نمایش نسخه قابل چاپ
در روز 28 ژانویه سال 1986 تنها پس از 73 ثانیه از لحظه پرتاب این شاتل با 7 نفر سرنشین در مقابل دیدگان میلیون ها انسان که مشغول تماشای پرتاب شاتل بودند منفجر شد.
از دوستانی که در زمینه علل انفجار این شاتل مطالب و یا تحقیقاتی رو داشته اند در این بحث شرکت کنند و مطالبشون را در اختیار بقیه دوستان هم قرار بدهند.
25 سال از سیاهترین لحظه های تاریخ فعالیتهای ناسا و شاتلهایش گذشت و در همین راستا باراک اوباما و رئیس سازمان ناسا در مراسم یادبود فضانوردانی که در مسیر انجام وظیفه جان خود را از دست داده بودند حاضر شدند.
به گزارش خبرگزاری مهر، روز یادبود سازمان ناسا که همیشه آخرین پنجشنبه از ماه ژانویه است در سال 2011 رنگی تازه به خود گرفته است زیرا با بیست و پنجمین سالگرد فاجعه سقوط شاتل چلنجر همزمان است. از این رو تمامی پرچمها در سازمان ناسا نیمه افراشته شده است.
چارلز بولدن رئیس ناسا در مراسم یادبود چلنجر
سازمان ناسا در کتابچه خاطراتش سه تراژدی فضایی به ثبت رسانده است:
- انفجار آپولو 1درسکوی پرتاب و مرگ سه فضانورد در27 ژانویه 1967 که منجر به ایجاد تغییراتی در ساختار فضاپیماهای آپولو طی یک و نیم سال پس از وقوع فاجعه شد.
- انفجار شاتل چلنجر در 28 ژانویه 1986 که در پی آن هر هفت فضانورد شاتل جان خود را از دست دادند.
- متلاشی شدن شاتل کلمبیا در اول فوریه 2003 که درپی آن هفت فضانورد جان خود را از دست دادند. این فاجعه در پی خروج ذرات عایق که از تانک سوخت خارج شدند به وجود آمده است. پس از این فاجعه ناسا تغییرات بزرگی را در ساختار شاتلهای خود انجام داد تا ایمنی آنها را افزایش داده و جان انسانها را حفظ کند.
با این همه با وجود اینکه که در بیست و پنجمین سالگرد فاجعه شاتل چلنجر به سر می بریم، اینکه واقعا چه بر سر چلنجر آمد همچنان در پرده ای از ابهام باقی مانده است، از این رو پنج داستان که همیشه درباره انفجار شاتل چلنجر مطرح بوده است را مورد بررسی قرار می دهیم:
یکی از رایج ترین فرضیه ها این است که چلنجر 73 ثانیه پس از اینکه از پایگاه فضایی کندی به فضا پرتاب شد، دچار سانحه شد. با این همه "والری نیل" متصدی پروازهای شاتل در موزه علوم و هوانوردی ملی معتقد است خود شاتل منفجر نشد. او می گوید: من فکر می کنم ریشه این شایعه این است که حادثه به شکل یک انفجار دیده شده است و رسانه ها هم آن را یک انفجار نام گذاشتند.
در این حادثه مخزن اضافی سوخت از هم متلاشی شد و تمامی سوخت هیدروژن و اکسیژن مایع آزاد شدند. با ترکیب با مواد شیمیایی این مواد با یکدیگر گلوله ای آتشین را تشکیل داده اند. در آن زمان شاتل هنوز سالم بوده و در حال صعود بوده اما به سرعت از کار افتاده است. مدارگرد شاتل تمامی سعی خود را انجام داده تا درمسیر درست باقی بماند زیرا متوجه وقوع رویدادی بسیار غیرعادی شد و در نهایت مخزن سوخت متلاشی شده و منجر به پرتاب سریع و بدون موتور شاتل شده است.
فرضیه دیگرمرگ سریع هر هفت سرنشین شاتل پس از انفجار شاتل است. اما واقعیت این است که سرنشینان شاتل منفجر نشدند وحتی زمانی که شاتل از یکدیگر مجزا شد نیز فضانوردان هنوز زنده بودند. با وجود اینکه دلیل اصلی مرگ ناشناخته باقی مانده است، بسیاری از متخصصان معتقدند فضانوردان تا زمانی که کابین آنها با سرعتی بالاتر از 321 کیلومتر بر ساعت با سطح آب اقیانوس اطلس برخورد نکرده بود هنوز زنده بوده اند. زمانی که اجساد این افراد پیدا شد آنها هنوز کمربندهای ایمنی خود را بسته نگه داشته بودند. تنها این مشخص نیست که آیا فضانوردان در آخرین لحظات به هوش بوده اند یا نه.
بر اساس سومین فرضیه یا داستانی که از این رویداد نقل می شود ، چند ساعت و چند روز پس از رخ دادن این فاجعه تصاویر حادثه چلنجر بدون توقف در شبکه های تلویزیونی پخش می شد و این می تواند دلیلی باشد بر اینکه بسیاری از مردم به یاد دارند که شاهد مرگ چلنجر بوده اند در حالی آنچه آنها در اصل به یاد می آورند، باز پخش تصاویر به ثبت رسیده از این فاجعه بوده است.
به نظر می آید که این داستان غیر واقعی باشد زیرا در آن زمان تعداد شبکه های تلویزیونی محدود بوده و این شبکه ها نیز توان پخش مجدد نداشته اند. دلیل دوم این است که حادثه در زمانی رخ داده است که اکثر مردم در محلهای کار خود بوده اند.
داستان چهارم سرمای هوا را عامل مرگ 7 سرنشین شاتل چلنجر می شناسد، حرارت در روز پرواز چلنجر بسیار پایین بود، در واقع سردترین دمایی که تا به حال در زمان پرتاب شاتلها به ثبت رسیده است. بر اساس داستان مقصر اصلی این فاجعه سرمای بیش از اندازه هوا بوده است اما متخصصان می گویند سرمای هوا به تنهایی عامل این فاجعه نبوده است.
داستان آخر درباره لزوم مجهز بودن شاتلها به صندلی اضطراری است زیرا بسیاری بر این باورند در صورتی که اگر شاتل به این نوع از صندلی ها مجهز بود فضانوردان جان سالم به درمی بردند. اما نکته اینجا است که صندلی های اضطراری نمی توانند لزوما جان همه را از مرگ نجات دهند. زیرا این صندلی ها بسیار سنگین و حجیم هستند و به تنهایی قادر به نجات جان افراد نیستند.
به نقل از: خبرگزاری مهر
این هم کلیپی درباره بزرگذاشت این اتفاق
http://www.nasa.gov/multimedia/video...odule=homepage
خوب روز جمعه ای اومدم یه دستی به سر و روی این تاپیک بکشم ببینم اوضاع از چه قراره :wink:
لینک فیلم ویدیویی انفجار شاتل رو براتون می ذارم
http://www.4shared.com/video/rX2cScZ...ger_lanch.html
در مورد کشف علت انفجار این شاتل و نام فیزیکدان بزرگ ریچارد فاینمن ارتباطی وجود داره که اگر دوستان اطلاعاتی در این زمینه دارند ارائه کنند وگرنه خودم دست به کار می شم :rambo:
من همين قدر مي دونم كه فاينمن بزرگ جزء كسايي بود كه رو عوامل موثر در اين حادثه تحقيق كردند
حادثه فضایی چلنجر
انفجار شاتل کلمبیا(۱۳ میلیارد دلار)شاتل فضایی کلمبیا در تاریخ یک فوریه سال ۲۰۰۳ و در حالی که از بیست و هشتمین ماموریت خودش بر می گشت در هنگام ورود به اتمسفر زمین منفجر شد و ازبین رفت. در این ماموریت هفت فضانورد نیز کشته شدند. این شاتل در سال ۱۹۷۸ با هزینه دو میلیارد دلار ساخته شده بود و با برگرداندن پول به رقم امروزی و خرج هایی که برای تحقیق شده و بود و دیگر هزینه ها گرانترین تصادف هوایی را شامل شد.http://upload.iranvij.ir/images_bahm...5454694136.jpg
من یه سوال دارم. چرا اتاقک شاتل رو ضد انفجار طراحی نکردن و اونو به سیستم راکتی مثل eject هواپیما مجهز نکردن؟
فرض کنین چلنجر و کلمبیا به این سیستم مجهز بودن. به محض انفجار سیستم ها و حسگرهای الکترونیکی از وجود اون با خبر میشن و راکت پرتاپ اتاقک شاتل رو فعال میکنن. انفجار اکثراً از ناحیه پایین یعنی موتور شاتل و بوسترها انجام میشه که بعد به زیر شاتل یعنی مخزن سوخت اون میرسه. اما اگه اتاقک به اندازه کافی محکم و ضد حریق ساخته بشه و راکت eject هم با سرعت مناسب عمل کنه میتونه قبل از رسیدن انفجار به کابین خدمه اتاقک اونها رو از بدنه شاتل جدا کنه و بصورت جانبی به پهلو پرتاب کنه. در آخر هم چترهای نجات باز میشن و فضانوردان در حالی که هنوز داخل اتاقک جدا شده شاتل هستن فرود میان. بنظرتون دلیل طراحی نکردن چنین سیستم ایمنی ای برای شاتل ها چی بوده؟
طبق یک مستندی که دیدم علت انفجار شاتل چلنجر سرمای شدید زمان پرتاب بود که باعث بروز اشکال در یک قطعه پلاستیکی داخل موشک تقویت کننده سمت راست شده بود و از ان محل شعله اتش خارج شده و باعث شعله ور شدن مخزن سوخت شد.
کابین سرنشینان اسیبی ندید و دو دقیقه بعد با سرعت بیش از300کیلومتر در ساعت در ابهای اقیانوس سقوط کرد هر چند حدس زده میشود که سرنشینان در اثر انفجار اسیب ندیده باشند اما در زمان سقوط در اب بی هوش بودند.
ردیف پشت از راست به چپ :
جوديت رزنيك(1949-1986)
داراي مدرك مهندسي الكترونيك از دانشگاه كارنگي ملون و دكتراي همان رشته از دانشگاه مريلند بود. در سال 1357 فضانورد شد و اين نخستين حضور يك زن در ميان فضانوردان شاتل بود. او در پرواز سال 1363 شاتل ديسكاوري حضور داشت و دومين زن آمريكايي بود كه به فضا مي رفت. پس از مرگش، گودال برخوردي رزنيك روي ماه و يكي از خوابگاه هاي دانشگاه كارنگي ملون به يادش نام گذاري شدند. يكي از مدارس شهر زادگاهش در سال 1385 بازگشايي و به ياد او مدرسه ي جوديت رزنيك نام گرفت. او در سال 1363 و پس از مرگ، مدال پرواز فضايي را از ناسا دريافت كرد.
گرگوري جرويس(1944-1986)
داراي مدرك مهندسي الكترونيك از دانشگاه بوفالو و كارشناسي ارشد همان رشته از دانشگاه نورث ايسترن بود. در سال 1348 به نيروي هوايي آمريكا پيوست و چهل سال خدمت كرد و با درجه ي سرواني از اين نيرو بيرون آمد. سپس مدرک ديگري در علوم از دانشگاه وست كوست كاليفرنيا گرفت. مدتي را براي شركت هايي كاركرد كه وظيفه ي ساختن فضاپيما او به فضا و ماهواره هاي ناسا را بر عهده داشتند. نخستين پرواز او به فضا همين پرواز ناكام چلنجر بود كه در واقع انجام نشد. ساختمان مهندسي دانشگاه بوفالو و دبيرستاني در شهر زادگاهش به ياد او نام گذاري شده اند. او پس از مرگ برنده ي مدال افتخار فضايي كنگره ي آمريكا شد.
كريستا مك آليف(1948-1986)
او درميان شهر كنكورد معلم تاريخ و علوم اجتماعي بود و از ميان 11 هزار متقاضي براي طرح ارسال نخستين معلم به فضا انتخاب شد. قرار بود از فضا هم درس هايي را به دانش آموزان تدريس كند. به سبب شهرتش درمقام معلم، كشته شدنش در انفجار چلنجر تأثير عميقي بر احساسات عمومي داشت. در سال هاي پس از مرگش 122 مدرسه در سرتاسر آمريكا، آسمان نماي كريستا مك آليف درشهر كنكورد، مركز آموزش هاي فضايي كريستا مك آليف در ايالت يوتا، سيارك مك آليف3352، و گودال برخوردي مك آليف روي ماه همگي به ياد او نام گذاري شدند.
اليسون اونيزوكا(1946-1986)
فضانورد ژاپني- آمريكايي اهل هاوايي و نخستين فرد آسيايي-آمريكايي كه در زمستان 1362 با شاتل ديسكاوري و طي مأموريت STS-51-C با فضا رفت. داراي مدرك كارشناسي ارشد در رشته ي مهندسي هوافضا از دانشگاه كلرادو بود و در نيروي هوايي آمريكا هم خدمت مي كرد. او نيز پس از مرگ مدال افتخار فضايي كنگره ي آمريكا را دريافت كرد. پايگاه نيروي هوايي اونيزوكا و مركز فضايي اونيزوكا در فرودگاه كنا در هاوايي، سيارك اونيروكا 3355، و گودال 29 كليومتري اونيزوكا بر ماه نيز به افتخار او نام گذاري شده اند.
ردیف جلویی از راست به چپ:
رانلد مك نير(1950-1986)
فيزيك دان و فضانورد ناسا با مدرك دكترا در رشته ي فيزيك از مؤسسه فناوري ماساچوست(MIT) بود و در زمينه ي فيزيك ليزر كار مي كرد. در سال 1357 به فضانوردان ناسا پيوست و در بهار 1363 در پرواز شاتل چلنجر، كه ريچارد اسكوبي خلبانش بود، حضور داشت و دومين فرد آفريقايي- آمريكايي شد كه به فضا رفت. او نوازنده ي متبحر ساكسيفون بود. پيش از مرگ همراه با ژان ميشل ژار، موسيقي دان فرانسوي، مشغول تهيه ي آلبومي با نام قرار ملاقات بودند كه قرار بود مك نير قطعه ي ساكسيفون خود را سوار بر چلنجر ضبط كند. گودال برخوردي مك نير روي ماه، مركز رياضي و علم مك نير در دانشگاه فرانسيس ماريون در كاروليناي جنوبي، و چندين مدرسه در سرتاسر آمريكا به ياد او نام گذاري شده اند.
ريچارد اسكوبي(1939-1986)
سرهنگ نيروي هوايي آمريكا كه فرمانده شاتل چلنجر در آخرين پرواز بود. او دانش آموخته ي دانشگاه آريزونا در رشته ي مهندسي هوا فضا بود كه در زمستان 1356 به ناسا پيوست و در بهار 1363 خلبان شاتل چلنجر شد و در مأموريت موفقيت آميزSTS-41-C به فضا رفت. پرواز دوم او همين مأموريت آخر چلنجر بود. آسمان نماي كالج سن آنتونيو، كه در آن تحصيل كرده بود، پس از بازسازي به نام او آسمان نماي اسكوبي نام گذاري شد. در زادگاهش، واشينگتن، خيابان و فرودگاهي محلي به نام او وجود دارد و در سال 1383 مدال افتخار فضايي از سوي كنگره ي آمريكا به او اهدا شد.
مايكل اسميت(1945-1986)
خلبان شاتل چلنجر در اين مأموريت و فارغ التحصيل آكادمي نيروي دريايي آمريكا و در جنگ ويتنام خلبان بود كه پس از جنگ مدال هاي فراواني به سبب خدماتش دريافت كرد. در بهار سال1359 به برنامه ي ناسا پيوست. علاوه بر خلباني چلنجر در آن مأموريت، قرار بود خلباني مأموريتي ديگر در پاييز 1365 را نيز بر عهده داشته باشد. پس از آن فاجعه، فرودگاهي در نزديكي شهر محل تولدش به ياد او نامگذاري شد.
مطالب از : اینجا
یه کلیپی هم هست : اینجا
کلا بعد از دیدن این کلیپ ==»:TT TT:
ما هرگز فراموش نخواهیم کرد
http://i.space.com/images/i/000/025/...r-after-13.jpg
امروز 1 فوریه 2013 دهمین سالگردانفجار شاتل کلمبیا است
این مجموعه تصاویر توسط یک کشیش تگزاسی به نام رابرت ال بوش در یک کلیسا تهیه شده
هدف او از تهیه این تصاویر ادای احترم به خدمه این شاتل بوده
شرمنده, تصاویر باید زودتر روی سایت می گذاشتم
