تصویر روز نجوم- Apod

[Edwin]

Astronomy Picture Of Day

تصویر روز نجوم

سایت ناسا هر روز یکی از زیباترین عکس های نجومی را به همراه توضیحات آن در این لینک قرار می دهد تا علاقه مندان از آن بهره مند گردند. این عکس ها از لینک apod.nasa.gov در دسترس است.

این تاپیک جایگاهی است برای ارائه ی زیباترین عکس های نجومی APOD، توضیحات مربوط به آن ها و بحث و تبادل نظر پیرامون آن ها.

[امیر عباس]

راه شیری بر فراز Piton de l’Eau

Image Credit & Copyright: Luc Perrot

گاهی اوقات اگر در یک شب صاف و بدون ماه به اندازه کافی صبرکنیم، ستاره ها به شدت ظاهر می شوند. چنین موقعیتی در ابتدای همین ماه در Piton de l’Eau (پیتون دُ لُو) در جزیره رئونیون فراهم شد. در پیش زمینه تصویر دهانه آتشفشانی پرآبی واقع شده که توسط بوته ها و درختان احاطه شده است و سطح صاف و آرام آن نور ستارگان را منعکس کرده است. بررسی دقیق تر در نزدیکی مرکز عکس، محل Piton des Neiges (پیتون دِ نِژ)، یعنی مرتفع ترین قله جزیره که چندین کیلومتر دورتر واقع شده است را مشخص می کند. در پس زمینه تصویر بر فراز دریاچه نور صدها ستاره می درخشد، که بیشتر آن ها در فاصله 100 سال نوری واقع شده اند، یعنی درست در گروه ستارگان همسایگی ما. در دور دست، این کمان با شکوه در اوج آسمان، نوار مرکزی کهکشان راه شیری خانه ما است، که توسط نور میلیون ها ستاره که هرکدام بطور معمول در فاصله هزاران سال نوری واقع شده اند، می درخشد. این عکاس نجومی درگزارش خود گفته که به منظور تناسب آسمان و ابرها برای گرفتن عکس بالا حدود 2 سال انتظار کشیده است.

منبع تصویر:http://apod.nasa.gov/apod/

منبع متن:www.nightsky.ws

ببخشید یه کم دیر شد

[kh.maroufi]

سلام بر دوستان آوایی دعزیز...

طی صحبتها و تصمیم گیری هایی که شد؛ به این نتیجه رسیدیم که عکسهای Apod ای که هر روز قرار میگیره، تنها در همان روز میتونه مورد بحث و بررسی قرار بگیره تا دوستان هم بهره کافی رو ببرن. باز هم تاکیید میکنم که لطفا عکس هر روزی را همان روز مورد بررسی قرار دهید که مطالب از هم گسیخته و بهم ریخته نشود.

با تشکر

[نازنین زهرا]

ساعتی آفتابی که انقلاب تابستانی را نشان می دهد

Image Credit & Copyright: Jean-Marc Mari

ساعت چند است؟ اگر زمان و روز مناسب برسد، این ساعت آفتابی عبارت SOLSTICE یعنی انقلاب تابستانی را به شما نشان خواهد داد. فقط در آن زمان است که خورشید در جایگاه مناسب قرار خواهد گرفت تا نور آن از میان حفره ها جریان یافته و حروف عبارت مربوط به بلندترین و کوتاه ترین روزهای سال را کنارهم تشکیل دهد. این پدیده در هفته گذشته و درهرسال 2 بار رخ می دهد. این ساعت آفتابی در سال 1980 توسط ژان سَلَن (Jean Salins) ساخته شد، و محل آن در دانشکده معدن پاریس (Ecole Supérieure des Mines de Paris) در منطقه وَلبُن سوفیا آنتی پلیس (Valbonne Sophia Antipolis) در جنوب شرقی فرانسه واقع شده است. در دو روز دیگر از سال، بینندگان این ساعت آفتابی ممکن است شانس دیدن تولید کلمه دیگری را داشته باشند : EQUINOXE (اعتدال بهاری).

منبع تصویر:http://apod.nasa.gov/apod/

منبع متن:www.nightsky.ws

[امیر عباس]

خب کسی می دونه این چه جوری این کار می کنه. شکلش که خیلی عجیبه و اصلا بهش نمی خوره کارکرد علمی داشته باشه.

[پیمان اکبرنیا]

خب کسی می دونه این چه جوری این کار می کنه. شکلش که خیلی عجیبه و اصلا بهش نمی خوره کارکرد علمی داشته باشه.

این ساعت به گونه ای طراحی شده که فقط در 2 روز از سال یعنی در اعتدالهای بهاری و پاییزی، امتداد عبور نور از سوراخهای آن در ساعی مشخص به گونه ای است که نام اعتدال به لاتین روی زمین می افتد. حدس می زنم به این صورت طراحی شده که برای هر حرف 2 سوراخ مشابه و در امتداد خاصی روی فلز ایجاد شده که اگر خورشید دقیقا در آسمان در مکان مشخصی باشد، نور از این دو سوراخ عبور می کند و حروف را روی زمین تشکیل می دهد.

مثلا در سمت راست تصویر، سوراخ ها حرف e و امتداد آن مشخصه.

[امیر عباس]

• 
  

سیمیز 188 در ستاره و گاز و غبار

Image Credit & Copyright: Dieter Willasch (Astro-Cabinet)

زمانی که ستارگان شکل می گیرند، غوغا و آشوب حکمفرما می شود. یک نمونه فوق العاده رنگارنگ منطقه شکل گیری ستارگان سیمیز (Simeis) 188 است، که خانه ای برای یک ابر کمانی غیرمعمول و درخشان باعنوان NGC 6559 می باشد. در بالا، سحابی های نشری قرمز و درخشان از هیدروژن، سحابی های انعکاسی آبی از غبار، سحابی های تیره جذبی از گرد و غبار، و سرانجام ستارگانی که از آن ها متولد شده اند قابل رؤیت اند. نخستین ستارگان عظیم شکل گرفته از گاز متراکم، نور و بادهایی پر انرژی از خود ساطع می کنند که در محل تولدشان فرسایش ایجاد کرده و آن را تکه تکه و پخش می کنند و در نهایت تندیسی از آن می تراشند. پس از آن منفجر می شوند. گرداب حاصل می تواند به همان اندازه که پیچیده است زیبا نیز باشد. پس از ده ها میلیون سال، غبارها می جوشند و می جوشند تا تمام شوند، گازها به کلی از بین می روند و تمام آن چیزی که باقی می ماند یک خوشه باز ستارگان عریان است. سیمیز 188 در فاصله تقریبی 4000 سال نوری واقع شده و می توان آن را در حدود یک درجه شمال شرقی M8، سحابی مرداب، یافت.

منبع تصویر:http://apod.nasa.gov/apod/

منبع متن:www.nightsky.ws

[Negar Najafi]

Image Credit & Copyright: Marco Lorenzi (Glittering Lights)

درخشش نورخیره کننده آلفا قنطورس، یکی از درخشان ترین ستارگان آسمان شب سیاره زمین، سمت چپ این منظره آسمانی جنوبی را در خود غرق کرده است. آلفا قنطورس با فاصله تنها 4/3 سال نوری، در حقیقت متشکل از دو جزء ستاره هم اندازه خورشید است که در یک مدار مشترک قفل شده اند. عضو سوم این منظومه ستاره ای با نام پروکسیما قنطورس (Proxima Centauri) بسیار کوچک تر و سردتر است که در خارج از این میدان دید واقع شده است. درعوض، این نمای تلسکوپی ساکنان صفحه نوار کهکشانی راه شیری، واقع در آن سوی تابش خیره کننده آلفا قنطورس، که اغلب دیده نمی شوند را کاملاً آشکار ساخته است، که از آن جمله سحابی سیاره ای با عنوان Hen 2-111 با فاصله تخمینی 7800 سال نوری می باشد. پوشش گازی یک ستاره در حال مرگ، یعنی هسته درخشان تر سحابی و هاله کم نور گازهای یونیزه شده مایل به قرمز، در طول بیش از 20 سال نوری گسترده شده است، و درست در سمت راست مرکز تصویر دیده می شود. در فاصله دورتر در سمت راست دو خوشه باز ستاره ای قابل توجه قرار دارند: خوشه منسجم Pismis 19 با فاصله نزدیک به 8000 سال نوری که نور آن توسط غباری که درآن میان قرار دارد قرمز شده است، و همچنین خوشه بازتر و نزدیک تر NGC 5617. در تابش خیره کننده آلفا قنطورس فقط درخشش ضعیف بقایای یک ابرنواختر صدف مانند، در بالا و سمت راست نزدیک ترین هسته درخشان منظومه ستاره ای، قابل مشاهده است.

*منبع: سایت ماهنامۀ آسمان شب

[امیر عباس]

ابرهای تیره در عقاب

Image Credit & Copyright: Adam Block, Mt. Lemmon SkyCenter, University of Arizona

بخشی از گستره تیره ای که نوار شلوغ و پر از اجرام کهکشان راه شیری ما را از هم شکافته و دونیم کرده است، شکاف عقاب نام دارد که کمان آن در طول آسمان تابستانی نیم کره شمالی در نزدیکی ستاره درخشان نَسر طایر (آلفا عقاب) و مثلث تابستانی کشیده شده است. این ابرهای مولکولی و غباری، که طرح ضد نورشان در برابر نور ضعیف ستارگان راه شیری نمایان شده، احتمالاً حاوی مواد خام لازم برای تشکیل صدها هزار ستاره هستند. ستاره شناسان مشتاقانه این ابرها را برای علائم آشکارکننده تولد ستارگان جست و جو می کنند. این نمای نزدیک تلسکوپی رو به مجموعه ابر تکه تکه و تیره عقاب با عنوان LDN 673 مشرف است، که در طول میدان دیدی با وسعت کمی بیشتر از یک ماه بدر کشیده شده است. در این منظره نشانه های آشکاری از جریان های پرانرژی مرتبط با ستارگان جوان به چشم می خورد که شامل ابر غباری قرمزرنگ کوچکی به نام RNO 109 در بالا سمت چپ و یک جرم هربیگ-هارو (یک سحابی کوچک با طیف نشری که در محل تولید ستارگان به چشم می خورد) به نام HH32 در بالا و سمت راست مرکز تصویر می باشد. فاصله ابرهای تیره واقع در عقاب حدود 600 سال نوری تخمین زده شده است. در آن فاصله، مقیاس این میدان دید حدود 7 سال نوری است.

منبع تصویر:http://apod.nasa.gov/apod/

منبع متن:www.nightsky.ws

[امیر عباس]

Image Credit & Copyright: Luis Argerich

سیارات نورانی مشتری و ناهید که اکنون در آسمان شرقی سحرگاه می درخشند، در این منظره از آسمان و دریا که در اوایل این هفته در نزدیکی بوینس آیرس آرژانتین ثبت شده، به خوشه ستارگان پروین پیوسته اند. ناهید بر کل این منظره که ستاره درخشان دبران در پایین سمت راست را نیز شامل می شود، حاکم است. تشخیص این سیارات به علت طلوع آنان در اول صبح بسیار آسان است. اما این آسمان علاوه بر این، دو دنیای کوچک از منظومه شمسی ما به نام های وستا و سرس را نیز در خود جای داده است که به اندازه کافی نورانی نیستند تا با چشم غیر مسلح دیده شوند. با این وجود، نوردهی مدت دار این دوربین دیجیتال آن ها را کاملاً ثبت کرده است. زمانی که مکان نمای خود را بر روی تصویر قرار دهید موقعیت مکانی آن ها نشان داده می شود. فضاپیمای سپیده دم ناسا، برای گردش به دور وستا در ماه ژوئیه گذشته به آن رسید، اما اکنون به پایان سفر خود به کمربند اصلی سیارک ها نزدیک می شود. این فضاپیما در ماه آگوست سفر برنامه ریزی شده خود به سرس را آغاز می کند تا در سال 2015 به این سیاره کوتوله برسد.

منبع تصویر:http://apod.nasa.gov/apod/
منبع متن:www.nightsky.ws

[Saeed Jafari]

در سایه حلقه های زحل

13 تیر (3 July)

Image Credit: NASA/JPL-Caltech/Space Science Institute/J. Major

یکی از ربات های ساخت بشر که در حال گردش به دور زحل است باری دیگر منظره ای شگفت انگیز ثبت کرده است. آن ربات، مسلماً فضاپیمای کاسینی است، و آن منظره شگفت انگیز شامل یک قمر درخشان، حلقه های نازک، ابرهایی که به طرز عجیبی شکسته شده اند و سایه های خمیده و پیچ خورده است. تیتان، بزرگترین قمر زحل، که همواره در ابرهایی ضخیم پوشیده شده، در تصویر بالا، با سطحی یکدست ویکنواخت به رنگ خرمایی روشن ظاهر شده است. حلقه های زحل نیز به شکل یک خط نازک دیده می شوند زیرا تقریباً از لبه این حلقه های بسیار صاف و یکدست عکس برداری شده است. درنتیجه جزئیات حلقه های زحل در سایه تاریک این حلقه ها، که در سرتاسر لایه بالایی ابرهای این سیاره غول پیکر پدیدار شده، بهتر قابل مشاهده است. ازآنجایی که ذرات حلقه در مداری هم سطح با تیتان در حال گردش اند، به نظر می رسد که این قمر واقع در پیش زمینه تصویر را به سیخ کشیده اند! ابر ها در نیمکره بالایی زحل جزئیات بسیاری را نشان می دهند، از جمله فرورفتگی ها و سراشیبی هایی به شکل نوارهای بلند درخشان که حاکی از اختلال در رودباد یا جت استریم در ارتفاعات بالا است. اندازه گیری های دقیق اخیر از مقدار انعطاف و تغییر پذیری تیتان در حال گردش بدور زحل نشان می دهد که احتمالاً اقیانوس های عظیم و گسترده ای از آب در اعماق این قمر وجود دارد.

منبع تصویر:http://apod.nasa.gov/apod/
منبع متن:www.nightsky.ws