جديد ‌ترين اخبار نجومی

[محمدرضا صادقیان]

سلام...

اين تاپيك جهت اعلام آخرين اخبار مهم نجومي ايجاد شده

لطفآ اخباری که در این تاپیک قرار می دهید ،یا ترجمه خودتان باشد یا اگر از منبع دیگری خبر را استفاده کرده اید ، حتمآ منبع خبر را ذکر کنید

ممنون از تلاش و همراهی همه دوستان

[Hadise]

تصویری از چهره تاریک زحل

کاسینی همچنان به ماموریت مدارگردی‌اش به دور سیاره زحل ادامه می‌دهد و تصاویر باورنکردنی از این سیاره به زمین ارسال می‌کند،‌ اما به تازگی یکی از زیبا‌ترین آثارش را از چهره تاریک زحل به زمین ارسال کرده‌است.




به گزارش NBC، تیم عملیات فضاپیمای کاسینی در لابراتوار مرکزی تصویربرداری کاسینی پرتره‌ای زیبا از بخش تاریک زحل را منتشر کرده‌اند.

به گفته محققان در میان تمامی تصاویر زیبایی که تاکنون از کاسینی به زمین ارسال شده،‌تصاویری که از بخش تاریک سیاره زحل به ثبت رسیده‌اند جلوه‌ای خیره‌کننده‌تر دارد.

کاسینی در ماه اکتبر دوربین خود را به سوی سیاره زحل چرخانده و درحالی که خورشید کاملا توسط حلقه زحل مسدود شده است، سایه‌ای بر روی سیستم حلقه‌های این سیاره به وجود آمده است. همچنین پشت حلقه‌ها به واسطه نور خورشید درخشان شده‌است.

آخرین باری که کاسینی توانسته بود از زحل در سایه عکاسی کند به سال 2006 باز‌ می‌گردد،‌ تصویری که خوشبختانه نقطه آبی کم‌رنگ زمین نیز در پشت آن دیده می‌شد. اما دراین تصویر جدید تصویر زمین در پشت حلقه‌های زحل مسدود شده‌است.

همشهری آنلاین

[Hadise]

تصویر خورشید در لحظه شروع یک انقلاب

21 دسامبر به پایان رسید و جهان آنچنان که بود باقی‌ ماند، اما روز 21 دسامبر فراتر از شایعاتی که درباره پایان یافتن جهان وجود داشت، واقعا روز مهمی بود زیرا در این روز انقلاب زمستانی در نیم‌کره شمالی زمین رخ داد.

به گزارش دیسکاوری، انقلاب زمستانی در نیم‌کره شمالی و انقلاب تابستانی در نیم‌کره جنوبی زمین منجر به کوتاه‌تر شدن روزها در نیمه شمالی و بلند‌تر شدن روزها در نیمه جنوبی زمین خواهد شد. به عبارتی دیگر این پدیده که به واسطه زاویه چرخش زمین نسبت به خورشید به وجود می‌آید، نشان‌گر آغاز زمستان در نیم‌کره شمالی زمین است.

رصد‌خانه دینامیک خورشیدی ناسا نیز در این تاریخ فارغ از شایعاتی که زمین را آشفته ساخته بود، چشم به خورشید دوخت تا در لحظه آغاز انقلاب زمستانی از او عکسی به ثبت برساند. این رصد‌خانه همواره درحال عکاسی از خورشید از میان فیلترهای مختلف است،‌ اما انقلاب زمستانی بهانه‌ای دیگر برای به تماشا نشستن این ستاره عظیم و غول‌پیکر در همسایگی سیاره زمین به شمار می‌رود.



خورشید در لحظه آغاز انقلاب زمستانی هیچ شعله و فوران مرگباری را روانه زمین نکرد، با این همه این ستاره به سرعت درحال نزدیک شدن به دوره‌ افزایش فعالیت‌هایش است. در تصویری که توسط رصد‌خانه دینامیک خورشیدی از خورشید به ثبت رسیده می‌توان میدان مغناطیسی خورشید را دید که منجر به پیچش و درهم تنیده شدن پلاسمای خورشیدی با حرارت میلیون‌ها درجه شده است.

از آغاز سال 2013 باید انتظار شعله‌های خورشیدی و فوران‌های خورشیدی بسیار قدرتمند‌تری را کشید که با وجود اینکه می‌توانند به سیستم‌های الکتریکی و ارتباطاتی زمین آسیب وارد کنند،‌اما قدرت کافی برای نابود کرده زمین را نخواهند داشت.

همشهری آنلاین

[javadstar76]

نخستین جرم آسمانی به تسخیر انسان درمی‌آید؟طرح ناسا برای تبدیل یک سیارک به ایستگاه فضایی.

» سرویس: علمي و فناوري - فناوري

کد خبر: 91100402397
دوشنبه ۴ دی ۱۳۹۱ - ۱۲:۴۰



ناسا در حال برنامه‌ریزی برای بدام انداختن یک سیارک بزرگ 500 تنی و تبدیل آن به ایستگاه فضایی برای فضانوردان در مسیر سفر به مریخ است.
به گزارش سرویس فناوری خبرگزاری دانشجویان ایران (ایسنا)، ایده اکتشاف منابع طبیعی سیارک ها به یک قرن قبل باز می گردد، اما فناوری های مورد نیاز برای انجام این طرح به تازگی ابداع شده اند.
در صورت اجرایی شدن این طرح، برای نخستین بار یک جرم آسمانی به تسخیر انسان در آمده و تغییر مکان پیدا می کند.
گزارشی از نحوه عملی شدن شکار و تغییر مکان سیارک توسط ناسا و محققان موسسه فناوری کالیفرنیا تهیه شده است. کپسول شکارچی سیارک توسط موشک اطلس V‌ به فضا پرتاب شده و سیارک را بین زمین و ماه هدایت می کند؛ یک کیسه به قطر 15 متر بدور سیارک کشیده می شود و با استفاده از نیروی محرکه 300 کیلوگرمی، سیارک مهار می شود.
در این حالت فضانوردان یک پایگاه فضایی خواهند داشت که از آن برای سفر به عمق فضا و مقاصد دور دست از جمله سیاره مریخ استفاده خواهند کرد.
دفتر علوم و فناوری کاخ سفید بودجه 2.5 میلیارد دلاری را برای انجام این پروژه در نظر گرفته است و به نظر می رسد که با تأیید طرح و توسعه فناوری های مورد نیاز، این برنامه تا یک دهه آینده اجرایی شود.
از دیگر اهداف این طرح، استفاده از منابع غنی مواد معدنی سیارک ها عنوان شده است؛ برخی از این سیارک ها دارای منابع غنی آهن هستند که می تواند برای ساخت ایستگاه های فضایی جدید مورد استفاده قرار بگیرد.
برخی دیگر از سیارک ها نیز دارای منابع آب هستند که با شکسته شدن به هیدروژن و اکسیژن می تواند برای تولید سوخت استفاده شود.
پروژه Osiris-Rex شامل پرتاب یک فضاپیما بسمت سیارک 1999RQ36‌ در سال 2016 میلادی و جمع آوری و بازگرداندن نمونه سنگ آن به زمین است.
این سیارک در ابعاد چهار زمین فوتبال، در دسترس ترین سیارک غنی از مواد ارگانیک از اوایل ایجاد منظومه شمسی محسوب می شود و محققان امیدوارند که این پروژه بتواند به درک بهتر ساختار سیارک ها و منشأ حیات در زمین منجر شود.

[javadstar76]

يك لباس فضايي رباتيك

اگر خاطرتان باشد ابرقهرمان ساختگي شركت مارول كميك، يك مرد آهني با لباس زره‌‌پوشي بود كه به او قدرتي مافوق انساني مي‌داد.



پوشش رباتيك X1 ناسا قادر به انجام كارهاي مرد آهني يا آنچه از قهرمانان كميك فيلم‌ها مي‌بينيم نيست، اما اين آخرين محصول تكنولوژيك فضايي ـ رباتيكي كه از پروژه «ربونات 2» ناسا مشتق شده، ممكن است روزي به فضانوردان كمك كند تا در فضا از امنيت بيشتري برخوردار باشند و كارهاي سخت‌تري را انجام دهند.
در اين وسيله از خواص ابزارهاي كمكي كه به راه رفتن افراد ناتوان حركتي كمك مي‌كند، استفاده شده است.
ناسا به كمك انستيتو IHMC فلوريدا و مهندسان سيستم‌هاي فضايي ـ دريايي هوستون موفق به توليد يك پوشش خارجي به نام X1 شده‌است.
اين دستگاه 26 كيلوگرمي يك ربات است كه با پوشيدن آن به حركت مفاصل پاها كمك شده و در پاره‌اي اوقات حركت مفاصل مهار مي‌شود.
در حالت مهار، از ربات مي‌توان به عنوان يك ماشين تمرين راه رفتن در فضا براي تامين مقاومت لازم در برابر حركت پاها استفاده كرد. همين تكنولوژي را مي‌توان در روي زمين و به شكل معكوس به كار برد و به طور بالقوه به افرادي كمك كرد كه براي اولين بار قصد راه رفتن دارند.
مايكل گازاريك، مدير برنامه تكنولوژي فضايي ناسا معتقد است ابزارهاي رباتيك نقش مهمي در ايستگاه فضايي بين‌المللي داشته و اين نقش در آينده و زماني حياتي‌تر خواهد شد كه بشر به دنبال اكتشاف به اعماق فضا سفر كند.
موضوع هيجان‌انگيز در مورد تكنولوژي فضايي و كار با پروژه‌هايي مانند روبونات اين است كه امكان دارد از آنها بتوان براي كاربردهاي زميني هم سود جست.
اين موضوع در تكنولوژي تازه ناسا كاملا ملموس بوده و مي‌توان از آن براي كمك به افرادي كه با مشكلات جدي حركتي مواجهند يا براي اولين بار مي‌خواهند راه بروند، استفاده كرد. اين ربات داراي پوششي است كه پاها را در بر گرفته و مهاري (تسمه‌هايي) هم به پشت و شانه‌ها متصل است.
X1 داراي ده مفصل بوده كه چهار مفصل موتوري در دو طرف مفاصل ران و زانوها و شش مفصل منفعل براي گام برداشتن به طرفين، چرخيدن و خم كردن پاها دارد. بعلاوه چند نقطه براي تنظيم وجود دارد كه به X1 اجازه مي‌دهد به طرق مختلفي مورد استفاده قرار گيرد.
X1 هم‌اكنون در فاز تحقيق و توسعه است، جايي كه تمركز اصلي روي طراحي، ارزيابي و بهبود تكنولوژي است. ناسا در حال بررسي پتانسيل X1 به عنوان يك دستگاه ورزشي است كه به بهبود سلامت خدمه در ايستگاه فضايي و در طول ماموريت‌هاي طولاني‌مدت آينده به مقصد سيارك‌ها يا مريخ كمك مي‌كند.
بدون در نظر گرفتن فضاي با ارزش يا وزن، X1 در طول ماموريت فضايي قادر به تكرار تمريناتي است كه براي سالم ماندن فضانوردان در شرايط بي‌وزني لازم است.
بعلاوه دستگاه قادر به اندازه‌گيري، ثبت و ارسال بلادرنگ اطلاعات به كنترلرهاي پرواز مستقر روي ايستگاه زميني است تا براساس آن دكترها بازخورد بهتري از اثر برنامه تمريني روي خدمه داشته باشند.
در اينجا و روي زمين، انستيتو IHMC علاقه‌مند به توليد و استفاده از اين وسيله به عنوان وسيله كمكي براي راه رفتن است.
با تركيب فناوري ناسا و الگوريتم توليد شده توسط IHMC اين وسيله قادر به ايجاد گشتاور بيشتري بوده و به فرد براي راه رفتن روي عوارض مختلف زمين مانند بالا رفتن از راه پله كمك مي‌كند.
پـــروژه ســاخت اسکلت بیرونی - نامی که این لباس را با آن می‌شناسند - درصورت به نتیجه رسیدن علاوه بر کمک به فضانوردانی که اکنون در مدار زمین مشغول کار و زندگی هستند و معلولانی که روی زمین مشکلات حرکتی دارند، زیرساخت مناسبی برای سفر آینده بشر به سایر سیاره‌های منظومه شمسی و یا فراتر از آن به‌وجود خواهد آمد.
کار در این سیارات که گرانشی کمتر یا بیشتر از زمین دارند احتیاج به تمرین‌های ویژه دارد. برای مثال فضانوردان آینده که راهی معدنکاری در سطح ماه یا خرده‌سیارک‌های اطراف زمین می‌شوند با پوشیدن این لباس می‌توانند درست مانند شرایط موجود در زمین حرکت کنند و مشکلاتی که فضانوردان پروژه آپولو برای راه رفتن و کار کردن با آن دست به گریبان بودند، به سراغشان نخواهد آمد.

جام جم آنلاين

[javadstar76]

ورود ابردنباله دار نادر به داخل منظومه شمسی در سال 2013

» سرویس: علمي و فناوري - علمي
کد خبر: 91100603997

چهارشنبه ۶ دی ۱۳۹۱ - ۱۲:۵۶



بر اساس پیش بینی اخترشناسان، ابر ستاره دنباله دار C/2012S1‌ پس از ورود به داخل منظومه شمسی در نزدیک ترین فاصله با خورشید قرار خواهد گرفت.
به گزارش سرویس علمی خبرگزاری دانشجویان ایران (ایسنا)، دنباله دار هال باپ (Hale-Bopp) درخشان ترین نمونه دنباله دار رصد شده قرن بیستم محسوب می شود، اما اخترشناسان از ورود یک نمونه دنباله دار نادر به فضای منظومه شمسی در سال آینده میلادی خبر می دهند.
ابر دنباله دار C/2012S1 یا ISON نخستین بار در سپتامبر 2012 میلادی مشاهده شد و اکنون با شتاب از فضای خارج از منظومه شمسی به سمت خورشید در حرکت است.
بر اساس پیش بینی های صورت گرفته، این دنباله دار عظیم در ماه نوامبر 2013 به نزدیک ترین فاصله با خورشید می رسد.
«تیموتی اسپار» از محققان دانشگاه هاروارد تأکید می کند: ابر دنباله دار ISON‌ یک از درخشان ترین نمونه های دنباله دار و رقیب جدی برای دنباله‌دار «هال باپ» محسوب می شود که در سال 1997 میلادی رصد شده است.
ستاره دنباله دار ISON‌ در نخستین سفر به داخل منظومه شمسی، حجم عظیمی از گازهای فرار را در مقایسه با سایر دنباله دارها به همراه دارد.
محققان امیدوارند با ورود این دنباله دار به داخل منظومه شمسی، نمای بکری از مواد خارج از منظومه در 2.6 میلیارد سال قبل و همزمان با شکل گیری دنباله دار C/2012S1‌ به دست بیاورند.

[javadstar76]

شبیه سازی سفر به مریخ در بیابان‌های مراکش

» سرویس: علمي و فناوري - علمي

کد خبر: 91100603937
چهارشنبه ۶ دی ۱۳۹۱ - ۱۲:۲۶



برنامه MARS2013‌ بزرگترین و دقیق ترین مأموریت شبیه سازی سفر به مریخ محسوب می شود که محققان ناسا و آژانس فضایی اروپا در آن مشارکت دارند.
به گزارش سرویس علمی خبرگزاری دانشجویان ایران (ایسنا)، بر اساس اعلام مرکز هوافضای اتریش (OeWF)‌ مأموریت یک ماهه شبیه سازی سفر به مریخ از ماه فوریه 2013 (بهمن ماه) در منطقه بیابانی مراکش آغاز می شود.
در طول این مأموریت، دو لباس جدید فضانوردی به همراه چهار مریخ نورد مورد آزمایش قرار گرفته و محققان در مجموع 17 آزمایش را انجام خواهند داد.
سه فضانورد داوطلب با پوشیدن لباس فضانوردی، کارهایی از قبیل جمع آوری نمونه سنگ را انجام می دهند و در این شرایط محیطی، محققان وضعیت بدنی فضانوردان را با کمک دستگاه های فشار خون و الکترو آنسفالوگرافی (ECG)‌ مورد ارزیابی قرار می دهند.
داده های پزشکی به دست آمده در این مأموریت به پایگاه داده های دانشگاه پزشکی اینسبورک منتقل شده و برای مأموریت سرنشین دار به مریخ مورد استفاده قرار خواهد گرفت.
«گرنوت گرومر»، مدیر اجرایی OeWF تأکید می کند: برنامه MARS2013 می تواند زمینه را برای انجام مأموریت سرنشین دار به سیاره سرخ طی 20 تا 30 سال آینده هموار کند. همچنین برای واقعی تر شدن این تمرین، نظارت بر اجرای مأموریت از مرکز هوافضا اتریش در اینسبورک انجام می‌شود.
تماس بین محققان حاضر در منطقه بیابانی مراکش و تیم مرکز کنترل با تأخیر 10 دقیقه‌یی انجام می شود تا شرایط اختلاف زمانی دریافت و ارسال سیگنال بین زمین و مریخ به طور کامل شبیه سازی شود.

[javadstar76]

مهم‌ترین سیارات بیگانه کشف شده 2012

» سرویس: علمي و فناوري - علمي

کد خبر: 91100603584
چهارشنبه ۶ دی ۱۳۹۱ - ۰۸:۳۳




مجموعه‌ای از سیارات فراخورشیدی با ویژگی‌های منحصر بفرد در سال 2012 میلادی کشف شده‌اند که برجسته‌ترین نمونه، یک سیستم ستاره‌یی با دو جفت خورشید است.
به گزارش سرویس علمی خبرگزاری دانشجویان ایران (ایسنا)، در آخرین روزهای سال 2012 میلادی، برجسته‌ترین سیارات بیگانه کشف شده در این سال را مرور می‌کنیم:

سیارات بیگانه قابل سکونت:

اخترشناسان دو سیاره جدید را با قابلیت میزبانی حیات خارج از منظومه شمسی شناسایی کردند؛ هر دو سیاره در منطقه قابل سکونت ستاره میزبان قرار دارند، یعنی در منطقه ای که امکان وجود آب بشکل مایع بر سطح سیاره وجود دارد.
ابرزمین HD40307g‌ که در ماه نوامبر کشف شد، جرمی هفت برابر زمین داشته و در فاصله 42 سال نوری با زمین قرار دارد.
این سیاره فراخورشیدی که می تواند سنگی یا غول گازی بشکل نپتون باشد، در میان منطقه قابل سکونت ستاره میزبان واقع شده است که امکان وجود آب را تقویت می‌کند.
ستاره HD40307 میزبان شش سیاره فراخورشیدی است که ابر زمین HD40307g دورترین سیاره محسوب می‌شود و طول چرخش آن بدور ستاره میزبان 200 روز بطول می‌انجامد.
سیاره فراخورشیدی Gliese163c‌ نیز در منطقه قابل سکونت ستاره میزبان واقع شده است و جرم آن هفت برابر زمین است که می‌تواند سیاره سنگی بزرگ یا گاز غول پیکر کوچک‌تری باشد.
این سیاره در مدار یک کوتوله قرمز در چرخش است و طول هر سال (مدت چرخش بدور ستاره میزبان) 26 روز بطول می‌انجامد.
هر دو سیاره فراخورشیدی HD40307g و Gliese163c با استفاده از ابزار HARPS تلسکوپ 3.6 متری رصدخانه جنوبی اروپا در مرکز La Silla شیلی کشف شده‌اند.

نخستین نمونه سیستم ستاره‌یی با دو جفت خورشید:

تاکنون تنها شش سیاره با دو ستاره میزبان کشف شده‌اند که اصطلاحا سیارات دو دویی (circumbinary planets) نامیده می‌شوند.
اما محققان دانشگاه ییل با همکاری دو منجم آماتور در قالب پروژه ای تحت عنوان شکار سیارات بیگانه، موفق به کشف سیاره گازی غول پیکر PH1 شدند که در مدار یک جفت ستاره در یک سیستم چهار ستاره ای در حال چرخش است.
دمای سیاره گازی PH1‌ بالغ بر 251 درجه سانتیگراد است و طول چرخش بدور ستاره‌های میزبان 138 روز بطول می‌انجامد.
این سیاره فراخورشیدی می‌تواند میزبان احتمالی قمرهای سنگی باشد که بدلیل دمای زیاد، فاقد آب هستند.

سیستم ستاره‌ای دوتایی:

سیاراتی که در مدار در سیستم ستاره‌ای دوتایی در حال چرخش هستند، بدلیل شباهت با سیستم دوتایی تتواین (Tatooine‌) فیلم جنگ ستارگان، «سیارات تتواین» نیز نامیده می شوند.
اخترشناسان ناسا با استفاده از تلسکوپ فضایی کپلر موفق به شناسایی دو سیستم دوتایی مجزا با سیاره هایی در نزدیکی منطقه قابل سکونت ستاره های میزبان شدند.
سیاره گازی غول پیکر Kepler-34b‌ جرمی 70 برابر زمین داشته و بدور دو ستاره خورشید مانند در حال چرخش است. این سیاره در فاصله چهار هزار و 900 سال نوری واقع شده است و طول چرخش بدور ستاره های میزبان 289 روز بطول می انجامد.
سیاره Kepler-35b‌ در فاصله پنج هزار و 400 سال نوری واقع شده و جرم آن معادل یک هشتم جرم سیاره مشتری است؛ طول مدت چرخش بدور جفت ستاره میزبان نیز 131 روز طول می کشد.
در نمونه دیگری از سیستم ستاره ای دوتایی، محققان برای نخستین بار موفق به کشف دو سیاره در مدار یک جفت ستاره دوتایی شدند.
ستاره های خورشید مانند Kepler-47‌ در فاصله پنچ هزار سال نوری با زمین واقع شده اند.
سیاره Kepler-47c یک گاز غول پیکر است که در طی 303 روز بدور ستارگان میزبان می چرخد؛ سیاره Kepler-47b نیز که کوچکترین سیاره شناخته شده در سیستم دوتایی محسوب می شود، در مدت کمتر از 50 روز بدور جفت ستاره میزبان می چرخد.

نزدیک ترین سیاره فراخورشیدی خارج از منظومه شمسی:

نزدیک ترین سیستم خورشیدی به زمین به نام Alpha Centauri‌ شامل سه ستاره با جرمی معادل 90 درصد جرم خورشید، میزبان یک سیاره مذاب است که در فاصله 4.2 سال نوری با زمین واقع شده است.
چرخش سیاره سنگی در مدار ستاره Alpha Centauri B تنها 3.2 بطول می انجامد و سطح داغ این سیاره امکان قابل سکونت بودن آنرا منتفی می کند.

سیاره ای با خصوصیات شبه ستاره ای:

سیاره گازی Kappa Andromedae b‌ با جرمی معادل 13 برابر جرم مشتری، از توانایی طبقه بندی در گروه کوتوله های قهوه ای برخوردار است.
اخترشناسان با استفاده از تلسکوپ سوبارو ژاپن در هاوایی موفق به تهیه تصاویر مستقیمی از این سیاره شدند؛ دمای سیاره Kappa And b‌ یک هزار و 400 درجه سانتیگراد است.

کوچک ترین سیستم خورشیدی:

اغلب سیارات عظیم تازه کشف شده، ابرزمین یا ابرمشتری هستند و یافتن اینگونه سیارات بسیار آسان است؛ اما اخترشناسان سه سیاره با کسری از اندازه زمین را شناسایی کرده اند که یکی از آنها در ابعاد سیاره مریخ، عنوان کوچکترین سیاره بیگانه را به خود اختنصاص داده است.
کوتوله های سرخ یکی از متداول ترین انواع ستارگان در کهکشان راه شیری محسوب می‌شوند و دانشمندان بر این باور بودند که آنها فاقد مناطق قابل سکونت هستند، اما تحقیقات سال جاری این نظریه را رد کرده است.
محققان چندین سیاره را در مدار ستاره KOI-961 شناسایی کرده‌اند که در کمتر از دو روز بدور ستاره میزبان می‌چرخند.
قطر این سیارات سنگی 0.78، 0.73 و 0.57 برابر قطر زمین هستند و دمای بین 177 تا 447 درجه سانتیگراد، امکان میزبانی حیات را منتفی می کند.

ابرزمین HD40307g با قابلیت میزبانی حیات خارج از منظومه شمسی:



نخستین نمونه سیستم ستاره‌یی با دو جفت خورشید:



چرخش سیاره گازی غول پیکر Kepler-34b بدور دو ستاره:



نزدیک ترین سیاره فراخورشیدی خارج از منظومه شمسی:



سیاره گازی Kappa Andromedae b‌ با خصوصیات شبه ستاره ای:



کوچک ترین سیستم خورشیدی- مدار ستاره KOI-961

[Saeed Jafari]

وقایع نجومی سال 2012 در یک نگاه در این صفحه ناسا



http://www.nasa.gov/externalflash/YIR12/

[Soroush Samadi]

کهکشان مارپیچی NGC 3627 در فاصله‌ی حدود 30 میلیون سال نوری از زمین قرار دارد. تصویر ترکیبی زیر از داده‌های تلسکوپ چاندرا در پرتو X (آبی)، تلسکوپ فضایی اسپیتزر در فروسرخ(قرمز) و تلسکوپ فضایی هابل و تلسکوپ بسیار بزرگ(VLT) به رنگ زرد تشکیل شده است. این داده‌ها نشان می‌دهد که در مرکز کهکشان، یک منبع قوی پرتو X وجود دارد که به احتمال زیاد حاصل از انرژی آزاد شده از فروریختن ماده در سیاهچاله‌ای ابرپرجرم است.



جستجویی در داده‌های پیشین تلسکوپ چاندرا نشان می‌دهد از 62 نمونه کهکشان نزدیک رصد شده، 37 نمونه مانندNGC 3627 دارای منبع قوی پرتو X در مرکز هستند. بیشتر این منابع مرکزی پرتو X احتمالا به وسیله یک سیاهچاله بسیار پرجرم به وجود می‌آیند. همچنین داده‌های تلسکوپ اسپیتزر نشان می‌دهد 7 مورد از 37 مورد، کاندیدای جدید سیاهچاله‌های ابرپرجرم هستند.

با تایید نتایج پیشین چاندرا، این مطالعه نشان می‌دهد که درصد کهکشان‌هایی که میزبان یک سیاهچاله ابرپرجرم مرکزی هستند، بسیار بیشتر از داده‌های به دست آمده از رصدها در نور مرئی است. این نشان می‌دهد که توانایی کشف این سیاهچاله‌ها در پرتو X بیشتر از نور مرئی است زیرا نور تابش شده در ناحیه‌ی مرئی به مقدار زیادی به وسیله‌ی ماده‌ی میان‌ستاره‌ای جذب شده و یا در نور زیاد مرکز کهکشان گم می‌شود.

تصویر بزرگ را از آدرس زیر دریافت کنید:
http://www.nasa.gov/images/content/7...le_lg_full.jpg

منبع: ناسا

[javadstar76]

نظریه افزایش سرعت ناگهانی تپ‌اخترها به چالش کشیده شد

» سرویس: علمي و فناوري - علمي

کد خبر: 91101005895
یکشنبه ۱۰ دی ۱۳۹۱ - ۱۰:۱۳



محققان دانشگاه ساوث‌همپتون یک نظریه 40 ساله در مورد سرعت‌گرفتن دوره‌ای و ناگهانی تپ‌اخترها را به چالش کشیده‌اند.
به گزارش سرویس علمی خبرگزاری دانشجویان ایران(ایسنا)،تپ‌اختر یک ستاره نوترونی مغناطیسه شده در حال چرخش بوده که از بقایای یک ابرنواختر شکل می‌گیرد. این جسم سماوی یک پرتو گردنده از تابش الکترومغناطیسی را ساطع می‌کند که با تلسکوپ‌های قوی در زمان عبور آن از کنار زمین قابل مشاهده است.
تپ‌اخترها با سرعت بسیار ثابت گردش می‌کنند اما گاهی اوقات سرعت آنها بیشتر می‌شود.
دانشمندان ساوث‌همپتون از یک مدل ریاضیاتی برای رد این نظریه استفاده کرده‌اند.
اگر یک تپ‌اختر را به عنوان یک کاسه سوپ در نظر بگیریم که در آن کاسه با یک سرعت و سوپ درون آن با سرعت بیشتر می‌چرخند، اصطکاک بین سطح کاسه و محتوای آن باعث افزایش سرعت کاسه می‌شود. هرچه میزان سوپ بیشتری درون آن باشد، گردش کاسه نیز سریعتر خواهد بود.
این قیاس می‌تواند مفهوم پشت نظریه پذیرفته شده دلیل افزایش ناگهانی سرعت تپ‌اخترها را توضیح دهد. با این حال پژوهش جدید نشان داده که این رویدادها بسیار بزرگتر از آن هستند که با این شیوه توصیف شوند. میزان ابرشار یا «سوپ» موجود در پوسته یک تپ‌اختر بسیار کوچکتر از آن است که این شکل از اصطکاک را برای این اثر تولید کند.
این محققان از یک مدل ریاضیاتی به همراه داده‌های تلسکوپهای رادیویی و نتایج اخیر یک نظریه فیزیک اتمی برای رد این نظریه استفاده کرده‌اند.
این پژوهش در مجله Physical Review Letters منتشر شده است.