خب انرژی تاریک دیگه!
1) پارادوکس اولبرس میگه که اگه دنیا رو بینهایت تصور کنیم شبها میبایستی از روز درخشانتر میشد. این درخشش انقدر زیاد میبود که همه ما روی زمین کباب میشدیم.
2) سرعت محدود نور میگه که ما درحال حاضر نمیتونیم فراتر از کرهای به قطر 93 میلیارد سال نوری رو ببینیم. این مرز دنیای مرئیه.
3) از مورد 1 و 2 میشه به این نتیجه رسید که اگه به دنیا فرصت کافی بدیم اونوقت با افزایش ابعاد کره دنیای مرئی تعداد کهکشانهای آسمون انقدر زیاد میشه که نهایتاً هممون کباب میشیم.
4) انرژی تاریک میگه کهکشانها با شتاب مثبت در حال دور شدن از ما هستند. هر چقدر به دورتر نگاه کنیم جابجایی به قرمز بیشتر میشه. بلاخره در فاصله مشخصی این سرعت انقدر زیاد میشه که نور هم نمیتونه ازش فرار کنه.
خب حالا اگه مورد 4 رو با مورد 1 و 2 ترکیب کنیم نتیجه جالبی بدست میاد:
5) از مورد 1 و 2 و 4 میشه به این نتیجه رسید که جهان میتونه بینهایت باشه بدون اینکه پارادوکس اولبرس رو نقض کنه. انرژی تاریک نمیذاره که ما کباب بشیم.
این مورد 5 رو خودم کشف کردم.
قبلاً تو تاپیک پارادوکس اولبرس به این نتیجه رسیده بودم.