جديد ‌ترين اخبار نجومی

[محمدرضا صادقیان]

سلام...

اين تاپيك جهت اعلام آخرين اخبار مهم نجومي ايجاد شده

لطفآ اخباری که در این تاپیک قرار می دهید ،یا ترجمه خودتان باشد یا اگر از منبع دیگری خبر را استفاده کرده اید ، حتمآ منبع خبر را ذکر کنید

ممنون از تلاش و همراهی همه دوستان

[رضا طامهری]

دورترین و همچنین دیرپا ترین کهکشان کشف شد. دانشمندان این کهکشان را دا حالتی دیده اند که تنها 700 میلیون سال از بیگ بنگ گذشته بوده است.



تصویر فوق تصویری خیالی و هنرمندانه از این کهکشان است که در سالهای اولیه تولدش دیده میشود
تصویر زیر نیز توسط تلسکوپ فضایی هابل گرفته شده است و نشانگر دورترین کهکشانها است. کهکشان z8_GND_5296 در این تصویر با رنگ قرمز دیده میشود. همین رنگ زنگ هشداری برای دانشمندان است تا دریابند این کهکشان فاصله بسیار زیادی نسبت به ما دارد.



دانشمندان دانشگاه تگزاس امریکا به رهبری استیون فینکنشتاین این کهکشان را کشف و فاصله ان را تفریب زده اند و دریافتند این دورترین کهکشانی است که تاکنون دیده شده است. این کهکشان در زمانی دیده شده است که تنها 700 میلیون سال از بیگ بنگ گذشته بوده است. درحالی که مطالعات بر روی تصاویر رسیده از تلسکوپ فضایی هابل کاندیدهای بسیار زیادی برای دورترین کهکشان در اختیار دانشمندان قرار داده اند، اما این z8_GND_5296 بود که گوی سبقت را ربود وعنوان دورترین و دیرپا ترین کهکشان شناخته شده تاکنون را به خود اختصاص داد. اکتشافات جدید با کمک تلسکوپ کک I صورت پذیرفته است و قرار است در 24 اکتبر در نشریه NATURE به چاپ برسد

دانستن دورترین کهکشانها (همانطور که میدانید دورترین کهکشانها را در دورترین زمانها نظاره گر هستیم) به دانشمندان کمک میکند که رنود تکامل کهکشانها را در طول عمر کیهان بررسی کنند.

منبع: sciencedaily.com

[رضا طامهری]

سحابی بومرنگ نمونه ای بسیار جوان از سحابی های سیاره نما است؛ گرچه هیچ نشانی از سیاره درون این سحابی ها وجودندارد و این تنها یک اسم است که تداعی کننده نوع سحابی است. این جرم فضایی در فاصله 5000 سال نوری از ما قرار دارد. یک سحابی زمانی همچون خورشید ما ستاره ای درخشان بود اما حالا به سالهای پایانی عمرش نزدیک میشود و ستاره مرکزی لایه های بیرونی خود را به فضا فرستاده است و این سحابی زیبا رو به وجود آورده است. منجمان میگویند سحابی بومرنگ سردترین جرم شناخته شده در فضا است. اخرین مطالعات نشان میدهد دمای این سحابی تنها یک درجه کلوین است. این دما حتی از دمای بازتابش پس زمینه کیهانی نیز کمتر است.

دانشمندان که این خبر را در 24 اکتبر 2013 منتشر نموده اند، در این مطالعات از تلسکوپ آرایه میلیمتری بزرگ آتاکاما در شیلی استفاده کرده اند و در نگاهی دقیق تر بار دیگر به این سحابی خیره شده اند. تصویر زیر حاصل رصد اخیر انها از این سحابی است. با این تصاویر و رصدها منجمان درک بهتری از حالت و شکل سحابی بومرنگ خواهند داشت.



تصویر زیر نیز سال 2005 توسط تلسکوپ فضایی هابل گرفته شده است



منبعearthsky.org

[gisu]

لباس‌های فضایی مریخ آزمایش می‌شوند

لباس فضاییAouda X

هفته‌ی گذشته طراحان لباس‌های فضایی ابداعات خود را آزمایش کردند تا مطمئن شوند به حد کافی برای ماموریت فضایی مریخ انعطاف‌پذیر است یا نه. دو گروه درآمریکای شمالی و جنوبی با این لباس‌ها آزمایشاتی مثل طی کردن مسیرهای زیگ‌زاگی ، نصب سه‌پایه‌ی دوربین ، عکس‌برداری و جمع‌آوری نمونه‌های غیرواقعی انجام دادند.
هر لباسی که برای ماموریت های اکتشافی به مریخ در نظر گرفته شود باید کارهای بسیاری انجام دهد. این لباس باید برای فضانورد اکسیژن فراهم کند ، دما و فشار مناسب ایجاد کند و او را از پرتو‌ها محافظت کند. حتی ممکن است لازم باشد او را از سموم داخل غبار مریخ هم حفظ کند. به‌همین علت فروم فضایی اتریش سازمانی که گسترش عمومی علوم فضایی اتریش به عهده دارد، نگران است که این لباسها دست‌و‌پا گیر باشند. برای سنجیدن میزان راحتی لباس‌های مختلف این سازمان مسیرهای مانع هم‌زمان در اتریش ، فرانسه ، شمال داکوتا و یوتا در اکتبر راه‌اندازی کرد . قرار است نتایج این تحقیقات در نشریه‌ی اختر‌زیست‌شناسی منتشر شود. این آزمایشات هم‌زمان با هفته‌ی جهانی فضا در سازمان ملل برگزار شد .
لباس‌های آزمایش‌شده شامل لباس فضاییAouda X لباسی از گروه فضایی اتریش ، لباس NDX-2 از آزمایشگاه پرواز فضایی بشر در دانشگاه داکوتای شمالی و لباس‌هایی از ایستگاه تحقیقات بیابانی مریخ در یوتا بود. فروم فضایی اتریش موفق شد کنترل اصلی ماموریت را به عهده بگیرد. تفاوت این لباس‌ها را ببینید:
Aouda.X

لباس فضایی NDX-2

لباس‌ فضایی ایستگاه تحقیقات بیابانی مریخ


منبع:canot.ir

[|Alireza|]

سیروس برزو یکی از برندگان جوایز ترویج علم امسال طی سخنانی دراین مراسم با ابراز خرسندی از انتخاب به عنوان برنده این جایزه در کنار مهندس دالکی و تقدیر از کسانی که وی را برای دریافت این جایزه نامزد کرده‌اند و هیات داوران جایزه اظهار داشت:

امثال بنده و مهندس دالکی عزیز عاشق کاری هستیم که 30 - 40 سال است خود را وقف آن کرده‌ایم عشق بنده به فناوری فضایی و عشق مهندس دالکی به نجوم چیزی شبیه عشق قیس عامری به لیلی است. برای قیس چه جامش را لیلی می شکست و شکرخندی نثارش می‌کرد غمزه‌ای دلبرانه بود و شیرین‌تر از عسل. این اطرافین قیس بودند که عشق دیوانه‌وارش به لیلی برایشان دردسرآفرین بود و از نیش طعنه دیگران صدمه می خوردند. دادن جایزه بیشتر سزاوار اطرفیان او بود تا خودش که برای عاشقی جایزه‌ای نیست و خود عشق‌ورزی جایزه عاشق است. به نظر من این جایزه را باید به همسری داد که سال‌ها از سودای عشق شوهر ناملایمات را چشیده و سختی‌ها را تحمل کرده است. این جایزه را باید به فرزندانی داد که انگشتان پدر به جای لمس محبت‌آمیز سران آن‌ها و نوازش صفحه کلید و موشواره رایانه را لمس کرده است.

تصویر از سعید جعفری

وی در ادامه به وضعیت ترویج دانش فضانوردی درایران پرداخت و گفت:‌هیچ حرکت اجتماعی نمی‌تواند در کشوری قوام و دوام بگیرد مگر آن که پشتوانه مردمی داشته باشد. ترویج دانش فضایی می تواند این اعتقاد را در آحاد مردم به وجود آورد که فناوری فضایی امری ضروری و غیر قابل اجتناب است. انجام این کار مهم براساس قانون وظیفه سازمان فضایی ایران به شمار می‌رود و این سازمان باید حامی و پشتیبان نهادهای مردمی و افرادی باشد که کمر همت به این امر بسته‌اند.حال باید ببینیم این دستگاه به میزهای عریض و طویلش آیا حتی گوشه‌ی چشمی به خادمان ترویج فضانوردی دارد یا به عبارت دیگر به وظیفه قانونی خود عمل کرده است یا خیر.
بروز با بیان این‌که از خود چیزی نمی‌گوید که آفتاب لب بام است و رفتنی از تعدادی از روزنامه نگاران علمی و مروجان جوان دانش فضایی در کشور یاد کرد که به دلیل مشکلات مالی و عدم حمایت مناسب یا ناگزیر به مهاجرت شده‌اند یا ناچارند برای گذران زندگی به فعالیت‌های غیر مرتبط بپردازند.
وی گفت: ماهنامه نجوم با بیست و چند سال سابقه انتشار در حالی که دانشمند بزرگ و فرهیخته‌ای همچون دکتر رضای منصوری پشتوانه علمی آن است به دلیل گرانی کاغذ و چاپ و مشکلات متعدد دیگر به سختی راه را ادامه می‌دهد و حمیدرضا کریم پور برای ادامه انتشار ماهنامه ارزشمند آسمان شب خانه خود و پدرش را بفروشد. این است وضعیت خادمان ترویج دانش فضانوردی درایران. از من که گذشت و توقعی هم از این سازمان ندارم که با وضعیت فعلی کارش تا به حشر لنگ است. اما باید فکری به حال این جوانان با ذوق و فرهیخته کرد. من ضمن تشکر از بزرگواری مسوولان محترم ترویج علم دستان آن ها را با خضوع می بوسم اما به عنوان اعتراض به بی توجهی مسوولان فضایی ایران به امر ترویج دانش فضایی و وضعیت نابه سامان مروجان فضانوردی در ایران از پذیرفتن این جایزه خودداری می کنم شاید انعکاس این کار در حد نیش پشه‌ای آن ها را به خود آورد و به وظیفه خود در برابر نسل جوان عمل کنند.

اضافه بر منبع:
لازم به ذکر است که هیات داوران سیروس برزو را به دلیل کوشش چشمگیر و دیرپا در زمینه روزنامه نگاری علمی به ویژه در حوزه فضا تلاش‌های مجدانه در زمینه معرفی دانش فضا در داخل و خارج از کشور و همچنین برخورداری از حمایت‌ حرفه‌ای جمعی از روزنامه نگاران علمی کشور سزاوار دریافت این جایزه دانستند.

[mohsen4465]

ظهر امروز و رأس ساعت 12:38 اولین مدارگرد مریخ هندوستان (M.O.M) سوار بر راکت هندی PSLV با موفقیت روانه مدار زمین شد. این 25امین پرتاب این راکت 44 متری بود که با موفقیت مدارگرد مریخ را در مداری زمینی با اوج و حضیض 23556×247 کیلومتر و با شیب 19.2 درجه قرار داد. MOM طبق برنامه 44 دقیقه پس از پرتاب از مرحله چهارم PSLV جدا شد و با موفقیت صفحه خورشیدی خودش رو باز کرد. در طول ماه آینده ترتیبی از 6 احتراق اوج مداری MOM رو افزایش میده تا اینکه نهایتاً حوالی 1 دسامبر MOM راهی مریخ میشه. پس از 300 روز سفر بین سیاره‌ای در 24 سپتامبر 2014 MOM در مداری با اوج و حضیض 80000×366 کیلومتری مریخ قرار خواهد گرفت. اگر همه چیز خوب پیش بره هندوستان پس از آمریکا، روسیه و آژانس فضایی اروپا چهارمین کشوری خواهد بود که موفق به کاوش سیاره سرخ رنگ خواهد پرداخت. از جمله اهداف مهم منگلیان بررسی غلظت متان در اتمسفر مریخ هست. مریخ نورد کیوراسیتی ناسا با دقت زیادی غلظت این گاز رو در روی سطح مریخ تقریباً 0 اندازه‌گیری کرد. اما MOM این اندازه گیری رو در اتمسفر فوقانی مریخ انجام خواهد داد و بدین ترتیب داده‌های ارزشمندی رو برای مقایسه در اختیار دانشمندان قرار خواهد داد.

مشاهده در آپارات

منبع: Universe Today

[mohsen4465]

بعد از گذشت بیش از 8 ماه از حادثه برخورد شهابسنگی چلیابینْسْک در روسیه اولین تصاویر از برخورد این شهابسنگ با سطح یخ بسته دریاچه چبارکال در داخل فیلم یک دوربین امنیتی کشف و منتشر شد. در نگاه اول در این ویدئو چیز خاصی دیده نمیشه اما با دقت بیشتر و مخصوصاً در سرعت بالا غبار یخ بلند شده ناشی از برخورد شهابسنگ بخوبی قابل تشخیصه که در اثر باد بسرعت ناپدید میشه. همچنین همونطور که حتماً اطلاع دارید بتازگی (16 اکتبر) یکی از تکه‌های بزرگ این شهابسنگ به قطر 1.5 متر و وزن 650 کیلوگرم توسط غواصان از کف دریاچه بیرون کشیده شد. البته موقع وزن کردن شهابسنگ ترازو شکست و خود شهابسنگ هم که بسیار شکننده بود به سه تکه تقسیم شد.

مشاهده ویدئو در آپارات

طبق آخرین اخباری که اخیراً در وب سایت ناسا منتشر شده سرعت این شهابسنگ با بررسی‌های دقیق ویدئوهای ضبط شده 19 کیلومتر بر ثانیه محاسبه شده. در ادامه نفوذ به اتمسفر شهابسنگ به قطعات کوچکتر خرد شد که در ارتفاع 30 کیلومتری از سطح زمین این به حداکثر خودش رسید. در این لحظه‌ درخشش شهابسنگ حتی برای افرادی که در بیش از 100 کیلومتری قرار داشتند بظاهر بیشتر از درخشش خورشید بود. با وجود اینکه اکثر این تکه‌ها در اتمسفر سوختند اما تخمین‌ها نشون میدن که بین 4 تا 6 تن از جرم شهابسنگ به زمین رسید.

بررسی‌هایی که تابحال روی این شهابسنگ انجام شده نتایج جالب توجهی داشته. از جمله وجود «رگه‌های شوک» که باعث شکننده شدن شهابسنگ و در نتیجه انفجار اتمسفری اون شدن. نتایج بررسی ها نشون داده که این سنگ احتمالاً در 4.4 میلیارد سال قبل (115 میلیون سال پس از تشکیل منظومه شمسی) یک برخورد شدید رو تجربه کرده. با وجود اینکه مواردی وجود دارن که در اونها سنگ‌ها در اثر برخورد محکمتر شدند اما در مورد چلیابینسک اینطور نبود و اونو سست‌تر کرد و این عاملی شد برای خرد شدن چلیابینسک در اتمسفر و ایجاد موج ضربتی مخرب.

منابع:
Universe Today
NASA

[mohsen4465]

یک آبپاش چمن در فضا! این یکی از توصیفات ناسا از سیارک عجیب P/2013 P5 است که نه یک عدد، نه دو عدد، بلکه شش دُم دنباله‌وار را در آن واحد از خود روانه فضا می‌کند.

"وقتی که آن را دیدیم به معنای واقعی کلمه مات و مبهوت ماندیم." نقل از دیوید جُوییت از دانشگاه کالیفرنیا، لس آنجلس، که هدایت تحقیقات را بر عهده داشت. "حتی عجیب‌تر، ساختار دنباله آن که در حالی که به پرتاب غبار مشغول بود در عرض فقط 13 روز بمقدار زیادی تغییر کرد. این موضوع هم ما را غافلگیر کرد. سخت می‌شود باور کرد که ما در حال نگاه کردن به یک سیارک هستیم."

تمام این ماجرای اسرار آمیز از آنجایی شروع شد که منجمان در 27 آگوست جرمی ناواضح را توسط تلسکوپ پیمایشی Pan-STARRS واقع در هاوایی کشف کردند. پس از آن تلسکوپ هابل در 10 سپتامبر به سمت آن چرخید تا نگاهی به آن بیاندازد که این دنباله‌های ذرات را در حال پرواز بسوی خارج از سیارک کشف کرد.

به قول دانشمندان، بنظر میرسد که سیارک آنچنان سریع در حال چرخش است که بخش زیادی از سطح خود را جدا میکند. آنها احتمال برخورد را رد کردند چرا که غبار بشکل فورانی خارج میشود. محاسبات نشان میدهند که این فوران‌ها در 15 آوریل، 18 جولای، 24 جولای، 8 آگوست، 26 آگوست و 4 سپتامبر رخ داده‌اند.

پس از سست شدن ذرات و غبار، جریان مداوم ذرات خورشید مواد خروجی را به داخل این دنباله‌های شگفت‌آور هل می‌دهد. همچنین این احتمال وجود دارد که این "فشار پرتویی" به سرعت بالای چرخش سیارک کمک کند. بنظر میرسد که تیم تحقیقاتی در حال جستجو برای یافتن تعداد بیشتری از این اجرام است تا مشاهده کند که آیا این شیوه‌ای است که باعث شده که سیارک‌های کوچک به طور معمول از هم بپاشند یا خیر.

اندازه این جرم کمتر از 430 متر برآورد شده و با آنالیز ساختار دنباله مشخص شده است که حداقل بمدت 5 ماه است که مشغول پرتاب ذرات و غبار می‌باشد.

ترجمه کوتاهی از:
Universe Today
Hubble Site (فقط خط آخر)

[amir abbas saedi]

آژانس فضایی اروپا اعلام کرد که ماهواره جی.او.سی.ای پس از پنج سال گردش به دور زمین به دلیل تمام شدن سوخت احتمالا امشب یا روز دوشنبه به زمین سقوط خواهد کرد.

به گزارش سرويس بين‌ الملل باشگاه خبرنگاران به نقل از شبکه العالم؛ آژانس فضایی اروپا اعلام کرد هر چند بعید است بقایای این ماهواره پس از ورود به جو سالم بماند؛ امادهها قطعه آن ممکن است در جو متلاشی نشود و به نقطه ای از زمین اصابت کند اما زمان و محل دقیق آن مشخص نیست.

پروفسور"هاینر کلینکراد" رئیس دفتر بقایای فضایی در مرکز فضایی اروپا گفت :«از هنگامی که اسپوتنیک به فضا پرتاب شد،تاکنون بیش از پانزده هزار تن زباله فضایی به زمین بازگشته است. تنها بین ده تا چهل درصد از حجم اولیه آنها بر روی زمین سقوط می کند و معمولا سرعت آنها بین دویست تا سیصد کیلومتر در ساعت است. این سرعتی است که خودروهای لوکس در بزرگراههای آلمان به آن می رسند.

جدید ترین ماهواره ها به سیستمی مجهز هستند که امکان هدایت ماهواره را به سمت اقیانوسها فراهم می کند تا قطعات آنجا سقوط کنند.

این گزارش به نقل از یورونیوز حاکیست، ماموریت این ماهواره 450 میلیون دلاری که در سال ۲۰۰۹ میلادی به مدار زمین پرتاب شد و دو برابر مدت پیش بینی شده کار کرد، تهیه مدل دقیقی از میدان گرانش زمین، درک چرخش جریان اقیانوس ها و اندازه گیری دقیق فاصله میان پوسته و هسته زمین بود.

ماهواره هزار کیلوگرمی، جی.او.سی.ای که در ارتفاع 80 کیلومتری زمین شروع به متلاشی شدن کرده است، 5.3 متر طول دارد و به دلیل شکل ظاهری به فراری فضایی معروف است.

[Mojtaba.M]

تصویری که همه مدتی بود منتظر انتشار اون بودیم بالاخره منتشر شد !

در 19 ژولای 2013 فضاپیمای کاسینی در موقعیتی قرار گرفت ، که میتوانست با ثبت عکس های زیاد و در کنار هم قرار دادن آن ها تصویری فوق العاده از کوچکی زمین و عظمت خلقت ثبت کند.

که پس از آن مسئولان پروژه مشغول ویرایش تصاویر و در کنار هم قرار دادن تصویر شدند ، و پس از روز ها تصویر رو منتظر کردند .

درست پشت این حلقه های بزرگ ، خانه ما پنهان شده ، زمین !

دوربین کاسینی قادر به گرفتن 323 عکس بود که در نهایت تصویر زیر از کنار هم قرار دادن 141 تصویر حاصل شد .

این عکس از فاصله 652 هزار کیلومتری به زمین فرستاده شده است .

منبع : فوتوژورنال

دریافت عکس با کیفیت

[گلناز]

نخستین ماژول ایستگاه فضایی بین‌المللی 15 سال قبل به فضا پرتاب و از نوامبر سال 2000 میلادی اقامت فضانوردان در آزمایشگاه تحقیقاتی در مدار زمین آغاز شد.

به گزارش سرویس فناوری خبرگزاری دانشجویان ایران (ایسنا)، ایستگاه فضایی بین‌المللی (ISS) برای انجام مطالعات در حوزه زیست شناسی، فیزیک، علوم هواشناسی و جوی، زمین‌شناسی، تحقیقات فناوری و اختر فیزیک مورد استفاده قرار می‌گیرد.

نخستین ماژول ایستگاه فضایی به نام Zarya موسوم به FGB در 20 نوامبر سال 1998 میلادی – 15 سال قبل – به فضا پرتاب شد؛ این ماژول وظیفه تأمین برق، ذخیره سازی، نیروی محرکه و هدایت را در طول مرحله اولیه مونتاژ ایستگاه برعهده داشت.

اقامت نخستین مسافران آزمایشگاه تحقیقاتی فضایی در مدار زمین نیز از نوامبر دو سال بعد –سال 2000 میلادی – آغاز شد.

آژانس فضایی آمریکا (ناسا)، آژانس فضایی فدرال روسیه (روس کاسموس)، آژانس فضایی اروپا (اسا)، آژانس فضایی کانادا(CSA) و آژانس اکتشافات هوافضا ژاپن(JAXA) در ساخت ایستگاه فضایی بین المللی (ISS) مشارکت داشتند.

ایستگاه فضایی که با بودجه 100 میلیارد دلاری ساخته شده است، به دو بخش شامل بخش مداری روسیه و بخش مداری آمریکا تقسیم می‌شود و فضانوردان و محققان کشورهای مختلف به طور مشترک از این بخش‌ها استفاده می‌کنند.

اندازه ایستگاه فضایی معادل یک زمین فوتبال آمریکایی است. طول ماژول ایستگاه 51 متر، فضای قابل سکونت آن 288 متر مربع یا معادل یک هواپیمای بوئینگ 747 و وزن کلی ایستگاه 419 هزار کیلوگرم یا معادل 320 خودروی متوسط است.

طول هشت آرایه خورشیدی ایستگاه 73 متر است که 84 کیلووات انرژی برق تولید می کنند.

در طول 40 مأموریت فضایی تا نوامبر 2013 میلادی، 211 فضانورد زن و مرد از 15 کشور جهان در ISS اقامت داشته اند.

شاتل فضایی ناسا، کپسول باری خصوصی دراگون، کپسول باری خصوصی سیگنوس، کپسول باری و سرنشین دار پروگرس و سایوز روسیه، کپسول باری HTV ژاپن و کپسول باری ATV آژانس فضایی اروپا تاکنون به ایستگاه فضایی ملحق شده و برای انتقال فضانوردان و تجهیزات مورد نیاز به فضا مورد استفاده قرار گرفته اند.

در این مدت بیش از یک هزار و 500 آزمایش و تحقیق علمی در فضا انجام شده و یک هزار ساعت پیاده روی فضایی نیز توسط فضانوردان خارج از ایستگاه انجام شده است.