چند روز پیش در پست 106 تصاویری رو قرار دادم که کیوراسیتی رو در حال کار کردن توسط بازو خودش بر روی یک سنگ مریخی نشون میداد. این سنگ Bathurst Inlet نامیده شده و کیوراسیتی توسط دوربین MAHLI و همچنین ابزار APXS بازوی خودش اونو بررسی کرد. تصویر زیر که از ترکیب 8 تصویر با فوکوس متفاوت از فاصله 4 سانتیمتری تهیه شده نمایی به ابعاد 3.3 سانتیمتر در 2.5 سانتیمتر رو از این سنگ شامل میشه. با وجود قدرت بزرگنمایی بالای دوربین میکروسکوپی MAHLI با این وجود این دوربین نتونست دانه های تشکیل دهنده سنگ رو مشخص کنه و این نشون میده که دانه های سنگ - اگر وجود داشته باشند - میبایست ابعادی کوچکتر از 80 میکرون داشته باشند.
تصویر ترکیبی توسط دوربین MAHLI در روز 54ام مریخی
به منظور کاهش حجم اطلاعات جهت ارسال به زمین عملیات ترکیب عکس ها بر روی خود کیوراسیتی انجام شده است. (نمای بزرگ)
برخلاف حدس من در پست 106 خبری از اولین نمونه برداری برای آزمایش توسط ابزارهای علمی CheMin و SAM نبود و در عوض تیم کنترل کیوراسیتی کمی دورتر هدف دیگری رو برای اینکار انتخاب کردند. در روز 55ام مریخی کیوراسیتی آخرین بررسی های علمی خودش رو بر روی سنگ Bathurst Inlet انجام داد و سپس با طی مسافتی 23.5 متری خودش رو به نقطه ی دیگری بنام Rocknest رسوند که در واقع یک کپه شنی به ابعاد 2.5 در 5 متره. البته این کپه شنی 4 روز زودتر توسط دوربین تله فوتو سمت راست سر کیوراسیتی عکسبرداری شده بود.
در صبح روز 56ام کیوراسیتی 6 متر به سمت غرب حرکت کرد تا خودش رو به کپه ی شنی موجی شکل برسونه. در ادامه این روز کیوراسیتی به اندازه گیری های علمی توسط ابزارهای اندازه گیری پرتوهای رادیویی (RAD)، جوینده آب (DAN) و ابزار هواشناسی (REMS) پرداخت.
Rocknest در روز 56ام مریخی
عکس توسط دوربین اجتناب از خطر جلو
نمای بزرگ