صفحه 4 از 8 نخستنخست 12345678 آخرینآخرین
نمایش نتایج: از شماره 31 تا 40 , از مجموع 76

موضوع: سیارات کوتوله

  1. Top | #1
    کاربر ممتاز

    عنوان کاربر
    کاربر ممتاز
    تاریخ عضویت
    May 2012
    شماره عضویت
    4153
    نوشته ها
    2,186
    تشکر
    8,902
    تشکر شده 18,241 بار در 2,271 ارسال

    Post سیارات کوتوله

    این تاپیک رو ایجاد کردم برای بحث پیرامون اجرامی که همیشه بر سر طبقه بندی اونها اختلاف نظرهای فراوونی وجود داشته؛ اجرامی که بتازگی در قلمرو جدیدی طبقه بندی شدن و تا حدودی در این مورد توافق نظر شده، اجرامی با نام «سیارات کوتوله». این اجرام که تا سال های زیادی نسبت به اونها بی توجهی میشد بتازگی در کانون توجه اکتشافات فضایی قرار گرفتن بطوریکه در حال حاضر دو فضاپیما با نام های «سپیده دم» و «افق های نو» در حال سفر به دو جرم مشهور از این طبقه یعنی «سرس» و «پلوتو» هستند. البته فضاپیمای «سپیده دم» مأموریتی 5 ماهه رو در مدار سیارک «وستا» به پایان رسونده و سرس در واقع دومین هدفشه که تا سال 2015 به اون میرسه.

    اینجا جا داره قبل از وارد شده به موضوع اول بحثمون کمی در مورد طبقه بندی های جدید این اجرام و اجرام مشابه اونها صحبت کنیم. خب بحث رو طولانی نمیکنم؛ بجز سیارات و دنباله دارها در منظومه شمسی ما اجرام دیگری هم هستند که مستقیماً به دور خورشید در گردشند. این اجرام «خرده سیارات» (Minor Planets) نام دارن. خرده سیارات در واقع خانواده ای ریز و درشت از اجرام هستند شامل سیارات کوتوله، سیارک ها، تروجان ها (اجرام لاگرانژی - هم مدار با جرمی دیگر)، قنطورس ها (نیم سیارک و نیم دنباله دار)، اجرام کمربند کویپر و اجرام فرانپتونی. سیارات کوتوله در این میان از همه بزرگترند و شامل این اجرام هستند:

    1. سرس
    2. پلوتو
    3. هائومیا
    4. ماکی ماکی
    5. اریس

    البته چند جرم فرانپتونی دیگر هم بطور «غیر قطعی» در این لیست قرار دارند:

    6. اورکوس
    7. کوائور
    8. 2007 او.آر10
    9. سدنا

    خب نمیتونیم همزمان روی همه اینها بحث کنیم و بنابراین بحثمون رو در مورد سیارات کوتوله موضوع بندی میکنم. برای موضوع اول من اولین عضو کشف شده این خانواده یعنی «سرس» رو انتخاب کردم که در اوایل 2015 توسط فضاپیمای «سپیده دم» ملاقات میشه. پس از پایان صحبت هامون در مورد سیاره کوتوله سرس موضوع دوم یعنی «سیاره کوتوله پلوتو» که اون هم در اواخر 2015 توسط فضاپیمای سریع السیر «افق های نو» ملاقات میشه رو شروع میکنیم. تو این بحث شاید برای ملاقات احتمالی سیارک «2 پالاس» توسط «سپیده دم» هم موضوع بذارم و در وقفه های بین این سفر های چندین ساله هم موضوعاتی کلی در مورد سایر سیارات کوتوله و اجرام فرانپتونی و ... رو قرار میدیم و بحث میکنیم. با اجازتون موضوع اول رو شروع میکنیم.
    ویرایش توسط mohsen4465 : 08-27-2012 در ساعت 09:53 PM


  2. Top | #31
    کاربر ممتاز

    عنوان کاربر
    کاربر ممتاز آوا استار
    کاربر برگزیده زمستان 91
    تاریخ عضویت
    Sep 2011
    شماره عضویت
    1461
    نوشته ها
    302
    تشکر
    7,289
    تشکر شده 2,676 بار در 337 ارسال

    چرا پولوتو از بین سیارات منظومه ی شمسی حذف شد؟
    پلوتو به این دلیل از لیست سیارات منظومه شمسی حذف شد كه نتوانست یكی از سه شرط وضع شده برای سیاره بودن را به دست آورد. در آخرین جلسه انجمن بین المللی نجوم تایید شد كه یك جرم فضایی به شرطی سیاره نامیده ‌شود که در درجه اول به دور ستاره‌ای در گردش باشد. دومین شرط می‌گوید باید به قدر كافی جرم داشته باشد تا به تعادل هیدرواستاتیكی دست یابد. مفهوم این شرط این است كه تنها اجرامی با شكل كروی می‌توانند انتظار سیاره بودن داشته باشند. اما شرط سوم تأكید دارد كه جرم مورد نظر نباید در کمربند سیارکها یا خرده‌سنگها قرار داشته باشد.

    پلوتو دو شرط اول را داشت ولی چون عضور کمربند اجرام کویی‌پر بود نتوانست شرط سوم را احراز نماید و بنابراین از لیست سیارات منظومه شمسی حذف شد. انجمن بین‌المللی نجوم در این جلسه جنجالی تنها به تعیین مشخصه‌های یك سیاره بسنده نکرد و تعاریف جدیدی را نیز به منظور پرهیز از مشكلاتی در اینده ارائه نمود. در این جلسه اجرام غیر ستاره‌ای یك منظومه به سه دسته تقسیم شدند كه به شرح زیر می‌باشند:

    ۱- سیاره : جرمی که به دور ستاره‌ای می‌چرخد، به تعادل هیدرواستاتیكی رسیده است، در کمربند سیارکها قرار ندارد و دست آخر اینكه به عنوان قمر به دور سیاره‌ای در گردش نیست.

    ۲- سیاره‌های کوتوله : دسته ای از اجرام که در کمربند سیارکها قرار دارند، به تعادل هیدروستاتیکی رسیده‌اند، یعنی شکلی کروی دارند، و قمر سیاره‌ای محسوب نمی‌شوند را سیاره‌های كوتوله می‌نامند.

    ۳- اجرام دسته سوم : اعضاء این دسته همه ماه‌ها (قمرها)٬ خرده سیارک‌ها و سنگهای ریز و درشت موجود در فضای بین سیاره‌ای و در کل همه اجرام ریز یك سامانه ستاره‌ای را شامل می‌شود.


    این قسمتی از یک مقاله ی مربوط به سال 85 از سایت آسمان پارسی بود
    دوستان میتوانند برای خواندن کامل متن به اینجا مراجعه کنند.
    امضای ایشان


    به یاد ستار خان یگانه قهرمان آزادی ایران

  3. 11 کاربر مقابل از nakhodaye aseman عزیز به خاطر این پست مفید تشکر کرده اند.


  4. Top | #32
    کاربر ممتاز

    عنوان کاربر
    کاربر ممتاز آوا استار
    کاربر برگزیده زمستان 91
    تاریخ عضویت
    Sep 2011
    شماره عضویت
    1461
    نوشته ها
    302
    تشکر
    7,289
    تشکر شده 2,676 بار در 337 ارسال

    درود
    خب با اجازه میرم سراغ یکی از اقمار پلوتو که اسمش شارون هستش پس شروع میکنم
    چگونگی کشف شارون، قمر پلوتون

    در دهۀ 1970، جِیمز کریستی (James Christy) در رصدخانۀ ناوال در واشینگتون، رصدهایی از سیاره‌ها به منظور تصحیح پارامترهای مداری آنها انجام می‌داد. او برخی تصاویر پلوتون را به دلیل آنکه کشیده به نظر می‌رسیدند حذف می‌کرد. این پدیده، بر اساس تجربۀ نویسنده، زمانی رخ می‌دهد که تلسکوپ به خوبی آسمان را دنبال نمی‌کند، درنتیجه تصاویر کشیده می‌شوند. ولی او متوجه شد که تصویر ستارگان عالی است، یعنی آنکه تلسکوپ درست کار می‌کند؛ همچنین ملاحظه کرد که کشیدگی پلوتون، با گذشت زمان، به دور آن گردش می‌کند. معلوم شد که کریستی در حال رصد حرکت یک قمر به دور پلوتون، که حالا شارون (Charon) نام دارد، بوده است، و کشف آن در 22 ژوئن 1978 اعلان شد. در سال 1990، تلسکوپ فضایی هابل توانست از دو قرص مجزای پلوتون و شارون تصویربرداری نماید. (شارون قایقرانی بود که مرده‌ها را در عرض رودخانۀ افسانه‌ای استیکس جابجا می‌کرد وبا پلوتو ارتباط نزدیکی داشت؛ لذا نامی ایده‌آل بود. ضمن آنکه حروف اول آن مشابه نام همسر کریستی، شارلِن بود!)

    منبع :کتاب درآمدی بر نجوم و کیهان‌شناسی
    ادامه دارد...............
    امضای ایشان


    به یاد ستار خان یگانه قهرمان آزادی ایران

  5. 11 کاربر مقابل از nakhodaye aseman عزیز به خاطر این پست مفید تشکر کرده اند.


  6. Top | #33
    کاربر ممتاز

    عنوان کاربر
    کاربر ممتاز آوا استار
    کاربر برگزیده زمستان 91
    تاریخ عضویت
    Sep 2011
    شماره عضویت
    1461
    نوشته ها
    302
    تشکر
    7,289
    تشکر شده 2,676 بار در 337 ارسال

    درود

    احتمالاً منظومه ي قمرهاي پلوتون زماني به وجود آمده كه جسم سياره مانندي در بدو شكل گيري منظومه ي شمسي با پلوتون برخورد كرده است. جرمي كه از اين برخورد به بيرون پرتاب شده در ميدان گرانش پلوتون قرار گرفته و «كارِن»، بزرگ ترين قمر پلوتون به قطر 1043 كيلومتر، و «نيكس» و «هايدرا» را با قطر تقريبي 32 تا 113 كيلومتر پديد آورده است.
    دانشمندان فكر مي كنند به علت برخورد ذراتِ ريزِ دنباله دار با قمرهاي پلوتون، مقداري جرم به اطراف پرتاب شده است كه مانند حلقه اي دور اين سياره ي كوتوله مي گردند اما حتي دوربين هاي تيزبين هابل نيز موفق به كشف اين حلقه نشده اند. اين اجرام ريز در صورت وجود ممكن است خطري براي فضاپيماي افق هاي نو، كه قرار است در سال 1394 پلوتون را كاوش كند، ايجاد كنند. دانشمندان مأموريت افق هاي نو در سالروز فرود نخستين انسان بر سطح ماه خبر اين كاوش را اعلام كردند. اين مأموريت براي مطالعه ي مرزهاي منظومه ي شمسي طراحي شده است و اين فضاپيما چهار سال ديگر به پلوتون خواهد رسيد.

    زماني كه دوربينِ ميدان باز تلسكوپ هابل براي پشتيباني از كاوش گر افق هاي نو از منطقه ي پلوتون تصويربرداري كرد، قمر چهارمي در اطراف اين سياره ي كوتوله آشكار شد.
    تصوير نخست در روز 12 تير و تصوير دوم در روز 23 تير 1390 گرفته شده است. با نگاه به دو تصوير، جرم كوچكي در اطراف پلوتون مي بينيد كه با دايره اي سبزرنگ نشان داده شده است. اين جرم، P4، قمر تازه كشف شده ي پلوتون، است. همان طور كه مي بينيد مدار اين قمر بين مدارهاي نيكس و هايدرا قرار دارد و هر 31 روز يك بار به دور پلوتون مي گردد. دانشمندان احتمال مي دهند كه پي -4 در مداري دايره اي با فاصله ي 59000 كيلومتر از پلوتون قرار داشته باشد.
    نيكس، هايدرا و P4 به قدري كوچك و كم نورند كه دانشمندان براي تصويربرداري از آن ها از نوردهي هاي كوتاه و بلند تركيبي استفاده كرده اند. زمينه ي لكه دار عكس به سبب نوردهي هاي طولاني ايجاد شده است و خطوطي كه به شكل ضربدر به نمايش درآمده اند در عكاسي اصطلاحاً به پراش نور معروف اند. جيمز كريسلي در سال 1357 كارن را،‌ كه با يخ هاي نيتروژن و متان پوشيده شده است، كشف كرد و در سال 1384 دروبين هاي هابل دو قمر نيكس و هايدرا را نخستين بار رصد كردند و طبق سنت نام گذاري اجرام منظومه شمسي، براي اين قمرها نام هايي از اساطير يونان باستان انتخاب شد. كارن در اساطير، زورق باني بود كه مردگان را از رود ستوكس مي گذراند و به دنياي مردگان مي برد. نيكس، مادر كارن و رب النوع شب بود و هايدرا هيولاي چندسري بود كه در مردابي نزديك به شهر باستاني لرنا مي زيست. اما هنوز نامي اسطوره اي براي قمر تازه كشف شده ي پلوتون انتخاب نشده است. البته شما مي توانيد با سرزدن به NasaWatch.com يا NewScientist.com براي چهارمين قمر پلوتون نام دلخواه خود را پيشنهاد بدهيد. رصد قمر كوچكي از فاصله ي حدود 6 ميليارد كيلومتري كشف فوق العاده اي است كه دانشمندان را براي مطالعه ي دقيق تر اين سرزمين يخي ترغيب مي كند. و پلوتون، اسرارآميزتر از هميشه، انتظار روزي را مي كشد كه افق هاي نو نخستين نگاه نزديك را به اين سياره ي كوتوله بيندازد.
    فضاپيماي افق هاي نو در سال 1385 براي ملاقات با پلوتون به اعماق منظومه ي شمسي شليك شد. اين فضاپيما در سال 1386موفق شد به سياره ي مشتري نزديك شود و ابزارهاي خود را آزمايش كند و اكنون راه خود را به سوي پلوتون پيش گرفته است.
    منبع : نشريه ي نجوم، شماره ي 209

    تلسکوپ فضایی هابل قمر تازه ای که حول پلوتون می گردد را کشف کرده است.
    حدس زده می شود که این قمر تازه، که در تصاویر هابل فقط به اندازه یک نقطه نور ظاهر می شود، دارای شکلی غیرمنظم و قطری از ۱۰ تا ۲۵ کیلومتر باشد.
    منجمان از اینکه کره کوچکی مثل پلوتون می تواند دارای چنین مجموعه پیچیده ای از اقمار باشد شگفت زده شده اند.
    این قمر – موسوم به پی ۵ – می تواند به روشن شدن چگونگی تشکیل سیستم پلوتون و تکامل آن کمک کند.
    براساس یک نظر، همه این اقمار بازماندگان برخوردی میان پلوتون و یک شیء بزرگ دیگر یخی در میلیاردها سال قبل هستند.
    مارک شوالتر از موسسه ستی در "مانتن ویو" در آمریکا که هدایت تیم کاشفان را به عهده داشت گفت: "این اقمار رشته ای از مدارهای به زیبایی اشغال شده، کمی شبیه به عروسک های روسی، را تشکیل می دهند."
    http://www.bbc.co.uk/persian/science...uto_moon.shtml
    [/COLOR]
    ویرایش توسط nakhodaye aseman : 11-15-2012 در ساعت 10:36 AM
    امضای ایشان


    به یاد ستار خان یگانه قهرمان آزادی ایران

  7. 13 کاربر مقابل از nakhodaye aseman عزیز به خاطر این پست مفید تشکر کرده اند.


  8. Top | #34
    کاربر ممتاز

    عنوان کاربر
    کاربر ممتاز آوا استار
    کاربر برگزیده زمستان 91
    تاریخ عضویت
    Sep 2011
    شماره عضویت
    1461
    نوشته ها
    302
    تشکر
    7,289
    تشکر شده 2,676 بار در 337 ارسال

    بعد از 11 روز درود

    دو قمر كوچك پلوتون را كه تلسكوپ فضايى هابل كشف كرده بود رسماً هيدرا Hydra و نيكس Nix نامگذارى كردند. اين دو قمر را پيش از اين با نام هاى P1 و P2 مى شناختند. اتحاديه بين المللى اخترشناسى IUA اين نام ها را براى اين قمرها تصويب كرده است. اتحاديه بين المللى اخترشناسى مركز رسمى براى نامگذارى اجرام آسمانى است. هيدرا و نيكس (كه اولين بار هابل در مه ۲۰۰۵ از آنها عكسبردارى كرد) به تقريب پنج هزار بار كوچك تر از پلوتون هستند و فاصله شان از سياره مادر حدود دو تا سه برابر فاصله چارون بزرگترين قمر اين سياره است كه در سال ۱۹۷۸ كشف شده بود. هم اكنون قمر دورتر P1 را هيدرا و قمر نزديك تر P2 را نيكس مى نامند. اگرچه اعضاى گروه كاشف قمر مى خواهند قمر نزديك تر را NYX بنامند، اما اين نام بيش از اين به سيارك ۳۹۰۸ اختصاص يافت. به همين دليل IUA نام NYX را به NIX تغيير داد كه معادل مصرى همان نام است.در اسطوره هاى يونانى NYX الهه تاريكى و شب است و به همين خاطر نام مناسبى است براى پلوتون كه خداى عالم ارواح است. در عين حال نيكس NYX مادر چارون Charon نيز بود؛ پيرمرد عبوس قايقرانى كه مردگان را به سرزمين ارواح مى برد. بنابراين چنين نامى تلويحاً به آن نظريه اشاره مى كند كه مى گويد برخورد شديدى باعث به وجود آمدن قمرهاى پلوتون شده و چارون نيز از همان موادى تشكيل شده است كه نيكس.
    در عين حال هيدرا كه اژدهايى نه سر بود به نوعى نشان دهنده اين حقيقت است كه هيدرا (قمرى كه به دور پلوتون مى گردد) نهمين قمر منظومه شمسى است. البته ارتباط هاى اينچنينى ديگرى نيز وجود دارد. نام پلوتون Pluto با حروف P و L آغاز مى شود كه يادآور نام پرسيوال لاول Percival Lowell است. در اثر فعاليت ها و تلاش هاى لاول بود كه اين سياره در سال ۱۹۳۰ كشف شد. نام هاى نيكس و هيدرا نيز كه با حروف N» و «H آغاز مى شود، يادآور ماموريت «افق هاى تازه» New Horizons است. فضاپيماى افق هاى تازه كه ژانويه پرتاب شده، اولين فضاپيمايى است كه از پلوتون و قمرهايش ديدار مى كند. اگر باز هم علاقه مند هستيد كه چيزهايى بيشتر بدانيد، در نظر داشته باشيد كه حروف اول هيدرا يادآور تلسكوپ فضايى هابل است.
    ویرایش توسط nakhodaye aseman : 11-27-2012 در ساعت 09:42 AM
    امضای ایشان


    به یاد ستار خان یگانه قهرمان آزادی ایران

  9. 10 کاربر مقابل از nakhodaye aseman عزیز به خاطر این پست مفید تشکر کرده اند.


  10. Top | #35
    کاربر ممتاز

    عنوان کاربر
    کاربر ممتاز آوا استار
    کاربر برگزیده زمستان 91
    تاریخ عضویت
    Sep 2011
    شماره عضویت
    1461
    نوشته ها
    302
    تشکر
    7,289
    تشکر شده 2,676 بار در 337 ارسال

    درود
    ساختار درونی
    رصدهای تلسکوپ فضایی هابل چگالی پلوتو را بین ۱٫۸ تا ۲٫۱ گرم بر سانتی متر مکعب تخمین زد. احتمالا ساختار درونی آن ۵۰ تا ۷۰ درصد از سنگ و ۳۰ تا ۵۰ درصد از یخ تشکیل شده‌است، قطر هسته آن ۱۷۰۰ کیلومتر (۷۰ درصد قطر کل سیاره) برآورد شده‌است که باعث گرمای سطوح بالایی سیاره و ایجاد اقیانوسی از آب مایع در ۱۰۰ تا ۱۸۰ کیلومتری بالای هسته می‌شود. جرم پلوتو برابر با ۰٫۲۴ درصد کره زمین و ابعاد بزرگترین قمر آن یعنی شارون ۷۰ درصد قطر پلوتو است.


    ۱. نیتروژن یخ‌زده
    ۲. یخاب
    ۳. سنگ
    امتیاز تصویر:ویکی پدیا
    امضای ایشان


    به یاد ستار خان یگانه قهرمان آزادی ایران

  11. 8 کاربر مقابل از nakhodaye aseman عزیز به خاطر این پست مفید تشکر کرده اند.


  12. Top | #36
    کاربر ممتاز

    عنوان کاربر
    کاربر ممتاز آوا استار
    کاربر برگزیده زمستان 91
    تاریخ عضویت
    Sep 2011
    شماره عضویت
    1461
    نوشته ها
    302
    تشکر
    7,289
    تشکر شده 2,676 بار در 337 ارسال

    درود
    مدار پلوتو
    مدار پلوتو و دایرةالبروج.
    انحراف مدار پلوتو (قرمز) نسبت به صفحه مداری دیگر سیارات (دایرةالبروج) در این تصویر دیده می‌شود.
    مدار پلوتو برخلاف مدار زمین و هفت سیاره دیگر دایره‌ای نیست بلکه بیضی است و گردش مداری آن ۲۴۸ سال زمینی طول می‌کشد.

    کشیدگی مدار پلوتو بسیار زیاد و غیرعادی است به طوری که مدار آن با مدار نپتون، آخرین سیاره سامانه خورشیدی در دو نقطه تقاطع دارد. فاصله پلوتو از خورشید در اوج مداری خود ۴۹ واحد نجومی است یعنی حدود ۵۰ برابر بیشتر از فاصله زمین نسبت به خورشید است. پلوتو در حضیض خود تنها ۲۹ واحد نجومی از خورشید فاصله دارد.

    مدار پلوتو با دایرةالبروج بیش از ۱۷ درجه زاویه انحراف دارد و این بدان معنی است که این سیاره کوتوله نیمی از مسیر خود را بالای صفحه گردش زمین به دور خورشید و نیمی دیگر را پایین این صفحه طی می‌کند.

    یک سال پلوتویی به اندازه ۲۴۸ سال زمینی طول می‌کشد و پلوتو که به صورت طبیعی بعد از نپتون قرار دارد، در ۲۰ سال از این ۲۴۸ سال از مدار نپتون رد شده و به فاصله کمتری از خورشید نسبت به نپتون می‌رسد. آخرین باری که این اتفاق روی داد ۲۱ ژانویه ۱۹۷۹ بود که پلوتو مدار نپتون را قطع و وارد منطقه داخلی هشتمین سیاره سامانه خورشیدی شد و تا ۱۱ام فوریه ۱۹۹۹ که مجددا مدار نپتون را به قصد خارج قطع کرد در فاصله‌ای نزدیک‌تر به خورشید قرار داشت. بشر برای تجربه دوباره این رویداد باید تا سپتامبر ۲۲۲۶ صبر نماید.

    با توجه به عادی نبودن گردش مداری پلوتو ممکن است انتظار برخورد این سیاره با نپتون برود اما زاویه میل و تناسب مداری ۳:۲ که بین این دو وجود دارد برخورد آن‌ها ناممکن است.

    منبع ویکی پدیا
    راستش توضیحات خوبی بهتر از این پیدا نکردم
    اگه مطلبی در این مورد پیدا کردم این تیکه رو حتما تکمیل میکنم
    امضای ایشان


    به یاد ستار خان یگانه قهرمان آزادی ایران

  13. 9 کاربر مقابل از nakhodaye aseman عزیز به خاطر این پست مفید تشکر کرده اند.


  14. Top | #37
    کاربر ممتاز

    عنوان کاربر
    کاربر ممتاز آوا استار
    کاربر برگزیده زمستان 91
    تاریخ عضویت
    Sep 2011
    شماره عضویت
    1461
    نوشته ها
    302
    تشکر
    7,289
    تشکر شده 2,676 بار در 337 ارسال

    درود
    تغییرات فصلی در پلوتو

    اخترشناسان بر روی اتمسفر پلوتون با ظاهر یخی و رنگ آهکی اش تغییرات جوی فصلی قابل توجهی را مشاهده کرده اند که نشان می دهد پلوتون تنها یک توپ یخی و سنگی بزرگ نیست بلکه جهانی فعال و پر تحرک است.
    به گفته مایک براون از دانشگاه کلتک تنها اجرام منظومه خورشیدی که در سطح آنها می توان تغییرات عمده و شدیدی را مشاهده کرد مریخ و زمین هستند که در حال حاظر تغییرات مشاهده شده در پلوتون قابل توجه تر از هر جرم دیگری در این منظومه است. تصاویر هابل در عین حال نقشی کلیدی در هدایت و تعیین مسیر کاوشگر سیاره ای New Horizons که در سال 2006 پرتاب شده و در جولای 2015 به پلوتون خواهد رسید، به عهده دارد. این کاوشگر با چنان سرعتی از کنار پلوتون عبور خواهد کرد که تنها قادر به ثبت تصاویری از یکی از نیمکره ها و بخشهای محدودی از آن خواهد بود.


    بیش از 350 تصویر توسط هابل در سالهای 2002 و 2003 به ثبت رسیده اند اما این تصاویر به اندازه ای دور هستند که تصویر پلوتون در میان آنها تنها از چند پیکسل وسعت برخوردار است به همین دلیل دانشمندان با استفاده از شبکه ای از رایانه های به هم پیوسته موفق به دستیابی به تصویری با وضوح بالا از پلوتون شدند.
    پلوتون از مداری کاملا نامتعارف برخوردار است و هر سال آن برابر 248 سال زمینی است. این جرم در سال 1989 در نزدیکترین موقعیت خود از خورشید قرار گرفت و به اندازه ای گرم شد که یخهای نیتروژنی و مونوکسید کربنی آن ذوب شدن را آغاز کنند اما هنوز به اندازه ای منجمد است که حرارت آن از منفی 396 تا منفی 378 درجه فارنهایت ثابت باقی مانده است.
    در مقایسه با تصاویری که در سال 1994 توسط هابل از این جرم به ثبت رسیده است، اتمسفر پلوتون دو برابر شده و فشار اتمسفری آن یک میلیونیوم اتمسفر زمین است. محققان همچنین نوار متحرکی از بخار منجمد نیتروژن را بر روی سطح پلوتون مشاهده کردند که از قطبی که در معرض نور خورشید قرار دارد به سوی قطب تاریک حرکت می کند.
    بر اساس گزارش ان بی سی، پس از ثابت باقی ماندن وضعیت این جرم به مدت 50 سال، اخترشناسان همچنین مشاهده کردند رنگ سطح این جرم 20 تا 30 درصد قرمزتر شده است که به گفته اخترشناسان این تفاوت نمی تواند ناشی از خطاهای تلسکوپی باشد زیرا رنگ قمرهای پلوتون که در تصاویر دیده می شوند همچنان ثابت باقی مانده اند.


    این گزارش ها فکر کنم مربوط میشه به سال 2010 اگر مطلب تازه ای پیدا کردم حتما میذارم
    امضای ایشان


    به یاد ستار خان یگانه قهرمان آزادی ایران

  15. 9 کاربر مقابل از nakhodaye aseman عزیز به خاطر این پست مفید تشکر کرده اند.


  16. Top | #38
    کاربر ممتاز

    عنوان کاربر
    کاربر ممتاز
    تاریخ عضویت
    May 2012
    شماره عضویت
    4153
    نوشته ها
    2,186
    تشکر
    8,902
    تشکر شده 18,241 بار در 2,271 ارسال

    در خصوص قرمزی سطح پلوتو که آقای ناخدای آسمان به اون اشاره کردن لازمه که اطلاعات دقیقتری کسب کنیم. در این مورد بایستی به سراغ شاخه ای از نجوم بریم که در بین منجمان آماتور محبوبیت بسیار کمی داره؛ منظورم شیمی-نجومه که علاقه خاصی بهش دارم.

    تولین (Tholin)
    تولین پلیمری ناهمجنس است که از اثر پرتو فرابنفش خورشید بر روی ترکیبات آلی ساده ای همچون متان و اتان تشکیل میشود. امروزه تولین به طور طبیعی در زمین تشکیل نمیشود اما به مقدار زیادی بر روی سطح اجرام یخی موجود در منظومه شمسی خارجی یافت میشود. این ترکیبات عموماً رنگ قرمز-قهوه‌ای دارند.

    "تولین تریتون" و "تولین تیتان" ترکیبات آلی غنی از نیتروژن هستند که در اثر تابش پرتوهای پرانرژی به مخلوط گازی نیتروژن و متان موجود در اتمسفر این اجرام تشکیل شدند. اتمسفر تریتون از %99.9 نیتروژن و %0.1 متان و اتمسفر تیتان از %98.4 نیتروژن و %1.6 از متان و مقادیر ناچیزی از سایر گازها تشکیل شده است.


    تشکیل و رسوب تولین در اتمسفر تیتان از مولکول های کوچک متان و نیتروژن
    Da (دالتون)= amu = یکای جرم اتمی


    نوع دیگری از تولین ها بنام "تولین یخ" به روش متفاوتی تشکیل میشود. این نوع تولین ها در اثر تابش های پرانرژی بر روی "کلاترات‌های آب" تشکیل میشوند. کلاترات‌ها دسته ای از ترکیبات هستند که از مولکول هایی محصور شده در داخل شبکه های مولکولی سایر مواد شکل میگیرند. مشهورترین کلاترات‌ها، "کلاترات متان" یا "یخ سوزان" است. این ماده از مولکول‌های متان محصور شده در داخل شبکه کریستال آب منجمد شده تشکیل میشود. تصور میشود که این ماده در اجرام یخی نواحی خارجی منظومه شمسی یافت شود. "ایگزیون" (Ixion) از جمله اجرام فرانپتونی ست که مقدار فراوانی تولین قرمز رنگ بهمراه آب منجمد شده بر روی سطح خود دارد.



    یخ سوزان
    متان در شعله میسوزد و آب در پایین جاری میشود
    دانشگاه گوتینگن، آلمان


    سطح دنباله دارها، قنطوروس ها (Centaur: اجرام بینابین یک ستاره دنباله دار و یک سیارک) و بسیاری از اجرام واقع در منظومه شمسی خارجی پوشیده شده از تولین‌های تریتون، تیتان و تولین یخی هستند. بعضی از محققیان گمان میکنند که دنباله دارهای غنی از تولین با آوردن این ماده به سطح زمین باعث گسترش حیات در سطح زمین شدند. گونه های مختلفی از باکتری‌های خاک قادر به استفاده غذایی از تولین بعنوان منبع کربن خود هستند. بنابراین تصور میشود که تولین ها اولین منابع غذایی میکروبی برای میکرواورگانیسم های هتروتروف (میکروارگانیسم‌های وابسته به ترکیبات آلی برای رشد مانند جانوران) قبل از تکامل اتوتروف‌ها (تولیدکنندگان ترکیبات آلی غذایی مانند گیاهان) بودند.
    امضای ایشان
    “Most people die at 25 and aren’t buried until they’re 75.”
    Benjamin Franklin

  17. 7 کاربر مقابل از mohsen4465 عزیز به خاطر این پست مفید تشکر کرده اند.


  18. Top | #39
    کاربر ممتاز

    عنوان کاربر
    کاربر ممتاز
    تاریخ عضویت
    May 2012
    شماره عضویت
    4153
    نوشته ها
    2,186
    تشکر
    8,902
    تشکر شده 18,241 بار در 2,271 ارسال

          سطح پلوتو

    نقشه های اولیه تهیه شده از سطح پلوتو در دهه 1980 میلادی، نقشه های شدت درخشدگی بودند که از رصد دقیق اختفاءهای پلوتو پشت بزرگترین قمر خود یعنی شارون تهیه شدند. این مشاهدات بر پایه بررسی میزان تغییرات درخشندگی میانگین سیستم پلوتو و چارون در طول اختفاء تهیه شده بودند. برای مثال، اختفاء یک ناحیه درخشان بر روی پلوتو نسبت به اختفاء یک ناحیه تاریک، افت درخشندگی میانگین بیشتری را برای سیستم پلوتو و چارون در بر دارد. آنالیز رایانه‌ای تعداد زیادی از این مشاهدات میتواند برای تهیه نقشه درخشندگی سطحی پلوتو به کار رود. این شیوه نقشه برداری سطحی همچنین برای خود چارون هم انجام شده است.

    نقشه های جدید امروزی تهیه شده توسط تلسکوپ فضایی هابل بیشترین رزولوشن را دارند و جزئیات بیشتری را نشان میدهند. این نقشه ها عوارض سطحی را نشان میدهند که تا چند صد کیلومتر امتداد دارند؛ از جمله آنها میتوان نقاط درخشان و نواحی قطبی را نام برد. این نقشه‌ها توسط پردازش‌های رایانه‌ای پیچیده ای تهیه شده‌اند که بهترین نتیجه را از تصاویر چند پیکسلی هابل بیرون کشیدند. دو دوربین هابل که برای تهیه این نقشه‌ها استفاده شدند دیگر فعال نیستند، در نتیجه این تصاویر تا زمان رسیدن فضاپیمای سریع السیر نیوهورایزونز (افق‌های جدید) به پلوتو بعنوان بهترین تصاویر از سطح این سیاره کوتوله باقی خواهند ماند.


    نمای شبیه-سازی شده رایانه‌ای از مجموعه تصاویر هابل از سیاره کوتوله پلوتو (2002 و 2003)
    در نمای 180 درجه، ناحیه درخشانی در مرکز دیسک دیده میشود که غنی از شبنم-منجمد مونوکسیدکربن است. این تصویر که پلوتو در آن با رنگ طبیعی مشاهده میشود جزء بهترین تصاویر تهیه شده با برترین تکنولوژی‌های تصویربرداری امروزیست.



    در این نقشه که از همان تصاویر 2002 و 2003 هابل تهیه شده ترکیبات سطح پلوتو مشخص شده اند.
    نواحی قرمز رنگ حاوی یخ متان، نواحی تیره احتمالاً یخ آب با ناخالصی و نواحی روشن‌تر شبم-منجمد نیتروژن هستند. ناحیه درخشان در مرکز تصویر احتمالاً شبنم-منجمد مونواکسیدکربن است.
    (رنگ ها غیر واقعی است)

    پلوتو یکی از پرکنتراست‌ترین اجرام منظومه شمسی است و از این لحاظ مشابه قمر زحل، ایاپتوس است. رنگ آن از سیاه زغالی تا نارنجی تیره و سفید متغیر است. سطح پلوتو بین سال‌های 1994 تا 2002 تغییر کرد و نیم کره شمالی آن روشن‌تر و نیمکره جنوبی آن تیره شد. همچنین بین 2002 و 2003 نیز قرمزی پلوتو به طور کلی افزایش پیدا کرد. این تغییرات سریع احتمالاً مربوط به تصعید و ته‌نشینی اتمسفری است.

    طیف نگاری از سطح پلوتو نشان داده است که %98 از سطح این سیاره کوتوله از یخ نیتروژن بهمراه مقادیر کمی از متان و مونوکسیدکربن تشکیل شده است. همچنین سمت رو به شارون پلوتو (که همیشه ثابت است) حاوی یخ متان بیشتری است در حالی که سمت مخالف عمدتاً حاوی یخ نیتروژن و مونوکسیدکربن است.
    امضای ایشان
    “Most people die at 25 and aren’t buried until they’re 75.”
    Benjamin Franklin

  19. 6 کاربر مقابل از mohsen4465 عزیز به خاطر این پست مفید تشکر کرده اند.


  20. Top | #40
    کاربر ممتاز

    عنوان کاربر
    کاربر ممتاز
    تاریخ عضویت
    May 2012
    شماره عضویت
    4153
    نوشته ها
    2,186
    تشکر
    8,902
    تشکر شده 18,241 بار در 2,271 ارسال

          اتمسفر

    سیارات کوتوله         
    اتمسفر پلوتو متشکل از لایه نازکی از نیتروژن، متان و مونوکسیدکربن است که از یخ‌های همین مواد بر روی سطح پلوتو نشأت گرفته‌اند. فشار سطحی آن بین 6.5 تا 24 میکروبار متغییر است. پیش‌بینی شده است که مدار کشیده پلوتو تأثیر زیادی بر روی اتمسفر آن میگذارد. با دور شدن پلوتو از خورشید، اتمسفر آن میبایستی به تدریج منجمد و بر روی سطح آن ته نشین شود. وقتی پلوتو به خورشید نزدیکتر است، دمای سطح جامد آن افزایش می‌یابد که باعث تصعید یخ به گاز میشود. این موضوع یک اثر ضد-گلخانه‌ای ایجاد میکند. بهمان شکل که عرق با تبخیر شدن بدن را خنک میکند، این فرآیند تصعید یخ نیز سطح پلوتو را سرد میکند. اخیراً دانشمندان با استفاده از آرایه زیر-میلیمتری (SMA، زیر-میلیمتری=محدوده طول موجی بین 0.1 تا 1 میلیمتر بین مادون‌قرمزدور و میکروویو) کشف کردند که دمای پلوتو چیزی حدود 43 کلوین است، 10 کلوین سردتر از چیزی که انتظار آن میرفت.

    وجود متان، یک گاز گلخانه‌ای قوی در اتمسفر پلوتو، وارونگی دمایی معادل 36 کلوین (دمای بیشتر) در ارتفاع 10 کیلومتری از سطح پلوتو ایجاد کرده است. اتمسفر زیرین نسبت به اتمسفر فوقانی غلظت بیشتری از متان در خود دارد. اولین شواهد وجود اتمسفر در پلوتو توسط رصد اختفاء ستاره‌ای بوسیله N. Brosch و H. Mendelson در رصدخانه Wise در اسرائیل بسال 1985 بدست آمد و سپس بطور قطعی در رصدخانه Kuiper Airborne بسال 1988 مشاهده شد. وقتی یک جرم بدون اتمسفر از مقابل یک ستاره عبور میکند، ستاره بسرعت ناپدید میشود اما در مورد پلوتو ستاره به آرامی کم‌نور شد. با اندازه‌گیری سرعت کم‌نور شدن ستاره فشار اتمسفری پلوتو معادل 0.15 پاسکال بدست آمد، تقریباً 700،000/1 فشار اتمسفری زمین.

    در 2002 اختفاء ستاره‌ای دیگری از پلوتو توسط رصدخانه پاریس به مدیریت Bruno Sicardy و Jam es L. Elliot از انیستیتو تکنولوژی ماساچوست و Jay Pasachoff از کالج ویلیام مشاهده و آنالیز شد. در کمال تعجب، فشار اتمسفری معادل 0.3 پاسکال اندازه‌گیری شد و این با وجود فاصله بیشتر پلوتو از خورشید نسبت به سال 1988 بود که میبایستی سردتر و اتمسفری کم تراکم‌تر داشته باشد. یک توضیح برای این اختلاف این است که در 1987 قطب جنوب پلوتو برای اولین بار بعد از 120 سال از سایه خارج شد که باعث تصعید نیتروژن بیشتری به اتمسفر از کلاهک قطبی گردید. چند دهه زمان لازم است تا این نیتروژن تصعید شده مجدداً متراکم شده و در کلاهک قطبی شمالی که در حال حاضر تمام وقت در تاریکی است ته نشین شود. وجود نواحی افت و خیز شدید در اطلاعات بدست آمده از همین مشاهدات شاید نشانه‌ای از اولین بادهای پلوتویی رصد شده باشد.

    در 2006، Dale Cruikshank از مرکز تحقیقات Ames ناسا (کمک-محقق مأموریت نیوهوریزونز) و همکارانش اکتشاف اتان را در سطح پلوتو بروش طیف نگاری اعلام کردند. اتان توسط شکست نوری و یا رادیواکتیوی متان در سطح و یا اتمسفر پلوتو تشکیل گردیده است.


    منبع:
    دانشنامه آنلاین ویکی‌پدیا
    ادامه دارد...
    امضای ایشان
    “Most people die at 25 and aren’t buried until they’re 75.”
    Benjamin Franklin

  21. 5 کاربر مقابل از mohsen4465 عزیز به خاطر این پست مفید تشکر کرده اند.


صفحه 4 از 8 نخستنخست 12345678 آخرینآخرین

اطلاعات موضوع

کاربرانی که در حال مشاهده این موضوع هستند

در حال حاضر 1 کاربر در حال مشاهده این موضوع است. (0 کاربران و 1 مهمان ها)

موضوعات مشابه

  1. مجموعه مقالات آموزشی المپیاد نجوم
    توسط ata moradi در انجمن آموزش و پرسش و پاسخ المپیاد
    پاسخ ها: 21
    آخرين نوشته: 09-07-2014, 09:57 PM
  2. خرده سیارک ها و عناصر بنیادی حیات
    توسط astrobio در انجمن علوم سیاره ای
    پاسخ ها: 10
    آخرين نوشته: 07-21-2013, 11:31 AM
  3. دمای سیاره ها
    توسط Ehsan در انجمن علوم سیاره ای
    پاسخ ها: 25
    آخرين نوشته: 06-21-2012, 05:06 PM

کلمات کلیدی این موضوع

مجوز های ارسال و ویرایش

  • شما نمیتوانید موضوع جدیدی ارسال کنید
  • شما امکان ارسال پاسخ را ندارید
  • شما نمیتوانید فایل پیوست کنید.
  • شما نمیتوانید پست های خود را ویرایش کنید
  •  
© تمامی حقوق برای آوا استار محفوظ بوده و هرگونه کپی برداري از محتوای انجمن پيگرد قانونی دارد