در 17 نوامبر اولین 3D پرینتر که در شرایط بی وزنی کار میکنه در ایستگاه فضایی نصب شد.این محموله در ماه سپتامبر توسط کپسول دراگون شرکت spacex به ایستگاه فضایی بین المللی ارسال شده بود.
این دستگاه توسط شرکت made in space با همکاری Nasa ساخته شده است.
تصویر دستگاه :
نصب دستگاه در ایستگاه فضایی بین المللی:
درصورت عملکرد خوب در آینده سفر های فضایی و سفر به ماه و مریخ این دستگاه بسیار مفید خواهد شد
در تصویر زیر اولین قطعه تولید شده توسط این دستگاه رو مشاهده میکنید که روی آن لوگوی شرکت Made in space و Nasa بصورت سه بعدی ساخته شده.(قسمت سفید رنگ)
این قطعه تولید شده خود به عنوان بخشی از دستگاه استفاده میشود و به عنوان نوعی درپوش عمل میکند.عکس:
این دستگاه میتواند بسیاری از لوازم جانبی و ابزار ها و قطعات یدکی مورد نیاز ایستگاه را تولید و وابستگی فضا نوردان به زمین را کمتر کند و در عین حال هزینه های ارسال محموله ها به فضا رو کاهش میدهد.
هم اکنون در آزمایشگاه میکروگرانشی ISS نصب شده و قراره نمونه های تولید شده آن به زمین ارسال و با نمونه های دیگه مقایسه شود تا از عملکرد صحیح دستگاه اطمینان حاصل شود.
پ.ن:
3D Printer دستگاهی است که با کارتریج مخصوصی پر میشود و میتواند اشکال سه بعدی مختلفی را تولید کند.این دستگاه ها بطور کلی ممکن است با توجه به نوع دستگاه و کارتریج از مواد اولیه ی نایلون تا فلز را تولید نمایند.درواقع شما در ابتدا مدل سه بعدی را در رایانه طراحی مینمایید (با پسوند stl.)و با کمک نرم افزاری(sli3er) آن را بصورت لایه لایه در آورده و به دستگاه میدهید.دستگاه نیز با روی هم قرار دادن لایه ها حجم مورد نظر شما رو تولید میکند.
ویرایش توسط space : 11-26-2014 در ساعت 02:06 PM
Imagination
is more important than knowledge
سلام
خبر خيلي جالب و فني بود
انشا الله كه پر خبر باشيد
سلام
*
پرواز آزمایشی فضاپیمای اوریون با موفقیت انجام شد
اطلاعات بیشتر رو می تونید از لینک زیر دریافت کنید
http://www.yjc.ir/fa/news/5067698/%D...8C%D9%88%D9%86
و انه هو رب الشعری ( سوره نجم آیه 49 )
همانا او پروردگار ستاره ی شعری است
این ریچارد برانسون واقعا داره با ویرجین گالاکتیک مرز رویاهای بشری رو جلوتر می بره !
درخواست اتحادیه بین المللی نجوم برای انتخاب نام سیارات فراخورشیدی
اتحادیه بین المللی نجوم از طریق برگزاری یک مسابقه از عموم مردم و ستاره شناسان حرفه ای درخواست کرد تا ۲۰ سیاره فراخورشیدی و ستاره های میزبان آن که توسط تلسکوپ فضایی جیمز وب شناسایی می شود را نامگذاری کنند.
درخواست اتحادیه بین المللی نجوم برای انتخاب نام سیارات فراخورشیدیبه گزارش خبرگزاری صداو سیما، بنابر اعلام اتحادیه بین المللی نجوم هدف از این کار استفاده از نام هایی برگرفته از فرهنگ های سراسر جهان برای این سیارات و ستاره های میزبان است. این اتحادیه به مناسبت دهمین سالگرد تاسیس دفتر توسعه نجوم خود مسابقه نامگذاری برای ۲۰ سیاره فراخورشیدی که توسط جیمز وب بررسی می شود را برگزار میکند.
این مسابقه به نام NameExoWorlds2022 با هدف گرد هم آوردن ستاره شناسان امکان نامگذاری ۲۰ سیاره را فراهم می کند که در کنار آن پیوندهایی میان علم و فرهنگ در فضا نیز ایجاد خواهد شد.
کلیه شرکت کنندگان با تشکیل گروهی متشکل از دانشآموزان و معلمان، علاقمندان به نجوم، ستاره شناسان آماتور و یا حرفه ای می توانند یک سامانه هدف را انتخاب کرده و سپس نامی برای سیاره مورد نظر خود و ستاره میزبان آن با توضیح زمینه فرهنگی ارائه کنند. در نهایت نیز تمامی پیشنهادات در دو مرحله غربالگری خواهند شد و سپس یک هیئت انتخاب ملی از بین آنها یک نامزد و دو نام پشتیبان را انتخاب می کند. کمیته انتخاب نهایی نیز نامزدهای پیشنهادی را بررسی کرده و در نهایت نامی را برای سیارات انتخاب خواهد کرد.
منبع : سایت ghatreh.com
URANUS.SUN
انفجارهای عظیم کیهانی منشاء ۲۵ درصد گردوغبار ستارهای
پژوهشگران به تازگی دریافتهاند انفجارهای عظیم کیهانی گردوغبار ستارهای فراوانی را در منظومه شمسی برجا گذاشته اند و بذر بیش از ۲۵ درصد از غبار ستارهای در منظومه سیارهای ما ممکن است در زمان انفجار ستارگان ابرغول پاشیده شده باشد.
به گزارش پایگاه خبری اسپِیس (Space)، پژوهشی که بهتازگی در مجله نجوم طبیعت (Nature Astronomy) چاپ شده است، نشان می دهد میزان غبار ستارهای که توسط ستارههای ابرغول ایجاد و توسط انفجارهای عظیم کیهانی به نام ابرنواخترها در منظومه شمسی پخش میشود، بیشتر از آن چیزی است که قبلاً تصور میشد.
کاوشگر یونی نانوسیمز (NanoSIMS) تجزیهوتحلیل تجدیدنظرشده غبار ستارهای را امکانپذیرکرده است. این کاوشگر یونی قادر است توزیع ایزوتوپهای ایجادشده توسط ستارگان ابرغول را اندازهگیری کند. ایزوتوپ اتمهای یک عنصر مشخص است که تعداد پروتون یکسان، اما تعداد نوترون متفاوت دارد.
این یافتهها احتمالاً تأثیر مهمی بر درک ما از شکلگیری منظومه شمسی خواهد داشت.
دلیل این امر این است که این گردوغبار ستارهای بخشی از محیط بینستارهای بوده است که در نهایت به واحدهای اصلی تبدیل شد که خورشید و سیارات آن از آن متولد شدند.
بنابر اظهار یکی از پژوهشگران گروه (دپارتمان) شیمی ذرات مؤسسه ماکس پلانک، دانستن اینکه بخش بسیار بزرگتری از غبار ستارهای، ناشی از انفجارهای ابرنواختری است، پارامترهای مهم جدیدی را در اختیار
پژوهشگران قرار می دهد تا مدلهای کامپیوتری تکامل غبار در محیط بینستارهای (مادهای که بین منظومههای ستارهای وجود دارد) را تولید کنند.
این امر بهویژه هنگام توصیف بقای غبار ابرنواختری تازه تولیدشده و غبار قدیمی بینستارهای به هنگام عبور امواج شوک ابرنواختری صادق است. پژوهشگران در پژوهش خود درخصوص گردوغبار ستارهای تأیید میکنند که ستارگان ابرغول و ابرنواخترهایی که پایان عمر آنها را نشان میدهند، احتمالاً مسئول بیش از ۲۵ درصد از غبار ستارهای در منظومه شمسی هستند.
سیستم انتقال اَبَرنواَختر
ستارگان در طول عمر خود مانند کورههای همجوشی هستهای عظیم عمل میکنند که عناصر سبکتر را میگیرند و آنها را با هم ترکیب میکنند و مقدار زیادی انرژی و بهتدریج عناصر سنگینتر مانند کربن و اورانیوم تولید میکنند.
در پایان عمر ستارگان، وقتی مواد خام برای همجوشی پایان مییابند، فروپاشی هسته آنها آغاز میشود. این پدیده در پرجرمترین ستارگان، باعث انفجارهای عظیم ابرنواختری میشود که عناصری را منفجر میکنند که این ستارگان در فضا تولید کردهاند.
این عناصر در نهایت با بخش زیادی از عناصر غیرفرار متراکم شده که تبدیل به غبار ستارهای میشوند، به محیط بینستارهای میرسند. در حالی که برخی از این مواد از بین میروند، آنچه باقی میماند در نهایت در نسل بعدی ستارگان و همچنین منظومههای سیارهای که در اطراف آنها شکل میگیرند، جا میگیرد.
این فرایند بیش از ۴/۶ میلیارد سال قبل از تشکیل خورشید و سیارات آن در حال رخدادن در منطقه فضایی ما بود. از آنجا که این تاریخ به پیش از شکلگیری منظومه شمسی مربوط است، دانشمندان به این ماده «دانههای پیشخورشیدی» میگویند.
عناصر سنتز شده در ستارگان ابرغول دارای الگوهای ایزوتوپی غیرعادی هستند که در منظومه شمسی رایج نیستند. از آنجا که دنبالهدارها و شهابسنگها بیشتر زمان خود را دور از خورشید میگذرانند، موادی که آنها را تشکیل میدهند، از دستبرد تشعشعات خورشیدی نسبتاً دور میمانند و نمایانگر خوبی از مادهای هستند که منظومه شمسی را شکل داده است.
این بدان معنا است که دانشمندان میتوانند وجود دانههای پیشخورشیدی را از ابرنواخترها در شهابسنگها و دنبالهدارهایی تشخیص دهند که از مواد باقیمانده پس از ایجاد سیارهها و ستارههای سیارات منظومه شمسی تشکیل شدهاند.
پژوهشگران معتقدند چنین تحقیقاتی در آینده، فرایندهایی را که باعث میشود گردوغبار ستارهای پرتابشده توسط ابرنواختر با محیط بینستارهای مخلوط شود، بررسی خواهد کرد تا مدلهای تکاملی قویتری برای منظومههای سیارهای مانند منظومه شمسی تهیه شود
منبع : سایت ( ghatreh.com )
URANUS.SUN
در حال حاضر 3 کاربر در حال مشاهده این موضوع است. (0 کاربران و 3 مهمان ها)