ماموریت های فضايي

[پیام بهرام پور]

در این تاپیک پیشنهاد می کنم که ماموریت های جالب که در گذشته اتفاق افتاده یا قرار است در آینده به وقوع بپیوندد را بررسی کنیم:wink:

[پیام بهرام پور]

دو ماجراجوی دانمارکی در اقدامی مردمی، موشکی ساخته‌اند تا آنها را به مدار زمین ببرد. این پرواز نخستین پروژه غیردولتی ارسال انسان به مدار زمین با استفاده از موشک دست‌ساز خواهد بود.


دو ماجراجوی دانمارکی با هزینه شخصی و کمک‌های مالی دوستان و خانواده و همچنین شرکت‌های بزرگ دانمارکی دست به تلاشی منحصر به فرد زده‌اند تا برای اولین بار یک فضانورد با راکت دست‌ساخته خود٬ راهی پرواز زیرمداری گردد.
http://www.tabnak.ir/files/fa/news/1389/6/15/67768_305.jpg
پیش از تلاش این دو دانمارکی، سه کشور اتحاد جماهیر شوروی سابق٬ ایالات متحده آمریکا و چین توانسته بودند فضانوردان خود را با استفاده از موشک‌های فضایی ساخت خود به فضا بفرستند. اما این بار قرار است این اتفاق بدون بودجه‌های میلیارد دلاری دولتی به ثمر بنشیند.

قرار بود تا سه روز آینده نخستین تست پروازی این راکت آماتوری غول‌پیکر (به نسبت راکت‌های آماتوری) از یک پایگاه پرتاب فضایی سیار واقع در جزیره دور‌افتاده‌ای خارج از خاک اصلی دانمارک صورت پذیرد. اما گویا بدی آب‌وهوا باعث تأخیر این پرتاب آزمایشی شده است. این پرواز آزمایشی با حضور یک فضانورد مدل و تا ارتفاع ۳۰ کیلومتر برنامه‌ریزی شده بود.


خبر کامل در سایت سازمان فضایی ایران (http://isa.ir/components1.php?rQV==wHQxAkOklUZnFWdn5WYMJXZ0VWbhJ XYw9lZ8BEOxQDQ6QWStVGdp9lZ8BUM4ATMApDZJ52bpR3Yh9lZ )

[javadstar76]

3 فوریه : راکت Atlas 5 از باند 41 پرتاب های فضایی ، در مرکزنیروی هوایی کیپ کاناورال فلوریدا، برای حمل فضاپیمای Solar Dynamics Observatory ناسا در ساعت 10:53 – 11:53 صبح پرتاب خواهد شد.



3 فوریه: راکت روسی سویوز برای حمل 2500 هزار کیلو تجهیزات کارکنان ایستگاه فضایی بین المللی از بایکنور قزاقستان پرتاب خواهد شد.



7 فوریه: شاتل فضایی Endeavour ناسا در ماموریت STS-130 از جایگاه 39A در مرکز فضایی کندی فلوریدا در ساعت 9:39 دقیقه (به وقت گرینویچ) پرتاب خواهد شد. این ماموریت به منظور اضافه نمودن بخش های ارتباطی جدیدی به ایستگاه فضایی بین المللی می باشد.



اوایل فوریه: اولین راکت Falcon 9 ساخته مرکز تکنولوژی های اکتشافات فضایی (SpaceX) به سکو خواهد نشست . بدین ترتیب این اولین پرواز آزمایشی این راکت خواهد بود که از باند 40 پرتاب های فضایی، نیروی هوایی کیپ کاناورال فلوریدا در ساعت 16 تا 20 (به وقت گرینویچ) صورت خواهد گرفت.



12 فوریه : ماهواره Intelsat 16 از مرکز فضایی بایکنور قزاقستان بوسیله راکت پروتن به فضا پرتاب خواهد شد.



25 فوریه: فضاپیمای GOES P بوسیله راکت دلتا 4 از پایانه 37B مرکز فضایی کیپ کاناورال فلوریدا در ساعت 23: 28 دقیقه (به وقت گرینویچ )پرتاب خواهدشد. این برنامه پروژه ای مشترک از همکاری NASA و NOAA می باشد.



25 فوریه: ماهواره Cryosat 2 سازمان فضایی اروپا با اهداف نظارتی و مراقبتی زمین بوسیله راکت ISC Kosmotras Dnepr از مرکز فضایی بایکنور قزاقستان پرتاب خواهد شد.
http://www.forexrainbow.com/files/0iscjwykg70pyzjwg9uj.jpg (http://www.forexrainbow.com/)
تصویری از مرکز فضایی کیپ کاناورال فلوریدا


10مارس : ماهواره های Prisma و Picard کشور سوئد، به منظور تست تکنولوژی های پروازهای فضایی در ساعت 14:42 دقیقه (به وقت گرینویچ) بوسیله ماهواره بر ISC Kosmotras به فضا پرتاب خواهند شد.



18 مارس: شاتل فضایی دیسکاوری ناسا از پایانه 39A مرکز فضایی کندی، در ماموریت STS-131 برای حمل تجهیزات ایستگاه فضایی بین المللی در ساعت 17:43 (به وقت گرینویچ) پرتاب خواهد شد.



2 آوریل : راکت روسی سویوز، برای حمل فضاپیمای Soyuz TMA-18 که حامل فضانوردان ایستگاه بین المللی فضایی می باشد از پایگاه نیروی هوایی کیپ کاناورال فلوریدا پرتاب خواهد شد. این بیست و سومین گروه اعضامی به ایستگاه فضایی بین المللی به شمار می آید.



19 آوریل: نمونه اولیه ای از هواپیماهای فضایی متعلق به ارتش امریکا به نام حامل تست مداری (OTV) در بالای یک راکت اطلس 5 در یک پرواز آزمایشی از پایگاه نیروی هوایی کیپ کاناورال فلوریدا آزمایش خواهد شد.



22 آوریل: راکت Minotaur 4 ایالات متحده آمریکا، اولین ماهواره ای که به منظور سیستم های حفاظتی فضایی طراحی شده است را از پایانه 8 پایگاه نیروی هوایی کالیفرنیا حمل خواهد نمود.



28 مه: ماموریت STP S26 در جزیره کودیاک آلاسکا توسط یک راکت Minotaur 4 نیروی هوایی آمریکا، به عنوان بخشی از برنامه های آزمایشی فضا انجام خواهد گرفت. این ماموریت حامل 2 ماهواره FASTRAC دانشگاه تگزاس، FASTSAT ناسا، O/Oreos ناسا، و ماهواره FalconSat 5 آکادمی نیروهای هوایی می باشد.



30 مه : یک راکت سویوز روسی، سه عضو جدید ایستگاه فضایی بین المللی را بوسیله فضاپیمای TMA-19 از مرکز فضایی بایکنور قزاقستان ، در بیست و چهارمین عملیات جابجایی فضانوردان به این ایستگاه ، به مقصد خواهد رساند.
http://www.forexrainbow.com/files/9bk9gv9le2x8xbfa18ur.jpg (http://www.forexrainbow.com/)
نقشه ای از مرکز فضاپی بایکنور


30ژوئن: یک راکت سویوز روسی ، سی و هشتمین محموله باری و همچنین تدارکات جدیدی را برای خدمه ایستگاه فضایی بین المللی از مرکز فضایی بایکنور قزاقستان ارسال خواهد نمود.



29 ژوئیه: شاتل فضایی Endeavour ناسا در ماموریت STS-134 به ایستگاه فضایی بین المللی خواهد رفت و طی این عملیات طیف سنج مغناطیسی اشعه آلفا ، که تجربه ای یک میلیارد دلاری و یکی از تجهیزات حیاتی ایستگاه فضایی بین المللی به شمار می آید را به این مرکز خواهد رساند. پرتاب شاتل در ساعت 15:57 (به وقت گرینویچ) صورت خواهد گرفت.



16 سپتامبر : شاتل فضایی Discovery از مرکز فضایی کندی فلوریدا پرتاب خواهد شد. انتظار می رود که این آخرین پرواز شاتل های فضایی برای انتقال حجیم قطعات یدکی و مدول های دائمی ایستگاه فضایی بین المللی به شمار آید. پرواز در ساعت 15:57 به وقت گرینویچ صورت خواهد گرفت.


http://www.forexrainbow.com/files/pxh2h1yxusga14c6v57x.jpg (http://www.forexrainbow.com/)
تصویر ماهواره ای از مرکز فضاپی بایکنور


سایر برنامه های فضایی سال 2010 که زمان دقیق انجام این ماموریت ها هنوز پیش بینی نشده است:

زمستان : یک راکت ISC Kosmotras Dnepr از مرکز فضاپی بایکنور به منظور حمل ماهواره TanDEM-X پرتاب خواهد شد. این ماموریت باهدف توسعه سیستم های نقشه برداری مرکز هوا-فضا آلمان می باشد.



فوریه: یک راکت روسی تعدادی ماهواره های ارتباطی را از Plesetsk Cosmodrome در شمال روسیه به مدار خواهد فرستاد.



فوریه : یک راکت پروتون روسی، 3 ماهواره جدید را برای پیوستن به مجوع ماهواره های سیستم های ناوبری و هدایت ماهواره ای روسیه، از بایکنور قزاقستان پرتاب خواهد نمود.



ماه مارس: یک راکت اروپایی، ماهواره جدید Servis 2 را که متعلق به انجمن پروازهای آزمایشی آزاد فضایی ژاپن است از Plesetsk Cosmodrome روسیه پرتاب خواهد نمود.



بهار: یک راکت Falcon 9 متعلق به SpcaeX ، اولین فضاپیمای Dragon را در یک پرواز 4:30 ساعتی از پایانه شماره 40 پایگاه نیروی هوایی کیپ کاناورال فلوریدا پرتاب خواهد نمود.



بهار: سرویس بین المللی پرتاب های راکت پروتون، ماهواره ارتباطات OS 1 را از مرکز فضایی بایکنور قزاقستان به فضا خواهد فرستاد.

http://www.forexrainbow.com/files/9drti693obdr8ofyanym.jpg (http://www.forexrainbow.com/)



ماه مه : ماهواره ناوبری GPS 2F-1 نیروی هوایی ایلات متحده آمریکا، به منظور پیوستن به برنامه ماهواره های "سیستم های موقعیت یاب جهانی " (GPS ) از جایگاه 37B پایگاه نیروی هوایی کیپ کاناورال فلوریدا بوسیله راکت Delta 4 پرتاب خواهد شد.



ماه مه : یک راکت H-2A ژاپنی، از مرکز فضایی تانگاشیما ژاپن با حمل فضاپیمای آکاتاسوکی (پیش از این با عنوان planet C و نیز مدارگرد جوی زهره نیز شناخته می شد) به منظور قرار دادن این فضاپیما در مدار سیاره زهره پرتاب خواهد شد.



ماه مه : ماهواره مخابراتی Hylas به منظور بسط سیستم های ارتباطی انگلستان از مرکز جدید پرتاب های فضایی French Guiana ، بوسیله یک راکت سویوز پرتاب خواهد شد.



تابستان : یک راکت Atlas 5 ، ماهواره مخابراتی فوق پیشرفته فرکانس بالای ارتش ایالات متحده آمریکا (AEHF 1) را پس از پرتاب از پایانه 41 پاگاه نیروی هوایی کیپ کاناورال فلوریدا در مدار قرار خواهد داد.



اکتبر: ماهواره جاسوسی NROL-32 اداره شناسایی ایالات متحده بوسیله یک راکت دلتا-4 از پایانه 37B کیپ کاناورال فلوریدا پرتاب و در مدار قرار خواهد گرفت.

[شايان سليم شهشهانى]

3 فوریه : راکت Atlas 5 از باند 41 پرتاب های فضایی ، در مرکزنیروی هوایی کیپ کاناورال فلوریدا، برای حمل فضاپیمای Solar Dynamics Observatory ناسا در ساعت 10:53 – 11:53 صبح پرتاب خواهد شد.



3 فوریه: راکت روسی سویوز برای حمل 2500 هزار کیلو تجهیزات کارکنان ایستگاه فضایی بین المللی از بایکنور قزاقستان پرتاب خواهد شد.



7 فوریه: شاتل فضایی Endeavour ناسا در ماموریت STS-130 از جایگاه 39A در مرکز فضایی کندی فلوریدا در ساعت 9:39 دقیقه (به وقت گرینویچ) پرتاب خواهد شد. این ماموریت به منظور اضافه نمودن بخش های ارتباطی جدیدی به ایستگاه فضایی بین المللی می باشد.



اوایل فوریه: اولین راکت Falcon 9 ساخته مرکز تکنولوژی های اکتشافات فضایی (SpaceX) به سکو خواهد نشست . بدین ترتیب این اولین پرواز آزمایشی این راکت خواهد بود که از باند 40 پرتاب های فضایی، نیروی هوایی کیپ کاناورال فلوریدا در ساعت 16 تا 20 (به وقت گرینویچ) صورت خواهد گرفت.



12 فوریه : ماهواره Intelsat 16 از مرکز فضایی بایکنور قزاقستان بوسیله راکت پروتن به فضا پرتاب خواهد شد.



25 فوریه: فضاپیمای GOES P بوسیله راکت دلتا 4 از پایانه 37B مرکز فضایی کیپ کاناورال فلوریدا در ساعت 23: 28 دقیقه (به وقت گرینویچ )پرتاب خواهدشد. این برنامه پروژه ای مشترک از همکاری NASA و NOAA می باشد.



25 فوریه: ماهواره Cryosat 2 سازمان فضایی اروپا با اهداف نظارتی و مراقبتی زمین بوسیله راکت ISC Kosmotras Dnepr از مرکز فضایی بایکنور قزاقستان پرتاب خواهد شد.
http://www.forexrainbow.com/files/0iscjwykg70pyzjwg9uj.jpg (http://www.forexrainbow.com/)
تصویری از مرکز فضایی کیپ کاناورال فلوریدا


10مارس : ماهواره های Prisma و Picard کشور سوئد، به منظور تست تکنولوژی های پروازهای فضایی در ساعت 14:42 دقیقه (به وقت گرینویچ) بوسیله ماهواره بر ISC Kosmotras به فضا پرتاب خواهند شد.



18 مارس: شاتل فضایی دیسکاوری ناسا از پایانه 39A مرکز فضایی کندی، در ماموریت STS-131 برای حمل تجهیزات ایستگاه فضایی بین المللی در ساعت 17:43 (به وقت گرینویچ) پرتاب خواهد شد.



2 آوریل : راکت روسی سویوز، برای حمل فضاپیمای Soyuz TMA-18 که حامل فضانوردان ایستگاه بین المللی فضایی می باشد از پایگاه نیروی هوایی کیپ کاناورال فلوریدا پرتاب خواهد شد. این بیست و سومین گروه اعضامی به ایستگاه فضایی بین المللی به شمار می آید.



19 آوریل: نمونه اولیه ای از هواپیماهای فضایی متعلق به ارتش امریکا به نام حامل تست مداری (OTV) در بالای یک راکت اطلس 5 در یک پرواز آزمایشی از پایگاه نیروی هوایی کیپ کاناورال فلوریدا آزمایش خواهد شد.



22 آوریل: راکت Minotaur 4 ایالات متحده آمریکا، اولین ماهواره ای که به منظور سیستم های حفاظتی فضایی طراحی شده است را از پایانه 8 پایگاه نیروی هوایی کالیفرنیا حمل خواهد نمود.



28 مه: ماموریت STP S26 در جزیره کودیاک آلاسکا توسط یک راکت Minotaur 4 نیروی هوایی آمریکا، به عنوان بخشی از برنامه های آزمایشی فضا انجام خواهد گرفت. این ماموریت حامل 2 ماهواره FASTRAC دانشگاه تگزاس، FASTSAT ناسا، O/Oreos ناسا، و ماهواره FalconSat 5 آکادمی نیروهای هوایی می باشد.



30 مه : یک راکت سویوز روسی، سه عضو جدید ایستگاه فضایی بین المللی را بوسیله فضاپیمای TMA-19 از مرکز فضایی بایکنور قزاقستان ، در بیست و چهارمین عملیات جابجایی فضانوردان به این ایستگاه ، به مقصد خواهد رساند.
http://www.forexrainbow.com/files/9bk9gv9le2x8xbfa18ur.jpg (http://www.forexrainbow.com/)
نقشه ای از مرکز فضاپی بایکنور


30ژوئن: یک راکت سویوز روسی ، سی و هشتمین محموله باری و همچنین تدارکات جدیدی را برای خدمه ایستگاه فضایی بین المللی از مرکز فضایی بایکنور قزاقستان ارسال خواهد نمود.



29 ژوئیه: شاتل فضایی Endeavour ناسا در ماموریت STS-134 به ایستگاه فضایی بین المللی خواهد رفت و طی این عملیات طیف سنج مغناطیسی اشعه آلفا ، که تجربه ای یک میلیارد دلاری و یکی از تجهیزات حیاتی ایستگاه فضایی بین المللی به شمار می آید را به این مرکز خواهد رساند. پرتاب شاتل در ساعت 15:57 (به وقت گرینویچ) صورت خواهد گرفت.



16 سپتامبر : شاتل فضایی Discovery از مرکز فضایی کندی فلوریدا پرتاب خواهد شد. انتظار می رود که این آخرین پرواز شاتل های فضایی برای انتقال حجیم قطعات یدکی و مدول های دائمی ایستگاه فضایی بین المللی به شمار آید. پرواز در ساعت 15:57 به وقت گرینویچ صورت خواهد گرفت.


http://www.forexrainbow.com/files/pxh2h1yxusga14c6v57x.jpg (http://www.forexrainbow.com/)
تصویر ماهواره ای از مرکز فضاپی بایکنور


سایر برنامه های فضایی سال 2010 که زمان دقیق انجام این ماموریت ها هنوز پیش بینی نشده است:

زمستان : یک راکت ISC Kosmotras Dnepr از مرکز فضاپی بایکنور به منظور حمل ماهواره TanDEM-X پرتاب خواهد شد. این ماموریت باهدف توسعه سیستم های نقشه برداری مرکز هوا-فضا آلمان می باشد.



فوریه: یک راکت روسی تعدادی ماهواره های ارتباطی را از Plesetsk Cosmodrome در شمال روسیه به مدار خواهد فرستاد.



فوریه : یک راکت پروتون روسی، 3 ماهواره جدید را برای پیوستن به مجوع ماهواره های سیستم های ناوبری و هدایت ماهواره ای روسیه، از بایکنور قزاقستان پرتاب خواهد نمود.



ماه مارس: یک راکت اروپایی، ماهواره جدید Servis 2 را که متعلق به انجمن پروازهای آزمایشی آزاد فضایی ژاپن است از Plesetsk Cosmodrome روسیه پرتاب خواهد نمود.



بهار: یک راکت Falcon 9 متعلق به SpcaeX ، اولین فضاپیمای Dragon را در یک پرواز 4:30 ساعتی از پایانه شماره 40 پایگاه نیروی هوایی کیپ کاناورال فلوریدا پرتاب خواهد نمود.



بهار: سرویس بین المللی پرتاب های راکت پروتون، ماهواره ارتباطات OS 1 را از مرکز فضایی بایکنور قزاقستان به فضا خواهد فرستاد.

http://www.forexrainbow.com/files/9drti693obdr8ofyanym.jpg (http://www.forexrainbow.com/)



ماه مه : ماهواره ناوبری GPS 2F-1 نیروی هوایی ایلات متحده آمریکا، به منظور پیوستن به برنامه ماهواره های "سیستم های موقعیت یاب جهانی " (GPS ) از جایگاه 37B پایگاه نیروی هوایی کیپ کاناورال فلوریدا بوسیله راکت Delta 4 پرتاب خواهد شد.



ماه مه : یک راکت H-2A ژاپنی، از مرکز فضایی تانگاشیما ژاپن با حمل فضاپیمای آکاتاسوکی (پیش از این با عنوان planet C و نیز مدارگرد جوی زهره نیز شناخته می شد) به منظور قرار دادن این فضاپیما در مدار سیاره زهره پرتاب خواهد شد.



ماه مه : ماهواره مخابراتی Hylas به منظور بسط سیستم های ارتباطی انگلستان از مرکز جدید پرتاب های فضایی French Guiana ، بوسیله یک راکت سویوز پرتاب خواهد شد.



تابستان : یک راکت Atlas 5 ، ماهواره مخابراتی فوق پیشرفته فرکانس بالای ارتش ایالات متحده آمریکا (AEHF 1) را پس از پرتاب از پایانه 41 پاگاه نیروی هوایی کیپ کاناورال فلوریدا در مدار قرار خواهد داد.



اکتبر: ماهواره جاسوسی NROL-32 اداره شناسایی ایالات متحده بوسیله یک راکت دلتا-4 از پایانه 37B کیپ کاناورال فلوریدا پرتاب و در مدار قرار خواهد گرفت.

چقدر امریکا جالبه ، برنامه ی ماهواره های جاسوسی خودشم در دسترس دیگران قرار میده!!!
سایتی برای اطلاع از اخرین پرتاب ها و اخبار نجومی:
www.spaceflightnow.com

[sepideh]

سرنوشت فضانوردی که از ایستگاه فضایی جدا می شود
شناور شدن و رها شدن یک فضانورد از ایستگاه بین المللی فضایی شرایطی است که شاید هرگز پیش نیاید اما اگر روزی چنین اتفاق رخ دهد، ناسا چطور می تواند فضانورد خود را نجات دهد؟
به گزارش خبرگزاری مهر، سازمان ناسا از اینکه چنین رویدادی هرگز رخ نخواهد داد، کاملا اطمینان دارد زیرا فضانوردان در خارج از ایستگاه به دلیل اینکه همیشه به نواری فولادی با توان تحمل هزار و 100 پوند متصل هستند، هیچوقت در فضا معلق نخواهند شد و در زمانی که راهپیمایی فضایی دو نفره در حال اجرا باشد، معمولا فضانوردان به یکدیگر متصل هستند.
در صورتی که این نوار فولادی دچار اختلال شود، برنامه پشتیبانی دیگری امنیت فضانوردان را حفظ می کند: جت پکها! هر یک از فضانوردان در هنگام راهپیمایی های فضایی کوله پشتی هایی به نام "جت پک" به تن می کنند که از موتور نیتروژنی جت و دسته کنترلی برخوردار است که در صورت لزوم می تواند فضانورد را به سوی ایستگاه بین المللی هدایت کند.
البته این شیوه تنها زمانی ایمن است که فضانورد به هوش باشد، در غیر این صورت اگر ضربه ای به سر فضانورد بخورد و اتصال نوار فولادی نیز پاره شود، آنگاه راه چاره چیست؟ در این صورت به گفته "مایکل کوری" سخنگوی عملیات فضایی سازمان ناسا یک فضانورد دیگر باید عملیات نجاتی برای فضانورد در خطر آغاز کند که چنین عملیاتی نمی تواند مشابه عملیات یک تیم نجات باشد از این رو رویکرد استفاده از نوارهای فولادی مقاوم تر و ایمن تر برای ناسا خوشایند تر است.
"جیم اوبرگ" روزنامه نگار حوزه فضایی که برای 22 سال در مرکز کنترل ماموریتهای شاتلهای ناسا مشغول به کار بوده و در سنجش گزینه های متعدد نجات در شرایط اضطراری تخصص دارد می گوید در صورتی که فضانوردی در فضا معلق شود، بازوی روباتیک ایستگاه معمولا در محدوده ای به دور از فضانوردان قرار گرفته است و در عین حال سرعت عمل آن نیز بسیار پایین است، همچنین کپسول سایوز برای روشن شدن و جدا شدن از ایستگاه به یک روز کامل زمان نیاز دارد.
در چنین شرایطی فیلترهای دی اکسید کربن درون لباس فضانورد به پایان رسیده و منجر به خفگی وی خواهد شد و ایستگاه فضایی نیز توانایی این را ندارد تا برای نزدیک شدن به فضانورد فراری به موقع تغییر موقعیت دهد.
اوبرگ معتقد است در بدترین شکل ممکن از چنین رویدادی، بهترین راه حل این است که فضانوردی دیگر چندین رشته فولادی را به یکدیگر متصل کرده و انتهای آن را به ایستگاه وصل کند و با استفاده از جت کوله پشتی اش به سوی همکارش حرکت کرده و او را به سمت ایستگاه بکشاند.
بر اساس گزارش پاپ ساینس، به گفته وی موقعیتهای ویژه می تواند عملیات نجات را ساده تر کند. برای مثال در صورتی که فضانوردی به شکل شناور و در زاویه ای برابر زاویه ایستگاه بین المللی از مدار زمین، از ایستگاه فاصله بگیرد حرکتهای مداری به صورت خود به خود و طی یک ساعت فضانورد را به ایستگاه باز می گرداند.

امانت داری و اخلاق مداری

استفاده از این خبر فقط با ذکر منبع "خبرگزاری مهر" مجاز است.


(با اجازه من این مطلب رو اینجا اوردم که هم این تاپیک بی کار نباشه هم به اینجا بیشتر مربوط می شد.):Psmiley:

[na3r]

We choose the Moon این جمله ای است که John F. Kennedy در سال 1962 بیان کرد. We Choose the Moon یک نمایش اینتراکتیو است که توسط NASA اجرا شده و به مردم این امکان را می دهد تا در رابطه با ماموریت آپولو 11 بیشتر دانسته و بصورت مرحله به مرحله در ماموریت شرکت کنند. صدا گذاری واقعی و ایجاد فضای مجازی بی نظیر از دیگر مزایای این سایت است.

--------------------------------

پشنهاد می کنم در صورت داشتن اینترنت پر سرعت هرگز این سفر هیجان انگیز به ماه رو از دست ندین..!

http://www.reachably.com/wp-content/uploads/2009/07/Safari1-499x303.jpg

http://www.boardsmag.com/articles/online/20090716/wechoosethemoon.body_lead.wide.jpg


http://www.pixfan.com/wp-content/uploads/2009/07/wechoosethemoon.jpg

http://www.diskursdisko.de/index.php?feedimage=diskothek09/wp-content/uploads/2009/07/moon1.jpg

[Setare KOchOlO]

ماموريت هاي فضايي در سال 2011 :


[http://www.myup.ir/images/23666123393597857492.jpg (http://www.myup.ir/)


ساخت پایگاه فضایی آمریکا
تا پایان سال 2011 / 1390، نخستین پایگاه فضایی-تجاری دنیا در نزدیکی اوفام نیومکزیکو، كه براي تاسیسات آشیانه هواپیماهای فضایی هستش تکمیل خواهد شد.
اصلی‌ترین مستاجر این آشیانه‌ها، هواپیمای سنبله کهکشانی (Virgin Galaxy) خواهد بود.


http://www.myup.ir/images/49030837265454525022.jpg (http://www.myup.ir/)


پرواز سنبله کهکشانی
فضاپیمای سنبله کهکشاني (Virgin Galaxy)، بیشتر وقت سال را به انجام پروازهای آزمایشی به همراه خدمه، در پروازهای زیرمداری خواهد پرداخت.


http://www.myup.ir/images/73966712698443235122.jpg (http://www.myup.ir/)


ناسا فضانوردی خصوصی را تقویت می‌کند.
بودجه اختصاص داده شده به بخش خصوصی برای خلق سیستم‌های حمل و نقل موثر به/از فضا، در مقایسه با 50 میلیون دلار سال قبل به 200 میلیون دلار افزایش خواهد یافت.


http://www.myup.ir/images/11615893735463359481.jpg (http://www.myup.ir/)


فضاپیمای مسنجر به عطارد می‌رسد.
در ماه مارس / اسفندماه، فضاپیمای Messenger (پیام‌آور) پس از یک سفر شش ساله به عطارد می‌رسد. این فضاپیما قرار است تصاویری از تمام سطح این سیاره تهیه کند. هدف نهایی تهیه یک نقشه با وضوح بالا است که به دانشمندان کمک می‌کند دریابند، چه عاملی عطارد را به چگال‌ترین سیاره منظومه شمسی تبدیل کرده است.


http://www.myup.ir/images/97084893616501301342.jpg (http://www.myup.ir/)


نگاه نزدیک‌تر به انرژی تاریک
یک دوربین 570 مگاپیکسلی که در تلسکوپ ویکتور بلانکو واقع در شیلی نصب شده است، نور بیش از 300 میلیون کهکشان دوردست را ثبت خواهد کرد. در میان این تصویر ممکن است نشانه‌هایی از انرژی تاریک یافت شود، نیروی مرموزی که ممکن است دلیل انبساط فزاینده عالم باشد.


http://www.myup.ir/images/99133874610030007032.jpg (http://www.myup.ir/)


نپتون گردش مداری خود را تکمیل می‌کند.
سیاره نپتون در سال 1846 / 1225 کشف شد. امسال اخترشناسان برای نخستین بار مشاهده می‌کنند که چگونه دورترین سیاره از خورشید (البته با عذرخواهی از پلوتو که دیگر سیاره محسوب نمی‌شود!)، نخستین گردش مداری خود را از آن زمان تکمیل خواهد کرد. سفری که طی آن سیاره مسافتی حدود 27 میلیارد کیلومتر را پیموده است.

[Setare KOchOlO]

http://www.myup.ir/images/00329275858204975269.jpg (http://www.myup.ir/)


ژوئن جستجو برای اکسیژن را در مشتری آغاز خواهد کرد.
فضاپیمای خورشیدی ژوئن (نام همسر ژوپیتر در افسانه‌های یونانی) در ماه آگوست / مردادماه به فضا پرتاب خواهد شد و در سال 2016 / 1395، به مقصد نهایی خود یعنی مدار مشتری خواهد رسید. ژوئن تابش گرمایی ساطع شده از اعماق جو مشتری را اندازه خواهد گرفت و مشخص می‌کند که چه مقدار اکسیژن در جو آن وجود دارد.



http://www.myup.ir/images/96318557797512983499.jpg (http://www.myup.ir/)


آخرین پرواز شاتل فضایی، البته شاید.
فضاپیمای ایندیور قرار است بیست و پنجمین پرواز خود را در ماه فوریه / بهمن ماه انجام دهد، اما ناسا قصد دارد از آخرین رمق‌های آن برای پرواز دیگری نیز استفاده کند. پروازی که برای ماه ژوئن / خردادماه برنامه‌ریزی شده است.


http://www.myup.ir/images/74288962242182603254.jpg (http://www.myup.ir/)


پرواز بارکش‌های خصوصی
تابستان امسال، شرکت پروازهای فضای ایکس‌اسپیس، پیمانکار ناسا برای جایگزینی شاتل‌های فضایی، فضاپیمای اژدهای خود را به فضا خواهد فرستاد تا در ایستگاه فضایی بین‌المللی پهلو بگیرد.



http://www.myup.ir/images/91545328851429823482.jpg (http://www.myup.ir/)


ساختار ماه آشکار می‌شود.
فضاپیماهای دوقلوی ماموریت GRAIL که در ماه سپتامبر / شهریورماه به فضا پرتاب می‌شوند، به مدت سه ماه در مدار ماه گردش خواهند کرد. این دو فضاپیما با اندازه‌گیری میدان گرانش ماه، به تعیین ساختار داخلی ماه و درک بهتر منشاء آن کمک خواهند کرد. کاری که درباره زمین و سایر سیارات زمین‌مانند نیز انجام شده است.


http://www.myup.ir/images/92945813570690711510.jpg (http://www.myup.ir/)


آزمایشگاه علمی مریخ به پرواز در می‌آید.
قوی‌تر از اسپریت و آپورتیونیتی، که در سال 2004 / 1383 به گشت‌زنی در سطح مریخ پرداختند؛ مریخ‌نورد MSL برای پیمودن مسافت بیشتری در سطح سیاره سرخ طراحی شده است. این مریخ‌نورد با استفاده از یک دوربین با وضوح بالا و لیزری که ساختار شیمیایی صخره‌ها را تعیین می‌کند، به دنبال شرایطی خواهد گشت که ممکن است از حیات پشتیبانی کنند.

[behnum]

ويجر موفق ترين سفينه اي بود كه دولت آمريكا به فضا فرستاد درآگوست 1972 ويجر1 به فضا پرتاب شد و يك هفته بعد نيز كاوشگر ويجر2 به فضا رفت.به خاطر مسيري كه سفينه ها بايد طي مي كردند تنها دو هفته فرصت داشتند تا اين دو سفينه را به فضا بفرستند در غير اين صورت بايد 179 سال انتظار مي كشيدند تا دوباره فرصت انجام اين كار را پيدا کنند زيرا چهار سياره ي گازي بزرگ سامانه ي خورشيدي هر 179 سال موقعيتي را نسبت به هم پيدا مي كنند كه اگر سفينه اي را از زمين بفرستيم مي تواند هر چهار سياره را ملاقات كند
ويجر 1 تنها از كنار سياره ي برجيس و كيوان عبور كرد ولي ويجر 2 ضمن بازديد از دو سياره ي ياد شده ملاقات هايي نيز با اورانوس و نپتون داشت در داخل اين سفينه صداها و آهنگ هاي مختلفي از زبان هاي مختلف از جمله زبان ارجمند پارسي تحت عنوان(سلام حالت چطوره؟) گذاشته بودند و تصاوير مختلفي از زمين و موجودات آن در داخل اين سفينه قرار داده بودند.
در تصوير كاوشگر ويجر ميله اي كه در سمت راست مشاهده مي شود شامل ابزارهايي است كه ميدان مغناطيسي سيارات را اندازه گيري مي كند و در انتهاي آن دستگاهي به نامRTG وجود دارد كه نيروي اتمي توليد مي كند.يعني اوارنيوم و پلوتونيم را مستقيما به جريان برق تبديل مي كند.با اين تفاسير طبق نظر مهندسان و دانشمندان اين سفينه مي تواند تا سال2023 ميلادي نيروي مورد نياز خود را تامين كند.


قسمت سپيد رنگ نيز آنتن آن است و در بالاي آن تعدادي دوربين جهت عكسبرداري تعبيه شده است.
يكي از اكتشافات مهم كاوشگر ويجر اين بود كه در سطح يكي از اقمار سياره ي برجيس به نام يو اتفشان وجود دارد يا اينكه با تصويربرداري از سطح قمر اروپا مشخص شد كه اين سياره سطحي كاملا سفيد با خطوط تيره رنگ دارد كه باعث شد دانشمندان احتمال وجود يخ در سطح اين قمر را پيش بيني كنند.


http://www.nightsky.ir/images/stories/voyager1.jpg


در حال حاضر ويجر 1و2 به سفر خود در سامانه ي خورشيدي ادامه مي دهند و هم اكنون ويجر1 از بالا و ويجر2 از پايين به مرز سامانه ي خورشيدي رسيده اند و در حال خارج شدن از اين سيستم مي باشند.


منابع:كتاب آفرينش كاينات نوشته ي علي محمد يوسفي
اطلس منظومه ي خورشيدي نوشته ي پاتريك مور
اينترنت

[rezash]

اولین توریست فضایی 10 سال قبل در 28 آوریل 2001 از پایگاه روسی "بایکینور" در قزاقستان سفر خود را به فضا انجام داد و به این ترتیب عصر توریسم فضایی آغاز شد.

به گزارش خبرگزاری مهر، "دنیس تیتو" به عنوان اولین توریست فضایی سفر خود را در 28 آوریل 2001 انجام داد. هر چند با گذشت یک دهه از توریسم فضایی تنها ثروتمندان قادر به خرید بلیت این سفر شگفت انگیزند اما این امید وجود دارد که در آینده ای نه چندان دور مردم عادی نیز بتوانند برای گذران تعطیلات به فضا سفر کنند.
20 میلیون دلار

"دنیس تیتو" سفر خود را به سمت ایستگاه فضایی بین المللی با یک بلیت 20 میلیون دلاری آغاز کرد. 28 آوریل 2001 بود که این میلیاردر ایتالیایی- آمریکایی به اولین توریست فضایی پولی تبدیل شد.

تیتو که مهندس سابق لابراتوار Jet Propulsion ناسا بود پس از دو روز پرواز سوار بر کپسول سایوز TM-32 به ایستگاه فضایی بین المللی رسید و به مدت 7 روز و 22 ساعت در این ایستگاه اقامت کرد.

وی در آن زمان اظهار داشت: "برای من مثل این بود که در بهشت باشم، مثل زیستن در زندگی ثانوی بود."

این سفر تاریخی که در چهلمین سال اولین سفر انسان به فضا توسط "یوری گاگارین" رقم خورد ثمره توافقی بود که میان شرکت آمریکایی "ماجراهای فضایی"، ناسا و آژانس فضایی روسیه انجام شد. بنیانگذار این شرکت، خود "دنیس تیتو" بود.

توریستهای لوکس

هر چند دنیس تیتو به عنوان اولین توریست فضایی شناخته می شود اما قبل از وی نیز مردم دیگری بودند که فضانورد نبودند اما با اهداف ویژه ای و نه برای سرگرمی در ماموریتهای فضایی شرکت می کردند. برای مثال دانشمندانی که برای انجام آزمایشات علمی با ماموریتهای شاتل به فضا می رفتند.

یکی از این افراد، "کریستا مک آئولیف" بود که باید به اولین مهندس فضا می شد. رویایی که با حادثه دلخراش انفجار شاتل چلنجر در 1986 هرگز به واقعیت تبدیل نشد و "مک آئولیف" به همراه فضانوردان این شاتل جان خود را از دست داد.

از سال 2001 تاکنون شرکت "ماجراهای فضایی" تلاشهای زیادی را برای بازکردن راه فضا به سوی گردشگران انجام داده و تاکنون موفق شده است 6 توریست فضایی دیگر را راهی ایستگاه فضایی بین المللی کند به طوری که حدود یک سال بعد از تیتو، "مارک شاتل ورث"، میلیاردر اهل آفریقای جنوبی و بنیانگذار پروژه "اوبونتو"، نسخه ای از سیستم عامل منابع باز لینوکس به فضا سفر کرد.

پس از آن در سال 2005 "جورج اولسن"، پس از یک تعلیق سفرهای فضایی به سبب حادثه دلخراش انفجار شاتل کلمبیا به فضا رفت.

از دیگر توریستهای فضایی، انوشه انصاری، مهندس ایرانی و "چارلز سیمونی"، یکی از پدران "مایکروسافت آفیس" و "ریچارد گریوت"، سازنده بازیهای ویدیویی به ایستگاه فضایی بین المللی رفتند.

پدر "ریچارد گریوت"، "اوون گریوت" فضانورد ناسا است که در دهه های 70 و 80 با فضاپیماهای "اسکای لب" و "اسپیس لب" به فضا سفر کرده بود.

شرکتهای پرهزینه

شرکتهای سازمان دهنده سفرهای فضایی پس از سفر تماشایی "گای لالیبرتیه" بیش از همیشه معروف شدند. "گای لالیبرتیه" که یکی از دو بنیانگذار سیرک معروف Cirque Du Soleil است با پرداخت 35 میلیون دلار در سال 2009 به ایستگاه فضایی سفر کرد.

امروز شرکتهای جدیدی نیز ویژه سفرهای فضایی شکل گرفته اند که بی شک یکی از معروفترین آنها "ماجراهای فضایی 3" است.

این شرکت قول داده است که تجربیات شگفت انگیزتری از سفر به ایستگاه فضایی را به مشتریان خود عرضه کند. به طوری که این شرکت انتشار تبلیغاتی را برای سفر توریستی به سوی ماه بر روی سایت خود آغاز و بر شگفتیهای این سفر باورنکردنی تاکید کرده است.

سفری که متاسفانه برای بیشتر مردم تنها یک رویا خواهد ماند چرا که هزینه این سفر حدود 100 میلیون دلار است.

برای سفر (تقریبا) ارزان آماده باشید

هر چند هنوز سفر به مدار زمین بسیار پرهزینه است اما بعضی از شرکتهای ارائه دهنده این سفرها به دنبال راه حلهای ارزانتری برای کاهش هزینه ها و استفاده عمومی تر از توریسم فضایی می گردند.

یکی از این راه حلها که به گردشگران اجازه می دهد به ارتفاع بیش از 100 کیلومتری از سطح زمین سفر کنند و از پنجره فضاپیما کره زمین را تماشا و به مدت چند دقیقه شرایط بی وزنی را تجربه کنند از سوی شرکت "ویرجین گلاکتیک" ارائه شده است.

این شرکت که بنیانگذار آن "ریچارد برانسون" است در حال حاضر مشغول توسعه فضاپیمای SpaceShipTwo (کشتی فضایی 2) است.

طول این فضاپیما 18 متر و طول بالهای آن 8 متر است. این فضاپیما تا ارتفاع 16 کیلومتری با یک هواپیمای پشتیبان که WhiteKnightTwo (شوالیه سفید 2) نام دارد حرکت می کند و از آنجا سفر خود را تا ارتفاع 110 کیلومتری به تنهایی ادامه داده و پس از چند ساعت به اتمسفر باز می گردد.

این فضاپیما تکامل یافته SpaceShipOne (کشتی فضایی 1) است که در سال 2004 جایزه 10 میلیون دلاری "ایکس- پرایز" را دریافت کرد. SpaceShipOne اولین فضاپیمای خصوصی بود که می توانست تا ارتفاع 100 کیلومتری سفر کند.

کشتی فضایی 2 که قادر خواهد بود حداکثر 6 سرنشین داشته باشد یک پرواز آزمایشی خود را 21 آوریل سال گذشته با موفقیت انجام داد.

بر روی سایت "ویرجین گلاکتیک 4" ثبت نام برای 410 توریست اولی که می خواهند با این فضاپیما سفر کنند آغاز شده است. هزینه این سفرها 220 هزار دلار با یک پیش پرداخت 20 هزار دلاری است.

برای دیدن اصل خبر و عکسها به لینک زیر مراجعه کنید.
http://www.mehrnews.com/fa/newsdetail.aspx?NewsID=1300255

[Mojtaba.M]

ببخشید یه سوال از کاربران عزیز داشتم .

چرا در مورد سفر به کره ی ماه از ناسا خبر هایی به گوش نمیرسد آیا این به دلیل خرج های زیاد ماموریت ها میباشد یا ریسک بالای این سفر ها؟

تشکر تشکر

[رضا طامهری]

ببخشید یه سوال از کاربران عزیز داشتم .

چرا در مورد سفر به کره ی ماه از ناسا خبر هایی به گوش نمیرسد آیا این به دلیل خرج های زیاد ماموریت ها میباشد یا ریسک بالای این سفر ها؟

تشکر تشکر
شما خودتون دلیلش رو فرمودین
بله از سال ۱۹۷۹ اگه اشتباه نکنم ماموریتهای سفر انسان به ماه تموم شد ولی بحث ریسک نیست چون همه اتفاق انفجار شاتل رو بیاد داریم و کلا ریسک جزئی از سفرهای فضاییه
دوعلت وجود داره: اول و مهمتر از همه تموم شدن ماموریتهایی است که نیاز به انسان داشته باشه
الان روبوتها دارن کار خودشونو به درستی انجام میدن
و دوم هزینه های سرسام اور سفرهای فضاییه، مثلا همین شاتل اتلانتیس حدود ۲ میلیارد دلار در اخرین پرتابش هزینه در بر خواهد داشت. پس بهتره ما بشینیمو ماه را دورا دور رصد کنیم

[Mojtaba.M]

ببخشید میشه یکی به من بگه که بعد از این شاتل آتلانتیس ماموریت های فضایی چگونه خواهد بود؟

من شنیدم که همون فضا پیماهایی که در سال 2001 مورد آزمایش قرار گرفت نسل جدید این ماموریت ها خواهد بود ....

درست میگم دیگه!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!

[شادی حدادی زاده]

ببخشید میشه یکی به من بگه که بعد از این شاتل آتلانتیس ماموریت های فضایی چگونه خواهد بود؟

من شنیدم که همون فضا پیماهایی که در سال 2001 مورد آزمایش قرار گرفت نسل جدید این ماموریت ها خواهد بود ....

درست میگم دیگه!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!

ظاهرا قراره برای مدتی تمام ماموریتها به مدار زمین با موشک سایوز و به کمک کشور روسیه ، از پایگاه قزاقستان انجام بشه .

[م.ح.اربابی فر]

Dawn (سپیده دم یا طلوع) یک فضاپیمایی روباتیکی متعلق به ناسا است که در جهت ماموریت فضایی اکتشافی این سازمان به دو سیارک عظیم کمربند سیارک ها فرستاده شده است: سیارک وستا و سیاره کوتوله سرس.


http://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/b/ba/Dawn_Flight_Configuration_2.jpg/290px-Dawn_Flight_Configuration_2.jpg
سرس در راست و وستا در چپ

این فضاپیما در 27 ام سپتامبر سال 2007 به سوی فضا پرتاب شد و طبق برنامه ریزی های انجام شده قرار است در 16 جولای 2011 به سیارک وستا برسد و تا سال 2012 به کاوش در آن بپردازد. بعد از ملاقات با وستا این فضاپیما در سال 2015 به سیاره کوتوله سرس خواهد رسید. فضاپیمای Dawn اولین وسیله ساخت دست بشر است که به ملاقات هر کدام از این سیارک ها می رود.

هدف از این ماموریت شناخت شرایط دوره های اولیه منظومه شمسی با بررسی دقیق این دو سیارک است. سرس و وستا ویژگی های متضاد فراوانی دارند که به نظر می رسد هر کدام از آن ها متعلق به یک ناحیه مختلف در دوران شکل گیری منظومه شمسی بوده اند.

فضاپیمای Dawn در راه سفر خود باید مسیری طولانی و مارپیچی را از زمین به سوی مقصد نهایی اش انجام دهد. زمان بندی ماموریت این فضاپیما به طور تقریبی به شرح زیر است:

پرتاب: 27 سپتامبر سال 2007

کمک از نیروی گرانش مریخ برای ادامه مسیر: 17 فوریه سال 2009

رسیدن به سیارک وستا: 16 جولای سال 2011

خروج از سیارک وستا: جولای 2012

رسیدن به سیاره کوتوله سرس: فوریه 2015

پایان ماموریت: جولای 2015



http://dawn.jpl.nasa.gov/mission/images/trajec_02_08_10.jpg

شما می توانید با مشاهده این لینک ( http://dawn.jpl.nasa.gov/mission/live_shots.asp ) هر روز از مکان شبیه سازی شده Dawn در فضا اطلاع پیدا کنید. این پایگاه میزان مسیر طی شده و فاصله فضاپیما تا خورشید، زمین، سیاره کوتوله سرس و سیارک وستا را به همراه شکل برای شما به نمایش در می آورد.

چرا سرس و وستا؟

در جنگ جاذبه ای میان خورشید و مشتری، وستا و سرس، دو تن از ساکنان کمربند سیارک ها توانستند جان سالم به در ببرند و همچنان از زمان شکل گیری تا به الان دست نخورده باقی بمانند. شواهد نشان می دهد هر کدام از این دو ویژگی ساختاری متفاوتی دارند بنابراین هر یک باید مسیر تکاملی مختلفی را طی کرده باشند. وستا سیارکی خشک و ساختار یافته به نظر می رسد که ویژگی های سطحی متفاوتی مانند گدازه های بازلتی یا دهانه های عمیق در قطب جنوب را دارا می باشد. در مقابل سرس دارای سطحی رسی و گردوغبار گونه است که شواهدی از وجود آب در آن دیده شده است و این موضوع دانشمندان را برای جستجوی لایه های یخ در آن کنجکاو کرده است. ویژگی های فیزیکی وستا بسیار شبیه ساختار سیارات داخلی منظومه شمسی است در حالی که سرس مانند قمرهای یخی سیارات خارجی منظومه شمسی به نظر می رسد. با مطالعه این تضادها و مقایسه خصوصیات این دو سیارک، دانشمندان می توانند اطلاعات خود را درباره مرحله تبدیل مناطق صخره ای درونی به مناطق یخی بیرونی منظومه شمسی افزایش دهند.


http://up.iranblog.com/images/frswgd7ewbhc8rclpo3o.jpg

از آنجایی که فضاپیمای Dawn اولین ماموریت به درون کمربند سیارکها با بررسی دو هدف مختلف است از مجموعه ابزارهای مشابهی برای جمع آوری اطلاعات از وستا و سرس استفاده می کند مانند دوربین و طیف سنج مادون قرمز نصب شده بر روی آن که برای بررسی مواد معدنی سطح سیارک مورد استفاده قرار می گیرد. همچنین ابزارهای Dawn می تواند با اندازه گیری میدان مغناطیسی سیارک ها از ساختار درونی آن ها پرده برداری کنند. با به دست آوردن چنین داده هایی اعضای تیم تحقیقاتی Dawn می توانند به اطلاعات ساختاری و پیچیدگی های این دو دنیای کهن دسترسی پیدا کنند و مطالعه فصل جدیدی از پیدایش منظومه شمسی را آغاز کنند.

پیش از این ماموریت، فضاپیمای هایابوسا متعلق به سازمان فضایی ژاپن در سال 2005 توانست بر روی سیارک "ایتوکاوا" که شبیه به یک سیب زمینی 500 متری است، فرود بیاید. ماموریت هایابوسا جمع آوری مقادیری از مواد موجود بر روی سطح سیارک بود،اما سیستم جمع آوری غبار فضاپیما در طول ماموریت دچار اختلال شد. اختلال در سیستم ارتباطاتی، اختلال در موتور و کمبود سوخت از دیگر بدشانسی های این فضاپیما در طول ماموریت خود بود. سرانجام هایابوسا در 13 ژوئن 2010 به زمین بازگشت.

دانشمندان امیدوارند بدشانسی هایی که برای هایابوسا به وقوع پیوست برای فضاپیمای Dawn هیچ گاه اتفاق نیفتد!

این فیلم ( http://www.nasa.gov/multimedia/videogallery/index.html?collection_id=65362&media_id=97318662 ) مراحل رسیدن Dawn به سیارک وستا و چگونگی تصویربرداری از آن را به طور کامل نمایش می دهد.

این فیلم ( http://www.nasa.gov/multimedia/videogallery/index.html?collection_id=65362&media_id=97318662) نیز سیارک وستا را در تصاویر دریافتی از فضاپیمای Dawn نشان می دهد.


محا


منابع:


http://en.wikipedia.org/wiki/Dawn_(spacecraft)

http://www.nasa.gov/mission_pages/dawn/main/index.html

http://dawn.jpl.nasa.gov/mission/dawn_fact_sheet.pdf

[Mojtaba.M]

ظاهرا قراره برای مدتی تمام ماموریتها به مدار زمین با موشک سایوز و به کمک کشور روسیه ، از پایگاه قزاقستان انجام بشه .

پس نسل موشک ها ی جدید ناسا که در سال 2001 آزمایش شد کی به مرحله ی انجام خواهد رسید؟

البته این فضاپیماها در اون سال مورد قبول واقع نشد و به تاخیر افتاد

[م.ح.اربابی فر]

فقط نگاه کنید:

http://www.universetoday.com/87480/what-kind-of-world-do-you-want/

و چقدر جای اینگونه برنامه ها در کشور ما خالیست!

[Mojtaba.M]

این فضا پیمای سپیده دم هم به مقصد خودش رسید البته یکی از مقصد هاش.....

به این خبر از ماهنامه ی نجوم توجه کنید.
http://www.nojum.ir/files/photo/1107/4652226f468a4a1c8c83436dbc3712bc.jpg


این فضاپیما مدت زمان ۱ سال را در مداری به دور وستا سپری خواهد کرد تا بتواند با بررسی آن، داده‌هایی دربارهٔ منشا منظومهٔ شمسی و تحول آن به دست آورد.
پس از آن در سال ۲۰۱۲ سپیده‌دم به سوی سیارهٔ کوتولهٔ سرس حرکت می‌کند تا در سال ۲۰۱۵ به آن برسد و مدت زمانی را نیز به بررسی سرس بپردازد.
فضاپیمای سپیده‌دم از ۳ ابزار برای داده‌برداری استفاده می‌کند. یک دوربین تصویربرداری در طول موج‌های ۴۰۰ تا ۱۰۵۰ نانوم‌تر، یک طیف‌نگار در نورهای مرئی و فروسرخ و یک آشکارساز پرتوهای گاما و نوترون. این فضاپیما که محصول آزمایشگاه پیشرانش جت ناسا (JPL) است، یک ریزتراشه را با خود حمل می‌کند که حاوی اسامی ۳۶۰ هزار نفر از علاقه‌مندان به فضا است که پیش از انجام ماموریت در سایت این پروژه ثبت نام کرده بودند.

[م.ح.اربابی فر]

Dawn (سپیده دم یا طلوع) یک فضاپیمایی روباتیکی متعلق به ناسا است که در جهت ماموریت فضایی اکتشافی این سازمان به دو سیارک عظیم کمربند سیارک ها فرستاده شده است: سیارک وستا و سیاره کوتوله سرس.

این فضاپیما در 27 ام سپتامبر سال 2007 به سوی فضا پرتاب شد و طبق برنامه ریزی های انجام شده قرار است در 16 جولای 2011 به سیارک وستا برسد و تا سال 2012 به کاوش در آن بپردازد. بعد از ملاقات با وستا این فضاپیما در سال 2015 به سیاره کوتوله سرس خواهد رسید. فضاپیمای Dawn اولین وسیله ساخت دست بشر است که به ملاقات هر کدام از این سیارک ها می رود.

http://en.wikipedia.org/wiki/Dawn_(spacecraft)

http://www.nasa.gov/mission_pages/dawn/main/index.html

[url]http://dawn.jpl.nasa.gov/mission/dawn_fact_sheet.pdf[/url[/LEFT]]


http://i.space.com/images/i/10958/i02/dawn-vesta-ceres-asteroids-infographic-110708d-02.jpg?1310648425

[m.aryayi]

درود!

آيا در برنامه افق هاي نو هست كه تبديل به ويجري ديگه بشه؟
چه سالي اولين تصاوير رو از پلوتو مي فرسته؟
آيا الان در مسير هم داره فعاليت مي كنه يا باتري اش ذخيره شده؟
باتري اش از چه نوعي هست و چه قدر دووم مياره؟

[Mojtaba.M]

ماهواره ی رادیویی روسیه به فضا پرتاب شد.

این ماهواره ی رادیویی توان و قدرت تشخیص ستاره های نوترونی و طوفان های خورشیدی و سیاه چاله ها را دارد.

این ماهواره برای اولین بار است که از کشور روسیه به فضا پرتاب میشود.

[Mojtaba.M]

در گذشته دولت ها گرایش های صنایع هوافضا را تعیین می کردند اما در طی بیست سال گذشته با پدیدار شدن مفهوم ماهواره های کوچک این روند تغییر یافت. ماهواره های کوچک به آن دسته از ماهواره ها اطلاق می گردند که کمتر از یک تن وزن دارند.
اولین نانو ماهواره ی روسیه در سال 2005 به مدار پرتاب شد. موسسه ی علمی تحقیقاتی ساخت ابزارهای فضایی روسیه سازنده ی این ماهواره بود. وزن این ماهواره پنچ کیلوگرم می باشد.

چنین ابزارهایی در این کشور، از پتانسیل تجاری مناسبی برخوردار هستند و می توانند با ابزارهای بزرگ دیگر به رقابت بپردازند. نمایندگان موسسه ی علمی تحقیقاتی ساخت ابزارهای فضایی مسکو در کنفرانس فناوری های کوچک در علوم هوایی و اکتشافات فضایی ، اعلام کردند، برنامه ای برای ساخت نانو ماهواره ها در این موسسه تهیه و حتی چند مدل از آن ها ساخته شد.



اولین نانوماهواره ی ساخت روسیه ТНС-0 در سال 2005 به مدار فرستاده شد و سلیژان شاریپف که آن زمان در ایستگاه فضایی بین المللی بود، این ماهواره را به آسانی با دست خود در فضا رها کرد.

امکانات نانو ماهواره های امروزی در مقایسه با نمونه های اولیه خود افزایش یافته است. در خارج از روسیه، نانوماهواره ها چشم اندازهای تجاری به خود گرفته اند.




نانو ماهواره



ماهواره ی THC-0 دارای شکل استوانه ای بود که در آن یک دستگاه رادیویی که از باتری لیتیمی معمولی تغذیه می کرد قرارداشت به همین دلیل این ماهواره تنها 2.5 سال درمدار فعالیت کرد. ماموریت این ماهواره بررسی کار سامانه ی نمایشگر موقعیت اضطراری (EPRIB) سیستم فضایی Cospas Sarsat بود.

هم اکنون نسل دوم این ماهواره که با باتری های خورشیدی کارخواهد کرد، آماده می باشد و چنین ویژگی سبب محبوبیت تجاری آن می شود. هر نانو ماهواره کارهای مشخصی را انجام می دهد.

یک دسته از نانو ماهواره ها فناوری کنترل دستگاه ها را از طریق شبکه های مخابراتی مورد پردازش قرار خواهند داد. دسته ای دیگر بارمفید بخش فضایی سیستم بین المللی AIS را( به همراه آژانس فضایی اروپا) آزمایش خواهند کرد. بخش دیگری از این ماهواره ها با موسسه ی تحقیقاتی فیزیک هسته ای دانشگاه دولتی مسکو و مرکز پیش بینی وضعیت ژئوفیزیک آکادمی علوم روسیه به انجام تحقیقات در زمینه ی ایونسفر خواهند پرداخت. مجموعه ی دیگری از آن ها به آزمایش با میکروموتورها می پردازند که این امر به نانو ماهواره ها قابلیت مانور خواهد داد.

همچنین پروژه ای آموزشی در زمینه ساخت نانو ماهواره GRE Sat در جریان است که موسسه ی ریاضیات کاربردی آکادمی علوم روسیه و مرکز فنون فضایی کاربردی و میکروگرانش دانشگاه برمن آلمان در آن همکاری می کنند. آزمایش دستگاه های نسل جدید نیمه ی دوم سال 2010 آغاز خواهند شد.





نانو ماهواره ی نسل دوم THC-0 که در موسسه ی علمی تحقیقاتی ساخت قطعات فضایی روسیه طراحی شده و در سال 2010 آزمایش می شود. این ماهواره برای سیستم فضایی Cospas Sarsat خواهد بود. وزن آن 4.65 کیلوگرم است.



قابلیت های نانو ماهواره ها در کنفرانس فناوری های میکرو در صنایع هواپیمایی و اکتشافات فضایی که 17-16 سپتامبر 2009 در مسکو برگزارشد، مطرح گردید.

به گفته ی رامانف معاون سرپرست کل موسسه ی علمی تحقیقاتی ساخت قطعات فضایی، نانو ماهواره ها مفهوم فضاپیما ها و اقتصاد فعالیت های فضایی را تغییر می دهند. به گفته ی وی، برای اولین بار در اکتشافات فضایی دستگاهی تولید شد که ارزان و برای بسیاری قابل دسترس می باشد.

رامانف تاکید کرد، ماهواره های کوچک به گرایش اصلی توسعه ی شاخه ی مانیتورینگ زمین و در آینده ی نزدیک سنجش از راه دور تبدیل خواهند شد. او گفت: ما برنامه ی فناوری نانوماهواره ها را به آژانس فدرال فضایی معرفی کردیم و امیدواریم که این پروژه مورد پشتیبانی آن ها قرارگیرد. سخنرانی های ما در زمینه ی THC در کنفرانس های بین حرفه ای محبوبیت پیدا کرده اند و این امر سبب می شود که ما با خوشبینی به آینده نگاه کنیم.

بنابر گفته های ویشنیاکف همکاراصلی علمی، ساخت تجاری و پرتاب نانوماهواره ها می تواند مبلغی در حدود 200 هزار یورو شود. وی افزود، تفاوت مهم این دسته از ماهواره ها با ماهواره های دیگر، وزن کم، سادگی ، زمان کم ساخت آن ها و همچنین قابلیت کنترل آن ها ازطریق سیستم های ارتباطات ماهواره مانند Globalstar می باشد. کنترل نانو ماهواره ها از طریق کانال های ارتباطات ماهواره با به کارگیری از مودم های Onboard امکان پذیر می باشد.




نانو ماهواره ی ТНС-0 که در موسسه ی علمی تحقیقاتی ساخت قطعات فضایی روسیه که در سال 2005 به فضا پرتاب شد. وزن این ماهواره پنج کیلوگرم است.

مارتین سویتینگ در اواخر سال های 1970 ماهواره های کوچک را اختراع کرد. در سال 1981 اولین ماهواره ی کوچک به مدارپرتاب شد. پس از چنین اختراعی کمپانی فناوری های ماهواره ای Surrey جهت ساخت تجاری ماهواره های کوچک تشکیل شد.

[Mojtaba.M]

www.centralclubs.com


روسیه با پرتاب 4امین ماهواره از سری ماهواره های ارتباطاتی نظامی موسوم به meridian-4 ، یک قدم دیگر به جایگزین کردن سیستم ارتباطی ماهواره ای با سابقه ی Molnyia -که در دهه ی 60 توسط شوروی توسعه داده شده بود- با سیستم مدرن ارتباط ماهواره ای Meridian نزدیک شد.

سیستم ارتباطی ماهواره ای Molnyia توسط اتحاد جماهیر شوروی و در دهه ی 60 برای ارتباط واحدهای نظامی از جمله زیردریایی ها و کشتی ها با مرکز فرماندهی ارتش سرخ ایجاد شد ، طی این پروژه بیش از 100 ماهواره Molnyia از دهه ی 60 تا سال 2005 به فضا پرتاب شد تا ارتباط ماهواره ای بین واحدهای ارتش سرخ را همواره در بهترین سطح نگاه دارد و طبق آمار 94 درصد این پرتابها موفقیت آمیز بوده اند .

شاید یکی از معروفترین کاربردهای ماهواره های ارتباطی Molnyia در ایجاد خط ارتباطی مستقیم بین کرملین و کاخ سفید در اوج دوران جنگ سرد بود ، پس از بحران کوبا ، مقامات آمریکا و شوروی بر لزوم ایجاد یک خط ارتباطی مستقیم برای ارتباط بین رهبران دو ابرقدرت تاکید کردند . نتیجه این توافق ، خط ارتباطی موسوم به "خط داغ" (Hot line) ایجاد شد که برای برقراری این ارتباط از دو ماهواره ی ارتباطی نظامی Molnyia II شوروی و دو ماهواره ی ارتباطی Intelsat آمریکا استفاده شد .

در ابتدا برای پوشش دادن ارتباط ها در کل نقاط جهان به 8 ماهواره ی کلاس Molnyia نیاز بود که بعدها با ارتقا دادن تجهیزات ارتباطی این تعداد به 4 ماهواره کاهش یافت .

با وجود اینکه درباره ی ماهواره های جدید Meridian به جهت ماهیت نظامی آن ، اطلاعات بسیار کمی به رسانه ها درز کرده است ، گزارشات از استفاده ی این ماهواره ها از تکنولوژی های ماهواره های مکانیابی جهانی موسوم به GLONASS - که برای رقابت با سیستم آمریکایی GPS توسعه یافته اند - حکایت دارند . ماهواره های ابتدایی Molnyia تنها قابلیت انتقال تله تایپ ، تلگراف و پیام های رادیویی را داشتند ، اما با توسعه ی راههای ارتباطی جدید (تلویزیونی - دیجیتال) این ماهواره ها هم به سیستمهای انتقال اطلاعات مدرن مجهز شدند .
http://www.thelivingmoon.com/49ufo_files/04images/Rocket_Launches/Meridian_on_start.jpg

[Helix]

عصر امروز به وقت ایران مقارن با بامداد ایالات متحده، با فرود شاتل فضایی آتلانتیس در مرکز فضایی کندی آمریکا،پرونده این فضاپیماهای افسانه ای برای همیشه بسته شد.

http://www.img.upnload.com/images/kp4orn008p6w7xiwfwec.jpg

ساعت 10:57 دقیقه صبح امروز به وقت گرینویچ (14:27 ایران)، شاتل فضایی آتلانتیس برای آخرین بار به خانه بازگشت و در مرکز فضایی کندی در فلوریدا به زمین نشست. به این ترتیب و پس از انجام 135 ماموریت فضایی، برنامه پروازهای شاتل امروز برای همیشه بسته شد. اقدامی که همچنین باعث بیکار شدن حدود 3000 نفر طی چند روز آینده خواهد شد.

به گزارش نیوساینتیست، در طی ماموریت 13 روزه آتلانتیس، خدمه آن غذا و سایر ملزومات حیاتی را به ایستگاه فضایی بین‌المللی تحویل دادند. از این پس این ایستگاه فضایی برای تامین نیازهای خود و انتقال فضانوردان، تنها متکی به فضاپیمای روسی سایوز خواهد بود

http://www.img.upnload.com/images/zhss76q62ft5nvu44smk.jpg

فرمانده ماموریت آتلانتیس، کریس فرگوسن، پس از فرود و در پیامی رادیویی خطاب به مسولان کنترل ماموریت در مرکز فضایی جانسون واقع در هوستون گفت: «ماموریت ما تکمیل شد. پس از خدمت به دنیا برای بیش از 30 سال، شاتل فضایی جای خود را در تاریخ یافته و به نقطه پایان رسیده است.»

http://www.img.upnload.com/images/ka041qzvx8o9cie2yqg.jpg

هفته قبل و طی یک تماس تلفنی با ایستگاه فضایی، که در آن باراک اوباما به شوخی به فضانوردان گفت که اشتباها و برای سفارش پیتزا با آنها تماس گرفته است، اوباما چشم‌انداز خود را برای آینده برنامه فضایی امریکا ترسیم کرد. وی اعلام کرد که در نظر دارد نسل بعدی فضاپیماها که وظیفه بردن و بازگرداندن فضانوردان از ایستگاه فضایی را بر عهده دارند، توسط شرکت‌های خصوصی آمریکایی توسعه و به بهره‌برداری برسند.

http://www.img.upnload.com/images/ci33cbfw4mn94iknaghu.jpg

برای تشویق این شرکت‌ها، خدمه آتلانتیس پرچم ویژه مربوط به 30 سال پیش و اولین ماموریت پرواز شاتل را در ایستگاه فضایی بین المللی به امانت گذاشتند. نخستین پروزا تجاری که بتواند به ایستگاه فضایی برسد، می‌تواند این پرچم را به عنوان جایزه خود از فضانوردان ایستگاه دریافت کند.

http://www.img.upnload.com/images/c39r1y3diqevvswdp6g8.jpg

در سال 1981 / 1360 و به دنبال بازگشت موفقیت‌آمیز نخستین ماموریت شاتل، جان یانگ، فضانورد مشهور آمریکایی با لحنی فاتحانه اعلام کرد: «رویا هنوز زنده است.» اکنون سوال این است که این رویا تا چه زمانی می‌تواند به حیات خود ادامه دهد تا زمان پرواز نسل بعدی فضاپیماها فرا برسد؟




منبع :
khabaronline.ir

[م.ح.اربابی فر]

در طی ماه های گذشته و پیش رو، ناسا فعالیت‌های فضایی بسیاری را در دستور کار خود قرار داده است که باعث شده این دوران را «سال منظومه شمسی» بنامد. ناسا در این مدت قرار است مجموعه‌ای از فضاپیما‌ها، مدارگردها، کاوشگرها و سطح‌نوردهای اکتشافی را به فضا بفرستد تا بتواند دیدگاه انسان را نسبت به فضایی که در آن زندگی می کند افزایش دهد. یکی از این ماموریت ها مربوط به بررسی غول منظومه شمسی، سیاره مشتری است که Juno نام دارد.

http://img.tebyan.net/big/1390/04/33292457214195658196190217483422720892.jpg

Juno ماموریت جدید ناسا برای بررسی سیاره مشتری است. بر مبنای برنامه ریزی های اولیه، انجام این پروژه باید در سال 2009 صورت می گرفت اما کمبود بودجه ناسا باعث شد پرتاب این فضاپیما تا مرداد امسال به تعویق بیفتد.

این فضاپیما قرار است در مدار قطبی سیاره مشتری قرار گیرد تا بتواند اطلاعاتی از ساختار این سیاره، میدان گرانش و میدان مغناطیسی آن به دست آورد. ( ماهواره‌های مدار قطبی به نوعی از ماهواره‌ها گفته می‌شود که مسیر مدار حرکت آن‌ها، عمود بر خط استوای سیاره و مسیر دوران آن‌ها از قطب‌های شمال و جنوب می‌گذرد.) همچنین فضاپیمای Juno وظیفه دارد تا سرنخ هایی درباره چگونگی تشکیل سیاره مشتری به دست آورد و به سوالاتی نظیر این که "آیا هسته این سیاره تماما جامد است؟" و یا " درصد آب موجود در اعماق جو مشتری چقدر است؟" پاسخ دهد. در کنار تمام این فعالیت ها Juno باید به بررسی بادهای عظیم سیاره مشتری که سرعتی تا 600 کیلومتر بر ساعت پیدا می کنند نیز بپردازد.

Juno در راه رسیدن به سیاره مشتری از میدان گرانش زمین برای افزایش سرعت خود استفاده خواهد کرد به طوری که در اکتبر سال 2013 بعد از گذشت دو سال از زمان پرتابش دوباره به نزدیکی زمین خواهد رسید و بعد از آن رهسپار مشتری می شود. Juno اولین فضاپیمایی است که در یک ماموریت این چنینی از سه پنل خورشیدی متقارن برای تامین انرژی خود بهره می گیرد.

http://img.tebyan.net/big/1390/04/264018631381831512224710125581345721142.jpg


در جولای سال 2016 زمانی که فضاپیمای Juno وارد مدار خود به دور سیاره مشتری می شود ابزارهای تشخیص امواج مادون قرمز و ریزموج های آن شروع به اندازه گیری تابش های حرارتی ناشی از اعماق جو مشتری می کنند. این مشاهدات به همراه مطالعاتی که از گذشته بر روی این سیاره صورت گرفته است می تواند فراوانی و توزیع بعضی از مواد مانند آب و اکسیژن را در جو مشتری مورد بررسی قرار دهد Juno. همچنین قرار است به تشخیص الگوهای همرفتی جو مشتری نیز بپردازد. البته در زمان انجام این عملیات دیگر ابزارهای نصب شده برروی فضاپیما نیز به کاوش میدان مغناطیسی و گرانش این سیاره غول پیکر خواهند پرداخت.

داده های به دست آمده از این فضاپیما می تواند قطعات پازل چگونگی تشکیل مشتری را به مرور در کنار هم قرار دهد و پرده از ساختار غول منظومه شمسی بردارد.


http://img.tebyan.net/big/1390/04/205601202277313931230224144117159221148104159.jpg

امتیاز تصاویر و منبع برای نگارش:
http://www.nasa.gov/mission_pages/juno/main/index.html

[mahdad_haghighi]

فضاپیمای جونو که حدود بیست و پنج روز پیش زمین را به مقصد بزرگ ترین سیاره منظومه شمسی (مشتری) ترک کرده بود روز بیست و ششم آگوست در فاصله ی 9/66 میلیون کیلومتری تصویری از زمین و تنها قمر طبیعیش گرفت .

برای مشاهده تصویر برروی لینک زیر کلیک کنید .

تصویر زمین و ماه از دید جونو (http://aflak-gr.ir/index.php/2011-06-08-18-15-33/contacts/114-2011-08-31-09-57-28)

[م.ح.اربابی فر]

لینک فایل تصویری از اینجا (http://www.nasa.gov/mp4/601046main_whatsup20111103-320.mp4) و متن به کار برده شده در فایل تصویری از اینجا (http://www.nasa.gov/multimedia/podcasting/whatsup2011November.html)قابل دریافت است.

[پیمان اکبرنیا]

یکی از ماموریتهای آینده ناسا که تا 75 روز آینده انجام خواهد شد، آرایه تلسکوپی هسته ای Nustar است. این تلسکوپ دقیقترین تلسکوپ برای رصد پرتوهای x پرانرژی در محدوده (6 - 79 keV) است که تا به امروز ساخته شده است و ماموریت آن در ارتباط با جستجو و بررسی منابع پرتو X آسمان است. منابعی مثل سیاه چاله ها، باقی مانده های ابرنواختری و کهکشانهای فعال. توان تفکیک این تلسکوپ بسیار بهتر از تلسکوپهای پرتو x کنونی در این محدوده طول موجی است.

2887

برای اطلاعات بیشتر به سایت ماموریت مراجعه کنید:

http://www.nustar.caltech.edu/home (http://www.nustar.caltech.edu/home)

[Flare star]

[/URL]http://www.noojum.com/images/stories/news/nasa/mars-rover2b.jpg (http://www.noojum.com/images/stories/news/nasa/mars-rover2b.jpg)

آزمایشگاه علمی مریخ یا همان Curiosity که به عنوان جدیدترین مریخ نورد ناسا در حال سخت و آماده سازی می باشد به عنوان یکی از بخش های اصلی برنامه های بلند مدت ناسا و اکتشافات ربوتیک سیاره مریخ به شمار می آید. بر طبق برنامه ریزی ها این ماموریت برای اواخر سال 2011 برنامه ریزی شده و مریخ نورد از کیپ کاناورال فلوریدا به سوی مریخ پرتاب می شود. همچنین بر اساس محاسبات در آگوست سال 2012 در یکی از جذاب ترین نقاط مریخ فرود خواهد آمد.
از جمله اهداف اصلی Curiosity که در واقع یک آزمایشگاه متحرک و بسیار مجهز است ارزیابی شرایط مریخ می باشد به گونه ای که تمامی تردیدها و ابهامات را در رابطه با شرایط حیات در این سیاره برطرف نماید. این مریخ نورد به ما خواهد گفت که آیا محیط مریخ قادر به پشتیبانی حیات میکروبی بوده و در صورت پاسخ مثبت آیا هنوز هم امکان حیات در این سیاره وجود دارد یا خیر. درواقع این ماموریت به ما کمک خواهد نمود تا به درک بهتری نسبت به شرایط حیات در سیاره مریخ دست یابیم.


http://www.noojum.com/images/stories/news/nasa/mars-rover10.jpg (http://www.noojum.com/images/stories/news/nasa/mars-rover10.jpg)


1- این مریخ نورد در چه اندازه ای ساخته شده است؟
Curiosity در اندازه ای بسیار بزرگتر از مریخ نوردهای پیشین یعنی Spirit ، Opportunity و Pathfinder طراحی شده است. این مریخ (http://www.noojum.com/index.php) نورد دارای طولی درحدود 2 برابر (در حدود 2.8 متر) و وزنی معادل 4 برابر مریخ نوردهای روح و فرصت می باشد که در سال 2004 در مریخ فرود آمدند. Pathfinder نیز از لحاظ اندازه در حدود یک اجاق مایکروویو بود و در سال 1997 در مریخ فرود آمد.



http://www.noojum.com/images/stories/news/nasa/mars-rover3.jpg (http://www.noojum.com/images/stories/news/nasa/mars-rover3.jpg)


2- curiosity دقیقاً در چه نقطه ای از مریخ و چطور فرود خواهد آمد؟
در نوامبر سال 2008 ، پس از برسی ها، بهترین نقاط برای فرود مریخ نورد به 4 نقطه در سیاره سرخ محدود گردید . تمامی این نقاط دارای یک وجه مشترک و بسیار مهم بودند. نقاط باستانی که در گذشته مریخ احتمال وجود آب در این اماکن وجود داشته است. از بین این 4 مکان، ناسا نقطه ای که بر اساس شواهد جغرافیایی دارای مناسب ترین و بالاترین احتمال شرایط حیات است را برخواهد گزید. البته این مکان بایستی دارای شرایط مناسبی برای فرود مریخ نورد نیز باشد.



http://www.noojum.com/images/stories/news/nasa/mars-rover4.jpg (http://www.noojum.com/images/stories/news/nasa/mars-rover4.jpg)

سیستم فرود مریخ نورد تا حد زیادی شبیه به هلیکوپترهایی است که به عنوان جرثقیل های هوایی برای حمل اشیای سنگین مورد استفاده قرار می گیرند. در نزدیکی سطح مریخ، پس از اینکه چتر نجات سرعت فرود فضاپیما را کاهش داد، یک سیستم موشکی در آخرین لحاظ فرود فعال خواهد شد و فرود نهایی مریخ نورد را ممکن خواهد ساخت. این سیستم بر خلاف سیستم های پیشین ( که بر مبنای کیسه های هوا در اطراف مریخ نوردها تعبیه شده بود) این امکان را فراهم نموده که یک مریخ نورد بسیار بزرگ و سنگین را به سلامت در سطح سیاره (http://www.noojum.com/index.php)فرود آورد. سایر نوآوری های بکار رفته در سیستم فرودفضاپیما (http://www.noojum.com/index.php)نیز امکان فرود در محدوده ای کوچکتر و با دقت بسیار بالاتر نسبت به ماموریت های پیشین را مهیا ساخته است.



http://www.noojum.com/images/stories/news/nasa/mars-rover5.jpg (http://www.noojum.com/images/stories/news/nasa/mars-rover5.jpg)

3- این مریخ نورد دارای چه تجهیزات و قابلیت هایی است؟
Curiosity از 10 ابزار علمی پیشرفته برای تست سنگ ها و صخره ها ، خاک و اتمسفر مریخ استفاده خواهد نمود. یک سیستم لیزری از فاصله دور، بخش هایی از سنگ را تبخیر نموده و ابزار دیگری به دنبال ترکیبات آلی، جسم مورد نظر را جستجو می نماید. سایر ابزارها از جمله دوربین های سوار بر دکل مریخ نورد، برای مطالعه جسم مورد نظر از فاصله دور، ابزارهای مبتنی بر بازوهای مریخ نورد برای مطالعه مواردی که لمس می شود و ابزارهای تحلیلی درونی مریخ نورد، ترکیبات سنگ ها و نمونه های خاک به دست آورده از مته و بیل مخصوص دستگاه را آنالیز می نمایند.



http://www.noojum.com/images/stories/news/nasa/mars-rover6.jpg (http://www.noojum.com/images/stories/news/nasa/mars-rover6.jpg)


4- چرخ های بزرگ این مریخ نورد دارای چه ویژگی هایی می باشند؟
هر یک از 6 چرخ Curiosity دارای یک موتور محرک مستقل می باشد. همچنین دو چرخ جلویی و دو چرخ عقب دارای موتورهای کنترلی مستقل از یکدیگر نیز می باشند. این موتورهای کنترلی مریخ نورد را قادر به چرخش 360 درجه در یک مکان ثابت در سطح مریخ می نمایند. قطر چرخ های Curiosity در حدود 2 برابر قطر چرخ هایی است که برای مریخ نوردهای روح و فرصت استفاده شده بود. این ویژگی Curiosity را قادر خواهد ساخت تا از موانعی با ارتفاع بیشتر از 75 سانتی متر به راحتی عبور نماید.



http://www.noojum.com/images/stories/news/nasa/mars-rover7.jpg (http://www.noojum.com/images/stories/news/nasa/mars-rover7.jpg)

5- درباره سیستم تامین انرژی مریخ نورد توضیح دهید ؟
یک باطری اتمی در Curiosity تعبیه شده است که آنرا قادر می سازد تا بیش از یکسال کار کند و پس از آن مریخ نورد تنها بوسیله سیستم های انرژی خورشیدی به کار خود ادامه خواهد داد.

منبع : سایت نجوم ایران (http://www.noojum.com/index.php)
ترجمه پگاه شاملو از سایت رسمی ناسا



[URL="http://www.noojum.com/images/stories/news/nasa/mars-rover8.jpg"]http://www.noojum.com/images/stories/news/nasa/mars-rover8.jpg (http://www.noojum.com/images/stories/news/nasa/mars-rover8.jpg)

[the milky way]

http://parssky.com/tools/picture/95268346msl20111121.jpg

مریخ نورد کیوریاسیتی (Curiosity)

سفر 8 ماهه فضا پیمای ناسا برای اکتشاف در سطح سیاره مریخ آغاز شد. ماموریتی که دانشمندان آن را «پیچیده ترین ماموریتی که تا کنون برای شناسایی سطح سیاره دیگر انجام شده» می دانند.حالا فضاپیمای حامل آزمایشگاه علمی مریخ سفر ۵۷۰ میلیون کیلومتری خود را به سمت سیاره سرخ آغاز کرده است. اگر همه چیز طبق نقشه پیش برود، کاوشگر غول پیکر یک تنی، مرداد ماه سال آینده به سطح سیاره مریخ رسیده و ماموریت ۱۰ ساله شناسایی اش را آغاز می کند. در واقع این کاوشگر ۲.۵ میلیارد دلاری که با نام کیوریاسیتی Curiosity - به معنای کنجکاوی - شناخته می شود، یک ربات عظیم الجثه است که نسبت به اجداد مریخ نورد خود یک ماموت ماقبل تاریخ است. این ربات به دستگاه های علمی فراوانی از نقاط مختلف دنیا مجهز شده و قصد دارد مشخص کند که آیا این سیاره عقیم و بی حاصل روزی توانایی حمایت از حیات و زندگی را داشته یا خیر؟
کیوریاسیتی سه متر ارتقاع داشته و وزن آن ۸۹۹ کیلوگرم است. یعنی تقریبا دو برابر بلند تر و چهار برابر سنگین تر از کاوشگرهای دوقلوی Spirit و Opportunity که سال ۲۰۰۴ به سوی سیاره سرخ پرتاب شدند. این کاوشگر به اندازه ای بزرگ است که دانشمندان سازمان فضا و هوانوردی ملی آمریکا مجبور به ابداع شیوه جدیدی برای فرود آن بر سطح مریخ شدند. در ماموریت های قبلی کاوشگرها به اندازه کافی کوچک بودند که به راحتی درون جعبه ویژه ای با کیسه های هوا گذارده شده و هنگام برخورد به سطح سیاره از درون آن بیرون بیایند. اما کیوریاسیتی برای احتیاط بیشتر، به قسمت زیرین یک وسیله نقلیه با قابلیت ایستایی و توقف که نیروی لازم را از یک راکت تامین می کند، بسته شده؛ که با نیروی راکت در جهت عکس جاذبه مریخ، کاوشگر به آرامی به سطح سیاره نزدیک می شود. این ابزار همان طرح اولیه ای است که قرار است برای فرود انسان بر سطح مریخ مورد استفاده قرار گیرد.

دانشمندان وقت فراوانی را صرف انتخاب مناسب ترین محل برای فرود کاوشگر کرده اند. در نهایت دهانه ۱۵۴ کیلومتری آتشفشانی با نام Gale را برای این منظور انتخاب کردند. در مرکز این دهانه یک کوه با ارتفاع ۵ کیلومتر قرار دارد که انتظار می رود دارای رکوردهای زمین شناسی سیاره از ابتدای عمرش که گرمتر و خیس تر بوده، تا کنون باشد. زیرا دانشمندان احتمال می دهند سیاره سرخ در گذشته مکانی مهربان تر از امروز برای حیات بوده است. دکتر گروتزینگر می گوید که تاریخ این دهانه به بیش از سه میلیارد سال قبل بر می گردد و احتمالا در گذر زمان با رسوب هایی که توسط آبهای جاری و رودخانه ها آورده شده، پر شده است.

این کاوشگر توسط یک قلب هسته ای پلوتونیومی قرار است که حداقل ۱۰ سال به کار در مریخ ادامه داده و خود را به بالای قله ۵ کیلومتری این کوه برساند. از تجهیزات ویژه آن می توان به طیف سنج ذره آلفا - اشعه ایکس (APXS) اشاره کرد که در انتهای بازوی رباتی کاوشگر واقع شده و با شلیک ذرات آلفا و اشعه ایکس بر روی سنگ ها ترکیبات شیمیایی آنها را مشخص می کند. ترکیبات سنگ ها کلیدهایی برای کشف این موضوع است که محیط زیست سیاره هنگام شکل گیری آنها چگونه بوده است.

اگر کشفیات APXS قابل توجه و جالب باشند، دانشمندان کنترل پروژه آزمایشگاه پیشرانه جت ناسا در پاسادانا، می توانند به بازوی رباتیک دستور دهند که صخره را سوراخ کرده و نمونه هایی از آن را به درون شکم Curiosity منتقل کند تا با دیگر ابزارهای موجود، آزمایش های تشخیصی دقیق تری روی آنها انجام گیرد. کاوشگرهای قبلی هم به چنین طیف نگارهایی مجهز بودند، اما مثل اینکه طیف نگار این ربات سریعتر، بهتر و دقیق تر است.

و نکته پایانی اینکه هدف دانشمندان پروژه آزمایشگاه علمی مریخ کشف حیات در سیاره سرخ نیست. بلکه آنها به دنبال شرایط و مکان های محیطی مناسبی می گردند که در گذشته امکان حیات داشته اند و یا اینکه ممکن است هم اکنون انواعی از حیات بتوانند در آن شکل گیرند. گورتزینگر (یکی از دانشمندان پروژه آزمایشگاه علمی مریخ) می گوید این مساله مهمی است که مشخص کنیم این ماموریت یک حلقه واسط در فعالیت های کاوش مریخ است. کاوشگرهای قبلی به دنبال آب بودند و کاوشگرهای آینده شاید به دنبال شواهد زندگی باشند. اما ماموریت ما یافتن محیط های قابل سکونت قدیمی است.

مدیر برنامه کاوش مریخ می گوید: «تخیلات علمی به حقایق علمی بدل شده اند. ما هم اکنون به مریخ پرواز می کنیم. و در آینده به آنجا پا می گذاریم... بگذارید ببینیم چه پیدا می کنیم»
آیا روزی زندگی انسان در دیگر سیارات رنگ واقعیت به خود خواهد گرفت؟ اگر شما در آینده دور زندگی می کردید، ترجیح می دادید در کدام سیاره زندگی کنید؟


http://parssky.com/tools/picture/3771250386272_2207278387116_1402125887_31871965_76 701847_n.jpg


دکتر فیروز نادری مدیر اکتشافات منظومه شمسی سازمان فضایی ناسا در کنار دوقلوی زمینی مریخ نورد کیوریاسیتی.
نمونه مشابه ، برای رفع مشکلات احتمالی مریخ نورد ساخته شده تا در صورت بروز مشکل دانشمندان بتوانند از روی زمین به بررسی نحوه رفع ایرادات آن بپردازند.

دوستان میتوانند فیلم پرتاب تا فرود فضا پیمای MSL را از لینک زیر با حجم 12 مگابایت و در فرمت flv دانلود و یا با مراجعه به لینک صفحه ی اصلی مقاله (http://parssky.com/view/4086.aspx) این فیلم را به صورت آنلاین مشاهده نمایند.


لینک دانلود فیلم (http://www.parssky.com/tools/files/28761059NASA%20Mars%20Science%20Laboratory%20(Curi osity%20Rover)%20Mission%20Animation%20[HDx1280].flv)


منبع : آسمان پارس (http://parssky.com)
صفحه ی اصلی مقاله (http://parssky.com/view/4086.aspx)

[the milky way]

http://www.parssky.ir/tools/picture/1660558426msllaunchquick_400.jpg

پیشرفته ترین ربات فضایی با موشک قدرتمند اطلس 5 از پایگاه کیپ کاناورال فلوریدا به فضا پرتاب شد.
پروژه ناسا برای انتقال "آزمایشگاه علمی مریخ" بر سطح این سیاره سرخ‌رنگ، چشم‎انداز وسوسه‌انگیزی دارد.این آزمایشگاه که به اسم "کیوریاسیتی" شناخته می‌شود، رباتی به ارزش ۲ میلیارد و ۵۰۰ میلیون دلار است که به نسبت سایر ربات‌ها در نوع خود، برای نشستن بر سطح یک سیاره دیگر، توانایی بیشتری دارد.آژانس فضایی آمریکا (ناسا) در سال ۱۹۹۷ میلادی کاوشگر سوجنر را که به اندازه یک اسباب‌بازی بود، به مریخ فرستاد. این کاوشگر فقط کمی بیش از ۱۰ کیلوگرم وزن داشت.

این حرکت، هفت سال بعد تکرار شد و این بار دو کاوشگر مشابه با ۱۷۰ کیلو وزن به مریخ فرستاده شدند. این دو کاوشگر آپورچونیتی و اسپریت نام داشتند و مجموع تجهیزات آنها به تنهایی ۱۰ کیلو وزن داشت که هم‌وزن کل کاوشگر سوجنر بود.هم‌اکنون منتظر کیوریاسیتی هستیم. ربات عظیم‌الجثه‌ای که ۹۰۰ کیلو وزن دارد و طبق برنامه‌ریزی‌ها، روز شنبه ۲۶ نوامبر راهی مریخ می‌شود.بزرگ‌ترین ابزار این کاوشگر، به تنهایی نزدیک به چهار برابر کاوشگر کوچکی که در سال ۱۹۹۷ میلادی به مریخ فرستاده شد، حجم دارد.جان گروتزینگر، از پژوهشگران فعال در این پروژه، در توصیف کیوریاسیتی می‌گوید: "چهارچرخه‌ای به اندازه یک مینی کوپر است که روی چرخ‌های یک نفربر نصب شده است."با این توصیف، انتظارات زیادی از کیوریاسیتی می‌رود. یک ماشین بزرگ که به پرسش‌های بزرگی پاسخ خواهد داد.

مایک میر، از پژوهشگران ارشد ناسا در پروژه اکتشاف مریخ است. او می‌گوید: "آزمایشگاه علمی مریخ نقشی کلیدی در یک رشته ماموریت‌های مربوط به بررسی و مطالعه مریخ دارد. از جمله بررسی این که آیا امکان زندگی در این سیاره وجود دارد یا نه. این ماشین می‌تواند به یک منطقه برود و بعد از جستجو به ما بگوید که آیا آنجا قابل سکونت بوده یا نه و حتی این که آیا آنجا امروز هم می‌تواند به عنوان یک محل زندگی مورد استفاده قرار بگیرد یا نه."مهندسان ناسا سیستم سه مرحله‌ای جدیدی را برای ورود این آزمایشگاه به جو مریخ و فرود آن در سطح این سیاره طراحی کرده‌اند. آنها می‌گویند که با این سیستم، آزمایشگاه علمی مریخ در منطقه‌ای مشخص قرار می‌گیرد.این منطقه مشخص، ۲۰ کیلومتر وسعت دارد و آزمایشگاه علمی مریخ ممکن است در هر نقطه‌ای از آن فرود بیاید.

این سیستم جدید، دقتی به مراتب بهتر از فناوری‌های پیشین دارد.


http://parssky.com/tools/picture/87217891.jpg


پژوهشگران برای فرود، یکی از گودال‌های مریخ در نزدیکی خط استوای این سیاره را در نظر گرفته‌اند که "دهانه برخوردی گیل" (Gale Crater) نام دارد. گیل یکی از عمیق‌ترین گودال‌های مریخ به شمار می‌رود.آقای گروتزینگر می گوید که کوهی با ارتفاع حدود سه مایل در مرکز این دهانه قرار دارد.او اضافه می‌کند: "مهم این است که این منطقه مرتفع مرکزی، متشکل از یک رشته لایه‌هایی است که در طول میلیاردها سال، سطح مریخ را پوشانده‌اند. در نتیجه ما نه فقط تصاویری با وضوح بالا داریم که لایه‌های این کوه را نشان می‌دهد، بلکه همچنین به دلیل طیف‌سنج‌هایی که در مدار مریخ داریم، می‌توانیم مواد معدنی را که با آب فعل و انفعال نشان می‌دهند، ببینیم."

هدف این است که آزمایشگاه کیوریاسیتی در منطقه‌ای صاف در عمق دهانه برخوردی گیل فرود بیاید. بعد از فرود، این ماشین به سمت نوک قله به راه می‌افتد.در طول مسیر، این ماشین باید مقادیر قابل توجهی ترکیبات معدنی رسی (فیلوسیلیکات) پیدا کند که فهم جدیدی از وضعیت این سیاره سرخ در سال‌های نخست تشکیلش، به دنبال خواهد داشت.

خاک رس و ترکیبات آن، فقط زمانی تشکیل می‌شود که سنگ برای مدتی بسیار طولانی در تماس با آب باشد.بالاتر از محدوده‌ای که ترکیبات خاک رس قرار دارد، کاوشگر باید نمک‌های سولفات پیدا کند که مربوط به دوره‌ای است که سطح مریخ هنوز خیس و مرطوب بود، ولی روند خشک شدنش آغاز شده بود.این ربات بالاتر که برود، بیشتر با سنگ‌هایی روبه‌رو خواهد شد که از تجمع گردوخاک تشکیل شده‌اند و مربوط به دوره زمین‌شناختی کنونی مریخ هستند که سطحی سرد و خشک دارد.

اما حتی قبل از تمام اینها، این لابراتوار در منطقه‌ای فرود خواهد آمد که از مدار مریخ، چیزی شبیه مخروطی آبرفتی به نظر می‌رسد. گستره‌ای از رسوب‌هایی که با جاری شدن جریان آب از دهانه این حفره به سمت پایین شکل گرفته است.با استفاده از باتری پلوتونیومی در این ماشین، این امکان فراهم شده است که آزمایشگاه علمی مریخ برای بیش از ده سال در سطح مریخ در گشت‌وگذار باشد. این زمان، کافی است تا کف دهانه برخوردی گیل مورد اکتشاف قرار بگیرد و کیوریاسیتی تا قله کوهی که داخل آن است، بالا برود.

گروتزینگر تاکید می کند: "این ماموریت برای یافتن حیات در مریخ نیست."

او اضافه می‌کند: "می‎دانم که خیلی‌ها می‌خواهند بدانند که ما چه زمانی چنین کاری را انجام می‌دهیم. ولی اولین و مهم‌ترین قدم به سمت چنین ماموریتی، این است که سعی کنیم بفهمیم مواد مناسب ممکن است در چه منطقه‌ای وجود داشته باشد. در این مورد خاص، لازم است محیطی قابل زیست، شناسایی و تشخیص داده شود."او می‌گوید: "چنین محیطی، جایی است که منابع آب داشته باشد؛ چیزی که برای زندگی از نوعی که ما در زمین می‌شناسیم، لازم است. نیاز داریم که منبع انرژی داشته باشیم؛ این منبع برای موجودات زنده لازم است تا بتوانند به سوخت و ساز بپردازند. ما همچنین به منبع کربن نیازمندیم؛ یعنی چیزی که برای ایجاد ساختارهای مولکولی تشکیل‌‎دهنده ساختارهای یک موجود زنده، ضروری است."

این پژوهشگر ناسا می‌گوید: "شاید عجیب باشد که چرا در چنین ماموریت‌هایی به طور مستقیم، علائم حیات بررسی نمی‌شود. دلیلش روشن است. انجام چنین بررسی‌هایی بسیار دشوار است و واقعیت این است که ما واقعا انتظار نداریم که اجتماعات وسیعی از حیات ذره‌بینی و میکروبی را در سطح مریخ پیدا کنیم، چون سطح این سیاره در شرایط کنونی خیلی سخت و ناملایم است."به گفته او، "پیشینه خیلی دور را که نظر بگیریم، وضعیت ممکن است کمی متفاوت باشد. الان تقریبا به نظر واضح می‌رسد که وقتی در بیش از سه میلیارد سال پیش، حیات روی زمین در حال شکل‌گیری بود، مریخ هم شرایطی گرم و مرطوب داشت."

او می‌گوید: "یافتن نشانه‌هایی از نوع حیات در دوره‌های باستانی زمین، الان بسیار سخت شده است و اغلب نیازمند تجهیزات قابل توجهی هستیم. در حالی که این کار، با یک ماشین در ابعاد کیوریاسیتی در سطح مریخ، شدنی است."


http://parssky.com/tools/picture/51690152.jpg

این ماشین تجهیزات و ابزاری دارد که با آنها می‌تواند محیط اطرافش را بررسی و نمونه‌های احتمالی را ارزیابی کند. چند دوربین و یک سیستم لیزری مادون قرمز از جمله این ابزارها است که با آنها می‌توان سطح یک سنگ را تحریک کرد و ساختار شیمیایی تشکیل‌ دهنده‌اش را مشخص کرد. این ماشین همچنین بازویی با حدود ۲.۱ متر طول دارد که روی آن ابزارهایی برای بررسی وضعیت از نزدیک، نصب شده است. از جمله مته‌ای روی این بازو نصب شده است که می‌تواند از حدود ۵ سانتیمتری عمق یک سنگ، نمونه‌برداری کند.آزمایشگاه علمی مریخ دو کیت آزمایشگاهی هم در داخل یکی از بدنه‌هایش دارد که با آنها می‌توان نمونه‌هایی را از سنگ، خاک و حتی اتمسفر مریخ آزمایش کرد.

یکی از لحظه‌های مهم برای این ماموریت، زمانی خواهد بود که کیوریاسیتی بتواند مجموعه‌ای از مولکول‌های کربنی مربوط به ترکیب‌های آلی پیچیده مثل آمینواسیدها را پیدا کند.ماموریت‌های قبلی روی مریخ، به ویژه وایکینگ‌ها در دهه ۱۹۷۰ میلادی، نشانه‌هایی از وجود مواد آلی در سطح این سیاره را مخابره کرده‌اند و خیلی خوب خواهد بود اگر کیوریاسیتی بتواند تمام تردیدها را در این باره از بین ببرد. هرچند، این کارخیلی سخت خواهد بود.

به همین دلیل، رسیدن به نتیجه‌ای مثبت، یک پیروزی برای تیمی خواهد بود که آزمایشگاه علمی مریخ را به راه انداخته‌اند. هرچند باید توجه داشت که یافتن ترکیب‌های پیچیده آلی به معنای وجود حیات در مریخ نیست، چون می‌دانیم که این مولکول‌های کربنی می‌توانند منشاء غیر زیستی داشته باشند. در عین حال، چنین کشفی، می‌تواند کمک کند که بدانیم دست‌ کم پیش‌ شرط های مورد نیاز برای حیات در سیاره سرخ وجود دارد. بعد از این مرحله، می‌توان در فکر این بود که چطور حیات در مریخ مورد بررسی قرار بگیرد. هرچند تنها راه‌حل واقعی این خواهد بود که نمونه سنگ‌های مریخ برای تحلیل و آزمایش، به زمین فرستاده شود.

برای دیدن فیلم پرتاب کیوریاسیتی به صورت آنلاین ، به آدرس صفخه ی اصلی مقاله (http://www.parssky.ir/view/4081.aspx) بروید.

منبع : آسمان پارس (http://www.parssky.ir)
صفحه ی اصلی (http://www.parssky.ir/view/4081.aspx)

[مسعود فرح بخش]

شعر سعدی در فضای بیکران،


دو کاوشگر وویجر ۱ و وویجر ۲ پیشگام اکتشاف سیارات دوردست منظومه خورشیدی و اولین ابزار ساخت بشرهستند که از محدوده منظومه شمسی خارج شده و به فضای ژرف ورای آن سفر کرده‌اند. داده‌های بسیار ارزشمندی که این دو کاوشگر در طول ماموریتهای موفق‌شان در اختیار دانشمندان قرار دادند، باعث گسترش زیاد دانش و اطلاعات بشر از ساختار سیارات بزرگ گازی منظومه خورشیدی شده‌است.
علاوه بر ابزارهای پژوهشی و اندازه‌گیری، هر دو کاوشگر با خود لوحی از جنس طلا حمل می‌کنند. در این صفحات مدور فلزی دیجیتالی، مطالب زیر ثبت شده‌است:
فرازهایی از تمدن انسان به زبان ریاضی
تصویری از دو انسان (زن و مرد) با دستان افراشته به نشانه دوستی
نشانی جایگاه زمین در منظومه شمسی و کهکشان راه شیری
در صفحه‌ای ۱۲ اینچی مسی با روکش طلا چکیده‌ای از فرهنگ و آثاری از زندگی گونه‌های مختلف در زمین قرار داده شده‌است:
صدای گریه یک شیرخوار
صدای یک نهنگ وال
صدای برخورد امواج به ساحل
صدای قلب و گام برداشتن انسان
و چند صدای دیگر
موسیقی‌های منتخب از فرهنگ‌ها و نواحی مختلف (۹۰ دقیقه): قطعات مختلفی از باخ و بتهوون تا لویی آرمسترانگ و چاک بری در دیسک گنجانده شده‌اند. موسیقی‌ها متعلق به فرهنگ‌ها و کشورهای مختلف هستند: چین، ژاپن، آذربایجان، اندونزی، مکزیک، پرو، بلغارستان، سنگال
سلام و خوشامدگویی به ۵۵ زبان: این خوشامدگویی‌ها با زبان اکدی که در میان‌رودان ۶ هزار سال پیش صحبت می‌شد آغاز می‌شود و با یکی از زبان‌های محلی چینی به نام وو پایان می‌یاید.
پیامی که به زبان فارسی در وویجر قرار داده شده، شامل شعر «بنی آدم اعضای یکدیگرند» سعدی است. پیام فارسی به خاطر شعر سعدی یکی از طولانی‌ترین پیام‌های وویجر است. متن پیام فارسی از این قرار است:
"درود بر ساکنین ماوراء آسمان‌ها، بنی‌آدم اعضای یک پیکرند که در آفرینش ز یک گوهرند. چون عضوی به‌درد آورد روزگار، دگر عضوها را نماند قرار".
منبع:wikipedia.org

[rezash]

بزرگترین شکستهای فضایی سال 2011/ بیشترین شکستها در پرونده آمریکا


فعالیتها و صنعت فضایی نسبت به 50 سال گذشته تحول غیر قابل انکاری داشته است، با این وجود در سال 2011 این صنعت و فعالیتهایی که در زمینه مطالعات فضایی انجام شده با شکستها و خسارتهای متعددی مواجه شده است. به گزارش خبرگزاری مهر، بیش از پنجاه سال است که راکتها، انسانها، روباتها و ماهواره ها را به همراه خود به فضا می برند. اما شکستهای بزرگ همچنان رخ می دهند و این نشان می دهد که هنوز خروج از زمین با استفاده از فضاپیماهایی که برای این کار ساخته شده اند، تا چه اندازه دشوار است.
سال 2011 نیز از این شکستها و نقصهای فنی بی نصیب باقی نمانده است که البته در هیچ کدام از این شکستها و سقوطها فضانوردی حضور نداشته و آسیب مالی به وجود نیامده است. در ادامه بزرگترین شکستهایی که در صنعت فضایی در سال 2011 رخ داده اند معرفی می شوند:
سرگردانی ماهواره نظامی روسها
سال 2011 برای صنعت فضایی روسها آغازی ناخوشایند داشت که تا پایان سال نیز ادامه پیدا کرد، زیرا ماهواره نظامی روسها با نام Geo-IK 2 نتوانست به مدار مورد نظر خود برسد و پس از پرتاب در تاریخ اول فوریه 2011 دچارنقص فنی شد. قرار بود این ماهواره برای ارتش روسیه از زمین نقشه های سه بعدی تهیه کند اما بروز نقص در تقویت کننده راکت سه مرحله ای منجر به سرگردان شدن این ماهواره در مدار زمین شد.
سرکشی موشک آمریکایی
بدترین حادثه ای که ممکن است برای کشوری رخ دهد این است که یک موشک بالستیک، سلاحی دوربرد که می تواند به فضای مداری زمین راه پیدا کند، از کنترل خارج شود، اتفاقی که در ماه جولای و در هنگام آزمایش موشک غیر مسلح "مینتمن 3" آمریکایی ها رخ داد. این موشک حامل هیچ نوع ماده منفجره نبود اما بروز نقص پس از پرتاب موشک مقامات آمریکایی را بر آن داشتن تا موشک را از راه دور نابود کنند.
راز فراصوتی نیروی هوایی
شکست دیگر نیروی هوایی آمریکا آزمایش هواپیمای فراصوت X-51 A Wayerider بود که به منظور آزمودن فناوری به کار گرفته شده در خودروهای فوق سریع انجام گرفت. این هواپیما در 13 ژوئن بر فراز اقیانوس آرام مورد آزمایش قرار گرفت و پیش از اینکه بتواند موتور مورد آزمایش را روشن کند، دچار نقص فنی شد. قرار بود این موتور پرواز را در سرعت فراصوت تثبیت کند اما نقص فنی مانع از انجام موفقیت آمیز این کار شد.
نقص در راکت "Blue Origin"
صنعت نوپای پروازهای فضایی خصوصی نیز در سال 2011 دچار شکستهایی شد. شرکت آمریکایی Blue Origin که توسط بنیانگذار شرکت آمازون، یعنی "جف بزوس" اداره می شود، پس از نقص فضاپیمای جدید این شرکت دچار سرشکستگی شد. به گفته بزوس، ناپایداری در پرواز باعث شد تیم ایمنی فضاپیما، موتور آن را از کار بیاندازد.
سقوط ماهواره "گلوری"
ماهواره 424 میلیون دلاری آب و هوایی آمریکا در ماه مارچ نتوانست خود را به مدار زمین برساند زیرا بروز نقص در راکت آن مانع از جدا شدن به موقع دماغه تقویت کننده شد. این نقص در ماهواره "گلوری" در چهارم مارچ رخ داد، ماهواره ای که با هدف مطالعه بر روی تعاملات میان انرژی خورشیدی و اتمسفر زمین ساخته شده بود و به صورت ویژه بر روی ذرات معلق در هوا و نقش آنها در آب و هوا تمرکز داشت. اما نقص فنی در راکت ماهواره بر Taurus XL در نهایت منجر به سقوط ماهواره در میان اقیانوس آرام شد. این دومین باری است که راکت Taurus XL دچار نقص فنی می شود.
نقص در ماهواره چینی ها
چینی ها نیز از شکستهای فضایی سال 2011 مصون نبودند، زیرا ماهواره آزمایشی آنها نیز در 18 آگوست به دلیل بروز نقص فنی نتوانست خود را به مدار زمین برساند. این ماهواره که SJ-11-04 نام داشت، به همراه راکت 2C به فضا پرتاب شد اما بروز نقص فنی مانع از دسترسی این ماهواره به مدار زمین شد. این شکست سومین شکست چینی ها طی دوره ای هفت روزه بود.
سقوط محموله باری روسها
برنامه فضایی روسیه در ماه آگوست با شکستهای دیگری مواجه شد، کپسول مشهور سایوز روسها در این ماه به سوی ایستگاه فضایی پرتاب شد تا محموله ای از تجهیزات مورد نیاز را به این ایستگاه انتقال دهد اما در مرحله سوم پرتاب موتور به شکلی غیر منتظره خاموش شد و کپسول به سوی زمین سقوط کرده و در جایی در سیبری با زمین برخورد کرد. بعدها بروز نقص در ژنراتور گازی موتور مرحله سوم عامل این سقوط اعلام شد.
گم شدن کاوشگر فوبوس-گرانت روسها
آخرین شکست بزرگ فضایی در سال 2011 باز هم به روسها اختصاص دارد، ماموریت روسها به سوی قمر فوبوس سیاره مریخ با هدف نمونه برداری از بزرگترین قمر مریخی و بازگشت دوباره به زمین با شکست سختی مواجه شد. این کاوشگر 14.5 تنی که در هشتم نوامبر پرتاب شده بود، نتوانست در هنگام ترک کردن مدار زمین موتورهایش را روشن کرده و سفرش به سوی مریخ را آغاز کند. پس از هفته ها تلاش برای برقراری ارتباط با این کاوشگر روسها اعلام کردند فوبوس-گرانت شکست خورده است و اکنون انتظار می رود این کاوشگر که اولین مدارگرد مریخی چینی ها را نیز به همراه دارد، در اوایل ماه ژانویه به زمین سقوط کند.

[sara shahabi]

AVIATR ماموریتی برای تیتان

تیتان بزرگترین قمر زحل مکان جالب توجهی است.به جز زمین تنها مکانی در منظومه ی شمسی است که چنین جوی و مدرکی دال بر آب مایع در آن وجود داشته باشد.ضمن این که در مکان جالب توجهی در منظومه ی شمسی قرار گرفته است.این ها سخنان دکتر جیسون بارنس است.

به همین دلیل بارنس و تیمی 30 نفره از دانشمندان و مهندسان بر آن شدند تا ماموریت بدون سرنشینی را به تیتان ترتیب دهند به نام آویاتر.هدف این ماموریت بررسی جغرافیا و همچنین اتمسفر جذاب این سیاره است (باد و ابر و باران!!(بارانی که به سطح آن می رسد))

آویاتر از سه قسمت عمده تشکیل شده:یکی برای سفر فضایی،دیگری برای وارد شدن به جو تیتان و آخری برای پرواز در این جو.

البته به نظر می رسد این ماموریت به زودی اتفاق نیفتد،در برنامه ی این دهه قرار نگرفته،ولی بارنس امیدوار است این اتفاق تا سال 2020 بیفتد.

ادامه (http://www.universetoday.com/92286/aviatr-an-airplane-mission-for-titan/)
منبع:universetoday.com

[مسعود فرح بخش]

AVIATR ماموریتی برای تیتان

تیتان بزرگترین قمر زحل مکان جالب توجهی است.به جز زمین تنها مکانی در منظومه ی شمسی است که چنین جوی و مدرکی دال بر آب مایع در آن وجود داشته باشد.ضمن این که در مکان جالب توجهی در منظومه ی شمسی قرار گرفته است.این ها سخنان دکتر جیسون بارنس است.

ادامه (http://www.universetoday.com/92286/aviatr-an-airplane-mission-for-titan/)
منبع:universetoday.com
البته منظور از evidence of liquid on its surface توي متن آب مايع نيست بلكه متان مايع هستش كه روي سطح تايتان جاريه و بارون هم از جنس همين متان هستش.

[melika bidabadi]

تقویم مأموریت‌های فضایی ‌٢٠١٢

همان طو که میدانید با اغاز سالی جدید نوبت به شروع پروژه ها وماموریت های فضایی جدید نیز میرسد
به همین منظور لیستی از زمان ومکان این ماموریت ها که تهیه شده است که به صورت زیر میباشد.

ژانویه
یك موشك لانگ مارچ 4B به انتقال ماهواره حسگر از راه دور زیوآن سه از تیایوان چین به فضا پرتاب خواهد شد. ماهواره ارتباطی VesselSat 2 نیز برای شركت Orbcomm به فضا پرتاب خواهد شد كه زمان دقیق آن هنوز مشخص نشده است.

موشك دلتا چهار شركت مشترك اتحاد پرتاب مشترك لاك‌هید مارتین و بوئینگ به انتقال یك فضاپیمای ارتباطی ثابت برای ارتش آمریكا به فضا خواهد پرداخت

یك موشك روسی پروتون به انتقال یك ماهواره ارتباط از راه دور موسوم به SES 4 خواهد پرداخت. این ماهواره قرار است به ارائه خدمات برای آمریكای شمالی و جنوبی، آفریقا، اروپا و خاورمیانه بپردازد. زمان اولیه پرتاب این ماهواره برای ماه نوامبر برنامه‌ریزی شده بود كه كه بعدها در پی برخی مسائل فنی از تاریخ 26 دسامبر نیز به عقب افتاد.

یك موشك سیوز به انتقال یك فضاپیمای باری پراگرس برای ارسال تداركات به ایستگاه فضایی از پایگاه بایكونور قزاقستان خواهد پرداخت.

یك موشك وگای اروپا، اولین پرواز خود را از گوان فرانسه برای انتقال ماهواره نسبیت لیزری(LARES)، ماهواره كوچكی موسوم به آلماست و 9 ماهواره كیوب‌ست به فضا انجام خواهد داد.

یك موشك لانگ مارچ 3A یك ماهواره هواشناسی ثابت موسوم به فنگیون 2F را از چین به فضا منتقل خواهد كرد كه هنوز تاریخ دقیق برای آن ارائه نشده است.

پرتاب یك ماهواره سیریوس FM6 برای شركت سیریوس ایكس‌ام رادیو از پایگاه بایكنور قزاقستان به فضا پرتاب خواهد شد كه تاریخ معینی برای آن اعلام نشده است.

فوریه
شركت اسپیس ایكس، موشك فالكون 9 و دومین فضاپیمای دراگون خود را در پروازی نمایشی برای حمل بار و ورد به ایستگاه فضایی پرتاب خواهد كرد. این ماموریت بخشی از برنامه خدمات انتقال مداری تجاری ناسا محسوب می‌شود. همچنین دو ماهواره كوچك ارتباطی نیز در این فضاپیما قرار خواهد گرفت.

موشك اطلس پنج شركت اتحادیه پرتاب مشترك به انتقال اولین ماهواره سامانه عینی كاربر متحرك برای نیروی دریایی آمریكا به فضا خواهد پرداخت كه به ارتقای ارتباطات زمینی میان نیروهای آمریكایی كمك خواهد كرد.

پرتاب یك ماهواره Yahsat 1B برای شركت ارتباطی ابوظبی توسط موشك پروتون روسیه از پایگاه فضایی بایكونور قزاقستان انجام خواهد پذیرفت. این فضاپیما به ارائه خدمات تجاری و دولتی در منطقه خاورمیانه، اروپا، آفریقا و جنوب‌شرق آسیا می‌پردازد.

موشك تاروس دو یا آنتارس شركت اوربیتال ساینس به اجرای یك پرواز آزمایشی به عنوانی بخشی از برنامه خدمات انتقال مداری تجاری ناسا خواهد پرداخت كه زمان و تاریخ دقیق آن از ویرجینیا متعاقبا اعلام خواهد شد.

موشك H-2A در اولین ماموریت مشاهده تغییرات جهانی به انتقال دو ماهواره مشاهده‌گر زمین از مركز فضایی تانگاشیمای ژاپن برای پیگیری بارش جهانی و چرخه آب به فضا خواهد رفت. همچنین ماهواره كومپ‌ست سه كره‌جنوبی نیز قرار است برای مشاهده زمین به فضا پرتاب شود كه تاریخ دقیق برای آن تعیین نشده است.

مارس
موشك آریان پنج ای‌اس به انتقال سومین فضاپیمای باری ATV سازمان فضایی اروپا از گویان فرانسه به ایستگاه فضایی خواهد پرداخت. این فضاپیما كه اواردو آمالدی نام گرفته به ارسال تداركات و تجهیزات به این پیگاه مداری خواهد پرداخت. تاریخ ورود این فضاپیما به ایستگاه فضایی برای 19 مارس (29 اسفند) برنامه‌ریزی شده است.

موشك پگاسوس ایكس‌ال شركت اوربیتال ساینس، فضاپیمای مجموعه تلسكوپ طیفی هسته‌ای را از خلیج كواجالین به فضا پرتاب خواهد كرد. این تلسكوپ به ستاره‌شناسان در مطالعه پرتوهای ایكس پرانرژی جهان كمك خواهد كرد.

موشك دلتا چهار اتحادیه پرتاب مشترك یك محموله محرمانه را برای دفتر اكتشافت ملی آمریكا كه مسؤولیت پرتاب ماهواره‌های جاسوسی این كشور را برعهده دارد، به فضا ارسال خواهد كرد.

خودروی پرتابی ماهواره قطبی هند به انتقال ماهواره مشاهده‌گر زمین RISAT 1 به مدار خواهد پرداخت كه شامل یك محموله راداری برای نظارت بر هواشناسی، مشاهدات شبانه‌روزی امنیت ملی و مطالعات محیطی خواهد بود.

آوریل
یك موشك سیوز روسیه ، یك فضاپیمای سرنشین‌دار سیوز را به همراه سه ساكن جدید ایستگاه فضایی، به این مدارگرد خواهد فرستاد. این فضاپیما برای حدود شش ماه در ایستگاه باقی مانده و به عنوان یك قایق نجات برای ساكنان آن عمل خواهد كرد.

پرتاب چهل و هفتمین فضاپیمای بدون سرنشین پراگرس به ایستگاه فضایی توسط یك موشك سیوز روسیه از پایگاه بایكونور قزاقستان انجام خواهد پذیرفت.

پرتاب موشك اطلس پنج شركت اتحادیه پرتاب مشترك برای انتقال دومین ماهواره فركانس بسیار بالای پیشرفته به مدار برای این تاریخ برنامه‌ریزی شده است كه به ارائه خدمات ارتباطی ایمن برای ارتش آمریكا خواهد پرداخت.

موشك آنتارس دوی شركت اوربیتال ساینس به پرتاب اولین فضاپیمای باری سیگنوس این شركت در یك پرتاب آزمایشی به ایستگاه فضایی خواهد پرداخت كه ساعت دقیق آن هنوز اعلام نشده است.


منبع:سایت سازمان فضایی ایران

[Tara]

فضاپیمای گالیله

در ۱۸ اکتبر (http://forum.avastarco.com/wiki/%DB%B1%DB%B8_%D8%A7%DA%A9%D8%AA%D8%A8%D8%B1) سال ۱۹۸۹ (http://forum.avastarco.com/wiki/%DB%B1%DB%B9%DB%B8%DB%B9)، فضاپیمایی (http://forum.avastarco.com/wiki/%D9%81%D8%B6%D8%A7%D9%BE%DB%8C%D9%85%D8%A7) به فضا پرتاب شد تا سری به منظومه‌ای در منظومه شمسی (http://forum.avastarco.com/wiki/%D9%85%D9%86%D8%B8%D9%88%D9%85%D9%87_%D8%B4%D9%85% D8%B3%DB%8C) بزند. این فضاپیما «گالیله» نام داشت. فضاپیمای گالیله در ۷ دسامبر (http://forum.avastarco.com/wiki/%DB%B7_%D8%AF%D8%B3%D8%A7%D9%85%D8%A8%D8%B1) ۱۹۹۵ (http://forum.avastarco.com/wiki/%DB%B1%DB%B9%DB%B9%DB%B5) به خانوادهٔ مشتری (http://forum.avastarco.com/wiki/%D9%85%D8%B4%D8%AA%D8%B1%DB%8C_(%D8%B3%DB%8C%D8%A7 %D8%B1%D9%87)) رسید و دقیقترین عکسهای آن زمان را برای دانشمندان فرستاد.
در دسامبر سال ۱۹۹۵ میلادی فضاپیمای گالیله ناسا کاوشگری را به درون جو مشتری انداخت که برای اولین بار نمونه‌هایی را از جو مشتری آزمایش کرد. این کاوشگر پس از حدود یک ساعت سقوط و کاوش در جو مشتری بر اثر فشار لایه‌های جوی منهدم شد. پس از پرتاب کاوشگر، فضاپیمای گالیله چندین سال به بررسی و مطالعه مشتری و قمرهای آن پرداخت. زمانی که گالیله ۲۹ امین دور گردش خود را به دور مشتری آغاز کرده بود، فضاپیمای کاسینی-هویگنس به نزدیکی مشتری رسیده بود تا از گرانش آن برای رسیدن به زحل کمک بگیرد. هر دو فضاپیما داده‌های هم‌زمانی از مغناط‌کره، باد خورشیدی، حلقه‌ها و شفق‌های مشتری گرفتند.

http://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/1/1d/Galileo_Preparations_-_GPN-2000-000672.jpg/220px-Galileo_Preparations_-_GPN-2000-000672.jpg
گالیله در حال آماده‌سازی برای پرتاب

اهداف

بخشی از ماموریت گالیله در مشتری، رها کردن یک کاوشگر (http://fa.wikipedia.org/w/index.php?title=%DA%A9%D8%A7%D9%88%D8%B4%DA%AF%D8% B1&action=edit&redlink=1&preload=%D8%A7%D9%84%DA%AF%D9%88:%D8%A7%DB%8C%D8%A C%D8%A7%D8%AF+%D9%85%D9%82%D8%A7%D9%84%D9%87/%D8%A7%D8%B3%D8%AA%D8%AE%D9%88%D8%A7%D9%86%E2%80%8 C%D8%A8%D9%86%D8%AF%DB%8C&editintro=%D8%A7%D9%84%DA%AF%D9%88:%D8%A7%DB%8C%D8 %AC%D8%A7%D8%AF+%D9%85%D9%82%D8%A7%D9%84%D9%87/%D8%A7%D8%AF%DB%8C%D8%AA%E2%80%8C%D9%86%D9%88%D8%A A%DB%8C%D8%B3&summary=%D8%A7%DB%8C%D8%AC%D8%A7%D8%AF+%DB%8C%DA%A 9+%D9%85%D9%82%D8%A7%D9%84%D9%87+%D9%86%D9%88+%D8% A7%D8%B2+%D8%B7%D8%B1%DB%8C%D9%82+%D8%A7%DB%8C%D8% AC%D8%A7%D8%AF%DA%AF%D8%B1&nosummary=&prefix=&minor=&create=%D8%AF%D8%B1%D8%B3%D8%AA+%DA%A9%D8%B1%D8%AF %D9%86+%D9%85%D9%82%D8%A7%D9%84%D9%87+%D8%AC%D8%AF %DB%8C%D8%AF) در این سیاره بود. این کاوشگر برای نخستین بار موفق شد تا اندازه‌گیریهای دقیقی از جو مشتری انجام بدهد. گالیله ۳۴ بار دور بزرگ‌ترین سیارهٔ منظومه شمسی، مشتری، چرخید و اکتشافات بزرگی انجام داد. عکسهای گالیله از اقمار مشتری مشخص کرد که زیر سطح یخزدهٔ «اروپا» می‌تواند اقیانوسی وجود داشته باشد و «یو» نزدیکترین قمر مشتری، کاملاً فعال و آتشفشانی است.
پایان ماموریت

پس از گذشت حدود ۱۴ سال از پرتاب گالیله، سوخت پیشران فضاپیما در حال تمام شدن بود و امکان ادامهٔ کار گالیله وجود نداشت. بخاطر نبود سوخت، فضاپیما دیگر قادر نبود مسیر خودش را حفظ کند و نیز نمی‌توانست آنتن فرستنده اطلاعاتش را به سمت زمین تنظیم کند. درنتیجه مرکز کنترل گالیله تصمیم می‌گیرند آخرین کار ممکن را انجام دهند و ماموریتی را که حیلی پیش از این کامل شده بود، خاتمه دهند. آحرین مرحله این ماموریت نابودی گالیله بود. گالیله در روز ۲۱ سپتامبر ۲۰۰۳ به اعماق اتمسفر مشتری شیرجه زد.
با تحلیل رفتن قدرت مانور گالیله، این احتمال وجود داشت که فضاپیما تحت تاثیر جاذبه اقمار مشتری، به خصوص اروپا، به سوی آن کشیده شده و با آن برخورد کند. دانشمندان بیم آن داشتند که در صورت بروز چنین برخوردی، سطح اروپا با موجودات میکروسکوپی که احتمالا در فضاپیما وجود داشت آلوده شود و بر تحقیقات بعدی در مورد وجود حیات در این قمر مشتری اثر گذارد. به منظور منهدم کردن گالیله، این سفینه به سوی کره مشتری هدایت شد و با برخورد با جو این سیاره آتش گرفت. به گفته ناسا، گالیله تا آخرین لحظات قبل از انهدام آن به ارسال تصویر به زمین ادامه داد. «دوان بیناشالدر»، مدیر برنامه گالیله، گفت که در این مرحله گالیله اطلاعات سودمندی را در باره جو مشتری و حوزه مغناطیسی آن ارسال کرد.
فضاپیمای گالیله موفق به نفوذ در لایه خارجی گازی مشتری تا فشار ۲۲ برابر فشار زمین شد. فضاپیمای گالیله که تا به امروز سخت‌ترین تلاش برای ورود به جو سیاره‌ای را انجام داده‌است دمایی دو برابر دمای سطح خورشید و نیرویی به اندازه ۲۳۰g یعنی ۲۳۰ برابر شتاب گرانشی در سطح زمین را هنگام نفوذ در مشتری تجربه کرد.
کاوش‌های بعدی

دانشمندان امیدوارند ناسا در برنامه‌های بعدی خود کاوشگری را راهی اروپا (قمر مشتری) کند، زیرا این قمر یکی از بهترین گزینه‌ها برای جست‌وجوی حیات در منظومه شمسی است. یو، اروپا، گانیمد و کالیستو چهار قمر مشتری‌اند که گالیله (http://forum.avastarco.com/wiki/%DA%AF%D8%A7%D9%84%DB%8C%D9%84%D9%87) آنها را کشف کرد و شباهت زیادی به ماه دارند. در مورد این قمرها هنوز ناشناخته‌هایی وجود دارد؛ مانند کوه‌ها و گدازه‌های آتشفشانی. قمر یو یا میدان مغناطیسی که در هسته آهنی گانیمد وجود دارد و دانشمندان امیدوارند از طریق شناخت آن، به راز میدان مغناطیسی منظومه شمسی پی ببرند. اما در این بین اروپا بهترین شانس ما برای شناخت منشأ حیات است؛ زیرا این قمر علاوه بر آب مایع، دارای منابع انرژی زیادی است که می‌تواند کربن و دیگر عناصری را که محصول فعالیت موجودات زنده هستند، به وجود آورد. پرفسور رونالد گریلی و دیگر محققان دانشگاه آریزونا می‌گویند که ناسا در ماموریت بعدی خود به سیارات خارجی منظومه شمسی باید کاوشگری را به سوی قمر معروف مشتری اروپا بفرستد. تمام شرایط برای وجود و شکل‌گیری حیات در اروپا وجود دارد از جمله منبع انرژی، ارگانیسم‌های شیمیایی و از همه مهمتر آب مایع. هنگامی که فضاپیمای گالیله ناسا از کنار این قمر عبور کرد، معلوم شد که سطح این قمر با لایه نازکی از یخ پوشیده‌شده‌است. هم اکنون دانشمندان فکر می‌کنند که در زیر این لایه نازک یخی اقیانوسی از آب مایع وجود داشته باشد و وجود این آب مایع احتمال وجود حیات در این سیاره را افزایش می‌دهد. اروپا به دور مشتری در گردش است و نیروی گرانش مشتری باعث ایجاد جزر و مد در این قمر می‌شود. اقیانوسی که در زیر لایه یخی قرار دارد هر روز بالا و پایین می‌رود و اگر فضاپیمایی به ارتفاع سنج دقیق مجهز باشد می‌تواند این تغییرات را اندازه‌گیری کند. این کار به دانشمندان امکان می‌دهد تا قطر لایه یخی سطح این قمر را اندازه بگیرند و متناسب با آن کاوشگری بسازند تا بتواند با سوراخ کردن این لایه، در آب‌های سرد این قمر به جست‌وجوی حیات بپردازد. پروفسور ویلیام مک کینون از دانشگاه واشنگتن می‌گوید: چون آنتن اصلی فضاپیمای گالیله گشوده نشد، ما قادر به گرفتن تصاویر زیادی از آب فشان‌های فعال نبودیم. سطح این قمر جوان است و ناحیه‌هایی دارد که همه علاقه‌مند به دانستن ترکیب آن هستند. تمامی شواهد نشان می‌دهند که در فاصله ?? تا ?? کیلومتری زیر سطح بدون هوای اروپا یک اقیانوس وجود دارد. از دید یک شخص عادی این فاصله زیاد است ولی از نظر زمین‌شناسی فاصله‌ای به شمار نمی‌آید. دانشمندان می‌گویند به دلیل وجود مواد رنگی بر روی سطح که در تصاویر فضاپیمای گالیله نشان داده شده‌اند؛ اقیانوس اروپا نیاز به بررسی دارد. تصاویر با کیفیت بالا و همچنین رادارهای نفوذ کننده در یخ، مانند آن‌هایی که در نقشه برداری‌ها از مریخ به کار برده می‌شوند، به شناسایی این اقیانوس و همچنین مواد سطح که حاصل فعالیت موجودات زنده‌است، کمک می‌کنند. طراحی ماموریتی به اروپا قابل انجام است و حدوداً به ?? سال زمان نیاز دارد که ? سال آن صرف ساختن ماهواره‌می شود و هزینه آن حدود ? میلیارد دلار برآورد شده‌است.


منبع:ویکی بدیا

[مسعود فرح بخش]

وویجر
2 فضا پیمایی که برای همیشه در تاریخ بشریت ماندگارند.فضا پیمایی که حاوی پیام دوستانه ما زمینیان برای ساکنین ماوراء آسمان هاست و در حال ترک منظومه خورشیدی ما هستند.پیام فارسی وویجر بدین صورت است:درود بر ساکنین ماوراء آسمان
در حال حاضر که من این پست را تایپ می کنم وویجر 1 تقریبا17,944,205,345 و وویجر 2 تقریبا 14,714,177,129 کیلومتر از ما فاصله دارند.
وویجر ها اکتشافات بزرگی را در راه سفر بی پایان و همیشگی خود برای ما به ارمغان گذاشتند و تصاویر زیبا و بکری را ثبت کردند که تا به آن روز دیده نشده بود.اما معروف ترین عکس وویجر،نقطه آبی کمرنگ نام دارد که در آن زمین ما به اندازه یک نقطه بسیار کوچک در فضای بیکران نشان داده شده.
هم چنین وویجر 1 با سرعت حدودا 15 کیلومتر بر ثانیه پر سرعت ترین شی ساخته شده به دست بشر هستش.


از ویکیپدیا و ناسا

[Tara]

در روز 18 مارس 1965 میلادی فضانورد روس الکسی لئونوف در لباس فضایی از سفینه فضایی وسخود 2 خارج شد و به عنوان اولین انسانی که به فضا گام گذاشت نام خود را در تاریخ ثبت کرد.

[lllll l lll lll l l ll]

اين تصوير جالب مربوط به 1950 ميشه وقتي كه اولين پرتاب موشك در فلوريدا اتفاق افتاد.

نكتهء جالبتر حضور عكاسان به فاصله حدود 150 متر (خيلي نزديكههههههههه‌) و خونه ء جلوي تصوير كه مخصوص كاركنان بخش پرواز بوده هست : منبع : يونيورس تودي

http://www.universetoday.com/wp-content/uploads/2012/04/first-launch-at-Cape-Canaveral.jpg

[Tara]

بدرقه ديسكاوري با بويينگ
جام‌جم آنلاين: پس از 28 سال شاتل فضايي ديسكاوري روز سه‌شنبه 17 آوريل (29 فروردين) فلوريدا را براي انجام آخرين سفرش پشت يك بوئينگ 747 ترك كرد.

منبع: رويترز



http://www.jamejamonline.ir/Media/images/1391/02/10/L00810683472.jpg





http://www.jamejamonline.ir/Media/images/1391/02/10/L00810683475.jpg





http://www.jamejamonline.ir/Media/images/1391/02/10/L00810683481.jpg

[Tara]

بقیه عکسها:


http://www.jamejamonline.ir/Media/images/1391/02/10/L00810683487.jpg






http://www.jamejamonline.ir/Media/images/1391/02/10/L00810683490.jpg






http://www.jamejamonline.ir/Media/images/1391/02/10/L00810683493.jpg





http://www.jamejamonline.ir/Media/images/1391/02/10/L00810683498.jpg




http://www.jamejamonline.ir/Media/images/1391/02/10/L00810683501.jpg

[Tara]

و بازم بقیه عکسها:


http://www.jamejamonline.ir/Media/images/1391/02/10/L00810683504.jpg




http://www.jamejamonline.ir/Media/images/1391/02/10/L00810683507.jpg





http://www.jamejamonline.ir/Media/images/1391/02/10/L00810683513.jpg

[Tara]

مدارگرد شناسایی مریخ




http://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/e/ea/Martian_Dust_Devil_Trails.jpg/347px-Martian_Dust_Devil_Trails.jpghttp://bits.wikimedia.org/static-1.20wmf2/skins/common/images/magnify-clip-rtl.png (http://fa.wikipedia.org/wiki/%D9%BE%D8%B1%D9%88%D9%86%D8%AF%D9%87:Martian_Dust_ Devil_Trails.jpg)
تنوره دیو بر سطح مریخ (http://fa.wikipedia.org/wiki/%D9%85%D8%B1%DB%8C%D8%AE) موجب به وجود آمدن قسمت‌های تیره شده است، تنوره دیو (http://fa.wikipedia.org/wiki/%D8%AA%D9%86%D9%88%D8%B1%D9%87_%D8%AF%DB%8C%D9%88) نوعی گردباد (http://fa.wikipedia.org/wiki/%DA%AF%D8%B1%D8%AF%D8%A8%D8%A7%D8%AF) است و به یک ستون هوای متلاطم ضعیف گویند که حرکت دورانی دارد و بر خلاف توفان پیچنده به هیچ ابری متصل نیستند.
این نگاره از مدارگرد شناسایی مریخ گرفته شده است.


مدارگرد شناسایی مریخ (به انگلیسی (http://fa.wikipedia.org/wiki/%D8%B2%D8%A8%D8%A7%D9%86_%D8%A7%D9%86%DA%AF%D9%84% DB%8C%D8%B3%DB%8C): MRO – Mars Reconnaissance Orbiter)یک فضاپیمای (http://fa.wikipedia.org/wiki/%D9%81%D8%B6%D8%A7%D9%BE%DB%8C%D9%85%D8%A7) چندمنظوره ناسا (http://fa.wikipedia.org/wiki/%D9%86%D8%A7%D8%B3%D8%A7) می‌باشد که برای شناسایی و اکتشاف مریخ (http://fa.wikipedia.org/wiki/%D9%85%D8%B1%DB%8C%D8%AE) از روی مدار، طراحی شده‌است. هنگامی‌که این مدارگرد به مدار مریخ رسید، به پنج فضاپیمای دیگر در مدار و یا روی سطح آن سیاره پیوست: نقشه‌بردار سراسر مریخ (http://fa.wikipedia.org/wiki/%D9%86%D9%82%D8%B4%D9%87%E2%80%8C%D8%A8%D8%B1%D8%A F%D8%A7%D8%B1_%D8%B3%D8%B1%D8%A7%D8%B3%D8%B1_%D9%8 5%D8%B1%DB%8C%D8%AE)، مارس اکسپرس (http://fa.wikipedia.org/w/index.php?title=%D9%85%D8%A7%D8%B1%D8%B3_%D8%A7%DA %A9%D8%B3%D9%BE%D8%B1%D8%B3&action=edit&redlink=1&preload=%D8%A7%D9%84%DA%AF%D9%88:%D8%A7%DB%8C%D8%A C%D8%A7%D8%AF+%D9%85%D9%82%D8%A7%D9%84%D9%87/%D8%A7%D8%B3%D8%AA%D8%AE%D9%88%D8%A7%D9%86%E2%80%8 C%D8%A8%D9%86%D8%AF%DB%8C&editintro=%D8%A7%D9%84%DA%AF%D9%88:%D8%A7%DB%8C%D8 %AC%D8%A7%D8%AF+%D9%85%D9%82%D8%A7%D9%84%D9%87/%D8%A7%D8%AF%DB%8C%D8%AA%E2%80%8C%D9%86%D9%88%D8%A A%DB%8C%D8%B3&summary=%D8%A7%DB%8C%D8%AC%D8%A7%D8%AF+%DB%8C%DA%A 9+%D9%85%D9%82%D8%A7%D9%84%D9%87+%D9%86%D9%88+%D8% A7%D8%B2+%D8%B7%D8%B1%DB%8C%D9%82+%D8%A7%DB%8C%D8% AC%D8%A7%D8%AF%DA%AF%D8%B1&nosummary=&prefix=&minor=&create=%D8%AF%D8%B1%D8%B3%D8%AA+%DA%A9%D8%B1%D8%AF %D9%86+%D9%85%D9%82%D8%A7%D9%84%D9%87+%D8%AC%D8%AF %DB%8C%D8%AF)، ادیسه مریخ (http://fa.wikipedia.org/w/index.php?title=%D8%A7%D8%AF%DB%8C%D8%B3%D9%87_%D9 %85%D8%B1%DB%8C%D8%AE&action=edit&redlink=1&preload=%D8%A7%D9%84%DA%AF%D9%88:%D8%A7%DB%8C%D8%A C%D8%A7%D8%AF+%D9%85%D9%82%D8%A7%D9%84%D9%87/%D8%A7%D8%B3%D8%AA%D8%AE%D9%88%D8%A7%D9%86%E2%80%8 C%D8%A8%D9%86%D8%AF%DB%8C&editintro=%D8%A7%D9%84%DA%AF%D9%88:%D8%A7%DB%8C%D8 %AC%D8%A7%D8%AF+%D9%85%D9%82%D8%A7%D9%84%D9%87/%D8%A7%D8%AF%DB%8C%D8%AA%E2%80%8C%D9%86%D9%88%D8%A A%DB%8C%D8%B3&summary=%D8%A7%DB%8C%D8%AC%D8%A7%D8%AF+%DB%8C%DA%A 9+%D9%85%D9%82%D8%A7%D9%84%D9%87+%D9%86%D9%88+%D8% A7%D8%B2+%D8%B7%D8%B1%DB%8C%D9%82+%D8%A7%DB%8C%D8% AC%D8%A7%D8%AF%DA%AF%D8%B1&nosummary=&prefix=&minor=&create=%D8%AF%D8%B1%D8%B3%D8%AA+%DA%A9%D8%B1%D8%AF %D9%86+%D9%85%D9%82%D8%A7%D9%84%D9%87+%D8%AC%D8%AF %DB%8C%D8%AF) و دو مریخ‌نورد (http://fa.wikipedia.org/wiki/%D9%85%D8%B1%DB%8C%D8%AE%E2%80%8C%D9%86%D9%88%D8%B 1%D8%AF)؛ و سپس به بیشترین رکورد عملکرد یک فضاپیما در اطراف مریخ رسید. این فضاپیمای ۷۲۰ میلیون دلاری توسط لاکهید مارتین (http://fa.wikipedia.org/wiki/%D9%84%D8%A7%DA%A9%D9%87%DB%8C%D8%AF_%D9%85%D8%A7% D8%B1%D8%AA%DB%8C%D9%86) و زیر نظر آزمایشگاه پیشرانه جت (http://fa.wikipedia.org/wiki/%D8%A2%D8%B2%D9%85%D8%A7%DB%8C%D8%B4%DA%AF%D8%A7%D 9%87_%D9%BE%DB%8C%D8%B4%D8%B1%D8%A7%D9%86%D9%87_%D 8%AC%D8%AA) ساخته شده‌است. پرتاب آن در ۲۱ مرداد ۱۳۸۴، در ۱۹ اسفند ۱۳۸۶ به مدار مریخ دست یافت، و در آبان ۱۳۸۵ پس از ۵ ماه ترمز هوایی، به مدار نهایی علمی خود رسید و فاز اولیه علمی را شروع کرد. مدارگرد شناسایی مریخ شامل یک دسته از افزارهای علمی از قبیل دوربین‌ها (http://fa.wikipedia.org/wiki/%D8%AF%D9%88%D8%B1%D8%A8%DB%8C%D9%86)، طیف‌سنج‌ها (http://fa.wikipedia.org/w/index.php?title=%D8%B7%DB%8C%D9%81%E2%80%8C%D8%B3% D9%86%D8%AC&action=edit&redlink=1&preload=%D8%A7%D9%84%DA%AF%D9%88:%D8%A7%DB%8C%D8%A C%D8%A7%D8%AF+%D9%85%D9%82%D8%A7%D9%84%D9%87/%D8%A7%D8%B3%D8%AA%D8%AE%D9%88%D8%A7%D9%86%E2%80%8 C%D8%A8%D9%86%D8%AF%DB%8C&editintro=%D8%A7%D9%84%DA%AF%D9%88:%D8%A7%DB%8C%D8 %AC%D8%A7%D8%AF+%D9%85%D9%82%D8%A7%D9%84%D9%87/%D8%A7%D8%AF%DB%8C%D8%AA%E2%80%8C%D9%86%D9%88%D8%A A%DB%8C%D8%B3&summary=%D8%A7%DB%8C%D8%AC%D8%A7%D8%AF+%DB%8C%DA%A 9+%D9%85%D9%82%D8%A7%D9%84%D9%87+%D9%86%D9%88+%D8% A7%D8%B2+%D8%B7%D8%B1%DB%8C%D9%82+%D8%A7%DB%8C%D8% AC%D8%A7%D8%AF%DA%AF%D8%B1&nosummary=&prefix=&minor=&create=%D8%AF%D8%B1%D8%B3%D8%AA+%DA%A9%D8%B1%D8%AF %D9%86+%D9%85%D9%82%D8%A7%D9%84%D9%87+%D8%AC%D8%AF %DB%8C%D8%AF) و رادار (http://fa.wikipedia.org/wiki/%D8%B1%D8%A7%D8%AF%D8%A7%D8%B1) هستند که برای کاوش زمین‌چهره‌ها (http://fa.wikipedia.org/wiki/%D8%B2%D9%85%DB%8C%D9%86%E2%80%8C%DA%86%D9%87%D8%B 1%D9%87)، چینه‌شناسی (http://fa.wikipedia.org/wiki/%DA%86%DB%8C%D9%86%D9%87%E2%80%8C%D8%B4%D9%86%D8%A 7%D8%B3%DB%8C)، کانی‌ها (http://fa.wikipedia.org/wiki/%DA%A9%D8%A7%D9%86%DB%8C)، و یخ (http://fa.wikipedia.org/wiki/%DB%8C%D8%AE) مریخ می‌باشند. که این‌ها راه را برای فضاپیماهای آینده با نشان‌دادن چگونگی وضع هوای روزانه و سطوح، عوامل بالقوه سطوح فرود، و میزبانی ارتباطات جدید از راه دور باز می‌کنند. سامانه ارتباط از راه دور مدارگرد شناسایی مریخ از همه ماموریت‌های میان‌سیاره‌ای پیشین اطلاعات بیشتری را به زمین فرستاده‌است و این مدارگرد بیشترین توانایی ایستگاه بازپخش ماهواره‌ای را برای ماموریت‌های آینده خواهد داشت.
مدیریت این پروژه را آزمایشگاه پیشرانه جت (http://fa.wikipedia.org/wiki/%D8%A2%D8%B2%D9%85%D8%A7%DB%8C%D8%B4%DA%AF%D8%A7%D 9%87_%D9%BE%DB%8C%D8%B4%D8%B1%D8%A7%D9%86%D9%87_%D 8%AC%D8%AA) از مؤسسه فناوری کالیفرنیا (http://fa.wikipedia.org/wiki/%D9%85%D8%A4%D8%B3%D8%B3%D9%87_%D9%81%D9%86%D8%A7% D9%88%D8%B1%DB%8C_%DA%A9%D8%A7%D9%84%DB%8C%D9%81%D 8%B1%D9%86%DB%8C%D8%A7) در پاسادینا، کالیفرنیا (http://fa.wikipedia.org/wiki/%D9%BE%D8%A7%D8%B3%D8%A7%D8%AF%DB%8C%D9%86%D8%A7%D 8%8C_%DA%A9%D8%A7%D9%84%DB%8C%D9%81%D8%B1%D9%86%DB %8C%D8%A7) برای هیئت مدیره ماموریت علمی ناسا (http://fa.wikipedia.org/wiki/%D9%86%D8%A7%D8%B3%D8%A7) در واشنگتن دی‌سی، بر عهده دارد.
دوربین «های‌رایز»

دوربین «های‌رایز» (به انگلیسی (http://fa.wikipedia.org/wiki/%D8%B2%D8%A8%D8%A7%D9%86_%D8%A7%D9%86%DA%AF%D9%84% DB%8C%D8%B3%DB%8C): HiRISE) مخفف (High Resolution Imaging Science Experiment) و به معنی «آزمایش علمی تصویربرداری با وضوح بالا» می‌باشد. قطر آینه تلسکوپ آن، نیم متر است که بزرگ‌ترین دوربین تلسکوپی است که به خارج از مدار زمین (http://fa.wikipedia.org/wiki/%D9%81%D8%B6%D8%A7%DB%8C_%D8%A8%DB%8C%D8%B1%D9%88% D9%86%DB%8C) فرستاده شده. و توان تفکیک‌پذیری یک جسم ۳۰ سانتیمتری را از ارتفاع ۳۰۰ کیلومتر دارد. های-رایز، تصاویر را در ۳ رنگ گرد هم می‌آورد. ۴۰۰ تا ۶۰۰ نانومتر (آبی (http://fa.wikipedia.org/wiki/%D8%A2%D8%A8%DB%8C) - سبز (http://fa.wikipedia.org/wiki/%D8%B3%D8%A8%D8%B2))، ۵۵۰ تا ۸۵۰ نانومتر (قرمز (http://fa.wikipedia.org/wiki/%D9%82%D8%B1%D9%85%D8%B2)) و ۸۰۰ تا ۱۰۰ نانومتر (فروسرخ (http://fa.wikipedia.org/wiki/%D9%81%D8%B1%D9%88%D8%B3%D8%B1%D8%AE))
http://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/2/2b/HiRISE_Flight_Structure.jpg/220px-HiRISE_Flight_Structure.jpghttp://bits.wikimedia.org/static-1.20wmf2/skins/common/images/magnify-clip-rtl.png (http://fa.wikipedia.org/wiki/%D9%BE%D8%B1%D9%88%D9%86%D8%AF%D9%87:HiRISE_Flight _Structure.jpg)
ساختار دوربین «های-رایز»



کیفیت تصاویر قرمز ۲۰۲۶۴ پیکسل در میان پهنای ۶ کیلومتر، و آبی-سبز و مادون قرمز ۴۰۴۸ پیکسل در پهنای ۱٫ ۲ کیلومتر است. کامپیوتر همراه های-رایز این خطوط را در زمان مقرر با سرعت زمینی (http://fa.wikipedia.org/wiki/%D8%B3%D8%B1%D8%B9%D8%AA_%D8%B2%D9%85%DB%8C%D9%86% DB%8C_(%D9%87%D9%88%D8%A7%D9%86%D9%88%D8%B1%D8%AF% DB%8C)) مدارگرد می‌خواند. و طول تصاویر نامحدود می‌شوند. هرچند که طول تصاویر به خاطر حد ۲۸ گیگابایتی حافظه مدارگرد محدودند و بیشترین اندازه تصاویر ۲۰۰۰۰x۴۰۰۰۰ پیکسل (۸۰۰ مگاپیکسل) برای رنگ قرمز، و ۴۰۰۰x۴۰۰۰۰ پیکسل (۱۶۰ مگاپیکسل) برای آبی-سبز و فروسرخ می‌باشند. هر ۱۶٫ ۴ گیگابایت از تصویر قبل از ارسال به زمین به ۵ گیگابایت کمپرس می‌شوند. تصاویر انتشار یافته در وب‌سایت های-رایز به فرمت JPEG-۲۰۰۰ می‌باشند.برای آسان کردن نقشه برداری برای تعیین محل فرود، های-رایز می‌تواند تصاویر استریو را از هر عارضه جغرافیایی که تا دقت ۲۵ سانتی‌متر محاسبه شده‌اند را به دست آورد.




منبع:ویکی بدیا

[مسعود فرح بخش]

پروژه وویجر یکی از با ارزش ترین و ماندگارترین پروژه های ناسا می باشد.کاوشگرهای وویجر ناسا در دهه 1970 میلادی و به منظور بررسی سیارات گازی مشتری ، زحل ، اورانوس ، نپتون و ماه های آنها و سفر به فضای بی کران بین ستاره ای به فضا پرتاب شد.
کاوشگر وویجر 1 در 14 شهریور 1356 به منظور بررسی سیارات مشتری و زحل و کاوشگر وویجر 2 در 29 مرداد 1356 به منظور بررسی سیارات مشتری ، زحل ، اورانوس و نپتون به فضا پرتاب شدند.
وویجر 1 اولین فضا پیمایی بود که به نزدیکی مشتری رسید و از فاصله ای نزدیک شروع به عکس برداری از مشتری کرد.همینطور وویجر 2 اولین فضا پیمایی بود که به سمت اورانوس و نپتون حرکت کرد و از آنها عکس گرفت.


[/URL]http://www.astroupload.com/uploads/13399499171.jpg (http://www.astroupload.com/uploads/13399499171.jpg)
لکه بزرگ قرمز مشتری/عکس بوسیله وویجر 1


http://www.astroupload.com/uploads/13399500851.jpg (http://www.astroupload.com/uploads/13399500851.jpg)
جریان گدازه های آتشفشان را پاترا (http://en.wikipedia.org/wiki/Ra_Patera) بر سطح ایو/عکس بوسیله وویجر 1


http://www.astroupload.com/uploads/13399502461.jpg (http://www.astroupload.com/uploads/13399502461.jpg)
زبانه های آتشفشانی در آیو/عکس بوسیله وویجر 1


http://www.astroupload.com/uploads/13399504661.png (http://www.astroupload.com/uploads/13399504661.png)
حلقه های کم نور مشتری/عکس بوسیله وویجر 2


http://www.astroupload.com/uploads/13399505851.jpg (http://www.astroupload.com/uploads/13399505851.jpg)
گذر آیو از مقابل مشتری/عکس بوسیله وویجر 2



کاوشگرهای وویجر برای علم ستاره شناسی و نجوم خدمات بسیار ارزنده ای انجام داده اند.
ازجمله اینها می توان به کشف 24 ماه برای این سیارات گازی اشاره کرد.همینطور محاسبه و اندازه گیری جاذبه و میدان مغناطیسی سیارات و قمر های آنها از دیگر فعالیت های مهم وویجر در تاریخ علم بود.
یکی از مهم ترین کشفیات وویجر ،پی بردن به فعالیت فعالیت های زیاد آتشفشانی در آیو (ماه مشتری) و همینطور کشف آبفشان های بزرگ در تریتون(ماه نپتون) بود.
دانشمندان با استفاده از داده ارسالی از وویجر موفق به تعیین و اندازه گیری نوع و میزان مواد موجود در جو تایتان، ماه اسرار آمیز زحل شدند.داده هایی که سه دهه بعد در ماموریت کاسینی - هویگنس از آنها استفاده و در نهایت کامل تر شد.
با استفاده از داده های ارسالی از وویجر ، دانشمندان جرم و چگالی بیش از 17 قمر را محاسبه کردند.

در هنگام برنامه ریزی برای ماموریت هخای بی بازگشت وویجر، ایده ای توسط کارل ساگان (http://fa.wikipedia.org/wiki/%DA%A9%D8%A7%D8%B1%D9%84_%D8%B3%D8%A7%DA%AF%D8%A7% D9%86) دانشمند ونویسنده معروف آمریکائی مطرح شد.
ساگان که یکی از بنیانگذاران طرح " جستجوی هوش فرازمینی (http://fa.wikipedia.org/wiki/%D8%AC%D8%B3%D8%AA%D8%AC%D9%88%DB%8C_%D9%87%D9%88% D8%B4_%D9%81%D8%B1%D8%A7%D8%B2%D9%85%DB%8C%D9%86%D B%8C) " بود ،ایده قرار دادن لوح هایی نمادین در 2 کاوشگر را به ناسا داد و با موافقت مدیران پروژه وویجر همراه شد.
ساگان به همراه همکارانش لوح طلایی را آماده کردند که در آن طرح ها و مطالبی نمادین به صورت صدا و تصویر آمده است.


http://www.astroupload.com/uploads/13399506911.jpg (http://www.astroupload.com/uploads/13399506911.jpg)
تصویر لوح طلایی وویجر
(اطلاعات بیشتر از تصویر لوح وویجر) (http://voyager.jpl.nasa.gov/spacecraft/images/golden_record_diagram.jpg)


لوحی که در راه سفری بی بازگشت به فضای ژرف بین ستاره ای حرکت کرد و امید است که روزی موجودات هوشنمند فرازمینی آنرا بیابند و بتوانند با ما زمینیان ارتباط برقرار کنند.
در این لوح 115 عکس آنالوگ قرار داده شد ، همینطور صداهایی از زمین مانند صدای برخورد موج به ساحل ، صدای رعد و برق ، صدای گام برداشتن انسان
همینطور به مدت 90 دقیقه قطعات معروف موسیقی از بتهوون ، باخ ، چاک بری و ... آورده شده.
در این لوح به 55 زبان مختلف از جمله زبان فارسی به موجودات فضایی سلام و خوشامد گویی گفته شد.(دانلود پیام فارسی وویجر (http://voyager.jpl.nasa.gov/spacecraft/languages/persian.html))
هم اکنون دو کاوشگر وویجر در منطقه ای به نام هلیوشیت (http://en.wikipedia.org/wiki/Heliosphere) در سامانه خورشیدی قرار دارند و در آستانه ورود به فضای بین ستاره ای می باشند. وویجر 1 با سرعتی معادل 17 کیلومتر بر ثانیه پر سرعت ترین شیئی است که تاکنون به دست بشر ساخته شده است.


[URL="http://www.astroupload.com/uploads/13399496521.jpg"]http://www.astroupload.com/uploads/13399496521.jpg (http://www.astroupload.com/uploads/13399496521.jpg)
تصویر شماتیک از محل قرار گیری کاوشگرهای وویجر در سامانه خورشیدی


کاوشگر های وویجر در راه سفر بی بازگشت خود علی رغم داده های مهمی که برای دانشمندان تهیه کردند ، عکس های مهم و ماندگاری را از خود به ثبت رساندند ، اما بی شک معروف ترین و مهمترین عکس وویجر نقطه کمرنگ آبی می باشد، عکسی که می تواند نوع نگرش ما به زندگی را تغییر دهد(اطلاعات بیشتر (http://forum.avastarco.com/forum/showthread.php?902-%D8%B9%DA%A9%D8%B3-%D9%87%D8%A7%DB%8C-%D9%86%D8%AC%D9%88%D9%85%D9%8A-%D9%85%D8%A7%D9%86%D8%AF%DA%AF%D8%A7%D8%B1&p=28445&viewfull=1#post28445))

کاوشگرهای وویجر همچنان به سفر خود ادامه می دهند اما سوال اینجاست آیا وویجر در سفر بی پایان خود با موجودات هوشنمد فرازمینی ملاقات میکند؟
آیا روزی وویجر می تواند به برقراری ارتباط بین ما و موجودات فرازمینی کمک کند؟

حتی اگر جواب این سوالان منفی باشد ، بی شک وویجر یکی از ماندگارترین برنامه های فضایی تاریخ بشر باقی خواهد ماند.

قسمتی از مطالب برگرفته از ویکیپدیا و وبگاه وویجر ناسا

[Tara]

ربات كنجكاو در راه مريخ است
بيش از هفت ماه از پرتاب مريخ‌نورد ناسا مي‌گذرد و كمتر از دو ماه ديگر اين كاوشگر پس از يك سفر بين سياره‌اي طولاني به مقصد مي‌رسد تا ماموريت علمي مريخ را با هدف شناسايي و دستيابي به اطلاعات زيست‌محيطي درباره اين سياره سرخ آغاز كند.
به نظر مي‌رسد مريخ‌نورد Quriosity كه مجهز به فناوري‌هاي منحصر به فرد و بسيار پيچيده‌اي است بتواند نويد‌بخش گام‌هاي قدرتمندي در دستيابي به اطلاعاتي درباره اين سياره باشد. به طور كلي هدف اصلي و مشترك همه ماموريت‌هايي كه به سطح مريخ انجام مي‌شود اين است كه بتوان امكان وجود شرايط لازم براي زندگي انسان‌ها در اين سياره را بررسي كرد. كاوشگري كه قرار است تا اواسط مرداد به مريخ برسد به تجهيزاتي پيشرفته‌تر مجهز شده تا بتواند بررسي‌هاي دقيق‌تري دراين‌باره انجام دهد.
ابعاد اين كاوشگر در مقايسه با ربات‌هايي كه پيش از اين به مريخ فرستاده شده بود پنج برابر بزرگ‌تر است. بررسي و مطالعه وضعيت آب و هوا در مريخ، بررسي امكان ميزباني مريخ از انسان‌ها، انجام مطالعات زمين‌شناختي درباره اين سياره و همچنين دستيابي به اطلاعاتي براي برنامه‌ريزي يك ماموريت سرنشين‌دار به مريخ از جمله اهداف اصلي اين ماموريت است. از اين رو لازم است اين ربات مواد تشكيل‌دهنده سطح زمين را از نظر تركيبات مورد بررسي قرار دهد. اين ربات مجهز به يك تفنگ نمونه‌برداري ليزري است و ميكروسكوپ‌هاي پيشرفته‌اي با قابليت فيلمبرداري HD روي اين ربات نصب شده است كه در طيف‌هاي نوري مختلف قابل استفاده است. علاوه بر اين داخل اين مريخ‌نورد كنجكاو امكانات ديگري نيز نهفته است و به همين علت مي‌توان از اين ربات به عنوان يك آزمايشگاه پيشرفته نام برد.
http://jamejamonline.ir/Media/images/1391/03/31/100815185494.jpg









مريخ‌نورد ناسا پس از فرود بر سطح مريخ فعاليت‌هاي تحقيقي را آغاز مي‌كند. بازوهاي رباتيك به اين ربات اين امكان را مي‌دهد تا بتواند از سنگ‌ها يا سطح خاك نمونه‌برداري كند. سپس اين نمونه داخل بدنه ربات فرستاده مي‌شود تا خرد و آسياب شده و براي انجام آزمايش‌هاي مختلف شيميايي، طيف‌سنجي و آزمايشگاهي به واحدهاي مجزايي كه داخل ربات وجود دارد، فرستاده شود. هر نمونه در مدت زمان چند ساعت تحت آزمايش قرار مي‌گيرد و در نهايت اطلاعات به‌دست آمده دسته‌بندي شده و به زمين مخابره مي‌شود. Quriosity پس از رسيدن به مريخ حدود 98 هفته زميني يا به عبارتي يك سال مريخي در سياره سرخ اسكان دارد. مريخ‌نورد ناسا به 10 ابزار علمي شامل سامانه هواشناسي، دوربين‌هاي پيشرفته، ابزارهاي طيف‌سنجي، ليزر قوي و يك بازوي رباتيك براي حفاري سنگ‌ها و نمونه‌برداري مجهز است. اين كاوشگر برخلاف مريخ‌نوردهاي قبلي كه انرژي مورد نياز آنها از طريق صفحات خورشيدي تامين مي‌شد، انرژي مورد نيازش را از انرژي هسته‌اي تامين مي‌كند. در حقيقت سيستم تامين انرژي اين ربات يك ژنراتور هسته‌اي سازگار با محيط زيست است كه مي‌تواند تا 99 سال انرژي موردنياز اين ربات را تامين كند. قدرت تفنگ ليزري‌ كه ربات براي نمونه‌برداري از آن استفاده مي‌كند، برابر قدرت يك ميليون لامپ است. مجهز بودن به چنين امكانات و تجهيزات پيشرفته‌اي اين امكان را به ربات ناسا مي‌دهد تا بتواند ميزان تابش‌هاي كيهاني سطح اين سياره را نيز به دقت مورد بررسي قرار دهد و بر اين اساس امكان سفري ايمن و بي‌خطر را براي انسان فراهم كند.



منبع:جام جم انلاین

[Tara]

كشور‌هاي اسلامي هنوز نتوانسته‌اند كيهان‌نورد راهي مدار زمين كنند
فضانوردان مسلمان
جام جم آنلاين: گرچه اسلام در مورد كسب دانش دستور اكيد دارد و آن را واجب دانسته اما متاسفانه كشور‌هاي اسلامي هنوز نتوانسته‌اند در زمينه تسخير فضا و فرستادن كيهان‌نوردان خود، اقدام مناسبي انجام دهند.
http://www.jamejamonline.ir/Media/images/1391/04/25/100817327462.jpg


اميد است تلاش‌هاي ايران در آينده بتواند به اين مهم، جامه عمل بپوشاند. هيچ يك از كشور‌هاي اسلامي تاكنون با امكانات خود نتوانسته است كيهان‌نورد مسلماني را راهي مدار زمين كند، اما 9 مسلمان توانسته‌اند با استفاده از كيهان پيما‌هاي شاتل و سفينه‌هاي سايوز به فضا سفر كنند. در اين مقاله نگاهي گذرا داريم بر پرواز اين افراد.
فضاپيماي ديسكاوري براي يك مأموريت هفت روزه در بيست و ششم خرداد 1364 زمين را ترك گفت. در بين سرنشينان اين ناو يك شاهزاده سعودي به نام سلطان سلمان‌السعود حضور داشت. آنها طي اين مأموريت، سه ماهواره را براي مكزيك، سازمان مخابرات عرب و يك سازمان مخابراتي آمريكا در مدار قرار دادند. ديسكاوري پس‌از سفري هفت روزه چهارم تيرماه در پايگاه هوايي ادواردز فرود آمد. به‌این ترتیب، نام سلطان سلمان‌السعود به‌عنوان نخستین مسلمان به‌ثبت رسید.
دومين مسلماني كه به فضا سفر كرد، يك تبعه سوريه به نام محمد احمد فارس بود. محمدفارس در ارديبهشت 1330 در شهر حلب متولد شد. وي پس از دوره دبيرستان به آموزشگاه خلباني روي آورد، سپس به سمت خلبان در نيروي هوايي سوريه مشغول به كار شد. او سال 1985 به عنوان يكي از دو داوطلب پذيرفته شده براي پروازهاي فضايي درچارچوب برنامه‌اي با نام اينتركاسموس به مركز آموزش فضانوردان شوروي اعزام شد.
سايوز تي. ام ـ3 اول مرداد 1366 با سه فضانورد از جمله محمد فارس راهي مدار زمين شد. پس از اتصال سايوز تي. ام ـ3 به مجتمع مداري مير، يك سري آزمايش‌ها تحت عنوان كلي طرح فرات انجام گرديد كه شامل عكسبرداري فضايي از نقاط طبيعي و مختلف سوريه براي حل مسائل اقتصادي مثل كشف اراضي قابل كشت در حوضه رود فرات، جستجوي مواد معدني در صحراي سوريه و... مي‌شد. اين سفر نهم مرداد به پايان رسيد.
موسي ماناراف فرزند خيرامان، سومين كيهان‌نورد مسلماني است كه به فضا سفر كرده است. او دوم فروردين 1330 در باكو چشم به جهان گشود. وي يكي از اعضاي قوم مسلمان « لاكتي» است كه در جمهوري داغستان به سر مي‌برند. پس از پايان تحصيلات دبيرستان در جمهوري خودمختار چوواش، به دانشگاه هوايي مسكو وارد شد و آن را با مدرك مهندسي راديو تمام كرد. سپس در موسسه توليدات فضايي انرگيا مشغول به كار شد. در 1357 به گروه كيهان‌نوردان شوروي پيوست. او به همراه دو نفر ديگر اول دي 1365 با ناو كيهاني سايوز تي.ام ـ4 از پايگاه پرتاب‌هاي فضايي بايكونور راهي مدار زمين شد. آنها توانستند سفينه خود را دو روز بعد به ايستگاه كيهاني مير بپيوندند و تيتف و همكارش سفري طولاني را در مجتمع مداري آغاز كردند كه بيش از 365 روز طول كشيد. ماناروف دوم دي 1369 برعرشه سفينه سايوز تي. ام ـ11 ماموريتي ديگر در مدار زمين داشت. دو روز پس از پرتاب، سايوز تي. ام ـ11 به مجتمع مداري مير پيوست. اين پرواز مانارف تا ششم خرداد 1370 ادامه داشت. وي و همراهش بعد از پروازي كه حدود 175 روز ادامه داشت، به زمين بازگشتند. به اين ترتيب، او جمعا 541 شبانه‌روز از زندگي خود را در فضا گذرانده است. مانارف از اواسط دهه1370 به كار‌هاي سياسي روي آورد.
مسلمان بعدي كه توانست به فضا راه يابد، يك تبعه افغانستان به اسم عبدالاحد مومند بود كه همراه دو تبعه روس به فضا سفر كرد. عبدالاحد مومند با ناو فضايي سايوزـ تي. ام ـ6 هشتم شهريور 1367 راهي به مدار زمين شد. سايوز تي ـ ام6 به مجتمع مداري پيوست. مومند و همراهانش، ضمن شش روز اقامت در ايستگاه مداري مير، دست به آزمايش‌هايي علمي و فني تحت عنوان شمشاد زدند كه شامل تحقيقات زمين‌شناسي، اراضي كشاورزي، آزمايش‌هاي پزشكي، كارديوگرافي و... مي‌شد.
لياخف و مومند پنجم سپتامبر با سفينه سايوز تي. ام ـ 5 (سفينه كيهان‌نوردان قبلي)، مير را به مقصد زمين ترك گفتند. آنها قرار بود همان روز به زمين بنشينند، اما بروز اشكال فني در رايانه ناو، كار را به تعويق انداخت و آنها سرانجام ششم سپتامبر در وضعيتي اضطراري و خطرناك به زمين بازگشتند.
يازدهم مهر 1370 ناو كيهاني سايوز ـ تي. ام 13 با سه سرنشين به نام‌هاي الكساندر ولكف (كيهان‌نورد روس)، تاكتار آئوباكيرف (نخستين فضانورد قزاقستان)، ‏فرانتس فيبك (نخستين فضانورد اتريش) راهي مدار زمين شد. اين سفينه به مجتمع مداري مير پيوست. حضور آئوباكيرف پنجمين فضانورد مسلمان در سايه سفر فيبك كيهان‌نورد اتريشي چندان مورد توجه رسانه‌هاي گروهي قرار نگرفت. سفر آئوباكيرف و فيبك ‏‏7 روز و 22 ساعت ‏و 12 دقيقه طول كشيد و در پايان اين مدت به زمين بازگشتند.

نكته: كشور‌هاي اسلامي هنوز نتوانسته‌اند به‌طور مستقل فضا نورد ارسال کنند اما 9 مسلمان توانسته‌اند با استفاده از كيهان‌پيما‌هاي شاتل و سفينه‌هاي سايوز به فضا سفر كنند


سه سال بعد نوبت مسلمان ديگري بود كه به فضا سفر كند. يازدهم تير 1373 يوري مالنچنكو و طلحت موسي بايف با سايوزـ تي.ام 19 از پايگاه بايكونور راهي ايستگاه مداري مير شدند. اين ناو در 12 تير با مجتمع مداري پيوست. دو كيهان‌نورد تا چهاردهم آبان در فضا به سر بردند و پرواز فضايي شان ‏125 روز ‏ و 22 ساعت و 53 دقيقه به طول انجاميد.
موسي بايف بار ديگر در دي ماه 1376 با سفينه سايوز تي. ام ـ 27 به همراه دو نفر ديگر راهي مجتمع فضايي مير شد. سايوز تي. ام ـ 27 توانست به ايستگاه مير متصل گردد. پرواز موسي بايف، بودارين تا چهارم شهريور 1337 ادامه داشت. آنها 207 روز و 13 ساعت در فضا فعاليت كردند.
سومين ماموريت مداري طلحت موسي بايف نهم ارديبهشت 1380 و بر عرشه ناو سايوز تي. ام ـ 32 آغاز شد. در اين ماموريت، وي فرماندهي سفينه‌اي را به عهده داشت كه دنيس تيتو اولين گردشگر فضايي يكي از سرنشينانش به شمار مي‌رفت. اين ناو به ايستگاه فضايي بين‌المللي پيوست.
در پايان سفر كه 7 روز و 22 ساعت طول كشيد و به اين ترتيب جمع مدت اقامت فضايي موسي بايف به 341روز و 9 ساعت و 46 دقيقه رسيد. سوم بهمن 1376، فضاپيماي انديور براي اولين بار براي اتصال به مير راهي مدار زمين شد. در جمع سرنشينان اين ناو و همراه با شش كيهان‌نورد آمريكايي، يك فضانورد روس به نام ساليجان شاريپف حضور داشت.
شاريپف سوم شهريور 1343 در شهر اوزگن در جمهوري قيرقيزستان (شوروي سابق) به دنيا آمد. دبيرستان را در سال 1360 در همان شهر به پايان رساند. او سال 1366 آموزشگاه عالي هوانوردي نظامي خاركف آكادمي را در رشته مهندسي و فرماندهي جنگنده‌هاي تاكتيكي به اتمام برساند. وي در سال‌هاي بعد، از دانشكده كارتوگرافي مسكو درجه مهندسي و كارشناسي ارشد مديريت محيط‌زيست را دريافت كرد.
شاريپف از هجدهم مرداد 1369 به جمع كيهان‌نوردان اين كشور پيوست. وي چهارم تا دوازدهم بهمن 1377 به عنوان متخصص ماموريت با كيهان‌پيماي انديور به فضا پرواز كرد. او بار ديگر به عنوان فرمانده ناو سايوز تي. ام. آ ـ 5 به همراه دو نفر ديگر در 23 مهر سال 1383 راهي ايستگاه فضايي بين‌المللي شد. اين ماموريت پس از حدود 192 روز و 19 ساعت در پنجم ارديبهشت 1384 پايان يافت.
او يك دختر به نام نگار و يك پسر به اسم جهانگير دارد. شريپف و همسرش در بهار امسال به ايران سفري داشتند و يك هفته مهمان مردم خونگرم و مهربان دامغان بودند. در اين سفر، عنوان شهروند افتخاري دامغان به وي اهدا شد.
بيست و هشتم شهريور 1385 پايگاه فضايي بايكونور واقع در قزاقستان شوروي شاهد پرتاب ناو سرنشين‌دار جديدي بود كه با توجه به حضور نخستين زن كيهانگرد بيش از پيش مورد توجه مطبوعات قرار گرفت. سفينه سايوز تي‌.ام آ ـ 9 در كنار ميخاييل تيورين كيهان‌نورد روس، مايكل لوپز دو فضانوردي كه براي آغاز دور جديد فعاليت به ايستگاه فضايي بين‌المللي اعزام مي‌شدند، انوشه انصاري، زن ايراني‌تبار را هم با خود به مدار مي‌برد. انوشه انصاري نخستين زن مسلماني است كه تاكنون به فضا سفر كرده است. وي ششم مهر 1385 به همراه دو نفر ديگر به زمين بازگشت. سفر انصاري نه فقط در ايران، بلكه در سراسر جهان انعكاس بسيار وسيعي داشت.
انوشه انصاري سال 1345 در مشهد به دنيا آمد. او در 16سالگي به همراه خانواده‌اش به آمريكا رفت. مدرك كارشناسي در رشته مهندس الكترونيك و علوم رايانه‌اي را از دانشگاه جورج ميسون و مدرك فوق‌ليسانس خود را دانشگاه جورج واشنگتن گرفت. سال 1373 انوشه همراه همسرش حميد و برادر همسرش امير انصاري شركتي به نام تله‌كام تكنولوژي (TTI) را در تگزاس پايه‌گذاري كردند. آنها بعدا شركت ديگري به نام پرودي تاسيس كردند. انصاري اوايل 1385 براي سفر به ايستگاه بين‌المللي فضايي ثبت‌نام كرد. پرواز وي به عنوان اولين زن كيهانگرد براي بهار1386 برنامه‌ريزي شده بود، اما چند ماه بعد، وي جانشين يك ميليونر ژاپني شد كه به دليل مشكل پزشكي نتوانسته بود به فضا سفر كند. آخرين مسلماني كه تاكنون به فضا سفر كرده، شيخ مظفر شكور، نخستين فضانورد مالزيايي است. وي با سايوز تي. ام. آ ـ 11 نوزدهم مهر 1386 به يك كيهان‌نورد روس و يك فضانوردآمريكايي به مدار پرتاب شد. اين ناو بيست و يكم مهر به ايستگاه فضايي بين‌المللي پيوست و كيهان‌نوردان تازه وارد و سرنشينان قبلي ايستگاه برنامه كاري خود را آغاز كردند.

سيروس برزو / جام‌جم

[Saeed Jafari]

فضاپیمای کاسینی


نام یکی از فضاپیماهای ناسا (http://www.haftaseman.ir/webdb/article.asp?id=988) که در سال 1997 به سمت زحل (http://www.haftaseman.ir/webdb/article.asp?id=847) پرتاب شد.در سال 2004 به زحل رسیده وقسمتی از آن با نام Huygens از آن جدا شده ودر سطح تیتان (http://www.haftaseman.ir/webdb/article.asp?id=425) بزرگترین قمر آن فرود آمد.این فضاپیما برای رسیدن به مدار مطلوب دوبار از گرانش سیاره زهره (http://www.haftaseman.ir/webdb/article.asp?id=775) ویک بار از گرانش زمین (http://www.haftaseman.ir/webdb/article.asp?id=850) استفاده نمود.وزن آن ۶ تن وهزینه آن ۴/۳ میلیارد دلار برآورد شده است. کاسینی علاوه بر نقشه برداری دریاچه های متان (http://www.haftaseman.ir/webdb/article.asp?id=918) در قمر تیتان، (http://www.haftaseman.ir/webdb/article.asp?id=425)شناسایی آبفشانهای یخی (icy geyser) بیرون زده در قمر انسلادوس (http://www.haftaseman.ir/webdb/article.asp?id=421) (Enceladus) و ردیابی توفانها در جو زحل، مطالعات فراوان و گسترده ای بر روی سیستم حلقه ها و محیط آنها انجام داده است. این بررسیها و مشاهدات به ماهیت ذرات حلقه ها، چگونگی برهم کنش آنها با یکدیگر و با قمرهای سیاره و نقش غبار ریز در سیستم حلقه ها نور تازه ای بخشیده است.

خبری از کاسینی در جولای سال۲۰۰۸از سایت آسمان پارس
درسال 2008 فضاپیمای کاسینی دریاچه ای از هیدروکربن های مایع را در نزدیکی قطب جنوب تیتان یافت. قبل از اینکه ماموریت کاسینی آغاز شود دانشمندان وجود اقیانوس هایی از متان، اتان و دیگر هیدروکربن های سبک را بر روی تیتان پیش بینی می کردند. اما بعد از 40 بار گردش کاسینی در ارتفاع کم به دور تیتان، اطلاعات به دست آمده امکان وجود چنین اقیانوس هایی را رد کرد. ولی وجود هزاران شبه دریاچه بر روی این قمر شگفت انگیز را هیچ گاه نمی توان انکار کرد. کاسینی با استفاده از طیف سنج نقشه بردار مرئی و مادون قرمز خود(VIMS) توانست دریاچه ای از اتان مایع را کشف کند. این کاوشگر همچنین توانست دریاچه دیگری را که 235 کیلومتر درازا و 7800 کیلومتر مربع مساحت دارد، کشف کند. این دریاچه Ontario Lacus نام دارد. تنها کمی بزرگتر از دریاچه Ontario (واقع در آمریکای شمالی) است و همین امر علت نامگذاری آن را می رساند. کشف چنین دریاچه هایی سبب می شود که تیتان بعد از زمین، دومین جرمی در منظومه شمسی باشد که بر روی سطح خود مایع دارد. تیتان همیشه یکی از نقاط شگفت‌انگیز منظومه شمسی بوده است. قمری که به تنهایی از پلوتو بزرگ‌تر است و داری جوی غلیظ با تشابهات بسیاری با جو سیاره ماست.(هم اکنون نیتروژن و متان موجود در جو تیتان سدی را برای مطالعه بیشتر سطح این قمر ایجاد کرده است).
مدارگرد کاسینی متعلق به ناسا و تیتان‌نشین هویگنس متعلق به ایسا، یکی از بزرگترین مأموریتهای فضایی بشر تا به امروز بوده‌اند. این مجموعه پس از پرتاب در 15 اکتبر 1997 و پرواز از کنار زهره، زمین و مشتری سرانجام در 30‌ ژانویه 2004 میلادی وارد مدار زحل شد. به این ترتیب مأموریت چهار ساله کاسینی به منظور مطالعه منظومه کیوانی که شامل سیاره کیوان و بالغ بر 50 قمر گوناگون آن می‌باشد، آغاز شد. در 25 دسامبر همان سال هویگنس از سفینه مادر جدا شد و با چتر وارد اتمسفر غلیظ تیتان گردید. اندازه‌گیری دما، فشار، ترکیب شیمیایی، سرعت و جهت باد، تغییرات شرایط در لایه‌های مختلف جو و همچنین صدای تیتان (http://planetary.org/explore/topics/saturn/titan_sounds.html) از جمله داده‌های عجیبی بود که برای اولین بار در تاریخ بشریت از جو و سطح یک قمر واقع در دوردست‌ها دریافت می‌شد.


خبری درباره این فضاپیما و معماهای مشتری(اردیبهشت ۸۹)

با وجود اینکه سفینه فضایی کاسینی و سطح نشین هویگنس به پرسش های زیاد دانشمندان پاسخ دادند، اما هنوز هم در حال پرده برداری از اسرار جدید این سیاره است. یکی از ناشناخته ها در این سرزمین، قمر کوچک انسلادوس است. کاسینی با بررسی های خود متوجه شد که توده های یخ از قطب جنوب آن به بیرون پرتاب میشود. اگر توده های فوران شده به علت آب های ذخیره شده در زیر سطح این قمر یخی است، پس چه چیزی باعث میشود تا آب را در سطح این قمر یخی به حالت مایع نگهدارد؟
اگر به راستی زیر سطح یخی انسلادوس آب وجود دارد، آیا ممکن است در نتیجه همان وضعیت یا پروسه باشد که در قمر دیگر مشتری یعنی اروپا جریان دارد. آیا ممکن است میدان مغناطیسی قوی سیاره مشتری که در اثر جذر و مد بر اروپا آب مایع را زیر سطح یخی آن ایجاد کرده، همین تأثیر را در ایجاد آب های انسلادوس هم داشته باشد؟



مأموریت کاسینی خیلی از این معما ها را آشکار ساخت. به گفته کارولین پورکو رئیس پروژه تصویر برداری های کاسینی " یکی از چیزی که انتظار کشف آن را نداشتیم، یافتن موج های ملایم در حلقه های زحل بود که در حلقه D آغاز و در سراسر حلقه C امتداد دارد.
تا حال علت این پدیده را نمی دانیم، ولی میتواند به اتفاقاتی اشاره کند که از دهه 1980 در خود زحل و یا در داخل حقله های آن جریان دارد. همانگونه که برخورد یک سنگ با سطح آب باعث ایجاد موج های در آب میشود، ما هم پیامد اتفاقی را در حلقه های زحل می بینیم که 30 سال قبل آغاز شده بود.
راز دیگر این سیاره ترکیب حلقه های آن است. با اینکه 95 درصد حلقه ها از یخ آب ساخته شده ولی ترکیب 5 درصد دیگر آن که مایل به رنگ سرخ است، هنوز ناشناخته است. به گفته پژوهشگر ارشد سطح نشین هویگنس، راز حیرت کننده دیگر آن "درخشش" سطح انسلادوس است که در تصاویر فرستاده شده از سطح این قمر دیده شده.
در گذشته دانشمندان بر این باور بودند که کل قمر تیتان با اقیانوسی از هیدروکربن مایع پوشانیده شده، اما کاوشگر هویگنز خلاف آن را ثابت کرد و تنوع عجیبی را در قسمت های مختلف تیتان نشان داد.
این مسئله باعث ایجاد پرسش دیگری میشود که چگونه اتمسفر ضخیم و کلفت هیدروکربنی تیتان میتواند در نبود اقیانوس عظیمی از همان مواد باقی بماند؟ پس اتمسفر تیتان از کجا آمده؟ این پرسش تا کنون بی پاسخ است.
یک راز دیگر تغییر یا اختلاف در زمان گردش کامل تیتان بدور محورش است. در مریخ و زمین این تغییر بخاطر حرکت زاویوی هر دوسیاره است که در اثر تفاوت چگالی مایعات در زیر سطح یا اتموسفر شان ایجاد میشود. در زمین این اثر گردش زمین بدور محورش را کم می سازد که بر اساس تخمین 0.0005 تا 0.0035 ثانیه در هر صد سال می باشد.
در تیتان این تغییر میتواند بدین معنی باشد که پوسته یخی روی سطح از بعضی از اجزای عمده فیزیکی آن جدا شده که به احتمال زیاد اقیانوس ایتان یا متان در زیر سطح آن است. در مجله ساینس 2008، رالف لورنز و همکاران اش از دانشگاه جون هاپکینز ادعا نموده اند که تیتان حتمأ یک پوسته یخی بر روی ترکیب مشترک از آب و آمونیا و یا حتی اقیانوسی از آب مایع دارد که چنین احتمال برای خیلی از اقمار مشتری پیشنهاد شده بود.اگر پوسته به اندازه کافی نازک و اقیانوس ها هم به اندازه کافی عمیق باشند، در آنصورت بر اساس نظریه گردش، گردش پوسته یخی تیتان میتواند از هسته سنگی این قمر جدا باشد.
دانشمندان تا حال با هم گمانه زنی میکنند که علت اساسی این عدم مطابقت میان اقیانوس تیتان و هسته آن در نتیجه تغییرات فصلی در باد های آن است. درست مثل قضیه زمین که تفاوت های بسیار زیاد در جرم سیاره و اتموسفر آن این تأثیر را نامحسوس نگه میدارد. اتمسفر غلیظ و سطح نازک تیتان تأثیر بیشتری ایجاد میکند.
اطلاعات تازه از قمر دیگر زحل میماس که بصورت نقشه گرمایی است تنوع عجیبی دما یا حرارتی را آشکار ساخته و چندین منطقه داغ جدید را نشان میدهد. نقشه برداری از سطح میماس با کمک طیف سنج نصب شده در سفینه کاسینی نشان داد که گرمترین منطقه در میماس در زمان صبح آن است که دمای آن حدود 92 کلوین (منفی 294 درجه فارنهایت) می باشد. بخش های دیگر میماس بسیار سردتر و تا 77 کلوین (منفی 320 درجه فارنهایت) میرسد.
در دهه 1980 وقتی ویجر 1 و 2 به منظومه زحل رسید، رصد های این دو سفینه مراحل لازم برای تحقیقات کاسینی – هیگینز را آماده ساخت. بازدید ویجر ها از زحل و اقمار اش بسیار کوتاه بود و با انتخاب مسیر دیگری به راه خود به سوی مرز های بیرونی منظومه شمسی ادامه دادند. بخاطر مطالعه دقیق این سیاره به یک مأموریت دیگر با مدت زمان طولانی تر نیاز بود.
حالا که مأموریت کاسینی تا سال 2017 تمدید شده، دانشمندان فرصت زیادی خواهند داشت تا شاهد تغییرات در این سیاره، حلقه ها و اقمار آن باشند. چشم و گوش این سفینه به دانشمندان امکان میدهد تا ارباب حلقه ها را با دقت بیشتر مطالعه کنند.


http://www.irf.se/press/pics/60030main_cassini-concept-b.jpg (http://www.irf.se/press/pics/60030main_cassini-concept-b.jpg)






http://pds-rings.seti.org/cassini/cassini_side2.gif (http://pds-rings.seti.org/cassini/cassini_side2.gif)

http://photos.state.gov/libraries/amgov/3234/Week_1_Nov_2011/11042011_cassini20111103-full_600.jpg (http://photos.state.gov/libraries/amgov/3234/Week_1_Nov_2011/11042011_cassini20111103-full_600.jpg)http://www.parssky.com/News/my_documents/upload-new/uploads/A65_Earth_Cassini_Large.jpg (http://www.parssky.com/News/my_documents/upload-new/uploads/A65_Earth_Cassini_Large.jpg)


http://www.haftaseman.ir

[Sunrise]

ماموریت فضایی تلسکوپ ( NuSTAR ( Nuclear Spectroscopic Telescope Array در حالی وارد صدمین روز خودش شد - ده روز پیش - که کیفیت تصاویر و اطلاعات حاصل از بررسی های ایکس ری توسط این تلسکوپ ، دریچه جدید و دقیقی رو در حوزه بررسی حقایق مربوط به سیاه چاله ها و ستاره های نوترونی و ابرنواختر ها به روی دانشمندان باز کرده و این خوشحالی رو در ارائه این پوستر گرامیداشت میشه دید :)

http://www.nasa.gov/images/content/690117main_pia15816-43_946-710.jpg

نوستار این اجسام رو با حساسیت بی سابقه ای از طریق مطالعه انرژی بالا و پایین و دامنه طول موجهای کوتاه اشعه ایکس بررسی می کنه و تصاویر ارسالی اون 10 برابر واضح تر از رصدگرهای اشعه ایکس کنونی در مدار هستن.

این اینفوگرافی حاوی اطلاعات جالبی در باره چگونگی پرتاب و ساختار و نحوه عمل این تلسکوپ برای رسیدن به اهداف این ماموریت ویژه و حساس ناسا است :)

http://i.space.com/images/i/15950/i02/nustar-xray-black-hole-hunter-satellite-120305c-02.jpg?1331918945

وقتی دیدم قبلا راجع به این تلسکوپ های تک در اینجا (http://forum.avastarco.com/forum/showthread.php?164-%D8%AA%D9%84%D8%B3%D9%83%D9%88%D9%BE-%D9%87%D8%A7%D9%8A-%D9%81%D8%B6%D8%A7%D9%8A%D9%8A/page2) مطالبی نوشته شده خیلی خوشحال شدم ... الانا دیگه میشه ردی از هر چی که درباره نجوم لازم داریم بدونیم رو اینجا پیدا کنیم!
به شرطی که خوب کوچه پس کوچه های تالارها رو دربنوردیم ;)

منابع : ناسا و اسپیس دات کام

[مسعود فرح بخش]

پروژه مرکوری اولین پروژه فضایی سرنشین دار ایالت متحده است که در حد فاصل سال های 1959 تا 1963 با دو هدف بردن انسان در مدار زمین و کسب اولین ها و پیروزی در مسابقه فضایی بر اتحاد جماهیر شوروی انجام شد.این پروژه در هدف اول موفق و در هدف دوم نا موفق بود. در اولین ماموریت سرنشین دار مرکوری در 5 می 1959 آلن شپرد در حالی به عنوان اولین انسان امریکایی در فضا پرواز کرد که یک ماه قبل تر یوری گاگارین در پرواز تاریخی خود به عنوان اولین انسان در فضا به پرواز در آمد.در 20 فوریه 1962 جان گلن بعد از یوری گاگارین و تیتوف به عنوان اولین امریکایی و سومین شخصی که در مدار زمین به پروزا در آمد لقب گرفت و این از دیگر دستاورد های پروژه مرکوری برای ایالات متحده بود. این پروژه شامل بیست پرواز بدون سرنشین و دو پرواز زیرمداری سرنشین دار و چهار پرواز مداری سرنشین دار بود.برنامه ریزی و پژوهش های اولیه این پروژه توسط کمیته ملی مشاوران هوانوردی امریکا (به انگلیسی: National Advisory Committee for Aeronautics) انجام شد و به طور رسمی توسط جانشین آن ، ناسا ادامه یافت.پروژه مرکوری گام اول در رسیدن به ماه در برنامه فضایی امریکا بود که بعد ها توسط پروژه جمینای ادامه و در پروژه آپولو تحقق یافت.


[/URL]http://up.avastarco.com/images/d4ceoa0cn9xnvre8iaux.png (http://up.avastarco.com/images/d4ceoa0cn9xnvre8iaux.png)
نشان رسمی پروژه مرکوری


اهداف

هدف از این برنامه پرواز سرنشین دار به مدار زمین و بررسی توانایی فضانوردان در شرایط بی وزنی و سالم نشاندن فضانورد و فضاپیما به زمین بود.هدف دیگر امریکایی ها پیشی گرفتن از اتحاد جماهیر شوروی در مسابقه فضایی و ثبت اولین ها در تاریخ فضا بود.هدف دوم هرگز محقق نشد و در پروژه مرکوری امریکایی ها به رقیبشان باختند اما هدف اول آنها همانطور که می خواستند پیش رفت.


http://up.avastarco.com/images/85tk9qc2ui9ggmoq916.jpg (http://up.avastarco.com/images/85tk9qc2ui9ggmoq916.jpg)
جان گلن اولین امریکایی در مدار زمین/20 فوریه 1962


موشک های پرتاب

پروژه مرکوری از سه موشک برای پرتاب استفاده کرد:
موشک لیتل جو به ارتفاع 55 فوت : جهت خارج شدن از جو زمین و تست ارتفاع گرفتن.
در کل هشت پرواز با این موشک انجام شد که شش پرواز بدون سرنشین انجام گرفت و 2 پرواز دیگر با خود دو شامپانزه را به عنوان سرنشین و برای تست به فضا برد. از لحاظ تئوری این موشک ها می توانستند تا ارتفاع 161 کیومتری پرواز کنند.



موشک رد استون به ارتفاع 83 فوت : موشک یک مرحله ای برای پرواز زیر مداری.چهار پرواز بدون سرنشین که یکی از آنها با خود یک شامپانزه را حمل می کرد توسط این موشک انجام شد. هم چنین برای اولین پرواز های سرنشین دار دو بار دیگر از این موشک های استفاده شد.




http://up.avastarco.com/images/g6erxawm3epx9lerur2l.jpg (http://up.avastarco.com/images/g6erxawm3epx9lerur2l.jpg)
هام ؛ اولین فضانورد امریکایی





موشک اطلس به ارتفاع 94 فوت : یک موشک دو مرحله ای و برای پرواز های سرنشین دار مداری. ابتدا این موشک در شش پواز آزمایشی بدون سرنشین که چهار تای آنها پرواز زیر مداری و دو پرواز مداری که یکی از آن ها با خود شامپانزه حمل می کرد ، استفاده شد. پس از آن در چهار پرواز سرنشین دار مداری استفاده شد.




http://up.avastarco.com/images/iin31kyonpoaxw5dp25k.jpg (http://up.avastarco.com/images/iin31kyonpoaxw5dp25k.jpg)
موشک لیتل جو جهت خارج شدن از جو


http://up.avastarco.com/images/7tz4n0egmy5u73nzezt9.jpg (http://up.avastarco.com/images/7tz4n0egmy5u73nzezt9.jpg)
موشک رد استون جهت پرواز های زیرمداری


http://up.avastarco.com/images/lhxtcqa7ufmdu94ip7.jpg (http://up.avastarco.com/images/lhxtcqa7ufmdu94ip7.jpg)
موشک اطلس جهت پرواز های مداری





فضانوردان
اولین فضا نوردان امریکایی از بین 110 خبان نظامی انتخاب شدند. پس گذراندن سخت ترین تست های فیزیکی ، پزشکی و روانی در نهایت هفت تن از این 110 نفر به عنوان فضانوردان پروژه مرکوری انتخاب شدند که به هفت مرکوری معروف بودند .این فضانوردان به یک باره به اوج شهرت رسیدند . رسانه های امریکایی تمام فعالیت های آنها را زیر نظر داشتند و کوچک ترین حرکت آنها از چشم خبرنگاران دور نمی ماند.

آلن شپرد (1998-1923)اولین امریکایی در فضا


گاس گریسوم(1967-1926)21 ژوئیه 1961 به فضا رفت و در پروژه آپولو 1 جان خود را ازدست داد.


جان گلن(متولد1921) اولین امریکایی که در مدار زمین قرار گرفت ، 20 فوریه 1962


مالکولم کارپنتر(متولد1925) 15 مه 1962 به فضا رفت.


والی شیرا(2007-1923) 3 اکتبر 1962 به فضا رفت.


گوردو کوپر(2004-1927)15 مه 1963 به فضا رفت.


دیک اسلایتون(1993-1924) در سال 1975 در پروژه آزمایشی آپولو-سایوز شرکت کرد.




[URL="http://up.avastarco.com/images/ja7ddfdi65600mc9jeq.jpg"]http://up.avastarco.com/images/ja7ddfdi65600mc9jeq.jpg (http://up.avastarco.com/images/ja7ddfdi65600mc9jeq.jpg)
هفت فضانورد پروژه مرکوری معروف به هفت مرکوری و ماکت موشک اطلس ؛ از چپ به راست: گریسام ، شپرد ، کارپنتر ، شیرا ، اسلایتون ، گلن ، کوپر



منبع
ویکی نجوم

[masi]

مریخ نشین بعدی ناسا در سال 2016 پرتاب می شود

متین میررمضانی / مریخ نشین بعدی ناسا با نام «این سایت» (نگاه نزدیک) قرار است در سال 2016 پرتاب شود، این مریخ نشین لرزه ها، جنبش ها در گردش مریخ را اندازه خواهد گرفت تا به این سوال اساسی پاسخ دهد: چه راز هایی در زیر این خاک بیابانی و زنگ زده نهفته است؟


[/URL][URL="http://iir.ir/Portals/0/Insight_1.jpg"]http://iir.ir/Portals/0/Insight_1.jpg (http://iir.ir/Portals/0/Insight_1.jpg)
تصویری هنری که این سایت را در مرّیخ و با دو ابزار خود نمایش می دهد/ NASA/JPL-Caltech


دانشمندان انتظار دارند تا پاسخ های دریافتی به آنان کمک کند تا دریابند چگونه سیّارات همچون زمین و مرّیخ پس از تولّد منظومه شمسی ترکیب شده و تکامل یافته اند. طبق گفته ی بروس بنرت، مدیر محقق پروژه این سایت، این مریخ نشین در ماه مارچ 2016 پرتاب خواهد شد.

ادامه ....


منبع (http://iir.ir/اخبار/مشاهدهخبر/tabid/109/ArticleId/100/-2016.aspx)

[s_karam76]

اگه میشه درمورد تاریخچه ماموریت های آپولو توضیح بدین
مثلا توی کدوم ماموریت بود که فضاپیما آپولو منفجر شد؟

[javadstar76]

ناو کیهانی شنژو10 (Shenzhou 10) هم به دیدار ماهواره ی تیانگونگ 1 (Tiangong 1) رفت :)


فضاپیمایی نیز به نام شنژو 10 (Shenzhou 10)از چین با سه سرنشین از جمله:


دومین فضانورد زن این کشور چین (وانگ یاپینگ)

http://up.avastarco.com/images/efnew4ut0bo8ymrclzp2.jpg (http://up.avastarco.com/)

به همراه (ژانگ شیائوگانگ)

http://up.avastarco.com/images/4qehyt6ci6j8lx8lzaqi.jpg (http://up.avastarco.com/)

و (نی هایشینگ)

http://up.avastarco.com/images/jfgn951gumrmv7fmygl.jpg (http://up.avastarco.com/)

http://up.avastarco.com/images/baykhrr9tv9del80x9j.jpg (http://up.avastarco.com/)

برای انجام یک ماموریت 15 روزه در آزمایشگاه مداری تیانگونگTiangong1) 1) ، عصر روز سه شنبه

11 ژوئن 2013 (21 خرداد) در ساعت14:08 به وقت تهران و از مرکز پرتاب ماهواره جیکوآن در منطقه

بیابانی گوبی در غرب چین رهسپار فضا شد.


http://up.avastarco.com/images/4l4jba16b1beoe1vcdqz.jpg (http://up.avastarco.com/)

10دقیقه پس از پرتاب ، تلویزیون ملی چین اعلام کرد که شنژو10 با موفقیت از موشک حامل خود

جدا شده و در مدار زمین قرار گرفت و سپس صفحات خورشیدی خود را باز

کرده است. ساعاتی بعد، مرکز فرماندهی ماموریت در زمین دستور تنظیم مدار فضاپیما را با مدار

آزمایشگاه مداری تیانگونگ1 را صادر کرد. به همین منظور ناو کیهانی شنژو10

با روشن کردن موتورهای اصلی خود مانور افزایش ارتفاع مداری را انجام داد و در مداری با متوسط

ارتفاع 338 کیلومتر تحت زاویه میل 8/42 درجه قرار گرفت.

این فضاپیما می‌بایست چند مانور مداری دیگر را برای اتصال به آزمایشگاه تیانگونگ1، انجام دهد و

طول این دو سازه فضایی در مدار به بیش از 18 متر خواهد رسید.



http://up.avastarco.com/images/padyy02eanguq2wszl8.jpg (http://up.avastarco.com/)


یکی از مهم‌ترین ماموریت‌های فضانوردان در این پرواز آزمودن روش متفاوتی در اتصال ناو کیهانی

شنژو10 به آزمایشگاه تیانگونگ1 نسبت به آن‌چه در پرواز سال گذشته انجام

شده است.

این ماموریت طولانی‌ترین ماموریت نسبت به ماموریت‌های سرنشین‌دار قبلی چین خواهد بود و

فضانوردان برنامه‌های مختلفی را برای اقامت 15 روزه‌اشان در فضا برنامه‌ریزی

کرده‌اند.

سفر بدون سرنشین و ارسال کاوشگر به ماه از برنامه های آتی فضایی چین محسوب می شود و

کارشناسان فضایی این کشور امیدوارند تا سال 2020 میلادی موفق به

فرستادن فضانورد به ماه شوند.



http://up.avastarco.com/images/7h4teq556nn75u1j26n.jpg (http://up.avastarco.com/)

این ماهواره نیز تا مدتی دیگه به قدری قابل توجه خواهد رسید که رصد اون هم خالی از لطف نیست :)

منابع: eandt.theiet.org ، gbtimes.com ، live.china.org.cn

[مسعود فرح بخش]

اسپوتنیک 1 نخستین ماهواره ساخت بشر بود که در تاریخ 13 مهر 1336 به فضا پرتاب و آغازگر عصر جدیدی در زندگی بشر با نام عصر فضا شد.
شنیدن داستان این دوران همواره برای بشر شنیدنی و جذاب می باشد. قدم گذاشتن انسان در راهی که تا قبل از آن پای هیچ بشری به آن باز نشده بود و دیدن مناظری که پیش تر دیده نمی شدند.
اما این سفرها همواره با ثبت رکوردهایی برای بشر همراه بود. رکوردهایی که با واژه هایی چون اولین، دورترین، طولانی ترین، بیشترین و مانند اینها همراه بوده.
هدف از این پست و چند پست آینده بیان مهم ترین رکوردهای فضایی می باشد. شاید بیشتر این رکوردها را شنیده باشیم اما شنیدن مجدد آنها خالی از لطف نیست.

اولین پرواز مداری و زیرمداری انسان به تفکیک کشور

1- شوروی: یوری گاگارین ، وستوک 1 ، 12 آوریل 1961 (اولین انسان در فضا و اولین پرواز سرنشین دار شوروی)
2- آمریکا: آلن شپرد ، مرکوری-رد استون3 ، 5 مه 1961 (اولین آمریکایی در فضا-پرواز زیرمداری)
3-آمریکا: جان گلن ، مرکوری-اطلس6 ، 20 فوریه 1962(اولین آمریکایی در مدار زمین)
4- چین: Yang Liwei ، شنژو 5 ، 15 اکتبر 2003(پرواز در مدار زمین)

بیشترین پروازها

Jerry L. Ross(آمریکا) و Franklin Chang-Diaz (آمریکا-کاستاریکا) در مجموع با هفت پرواز بیشترین پروازها را به خود اختصاص داده اند

بیشترین زمان بودن در فضا

مرد: سرگئی کریکالف (Sergei Krikalev) با 803 روز و 9 ساعت و 39 دقیقه یا 2.2 سال در فضا در قالب 6 پرواز به فضا بیشترین زمان بودن در فضا را به خود اختصاص داده

زن:پگی ویتسون (Peggy Whitson)با 376 روز و 17 ساعت و 22 دقیقه حضور در ایستگاه فضایی بین المللی بیشترین زمان رو به خود اختصاص داده.

*والری پلیاکوف (Valeri Polyakov) با 437.7 روز فعالیت در ایستگاه فضایی میر بیشترین حضور پیوسته در فضا را دارد*

طولانی ترین پرواز انفرادی: والری بایکوفسکی (Valery Bykovsky) ، با 4 روز و 23 ساعت ، در ماموریت وستوک 5 به تاریخ 14 تا 19 ژوئیه 1963

طولانی ترین زمان بودن در سطح ماه: Eugene Cernan و Harrison Schmitt ، ماموریت آپولو 17 ،به مدت 74 ساعت و 59 دقیقه و 40 ثانیه

طولانی ترین زمان بود در مدار ماه: Ronald Evans ، ماموریت آپولو 17 ، به مدت 6 روز و 4 ساعت

رکورد حیوانات

اولین حیوان در فضا: لایکا اولین موجود زنده و اولین سگ در فضا ، پرتاب شده توسط اسپوتنیک 2 ، سال 1957 (لایکا چند ساعت پس از پرتاب مرد)

*بلکا و استرلکا (Belka and Strelka)اولین موجود زنده ای بودند که با موفقیت به زمین برگشتند*

سرعت و ارتفاع


دورترین انسان ها از زمین: در 15 آوریل 1970 خدمه آپولو 13 با 400,171 کیلومتر فاصله از زمین دورترین مسافتی را که انسان از زمین فاصله گرفته به خود اختصاص دادند.

بیشترین ارتفاع به غیر از سفر به ماه: خدمه جمینای 11 با 1347.1 کیلومتر ارتفاع

سریعترین: خدمه آپولو 10 سریع ترین افرادی بودند که بشر تاکنون به خود دیده. آپولو 10 با سرعت 39896 کیلومتر در ساعت بیشترین سرعت فضاپیمای سرنشین دار بود.
*خدمه آپولو 10 به 0.0037 سرعت نور رسیدند*

رکورد سن و سال

جوانترین فضانورد: ژرمن تیتوف(Gherman Titov) با 25 سال سن ، وستوک 2
مسن ترین فضانورد: جان گلن(John Glenn) با 77 سال سن ، در پرواز ماموریت STS-95 شاتل

راهپیمایی فضایی

بیشترین راهپیمایی فضایی:
مرد: آناتولی سولویف (Anatoly Solovyev) با 16 راهپیمایی فضایی و در مجموع 77 ساعت و 41 دقیقه
زن: سونیتا ویلیامز (Sunita Williams) با 7 راهپیمایی و در مجموع 50 ساعت و 40 دقیقه

بیشترین راهپیمایی فضایی در یک ماموریت: مایکل لوپز آلگریا (Michael López-Alegría) با 5 راهپیمایی در ایستگاه فضایی بین المللی


ادامه دارد ...

[rezash]

موقعیت فضاپیماهای عازم شده در اعماق فضا

وویجر یک و دو

پایونیر 10 و 11

و فضاپیمای افقهای نو

http://www.heavens-above.com/SolarEscapePic.aspx?sz=400&xSun=180&ySun=200&widthAU=240&EclLat=90&EclLong=270&cul=en-GB


http://www.heavens-above.com/SolarEscapePic.aspx?sz=400&xSun=200&ySun=200&widthAU=240&EclLat=10&EclLong=0&cul=en-GB

[مسعود فرح بخش]

اولین های پروازهای سرنشین دار(لیست بر اساس تاریخ می باشد)

اولین انسان در فضا و اولین انسان در مدار زمین: یوری گاگارین ، وستوک 1، 1961

اولین پرواز زیرمداری: آلن شپرد، فریدام 7 ، 1961

اولین انسانی که یک شبانه روز در فضا بود: ژرمن تیتوف، وستوک 2 ، 1961

اولین پرواز گروهی(ارتباط فضاپیما با فضاپیما): Andrian Nikolayev و Pavel Popovich ، وستوک 3 و 4، 1962

اولین زن در فضا و اولین غیر نظامی در فضا: والنتینا ترشکووا ، وستوک 6 ، 1962

اولین پرواز زیرمداری با فضاپیمای بال دار: جو واکر، X-15 Flight 90 ، سال 1963

اولین انسانی که دو بار به فضا رفت: جو واکر ، X-15 Flights 90 and 91 ، سال 1963

اولین پرواز سه نفره با یک فضاپیما: واسخود 1 ، 1964

اولین راهپیمایی فضایی: آلکسی لئونوف،واسخود 2 ، 1965

اولین مانور مداری(تغییر مدار): جمینای 3، 1965

اولین اقامت یک هفته ای در فضا: جمینای 5 ، 1956

اولین قرار ملاقات در فضا و اولین حضور چهار نفر در فضا: جمینای 6 و 7 ، 1965

اولین اتصال در فضا: جمینای 8 و آگنا(Agena)، نیل آرمسترانگ و دیوید اسکات ، 1966

اولین مرگ ومیر فضایی: ولادمیر کوماروف(هنگام فرود)، سایوز 1 ، 1967

اولین انسان هایی که از مدار زمین خارج و اولین انسان هایی که وارد مدار ماه شدند: خدمه آپولو 8، 1968

اولین اتصال دو فضاپیمای سرنشین دار در فضا: سایوز 4 و 5 ، 1969

اولین انسان در ماه:نیل آرمسترانگ، آپولو 11، 1969

اولین حضور سه فضاپیما در فضا و اولین هفت نفر در فضا: سایوز 6 ،7 ، 8 ، 1969

اولین کسی که 4 بار به فضا رفت و اولین کسی که دو بار وارد مدار ماه شد: جیمز لاول ، آپولو 8 و 13 و جمینای 7 و 12

اولین پرواز مداری با فضاپیمای بال دار: ماموریت STS-1 شاتل کلمبیا با دو خدمه ، 1981

اولین راهپیمایی فضایی بدون کابل اطمینان: بروس مک‌کندلس ، ماموریت STS-41 ، سال 1984

اولین زنی که اقدام به راهپیمایی فضایی کرد: اسوِتلانا ساویتسکایا(Svetlana Savitskaya)، سایوز T-12 ، سال 1984

اولین زمانی که دو زن در فضا بودند: ماموریت STS-61، سال 1985

اولین راهپیمایی فضایی سه نفره: ماموریت STS-49، سال 1992

اولین پرواز خصوصی به مقصد فضا(زیرمداری): مایک ملویل،ماموریت SpaceShipOne flight 15P ، سال 2004

بیشترین نفرات در فضا(13 نفر در فضا): ایستگاه فضایی بین المللی، ماموریت های Soyuz TMA-14, Soyuz TMA-15, STS-127 ، سال 2009

حضور در فضا
(اطلاعات تا تاریخ 2013-07-15 می باشند)

در مجموع تا کنون 531 نفر به فضا رفته اند.

332 نفر با ملیت امریکا و 117 نفر با ملیت روسیه و شوروی سابق

34 نفر از آژانس فضایی اروپا و کشور های زیر مجموعه و مابقی با ملیت های مستقل

9 نفر از ژاپن ، 10 چینی ،

از کشورهایی مانند افغانستان ، هند ، بریتانیا ، اسرائیل ، کوبا ، مغولستان ، عربستان صعودی ، کره جنوبی و چند کشور دیگر، یک نفر تا کنون به فضا رفته.

[zahra ghahremanian]

مثلا توی کدوم ماموریت بود که فضاپیما آپولو منفجر شد؟
یکی از پرتاب هایی که منجر به انفجار شد پرتاب فضاپیمای چلنجر در ژانویه ی سال 1986بود که اگر اشتباه نکنم منجر به کشته شدن 7نفر از فضا نوردان شد:th_cry:
این فضا پیما 70ثانیه پس از پرتاب منفجر شد:(

[za H ra]

یک گزارش به معرفی دوربین‌هایی پرداخته است که با آپولو 11 به ماه رفتند.
به گزارش سرویس فناوری خبرگزاری دانشجویان ایران (ایسنا)، از جمله این دوربین‌ها، دوربین درخشان و مسطحی در ماه بود که ویدیوئی را ارائه داد و به واسطه آن مردم توانستند به صورت زنده پیاده‌روی نیل آرمسترانگ را بر روی ماه از طریق تلویزیون نظاره کنند.

این سامانه که «دوربین تلویزیونی Apollo Lunar» نام داشت، توسط شرکت مهندسی Westinghouse در ایالات متحده طراحی شده بود.

بر اساس گزارش این شرکت که در سال 1968 منتشر شد، سامانه مزبور ارتعاشاتی تا دو هزار چرخه در هر ثانیه، شوک‌های بیش از 8G را در طول اوج‌گیری و فرود، تغییرات بی‌نهایت فشار و طیف حرارتی از 300- درجه تا 250 درجه فارنهایت را تحمل کرد.

دوربین تلویزیونی Lunar تصاویر را در 10 فریم در ثانیه تهیه کرد که در مقایسه با استاندارد امروزی 24 فریم در ثانیه، پایین به نظر می‌رسد.

با این حال از دیدگاه شرکت طراح، 10 فریم در ثانیه قابل‌قبول بود زیرا به ادعای این شرکت، "فضانوردان نمی‌توانند در یک لباس فضایی به سرعت حرکت کنند."

آپولو 11 همچنین دوربین‌های دیگری را با هدف گرفتن تصاویری برای محققان حمل کرد.

از این میان می‌توان به «دوربین داده» اشاره کرد که یکی از سه مدل Hasselblad 500EL بود که تیم آپولو 11 با خود به فضا حمل کرد.

این تنها دوربین Hasselblad بود که تیم علمی بر روی ماه استفاده کرد و فضانوردان آن را بر روی قسمت جلویی لباسشان نصب کرده بودند.

ناسا با شرکت سازنده Hasselblad واقع در سوئد ارتباطات طولانی‌مدتی داشت. این شرکت تقریبا تمامی دوربین‌هایی را که فضانوردان امریکایی در ماموریت‌های آغازین با خود به فضا حمل می‌کردند، تولید کرد.

پس از سال 1963، شرکت سوئدی دوربین‌هایش را برای ناسا اصلاح کرد.

دوربین داده دارای اصلاحات اضافی بود زیرا مجهز به پلیت شیشه‌ای Reseau بود.

این پلیت به هر عکس آرایه‌ای از صلیب‌های کوچک می‌داد که محققان می‌توانستند برای کالیبره‌کردن فواصل در عکس‌ها به کار برند.
این نخستین باری بود که دوربین‌سازان یک پلیت Reseau را در دوربین کوچک و نسبتا ارزان تعبیه کردند.
دوربین مزبور چون به سطح ماه حمل شد، مجهز به finish نقره‌ای رنگ بود که به آن در حفظ دماهای درونی کمک می‌کرد.
تمامی چرب‌کننده‌های درونی آن نیز باید حذف یا بازفرمول‌بندی می‌شدند تا در محیط خلا نجوشند.


http://www.beytoote.com/images/stories/news/92/05/fa5-1.jpg



http://www.beytoote.com/images/stories/news/92/05/fa5-2.jpg

[zahra ghahremanian]

افق‌های نو کاوشگری نسبتا کوچک با قاعده ی 2.7متر و یال های 2.1 متر و ضخامت 70سانتیمتر و وزن 478کیلو گرم (با مخازن پر از سوخت) است که توسط آزمایشگاه فیزیک کاربردی دانشگاه جان هاپکینز ایالات متحده و همکاری کمپانی های متعددی در سراسر دنیا ساخته شده است. انرژی الکتریکی اش از ریز راکتوری با سوخت 11کیلوگرم دی اکسید پلوتونیم تامین میشود که در مجموع کل ماموریت این میزان به اندازه ی مصرف برق همزمان 2لامپ صد وات هم نمی رسد!!
6002


و قرار است ویژگی‌های سیاره‌شناختی پلوتوو ماه‌های آن را بررسی و داده‌برداری نماید. اما سفر طولانی این فضاپیما قرار نیست با رسیدن به پلوتوخاتمه یابد بلکه طبق برنامه‌ریزی‌های انجام شده کاوشگر فضایی افق‌های نو پس از گذر از کنار پلوتو به سراغ کمربند کویپر خواهد رفت تا دست کم با یکی از اجرام این کمربند نیز ملاقات کند.
6003(کمربند کویپر نام قلمرویی مرموز در ماورای مدار نپتون است ودر فاصله ی تقریبی 30تا55 واحد نجومی از خورشید و مانند کمر بند سیارک ها خانه ی میلیارد ها سنگ سرگردان فضایی است با این تفاوت که در حدود 20برابر وسیع تر و 20تا200برابر پر جرم تر از آن است)
این کاوشگر رکورد سریع ترین سرعت ارسال پرتاب توسط انسان به فضا را شکست.سفاین آپولو در دهه هفتاد از زمین تا مدار ماه را سه روزه طی می کردند درحالی کاوشگر افق های نو ان را 9ساعته پیمود.
مسیر پرتاب مستقیما به سوی پلوتو نیست .13 ماه پس از پرتاب این کاوشگر از کنار مشتری عبور کرد.پس از گذر از قلمرو مشتری با سرعت 21کیلومتر بر ثانیه رهسپار پلوتو شد تا 9 سال بعد یعنی در 14 ژولای 2015 به آن برسد.
6004
http://forum.avastarco.com/forum/images/misc/pencil.png

[masi]

رفت و برگشت اژدها


شرکت Space X نخستین شرکت خصوصی و تجاری در زمینه‌ی هوافضاست که موفق شد فضاپیمای باری خود به نام اژدها را برای نخستین بار به ایستگاه فضایی بین‌المللی بفرستد. روابط عمومی این شرکت اخیراً ویدیویی را منتشر کرده است که مراحل پرتاب٬ الحاق و برگشت به زمین را در یک دقیقه‌ی هیجان‌انگیز نمایش می‌دهد. برای دانلود این ویدیو (۸/۵ مگابایت) این‌جا (http://canot.ir/wp-content/uploads/2013/08/MISSION%20HIGHLIGHTS%20_%20SpaceX%20CRS-2%20Mission%20to%20Space%20Station.mp4) را کلیک کنید.

منبع (http://canot.ir/?p=10230)

[مسعود فرح بخش]

چین سالهاست طی بک برنامه ریزی بلند مدت تبدیل به قطب سوم تکنولوژی فضایی شده

از اقدامات مهم چینی ها احداث ایستگاه فضایی "تیان گونگ" و همینطور برنامه ریزی برای احداث یک ایستگاه فضایی 60 تنی تا سال 2020 می باشد. همینطور چین در حال برنامه ریزی برای ایجاد سیستم موقعیت یاب جهانی مختص به خودش است.

یکی دیگر از اقدامات مهم چین فرود ماه نورد چینی "یوتو" بر سطح ماه بود تا چین سومین کشوری باشد که توانسته به سطح ماه دست پیدا کند.

روز شنبه همین هفته فضاپیمای "چانگ ئه" که ماه نورد "یوتو" را حمل می کرد در پرواز بر مدار ماه موفق به فرود این ماه نورد بر سطح ماه شد.

رسانه های چینی به طور گسترده این پرتاب را پوشش دادند و این پرتاب به صورت زنده از رسانه های دولتی چین پخش شد.

رسانه های چینی از این موفقیت به عنوان"موفقیت عظیم ماه " یاد کردند و آنرا نقطه عطفی در پیشرفت فضایی کشور شمردند.

عکس زیر هم از ماه نورد یوتو که توسط فضاپیمای چانگ ئه گرفته شده می باشد


http://up.avastarco.com/images/fsw45d119x0rij3k9y1.jpg (http://up.avastarco.com/)

[rezash]

در سایتهای خارجی,به خبری برخوردم مبنی براینکه تلسکوپ فضائی گایا به فضا فرستاده شد.

جزئیاتی نیز از این خبر را خواندم و گویا قرار است نقشه دقیق راه شیری و فاصله دقیق ستاره های آنرا شناسائی کند.

اگر دوستان از ماموریت اصلی و چگونگی عملکرد این تلسکوپ اطلاعاتی دارند ممنون میشم که ارائه کنند.

لینک خبر:

http://www.skyandtelescope.com/news/Gaia-to-Pinpoint-a-Billion-Stars.html

[mohsen4465]

در سایتهای خارجی,به خبری برخوردم مبنی براینکه تلسکوپ فضائی گایا به فضا فرستاده شد.

جزئیاتی نیز از این خبر را خواندم و گویا قرار است نقشه دقیق راه شیری و فاصله دقیق ستاره های آنرا شناسائی کند.

اگر دوستان از ماموریت اصلی و چگونگی عملکرد این تلسکوپ اطلاعاتی دارند ممنون میشم که ارائه کنند.

لینک خبر:

http://www.skyandtelescope.com/news/gaia-to-pinpoint-a-billion-stars.html
پرتاب واقعاً زیبایی داشت. میتونم بگم یکی از زیباترین پرتاب‌هایی بود که دیدم. :)
اگه ندیدین پیشنهاد میکنم حتماً ببینید:

http://www.aparat.com/v/LQecN

رصدخانه فضایی گایا حدوداً 3 هفته دیگه به نقطه لاگرانژی L2 زمین میرسه و قراره همینجا و داخل سایه زمین مأموریت جذاب خودش رو آغاز کنه. گایا در طول پنج سال مأموریت خودش قراره به دقیقترین نقشه سه بعدی از کهکشان راه شیری دست پیدا کنه. در طول این مدت هر ستاره رو بیش از 70 بار اسکن میکنه که این یعنی 40 میلیون رصد در یک روز!!! موقعیت ستاره، درخشندگی، حرارت و ترکیب شیمیایی از جمله پارامترهایی هستن که گایا اونها رو برای هر ستاره اندازه‌گیری میکنه. گایا با نقشه‌برداری از ستارگان در خلال مدت حرکت انتقالی زمین بدور خورشید از روی اختلاف منظر ایجاد شده فاصله اونها رو اندازه‌یری میکنه و با بررسی مکان اونها در خلال این 5 سال نحوه حرکت اونها رو هم اندازه‌گیری و ثبت میکنه. با ادامه دادن این حرکات در یک نمایش رو به عقب میشه در مورد نحوه تکامل کهکشان و با ادامه دادن این حرکات رو به جلو میشه به سرنوشت راه شیری پی برد. از بین 1 میلیارد ستاره (1 درصد کل ستاره‌های کهکشان)، فاصله 99% اونها با زمین تابحال بدرستی تخمین زده نشده که گایا قراره این کار رو انجام بده و ستارگانی تا حد قدر 20 رو نقشه‌برداری کنه. گایا همچنین 500،000 کوازار دوردست رو هم بررسی میکنه و از این طریق به امتحان تئوری نسبیت عام انیشتین می‌پردازه.


http://up.avastarco.com/images/407di7yh2qb8kt5xgoji.jpg (http://up.avastarco.com/images/407di7yh2qb8kt5xgoji.jpg)

:have%20a%20nice%20d

[mohammadmehdi]

سلام
یه شرکت هلندی پروژه ای به نام mars one داره که میخواد چهار نفر از داوطلبا رو به یه سفر بی بازگشت به مریخ بفرسته و میگه که تا سال ٢٠٢٣ این کارو میکنه که البته این خبر مربوط به پارسال هستش
جالبه که ٧٠ نفر ایرانی داوطلب شدن که از تعداد داوطلبای ایتالیایی و آلمانی بیشترن!!!
http://www.mars-one.com/

[sesto]

سلام
یه شرکت هلندی پروژه ای به نام mars one داره که میخواد چهار نفر از داوطلبا رو به یه سفر بی بازگشت به مریخ بفرسته و میگه که تا سال ٢٠٢٣ این کارو میکنه که البته این خبر مربوط به پارسال هستش
جالبه که ٧٠ نفر ایرانی داوطلب شدن که از تعداد داوطلبای ایتالیایی و آلمانی بیشترن!!!
http://www.mars-one.com/
اره مربوط به پارساله ولی وقتی به مرحله دوم ثبت نام که باید هشت دلار واریز میکردن میرسن . ایرانی ها به دلیل دسترسی نداشتن به بانک های بین المللی نمیتونم ثبت نام کنن و فقط هشت نفر از جمع هفتاد نفر به مرحله بعد میرسن