صفحه 5 از 6 نخستنخست 123456 آخرینآخرین
نمایش نتایج: از شماره 41 تا 50 , از مجموع 54

موضوع: مروری بر ساختمان وتاریخچه شاتل ها

  1. Top | #1
    کاربر ممتاز

    عنوان کاربر
    كاربر ممتاز آوااستار
    مدال نقره كشوري المپياد نجوم
    تاریخ عضویت
    Sep 2010
    شماره عضویت
    251
    نوشته ها
    640
    تشکر
    8,088
    تشکر شده 5,531 بار در 622 ارسال

    Post مروری بر ساختمان وتاریخچه شاتل ها

    مقدمه


    تصور کنید روی صندلی فضاپیمایی که هزاران تن سوخت قابل انفجار در موشک خود دارد، نشسته اید و در حالی که لباس مخصوص فضایی به تن دارید ناگهان صدای غرش بلندی را شنیده و ارتعاش شدیدی را احساس می کنید.


    موتورهای اصلی نوبت به نوبت روشن شده اند و در عرض 6 ثانیه موتورهای تقویت کننده هم روشن می شوند. کابین به شدت تکان می خورد و شما از زمین بلند می شوید و در عرض 5/8 دقیقه شما در خارج از جو زمین خواهید بود. شاید ماموریت شما انتقال آب و غذا و اکسیژن به ایستگاه فضایی بین المللی یا قرار دادن یک ماهواره در مدار و یا تعمیر یک ماهواره در فضا باشد.


    پرواز با شاتل فضایی اینگونه وصف شده است. ولی به راستی شاتل فضایی چیست؟ چگونه کار می کند و چه تفاوتی با فضاپیماهای دیگر دارد؟ در این مقاله شما با دنیای جذاب شاتل های فضایی آشنا خواهید شد.




    تاریخچه شاتل فضایی


    درانتهای ماموریت های فضایی آپولو، مقامات سازمان ناسا برنامه آینده فضایی ایالات متحده را بررسی می کردند. در آن زمان فضانوردان و تجهیزات فضایی توسط موشک های یکبار مصرف به فضا ارسال می شدند. آنها به وسیله ای مطمئن و در عین حال کم هزینه نیاز داشتند که بتوانند از آن چندین بار استفاده کنند. برای ارسال 2میلیون کیلوگرم تجهیزات و فضانورد به مدار 185تا 643 کیلومتری بالای سطح زمین،این فضاپیمای جدید نیاز به سه موتور اصلی و مخزن سوخت بیرونی و دو موشک جامد تقویت کننده و نیز سیستم مدیریت مقصد داشت. به این ترتیب ایده شاتل فضایی توسط مهندسان علوم فضایی مطرح گردید. ناسا شروع به مطالعه و طراحی شاتل فضایی کرد و بالاخره پس ازگذشت 9سال تحقیق و آزمایش روی بخشهای مختلف، پنج فروند از این ناوها را که سامانه حمل و نقل فضایی یا شاتل فضایی نامیده شدند، به خدمت گرفت. فضاپیماهای اینترپرایز، کلمبیا، چلنجر، دیسکاوری و آتلانتیس، به تدریج از اوایل دهه1980میلادی تحویل ناسا گردید. بعدها پس از انفجار چلنجر، یک فروند دیگر نیز با نام ایندیور به ناوگان فضایی ناسا افزوده شد. شاتل اینترپرایز تنها برای آموزش فضانوردان و آزمایش دستگاه های آن در شرایط پرواز زمینی به کار برده شد و هیچ گاه به فضا نرفت.


    نخستین پرواز شاتل در تاریخ 12آوریل سال1981میلادی، با شاتل کلمبیا و با خلبانی جان یانگ و رابرت کریمن با موفقیت انجام شد و بدین ترتیب شاتل های فضایی وارد عرصه برنامه های فضایی شدند.



    بخش های اصلی شاتل



    شاتل فضایی دارای سه بخش اصلی می باشد که عبارتند از:


    1- مدارگرد (واحد مستقر کننده در مدار که سرنشینان و بار را در خود جای می دهد).


    2- دو موشک تقویت کننده با سوخت جامد (که بیش ترین نیروی پیش ران را در دو دقیقه آغازین پرواز فراهم می نماید)


    3- مخزن سوخت بیرونی (که سوخت موتورهای اصلی را با خود حمل می کند).



    مدارگرد


    مدارگرد بخش اصلی سامانه حمل و نقل فضایی را تشکیل می دهد. این بخش را معمولاً با نام شاتل می شناسیم. مدارگرد به مخزن بزرگ سوخت مایع نارنجی رنگ متصل است و از هیدروژن و اکسیژن مایع موجود در آن، برای بالا رفتن استفاده می کند.


    طول مدارگرد در حدود 37متر، عرض آن از انتهای یک بال تا انتهای بال دیگر 24متر، وزن آن 68 تن و ارتفاع آن در حالت ایستاده روی سکوی پرتاب 17متر می باشد. در بخش جلویی مدارپیما، کابین خدمه قراردارد و به طور میانگین گنجایش 7نفر و در شرایط اضطراری، 10نفر را داراست. در قسمت میانی مدارپیما، محفظه باری با ابعاد 18متر در 6/4متر تعبیه شده که بیشتر حجم بدنه را به خود اختصاص داده است که درون آن تجهیزات و بازوی میکانیکی قرار دارد و وقتی مدارپیما به مدار مورد نظر رسید، دربهای بالای بدنه باز می شوند و تجهیزات توسط بازوی میکانیکی، در مدار قرار می گیرند. در دماغه مدارپیما هم دربهای مخصوصی قرار دارند تا خدمه بتوانند از آن بیرون بیایند و خارج از مدارپیما به کارهای نصب و تعمیرات ایستگاههای فضایی و ماهواره ها بپردازند.


    بدنه مدارگرد از آلیاژ آلومینیوم ، موتورهای اصلی از آلیاژ تیتانیوم و سطح زیرین آن از سرامیک ساخته شده است.


    در قسمت دم مدارپیما، دو موتور و در دماغه آن 14 موتور جت کوچک قرار داده شده است که از این موتورها، برای قرار دادن مدارگرد در مدار نهایی و یا تغییر مکان آن از مداری به مدار دیگر مورد استفاده قرار می گیرد. در درون این موتورها دو مخزن هیدروژن و اکسیژن مایع قرار دارد که در نبود اکسیژن در فضا، به راحتی با هم ترکیب شده و آتش می گیرند و بدین ترتیب نیروی لازم برای جهش مدارگرد در فضا را فراهم می کنند. مدارگرد قادر است بسته به ماموریت خود، به مدت 7 یا 8روز و درشرایط اضطراری تا 14روز در مدار باقی بماند.



    موشکهای جامد تقویت کننده


    موشکهای جامد تقویت کننده، بیشترین نیرو ( حدود 71%) را برای بلند کردن شاتل فضایی از سکوی پرتاب فراهم می کنند. سوخت این موشکها، معمولاً پودر آلومینیوم (به عنوان سوخت اصلی) و پرکلرات آمونیوم (به عنوان اکسید کننده آتش زا) می باشد. موشکهای جامد آخرین بخشی هستند که پس از اجازه پرتاب روشن می شوند، چون پس از آتش گرفتن دیگر قابل خاموش کردن نیستند. ارتفاع هر یک از این موشکها 46 متر و وزن آنها همراه با سوخت به 600 تن می رسد. داخل هر یک از این موشکها، سوخت جامد، موتور احتراق، سیستم کنترل رها شدن از مدارپیما و چتر فرود(برای فرود سالم در اقیانوس و استفاده مجدد از موشکها) تعبیه شده است.



    مخزن سوخت بیرونی


    مخزن سوخت بیرونی، سوخت مایع موتورهای اصلی را در خود ذخیره دارد. ارتفاع این مخزن 48متر، وزن مخزن خالی 34تن و قطر آن 4/8متر می باشد و قادر است 2میلیون لیتر سوخت (با نسبت اکسیژن یک و هیدروژن 6واحد) را در خود نگاه دارد. سه موتور روی مدارپیما (هرکدام با ارتفاع 3/4متر و عرض 3/2متر) نصب شده اند که سوخت مخزن بیرونی را که شامل هیدروژن و اکسیژن مایع است را باهم ترکیب کرده و باقیمانده نیرو را (حدود 29%) برای بلند کردن شاتل فراهم می کند. مخزن سوخت بیرونی نارنجی رنگ، باعث پایداری شاتل در طول پرتاب است و اتصال مدارگرد و بوسترهای سوخت جامد را فراهم می آورد. این بخش تنها بخش یکبار مصرف فضاپیمای شاتل را تشکیل می دهد. زمانی که موشکهای سوخت جامد در ارتفاعی نزدیک به 45کیلومتری جدا شد، مدارگرد که هنوز با موتورهای اصلی خود در حال مصرف سوخت است، مخزن خارجی را تا ارتفاعی برابر با 113 کیلومتر بالا می برد و تنها 5/8دقیقه پس از پرتاب، این مخزن در حالی که از سوخت خالی شده است، از شاتل جدا می شود و در جو سقوط می کند و آنچه که باقی می ماند روانه اقیانوس می گردد.
    ویرایش توسط محمدرضا صادقیان : 05-14-2012 در ساعت 04:39 PM


  2. Top | #41
    کاربر ممتاز

    عنوان کاربر
    كاربر ممتاز آوااستار
    مدال نقره كشوري المپياد نجوم
    تاریخ عضویت
    Sep 2010
    شماره عضویت
    251
    نوشته ها
    640
    تشکر
    8,088
    تشکر شده 5,531 بار در 622 ارسال

    Sts 61-b

    زمان پرتاب: 25 نوامبر 1985 ( مرکز فضایی کندی، فلوریدا)
    زمان بازگشت: 3 دسامبر 1985( پایگاه فضایی ادواردز، کالیفرنیا )
    مدت: 6 روز و 21 ساعت و 4 دقیقه و 49 ثانیه
    شاتل: آتلانتیس
    هدف: در مدار قرار دادن ماهواره، ماموریت راه پیمایی در کنار شاتل EVA
    خدمه: Brewster Hopkinson Shaw چهل ساله ( فرمانده ) دومین ماموریت فضایی وی، Bryan Daniel O Connor سی و هشت ساله ( خلبان )، Jerry Lynn Rossمتخصص 1 ، سی و هفت ساله، Mary Louise Cleaveمتخصص 2 ) سی و هشت ساله، Sherwood Clark Springمتخصص 3 ) چهل و یک ساله، Charles David Walker متخصص 1 بار، سی و هفت ساله، Rudolpho Neri Vela متخصص 2 بار سی و سه ساله.
    تعداد دور مدار:109
    ارتفاع مدار: 417 کیلومتر
    مسافت طی شده: 3970181 کیلومتر

    در این ماموریت سه ماهواره در مدار قرار داده شدند: ماهواره MORELOS II ( مکزیک )، AUSSAT-2 ( استرالیا ) و SATCOM ku-2. همچنین سر هم نمودن قطعات یک مجموعه در فضا بصورت آزمایشی انجام گرفت ( EASE/ACCESS ). ACCESS یک برج چند طبقه متشکل از ستون های کوچک بود و EASE دارای شکل هندسی شبیه یک هرم وارونه بود از چند تیرک بزرگ تشکیل شده بود. این دو مجموعه به همراه هم امکان پذیر بودن سر هم نمودن ساختارهای بزرگ در فضا را نشان می دادند. دوربین IMAX که در بخش محفظه بار قرار داده شده بود از فعالیت ها فیلم برداری می نمود. این فعالیت توسط Spring با 5 ساعت و 32 دقیقه و Ross 6 ساعت و 38 دقیقه راهپیمایی فضایی انجام شد.

    ترجمه:سايت مرجع هوانوردي و هوافضاي پارسي

  3. 4 کاربر مقابل از Astronomer عزیز به خاطر این پست مفید تشکر کرده اند.


  4. Top | #42
    کاربر ممتاز

    عنوان کاربر
    كاربر ممتاز آوااستار
    مدال نقره كشوري المپياد نجوم
    تاریخ عضویت
    Sep 2010
    شماره عضویت
    251
    نوشته ها
    640
    تشکر
    8,088
    تشکر شده 5,531 بار در 622 ارسال

    Sts 61-c

    زمان پرتاب: 12 ژانویه 1986 ( مرکز فضایی کندی، فلوریدا)
    زمان بازگشت: 18 ژانویه 1986( پایگاه فضایی ادواردز، کالیفرنیا )
    مدت: 6 روز و 2 ساعت و 3 دقیقه و 51 ثانیه
    شاتل: کلمبیا
    هدف: در مدار قرار دادن ماهواره
    خدمه: Robert Lee Gibson سی و نه ساله ( فرمانده ) دومین ماموریت فضایی وی، Charles Frank Bolden سی و نه ساله ( خلبان )، George Driver Nelson متخصص 1 ، سی و پنج ساله، Steven Alan Hawley متخصص 2 ) سی و چهار ساله، Franklin Ramon Chang-Diazمتخصص 3 ) سی و پنج ساله، Robert J. Cenker متخصص 1 بار، سی و هفت ساله، C. William Nelson متخصص 2 بار چهل و سه ساله.
    تعداد دور مدار:98
    ارتفاع مدار: 393 کیلومتر
    مسافت طی شده: 2528658 کیلومتر

    این ماموریت بیست و چهارمین پرواز شاتل بود که توسط شاتل کلمبیا انجام شد. این شاتل بعد از ماموریت STS-9 در نوامبر 1983 اولین پرواز را انجام می داد در حالیکه دچار تغییرات زیاد شده بود. در این ماموریت ماهواره ارتباطی Ku-1 و سری ماهواره های ژئوسنکرون متعلق به RCA در مدار قرار داده شد. همچنین تعدادی آزمایشات دیگر از جمله رویش بذر، واکنش های شیمیایی و آزمایشات مربوط به اتمسفر انجام شد. در این ماموریت دوربینی در نظر گرفته شده بود تا از دنباله دار هالی عکسبرداری نماید که به دلیل مشکلات باتری موفقیت آمیز نبود. در هنگام فرود به دلیل بدی آب و هوا نیز با تاخیر همراه بود.

    ترجمه:سايت مرجع هوانوردي و هوافضاي پارسي

  5. 3 کاربر مقابل از Astronomer عزیز به خاطر این پست مفید تشکر کرده اند.


  6. Top | #43
    کاربر ممتاز

    عنوان کاربر
    كاربر ممتاز آوااستار
    مدال نقره كشوري المپياد نجوم
    تاریخ عضویت
    Sep 2010
    شماره عضویت
    251
    نوشته ها
    640
    تشکر
    8,088
    تشکر شده 5,531 بار در 622 ارسال

    Sts 51-l

    زمان پرتاب: 28 ژانویه 1986 ( مرکز فضایی کندی، فلوریدا)
    زمان بازگشت: ناموفق در رسیدن به مدار(انفجار شاتل)
    مدت: 1 دقیقه و 13 وثانیه
    شاتل: چالنجر
    هدف: در مدار قرار دادن TDRS ( نوعی ماهواره ارتباطی برای برقراری ارتباط بین ماهواره ها و ایستگاه بین المللی فضایی )، رصد دنباله دار هالی، برنامه معلم در فضا
    خدمه: Francis Richard Dick چهل و هفت ساله ( فرمانده ) دومین ماموریت فضایی وی، Michael John Smith چهل ساله ( خلبان )، Ellison Shoji Onizuka متخصص 1 ، سی و نه ساله، Judith Arlene Resnik متخصص 2 ) چهل ساله، Ronald Erwin McNairمتخصص 3 ) سی و پنج ساله، Gregory Bruce Jarvis متخصص 1 بار، چهل و یک ساله، Sharon Christa McAuliffe متخصص 2 بار سی و هفت ساله.
    تعداد دور مدار: --- ( 96 دور در نظر گرفته شده بود )
    ارتفاع مدار: ----( 280 کیلومتر در نظر کرفته شده بود )
    مسافت طی شده: 29 کیلومتر

    در ابتدا بنا بر اجرای برنامه یک خبرنگار در فضا بود که با تصمیم رئیس جمهور وقت امریکا ( رونالد ریگان ) ابتدا برنامه یک معلم در فضا انجام شد و پس از یک رقابت Christa McAuliffe انتخاب شد. این ماموریت در ابتدا قرار بود در دسامبر 1985 انجام شود که سپس به 22 ژآنویه 1986، بعدا به 25 ژانویه و نهایتا در 28 ژانویه پرتاب انجام شد که 73 ثانیه بعد از پرتاب شاتل منفجر شد. برخورد یکی از بوستر های راکت آن به محفظه تانک خارجی دلیل اصلی حادثه شناخته شد. دهمین و آخرین پرتاب شاتل چالنجر و بیست وپنجمین ماموریت شاتل محسوب می شد.

    ترجمه:سايت مرجع هوانوردي و هوافضاي پارسي

  7. 3 کاربر مقابل از Astronomer عزیز به خاطر این پست مفید تشکر کرده اند.


  8. Top | #44
    کاربر ممتاز

    عنوان کاربر
    كاربر ممتاز آوااستار
    مدال نقره كشوري المپياد نجوم
    تاریخ عضویت
    Sep 2010
    شماره عضویت
    251
    نوشته ها
    640
    تشکر
    8,088
    تشکر شده 5,531 بار در 622 ارسال

    Sts -26

    زمان پرتاب: 29 سپتامبر 1988 ( مرکز فضایی کندی، فلوریدا)
    زمان بازگشت: 3 اکتبر 1988 ( پایگاه فضایی ادواردز، کالیفرنیا )
    مدت: 4 روز و 1 ساعت و 11 و ثانیه
    شاتل: دیسکاوری
    هدف: بازگشت به مأموریت های پروازی، در مدار قرار دادن TDRS-C
    خدمه: Frederick Hamilton Hauck چهل و هفت ساله ( فرمانده ) سومین ماموریت فضایی وی، Richard Oswalt Covey چهل و دو ساله ( خلبان )، John Michael Lounge متخصص 1 ، سی و هشت ساله، David Carl Hilmers متخصص 2 ) سی و هشت ساله، George Driver Nelson متخصص 3 ) سی و هشت ساله،.
    تعداد دور مدار: 64
    ارتفاع مدار: 376 کیلومتر
    مسافت طی شده: 2703000 کیلومتر

    به دنبال انتشار یافته های کمیسیون Rogers دررابطه با فاجعه شاتل چالنجر در ژوئن سال 1986، که نه مورد توصیه را در رابطه با بهبود امنیت و مدیریت برنامه شاتل فضایی را در بر داشت، به نظر می رسید که پرتاب مجدد در اواخر سال 1987 یا اوایل سال 1988 انجام شود. نهایتا برای 4 ژوئن سال 1988 پرتاب دیسکاوری در نظر گرفته شد. پرتاب موفقیت آمیز فوق العاده حیاتی بود چرا که یک شکست دیگر منجر به تعطیلی کامل پروژه می گردید. به دنبال تغییرات بعدی پرواز به 29 سپتامبر موکول گردید. TDRS با موفقیت در مدار قرار داده شد و 11 آزمایش علمی نیز انجام شد. صد و بیست و یکمین پرواز انسان به فضا و هفتمین پرواز شاتل دیسکاوری محسوب می شد. بعد از ماموریت STS-9، دوباره از شماره به همراه STS استفاده گردید.

    ترجمه:سايت مرجع هوانوردي و هوافضاي پارسي

  9. 4 کاربر مقابل از Astronomer عزیز به خاطر این پست مفید تشکر کرده اند.


  10. Top | #45
    کاربر فعال

    عنوان کاربر
    کاربر فعال
    تاریخ عضویت
    Aug 2011
    شماره عضویت
    1292
    نوشته ها
    98
    تشکر
    312
    تشکر شده 814 بار در 96 ارسال

    میشه لطفا توی یه تاپیک جدید یا همین تاپیک راجع به فضا پیما های اوریون صحبت کنید؟
    ا
    امضای ایشان
    NEVER NEVER NEVER GIVEUP

  11. 2 کاربر مقابل از hermes عزیز به خاطر این پست مفید تشکر کرده اند.


  12. Top | #46
    کاربر ممتاز

    عنوان کاربر
    کاربر ممتاز
    تاریخ عضویت
    Aug 2010
    شماره عضویت
    61
    نوشته ها
    564
    تشکر
    2,266
    تشکر شده 5,754 بار در 526 ارسال

          تفاوت ابعاد شاتل و سایوز


    طراح:
    David S. F. Portree
    امضای ایشان
    Moha ی سابق!

  13. 6 کاربر مقابل از م.ح.اربابی فر عزیز به خاطر این پست مفید تشکر کرده اند.


  14. Top | #47
    کاربر ممتاز

    عنوان کاربر
    كاربر ممتاز آوااستار
    كاربر راهنمای فعالیت در فروم
    تاریخ عضویت
    Sep 2011
    شماره عضویت
    1590
    نوشته ها
    1,310
    تشکر
    21,552
    تشکر شده 11,473 بار در 1,308 ارسال

    گیگاپیکسل: کابین اصلی، دست‌شویی و دیگر بخش‌های شاتل فضایی دیسکاوری

    همزمان با انتقال شاتل فضایی دیسکاوری به پایتخت ایالات متحده برای نصب در موزه هوافضای اسمیث‌سونیان، گیگاپن تصاویری پرکیفیت از بخش‌های داخلی این فضاپیمای بازنشسته منتشر کرده است.

    شما می‌توانید با حرکت ماوس روی کلیدهای راهنمای تصویر که در سمت بالا-چپ تصویر قرار دارند، تصویر را جابجا کرده و روی هر نقطه دلخواه زوم کنید.


    برای مشاهده نمای کابین خلبان در ابعاد خیلی بزرگ‌، می‌توانید اینجا را کلیک کنید.

    برای مشاهده نمای کابین اصلی در ابعاد خیلی بزرگ‌، اینجا را کلیک کنید.
    ویرایش توسط Astronomy : 04-18-2012 در ساعت 05:59 PM

  15. 4 کاربر مقابل از Astronomy عزیز به خاطر این پست مفید تشکر کرده اند.


  16. Top | #48
    کاربر ممتاز

    عنوان کاربر
    كاربر ممتاز آوااستار
    برنده مسابقه مقاله ‌نويسی ماه
    تاریخ عضویت
    Feb 2012
    شماره عضویت
    2997
    نوشته ها
    355
    تشکر
    2,029
    تشکر شده 2,366 بار در 361 ارسال

    سلام . حالا بعد از اینکه شاتل ها به پارکینگ رفتن چه چیزی می خواهد جای اون ها رو بگیره ؟ به نظر شما طرح x33 - venture star جواب میده ؟
    امضای ایشان
    یه عابر تو خیابونای سرگردون....

  17. 3 کاربر مقابل از امیر عباس عزیز به خاطر این پست مفید تشکر کرده اند.


  18. Top | #49
    کاربر ممتاز

    عنوان کاربر
    كاربر ممتاز آوااستار
    مدال طلای كشوری المپياد نجوم
    تاریخ عضویت
    Jul 2011
    شماره عضویت
    1120
    نوشته ها
    2,424
    تشکر
    12,335
    تشکر شده 28,319 بار در 2,458 ارسال

    نقل قول نوشته اصلی توسط amir.galile نمایش پست ها
    سلام . حالا بعد از اینکه شاتل ها به پارکینگ رفتن چه چیزی می خواهد جای اون ها رو بگیره ؟ به نظر شما طرح x33 - venture star جواب میده ؟
    سلام

    در مورد طرحی که گفتید اطلاعی ندارم اما طرحهایی که در حال حاضر در حال طراحی و ساخت هستند یکی فضاپیمای اوریون(شکارچی) و دیگری سیستم پرتاب فضایی (space launch system) است. اوریون یک فضاپیماست که میتونه 2 تا 4 نفر را به مداری فراتر از مدار ارتفاع پایین به دور زمین ببره. سیستم پرتاب فضایی هم نسل جدیدی از پرتابگرهای فضایی است. برای اطلاعات بیشتر:

    http://en.wikipedia.org/wiki/Orion_%28spacecraft%29

    http://en.wikipedia.org/wiki/Space_Launch_System

  19. 5 کاربر مقابل از پیمان اکبرنیا عزیز به خاطر این پست مفید تشکر کرده اند.


  20. Top | #50
    کاربر ممتاز

    عنوان کاربر
    كاربر ممتاز آوااستار
    برنده مسابقه مقاله ‌نويسی ماه
    تاریخ عضویت
    Feb 2012
    شماره عضویت
    2997
    نوشته ها
    355
    تشکر
    2,029
    تشکر شده 2,366 بار در 361 ارسال

    مروری بر ساختمان وتاریخچه شاتل ها         
    نقل قول نوشته اصلی توسط پیمان اکبرنیا نمایش پست ها
    سلام

    در مورد طرحی که گفتید اطلاعی ندارم اما طرحهایی که در حال حاضر در حال طراحی و ساخت هستند یکی فضاپیمای اوریون(شکارچی) و دیگری سیستم پرتاب فضایی (space launch system) است. اوریون یک فضاپیماست که میتونه 2 تا 4 نفر را به مداری فراتر از مدار ارتفاع پایین به دور زمین ببره. سیستم پرتاب فضایی هم نسل جدیدی از پرتابگرهای فضایی است. برای اطلاعات بیشتر:

    http://en.wikipedia.org/wiki/Orion_%28spacecraft%29

    http://en.wikipedia.org/wiki/Space_Launch_System

    سلام . x33 و venture star تقریبا شبیه به هم اند .
    اطلاعات بیشتر :

    http://en.wikipedia.org/wiki/VentureStar

    http://en.wikipedia.org/wiki/Lockheed_Martin_X-33

    از اطلاعاتتون ممنون .
    امضای ایشان
    یه عابر تو خیابونای سرگردون....

  21. 2 کاربر مقابل از امیر عباس عزیز به خاطر این پست مفید تشکر کرده اند.


صفحه 5 از 6 نخستنخست 123456 آخرینآخرین

اطلاعات موضوع

کاربرانی که در حال مشاهده این موضوع هستند

در حال حاضر 1 کاربر در حال مشاهده این موضوع است. (0 کاربران و 1 مهمان ها)

کلمات کلیدی این موضوع

مجوز های ارسال و ویرایش

  • شما نمیتوانید موضوع جدیدی ارسال کنید
  • شما امکان ارسال پاسخ را ندارید
  • شما نمیتوانید فایل پیوست کنید.
  • شما نمیتوانید پست های خود را ویرایش کنید
  •  
© تمامی حقوق برای آوا استار محفوظ بوده و هرگونه کپی برداري از محتوای انجمن پيگرد قانونی دارد