جديد ‌ترين اخبار نجومی

[محمدرضا صادقیان]

سلام...

اين تاپيك جهت اعلام آخرين اخبار مهم نجومي ايجاد شده

لطفآ اخباری که در این تاپیک قرار می دهید ،یا ترجمه خودتان باشد یا اگر از منبع دیگری خبر را استفاده کرده اید ، حتمآ منبع خبر را ذکر کنید

ممنون از تلاش و همراهی همه دوستان

[gissoo]

عبور سيارك 1998QE2 از نزديكی زمين





در تازه ترین عبور سیارکها از کنار سیاره مادریمان سیارکی بنام ۱۹۹۸ QE2 در روز ۳۱ مه ۲۰۱۳ (امروز) از نزدیکی زمین عبور خواهد کرد.

طبق محاسبه دانشمندان این سیارک طولی حدود ۲٫۷ کیلومتر دارد که این اندازه برابر با ۹ کشتی مسافربری بزرگ میباشد. این سیارک از فاصله ۵٫۸ میلیون کیلومتری زمین یا بعبارتی فاصله حدودا ۱۵ برابر زمین تا ماه عبور خواهد کرد.
این بهترین فرصت برای دانشمندان است تا با رادار رصد خانه گلدستون در بیایان کالیفرنیا بتوانند از نزدیک این سیارک عبوری را مورد بررسی قرار دهند تا جزئیات بیشتری از درک اندازه، شکل ، ویژگی سطحی و … آن بدست بیاورند.
این سیارک حداقل تا دو قرن آینده به سوی زمین باز نخواهد گشت. سیارک ۱۹۹۸ QE2 در ۱۹ اوت سال ۱۹۹۸، توسط موسسه فناوری لینکلن ماساچوست در نیومکزیکو کشف شد.
خرده سیارک های سرگردان فراوانی در منظومه شمسی وجود دارند که از روزهای اولیه ابر عظیم گاز و غبار آن باقی مانده اند. بسیار ی از این تکه سنگهای آسمانی در منظومه شمسی سرگردان هستند که با اندازه های ریز و درشت زمین را مورد آماج و خطرات برخورد قرار می دهند.
بخش اعظم این سیارک ها در محدوده کمربند سیارکها به دور خورشید می چرخند اما گاه و بی گاه برخورد یا کشند گرانشی سیارکی را از مدار آن بیرون می اندازد و سیارک وارد مداری می شود که ان را به مرکز منظومه شمسی نزدیکتر می کند. بخشی از آن سیارکها سر از مدار زمین در می آورند.

در ضمن اين خبر توسط جناب خرسندی در Astronomical news قرار گرفته است.

برای مطالعه ی بيشتر به http://spaceref.com/asteroids مراجعه كنيد.

[Mehrzad-jupiter]

به گزارش خبرگزاری یونایتدپرس، محققان دانشگاه آكادمی چین در همكاری با محققان آمریكایی و اروپایی روشی به نام «سه گوش سازی ژئومتریك» (geometric triangulation ) ابداع كرده اند كه می تواند مسیر و سرعت گدازه های تاج خورشیدی را در حین عبور در فضا تعیین كند.
سه گوش سازی در حوزه هایی مانند نقشه برداری و ناوبری استفاده می شود . در این روش از رصد های حاصل از دو نقطه جداگانه برای تعیین موقعیت نقطه سوم استفاده می شود.
«لیو یینگ» سرپرست تیم تحقیقاتی گفت : داده های به دست آمده از فضاپیمای دوقلوی سازمان فضایی آمریكا «ناسا» به نام STEREO كه در مدار زمین قرار دارد، اطلاعات مورد نیاز را برای تعیین سرعت و مسیر گدازه های تاج خورشیدی ‌ارایه می دهد.

ادامه مطلب
منبع: ایرنا

[gisu]

پروکسیما قنطورس ستاره‌ای کوچک و سرد و از نوع طیفی M است. این ستاره می‌تواند در سه سال آینده بر ما آشکار کند که آیا میزبان سیاره‌ای هست یا خیر، علاوه بر این دانشمندان به جزئیات بی‌نظیری از ویژگی‌های این ستاره‌ی کوچک دست خواهند یافت. پروکسیما فقط ۴/۲۲ سال نوری از ما فاصله دارد و با منظومه‌ی دوتایی آلفا قنطورس (این منظومه شامل ستاره‌های A و B قنطورس می‌شود) منظومه‌ای سه‌گانه می‌سازد. فاصله‌ی پروکسیما از این دوستاره تقریباً ۰/۲ سال نوری است و منظومه‌ی دوتایی آلفا قنطورس دومین و سومین ستاره‌ی نزدیک به زمین محسوب می‌شوند (فاصله‌ی آن‌ها نسبت به زمین ۴/۳۵ سال نوری است).
دانشمندان تا به حال برای یافتن سیاره‌ی نزدیک‌ترین ستاره به زمین بسیار تلاش کرده‌اند اما هیچ‌وقت نتیجه‌ی قطعی و درستی به دست‌ نیاورده‌اند. با این‌حال این تلاش‌ها چندان هم بی‌اثر و بی‌نتیجه نبوده است، با توجه به این نتایج دانشمندان دریافته‌اند که اگر سیاره‌ای پیرامون این کوتوله‌ی سرخ وجود داشته باشد سه گزینه‌ی زیر درباره‌ی آن صدق نمی‌کند:
۱- سیاره‌ای بزرگ‌تر از نپتون در فاصله‌ی یک واحد نجومی
۲- سیاره‌ای مشتری‌مانند با دوره‌ی مداری ۱ تا ۱۰۰۰ روز
۳- گذر از روبه‌روی ستاره از دید ما بر زمین
اما پروکسیما قرار است چه فرصتی در اختیار دانشمندان بگذارد؟ در ماه اکتبر سال ۲۰۱۴/۱۳۹۳ این ستاره گذر خود را از روبه‌روی دو ستاره‌ی دیگر آغاز می‌کند. ابتدا با فاصله‌ی ۲ ثانیه‌ی قوسی از کنار یکی و در فوریه‌ی ۲۰۱۶/۱۳۹۵ از فاصله‌ی ۰٫۵ ثانیه‌ی قوسی از کنار دیگری می‌گذرد. قدر هردو ستاره بین ۱۹ تا ۲۰ است که بسیار کم‌نورتر از پروکسیما با قدر ۱۱ هستند. اما هنگامی که پروکسیما از روبه‌روی آن‌ها می‌‌گذرد، نور آن‌ها دور پروکسیما خم می‌شود تا به ما برسد و اندکی انحراف در مکان ظاهری آن‌ها به نظر ما می‌رسد. این اثر را با نام «ریز عدسی گرانشی» می‌شناسیم و قدرت این اثر به مقدار جرم پروکسیما بستگی دارد. هرچه جابه‌جایی مکان ستاره‌های بیشتر باشد جرم پروکسیما هم بیشتر خواهد بود.
این نور خمیده هر سیاره‌ای را پیرامون پروکسیما آشکار می‌کند. اگر سیاره‌ای در فاصله‌ی ۴ واحد نجومی نسبت به پروکسیما قرار گرفته باشد، برای بار دوم نور ستاره‌ها را خم می‌کند و ما این خمیدگی نور را به شکل نواری میله‌مانند می‌بینیم، اثری که تا سه روز پابرجا می‌ماند. مقدار نور این نوار به فاصله‌ی سیاره از پروکسیما بستگی دارد.
کایلاش ساهو Kailash Sahu (مدیر پروژه‌ی رصد پروکسیما از مؤسسه‌ی تلسکوپ علمی‌فضایی در بالتیمور) و همکارانش از الان برای رصد این پدیده روی تلسکوپ فضایی هابل حساب کرده‌اند. همراه با هابل، تلسکوپ فضایی گایا و تلسکوپ VLT هم این گذر را ثبت می‌کنند و مقدار جابه‌جایی را اندازه می‌گیرند و اطلاعات این سه تلسکوپ با هم مقایسه خواهد شد. از سوی دیگر ساهو بسیار امیدوار است که منجمان آماتوری که ابزارهای مجهزی دارند به کمک آن‌ها بیایند، آماتورهایی که می‌توانند آسمان جنوبی را تا قدر ۲۰ رصد کنند. ساهو در نظر دارد که وب‌سایتی برای پروکسیما قنطورس به راه بیاندازد و همه‌ی جزئیات گذر این ستاره را در اختیار منجمان آماتور بگذارد.

http://canot.ir/?

[masi]

توفان خورشیدی، آمریکا و انگلیس را به خاموشی فرو می‌برد؟!

تحقیقات جدید نشان می‌دهد، همزمان با اوج فعالیت های خورشید در سال 2015 میلادی احتمال قطع چند روزه تا چند ماهه برق در انگلیس و آمریکای شمالی وجود خواهد داشت.به گزارش سرویس علمی خبرگزاری دانشجویان ایران (ایسنا)، توفان های خورشیدی در حقیقت انفجارهای عظیمی در جو این ستاره هستند که حجم عظیمی از انرژی را بسمت زمین ارسال می کنند؛ انرژی این توفان ها علاوه بر آسیب زدن به ماهواره ها و شبکه های GPS، با ورود به میدان مغناطیسی زمین باعث قطع شبکه های برق می شوند.مطالعه مشترک موسسه LIoyd لندن و موسسه تحقیقات محیطی و جوی آمریکا نشان می دهد، با فرارسیدن دوره پیک فعالیت های خورشیدی در سال 2015، یک توفان خورشیدی پر قدرت می تواند باعث آسیب جدی ترانسفورماتورهای برق شده و بخش هایی از آمریکای شمالی و انگلیس را در خاموشی فرو ببرد.قطع دست کم پنج ماهه برق در این مناطق بیش از 2.6 تریلیون دلار خسارت مالی به بار می آورد.
به گفته محققان، زمان قطع برق در آمریکای شمالی و انگلیس بین چند روز تا چند ماه متغیر است و بر اساس شدت توفان خورشیدی، زمان جایگزین کردن ترانسفورماتورهای جدید برق حداقل پنج ماه بطول خواهد انجامید.


منبع

[آسمون]

توفان خورشیدی، آمریکا و انگلیس را به خاموشی فرو می‌برد؟!

تحقیقات جدید نشان می‌دهد، همزمان با اوج فعالیت های خورشید در سال 2015 میلادی احتمال قطع چند روزه تا چند ماهه برق در انگلیس و آمریکای شمالی وجود خواهد داشت.به گزارش سرویس علمی خبرگزاری دانشجویان ایران (ایسنا)، توفان های خورشیدی در حقیقت انفجارهای عظیمی در جو این ستاره هستند که حجم عظیمی از انرژی را بسمت زمین ارسال می کنند؛ انرژی این توفان ها علاوه بر آسیب زدن به ماهواره ها و شبکه های GPS، با ورود به میدان مغناطیسی زمین باعث قطع شبکه های برق می شوند.مطالعه مشترک موسسه LIoyd لندن و موسسه تحقیقات محیطی و جوی آمریکا نشان می دهد، با فرارسیدن دوره پیک فعالیت های خورشیدی در سال 2015، یک توفان خورشیدی پر قدرت می تواند باعث آسیب جدی ترانسفورماتورهای برق شده و بخش هایی از آمریکای شمالی و انگلیس را در خاموشی فرو ببرد.قطع دست کم پنج ماهه برق در این مناطق بیش از 2.6 تریلیون دلار خسارت مالی به بار می آورد.
به گفته محققان، زمان قطع برق در آمریکای شمالی و انگلیس بین چند روز تا چند ماه متغیر است و بر اساس شدت توفان خورشیدی، زمان جایگزین کردن ترانسفورماتورهای جدید برق حداقل پنج ماه بطول خواهد انجامید.


منبع

میگم این خبر به نظرتون یک مقدار مشکوک نیست؟
بالاخره آمریکای شمالی و انگلستان فاصله دارند از هم مثلا این طوفانه شعور داره که فقط دو ناحیه از زمین رو انتخاب میکنه و روی اونها اثر میذاره؟!!!!!

[rezash]

کلا اخبار ایسنا بیشتر از اینکه از اخبار علمی صرف انتخاب بشه از اخبار علمی تخیلی انتخاب میشه!

مثلا خبری در مورد چهره انسانها در صدهزار سال آینده که من رو بیشتر یاد صدهزار سال قبل انداخت!

انسان در 100 هزار سال آینده




لینک خبر:

http://isna.ir/fa/news/92031910451/%...B2%D8%A7%D8%B1

[mohsen4465]

میگم این خبر به نظرتون یک مقدار مشکوک نیست؟
بالاخره آمریکای شمالی و انگلستان فاصله دارند از هم مثلا این طوفانه شعور داره که فقط دو ناحیه از زمین رو انتخاب میکنه و روی اونها اثر میذاره؟!!!!!

طوفان‌ها مغناطیسی در مدارهای بالاتر و نزدیک به قطب قویترن و بیشترین تأثیر رو در این مدارها میذارن. بنابراین این کاملاً طبیعی که انگلستان و آمریکای شمالی و همینطور اگه بخوام اضافه کنم کانادا، روسیه، سوئد، اسکاتلند و ... بیشترین خسارات رو در اثر این طوفان‌ها دریافت کنن. بهرحال این بیشتر از اینکه جنبه خبر علمی داشته باشه جنبه یک هشدار رو داره. چون هیچکس نمیتونه با قطعیت وقوع چنین پدیده‌ای رو در تاریخ مشخصی بیان کنه. اصن از کجا معلوم که بجای 2015 در طی همین چند ماهه آینده این اتفاق نیافته؟ ضمناً پیک بعدی اوج فعالیتهای خورشیدی طبق پیش بینی‌ها اواخر 2013 و اوایل 2014 خواهد بود.

کلا اخبار ایسنا بیشتر از اینکه از اخبار علمی صرف انتخاب بشه از اخبار علمی تخیلی انتخاب میشه!

مثلا خبری در مورد چهره انسانها در صدهزار سال آینده که من رو بیشتر یاد صدهزار سال قبل انداخت!

انسان در 100 هزار سال آینده




لینک خبر:

http://isna.ir/fa/news/92031910451/%...B2%D8%A7%D8%B1

با همین چشمی که الان داریم هم سالی شیش تا عینک دودی عوض میکنیم حالا با اون چشمی که تو این عکس مشخصه فکر کنم عینک جوشکاری بهتر باشه! ولی انگه اینطوری بشیم خیلی خوبه‌ها. مثلاً میتونیم ستاره‌های قدر 7 و 8 رو هم با چشم ببینیم.

[مداد رنگیهام]

وجود اقیانوس‌های زیر سطحی در قمر دیون


تصاویر تهیه شده توسط فضاپیمای کاسینی نشان می‌دهد، چهارمین قمر بزرگ سیاره زحل احتمالا دارای اقیانوس های زیر سطحی است.

به گزارش سرویس علمی خبرگزاری دانشجویان ایران (ایسنا)، درحالیکه ناسا با استفاده از تلسکوپ کپلر در جستجوی حیات احتمالی در سیارات بیگانه است، قمر کوچک زحل در منظومه شمسی با یافتن نشانه هایی از آب می تواند میزبان حیات احتمالی باشد.

تصاویر تهیه شده توسط فضاپیمای کاسینی از قمر دیون نشان می دهد، گوی یخی در حال چرخش در مدار زحل احتمالا دارای اقیانوس های زیر سطحی است.

این کشف از طریق یک جریان ضعیف ذرات سرچشمه گرفته از سطح دیون حاصل شده است؛ آنالیز جریان ذرات نشان می دهد که دیون کمتر از انسلادوس فعال است.

دیون تنها قمر زحل محسوب نمی شود که فضاپیمای کاسینی نشانه هایی از احتمال وجود آب را در آن مشاهده کرده است؛ پیش از این قمر انسلادوس دارای آتشفشان یخی است و در قمر تیتان هم نشانه ای از رودخانه ای بطول 320 کیلومتر مشاهده شده است.
"هوپا"

[مداد رنگیهام]

تیمی از دانشمندان رصدخانه کک در هاوایی یکی از تناقضات حیاتی در نظریه بیگ‌بنگ را حل کردند

به گزارش ایسنا، این محققان در واقع، داده‌های مشاهده‌ شده را با مدل‌های نظری کنونی از چگونگی تولد جهان در 13.8 میلیارد سال قبل، آشتی ‌دادند.

یکی از بزرگ‌ترین تناقض‌ها بین مدل نظری و مشاهدات واقعی از جهان شامل حضور ایزوتوپ‌های لیتیم بود.

مطابق نظریه nucleosynthesis بیگ‌بنگ، عناصر سبکی مانند هلیم، دوتریوم و لیتیم در اولین لحظات داغ هستی جهان شکل گرفته‌اند، اما سطوح واقعی لیتیم در جهان بسیار متفاوت از مدل پیشنهادی است.

با مطالعه قدیمی‌ترین ستارگان کهشکان راه شیری، به نظر می‌رسید که در مقایسه با آنچه نظریه مزبور درباره بیگ‌بنگ ارائه داده بود، 200 برابر ایزوتوپ Li-6 بیشتر و همچنین بیش از پنج برابر Li-7 کمتری وجود داشت، اما بر اساس تحقیقات کارین لیند از دانشگاه کمبریج، این داده‌ها تا حدودی دقیق نیستند.

شناسایی Li-6 دشواتر است و آپگرید سال 2004 رصدخانه کک به لیند و تیمش امکان مشاهده این ایزوتوپ با جزئیات بیشتر را در مقایسه با قبل فراهم کرد. رصدخانه کک میزبان بزرگ‌ترین تلسکوپ‌های جهان است.

این دانشمندان دریافتند کیفیت پایین مشاهده به همراه ساده‌انگاری‌ها در تحلیل، منجر به خوانش اشتباه سطوح لیتیم در داده‌های پیشین شده است.

با استفاده از فیزیک پیشرفته‌تر و ابررایانه‌های قدرتمندتر، دانشمندان توانستند تعصب‌های نظام‌مندی که در مدل‌بندی سنتی وجود داشت و منجر به تشخیص‌ هویت‌های اشتباه ایزوتوپ Li-6/Li-7 شده بود، را برطرف کنند.

مشاهدات تیم تحقیقاتی از سطوح لیتیم بیشتر با پیش‌بینی‌های نظریه بیگ‌بنگ همخوانی دارد.
"هوپا"

[sk..galaxy]

تصویری از خواب یک سیاهچاله!

سیاهچاله‌ای واقع در مرکز کهکشان Sculptor که حدود 13 میلیون سال نوری از زمین فاصله دارد، در حال حاضر چرت کوتاهی زده است.


به گزارش ایسنا، این سیاهچاله حدود یک دهه پیش زمانی رصد شد که در حال بلعیدن مواد بیش‌ از اندازه موجود در کهکشانش بود.

اما بررسی جدید این جرم کیهانی توسط رصدخانه «چاندرا»ی ناسا و ماهواره NuStar نشان می‌دهد که سیاهچاله در چند سال گذشته به خواب‌ رفته است.

درک دانشمندان از رفتار سیاهچاله‌ها کامل نیست؛ آن‌ها می‌دانند این اجرام را می‌توان در مرکز بسیاری و نه تمامی کهکشان‌های بزرگ یافت که از آنچه "دیسک‌های صفحه‌ای یکپارچه" خوانده می‌شود، تغذیه می‌کنند.

دیسک‌ مزبور اساسا خوشه‌ای از ماده است که به دور هسته می‌چرخد و اغلب از شکل‌گیری ستاره‌ای ناشی می‌شود.

با این حال، در میان تعداد بسیار زیاد شکل‌گیری ستاره‌ای، به نظر می‌رسد سیاهچاله خوابیده است.

هنگامی که ماده به درون یک سیاهچاله سقوط می‌کند، اشعه ایکس ساطع می‌شود، اما در حال حاضر NuStar اشعه‌های ایکس حداقلی را از این ناحیه گزارش می‌کند و این نشان‌دهنده آن است که سیاهچاله آرام گرفته است.

ناسا مطمئن نیست که در این منطقه کیهانی چه می‌گذرد. دنیل استرن یکی از دانشمندان حاضر در پروژه NuSTAR در مقاله‌ای نوشته است: رشد سیاهچاله و شکل‌گیری ستاره‌ای در کهکشان‌های دوردست اغلب پا به پای هم رخ می‌دهند و این که دانشمندان ناسا دو تلسکوپ مکمل قدرتمند برای بررسی این که در این جا چه می‌گذرد، در اختیار دارند.

این تصویر ترکیبی از تصاویر بسیاری است که از این کهکشان گرفته شده است.

در صورتی که سیاهچاله فعال می‌بود و از ماده مزبور تغذیه می‌کرد، رنگ حاضر در تصویر آبی بود، اما رنگ‌ تصویر رصدشده بیشتر نارنجی و قرمز است. این امر نشان‌دهنده حضور اشعه‌های ایکس با انرژی پایین به متوسط در این ناحیه است.


منبع: ایسنا