جديد ‌ترين اخبار نجومی

[محمدرضا صادقیان]

سلام...

اين تاپيك جهت اعلام آخرين اخبار مهم نجومي ايجاد شده

لطفآ اخباری که در این تاپیک قرار می دهید ،یا ترجمه خودتان باشد یا اگر از منبع دیگری خبر را استفاده کرده اید ، حتمآ منبع خبر را ذکر کنید

ممنون از تلاش و همراهی همه دوستان

[مداد رنگیهام]

بیگ بنگ: آیا نظریه ی معروفِ «بیگ بنگ» به بازبینی نیاز دارد؟ گروهی از فیزیکدانانِ نظری فرض می کنند که کیهان پس از سقوط یک ستاره ی چهار بُعدی در سیاه چاله و خارج شدنِ بقایای آن متولد شده است. قبل از پرداختن به یافته های آنها، بهتر است بگوییم که هیچ کس هیچ چیزی را با اطمینان نمی داند. به طور آشکار انسان ها در زمان آغاز کیهان وجود نداشتند. نظریه ی استاندارد این است که جهان از یک نقطه ی بی نهایت چگال یا تکینگی رشد کرده، اما چه کسی می داند که قبل از آن چه چیزی وجود داشته؟

عکسی هنری از افق رویداد یک سیاه چاله/کپی رایت: Victor de Schwanberg

به گزارش بیگ بنگ، نیایش افشوردی، اختر فیزیکدان ایرانی در موسسه ی فیزیک نجومی در کانادا که یکی از نویسندگان این مطالعه است گفت: محدودیت های نظریه ی بیگ بنگ کدام است؟ تکینگی یکی از آنها است. همچنین، نمی توان به راحتی پیش بینی کرد که چرا بیگ بنگ کیهانی را تولید کرده که دمای تقریبأ یکنواختی دارد، زیرا سنِ جهان (حدود 13.8 میلیارد سال) به اندازه ی نیست – تاجاییکه می توان گفت – که به تعادل دما دست یابد. هدف دانشمندان این است: مدلی که ایجاد کرده اند کیهان سه بُعدی را نشان می دهد که بصورت یک غشاء در «کیهانی حجیم» و چهار بُعدی شناور است.
بنابراین، اگر این کیهان حجیم ستارگانی جهاربعدی داشته باشد، این ستارگان می تواند همان چرخه ی زندگی ستارگان سه بعدی که با آن آشنایی داریم را داشته باشند. حجیم ترینِ آنها بصورت ابرنواخترها منفجر می شوند، پوست می اندازند و درونی ترین بخش هایشان بصورت یک سیاه چاله فرو می پاشد. «افق رویدادِ» سیاه چاله ی چهاربعدی درست مثل سیاه چاله ی سه بعدی که با آن آشنایی داریم خواهد بود. افقِ رویداد مرز بین درون و بیرونِ سیاه چاله است.
جدول زمانی جهان در مدت 13.8 میلیارد سال ، از بیگ بنگ، دوران تاریک کیهانی، تشکیل نخستین ستارگان، و گسترش و انبساط کیهان تا دوران کنونی. / کپی رایت: تیم دانش NASA/WMAP
نظریه های زیادی در مورد اینکه درون سیاه چاله چه خبر است وجود دارد، اگرچه تاکنون چیزی مشاهده نشده است. درحالیکه این مدل توضیح می دهد چرا کیهان دارای دمای تقریبأ یکنواختی است (کیهان چهاربعدیِ ماقبلِ آن به مدت بسیار طولانی تری وجود داشته) تلسکوپ آژانس فضایی اروپا به نام پلانک اخیرأ اختلافات دمایی اندکی را در تابش پس زمینه ی مایکروویوکیهانی ترسیم کرده است که معتقدند بقایای آغازِ کیهان باشد. (در اینجا مطالب بیشتری را در مورد CMB بخوانید).
این مدل جدید حدود 4 درصد با خوانشِ تابش پس زمینه ی مایکروو کیهانی ( CMB ) متفاوت است، بنابراین محققان قصد دارند این مدل را تصحیح کنند. آنها هنوز احساس می کنند که این مدل ارزشمند است. پلانک نشان می دهد که تورم در حال وقوع است، اما علت آن را نشان نمی دهد. محققان بیان کردند: «این مطالعه به ما کمک می کند نشان دهیم تورم چگونه با حرکت کیهان در واقعیتی با ابعادِ بیشتر، آغاز می شود.»
جزئیات این مقاله در nature منتشر شده است.

Read More : http://www.universetoday.com/104863/...erses-creation
http://www.nature.com/news/did-a-hyp...iverse-1.13743

[gisu]

عکاس نجومی سال ۲۰۱۳ معرفی شد

به تازگی رصدخانه‌ی سلطتنی گرویچ نتیجه‌ی رقابت بین‌المللی عکاسی نجومی سال ۲۰۱۳ را منتشر کرده است. این رقابت در ۴ رشته‌ی اصلی عکاسی زمین و فضا٬‌ منظومه‌ی شمسی ما٬‌ اعماق فضا و عکاس نجومی جوان برگزار شد که برنده‌ی نهایی از رشته‌ی زمین و فضا برای تصویر باشکوه «نور راهنما به سوی ستاره‌ها»‌ انتخاب شد. مارک جی٬ عکاس نیوزلندی موفق شد به خاطر تصویر سراسری راه‌شیری بر فراز جزیره‌ی شمالی نیوزلند جایزه‌ی نخست را از آن خود کند. یکی از داوران این رقاب درباره‌ی این عکس می‌گوید: «در این تصویر نور فانوس دریایی در سمت راست بسیار چشم‌گیر است و به‌گونه‌ای ثبت شده است که گویی آغازگر راه‌شیری است و ارتباطی را میان ستاره‌ها و مناظر زمینی پدید آورده است. همچنین راه‌شیری نگاه بیننده را به سوی دریا جلب می‌کند. گویی شما را دعوت به کشف ناشناخته‌ها می‌کند.» مارک علاوه‌ بر جایزه‌ی نخست٬ جایزه‌ی ویژه‌ی «مردم و زمین» را به خاطر تصویر «ضد نور ماه» کسب کرده است.
عمده‌ شهرت رصدخانه‌ی سلطنتی گرینویچ به علت انتخاب آن به عنوان نصف‌النهار مبدا‌ء است. این رصدخانه برای پنچمین سال متوالی است که رقابت عکاسی نجومی را برگزار می‌کند و پذیرای عکس‌های نجومی از سراسر جهان است. این رقابت از جایگاه ویژه‌ای میان عکاسان حرفه‌ای آسمان قرار دارد و به نظر می‌آید که به‌تدریج سبب افزایش کیفیت تصاویر نجومی شده است. در ادامه تصاویر نخست هر رشته و تصاویر برنده‌ی جوایزه ویژه را می‌بینید:
تصویر نخست رشته‌ی «زمین و فضا» با نام «نور راهنما به سوی راه‌شیری» – این تصویر همچنین به عنوان تصویر برتر رقابت و عکاس آن مارک جی به عنوان عکاس برتر نجومی سال ۲۰۱۳ معرفی شد. امتیاز و حق نشر تصویر: مارک جی

تصویر نخست رشته‌ی «منظومه‌ی شمسی ما» از تاج خورشیدی در ۲۰۱۲ – این تصویر را من-تو-هوی چینی از خورشیدگرفتگی کلی استرالیا ثبت کرده است. امتیاز و حق نشر تصویر:‌ من-تو-هوی

تصویر نخست رشته‌ی «اعماق آسمان» با نام «ایمپاستو سماوی» – این تصویر را آدم بلاک آمریکایی از سحابی sh2-239 گرفته است. امتیاز و حق نشر تصویر: آدم بلاک

تصویر نخست رشته‌ی «عکاس نجومی جوان» از راه‌شیری- این تصویر را جاکوب مارچیو ۱۴ ساله از آمریکا گرفته است. امتیاز و حق نشر تصویر: جاکوب مارچیو

جایزه‌ی سٍر پاتریک مور برای «برترین تازه‌وارد» به این تصویر از گذر زهره رسید. این تصویر را سم کرن‌ول از انگلستان گرفته است. امتیاز و حق نشر تصویر: سم‌کرن‌ول

جایزه‌ی ویژه‌ی «زمین و مردم» به این تصویر ضدنور ماه رسید. این تصویر را مارک جی‌ نیوزلندی گرفته که جایزه برتر رقابت را نیز از آن خود کرده است. امتیاز و حق نشر تصویر: مارک جی


جایزه‌ی ویژه‌ی «تلسکوپ‌های روباتی» به تصویری از سحابی جبار و قرص پیش‌سیاره‌ای در خوشه‌ی تراپزیوم. این تصویر را لازلو فرانچیچ از ترکیب تصاویر تلسکوپ سایدینگ اسپرینگ استرالیا و تلسکوپ خود در مجارستان تهیه کرده است. امتیاز و حق نشر تصویر: لازلو فرانچیچ
canot.ir

[gisu]

غرّش باستانی سیاه‌چاله‌ی راه‌شیری

درخشش جریان ماژلانی سرنخی خوبی برای رسیدن به تازه‌ترین فوران سیاه‌چاله‌ی راه‌شیری بود- امتیاز تصویر: ناسا

سیاه‌چاله‌ای که در مرکز کهکشان‌ راه‌شیری ما پنهان است حدود دو میلیون سال پیش فوران کرده‌ است. این نتیجه‌ی حاصل فعالیت‌های باستان‌-کیهان‌شناسی منجمان است.
در مرکز بیشتر کهکشان‌های عالم٬ سیاه‌چاله‌ی ابرجرمی آرمیده‌اند. این سیاه‌چاله‌ها که اساساّ باعث پیچش فضازمان می‌شوند به نظر می‌رسد کلید معمای تحول کهکشان‌ها باشند. آن‌ها از اجرام سماوی بسیاری تغذیه می‌کنند و جریان‌های قدرتمندی به بیرون پرتاب می‌کنند. حتی ممکن است باعث شکل‌گیری یا نابودی ستاره‌های کهکشان‌ مادر بشوند.


تصویری که رصدخانه‌ی فضایی چاندرا از منشاء *Sgar A در طول موج پرتو ایکس ثبت کرده است –


در حال حاضر *Sgr A مقطع آرامی از عمر خود را سپری می‌کند و از دوران اوج خود فاصله گرفته است؛ همان دورانی که گاز و غبار می‌خورد و ستاره‌های سرگردان را به کام خود فرو می‌برد. اما این روزها٬ گاهی جرمی بسیار به سیاه‌چاله نزدیک می‌شود و در چشم‌به‌هم‌زدنی به انرژی تبدیل می‌شود. در پی این فرآیند٬ سیاه‌چاله فوران‌های کوچک پرتو ایکس تابش می‌کند اما در کل *Sgr A به نظر راکد و آرام می‌آید.
با این تفاسیر منجمان علاقه‌مند بودند تا درباره‌‌ی تاریخ آخرین فوران سیاه‌چاله‌ی راه‌شیری اطلاعاتی به‌دست آوردند. به همین علت گروهی از پژوهش‌گران دانشگاه سیدنی استرالیا به سرپرستی جاس هاثترون-بَلَند تصمیم گرفتند تا نگاهی به ماهیت سحرآمیز یکی از پدیده‌های باستانی کهکشان یعنی جریان ماژلانی بیاندازند که ممکن است نشانه‌ای از تازه‌ترین فوران کیهانی سیاه‌چاله‌ی راه شیری باشد.
هاثترون بلند می‌گوید: « حدود ۲۰ سال بود که ما درخشش عجیبی از جریان ماژلانی می‌دیدیم اما علت آن را نمی‌دانستیم. ناگهان به فکرمان آمد که شاید این درخشش نشانه یا فسیل به‌جامانده از فوران قدرتمند مرکز کهکشان باشد.» جریان ماژلانی رشته‌ی درخشانی است که عمدتاً از گاز هیدروژن تشکیل شده است. رشته ابرهای گازی جدا شده از کهکشان‌های کوتوله‌ی ماژلانی کوچک و بزرگ است. بر اساس محاسبات جاس٬ این ابر گازی درخشان٬ سرنخی از آخرین فوران کیهانی سیاه‌چاله‌ی مرکزی راه شیری است. به نظر می‌آید تابش‌های فرابنفشی که از فوران سیاه‌چاله‌ی راه‌شیری سرچشمه می‌گرفتند باعث برانگیخته‌شدن گاز هیدروژن جریان ماژلانی شده‌اند. در پی این فرآیند اتم‌های هیدروژن٬ الکترون ازدست می‌دهند و پس از آن دوباره بایکدیگر ترکیب می‌شوند و می‌تابند. بنابراین می‌توان درخشش جریان ماژلانی را معلول فوران سیاه‌چاله‌ی راه‌شیری دانست و زمان رخداد این فوران را تخمین زد.
علاوه‌ بر آن‌چه بیان شد نشانه‌های دیگر از تازه‌ترین فوران ابرسیاه‌چاله‌ی راه‌شیری وجود دارد. رصدخانه‌های پرتو ایکس و فروسرخ٬ فوران‌های پرانرژی و قدرتمندی از مرکز کهکشان راه‌شیری آشکار کرده‌اند. همچنین تابش‌های پرتو گاما «حباب‌های فرمی» نشان می‌دهند که رویدادی پرانرژی به‌وقوع پیوسته است. حباب‌های فرمی توده‌های عظیمی‌اند که در بالا و پایین قرص کهکشان‌ قرار دارند.
حباب‌های فرمی در بالا و پایین صفحه‌ی کهکشان راه‌شیری- طرحی از ناسا

فیلیپ ملونی از اعضای گروه پژوهش می‌گوید: « همه‌ی این موارد دست‌به‌دست یکدیگر داده‌اند تا انفجاری پرانرژی در مرکز راه‌شیری به‌وقوع بپیوندد. انفجاری که منجمان آن را «شراره‌ی سی‌فرت» (Seyfert flare) نامیده‌اند.»
با این تفاسیر آخرین فوران بزرگ راه‌شیری حدود ۲ میلیون سال پیش رخ داده است اما نوبت فوران بعدی چه زمانی فرا می‌رسد؟ جاس می‌گوید: « ابرهای گازی و ستاره‌های بسیاری وجود دارند که ممکن است به درون قرص داغ حول سیاه‌چاله سقوط کنند. علاوه‌براین نوعی گاز موسوم به G2 وجود در نزدیکی سیاه‌چاله وجود دارد که فکر می‌کنیم تا سال دیگر به داخل سیاه‌چاله سقوط کند. ابر کوچکی است اما انتظار یک آتش‌بازی را خواهیم داشت.
canot.ir

[مداد رنگیهام]

در دهه گذشته دانشمندان در حال بررسی تابش بجا مانده از انفجار بزرگ بر این گمان بودند که جهان کج است و اکنون محققان دانشگاه ادینبورگ بر این باورند که طبق داده‌ها، جهان به شکل زین خمیده است.

به گزارش سرویس علمی خبرگزاری دانشجویان ایران(ایسنا)، در صورت درست بودن، این نظریه می‌تواند دیدگاههای قدیمی را که بر اساس آن همه چیز در فضا-زمان در خطوط مستقیم در امتداد یک جهان مسطح حرکت می‌کند، تغییر دهد.

این پژوهش نشان داده که در یک جهان زین مانند، اجسامی که به شکل موازی سفر می‌کنند در نهایت از یکدیگر با فواصل زیاد دور می‌شوند.

تغییرات در نور منتشر شده در زمانی که جهان تنها 400 هزار سال داشت یا همان تابش زمینه کیهانی، به دانشمندان در درک ساختار و تکامل جهان کمک کرده است.

سنجشهای این تابش توسط کاوشگر ناهمسانگردی مایکروویو ویلکینسون در سال 2004 اولین سرنخها را از یک جهان کج ارائه کرده بودند.

نتایج بعدها توسط فضاپیمای پلانک سازمان فضایی اروپا که این تابشها را با دقت بیشتر نقشه‌برداری کرده بود، تایید شد.

به گفته محققان، این نتایج می‌تواند توسط نظریه‌ای توضیح داده شوند که بر اساس آن جهان مانند حبابی در یک جهان بزرگتر شکل گرفته و نوساناتی را ایجاد می‌کند که باعث این شکل منحنی می‌شوند.

این شکل منحنی با دیدگاهی که بر اساس آن جهان پس از انفجار بزرگ از لحاظ اندازه بسیار بزرگ شده و آن را در همه جهات به یک اندازه کرده، در تضاد است.

سازمان فضایی اروپا امیدوار است که ماهواره پلانک در سال آینده با انتشار دقیقترین تحلیل انجام شده تاکنون بتواند نشان دهد آیا ناهنجاری مشاهده شده در داده‌های تابش زمینه کیهانی اتفاقی بوده یا خیر.

این پژوهش در مجله Inside Science منتشر شده است.

[yperseusy]

تعطیلی ناسا.
به علت عدم تصویب بوجه دولت آمریکا فعالیت های بیشتر سازمان های دولتی (به غیر از بخش های ضروری) به حالت تعطیل در آمده است که سزمان ناسا که زیر نظر مستقیم دولت است هم شامل این جریان شود . ناسا در پنجاه و پنجمین سالگرد تاسیس خود تام تعطیلی موقت را میچشد.

ادامه خبر:http://news.cnet.com/8301-13578_3-57...news&tag=title

[حسین زارعی]

اخترشناسان دریافته اند که ستاره ی دوتایی فم الحوت در واقع یک منظومه ی سه تایی است.



( فم الحوت A و حلقه ی غبارش )

هنگامی که از زمین به این منظومه ی سه تایی نگاه کنیم، ستاره ی سوم ( این کلمه ایهام داره!! ) فم الحوت یا همان Fomalhaut C از ستاره ی بزرگ و درخشان ِ فم الحوت A دارای فاصله ای بسیار زیاد است. این دو ستاره در آسمان زمین به اندازه ی ظاهری 11 ماه کامل از هم فاصله دارند!

این منظومه یکی از بزرگ ترین و عریض ترین سه گانه های شناخته شده است.

سومین ستاره از منظومه ی فم الحوت که با نام LP 876-10 شناخته می شود، در واقع یک کوتوله ی سرخ است.

وقتی که شما از آسمان زمین نگاه می کنید، ستاره ی فم الحوت C دارای فاصله ی ظاهری بسیار دوری از فم الحوت A قرار دارد، این فاصله برابر با 5.5 درجه است و یا به اندازه ی ظاهری 11 ماه کامل از یکدیگر فاصله دارند.

البته دانشمندان می گویند که چون فاصله ی بین ما و فم الحوت نسبتا کم است، ( تقریبا 25 سال نوری ) فاصله ی ظاهری بین این دو ستاره زیاد می باشد.

بیشتر بخوانید...

[رضا طامهری]

سازمان فضایی اروپا ESA جاهطلبانه ترین ازمایش زمینی که تاکنون برای مریخ نوردها صورت پذیرفته را انجام میدهد. مریخ نورد جدید سازمان فضایی اروپا که bridget نام دارد این آزمایش شبیه سازی را در یکی از بیابانهای امریکای جنوبی انجام میدهد در این آزمایش این مریخ نورد از انگلستان و از طریق ماهوراه کنترل خواهد شد.

آزمایش فوق قرار است در بیابان آتاکاما در شیلی در اکتوبر امسال انجام گیرد. این بیابان از نظر عوارض سطحی بسیار به مریخ نزدیک است. آتاکاما یکی از خشک ترین نقاط زمین است که هیچگونه بافت گیاهی در آن دیده نمیشود و خاک قرمز تیره این بیابان آن را از هرجای دیگری روی زمین، به مریخ نزدیک کرده است

منبع: siencedaily

[حسین زارعی]

قطعات سازنده ی سیارات که غنی از آب هستند در اطراف یک کوتوله سفید کشف شدند





اگر شما در طول ساحل پیاده روی می کنید و یا به یک سفر دریایی می روید، باور این برایتان سخت می شود که زمین اساساً یک سیاره ی "خشک" است. تقریباً 0.02 درصد از جرم سیاره ی زمین را آب های سطحی تشکیل داده اند. در واقع، اقیانوس های ما از حدود چند صد میلیون سال پس از تشکیل زمین که در 6.4 میلیون سال گذشته اتفاق افتاده است، ایجاد شده اند. با وجود اینکه هنوز مورد بحث و بررسی است، اختر شناسان بر این باورند که در گذشته های بسیار دور سیارک های غنی از آب در منظومه ی شمسی با زمین برخورد کرده و زمین را آبیاری می کردند.

اکنون اختر شناسان دریافته اند که همان "سیستم تحویل آب" می تواند در یک منظومه ی سیاره ای در حال مرگ نیز رخ دهد. رصد های تلسکوپ فضایی هابل با استفاده از طیف سنجی یک نشانه ی قابل بحثی را مانند همان سیارک های غنی از آب که به آب را به زمین آوردند، یافته است. رصد هایی که با استفاده از ابزار طیف سنجی کیهانی هابل انجام شده است، به ستاره شناسان این امکان را داده است که با یک آنالیز شیمیایی دقیق سنگ هایی را که به سوی ستاره ی کوتوله ی سفید به نام GD 61 سقوط می کنند را بررسی کنند. این کوتوله سفید در فاصله ی 150 سال نوری از زمین قرار دارد. آن ها هیچ سیاره ای را شناسایی نکرده، بلکه قطعات سازنده ی سیارات را شناسایی کرده اند.

احتمالا به علت وجود اختلالات گرانشی یک سیاره ی باقی مانده ای که اندازه ی آن تقریبا مانند مشتری است، سیارک ها در میدان گرانشی کوتوله سفید به سوی آن سقوط می کنند. احتمال این وجود دارد که سیاراتی که برای حیات مناسب هستند نیز در این منظومه ی ستاره ای وجود داشته باشند. به هر حال، این ستاره حدود 1.5 میلیارد سال پیش به خاموش شده است.


منبع: سایت تلسکوپ فضایی هابل

[mohsen4465]

چهارشنبه هفته گذشته، 9 اکتبر، در پی عبور فضاپیمای Juno از کنار زمین، این فضاپیما تصاویری زیبا رو از زمین تهیه کرد که دیروز اولین تصویر اون به زمین مخابره شد و این در حالی بود که Juno در وضعیت «ایمن» قرار داشت. این تصویر که اولین تصویر Juno از زمین هست، نیمه روشن سیاره ما رو در محدوده طیفی 890 نانومتر و از پشت فیلتر متان Juno نشون میده.

فضاپیمای Juno در طی پرواز کمک گرانشی که در 9 اکتبر با زمین داشت پس از ورود به سایه زمین برخلاف برنامه قبلی وارد وضعیت «ایمن» شد. با این وجود در تمام این مدت Juno در ارتباط کامل با ایستگاه‌های زمینی قرار داشت. به گفته تیم کنترل Juno در آزمایشگاه پیشرانه جت ناسا، خارج کردن مجدد Juno از وضعیت «ایمن» چند روزی طول خواهد کشید.

در طول پرواز کوتاه Juno، تمامی ابزارهای علمی Juno در وضعیت فعال قرار گرفته بودن و تصاویر زیبایی از زمین و ماه در خلال این مدت ثبت شدن. Juno همچنین یک ویدئوی بی سابقه از زمین و ماه تهیه کرده که بهمراه تصاویر زیبای ثبت شده در طول چند روز آینده به زمین مخابره میشن.

منبع: UniverseToday

[رضا طامهری]

۹اکتبر ۲۰۱۳

یک تیم بین المللی از منجمان یک سیاره جوان را پیدا کرده اند که به گرد هیچ ستاره ای نمیچرخد. این سیاره ازاد و تنها که PSO J318.5-22 نام دارد تنها ۸۰ سال نوری از زمین فاصله دارد و شش برابر مشتری جرم دارد. عمر این سیاره کمی بیشتر از ۱۲ میلیون سال تخمین زده میشود- این نشان میدهد با سیاره ی جوانی روبرو هستیم
این سیاره از روی دمای پایین و البته منحصر به فردش توسط تلسکوپ Passtarrs 1 کشف شد
رصدهای بعدی توسط تلسکوپهای متععد دیگر در هاوایی نشان داد که رفتار های این سیاره بسیار شبیه به سیارات گازی غول پیکری است که به گرد ستارگان جوان میچرخند ولی تاکنون برای این سیاره هیچ ستاره ای یافت نشده است و این سیاره تنها در فضا غوطه ور است

دکتر میشل لیو، مدیر موسسه نجوم در دانشگاه هاوایی میگوید:" ما تاکنون چنین شی را در فضا، غوطه ور ندیده بودیم. این سیاره کاملا مشابه سیارات غول پیکری است که در اطراف ستارگان جوان دید میشوند اما این سیاره تنهاست. ما تاقبل از این درمورد وجود چنین اجرامی بصورت تنها و بدون ستاره در فضا تردید داشتیم اما اکنون دیگر مطمئن هستیم"
وی افزود:
" در طول دهه گذشته ما سیارات فراخورشیدی زیادی را کشف کردیم و برای کشف انها از روشهای متعددی استفاده نمودیم که اغلب با توجه به ستاره مرکزی منظومه شان این کشف ها صورت میگرفت گرچه به علت اینکه این سیارات غول،ستارگان جوان بسیار درخشانی داشتند، مطالعه سیاره موردنظر کار سختی بود اما این سیاره با توجه به اینکه ستاره ای ندارد که در امر تحقیقات ما مشکل ساز باشد، کار اسانی را برای مطالعه پیش روی ما گذاشته است"
 
منبع: sciencedaily