حدود 10 سال از برگزاری اولین رقابت رصدی در ایران میگذره. رقابتی که در ابتدا هدف اون صرفا دورهم جمع شدن منجمان آماتور ایران به بهانه یک رقابت و ایجاد ارتباط بین اونها بود. چیزی که تا اون موقع اتفاق نیفتاده بود.
در اختتامیه دهمین ماراتن مسیه پورنگ پورحسینی , یکی از افرادی که نقش زیادی در برگزاری 10 سال رقابت های رصدی داشت, گفت که" ما 10 سال قبل یه آرزویی داشتیم و برای تحققش این رقابت رو برگزار کردیم. الان 10 سال از اون موقع میگذره و من احساس میکنم که به هدفمون رسیدیم. و الان زمانش رسیده که تغییری ایجاد بشه." و ایشون اعلام کناره گیری کردن تا گروه جدیدی و با نگرش جدید وارد کار بشه .
در این تاپیک قصد داریم با همفکری به این نتیجه برسیم که این رقابت ها چگونه باید ادامه پیدا کنند تا از یکنواختی خارج شوند و شیوه علمی تر و هدفمندتری به خودشون بگیرن.
همین رقابت ها باعث شده که ما الان بهترین رصدگران اسمان شب رو تو کشورمون داریم که میتونن تو یه شب نزدیک 200 جرم عمق آسمون رو حتی بدون استفاده از نقشه های آسمان رصد کنن. و همین نشان دهنده ی تاثیر بسیار زیاد این رقابت ها تو جامعه ی نجومی ایران هستش و این که این رقابت ها چقدر میتونن ارزشمند باشن.
در چند سال اخیر شاخه آماتوری انجمن نجوم ایران در برگزاری این رقابت ها بسیار بی نظم بوده و هم اکنون نیز اینده ی رقابت های رصدی در هاله ای از ابهام قرار دارد و اگر اوضاع به همین روال پیش رود کم کم باید با ماراتن مسیه و رقابت صوفی خداحافظی کرد.