از سیر تا پیاز ماموریت یک فضاپیما

[پیمان اکبرنیا]

سلام به همه دوستان آوایی

این تاپیک را ایجاد کردم تا در اون، سفر یک فضاپیما را از ابعاد مختلفی بررسی کنیم. ایده اولیه این تاپیک از خانم سارا شهابی بود. در واقع چندین ایده مختلف و پراکنده، با اندکی همفکری و مشورت، در نهایت تبدیل به یک تاپیک واحد شد.

هدف این تاپیک اینه که سفر یک فضاپیما را به صورت کامل بررسی کنیم که شامل موارد زیر هست:

1- اهداف کلی ماموریت
2- زمان بندی مراحل مختلف ماموریت از آغاز ساخت فضاپیما تا پایان ماموریت
3- بررسی ساختار فیزیکی فضاپیما و کلیه ابزارهای علمی نصب شده روی آن
4- بررسی سیستمهای پیشرانش، ناوبری و ارتباطی فضاپیما
5- بررسی مسیر حرکت فضاپیما در فضا از زمین تا مقصد نهایی
6- بررسی اهداف علمی ماموریت و اهمیت علمی یافته های فضاپیما
7- هر مطلب دیگری که مرتبط به فضاپیما باشه(عکسها، خبرها، تحلیلها و ...)

روند پیشرفت این تاپیک به صورت زیر هست که خواهشمندم رعایت کنید:

یک فضاپیما پیشنهاد خواهد شد و وبگاه اینترنتی رسمی مربوط اون فضاپیما و سایتهای خوب مرتبط معرفی میشوند. بعد، تمامی اعضا مطابق مواردی که ذکر کردم، به بررسی اون فضاپیما میپردازند. لزومی نیست که مطالب حتما به ترتیب باشه. ممکنه یک نفر درباره یک ابزار علمی فضاپیما مطلب بگذاره و فردی دیگر درباره سیستم پیشرانش.

پس از بررسی کامل یک فضاپیما، سراغ بعدی خواهیم رفت. در این تاپیک ترکیب تمام علوم از جمله نجوم، فیزیک، مهندسی هوافضا، برق، مکانیک و ... وجود داره و آینده خیلی قشنگی را برای این تاپیک میبینم!

نکته بسیار مهم: لطفا از کپی پیست کردن مطالب بدون ذکر منبع خودداری کنید. در کل اولویت با اینه که مطالب را خودتون بنویسد. هدف ما اینه که بریم و از منابع اینترنتی، مطالب دست اول گردآوری کنیم و اینجا بنویسیم (تولید محتوا). با وجود مترجم گوگل، الان حتی کسانی که زیاد زبان بلد نیستند هم میتوانند مطلب کوتاهی درباره فضاپیما از منابع گوناگون ترجمه کنند.

با تشکر از همکاری همه شما ;)

لیست فضاپیماهای بررسی شده و لینک آنها در تاپیک:

1- فضاپیمای سپیده دم (http://forum.avastarco.com/forum/showthread.php?880-%D8%A7%D8%B2-%D8%B3%DB%8C%D8%B1-%D8%AA%D8%A7-%D9%BE%DB%8C%D8%A7%D8%B2-%D9%85%D8%A7%D9%85%D9%88%D8%B1%DB%8C%D8%AA-%DB%8C%DA%A9-%D9%81%D8%B6%D8%A7%D9%BE%DB%8C%D9%85%D8%A7&p=26487&viewfull=1#post26487)
2- فضاپیماهای گریل (http://forum.avastarco.com/forum/showthread.php?880-%D8%A7%D8%B2-%D8%B3%DB%8C%D8%B1-%D8%AA%D8%A7-%D9%BE%DB%8C%D8%A7%D8%B2-%D9%85%D8%A7%D9%85%D9%88%D8%B1%DB%8C%D8%AA-%DB%8C%DA%A9-%D9%81%D8%B6%D8%A7%D9%BE%DB%8C%D9%85%D8%A7&p=30403&viewfull=1#post30403)
3- مریخ نورد کنجکاوی (http://forum.avastarco.com/forum/showthread.php?880-%D8%A7%D8%B2-%D8%B3%DB%8C%D8%B1-%D8%AA%D8%A7-%D9%BE%DB%8C%D8%A7%D8%B2-%D9%85%D8%A7%D9%85%D9%88%D8%B1%DB%8C%D8%AA-%DB%8C%DA%A9-%D9%81%D8%B6%D8%A7%D9%BE%DB%8C%D9%85%D8%A7&p=38128&viewfull=1#post38128)
4-فضاپیمای افق های نو (http://forum.avastarco.com/forum/showthread.php?880-%D8%A7%D8%B2-%D8%B3%DB%8C%D8%B1-%D8%AA%D8%A7-%D9%BE%DB%8C%D8%A7%D8%B2-%D9%85%D8%A7%D9%85%D9%88%D8%B1%DB%8C%D8%AA-%DB%8C%DA%A9-%D9%81%D8%B6%D8%A7%D9%BE%DB%8C%D9%85%D8%A7&p=43166&viewfull=1#post43166)

[پیمان اکبرنیا]

خب دوستان به عنوان اولین انتخاب، سراغ ماموریت سپیده دم یا Dawn خواهیم رفت. ماموریت این فضاپیما از زمین به مقصد سیارکهای وستا و سرس انجام شده و هنوز ادامه داره. دلیل این انتخاب هم این بود که اولا ماموریت زنده و در حال پیشرفت هست و این قضیه رو جذاب میکنه و دوم این که خودم دربارش یک مقاله نوشتم و برای آشنایی بیشتر شما با روند تاپیک، خودم هم میتونم همکاری زیادی در پیشبرد این بخش انجام بدم.

3369

سایت رسمی ماموریت:

http://dawn.jpl.nasa.gov/

منابع کمکی:

http://www.nasa.gov/mission_pages/dawn/main/index.html
http://en.wikipedia.org/wiki/Dawn_%28spacecraft%29

[پیمان اکبرنیا]

خب خودم شروع کنم با توضیح درباره کلیات ماموریت. مطالب از مقاله خودم در مجله نجوم است.

«سپیده‌دم» (Dawn)، نام ماموریتی از سازمان فضایی ناسا است با هزینه‌ی نزدیک به نیم میلیارد دلار و مدت زمانی نزدیک به یک دهه. این فضاپیما هم‌اکنون در مداری به دور سیارک وستا، در حال گذراندن نخستین مرحله از بررسی‌های علمی خود است. هدف اصلی این ماموریت، بررسی وستا و سرس، دو عضو بزرگ کمربند سیارک‌ها خواهد بود. این دو جرم که به عقیده‌ی دانشمندان، پیش‌سیاراتی بوده‌اند که در نهایت نتوانسته‌اند به یک سیاره تبدیل شوند، آزمایشگاه خوبی برای بررسی تحولات منظومه شمسی در نخستین زمان‌های پیدایش سیارات‌ به شمار می‌روند.

3370
همراه فضاپیمای سپیده‌دم، تراشه‌ای با ابعاد 8 در 8 میلی‌متر حمل می‌شود که در آن نام 365000 نفر از افرادی که پیش از پرتاب، در وبگاه این ماموریت ثبت‌نام کرده بودند، ذخیره‌ شده است. نام‌هایی که تا مدت‌های طولانی در فضای بین سیارات جاودانه باقی خواهند ماند.

[پیمان اکبرنیا]

دوستان فقط قرار نیست من بنویسما! شما هم همکاری کنید.

خب من چند تا نکته بگم درباره اولین های سپیده دم:

- سپیده‌دم اولین ماموریتی است که به سرس و وستا فرستاده می‌شود.
- اولین ماموریتی است که در مداری به دور دو جسم از منظومه شمسی می‌گردد.
- اولین ماموریتی است که به ملاقات پیش‌سیارات می‌رود.
- در فوریه 2015، اولین ماموریتی خواهد بود که به یک سیاره‌ی کوتوله می‌رسد.
- در زمان پرتاب، دارای بزرگ‌ترین گستره‌ی صفحات خورشیدی در ماموریت‌های بین سیاره‌ای بود. این مقام در ماه جاری، بعد از پرتاب فضاپیمای جونو(که یکی از موضوعات آینده تاپیک است) از سپیده‌دم گرفته شد.

[sara shahabi]

هدف ماموریت

مهمترین دلیلی که برای ماموریت داون تعریف شده است پاسخ به سوالاتی درباره ی چگونگی شکل گیری منظومه ی شمسی است.بنا براین یکی از دلایلی که وستا و سرس به عنوان هدف این ماموریت انتخاب شدن اینه که هر دو در ابتدای شکل گیری منظومه ی شمسی به وجود امدند و چون مشتری با تشدید مداری از به وجود آمدن سیاره ی جدید در این ناحیه جلوگیری کرده،این سیارک ها در همان حالت اولیه ماندند و می تونیم به ابتدای منظومه ی شمسی نگاه کنیم.

سرس و وستا دو سیارک متفاوت هستند.سرس یخی است و وستا سنگی.در واقع هر دوی آن ها پلی می زنند بین دانسته های ما حول چگونگی شکل گیری سیارات سنگی و یخی در منظومه ی شمسی و این که تحت چه شرایطی سیارات (سیارک) سنگی می تونند آب در خودشون نگه دارند.

جرم سرس 1/3 کل جرم کمربند سیارکی هست و احتمالا آب کربو هیدرات دار داشته باشه و جوی رقیق و شبیه قمر های یخی همچون اروپاست، و اما وستا کوچکتر و بیضوی است.نشانه ها یک هسته ی فلزی و چگالی ای مانند مریخ را برای وستا نشان می دهد.(در واقع داشتن هسته و جبه و پوسته باعث می شه که احتمال این که این سیارک ها در واقع سیاره ی نارس باشند افزایش پیدا کنه)

تحقیقات بر شهاب سنگ هایی که از وستا حکایت از این میکنه که وستا سریع تر از سرس شکل گرفته.از همه ی اینها بالاتر اینکه وستا منبع خیلی از سیارک های کوچک دیگر هم هست چه در کمربند سیارکی و چه سیارک هایی که مدار نزدیکتری به زمین دارند. (در واقع این رو از طیفشون فهمیدیم) و 5 درصد از شهاب سنگ هایی که بر روی زمین یافت شدند مربوط به وستا هستند که احتمالا سنگ هایی هستند که طی بر خوردی از سطح وستا جدا شدند.

این ها می تونند دلایل منطقی ای باشند که ماموریتی برای دیدار این سیارک ها را پر اهمیت جلوه بدهد.

[Tara]

مسیر داون(سپیده دم) برای رسیدن به مقصد به صورت یک مسیر مارپیچ به بیرون کشیده (دراز) است.

تقویم پیشبینی شده ناسا برای ماموریت:

27 سپتامبر 2007: آغاز حرکت از زمین
17 فوریه 2009: کمک گرانشی از مریخ
16 جولای 2011: ورود به مدار اصلی وستا
13 دسامبر 2011: ورود به پایینترین مدار وستا
جولای 2012:خروج از وستا
فوریه 2015: ورود به سرس
ژوییه 2015: پایان عملیات اولیه




http://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/c/cb/Dawn_trajectory_as_of_September_2009.png (http://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/c/cb/Dawn_trajectory_as_of_September_2009.png)

[Tara]

این تصویر اولین بار توسط فضاپیمای سپیده دم در کم ارتفاعترین مدار گرفته شده و بخشی از لبه یک دهانه تازه در سیارک وستاست.
تصویر توسط دوربین فریم داون در 13 دسامبر از ارتفاع 191 کیلومتری گرفته شده که مساحت 18 در 18 کیلومتری رو پوشش میده.


http://www.nasa.gov/images/content/612176main_pia15222-43_946-710.jpg (http://www.nasa.gov/images/content/612176main_pia15222-43_946-710.jpg)

[مسعود فرح بخش]

فضا پیمای سپیده دم
تاریخ پرتاب:27 سپتامبر 2007
موشک پرتاب: دلتا 2 7225
سایت پرتاب:کیپ کاناورال،ایالات متحده
به طور کلی این فضا پیما از یک جعبه اصلی به ابعاد 1.64 x 1.27 x 1.77 m از جنس کامپوزیت آلومینیوم - گرافیت ساخته شده.
جرم این باکس کامپوزیتی747.1 کیلوگرم می باشد.در وسط و در هسته این فضا پیما یک سیلندر که از کامپوزیت گرافیت ساخته شده قرار داره که ، شامل تیتانیوم هیدرازین(ماده ای که در سوخت موشک ها قرار داره) و یک تانکی از گاز زنون(این گاز برای مقاصد عکاسی و همینطور روشنایی استفاده می شود و همینطور نیروی محرکه موتور فضا پیما) به جرم 425 کیلوگرم قرار دارد.
دو ورق روبه روی هم آلومینیومی که پانل های خورشیدی در آنها قرار گرفته و زمانی که این پانل ها باز شدند از دو سر آنها به طولی معادل 19.7 متر می رسند.
یک دیش و آنتن بشقابی 1.52 متری که در وسط این فضا پیما قرار گرفته که جهت ارتباط این فضا پیما با اتاق کنترل ناسا می باشد.
سلول های خورشیدی از تلفیق InGaP/InGaAs/Ge ساخته شده اند.
هم چنین یک سری ابزار دقیق اندازه گیری ویک دوربین ،لیرز ارتفاع سنج طیف سنج اشعه گاما و پرتوهای نوترونی و ... در این فضا پیما نصب شده

تصویر شماتیک از سیلندر این فضا پیما که بعنوان مغز این فضا پیماست
http://www.astroupload.com/uploads/13278250871.jpg (http://www.astroupload.com/)

تصویری از تانک زنونی
http://www.astroupload.com/uploads/13278250883.jpg (http://www.astroupload.com/)

تصویر جانبی از سیلند
http://www.astroupload.com/uploads/13278250882.jpg (http://www.astroupload.com/)

منبع (http://www.solarviews.com/eng/dawn.htm)

[پیمان اکبرنیا]

با تشکر از همکاری همه دوستان در تاپیک ;)

خب من مطالب را ادامه میدم با معرفی مراحل مختلف این ماموریت. اول شروع میکنیم از پرتاب فضاپیما:

فضاپیمای سپیده‌دم، اواخر سپتامبر سال 2007 میلادی (مهر 1386) از پایگاه فضایی کیپ کاناورال، زمین را به مقصد وستا و سرس ترک کرد. موتورهای قدرتمند موشک «دلتا 2» (Delta II)، این فضاپیمای 1220 کیلوگرمی را از چنگ گرانش زمین رها ساختند تا مسیر خود را به سوی هدف آغاز کند.این هم تصویری از موشک دلتا 2 در حال حمل سپیده دم در آغاز سفر:

3373

حالا برسیم به مسیر فضاپیما:

برای رسیدن سپیده‌دم به اهداف خود، مهندسان مسیری را طراحی کرده‌ بودند که از کنار سیاره‌ی مریخ می‌گذشت. این فضاپیما در فوریه 2009 (بهمن 1387) با گذشتن از کنار سیاره‌ی مریخ، از گرانش آن استفاده کرد تا سرعت خود را افزایش دهد و با قرار گرفتن در مداری جدید به سمت هدف اولیه خود یعنی سیارک وستا برود. استفاده از گرانش سیارات برای سفرهای میان‌ سیاره‌ای امری متداول در ماموریت‌های فضایی است. در این سفرها همیشه کوتا‌هترین مسیر، بهترین مسیر نیست، بلکه مهندسان تلاش می‌کنند تا مسیری را پیدا کنند که فضاپیما با مصرف کم‌ترین مقدار سوخت به هدف خود برسد زیرا اضافه کردن هر کیلوگرم سوخت به فضاپیما برای پیش‌رانش، هزینه‌های فرار فضاپیما از گرانش زمین را بسیار افزایش می‌دهد. مسیر حرکت سپیده‌دم نیز مسیری طولانی است و تا پایان ماموریت، این فضاپیما حدود 5 میلیارد کیلومتر را در راه رسیدن به اهداف خود طی می‌کند.

کل مسیر حرکت فضاپیما از ابتدا از مدار زمین تا پایان ماموریت در سیاره کوتوله سرس را میتوانید در 3 پست قبل ببینید. درونیترین مدار، مدار سیاره زمین است و حرکت فضاپیما از این مدار آغاز شد.

در ادامه به چگونگی رسیدن به اولین هدف، یعنی سیارک وستا خواهیم پرداخت...

[پیمان اکبرنیا]

هم‌اکنون با گذشت نزدیک بیش از 4 سال از پرتاب، فضاپیما وارد مدار خود به دور سیارک وستا شده است و حدود یک سال میهمان این سیارک خواهد بود. مرحله نزدیک شدن به وستا حدود 3 ماه به طول انجامید و در این مدت مهندسان و دانشمندان به کمک تصاویر ارسالی از فضاپیما و سنسورهای مکان‌‌یاب خورشیدی و سایر تجهیزات ناوبری، مسیر سپیده‌دم را تصحیح کرده و آن را به گونه‌ای تنظیم کردند که فضاپیما در مسیری مارپیچی به دام گرانش سیارک بیفتد. مدار اولیه این فضاپیما در ارتفاع 2750 کیلومتری از سیارک قرار داشت و مداری قطبی بود. در این فاصله‌ی نسبتا دور، دوربین‌های سپیده‌دم نمایی از کل سطح سیارک را به سطح زمین ارسال کردند. در این فاصله از سیارک، فضاپیما هر 3 روز یک‌بار به دور آن می‌گشت و با توجه به این که دوره تناوب حرکت سیارک به دور خود 5 ساعت و 34 دقیقه است، در هر دور گردش فضاپیما به دور وستا، تقریبا هیج قسمتی از سیارک از دید آن پنهان نمی‌ماند. توان تفکیک دوربین‌های فضاپیما در این فاصله، 250 متر بر هر پیکسل است که 150 برابر بهتر از توان تفکیک تصاویری است که تلسکوپ فضایی هابل تا کنون از این سیارک گرفته است. این قسمت از ماموریت مداری 20 روز به طول انجامید.


3377

توضیحات تصویر: مسیر مارپیچ سپیده‌دم در زمان نزدیک شدن به وستا. در این مدت فضاپیما در 3 مدار با فاصله‌های مختلف از سطح گردش خواهد کرد.


بعد از این مرحله، فضاپیما با روشن کردن موتور‌ها، در مدت زمان یک ماه، ارتفاع خود را به 680 کیلومتری از سطح ‌رساند. به این مدار، مدار نقشه‌برداری با ارتفاع زیاد گفته می‌شود. در این مدار ویژگی‌های جغرافیایی سطحی با جزئیات بیش‌تری بررسی شد.

در آخرین مرحله از ملاقات با وستا، هم‌اکنون سپیده‌دم ارتفاع خود را به 180 کیلومتری سطح ‌رسانده است. در این ارتفاع علاوه بر امکان داده‌برداری‌های بسیار دقیق از سطح، آزمایش مهم دیگری انجام خواهد شد. در آزمایش که به کمک رصد پرتوهای رادیویی ارسالی از فضاپیما به زمین صورت می‌گیرد، میدان گرانشی اطراف سیارک به دقت بررسی می‌شود. اگر در قسمتی از سیارک تجمع جرم بیش‌تر باشد، هنگام عبور فضاپیما از فراز آن قسمت، نیروی گرانش وارد به فضاپیما اندکی افزایش یافته و به همین دلیل سرعت فضاپیما افزایش می‌یابد. گیرنده‌های زمینی می‌توانند این افزایش سرعت را از طریق بررسی اثر دوپلر در پرتوهای ارسالی فضاپیما به زمین، تشخیص دهند. بنابراین بدون وجود ابزاری که برای سنجش گرانش سطحی طراحی شده باشد، دانشمندان قادر خواهند بود تا الگوی پخش جرم در وستا را به دست آورند.

[Tara]

این تصویر که در تاریخ 6 دسامبر 2011 گرفته شده، ترکیبی از دو دیدگاه جداگانه از سیارک وستا، بدست آمده به وسیله دوربین فضاپیمای سپیده دم ناسا است. این تصاویر توسط دوربین فریم سپیده دم گرفته شده است.

تصویر سمت چپ با استفاده از فیلترهای مادون قرمز گرفته شده و تصویر سمت راست تصویر با رنگ اختصاص داده شده توسط دانشمندان است.

این تصویر نشان میدهد که سطح وستا از یک لایه مواد سست پوشیده شده است.


http://www.nasa.gov/images/content/609050main_vesta1600_946-710.jpg (http://www.nasa.gov/images/content/609050main_vesta1600_946-710.jpg)

[پیمان اکبرنیا]

خب، مرحله آخر سفر فضاپیما را بررسی میکنیم:

پس از پایان زمان ملاقات با وستا، سپیده‌دم در مسیری مارپیچ به تدریج سیارک را ترک کرده و آماده سفری 2 ساله به سوی سرس می‌شود. البته پیش از ترک وستا، سپیده‌دم مجددا مدتی را در مدار ارتفاع بالا سپری می‌کند، زیرا با گذشت نزدیک به یک سال، زاویه تابش خورشید تغییر کرده است و فرصت بدی نیست تا با نگاهی مجدد به سطح، گوشه‌های ناپیدای قبلی آشکار شوند.

در فوریه سال 2015 سپیده‌دم وارد مدار خود به دور سرس می‌شود و مدت زمان 5 ماه را نیز به بررسی این سیاره‌ی کوتوله در مدارهایی با ارتفاع‌های مختلف می‌گذراند. در نهایت در ماه جولای سال 2015 ماموریت سپیده‌دم به پایان می‌رسد. فضاپیما در مداری با ارتفاع 700 کیلومتر از سطح سرس قرار می‌گیرد. این مداری است که مهندسان تضمین می‌کنند فضاپیما به مدت حداقل 50 سال در آن پایدار خواهد بود و با سطح سرس برخورد نخواهد کرد. دلیل این امر این است که طبق توافق‌های انجام شده، آیین‌نامه‌ای تصویب شده است و طبق آن سازمان‌های فضایی موظف‌اند که از برخورد فضاپیماها با اجرام منظومه شمسی خودداری کنند تا از انتقال اشتباهی حیات زمینی به این اجرام جلوگیری شود. در صورت انتقال موجودات زنده به اجرام منظومه شمسی، تشخیص دادن منشا زمینی آن‌ها در آینده مشکل خواهد بود.

در بخش بعد سراغ ابزارهای فضاپیما خواهیم رفت ;)

[solh]

نمونه برداری هم میخوان انجام بدن ؟

فضاپیما برمیگرده ؟

[Astronomy]

نمونه برداری هم میخوان انجام بدن ؟

فضاپیما برمیگرده ؟
نخیر بر نمیگرده
تا اونجایی که من میدونم قراره تا 50 سال دور سرس بچرخه و بعدش هم اگر اجازه صادر شد سقوط کنه و اگر هم نشد در فضای بیکران رها بشه

[پیمان اکبرنیا]

نخیر بر نمیگرده
تا اونجایی که من میدونم قراره تا 50 سال دور سرس بچرخه و بعدش هم اگر اجازه صادر شد سقوط کنه و اگر هم نشد در فضای بیکران رها بشه

سلام

بله تا 50 سال دیگه دور سرس میگرده. البته بعد از همون چند ماه اول و پایان ماموریت دیگه کنترلی روش نیست و ماموریتش تموم شده! بعد از 50 سال خودش چه بخواد و چه نخواد سقوط خواهد کرد (اگر اتفاق خاصی براش نیفته)

[Astronomy]

سلام

بله تا 50 سال دیگه دور سرس میگرده. البته بعد از همون چند ماه اول و پایان ماموریت دیگه کنترلی روش نیست و ماموریتش تموم شده! بعد از 50 سال خودش چه بخواد و چه نخواد سقوط خواهد کرد (اگر اتفاق خاصی براش نیفته)
البته من شنیده بودم تا موقعی که یک جرم آسمانی کاملا مورد بررسی قرار نگرفته و وجود حیات در اون اثبات یا رد نشده هیچ جسم خارجی ای نباید در اون سقوط کنه!!

[پیمان اکبرنیا]

البته من شنیده بودم تا موقعی که یک جرم آسمانی کاملا مورد بررسی قرار نگرفته و وجود حیات در اون اثبات یا رد نشده هیچ جسم خارجی ای نباید در اون سقوط کنه!!

سلام

بله دقیقا به همین دلیل جوری تنظیم کردند که حداقل تا 50 سال دیگه سقوط نکنه. در واقع پیشبینی کردند که تا 50 سال دیگه حتما درباره وجود یا عدم وجود حیات در اونجا مطمئن میشوند.

[Vesta]

یعنی روی سرس سقوط میکنه؟

یه سوال دیگه:چه جوری بدون سوخت تا 50 سال تو میدان گرانش سرس میمونه و روی اون نمیفته؟جاذبه بهش وارد نمیشه مگه؟

[پیمان اکبرنیا]

یعنی روی سرس سقوط میکنه؟

یه سوال دیگه:چه جوری بدون سوخت تا 50 سال تو میدان گرانش سرس میمونه و روی اون نمیفته؟جاذبه بهش وارد نمیشه مگه؟

سلام

بله بهش جاذبه وارد میشه اما دقیقا همین جاذبه است که باعث گردش به دور قمر میشه. نیازی به سوخت نیست. همونطور که ماه بدون نیاز به سوخت به دور زمین میگرده و زمین به دور خورشید.

دلیل این که بعد از 50 سال ممکنه سقوط کنه هم اختلالات گرانشی است که از سایر سیارات و اجرام آسمانی ممکنه بهش وارد بشه و مدارش را ناپایدار کنه.

[Tara]

ببخشید ماه و زمین دور خودشون میگردن و خودشون هم نیروی جاذبه به همدیگر وارد میکنن برایند نیروها صفر میشه ولی فضابیما نیروی گرانش که به سرس وارد نمیکنه که برایند نیروها صفر بشه

[پیمان اکبرنیا]

ببخشید ماه و زمین دور خودشون میگردن و خودشون هم نیروی جاذبه به همدیگر وارد میکنن برایند نیروها صفر میشه ولی فضابیما نیروی گرانش که به سرس وارد نمیکنه که برایند نیروها صفر بشه

فضاپیما هم به سرس نیرو وارد میکند. اصولا نیروی گرانشی که بین هر دو جسم تعریف میشود به هر دو وارد میشود و با هم مساوی است. فقط جهتش مخالف است. حالا میخواهد بین زمین و یک فضاپیما باشد، یا سرس و یک فضاپیما و یا هر دو جسم دیگری.

پس نیروها برابر است و تنها نکته اینجاست که جسمی که جرم بیشتری دارد، شتاب کمتری پیدا میکند و در این حالت که جسم ما خیلی پرجرمتر از فضاپیما است، شتاب آن تقریبا صفر است و این فضاپیما است که به دور آن میچرخد. اگر جرم فضاپیما هم مثل ماه نسبتا زیاد بود، آنوقت هردو به دور هم میچرخیدند.

[پیمان اکبرنیا]

خب دوستان، بریم سراغ قسمتهای مختلف فضاپیمای سپیده دم. البته دوستانمون به برخی از خصوصیات فضاپیما اشاره کردند ولی بریم برای تکمیل اونها:

برای ساخت فضاپیمای سپیده‌دم از جدیدترین تکنولوژی‌ها و همچنین تجربیات ماموریت‌های پیشین استفاده شده و حتی از برخی از قطعات ماموریت‌های پیشین، بدون تغییر استفاده شده است. بسیاری از سامانه‌های فضاپیما دارای پشتیبان هستند تا اگر سامانه‌ی اصلی آسیب دید، از آن‌ها به صورت جایگزین استفاده شود.

جرم فضاپیما در هنگام پرتاب، با در نظر گرفتن سوخت، حدود 1220 کیلوگرم است. با باز شدن صفحات خورشیدی فضاپیما در فضا، طول آن ها به حدود 20 متر می‌رسد. قسمت اصلی فضاپیما شبیه به یک مکعب مستطیل است که همه تجهیزات روی آن سوار شده و دو صفحه‌ی خورشیدی همانند دو بال به آن متصل شده‌اند. در تصویر زیر فضاپیما را در حالتی که صفحات آن جمع شده، در اتاق تمیز در زمین میبینید:


3428

در پیشرانش فضاپیما از 3 پیشرانه‌ی یونی استفاده شده است. در پیشرانه‌های یونی، ذرات باردار در یک میدان الکتریکی شتاب گرفته و با سرعت زیادی از دهانه خروجی به بیرون پرتاب می‌شوند. این امر باعث به وجود آمدن نیروی روبه جلو برای فضاپیما می‌شود. پیش‌رانه‌های یونی کارایی و بازده بسیار بالایی دارند و بدون آن‌ها این سفر طولانی ممکن نبود. در صورتی که فضاپیما از پیشرانه‌های معمولی استفاده می‌کرد، سوخت مورد نیاز آن 10 برابر حالت کنونی بود و این امر، فضاپیما را بسیار سنگین کرده و تامین هزینه‌های آن را غیرقابل ممکن می‌ساخت. در تصویر زیر یک نمونه از یک پیشرانش یونی را میبینید:

3429

پیش‌رانه‌های یونی پیش از این در فضاپیمای «برخورد ژرف» (Deep impact) استفاده شده و مورد تایید قرار گرفته بودند. سوخت یونی فضاپیما زنون است. یون این ماده در داخل میدان الکتریکی به سرعتی معادل 10 برابر سرعت سایر سوخت‌ها می‌رسد. پیش‌رانه‌های یونی نیروی بسیار کمی تولید می‌کنند. این نیرو به قدری کم است که اگر فضاپیما را مانند خودرو فرض کنیم، زمان رسیدن سرعت آن از 0 تا 100 کیلومتر بر ساعت، چهار روز خواهد بود. مزیت این نوع پیش‌رانه‌ها، بازده بسیار بالای آن‌ها است. در حالتی که نیروی پیش‌رانش در حالت بیشینه است، مقدار مصرف سوخت هر پیشرانه 25/3 میلی‌گرم بر ثانیه است. فضاپیما در هنگام آغاز حرکت 425 کیلوگرم سوخت زنون به همراه داشت که بیش از یک سوم جرمش را تشکیل می‌داد.

[پیمان اکبرنیا]

قبل از رفتن سراغ ابزارهای علمی، توضیح کوتاهی درباره سیستمهای ارتباطی و تامین برق فضاپیما بدم:

ارتباطات فضاپیما با زمین از طریق 2 نوع آنتن‌ صورت می‌گیرد. آنتن‌های با بهره بالا و بهره پایین. آنتن بهره بالا که به صورت یک بشقاب هذلولی شکل است، در زمان‌هایی به کار می‌رود که دقیقا به سمت زمین نشانه رفته باشد و کار اصلی انتقال اطلاعات را به عهده دارد. آنتن‌های با بهره پایین کم‌تر مورد استفاده قرار می گیرند. در تصویر زیر آنتن بشقابی به خوبی مشخص است:


3465


انرژی الکتریکی فضاپیما از دو صفحه خورشیدی تامین می‌شود که هر یک با 18 متر مربع از سلول‌های خورشیدی پوشانده شده‌اند. این سلول‌های خورشیدی در فاصله زمین از خورشید می‌توانند توانی معادل 10 کیلووات تولید کنند اما با دور شدن فضاپیما از خورشید، توان تولیدی آن‌ها کاهش پیدا کرده و در دورترین فاصله از خورشید، در مدار سرس، به 1 کیلووات می‌رسد. کلیه فعالیت‌های فضاپیما به این توان الکتریکی احتیاج دارند.

[Tara]

ولنتاین از وستا

این تصویر توپوگرافی از وستاست که بر روی fc دوربین سپیده دم ضبط شده است. رنگهای مختلف به خاطر اختلاف ارتفاع مناطق مختلف است. مناطق سفید و قرمز در بالای تصویر بلندترین مناطق و منطقه آبی که به شکل قلبه پست ترین مناطق هستند. این قسمت به شکل قلب در حدود 10 کیلومتر (6 مایل) است.

http://www.nasa.gov/images/content/623010main_dawn20120214-946.jpg (http://www.nasa.gov/images/content/623010main_dawn20120214-946.jpg)

منبع: ناسا

[پیمان اکبرنیا]

سپیده‌دم برای انجام ماموریت خود از 3 مجموعه ابزار علمی بهره می‌برد که عبارتند از:

- دو دوربین تصویر برداری در ناحیه مرئی برای عکس‌برداری از سطح اجرام که هر یک تجهیزات جداگانه مربوط به خود را دارند. این دوربین‌ها از هفت فیلتر رنگی بهره می‌گیرند که با کمک آن‌ها می‌توان مواد معدنی سطح سیارک‌ها را تشخیص داد. علاوه بر نور مرئی، این دوربین‌ها در نزدیکی نور فروسرخ نیز کار می‌کنند.

3487

- ترکیبات شیمیایی سطح وستا و سرس به وسیله‌ی آشکارساز پرتوهای گاما و ذرات نوترون اندازه‌گیری خواهد شد. این ابزار علمی که از 21 سنسور با زاویه‌ی دید باز تشکیل شده است، می‌تواند به کمک سنجش پرتوهای گاما و ذرات نوترون بازتابی یا تابشی از سطح اجرام، بسیاری از ترکیبات شیمیایی سطح را تا عمق یک متری تشخیص دهد. بسیاری از دانشمندان بر این باورند که ممکن است سرس حاوی مقادیر زیادی آب باشد. وظیفه تایید این نظریه بر عهده‌ی این ابزار خواهد بود.

3488

- طیف‌سنج نقشه‌بردار در ناحیه‌ی مرئی و فروسرخ. این ابزار که پیش از این در ماموریت‌های «رُزتا» سازمان فضایی اروپا و «سریع‌السیر زهره» ناسا نیز به کار رفته بود، وظیفه دارد تا با طیف‌سنجی تصاویر در 400 محدوده‌ی طول‌موجی و مقایسه آن با طیف ترکیبات آزمایشگاهی در زمین، مواد معدنی سطح اهدافش را شناسایی کند.

3489

خب دوستان، پس از بررسی تمامی قسمتهای فضاپیما، بیایید بررسی کنیم که تا به حال با گذشت چند ماه از رسیدن سپیده دم به وستا، در این ماموریت چه اهداف علمی حاصل شده است و تا به حال چه حقایق جدیدی را درباره سیارک وستا کشف کرده ایم؟

البته خانم تارا تا به حال تعدادی از تصاویر زیبا از وستا را در اینجا قرار دادند، قصد داریم که ببینیم از این تصاویر چه اطلاعات جدیدی به دست آمده است؟ البته دانشمندان هنوز حجم بسیاری از داده ها را بررسی نکرده اند ولی از همین داده هایی که تا به حال تحلیل کردیم، چه به دست آمده؟

[sara shahabi]

رسیدیم به قسمت جذاب ماجرا;)
خوب فکر می کنم مهم ترین (و یا حداقل جذاب ترین) کشف ، یافتن کوهی با ارتفاع 3 برابر اورست (آن هم در یک سیارک) و شگفتی های قطب جنوب وستا باشه.
گویا این حفره ی عظیمی که در قطب جنوب وستا وجود داره از بقیه ی گودال هایی که در سیارات و قمرها رصد شدند تا حدی متمایزه و به همین علت هم با قطعیت نمی شه گفت که حاصل چه فرایندی هست ولی احتمال بیش تر این هستش که دهانه ی برخوردی باشه که البته جرمی که برخورد کرده باید واقعا عظیم بوده باشه و شهاب سنگهایی هم که از وستا داریم رو دلیل این عامل می دونند.البته عوامل دیگه ای مثل فعالیت تکتونیکی و یا فعالیت های درونی و یا اصلا عوامل ناشناخته هم پیشنهاد شده!

لازم به ذکره که قبل از اینکه داون فرستاده بشه بهترین عکس رو هابل از وستا گرفته بود که فقط نشان می داد وستا کروی نیست!

عکس زیر واضح ترین عکسیه که دیدم البته فکر کنم عکس های با رزولوشن بهتر هم هست اگر دوستان دارند لطف کنند بگذارند



http://www.astroupload.com/uploads/13298556371.jpg

[پیمان اکبرنیا]

سلام

بله عکسهای زیادی از نماهای نزدیکتر که از مدار با ارتفاع کم به وسیله فضاپیما گرفته شده اند موجوده، مثل این نمونه:

3492

[ali77]

رسیدیم به قسمت جذاب ماجرا;)
خوب فکر می کنم مهم ترین (و یا حداقل جذاب ترین) کشف ، یافتن کوهی با ارتفاع 3 برابر اورست (آن هم در یک سیارک) و شگفتی های قطب جنوب وستا باشه.






ببخشيد يه سوال ( ولي اگر جاش اينجا نيست لطفا حذفش كنيد )

وقتي ميگيم در فلان سياره يا سيارك ارتفاع كوهي انقدره منظور از كجاست ؟

روي زمين منظورمون از سطح آبهاي آزاده ولي در اونجا كه آب نيست از كجاست ؟

[Astronomy]

همچنین عکس 3 بعدی هم از وستا توسط فضاپیمای سپیده دم گرفته شده! (با عینک 3D سه بعدی دیده میشه!)

http://www.astroupload.com/uploads/13298577551.jpg (http://www.astroupload.com/uploads/13298577551.jpg)

[پیمان اکبرنیا]

ببخشيد يه سوال ( ولي اگر جاش اينجا نيست لطفا حذفش كنيد )

وقتي ميگيم در فلان سياره يا سيارك ارتفاع كوهي انقدره منظور از كجاست ؟

روي زمين منظورمون از سطح آبهاي آزاده ولي در اونجا كه آب نيست از كجاست ؟

بله درست میفرمایید معمولا روش معمول این است یک ارتفاع میانگین برای پستی بلندیها به دست می آورند و بر مبنای آن ارتفاع، بقیه را می سنجند. چگونگی میانگین گرفتن خود روشهای مختلفی دارد که بحثش مفصله.

[پیمان اکبرنیا]

با تشکر از همکاری همه دوستان در پیشبرد این تاپیک

خب، من یک پست دیگر هم درباره ماموریت سپیده دم بنویسم و بعدش بریم سراغ ماموریت بعدی. در این پست یکی از جدیدترین اطلاعات به دست آمده از سپیده دم را بررسی میکنیم:

3597

تصویر بالا یک تصویر رنگ آمیزی شده مجازی است از دمای میانگین سطح در سیارک وستا که از داده های فضاپیمای سپیده دم به دست آمده است. نقاط قرمز رنگ، مناطق نسبتا گرمتر استوایی هستند و دمایی حدود 150 کلوین و نقاط بنفش قطبی دمایی حدود 125 کلوین دارند. با توجه به دما و فشار سطح سیارک، این داده ها نشان می دهد که قطبهای سیارک می توانند حاوی یخ آب باشند. یخ آب، در صورت وجود میتواند میلیونها سال در قطبهای سیارک باقی بماند. در این ناحیه از سطح سیارک پرتوهای خورشید بسیار کم دریافت می شوند و میتواند میزبان یخ آب باشد.

فعلا به داستان ماموریت سپیده دم خاتمه میدهیم. هرچند که مطالب بیشتری هم میشه گفت و ماموریت ادامه داره اما بهتره که بریم سراغ فضاپیمای بعدی و تاپیک را از حالت یکنواخت خارج کنیم. اگر اخبار جدیدی از سپیده دم به دست آمد، در تاپیک های ماموریتهای فضایی به آن میپردازیم.

خب، بریم سراغ فضاپیمای بعدی:

الان چند ماموریت بین سیاره ای داریم که در راه رسیدن به اهداف خود هستند مثلا:

1- افق های نو: در حال حرکت به سمت پلوتون است.
2- جونو: در حال رفتن به سوی مشتری است.
3- کنجکاوی: در راه مریخ است.
و ... .

یک سری فضاپیما در حال کار علمی و دریافت داده هستند مانند کاسینی، فضاپیماهایی که مسئول بررسی خورشید هستند(مثل دوقلوهای استریو و سوهو)، فضاپیماهای دوقلوی گریل که به دور ماه میچرخند و چندین فضاپیمای دیگر.

به نظرم شما کدام فضاپیما را در ادامه تاپیک بررسی کنیم؟ گریل خوبه؟ الان در مرحله های ابتدایی داده گیری علمی قرار داره. اگر با گریل موافقید تشکر از این پست را بزنید که بریم سراغش. اگر پیشنهاد بهتری دارید هم بگید که بریم سراغ اون! ;)

[Tara]

یه سوال داشتم...

افقهای نو سرراه ماموریتش به سمت بلوتو سیاره های دیگرم بررسی کرده؟

[پیمان اکبرنیا]

یه سوال داشتم...

افقهای نو سرراه ماموریتش به سمت بلوتو سیاره های دیگرم بررسی کرده؟

سلام

بررسی مفصل که نه ولی در هنگامی که مثلا از کنار مشتری رد میشد، یک سری تصاویر و داده علمی دریافت کرد. شاید بیشتر برای تست سیستمهای مختلفش بود اما تصاویر خوبی گرفت که استفاده علمی دارند.

[پیمان اکبرنیا]

با سلامی دوباره به دنبال کنندگان این تاپیک.

در ادامه، قصد داریم که بریم سراغ ماموریت گریل. با توجه به روندی که در مورد ماموریت سپیده دم داشتیم، این بخش از تاپیک را هم به همون روال ادامه خواهیم داد.

3634

گریل نام یک فضاپیمای دوقلو از سازمان فضایی ناسا است که برای بررسی ماه طراحی شده است و امید می رود که داده های آن، بتواند به سفرهای فضایی آینده انسان به کره ماه کمک کند. فضاپیماهای گریل هم اکنون در حال انجام عملیات خود در مداری به دور ماه هستند.

در ادامه به کمک منابع زیر این ماموریت را بررسی خواهیم کرد:

http://moon.mit.edu/

http://www.nasa.gov/mission_pages/grail/main/index.html

http://solarsystem.nasa.gov/grail/home.cfm

http://science.nasa.gov/missions/grail/

دوستان شروع کنید ;)

[sara shahabi]

فضاپیماهای گریل

فضاپیماهای دوقلوی گریل به فاصله ی کمی در مدار قرار گرفتند. از هدف های این ماموریت می شه تعیین میدان جاذبه ی ماه با جزئیاتی بیشتر و سوالاتی که از دیر باز پیرامون ماه وجود داره و هم چنین شرح چگونگی شکل گیری سیاره های سنگی مثل زمین و ... (با جزئیات بیشتر) رو نام برد.

ارتباط این دو فضاپیما با هم جالب هست و در واقع وقتی که اولی از فراز قسمتی می گذره که جاذبه ی بیشتری داره سرعتش زیاد می شه و فاصله ی دو فضاپیما هم به تبعش زیاد می شه و وقتی که فضاپیمای دوم هم از اون قسمت بگذره دوباره فاصله کم می شه و با این داده ها جاذبه بررسی می شه.
(یه سوال:کلا قرار دادن دو فضاپیما به این شکل در کنار هم به جز هماهنگی و داده برداری بیشتر چه فایده هایی می تونه داشته باشه؟)

برای رسیدن به هدف هایی که ذکر شد گریل با پرتو x به بررسی ساختار درونی ماه می پردازه و از هسته تا پوسته رو بررسی می کنه و البته به صورت غیر مستقیم هم تاریخچه ی گرمایی ماه (تحولات گرمایی ماه و ...) رو بررسی می کنه. در واقع این تکنیک همون تکنیکی هستش که توسط GRACE (که یک ماهواره ی برای اندازه گیری تغییرات جاذبه ی زمین که به علت حرکت اجرام مثل ذوب شدن یخ ها در قطب و... به وجود میاد و هم چنین بررسی شرایط آب و هوایی هستش) که در سال 2002 پرتاب شد استفاده شده.

یکی دیگه از کارهایی که این فضاپیماها انجام می دهند در راستای کامل کردن ماموریت LRO هست. در سال 2008 ، (LRO (Lunar Reconnaissance Orbiterدر مدار قرار گرفت و دیتا استخراج کرد تا ماموریت های رباتیک آینده و محل هایی که برای فرود انسان مناسب باشه رو تعیین کنه.(با اینکه کاملاً به موضوع مرتبط نیست ولی در اینجا (http://www.nasa.gov/exploration/home/why_moon_objectives.html) (فایل هایی که قرار داده شده) در مورد کارهایی که می شه روی ماه انجام داد نامگذاری کرده که شخصا برای خودم خیلی جالب بود!) ابزارهای گریل هم که ذکر شد در این راستا می تونه کار LRO رو تکمیل کنه. در واقع خیلی از ماموریت ها می تونه یکی از هدف هاشون تعیین موارد مهمی برای ماموریت های اصلی و بعدی باشه!

[پیمان اکبرنیا]

فضاپیماهای گریل در تاریخ 10 سپتامبر 2011 به کمک موشکهای قدرتمند دلتا 2 به فضا پرتاب شدند.

3663

پس از پرتاب، این فضاپیماها در مسیری خاص قرار داده شدند که زمان رسیدن آنها به ماه حدود 3 تا 4 ماه طول میکشید. این مسیر را در شکل زیر مشاهده میکنید:

3664

اما چرا حرکت از زمین تا ماه باید 3 ماه طول بکشد آن هم در حالی که آپولوها این مسافت را در 3 روز طی می کردند؟ چرا مسیر حرکت انقدر عجیبه؟

به این سوال فکر کنید، دنبال جوابش بگردید و در همین تاپیک بهش جواب بدید!

گریل a در 31 دسامبر 2011 و گریل b در تاریخ 1 ژانویه 2012، درست 25 ساعت بعد از دوقلوی خود، در مدار قرار گرفتند.

نکته جالب اینجاست که ماموریت علمی فضاپیماها از 8 مارس امسال، که میشه 3 روز دیگه، آغاز میشه و تا 82 روز ادامه داره.

[Tara]

دو فضاپیما حدود دو ماه را صرف بازسازی و ادغام مدار خود در ارتفاع کم نزدیک به دایره می کنند. 82 روز بعد از این مرحله شروع به نقشه برداری از میدان گرانشی ماه می کنند.

[sara shahabi]

پس از پرتاب، این فضاپیماها در مسیری خاص قرار داده شدند که زمان رسیدن آنها به ماه حدود 3 تا 4 ماه طول میکشید. این مسیر را در شکل زیر مشاهده میکنید:

3664

اما چرا حرکت از زمین تا ماه باید 3 ماه طول بکشد آن هم در حالی که آپولوها این مسافت را در 3 روز طی می کردند؟ چرا مسیر حرکت انقدر عجیبه؟

به این سوال فکر کنید، دنبال جوابش بگردید و در همین تاپیک بهش جواب بدید!

گریل a در 31 دسامبر 2011 و گریل b در تاریخ 1 ژانویه 2012، درست 25 ساعت بعد از دوقلوی خود، در مدار قرار گرفتند.


فضاپیماها در یکی از نقاط لاگرانژی زمین (که چک کردم گویا L1 بود) قرار داده شدند ، خوب نقاط لاگرانژی نقاطی هستند که در اون محل تعادل گرانشی داریم و فکر می کنم کلا برای فضاپیماها و قرار گیریشون در اون نقطه اهمیت داره/ و در کل این امر برای کاهش ِاستفاده از سوخت، محافظت از تجهیزات و کم کردن سرعت دو فضاپیماست .کم کردن سرعت هم به این علت هست که بتونند برای وارد شدن به مدار ماه به مدارهای ارتفاع کم برسند.منبعش هم لینک های بالا+cbsnews!از این روش قبلا هم استفاده شده بوده؟؟البته برای انتقال منظورم هست نه مستقر بودن.

[پیمان اکبرنیا]

فضاپیماها در یکی از نقاط لاگرانژی زمین (که چک کردم گویا L1 بود) قرار داده شدند ، خوب نقاط لاگرانژی نقاطی هستند که در اون محل تعادل گرانشی داریم و فکر می کنم کلا برای فضاپیماها و قرار گیریشون در اون نقطه اهمیت داره/ و در کل این امر برای کاهش ِاستفاده از سوخت، محافظت از تجهیزات و کم کردن سرعت دو فضاپیماست .کم کردن سرعت هم به این علت هست که بتونند برای وارد شدن به مدار ماه به مدارهای ارتفاع کم برسند.منبعش هم لینک های بالا+cbsnews!از این روش قبلا هم استفاده شده بوده؟؟البته برای انتقال منظورم هست نه مستقر بودن.

بله تقریبا درست فرمودید. البته دقیقترش اینه:

در واقع مسیر فضاپیماها یک مسیر طولانی است که از نزدیکی نقطه لاگرانژی شماره 1 میگذرد. اما این مسیر چه مزیتی دارد؟ به گونه ای طراحی شده است که با صرف کمترین مقدار انرژی، به مدار مورد نظر خود به دور ماه برسد. و در این راه از نقطه لاگرانژی شماره 1 که از نظر گرانشی پایدار است استفاده شده است. برای این که بدونید نقاط لاگرانژی کجاها هستند و چه خصوصیتی دارند به تاپیک نقاط لاگرانژی (http://forum.avastarco.com/forum/showthread.php?496-%D9%86%D9%82%D8%A7%D8%B7-%D9%84%D8%A7%DA%AF%D8%B1%D8%A7%D9%86%DA%98%DB%8C) مراجعه کنید.

[امیر عباس]

یه سوال : درکل چند مرتبه تمام شاتل ها به فضا رفته و هر شاتل چند مرتبه ؟

[پیمان اکبرنیا]

یه سوال : درکل چند مرتبه تمام شاتل ها به فضا رفته و هر شاتل چند مرتبه ؟

سلام

البته این پست مربوط به تاپیک شاتلهای فضایی است و به اینجا مربوط نمیشود.

شاتلها در مجموع 135 ماموریت به فضا داشتند. ریز ماموریتهای هر کدام را حفظ نیستم اما با اندکی جستجو در صفحات زیر پیدا کنید:

http://en.wikipedia.org/wiki/Space_Shuttle

http://en.wikipedia.org/wiki/Space_Shuttle_program

[پیمان اکبرنیا]

خب دوستان، غبار روی این تاپیک را پاک میکنیم و بحث را ادامه می دهیم :yaeh am not durnk:


هر کدام از فضاپیماهای گریل A و B، اندازه‌ای تقریبا برابر با یک ماشین لباس‌شویی و جرمی معادل 200 کیلوگرم دارند. از نظر ظاهری این دو خیلی به هم شبیه‌اند و فقط جای برخی از ابزارهای نصب شده روی آن‌ها اندکی باهم تفاوت دارد.



انرژی هر فضاپیما از دو صفحه خورشیدی تامین شده و در یک باتری لیتیوم-یونی ذخیره می‌شود. این ذخیره سازی به این دلیل انجام می‌شود که هنگامی که فضاپیما در سایه ماه قرار دارد و نور خورشید به آن نمی‌رسد، انرژی لازم برای فعالیت خود را به صورت ذخیره داشته باشد. هر صفحه خورشیدی توانایی تولید 700 وات توان را دارد.


4051



تصویر: دو قلوهای گریل در زمین و درحال آماده سازی/ ناسا



دو سیستم پیشرانش برای این فضاپیماها طراحی شده است. اولی از نوع پیشرانش با کاتالیست هیدرازین برای ورود به مدار ماه و تغییر مسیرهای بزرگ و دومی یک سیستم گاز گرم با 8 دریچه پیشرانش، برای کنترل ارتفاع و مانورهای مداری کوچک است.




زیر سیستم کنترل ارتفاع فضاپیماها که باعث کنترل پایدار سه محوره حرکت آنها می‌شود، از یک سنسور خورشیدی، یک ردیاب ستاره‌ای، چرخ‌های واکنشی و یک واحد اندازه‌گیری اینرسی تشکیل شده است.

و در نهایت مجموعه‌ای از آنتن‌ها نیز برای ارتباط فضاپیماها باهم و با زمین، روی آنها نصب شده است.

میخواهیم زودتر این فضاپیما را بررسی کرده و بریم سراغ آزمایشگاه علمی مریخ یا "کنجکاوی" که 80 روز دیگر قراره روی مریخ فرود بیاد. کمک کنید تموم بشه :yarr:

[mohsen4465]

بچه ها بنظر شما چرا فضاپیمای «دوان» یا سپیده دم از سیارک وستا تصویر رنگی درست و حسابی نمیگیره؟!
خسته شدیم از بس پستی بلندی های سیاه و سفید دیدیم؟
اصن دوربین رنگی روش نصب کردن؟

[پیمان اکبرنیا]

بچه ها بنظر شما چرا فضاپیمای «دوان» یا سپیده دم از سیارک وستا تصویر رنگی درست و حسابی نمیگیره؟!
خسته شدیم از بس پستی بلندی های سیاه و سفید دیدیم؟
اصن دوربین رنگی روش نصب کردن؟

سلام

سوال خوبی پرسیدید. اتفاقا داون طیف سنج داره ولی خیلی تصویر رنگی از وستا ندیدیم. الان یک جستجو کردم و این توضیحات را پیدا کردم:

در سایت طیف سنج نوشته که بیشتر اطلاعات درباره ترکیبات معدنی سطح، در نور فروسرخ هست و به همین دلیل، طیف سنج بیشتر در ناحیه فرو سرخ اطلاعات کسب میکنه و در ناحیه مرئی خیلی اطلاعات زیادی وجود نداره.

دلیل این که عکسهای دوربین مرئی سیاه و سفید هست هم فکر کنم اینه که رنگ سیارک همینطوریه! مثل ماه که شما ازش عکس میگیرید و رنگی نیست، وستا هم اینگونه است.

این هم منبع:

http://www.ifsi-roma.inaf.it/vir/index.php?categoryid=13

فقط یک نکته: با توجه به این که الان وسط بحث درباره فضاپیمای گریل هستیم، در صورتی که از ماموریتهای دیگه سوال داشتید، در تاپیک ماموریتهای فضایی بپرسید.

ممنون

[پیمان اکبرنیا]

خب دوستان

بعد از فضاپیماهای جمع و جور گریل، میریم سراغ یکی از بزرگترین ماموریتهای فضایی در سالهای اخیر و اونم چیزی نیست جز آزمایشگاه علمی مریخ که "کنجکاوی" نام گرفته است. تنها 35 روز تا فرود این مریخ نورد روی سطح مریخ باقی مانده است و تمام نگاه ها به این فضاپیماست تا بتواند به خوبی و سلامت روی سطح مریخ فرود بیاید.

4456

شیوه فرود این فضاپیما، کاملا نوین است که در ادامه به آن خواهیم پرداخت. این مریخ نورد، بسیار بزرگتر از مریخ نوردهای پیشینی است که روی مریخ فرود آمده اند و با انرژی هسته ای کار می کند.

برای بررسی این مریخ نورد به طور عمده از منابع زیر استفاده خواهیم کرد:

http://mars.jpl.nasa.gov/msl/
http://www.nasa.gov/mission_pages/msl/index.html
http://en.wikipedia.org/wiki/Mars_Science_Laboratory

طبق معمول بررسی ما از چگونگی پرتاب شروع میشه و بعد به مسیر حرکت تا مریخ، چگونگی فرود، قسمتهای مختلف مریخ نورد و اهداف علمی میرسه.

با توجه به اهمیت این فضاپیما، فکر میکنم بررسی کامل آن بسیار طولانی باشه و ما هم وقت زیادی روی اون خواهیم گذشت و در این راه به کمک همه شما نیاز داریم ;)

[Tara]

آزمایشگاه علمی مریخ

آزمایشگاه علمی مریخ (به انگلیسی: MSL - Mars Science Laboratory) نام پروژه جدید ناسا برای مریخ است. در این پروژه خودرویی به نام کیوریاسیتی (Curiosity) که به فارسی کنجکاو می‌شود، در اواخر ۲۰۱۱ توسط راکت اتلس ۵ پرتاب و در تابستان ۲۰۱۲ به مریخ می‌رسد. این خودرو کاملترین وسیله‌ای است که به مریخ فرستاده شده و به بررسی حیات میکروبی در گذشته یا شاید هم حال می‌پردازد. این کاوشگر لیزری در بالای سر خود دارد که می‌تواند به هدف نشانه گیری و آن را تبخیر کند. و به بررسی عناصر حاصل تبخیر بپردازد. همچنین یک آزمایشگاه بسیار مجهز را درون بدنه خود دارد. کیوریاسیتی قرار بود در سال ۲۰۰۹ پرتاب شود ولی به علت نداشتن آمادگی ۲ سال تاخیر پیدا کرد.
این خودرو ۵ برابر روح و فرصت (http://fa.wikipedia.org/wiki/%D9%85%D8%B1%DB%8C%D8%AE_%D9%86%D9%88%D8%B1%D8%AF) وزن و ۱۰ برابر بیشتر تجهیزات علمی دارد. و قرار است حداقل یک سال مریخی دوام بیاورد و به اکتشاف برد بیشتری از خودروهای قبلی بپردازد.
پروژه آزمایشگاه علمی مریخ توسط JPL از سوی مؤسسه فناوری کالیفرنیا مدیریت می‌شود. کل هزینه آزمایشگاه علمی مریخ ۲٫۳ میلیارد دلار برآورد شده‌است. نتایج به دست آمده از این آزمایش به این پرسش‌ها پاسخ خواهند داد که آیا مریخ در گذشته جایی برای زندگی بوده یا نه و اینکه آیا امروزه می‌توان از آن برای زندگی بهره گرفت یا خیر.
اهداف و نیازها

آزمایشگاه علمی مریخ ۴ هدف را به دنبال دارد: تعیین کردن امکان حیات در مریخ، مشخص کردن اقلیم مریخ، مشخص کردن زمین شناسی مریخ و آماده شدن برای اکتشافات انسانی. برای کمک به این ۴ هدف علمی و رسیدن به هدف نهاییِ تصمیم گیری درباره قابل سکنه بودن مریخ، آزمایشگاه علمی مریخ ۸ مقصود علمی دارد:
۱. تعیین ماهیت و موجودی ترکیبهای کربن ارگانیک.
۲. مقدار موجودی عناصر مقدماتی شیمیایی برای حیات، که با آنها آشنایی داریم: کربن، هیدروژن، نیتروژن، اکسیژن، فسفر و گوگرد
۳. شناختن خصوصیاتی که ممکن است اثرات متابولیسم یا آثار حیات را نشان دهند.
۴. بررسی ترکیب شیمیایی، ایزوتوپیک و معدنی سطح مریخ و مواد مربوط به زمین شناسی سطح.
۵. تفسیر فرایندی که در آن خاک و صخره‌ها شکل گرفته‌اند.
۶. به دست آوردن مقیاس زمانی (۴ میلیارد سال) از سیر تکامل جو مریخ
۷. تعیین وضعیت موجود، توزیع و چرخه آب و دی اکسید کربن
۸. مشخص کردن طیف گسترده از تابش سطح. شامل پرتو کهکشانی، پرتو کیهانی، بارش نوترونی و پروتونی خورشید

اگرهم هیچ ترکیب آلی پیدا نشد، اطلاعات به دست آمده درباره اثبات اینکه حیات نزدیک به سطح مریخ امکان پذیر نیست، مفید خواهند بود. همچنین به فهمیدن وضعیت محیطی که زیست را از بین می‌برد کمک می‌کند.
تاریخچه

در آوریل ۲۰۰۸ بودجه پروژه، ۲۳۵ میلیون دلار یا ۲۴٪ بیشتر از مقدار تعیین شده گزارش شد. برای جبران این تجاوز هزینه از سایر ماموریت‌های مریخ ناسا ممکن است فراهم شود. در اکتبر ۲۰۰۸ تجاوز هزینه نزدیک به ۳۰٪ رسید.از نوامبر ۲۰۰۸ گسترش به طور اساسی تمام شد. بیشتر سخت‌افزارها و نرم‌افزارهای پروژه، کامل شده و در حال آزمایش می‌باشد.در ۳ دسامبر ۲۰۰۸ ناسا پرتاب آزمایشگاه علمی مریخ را به علت عدم زمان کافی برای آمادگی تا پاییز ۲۰۱۱ به تاخیر انداخت. دلایل فنی و مالی این تاخیر به انجمن علمی‌سیاره‌ای در یک ملاقات با سردسته‌های ناسا در ژانویه ۲۰۰۹ توضیح داده شد.
از ۲۳ تا ۲۹ مارس ۲۰۰۹ به تمام عموم فرصتی داده شد تا از نه نام منتخب در وبگاه ناسا یکی را برای خودرو آزمایشگاه علمی مریخ برگزینند. و در ۲۷ مه ۲۰۰۹ نام کیوریاسیتی که توسط کلارا ما یک دانش‌آموز کلاس ۶ از کانزاس پیشنهاد شده بود، انتخاب شد.
در اواخر ژوییه ۲۰۱۰ مهندسان نصب آویزش و چرخ‌های خودرو را کامل کردند. شش چرخ اهرم‌دار معلق برای عبور از صخره‌ها، که طرح آن شبیه به خودروهای قبلی در مریخ است در آن ارابه قرار دارد. مهندسان تمام سامانه ارابه معلق را مورد آزمایش قرار می‌دهند، این قسمت به عنوان ارابه فرود هم استفاده می‌شود.
وسیله پرتاب

MSL توسط راکت اتلس ۵ 541 پرتاب شد. این موشک، ۲مرحله‌ای است و قابلیت ارسال ۸۶۷۲ کیلوگرم به مدار GTO (مدار ثابت با چرخش زمین با فاصله ۳۶۰۰۰km که ماهواره‌های تلویزیونی در آن قرار دارند) را دارد. این موشک اولین بار برای پرتاب ماهواره هاتبرد6 استفاده شده و همچنین فضاپیماهایی از جمله مدارگرد اکتشافی ماه، مدارگرد شناسایی مریخ و نیوهورایزنز را نیز پرتاب کرده است. در پروژه‌های قبلی از راکت دلتا ۲ استفاده می‌شده. ولی دلتا ۲ برای وزن سنگین کیوریاسیتی مناسب نیست.
راکت اتلس ۵ در سه سری 400 ،500 و نوع دیگر آن (وسیله پرتاب سنگین ـ HLV) نام دارد. سری ۴۰۰ پوشش سر موشک ۴ متر و سری ۵۰۰ که مخصوص کیوریاسیتی است، ۵٫۴ متر قطر دارند و همچنین از قدرت بالاتری برخوردارند. در سه رقمی که عدد ۵۴۱ را برای اتلس ۵ ۵۴۱ نشان می‌دهند، عدد نخست (۵) نشان‌دهنده سری ۵۰۰، عدد دوم (۴) یعنی 4 تا بوستر کمکی با سوخت جامد در اطراف قسمت پایینی این موشک متصل است و عدد سوم (۱) به معنی این است که برای طبقه دوم موشک که سِنتُور نام دارد، یک موتور درنظر گرفته شده. سِنتُور اتلس 5 یک یا دو موتور دارد که در اینجا از نوع یک موتوره آن می‌باشد.


منبع:ویکی بدیا

[پیمان اکبرنیا]

"آزمایشگاه علمی مریخ در 26 نوامبر 2011 به کمک یک موشک Atlas V به فضا پرتاب شد. این خانواده از موشکهای اطلس برای پرتاب فضاپیماهای سنگین وزن طراحی شده اند و از قدرتمندترین پرتابگرهای موجود ناسا هستند. محل پرتاب این مریخ نورد، پایگاه فضایی معروف کیپ کاناورال بود.

4485

در تصویر زیر اجزای این پرتابگر را میبینید، در بالاترین نقطه موشک، فضاپیمای کنجکاوی قرار گرفته است که در تصویر مشخص است.

4486

منابع و اطلاعات بیشتر:

http://www.nasa.gov/mission_pages/msl/launch/index.html
http://www.nasa.gov/pdf/606059main_MLS_newsletter_correx.pdf
http://en.wikipedia.org/wiki/Atlas_V

[پیمان اکبرنیا]

خب در حالی که تنها 25 روز تا فرود کنجکاوی روی سطح مریخ باقی مانده است نگاهی بیاندازیم به مسیر آن تا رسیدن به مریخ:


[/URL][URL="http://up.avastarco.com/images/fav5azc89dwibzo1d4p.png"]http://up.avastarco.com/images/fav5azc89dwibzo1d4p.png (http://up.avastarco.com/images/fav5azc89dwibzo1d4p.png)


همان طور که می بینید، مسیر حرکت فضاپیما از زمین در مریخ، در یک مدار بیضی شکل است که به آن مدار انتقالی هوهمان میگویند درباره این مسیر حرکت میتونید در تاپیک مقاطع مخروطی مطالعه کنید:

مدار انتقالی هوهمان (http://forum.avastarco.com/forum/showthread.php?768-%D9%85%D9%82%D8%A7%D8%B7%D8%B9-%D9%85%D8%AE%D8%B1%D9%88%D8%B7%DB%8C&p=26035&viewfull=1#post26035)

در حال حاضر فضاپیما بیشتر مسیر 520 میلیون کیلومتری خود را طی کرده است و تنها 47 میلیون کیلومتر دیگر راه باقی است.

هیجان ماموریت تا 25 روز دیگر به اوج خود خواهد رسید ...

[پیمان اکبرنیا]

خب در حالی که حدود 21 روز تا فرود آزمایشگاه علمی مریخ به روی این سیاره باقی مانده میریم سراغ قسمتهای مختلف فضاپیما. این فضاپیما از سه قسمت اصلی تشکیل شده:

1- قسمت پیشرانه و کروز فضاپیما که ماموریت رسوندن مریخ نورد از مدار زمین به سیاره مریخ را به عهده داره. در این قسمت وسایل ناوبری، ارتباطی و پیشرانه قرار دارند. جرم این قسمت با سوخت حدود 539 کیلوگرم است.

2- قسمتی که وظیفه عبور مریخ نورد از جو مریخ و فرود سالمش روی مریخ را به عهده دارد. این قسمت شامل سپر حرارتی برای مقاوت در برابر حرارت ناشی از فرود در جو مریخ و یک جرثقیل پرنده! هست که باید وقتی مجموعه به نزدیکی سطح رسید، مریخ نورد را به کمک یک سری کابل روی مریخ پیاده کنه.جرم این مجموعه حدود 2401 کیلوگرم است.

3- مریخ نورد که قراره در نهایت روی مریخ فرود بیاد و جرمش حدود 899 کیلوگرم هست.

طرحی از کل فضاپیما را در شکل زیر میبینید:


http://up.avastarco.com/images/i1al87xc0n4m0iaief7n.jpg

و این هم طرحی از فضاپیما که قسمتهای مختلفش را به صورت جدا نشان داده:


http://up.avastarco.com/images/xhlfo6qdaomocjpt7hw.jpg

خب این هم از بخشهای فضاپیما.

دوستان در قسمت بعد به بررسی مراحل نزدیک شدن به مریخ و فرود میپردازیم.

شما نمیخواهید در پیشبرد تاپیک مشارکت کنید؟ ;)

[sara shahabi]

من واقعاً عذر خواهی میکنم و تشکر فراوان از آقای اکبرنیا

از آنجا که اتمسفر ِمریخ بسیار رقیق هست، و چون «کنجکاوی» نسبت به ماموریت های قبلی سنگین تر و بزرگتر هست، پس برای فرود «کنجکاوی» از روشهای نو و پیشرفته تری استفاده میشه. (مثلاً در ماموریت های قبلی از کیسه های هوا (airbag) استفاده میشد که برای کنجکاوی این کار امکان پذیر نیست)
از اینجا (http://www.space.com/11368-curiosity-unusual-landing-mars.html) میتونید انیمیشن پیش بینی شده از مراحل فرود رو ببینید: (اگرچه انیمیشن تقریباً کل ماموریت رو پوشش میده)
فرود در چند مرحله اتفاق می افته:
زمانی که فضاپیما به جو مریخ نزدیک میشه،
در ابتدا سپر حرارتی جدا میشه
و به علت چتر نجات مریخ نورد مدت کوتاهی با سرعت ثابت حرکت میکنه و بعد سرعت کم میشه
بعد مریخ نورد از فضاپیما جدا میشه
و با جرثقیل هوایی، کنجکاوی به آرامی فرود خواهد آمد.

[Mojtaba.M]

سوالی داشتم :

جایی شنیدم که سازندکان کنجکاوی خیلی سعی کرده اند تا کوچکترین موجود زنده ی زمینی روی کنجکاوی نباشه ، و طرز فرود این مریخ نورد که برای اولین بار داره اجرا میشه این کار رو سخت تر میکرد و دانشمدان نگران این مسئله هستند ؟ دلیلش چیه؟چرا اینقدر برای اینطور فرود آمدن نگران هستند؟

__________________________________________________ __________________________________________

سوال بعدی :دی

در فیلم فرود کنجکاوی نشان داده شده قبل از جداشدن سپر ها از کناره های اون هوایی خارج میشه اون چیه ؟ و چرا از مریخ نورد خارج میشود؟ :)

..........

البته دوستان ببخشید من نمیدونم اینجا جای سوال پرسیدن هست یا نه ؟

[پیمان اکبرنیا]

سوالی داشتم :

جایی شنیدم که سازندکان کنجکاوی خیلی سعی کرده اند تا کوچکتریم موجود زنده ی زمینی روی کنجکاوی نباشه ، و طرز فرود این مریخ نورد که برای اولین بار داره اجرا میشه این کار رو سخت تر میکرد و دانشمدان نگران این مسئله هستند ؟ دلیلش چیه؟چرا اینقدر برای اینطور فرود آمدن نگران هستند؟

__________________________________________________ __________________________________________

سوال بعدی :دی

در فیلم فرود کنجکاوی نشان داده شده قبل از جداشدن سپر ها از کناره های اون هوایی خارج میشه اون چیه ؟ و چرا از مریخ نورد خارج میشود؟ :)

..........

البته دوستان ببخشید من نمیدونم اینجا جای سوال پرسیدن هست یا نه ؟

در مورد سوال اولتون: نگرانی در مورد موجودات زمینی(باکتریها و ویروسهایی) که ممکنه روی مریخ نورد باشند به این دلیله که ما روی مریخ به دنبال حیات میگردیم. حالا اگر خودمون با فضاپیما حیات را به اونجا ببریم معلوم نمیشه که مربوط به زمینه یا مریخ و مصیبت به وجود میاد! به همین دلیل قبل از سفر فضاپیما را کاملا در معرض تابشهایی قرار میدهند که تمامی موجودات زنده آن از بین بروند و بعد هم قرنطینه می کنند.

اما اون گازی که از فضاپیما قبل از فرود از یک سری دریچه خارج میشه، پیشرانه های کوچکی هستند که سرعت و جهت فرود را به دقت تنظیم میکنند تا اتفاق ناگواری در زمان فرود نیفتد :)

بله اینجا جای سوال پرسیدن هست به شرطی که مربوط به همین ماموریتی باشه که داریم راجع بهش بحث میکنیم ;)

[mohsen4465]

http://up.avastarco.com/images/izv31s8ejl61fl6ob9p.jpg (http://up.avastarco.com/images/izv31s8ejl61fl6ob9p.jpg)

لینک ویدئو: http://go.nasa.gov/Q4b35n (http://go.nasa.gov/Q4b35n) (میتونید دنلود کنین)


http://up.avastarco.com/images/fprv8cptr16w8lh65n3s_thumb.jpg (http://up.avastarco.com/viewer.php?file=fprv8cptr16w8lh65n3s.jpg)

http://up.avastarco.com/images/kz3ynk5i8r3y5h96w29_thumb.jpg (http://up.avastarco.com/viewer.php?file=kz3ynk5i8r3y5h96w29.jpg)

http://up.avastarco.com/images/gbdan4omd02m4ia3q8qk_thumb.jpg (http://up.avastarco.com/viewer.php?file=gbdan4omd02m4ia3q8qk.jpg)


- فضاپیما از لبه اتمسفر تا سطح مریخ را فقط در عرض 7 دقیقه طی میکنه، این در حالیه که زمان لازم برای رسیدن سیگنال از فضاپیما به زمین چیزی حدود 14 دقیقه ست؛ بنابراین لحظه ای که سیگنال به زمین میرسه در واقعیت ممکنه مریخ نورد دچار حادثه شده باشه و یا شاید هم فرود اومده باشه؛ از اون اتفاق 7 دقیقه گذشته.

- فضاپیما فقط 7 دقیقه وقت داره تا سرعتش رو از حدود 30000 مایل در ساعت به 0 برسونه اونهم کاملاً توسط خودش! فقط کافیه تا یکی از مراحل کمی دچار اشکال بشه تا بازی تموم بشه.

- شدت برخورد با اتمسفر چنان بالاست که در همون لحظات اولیه دمای سپر حرارتی به دمایی معادل سطح خورشید میرسه (1600 درجه).

- در چنین سرعت ورود زیادی فضاپیما باید بتونه مثل یک هواپیما مسیر خودش رو تنظیم و کنترل کنه تا بتونه در نقطه ی کوچکی که مشخص شده فرود بیاد. این سختترین مرحله از کاره که تابحال در مریخ انجام نشده.

- اتمسفر مریخ 100 بار رقیقتر از اتمسفر زمینه؛ رقیقتر از اون که بتونه کار فرود رو بتنهایی تموم کنه. سرعت سفینه همچنان بالای 1000 مایل در ساعته. بنابراین باید از چتر استفاده کرد.

- این چتر بزرگترین و مستحکمترین چتر مافوق صوتیه که تابحال ساخته شده. اون باید در مقابل 65000 پوند نیرو مقاومت کنه. حتی خود چتر بتنهایی 100 پوند وزن داره.

- در مرحله بعد میبایستی سپر حرارتی جدا بشه. این مثل درپوش لنز جلوی دید رادار فضاپیما رو میگیره. رادار میبایستی بتونه ارتفاع دقیق و سرعت دقیق سفینه رو حساب کنه، در غیر اینصورت کل پروسه فرود مختل میشه.

- این چتر بزرگ و غول پیکر سرعت سفینه رو به حدود 200 مایل در ساعت میرسونه. هنوز برای فرود کافی نیست؛ بنابراین چاره ای نمیمونه جز اینکه جداش کنیم! ...و با راکت فرود بیایم.

- بعد از روشن شدن راکت ها باید کاری انجام بدیم وگرنه با خود چتر برخورد میکنیم! بنابراین بهترین کار اینه که سفینه کمی به پهلو کج بشه.

- باید سرعت های افقی و عمودی سفینه خنثی بشه تا بتونیم توسط رادار سطح مریخ رو ببینیم و به آرومی به سمت محل فرود حرکت کنیم. دقیقاً کنار یک کوه 6 کیلومتری.

- فرود اومدن با راکت بر روی سطح مریخ باعث بلند شدن گرد و خاک میشه که میتونه باعث آلوده شدن و آسیب رسیدن به تجهیزات سفینه بشه. ما این مشکل رو با جرثقیل هوایی حل کردیم.

- 20 متر بالاتر از سطح مریخ نورد توسط کابل هایی 21 فوتی به پایین میره، تا روی چرخ هاش قرار بگیره.

- روی سطح خطر برخورد بین جرثقیل هوایی با مریخ نورد وجود داره. بنابراین کابل ها بایستی به موقع جدا بشن تا جرثقیل از مریخ نورد دور بشه.


بزرگترین ها را به مبارزه میطلبیم

(مطلب از روی ویدئو بصورت مفهومی نوت برداری شده - ترجمه دقیق نیست)

[mohsen4465]

http://www.nasa.gov/images/content/593389main_pia14832-43_428-321.jpg

لحظه ی پیش بینی شده دریافت سیگنال فرود (Tochdown) کیوراسیتی به وقت ایران:

ساعت 10:01:01 دو شنبه 16 مرداد 1391

7 دقیقه نفس گیر قبلش آماده باشین.

فرود به وقت مریخ:

ساعت 3:19 بعد از ظهر، دهانه برخوردی گِـیـل

http://www.nasa.gov/images/content/667905main_PIA15690-466.jpg

(حالا نمیشد صبح نباشه؟ من سرکارم. تا ساعت 2 باید صبر کنم تا بفهمم فرود اومد یا نه؟ :sad:)

[پیمان اکبرنیا]

در فاصله 10 روز مانده به فرود آزمایشگاه علمی مریخ روی سطح سیاره، مصاحبه پوریا ناظمی با دکتر فیروز نادری، از مدیران ارشد ناسا را بخوانید:

قسمتهایی از این مصاحبه:


فرود کنجکاوی به وقت کالیفرنیا (پاسیفیک) ساعت ۲۲ و ۳۱ دقیقه و ۴۳ ثانیه روز یکشنبه شب ۵ آگوست ۲۰۱۲ خواهد بود که معادل ساعت ۱۰:۰۱ دقیقه صبح روز دوشنبه به وقت مرکزی ایران است. طبق معمول فضا پیما با سرعت بسیار زیاد وارد فضای مریخ می‌شود. این سرعت ۲۱ هزار کیلومتر بر ساعت است. البته وقتی می‌گوییم وارد فضای مریخ می‌شود، عملاً دروازه ای وجود ندارد که این ورود را مشخص کند. طبق تعاریف موجود، شعاعی از مرکز مریخ به بیرون را محدوده مریخ و مرز فضا می‌دانیم. این ارتفاع در حدود ۱۲۵ کیلومتری سطح استاندارد مریخ با فرض اینکه مریخ را کره متقارن و یک دست فرض کنیم تعیین شده است. جرم مریخ نورد در هنگام ورود به این مرز ۳۰۰۰ کیلوگرم است. می‌بینید که ۳۰۰۰ کیلوگرم و سرعت ۲۱ هزار کیلومتر در ساعت انرژی جنبشی عجیب و غریبی را به وجود می‌آورد. کار ما این است که این انرژی جنبشی را به آرامی کاهش دهیم تا محموله بتواند به راحتی روی مریخ بنشیند. این بزرگ‌ترین جرمی است که تا الآن وارد مریخ کرده‌ایم. جرم چیزی که در نهایت فرود می‌آید نزدیک ۱۰۰۰ کیلوگرم است. جرم هر یک از مریخ نوردهای دوقلو، کمتر از ۲۰۰ کیلوگرم بود و می‌بینید که جرم محموله نهایی در این مورد حدود ۵ برابر اسپریت و اپورچینوتی است.
ما در کل حدود ۷۷ سیستم دارای چاشنی خودکار در این سفینه داریم. برای مثال زمانی که می‌گوییم سپر حرارتی جدا می‌شود یا وزنه‌ها پرتاب می‌شوند و یا طناب‌ها بریده می‌شوند، برای هر کدام از این‌ها باید یک عملی انجام شود. مثلاً باید پیچ و مهره ای منفجر شود تا چیزی را از چیزی جدا کند یا چیزی مثل یک ساطور آزاد شود که طناب‌ها را قطع کند. هر کدام از این‌ها یک چاشنی اتوماتیک یا پایروتکنیک لازم دارد که ۷۷ تا از این‌ها هست که لازم است به طور دقیق اتفاق بیفتد.مصاحبه کامل را در سایت پوریا ناظمی بخوانید:


گفتگو با دکتر فیروز نادری در آستانه فرود مریخ نورد «کنجکاوی» (http://pourianazemi.com/1391/05/%DA%AF%D9%81%D8%AA%DA%AF%D9%88-%D8%A8%D8%A7-%D8%AF%DA%A9%D8%AA%D8%B1-%D9%81%DB%8C%D8%B1%D9%88%D8%B2-%D9%86%D8%A7%D8%AF%D8%B1%DB%8C-%D8%AF%D8%B1-%D8%A2%D8%B3%D8%AA%D8%A7%D9%86%D9%87-%D9%81%D8%B1%D9%88/)

[Hoborg]

تنها کمتر از 9 روز به فرود مریخ نورد Curiosity بر سطح مریخ و آغاز دور جدیدی با پایه گذاری MSL مونده.

برای کیوریاستی آرزوی موفقیت داریم.

http://www.nasa.gov/mission_pages/msl/index.html


وضعیت فعلی:

http://www.nasa.gov/mission_pages/msl/news/WhereIsCuriosity.html

[sara shahabi]

خوب تقریباً هشت روز دیگه کنجکاوی قراره که فرود بیاد
این زمان باقیمانده رو در هر لحظه میتونید در این سایت (http://getcurious.com/) ببینید.
و در این سایت، هر مطلبی رو راجع به کنجکاوی میتونید پیدا کنید
یونیورس تودی هم مطلبی رو راجع به کنجکاوی آورده بود که گفتم قرار بدم بد نباشه: (البته خیلی خلاصه ش کردم :دی)
بعد از اینکه کنجکاوی به جو مریخی با فشار 13000 mp وارد شود، جمعاً هفت دقیقه طول میکشد تا در چرخه ای که تحت عنوان «ورود، نزول و فرود» شناخته میشود که از قبل هم برنامه ریزی شده، به مریخ بنشیند و طی این مدت مدارگرد اودیسه سیگنال های رادیویی دریافت شده از کنجکاوی رو مخابره خواهد کرد. موتورهای اودیسه برای 6 ثانیه روشن میشوند تا مکان مدارگردها رو تقریباً 6 دقیقه به جلو تغییر بدهد. همین امر باعث میشه که اودیسه بتونه تایید فرود کنجکاوی در دهانه گیل رو بگیره.
در صورت عدم وجود این تغییر (تغییر مکان مدارگردها) اودیسه 2 دقیقه دیر به محل وقوع حادثه! (همان فرود) میرسه و سیگنالهایی که از کنجکاوی دریافت میکنه با تاخیر هست.
البته دو مدارگرد دیگه هم هستند که اطلاعات را مخابره کنند (NASA’s Mars Reconnaissance Orbiter and the European Space Agency’s Mars Express) البته این دو اطلاعات رو ذخیره میکنند و همون زمان نمیتونند اطلاعات رو انتقال بدن. با تشکر از stargazer



Read more: http://www.universetoday.com/96434/t-minus-9-days-mars-orbiters-now-in-place-to-relay-critical-curiosity-landing-signals/#ixzz21wnglerK

[javadstar76]

مصاحبه دکتر فیروز نادری در شبکه ی صدای آمریکا:
کمی در باره ی این برنامه توضیح بدید؟
این پروژه در سال 2002 با سرمایه ای معادل 2 میلیارد دلار شروع شد.وزحمت های فراوانی برای اون کشیده شد.و تو این چند روز پایانی دل تو دل محققان نیست.
درباره ی فرود مطالبی رو بگید:
سرعت این سفینه خیلیه و وقتی به مریخ نزدیک میشه این سرعت بیشتر و بیشتر هم می شه. و یکی از مشکلات مهمی که بسیار دلهره بر انگیزه کاهش دادن سرعت اون درحال شیب بسیار زیادیه که باید به اون داده شه تا به سطح مریخ بشینه.به این اعمال هفت دقیقه ی وحشت هم می گن که از 250 کیلومتری سطح مریخ شروع می شه.
http://up.avastarco.com/images/xvj282lhl1xme9z8c29.jpg (http://up.avastarco.com/)
بعد از این که سرعت رو کم کردن و نزدیک سطح مریخ شد سفینه کنجکاوی رو به با یک طناب به مریخ می شونه و وقتی که چرخ های کنجکاوی به سطح برخورد کرد طناب پاره می شه.و اون به راحتی (البته امیدوارم) می شینه.
http://up.avastarco.com/images/6708gzd5ffy0e6x1vhvi.jpg (http://up.avastarco.com/)
در ضمن در همان زمان که فرود آمد نمی شه از اون استفاده کرد.پس از دو روز تازه سر اون بلند می شه و با نوری که روی سرش داره می تونه سنگ ها رو خورد کنه و ازاون نمونه برداره.
محل فرود کجاست و چرا اونجا؟
ما از حدود چهار، پنج سال پیش به کمک مدار‌گرد هایی که در اطراف مریخ داریم به دنبال محل فرود مناسب این مریخ نورد بودیم. فهرستی شامل حدود یک صد نامزد مناسب برای محل فرود تهیه شد. ما بررسی این‌ها را شروع کردیم و در نهایت سال گذشته از بین آن‌ها محل نهایی فرود را انتخاب کردیم. محل نهایی دهانه ای به نام دهانه گیل هست. این دهانه به افتخار یک ستاره شناس آماتور استرالیایی قرن نوزدهم که نامش والتر فردریک گیل بود به این نام خوانده می‌شود. این دهانه حدود ۱۵۰ کیلومتر قطر دارد و حدس می‌زنیم حدود سه و نیم میلیارد سال پیش به وجود آمده باشد و به تدریج در طی میلیاردها سال بعدی، کم کم رسوباتی در آن جمع شده و آن را به شکل لایه لایه پر کرده است. به مرور زمانی بخش‌هایی از حواشی این ساختار رسوبی از بین رفته است و در نهایت در میان این دهانه کوهی به ارتفاع حدود پنج هزار و پانصد متر را شکل داده است که در مقایسه با ارتفاعات سیاره زمین کوه مرتفعی به شمار می‌رود. این کوه را به افتخار رابرت پی. شارپ، دانشمند سیاره شناس کل تک، به نام کوه شارپ نام گذاشته‌اند. ما کنجکاوی را درون این دهانه و در کوهپایه کوه شارپ فرود می‌آوریم. در طول دو سال این مریخ نورد دست به کوهنوردی در این کوه می‌زند و همین طور که از این کوه بالا می‌رود به دلیل ساختار رسوبیِ لایه لایه این کوه، می‌تواند به بررسی شرایط مریخ در دوران‌های تاریخی متفاوت بپردازد.
دلیل اینکه می‌توانیم در اینجای به خصوص فرود آییم، نحوه دقیق‌تر و پیشرفته تر فرود این مریخ نورد نسبت به نمونه های قبلی است. معمولاً زمانی که ما نقطه ای را برای فرود تعیین می‌کنیم دقیقاً نمی‌توانیم در همان نقطه فرود بیاییم. برای فرود یک بیضی به نام بیضی عدم قطعیت رسم می‌شود، ما قصدمان فرود در مرکز این بیضی است اما به دلیل شرایط فرود احتمال می‌دهیم که در هر جای دیگر آن نیز فرو آییم. در سال ۱۹۸۶ و در مأموریت وایکینگ ها این بیضی به قدری بزرگ بود که قرار بود آن بیضی فرود را بر روی محلی که کنجکاوی می‌خواهد فرود بیاید منطبق کنیم، حتی نمی‌توانستیم بگوییم که آیا قطعاً در این دهانه فرود می‌آییم یا نه؟ به تدریج به دلیل افزایش فناوری‌ها و بهبود شرایط فرود، این بیضی در مأموریت‌های بعدی از جمله در رهیاب و دوقلوهای مریخ نورد و ققنوس، کوچک‌تر شد. در مورد کنجکاوی، قطرهای بیضی عدم قطعیت ۷ کیلومتر در ۲۰ کیلومتر است. اگر همه بیضی‌های فرود قبلی‌ها را روی هم منطبق کنیم، می‌بینیم این مورد بسیار کوچک‌تر از قبلی‌ها است. بدین ترتیب ما می‌توانیم در کوهپایه این کوه فرود بیاییم.
http://up.avastarco.com/images/v8yt74431vg567iq511z.jpg (http://up.avastarco.com/)
اهداف کلی این مریخ نورد چیست؟
سه عامل:اولین آن‌ها آب و مورد دوم، مواد معدنی آلی (ارگانیک) است. یعنی مواد مبتنی بر کربن که می‌توانند ساختارهای مولکولی بزرگ‌تر و پیشرفته تر را بسازند. به همین دلیل ما ابزارهایی را به همراه مریخ نورد کنجکاوی به مریخ فرستاده‌ایم که به دنبال این مواد ارگانیک بگردد و بتواند نشانه های آن را پیدا کند. سومین عاملی که حیات احتمالی فعلی– و نه در گذشته – لازم دارد، نوعی انرژی شیمایی است. اگر موجودی الآن وجود داشته باشد، باید بتواند به کمک این انرژی سوخت و ساز خود را انجام دهد. مأموریت اصلی کنجکاوی در این مرحله، جستجوی مواد ارگانیک است.

[sourena]

این ویدئوی کوتاه دیشب منتشر شد. اونو ترجمه کردم و زیر نویس فارسی برای آن ساختم.
امیدوارم مفید باشه.
موضوع این ویدئو اینه که چطوری می توان متوجه شد که مریخ نورد به سلامت روی مریخ فرود آمده و چالش هایی معرفی می شود.
خیلی جالبه
خلاصه این ویدئو اینه که سیگنال های مربوط به نیمه اول پایین آمدن کنجکاوی، مستقیما ارسال می شه.
اما نیمه دوم با چالش های بیشتری مواجه است: در این مرحله (مراحل پایانی)، امکان ارتباط مستقیم وجود ندارد و ارتباط به کمک دو مدار گرد ادیسه و اکتشاف بطور غیر مستقیم صورت می گیرد. خود ارتباط مریخ نورد با مدارگردها نیز با چالش هایی روبروست که اگر با مشکل روبرو شوند، تا 3 روز نمی توانیم از سرنوشت مریخ نورد مطلع شویم.



http://www.aparat.com/v/d7df706444493536934e60735065fcb1279617

[javadstar76]

سلام.همین الآن داشتم تو سایت ناسا عکسایی پیرامون کنجکاوی رو می دیدم که یکی از عکساش چشم جهان بین روی دلار آمریکا بود .به نظرتون ربطش به کنجکاوی چیه؟اگه منظورش شباهت بین چشم جهان بین و اون یه چشمیه که روی سر کنجکاوی وجود داره باید بگم که چشم جهان بین چشم سمت چپه و اون چشم روی سر کنجکاوی چشم سمت راستشه.

[javadstar76]

داشتم تو سایت ناسا چرخ می زدم که چشمم به جدول ارسال نام به کنجکاوی(بر اساس بیشترین ارسالی ها) افتاد.جالب اینه که ایران هفتمین کشوره!!!
United states 529386
united kingdom 77329
india 59041
brazil 46689
canada 44240
australia 33215
iran, islamic republic of 30412
turkey 29298
spain 27301
germany 21546
thailand 20067
mexico 19856
italy 18180
russian federation 18166
poland 13513
norway 13270
netherlands 10803
france 10649
argentina 9364
china 9147
czech republic 8903
croatia 7788
korea, republic of 7785
philippines 7753
indonesia 6879
chile 6853
finland 6538
sweden 6246
ukraine 6030
egypt 5845
hungary 5093
peru 5005
ireland 4990
colombia 4765
bangladesh 4664
denmark 4583
belgium 4295
macedonia, the former yugoslav republic of 4227
south africa 4085
new zealand 4029
venezuela 3981
portugal 3899
bulgaria 3781
romania 3630
pakistan 3136
sri lanka 2913
japan 2865
slovakia 2852
greece 2794
malaysia 2518
lithuania 2458
switzerland 2375
taiwan 2373
puerto rico 2292
austria 2230
serbia 2006
uruguay 1952
singapore 1888
hong kong 1510
nepal 1456
israel 1422
saudi arabia 1323
slovenia 1316
afghanistan 1265
belarus 1089
ecuador 1034
united arab emirates 982
iceland 910
viet nam 866
costa rica 856
mongolia 852
estonia 834
dominican republic 821
bosnia and herzegovina 821
latvia 699
guatemala 634
honduras 624
korea, democratic people's republic of 585
georgia 569
lebanon 565
morocco 553
kazakhstan 550
el salvador 539
paraguay 529
bolivia 528
saint helena 520
albania 454
kuwait 446
palestinian territory, occupied 429
panama 408
syrian arab republic 405
malta 397
jordan 389
nigeria 342
cyprus 336
moldova, republic of 334
zimbabwe 297
trinidad and tobago 291
azerbaijan 283
iraq 271
kenya 267
nicaragua 266
monaco 262
myanmar 261
tunisia 238
algeria 232
qatar 202
luxembourg 201
uganda 197
ethiopia 197
yemen 191
bahrain 190
togo 187
uzbekistan 180
zambia 176
armenia 175
united states minor outlying islands 170
cuba 168
greenland 168
jamaica 164
turkmenistan 162
isle of man 157
libyan arab jamahiriya 144
ghana 143
mauritius 134
oman 131
maldives 120
tanzania, united republic of 119
andorra 110
åland islands 108
cocos (keeling) islands 108
antarctica 100
cambodia 98
fiji 95
virgin islands, british 87
cameroon 85
tuvalu 84
montenegro 79
tajikistan 79
virgin islands, u.s. 76
guam 76
tonga 76
brunei darussalam 75
timor-leste 74
vanuatu 71
sudan 70
wallis and futuna 70
bahamas 68
western sahara 59
saint lucia 56
macao 55
faroe islands 55
saint pierre and miquelon 54
netherlands antilles 54
american samoa 53
suriname 52
turks and caicos islands 51
réunion 50
kyrgyzstan 49
namibia 49
bermuda 49
niger 48
christmas island 47
nauru 47
somalia 45
gibraltar 43
tokelau 41
haiti 41
barbados 40
senegal 38
guyana 36
côte d'ivoire 35
south georgia and the south sandwich islands 34
guernsey 34
aruba 33
angola 32
rwanda 31
bhutan 31
jersey 30
botswana 29
madagascar 29
belize 28
lao people's democratic republic 27
cayman islands 26
new caledonia 25
holy see (vatican city state) 25
mozambique 24
swaziland 24
san marino 22
samoa 22
bouvet island 22
saint barthëlemy 22
djibouti 22
dominica 20
cape verde 20
french polynesia 20
british indian ocean territory 20
liechtenstein 20
martinique 20
mali 17
palau 17
seychelles 16
chad 16
svalbard and jan mayen 16
norfolk island 16
burkina faso 15
congo 15
congo, the democratic republic of the 14
liberia 14
burundi 14
papua new guinea 14
solomon islands 14
northern mariana islands 14
antigua and barbuda 14
mayotte 14
grenada 14
guinea 13
saint kitts and nevis 13
guinea-bissau 13
equatorial guinea 13
gambia 13
saint vincent and the grenadines 13
mauritania 12
malawi 12
heard island and mcdonald islands 11
comoros 11
eritrea 11
micronesia, federated states of 11
falkland islands (malvinas) 11
anguilla 11
pitcairn 11
guadeloupe 11
sierra leone 10
benin 10
gabon 10
central african republic 10
french guiana 10
lesotho 10
niue 10
montserrat 10
cook islands 10
marshall islands 10
saint martin 10
sao tome and principe 9
french southern territories 9
kiribati 9

[پیمان اکبرنیا]

خب دوستان با فرود موفقیت آمیز مریخ نورد کنجکاوی، توضیحات ما درباره قسمتهای این فضاپیما هم تموم میشه. از این به بعد میتونید اخبار جدید مریخ نورد کنجکاوی را در این تاپیک دنبال کنید:

اخبار مربوط به مریخ نورد کنجکاوی (http://forum.avastarco.com/forum/showthread.php?t=1146)

به زودی در این تاپیک فضاپیمای جدیدی معرفی خواهد شد و درباره اون بحث خواهیم کرد و توضیح خواهیم داد :)

[پیمان اکبرنیا]

سلام به همه دوستداران علوم فضا

بعد از حجم زیادی اطلاعات درباره مریخ نورد کنجکاوی و فرود موفقیت آمیز آن، میریم سراغ فضاپیمای بعدی که این بار افق های نو یا New Horizons را در نظر گرفتیم.

این فضاپیما راهی سیاره کوتوله پلوتون است و در سال 2015 به این سیاره کوتوله خواهد رسید. برخی از منابع برای نقل مطالب و ترجمه از این فضاپیما عبارتند از:


http://www.nasa.gov/mission_pages/newhorizons/main/index.html


http://pluto.jhuapl.edu/


http://en.wikipedia.org/wiki/New_Horizons


خب دوستان لطف کنید و طبق روند ذکر شده در پست اول همین تاپیک، این فضاپیما و ماموریتش را از سیر تا پیاز شرح بدهید :) من خودم کمتر وقت می کنم برای نوشتن (به دلیل مشغله هایی که در سایر قسمتهای فروم هم وجود داره) بنابر این پیشبرد این تاپیک به کمک شما نیاز داره. ;)

[Mojtaba.M]

خوب دوستان پس از بررسی عملیات موفق کنجکاوی و فرود موفقیت آمیز آن به یکی دیگر از ماموریت های هیجان انگیز ناسا در سال ها قبل میرسیم ، ماموریت فضاپیمای افق های نو.:have%20a%20nice%20d

افق های نو (New Horizons)فضاپیما روباتیک متعلق به سازمان فضایی ناسا است که با هدف بررسی ویژگی‌های سیاره‌شناختی پلوتون و قمر های آن را در سال 2005 سفر 10 ساله ی خود را یه سیاره کوتوله منظومه شمسی یعنی پلوتو آغاز کرد تا در مدت ده سال علاوه بر عبور کردن از سیاره ها مهم در منظومه شمسی بارسیدن به پلوتو راز های پنهان این سیاره کوتوله را آشکار سازد.


این فضاپیما با گذشت سفر 10 ساله خود در 14 جولای 2015 به نزدیکترین فاصله از پلوتو یعنی 12500 کیلومتری از این سیاره کوتوله خواهد رسید .





http://www.noojum.com/images/stories/news/world/new-horizons3.jpg (http://www.noojum.com/images/stories/news/world/new-horizons3.jpg)



تصویری از پرتاب شدن این فضاپیما در سال 2005 را میبینید


http://www.noojum.com/images/stories/news/nasa/new-horizons5.jpg (http://www.noojum.com/images/stories/news/nasa/new-horizons5.jpg)



در این پست و پست های بعدی به بررسی ابعاد این ماموریت و هدف ها آن میپردازیم

[Saeed Jafari]

کلیپی از پرتاب فضاپیمای افق های نو


http://pluto.jhuapl.edu/gallery/videos/LnchVid.php

[Mehrzad-jupiter]

مکان فعلی افق های نو

http://www.pic1.iran-forum.ir/images/up9/67615250970393433678.jpg

به فواصل در ج شده دقت کنید.

[Mehrzad-jupiter]

افق های نو همانند فضاپیماهای پایونیر 10 و 11 و ویجر 1 و 2 و ماموریت کاسینی در مسیرش برای رسیدن به هدف، با سیاره مشتری دیدار کرد و برای رسیدن به سرعت 83 هزار کیلومتری از گرانش این سیاره استفاده کرد. اما این فقط ماحصل دیدار افق های نو با مشتری نبود، تلسکوپ مخصوص ۲۰ سانتیمتری (۸ اینچی) فضاپیما به نام لوری(lorri) از هر چهار قمر گالیله ای و بسیاری از عوارض جوی مشتری عکس گرفت. ابزارهای علمی دیگر فضاپیما نیز آزمایش شدند. در نزدیک ترین فاصله از مشتری، میدان دید دوربین لوری فقط بخش کوچکی از قرص مشتری را که تا ۳/۵ درجه (۷ برابر قرص ماه در آسمان زمین) بزرگ شده بود، به تصویر می کشید و برای تشکیل تصویری کامل از مشتری ۱۵۰ عکس کنار هم به صورت موزاییکی لازم بود.

دشواری های شتاب گرفتن با عبور از کنار مشتری:
حداکثر خطای ممکن در این مرحله فقط یک دقیقه بود. یعنی نباید بیش از یک دقیقه زودتر یا دیرتر به نزدیک ترین فاصله از مشتری می رسید وگرنه انرژی مداری را بدرستی دریافت نمی کرد و در مسیر درست قرار نمی گرفت. در این صورت فضاپیما ناچار می شد سوخت زیادی در راه مصرف کند تا در مسیر درست قرار بگیرد. خوشبختانه این مرحله حساس بی خطر سپری شد.
عبور از کنار غول منظومه شمسی و شتاب گرفتن از آن، بررسی جو مشتری و بررسی و مطالعه اقمار گالیله ای مشتری، بخشی از ماموریتهای فرعی مشتری در کنار ماموریت اصلی و هدف می باشند.
البته به احتمال زیاد با رسیدن افق های نو به منظومه کوچک پلوتو و بررسی و مطالعه آن، این ماموریت به پایان نخواهد رسید و هدف بعدی کمربند کوییپر میباشد.

برای آگاهی از اطلاعات به دست آمده از دیدار افق های نو با منظومه مشتری اینجا (http://www.noojum.com/past-years/168-1385/1923-2009-05-04-10-32-33.html)را کلیک کنید.

[Mehrzad-jupiter]

قبل از پرداختن بیشتر به اهداف ماموریت افق های نو لازم دونستم به برخی موارد از جمله نحوه تامین انرژی این فضاپیما و ابزارهای علمی همراه این فضاپیما ( در پست های بعد ) اشاره کوچکی کنم.

تامین انرژی فضاپیمای افق های نو:
همانطور که همه اطلاع داریم به علت فاصله بسیار زیاد سیاره کوتوله پلوتو با ما و مدت زمان 10 ساله ای که برای رسیدن این فضاپیما به پلوتو تخمین زده شده و همچنین برای تداوم بیشتر افق های نو در ماموریت، استفاده از شیوه مرسوم صفحات خورشیدی امکان پذیر نبود و به جای استفاده از صفحات خورشیدی برای تامین انرژی و تولید نیروی برق این فضاپیما، از ژنراتورهای ترموالکتریکی رادیو ایزوتوپ یا ( RTG ) استفاده شده است.
در این وسیله گرمای ناشی از شکست طبیعی عناصر سنگین رادیواکتیو به مواد سبکتر بر طبق خاصیت ترموالکتریکی به جریان برق تبدیل می‌شود.

ماژول RTG کاوشگر افقهای نو که از ۶۸ میله سرامیکی دی‌اکسید پلوتونیوم۲۳۸ به وزن تقریبی ۱۱ کیلوگرم ساخته شده است، می‌تواند بالغ بر ۲۱۳ وات انرژی الکتریکی تولید کند.

http://www.pic1.iran-forum.ir/images/up9/02033744904029518544.jpg

ویکیپدیا

[Mehrzad-jupiter]

و اما ساختار و ابزار علمی فضاپیمای افق های نو:

http://www.pic1.iran-forum.ir/images/up9/16364813271208638789.gif

افقهای نو از 7 ابزار علمی بهره می برد، شامل:

Ralph: تصویرساز /طیف سنج مرئی و مادون قرمز: رنگ، ترکیب و نقشه های حرارتی را فراهم می کند.

Alice: دستگاه تصویربرداری با اشعه ماورای بنفش، تجزیه و تحلیل ترکیب و ساختار پلوتو، جو اطراف شارون و اجسام کمربند کوییپر(KBOs)

REX: ( آزمایش علمی رادیویی ) اندازه گیری ترکیب اتمسفر و درجه حرارت، تشعشع سنج منفعل.

LORRI: ( تصویرساز شناسایی دور برد یا محدود اکتشافی دوربرد ) دوربین تلسکوپی، به دست آوردن داده های برخورد در مسافت های طولانی، نقشه پلوتو، فراهم کردن دادهایی با وضوح بالای زمین شناسی

SWAP: ( باد خورشیدی در اطراف پلوتو ) دستگاه اندازه گیری باد خورشیدی و پلاسمای اطراف پلوتو، فعل و انفعالات جوی (escape rate) و مشاهده تعامل پلوتو با بادهای خورشیدی.

PEPSSI: (طیف سنج ذرات پرانرژی علوم تحقیقاتی پلوتو) اندازه گیری ترکیب و چگالی پلاسما (یون های) فراری از جو پلوتو.

SDC: (دانشجوی ضد گرد و غبار ) ساخته شده و گرداوری شده توسط دانشجویان. اندازه گیری گردو غبار فضایی پراکنده شده در خلال سفر فضاپیمای افق های نو در سراسر منظومه شمسی.

[Mehrzad-jupiter]

ابزارهای علمی کاوشگر New Horizens (به تفکیک)



http://www.pic1.iran-forum.ir/images/up9/49029235511653381632.gif
Ralph

http://www.pic1.iran-forum.ir/images/up9/83236348009957140155.jpeg
Alice

http://www.pic1.iran-forum.ir/images/up9/62025822615610991127.gif
REX

http://www.pic1.iran-forum.ir/images/up9/69717008980958750096.jpeg
LORRI

http://www.pic1.iran-forum.ir/images/up9/20715515646731665427.gif
SWAP

http://www.pic1.iran-forum.ir/images/up9/33919210036803082767.jpeg
PEPPSI

http://www.pic1.iran-forum.ir/images/up9/82275665877209721074.gif
SDC

" برای آشنایی بیشتر با این ابزارهای علمی اینجا (http://www.nasa.gov/mission_pages/newhorizons/multimedia/index.html) را کلیک کنید"

[داریوش شاهین راد]

انگیزه ی ناسا برای ارسال افق های نو



امکان دارد ارائه ی این مطلب با این تفصیل در این جا کار چندان صحیح و اصولی ای نباشد، اما برای بیان مطلبی که پیش رو داریم، باید خلاصه ای از آن در دسترس قرارگیرد که متعاقبا تقدیم حضورتان می گردد:



به طور کلی منظومه ی شمسی را به سه ناحیه ی اساسی تقسیم می کنند: ناحیه ی درونی؛ شامل سیارات سنگی، سیارات گازی غول پیکر، و در نهایت کمربند کوئیپر. همچنین منظومه ی شمسی ما سه طبقه ی عمده ی سیارات را دارا است: سیارات سنگی، سیارات گازی غول پیکر، سیارات کوتوله ی یخی؛ که دسته ی آخر کمتر از همه شناخته شده است؛ و آکادمی ملی علوم شناسایی این اجرام را به عنوان یکی از سه دسته ی سیارات که تقریبا مورد بررسی قرار گرفته نشده، به عنوان یکی از مهمترین اولویت های برنامه های علمی قرار داد.



همچنین سیارات کوتوله به عنوان بازمانده هایی از 4 میلیارد سال پیش و سیاره های جنینی که رشدشان در همین اندازه ی فعلی متوقف شده است، می توانند اطلاعات زیادی درباره ی شکل گیری منظومه ی شمسی به دست بدهند.



همچنین اگر پلوتو را به طور خاص مورد بررسی قراردهیم، این سیستم دوتایی سیاره ای(پلوتو و شارون) اولین اجرام دوتایی ای هستند که تا کنون از نزدیک مورد بررسی قرارگرفته اند(به عبارت بهتر قرار است مورد بررسی قرارگیرد، ان شاءالله به زودی...)



کمربند کوئیپر منشأ بسیاری از دنباله دارهایی است که برخی از آنها با زمین برخورد کرده اند، و از این جهات نیز بررسی این منطقه از منظومه ی شمسی موجه می نماید.



همچنین تصور می شود مقادیر زیادی آب و ترکیبات آلی(کربن دار که امکان شکل گیری حیات از آنها وجود دارد) در پلوتو و دیگر اجرام این ناحیه موجود باشد؛ افقهای نو برای بررسی ترکیبات شیمیایی نیز تجهیز شده.



جو پلوتو مانند یک دنباله دار در حال فرار به فضا است؛ البته در مقیاسی سیاره ای. تصور می شود که زمین نیز جو اولیه ی هیدروژن-هلیمی خود را به این صورت از دست داده؛ و بررسی این فرآیند از نزدیک می تواند اطلاعات بی نظیری در اختیار ما بگذارد، از آن رو که در هیچ کجای دیگر منظومه ی شمسی، چنین فرآیندی هم اکنون مشاهده نمی شود.



این مأموریت به نوعی پایانی برای شناسایی تمام اجرام منظومه ی شمسی می باشد؛ البته بدیهتا بیشتر یک آغاز است، اما از نظر آماری، اگر افقهای نو به پلوتو برسد، آن گاه می توان ادعا کرد که ناسا به تمام منظومه ی شمسی کاوشگر فرستاده، و همچنین اولین کشوری بوده که به هر سیاره ای کاوشگر فرستاده است.



با این توضیحات انگیزه های لازم برای انجام این مأموریت فضایی تا حد زیادی روشن می شوند

اقتباس و خلاصه شده از
http://pluto.jhuapl.edu/overview/whyGo.php (http://pluto.jhuapl.edu/overview/whyGo.php)

[داریوش شاهین راد]

برای این که اهمیت دیدار نزدیک این سیاره بیشتر روشن شود، مثالی از یکی از تحقیقاتی که درباره ی پلوتو انجام شده آورده می شود:
این مقاله با عنوان "نقشه ی دو رنگ نیمکره ی رو به شارون پلوتو" ،در لینک زیر به طور کامل به صورت فایل پی دی اف در دسترس است.

http://www.boulder.swri.edu/recent/pluto_map.html

اما چکیده ی آن در ذیل نقل می گردد:

در بین سالهای 1985 تا 1990 ، پلوتو و شارون از برابر یکدیگر گذشتند؛ به عبارت دیگر قرص های آنها یکیدیگر را پوشاندند. منحنی های نوری این رویداد ( که رویداد دوگانه نیز نامیده می شود) برای استخراج نقشه ی آلبدو(ضریب بازتاب) نیمکره ی رو به شارون پلوتو استفاده شدند. ما اکنون با استفاده از 4 منحنی نوری که در دو فیلتر آبی و مرئی جانسون تهیه شده اند، نقشه ای دو رنگ از سطح پلوتو می سازیم. ما قادر به تفکیک بخش مرکزی نیمکره ی رو به شارون پلوتو هستیم. ما می فهمیم که بخش تیره رنگ مربوط به استوای پلوتو از چندین واحد رنگی ساخته شده است. همچنین بازه ی تغییرات نرخ نور دریافت شده در فیلتر مرئی به نور دریافت شده در فیلتر آبی، از بازتابنده های معمول، بین 1.15 تا 1.39 است.

با مطالعه ی مقاله و حتی با دیدن همین چکیده ی کوتاه نیز درخواهید یافت که سیاره ی پلوتو تا کنون بسیار کم مورد بررسی قرار گرفته و داده های یک فضاپیما که از نزدیکی آن عبور کند، تا چه حد می تواند جالب توجه و جذاب باشد.
امید است با انجام موفقیت آمیز مأموریت(که حدود 1100 روز تا شروع آن باقی مانده) ، پرده از رازهای بسیاری که درباره ی این منطقه ی ناشناخته وجود دارد، برداشته شود.

[داریوش شاهین راد]

اجزای مأموریت افقهای نو که عینا از وبسایت آن ترجمه شده به این شرح است:

1- -نقشه برداری ترکیبات شیمیایی سطح پلوتو و شارون

2- -بررسی جغرافیا و ریخت شناسی(شکل ظاهری) پلوتو و شارون

3- -بررسی جو پلوتو و نرخ فرار(در پست های فبلی در این باره توضیح داده شد

4- -جستجو برای جوی در اطراف شارون

5- -نقشه ی دمای سطحی پلوتو و شارون

6- -جستجو برای حلقه ها و اقمار دیگر اطراف پلوتو

7- - به علاوه... انجام بررسی های مشابه برای یک یا چند جرم از کمربند کوئیپر

[داریوش شاهین راد]

مراحل مختلف از پرتاب تا رسیدن به پلوتو، همراه با زمان بندی و توضیحات، به صورت پوستری زیبا تحت عنوان 10 سال و 3 میلیارد مایل در لینک زیر در دسترس است:

http://pluto.jhuapl.edu/mission/mission_timeline.php

با توجه به آن که مراحل سفر از زمین تا رسیدن به سیاره ی مشتری در پست های پیشین بررسی شده، پس اکنون مراحل بعدی مأموریت(از همان منبع) مورد بررسی قرار می گیرند:

2007 تا 2014 :پس از دیدار با مشتری، این فضاپیما حدود 8 سال برای رسیدن به پلوتو و کمربند سیارکی در راه است، در این مدت اغلب در حالتی آرام قرار دارد و می چرخد که به این حالت خواب زمستانی گفته می شود. در این مدت فضاپیما تنها هر هفته یک بار سیگنالی به زمین می فرستد تا اطمینان حاصل شود که اشکالی در مسیر و فضاپیما وجود ندارد و به اصطلاح آرام می خوابد. البته به منظور انجام برخی آزمایشات رصدی و فعالیت های علمی، 55 روز در سال بیدار می شود.

2014 :حدود 200 روز پیش از زمینی که به نزدیک ترین فاصله از پلوتو برسد، فعالیت های نظارتی آغاز می شود.

جولای 2015 : پرواز نزدیک از پلوتو و جمع آوری داده(دانشمندان 24 ساعت دیوانه وار از جمع آوری داده را پیش بینی کرده اند!)

2017 تا 2020 : فضاپیما به سمت کمربند کوئیپر خواهد رفت تا یک یا تعداد بیشتری از اجرام آن را مورد بررسی قرار دهد.

شکلی از برنامه ی پرواز افق های نو از سیستم دوتایی پلوتون-شارون در لینک زیر قرار دارد:

http://pluto.jhuapl.edu/mission/images/pluto_encounter3.jpg (http://www.gophoto.it/view.php?i=http://pluto.jhuapl.edu/mission/images/pluto_encounter3.jpg)

طبق این برنامه افق های نو یک پرواز نزدیک از کنار پلوتو خواهد داشت، یکی از کنار شارون، و مدتی در سایه ی پلوتون و شارون خواهد رفت.

آخرین بخش مأموریت فضاپیما شامل بررسی یک تا دو جرم کمربند کوئیپر از نزدیک خواهد بود که قطری بین 40 تا 90 کیلومتر دارند.

همچنین در انتهای صفحه ای که لینک آن در ابتدای متن آمده، می توانید به یکی از پروژه های زونیورس(باغ وحش جهان یا باغ وحش گیتی) بروید و برای یافتن هدف افق های نو به دانشمندان کمک کنید.

[داریوش شاهین راد]

افق های نو در خواب نیز فعالیت های علمی انجام می دهد!

در پست قبلی از برنامه ی 8 ساله ای که فضاپیما تا رسیدن به پلوتو در پیش دارد صحبت شد؛ اما نکته ی جالب این جاست که چیزی که از آن به عنوان خواب زمستانی یاد شد، دقیقا یک خواب نخواهد بود؛ فضاپیما در این مدت از فضای بین سیاره ای، داده هایی جمع آوری می کند که به دلیل آن که تا کنون تعداد کمی از فضاپیماها به این منطقه وارد شده اند، در نتیجه از اهمیت بسیار بالایی برخوردار است.

در این مدت تنها دستگاهی که توسط جمعی از دانشجویان دانشگاه کلرادو ساخته شده کار خواهد کرد؛ همان طور که در پست های پیشین اشاره شده، این دستگاه که شمارنده ی ذرات غبار میان ستاره ای است، در این مدت تعداد ذرات غباری که با آن برخورد می کند را می شمارد و اطلاعات مربوطه را به زمین مخابره می کند؛ این اطلاعات برای پی بردن به ساختار غبار و گاز در منظومه ی شمسی بسیار مفید خواهد بود. این نخستین شمارنده ی ذرات غباری است که به این فاصله فرستاده شده.

اما پس از بررسی های گوناگون، تصمیم بر این شد که دو ابزار دیگر (SWAP) و (PEPSSI) نیز روشن نگاه داشته شوند؛ از آن رو که این نخستین بار است که ابزارهایی با این کارآیی و قدرت به این فاصله از خورشید فرستاده می شوند. این ابزارها می توانند در شناخت باد خورشیدی در فاصله های دور، یون های حاصل از برخورد بادخورشیدی با هیدروژن های گاز میان ستاره ای، و یون های سنگین تر و یون هایی که با سرعت های بالاتر از سرعت باد خورشیدی حرکت می کنند، مفید باشند؛ و از روی این داده ها می توان اطلاعات جدیدی راجع به فرآیندها و فعالیت های خورشیدی مانند شراره ها یا برون ریزش جرمی تاجی و تأثیرات آن روی بخش های بیرونی اطلاعات بیشتری کسب کرد.

پس از بررسی هایی تصمیم بر این شد که این دو دستگاه نیز در طول خواب فضاپیما روشن بمانند؛ البته این امر با مشکلاتی روبرو شد؛ مانند اشکال در کنترل و جمع آوری داده به طور همزمان از این سه ابزار، یا نگرانی از این جهت که آیا دو ابزار مذکور می توانند با وجود چند سال فعالیت اضافه وظیفه ی اصلی خود را که جمع آوری داده در گذر نزدیک از پلوتو است به خوبی انجام دهند؟ البته با آزمایش هایی که در روی زمین انجام شد این نگرانی ها برطرف شدند. و نهایتا در تاریخ جولای 2012 این دستگاه ها روشن شدند و فضاپیما پس از بررسی عمومی کارکرد دستگاه ها(که همانطور که در پست قبلی اشاره شد، هر ساله انجام می شود) وارد فاز جدیدی از خواب زمستانی خود شد که در آن، این سه دستگاه روشن هستند و داده جمع آوری می کنند.

اقتباس و اختصار از:

http://pluto.jhuapl.edu/news_center/news/20120709.php

[مسعود فرح بخش]

فضاپیمای افق های نو هنوز ۸۸۰ میلیون کیلومتر با سیاره ی پلوتو فاصله دارد، ولی در روز ۱ و ۳ ژوییه ی ۲۰۱۳، دستگاه تصویرگر شناسایی بُرد بلند این فضاپیما (دستگاه LORRI) توانست نه تنها پلوتو، بلکه بزرگ ترین ماه آن، شارون را هم شناسایی کند و هر دو را آشکارا جدا از هم ببیند.
http://up.avastarco.com/images/kgamo2ywjuzbiz8mwka.jpg (http://up.avastarco.com/)

هال ویور از دانشمندان پروژه افق های نو در باره این عکس می گوید:"شاید این عکس به خودی خود برای چشم انسان چندان جالب به نظر نرسد اما با مقایسه به عکس های زمینی از پلوتو این عکس بسیار عالی می باشد.ما خیلی خوشحالیم که برای اولین بار توانستیم در یک عکس شارون و پلوتو رو به صورت اجزای جدا از هم ببینیم."

شارون با فاصله ی حدود ۱۹۰۰۰ کیلومتر از پلوتو به گرد آن می چرخد و این فاصله اکنون از دید فضاپیمای افق های نو، تنها حدود ۰.۰۱ درجه است.

بر اساس برنامه ریزی ها افق های نو در 14 ژوئیه 2015 به فاصله 12500 کیلومتری پلوتو می رسد و تصویرگر LORRI می تواند عوارضی به اندازه زمین فوتبال را بر روی آن مشخص کند

منبع (http://www.universetoday.com/103429/new-horizons-i-spy-pluto-and-charon/)

[mohsen4465]

در مورد مدارگرد تازه پرتاب شده ladee همونطور که میدونیم قراره اوایل اکتبر به ماه برسه و پس از قرارگیری در مدار ماه برای مأموریت کوتاه 100 روزه خودش آماده بشه. اما من در مورد پایان این مأموریت مطلب عجیبی شنیدم. 15 آوریل 2014 تاریخیه که ماه وارد تمام سایه زمین میشه. از اونجایی که ladee انرژی مورد نیاز خودش رو از خورشید تأمین میکنه بنابراین این خسوف پایانی برای این مأموریته! در نتیجه nasa تصمیم گرفته تا ladee رو قبل از این خسوف برای یک برخورد با سطح ماه بعنوان آخرین برخورد جهت مطالعه آماده کنه.

چیزی که اینجا عجیبه اینه که چرا قطع شدن منبع انرژی فقط برای چند ساعت بایستی منجر به از کار افتادن ladee بشه. میشد باطری های ladee رو طوری طراحی کرد که الکتریسیته بیشتری رو برای عبور از این رویداد ذخیره کنه و یا میشه حتی فضاپیما رو در حالت "آماده به کار" قرار داد. این nasa هم بعضی موقع‌ها کارهای عجیب و غریبی انجام میده‌ها. :23:

[مسعود فرح بخش]

سلام
فکر کنم وقت این باشه که از این تاپیک جذاب کمی گردگیری کنیم

همونطور که در پست اول تاپیک می بینید تا الان از سیر تا پیاز 4 ماموریت فضایی بررسی شد ، نقطه مشترک این ماموریت ها اینه که بخش عمده ای از ماموریت آنها باقی مونده و یا هنوز شروع نشده

اما الان می خوایم از سیر تا پیاز ماموریتی رو بررسی کنیم که هم تقریبا به پایان رسیده و هم بسیار هیجان انگیز و پر سر و صدا بوده چرا که بسیاری از کشفیات و پیشرفت های حوزه علوم سیاره ای و نجوم رو مدیون این ماموریت هستیم

ماموریتی که الان فقط یک هدف دیگه داره و اون رسوندن پیام دوستی ما انسان ها به ساکنین ماورا آسمانهاست

در پست های آینده به بررسی ماموریت وویجر(1 و 2) می پردازیم.

از اونجا که دو کاوشگر تقریبا شبیه به هم هستن ، هر دوی آنها رو بررسی می کنیم.

لطفا هر کسی ، هر مطلبی راجع به وویجرها می دونه اینجا بیان کنه


http://up.avastarco.com/images/7027tmj7vex5jsv230we.jpg (http://up.avastarco.com/)
نقطه آبی کمرنگ،از معروف ترین عکس های تاریخ،توسط وویجر1،زمین از 6،5 میلیارد کیلومتری

[مسعود فرح بخش]

پروژه وویجر یکی از با ارزش ترین و ماندگارترین پروژه های ناسا می باشد.کاوشگرهای وویجر ناسا در دهه 1970 میلادی و به منظور بررسی سیارات گازی مشتری ، زحل ، اورانوس ، نپتون و ماه های آنها و سفر به فضای بی کران بین ستاره ای به فضا پرتاب شد.

کاوشگر وویجر 1 در 14 شهریور 1356 به منظور بررسی سیارات مشتری و زحل و کاوشگر وویجر 2 در 29 مرداد 1356(قبل از وویجر1) به منظور بررسی سیارات مشتری ، زحل ، اورانوس و نپتون به فضا پرتاب شدند.

ازجمله اینها می توان به کشف 24 ماه برای این سیارات گازی اشاره کرد.همینطور محاسبه و اندازه گیری جاذبه و میدان مغناطیسی سیارات و قمر های آنها از دیگر فعالیت های مهم وویجر در تاریخ علم بود.

یکی از مهم ترین کشفیات وویجر ،پی بردن به فعالیت فعالیت های زیاد آتشفشانی در آیو (ماه مشتری) و همینطور کشف آبفشان های بزرگ در تریتون(ماه نپتون) بود.

دانشمندان با استفاده از داده ارسالی از وویجر موفق به تعیین و اندازه گیری نوع و میزان مواد موجود در جو تایتان، ماه اسرار آمیز زحل شدند.داده هایی که سه دهه بعد در ماموریت کاسینی - هویگنس از آنها استفاده و در نهایت کامل تر شد.

با استفاده از داده های ارسالی از وویجر ، دانشمندان جرم و چگالی بیش از 17 قمر را محاسبه کردند.

سوال: به نظر شما چرا وویجر 1 بعد از وویجر 2 به فضا پرتاب شد؟
---------------
برای اطلاعات بیشتر به لینک های زیر سر بزنید

وبگاه وویجر ناسا
(http://voyager.jpl.nasa.gov/)
پروژه وویجر(ویکیپدیا)
(http://en.wikipedia.org/wiki/Voyager_program)
وویجر1(ویکیپدیا)
(http://en.wikipedia.org/wiki/Voyager_1)
وویجر2(ویکیپدیا)
(http://en.wikipedia.org/wiki/Voyager_2)
space.com
(http://www.space.com/17688-voyager-1.html)

منتظر فعالیت شما در این تاپیک هستیم :)

[مسعود فرح بخش]

http://up.avastarco.com/images/ewq3ksalxbwtie032h1.jpg (http://up.avastarco.com/)

تصویر شماتیک از وویجر1

کاوشگر وویجر1 توسط آزمایشگاه پیشرانه جت ناسا(jpl)طراحی شد. وزن کاوشگر حدود 722 کیلوگرم می باشد.

فضاپیمای وویجر1 از 4 بخش اصلی تشکیل شده

1-سیستم ارتباطی
سیستم ارتباطی وویجر طوری طراحی شده بود که بتواند از اعماق منظومه شمسی با زمین تبادل اطلاعات کند.این سیستم متشکل از یک دیش 3،7 متری است که برای دریافت اطلاعات و همچنین فرستادن مورد استفاده قرار می گیرد.
وویجر امواج رادیویی را به سمت زمین می فرستد و این امواج امروز(در سال 2013) بعد از 17 ساعت به زمین می رسند. امواج ارسالی از وویجر به شبکه فضای دوردست ناسا(dsn) ارسال می شود.

شبکه فضای دوردست ناسا شامل سه مرکز بزرگ است که هر یک با فاصله 120 درجه از هم ساخته شده اند تا ناسا همواره و تحت هر شرایطی با فضا پیماهای خود در ارتباط باشد.این سه مرکز در صحرای موهاوی کالیفرنیا ، دیگری نزدیک مادرید در اسپانیا و سومی در کانبرای استرالیا قرار دارند.dsn بزرگترین و دقیق ترین مرکز تبادل اطلاعات در دنیا می باشد.

2-سیستم برق رسانی
وویجر1 دارای سه مولد گرما الکتریکی رادیو ایزوتوپ می باشد. هر یک از این مولد ها 37،7 کیلوگرم وزن دارند که در حدود 4،5 کیلوگرم آن پلوتونیوم 238 هست که شامل 24 قرص فشرده کروی پلوتینوم میباشد.
هر مولد توانایی تولید 148 وات برق برای مدت تقریبا 88 سال را دارد.

http://up.avastarco.com/images/u5jizhlq9swt53vu4t.gif (http://up.avastarco.com/)

مولد گرما الکتریک رادیو ایزوتوپ پلوتونیوم 238 وویجر1
3-ابزار کامپیوتری
سیستم کامپیوتری وویجر دارای سه بخش اصلی می باشد
fds سیستم کنترل اطلاعات پرواز
ccs سیستم کنترل دوربین ها
aacs سیستم کنترل جهت فضاپیما

4-ابزارهای علمی
ابزار های علمی به کار رفته در وویجر 1 به شرح زیر می باشند:

دوربین تصویربرداری علمی شامل دو دوربین زاویه باز و بسته برای عکاسی از مشتری ، زحل و ...(غیر فعال)
سیستم علمی رادیوی برای اندازه گیری پارامترهای مختلف جو مشتری و زحل(غیرفعال)
طیف سنج تداخلی مادون قرمز برای بررسی درجه حرارت در جو مشتری و زحل و همچنین اندازه گیری ذرات حلقه زحل(غیر فعال)
طیف سنج فرابنفش برای اندازه گیری خواص جو و میزان تشعشع(فعال)
طیف سنج پلاسما(معیوب)
مگنتومتر یا مغناطیس سنج(فعال)
آشکارساز ذرات باردار کم انرژی(فعال)
آشکارساز امواج کیهانی(فعال)
آشکارساز امواج رادیویی سیاره ای برای مطالعه انتشار امواج رادیوی از مشتری و زحل(غیرفعال)
آشکارساز پلاسما(فعال)
سیستم فتوپلاریمتر(معیوب)

http://up.avastarco.com/images/2mqm625sgxzx0jgm1wej.gif (http://up.avastarco.com/)
وویجر1 در محفظه شبیه ساز فضا

[مسعود فرح بخش]

در شکل زیر مسیر حرکت وویجر ها و تاریخ رسیدن به سیاره های منظومه شمسی رو ملاحظه می کنید.

همونطور که می بینید وویجر 1 فقط به سمت مشتری و زحل رفت ولی وویجر 2 اورانوس و نپتون را هم ملاقات کرد.
http://up.avastarco.com/images/wp68zd55mtwlgzl9ed3h.png (http://up.avastarco.com/)

شکل زیر مکان تقریبی وویجرها در سال 2013 در منظومه شمسی را نشان می دهد.
http://up.avastarco.com/images/mftryhg14qrgnq6jst8a.jpg (http://up.avastarco.com/)

فاصله فعلی وویجرها از زمین در نیمه شب 14 آبان 1392:

وویجر1: 18،941،016،600 کیلومتر
وویجر2: 15،481،043،800 کیلومتر