ایستگاه فضایی بین المللی

[milad77]

با سلام به دوستان گرامی

با اجازه مدیر انجمن این تاپیک رو ایجاد کردم، چون واقعا جای این موضوع در تالار فضاپیماها و ماموریت های فضایی خالی بود.
امیدوارم در این تاپیک اطلاعات خوبي در مورد ايستگاه فضايي به اشتراك گذاشته شود .

[milad77]

ایستگاه فضایی بین‌المللی تشکیلات فضایی و سرنشین‌دار بزرگی است که در مدار نزدیک زمین قرار دارد. این ایستگاه از چندین بخش تشکیل شده که توسط کشورهای مختلف ساخته شده‌اند و تکمیل آن تا سال۲۰۱۰ ادامه خواهد داشت. اولین بخش ایستگاه در ۲۹ آبان ۱۳۷۷ (۲۰ نوامبر ۱۹۹۸) به مدار زمین پرتاب شد، و دو سال بعد در ۱۲ آبان ۱۳۷۹ (۲ نوامبر ۲۰۰۰) با ورود اولین اردوی فضانوردان، استفاده مفید از ایستگاه آغاز گشت.
علاوه بر خودِ ایستگاه مداری، تشکیلات زمینی کنترل پرواز در کشورهای مختلف، عملیات ایستگاه فضایی را زیر نظر دارند.

عمر عملیاتی ایستگاه فضایی بین‌المللی تا سال ۲۰۱۷ میلادی برنامه‌ریزی شده است. با این حال، این ایستگاه فضایی حتی دو سال پیش از تکمیل یعنی در سال ۲۰۰۸، بزرگترین ایستگاه ساخته شده در مدار زمین در طول تاریخ فضانوردی است. تخمین زده می‌شود که جمع هزینه‌های این ایستگاه از آغاز ساخت تا پایان حدود ۱۰۰ میلیارد یورو باشد. به این ترتیب، ایستگاه فضایی بین‌المللی پرهزینه‌ترین دستگاه ساخته شده در طول تاریخ بشر است. مشارکت‌کنندگان در این پروژه، چنین هزینه گزافی را برای رسیدن به دستاوردهایی بزرگ و درازمدت پرداخت می‌کنند؛ مشارکت در این پروژه باعث می‌شود که در این کشورها بودجه کلانی برای پیشبرد تحقیقات و تولید با استفاده از فن‌آوری‌های پیشرفته اختصاص یابد، «دانش و اطلاعات» به عنوان زیرساختار توسعه آن جوامع نهادینه شود، و تبادل دانش، تجربه، فرهنگ و فن‌آوری از طریق مشارکت در این برنامه بین‌المللی بدست آید.

کشورهای سازنده بخش‌های اصلی ایستگاه (تا پایان پروژه) عبارتند از: روسیه (۶ بخش)، آمریکا (۴ بخش)، اروپا(۳ بخش)، ژاپن (۲ بخش)، کانادا (۲ بخش)، ایتالیا بطور مستقل (یک بخش)، به همراه دو بخش که یکی ساخت مشترک آمریکا و روسیه و دیگری ساخت مشترک اروپا و ایالات متحده آمریکا است.
شاتل فضایی، سایوز و پروگرس از آغاز پروژه برای حمل و نقل فضانوردان و بار به ایستگاه فضایی بین‌المللی استفاده می‌شوند. در پی فاجعه انفجار فضاپیمای کلمبیا در ۱۲ بهمن 1388 و زمین‌گیر شدن ناوگان شاتل، برای مدتی حدود ۲ سال و نیم وظیفهٔ نقل و انتقال فضانوردان و بار به ایستگاه فقط به عهده فضاپیماهای سایوز و پروگرس بود. فضاپیماهای شاتل از ۴ مرداد ۱۳۸۴ پرواز به ایستگاه را از سر گرفتند، و فضاپیمای ترابری خودکار از ۱۹ اسفند ۱۳۸۶ به ناوگان فضاپیماهای پشتیبانی ایستگاه پیوست.

منبع:ویکی پدیا

[milad77]

ویژگی های ایستگاه فضایی:

سرنشین دائم:۳ نفرتاریخ پرتاب:۲۹ آبان ۱۳۷۷
(۲۰ نوامبر ۱۹۹۸)پرتاب از:پایگاه فضایی بایکونور
پایگاه فضایی کندی
پایگاه فضایی گویانجرم:۲۴۵٬۷۳۵ کیلوگرم
(آمار ۳ اسفند۱۳۸۵)درازا:۵۸٫۲ مترپهنا:۴۴٫۵ متر (از زیوزدا تا دستینی)
۷۳٫۱۵ متر (با احتساب صفحات خورشیدی)
(آمار ۳ اسفند ۱۳۸۵)فضای قابل زیست:۴۲۴٫۷۵ متر مکعبفشار هوا:۱۰۱٫۳ کیلوپاسکال
معادل ۷۵٫۹۷ سانتی‌متر جیوهاوج:۳۳۹ کیلومتر (آمار ۲۶ بهمن۱۳۸۶)حضیض:۳۳۱ کیلومتر (آمار ۲۶ بهمن۱۳۸۶)زاویه شیب مدار:۵۱٫۶۴۱ درجه (آمار ۲۶ بهمن۱۳۸۶)ارتفاع عمومی مدار:۳۴۰٫۵ کیلومترمیانگین سرعت:۲۷۷۴۳٫۸ کیلومتر بر ساعتپیمودن یک مدار کامل:۹۱٫۳۴ دقیقهگردش روزانه
در مدار زمین:۱۵ دور (دقیقاً ۱۵٫۷۸ دور)
(آمار ۲۶ بهمن ۱۳۸۶)تعداد روز در مدار:۳۴۵۰ روز (تا ۱۲ اردیبهشت۱۳۸۷)تعداد روز در مدار
با سرنشین:۲۷۳۹ روز (تا ۱۲ اردیبهشت۱۳۸۷)تعداد گردش‌های مداری:۵۴۴۴۸ دور (تا ۱۲ اردیبهشت۱۳۸۷

[milad77]

خبری هم مرتبط با ایستگاه فضایی بین المللی:

روز سه شنبه سه فضانورد که دو روس و يک امريکايي بودند توسط موشک سايوز از پايگاه بايکنور مسافرت دو روزه خود را به سمت مدار زمين آغاز کردند . قرار است اين فضانوردان که جايگزين ساکنان کنوني iss مي شوند حدود 5 ماه در اين ايستگاه باقي بمانند .


برگرفته از : ناسا

[پیمان اکبرنیا]

با تشکر از آقا میلاد بابت این تاپیک که جای خالیش حس میشد

خب به نظرم موضوعات بسیاری هست که میشه درباره شون توی این تاپیک بحث بشه از چگونگی ساخت و اهداف علمی این ایستگاه فضایی بگیرید تا معرفی قسمتهای مختلف و چگونگی عملکرد آنها.

اما شاید سوالی که در ابتدا پیش بیاد اینه که هدف ساختن ایستگاه فضایی چی بوده و چرا کشورها اینقدر هزینه کردند برای ساخت چنین مجموعه عظیمی (با جرم فعلی حدود 450000 کیلوگرم)؟

آیا میلیاردها دلار هزینه برای یک ایستگاه فضایی مفید است؟

[milad77]

از سوال استاد عزیز آقای اکبرنیا ممنونم.

اهداف اصلی ایستگاه فضایی بین المللی بسیار گسترده هست ولی به طور تیتروار میشه گفت:

آزمایشگاه فضایی برای انجام پژوهش‌های نوین، پژوهش‌ها و آزمایش‌هایی که انجام آنها روی زمین به علت وجود جاذبه ممکن نیست یا با دشواری‌هایی همراه است؛
رصدخانه دائمی در مدار زمین، برای رصد کردن زمین، خورشید، منظومه شمسی و کیهان؛
مرکز حمل و نقل مداری که می‌توان در آن فضاپیماها، بار و قطعات گوناگون را گردآوری کرد، و پس از مونتاژ و تنظیم، آنها را به مقصد مورد نظر فرستاد؛
مرکز سرویس برای تعمیر، نگهداری، و تنظیم فضاپیماها و ماهواره‌ها در مدار زمین؛
مرکز ساخت و ساز برای مونتاژ و نصب سازه‌های بزرگ فضایی؛
مرکز همکاری پژوهشی با بخش خصوصی در زمینه مهندسی هوافضا با هدف پیشبرد فن‌آوری فضایی و تشویق بیشتر بخش خصوصی به سرمایه‌گذاری در آن.
و ...

[پیمان اکبرنیا]

با تشکر از آقا میلاد

بله درست فرمودید ارسال ایستگاه فضایی به فضا اهداف زیادی داشت که اشاره کردید. برخی از این اهداف و کارها انجام شده و یا در حال انجام شدن است. به خصوص آزمایش های فضایی که در شرایط بی وزنی انجام می شود. برخی از آنها هم هنوز انجام نشده است و ممکنه مربوط به آینده باشه مثلا ساخت و ساز سازه های فضایی دیگر یا مرکز سرویس فضایی

حال که اهداف ایستگاه فضایی بین المللی تقریبا مشخص شد بیاییم بررسی کنیم که ایستگاه چگونه ساخته شده و چه کشورهایی در آن همکاری کرده اند؟ چه پرتابگرهایی قطعات ایستگاه را به فضا برده اند و چقدر طول کشیده تا ایستگاه به شکل کنونی خودش برسد؟

[پیمان اکبرنیا]

اولین بخش از ایستگاه فضایی بین المللی زاریا نام داشت که ساخت روسیه بود و به وسیله موشک پروتون روسی به فضا پرتاب شد. زاریا در مدت چهار سال ساخته شد و در سال 1998 ب فضا پرتاب شد. این قسمت حدود 19 تن جرم و 12 متر طول دارد:

هدف اولیه این قسمت فراهم کردن برق، ارتباطات، و کنترل جهت ایستگاه بود ولی در حال حاضر از این قسمت از ایستگاه فضایی عمدتا به عنوان محل ذخیره سازی و انبار استفاده می شود.

[mohsen4465]

دومین ماژول ایستگاه فضایی بین المللی با نام یونیتی (Unity) یا نود 1 (Node 1) توسط آمریکایی ها ساخته شد و توسط شاتل اِندیوُر (STS-88) بتاریخ 6 دسامبر 1998 به ایستگاه متصل شد. این ماژول با داشتن 6 لنگرگاه بعنوان یک ماژول اتصالی عمل میکنه.

طول: 5.49 متر
قطر: 4.57 متر
جرم: 11612 کیلوگرم

ماژول یونیتی (سمت راست) پس از اتصال توسط رابط تبدیل PMA-1 به ماژول روسی زاریا.

نمای داخل ماژول یونیتی. از فضای داخل PMA-1 (رابط تبدیل نوع لنگرکاه) بعنوان انباری استفاده شده و آذوقه ها در داخل ماژول و کنار دیواره چیده شده اند. عکس توسط خدمه STS-114.

[mohsen4465]

سومین قسمت ایستگاه فضایی، ماژول تدارکاتی «اِزوزدا» (Zvezda)، بتاریخ 12 جولای 2000 سوار بر موشک روسی «پروتون-کِی» به مدار پرتاب شد و در 26 جولای به ماژول زاریا متصل شد. راکت پرتابی ازوزدا اولین راکت پرتابی بود که حامل یک پیام تبلیغاتی تجاری بود. این موشک حامل برچسب پیتزا هات (Pizza Hut - یک رستوران زنجیره ای آمریکایی) بود که بگفته آنها بابت آن 1 میلیون دلار آمریکایی پرداخت کرده اند.

از بالا به پایین: رابط تبدیل PMA-2، ماژول یونیتی، رابط تبدیل PMA-2، ماژول زاریا، ماژول ازوزدا و فضاپیمای روسی متصل شدۀ پروگرس-1

بتاریخ 11 سپتامبر 2000 دو فضانورد شاتل فضایی STS-106 آخرین اتصالات بین ازوزدا و زاریا را در مأموریتی 6 ساعت و 14 دقیقه ای تکمیل کردند. روز بعد برای اولین بار خدمه STS-106 به داخل ماژول ازوزدا وارد شدند. دو موتور تعبیه شده بر روی ازوزدا این قابلیت را دارند که ارتفاع ایستگاه رو افزایش بدهند. بتاریخ 25 آوریل 2007 این موتورها برای اولین بار استفاده شدند.

دریچه ورود ازوزدا

داخل ماژول

گلاب به روتون، توالت ازوزدا

این هم جشن عید کریسمس 2010 در ماژول ازوزدا

مشخصات
------------
درازا: 13.1 متر
قطر: 4.15 متر
فاصله نوک صفحات خورشیدی: 29.7 متر
جرم: 18051 کیلوگرم