جديد ‌ترين اخبار نجومی

[محمدرضا صادقیان]

سلام...

اين تاپيك جهت اعلام آخرين اخبار مهم نجومي ايجاد شده

لطفآ اخباری که در این تاپیک قرار می دهید ،یا ترجمه خودتان باشد یا اگر از منبع دیگری خبر را استفاده کرده اید ، حتمآ منبع خبر را ذکر کنید

ممنون از تلاش و همراهی همه دوستان

[amir adib]

يك لكه خورشيدي عظيم كه در روزهاي اخير دو برابر شده، احتمال دارد در روزهاي آينده مجموعه‌اي از جرقه‌هاي خورشيدي را به سوي زمين روانه كند.
به گزارش سرويس علمي خبرگزاري دانشجويان ايران(ايسنا)، اگرچه شدت اختلال اين توفان‌ها هنوز ناشناخته باقي مانده، اما برخي دانشمندان احتمال داده‌اند كه اين جرقه‌ها از نوع متوسط باشند.
اين توفان مي‌تواند منجر به اختلالات راديويي و اختلالاتي در نواحي قطبي زمين شود.

به گزارش سايت SpaceWeather اين لكه خورشيدي در منطقه فعال 1416 قادر به ارسال انرژي مغناطيسي بتا گاما در يك جرقه خورشيدي نوع متوسط (M) است.
اگرچه جرقه‌هاي نوع M به خطرناكي گروه X كه بر ماهواره‌ها و شبكه‌هاي برق و همچنين توفان‌هاي تابشي طولاني اثر گذاشته، نيستند با اين حال احتمال اختلالات كوچك راديويي وجود دارد.
گروه جرقه‌هاي M همچنين مي‌توانند منجر به بروز شفقهاي قطبي در آسمان نزديك به قطبها شود.
روز جمعه گذشته، خورشيد يك تخليه توده تاجي قلبي شكل را از خود منتشر كرد كه طبق پيش‌بيني سازمان ملي جوي و اقيانوسي تا روز سه‌شنبه به زمين خواهد رسيد.
انتهاي پيام

[Astronomy]

نقشه جدید ناسا برای ساخت ایستگاه فضایی در نزدیکی ماه

ناسا پس از مواجه شدن با خبر دردناک کاهش بودجه که منجر به متوقف شدن برنامه اکتشافات مریخی این سازمان خواهد شد، اکنون رویای ساخت ایستگاه فضایی در نزدیکی ماه را در سر می پروراند.

به گزارش خبرگزاری مهر، کاهش بودجه دوباره ناسا هر نوع برنامه و طرحی را برای آغاز اکتشافات مریخی طی سالهای آینده نقش بر آب کرد اما با وجود افزایش فشارهای مالی ناسا در حال اندیشیدن به طرحی است که با وجود نزدیک بودن به زمین، بسیار بلندپروازانه است: ساخت ایستگاه فضایی سرنشین داری در نقطه لاگرانژ EML-2 در بخش دورافتاده کره ماه! این ایستگاه فضایی بین المللی به پایگاهی برای آغاز ماموریتهای علمی و دروازه ای برای رفتن به مناطقی دور افتاده تر از فضا، از قبیل قمرهای مریخی و حتی خود مریخ خواهد بود. ناسا که در حال حاضر اهداف مریخی اش با توقف و تاخیر مواجه شده اند، چنین ایستگاه فضایی را ابزاری ویژه اکتشافات نزدیک فضایی می بیند که گنجایش ارائه علوم و فناوری های جدید را طی یک دهه خواهد داشت. در این پروژه فناوری ها و توانایی های جدید ناسا به همراه فناوری های دیگر کشورهای مشترک در پروژه به کار گرفته خواهند شد. گزارشها نشان می دهند ناسا در حال جمع آوری گروهی است تا به توسعه نقشه ای برای اکتشاف در نقطه 2 نوسان یا Libration بپردازند، نقطه ای برابر نقطه لاگرانژ که ویژه زمین و ماه بوده و نیروی گرانش ماه و زمین در این نقطه به حالت تعادل رسیده است، از این رو کمابیش امکان متوقف کردن یک فضاپیما در این نقطه وجود دارد. بر اساس گزارش اسپیس، از چنین نقطه ای انسانها می توانند ماموریتهای روباتیک از راه دوری را بر روی بخشی از ماه که کمتر شناخته شده است انجام دهند و در عین حال شرایط سکونت طولانی مدت در فضا را مورد بررسی دقیق قرار دهند.

منبع: مهر

[Astronomy]

دستیابی به اطلاعات جدید درباره ستارگان نوترونی

گروهی از ستاره شناسان آلمانی موفق شدند به کشفیات جدیدی در خصوص گروهی از ستارگان نوترونی به نام پالسارهای هزارم ثانیه ای دست یابند.

به گزارش خبرگزاری مهر، پالسارها یا تب اختران، ستارگانی نوترونی هستند که در فواصل دوره ای مشخص پرتو ایکس ساطع می کنند. پالسارها، بیگانه ترین اجرام آسمانی هستند که می شناسیم. این نوع از ستارگان نوترونی با قطر تنها 20 کیلومتر می توانند جرمی برابر با جرم خورشید داشته باشند. یکی از زیرگروههای این اجرام که با عنوان "پالسارهای هزارم ثانیه ای" شناخته می شوند می توانند با سرعت چند صد برابر ثانیه به دور محور خود بچرخند. این گروه از پالسارها نخستین بار در سال 1982 کشف شدند و تاکنون در حدود 200 پالسار هزارم ثانیه ای با دوره های چرخش بین 1.4 و 10 هزارم ثانیه شناسایی شده اند. انتشار دوره ای و سرعت چرخشی شگفت انگیز این زیرگروه پالسارها با عملکرد این ستارگان که به شدت مغناطیسی شده اند و به طور مداوم به جمع آوری ماده از ستاره همسایه خود ادامه می دهند ارتباط دارد. زمانی که یک ستاره همسایه هیدروژن تخلیه می کند منبسط می شود و به ستاره نوترونی اجازه می دهد که ماده را از لایه های خارجی تر آن بیرون بکشد. در اثر برخورد این ماده به مناطق قطبی پالسار، پرتو ایکس ساطع می شود. اما این چشمه پرتوهای ایکس نیز به مرور زمان خاموش می شود و در نتیجه چرخش پالسار هزارم ثانیه آهسته شده و ستاره نوترونی به پالسار رادیویی عادی تبدیل می شود. این انتقال زمانی رخ می دهد که ستاره همراه به طور کامل پوسته خارجی خود را از دست بدهد و دیگر نتواند فرایند تولید پرتوهای ایکس را تغذیه کند. اینکه در مدت فاز گذار از پالسار به فاز چشمه پرتوهای ایکس چه اتفاقی رخ می دهد تاکنون به روشنی معلوم نبود. براساس گزارش مدیا ایناف، اکنون ستاره شناسان دانشگاه بن و موسسه ماکس پلانک دریافتند به محض اینکه جریان پلاسمای ناشی از ستاره همراه شروع به تخلیه شدن می کند میدان مغناطیسی پالسار به سمت خارج حداکثر به مسافت 100 کیلومتر یا در حدود 10 برابر شعاع خود گسترده می شود. این بدان معنی است که در چنین شرایطی فعل و انفعالات میان میدان مغناطیسی و پلاسما بسیار شدید می شود. به طوریکه، میدان مغناطیسی می تواند بخشی از ماده را به سرعت جمع آوری کند. همچنین، مطالعات پیشین به نتایج متناقصی دست یافته بودند که نشان می دادند بعضی از پالسارهای هزارم ثانیه ای پیرتر از خود جهان هستند و در حالی که عمر جهان 13.7 میلیارد سال تخمین زده شده است عمر این اجرام کیهانی می تواند به 15 میلیارد سال برسد. این دانشمندان درخصوص این پارادکس توضیح دادند که تاکنون تصور می شد برای اندازه گیری سن پالسارها باید از روش معمول گذر زمان استفاده کرد این درحالی است که سن پالسارها با کاهش سرعت چرخش آنها کم می شود و بنابراین محاسبات گذشته اشتباه بوده است. منبع: مهر

[amir adib]

تلسكوپ فضايي پلانك انتشارات مه‌آلود اسرارآميزي در كهكشان راه شيري كشف كرده است كه به محققان براي رمزگشايي از اسرار اين كهكشان كمك مي كند.

به گزارش سرويس علمي خبرگزاري دانشجويان ايران (ايسنا)، تلسكوپ فضايي پلانك متعلق به آژانس فضايي اروپا (esa) چندي قبل انتشارات مايكرويو مرموز و اشكال جزيره مانندي از ستارگان را در كهكشان راه شيري ثبت كرد.

«كريزيستوف گورسگي» از محققان آزمايشگاه پيشرانش جت (jpl) ناسا مي گويد: تلسكوپ پلانك جنبه هاي ديدني و حيرت انگيزي از كهكشان راه شيري را آشكار مي كند. در اين تصاوير انتشارات مه آلود ريزموج (مايكروويو) در اطراف مركز كهكشان ديده مي شود.

به گفته وي، انتشارات مه آلود ريزموج در طول موج هاي كوتاه روشن تر از نورهاي مشابهي هستند كه در ساير نقاط كهكشان ساطع مي شوند. اين انتشارات از نقطه اي در قلب كهكشان ساطع مي شوند و شبيه شكلي از انرژي نور هستند كه در هنگام شتاب الكترون ها در ميدان مغناطيسي توليد مي شوند.

محققان به طور دقيق موفق به كشف منبع اصلي انتشارات مه آلود نشده اند، اگرچه ابرنواختر، تندبادهاي عظيم كهكشاني يا ماده تاريك به عنوان منابع احتمالي مطرح شده اند.

تلسكوپ پلانك همچنين مناطقي از گاز سرد (عمدتا هيدروژن) را در كهكشان راه شيري كشف كرده كه به گفته محققان، احتمالا محل شكل گيري ستارگان جديد است. هيدروژن مولكولي سوخت مورد نياز در فرآيند شكل گيري ستارگان است و كشف ابرهاي ناشناخته از منواكسيد كربن به درك بهتر از نحوه تولد ستارگان در كهكشان راه شيري كمك مي كند.

تلسكوپ فضايي پلانك در سال 2009 به فضا پرتاب شد. محققان از تصاوير و داده هاي اين تلسكوپ در كنار اطلاعات به دست آمده از كاوشگر ويلكينسون ناسا براي تجزيه و تحليل نوسانات كوچك در پس زمينه كيهاني استفاده مي كنند.

ISNA....

[Mojtaba.M]

این نمای ماهواره‌ای از جو زمین برفراز دریای برینگ که توسط ماهواره برنامه آب‌وهوایی نظامی ایالات متحده گرفته شده، شفق قطبی عجیبی را که دو شب گذشته در آسمان نیم‌کره شمالی زمین شکل گرفت، نمایش می‌دهد.
این شفق قطبی برخلاف پیش‌بینی‌ها و زمانی تشکیل شده که هیچ اثری از طوفان‌ها و فوران‌های خورشیدی در جهت زمین وجود نداشت. به گفته دانشمندان، این شفق قطبی در اثر اختلالی در میدان مغناطیسی زمین در نزدیکی قطب شمال جغرافیایی زمین ایجاد شد. پس از آن، میدان مغناطیسی میان‌سیاره‌ای نیز تغییر کرد و موجب تشدید این اثر شد، طوری‌که شکافی در سپر دفاعی مغناطیسی زمین ایجاد کرد و بادهای خورشیدی توانستند از درون این شکاف به درون جو زمین نفوذ کنند




به گفته رصدگرانی که موفق شده بودند این شفق غیرمنتظره را تماشا کنند، این یکی از زیباترین نمایش‌های آسمانی در ماه گذشته بود.




منبع :خبر آنلاین

[Astronomy]

رصد یک خوشه ستارگان جوان در اطراف یک سیاه چاله

گروهی از ستاره شناسان با استفاده از تلسکوپ فضایی هابل خوشه ای از ستارگان جوان را یافتند که در اطراف سیاه چاله کوچکی می چرخند که بازمانده یک کهکشان کوتوله است.

به گزارش خبرگزاری مهر، ستاره شناسان می دانند که ستارگان چگونه فرو می پاشند و سیاه چاله های خوشه های ستاره ای را که 10 برابر جرم خورشید وزن دارند می سازند. اما تاکنون روشن نبود که سیاه چاله های عظیم (همانند سیاه چاله غول پیکر مرکز کهکشان راه شیری که به بزرگی 4 میلیون خورشید است) چگونه در هسته کهکشانها شکل می گیرند. محققان موسسه نجوم سیدنی در استرالیا در سال 2009 با تلسکوپ پرتو ایکس XMM-Newton آژانس فضایی اروپا سیاه چاله ای به نام ESO 243-49 HLX-1 و به وزن 20 هزار خورشید را کشف کردند که در حاشیه کهکشان ESO 243-49 در فاصله 290 میلیون سال نوری از زمین قرار دارد. اکنون دانشمندان مرکز فیزیک نجوم اسمیت سونیان در آمریکا با استفاده از اطلاعات جمع آوری شده توسط تلسکوپهای فضایی هابل و سوئیفت ناسا خوشه ای از ستارگان جوان را ردیابی کردند که 250 سال نوری قطر دارد و در اطراف این سیاه چاله می چرخد. براساس گزارش یونیورس تودی، شدت نور و رنگ این خوشه با سایر خوشه های ستارگان جوان سایر کهکشانها سازگار است. این محققان نور آبی رنگ حاصل از گاز گرم در حلقه رشد اطراف سیاه چاله را ردیابی کردند و همچنین یک نور قرمز محصول گازهای بسیار سردتر را آشکار کردند که احتمالا مربوط به سایر ستارگان است. این ستاره شناسان کشف کردند که این خوشه ستارگان کمتر از 200 میلیون سال قبل شکل گرفته است. این بدان معنی است که بیشتر این ستارگان در پی برخورد میان دو کهکشان شکل گرفته اند. درواقع، ESO 243-49 HLX-1 یک سیاه چاله واسطه ای شگفت انگیز است که به گفته این دانشمندان، در این فاز پیش بینی آینده آن دشوار است، اما این سیاه چاله می تواند در یک مدار پایدار در اطراف این کهکشان کوتوله باقی بماند. این سیاه چاله منحصربفرد است چون تنها سیاه چاله واسطه ای است که تاکنون رصد شده است. کمیاب بودن آن پیشنهاد می کند که این نوع سیاه چاله ها تنها برای دوره کوتاهی قابل رویت هستند. منبع: مهر

[Astronomy]

دست دادن اولین روبات فضانورد با انسان در فضا

روبات انسان نما و انسان برای اولین بار و طی مراسمی با "اولین دست دادن در فضا" در ایستگاه فضایی بین المللی با یکدیگر متحد شدند.

به گزارش خبرگزاری مهر، "دنیل بربنک" فرمانده ایستگاه فضایی بین المللی برای اولین بار با "روبونات" فضانورد روباتیک ناسا، در فضا دست داد، این اولین باری است که انسانها و روباتهای شبه انسانی در فضا با یکدیگر دست می دهند. روبونات 2.3 میلیون دلاری ناسا، فوریه سال گذشته به همراه آخرین ماموریت شاتل دیسکاوری به ایستگاه فضایی بین المللی ارسال شد. سرنشینان ایستگاه نیز برای آزمودن توانایی های این روبات طی یک روز برای کمک به فضانوردان آن را مورد آزمایش قرار دادند. فرمانده ایستگاه فضایی بین المللی در حال دست دادن با اولین روبات فضانورد در ایستگاه فضایی نرم افزار رایانه ای ویژه این روبات که به تازگی از زمین ارسال شده بود، باعث شد تا روبات بتواند دست راستش را دراز کرده و انگشتانش را به سمت بربنک بگیرد و در این هنگام نیز بربنک دست روبونات را گرفته و به نشانه احترام تکان داد. بربنک پس از اجرای این مراسم گفت: دست دادن با این روبات برای ثبت رکورد بسیار جالب بود. وی همچنین برنامه نویسی و مهندسی روبونات را نیز بسیار قابل توجه و تاثیرگذار اعلام کرد. بر اساس گزارش هرالد سان، روبونات پس از این مراسم هر دو دست خود را برای گفتن "سلام دنیا" به زبان اشاره انگلیسی بالا آورد. ناسا در حال حاضر دارای چهار روبات فضانورد است و در عین حال تعداد بیشتری از این روباتها در دست ساخت هستند. منبع: مهر

[amir adib]

محققان سوئيسي در حال كار بر روي ماهواره روباتيك زباله جمع‌كن براي تميز كردن فضا از زباله‌هاي فضايي هستند.
به گزارش سرويس فناوري خبرگزاري دانشجويان ايران (ايسنا)، بيش از نيم ميليون زباله فضايي از بقاياي يك موشك در اندازه اتوبوس تا قطرات ريز رنگ، مي‌تواند براي ساكنان ايستگاه فضايي بين‌المللي و ماهواره‌هاي موجود در مدار خطرآفرين باشد.
دانشمندان و مهندسان سوئيسي براي حل اين مشكل و جمع‌آوري زباله‌هاي فضايي،‌ در حال ساخت ماهواره رفتگر موسوم به CleanSpace One هستند.
ماهواره رفتگر احتمالا طي سه تا پنج سال آينده به فضا پرتاب خواهد شد و قرار است يكي از دو زباله موجود در فضا شامل بقاياي ماهواره پيكو يا ماهواره TIsat در ابعاد هزار سانتي متر مكعب را جمع‌آوري كند.
زماني كه ماهواره رفتگر به دو هدف مورد نظر مي رسد، بازوي قلاب دار ماهواره دراز شده و زباله فضايي را مي گيرد و ماهواره به سمت جو زمين حركت مي‌كند و در حرارت جو از بين مي‌رود.
ماهواره رفتگر CleanSpace One در مركز تحقيقات فضايي در لوزان سوئيس طراحي و ساخته مي‌شود. در اين ماهواره از سيستم نيروي محركه ميكرو و برق براي انداختن قلاب به سمت زباله فضايي استفاده مي‌شود. مشكل اصلي پيش روي محققان طراحي بازوي قلاب‌دار براي به دام انداختن دقيق هدف عنوان شده است.
در سال 2009 ميلادي ماهواره Iridium‌ آمريكا با بقاياي ماهواره روس برخورد كرد كه باعث نابود شدن ماهواره اي به ارزش 55 ميليون دلار شد و بيش از دو هزار قطعه زباله فضايي ايجاد شد كه لزوم طراحي و ساخت ماهواره هاي رفتگر را نشان مي‌دهد.
انتهاي پيام

[Astronomy]

کشف کاهش سرعت چرخش در سیاره ونوس

اخترشناسان پی برده اند که سیاره ونوس یا زهره نسبت به آنچه پیش از این تصور می رفت با سرعت کمتری به دور خود می چرخد.

به گزارش خبرگزاری مهر، در اوایل دهه 1990 دانشمندان در ماموریت ماژلان ناسا بر اساس سرعت حرکت ساختارهای سطحی سیاره که از زیر فضاپیما عبور می کردند محاسبه کردند که یک دور کامل چرخش ونوس به دور خود 243.015 روز زمینی زمان صرف می کند. اما اکنون دانشمندان سطح ونوس را با مدارگرد ESAVE آژانس فضایی اروپا مورد بررسی مجدد قرار داده و دریافته اند این سیاره 6.5 دقیقه آرامتر از آنچه در حدود 16 سال پیش تخمین زده شده بود حرکت می کند. "نیلز مولر" دانشمند سیاره ای مرکز هوافضای آلمان می گوید زمانی که متوجه تفاوت نقشه های جدید و قدیمی از ونوس شد ابتدا تصور کرد که در محاسباتش اشتباهی رخ داده است اما پس از اینکه هر نوع خطای ممکن در محاسبات بررسی شد وی دریافت که این سیاره نسبت به محاسبات قدیمی کندتر حرکت می کند. یکی از احتمالات ممکن برای توضیح کند شدن سرعت چرخش ونوس اتمسفر ضخیم این سیاره و بادهای پرسرعت است. فشار سطحی بر روی ونوس به واسطه اتمسفر غنی از دی اکسید کربن این سیاره 90 بار بیشتر از فشاری است که زمین در سطح دریا تحمل می کند. همچنین ابرهای اسید سولفوریک متراکم همواره سیاره ونوس را در بر گرفته اند و با سرعتی بالا در اطراف سیاره حرکت می کنند. بر اساس گزارش نشنال جئوگرافیک، به گفته اخترشناسان درک مکانیزم دقیقی که طی مدتی کوتاه توانسته سرعت حرکت ونوس را کاهش دهد بسیار دشوار است. بعضی از گزارشها تبادل جنبش دورانی میان زمین و ونوس را یکی از دلایل احتمالی این تغییر سرعت می دانند. برای مثال یک قمر می تواند سرعت دوران یک سیاره را کاهش دهد زیرا هر دو جرم دارای یک جنبش دورانی هستند. با این همه فاصله زیاد میان زمین و ونوس وجود چنین احتمالی را رد کرده و بر نیاز بر مطالعه دوباره بر روی سرعت دقیق چرخش ونوس تاکید می کند. منبع: مهر

[Astronomy]

آمریکا سیاره سرخ را نمی‌خواهد/ کاهش هزینه مریخ در بودجه جدید ناسا

بودجه جدید ناسا باوجود افزایش 0.3 درصدی، هزینه پروژه هایی را که آژانس فضایی آمریکا قرار است در مریخ انجام دهد به میزان 40 درصد کاهش داده است و به این ترتیب آمریکا دیگر نمی تواند در پروژه "اکسومارس" با اروپا همکاری کند.

به گزارش خبرگزاری مهر، به نظر می رسد که ناسا مریخ را نمی خواهد. درحقیقت، در روزهای اخیر سازمان فضایی آمریکایی درباره آینده اکتشافات روی مریخ تصمیمات اشتباهی را اتخاذ کرده است. به طوریکه ناسا دیگر قصد همکاری با برنامه "اکسو- مارس" آژانس فضایی اروپا (اسا) که در سالهای 2016 و 2018 اجرا خواهد شد را ندارد. این تصمیم در پی بودجه جدیدی است که رئیس جمهور آمریکا برای ناسا در نظر گرفته است. درحقیقت، در بودجه جدید ناسا که توسط اوباما پیشنهاد شده با وجود افزایش 0.3 درصدی، هزینه های لازم برای ماموریتهای مریخ دیده نشده است. "چارلز بولدن"، رئیس ناسا در یک کنفرانس خبری اظهار داشت: "ما پروژه ماموریتهای اکسومارس را همراه با اسا در سالهای 2016 و 2018 پیگیری نخواهیم کرد." بولدن در توضیح برای حذف مریخ از بودجه ناسا اظهار داشت که این تصمیم برپایه پرتاب کاوشگرMars Science Laboratory و همچنین توسعه کاوشگر "ماموریت تکامل سبک و اتمسفر مریخ" که با هدف مطالعه درباره اتمسفر مریخ در سال 2013 پرتاب خواهد شد گرفته شده است. اما اکنون بودجه تمام پروژه های مریخی ناسا به میزان 40 درصد کاهش یافته اند و اوباما قصد دارد بودجه مطالعه درباره سایر سیارات منظومه خورشیدی را هم در سالهای آینده به میزان 309 میلیون دلار کاهش دهد. از این بودجه جدید که حدود 17.7 میلیارد دلار است و باید به تصویب کنگره برسد 3 میلیارد دلار به ایستگاه فضایی بین المللی و 3.9 میلیارد دلار به توسعه یک فضاپیمای جایگزین شاتل اختصاص یافته است. همچنین 600 میلیون دلار متعلق به تلسکوپ فضایی "جیمز وب" که جانشین تلسکوپ فضایی هابل است. درحالی که 1.8 میلیارد دلار مربوط به پروژه هایی زمینی است. روسها از راه می رسند در شرایطی که ناسا قصد خروج از برنامه مریخ اسا را دارد آژانس فضایی روسیه آماده است تا با اروپاییها وارد همکاری شود. در این راستا، علاوه بر دستگاههایی که روسیه برای بخش مدارگرد ماموریت "اکسومارس" ارائه می کند باید دو موشک "پروتون" را هم در اختیار این پروژه قرار دهد. در نوامبر 2011 روسیه فضاپیمای Phobos-Grunt را به سمت قمر فوبوس مریخ پرتاب کرد تا پس از 20سال بار دیگر به عرصه تحقیقات فضایی بازگردد اما این ماموریت لحظاتی پس از پرتاب دچار مشکل شد. فضاپیمای بدون سرنشین و 13 تنی فوبوس-گرانت روسها که در 9 نوامبر از پایگاه بایکنور به فضا پرتاب شده بود سرانجام پس از ماهها سرگردانی در مدار زمین در اتمسفر زمین سوخت و بخشهای دیگری از آن در میان اقیانوس سقوط کرد. مقامات روسی خبر سقوط این فضاپیما را 15 ژانویه 2012 اعلام کردند و اظهار داشتند که این فضاپیما طی ورودی خارج از کنترل به اتمسفر زمین در هزار و 250 کیلومتری غرب شیلی در درون اقیانوس آرام سقوط کرد. این اولین ماموریت بین سیاره ای مسکو از سال 1988 بود. آخرین موفقیت روسیه در این عرضه در سال 1986 و با پرتاب کاوشگر "وگا" برای تحقیق درباره سیاره زهره (ونوس) و ستاره دنباله دار هالی انجام شد. از آن پس، آژانس فضایی اتحاد جماهیر شوروی سابق و پس از آن روسیه با یک سری طولانی از حوادث و شکستها مواجه شد که مهمترین آنها در سال 1996 و زمانی رخ داد که کاوشگر "مارس 96" به دلیل نقص موشک حامل در اقیانوس آرام سقوط کرد. این درحالی بود که از آن زمان آمریکا، اروپا، چین و هند موفق شدند کاوشگرهای متعددی را به سمت مریخ روانه کنند. بنابراین، اعلام علاقه مندی مسکو به شرکت در ماموریت اروپا بدان معنی است که روسیه همچنان به دنبال راهی برای بازگشت به سیاره سرخ می گردد. فضاپیمای فوبوس- گرانت آژانس فضایی روسیه ماموریت "اکسومارس" ExoMars در ابتدا تنها یک پروژه اروپایی بود اما در سال 2009 ناسا نیز به آن پیوست. هدف این ماموریت شناسایی آثاری از زندگی در حال یا گذشته روی سیاره سرخ است. این ماموریت از دو دستگاه مهم تشکیل شده است: یک کاوشگر مدارگرد اطراف سیاره که در اتمسفر مریخ به دنبال متان می گردد و یک روبات مریخ نورد که مستقیماً به سطح سیاره فرستاده می شود. پرتاب این دو دستگاه به ترتیب برای سالهای 2016 و 2018 پیش بینی شده است. 1.4 میلیارد دلار این پروژه باید توسط آمریکا و 1.2 میلیارد دلار آن توسط اروپا تامین می شد. همچنین ناسا باید در پروژه ساخت روبات مریخ نورد، سیستمهای ارتباطاتی مدارگرد و ارائه موشک اطلس 5 برای پرتاب این کاوشگرها شرکت می کرد. کنجکاوی ناسا در راه مریخ اواخر نوامبر گذشته کاوشگر "کنجکاوی" ناسا در ماموریت لابراتوار علمی مریخ (MSL) که به عنوان یکی از پیچیده ترین زمین شناسان روباتیک جهان نیز شناخته می شود سفر خود را به سوی سیاره سرخ آغاز کرد. کاوشگر "کنجکاوی" یا Curiosity برای سپری کردن فضای طولانی میان مریخ و زمین در حدود هشت و نیم ماه در راه خواهد بود و در صورتی که آگوست آینده بتواند بر روی مریخ فرود بیاید، گشت زنی بر روی مریخ را آغاز کرده و به نمونه برداری از خاک و سنگهای سرخ این سیاره خواهد پرداخت تا بتواند نشانه ای از حیات یا پشتیبانی از حیات میکروبی را در محیط کنونی و پیشین این سیاره بیابد. اجرای این پروژه 2.5 میلیارد دلار هزینه داشته است تا کاوشگر ناسا، مجهزتر از تمامی کاوشگرهایی که تاکنون راهی مریخ شده اند بتواند ساختار شیمیایی خاک و اتمسفر مریخ را بسنجد. انتظار می رود کاوشگر کنجکاوی در 6 آگوست 2012 به مریخ برسد. به گفته دانشمندان این کاوشگر نه تنها تواناترین کاوشگری است که تاکنون به سیاره ای دیگر فرستاده شده بلکه تواناترین کاوشگر علمی است که تا کنون از مدار زمین به بیرون قدم خواهد گذاشت. کنجکاوی که ساخت آن از سال 2004 آغاز شده است در طی 23 ماه اقامتش در مریخ ده ها نمونه را از میان صخره های مریخ و یا خاک سطح سیاره استخراج کرده و مورد بررسی قرار خواهد داد. کاوشگر کنجکاوی ناسا که هم اکنون در راه مریخ است محموله تجهیزات علمی که به همراه کنجکاوی روانه مریخ خواهند شد 10 برابر تجهیزاتی است که توسط دیگر کاوشگرهای مریخ به سیاره سرخ منتقل شده اند. این کاوشگر طولی دو برابر و وزنی پنج برابر وزن کاوشگرهای دو قلوی روح و فرصت که در سال 2003 به مریخ پرتاب شدند دارد و ویژگی های زیادی از این کاوشگرها را به ارث برده است که از آن جمله می توان به داشتن 6 چرخ برای حرکت و دوربینی بر روی یک تیرک برای استفاده مرکز کنترل زمینی اشاره کرد. بر خلاف دیگر کاوشگرها، کنجکاوی تجهیزاتی را برای نمونه برداری از خاک و سنگ به همراه دارد تا پس از پردازش آنها را به درون اتاقک آزمایشی انتقال دهد و تجهیزات تحلیلی آنها را مورد آزمایش دقیقتر قرار دهند. منبع: مهر