ستاره های بی آسمان

[پیام بهرام پور]

سلام دوستان عزیز
وقتتان بخیر
امروز (شنبه بیست و یکم اسفند ماه 1389 با آقای امام جلسه ای داشتم و موضوعاتی را بررسی می کردیم.
به موضوعی بسیار مهم پرداخیتم و آن این بود:

ترویج نجوم برای کسانی که آسمان دارند اما به کسانی که از زیبایی های آسمان برایشان بگوید دسترسی ندارد

این تاپیک را در تالار گروه های نجومی ایجاد کردم تا دوستان عزیز، از همه ی گروه ها به صورت رسمی به این خانواده بپیوندند.
برای شروع بنده به نمایندگی از گروه آسمان رسماً همکاری گروه ام پی اسکای (www.mpsky.ir) را با این طرح اعلام می نمایم
اجازه بدهید کمی بیشتر توضیح دهم.
ما در پروژه یعنی پروژهی ستاره های آسمانی قصد داریم نجوم را ترویج دهیم، اما نه برای همه. نه برای کسانی که به سادگی می توانند به کتاب ها، مدرسان، مجلات، تلوزیون و مقالات دسترسی داشته باشند.
برای کسانی که آسمان دارند اما...
اجازه بدین یکم بیشتر در نوشته های آینده با این موضوع آشنا بشیم
فقط به این نکته توجه کنید، اعلام این که شما در برنامه های خیریه شرکت می کنید اصلاً ارتباطی به خود نمایی و یا ریا ندارد، بلکه فقط ترویج یک فرهنگ قشنگ، انسانی، ایرانی و اسلامی است.
بنابراین شما هم ما را در این بخش همراهی کنید.

[پیام بهرام پور]

- چرا ما وقتي راه مي‌رويم، ماه ما رو دنبال مي‌كنه؟
- چرا يه تيكه از ماه معلوم نيست؟
- چرا ماه از همه چيز پرنورتر است؟
اينها همه بخشي از سوال‌هاي كودكان و نوجوانان مركز بهزيستي شهيد قدوسي واقع در ميدان ياسر منطقه‌ي يك در شبي رصدي در شبانگاه يكشنبه يازدهم امرداد ماه بود كه با هماهنگي مركز علوم و ستاره شناسي تهران و به وسيله‌ي اينجانب محمد پيام بهرام‌پور و سامان توانا برگزار گرديد، مي‌پرسيدند.
از ساعت 21 كار رصدي شروع شد كه ماه، سوژه‌ي اصلي تلسكوپ دابستوني هشت اينچ مركز علوم و ستاره شناسي بود.
كودكان خوابگاه يك كه عموماً بچه‌هاي دبستاني بودند، زودتر از ديگران با دقتي وصف ناپذير سطح ماه را كاويدند و به مرور زمان نوجوانان نيز به جمع ما اضافه شدند.

وقتي مي‌خواستيم مطمئن شويم كه اخترشناسان كوچك به طور صحيح از پشت چشمي مي‌نگرند سوالاتي از عوارض سطح ماه مي‌كرديم كه پاسخ‌ها آنقدر دقيق بودند كه شيطنت‌هاي بچه‌ها، مانند قرار دادن دست چلوي دهانه‌ي تلسكوپ و نگاه كردن از منظرياب يا تكان دادن تلسكوپ را از ذهن ما مي‌برد و با انرژي با كار خود ادامه مي‌داديم.
تلاش ما اين بود كه در حين رصد طوري توضيح دهيم كه از اين به بعد به بچه‌ها سربه هوا تر باشند!! و بيشتر به آسمان توجه كنند.
در پايان براي جلوگيري از خستگي و به خاطر سپردن اين شب رصدي از دوست خوبم آقاي شوش پور دعوت كرديم كه پانتوميمي مرتبط با نجوم اجرا كنند كه مورد توجه بچه‌ها قرار گرفت.

توضيح جهتيابي براي علي كه دوست داشت خلبان شود، يا تعيين ساعت با يك تكه چوب يا تهيه‌ي جزوات آموزشي و كيت‌ ساخت تلسكوپ شكستي و... آنقدر كار سختي نبود تا پاسخ به سوالي كه الياس ده ساله از من پرسيد:
چرا خدا منو ناقص خلق كرده؟
كاش الياس كمي بزرگتر بود تا مي‌توانستم با برهان برايش توضيح دهم اما پاسخي قانع كنند برايش نداشتم.
اميدوارم پيشرفتي كه در نجوم خياباني و عمومي شاهد بوديم در نقاطي محروم شاهد باشيم.

[م.ح.اربابی فر]

من هم به نمابندگی از انجمن نجوم تبیان حمایت این انجمن را از طرح فوق اعلام می کنم.
( هر چند مدتی است که خداحافظی کرده ام)

[آسمون]

واقعا طرح جالبیه،من حاضرم اگه کاری از دستم بر میاد انجام بدم.دست همه کسایی که این کارها رو انجام میدن و همه کسایی که حمایت می کنند درد نکنه.

[حسين رازبري]

خیلی طرح خوبیه!
امیدوارم شهرهای دیگه هم اجرا بشه...

[پیام بهرام پور]

دوستان عزیز اگر اجازه بفرمایید، من یکی دو طرح دیگر را با مختصر گزارشی تعریف کنم و بعد از ان کارهایی که می شود انجام داد را بررسی کنیم.

[پیام بهرام پور]

در روز نوزدهم امرداد ماه سال 87 دبيرستان رياضي امام صادق (ع) به منظور افزايش سطح امكانات رفاهي و فرهنگ منطقه‌ي هفت چشمه‌ي استان لرستان، اقدام به برگزاري اردوي جهادي در اين منطقه نمود.
از سطح زندگی افراد قصد ندارم چیز زیادی بگویم. فقط همین که یک چشمه مانده برایشان از هفت چشمه ای که نام روستایشان هست و شش چشمه ی دیگر خشک شده. جوانان همه در شهر هستند و فقط پیرمردها و پیرزن‌ها و بچه‌ها در روستا باقی ماندند.
با هماهنگي‌هاي قبلي، براي آموزش نجوم در آسمان پرستاره‌ي هفت چشمه‌ ليزر سبز رنگ آماده شده بود.
در شب بيست و دوم امرداد (يك روز پس از بارش شهابي برساوشي كه توسط دانش آموزان دبيرستان با دقت بررسي و رصد شد) از كودكان و نوجوانان روستاي هفت چشمه دعوت شد كه به منظور آشنايي با ستارگان پس از نماز مغرب و عشا در نزديكي مدرسه‌ي اين روستا (كه يك كانكس سه اتاقي بود) جمع شوند.
بچه‌ها با ديدن ليزر سبز متعجب شدند و آموزش برايشان بسيار آسان و البته جذاب بود.
ابتدا با توجه به تصوري كه از سطح درسي بچه‌ها داشتم تصميم داشتم كه فقط دو يا سه صورت‌ فلكي را آموزش بدهم اما با ديدن اطلاعات بچه –كه عموماً از تلويزيون و كتاب‌ درسي سال چهارم ابتدايي بود- توضيحات بيشتري مي‌دادم.
جالب‌ترين قسمت براي من اين بود كه بچه‌ها نام و محل قرار گيري و مشخصات 7صورت‌ فلكي بارز آن شب و سياره‌ي مشتري را كه آن شب به آنها توضيح داده بودم را تا آخرين روزي كه در روستا حضور داشتيم (29 امرداد) كاملاً به خاطر داشتند.
وقتي به دقت و هوش آنها را در حين توضيحات و پرسش‌هايشان توجه مي‌كردم افسوس مي خوردم كه اين‌همه علاقه مند مستعد فقط و فقط به خاطر نبود امكانات بايد از اين علم دوست‌ داشتني دور بمانند.
در شب‌هاي بعد سعي مي‌كردم كه حركت‌ ظاهري ستارگان را توضيح دهم به طوري كه بچه‌ها از اين به بعد هرشب كه زير آسمان پرستاره‌ رفتند سر به هوا باشند و نجوم را تا حدي با مشاهده و فقط مشاهده درك كنند.
بازهم خیلی دلم گرفت بود.... عرفان کوچولو که نه مادر داشت نه پدر چه آسمان پرستاره‌ای داشت....

[tahoo]

عرفان کوچولو که نه مادر داشت نه پدر چه آسمان پرستاره‌ای داشت....

اقای بهرام پور... میشه جای اینکه بیشتر از این اشکمونو درارین بگین طرحتون چیه و چه کاری از دستمون برمیاد و چی کار باید بکنیم...؟؟!!!!
(منم اماده ی همکاریم)

[پیام بهرام پور]

اقای بهرام پور... میشه جای اینکه بیشتر از این اشکمونو درارین بگین طرحتون چیه و چه کاری از دستمون برمیاد و چی کار باید بکنیم...؟؟!!!!
(منم اماده ی همکاریم)

ببخشید، گفتم شاید لازم باشه بچه ها بدونن که می خوایم کجاها کار کنیم و به چه جور ادم هایی سرو کار داریم
شرمنده نمی خواستم ناراحت بشین فقط می خواستم بدونین کارمون خیلی ارزش داره ایشالا
می خواستم امشب بگم اما چون می فرمایید الان می گم!
فکر کنم اول خوب باشه برای بچه های سرطانی (محک) برنامه بزاریم.
چون هم بچه های آرومی هستند، هم نیاز به سرگرمی دارن
دوتا موضوع کلی داریم:
الف) هماهنگی هایی که باید انجام بدیم و این که کدوم آسایشگاه رو انتخاب کنیم
ب) چه کارهایی برای بچه ها انجام بدیم
لطفاً دوستان لطف کنند پیشنهاد هاشون رو بدن در هر دو زمینه که ایشالا از بعد از تعطیلات عید به طور جدی پیگیر بشیم
مثلاً ما برای بچه های بهزیستی قدوسی، کاردستی ساعت آفتابی بردیم، رصد کردیم، پانتومیم نجومی (حرفه ای) داشتیم، یه تعداد منابع در اختیار مسئولین قرار دادیم و در مورد یک سری موضوعات صحبت کردیم و به سوالات بچه ها جواب دادیم.
اما این دفعه می تونیم یکم بیشتر کار کنیم، مثلاً کتاب بدیم و بعد مسابقه کتاب خوانی برگزار کنم (مثلاً یک هفته مهلت بدیم بچه ها مطالعه کنند) و کلاً کارهایی از این قبیل
حالا منتظر نظرات قشنگ دوستان هستم
فقط لطفا ًبه پیشنهاد های توجه کنید که بعد از این که ما رفتیم بچه ها بازهم کارهای علمی خوبی انجام بدن و فقط منحصر به بودن ما نباشه
مثلاً در مورد کارهایی که می شه با چشم غیر مسلح انجام داد بگیم

[karimisss]

سلام
من کاملا موافقم و تا اخرین نفس هستم .
یه سوالی دارم که شاید به اینجا ربطی نداشته باشه به نظر شما ما به عنوان یه جامعه کوچیک نجومی چه کمکی می تونیم به زلزله زدگان ژاپن بکنیم ؟همه کمکا که نباید مالی باشه . اگه باید تو یه تاپیک دیگه مطرح کنم بهم بگید.