سلام
میدانیم که ستارگان به ندرت به صورت تکی متولد میشوند. از آنجاییکه خورشید ما در حال حاضر یک تک ستاره است(این فرض درست است؟)، محل تولد خورشید کجا بوده و چه شده که از اینجا سر در آورده است؟
سلام
میدانیم که ستارگان به ندرت به صورت تکی متولد میشوند. از آنجاییکه خورشید ما در حال حاضر یک تک ستاره است(این فرض درست است؟)، محل تولد خورشید کجا بوده و چه شده که از اینجا سر در آورده است؟
ویرایش توسط Mostafa : 03-27-2013 در ساعت 09:03 AM
من جزئیات رو نمی دونم اما حدس می زنم که این روند جذب جرم یا جذب نکردن جرم ، مرز چندان مشخصی نداره.خب یکی از نتایجی که از وجود چنین موج ضربتی میشه استنباط کرد اینه که همه ستارههای خلق شده طبق این فرضیه میبایستی اندازهای مشابه داشته باشن. نه بزرگتر باشن و نه کوچکتر. دلیلش اینه که به محض رسیدن دما و فشار به مقدار لازم، واکنش زنجیرهای p-p آغاز میشه. اگه طبق فرضیه من این واکنش آغازی انفجاری داشته باشه در این صورت با پرتاب گاز و مواد از اطراف ستاره باعث میشه تا ستاره دیگه نتونه گاز و ماده جذب کنه و در نتیجه نمیبایستی بزرگتر بشه. نتیجه اینکه تمامی ستارههای جدید میبایستی اندازهای یکسان داشته باشن.
یه پیش ستاره ای رو تصور کنید که جرم خیلی زیادی در اطرافش جمع کرده. (به قدری که اگر کل این جرم تبدیل به ستاره بشه ، در دسته بندی های متداول ، یک ستاره ی پر جرم محسوب میشه.) قسمتی از این توده ی جرم به مرکز نزدیک و قسمتی دورند. حالا وقتی ستاره متولد میشه و بادستاره ای آزاد می کنه ، این باد ، باعث میشه که توده های گاز اطراف یک سرعت در راستای شعاعی و به سمت بیرون کسب کنن. اگه این سرعت بیشتر از سرعت فرار باشه، توده ها جذب نمی شن و به سوی خلا پراکنده می شن. اما اگه کمتر از سرعت فرار باشه ، توده های جرم جذب میشن. سرعت فرار هم که تابعی از جرم و مکان هستش. بنابراین نمی شه این طور گفت که بادستاره ای تمامی توده های گاز بیرونی رو پس می زنه.
میزانی از گاز که ستاره اونو جذب می کنه تابع جرم و مکان توده (در حقیقت غلظت یا همون چگالی سحابی اولیه) است. بنابراین نمی شه این طور گفت که فرض آزاد شدن باد ستاره ای، یکسان بودن جرم ستاره ها رو نتیجه میده.
ستاره ها اصولا سیستم های برخوردی نیستند . یعنی شما به احتمال بسیار بسیار ناچیزی می تونید برخورد ستاره ای رو مشاهده کنید. این احتمال به قدری ضعیفه که تخمین زده میشه که اگه کهکشان ما و آندرومدا با هم برخورد کنن ، شاید چند ستاره به هم برخورد کنند!اما همونطور که میدونیم ستارهها اندازههای متفاوتی دارن. اگه بخوایم روی فرضیمون پافشاری کنیم میتونیم ایجاد چنین ستارههایی رو ناشی از ادغام دو یا چند ستاره عنوان کنیم.
عجیب ترین چیزی که تا به حال تو نجوم دیدم نه ابعاد و ارقام ماه و ستاره و فاصله و جرم اجرام کیهانیه و نه اسرار سر به مهر درون سیاهچاله ها !
اینه که یک علاقه مشترک چه جوری می تونه این همه آدمو با هم آشنا کنه !
در حال حاضر 1 کاربر در حال مشاهده این موضوع است. (0 کاربران و 1 مهمان ها)