همه چیز در زمان بلند شدن عادی بوده. دود سفید هم بخاطر گازهای سردیه که بعنوان اکسید کننده یا سوخت به داخل مخازن موشک قبل از پرتاب تزریق میشه هست. معمولاً اکسیژن مایع در آخرین لحظات تزریق میشه که با جدا شدن دکل نگهدارنده شلنگ تزریق هم جدا شده و برای لحظاتی اکسیژن مایع از داخل سوراخ محل تزریق اون خارج میشه. در کل همه چیز عادی بوده وگرنه خود تیم متخصصان خیلی سریعتر به مطلب پی میبردن. بهرحال حدس های من و شما بی فایده هست چون هیچ اطلاعی از ساختار و قطعات داخلی موشک نداریم.
================================================== ==========
کریستوفر هارت، رئیس هیئت امنیت حمل و نقل ملی، اعلام کرده که با وجود اینکه هنوز دلیل اصلی سقوط SpaceShip 2 مشخص نشده اما بازرسان متوجه باز شدن زودهنگام بال فضاپیما شدن که با بلندکردن و چرخاندن دم باعث ایجاد کشش لازم جهت کم کردن سرعت قبل از فرود میشه. این سیستم به گونهای طراحی شده که در دو مرحله فعال میشه. کمک خلبان قفل سیستم رو آزاد میکنه و سپس خلبان اونو فعال میکنه. اما هارت گفته که مرحله دوم سیستم بدون دخالت خلبان خودبخود اجرا شده! به گفته هارت بازرسان ماهها وقت لازم دارن تا مشخص کنند که آیا این اشتباه از خلبان بوده و یا اینکه یک خطای مکانیکی رخ داده. در سقوط جمعه کمک خلبان 39 ساله SpaceShip 2 کشته شد اما خلبان 43 ساله با چتر بیرون پرید و بدلیل جراحات زیاد به بیمارستان منتقل شد. با وجود اینکه این حادثه با یک انفجار هم همراه بود اما در لاشه فضاپیما مخرن سوخت و اکسید کننده و محفظه احتراق سالم پیدا شدند و هیچگونه اثری از انفجار و یا شکاف رو در خودشون ندارن.
“Most people die at 25 and aren’t buried until they’re 75.”Benjamin Franklin
تصویر اول مراحل کار space ship 2 هستش.
اینم اتفاقیه که در حادثه رخ داده.
همون طور که دوستان گفتن به نظر میاد باله های کناری زود تر از موقع باز شدن و باعث سقوط شدن.ولی نکته عجیب اینه که خلبان چطور نجات پیدا کرده درحالی که هیچ صندلی اجکتی برای اسپیس شیپ طراحی نشده.
نکته جالب بعدی اینه که تست های پرواز space ship 2هنوز در ارتفاع 20 کیلومتری انجام میشدن در حالی که باید در تست های بعدی به 100 کیلومتری که هدف نهایی پروژس میرسیدن.
Imagination
is more important than knowledge
برنامه پرواز space ship two :
1_توسط هواپیمای حامل به نام white knight two تا ارتفاع 15 کیلومتری حمل میشود.
2_سپس از هواپیما جدا میشود و راکت های خود را برای 70 ثانیه روشن میکند تا به سرعت 4000 کیلومتر بر ساعت برسد.
3_راکت ها خاموش میشود و space ship 2 به ارتفاع 100 کیلومتری میرسد.از اینجا به بعد مسافران فضانورد محسوب میشوند.
4_در این مرحله تا ارتفاع 110 کیلومتری اوج میگیرد و مسافران 5 دقیقه بی وزنی را تجربه میکنند.
5_در مرحله بازگشت به اتمسفر زمین 2 بال کناری از حالت افقی، زاویه میگیرد تا بیشترین کاهش سرعت و ارتفاع حاصل شود.
6_در ارتفاع 22.9 کیلومتری باله های کناری به حالت عادی خود باز میگردد.
7_مرحله فرود.
Imagination
is more important than knowledge
بله SpaceShipTwo به سیستم اجکت مجهز نبود اما طبق اخباری که من از حادثه خوندم این فضاپیما مجهز به یک دریچه فرار بود (و بتبع اون چتری هم برای پرش باید باشه حالا حداقل به شکل کوله). البته مشخص نیست که خلبان از این دریچه استفاده کرده یا اینکه خودبخود پس از متلاشی شدن فضاپیما آزاد شده. اما نکته جالبی که برای خودم خیلی تعجب آوره اینه که خلبانان این فضاپیما هیچ نوع لباس پرفشاری برتن نداشتن و فقط یک ماسک اکسیژن، اکسیژن مورد نیاز برای تنفس رو برای اونها مهیا میکرد که اونهم بعد از پرت شدن به بیرون و قرار گرفتن در معرض اون جریان شدید هوا مطمئناً هر جور ماسک و کپسول ازشون جدا میشد. شرایط محیطی در ارتفاع 16 کیلومتری فرق چندانی با شرایط محیطی فضا نداره و مایعات و خون انسان در این ارتفاع به جوش میاد! حالا اینکه چطور خلبان SpaceShipTwo از این ارتفاع سقوط کرده و جان سالم بدر برده واقعاً عجیبه.
“Most people die at 25 and aren’t buried until they’re 75.”Benjamin Franklin
جوانترین ها و پیرترین ها در تاریخ فضانوردی( بخش نخست: فضانوردان جوان)
در طی سفرهای فضایی، خلبانان، فضانوردان و متخصان در رده های گوناگون علمی و تخصصی و در سنین متفاوت به فضا سفر کرده و ماموریت خود را به انجام رسانده اند. مقاله حاضر به معرفی جوان ترین و پیرترین فضانوردان پرداخته است. این مقاله در دو بخش ارائه می گردد که در بخش اول با جوتن ترین ها و تعدادی از فضانوردان مسن و پیر آشنا می شویم.
سیروس برزو/ روز ۶ اوت ۱۹۶۱ یعنی تقریبا ۵ ماه بعد از سفر یوری گاگارین به فضا، رسانه های گروهی جهان خبر دادند که شوروی دومین کیهان نورد خود را با نام گرمان تیتف به فضا پرتاب کرده است. این خبر از دو نظر جلب توجه می کرد. نخست آن که سرنشین وستک-۲ خلبانی ۲۵ ساله بود و دوم آن که یک شبانه روز در فضا ماند در حالی که سفر یوری گاگارین تنها ۱۰۸ دقیقه طول کشید.
ادامه را در لینک زیر مطالعه کنید:
http://spacemag.ir/?p=1718
پروازهای فضایی تجاری؛ موفقیت بعدی
فضانورد ایستگاه فضایی بین المللی، راید وایسمن (۱)، که در هفته آینده پس از ۱۶۵ روز اقامت در مدار به زمین باز می گردد، در مصاحبه ای با خبرنگار وب سایت اسپیس فلایت نو (۲) در مورد پروازهای تجاری، شکست های اخیر آمریکا در عرصه فضایی و زندگی خودش در ایستگاه فضایی بین المللی مطالبی را عنوان کرد.
وایسمن بیان کرد که پرواز فضایی تجاری اخیر، نشان داد که این پروازها موفقیت بعدی در پروازهای فضایی هستند. و وی امیدوار است ویرجین گالکتیک، بتواند با وجود تصادف مرگبار اسپیس شیپ ۲ در روز جمعه، در نهایت رویای پروازهای تجاری را به واقعیت بدل کند. وی در مورد شکست های هفته اخیرگفت : تماشای هر چیزی مانند این صحته ها سخت و وحشتناک است. من در هر دوی این شرکت ها دوستانی دارم که روابط نزدیکی با هم داریم و بسیاری ار آن ها خلبان های آزمایشی هستند، برای من به تنهایی بسیار سخت است که بتوانم چنین خوادثی را در مورد دوستانم تصور کنم.
ادامه را در لینک زیر مطالعه کتید:
http://spacemag.ir/?p=1689
سلام.
هنوز علت حادثه آنتارس مشخص نشده؟کی قراره اعلام بشه؟
همیشه شروع سخت ترین مرحله است...
اعلام شده اما نه هنوز به طور قطعی. هیئت بازرسان اوربیتال اختلال در عملکرد توربو پمپ یکی از موتورهای AJ26 رو دلیل احتمالی این حادثه عنوان کردن که از همون ابتدا هم به اون مشکوک شده بودن. موتورهای AJ26 توسط شرکت Aerojet Rocketdyne برای راکت آنتارس اوربیتال ساخته شدن. این موتور در واقع نمونهای ارتقاء یافته از نمونه روسی خودش یعنی پیشرانه NK-33 هست که 40 سال پیش برای راکت N1 روسی به قصد پرتاب فضانوردهای روس به کره ماه طراحی شده بود. شرکت Aerojet Rocketdyne دراواسط دهه 1990 چهل عدد از این موتورها رو از روسها خریداری کرد و پس از «آمریکایی کردن» اونها AJ26 رو معرفی کرد.
پس از این حادثه شرکت اوربیتال عنوان کرده که قصد داره استفاده از این پیشرانه رو متوقف کنه و در عوض از پیشرانه هایی مثل فالکون 9 شرکت SpaceX، پیشرانه اتلس 5 «پیمان پرتاب مشترک» (ULA / مشارکتی بین شرکت بوئینگ و لاکهید مارتین) و یا راکتی از آژانس فضایی اروپا بعنوان مرحله اول آنتارس استفاده کنه. شرکت اوربیتال همچنین عنوان کرده که قراره در پرتاب بعدی که برای آپریل 2015 زمانبندی شده از Cygnusیی طویلتر استفاده کنه تا بدین ترتیب با افزایش دادن میزان محموله، بتونه تا آخر 2016 به اون میزان حمل باری که با NASA قرداد بسته بود دست پیدا کنه.
“Most people die at 25 and aren’t buried until they’re 75.”Benjamin Franklin
در حال حاضر 1 کاربر در حال مشاهده این موضوع است. (0 کاربران و 1 مهمان ها)