af.skylover, Amin-Mehraji, Amirali, arashgmn, Armin.etemad, Arta.kh, Asteroid, Astronomy, ᗩᖇ☂ᗰᓰᔕᔕ, celestial boy, f aslanzadeh, fampersi, farimah sh, Fery.JWST, Flare star, gandom, gissoo, Hojjat Zafarkhah, javadstar76, kh.maroufi, Khoofo, m.aryayi, M42, mahdad_haghighi, Mahdieh. GH, Mahtabe kavir, melika bidabadi, mobi, mohammad_reza, mohsen4465, Mojtaba.M, MOON, Mostafa, nakhodaye aseman, Negar Najafi, Night*, parvin, Perseus, rezash, roset, sara shahabi, sasan20oo20, skynight, solh, stargazer, starturk, Sunrise, sunriseprime, Tahereh Ramezani, tina, م.ح.اربابی فر, مداد رنگیهام, مسعود فرح بخش, نازنین زهرا, هانیه امیری, پیمان اکبرنیا, yeganeh miraftab, yperseusy, zahra eDson, آیو, آسمون, خشایار زمانیان, رخساره روشنی, رضا طامهری, شهلا ناصریان, شادی حدادی زاده, شعری
واحد شار همون ژول بر ثانیه بر واحد سطحه و مشکلی نداره. اون درخشندگی یا توان تابشیه که واحدش ژول بر ثانیه است. شار برابر زیگما * 4^t هست که t دما جسم سیاه و زیگما ثابت استفان بولتزمان هستش.
اگر ذهن ما اونقد ساده بود که راحت درکش میکردیم اونموقع اونقدر احمق بودیم که نمیتونستیم درکش کنیم
درسته ولی واحد آنگسترومی که توی مخرجه پس چیه؟
واحد ژول بر ثانیه بر واحد سطح بر آنگسترومه که برام مجهوله
نوشته اصلی توسط erfan bayat
اون یعنی تعریفِ شدت بر حسبِ طولِ موج
شاری که شما می‌گید یعنی میزانِ انرژی که در واحدِ زمان بر واحدِ سطح میرسه، چگالی طیفی شار میشه همین چگالی شار اما اونهایی که بینِ طولِ موج l و l+dl به ما میرسه، مشخصا هر چی dl (دیفرانسیل طولِ موج) کمتر باشه انرژی که به ما میرسه کمتره (در حالتِ حدی وقتی dl=0 باشه هیچ انرژی به ما نمیرسه! چون میگیم انرژی که دقیقا تو این طولِ موج میرسه و این انرژی صفره) حالا برای این که شدت رو درست تعریف کنند این دیفرانسیل انرژی، dE رو تقسیم می‌کنند به دیفرانسیلِ طولِ موج و این میشه یه عددِ محدود که همون شدت هستش، در حالتِ کلی تعریفِ شدت میشه dE (جز انرژی) که در زمانِ dt به مساحتِ ds میرسه و طولِ موجش بینِ l و l+dl میشه، تقسیم بر همه ی این جز ها
یعنی شدت میشه:
I=dE/dt*ds*dl
که میشه انرژی تقسیم بر زمان تقسیم بر مساحت و تقسیم بر طولِ موج که اون آنگستروم از اینجا میاد. حالا برای به دست آوردنِ چگالی شارِ کل باید از شدت روی طولِ موج انتگرال بگیرید
یک سر به هوای کوچک در این دنیای بزرگ
سلام بر دوستان عزیز خودماون یعنی تعریفِ شدت بر حسبِ طولِ موج
شاری که شما می‌گید یعنی میزانِ انرژی که در واحدِ زمان بر واحدِ سطح میرسه، چگالی طیفی شار میشه همین چگالی شار اما اونهایی که بینِ طولِ موج l و l+dl به ما میرسه، مشخصا هر چی dl (دیفرانسیل طولِ موج) کمتر باشه انرژی که به ما میرسه کمتره (در حالتِ حدی وقتی dl=0 باشه هیچ انرژی به ما نمیرسه! چون میگیم انرژی که دقیقا تو این طولِ موج میرسه و این انرژی صفره) حالا برای این که شدت رو درست تعریف کنند این دیفرانسیل انرژی، dE رو تقسیم می‌کنند به دیفرانسیلِ طولِ موج و این میشه یه عددِ محدود که همون شدت هستش، در حالتِ کلی تعریفِ شدت میشه dE (جز انرژی) که در زمانِ dt به مساحتِ ds میرسه و طولِ موجش بینِ l و l+dl میشه، تقسیم بر همه ی این جز ها
یعنی شدت میشه:
I=dE/dt*ds*dl
که میشه انرژی تقسیم بر زمان تقسیم بر مساحت و تقسیم بر طولِ موج که اون آنگستروم از اینجا میاد. حالا برای به دست آوردنِ چگالی شارِ کل باید از شدت روی طولِ موج انتگرال بگیرید
آقا احسان یه سوال دیگه داشتم. ممنونم که حوصله به خرج می دید.
یه چیز جالب که این مدت بهش برخوردم اینه که همه جا در نمودارها واحد erg/s*A*cm^2 .
این یک واحد در دستگاه استاندارد اس آی نیست. پس چرا همه جا از ان استفاده شده؟
به نظر میاد در محاسبات به جای واحد استاندارد از این واحد استفاده میشه. درسته؟
اگه این واحد رو بخواهیم به واحد استاندارد برگردانیم میشه j/s*cm^3 ؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟
بعضی واحدها برای بعضی کاربردها خیلی مناسب هستند، مثلا چرا توی هواشناسی هیچ کس دما رو با کلوین نشون نمیده همه میگن درجه ی سلسیوس؟! واضحه چون درجه ی سلسیوس خیلی ملموس‌تره، مثلا اگه بگن دما از 300 درجه ی کلوین شد 308 درجه ی کلوین، شما حسی نسبت بهش ندارین، ولی اگه بگن دما از 27 درجه شده 35 درجه میگین: اَ اَ اَ! چه قدر گرم؟!
این جا هم همینه، اِرگ بر ثانیه بر آنگستروم بر سانتی‌متر مربع به مراتب کاربردی‌تره و برای اخترفیزیک‌دانها حسِ معقولتری ایجاد میکنه، چون مساحتهای CCD از مرتبه ی سانتی‌متر مربع هستش، دقتِ طیفها از مرتبه ی آنگستروم هستش و انرژیهای دریافتی از مرتبه ی اِرگ و زمانِ بررسی از مرتبه ی ثانیه،پس این واحد خیلی اعدادِ ملموس‌تری میده تا استفاده از واحدهای استاندارد.
این نحوه ی کار هم خیلی رایجه، مثلا چرا پزشکان برای بیانِ حجمِ مایعات به جای متر مکعب از سی سی استفاده می‌کنند؟ چرا طلافروش ها از گِرَم صحبت می‌کنند؟ یا توی مهندسی الکترونیک جریانها به میلی‌آمپر بیان میشه ولی توی مهندسی قدرت جریانها ممکنه کیلو‌آمپر هم بیان بشه!
این کار توی اخترفیزیک خیلی رایجه فواصلِ منظومه ی شمسی با واحدِ نجومی، فواصلِ ستارگان با سالِ نوری، فواصلِ کهکشانی با مگا‌پارسک و..... در حالی که واحدِ استانداردِ طول متر هستش.
واحدِ اس ای هم میشه W/m^3 که W همون وات یا J/s هستش
یک سر به هوای کوچک در این دنیای بزرگ
سلاام
تشکر ویژه به خاطر تایپیک جذابتون.
لطفا بگید فرق بین انتقال به سرخ گرانشی و انتقال به سرخ معمولی در طیف چیه؟؟
آیا در هر دو فقط خطوط به سمت قرمز شیفت پیدا می کنند؟ اگه آره پس راه تفکیکشون چیه؟
یعنی مثلا با مشاهده یک جرم و تعیین انتقال به سرخ اون. از کجا میشه فهمید این انتقال به سرخ مربوط به فاصله اون از ماست یا مربوط به گرانش عظیمیه که تحت تاثیرش قرار گرفته؟؟
سپاس
خبر بد اینه که هیچ راهی برای تشخیص وجود نداره، دست کم تا جایی که اصل هم ارزی پیشنهاد میده هیچ راهی وجود نداره، و چون هیچ راهی وجود نداره نمیشه مطمئن بود، حتی من شنیدم بعضی‌ها گفتن که ممکنه انتقال به سرخ کهکشان‌های دور در اثر گرانش بیشترشون باشه ولی این ایده به دلایلی مشکلاتی داره از جمله این که معادلات نسبیت عام به خودی خود یک جهان دارای دینامیک (حرکت) رو توصیف میکنه بنا بر این در مورد کهکشانها بسیار معقول خواهد بود اگر فرض کنیم این انتقال به سرخ در اثر حرکته و نه گرانش. به علاوه داده‌های دیگری هم هست که با این فرض همخوانی داره (مثل cmb و ....)
اما در مورد ستاره‌ها هم ملاحظات نظری هستش که به ما اجازه میده حرکت رو از گرانش تفکیک کنیم، مثلا ستاره‌ای که گرانشش بسیار قوی باشه تا در طیفش انتقال به سرخ دیده بشه باید مشخصات طیفی بسیار متفاوتی (به دلیل تحت فشار بودن گاز) داشته باشه. ستارگان به طور کلی انتقال به سرخ حرکتی دارند تا گرانشی.
یک سر به هوای کوچک در این دنیای بزرگ
نیاز به پاسخ سریع
سلام. نمیدونم میشه جواب سوالامو تا فردا صبح بدین یا نه اما خب بازم مینویسم ( خیلی ضرروریه لطفا اگه جوابشونو میدونین سریعا بگید )
1:
در توجیه طیف اتمی هیدروژن ما فقط یک الکترون داریم.
و ما فرکانس های ناشی از جذب و نشر همون یه دونه الکترونو در نظر میگیریم.
اما در عناصر دیگه و با شمار الکترون های بالا طیف چجوری حاصل میشه؟
.jpg "arashgmn آواتار ها")
سلام
مدل اتمی بور (مدل شبیه به منظومه شمسی) در حقیقت فقط برای همون اتم هیدروژن خوب کار میکنه. در مورد اتم‌هایی با تعداد الکترون بالاتر، تحلیل دقیق فیزیکی، نیاز به معادلات نسبتا پیچیده‌تر حاصل از مکانیک کوانتومی داره. با این حال اصول کار تغییری نمی‌کنه:
جذب نور (با یک فرکانس خاص) باعث برانگیختیگی یک الکترون از یک حالت، به حالتی دیگر میشه. بنابراین در طیف کلی نور، ما در اون فرکانس، نوری نمی‌بینیم چون الکترون برای برانگیختگی نور رو جذب کرده.
در نشر هم، اتم‌های برانگیخته، با رفتن به انرژیهای پایین‌تر، انرژی اضافی رو به صورت نور ساطع می‌کنند که باعث میشه در اون فرکانس مربوط، ما یک خط نشری ببینیم.
معادلات مکانیک کوانتومی برای اتم‌هایی با هسته‌ی سنگین‌تر، پیش‌بینی می‌کنن که ترازهای (اصلی) انرژی، کمی جابجا و در ضمن به زیرترازهایی شکافته بشن که متناظر با اعداد کوانتومی (حالات) مختلفه.
عجیب ترین چیزی که تا به حال تو نجوم دیدم نه ابعاد و ارقام ماه و ستاره و فاصله و جرم اجرام کیهانیه و نه اسرار سر به مهر درون سیاهچاله ها !
اینه که یک علاقه مشترک چه جوری می تونه این همه آدمو با هم آشنا کنه !
در حال حاضر 2 کاربر در حال مشاهده این موضوع است. (0 کاربران و 2 مهمان ها)
مجوز های ارسال و ویرایش
طیف
پاسخ با نقل قول
