یکی از راه های بررسی حرکت ستاره ها در مجموعه های چند میلیاردی هم چون کهکشان شبیه سازی است
شبیه سازی به کمک رایانه های سریع انجام می شود.به این ترتیب که اختر شناسان به جای این که مجبور باشند برای مشاهده ی حرکت ستاره ها در یک کهکشان هزاران تا میلیون ها سال صبر کنند با برنامه نویسی رایانه ای مشابه یک کهکشان را در حافظه ی رایانه می سازند و آن را متحول می کنند.هر ستاره در رایانه جرم وسرعت و مکانی مخصوص به خود داردواثر گرانش آن در همه جای کهکشان مشخص است.
به این ترتیب برنامه می تواند بر آیند نیروهای همه ی ستاره ها را روی هر کدام از آن ها در هر لحظه از زمان حساب کند و به کمک قوانین نیوتن جهت و مقدار حرکت آن ستاره را با داشتن برآیند نیروها حساب کند و موقعیت و سرعت جدید آن ستاره را در لحظات بعد تعیین کند.به این ترتیب رایانه حساب می کند که با گذشت زمان جایگاه ستاره ها یا به عبارت دیگر شکل ظاهری کهکشان چگونه تغییر می کند.
اگر شکل کهکشان به یک حالت تعادلی میل کند می گوییم کهکشان پایدار است و اکر شکل کهکشان به هم بریزد کهکشان ناپایدارخواهد بود.مهم ترین مسئله در شبیه سازی تعداد ستاره ها ست هر چه تعداد ستاره ها بیشتر باشد میزان محاسبات بیشتر می شود و به رایانه ای سریع تر نیاز است معمولاَِِ در یک شبیه سازی ساده تعداد محاسبات با توان دوم تعداد ستاره های کهکشان متناسب است.
منبع مجله نجوم