جديد ‌ترين اخبار نجومی

[محمدرضا صادقیان]

سلام...

اين تاپيك جهت اعلام آخرين اخبار مهم نجومي ايجاد شده

لطفآ اخباری که در این تاپیک قرار می دهید ،یا ترجمه خودتان باشد یا اگر از منبع دیگری خبر را استفاده کرده اید ، حتمآ منبع خبر را ذکر کنید

ممنون از تلاش و همراهی همه دوستان

[Saeed Jafari]

ناسا و شركت بوئینگ با همكاری یكدیگر یك هواپیمای مثلثی را آزمایش كردند. به گزارش سرویس فناوری خبرگزاری دانشجویان ایران (ایسنا)، این هواپیما كه انگلیسی ها آن را ساخته اند، طراحی دوباره شكل هواپیمایی با "بال ثابت" سنتی است كه به مدت پنجاه سال است حمل و نقل هوایی مسافران را صورت می دهد. ناسا و بوئینگ این هواپیمای مثلثی را آزمایش كردند و امیدوارند كه فناوری آن بتواند در دو دهه آینده در سطح جهانی مورد استفاده قرار گیرد. هواپیمای موسوم به X ۴۸C با "بدنه بال هیبریدی" فضای بیشتری برای حمل مسافر و بار ارائه می دهد و این فناوری مثلثی شكل كه خود یادآور هواپیماهای جاسوسی است، در هوا به طور كارآمدتری پرواز می كند. فناوری ارائه شده كه دارای اندازه بال ۲۱ فوت و وزن ۵۰۰ پوند است، یك مدل مقیاسی ۸.۵ درصدی از یك هواپیمای سنگین زیرسونیك است. X ۴۸C ظرف ۱۵ تا ۲۰ سال آینده می تواند دارای كاربردهای نظامی و پرواز مسافران باشد. مدل مزبور تا ۳۵ دقیقه قادر به پرواز است و می تواند به ارتفاع بیشینه ۱۰ هزار فوت برسد. این هواپیما همچنین از لحاظ میران مصرف سوخت و كاهش صدای موتورهارضایت بخش است. آزمایش صورت گرفته فقط ۹ دقیقه به طول انجامید اما به اندازه كافی طولانی بود كه ناسا آن را موفقیت آمیز بخواند. آژانس فضایی در نظر دارد این هواپیما را اواخر هفته جاری میلادی دوباره آزمایش كند. باب لیبك مدیرارشد بوئینگ از همكاری با ناسا در آزمایش مفاهیم سپر صوتی در پرواز با سرعت پایین این هواپیما ابراز خرسندی كرد. وسیله آزمایشی توسط بوئینگ طراحی شد و شركت هوافضای كرانفیلد در انگلیس ساخت آن را بر عهده داشت. مدل X ۴۸C تكامل X ۴۸B است كه بین سال های ۲۰۰۷ و ۲۰۱۰، ۹۲ پرواز را صورت داد. بوئینگ در نظر داشت صدای موتورها را كاهش دهد و تعداد آن ها را تقلیل دهد. مهندسان شركت بوئینگ با دانشمندان ناسا در آزمایشات پرواز X ۴۸C كه طی سال ۲۰۱۲ ادامه دارد، شركت می كنند.

خبرگزارى ايسنا (www.isna.ir)

[Saeed Jafari]

نسل بعدي كاوشگرهاي مريخ به كوچكي دانه‌هاي شن!









نخستين نانوروبات‌هاي روي مريخ احتمالا به شكل ابري از غبار هوشمند خواهند بود كه شامل روبات‌هايي به اندازه دانه شن با قابليت حركت به شكل توفان شن با استفاده از باد مريخي به عنوان محرك هستند.


به گزارش سرويس فناوري خبرگزاري دانشجويان ايران(ايسنا)، كاوشگر مريخي كنجكاوي كه روز دوشنبه در سياره سرخ فرود آمد با برخورداري از 74 كيلوگرم محموله علمي به اندازه يك خودروي سواري است. استفاده از كاوشگرهايي با اين مقياس در سيارات ديگر به دليل هزينه بالا و مصرف انرژي زياد و محدوديت آنها ممكن نيست؛ از اين رو محققان به دنبال ساخت دستگاه‌هاي نانوروبات ارزانتر در ابهاد يك ميلياردم كنجكاوي هستند.


يك فضاپيماي مداري به انتقال كپسولي از دانه‌هاي غبار بر روي مريخ مي پردازد كه از گرانش پايين اين سياره كه 36 درصد گرانش زمين است براي حركت بر روي بادهاي مريخي استفاده خواهند كرد.


جان باركر، فيزيكدان دانشگاه گلاسكو اظهار كرد كه طبق شبيه‌سازي‌هاي رايانه‌يي وي، توفاني از 30 هزار روبات مي‌تواند هزاران كيلومتر از سطح مريخ را پوشش دهد. هر روبات از يك نانوپردازشگر، يك آنتن براي ارتباط با روبات‌هاي ديگر، يك حسگر براي جمع‌آوري اطلاعات و يك پوسته پليمري متغير با كنترل الكترودي برخوردار است.


هنگامي كه اين غبارها بر روي زمين قرار گرفتند، به شكل‌هاي مختلف از يك نماي بيروني صاف تا يك گودال سياه تغيير شكل مي‌دهند كه به ايجاد كشش براي كمك به سفر بر روي باد مي‌پردازند.


اين روبات‌ها از حسگرهاي خود براي جمع‌آوري اطلاعات در مورد جريانات هواي مريخ و تركيبات شيميايي سياره استفاده كرده و سپس اين اطلاعات را به مدارگرد منتقل مي‌كنند. فضاپيماي مدارگرد نيز پس از دريافت اطلاعات آنها را به زمين ارسال خواهد كرد.


اين پروژه شايد به نظر بسيار مشكل و ناممكن بيايد اما پليمرهاي خود تغييردهنده در حال حاضر در سطح آزمايشگاهي وجود دارند و باركز در حال آزمايش چالش‌برانگيزترين بخش اين مفهوم يعني مجموعه ارتباطي با زيرساخت‌هاي سانتيمتري است.


براي ماموريتهاي پيچيده‌تر و هدايت شده‌ مانند حفر سطح مريخ و جمع‌آوري نمونه، روبات‌ها بايد به طور خودكار و با قدرت خود حركت كنند. محققان برنامه گروه نانوفناوري خودكار ناسا به توليد مفاهيمي براي روباتهاي ريز موسوم به روروکTET پرداخته‌اند كه از چنين قابليتهايي برخوردار هستند. هر كدام از اين مفاهيم يك بست چهار وجهي نانولوله كربني است كه با اتصالات به هم مرتبط هستند.


هر روبات مي‌تواند با بزرگتر يا كوچكتر كردن اين بست،‌ حركت كرده و مركز گرانش خود را تا قرار گرفتن در جهت دلخواه تغيير دهد.


دهها هزار روبات روروكTET مقياس نانو مي‌تواند براي شكل دادن به دستگاههايي مانند كاوشگر و آنتن به يكديگر متصل شده و به انجام ماموريتهاي مورد نظر بپردازند.


تاكنون مهندسان موفق به ساخت يك مفهوم 60 سانتيمتري شده‌اند كه در پاسخ به فرمان انساني حركت مي‌كند. براي كاهش اندازه اين پيش‌ساخت به مقياس نانو، دانشمندان به نانولوله‌هاي پيشرفته نياز دارند كه قادر به حركت و تنظيم خود براي تشكيل انواع مختلف مواد هستند. به گفته دانشمندان، بسته به سرعت رشد فناوري نانو و سطوح سرمايه‌گذاري، اين روباتها مي‌توانند بين 30 تا 40 سال آينده در سطح مريخ فرود بيايند.


بدون پناهگاه، هر روبات مقيم مريخ در طولاني‌مدت تسليم تابش كيهاني شديد و آب‌وهواي سخت مريخ خواهد شد. براي ايجاد امكان اجراي ماموريتهاي طولاني‌مدت توسط نانوروباتها در مريخ، مهندسان دانشگاه نورث‌ايسترن در حال كار بر روي يك شبكه عنكبوتي چند كيلومتري از تونلهاي نانولوله موسوم به مفهوم «ترااكسپلور شبكه‌يي» هستند.


يك مدارگرد محموله نانوروبات‌ها را در سطح مريخ فرود خواهد آورد. با قرار گرفتن در موقعيت، ناوروبات‌هاي محافظت شده مي‌توانند سنجش‌هاي طولاني‌مدتي را در مورد آب‌وهواي مريخ و هرگونه فعاليت زميني در آن انجام دهند.


اگرچه مريخ نخستين مقصد سياره‌يي براي نانوروبات‌ها است اما دانشمندان مي‌توانند در نهايت آنها را به مكانهاي دورتر با شرايط شديدتر نيز ارسال كنند.


دانشمندان آزمايشگاه پيرانش جت ناسا در حال توليد نانولوله‌هاي كربني با قابليت مقاومت در برابر دماي سطح 900 درجه فارنهايت سياره ناهيد هستند. دانشمندان ديگر نيز به مطالعه شيوه‌هايي براي حركت نانولوله‌ها در فضاي ميان‌ستاره‌يي هستند.



نسل بعدي كاوشگرهاي مريخ به كوچكي دانه‌هاي شن


http://isna.ir

[رخساره روشنی]

درود بر شما دوستان عزیز هم آوایی
چرا کسی خبری از دنیای قشنگ نجوم نمیاد بزاره آخرین خبری که گذاشته شده 12 روز پیش بوده که جناب saeed jafari زحمتش رو کشبدن


كشف دوقلوهای همسان كهكشان راه شیری
ستاره شناسان برای اولین بار موفق به شناسایی دو كهكشان شدند كه كاملا مشابه كهكشان راه شیری هستند.
این كشف با استفاده از پژوهش گاما انجام شده كه اطلاعات شش تلسكوپ دیگر را برای ساخت یك نقشه سه بعدی از كهكشان های جهان جمع آوری كرده است.
این پژوهش در مجمع عمومی اتحادیه بین المللی نجوم در پكن ارائه شده و در آن محققان تصویری را نمایش دادند كه در آن یكی از دو جفت كاملا مشابه راه شیری مشخص شده است.
كهكشان بزرگ تر موسوم به GAMA۲۰۲۶۲۷ كه شبیه به كهكشان راه شیری است به طور واضحی از دو همراه در قسمت پایین این تصویر برخوردار است.
رنگ های آبی تر در تصویر نمایشگر ستارگان جوان تر و داغ تر به نسبت ستارگان موجود در راه شیری است.
راه شیری یك كهكشان نسبتا معمولی بوده اما جفت شدن آن با همسایگان نزدیك خود در ابرهای ماژلانی یك رویداد بسیار نادر و منحصر به فرد است.

شبیه سازی های پیچیده از چگونگی شكل گیری كهكشان ها نمونه های زیادی را مشابه كهكشان راه شیری و اطراف تولید نكرده و آنها را به شكل رویدادی نادر پیش بینی كرده اند.
ستاره شناسان تا پیش از این نمی توانستند میزان نادر بودن این رویداد را مشخص كنند تا این كه نه تنها یك بلكه دو كهكشان كاملا مشابه در میان صدها هزار كهكشان مورد بررسی كشف شد.
این محققان توانستند در كل ۱۴ كهكشان شبیه راه شیری را شناسایی كنند كه در آن میان دو كهكشان كاملا جفت محسوب می شوند.
كهكشان راه شیری در یك رقص كیهانی پیچیده با همراهان نزدیك خود در یكی از ابرهای كوچك ماژلانی محصور شده است. این همسایه ها در آسمان شب نیمكره جنوبی زمین كاملا قابل مشاهده هستند.
بسیاری از كهكشانها دارای چندین كهكشان كوچكتر در مدار اطراف خود هستند اما تعداد كمی از آن ها از دو همراه به بزرگی ابرهای ماژلانی برخوردارند.
همچنین این پژوهش نشان داده كه اگرچه همراهانی مانند ابرهای ماژلانی نادر هستند، معمولا در زمان شناسایی در نزدیكی یك كهكشان شبیه راه شیری به سر می برند، بدین معنی كه ما در زمان مناسب و در مكان مناسب برای برخورداری از این نمایش جالب در شب برخورداریم.
اكنون این ستاره شناسان قرار است از تلسكوپ هایی در نیوساوت ولز و شیلی برای بررسی بیشتر این دو سیستم دوقلوی راه شیری استفاده كنند.
منبع : آفتاب

[mahdad_haghighi]

نیل آرمسترانگ، فرمانده فضاپیما آپولو 11 و نخستین انسانی که پا بر سطح ماه گذاشت، ساعاتی پیش در سن 82 سالگی درگذشت. وی در 30 تیر 1348 بر سطح ماه گام نهاد.
آرمسترانگ پس از گام نهادن بر سطح ماه، این جمله مشهور را بر زبان آورد: «این گامی کوچک برای انسان و جهشی بزرگ برای بشریت است». وی پس از پایان ماموریت آپولو در تاریخ ماندگار شد و در سفر به کشورهای مختلف از جمله ایران مورد تقدیر قرار گرفت. آرمسترانگ برخلاف همسفرش باز آلدرین، پس از ماموریت آپولو دیگر در برنامه‌ها و مسایل فضایی مشارکت نکرد. وی در چند هفته اخیر به دلیل مشکل قلبی در بیمارستان بستری شده بود و درنهایت، ساعاتی پیش درگذشت. روحش شاد.

منبع : خبرآنلاین

[پیمان اکبرنیا]

مطالعه روی دو هسته‌ی فشرده باقی مانده از مرگ دو ستاره که به دور یکدیگر می‌گردند، به دانشمندان شواهدی از وجود امواج گرانشی را که انیشتین آن‌ها را پیش‌بینی کرده بود، داده است.

این منظومه‌ی دوتایی در فاصله 3000 سال نوری از ما قرار دارد و از دو کوتوله سفید تشکیل شده است که با سرعت زیادی به دور یکدیگر می‌گردند، هر 12.75 دقیقه یک بار. از سال 2011 که این منظومه کشف شد، چهار تلسکوپ در سراسر جهان به آن می‌نگرند تا اثرات گرانشی پیش‌بینی شده نظریه انیشتین را مشاهده کنند.

تصویری خیالی از چرخش دو کوتوله سفید به دور یکدیگر / یونیورس تودی

منبع و ادامه خبر

[mahdad_haghighi]

بازسازی بخش از جهان
ویراستار : مسعود فرح بخش / دانشمندان در مرکز اخترفیزیک هاروارد-اسمیت سونیان (CfA) به همراه گروهی از همکارانشان در موسسه مطالعات نظری هایدلبرگ (HITS) روش محاسباتی نوینی یافته اند که می تواند دقیقا تولد و تکامل کهکشان ها را طی میلیاردها سال دنبال کند. برای اولین بار امکان شبیه سازی عالم و کهکشان های موجود در آن ، درست به گونه ای که اکنون مشاهده می کنیم، به وجود آمد.

ادامه خبر

گزارش اولین جشنواره ملی رصدی دانش آموزی
اولین جشنواره ملی رصدی دانش آموزی به میزبانی پژوهش سرای دانش آموزی استاد طاهر شهرضا با همکاری خانه نجوم و ژئوفیزیک جمعیت هلال احمر شهرستان شهرضا درتاریخ سه شنبه ۳۱مرداد ۱۳۹۱ با حضور حدود ۱۸۰ نفر از سراسر کشور در رصد گاه روستای هونجان از توابع این شهرستان برگزار گردید.

ادامه خبر

تولید امواج گرانشی در فضا
ویراستار : هانیه امیری / امواج گرانشی، همانند کشف جدید بوزون هیگز، به وضوح قابل مشاهده نیستند. در ابتدا دانشمندان به طور غیر مستقیم این امواج را با استفاده از سیگنال‌های رادیویی از یک سیستم دوتایی پولسار- نوترونی، در بافته‌های فضا-زمانی تشخیص دادند. این تشخیص که نیازمند زمان‌بندی دقیق سیگنال‌های رادیویی بود، برای کاشفانش یک جایزه نوبل به ارمغان آورد. در حال حاضر تیمی از اخترشناسان همان اثر را در طول موج‌های مرئی، در نور یک جفت ستاره کوتوله سفید گرفتی، کشف کرده‌اند.

ادامه خبر

[پیمان اکبرنیا]

فضاپیمای سپیده‌دم(Dawn) در راه است تا نخستین فضاپیمایی شود که به دور دو جسم دوردست منظومه شمسی می‌گردد و روی آن‌ها مطالعه انجام می‌دهد. این بررسی به دانشمندان برای پاسخ به سوالات درباره‌‌‌ی تشکیل منظومۀ شمسی کمک می‌کند. برنامه ریزی شده است تا فضاپیما، سیارک بزرگ وستا را در تاریخ 4 سپتامبر ترک کند و سفر دو و نیم ساله‌ی خود را به سیاره‌ی کوتوله‌ی سرس شروع کند.

فضاپیمای سپیده دم در سال 2007 سفر طولانیِ خود به طول 5 میلیارد کیلومتر را آغاز کرد تا دو عضو از پرجرم ترین اجرام کمربند سیارکی را بررسی کند. سپیده دم در خرداد سال 1390 (جولای 2011) به سیارک وستا رسید و پس از جدایی از آن، در سال 2015 به سرس خواهد رسید. اهداف سپیده دم دو جسمی هستند که شاهدان عینی تاریخ منظومه شمسی بوده‌اند.

تصویری هنری از سپیده دم و وستا / ناسا

برای فرار از وستا، فضاپیما همانند زمان ورود به مدار، به نرمی و به حالت مارپیچ ارتفاع خواهد گرفت و از وستا دور خواهد شد. برای این کار از یک سیستم ویژه و بسیار پر بازده به نام نیروی محرکه یونی استفاده می‌شود. این سیستم از برق برای یونیزه کردن زنون برای ایجاد فشار پیشرانش استفاده می‌کند. مولد‌های فشار یونی با قطر 30 سانتی‌متر، فشار پیشرانش کمتری نسبت به موتورهای معمولی ایجاد می‌کنند، اما می‌توانند این فشار پیشرانش را تا چندین ماه نگه دارند.

مارک رایمن، مهندس ارشد سپیده‌دم و مدیر ماموریت، می‌گوید: « پیشرانش شروع شده است و حالا ما از وستا با ستونی از یون‌های سبز-آبیِ زنون دور می‌شویم. ما منتظر نتایج اطلاعات و اکتشافات جذاب وستا هستیم اما حالا نگاه‌مان را روی سیاره‌ی کوتوله‌ی سرس تنظیم کرده‌ایم.»

فضاپیمای سپیده‌دم، در مداری نزدیک به وستا، تصاویر بسیار دقیقی از آن را فراهم کرده است که داده‌های بی نظیری را از این سیارک عظیم به دست می‌دهد. ماموریت آشکار کرد که وستا در گذشته کاملا مذاب بوده است و سیارکی لایه لایه با هسته‌ای آهنی را تشکیل داده است. فضاپیما همچنین آشکار کرد که در نیم‌کره‌‌ی جنوبیِ وستا خراش‌هایی وجود دارد که نشان از دو برخورد عظیم در دو میلیارد سال گذشته است. بدون سپیده‌دم، دانشمندان نمی‌توانستند درباره فرورفتگی‌های حجاری شده روی سطح وستا چیزی بفهمند و متوجه شوند که آنها از امواج حاصل از دو برخورد در قطب جنوب سیارک ایجاد شده‌اند.

تصویری از وستا از دید سپیده دم / ناسا

مدیریت فضاپیمای سپیده‌دم به عهده آزمایشگاه پیشرانش جت ناسا است و تعدادی از دانشگاه‌ها و موسسات تحقیقاتی از جمله دانشگاه UCLA مسئول بخش علمی پروژه هستند.

مترجم: نگار نجفی

منبع: Nojum.ir

[mahdad_haghighi]

آغاز سفر مریخ نورد کنجکاوی به سمت شرق

ویراستار : هانیه امیری / مریخ نورد کنجکاوی ناسا، سفر خود را از ناحیه مجاور محل فرود خود به آهستگی به سمت مقصد علمی حدود یک چهارم مایل (۴۰۰ متر) دورتر، آغاز کرده است که در این سفر ممکن است از مته خود نیز استفاده کند.
مریخ نورد در تاریخ ۲۸ آگوست، بیست و دومین روز مریخی پس از فرود، حدود ۵۲ فوت (۱۶ متر) به سمت شرق حرکت کرده است. سفر سوم طولانی­تر از دو سفر ترکیبی نخست کنجکاوی بود. سفر قبلی، سیستم جابجایی را امتحان کرد و مریخ نورد را در موقعیتی قرار داد تا به بررسی ناحیه آغشته به اگزوز یکی از موتورهای فضانورد آزمایشگاه علمی مریخ، که مریخ نورد را بر روی زمین قرار داده بود، بپردازد.

ادامه خبر

[Saeed Jafari]

منجمین در 400 سال نوری از زمین ، قند یافتند

منجمین دانشگاه کپنهاگ در دانمارک در هفته‌ای که گذشت یک کشف خیلی شیرین انجام دادند. آنها در نزدیکی ستاره‌ای که 400 سال نوری از زمین فاصله دارد، گلیکول‌آلدهید یافته‌اند.

با اینکه یافته آنها چیزی نیست که بخواهید در رژیم غذایی روزانه خود بگنجانید، ولی اهمیت آن از این رو است که این ترکیب شیمیایی، یکی از اجزا کلیدی سازنده اسید ریبونوکلئیک (RNA) است که آن نیز به نوبه خود از ارکان اصلی حیات موجودات زنده به شمار می‌رود.

در طی تحقیقات منظم، توجه این دانشمندان به چندین منطقه نورانی در فضا جلب شد. مناطقی که نشانگر وجود مولکول‌های ساده قند در نزدیکی یک ستاره بودند. در حالی که این کشف برای روند جستجوی حیات در خارج از منظومه شمسی‌ ما مهم است، در عین حال از این نظر که نزدیک‌ترین نمونه یافته شده به ما ست نیز اهمیت دارد. پیش‌تر منجمین مولکول‌های مشابهی را در یک خوشه ستاره‌ای عظیم که 26 هزار سال نوری از ما فاصله دارد کشف کرده بودند ولی به خاطر فاصله زیاد (65 برابر دورتر از کشف جدید)، قادر به دستیابی به جزئیاتی چنین دقیق نبودند.

کشف گلیکول‌آلدهید به تنهایی هیجان‌انگیز است، ولی ارتباط آن با حیات و احتمال یافتن موجودات زنده در گستره هستی، به این هیجان می‌افزاید. دستاورد این کشف این است که از این پس منجمین با دقت بیشتری به دنبال ترکیبات پیچیده‌تر خواهند گشت تا کلیدهای علمی بیشتری در رابطه با چگونگی شکل‌گیری حیات به دست آورند.


http://narenji.ir

[پیمان اکبرنیا]

دو کهکشان کاملا متفاوت در جدیدترین تصویر تلسکوپ فضایی هابل به نمایش درآمده‌اند. یکی از این کهکشان‌ها که در مرکز تصویر قرار دارد، برای منجمان آماتور آشناست و در آسمان به کمک تلسکوپ و دوربین‌های دوچشمی آماتوری قابل مشاهده است. این کهکشان بیضوی، مسیه 60 یا M60 نام دارد. در کنار آن کهکشان مارپیچی کوچک‌تری دیده می‌شود کهNGC4647 نامیده می‌شود و رصدگران ماهرتر به کمک ابزارهای بهتر خود قادر به شکار آن در آسمان هستند.

تصویر جدید از زوج کهکشانی Arp 116 / تلسکوپ فضایی هابل

M60 سومین کهکشان پرنور در خوشه کهکشانی سنبله است، خوشه‌ای که از بیش از 1300 کهکشان تشکیل شده است. این کهکشان 120000 سال نوری پهنا دارد و سیاهچاله‌ای با جرمی در حدود 4.5 میلیون برابر جرم خورشید در مرکز آن قرار دارد، پر جرم‌ترین سیاهچاله شناخته شده تا کنون. این کهکشان یک کهکشان بیضوی پیر است و از ستارگانی پیر با رنگ‌های عمدتا نارنجی و قرمز تشکیل شده است. کهکشان دیگر اما کهکشانی با ستاره‌های جوان و عمدتا آبی است که اندازه آن تقریبا دو سوم M60 است و جرم بسیار کمتری دارد. کهکشانی شبیه به کهکشان ما یا همان کهکشان راه شیری.

اخترشناسان تا مدتها به دنبال جواب این سوال بودند که آیا این کهکشان‌ها باهم برهمکنش گرانشی دارند یا خیر. تصاویر جدید هابل نشانه‌هایی از اثرات اندک جزر و مدی بین دو کهکشان را آشکار کرده است. M60در فاصله تقریبی 54 و NGC4647 در فاصله 63 میلیون سال نوری از زمین قرار دارد و از دید ما، این دو در آسمان در کنار یکدیگر قرار گرفته‌اند.

برای دیدن تصویر بزرگ‌تر به لینکهای زیر مراجعه کنید:
تصویر با اندازه های متفاوت

تصویر با قابلیت بزرگنمایی

مترجم: پیمان اکبرنیا

منبع: Nojum.ir