دفعه ی قبل اشاره کردم که کیهان شناس ها به دنبالِ جوابِ این پرسش که چرا جهانِ ما این قدر تخت هستش از جواب های نا معقول راضی نشدند و به دنبالِ اتفاق یا دلیلی برای این موضوع گشتند و البته پیداش هم کردند:
کلید معما در دستانِ پرتوانِ تابعِ توانی (نمایی یا اکسپوننشال) و نظریه ی تورم نهفته است!:
دانشمندان میاند فرض می کنند که جهان در بازه ای فوقالعاده کوتاه (از 10^-38 تا 10^-36 ثانیه فکر کنم!) به صورتِ نمایی و خیلی خیلی سریع رشد میکنه و کلا اندازه اش 100000000000000000000000000 (یک و بیست وشش تا صفر!) برابرِ قبل میشه! برای این که بفهمید این ضریبِ انبساط چه قدر بزرگه اگه یه ذره ی غبارِ میکرو متری با این ضریب منبسط بشه ابعادش با ابعادِ کهکشانِ راه شیری قابل مقایسه میشه!!! یا اگه اتمِ هیدروژن با همین ضریب بزرگ بشه به اندازه ی چند ده برابرِ منظومه ی شمسی میرسه! یعنی از ابعادِ اتمی به ابعادِ نجومی!!!
با این ضریبِ انبساطِ فوقالعاده زیاد در بازه ی زمانیه بینهات کوچک اومگای اولیه ی ما هر چه قدر هم بوده باشه مقدارش با دقتی به یک میل می کنه که جهانِ امروز رو تخت نگه داره! به عبارتِ ساده تر جهانِ ما با این انبساط کاملا تخت میشه!
جالبه که وقتی مدل تورمی برای توجیهِ این که چرا جهان این قدر تخته، مطرح شد، تقریبا هیچ توجیهِ فیزیکی برای این که چرا جهان متورم شده وجود نداشت و این پرسش که چه عاملی ( کدام نیرو یا انرژی و یا هر چیزِ دیگه ای) باعث شد که جهان به شدت متورم بشه بی پاسخ بود و هنوز هم بی پاسخ است!! ولی جالبتر از این، این که گویا تورم واقعا رخ داده: به این معنی که چند تا دیگه از مشکلاتِ توجیه ناپذیرِ کیهان شناس ها ( از جمله مشکل افقِ عالمِ اولیه) رو نا خواسته و خیلی اتفاقی حل کرده و این یعنی شاید تورم واقعا رخ داده! یکی از کیهان شناسانِ بزرگ یه بار گفته بود که اگه من شب بخوابم و صبح از خواب پاشم و یکی بگه که مدلِ استاندارد و بیگ بنگ و همه ی اینا کشکه خیالِ من راحت میشه!!
در واقع منظورِ این کیهان شناس این بود که مدلِ استانداردِ کیهان شناسی کلی مشکل داره و شبیهِ یه لباسیه که واسه یکی دوخته شده ولی بیشتر از خود پارچه ی اصلی توش وصله و پینه به کار رفته!!! یکی از وصله های گنده اش همین مدلِ تورمه!! با این که هنوز دلیلِ تورم پیدا نشده ولی من با تقریبِ بسیار خوبی مطمئنم بالاخره یک روز فیزیک دان ها جواب رو پیدا خواهند کرد! امیدوارم این قدر زنده باشم تا کامل شدنِ پازِلِ هستی به وسیله ی فیزیکدان ها ببینم یا حتی این قدر سعادت مند باشم که خودم این کار رو بکنم!! امید وارم!