اینجا قراره درباره ی ماهواره ها صحبت کنیم
بحث رو از مسائل پایه شروع می کنیم
توضیح بدم که یه بخشی از پست ها مربوط به کلاس تکنولوژی های ارتباطی دکتر سارا جولاست
عکس ها بعضی هاش ادیته و بعضی هاش مربوط به نرم افزار دانستنی های فضا!
اینجا قراره درباره ی ماهواره ها صحبت کنیم
بحث رو از مسائل پایه شروع می کنیم
توضیح بدم که یه بخشی از پست ها مربوط به کلاس تکنولوژی های ارتباطی دکتر سارا جولاست
عکس ها بعضی هاش ادیته و بعضی هاش مربوط به نرم افزار دانستنی های فضا!
ویرایش توسط محمدرضا صادقیان : 05-13-2012 در ساعت 06:21 PM
سلام
اينم يه فيلم كه توش به زيبايي نحوه ي پرتاب همزمان 5 ماهواره و قرار گيريش تو مدار رو نشون مي ده . اميدوارم بتونيد ازش استفاده كنيد . متاسفانه به دليل حجم بالاي فايلش نتونستم آپلودش كنم . اين فيلم رو مي تونيد از طريق لينك زير مشاهده كنيد.
قرار گيري ماهواره در مدار
سلام به دوستان گرامی
این تاپیک رو ایجاد کردم تا در مورد موشک های آریان حرف بزنیم.
اطلاتی از جمله موتور های به کار رفته در اون ها .سال های پرتاب وماموریت های موفق و ناموفق و کشوری که مسئولیت پرتاب اونا رو به عهده داره.
با تشکر
ویرایش توسط Astronomer : 07-15-2011 در ساعت 11:54 PM دلیل: مديريت
این سرا را سزا بیش از این است ....
سلام به همگی این اولین پسته که خودم انجام دادم.
من این اطلاعات رو از ویکیپدیا گرفتم که ناقصه ولی خودم بعد از این پست مقاله ی کاملی رو در اختیار شما میگذارم.
آریان نام یک سری از وسایل پرتاب یکبارمصرف موشکهای فضایی غیرنظامی اروپایی است.
نام آریان تلفظ فرانسوی شخصیت افسانهای اروپایی، آریادنه است.
نهاد مسئول امور پرتاب موشکهای فضایی آریان آریاناسپیس (Arianespace) نام دارد. این نهاد موشکهای آریان را از مرکز فضایی گویان (Centre Spatial Guyanais) در کورو واقع در گویان فرانسه در قاره آمریکای جنوبی پرتاب میکند زیرا نزدیکی آن مکان به خط استوا مزیتهای زیادی برای پرتاب بهتر بدست میدهد.
پیشنهاد ساخت خانواده موشکهای فضایی آریان نخستین بار توسط فرانسه در سال ۱۹۷۳ میلادی مطرح شد و پس از مذاکراتی بین فرانسه، بریتانیای کبیر و آلمان، پیشنهاد فرانسه پذیرفته شد و پروژه آغاز گشت.
خانواده موشکهای فضایی آریان دارای ۵ عضو است:
آریان ۱: اولین پرواز موفق در ۲۴ دسامبر ۱۹۷۹ میلادی
آریان ۲: اولین پرواز موفق در ۲۰ نوامبر ۱۹۸۷ میلادی (نخستین پرتاب موشکهای سری آریان ۲ در ۳۰ ماه مه ۱۹۸۶ با شکست مواجه شد).
آریان ۳: اولین پرواز موفق در ۴ اوت ۱۹۸۴ میلادی
آریان ۴: اولین پرواز موفق در ۱۵ ژوئن ۱۹۸۸ میلادی
آریان ۵: اولین پرواز موفق در ۳۰ اکتبر ۱۹۹۷ میلادی
روی هم رفته، خانواده موشکهای فضایی آریان ۴ و آریان ۵ از قابل اطمینانترین پرتابههای فضایی موجود در جهان هستند. تا ژانویه ۲۰۰۶، این موشکها جمعا ۲۷۱ ماهواره را در طی ۱۶۹ پرتاب در مدار زمین قرار دادهاند.
مدل بهبود داده شده آریان ۵ موسوم به Ariane 5-ECA توانایی حمل بیش از ۹ تن بار به مدار زمین را دارا است.
این سرا را سزا بیش از این است ....
ماهنامه ی نجوم یه مقاله به نام موشک های آریان در این ماه چاپ کرد که برای آشنایی به شما معرفی میکنم.
این سرا را سزا بیش از این است ....
موشک بالستیک
تعریف موشک:
پرتابهای است که با نیروی عکسالعمل ناشی از خروج گاز (معمولاً ناشی از سوختن سوخت) حرکت میکند. در موشک ماده اکسیدکننده نیز به همراه سوخت حمل میشود و سوختن سوخت در آن نیاز به اکسیژن هوا ندارد. از این نظر موشک با راکت و فشفشه فرق دارد.
انواع موشکها:
موشکها از نظر سوخت به دو دسته موشک با سوخت مایع و موشک با سوخت جامد تقسیم میشوند.
موشکهایی با سوخت پیشران جامد
سوختهای پیشران از یک نوع سوخت و یک اکسنده تشکیل شدهاند. برای روشن شدن موشک ، کافی است یک جرقه کوچک سوخت پیشران آنرا آتش بزند. سوخت آتش گرفته تا آخرین قطره میسوزد. گازهای حاصل از سوخت پیشران را از طریق دماغه انتهایی موشک خارج میشوند. اولین موشکها را احتمالا در قرن یازدهم میلادی در کشور چین ساختهاند. آنها موشکهایی بودند که از سوخت پیشران جامد استفاده میکردند. سوخت موشک یک نوع باروت بود که از مخلوطی از نیترات پتاسیم ، زغال چوب و سولفور تشکیل شده بود.
موشکهایی که از سوخت پیشران جامد استفاده می کنند، اغلب به عنوان موشکهای تقویت کنندهای استفاده میشوند که نیروی اولیه موشکهای بزرگتر را تأمین میکنند. موشکهای بزرگتر خود از سوخت پیشران مایع استفاده میکنند. بزرگترین موشکهای مصرف کننده سوخت جامد با 45 متر ارتفاع جزء موشکهای تقویت کننده شاتل فضایی ایالات متحده محسوب میشوند. آنها حاوی 586500 کیلوگرم (2/1 میلیون پوند) سوخت پیشران هستند که بطور متوسط 13 میلیون تن (5/3 میلیون پوند نیرو) نیروی پیشران را تولید میکنند.
این موشکها را طوری طراحی کردهاند که بعد از اتمام سوخت و افتادن در دریا ، از دریا بیرون کشیده شده ، دوباره برای مأموریتهای بعدی سوختگیری میشوند. ساخت موشکهایی که از سوخت جامد استفاده میکنند چندان دشوار نیست. آنها مقدار زیادی نیروی پیشران را در یک مدت زمان کم تولید میکنند. تنها ایراد این نوع موشکها این است که بعد از روشن شدن به راحتی خاموش نمی شوند. به عبارت دیگر ، نمیتوان آن را به آسانی تحت کنترل درآورد.
موشکهای با سوخت مایع
اکثر موشکهایی که از آنها در پروازهای فضایی استفاده میشود، از سوخت پیشران مایع بهره می برند. سوخت و اکسنده که در مخزنهای جداگانهای نگهداری میشوند، هر دو مایع هستند. پمپهای قدرتمندی آنها را به محفظه احتراق میبرند؛ در آنجا آنها باهم ترکیب شده ، شروع به تولید گازهای خروجی میکنند. گازهای مذکور نیز به نوبه خود از دماغه انتهایی موشک خارج میشوند. بعضی از موشکها از یک ماده قابل اشتعال سریع برای شروع احتراق استفاده میکنند. سوخت پیشران سایر موشکها هنگام ترکیب سوخت و اکسنده شروع به احتراق میکند
اما روش احتراق در این موشكها اکسنده و سوخت باهم ترکیب میشوند و در محفظه احتراق شروع به سوختن میکنند. سپس گازهای خروجی حاصل از فرآیند احتراق از دماغه خارج و به عنوان نیروی پیشران ، موشک را به طرف جلو حرکت میدهند.
توجه كنید كمتر از سوخت مایع در موشكهای بالستیك استفاده می شود مگر در انواع قاره پیما كه نیاز به رانش بیشتری دارند و گرنه بیشترین مورد استفاده در موشكهای فضایی است.
همچنین آنها از لحاظ کاربرد به دسته های زیر تقسیم بندی می شوند:
موشکهای بالستیک
موشکهای اتمی
موشکهای فضایی
موشکهای ضد ماهواره
موشکهای لیزری
موشکهای شیمیایی، میکروبی، صوتی،...
موشکهای جنگ شهری
موشکهای ضدتانک
موشکهای ضدزره
موشکهای ضدهوایی
موشک باستیک
مقدمه
یكی از پشتوانه ها و تكیه گاه های نظامی كشورها در عرصه بین المللی، قدرت موشكی آنهاست. در جهان امروزی به رغم امضای پیمان نامه های متعدد كشورها و قراردادهای بین المللی كه برای كنترل تكنولوژی موشكی در سازمان ملل به امضاء می رسد، در نهایت كشوری حرف اول را می زند كه به لحاظ موشكی مجهزتر باشد.
تا قبل از جنگ جهانی دوم (بنا به مقتضیات جنگ) فقط چندین كشور كه در حال جنگ بودند ابرقدرت موشكی محسوب می شدند (مانند روسیه و آلمان). در واقع جنگ برای اینها مانند كاتالیزوری در جهت پیشرفت صنایع موشكی بود؛ همچنان قدرتمند و قدرتمندتر می شدند و این امر موجب رعب و وحشت كشورهای دیگر شد، چرا كه از همان ابتدا هم پیش بینی می شد اگر فقط چند ابرقدرت خاص، این تكنولوژی را به دست می گرفتند، دیگر پاسخ ندادن به درخواست های آنها كار مشكلی بود.
پس از فروكش كردن التهابات جنگ جهانی دوم، بسیاری از كشورها دست به كار شدند و شروع به ساخت یا حداقل خرید موشك كردند زیرا می دانستند اگر سیستم موشكی قوی داشته باشند، پشتوانه خوبی برای حفظ امنیت دارند. هرروزه انواع موشك ساخته و آماده می شد و در این میان یك فناوری، توجه همگان را بیش از دیگر شاخه ها به خود جلب كرد و آن، تكنولوژی ساخت موشك های بالستیك بود.
برد بسیار بالا و توانایی حمل مقدار زیاد مهمات، آنها را از سایر موشك ها متمایز می سازد و همین موضوع، موجب رعب و وحشت و نگرانی می شود. با اینكه یك موشك بالستیك به خودی خود یك سلاح كشتار جمعی (WMD) محسوب نمی شود، ولی می تواند مقدار زیادی از انواع سلاح های كشتار جمعی را حمل كند و به عنوان یك منبع نگرانی برای كشورها به حساب آید.
تكنولوژی موشك های بالستیك هم پس از جنگ جهانی دوم نمو پیدا كرد و از دهه 1950 ابرقدرت هایی موشكی به وجود آمدند كه تهدیدی برای كشورهای دیگر محسوب می شدند. در این عرصه، اتحاد جماهیر شوروی یك سر و گردن از رقبای خود بالاتر بود. با گذشت زمان، قدرتش بیشتر و بیشتر می شد و همواره حرف اول را در این زمینه می زد. این مسئله، كشورهای دیگر- مخصوصاً رقیب سرسختش یعنی ایالات متحده آمریكا- را آزار می داد.
موشک بالستیک چیست؟
یك موشك بالستیك در حقیقت یك ماشین تحویل موشك- مولد، شامل سیستم رهیابی و محفظه حمل مهمات است كه اساساً علیه اهداف زمینی و سطحی مورد استفاده قرار می گیرد. انواع گوناگون موشك های بالستیك بر حسب برد، طبقه بندی می شوند. نوع خاصی از موشك های بالستیك وجود دارد كه از زیردریایی ها شلیك می شود و SBLM نام دارد.
در ساخت موشك های بالستیك، مبحث «پیشران» كه مشخص كننده برد موشك است مهمترین مسئله محسوب می شود و پس از آن میزان توانایی حمل مهمات كه قدرت تخریب آن را افزایش می دهد.
موشك های بالستیك به موشك هایی می گویند كه تا ارتفاع بسیار بالایی اوج می گیرند(كه این قسمت راه با موتور روشن انجام می شود) و مابقی راه را با استفاده از نیروی جاذبه زمین به سمت هدف می روند كه مانند یك سقوط آزاد البته با هدایت صحیح است.
برخی از موشك های بالستیك حتی از جو زمین نیز خارج می شوند و با استفاده از یك ماشین ورود مجدد (RV) به جو باز می گردند كه برد بسیار بالایی دارند.
موشك های بالستیك از لحاظ برد به5 گروه زیر تقسیم می شوند:
1-موشك جنگی كوتاه برد با میزان برد 150 كیلومتر
2- موشك بالستیك كوتاه برد با میزان برد 150 تا 799 كیلومتر
3- موشك بالستیك میان برد با میزان برد 800 تا 2399كیلومتر
4- موشك بالستیك دوربرد با میزان برد 2400 تا 5499 كیلومتر
5- موشك بالستیك قاره پیما با میزان برد 5500 كیلومتر به بالا
تفاوت میان موشک بالستیک و کروز
تفاوت میان این دو موشک در چگونگی عملکرد در مراحل نهایی است. موشک بالستیک به هنگام پرواز در جو زمین با سیستمهای کنترل پرواز همچون بالهای منحنی برای جریان هوای آیرودینامیکی و سکان و پره های بالابرنده که موشک را به صورت افقی و عمودی تراز می کنند مسیر خود را تصحیح می کند . که در صورت پرتاب سیستمهای هشدار دهنده می توانند مسیر آنها را کشف و به مقابله بپردازند . در صورتیکه موشک کروز می تواند با سقف پرواز کم و مجهز به رادار کوچک و پرتوی مادون قرمز با استفاده از یک اشتباه در سپر پدافند دشمن از آن عبور کرده و هدف خود را نابود کند .
بخش دانش و فناوری سایت تبیان
این سرا را سزا بیش از این است ....
ساترن 5
ساترن ۵ (به انگلیسی: Saturn V) با ارتفاع بیش از ۱۱۰ متر بزرگترین موشکی است که تاکنون ساخته شده است. ساترن ۵ برای بردن فضاپیماهای آپولو به کره ماه طراحی و ساخته شد.
ورنر فون براون مهندس ارشد و سرپرست تیم طراحی خانواده موشکهای فضایی ساترن (از ساترن ۱ تا ساترن ۵) بوده است. فون براون یکی از مهندسان ارشد صنایع موشکی آلمان بود که در پایان جنگ جهانی دوم تسلیم نیروهای آمریکایی شد و به همراه تعدادی دیگر از دانشمندان آلمانی برای کار روی صنایع موشکی در قالب پروژه گیره کاغذ [۱] و به طور مخفیانه به آمریکا آورده شد.
ویکی پدیا
این سرا را سزا بیش از این است ....
در علوم نظامي، موشك يك وسيله حمل و نقل بدون سرنشين است كه مقداري مواد منفجره را از يك نقطه به نقطه ديگر مي رساند. اين وسيله نيروي لازم براي حركت و جلو رفتن را از موتوري كه درونش جاسازي شده، مي گيرد. نيوتن در قانون سوم حركت مي گويد: «هر كنشي را واكنشي است مساوي با آن و در خلاف جهت آن». موشك بر اساس اين قانون كارمي كند. خروج مداوم گازهاي داغ در يك جهت، باعث حركت پاياي موشك در جهت مخالف آن مي شود. هواپيماي جت هم، بر اساس همين قانون كار مي كند ولي اكسيژن اتمسفر براي احتراق استفاده مي كند و درحالي كه موشك، سوخت و اكسيدكننده اش را با خود حمل مي كند بنابراين در خارج از اتمسفر هم مي تواند كار بكند. موتور موشك براي پيشرانش (جلو رفتن) نياز به پيشرانه يا همان سوخت و اكسيد كننده دارد. واژه موشك، برگردان واژه MISSILE است كه فعل لاتين آن، به معني فرستادن و گسيل داشتن است. بخشي از موشك كه مواد منفجره درآن جاي مي گيرد كلاهك يا سر جنگي نام دارد و به سيستمي كه موشك را بدون آنكه به خلبان نياز باشد به سوي هدف مي برد، «سيستم هدايت» مي گويند. جلوترين بخش هر موشك هدايت شونده يا حتي هر راكت، دماغه اي است كه معمولاً به شكل مخروط بوده و از موشك و راكت در برابر گرماي حاصل از اصطكاك با جو حفاظت مي كند.
موشك ها در حالت عادي 4 بخش دارند:
1- بار مفيد يا سر جنگي
2- سيستم پيشرانش (موتور موشك) كه انرژي لازم براي شتاب دادن بار مفيد به سرعت مورد نياز را فراهم مي كند.
3- سيستم هدايت و كنترل كه موشك را در مسير از قبل برنامه ريزي شده به سوي هدف هدايت و كنترل مي كند. (البته بعضي از موشك ها هدايت شونده هستند.)
4- سازه پوششي كه همه چيز را با هم نگه مي دارد. روي اين سازه پوششي يا بدنه اصلي، معمولاً بخش هايي همچون بال يا بالك و دماغه مخروطي نصب مي شوند.
دسته بندي موشك ها
از يك ديدگاه، موشك ها با كاربرد نظامي را به چهار دسته كلي مي توان تقسيم بندي كرد:
- موشك هاي هوا به هوا (AAM)
- موشك هاي زمين به هوا (SAM)
- موشك هاي هوا به زمين (ASM)
-موشك هاي زمين به زمين (SSM)
سوخت موشك
هنگام احتراق، سوخت هاي جامد يا مايع نيروي پيشرانش را براي موشك فراهم مي كند. اگر موشك چند مرحله اي باشد، هر مرحله هنگامي كه سوخت آن در حال تمام شدن است، نيروي پيشرانش خود را تمام كرده و از باقي موشك جدا مي شود. بعد از آن، مرحله بعدي شروع به احتراق مي كند. سيستم هدايت و كنترل، موشك را در مسير صحيح هدايت كرده و مي راند. پس از آنكه مرحله پاياني نيروي پيشرانش را تمام كرد، بار مفيد معمولاً به مسير مورد نظر خود رها مي شود. در برخي سيستم ها، بار مفيد به بدنه موشك متصل مانده و با هم به سوي هدف مي روند. موشك هاي مخصوص قرار دادن ماهواره ها در مدار يا جمع آوري داده هاي علمي ازلايه هاي بالايي جو عبور مي كنند. تفاوت ويژه بين اين موشك ها با موشك هاي بالستيك تهاجمي، در بار مفيد و كاربرد مورد نظر آنهاست. با افزايش بارها و سيستم هاي جنگ افزاري و الگوريتم هاي هدايت متفاوت، موشك هاي حامل فضايي و موشك هاي ارسال ماهواره، مي توانند به عنوان موشك هاي بالستيك تهاجمي عمل كنند. در اصل بسياري از ماهواره برها و موشك هاي حامل فضايي معمولي كنوني، مدل پيشرفته موشك هاي بالستيك قديمي ترهستند.
اصطلاحات موشك
*نيروي پيشران: نيروي جلو برندگي (نيروي پيشران)، نيرويي است كه به وسيله خروج سريع گازها از موشك به وجود مي آيد و بر حسب نيوتن يا كيلوگرم- نيرو سنجيده مي شود. گاهي براي درك ساده تر از مقدار نيرو، آن را با يكاي« كيلوگرم» بيان مي كنند، در اين صورت منظور همان مقدار عدد «كيلوگرم – نيرو» است. نيروي پيشرانش هنگام پرتاب، بايد از وزن تمام موشك بيشتر باشد. بعد از بلند شدن موشك هم، اين نيرو با شتاب دادن به موشك سرعتش را زياد مي كند.
*پيشرانه:سوخت و اكسيدكننده را پيشرانه مي گويند.
*سيستم پيشرانش: اين سيستم در بيشتر موشك ها شيميايي است. دو نوع عمده موشك هاي شيميايي، با پيشرانه جامد و با پيشرانه مايع هستند كه به اختصار «موشك سوخت جامد» و «موشك سوخت مايع» شناخته مي شوند. مهندسان نوع سومي از موشك هاي شيميايي را هم آزمايش كرده اند كه موشك تركيبي(هيبريدي) ناميده مي شود. در اين نوع معمولاً سوخت به صورت جامد در محفظه احتراق تعبيه مي شود و اكسيد كننده به صورت مايع روي آن، پاشيده مي شود و گاز داغ توليد مي كند. سيستم پيشرانش الكتريكي نيز درانجام مانور ماهواره ها و ارسال ماهواره هاي فضايي به كار گرفته شده و تحقيقاتي هم روي موتورهاي هسته اي در حال انجام است.
*مرحله: بيشتر موشك هاي دوربرد، دو يا تعداد بيشتري «مرحله» دارند كه «روي هم» يا «كنار هم» سوار مي شوند. مرحله دوم بالاي مرحله اول است و به همين ترتيب بقيه مراحل جا داده مي شوند. مرحله اول كه موشك را از سكوي پرتاب بلند مي كند و گاهي با عنوان «بوستر» يا «مرحله اصلي» شناخته مي شود. هنگامي كه پيشرانه مرحله اول تمام مي شود موشك به ارتفاع و سرعت مطلوب مي رسد، موتوراين مرحله خاموش مي شود و اين قسمت از بقيه موشك، جدا شده تا مرحله بعدي مجبورنباشد يك جرم ضروري را حمل كند. به خاطر اين كاهش وزن، مراحل بعدي مي توانند موتور ضعيف تري داشته باشند و مي توانند پيشرانه كمتري حمل كنند در نتيجه امكان انتقال محموله هاي سنگين تر فراهم مي شود.
نشریه ی دانستنیها شماره ی 18
این سرا را سزا بیش از این است ....
می شه لطفا راجع به آخرین پروِِژه ها ی ماهواره ای هم بگید؟منون میشم.
NEVER NEVER NEVER GIVEUP
با سلام
ماهواره های سنجش از دور (Remote Sensing) برای تصویر برداری از زمین مورد استفاده قرار می گیرند. شاید در نگاه اول این ماهواره ها جذابیت نداشته باشند چون آدم رو یاد سازمان سنجش و کنکور می اندازه. مهمترین کاربرد ماهواره های سنجش از دور در مسایل امنیتی و جاسوسی و نیز زمین شناسی می باشد. ماهواره هایی که ایران تا کنون ارسال کرده است، سنجش از دور می باشند. در متون مربوطه، به تجهیزات تصویر برداری این ماهواره ها غالبا به جای دوربین، سنسور گفته می شود. در اینجا می خواهم درمورد سنسورهای این ماهواره ها کمی صحبت کنم. امیدوارم که مفید باشه و دوست داشته باشید.
زمین بطور طبیعی توسط تابش الکترومغناطیسی (نور) خورشید روشن میشود. پیک (اوج) انرژی خورشید در طول موج نور مرئی (0.4 – 0.7 µm) میباشد. بنابراین تعجبی ندارد که اکثر جانوران در این طول موج قادر به دیدن هستند. اگرچه باند نور مرئی شامل تمام رنگهای رنگین کمان است اما در بسیاری از کاربردهای سنجش از دور، تقسیم بندی آن به سه ناحیه آبی، سبز و قرمز کفایت میکند. بخش عمده دیگر از انرژی وارده خورشید به صورت تابش نامرئی ماورابنفش و مادون قرمز میباشد. تنها مفدار خیلی کمی از انرژی خورشید در ناحیه مایکروویو طیف قرار میگیرد.
بدلیل ضعیف بودن انرژی تابشی خورشید در ناحیه مایکروویو، سیستمهای تصویر برداری راداری که در سنجش از دور استفاده میشوند، امواج مایکروویو را خودشان تولید می کنند و به زمین ارسال میکنند و بازتابش آن از روی سطح زمین را محاسبه میکنند.
تابش الکترومغناطیس (EM) خورسید در مسیر رسیدن به سطح زمین با عناصر و ذرات موجود در جو زمین و روی سطح زمین فعل و انفعالاتی دارد این فعل و انفعالات با ماده میتواند باعث تغییر جهت، شدت، مقدار طول موج و قطبیت تابش الکترومغناطیس شود. که این تغییرات بستگی به آرایش شیمیایی و ساختار فیزیکی مادهای که تحت تابش الکترومغناطیسی قرار میگیرد دارد. سنسورهای ماهواره، بازتابش های ناشی از این فعل و انفعالات را اندازه می گیرند.در قسمت بعد با برخی از این فعل و انفعالات آشنا می شویم.
در حال حاضر 2 کاربر در حال مشاهده این موضوع است. (0 کاربران و 2 مهمان ها)