لباس های فضایی

[Sunrise]

سلام دوستان!
دست یابی به فضای بیکران خارج از جو زمین آرزوی دیرینه بشر بوده و برای تحقق آن تلاشهای بسیاری در طول تاریخ هوا فضا صورت گرفته است. آنچه که ما امروزه به عنوان فناوری‌های فضایی می‌شناسیم، حاصل تلاش دانشمندان رشته‌های گوناگونی است که همه با یک هدف مشترک - سفر به فضا- دست به ابداعات مختلف در این زمینه زده‌اند.
یکی از این شاهکارهای مهندسی که از الزامات سفرهای فضایی به شمار می‌آید، لباسهایی است که فضا نوردان در خارج از شاتل‌ها و ایستگاه فضایی از آن استفاده می‌کنند.
برخی ایده اولیه این لباس‌ها را مربوط به خلبانی به نام «وایلی پست» می‌دانند که در سال ۱۹۳۴ لباسی برای پرواز در ارتفاع ۵۰۰۰۰ پایی طراحی کرد که بیشتر شبیه لباس غواصی بود؛ ولی این تلاش وی منجر به کشف «جریان جت» شد!
در سالهای بعد وقتی اولین نسل از فضا نوردان در حدود سالهای ۱۹۶۰ بر روی ماه به پیاده روی پرداختند، این لباس‌ها به حد مطلوبی از استاندارد‌های لازم رسیده بودند و پس از آن نیز روز به روز پیشرفته‌تر شدند.
امروزه این لباس‌ها را «space suits» می‌نامند و کشورهایی مانند امریکا، روسیه و چین که به فناوری تولید این لباس‌ها دست یافته‌اند عناوین مختلفی برای لباسهای فضایی خود برگزیده‌اند.
در این تاپیک به بحث و بررسی space suits می‌پردازیم...

[Sunrise]

http://static.howstuffworks.com/gif/astronaut-taking-spacewalk.jpg

[Sunrise]

آنچه که ضرورت استفاده از لباسهای فضایی را روشن می‌سازد، تنها عدم وجود یا قلت اتمسفر در فضا نیست؛ بلکه عوامل متعدد و مهمی وجود دارند که منجر به عدم توانایی بشر برای ورود به فضای کیهانی می‌شوند.
از آن جمله می‌توان به این موارد اشاره کرد:
عدم وجود اکسیژن در فضا، منجر به بیهوشی در عرض ۱۵ ثانیه می‌شود و در دقیقه چهارم نیز مرگ رخ می‌دهد.

عدم وجود یا قلت فشار هوا منجر به جوشش آب و مایعات بدن و سپس انجماد آن‌ها می‌شود که این مساله باعث تورم و سپس خشک شدگی اندام ها می‌شود. و نیز به سبب جوشیدن مایعات درون بدن، اندام داخلی مانند قلب، دچار از هم گسستگی می‌شوند.

اختلاف دمای شدیدی در فضا وجود دارد، در هنگام تابش خورشید دما به بالا‌تر از ۱۲۰ درجه سانتی گراد بالای صفر و در زمانی که نور خورشید وجود ندارد دما به کمتر از ۱۰۰ درجه زیر صفر می‌رسد.
همچنین تشعشعات فضایی و بادهای خورشیدی نیز از عوامل مهم آسیب رساننده به سلامت انسان است که ریسک ابتلا به سرطان و بیماری‌های پوستی و... را به شدت افزایش می‌دهند.

از دیگر مخاطرات حضور در فضا، برخورد با اجسامی است که در فضا با سرعت بسیار در حال حرکت می‌باشند؛ از آن جمله می‌توان به زباله‌های فضایی حاصل از ماهواره‌ها و ایستگاههای فضایی، ذرات معلق و شهاب سنگ‌های سرگردان اشاره کرد.

بنابراین یک لباس فضایی مناسب باید این عوامل را کنترل و دفع نموده، قابلیت حرکت و فعالیت در فضا را نیز داشته باشد و در عین حال احساسی توام با آسودگی برای فضا نوردی که در حال انجام ماموریتی علمی در فضا است، به همراه بیاورد.

----------
منبع: HowStuffWorks , دانشنامه رشد
مترجم: خودم! (البته با روش خاص ترجمه کردن خودم!!!!)

[Sunrise]

نشریه نیوساینتیست طی گزارشی جالب به بررسی سیر تکاملی 5 دهه اخیر این پوششهای حیاتی پرداخته است که در صورت عدم حضور آنها بسیاری از اطلاعاتی که اکنون در دسترس بشر قرار گرفته است، همچنان در اعماق کهکشانها پنهان باقی می ماندند.
اولین فضانوردی که به دور مدار زمین حرکت کرد، جان گلن نام دارد که طی ماموریت خود در سالهای 1958 تا 1963 اولین لباس فضانوردی ناسا را به تن کرد.
این لباس مطابق با ساختار لباسهای نیروی هوایی آمریکا به منظور مقاومت در فشار ارتفاع بالا طراحی شده و مناسب راهپیمایی های فضایی نبوده است.


http://www.mehrnews.com/mehr_media/image/2009/03/433910_orig.jpg

به همین دلیل این لباس در مناطق مفصلی به یکدیگر فشرده شده و حجم لباس را کاهش می داده است. این فرایند به خودی خود باعث افزایش فشار در دیگر نواحی لباس خواهد شد و به همین دلیل فضانوردان توانایی خم کردن زانوها و یا بازوهای خود را نداشته اند. از این رو این نوع از لباس تنها به عنوان محافظی در برابر کاهش شدید فشار استفاده می شده است.

طراحی لباسهای فضایی طی ماموریت جمینی که اولین راهپیمایی فضایی بشر در 3 ژوئن 1965 طی آن صورت گرفت، یک گام به پیش رفت.

به منظور حفظ فضانوردان از فشار و حرارت پایین در فضا لباسهای جمینی به یک لایه اضافه و کیسه هایی بادکنک مانند مملو از گاز مجهز بود تا فشار در بدن افراد همزمان با انعطاف پذیری حفظ شود.


http://www.mehrnews.com/mehr_media/image/2009/03/433917_orig.jpg

گاس گریشام و جان یانگ دو فضانورد اولین ماموریت جمینی به شمار می روند که در این تصویر لباسهای جمینی را به تن دارند. این لباس به سیستم تهویه هوای مجزایی متصل است که دمای بدن فضانوردان را خنک نگه می دارد.

آزمایش قدرت لباس فضایی جمینی در 3 مارچ 1965 و زمانی که فضانورد ادوارد وایت به مدت 23 دقیقه در فضا به راهپیمایی پرداخت، شکل گرفت.

وایت به منظور افزایش توانایی در راهپیمایی فضایی از یک سلاح گازی استفاده کرد. اکسیژن مورد نیاز فضانورد نیز از طریق کابلی از فضاپیمای جمینی 4 به لباس فضانورد منتقل می شده است.

به منظور افزایش انعطاف پذیری در لباسهای فضایی لباس فضایی آپولو در قسمتهای مفصلی مانند زانو، شانه ها و آرنج از موادی لاستیکی تولید شد.


http://www.mehrnews.com/mehr_media/image/2009/03/433912_orig.jpg

در این تصویر خلبان باب اسمیث مشاهده می شود که طرح اولیه لباس فضایی اپولو را در سال 1964 به تن کرده است. تسمه های تیره رنگ قسمتی از تجهیزان محافظتی در خلال راهپیمایی بر سطح ماه به شمار می روند.
هنگامی که برای اولین بار بشر در سال 1969 بر سطح ماه فرود آمد، لباس فضایی آپولو به کوله پشتی تجهیز شده بود که اکسیژن کافی را برای تنفس، تهویه و کنترل فشار لباس به مدت 7 ساعت و طی راهپیمایی بر سطح ماه تهیه می کرد.

با وجود اینکه این لباس عملکرد خوبی را طی 6 ماموریت بر سطح ماه از خود نشان داد غبارهای ماه که بر سطح لباس قرار می گرفتند به عنوان یک خطر جدی سلامت عملکرد آنها را با تهدید مواجه می ساختند. فضانوردان گزارش داده اند که غبارهای تیز و ساینده ناشی از خاک سطح ماه به این لباسها آسیب وارد آورده و به لایه های مختلف آن نفوذ می کنند.

لباس آپولو باید از ساختاری بسیار سبک تشکیل می شد تا فضانوردان بتوانند در میان نیروی گرانشی ماه و با توجه به وزن 82 کیلوگرمی لباس به راحتی به حرکت بپردازند.


http://www.mehrnews.com/mehr_media/image/2009/03/433280_orig.jpg

در این تصویر فضانورد باز آلدرین دیده می شود که طی ماموریت آپولو 11 در حال جستجو و تحقیق بر سطح سیاره ماه به سر می برد.

منبع : مهر (http://www.mehrnews.com/fa/NewsDetail.aspx?pr=s&query=سیر%20تکاملی%20لباس%20فضان� �ردان%20&NewsID=850348)

[Sunrise]

امروزه فضا نوردان ناسا از لباسهایی دو تکه موسوم به emu استفاده می‌کنند که سفید رنگ است تا علاوه بر بازتاب حرارت، تشخیص ایشان در فضای تاریک کیهان امکان پذیر باشد. همچنین برای تشخیص فضانوردان مختلف از هم، خطوط قرمز رنگی روی این لباس‌ها تعبیه شده است.
در حالیکه لباسهای فضایی در گذشته از پارچه‌های منعطف و نرم ساخته می‌شدند، امروزه emuها از قطعات نرم و سخت توامان ساخته می‌شوند تا حرکت و حفاظت و راحتی فضانوردان تامین شود.

هر لباس از سیزده لایه تشکیل شده است:
دو لایه داخلی خنک کننده
دو لایه کنترل فشار
هشت لایه میکرومتروئید حرارتی
و یک لایه خارجی.

این لایه‌ها از الیاف مصنوعی ساخته می‌شوند تا امکان تامین خاصیت‌های مورد نظر فراهم شود. از جمله آن‌ها می‌توان به این موارد اشاره کرد:
نایلون تریکو (پوشش داخلی لباس)، نومکس (ضد اتش)، کولار (ضد ضربه)، گورتکس (ضد آب و قابل تنفس)، مایلار (انعکاس دهنده)، داکرون (نوعی از پلی استر که در پوشش وسایل هوایی مورد استفاده قرارمیگیرد)، اپاندکس (دارای خاصیت ارتجاعی) نایلون با پوشش اورتان (ضد آب و کپک و پوسیدگی)، نایلون با پوشش نئوپرن (ضد سایش و پارگی).

همه این لایه‌ها به هم دوخته و چسبانده می‌شوند تا یک لباس فضانوردی تولید شود. بر خلاف لباس‌های فضایی قدیمی که هر کدام بر اساس سایز فضانورد مشخصی ساخته می‌شد، emuها دارای بخش‌های مختلف هستند که با ترکیب کردن ان‌ها می‌توان لباسی مناسب برای فضا نوردان مختلف تولید کرد.


EMU Facts

Weight = 280 lb (127 kg) on Earth
Thickness = 3/16 in (0.48 cm), 13 layers
Atmosphere = 4.3 lb/in2 (0.29 atm) of pure oxygen
Volume = 4.4 to 5.4 ft3 (.125 to .153 m3) without astronaut
Cost = $12 million each
Contractors - Hamilton Sundstrand, ILC Dover

[Sunrise]

هر EMU شامل قطعات مختلفی است:
لباس تهویه که حرارت اضافی تولید شده توسط بدن فضانورد در هنگام راهپیمایی را دفع می‌کند (LCVG)

دهنه الکتریکی که امکان برقراری ارتباط و کنترل زیستی را فراهم می‌کند (EEH)

کیف ابزارهای ارتباطی قابل حمل شامل میکروفن و گوشی برای برقراری ارتباط (CCA)

لباس مخصوص جذب حداکثری برای جمع آوری آبهای زائد (MAG)

مجموعه نیم تنه تحتانی شامل شلوار و محافظ مفاصل زانو و مچ پا وپایین کمر (LTA)

مجموعه نیم تنه فوقانی شامل قسمتهای فایبر گلاس که سازه‌های مختلف از جمله بازو‌ها، نیم تنه، کلاه و کوله پشتی کنترل حیات (HUT)

بازو‌ها و دستکش‌ها و کلاه

مجموعه ویزور حرکتی که فضانورد را در برابر اشعه خورشید محافظت می‌کند (EVA)

کیف نوشیدنی داخلی که آب مورد نیاز فضانورد را در حین راهپیمایی تامیین می‌کند (IDB)

زیر سیستم حمایت اولیه از حیات شامل قسمتهای تولید اکسیژن، نیرو، دفع دی اکسید کربن، سیستم خنک کننده مایع، قطعات رادیویی و سیستم هشدار (PLSS)

صفحه نمی‌ش و کنترل (SOP)

بسته اکسیژن ثانویه که اکسیژن مواقع اضطراری را تامین می‌کند (DCM)


http://www.senmerv.com/images/spacesuit-detail.jpg

منبع: How Space Suits Work (http://www.howstuffworks.com/space-suit4.htm)
مترجم: خودم! (خواص الیاف رو در مقاله اصلی نیاورده بود و من بر اساس رشته قبلی ام نوشتم)

[karimisss]

لباس فضاییOrlan ( به روسیОрлан ) به معنی عقاب دریا می باشد کهاز سری مدل لباس های فضایی یک تکه، سفت و سخت هستند که توسط NPP Zvezda طراحی و ساخته شده است . این لباس ها برای چندین راهپیمایی فضایی (EVAs) در برنامه فضایی روسیه، که جانشین برنامه فضایی اتحاد جماهیر شوروی می باشد ونیز در برنامه های فضایی سایر کشورها، از جمله چین وآمریکا ( ناسا) استفاده شده اند.



تاریخچه



لباس فضایی orlanبرای راهپیمایی فضایی در ایستگاه Salyutمورد استفاده قرار گرفت، اولین راهپیمایی فضایی با استفاده از لباس orlan در 20 دسامبر 1977 انجام گرفت ، درSalyut7 درایستگاه فضایی شوروی ، در طول ماموریت سایوز 26. یوری روماننکو (Yuri Romanenko (http://en.wikipedia.org/wiki/Yuri_Romanenko)) و جورجی گرچکو (Georgi Grechko (http://en.wikipedia.org/wiki/Georgi_Grechko)) لباس فضایی orlan-d را آزمایش کردند.
همچنین.orlan-dmبرای اولین بار در تاریخ 2 اوت 1985 توسط فضانوردان Vladimir Dzhanibekov (http://en.wikipedia.org/wiki/Vladimir_Dzhanibekov)و Viktor Savinykh (http://en.wikipedia.org/wiki/Viktor_Savinykh)از Salyut7 آزمایش شد.اما برای ایستگاه فضایی میر توسط orlan –mوorlan-dmaآنها جایگزین شده بودند :Orlan-dmaبرای اولین بار در ماه نوامبر 1988 ، توسط فضانورد Musa Manarov (http://en.wikipedia.org/wiki/Musa_Manarov)از ایستگاه فضایی میر مورد استفاده قرار گرفت. Orlan-mدر ایستگاه فضایی میر از سال 1997 تا پایان عمر عملیاتی ایستگاه مورد استفاده قرار گرفت ، و در حال حاضر در ایستگاه فضایی بین المللی استفاده می شود .
لباس فضایی orlanتوسط فضانوردان روسیه، آمریکا، اروپا و فضانوردان چینی استفاده می شود. چینی ها آن راHaiyingصدا می زنند. (海鹰)، ترجمه تحت اللفظی از Орлан به زبان چینی.


در تاریخ 3 فوریه 2006 ، Orlan مجهز به فرستنده های رادیویی در کلاهش شد و توسط (SuitSat-1 (http://en.wikipedia.org/wiki/SuitSat-1)) از ایستگاه فضایی بین المللی به مدارزمین پرتاب شد.


در ماه ژوئن ، 2009 آخرین نسخه کامپیوتری Orlan-mk در طول یک راهپیمایی فضایی پنج ساعته و به منظور نصب تجهیزات جدید در ایستگاه فضایی بین المللی مورد آزمایش قرار گرفت. پیشرفت اصلی لباس جدید،
جایگزینی تجهیزات رادیو تله متری درکوله پشتی قابل حمل و سیستم پشتیبانی اززندگی افراد که حاوی یک مینی کامپیوتر است می باشد. این کامپیوتر پردازش داده ها را از سیستم های مختلف لباس فضانورد فراهم
می کند و هشدارهایی برای درست عمل نکردن سیستم ارسال می کند. سپس به تشریح برنامه های احتمالی بر روی صفحه نمایش ال سی دی در قسمت قفسه سینه سمت راست از لباس فضانورد نمایش داده میشوند می پردازد.
طراحی


لباس فضایی orlan در چندین مدل ساخته شده است . نامگذاری های مجاز فضایی شامل مدل های orlan-d و orlan- dm و orlan-dma وorlan-m است . همچنین مدل orlan-t و orlan-gn و orlan-v برای آموزش در زیر آب مورد استفاده قرار می گیرند. همانگونه که گفته شد آخرین مدل، به نام Orlan-mk در طول یک راهپیمایی فضایی در ماه ژوئن ، 2009 تست شده است. مدل اصلی Orlan، با دو ساعت و نیم مدت عمل ، به عنوان یک دست لباس مداری برای استفاده در برنامه قمری اتحاد جماهیر شوروی طراحی شده ، با وجود آن به نفع یک مدل با ظرفیت عامل بیشتر رها شده بود. Orlan-d زمان عملیات هایش سه ساعت افزایش یافت و orlan-m به نه ساعت.
لباس فضانوردی orlan سفت و سخت بود و پایین تنه و کلاه سفتی داشت اما بازوهایش انعطاف پذیربود . این لباس به طوری طراحی شده که با ورود از طریق دریچه عقب کوله پشتی متصل به آن می شود آن را به سرعت (حدود پنج دقیقه) پوشید. لباس های اولی طوری بودند که برای تامین قدرت و ارتباط پیوند ها با یک چیزطناب مانند به سفینه متصل می شدند ولی. Orlan-dm و مدل های بعد از آن طوری طراحی شده بودند که خود اکتفا باشند.



مدل ها
نام: لباس فضایی ماهگرد orlan
تولید کننده: NPP Zvezda
ماوریت ها: پیشرفت های اتفاق افتاده از 1967 تا 1971 ، مدل های پروازی تولید نشده است .
وظیفه: فعالیت های فوق العاده فضایی (EAV)
فشار عملیاتی: 400 hPa ( 5/8psi)
وزن لباس: 130 پوند (59 کیلوگرم )
پشتیبانی اولیه از زندگی : 5 ساعت
نام: orlan-d
تولید کننده: NPP Zvezda
ماوریت ها: توسعه از 1969 تا 1977 ، استفاده شده در Salyut - 6 و Salyut – 7. از 1977تا 1984 مورد استفاده بوده .
وظیفه: فعالیت های فوق العاده فضایی (EAV)
فشار عملیاتی: 400 hPa ( 5/8psi)
وزن لباس : 162 پوند ( 73/5 کیلوگرم)
پشتیبانی اولیه از زندگی : 5 ساعت


نام: orlan-dm
تولید کننده: NPP Zvezda
ماوریت ها: استفاده در Salyut – 7 و ایستگاه فضایی میر . از سال 1985 تا 1988 مورد استفاده بوده .
وظیفه: فعالیت های فوق العاده فضایی (EAV)
فشار عملیاتی: 400 hPa ( 5/8psi)
وزن لباس :194پوند ( 88 کیلوگرم)
پشتیبانی اولیه از زندگی : 6 ساعت
نام: orlan-dma
تولید کننده: NPP Zvezda
ماوریت ها: در ایستگاه فضایی میر از سال 1988 تا 1997 مورد استفاده بوده .
وظیفه: فعالیت های فوق العاده فضایی (EAV)
فشار عملیاتی: 400 hPa ( 5/8psi)
وزن لباس :231پوند (105 کیلوگرم)
پشتیبانی اولیه از زندگی : 7 ساعت
نام: orlan-m
تولید کننده: NPP Zvezda
ماوریت ها: در ایستگاه فضایی میر و ایستگاه فضایی بیت المللی از سال 1997 تا 2009 مورد استفاده بوده .
وظیفه: فعالیت های فوق العاده فضایی (EAV)
فشار عملیاتی:(5/8psi (400 hPa
وزن لباس :247پوند (112 کیلوگرم)
پشتیبانی اولیه از زندگی : 7 ساعت
نام: orlan-mk
تولید کننده: NPP Zvezda
ماوریت ها: در ایستگاه فضایی بین المللی از سال 2009 مورد استفاده بوده .
وظیفه: فعالیت های فوق العاده فضایی (EAV)
فشار عملیاتی:(5/8psi (400 hPa
وزن لباس :256پوند (120 کیلوگرم)
پشتیبانی اولیه از زندگی : 7 ساعت
نام: orlan-mks
تولید کننده: NPP Zvezda
ماوریت ها: امکان داره در سال 2015 برای استفاده در استگاه فضایی بین المللی آماده بشه
وظیفه: فعالیت های فوق العاده فضایی (EAV)
فشار عملیاتی:(5/8psi (400 hPa
پشتیبانی اولیه از زندگی : 7 ساعت


آموزش



لباس های orlan در مرکز آموزش فضانوردی یوری گاگارین در استار سیتی مسکو استفاده می شود . orlan-gn برای آموزش غوطه ور بودن در آب و orlan-t برای آموزش روش قفل هوا و orlan –v برای آموزش پرواز در گرانش کم مورد استفاده قرار میگیرند .


















منبع : سایت ویکی پدیا



http://en.wikipedia.org/wiki/Orlan_space_suit (http://en.wikipedia.org/wiki/Orlan_space_suit)

[karimisss]

http://en.wikipedia.org/wiki/File:Russian_space_suit_3.jpg (http://en.wikipedia.org/wiki/File:Russian_space_suit_3.jpg)Orlan-D


http://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/5/58/Russian_space_suit_3.jpg/150px-Russian_space_suit_3.jpg (http://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/5/58/Russian_space_suit_3.jpg/150px-Russian_space_suit_3.jpg)



Orlan-DMA
[/URL]http://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/f/f7/Onufriyenko-Sofora-EVA.jpg/220px-Onufriyenko-Sofora-EVA.jpg (http://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/f/f7/Onufriyenko-Sofora-EVA.jpg/220px-Onufriyenko-Sofora-EVA.jpg)

Orlan-M
http://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/7/73/Orlan_Spacesuit_Iss014e14502.jpg/120px-Orlan_Spacesuit_Iss014e14502.jpg (http://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/7/73/Orlan_Spacesuit_Iss014e14502.jpg/120px-Orlan_Spacesuit_Iss014e14502.jpg)

Orlan-MK
[URL="http://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/7/7e/Orlan-MK-MAKS2009.jpg/80px-Orlan-MK-MAKS2009.jpg"]http://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/7/7e/Orlan-MK-MAKS2009.jpg/80px-Orlan-MK-MAKS2009.jpg (http://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/7/7e/Orlan-MK-MAKS2009.jpg/80px-Orlan-MK-MAKS2009.jpg)


این هم تصاویری از این لباس فضایی

[Hooman]

nasa داره پروژه های جددیدی مثل این رو انتخاب میکنه.1409

[Mojtaba.M]

سلام ببخشید درسته که در کلاه فضانوردان طلا به کار رفته ؟
و اگر به کار رفته این کار به چه منظور هستش.؟

[Sunrise]

سلام ببخشید درسته که در کلاه فضانوردان طلا به کار رفته ؟
و اگر به کار رفته این کار به چه منظور هستش.؟


سلام به شما

بله به کار میره

در مجموعه Extravehicular Visor Assembly یا همون کلاه فضانوردی یه ویزور وجود داره که روی اون رو با یه لایه طلا پوشش میدن تا حالت متالیک پیدا کنه و مثه یه فیلتر در برابر خورشید عمل کنه :)

[Hojjat Zafarkhah]

یه سوال
نمیدونم کجا شنیدم که میگفت:
دستکش هایی که توی لباس های فضانوردی بکار میره به پوست دست یا مفصل دست فضانورد آسیب میزنه!!!

درسته؟؟؟

[Sunrise]

یه سوال
نمیدونم کجا شنیدم که میگفت:
دستکش هایی که توی لباس های فضانوردی بکار میره به پوست دست یا مفصل دست فضانورد آسیب میزنه!!!

درسته؟؟؟


سلام جناب اوریون، عذر تاخیر! چند روزی نبودم :have a nice day:

من هم قبلا خونده بودم که آسیب های شدیدی میرسونه در حد افتادن ناخن و مشکلات پوستی و ...

یه فضا نورد وقتی این لباسها رو میپوشه ساعتهای متمادی کار میکنه! یعنی مثلا شش ساعت روی ماه! این خیلی زیاد و سنگینه...

اما مساله اینجاست که در باره این موضوع ما نه تکنولوژی ساخت رو داریم و نه حتی اطلاعات کافی!

به هر حال میشه درباره چرایی این آسیب ها تحقیق کرد! حالا تازه رسیدم ولی حتما این کار رو میکنم ;)

[Mojtaba.M]

سلام به شما

بله به کار میره

در مجموعه Extravehicular Visor Assembly یا همون کلاه فضانوردی یه ویزور وجود داره که روی اون رو با یه لایه طلا پوشش میدن تا حالت متالیک پیدا کنه و مثه یه فیلتر در برابر خورشید عمل کنه :)



ببخشید یه سوال؟

یه فلز یا ماده ی دیگه ای به جز طلا رو میشه درلباس فضانورد به کار برد ؟

[Sunrise]

ببخشید یه سوال؟

یه فلز یا ماده ی دیگه ای به جز طلا رو میشه درلباس فضانورد به کار برد ؟

خواهش میکنم

این طور که من میدونم علاوه بر طلا از پوشش های آلمینیومی هم در برخی قسمت های لباس مثل سیستم های تنظیم حرارت و فشار و ... استفاده میشه.

و خب قاعدتا در سیستم های الکترونیکی هم از فلزات استفاده میشه.

برخی کامپوزیت های حاوی کروم هم مثلا در کفش ها و ... به کار میرن :)

[Mojtaba.M]

درسته لباس های فضایی رو با کمک دیگران حدود 8 ساعت طول میکشه تا بپوشن.!!!!!!!!!

[ستاره بنیادی]

شاید بد نباشه این تصویر رو هم ببینید :)

http://www.pic.iran-forum.ir/images/011zf6mzu9q18jfzuv09.jpg (http://www.pic.iran-forum.ir/)

امتیاز تصویر: نرم افزار دانستنی های فضا

[Mojtaba.M]

شاید بد نباشه این تصویر رو هم ببینید :)

http://www.pic.iran-forum.ir/images/011zf6mzu9q18jfzuv09.jpg (http://www.pic.iran-forum.ir/)

امتیاز تصویر: نرم افزار دانستنی های فضا

یعنی مراحل بسن و پوشیدن این لباس ها 8 ساعت طول میکشد (به طور میانگین )

[پیمان اکبرنیا]

درسته لباس های فضایی رو با کمک دیگران حدود 8 ساعت طول میکشه تا بپوشن.!!!!!!!!!

سلام
نه اگر 8 ساعت بود که فضانورد مذکور بیچاره میشد. پوشیدن لباس فضانوردان در ماموریتهای آپولو حدود 1 ساعت طول میکشید و به کمک یک فرد دیگر احتیاج بود ولی فضانوردان شاتلها در 5 دقیقه بدون کمک لباسهای خود را میپوشیدند.
منبع: کتاب علوم فضا از سری دانش روز برای همه- صفحه 46

[Mojtaba.M]

سلام
نه اگر 8 ساعت بود که فضانورد مذکور بیچاره میشد. پوشیدن لباس فضانوردان در ماموریتهای آپولو حدود 1 ساعت طول میکشید و به کمک یک فرد دیگر احتیاج بود ولی فضانوردان شاتلها در 5 دقیقه بدون کمک لباسهای خود را میپوشیدند.
منبع: کتاب علوم فضا از سری دانش روز برای همه- صفحه 46
اما چرا در بعضی از کتاب ها و سایت ها از جمله یه بار در فروم (یادم نیست کجا)این هشت ساعت ذکر شده بود .

[hadi soleimani]

البته الان که علم تکنولوژی نانو و فیبر کربن در حال پیشرفته.در سالهای آینده لباسهایی برای فضا نوردان درست خواهد شد که تمام ویژگی های لازم برای حفاظت و ثابت نگه داشتن میزان فشارهوا.را برای جسم انسان به حالت استاندارد دربیاره و مثل لباسهای پوششی که در زمین میپوشیم راحت ،کم حجم و سبک باشه.من این خبر رو در یک مستند علمی دیدم.اسم مستند زندگی در آینده بود.

[Sunrise]

یک اینفوگرافی بسیار خوب از لباسهای فضایی

http://i.space.com/images/i/414/i02/LLM-why-are-space-suits-orange-100601-02.jpg?1289861616

البته ما در مورد ای ام یو و اورلان ( با کمک کریمیسس عزیز :) ) اینجا به تفضیل صحبت کردیم ولی این مقایسه بین لباسهای فضانوردان از زمان شاتل ها - 1960- تا آخرین مدل های مربوط به 2008 اطلاعات مختصر و جالبی رو در بر داره و متن ساده اون هم اگر صفحه اول این تاپیک رو بخونید نیازمند ترجمه نیست :)

دیگه اینکه کاااااااش ما هم هرچه زودتر به این تکنولوژی دست پیدا کنیم ;)

[Mat]

مدّتی پیش وب سایت زومیت مقاله ای در مورد سیر تکامل لباس های فضانوردی ناسا منتشر نمود که در واقع ترجمه ی مقاله ای از وب سایت دیسکاوری بود.
مقاله ی بسیار جالبیه، خوندنش خالی از لطف نیست.:wink:
__________________________________________________ __________________________________________________

http://up.avastarco.com/images/tp3fzo40o0n0f5qguko.jpg
تصویری که از فضانوردان در ذهن داریم، افرادی است که در لباس‌های پف کرده و سفید با آن کلاه شیشه‌ای و لبخند ملیح، ما را نظاره می‌کنند و دست تکان می‌دهند. اما آیا هرگز با تماشای فیلم‌های مستند و تصاویری از فضانوردان سال‌های دور به این موضوع اندیشیده‌اید که لباس‌هایشان با لباس فضانوردان امروزی چقدر متفاوت است؟ در این مقاله‌ی جالب به بررسی روند تکاملی لباس مسافران فضا خواهیم پرداخت.

لباس‌های جدید فضایی؛ زیبا، سبک و خواستنی

http://up.avastarco.com/images/qwo3age9mlm0vyalx7x.jpg
با پایان برنامه‌ی شاتل‌های فضایی ناسا، محققان این سازمان مشغول تحقیق، بررسی و ساخت نسل تازه‌ای از لباس‌های فضایی هستند که فضانوردان می‌توانند به راحتی در آن حس خوبی داشته و در اعماق فضای لایتناهی کاوش کنند. ماه گذشته این سازمان قراردادی 18 ماهه به ارزش 4.4 میلیارد دلار برای طراحی، ساخت و آزمایش نسل تازه‌ای از لباس‌های فضایی به نام Z-2 را با شرکت ILC Dover منعقد کرد. تصویر فوق نمونه‌ی اولیه‌ای از این لباس است که نه تنها از نظر ظاهری نسبت به نسل‌های گذشته زیباتر شده، بلکه از حجم و وزن آن نیز کاسته شده است تا فضانورد احساس بهتری در این لباس داشته باشد و راه‌پیمایی‌های فضایی را به سادگی انجام دهد. از این گذشته این لباس مجهز به سامانه‌ی EMU (واحد سیار فرا حرکتی) است که در نسل پیشین این لباس‌ها نیز وجود داشته. جالب اینجاست، که این لباس از نظر ظاهری شباهت زیادی به شخصیت «باز لایت‌یر» در سری انیمیشن‌های «داستان اسباب بازی» دارد.

مدهای قدیم، لباس‌هایی با زرق و براق بسیار

http://up.avastarco.com/images/xkwdlyn8tpy311m18cy1.jpg
زمانی که ناسا برای نخستین مرتبه لباس‌های فضایی را برای فضانوردانش آماده کرد، این لباس‌ها شباهت زیادی به لباس تنفگ‌داران دریایی ایالات متحده داشت؛ به خصوص نخستین گروه از فضانوردانی که در سال 1959 در برنامه‌ی فضایی Mercury Seven (عطارد هفت) شرکت داشتند. این لباس در واقع مدل تغییریافته‌ای از لباس فشار خلبانان جت‌های پرسرعتی بود که در ارتفاع بسیار بالا پرواز می‌کردند. در زیر لایه‌ای از نایلون آلومینیومی براق، لایه‌ای از نایلون نئوپروپین محافظ وجود داشت که جان سرنشین خود را حفظ می‌کرد.

«گام کوچک من و گامی بزرگ برای بشریت»

http://up.avastarco.com/images/xfanranuxi7iwgi0gk7u.jpg
فرود بر کره‌ی ماه کار آسانی نبود. فضانوردان برنامه‌ی فضایی آپولو می‌بایست از ماژول فضایی بیرون می‌پریدند و در سطح سیاره‌ای که هیچ ذهنیتی از آن نداشتند راه رفته و بالا و پایین می‌کردند. سه فضانورد این برنامه‌ی فضایی حتی با آن ماشین عجیب و غریب بر روی ماه حرکت و چند میلیارد نفر در زمین را شگفت‌زده کردند. لباس فضایی آن‌ها نخستین نمونه‌ای بود که در داخل، دارای سامانه‌ی خنک کننده‌ی مخصوص و در بیرون، لایه‌ای مقاوم و محافظ در برابر پرتوهای کیهانی داشت. تصویر بالا یکی از همان عکس‌های اسطوره‌ای آپولو 11 است که «باز آلدرین» را در لباس فضایی نشان می‌دهد؛ راستی عکس را نیل آرمسترانگ گرفته، همان کسی که نخستین گام را بر روی سطح ماه گذاشته و کلام تاریخیش را با صدایی لرزان از فرسنگ‌های دورتر از زمین گفت، «گام کوچک من و گامی بزرگ برای بشریت».

آبی آسمانی، لباسی برای پر کشیدن به آسمان!

http://up.avastarco.com/images/8kwz83szy5v5rvcshdis.jpg
پس از انجام چهار پرواز آزمایشی، متخصصان ناسا لباس مخصوص دیگری را بدون محفظه‌ی فشار طراحی کردند که برای خدمه‌ی شاتل‌های فضایی طراحی شده بود. و زمانی که در 11 نوامبر 1982، فضاپیمای کلمبیا در بازگشت از پنجمین مأموریت خود به سوی زمین بود، فضانوردان آن همین لباس‌های آبی و کلاه اکسیژن را به سر داشتند که سانحه‌ای دل‌خراش رخ داد و با انفجار فضاپیما، همه‌ی علاقه‌مندان به فضا در بهت و حیرت فرو رفتند! روحشان شاد و یادشان پر رهرو باد!

لباس نارنجی، مقاوم همچون کدوی قلقله‌زن

http://up.avastarco.com/images/o5ueapdrgeqlt1biw006.jpg
پس از سانحه‌ی فضاپیمای چلنجر در سال 1986، سازمان فضایی ناسا اقدامات امنیتی بالاتری را به اجرا در آورد تا بیش از پیش جان فضانوردان را حفظ کند. این طرح‌ها شامل باز طراحی لباس فضانوردان نیز بود. فضانوردان می بایست در زمان پرواز به فضا یا بازگشت به زمین نیز لباس‌های مخصوص را به تن می‌کردند تا محافظت بیشتری از آن‌ها صورت گیرد. این لباس جدید که به رنگ جیغ نارنجی طراحی شده بود، بر اساس لباس فشار هواپیمای بلندپرواز SR-71 Blackbird و هواپیمای جاسوسی U-2 طراحی و ساخته شده بود. این لباس دارای ابزارهای امنیتی بیشتری نظیر چتر نجات، دستکش مخصوص، چکمه مقاوم، لوله اکسیژن، دریچه و دیگر موارد امنیتی بود.

لباسی برای محافظت از فضانوردان زحمت‌کش

http://up.avastarco.com/images/2gnz3xh67ncb3qjanby.jpg
برای محافظت از فضانوردانی که در خارج از فضاپیما و ایستگاه فضایی اقدام به راه‌پیمایی کرده و تجهیزات گوناگون را نصب می‌کنند نیز باید چاره‌ای اندیشه می‌شد. به همین خاطر ناسا لباس ویژه‌ای را برای این فضانوردان طراحی و تولید کرد که از سامانه‌ی EMU (واحد سیار فرا حرکتی) بهره می‌برد که حرکت کاربر را در خلاء و بی‌وزنی تسهیل می‌نماید. این لباس آنچنان به انواع و اقسام سامانه‌ها مجهز است که گویی چیزی کم از فضاپیماهای مجهز ندارد! به کمک این نسل از لباس‌ها، راه‌پیمایی فضایی به مراتب راحت‌تر شده و جان دانشمندان به خوبی محافظت می‌گردد؛ از این گذشته با وجود ابزارهای متعدد ارتباطی، به سهولت می‌توان با فضانورد ارتباط برقرار نمود. این لباس در حدود 300 پوند (136 کیلوگرم) وزن دارد و یکی از دو نمونه‌ای است که در حال حاضر در ایستگاه فضایی بین‌المللی مورد استفاده قرار می‌گیرد. نمونه‌ی دیگر لباسی روسی است که توسط متخصصان سازمان فضایی روسیه طراحی شده است.

لباس تخم‌مرغی؛ پف کرده، سفید و عجیب!

http://up.avastarco.com/images/h501l50hpk7l1dcdro2f.jpg
در این سال‌ها، طراحان لباس ناسا، تجهیزات گوناگونی را تولید و آزمایش کرده‌اند. از آن جمله می‌توان به سری لباس‌های Ax-5 اشاره کرد که تصویر آن را در اینجا ملاحظه می‌نمایید. این لباس محصول خلاقیت کارشناسانی است که در انستیتو تحقیقاتی ایمز کالیفرنیا مشغول به کار هستند. در تولید این لباس تخم‌مرغی شکل از فلزات مقاوم، مواد کامپوزیت و اسکلت خارجی استفاده شده است.

پایان کار لباس‌های فضایی، حضور در موزه‌هاست و گاهی مرگ!

http://up.avastarco.com/images/3ws1mdze02hti6toenz1.jpg
بسیاری از لباس‌های فضایی پس از پایان عمر رهسپار موزه‌ها می‌شوند. اما این لباس فضایی قدیمی روسی به عنوان ماهواره‌ای ارزان‌قیمت استفاده شده است. فضانوردان از سر شوخی هم که شده این لباس فضایی را پر از لباس‌های قدیمی خود کردند و دستگاه گیرنده/فرستنده‌ی رادیویی در آن کار گذاشتند و در سوم فوریه 2006 آن را در مدار زمین رها کردند. اما چندی نگذشت که دست تقدیر عاقبتی دردناک برای این لباس بی‌نوا مقدر کرد؛ عاقبت جاذبه‌ی زمین این جسم کوچک و بی‌رمق را به سوی خویش خواند، تا در آتش جهنمی اتمسفر به تلی از دود بدل شود و بدرود جانانه‌ای با حیات کند! بدرود...
منبع: دیسکاوری (http://news.discovery.com/space/history-of-space/nasa-spacesuits-through-the-years-130503.htm)
ترجمه: زومیت (http://www.zoomit.ir/it-news/astrology/5497-%D9%84%D8%A8%D8%A7%D8%B3-%D9%81%D8%B6%D8%A7%D9%86%D9%88%D8%B1%D8%AF%D8%A7%D 9%86-%D9%86%D8%A7%D8%B3%D8%A7)