر ۲۰۰ هزار سال سیارکی با قطری در حدود یک کیلومتر به زمین برخورد می کند. مطالعه و شناخت دقیق سیارکها به ما کمک می کند تا قبل از حادثه آنها را شناسایی و از بروز یک فاجعه جلوگیری کنیم.

منبع : www.niazemarkazi.com/article

[آسمون]

... " مشتری " ...

نوبتی هم که باشه،نوبت مشتری خوشکلست

اطلاعات کلی کلی :

مشتری(عربی) یا برجیس(فارسی)، پرجرم ترین سیاره منظومه شمسی ما با چهار قمر با اندازه های سیاره ای و بسیاری قمرهای کوچک تر، برای خود منظومه ای مینیاتوری است. مشتری سیاره ای گازی و از نظر ترکیبات مانند یک ستاره است. در واقع، اگر حدود ٨٠ برابر بیشتر از جرم اکنونش جرم داشت، به یک ستاره تبدیل می شد. در 7 ژانویه سال ١٦١٠میلادی ، گالیله با تلسکوپ ساده و ابتدایی خود چهار "ستاره" در اطراف مشتری دید. او چهار قمر بزرگ مشتری را که اکنون آیو ، کالیستو، گانیمد و اروپا نامیده می شوند، کشف کرده بود. امروزه این چهار قمر به قمرهای گالیله ای مشهورند.

مشتری ظاهری بسیار زیبا با رنگهای گونانگون و پدیده های جوی بسیار دارد. ابرهایی که بیش از سایر قسمت ها به چشم می آیند، از آمونیاک تشکیل شده اند. ملکولهای آب در اعماق وجود دارد و گاهی به شکل نقاطی در ابرهای تازه تشکیل شده به چشم می خورد. "خطوطی" که روی سیاره دیده می شوند، کمربندهای تیره هستند و نواحی روشن با بادهای شدید شرقی-غربی در جو بالایی مشتری، به وجود می آیند. بین این نواحی و کمربندها طوفانهایی وجود دارند که برخی از آنها سالیان سال است که فعال هستند. لکه سرخ بزرگ، طوفان چرخان غولپیکری است که بیش از ٣٠٠ سال رصد شده است. پدیده شفق های قطبی نیز تاکنون چندین بار در آن رخ داده است.
ترکیبات شیمیایی مشتری مشابه خورشید است، عمدتا هلیوم و هیدروژن. در اعماق سیاره، فشار و دما بسیار بالا می رود، به گونه ای که هیدروژن گازی در اعماق، به مایع تبدیل می شود.

سیاره مشتری نیز دارای حلقه است


ذرات تشکیل دهنده حلقه هااز جنس ترکیبات کربنی و سیلیکاتی (مانند مواد تشکیل دهنده همان چهار قمر نام برده)بوده ورنگ آنها به قرمزی می گراید.





منبع: http://www.nojoum.com/Pages/Jupiter.aspx?View=Default

هفت آسمان (دانشنامه ستاره شناسی)

[Amin-Mehraji]

مشتری پنجمین سیاره نزدیک به خورشید و اولین غول ازچهار غول گازی است. مشتری بزرگترین سیاره منظومه شمسی بوده و جرم آن از تمام سیارات دیگر بیشتر است. حجم این سیاره 1300 برابرزمین،و جرم آن دو و نیم برابر جرم تمامی سیارات منظومه شمسی است. ابرهای انواری شکل مشتری غالباً از گازهای هیدروژن وهلیوم تشکیل شده اند. جو درونی سیاره حدود 1000 کیلومتر (600 مایل) پایین تر از ابرها شروع می شود که در این نقطه گاز هیدروژن به مایع تبدیل می گردد. در اعماق پایین تر، هیدروژن حالت فلزی دارد. در مرکز مشتری، هسته ای سنگی و بسیار داغ وجود دارد که حرارتش به 3500 درجه سانتی گراد (63000 درجه فارنهایت) می رسد.



لکه سرخ بزرگ

لکه سرخ بزرگ، یک ناحیه چرخه ای زرگ (نوعی گردباد) در ابرهای فوقانیره مشتری است. از زمان کشف این لکه تا کنون، بارها دیده شده که قطر آن تا سه برابر قطر زمین افزایش یافته است. جریانهای چرخان گاز که در این لکه وجود دارند،فسفررا ار جو تحتانی به بالا مکیده و باعث قرمز یا صورتی شدن لکه می شوند. این لکه ازمحیط اطراف خود بلندتر و سردتر است و هر 12 روز زمینی، یک دور در جهت عکس عقربه هایساعت به دور خودش می چرخد.

گردباد

لکه سرخ بزرگ ناحیه ای پر فشار است
که در آن گردبادهایبالارونده ، گازهای
مختلفی را با خود وارد جو می کنند.

world.parsfa.com/post-56706.html‏ : منبع

[narcissus flower]

حلقه های مشتری

منظومه حلقه های مشتری در سال 1979 توسط کاوشگر فضایی ویجر 1 کشف گردید. سه حلقه مشتری به ترتیب زیر نامگذاری شده اند:

حلقه هاله به عرض 22800 کیلومتر (14170 مایل). حلقه اصلی که حلقه ای باریک و درخشان است به عرض 6400 کیلومتر (3980 مایل). و حلقه تار عنکبوت «گسامر) که رقیق ترین و عریض ترین حلقه می باشد به عرض 8500 کیلومتر (53000 مایل).

مغناطو کره مشتری

مغناطو کره برجیس دارای دنباله ای دراز است که تا 750 میلیون کیلومتری پشت سیاره در فضا کشیده شده و قسمت مقابل آن بین 50 تا 100 برابر شعاع مشتری رو به خورشید پیش آمده و سپری را به نام مغناطو خم در برابر ضربات باد خورشیدی پدید آورده است. ذرات باد خورشیدی که دارای سرعتی برابر 1.500.000 کیلومتر در ساعت هستند، پس از برخورد با سپر مغناطو کره از سرعتشان بشدت کاسته می‌شود و در مقابل دما را تا میزان ده برابر وضع طبیعی فزونی می‌بخشند. اندازه گیریهائی که بوسیله فضاپیمای ویجر بعمل آمده ، افزایش دمای منطقه مزبور را بین 300 تا 400 میلیون کلوین نشان می‌دهد که بالاترین رقم دما در منظومه خورشیدی است. (البته به غیر از خورشید)



منبع:http://www.atcce.com/علامه_طباطبایی/...ری_-1957.htm