جديد ‌ترين اخبار نجومی

[محمدرضا صادقیان]

سلام...

اين تاپيك جهت اعلام آخرين اخبار مهم نجومي ايجاد شده

لطفآ اخباری که در این تاپیک قرار می دهید ،یا ترجمه خودتان باشد یا اگر از منبع دیگری خبر را استفاده کرده اید ، حتمآ منبع خبر را ذکر کنید

ممنون از تلاش و همراهی همه دوستان

[HMN47]

مریخ نورد جدید ناسا


آزمایشگاه علمی مریخ یا همان Curiosity که به عنوان جدیدترین مریخ نورد ناسا در حال سخت و آماده سازی می باشد به عنوان یکی از بخش های اصلی برنامه های بلند مدت ناسا و اکتشافات ربوتیک سیاره مریخ به شمار می آید. بر طبق برنامه ریزی ها این ماموریت برای اواخر سال 2011 برنامه ریزی شده و مریخ نورد از کیپ کاناورال فلوریدا به سوی مریخ پرتاب می شود. همچنین بر اساس محاسبات در آگوست سال 2012 در یکی از جذاب ترین نقاط مریخ فرود خواهد آمد.
از جمله اهداف اصلی Curiosity که در واقع یک آزمایشگاه متحرک و بسیار مجهز است ارزیابی شرایط مریخ می باشد به گونه ای که تمامی تردیدها و ابهامات را در رابطه با شرایط حیات در این سیاره برطرف نماید. این مریخ نورد به ما خواهد گفت که آیا محیط مریخ قادر به پشتیبانی حیات میکروبی بوده و در صورت پاسخ مثبت آیا هنوز هم امکان حیات در این سیاره وجود دارد یا خیر. درواقع این ماموریت به ما کمک خواهد نمود تا به درک بهتری نسبت به شرایط حیات در سیاره مریخ دست یابیم.

1- این مریخ نورد در چه اندازه ای ساخته شده است؟
Curiosity در اندازه ای بسیار بزرگتر از مریخ نوردهای پیشین یعنی Spirit ، Opportunity و Pathfinder طراحی شده است. این مریخ نورد دارای طولی درحدود 2 برابر (در حدود 2.8 متر) و وزنی معادل 4 برابر مریخ نوردهای روح و فرصت می باشد که در سال 2004 در مریخ فرود آمدند. Pathfinder نیز از لحاظ اندازه در حدود یک اجاق مایکروویو بود و در سال 1997 در مریخ فرود آمد.

2- curiosity دقیقاً در چه نقطه ای از مریخ و چطور فرود خواهد آمد؟
در نوامبر سال 2008 ، پس از برسی ها، بهترین نقاط برای فرود مریخ نورد به 4 نقطه در سیاره سرخ محدود گردید . تمامی این نقاط دارای یک وجه مشترک و بسیار مهم بودند. نقاط باستانی که در گذشته مریخ احتمال وجود آب در این اماکن وجود داشته است. از بین این 4 مکان، ناسا نقطه ای که بر اساس شواهد جغرافیایی دارای مناسب ترین و بالاترین احتمال شرایط حیات است را برخواهد گزید. البته این مکان بایستی دارای شرایط مناسبی برای فرود مریخ نورد نیز باشد.

سیستم فرود مریخ نورد تا حد زیادی شبیه به هلیکوپترهایی است که به عنوان جرثقیل های هوایی برای حمل اشیای سنگین مورد استفاده قرار می گیرند. در نزدیکی سطح مریخ، پس از اینکه چتر نجات سرعت فرود فضاپیما را کاهش داد، یک سیستم موشکی در آخرین لحاظ فرود فعال خواهد شد و فرود نهایی مریخ نورد را ممکن خواهد ساخت. این سیستم بر خلاف سیستم های پیشین ( که بر مبنای کیسه های هوا در اطراف مریخ نوردها تعبیه شده بود) این امکان را فراهم نموده که یک مریخ نورد بسیار بزرگ و سنگین را به سلامت در سطح سیارهفرود آورد. سایر نوآوری های بکار رفته در سیستم فرودفضاپیما نیز امکان فرود در محدوده ای کوچکتر و با دقت بسیار بالاتر نسبت به ماموریت های پیشین را مهیا ساخته است.

3- این مریخ نورد دارای چه تجهیزات و قابلیت هایی است؟
Curiosity از 10 ابزار علمی پیشرفته برای تست سنگ ها و صخره ها ، خاک و اتمسفر مریخ استفاده خواهد نمود. یک سیستم لیزری از فاصله دور، بخش هایی از سنگ را تبخیر نموده و ابزار دیگری به دنبال ترکیبات آلی، جسم مورد نظر را جستجو می نماید. سایر ابزارها از جمله دوربین های سوار بر دکل مریخ نورد، برای مطالعه جسم مورد نظر از فاصله دور، ابزارهای مبتنی بر بازوهای مریخ نورد برای مطالعه مواردی که لمس می شود و ابزارهای تحلیلی درونی مریخ نورد، ترکیبات سنگ ها و نمونه های خاک به دست آورده از مته و بیل مخصوص دستگاه را آنالیز می نمایند.

4- چرخ های بزرگ این مریخ نورد دارای چه ویژگی هایی می باشند؟
هر یک از 6 چرخ Curiosity دارای یک موتور محرک مستقل می باشد. همچنین دو چرخ جلویی و دو چرخ عقب دارای موتورهای کنترلی مستقل از یکدیگر نیز می باشند. این موتورهای کنترلی مریخ نورد را قادر به چرخش 360 درجه در یک مکان ثابت در سطح مریخ می نمایند. قطر چرخ های Curiosity در حدود 2 برابر قطر چرخ هایی است که برای مریخ نوردهای روح و فرصت استفاده شده بود. این ویژگی Curiosity را قادر خواهد ساخت تا از موانعی با ارتفاع بیشتر از 75 سانتی متر به راحتی عبور نماید.

5- درباره سیستم تامین انرژی مریخ نورد توضیح دهید ؟
یک باطری اتمی در Curiosity تعبیه شده است که آنرا قادر می سازد تا بیش از یکسال کار کند و پس از آن مریخ نورد تنها بوسیله سیستم های انرژی خورشیدی به کار خود ادامه خواهد داد.

منبع : سایت نجوم ایران
ترجمه پگاه شاملو از سایت رسمی ناسا

[behnum]

انجمن نجوم دانش آموزی دبیرستان طالقانی در مورخ30/11/1389 از مرکز اخترشناسی این استان بازدید به عمل آورد.این بازدید که با هدف آشنایی اعضای انجمن از نزدیک با وسایل و ابزار نجومی و هم چنین کسب اطلاعاتی دقیق تر و جامع تر درباره ی منظومه خورشیدی از زبان اساتید مجرب مرکز بود،در حدود دو ساعت به طول انجامید.
تقریبا ساعت 8 صبح بود که از مدرسه به همراه گروه و معاون پرورشی آموزشگاه رهسپار رصدخانه شدیم...
مسیر رصدخانه تا مدرسه را در حدود10 دقیقه پیموده و ساعت 8:10 دقیقه بود که وارد مرکز شدیم.با ورود گروه به مرکز ضمن خوشامد گویی از طرف مسئولین به سالن همایش مرکز راهنمایی شدیم.
در سالن و در بخش آغازین،جناب آقای حاتمی برنامه را با سخنرانی خود پیرامون حرکت وضعی و انتقالی زمین و چگونگی پیدایش فصول شروع نمودند.در پایان توضیحات ایشان و شکافی که در بین سخنرانی برای رفتن به بخش بعدی صورت گرفت،اعضای انجمن سوالات خود را با مضمون جهان های موازی،کرم چاله ها و سیاه چاله ها مطرح نمودند و برای شنیدن پاسخ سوالات خود به جواب های آقای حاتمی به دقت گوش سپردند و به تبادل نظرات خود پرداختند.
پس از پایان بخش پرسش و پاسخ، یک فیلم با مضمون منظومه ی خورشیدی و سیارات موجود در آن پخش گردید که مورد استقبال اعضای انجمن واقع شد. در مسیر رفتن از سالن همایش به آسمان نمای مرکز باز هم سوالاتی مطرح شد که البته اینبار به دلیل دسترسی نداشتن به جناب حاتمی سوالات از بنده پرسیده شد که من هم در حد توان به سوالات دوستان پاسخ دادم.
بعد از پیوستن مجدد اعضا به یکدیگر در آسمان نما، جناب آقای قیاسوند به معرفی و توضیح برخی صور فلکی مهم آسمان پرداختند و هم چنین اشاره ای کوتاه و گذرا به مسیر حرکت ظاهری خورشید در دوازده برج داشتند.پس از پایان توضیحات ایشان بار دیگر بازار داغ سوالات برپا شد و این بار نیز بچه ها جواب سوالات خود را به وضوح یافتند.
در بخش بعدی و در واقع آخرین بخش اعضا به طبقه ی دوم مرکز رفته و از تجهیزات مرکز دیدن کردند و به طور خلاصه نیز با طرز کار یک تلسکوپ آشنا شدند.در آخر نیز از اعضای انجمن برای شرکت در دومین کارگاه نیمه حرفه ای مرکز دعوت به عمل آمد که برخی از اعضا برای شرکت در این کارگاه اعلام آمادگی نمودند.
در پایان شایسته است از زحمات مسئولین محترم مرکز و آموزشگاه که این بازدید را به یکی از بهترین خاطره ها برای انجمن تبدیل کردند کمال قدردانی و سپاس را داشته باشم.
تنظیم گزارش "مهسا درویشی"

[HMN47]

آیا تاکنون راجع به نقل مکان و سفر به محیطی بسیار بزرگتر و متفاوت از مکان فعلی که در آن زندگی می کنید فکر کرده اید؟! زمین سیاره ای زیبا و شگفت انگیز است اما رشد چشمگیر جمعیت و تغییرات عظیم ناشی از فعالیت ها و تخریب انسان ها می تواند شرایط حیات را در این سیاره بسیار مشکل نماید. پس چطور است به مشتری برویم!!!؟
سیاره مشتری دارای جرمی حدود 318 برابر زمین بوده به طوری که قادر است 1300 زمین را در خود جای دهد. اما دانش ما در رابطه با این سیاره تا چه حدی است؟ آیا با توجه میدان های مغناطیسی و تشعشعات قدرتمند این سیاره امکان حیات در آن وجود دارد؟ به زودی به شکل دقیق تری خواهیم فهمید چرا که جونو (juno) در حال آماده سازی برای سفر به این سیاره و ارسال اطلاعات دقیقی پیرامون مشتری برای ما خواهد بود.


سفینه فضایی ناسا بنام Juno در محیط مجازی مشابه ژوپیتر (مشتری) با میزان اشعه ای بسیار بالاتر از هر محیطی که تا کنون ناسا به آنجا سفینه فرستاده ( به استثناء خورشید ) آزمایش خواهد شد.

در یک اتاق بسیار ویژه و استریل در Denver که Juno در آنجا مونتاژ می شود٬ متخصصین اخیراً یک سپر محافظتی منحصر به فرد را اطراف تجهیزات الکترونیکی حساس آن اضافه کرده اند. امروزه تصاویر جدیدی از مونتاژ آن منتشر شده است.
Scott Bolton مخترع اصلی Juno درمرکز تحقیقات جنوب غربی San Antonio چنین اظهار کرد: Juno اساساً یک تانک کاملاً مجهز جهت سفربه ژوپیتر می باشد و در ادامه افزود: مغز Juno بدون سپر محافظتی اش و یا جهش تشعشعی اش در اولین دقایق هنگام نزدیک شدن به ژوپیتر ذوب خواهد شد.

یک میدان مغناطیسی قدرتمند که مشابه ضعیف تر آن در اطراف زمین وجود دارد ژوپیتر را از ذرات باردار خورشیدی محافطت می کند.الکترونها٬ پروتونها و یونهای اطراف ژوپیتر بر اثر چرخش فوق العاده سریع سیاره انرژی می گیرند و با سرعتی تقریباً برابر با نور حرکت می کنند.

تسمه های تشعشعی ژوپیتر شکلی شبیه دوناتهای بسیار بزرگ اطراف منطقهً استوایی سیاره دارند و به امتداد تقریباً 650٬000 کیلومتر (400٬000 مایل) ماورای قمر Europa خارج از راس توده ژوپیتر کشیده شده اند. Bill Mc Alpine مدیر کنترل تشعشعاتی Juno در آزمایشگاه Jet Propulsion ناسا در Pasadena, Calif گفت: Juno بمدت 15ماه به دور ژوپیتر می گردد و سفینه باید با تعادل بیش از 100 میلیون اشعه ایکس دندانی مقاومت کند. به همان روشی که موجود زنده نیاز به محافطت ارگانهایش در طول مدت آزمایش اشعه ایکس دارد ٬ ما باید مغز و قلب Juno را نیز حفط کنیم.

حال تدبیر چیست؟
به Juno نوعی از کف سربی شش ضلعی در مسیر استروییدها داده شد. با هدایت از JPL و جستجوگر اصلی ٬ مهندسین در سیستم های فضایی Lockheed Martin یک جهش تشعشعاتی ویژه ای از جنس تیتانیوم برای توپ الکترونیکی متمرکز طراحی کرده و ساخته اند. درحالیکه مواد دیگری وجود دارند که بلاکر های تشعشعاتی خوبی میتوان با آنها ساخت٬ مهندسین تیتانیوم را انتخاب می کنند چراکه سرب برای مقاومت در برابر ارتعاشات پرتاب بسیار نرم بوده (و مناسب نمی باشد) و برخی مواد دیگری نیز کار کردن با آنها بسیار سخت می باشد.

هر دیواره تیتانیومی تقریباً یک متر مربع مساحت ٬ حدود 1 سانتی متر ضخامت ( یک سوم اینچ ) و 18 کیلوگرم حجم دارد. این جعبه تیتانیوم اندازه ای به میزان بدنه SUV دارد که جعبه نگهداری داده ها و فرمان Juno ( مغز سفینه فضایی) ٬ واحد توزیع داده ها و قدرت (قلب آن) و حدود 20 مونتاژ الکترونیکی را دربرگرفته است. وزن کل جهش حدود 200 کیلوگرم می باشد.
این جهش به منظور پیش گیری کامل هر الکترون Jovian ٬یون و یا پروتون از ضربه زدن به سیستم طراحی نشده است اما بطور برجسته تشعشع موثر کهنی را که روی الکترونیکها در طول مدت ماموریت دارد کاهش می دهد.
بولتن گفت: جهش تشعشع متمرکز در نوع خود اولین است و ما اساساً آنرا از ground up طراحی کرده ایم.
زمانیکه سفینه فضایی Galileo ناسا از سال 1995 تا 2003 به ژوپیتر سفر کرد٬ الکترونیک های آن با ترکیبات مخصوصی که برای مقاومت در برابر تشعشعات طراحی شده بودند حفاظت گردیدند. همچنین Galileo درجاییکه Juno فعالیت می کند نیازی به طی کردن سخت ترین مناطق تشعشع ندارد.

معمولا مشتری چهارمین شی درخشان آسمان می‌باشد اگرچه گهگاه بهرام درخشان‌تر به‌نظر می‌آید. جرم مشتری ۲٫۵ بار از مجموع جرم سیارات سامانه خورشیدی بیش‌تر است. جرم مشتری ۳۱۸ بار بیش‌تر از جرم زمین است. قطر آن ۱۱ برابر قطر زمین است. مشتری می‌تواند ۱۳۰۰ زمین را درخود جای دهد. میانگین فاصله آن از خورشید در حدود ۷۷۸ میلیون و ۵۰۰ هزار کیلومتر می‌باشد یعنی بیشتر از ۵ برابر فاصله زمین از خورشید. ستاره‌شناسان با تلسکوپ‌های مستقر در زمین و ماهواره‌هائی که در مدار زمین می‌گردند به مطالعه مشتری می‌پردازند. ایالات متحده تا کنون ۶ فضاپیمای بدون سرنشین را به مشتری فرستاده است. در ژوئیه ۱۹۹۴، هنگامی که ۲۱ تکه از دنباله دار شومیکر-لوی ۹ با اتمسفر مشتری برخورد نمود ستاره‌شناسان شاهد رویدادی بسیار تماشائی بودند. این برخورد باعث انفجارهای مهیبی شد که بعضی از آن‌ها قطری بزرگتر از قطر زمین داشت. مشتری گوی غول پیکری از مخلوط گاز و مایع است و احتمالا مقداری سطح جامد دارد. سطح سیاره از ابرهای ضخیم زرد، قرمز، قهوه‌ای و سفید رنگ پوشیده شده است. مناطق روشن رنگی «ناحیه» و قسمتهای تاریک تر «کمربند» نامیده می‌شوند. کمربندها و ناحیه‌ها به موازات استوای سیاره قرار دارند.

اما Juno تنها به جهش تشعشعی اتکاء نمی کند. دانشمندان مسیری را طراحی کرده اند که Juno را به اطراف قطبهای ژوپیتر می رساند که کمترین زمان ممکن را صرف سوزاندن تسمه های تشعشعاتی اطراف خط استوایی ژوپیتر میکند. همچنین مهندسین از سیستم ها و مدارات الکترونیکی استفاده می نمایند که تاکنون در محیط های تشعشعی شدید تر و خشن تر از زمین مانند Martin آزمایش شده اند اما با این حال میزان تشعشعات در ژوپیتر بسیار فراتر از آن است. بخش هایی از مدارات از تانتالیوم یا تنگستن٬ دیگر فلز مقاوم در برابر تشعشع ساخته شده اند.برخی از مونتاژها نیز از روش های ترکیبی خاص خودشان محافظت می شوند.

بسته بندی مونتاژها در کنار یکدیگر بنوعی به آنها اجازه محافظت از مجاورت خود را نیز می دهد. بعلاوه مهندسین مس و نوارهای استیل ضدزنگ را مانند زره زنجیره ای در اطراف سیمهای متصل شده به بوردهای الکترونیکی و سایر قسمتهای سفینه می پیچند.

به گفته مک آلپین، JPL قطعات جهش را در محیط تشعشعی مشابه با ژوپیتر امتحان می کند تا مطمئن شود این طرح قادر به دربرگرفتن فشار پرواز فضایی و محیط ژوپیتر می باشد یا خیر.
آنها قطعات سفینه را در وان آزمایش مخصوص با آستر سربی با اشعه گاما از قرصهای کبالت رادیواکتیو شکل می اندازند و نتایج را برای هیئت اعزامی Juno تجزیه و تحلیل می کنند.
این جهش در 19 ماه می در اتاق استریل high_bay Lockheed Martin با مقیاس نیروی محرکه Juno بالا برده شد.
البته آزمایشات بیشتری نیز پس از مونتاژ تمام قطعات و تکمیل فضاپیما صورت خواهد گرفت. فرایند آزمایش و مونتاژ نصب پانل های خورشیدی نیز گمان میرود که تا بهار سال آینده طول بکشد. این نخستین فضاپیمای ارسالی به ژوپیتر می باشد که تماماً بر اساس پانل های انرژی خورشیدی پیاده سازی و ساخته شده است. چنین انتطار می رود که Juno در آگوست سال 2011 به راه انداخته شود.
Tim Gasparrini٬ مدیر برنامه Lockheed Martin گفت: مونتاژ Juno بخوبی پیش می رود. ما شماره پرواز و ترکیبات مربوط به دستگاههای خودکار سفینه در واحد آزمایش را داریم که روی جهش تشعشعاتی برای آزمایش سیستم نصب شده اند و همچنین نخستین ابزار یعنی رادیومتر مایکروویو را نیز نصب کرده ایم.

Scott Bolton ٬از موسسه تحقیق جنوب غربی در تگزاس گفت: JPL ماموریت Juno را برای جستجوگر اصلی اداره می کند. سیستم های فضایی Lockheed Martin در Denver٬ Colo٬ این سفینه را می سازد و آژانس فضایی ایتالیا در ساخت یک ابزار طیف سنج مادون قرمز و بخشی از آزمایشات علمی رادیوئی همکاری می کنند.


منبع: http://www.noojum.com

[nima]

كيهان پيماي «ديسكاوري» در پايگاه فضايي كيپ كاناورال بر روي سكوي پرتاب آماده است تا اگر اتفاق غير منتظره اي نيفتد، روز پنج شنبه براي آخرين بار راهي مدار زمين شود.

به گزارش سرويس فناوري ايسنا، بنابر اعلام سازمان فضايي آمريكا - ناسا - اين ناو بايد روز 24 فوريه - پنجم اسفندماه - با شش سرنشين به نام هاي استيون ليندسي، اريك بوئه، الوين درو، مايكل بارت، استيفن بوون و نيكوله استات به فضا پرتاب شود.

هدف از اين ماموريت، رساندن محفظه‌اي چند منظوره‌يي به ناو لئوناردو به ايستگاه فضايي بين‌المللي است.


از اين محفظه براي رساندن بار به ايستگاه، استفاده مي شود.


چنين محفظه‌اي تاكنون در پرواز هاي مختلفي به كار رفته اما اين بار، لئوناردو به زمين باز نخواهد گشت و در وضعيت اتصال باقي مي‌ماند تا در آينده به عنوان انبار مواد و تجهيزات از آنها بهره برداري شود.


ديسكاوري همچنين قرار است يك روبوت به نام « روبونات-2» كه با همكاري جنرال موتورز و ناسا ساخته شده است را به ايستگاه فضايي بين المللي برساند.


اين ماشين انسان نما كه نامش را از دو واژه روبوت (Robot) و فضانورد (astronaut) گرفته است به فضانوردان در انجام كار هاي سنگين و پيچيده كمك خواهد كرد. اين براي اولين بار است كه در فضا ربات انسان نما به كار خواهد گرفت.

اگر چه هم اکنون مهندسان تنها مي خواهند بررسي كنند كه چگونه روبات ها در فضا رفتار مي کنند اما اميد است که از طريق ارتقاء و پيشرفت آنها، روزي در فعاليت هاي خارج از ايستگاه و ضمن راهپيمايي هاي فضايي براي تعمير و يا توسعه تجهيزات ايستگاه و يا انجام کار علمي از آنها بهره ببرند.


كيهان پيماي ديسكاوري نخستين پرواز مداري خود را در اوت 1984 آغاز كرد و تاكنون سي و هشت ماموريت فضايي موفق را در كارنامه خود به ثبت رسانده است.


اين ناو كه تاكنون 246 نفر را به فضا برده و سالم برگردانده، جمعا 352 روز در مدار زمين چرخيده و مسافتي بالغ بر 230,003,477 كيلومتر را پيموده است.


ديسكاوري طي ماموريت هاي خود تاكنون سه ماهواره يا كاوشگر را به مدار برده كه مهمترين آنها تلكسكوپ فضايي هابل بود.


از جمله ديگر نكات ماندني ماموريت هاي اين ناو مي توان به سفر سناتور جيک گارن، عضو کنگره آمريكا به عنوان نخستين سياستمدار به فضا، سفر سرگئي كريكالف، نخستين كيهان نورد روس كه با يك ناو آمريكايي به فضا رفت، پرواز دوم جان گلن، نخستين فضانورد آمريكايي، انجام يكصدمين ماموريت فضايي شاتل و بالاخره انجام طولاني ترين ماموريت اين مدارگرد به مدت 15 شبانه روز اشاره كرد.


آشنايي با مسافران آخرين پرواز «ديسكاوري»

استيون ليندسي متولد 24 اوت 1960 در شهر آركاديا در ايالت كاليفرنياست. وي كه در 1994 به كيهان‌نوردان ناسا پيوستتاكنون در چهار ماموريت فضايي، 50 شبانه روز از عمرش را در مدار زمين به سر برده است. در اين پرواز وي سمت فرماندهي گروه را بر عهده دارد.


اريك بوئه، خلبان ديسكاوري در اول اكتبر 1964 در ميامي از ايالت فلوريدا متولد و در سال 2000 به عنوان فضانورد انتخاب شد. وي در سال 2008 سفري به ايسگاه فضايي بين‌المللي داشت كه حدود 16 روز طول كشيد.


الوين درو، عضو سياه پوست گروه، متولد 5 نوامبر 1962 در شهر واشنگتن است. او نيز در سال 2000 به ناسا پيوست و در سال 2007 به فضا سفري داشت كه 12 روز و 18 دقيقه طول كشيد.


مايكل بارت، 52 ساله متولد شهر وانكور از ايالت واشنگتن است. او كه در بين فضانوردان آمريكايي به تناسب سنش با پنج فرزند ركورد دار است، در سال 200 براي سفر با شاتل انتخاب شد ولي نخستين ماموريت فضايي خود را با ناو سايوز و به مدت 199 روز در ايستگاه فضايي به انجام رساند.


وي يكي از سه خدمه ناو سايوز تي.ام.آ-14 بود كه در سال 2009 به فضا پرتاب شد.

استيفن بوون، متولد 13 فوريه 1964 در شهر كوهاست از ايالت ماساچوست است كه در سال 2000 به جمع كيهان نوردان ناسا پيوست. وي تاكنون در دو ماموريت فضايي، بيش از 27 شبانه روز از عمرش را در مدار زمين بسر برده است.


نيكوله استات تنها زن فضانورد اين گروه نيز كه در سال 200 براي سفر هاي فضايي انتخاب شده است. وي كه 49 سال دارد قبلا پروازي 90 روزه به فضا داشته است.


منبع:ایسنا
عکس ها برگرفته از سایت ناسا است.

[na3r]

astronomy.ir :

فروردین 90 آغاز ماه جهانی نجوم

محمد امیرخانی دهکردی

امسال نیز همچون سال گذشته منجمان بدون مرز (AWB) دست به کار شدند و آپریل 2011 را که شروع آن برابر با 12 فروردین 1390 است را بعنوان ماه جهانی نجوم((GAM2011 نامگذاری کردند. از آنجا که کمی بیش از یک ماه فرصت باقی است بر آن شدیم تا اطلاع رسانی ای هر چند کوچک در باب پروژه های ارائه شده در این ماه ارائه کنیم تا به یاری خدا جشنی با شکوه تر در کشورمان داشته باشیم و شیرینیش را با تقارن سال نو دو چندان کنیم. آنچنانکه ملاحظه خواهید کرد به سبب زیاد بودن پروژه ها تنها به معرفی ساده ای از پروژه ها اکتفا کردیم تا طولانی شدن مطالب مایه آزار شما سروران نباشد.

ادامه مطلب را از لینک اصلی بخوانید.

[Setare KOchOlO]

بالاخره ديسكاوري به فضا رفـــــــــــــــــــت ...

زمان پرتاب : در ساعت 16:50 به وقت محلی ، در فلوریدا

مدت ماموریت : 11 روز

محموله : یک اتاقک تازه ذخیره مواد و یک روبات پیشرفته شبیه انسان

مقصد : ایستگاه بین‌المللی فضایی (آی اس اس)

*** *** *** *** *** *** ***

دیسکاوری اولین بار در سال 1984 پرتاب شد، و این سی و نهمین پرتاب آن است. دیسکاوری به عنوان "عضو ممتاز ناوگان شاتل ها" شناخته می‌شود و هر دو بار پس از انهدام شاتل "چلنجر" و "کلمبیا" ماموریت‌های بازگشت به فضا به دیسکاوری سپرده شد.

پس از این فقط دو پرواز، توسط اينديور و آتلانتیس، باقی مانده است. ناسا سعی دارد این ماموریت‌ها را در ماه‌های آینده انجام دهد.وپس از آن بازنشستگي شاتل ها و ديدار در موزه ها.

وبعد از شاتل ها سفر فضانوردان احتمالا تا اواسط دهه جاری با راکت سویوز متعلق به روسیه، راهی ایستگاه فضایی شوند.

هدف این است که ناسا تلاش خود را صرف توسعه و ساخت یک راکت بزرگ - به نام سیستم پرتاب فضایی - کند که فضانوردان را به ورای ایستگاه فضایی به مقاصدی مثل سیارک ها خواهد برد.

[narcissus flower]

محققان در پروژه برخورد دهنده بزرگ هادرون در سرن با جدیت اعلام کردند تا دو سال دیگر می توانند نظریه ذرات بوزون هیگز را به اثبات برسانند.

به گزارش خبرگزاری مهر، مقامات برخورد دهنده بزرگ هادرون به تازگی اعلام کردند که این دستگاه پنج میلیارد یورویی در انتهای سال جاری خاموش نشده و تا سال 2012 به فعالیت خود ادامه خواهد داد.

این تصمیم به آن معنی است که دانشمندان یک سال دیگر برای انجام آزمایشهای فیزیکی فرصت دارند در حالیکه هادرون با نیمی از انرژی اش در حال فعالیت است، پس از این دو سال و پیش از اینکه هادرون برای فعالیت در نهایت سطح انرژی خود دوباره روشن شود، برای 15 ماه خاموش خواهد شد.

انرژی پرتوهای هادرون برای سال 2011 در حدود 3.5 تریلیون الکترون ولت تعیین شده است در حالی که ساختار این برخورد دهنده به شکلی طراحی شده تا بتواند انرژی این پرتوها را تا هفت تریلیون الکترون ولت افزایش دهد. با این همه دانشمندان مصرانه باور دارند امکان کشف و دسترسی به برخی از اهداف این برخورد دهنده بزرگ، از قبیل کشف ذرات بوزون هیگز و یا اثبات نظریه اَبَرتقارنی در این سطح پایین از انرژی وجود دارد.

محققان روز گذشته 21 فوریه 2011 اعلام کردند امید دارند اطلاعاتی که تا انتهای سال جاری جمع آوری خواهند کرد به اندازه ای باشد تا بتوان با استفاده از آنها نظریه بوزون هیگز را اثبات کرده و یا رد کرد. آنها همچنین امیدوارند بتوانند اطلاعاتی را در رابطه با طبیعت ماده تاریک و یا حضور ابعاد اضافی به دست آورند.

"فلیسیتا پائوس" رئیس روابط بین الملل مرکز مطالعات اتمی سرن می گوید: "امیدواریم تا پایان سال جاری درباره بوزون هیگز حرفی برای زدن داشته باشیم. برخی از دانشمندان معتقدند موفق نشدن در یافتن بوزون هیگز از یافتن آن بسیار گیج کننده تر و دشوار تر است."

"نیکلاس هدلی" از دانشگاه مریلند و از اعضای تیم ردیاب "موان سولنوید" برخورد دهنده می گوید ندیدن بوزون هیگز می تواند بسیار هیجان انگیز باشد زیرا پدیده ای بسیار نوین و بدیع به جهان فیزیک معرفی می شود.

برخورد دهنده بزرگ هادرون در حال حاضر در کمترین سطح انرژی خود در فعالیت است اما در این شرایط نیز میزان انرژی آن سه برابر بیشتر از رکوردی است که تا به حال به ثبت رسیده است. این برخورد دهنده بزرگ از دو جهت متضاد پرتوهایی از پروتون را با سرعتی نزدیک به سرعت نور می تاباند که نتیجه آن برخورد پرتوها در انرژی بسیار عظیم خواهد بود.

بر اساس گزارش ایندیپندنت، هدف نهایی شکل دادن به چنین برخوردی در سطح انرژی 14 تریلیون الکترون ولت است تا بتوان با کمک آن شرایطی که پس از انفجار بزرگ بر جهان حاکم بوده است را بازسازی کرد.


"خبرگزاری مهر"

[gandom]

براي اولين بار در تاريخ كيهان‌شناسي، ستاره‌شناسان با استفاده از تلسكوپ كپلر ناسا توانسته‌اند دو سياره را كه در يك مدار مشترك قرار دارند كشف كنند.
به گزارش سرويس علمي خبرگزاري دانشجويان ايران (ايسنا)، فرضيه‌اي وجود دارد كه ماه زمين زماني به وجود آمده كه يك سياره ديگر كه در مدار زمين قرار داشته با زمين برخورد كرده است، اما تاكنون شاهد زنده‌اي از سياراتي با مدار مشترك وجود نداشت.
امكان دارد كه چنين پديده‌اي هنگامي اتفاق بيفتد كه ماده اطراف يك ستاره تازه متولد شده به صورت سياره دربيايد.
در مدار يك سياره به دور يك ستاره دو منطقه وجود دارد كه يك جرم سماوي ديگر نيز امكان چرخش پيدا مي‌كند.
اين نقاط كه به نقاط لاگرانژ موسوم هستند در 120 درجه جلو يا پشت جرم سماوي كوچك‌تر قرار دارند. اين سيارات مشترك‌المدار در منظومه چهار سياره‌اي koi-730 هميشه با فاصله 120 درجه از هم‌ديگر قرار دارند.
ماه احتمالا 50 ميليون سال پس از تولد منظومه شمسي از تكه‌هاي برخورد بين زمين و يك جرم با اندازه مريخ موسوم به تئا به وجود آمده است. در صورت واقعي بودن اين فرضيه احتمالا سرعت برخورد تئا با زمين بسيار آرام بوده است.
دانشمندان دانشگاه پرينستون آمريكا معتقد هستند كه اين اتفاق تنها در صورتي امكان وقوع داشته كه تئا از نقطه لاگرانژ نشات گرفته باشد. اكتشاف سيارات koi-730 نشان‌دهنده امكان وقوع اين فرضيه است.
شايد در آينده اين سيارات مشترك‌المدار با هم برخورد كرده و يك ماه ديگر به وجود آورند. اما بر اساس محاسبات انجام شده اين رويداد حداقل تا 2.22 ميليون سال ديگر اتفاق نخواهد افتاد

منبع:خبرگزاری ایسنا

[geologist]

استاد ايراني فيزيک و نجوم رصدي دانشگاه «ريورسايد» کاليفرنيا با بيان اينكه از مهبانگ (انفجار بزرگ) و ابتداي پيدايش جهان، حدود 13 ميليارد سال گذشته است، گفت: طبق محاسبات، جهان 35 ميليارد سال پس از پيدايش يعني تا حدود 21 ميليارد سال ديگر نابود خواهد شد.

دكتر بهرام مبشر، كيهان‌شناس بزرگ ايراني دانشگاه «ريورسايد» كاليفرنيا و كاشف دورترين خوشه كهكشاني جهان كه در دومين همايش عظمت كائنات در دانشگاه صنعتي اميركبير سخن مي‌گفت، اظهار كرد: هدف من اين است كه براي شما دانشجويان، سوال ايجاد كنم تا متوجه شويد كه اين مسائل قابل تفكر است.

وي با بيان اين كه آينده رشته كيهان شناسي، پاسخ‌هاي داده شده به سوالات اين حوزه را تضمين مي كند، افزود: تمام افراد متفكر علاقه‌مند به فهم اين مساله هستند كه جهان از كجا آمده و به كجا مي رود.

افلاطون به عنوان اولين كسي كه اين علم را شروع كرد، معتقد بود، زمين محور همه كهكشان‌هاست و ديگر سيارات به دور او مي‌گردن؛د اما امروزه كيهان‌شناسي صورت علمي پيدا كرده است.

مبشر ادامه داد: پس از گذشت يك‌هزار و 700 سال از مطرح شدن اين انديشه، كوپرنيك، زمين را از محوريت برداشت و خورشيد را جايگزين آن كرد و با وجود اين كه تصور كوپرنيك از اساس اشتباه بود با شجاعت خود توانست با عقيده يك‌هزار و 700 ساله مردم بجنگد و آن را تغيير دهد.

استاد فيزيک و نجوم رصدي دانشگاه ريورسايد کاليفرنيا با بيان اين كه اين موضوع به جايي رسيد كه گاليله به عنوان اولين فرد، تلسكوپ‌ را اختراع كرد، تصريح كرد: گاليله به وسيله تلسكوپ‌ توانست ژوپيتر را مشاهده كرده و از حركت آن متوجه گردش زمين به دور خورشيد شود؛ اما كيهان شناسي به عنوان يك علم از اوايل قرن بيستم و در حدود سال 1920 آغاز شد كه نهايتا به اين نتيجه رسيديم كه جهان 13 ميليارد سال پيش در اثر يك انفجار بزرگ به نام «مهبانگ» (BIG BANG) به وجود آمد كه پس از آن تاكنون جهان در حال انبساط است؛ به اين معنا كه همه كهكشان‌ها و هر چيزي كه در جهان وجود دارد، در حال دور شدن از يكديگر هستند.

وي با طرح اين سوال كه چگونه لحظه «مهبانگ» (BIG BANG) به وجود آمد، عنوان كرد: اطلاعات موجود از جهان و چگونگي شكل گيري آن از 10 به توان 43 ثانيه پس از شكل گيري جهان در دسترس است كه با فيزيكي كه مي‌شناسيم قادر به توضيح دادن آن نيستيم؛ اما نيروهايي كه در طبيعت در ابتداي مهبانگ وجود داشت يكي بودند كه در اين زمان به چهار نيروي جاذبه، الكترومغناطيس يا همان نور، نيروي قوي كه هسته اتم را نگه مي‌دارد و نيروي ضعيف تقسيم شدند.

وي تصريح كرد: نيروي جاذبه در 10 به توان منهاي 38 ثانيه پس از پيدايش جهان از نيروهاي ديگر جدا شد كه در اين زمان درجه حرارت جهان بسيار بالا و در حدود چندين ميليارد درجه (10 به توان 29 درجه) كلوين بود كه از آن هنگام هر چه جهان انبساط پيدا مي‌كرد درجه حرارت كاهش پيدا مي‌كرد و نهايتا در 10 به توان منهاي 10 ثانيه پس از پيدايش جهان تمام نيروهايي كه در طبيعت وجود داشتند به صورت نيروهاي مستقل از يكديگر جدا شدند.

مبشر در ادامه با اشاره به سير انبساطي جهان پس از مهبانگ تاكنون اظهار كرد: يكهزارم ثانيه پس از پيدايش جهان، موادي كه هسته اتم (پروتون و نوترون) را تشكيل مي‌دهند، فرم پيدا كردند به گونه‌اي كه كوارك‌ها اولين موادي بودند كه در اين زمان ايجاد و با جمع شدن دور هم پروتون را تشكيل دادند، اما بلافاصله پس از اين زمان، پروتون‌ها بر اثر تابش نور متلاشي ‌شدند و اين روند تا آنجا ادامه پيدا كرد و شدت نور به حدي كاهش يافت كه قادر به متلاشي كردن پروتون‌ها نبود و پروتون‌ها به وجود آمدند.

وي با بيان اين كه دماي جهان در زمان تشكيل پروتون‌ها 10 به توان 12 درجه كلوين بود، خاطرنشان كرد: پس از تشكيل هسته اتم كه حاوي پروتون‌ها و نوترون‌ها است، ماده به وجود آمد و تقريبا سه دقيقه پس از پيدايش جهان، هسته ساده‌ترين اتم كه هيدروژن است، به وجود آمد. در واقع مي‌توان گفت هيدروژني كه در اتمسفر و يا آب وجود دارد بازمانده‌اي از سه دقيقه‌ پس از پيدايش جهان است.

دكتر مبشر اظهار كرد: در واقع بين سه دقيقه تا 300 هزار سال پس از پيدايش جهان، هسته اتم‌ها از ساده‌ترين آنها تا سنگين‌ترين اتم شكل گرفته و حدود 380 هزار سال پس از پيدايش جهان الكترون‌ها دور هسته‌هاي اتم جمع شده و نهايتا باعث به وجود آمدن اتم‌ها كه تشكيل دهنده كهكشان‌ها، سيارات و انسان‌ها هستند، شدند.

استاد دانشگاه «ريورسايد» با اشاره به اين كه دماي جهان 300 هزار سال پس از مهبانگ، سه هزار درجه كلوين بوده است، ادامه داد: از آن زمان تاكنون كهكشان‌ها و ستاره‌ها به وجود آمدند.

وي گفت: در ابتداي جهان، هيچ چيز جز نور وجود نداشت، به صورتي كه اگر شما با يك موشك از منظومه شمسي خارج شده و وارد كهكشان‌ راه شيري شويد و از آنجا به جهان بيرون از اين كهكشان‌ برويد و دماي جهان را اندازه‌ بگيريد به عددي حدود منهاي 270 درجه سانتيگراد كه نزديك به صفر مطلق است، مي‌رسيد كه اين دما از لحظه پيدايش جهان و تابش زمينه‌يي كه مبناي كيهاني دارد، باقي مانده؛ چرا كه اگر در تمام جهات آن را اندازه‌گيري كنيد، يكسان است.

مبشر با تاكيد بر اين كه 300هزار سال تا يك ميليارد سال پس از پيدايش جهان، ستارگان و كهكشان‌ها به وجود آمدند، تصريح كرد: در كهكشان‌ راه شيري حدود يكصد هزار ميليون ستاره وجود دارد كه دائما در حال تحول و كاهش نور هستند تا در نهايت به «ابرنواخترها» تبديل ‌شوند؛ بنابراين به طور متوسط يكصد هزار ميليون ستاره لازم است تا يك كهكشان‌ به وجود بيايد، اما همه اين جهان مرئي تنها چهار درصد جهان را تشكيل مي‌دهد.

وي در ادامه با اشاره به اين كه مساله انبساط جهان نخستين بار در سال 1922 توسط ادوين هابل مطرح شد، اضافه كرد: سرعت كهكشان‌ها و فاصله آنها با هم متناسب هستند و با ثابت هابل مي‌توان فاصله آنها را از يكديگر محاسبه كرد و در واقع زمين جزء كوچكي از منظومه شمسي بوده كه منظومه شمسي هم جزء كوچكي از كهكشان‌ راه شيري و كهكشان‌ راه شيري يكي از صدها كهكشاني است‌ كه گروه محلي كهكشان‌ را تشكيل مي‌دهند كه اين گروه يك گروه از صدها هزار گروه ديگر است كه ابرخوشه كهكشان‌ها را تشكيل مي‌دهند. البته انبساط جهان را مي توان با گذاشتن نقطه هايي بروي سطح بادكنك و باد كردن آن توجيه كرد كه دورشدن كهكشان هم به اين صورت انجام مي شود.

مبشر افزود: به واسطه جاذبه ابرخوشه كهكشاني، تمام كهكشان‌هايي كه در اطراف كهكشان‌ راه شيري هستند به همراه كهكشان‌ راه شيري به سمت ابرخوشه كهكشاني در حال حركت هستند به گونه‌اي كه كهكشان‌ ما با سرعت حدود 500 كيلومتر در ثانيه به سمت مركز ابرخوشه كهكشاني در حال حركت است و اين ابرخوشه به همراه تمامي كهكشان‌هايي كه به همراه دارد با سرعت 480 كيلومتر در ثانيه به سمت ابرخوشه‌اي بزرگتر از خودش در حال حركت است.

وي با يبان اينكه مسائل مطرح شده توصيفي از وسعت كائنات و هستي است كه انسان به عنوان موجودي كوچك و در سياره‌ا‌ي كوچك از اين كائنات زندگي مي‌كند، اظهار كرد: براي به وجود آمدن حيات نياز به كربن، نيتروژن و اكسيژن داريم كه اين عناصر پس از سه دقيقه از پيدايش جهان به وجود آمده و شروع به شكل گيري ‌كردند. اين لازمه هاي حيات در اثر تحولات درون ستاره‌ها به وجود آمده، نهايتا پس از اتمام عمر ستاره‌ها منفجر مي‌شوند، به صورت يك ابر نواختر به وجود مي‌آيند و بر اثر انفجار اين عنصرها در جهان پخش مي‌شوند و به سياراتي مانند زمين آمده و حيات را در اين سياره هم شكل مي‌دهند. در واقع يكي از پرنورترين واكنش‌هايي كه در جهان به وجود مي‌آيد ابرنواخترها هستند.

مبشر خاطرنشان كرد: اين سير حيات بخشي به طبيعت تا آنجا ادامه پيدا مي‌كند كه به انسان‌ها مي‌رسد و انسان‌ها براي پيدايش حيات بايد به دنبال كراتي باشند كه ويژگي‌هاي زمين را داشته باشند كه تاكنون با تلاش فضاپيماي كپلر 600 سياره پيدا شده است و اگر بتوان در هر كدام از اين سياره‌ها اين سه عنصر را پيدا كرد مي توانيم بگوييم آن سياره‌ مانند زمين و داراي ويژگي‌هايي مثل زمين است.

وي گفت: اگر بخواهيم تاريخ پيدايش جهان را از آغاز مهبانگ تاكنون در يك سال فشرده كنيم جهان در ابتداي ژانويه به وجود آمده است. يك ماه پس از مهبانگ (انفجار بزرگ) يعني در فوريه، كهكشان‌ راه شيري تشيكل شده، نه ماه پس از پيدايش يعني در سپتامبر زمين فرم گرفته، در 22 سپتامبر (اول مهر ماه) زندگي ابتدايي در زمين به وجود آمد، آذر ماه زماني بود كه دايناسورها به وجود آمده و در 26 همان ماه از بين رفتند، در روز پاياني سال در ساعت 23 و 58 دقيقه، انسان‌ها به وجود آمدند، 25 ثانيه قبل از پايان سال كشاورزي به وجود آمد و نهايتا 11 ثانيه قبل از پايان سال اهرام مصر ساخته شدند.

مبشر با اشاره به اين كه توسعه علم به حدي رسيده كه امروزه مي‌توان اولين كهكشان‌هايي را كه به وجود آمدند، مشاهده كرد، اظهار كرد: وقتي انسان به آسمان نگاه مي‌كند در حقيقت در زمان به عقب نگاه كرده همان طور كه نور خورشيد هشت دقيقه زمان مي‌برد كه به چشم انسان برسد، يعني هنگامي كه انسان به خورشيد نگاه مي‌كند، آن را طوري مي‌بيند كه هشت دقيقه قبل بوده است و وقتي به كهكشاني مي‌نگريم كه 10 ميليون سال نوري با ما فاصله دارد، يعني آن را آن گونه مي‌بينيم كه 10 ميليون سال پيش بوده نه آن طور كه امروز هست، چرا كه شايد امروز وجود نداشته باشد.

استاد فيزيک و نجوم رصدي دانشگاه ريورسايد کاليفرنيا خاطرنشان كرد: نوري كه انسان از كهكشاني مشاهده مي‌كند شايد وقتي آن كهكشان‌ را ترك كرده، كره زمين و كهكشان‌ ما وجود نداشته، اما در طول حركت تا رسيدن ما به كهكشان‌ راه شيري و سياره زمين به وجود آمده و شايد هم در اين لحظه ديگر خود آن كهكشان‌ وجود نداشته باشد. در حقيقت انسان وقتي كهكشاني را كه 13 ميليارد سال نوري با زمين فاصله دارد مي بيند در حقيقت به ابتداي جهان و آفرينش نگاه مي‌كند.

نماينده سابق سازمان فضايي اروپا در ناسا با تاكيد بر اين كه با سيستم‌ فراژرف هابل مي‌توان عميق ترين تصوير موجود از جهان را مشاهده كرد، اظهار داشت: تمام چيزي كه امروزه در جهان قابل مشاهده هست، تنها چهار درصد جهان است چرا كه 96 درصد جهان غير قابل مشاهده است، يعني حدود 73 درصد جهان چيزي به نام انرژي تاريك و 27 درصد آن ماده تاريك بوده كه چهار درصد از آن را امروز مي‌توانيم ببينيم.

وي با بيان اين كه جاذبه‌ ماده تاريك چيزي است كه مي‌تواند باعث توقف انبساط و نهايتا انقباض جهان شود، تصريح كرد: در حال حاضر مي توانيم به سوالي كه افلاطون در خصوص باز يا بسته بودن جهان مطرح كرد پاسخ گفت كه جهان باز است.

مسئول سابق آشکارساز Nikmouse تلسکوپ فضايي هابل اضافه كرد: ماده تاريك شايد متشكل از سياره‌ها و ستاره‌هايي كه تاكنون از بين رفته اند باشد، اما نكته جالب اينجاست كه در حال حاضر هيچ اطلاعاتي در خصوص كيفيت و كميت انرژي تاريك كه در حال حاضر حدود 75 درصد جهان را تشكيل مي‌دهد نداريم و نمي‌دانيم اين انرژي از چه چيزي تشكيل مي‌شود.

وي با بيان اين كه از طريق تلسكوپ هابل و با استفاده از سرعت كهكشان‌ ها مي‌توان فاصله آنها را اندازه‌گيري كرد، اظهار كرد: اگر از دو شيوه مختلف فاصله دو كهكشان‌ از يكديگر را اندازه‌گيري كنيم و اين فاصله‌ها با هم متفاوت باشند به اين نتيجه مي رسيم كه يكي از اين فاصله‌ها اشتباه است. در واقع براساس محاسبه‌هاي صورت گرفته فاصله اي كه از روي ديناميك آنها گرفته مي‌شود، هميشه كمتر از فاصله حقيقي كهكشان‌ها است.

مبشر با اشاره به اين كه در گذشته سرعت انبساط زمين كم بوده و در زماني معين اين سرعت ناگهان زياد شده است، عنوان كرد: اين افزايش سرعت انبساط جهان در 4.2 ميليارد سال گذشته به صورت ناگهاني اتفاق افتاد و اين نشان دهنده پيشرفت علم است كه مي توانيم زمان و نحوه اين تغيير سرعت را محاسبه كنيم .

وي در ادامه با تاكيد بر اين كه انتهاي جهان به ميزان نيروي جاذبه و دافعه بستگي دارد، تصريح كرد: نيروي جاذبه باعث نزديك شدن اين جهان به يكديگر و نيروي دافعه باعث دور شدن كهكشان‌هاي جهان از هم مي‌شود و از آنجايي كه نيروي دافعه بيش از نيروي جاذبه جهان بوده پس اين جهان و كهكشان‌ ها در حال دور شدن از هم و انبساط هستند و در واقع اين جهان باز است.

استاد فيزيک و نجوم رصدي دانشگاه ريورسايد با بيان اين كه در حال حاضر حدود 14 ميليارد سال از پيدايش جهان گذشته است، اظهار كرد: آينده و انتهاي جهان به گونه‌اي است كه يك ميليارد سال قبل از انتهاي جهان خوشه‌هاي كهكشاني از هم جدا مي‌شوند، يعني قدرت انرژي تاريك به حدي افزايش پيدا مي‌كند كه مي‌تواند آنها را از هم جدا كند، 60 ميليون سال قبل از انتهاي جهان، كهكشان‌ راه شيري از بين مي‌رود و سيارات از هم جدا مي‌شوند.‌ سه ماه قبل از انتهاي جهان، منظومه شمسي از بين مي رود، 30 دقيقه قبل از انتهاي جهان نيروي انرژي تاريك به حدي افزايش پيدا مي‌كند كه روي سياراتي به اندازه زمين مي‌تواند اثرگذار باشد و در اين زمان است كه زمين منفجر مي‌شود و حدودا 10 به توان منهاي 19 ثانيه قبل از انتهاي جهان، اتم‌ها از بين رفته و نهايتا مي‌توان گفت 35 ميليارد سال پس از پيدايش جهان، جهان از بين مي‌رود و كل جهان به انرژي تاريك تبديل مي‌شود.

منبع: زمانه

[p.i.w]

کارگاه عکاسی TWAN تبریز با موفقیت برگزار شد.

کارگاه آموزش عکاسی TWAN با موفقیت در تبریز برگزار شد. این کارگاه که توسط انجمن نجوم آیاز تبریز، اولین و فعالترین انجمن نجوم آماتوری تبریز، تدارک دیده شده بود، از یک ماه قبل ثبت نام خود را آغاز نمود و در نهایت با ۱۵۰ نفر شرکت کننده و با تدریس جناب آقای بابک امین تفرشی ، مدیر پروژه بین المللی جهان در شب (TWAN)، جمعه ۶ اسفند برگزار شد. پایان این دوره آموزشی یک روزه با افتتاح نمایشگاه بین المللی عکس های TWAN همراه بود.
صبح روز جمعه فرا رسید و تالار همایش فرهنگسرای دکتر مبیّن تبریز به تدریج با علاقمندان به عکاسی و آسمان شب پر شد. انتظارها برای شروع دوره، با مراسم افتتاحیه کارگاه که شامل قرائت قرآن کریم ، سرود ملی و سخنان کوتاهی از رئیس انجمن نجوم آیاز تبریز، آقای قاضی طباطبایی ، بود به پایان رسید و مجری توانای برنامه با تشویق حضار، جناب آقای بابک امین تفرشی را به روی سن فراخواند.
این کارگاه یک روزه در دو نوبت قبل و بعد از ظهر تدارک دیده شده بود که ۲ جلسه آن قبل و دو جلسه آموزشی دیگر نیز بعد از نهار اجرا شد. انجمن آیاز برای ساعات استراحت شرکت کنندگان غرفه هایی را تدارک دیده بود که شامل غرفه فروش نرم افزارهای نجومی ، غرفه عرضه نشریات مرتبط با عکاسی نجومی ، غرفه فروش تصاویر نجومی و غرفه ثبت نام در انجمن بود.
جلسات آموزشی این دوره شامل مطالبی از جمله کلیات عکاسی، ابزارها، پارامترها در عکاسی، روش های عکاسی نجومی و معرفی نرم افزارهای مرتبط برای پردازش تصاویر بود که بیان شیوای جناب آقای تفرشی علاوه بر انتقال صحیح مطالب، شور و علاقه خاصی را به شرکت کنندگان انتقال می داد.
بعد از جلسات آموزشی، طبق برنامه جناب آقای تفرشی به معرفی پروژه بین المللی TWAN پرداختند که با استقبال حضار همراه شد. با اتمام دوره، اعضای شورای مرکزی انجمن نجوم آیاز شامل خانم امیری و آقایان حسین زاده، عرب زاده، غربالی، آجیلی، اکبری و قاضی طباطبایی به روی سن آمدند تا تجلیلی از مدرس دوره ، آقای تفرشی داشته باشند و لوحی را به رسم یاد بود، به آن بزرگوار اهدا نمایند. همچنین شورای مرکزی آیاز با اهدای لوحی، از زحمات دلسوزانه و همکاری مدیریت پژوهشسرای آذربایجان ، جناب آقای شفیق ، در اجرای این برنامه تقدیر و تشکر به عمل آورد. جناب آقای تفرشی نیز با هدایای خود، شور و حال مضاعفی به این جلسه دادند و البته از سوی موسسه آسمان شب نیز، تلسکوپی به انجمن نجوم آیاز اهدا شد.

قابل ذکر است نمایشگاه عکس های “جهان در شب” به مدت یک هفته بعد از کارگاه (تا ۱۲ اسفند ماه)، در محل پژوهشسرای آذربایجان برپا می باشد. علاقمندان برای بازدید از این نمایشگاه می توانند همه روزه در دو نوبت صبح و عصر از این نمایشگاه دیدن کنند.
مکان نمایشگاه: تبریز – خیابان شریعتی جنوبی – خیابان مصلی – پژوهشسرای آذربایجان
منبع: http://ayazastro.com/