جديد ‌ترين اخبار نجومی

[محمدرضا صادقیان]

سلام...

اين تاپيك جهت اعلام آخرين اخبار مهم نجومي ايجاد شده

لطفآ اخباری که در این تاپیک قرار می دهید ،یا ترجمه خودتان باشد یا اگر از منبع دیگری خبر را استفاده کرده اید ، حتمآ منبع خبر را ذکر کنید

ممنون از تلاش و همراهی همه دوستان

[mobi]

کشف پدیده ای عجیب در خورشید

درك چگونگي رصد اين سلولها مي‌تواند به ارائه سرنخهايي از ميدانهاي مغناطيسي در حال تغيير در مرز گودالهاي تاجي و چگونگي تاثيرگذاري آنها بر انتشار ثابت مواد خورشيدي موسوم به توفانهاي خورشيدي از اين گودالها بپردازد.
دانشمندان در رصدهاي خود بر روي خورشيد، متوجه الگويي از سلولهايي با مركز درخشان و مرزهاي تاريك در تاج يا جو خورشيدي شده‌اند.

به گزارش فردا به نقل از ايسنا؛‌ طبق اين رصدها كه در پاييز 2011 توسط رصدخانه ديناميك خورشيدي ناسا انجام شده، اين سلولها تا حدي شبيه به الگوي سلولي موجود در سطح خورشيد بوده اما كشف اين الگوها در بخش بالايي جو خورشيد تا حدي عجيب بنظر مي‌رسد.

خصوصيات اين ويژگيهاي خورشيدي موسوم به سلولهاي تاجي كه تا كنون گزارش نشده بود، در مجله Astrophysical منتشر شده است.

اين سلولهاي خورشيدي در مناطقي ميان گودالهاي تاجي سردتر و كم‌تراكم‌تر و كانالهاي رشته‌اي نمايشگر مرز ميان بخشهاي ميدانهاي مغناطيسي رو به بالا و پائين رخ مي‌دهند.

درك چگونگي رصد اين سلولها مي‌تواند به ارائه سرنخهايي از ميدانهاي مغناطيسي در حال تغيير در مرز گودالهاي تاجي و چگونگي تاثيرگذاري آنها بر انتشار ثابت مواد خورشيدي موسوم به توفانهاي خورشيدي از اين گودالها بپردازد.

در زمان كشف اين سلولها در سال 2011، فضاپيماهاي رصدخانه ديناميك خورشيدي و استريو A و B هر كدام به رصد نماي متفاوتي از خورشيد مي‌پرداختند. از اين رو پس از اين كه گردش 27 روزه خورشيد باعث بالا آمدن سلولهاي تاجي به بالاي اين ستاره شد، ابتدا استريو B، سپس رصدخانه ديناميك خورشيدي و در آخر استريو A موفق به ثبت طبيعت سه‌بعدي اين سلولها شدند.

محققان دريافتند كه دسته‌هاي ميدان مغناطيسي در مركز اين سلولها قرار گرفته كه باعث تمايز اين سلولهاي تاجي از سلولهاي سوپرگرانوله مي‌شوند كه ميدانهاي مغناطيسي در مرزهاي آنها قرار مي‌گيرند.

كشف سلولهاي تاجي باعث افزايش دانش سازه‌هاي مغناطيسي تاج خورشيد شده است. در آينده پژوهشهاي بيشتر در اين زمينه مي‌تواند درك دانشمندان را از تغييرات مغناطيسي در مرزهاي گودالهاي تاجي و تاثير آنها بر توفانهاي خورشيدي و آب‌وهواي فضاي زمين ارتقا بخشد.

[Astronomy]

مشاهده جریان‌های گدازه‌ای بر سطح مریخ/ شواهد فعالیت آتشفشانی سیاره سرخ

یک محقق علوم فضا، در مشاهدات علمی خود جریان گدازه مانندی را چون حلقه های طنابی مارپیچ در نزدیکی خط استوای مریخ مشاهده کرده است که برای نخستین بار ویژگی‌های زمین شناسی خارج از زمین را نشان می‌دهد.

به گزارش خبرگزاری مهر، طرحهای مارپیچی آتشفشانی در سیاره زمین در کف اقیانوس آرام قابل مشاهده است، در حالی که این جریان گدازه ای در نقاط بسیاری در مریخ مشاهده شده است و هیچ کدام شباهتی به جریانهای گدازه ای که پیش از این مشاهده شده، ندارد. آندرو رایان فارغ التحصیل دانشگاه ایالتی آریزونا که این جریانهای گدازه ای را در سطح مریخ مشاهده کرده در گفتگو با مجله ساینس اظهار داشت: از مشاهده این حلقه های مارپیچ مانند شگفت زده شدم. تصویر منتشر شده ناسا که نشان دهنده جریانها گدازه ای مارپیچ روی سطح مریخ است، این جریانهای گدازه ای عامل ایجاد دره هایی روی سطح سیاره سرخ شده اند ابعاد این جریانهای گدازه ای مارپیچ مریخ به 30 متر می رسد که بزرگتر از نمونه های مشابه در زمین است و نشان می دهد که در مریخ فعالیتهای آتشفشانی وجود داشته است، از نظر زمین شناسی این فعالیت آتشفشانی طی 20 میلیون سال گذشته رخ داده است. بیش از یک دهه است که دانشمندان درباره این دره های پرپیچ و خم نزدیک خط استوای مریخ بحث و گفتگو کرده اند که آیا این فرآیندها ناشی از فعالیتهای آتشفشانی است یا توسط یخ به وجود آمده است. ریان به عنوان بخشی از یک پروژه دانشگاهی خود 100 تصویر با وضوح بالا را که توسط مدارپیمای اکتشافی مریخ گرفته شده را مورد تحلیل و ارزیابی قرار داد. این مدارپیما سطح مریخ را از سال 2006 رصد کرده و از آن عکاسی کرده است. وقتی ریان تصویری را برای دومین بار مورد بررسی قرار می داد به طرحهایی باقی مانده از جریانهای مارپیچ گدازه ای برخورد که ابعاد آنها بین 4 تا 30 متر تخمین زده می شود. تصویر منتشر شده از ناسا در روز پنجشنبه 7 اردیبهشت ماه که طرحهای به جامانده از جریانهای گدازه ای را نشان می دهد که در نزدیکی منطقه استوایی مریخ گرفته شده است و تحلیل این تصاویر حاکی از فعالیت آتشفشانی در مریخ است وی با اشاره به این که ممکن است این طرحها روی سطح مریخ به دلیل این که شبیه بافت زمینی بوده نادیده گرفته شده باشد، گفت: این طرحهای مارپیچی شبیه جریانهای گدازه ای هاوایی است از این رو می توان گدازه را عامل ایجاد آن دانست، نه یخ. دیوید پیج از دانشمندان نجومی دانشگاه کالیفرنیا، لس آنجلس اظهار داشت: این تحقیقات جدید شواهد متقاعدکننده ای ارائه داده است که طرحهای عجیب مریخ به واسطه فعالیت آتشفشانی ایجاد شده است. وی افزود: این تصاویر نشان دهنده تاریخ زمین شناسی پیچیده مریخ است. دانشمندان اعتقاد دارند که رودخانه هایی از مواد مذاب از دره های مریخی عبور کرده و این طرحهای مارپیچی را شکل داده اند و این گدازه ها وقتی سرد شده اند طرحهای مارپیچی را شکل داده اند. درحال حاضر هیچ شواهدی از فعالیتهای آتشفشانی امروز مریخ وجود ندارد اما براساس اظهارات ریان این احتمال وجود دارد که این جریانهای گدازه ای در نقاط دیگری از این سیاره سرخ وجود داشته باشد. منبع: مهر ________________________ پ ن: این دو روزی که نبودم انگار دوستان خبرگزاری خوب جای منو خالی کردند

[marzieh]

كپسول فضایی «سایوز» حامل سه فضانورد روس و آمریكایی روز جمعه با موفقیت در پایگاه فضایی بایكونور قزاقستان به زمین نشست.

به گزارش سرویس فناوری خبرگزاری دانشجویان ایران (ایسنا)، «آنتون شكاپلروف» و «آناتولی ایوانیشین» فضانوردان روس به همراه «دانیل بوربانك» فضانورد ناسا عصر روز جمعه پس از گذراندن یك مأموریت ۱۶۳ روزه با كپسول فضایی سایوز به زمین بازگشتند.

فرماندهی ایستگاه بین المللی كه پیش از این بر عهده «بوربانك» بود به «اولك كونوننكو» فضانورد روس سپرده شد كه قرار است تا ماه جولای به همراه «دان پتیت» فضانورد ناسا و «آندره كویپزر» فضانورد هلندی در فضا حضور داشته باشند.

سه فضانورد جدید از كشورهای روسیه و آمریكا نیز ۲۷ ماه می (هفتم خرداد) توسط فضاپیمای سایوز به فضانوردان مستقر در ایستگاه بین المللی ملحق خواهند شد؛ همچنین طبق برنامه ریزی های صورت گرفته فضاپیمای دراگون به عنوان نخستین فضاپیمای باری خصوصی اوایل ماه می به ایستگاه بین المللی پرتاب خواهد شد.

با بازنشسته شدن شاتل فضایی آمریكا، سایوز تنها فضاپیمای موجود برای انتقال فضانوردان به ایستگاه بین المللی (iss) محسوب می شود.
منبع: خبرگذاری ایسنا

[Hadise]

آیا سونامی خورشیدی در راه است؟

دانشمندان طوفان خورشیدی عظیمی را برای سال 2013 پیش‌بینی می‌کنند.


به گزارش روزنامه لوموند، ستاره‌شناسان می‌گویند که فعل و انفعالات خورشید هر یازده سال یکبار به اوج خود می‌رسد و ممکن است که این روند در دوره‌های بعدی شدت گیرد.

با این فرض و با توجه به اینکه اکنون در بیست و چهارمین دوره طوفان‌های شمسی هستیم، در سال 2013 احتمالا شاهد شدیدترین فعالیت‌های خورشیدی طی دو قرن گذشته خواهیم بود.

به گفته نویسنده لوموند، فوران گدازه‌های خورشیدی که در سال 2013 به بالاترین حدّ خود می‌رسد، موجب به وجود آمدن "حباب‌های صابونی" عظیم الجثه‌ای می‌شود که اندازه هر یک از آنها بزرگتر از سیاره مشتری است. با ترکیدن این "حباب‌های آتشین" بخشی از محتوای آنها که واجد بار الکتریکی سنگینی است، آزاد شده، به طرف زمین پرتاب می‌شود. این پرتاب موجب می‌شود که میلیاردها ذره الکتریکی یونیزه و باردار به سوی زمین سرازیر شود.

فوران گدازه‌های خورشیدی که در سال 2013 به بالاترین حدّ خود می‌رسد، موجب به وجود آمدن "حباب‌های صابونی" عظیم الجثه‌ای می‌شود که اندازه هر یک از آنها بزرگتر از سیاره مشتری است.

غالباً طی یک طوفان خورشیدی از این نوع بیش از یک میلیارد تن ذره با سرعت چندین هزار ساعت در ثانیه به سمت کره خاکی حرکت می‌کند. خوشبختانه میدان مغناطیسی زمین بخش اعظم این ذرات گداخته و باردار را دفع می‌کند. اما از آنجایی که میدان مذکور کاملاً عایق نیست، بخشی از ذرات الکتریکی خورشیدی به جو زمین نفوذ می‌کند. تشکیل شفق‌های بزرگ قطبی در شمالگان یا جنوبگان از عوارض همین نفوذ است.

بدین ترتیب فقط در ماه مارس گذشته، جوّ فوقانی زمین 26 میلیارد کیلووات انرژی دریافت کرد. باز خوشبختانه بخشی از این انرژی انبوه به جو تحتانی زمین نمی‌رسد و دوباره به فضا رانده می‌شود. اما قطعاً همه آن انرژی متراکم سرنوشت فوق را نمی‌یابد.

به عنوان نمونه در ماه مارس سال 1989 میلادی ابر عظیمی از ذرات خورشیدی سه روز پس از انفجار در مبدأ، به جو زمین نفوذ کرد و شفق‌های گسترده‌ای را در قطب شمال به وجود آورد. گستره این شفق‌ها تا حدی بود که حتی در ایالات جنوبی امریکا دیده شد. ساعت‌های متمادی قطعی برق در شهرهای شمالی قاره یکی از عوارض این نفوذ خورشیدی بود. فقط در ایالت کبک کانادا خسارت‌ها تا دو میلیارد دلار برآورد شد.

با این حال ابعاد طوفان 1989 در مقایسه با طوفان خورشیدی 1859 ناچیز بود. در آن سال گستره دید شفق‌های شمالی تا ونزوئلا رسید و انفجارهای متعددی در سیم‌های تلگراف رخ داد.

اکنون دانشمندان بر این باورند که طوفان خورشیدی سال آینده شبیه نمونه 150 سال قبل است، با این تفاوت که زندگی امروز بشر مملوّ از وسایل برقی و شبکه‌های الکتریکی است. حمل و نقل هوایی زمینی و دریایی، شبکه‌های بانکی و مالی، وسایل ارتباط جمعی، اینترنت و ماهواره‌ها و ده‌ها بخش دیگر از عرصه‌های زندگی انسان متکی به برق است.

بنابراین در صورت وقوع حادثه‌ای مشابه سال 1859 دیگر آن را نه طوفان بلکه باید سونامی خورشیدی نام نهاد.


منبع: همشهری آنلاین

[Hadise]

احتمال تنها بودن بشر در جهان هستی قدرت گرفت

سازمان ناسا می‌گوید میلیاردها سیاره در کهکشان راه شیری وجود دارند اما مطالعه‌ای جدید نشان می‌دهد وجود حیات در این سیاره ها تنها تفکری خوشبینانه است.

دو دانشمند دانشگاه پرینستون با استفاده از تکنیکی آماری به نام "تحلیل بایسیان" به این نتیجه رسیدند احتمال اینکه سیاره زمین یکی از استثناهای طبیعت باشد که حیات در آن به شکلی غیرعادی سریع شکل گرفته بسیار زیاد است و به صورت میانگین،‌ احتمال وجود حیات در سیاره‌های بیگانه بسیار کم است.

به گفته "ادوین ترنر" و "دیوید اشپیگل" دو دانشمند دانشگاه پرینستون،‌ شواهد فسیلی نشان می‌دهند که حیات بر روی زمین بسیار سریع شکل گرفته است و همین باعث شده افراد گمان ببرند شکل گیری حیات در همه جای جهان هستی بسیار رایج است،‌ اما نکته اینجا است که دانش درباره حیات بر روی زمین نمی‌تواند حقایق اصلی درباره احتمال وجود حیات در سیاره‌های بیگانه را بازگو کند.

به گفته این دانشمندان،‌ اطلاعات درباره احتمال وجود حیات در پیش فرض‌هایی که دانشمندان برای این پدیده در ذهن دارند ریشه دارد و بسیاری از خوشبینانه ترین نتیجه گیری‌ها بر اساس این پیش فرض‌ها مطرح شده‌اند. ترنر می‌گوید در صورتی که دانشمندان اینگونه فرض کنند که احتمال وجود حیات بر روی سیاره‌های بیگانه مشابه حیات زمین بسیار بالا است در این صورت نتایج آنها به گونه‌ای خواهد بود که از احتمال وجود حیات پشتیبانی خواهد کرد.

ماهواره‌ها و تلسکوپ‌های فضایی به تازگی سیاره‌های مختلفی را رصد کرده‌اند که از نظر ابعاد و ساختار به زمین شباهت داشته و در منطقه قابل سکونت ستاره خود در حرکتند،‌ به صورت ویژه می‌توان به کشفیات تلسکوپ فضایی کپلر اشاره کرد که در ماه دسامبر موفق به رصد سیاره کپلر 22b ،‌ سیاره‌ای در فاصله 600 سال نوری از زمین و اولین سیاره‌ای که در منطقه قابل سکونت از ستاره شبه خورشیدی‌اش در حرکت است. یک هفته پس از این کشف ناسا از کشف دو سیاره جدید و هم اندازه زمین به نام‎های کپلر 20e و کپلر 20f خبر داد و در آوریل سال 2012 اخترشناسان ناسا اعلام کردند موفقیت‌های پی در پی کپلر می‌تواند به این معنی باشد که می‌توان تا سال 2014 "زمین بیگانه" را با داشتن حیاتی مشابه کشف کرد.

به گفته اشپیگل،‌ با وجود اینکه این کشفیات میزان انتظارات برای یافتن حیات بر روی سیاره‌ای شبه زمینی را افزایش داده است،‌ اما این اطلاعات نمی‌توانند شواهدی دقیق درباره آنچه حقیقتا وجود دارد یا وجود ندارد،‌ ارائه کنند و تنها دانش انسان از شکل گیری حیات بر روی زمین است که بر روی آنها منعکس شده و احتمال کشف حیات بیگانه را در ذهن دانشمندان افزایش می‌دهد.


منبع: همشهری آنلاین

[Astronomy]

جدیدترین معمای کیهانی: کهکشان‌های نخستین چند ستاره داشتند؟
برای تخمین جرم کهکشان‌ها، اخترشناسان نور مشاهده شده آنها را با استفاده از یک ضریب تبدیل به جرم تبدیل می‌کنند. اما اکنون مشخص شده که تبدیلی که ده‌ها سال است اخترشناسان استفاده ‌می‌کنند، غلط است.

محمود حاج‌زمان: تصویر زیر متعلق به خوشه ستاره‌ای اومگا قنطورس واقع در کهکشان راه شیری است. در این تصویر، ستارگان جوان به رنگ آبی و ستارگان پیر به رنگ قرمز دیده می‌شوند. با این وجود، در کهکشان‌های دوردست‌تر محال است که بتوان ستارگان کم‌نور را مشاهده کرد. اکنون مشخص شده است که برخی از دورترین کهکشان‌های عالم از آنچه که اخترشناسان گمان می‌کردند، ستارگان بیشتری دارند.
به گزارش نیوساینتیست، تنها اطلاعاتی که دانشمندان از کهکشان‌ها بدست می‌آورند، از نور ستارگان آنها حاصل می‌شود. اما ستارگان تمام جرم یک کهکشان را تشکیل نمی‌دهند. بخشی از جرم کهکشان مربوط به ماده تاریک است که نامرئی است و مستقیما قابل اندازه‌گیری نیست.
برای دور زدن این مشکل، اخترشناسان عموما جرم کهکشان را بر اساس ترسیم نحوه حرکت ستارگان آن نسبت به یکدیگر تخمین می‌زنند. آنها میزان جرم مرئی را با جرم کلی مقایسه می‌کنند، و فرض می‌کنند که باقی جرم کهکشان باید از ماده تاریک تشکیل شده باشد.
اگرچه این روش استاندارد اخترشناسان است، اما اکنون مشخص شده که این روش مشکل بزرگی دارد. میشل کاپلاری، اخترشناسان دانشگاه آکسفورد می‌گوید: «برای تخمین دقیق جرم کهکشان‌ها، ما همیشه از یک ضریب تبدیل استفاده می‌کنیم تا نور را به جرم تبدیل کنیم. اما تبدیلی که ما ده‌ها سال بود استفاده می‌کردیم غلط است.»

کاپلاری کشف کرد که رابطه بین نور مرئی و جرم ستاره‌ای برای تمام کهکشان‌ها یکسان نیست، این رابطه از یک نوع کهکشانی به نوع دیگر تغییر می‌کند. این عدم تطابق برای دورترین کهکشان‌ها بدتر است، و میزان ستارگان این کهکشان‌ها سه برابر چیزی است که انتظار می‌رود. در این کهکشان‌های دوردست، اخترشناسان ستارگان بی‌فروغ و کم‌نور –همانند ستارگان قرمز تصویر بالا- را در محاسبات خود در نظر نمی‌گرفتند.
این موضوع معمای کیهانی جدید را مطرح کرده است: زمانی‌که ما به کهکشان‌های دوردست نگاه می‌کنیم، آنها را به شکلی مشاهده می‌کنیم که مربوط به دوران جوانی آنها است؛ اما چطور این کهکشان‌های پرستاره در اوایل دوران زندگی خود تا این اندازه بزرگ شده‌اند؟ کاپلاری می‌گوید: «آنها بایستی از آنچه که مردم تصور می‌کردند سریع‌تر رشد کرده باشند.»

منبع: خبرآنلاین

[Mojtaba.M]

آخرین پرواز شاتل فضایی اینترپرایز

روز جمعه و با پرواز بر فراز هواپیمای بوئینگ 747 ناسا، آخرین برگ از پرونده شاتل فضایی اینترپرایز رقم خورد. شاتل اینترپرایز اولین شاتلی بود که ساخته شد و فقط 1 بار به طور آزمایشی پرواز کرد.

جمعه گذشته، شاتل فضایی اینترپرایز آخرین سفر هوایی خود را پیش از انتقال به موزه بر فراز شهر نیویورک انجام داد. شاتل اینترپرایز که اولین شاتل ساخته شده بود، در سال 1976 / 1355 تکمیل شد و فقط یک بار برای پروازهای آزمایشی جوی از آن استفاده شد. این شاتل بدون موتور و سپر حرارتی ساخته شد و به همین دلیل بر خلاف سایر شاتل‌های فضایی، هیچ‌گاه به ماموریت‌های فضایی نرفت. از روی این شاتل بود که نخستین نمونه عملیاتی شاتل‌ها یعنی شاتل فضایی کلمبیا ساخته شد.

هفته پیش، شاتل اینترپرایز جای خود را در موزه هوانوردی واشنگتن به شاتل دیسکاوری داد. آژانس فضایی آمریکا (ناسا) اعلام کرده است که شاتل اینترپرایز پس از پرواز به فرودگاه بین‌المللی جان اف. کندی، ماه ژوئن / خردادماه به موزه دریا، هوا و فضا اینترپید (USS Intrepid Museum) منتقل خواهد شد. این تصاویر از شاتل فضایی اینترپرایز هنگام انتقال با بوئینگ 747 ترابری ناسا، توسط دان براکاگلیا گرفته شده است.

خبر آنلاین

[Hadise]

تصویر جدید تلسکوپ هابل از تخم‌مرغ کیهانی؛ آثار مرگ یک ستاره

تلسکوپ فضایی هابل تصویری دیگر را به مجموعه تصاویرش از شگفتی‌های جهان هستی افزوده و این‌بار لحظه مرگ یک ستاره را به نمایش گذاشته است که سوخت اتمی آن به پایان رسیده و در حال انتشار پرتوهای نوری قدرتمندی است.
به این مرحله از زندگی ستاره ها مرحله "سحابی پیش ستاره‌ای" می‌گویند و تصویر جدید هابل سحابی تخم‌مرغ را در این مرحله به ثبت رسانده است. در حقیقت این سحابی اولین سحابی پیش ستاره‌ای است که کمتر از 40 سال پیش کشف شده است و دانشمندان تایید می‌کنند بسیاری از زوایای این پدیده کیهانی همچنان ناشناخته باقی مانده است.
ناسا و آژانس فضایی اروپا که مدیریت هابل را به عهده دارند توضیح می‌دهند که طی هزاران سال بقایای داغ ستاره کهنسال در مرکز سحابی و یا توده ابری از غبارها و گازها،‌ باعث داغتر شدن سحابی شده و گازها را آشفته کرده و منجر به درخشش آنها می‌شود.

در مرکز تصویر جدید هابل از این سحابی، ستاره مرکزی این سحابی در پس ابری ضخیم از غبار پنهان شده است. چهار پرتو نوری از میان سحابی به بیرون تابیده‌اند که شباهت زیادی به پرتوهای نورافکن دارند. گمان می‌رود حفره حلقه مانندی در میان پیله ضخیم غبار‌آلود که به واسطه فوران‌های ستاره به وجود آمده است، باعث نفوذ پرتوهای نوری به خارج از لایه‌های قطور غبار شده است.
به گفته دانشمندان این ابر عظیم از ساختاری پوست پیازی و لایه لایه برخوردار است که در اثر انفجار موادی که چند صد سال پیش از ستاره درحال مرگ به بیرون فوران کرده‌اند تشکیل شده است. به گفته ناسا از آنجایی که سحابی‌های پیش ستاره ای از طول عمر محدودی برخوردارند تعداد آنها در جهان بسیار کم است و به علاوه این پدیده‌های کیهانی بسیار کم نور بوده و برای رصد آنها به تلسکوپ‌های قدرتمندی نیاز خواهد بود،‌این نیز عامل دیگری است توضیح می‌دهد چرا این سحابی ها به تازگی رصد شده اند.
اخترشناسان نمی توانند به طور دقیق وسعت این سحابی را تخمین بزنند زیرا فاصله آن را تا زمین به صورت تخمینی برآورد کرده‌اند و از این رو شاید این سحابی بزرگتر و دورتر یا نزدیکتر و کوچکتر از حدی باشد که تصور می‌رود. در حال حاضر فاصله این سحابی تا زمین در حدود سه هزار سال نوری تخمین زده شده است.

[Astronomy]

روند پیرشدن فضانوردان آهسته تر می شود

دانشمندان پروتئینی کشف کرده اند که می‌تواند روند پیرشدن فضانوردان و سالخوردگان را آهسته‌تر کند.

به گزارش خبرگزاری مهر، براساس تحقیقات دانشگاه ترامو در ایتالیا آنزیم 5- لیپوکسیژناس (5-lipoxygenase) نقش مهمی در مرگ سلول در فضا ایفا می کند. دانشمندان اعتقاد دارند که ایجاد مانع در مقابل این آنزیم، مشکلات فضانودان که در نتیجه پروازهای فضایی به وجود می آید از بین می رود. این ادعا در رابطه با سرکوبی آنزیم کشف شده ثابت کرده که سالخوردگان نیز می توانند از مزایای تقویت سیستم ایمنی بدن خود استفاده کنند. از آنجایی که شرایط فضایی مشکلات سلامتی را مشابه فرآیند پیر شدن در زمین برای فضانوردان به همراه دارد، این کشف ممکن است به درمان این شرایط در فضانوردان کمک کرده و همچنین به تقویت سیستم ایمنی سالخوردگان منتهی شود. این تحقیقات از سوی دپارتمان علوم زیست پزشکی دانشگاه ترامو ایتالیا انجام شده و نتایج آن در مجله FASEB به چاپ رسیده است. دکتر ماورو ماکارونه به عنوان رئیس این گروه تحقیقاتی اعلام کرد که نتایج این تحقیق فضایی می تواند برای بهبود سلامتی سالخوردگان در زمین نیز موثر باشد. براساس گزارش دیلی میل، وی افزود: در حقیقت شرایط فضایی مشکلاتی را برای فضانوردان ایجاد می کند که به فرآیند پیرشدن فیزیولوژیکی شباهت دارد و ممکن است بتوان با استفاده از برخی داروها در این فرآیند مانع ایجاد کرد. درحال حاضر داروهای بازدارنده آنزیم 5- لیپوکسیژناس (5-lipoxygenase) برای ممانعت از ابتلا به بیماری های التهابی استفاده می شود. دکتر ماکارونه و گروه تحقیقاتی وی این اکتشاف را با انجام آزمایشهایی روی دو گروه انجام داده است. یک گروه از لنفوسیتهای انسانی که از خون دو اهدا کننده سالم گرفته شده بود، مورد مطالعه قرار گرفت و همچنین مطالعاتی روی نمونه های گرفته شده از ایستگاه بین المللی فضایی انجام شده است. گروه اول از لنفوسیتها در معرض ریزگرانشهای ایستگاه بین المللی فضایی قرار گرفتند. گروه دوم در یک سانتریفیوژ روی ایستگاه بین المللی فضایی قرار گرفت تا گرانش زمین را تجربه کند. دانشمندان از این تحقیق نتیجه گیری کرده اند که تفاوت ایجاد شده به تفاوت سطح آنزیم 5- لیپوکسیژناس (5-lipoxygenase) باز می گردد. گرالد ویسمان سردبیر مجله FASEB اظهار داشت: جای شگفتی نیست که بدن انسان برای کارآیی سالم به گرانش زمینی نیاز دارد جرا که ما برای زندگی روی این سیاره خلق شده ایم. وی افزود: وقتی انسان به فضا می رود و به سیارات و خرده سیاره های دیگر سفر می کند واضح است که نه تنها باید شرایط ایمن زندگی را بررسی کنیم بلکه باید فضای امنی را برای سلامتی خود فراهم کنیم. منبع: مهر

[Astronomy]

آزمایش موفقیت‌آمیز نخستین پرواز خصوصی به فضا/ زمان اولین پرتاب اعلام شد

یک شرکت تجاری آمریکایی که قرار است نخستین پرواز خصوصی به ایستگاه بین المللی فضایی را انجام دهد دیروز دوشنبه 11 اردیبهشت ماه موشک فالکون 9 خود را به صورت موفقیت آمیزی آزمایش کرد تا روز 18 اردیبهشت ماه بتواند شاتل دراگون را پرتاب کند.

به گزارش خبرگزاری مهر، آزمایش شرکت اسپیس ایکس که از آن با عنوان آتش ساکن از 9 موتور اصلی موشک یاد می شود تنها دو ثانیه به طول انجامید، اما این آزمایش شرایطی را برای مهندسان فراهم کرد تا تمام فرآیندهای شمارش معکوس را چون روز پرتاب موشک انجام دهند. این آزمایش آتش در ایستگاه نیروی هوایی کیپ کاناورال در فلوریدا آمریکا با تأخیر اندکی در نتیجه مشکل یکی از رایانه های پرواز انجام شد، مشکل به وجود آمده محدودیتی را برای آتش موشک ایجاده کرده بود که ظرف یک ساعت رفع و فرآیند شمارش معکوس از سر گرفته شد. شرکت اسپیس ایکس پس از این آزمایش موفقیت آمیز اعلام کرد: " موفقیت- دو ثانیه آتش. مهندسان اکنون داده ها را بررسی می کنند تا ما برای مأموریت آینده آماده شویم." اسپیس ایکس در نظر دارد نخستین شرکت خصوصی باشد که فضاپیمای خود را به ایستگاه بین المللی فضایی اعزام می کند؛ درحال حاضر تنها روسیه، ژاپن و اروپا از این توانایی برخوردارند چرا که برنامه شاتل آمریکا سال گذشته خاتمه یافت. براساس گزارش خبرگزاری فرانسه، فضاپیمای دراگون که برای انتقال انسان به فضا ساخته شده امیدوار است که به زودی اولین سفر خود را به ایستگاه بین المللی فضایی انجام دهد، تاریخ این سفر 7 می ( 18 اردیبهشت ماه) اعلام شده است. در این تاریخ فضاپیمای آب نباتی شکل دراگون 521 کیلو محموله را به ایستگاه بین المللی فضایی حمل می کند و انتظار می رود با یک محموله 656 کیلوگرمی به زمین بازگردد. درحال حاضر کپسول سایوز روسیه تنها ابزار حمل و نقل فضانوردها و محموله ها به ایستگاه بین المللی فضایی محسوب می شود. منبع: مهر