تصویر روز نجوم- Apod [بایگانی] - انجمن نجوم آوااستار

توجه ! این یک نسخه آرشیو شده میباشد و در این حالت شما عکسی را مشاهده نمیکنید برای مشاهده کامل متن و عکسها بر روی لینک مقابل کلیک کنید : تصویر روز نجوم- Apod

Edwin

08-20-2010, 04:11 PM

Panahandeh

08-20-2010, 04:24 PM

دوستان تصویر apod به همراه توضیحات فارسی برای بحث و تبادل نظر تقدیم می شود.
لطفاً سوالات و نظرات خود را مطرح کنید.
Aug 19, 2010
http://apod.nasa.gov/image/1008/PelicanIC5067_hallas.jpg
توضیحات: منطقه زیبا و رخشانی که در این تصویر می بینید با نام آی سی 5067 نیز شناخته می شود. این سحابی بخش کوچکی از سحابی نشری بزرگتری را شامل می شود که منجمان آماتور، آن را سحابی پلیکان می نامند. قطر این سحابی که از نظر شکل ظاهری هم شباهت قابل توجهی به مرغ دریایی دارد، حدود 10 سال نوری است (از منقار تا دم پلیکان). ناحیه تاریکی که در وسط تصویر می بینید، توده سرد و تاریکی از گاز وغبار میان ستاره ایست که توسط ناحیه ای داغ از سحابی اصلی و ستارگان غول پیکر احاطه شده است. اما حتی در این ناحیه تاریک و سرد هم ستارگانی در حال شکل گیری هستند. دو ناحیه فورانی و ستون مانندی که در مرکز سحابی می بینید، در فهرست جت های تاریک کاتالوگ هبریگ هارو شماره555 را از آن خود کرده اند. خود سحابی پلیکان در فهرست آی سی، شماره 5070 به خود اختصاص داده است.این سحابی در فاصله 2000 سال نوری از سیاره خاکی ما واقع شده است. برای یافتن این سحابی به قسمت شمال شرقی ستاره ذنب الدجاحه (پرنورترین ستاره صورت فلکی دجاجه، قو یا ماکیان) نگاه کنید.

Edwin

08-20-2010, 04:47 PM

آقاي پناهنده ممنون از زحماتتون

شما ميدونيد چطور ميشه براي apod عكس فرستاد و اينكه اونها چه عكس هايي رو منتشر ميكنند ؟

ممنون

Panahandeh

08-20-2010, 04:55 PM

در مورد اینکه apod چه عکس هایی رو منتشر می کنه باید بگم؛ هیچ محدودیتی نداره،یعنی؛ هم عکس های عمقی، هم deep و...
برای فرستاندن عکس ها هم باید آن ها را به همراه اطلاعات براشون E-Mail کنید. پس از تأیید عکس نمایش داده می شه.
بعضی از عکاسان ایرانی هم در apod عکس دارند.

بی ستاره

08-20-2010, 05:06 PM

عکس های آی پود واقعاً فوق العاده هست.
من به همه پیشنهاد می کنم که حتماً یک بار اینها رو ببینن

شايان سليم شهشهانى

08-21-2010, 02:21 AM

خيلي سايت خوبيه ، من هر روز بهش سر ميزنم ، حالا كه فهميدم دوباره فارسيش اومده خيلي خوشحال شدم. ، عاليه

Panahandeh

08-21-2010, 10:12 AM

Tahereh Ramezani

08-21-2010, 02:29 PM

Esmaeilpour

08-21-2010, 08:15 PM

apod امروز بی نظیرهhttp://apod.nasa.gov/apod/image/1008/PerseidStorm_arn.jpg

توضیحات: طوفان و رعد و برق بر فراز افق های دور دست در کنار شهابهای بارش برساووشی منظره بدیعی را خلق کرده اند. این منظره در نخستین ساعات روز 13 آگوست در یک کمپ نجومی و رصدگاهی در کئوتا در پارک ملی پاون (http://www.fs.fed.us/r2/recreation/map/colorado/index.shtml) در محدوده شمال شرقی ایالت کلورادوی آمریکا به ثبت رسیده است. این عکس حاصل ترکیب 8 عکس هریک با سرعت نوردهی 30 ثانیه است که در یک تصویر اثر رعد و برق (http://apod.nasa.gov/apod/ap100720.html)و در تصویر دیگری مسیر شهاب (http://apod.nasa.gov/apod/ap100812.html)ی در آسمان به ثبت رسیده است. در گوشه سمت راست تصویر، حتی لایه های ابر هم نتوانسته اند جلوی نور سیاره مشتری (http://solarsystem.nasa.gov/planets/profile.cfm?Object=Jupiter) را سد کنند. اگر مسیر انتهای دم این شهاب را امتداد دهیم به مانند سایر شهابهای برساووشی به نقطه ای در صورت فلکی برساووش می رسیم که با نام کانون بارش (http://apod.nasa.gov/apod/ap100814.html) شناخته می شود. اگر کمی بالاتر از رعد و برق را نگاه کنید، می توانید خوشه پروین یا هفت خواهران را به خوبی تشخیص دهید و اگر کمی بالاتر از مسیر شهاب را با دقت جستجو کنید محدوده کم رنگ و محوی می بینید که همان کهکشان آندرومدا یا امراه المسلسله است.

!تصویر فردا : یک کهکشان یا دو کهکشان

Panahandeh

08-22-2010, 12:39 AM

در چنین تصویری اگر کمی به نواحی اطراف هسته درخشان کهکشان و نوک بازوی پایینی نگاه کنید، اغتشاش نا همگونی را در انتهای بازو می بیند. اختر فیزیکدانان معتقدند ای ناهمسانی و محو شدن بازوها ناشی از وجود سیاهچاله ای در انتهای آن بازوست.

با سلام خدمت آقای پناهنده

می خواستم بدونم که در هسته مرکزی این کهکشان هم سیاه چاله ای وجود دارد یا خیر ؟

و آیا اخترفیزیکدان ها مشخصات سیاه چاله کشف شده را بدست آورده اند یا خیر ؟

متشکرم

بنده هم خدمتتون سلام عرض می کنم.
وجود یا عدم وجود سیاه چاله در بازو امری بدیهی تلقی میشه که البته خودتون هم بهش اشاره کردید!
در مورد وجود سیاه چاله در مرکز این کهکشان لازمه بگم احتمالاً در مرکز بسیاری از کهکشان ها سیاه چاله ای وجود داره. که البته محاسبه ی مشخصات سیاه چاله ها امری ساده نیست و این کار صرفاً بر مبنای برخی از شواهد حظور سیاه چاله انجام میشه، یعنی؛ رصد و ثبت مستقیم سیاه چاله ها به هیچ وجه امکان پذیر نیست!
اما در مورد این کهکشان و سیاه چاله ی احتمالی درون آن هنوز اطلاعات کامل و جامعی در دست نیست.

امیدوارم تونسته باشم جوابتونو بدم. از سؤال خوبتون هم متشکرم.

شايان سليم شهشهانى

08-22-2010, 12:45 AM

عكس امروز خيلي جالبه ، رعد و برق و شهاب و ستاره ها!
apod.nasa.gov
apod.ir ديدن اين اي پي او دي فارسي هم خالي از لطف نيست!
اتفاقا اي پي او دي فارسي امروز عكس سرگيجه اور و باحالي گذاشته...!

Tahereh Ramezani

08-22-2010, 11:59 AM

جناب پناهنده از پاسختون متشکرم

Tahereh Ramezani

08-23-2010, 02:44 PM

http://apod.nasa.gov/image/1008/hoag_hst_big.jpg
توضیحات: تصویر بالا یک کهکشان است یا دو کهکشان؟ این سوالی بود که در سال 1950 توسط اخترشناسی به نام آرتور آلن هوآگ بعد از رصد این کهکشان غیر عادی مطرح شد.این کهکشان از دو بخش حلقه دور هسته مرکزی که بیشتر از ستارگان آبی تشکیل می شود و توده متراکم مرکزی که به نظر می رسد دارای عمر بیشتری نسبت به ستارگان حاشیه باشند. بین هسته مرکزی و بازوها فاصله ای وجود دارد که به نظر می رسد کاملا تاریک باشد. این که اجرامی که نمونه های زیادتری از آنها و طی سالهای اخیر شناخته شده و به اجرام هوآگ مشهور شده اند از طریق چه فرایند فیزیکی شکل گرفته اند هنوز مشخص نشده است. محتمل ترین فرضیه برای ایجاد چنین کهکشانی، برخورد دو کهکشان در میلیاردها سال قبل به نظر می رسد که به علت شرایط گرانشی خاص بین آندو این شرایط جدایی بین هسته وکهکشان رخ داده است. عکس بالا توسط تلسکوپ فضایی هابل در ژولای سال2001 بدست آمده و با توجه به جزئیات بیشتری که برای اخترفیزیکدانان مشخص شده، ممکن است طی سالهای آینده به جواب قطعی تری برای پاسخ به اینکه کهکشانهای هوآگ چگونه بوجود آمده اند، پیدا کنیم. قطر این کهکشان چیزی حدود 100 هزار سال نوریست و برای رسیدن به آن باید در راستای صورت فلکی مار چیزی در حدود 600 میلیون سال نوری از زمین فاصله بگیریم.

راسپوتين

08-23-2010, 04:01 PM

از دوستان عزيزي كه لطف ميكنند و عكس ها رو ميذارن بسيار ممنونم :)

Tahereh Ramezani

08-24-2010, 11:45 AM

http://apod.nasa.gov/image/1008/mwshadow_cherney_big.jpg

توضیحات: آیا تابحال سایه های ایجاد شده از درخشش نوار راه شیری را دیده اید؟ برای این کار باید همه ی شرایط رصدگاه در شرایط ایده آل قرار داشته باشد. اول همه باید شرایط جوی محل رصد خوب باشد به گونه ایی که هیچ بخشی از مرکز کهکشان پشت ابر پنهان نشده باشد. باید آلودگی نوری در حداقل خود قرار داشته باشد یعنی تا فاصله نسبتا دوری هیچ چراغی یا روشنایی مصنوعی دیگری وجود نداشته باشد. مورد بعدی ماه است! در شرایطی می توانید چنین موقعیتی را حس کنید که ماه بالای افق نباشد یا در حالت هلال های جوان و باریک قرار داشته باشد. در چنین شرایطی با یک نوردهی بند مدت می توانید سایه های ایجاد شده از درخشش نوار راه کاه کشان را ثبت کنید. عکس بالا، در منطقه حفاظت شده پورت کامپبل ایالت ویکتوریای استرالیا و از ترکیب 7 عکس با نوردهی حدود 15 ثانیه و با دست کاری دیجیتالی برای حذف اثر گردش وضعی زمین بدست آمده است. دریاچه ای که به نام لورد جورج در این تصویر مشاهده می کنید از سال 1878 وبعلت زمینگیر شدن کشتی وی در این خلیج به نام وی نام گذاری شده است. دو قطعه سنگی در وسط این دریاچه می بینید به یاد دو بازمانده برخورد کشتی لورد جورج با نامهای آنان یعنی تاوا و اوا شناخته می شود. عمق بسیار کم این دریاچه وزلالی آبش باعث شده تا بازتاب و تصاویر سنگها به وضوح در دریاجه دیده شود. نوارهای محوی که روی سطح آب می بینید همان لایه های رقیق مهی هستند که دریاچه را فرا می گیرند.

Tahereh Ramezani

08-24-2010, 10:28 PM

http://apod.nasa.gov/image/1008/abell1689_hst_big.jpg

توضیحات: مشکل این خوشه کهکشانی کجاست؟ برای آنکه از روش تشکیل خوشه کهکشانی ایبل 1689 مطلع شوید، تنها به تصاویر تلسکوپ فضایی هابل با چنین قدر تفکیک بالایی نیاز ندارید، درچنین مواردی مدلسازی های کامپیوتری هم می توانند به انداره کافی دقیق باشند! برای شروع باید گفت که در هرکجا از این تصویر که توده محو و درخشان و زرد رنگی می بینید مطمئن باشید که در حال نگاه کردن به یک کهکشان بزرگ هستید. با این وجود بررسی های دقیق تر نشان می دهد که که بسیاری از این کهکشانهای پس زمینه به صورت کمان یا قوس محوی دیده می شوند، که فیزیکدانان این پدیده را با نام عدسی های گرانشی می شناسند. تحلیلهای کامپیوتری روی این کمانهای درخشان نشان می دهد که شدت گرانش در این نواحی، از جرم متعارف خوشه های کهکشانی فراتر است. در نتیجه جرم اضافی ماده موجود حاکی از نوع دیگری از ماده است که ما آن را با نام ماده تاریک می شناسیم و در این شبیه سازی رایانه ای با محدوده ای که به رنگ آبی تیره دیده می شود، مشخص شده است. امام معمای کمانهای نوری موجود در تصویر این خوشه کهکشانی با این پاسخ کاملا حل نخواهد شد، چرا که تنوع این کمانها آنقدر زیاد است که یک شبیه سازی واحد نمی تواند همه ی آنها را به طور کامل توجیه کند. به امید روزی که بتوانیم مقدار دقیق ماده تاریک موجود در هر خوشه کهکشانی را به طور کامل محاسبه کنیم.

Panahandeh

08-26-2010, 01:34 PM

Aug 25, 2010

برای مشاهده ی apod امروز به www.iranapod.com مراجعه نمائید. (تصویر به صورت فیلم است)

توضیحات: آیا منظومه های سیاره ای دیگری هم با چنین فراوانی از نظر تعداد سیاره ها، در گوشه دیگری از کیهان هم وجود دارد؟ خورشید ما در میان ستاره هایی که تا کنون سیاره ای دور آن پیدا شده، دارای بیشترین تعداد سیاره است اما به نظر می رسد علت این امر قدرت تفکیک پایین ما در آشکارسازی سیاره هاییست که در مدارهایی نزدیک به ستاره مرکزی در حال گردش هستند. اندازه گیری های دقیق تر نشان می دهد که دور ستارهی مانند اچ دی 10180 حد اقل 5 سیاره یا بیشتر در حال گردش هستند و با چنین تخمینی به نظر می رسد که این منظومه فرا خورشیدی ، در میان همزادهای آسمانی خود، پر سیاره ترین باشد. این سیاره ها با استفاده از طیف نگار هارپس که به تلسکوپ 3.6 متری رصدخانه جنوبی اروپا(إسو) واقع در شهر لاسیلای کشور شیلی متصل شده است، آشکار شده اند. اما این منظومه کمی با سامانه خورشیدی ما متفاوت است، در این منظومه سیاره هایی با ابعاد نپتون در مدارهایی با فاصله مدار مریخ در حال گردش به دور ستاره مادر خود هستند. هنرمدان در ویدئوی فوق طریقه گردش سیاره ها در این منظومه را شبیه سازی کرده اند. در آینده نزدیک، استخراج داده های بیشتر از طیف این ستاره و انواع مشابهش ما را در یافتن سیاره هایی با ابعاد زمین (زمین گون) و در چنین فاصله ای از ستاره های خود، یاری می کند.

شايان سليم شهشهانى

08-27-2010, 09:53 AM

Aug 20, 2010
http://apod.nasa.gov/image/1008/NGC1365_pugh.jpg
توضیحات: این کهکشان مارپیچی که 1365مین جرم از فهرست مسیه است. این شبهه جزیره کیهانی حدود 60 میلیون سال نوری از ما فاصله دارد.فاصله یک گوشه تا گوشه دیگر این کهکشان حدود 200 هزار سال نوری تخمین زده شده است. برای یافتن این کهکشان باید به سوی صورت فلکی کوره نگاه کنید. این کهکشان به واسطه موقعیتش در فضا، جزئ خوشه کهکشانی کوره محسوب می شود. در تصاویری که با چنین کیفیتی از اعماق آسمان تهیه می شود، می توان جزئیات حرکت ستاره ها در بازوهای کهکشان آشکار کرد. مثلا در چنین تصویری اگر کمی به نواحی اطراف هسته درخشان کهکشان و نوک بازوی پایینی نگاه کنید، اغتشاش نا همگونی را در انتهای بازو می بیند. اختر فیزیکدانان معتقدند ای ناهمسانی و محو شدن بازوها ناشی از وجود سیاهچاله ای در انتهای آن بازوست. در بازوهای کهکشانی مانند این، می توانید ستارگان مختلفی را در مراحل مختلف پیدایش و مرگش ببینید.
اقا معين فكر كنم تا حالا يدورم از رو متن بالا نخوندي ، درسته كه ترجمه شدست ، اما مطمئنا اينو يه نجومي ترجمه نكرده ، برا همين غلط نوشتاري داره ...:
در خط اول نوشته كه "١٣٦٥مين جرم از فهرست مسيه" ، همانطور كه شما ميدونيد فهرست مسيه فقط داراي ١١٠ جرم است... حال مشكل از كجاست؟
اگر به متن اصلي apod.nasa.gov ان روز نگاه كنيم در مي يابيم كه اين جرم ١٣٦٥ مين جرم از فهرست ان جي سي ست(NGC) (New General Cataloge)
پس لطفا از اين به بعد متن را فقط كپي پيست نكنيد ، ان را نگاهي هم اندازيد...
با تشكر

شايان سليم شهشهانى

08-27-2010, 10:16 AM

Aug 26, 2010

http://apod.nasa.gov/apod/image/1008/m27_MRussell.jpg

توضیحات: وقتی اخترشناس معروف قرن هجدهم فرانسه، چارلز مسیه به دنبال کشف دنباله دارهای جدید، آسمان را جست وجو می کرد، با اجرامی مواجه می شد که برای اینکه آنها را با دنباله دارها اشتباه نگیرد، موقعیتشان را در فهرستی ثبت کرد. تصویر بالا نمایانگر 27مین جرم فهرست غیر دنباله دارهای آقای مسیه است. این موضوع که جرم بیست وهفتم فهرست مسیه، یک سحابی سیاره نماست موضوعی بود که در اواسط قرن بیست و یکم میلادی به اثبات رسید اما هنوز هم منجمان آماتوری که به این سحابی نگاه می کنند شباهتهای قابل توجهی با سیاره می بینند و در بزرگنمایی های معمولی حلقه های اطراف ستاره مرکزی به خوبی تفکیک نمی شود. این جرم نمونه بسیار خوبی برای یک سحابی نشری است و نمونه خوبی برای مشاهد آینده خورشید به شمار می رود (وقتی که سوخت خورشید تمام شود). این سحابی نزد منجمان آماتور با نام سحابی دمبل هم شناخته می شود. قطر این سحابی در حدود 2.5 میلیون سال نوری تخمین زده شدهاست. ما برای رسیدن به ام 27 باید در راستای صورت فلکی روباهک حدود 1200 سال نوری از زمین فاصله بگیریم! این تصویر تمام رنگی که در بالا مشاهده می کنید، ما را قادر می سازد تا جزئیات بیشتری در مورد هسته متراکم این سحابی، بدست آوریم. این تصویر که با استفاده از فیلترهایی حساس به طیف هیدروژن و اکسیژن بدست آمده، نواحی اکسیژنی را به رنگ آبی لاجوردی و هیدروژنی را به رنگ قرمز به معرض نمایش می گذارد.

کامبیز خالقی

08-28-2010, 12:43 AM

اقا معين فكر كنم تا حالا يدورم از رو متن بالا نخوندي ، درسته كه ترجمه شدست ، اما مطمئنا اينو يه نجومي ترجمه نكرده ، برا همين غلط نوشتاري داره ...:
در خط اول نوشته كه "١٣٦٥مين جرم از فهرست مسيه" ، همانطور كه شما ميدونيد فهرست مسيه فقط داراي ١١٠ جرم است... حال مشكل از كجاست؟
اگر به متن اصلي apod.nasa.gov ان روز نگاه كنيم در مي يابيم كه اين جرم ١٣٦٥ مين جرم از فهرست ان جي سي ست(NGC) (New General Cataloge)
پس لطفا از اين به بعد متن را فقط كپي پيست نكنيد ، ان را نگاهي هم اندازيد...
با تشكر

جناب آقای شهشهانی عزیز
از حسن توجه شما متشکرم! اشتباهی که در ترجمه رخ داده بود تصحیح شد.
بدیهیست ترجمه تعداد زیادی مطلب آن هم به طور مستمر و توسط یک نفر، کار بسی دشواریست که در دراز مدت ممکن است با اشتباهاتی نظیر این همراه باشد. از تذکر به جای شما مجددا تشکر کرده و خواهشمندم در صورت مشاهده هر گونه کم توجهی در ترجمه ها علاوه بر ذکر آن در این تالار گفت وگو آن را در بخش تماس با ما در سایت و یا با ایمیل شخصی بنده:
khaleghi_kambiz@yahoo.com
در میان بگذارید تا سریعا تصحیح شود. از سایر خوانندگان این پایگاه نیز چنین تقاضایی دارم!
ثانیا از جناب پناهنده هم بابت پیگیری و انعکاس تصاویر در این پایگاه نیز رسما تشکر می کنم.
موفق باشید

Panahandeh

08-28-2010, 12:51 AM

Aug 27, 2010

www.iranapod.com

توضیحات: شما نیز ممکن است ایمیلی با این ادعا دریافت کرده باشید که اگر امشب به مریخ نگاه کنید آن را بسیار درخشان تر خواهید دید. در 24 آگوست و از نواحی مرکزی ایران و در گرگ ومیش هوا، درخشانتیرن ستاره ای که بر افق دیده می شد، سیاره شامگاهی زهره بود. اما شدت درخشندگی سیاره مریخ تنها به اندازه ی نقطه ایست که بر در گوشه سمت راست و بالای زهره(درخشنده ترین جرم در این تصویر) قابل مشاهده است. هر ساله در اواسط آگوست، ایمیلی با این ادعای کذب منتشر می شود که اگر امشب به مریخ نگاه کنید میتوانید آن را به اندازه ماه بدر ببینید اما وافعیت چیزیست که شما در این تصویر می بینید و مریخ هرگز از این مقدار بیشتر نخواهد درخشید! در این تصویر و در کنار مریخ اگر به گوشه سمت چپ و بالایی زهره نگاه کنید، می توانید پرنورترین ستاره صورت فلکی سنبله یعنی سماک اعزل را ببینید. جرمی که چسبیده به ابرهای لبه افق قابل رویت است،چیزی نیست جز سیاره طوق بر گردن منظومه شمسییعنی زحل. اگر در همین زمان به طرف دیگر افق نگاه می کردید، ماه را چهارصد هزار بار پرنورتر از مریخ خودنمایی می کند.

Panahandeh

08-28-2010, 12:55 AM

دوستان شما می تونید نظرات و سوالات خودتون رو در مورد عکس ها مطرح کنید.

Tahereh Ramezani

08-29-2010, 11:29 AM

http://apod.nasa.gov/image/1008/CoronalHaug2010_sdo.jpg

توضیحات: این حفره سیاهی که بر سطح خورشید می بینید در واقع سوراخی بر تاج خورشید است. این منطقه از چگالی بسیار پایین تری نسبت به سایر نقاط سطح خورشید برخوردار است و فضای مناسبی را برای فرار مواد از دست میدان گرانش خورشید و پراکنده شدنشان در فضای بین سیاره ای را فراهم می کند. مطالعه های انجام گرفته از فضا در طی سالهای 1960 و در طول موجهای ایکس و فرابنفش نشان داده است که این حفره ها منشا بادهای خورشدی هستند. اتمها و الکترونهایی که از این حفره ها راه به بیرون می یابند، در راستای همین میدانهای مغناطیسی در فضا منتشر می شوند. در دوره کاهش فعالیتهای خورشید معمولا این حفره به مناطق قطبی گوی آتشین منظومه شمسی جابجا می شود اما در اوایل این هفته تصاویری توسط دوربینهای رصدخانه دینامیک خورشید بدست آمد که حاکی از جابجایی این حفره به قسمت های قطبی خورشید بود. بادهای خورشیدی که از سمت خورشید راهی زمین می شوند پس از برخورد با میدان مغناطیس و جو در قطبها باعث پدیده ی زیبای شفق های قطبی می شوند.

Tahereh Ramezani

08-30-2010, 11:50 AM

http://apod.nasa.gov/apod/image/1008/localcloud_frisch_big.gif

توضیحات: ستارگان در فضا تنها نیستند! در کهکشان راه شیری ما، حدود 10 درصد ماده به شکل گازهای میان ستاره ای پراکنده شده است. این گازهای میان ستاره ای، با فراوانی یکسانی در فضا منتشر نشده اند مثلا همانطور که در تصویر بالا هم مشهود است چگالی این گازها در اطراف خورشید، به میزان قابل توجهی بالاتر از نواحی اطراف سایر ستارگان همسایه ماست. تشخیص فراوانی گازهای میان ستاره ای اطراف ما کار مشکلی است، چرا که نور بسیار کمی از خود انعکاس می دهند. اما ماده اصلی سازنده گازهای میان ستاره ای، هیدروژن است و این گاز نیز بخش خاصی از نور را جذب می کند، این رنگها از روی نور ستارگانی که در نزدیکی ما قرار دارند قابل تفکیک است. نقشه پراکندگی این گازها در فاصله حدود 10 سال نوری از ما، در تصویر بالا مشخص شده است. این نقشه نشان می دهد که خورشید در حال جابجایی در میان این ابر محلی است که از محدوده قنطورس تا کژدم (عقرب) پراکنده شده است. حرکت خوشید در این ناحیه و طی 10 هزار سال آینده،ممکن است به خروج خورشید یا قرارگرفتن آن در حاشیه این ابر بیانجامد! باید منتظر بمانیم و ببینیم خروج خورشید از این ناحیه، چه تأثیری بر فعالیتهای خورشیدی و زمین خواهد گذاشت.

Tahereh Ramezani

08-31-2010, 02:43 PM

http://apod.nasa.gov/image/1008/comancheoutcrop_spirit_big_annotated.jpg

توضیحات: آیا بر روی سیاره سرخ، حیات شانسی برای بقا دارد؟ امروزه هیچ یک از اشکال حیات اعم از جانوری یا گیاهی که از زمین به مریخ منتقل شوند، شانسی برای ادامه حیات بصورت طولانی مدت روی سطح مریخ نخواهند داشت. و علت این موضوع هم عدم وجود آب به صورت مایع، روی لایه های سطح این سیاره است اما شواهدی که توسط مریخ نوردهای سطح نشین برای ما مخابره شده است، حکایت از احتمال وجود آب در سالها پیش از این بر سطح این سیاره دارند. اما چیزی که تا الآن می توان به طور قظعی در مورد آن اظهار نظر کرد این است که آبی که احتمالا روی سطح سیاره سرخ وجود داشته به شدت خاصیت اسیدی داشته است و شرایط مناسب برای ادامه حیات را تضمین نمی کرده است. اما اخیرا از تجزیه و تحلیل عکس های فرستاده شده توسط مریخ نورد روح، چنین به نظر می رسد که تمامی آبهای سطحی مریخ، در گذشته های دور به صورت اسیدی نبوده اند! در تصویر بالا اگر به منطقه کومانش نگاهی بیاندازیم مقادیر قابل توجه و نامتعارفی از موادی مثل آهن، منیزیم و کربنات دیده می شود. در تصویر فوق قسمت هایی که با رنگ دیگری مشخص شده اند دارای فراوانی بیشتری از کربنات ها هستند. همانطور که می دانید، کربناتها بعد از انحلال در اسید، آن را خنثی می کنند. پس تپه کومانش نشان می دهد که ممکن است آب در گذشته کمتر اسیدی بوده و برای زندگی وحیات مناسب بوده باشد. پژوهش ها برای بدست آوردن اطلاعات دقیق تر، تا حصول نتیجه قطعی همچنان ادامه خواهد داشت.

Tahereh Ramezani

09-01-2010, 03:19 PM

http://apod.nasa.gov/image/1008/gcenter_fernandez_big.jpg

توضیحات: این تصویر، نمایی از مرکز کهکشان راه شیری خودمان را نشان می دهد. این منطقه شامل طیف گوناگونی از انواع مختلف اجرام شگفت انگیزی است که از محلی تاریک، با یک دوربین دوچشمی معمولی قابل مشاهده هستند. صورت فلکی هایی که نزدیک به مرکز کهکشان قرار گفته اند، عبارتند از: قوس ، ترازو ، عقرب ، سپر و مارافسای . سحابی هایی که در این منطقه از آسمان جزء فهرست مسیه به حساب می آیند عبارتند از : M8, M16, M20 و از دیگر سحابی های جالب این ناحیه عبارتند از سحابی پیپ و سحابی پنجه گربه . خوشه های بازی که در این منطقه قابل مشاهده هستند عبارتند از : M6, M7, M21, M23, M24 و M25 البته علاوه بر این خوشه های باز، خوشه کروی دیگری به نام M22 نیز قابل مشاهده است. ناحیه پر جرمی که در میان خوشه های M7 و M8 قابل مشاهده است، به پنجره شهرت یافته است. اگر نشانگر ماوس را به روی تصویر ببرید می توانید نمونه بدون علامتگذاری تصویر راببینید.

شايان سليم شهشهانى

09-02-2010, 07:32 AM

Sep 1, 2010
http://apod.nasa.gov/image/1009/earthmoon_messenger_big.png
توضیحات: رصدگری که از سیاره عطارد به سوی زمین نگاه کند، چه چیزی خواهد دید؟ فضاپیمای روباتیک مسنجر حدود سه ماه پیش، وقتی در حضیض مدارش به دور خورشید قرار گرفت به سمت زمین نگاه کرد. ماه و زمین مثل دو نقطه درخشان در گوشه سمت چپ و پایین عکس بالا نمایان شدند. فضاپیمای مسنجر در هنگام گرفتن این عکس در کنار عطارد قرار نداشت اما مکان فضاپیما و فاصله اش از خورشید، چیزی حدود فاصله مدار عطارد تا خورشید بود. از دید ناظری که روی عطارد ایستاده باشد، زمین و قمر غول پیکرش همیشه مثل دو گوی درخشان دیده می شوند و هرگز حالت هایی مثل هلال یا تربیع را تجربه نخواهند کرد! مسنجر از زمانی که در سال 2004 پرتاب شده تا کنون 3 بار از نزدیکتری های عطارد گذشته است و طبق برنامه ریزی ها باید در ماه مارچ سال 2011 یکبار دیگر از کنار این سیاره بگذرد!

شايان سليم شهشهانى

09-03-2010, 07:28 AM

Sep 2, 2010
http://apod.nasa.gov/image/1009/ngc7635_jurasevich_full.jpg
سحابی حباب
Credit & Copyright: Dave Jurasevich (Mount Wilson Observatory)
توضیحات: بادهای دمیده شده از سوی ستاره مرکزی باعث ایجاد چنین شکلهای آشنایی در میان اجرام اعماق آسمان می شود. این سحابی با نام علمی NGC 7635 و در میان ما اخترشناسان آماتور با نام سحابی حباب شناخته می شود. قطر این سحابی در بیشترین مقطع به 10 سال نوری می رسد. در گوشه سمت چپ و بالای مرکز این حباب، ستاره ای از گونه طیفی O زندگی می کند که چندین هزار برابر خورشید می درخشد و چیزی حدود 45 برابر گوی آتشین مرکز سامانه خورشیدی ما وزن دارد. فشار تابشی این ستاره در نقاط مختلف متفاوت است، بنابراین ساختار این سحابی به صورت همگن منتشر نشده است و ستاره مرکزی در مرکز حباب قرار ندارد. برای رسیدن به این سحابی باید در راستای صورت فلکی ذات الکرسی، یازده هزار سال نوری از کره خاکی خودمان فاصله بگیریم. برای تهیه چنین تصویر شفافی، از فیلترهای مختلفی مثل فیلترهای حساس به گوگرد و اکسیژن وهیدروژن و... در طیف های قرمز، زرد و آبی استفاده شده است. تصویر بالا در زیر یک آسمان صاف توسط یک تلسکوپ معمولی وکوچک از رصدخانه مونت ویلسون تهیه شده است.

شايان سليم شهشهانى

09-04-2010, 12:17 AM

Sep 3, 2010
http://apod.nasa.gov/image/1009/SMC_jarzyna.jpg
ابر ماژلانی کوچک
Credit & Copyright: Bogdan Jarzyna
توضیحات: دریاونورد پرتغال فرناند ماژلان زمان زیادی را برای بررسی و مطالعه آسمان نیمکره جنوبی زمین صرف کرده است. نتیجه این بررسی ها یافتن دو توده مه آلود، بود که با چشم غیر مسلح به راحتی قابل رویت است و امروزه منجمان آماتور، این دو ابر را به افتخار کاشفان اولیه اش، ابرهای ماژلانی می نامند. این توده ها در واقع کهکشانهای کوتوله و نامنظمی هستند که به عنوان قمرهای کهکشانی، کهکشان راه شیری نیز به حساب می آیند. ابر ماژلانی کوچک حدود 15 هزار سال نوری از ما فاصله دارد و در راستای صورت فلکی توکان(از نیمکره جنوبی قابل رویت است) دیده می شود و از هزاران ستاره کوچک و بزرگ تشکیل می شود. قمر کهکشانی دیگری که برای رسیدن به آن باید 210 هزار سال نوری از منظومه خورشیدیمان فاصله بگیریم، چیزی نیست جز ابر ماژلانی بزرگ. تصویر بالا علاوه بر این دو جرم، دو خوشه کروی درخشان آسمان را هم نشان می دهد . خوشه کروی سمت راست و پایین تصویر NGC 362 و 47 توکان که بسیار درخشان تر در گوشه سمت چپ تصویر خودنمایی می کند. خوشه کروی 47 توکان 13 هزار سال نوری از ما فاصله دارد و در سمت چپ ابر ماؤلانی بزرگ واقع شده است.

Tahereh Ramezani

09-04-2010, 08:23 PM

http://apod.nasa.gov/image/1009/NGC7129_crawford.jpg

توضیحات: در سحابی غبارآلود NGC 7129 ، پیش ستاره های جوان فراوانی در حال شکل گیری هستند . این ستاره ها در راستای صورت فلکی قیفاووس در فاصله سه هزار سال نوری از ما قرار دارند. این درحالیست که این ستاره های جوان فقط چند میلیون سال از عمرشان می گذرد و بررسی های اولیه نشان می دهد که خورشید ما، هم در حدود 5 میلیارد سال پیش در چنین بستری شکل گرفته است! بررسی های دقیق تر این تصویر در بزرگنمایی های بالاتر نشان داده است که ، علاوه بر غبارهای آبی رنگی که از بازتابش نور ستاره های پس زمینه دیده می شوند ، هلال های قرمز رنگی هم وجود دارند که بررسی های دقیق تر نشان داده که جتهایی از جنس هیدروژن هستند و از این ستارگان جوان و در حال تولد خارج شده است. این جتها با نام Herbig-Haro هم شناخته می شوند. آن بخشی از این سحابی که در نمای تلسکوپی دیده می شود حدود 40 سال نوری قطر دارد .

Tahereh Ramezani

09-07-2010, 12:02 AM

http://apod.nasa.gov/image/1009/vltlaser_beletsky_big.jpg

توضیحات : چرا این افراد یک پرتو قوی لیزر را به مرکز کهکشان تابانده اند ؟ خوشبختانه قدم اول جنگ کهکشانی نیست بلکه ستاره شناسان در سایت تلسکوپ بزرگ چیلVLT سعی در اندازه گیری بیشترین تغییرات اتمسفر همیشه متغیر زمین دارند . عکس اتم های برانگیخته شده در لایه های بالایی جو که همانند یک ستاره مصنوعی می درخشد امکان اندازه گیری سریع آلودگی هوا را برای ستاره شناسان فراهم می کند . این داده ها که به آیینه یک تلسکوپ خیلی بزرگ ( VLT ) برمی گردد ؛ آنگاه کم کم تغییر می کند تا اثر آلودگی هوا را به کمترین میزان خود برساند . در این مورد یک تلسکوپ بزرگ در حال مشاهده مرکز کهکشان است و میزان آلودگی اتمسفر زمین در مسیر رصد مورد نیاز است . هیچ نگرانی ای از بروز جنگ میان کهکشانی نیست و به کسی صدمه ای نمی رسد چرا که نور این لیزر پرقدرت با نور خورشید می آمیزد و از فواصل دور تنها یک نقطه نورانی [ خورشید ] مشاهده خواهد شد .

شايان سليم شهشهانى

09-07-2010, 02:44 PM

http://apod.nasa.gov/image/1009/vltlaser_beletsky_big.jpg

توضیحات : چرا این افراد یک پرتو قوی لیزر را به مرکز کهکشان تابانده اند ؟ خوشبختانه قدم اول جنگ کهکشانی نیست بلکه ستاره شناسان در سایت تلسکوپ بزرگ چیلvlt سعی در اندازه گیری بیشترین تغییرات اتمسفر همیشه متغیر زمین دارند . عکس اتم های برانگیخته شده در لایه های بالایی جو که همانند یک ستاره مصنوعی می درخشد امکان اندازه گیری سریع آلودگی هوا را برای ستاره شناسان فراهم می کند . این داده ها که به آیینه یک تلسکوپ خیلی بزرگ ( vlt ) برمی گردد ؛ آنگاه کم کم تغییر می کند تا اثر آلودگی هوا را به کمترین میزان خود برساند . در این مورد یک تلسکوپ بزرگ در حال مشاهده مرکز کهکشان است و میزان آلودگی اتمسفر زمین در مسیر رصد مورد نیاز است . هیچ نگرانی ای از بروز جنگ میان کهکشانی نیست و به کسی صدمه ای نمی رسد چرا که نور این لیزر پرقدرت با نور خورشید می آمیزد و از فواصل دور تنها یک نقطه نورانی [ خورشید ] مشاهده خواهد شد .

یک سوال:
از چه فاصله ای ، نور این لیزر جدا از خورشید دیده می شود؟ (با چشم انسان)
احتمال داره یه چنین سوالی در المپیاد بیاد!؟

Tahereh Ramezani

09-07-2010, 06:09 PM

http://apod.nasa.gov/image/1009/endeavourposter_nasa_big.jpg

توضیحات : از پیچیده ترین ماشین هایی هستند که تا به حال ساخته شده اند. می توانند وسیله ای در ابعاد اتوبوس مدرسه را با سرعت خیلی زیاد و تا جایی بالا ببرند که دیگر فرو نیفتد . آن ها تعداد زیادی از ماهواره های ساخت بشر را که باعث انقلاب های بزرگ در ارتباط با زمین ، درک بهتر اتمسفر زمین و نمایان کردن فضاهای دور دست شده اند را در مدار قرار داده اند. آنها شاتل های فضایی ناسا هستند و ناسا به تازگی پوستر های بزرگی را به افتخار آن ها انتشار داده است . درحالی که اولین پرواز ( افتتاح ) در 1981 بود ، هم اکنون ناوگان ناسا فرسوده شده و بزودی بازنشست می شود . تصویر بالا شاتل فضایی ایندور را در حال رسیدن به مدار نشان می دهد و در یک مارپیچ سایر تکه هایی مأموریت های آن به تصویر کشیده شده است . نام ایندور برگرفته از نام کشتی تحقیقاتی بریتانیایی HMS Endeavour ( تصویر کشتی سمت راست ) است که در قرن هجدهم اقیانوس آرام جنوبی را کاوید . بالا سمت راست پنجره پانورامیک که امسال توسط ایندور در ایستگاه فضایی بین المللی نصب شده است . در زمینه نزدیک به بالا سحابی NGC 602 که توسط تلسکوپ فضایی هابل که در سال 1993 سرویس شده ، گرفته شده است . تصاویری از تمام شاتل ها ، شامل آتلانتیس ، چلنجر ، کلمبیا ، دیسکاوری و اندور در دسترس است .

شايان سليم شهشهانى

09-09-2010, 06:19 AM

Sep 8, 2010
http://apod.nasa.gov/image/1009/ngc4911_hst_big.jpg
توضیحات: چرا اطراف این کهکشان مارپیچی حلقه های ضعیف وجود دارد؟ ممکن است بدلیل وجود کهکشان باشد،NGC4911 توسط کهکشان های همسایه اش به خوشه عظیم کهکشانی کما کشیده می شود، اگر عاقبتNGC 4911 همانند کهکشانهای مرکز خوشه کما باشد، به یک کهکشان بیضوی زرد رنگ تبدیل می شود، نه فقط لایه خارجی بلکه غبار، و کهکشانهای اغماری اطرافش را نیز به کلی از دست خواهد داد. در هر صورت هم اکنون، این مراحل شروع شده است. در تصویر دوردست بالا که توسط تلسکوپ فضایی هابل گرفته شده هسته روشن NGC 4911 ، بازوهای مارپیچی در حال نابودی و احاطه شده با غبار تاریک، خوشه های ستاره ای تازه شکل گرفته، بازوهای ضعیف غیر طبیعی خارجی، کهکشانهای کوتوله همسایه، و حتی خوشه های ظعیف باز ستارگان دیده میشود. در دوردست تعداد زیادی کهکشان غیر وابسته از فضای کنونی حتی از میان خود NGC 4911 دیده می شود. خوشه کما شامل بیش از 1000 کهکشان است که یکی از پر جرم ترین اشیاء شناخته شده را شکل داده است.NGC4911 را می توانید در پایین و سمت چپ مرکز خوشه ببینید.

http://iranapod.com/default.aspx

Tahereh Ramezani

09-10-2010, 05:09 PM

http://apod.nasa.gov/image/1009/BubblesTrunk_andreo.jpg

توضیحات: خوشه های ستاره ای، سحابی های درخشان و گازهای تاریک فراوان در قیفاووس صورت فلکی مجلل نیمکره شمالی ! می توانید آن ها را در این بخش از آسمان با تصاویر موزائیکی تلسکوپی به مساحت 17 درجه ، خصوصیات شگفت انگیز آن ها را دنبال کنید . در ابتدای پایین سمت چپ ، سحابی بزرگ تابشی با شماره کاتالوگ IC 1396 دیده می شود . به عرض هزاران سال نوری و فاصله 3 هزار سال نوری شامل مارپیچ پیچک شکل برجسته ای که به خرطوم فیل مشهور است می شود . تقریبا در وسط بالا سحابی روشن خوشه ستاره ای بیرونی NGC 7380 دیده می شود . در بالا سمت راست NGC 7635 ( سحابی حباب ) و خوشه ستاره ای M52 قرار دارد . بسیاری از اشیاء در ویرایش دوم کاتالوگ شارپلس ( SP2 ) و کاتالوگ بارنارد ( B ) به عنوان سحابی های تاریک مورد تأکید بوده اند . طبق شکل گیری ستارگان ، این محدوده ها در مشهور به منطقه مجموعه ابرهای غول مولکولی هستند .

Lilac

09-11-2010, 10:48 AM

باقیمانده ابرنو اختر بادبان

http://apod.nasa.gov/image/1009/vela_lorenzi.jpg

توضیحات: هواپیمای کهکشان راه شیری از میان این فضای مخلوط و زیبا می گریزد. در لبه شمال غربی صورت فلکی بادبان (کشتی دم) تصویر موزاییکی چهارتایی بالا تر از 10 درجه پهنا، که در مرکز اش رشته درخشان باقیمانده ابرنواختر بادبان قرار دارد، که باقیمانده درحال گسترش انفجار مرگ یک ستاره پرجرم است. نور این انفجار ابرنواختری که سحابی بادبان را بوجود آورده 11000 سال طول کشیده تا به زمین برسد. علاوه بر رشته های ضربه خورده گاز درخشان، این فاجعه کیهانی، یک هسته چرخان ستاره ای با چگالی باورنکردنی به نام تپ اختر بادبان را پشت خود دارد. بنظر می آید باقیمانده ابر نو اختر بادبان در باقیمانده یک ابر نواختر قدیمی تر با فاصله 800 سال نوری با نام صحابی صمغ احاطه شده است.

Lilac

09-12-2010, 10:44 AM

جریان ستارگان و کهکشان آفتابگردان

http://apod.nasa.gov/image/1009/ngc5055_gabany_lg.jpg

توضیحات: مسیه 63 یک کهکشان مارپیچ درخشان در آسمان نیمکره شمالی، با فاصله 25 میلیون سال نوری در صورت فلکی تازیها قرار دارد. همچنین بعنوان NGC 5055 نیز ثبت شده است، پهنای این جزیره کیهانی باشکوه تقریبا برابر راه شیری ما یعنی 100000 سال نوری است. همانطور که در 3M6 یک هسته زرد رنگ درخشان و بازوهای آبی رنگ احاطه شده با غبار کیهانی که گویی با ناحیه هایی از ستارگان صورتی خال خالی شده است. هر چند در جستجوی عمیق همچنان عظیم دیده می شود ولی، بازوهای منحنی تاریک در دور دست به سمت کهکشان مسطح گسترش پیدا می کند. با همکاری ستاره شناسان حرفه ای و آماتور، آنها معتقدند که در اختلالات جزر و مدی طی 5 میلیار سال در M36 بازوی منحنی به سمت کهکشان کوچکتر اقماری اش کشیده شده است. کشف ایشان بخشی از اصل گسترشی است که در آن کهکشان های همنوع خوار با بلعیدن کهکشان های کوچکتر به کهکشانهای مارپیچ بزرگتر تبدیل می شوند که پدیده ای عادی در کهکشانهای همسایه است.

Lilac

09-14-2010, 10:21 PM

یک مارپیچ فوق العاده در برساووش

http://apod.nasa.gov/image/1009/llpegspiral_hst_big.jpg

توضیحات: چه چیزی این ساختار مارپیچی زیبا را در سمت چپ به وجود آورده است؟ کسی مطمئن نیست، همچنین به نظر می رسد به یک سیستم ستاره دوگانه داخل یک سحابی سیاره ای و در حالی که اتمسفر خارجی آن رانده میشود وابسته باشد. قطر دهانه این مارپیچ غبار 3 سال نوری است، و 4 یا 5 دور کامل دوران می کند و نظمی را بدون وجود سیستم ستاره دوگانه دارد. نرخ گسترش این گاز مارپیچی ، نشان میدهد که لایه جدید هر 800 سال به وجود می آید یعنی زمانی تقریبا برابر یک دوران کامل دو ستاره به دور هم. این سیستم ستاره ای به نام LL Pegasi و البته AFGL 3068 نامیده میشود. ساختار عادی به نام IRAS 23166+1655 کاتالوگ شده است. عکس فوق را تلسکوپ فضایی هابل در محدوده نور مادون قرمز با نور مادون قرمز گرفته شده است. چرا این مارپیچ درخشان با وجود فرضیه ای برای بازتاب نور ستارگان نزدیک هنوز یک راز است.

Lilac

09-14-2010, 10:26 PM

آکیلو: رآکتور هسته ای تاریخی

http://apod.nasa.gov/image/1009/oklo15_curtin.gif

توضیحات: بقایای یک رآکتور هسته ای بیش از 2 بیلیون ساله ای در دهه 1970 در آفریقا کشف شد. گمان می رود این رآکتورها به طور طبیعی به وجود آمده باشند. امروزه رآکتور طبیعی وجود ندارد زیرا بدلیل واپاشی چگالی طبیعی اورانیوم شکافت پذیر لازم برای تشکیل یک رآکتور طبیعی سازگار با محیط زیست به کمتر از میزان مورد نیاز رسیده است. عکس فوق فسیل رآکتور 15 واقع در آکلو ی گابون است. اکسید اورانیوم باقیمانده همانند سنگ زرد باقی مانده است. امروزه از باقیمانده های فعالیتهای اوکلو برای بررسی پایداری ثابت بنیادی در زمانها و فواصل کیهانی و پیشرفت بیشتر برای راه حل زباله های هسته ای ساخت بشر استفاده می شود.

Lilac

09-14-2010, 10:29 PM

نور منطقه البروجی بر فراز نامیبیا

http://apod.nasa.gov/image/1009/zodiacal_dobesberger_big.jpg

توضیحات: درست قبل از پایین رفتن یک مثلث نورانی غیر طبیعی که در این زمان از سال در آسمان شمالی دیده می شود. با در نظر گرفتن فجر کاذب این مثلث نورانی نور منطقه البروجی یا همان نور بازتابیده شده از غبار میان سیاره ای است. مثلث روشن بازتابی که به وضوح در بالای عکس فشرده افقی (360 درجه دورادور افق) بالا دیده میشود درست بعد از غروب آفتاب در جون 2009 از افق نامیبیا واقع در نیم کره جنوبی گرفته شده است در بالای افق سمت راست عکس بالا یک نور مثلثی بازتابیده شده بوضوح دیده می شود. نوار مرکزی کهکشان راه شیری در سمت چپ نوار منطقه البروج است ولی بدور آسمان خم میشود. دو لکه نور ضعیف در داخل انحنای راه شیری ابرهای ماژلانی کوچک و بزرگ هستند. غبار منطقه البروجی عمدتا در صفحه مداری سیارات بدور خورشید یا دایره البروج می چرخد. در این زمان از سال نور منطقه البروجی در شمال بسیار درخشان است زیرا نوار غبار گرایشی تقریبا عمودی به تابش خورشید دارد، بنابراین هوای نازک نزدیک افق نور تقریبا روشن غبار های بازتابنده رو بدام نمی اندازد. نور منتقه البروجی برای مردم نیم کره شمالی نیز در بعد از غروب مارس و آپریل درخشان است. در نیم کره جنوبی، نور منطقه البروجی بعد از غروب در اواخر تابستان و قبل از طلوع در اوایل زمستان قابل توجه تر است.

Lilac

09-15-2010, 09:47 PM

ابرها، پرندگان، ماه، زهره

http://apod.nasa.gov/image/1009/venusmoon_pascual_big.jpg

توضیحات: گاهی آسمان بالای سر نمایش کوچکی به اجرا می گذارد. برای نمونه هفته گذشته مقارنه ماه و زهره به خودی خود منظره زیبایی برای علاقه مندان به آسمان در سراسر دنیا پدید آورد. از بعضی مکان ها، این پدیده بسیار خوش منظره تر بود. در عکس بالا که هفته گذشته در اسپانیا هلال ماه و سیاره زهره در هنگام غروب خورشید در مقابل آسمان عمیق و آبی گرفته شده است. در مقابل آن ابرهای تاریک مواج و طوفانی در پایین عکس و در بالای آن ابرهای کومه ای استخوانی ظاهر شده اند و همانند تصویر بالا به نظر میرسند. نقاط سیاهی که در عکس دیده میشوند دسته پررندگان در حال پرواز هستند. مدت کوتاهی بعد از این ثبت این عکس، پرندگان رفتند، توفان پایان یافت و ماه و زهره غروب کردند. حالا ماه و زهره از هم جدا شده اند ولی زهره همچنان تا پایان این ماه هنگام غروب خورشید قابل مشاهده خواهد بود.

پیام بهرام پور

09-15-2010, 09:57 PM

دوستان محبت کنند عکس های با حجم کم قرار دهند که دوستانی که از اینترنت سرعت پایین استفاده می کنند دچار مشکل نشوند.

Lilac

09-17-2010, 10:42 AM

سحابی حباب

http://www.forexrainbow.com/download.php?file=7esiaqs2k1q7tqt57y0a.jpg

توضیحات: این ابرهای ظریف و جذاب که با نام سحابی حباب شناخته می شوند، در صورت فلکی ماکیان یا قو قرار گرفته اند! سحابی حباب باقی مانده ابرنواختر یست که سالها پیش از یک ستاره غول پیکر به جا ماده است. نور حاصل از این انفجار ابر نواختری چیزی حدود 5000 سال پیش به زمین رسیده و ساکنان احتمای آن زمان (احتمالا دایناسورها) شاهد درخشش این ستاره غول پیکر بوده اند. نام دیگر این سحابی، پر است. این باقیمانده ابرنواختری در آسمان شب محوطه ای در حدود 3 درجه، یعنی 6 بار بزرگتر از ماه بدر را به خود اختصاص داده است. قطر این سحابی 70 سال نوری تخمین زده شده است و در فاصله 1500 سال نوری از ما قرار گرفته است. سحابی حباب یا پر در واقع بخش مرئی سحابی بزرگتر جادوی جادوگر (NGC 6960) است. اگر با تسکوپ خود به نواحی بالاتر این جرم بنگرید با سحابی فراموش نشدنی IC 1340 مواجه خواهید شد.

عکس با کیفیت بالاتر (http://apod.nasa.gov/image/1009/Veil_pugh.jpg)

Tahereh Ramezani

09-19-2010, 12:48 PM

http://apod.nasa.gov/image/1009/AuroraPrelude_takasaka.jpg

توضیحات: شفق های قطبی بر فراز شمالگان به مانند حریری که بر مخمل سبز شب و بر روی ستارگان نیمکره شمالی کشیده شده باشند ، به نظر می رسد . در زیر شفق های سبز رنگ و بر روی زمین دریاچه ای دیده می شود که در 30 کیلومتری شرقی شهر یلونایف و در کانادا واقع است . بومیان عرض های جغرافیایی شمالی که در روزگار دور شاهد این درخشش های بی نظیر بودند نورهای شمالگان را با نام شفق های قطبی می شناختند . در این منطقه از کره زمین، 23 سپتامبر شروع فصل پاییز و در واقع نیمه سرد سال را نوید می دهد . در این تصویر که در تاریخ 11 سپتامبر تهیه شده ، نمایی پاناروما و 180 درجه ای از افق ناظر به معرض نمایش گذاشته شده است . در این تصویر ستارگان درخشانی مثل ستاره های صورت فلکی دب اکبر یا ستارگان خوشه زیبای پروین به آسانی قابل تشخیص هستند .

Tahereh Ramezani

09-19-2010, 12:53 PM

http://apod.nasa.gov/image/1009/pano3s_tafreshi.jpg

توضیحات : درخشانترین ستاره ای که در این تصویر می بینید ، چیزی نیست جز سیاره مشتری . این تصویر یکی از شب های تاریک و پرستاره سپتامبر از ارتفاعات رشته کوه البرز به همراه نواری از نور قرمز که جاده را روشن کرده است را به تصویر کشیده است . در روز 21 سپتامبر ( به وقت جهانی ) مشتری دقیقا در روبروی خورشید و نسبت به آن در طرف دیگر آسمان قرار می گیرد بنابراین درست هنگامی که خورشید طلوع می کند به زیر افق می رود و به بیان دیگر در حالت مقابله قرار دارد . در این تاریخ و در چنین موقعیتی ، مشتری از هر زمان دیگری ( از سال 1963 تاکنون ) به زمین نزدیکتر است . شما می توانید با جستجوی اطراف مشتری در بزرگنمایی های بالاتر ، دورترین سیاره منظومه شمسی یعنی اورانوس را ببینید که البته در مقایسه با مشتری درخشندگی بسیار کمتری دارد . اگر با یک دوربین دو چشمی معمولی به سوی مشتری نشانه روید ، می توانید قمرهای گالیله ای غول منظومه شمسی را هم تفکیک کنید . گفتنی است ، نقطه ای که در این تاریخ مشتری و اورانوس در مجاورت آن قرار دارند همان نقطه اعتدال بهاریست که خورشید در تاریخ 21 سپتامبر معادل اول فروردین از آنجا می گذرد . جالب است بدانید که در این تاریخ ، ماه هم به مجموعه مشتری و اورانوس می پیوندد . بدیهی است که چون ماه دراین تاریخ در حالت بدر قرار دارد ، در وضعیت مقابله هم قرار دارد .

mobi

09-22-2010, 11:56 AM

چرا عکس ها دیر به دیر عوض میشه؟:slow:
چرا اینقدر حجمشون زیاد؟کسانی که سرعت اینترنتشون پایین به سختی میتونن عکسارو دانلود کنن:TT TT:

شايان سليم شهشهانى

09-22-2010, 12:52 PM

چرا عکس ها دیر به دیر عوض میشه؟:slow:
چرا اینقدر حجمشون زیاد؟کسانی که سرعت اینترنتشون پایین به سختی میتونن عکسارو دانلود کنن:TT TT:

شما برای دیدن عکس های APOD به زبان فارسی می توانید به این (http://iranapod.com/default.aspx) سایت مراجعه کنید :grin:
یا برای متن انگلیسی به این (http://apod.nasa.gov/apod/astropix.html) سایت!!!:grin:

البته متن فارسی ان کمی دیر به دیر اپدیت می شود!

=========================
حتما لازم نیست که در این تاپیک انها را بخوانید!

ali ahmadian

09-22-2010, 01:02 PM

الان مدیر ipod کیههههههههههههههههههه؟؟؟؟ ؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟

شايان سليم شهشهانى

09-22-2010, 01:15 PM

الان مدیر ipod کیههههههههههههههههههه؟؟؟؟ ؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟

مدیر iranapod الان اقایان کامبیز خالقی و احسان مهرجو اند!
www.iranapod.com

narcissus flower

07-01-2011, 10:43 AM

کارخانه ستاره ای به نام M17(Messier17) که به وسیله بادها و تشعشعات ستاره ای تراشیده شده است، حدود 5500 سال نوری در سحابی صورت فلکی قوس قرار دارد . در آن فاصله، این منظره میداد دید باز تقریبا 100 سال نوری گستردگی دارد. این تصویر با رنگ های ساختگی و شفاف شامل داده های نور مرئی و فرو سرخ است که جزئیات خوبی را از ناحیه گازی و ابر غبار در برابر زمینه ستاره های راه شیری نشان می دهد. باد های ستاره ای و نور فعال و پر انرژی ستاره های پر جرم و داغ که از گاز کیهانی و غبار در M17 شکل گرفته اند، به آهستگی در باقیمانده مواد میان ستاره ای در حال تولید شکل های حفره دار و توخالی و اشکال موج داراست. M17 به عنوان سحابی امگا یا سحابی غو نیز شناخته شده است .http://apod.nasa.gov/apod/image/1106/esoM17b2000.jpg

منبع:آسمان شب

only orion

01-23-2012, 01:47 PM

سلام
فکر کنم حدود 2 سال پیش بود که سایتی به نام apod.ir ایجاد شد. این سایت مدت ها فعالیت داشت و هر روز را به نمایش عکس یکی از عکاسان ایرانی اختصاص می داد.چیزی شبیه apod.nasa.gov اما با عکس های ایرانی.مدتی بود که این سایت به دلیل مشکلات فنی به روز نمی شد اما از 1 بهمن این سایت دوباره فعالیت خودش رو شروع کرده. میتونید از طریق این آدرس از این سایت دیدن کنید:
www.apod.ir

Mahtabe kavir

02-07-2012, 12:33 AM

[/URL]http://apod.nasa.gov/apod/ap120206.html (http://apod.nasa.gov/apod/ap120206.html)http://apod.nasa.gov/apod/image/1202/oriondust_villegas_1900.jpg (http://apod.nasa.gov/apod/image/1202/oriondust_villegas_1900.jpg)

چه چيزي دور اين ناحيه‌ي شكل‌گيري ستاره را احاطه كرده است؟ در مورد سحابی جبار بايد بگوببم: غبار.تمام ناحیه ی جبار در فاصله‌ي 1600ميليون سال نوری از ما قرار دارد و لايه‌هاي درهم ‌و برهم و زیبای غبار آن را در بر‌گرفته است. اين غبار كه از ديد نور مرئي مات است؛ از جّو خارجي ستاره‌هاي سرد پرجرم به وجود مي‌آيد كه با ذرات حاصل از بادهاي قوي خارج مي‌شود. ذوزنقه و ديگر خوشه‌هاي شكل‌گيري ستاره درون سحابي قرار دارند. در تصویر بالا لايه‌هاي پيچيده‌ي غبار كه 42M (http://apod.nasa.gov/apod/ap110913.html) و 43M (http://messier.seds.org/m/m043.html) را احاطه كرده‌اند قهوه‌اي به نظر مي‌آيند و گاز درخشان مركزي با رنگ سرخ برجسته شده است. در طي چند ميليون سال آينده مقدار زيادي از غبار جبار به‌آرامي همراه با ستاره‌هاي جديدي كه شكل‌گرفته‌اند از بين مي‌رود و يا در كهكشان پراكنده خواهد شد.
امتياز و حق تصوير: Nicolás Villegas (http://www.thehwk.net/)

منبع (http://nojum.ir/fa/apod/120206.aspx)
[URL="http://apod.nasa.gov/apod/ap120206.html"]http://apod.nasa.gov/apod/ap120206.html (http://apod.nasa.gov/apod/ap120206.html)

Tara

02-07-2012, 12:54 AM

http://apod.nasa.gov/image/1108/GarraddM15_ruppel080211_900.jpg
M15 دنباله ‌دار جراد و خوشه‌ی M15

تصویر تلسکوپی ترکیبی (http://www.ruppel.darkhorizons.org/c2009%20P1%20Garradd.htm) فوق که در 2 آگوست (برابر با11 مرداد) تهیه شده است، دنباله دار جراد (http://cometography.com/lcomets/2009p1.html) در کنار خوشه‌ی ستاره‌ای کروی M15 (http://apod.nasa.gov/apod/ap110503.html) را نشان می دهد. این چشم‌انداز سماوی ارزنده می‌توانست باعث خرسندی شارل مسیه، شکارچی دنباله‌دار مشهور قرن هجدهم، شود. زمانی که مسیه آسمان‌های فرانسه را برای یافتن دنباله‌دارها درمی‌نوردید، اجرام غیر دنباله دار، اجرامی که در ظاهر دنباله‌دار می‌نمودند اما نسبت به ستاره‌های پس زمینه‌ی خود ثابت بودند، را نیز با دقت تمام فهرست می کرد. دنباله دارM15 که در سمت راست پایین تصویر مشاهده می کنید پانزدهمین جرمی بود که در فهرست "دنباله‌دارنماهای" (http://seds.org/messier/xtra/history/m-cat.html) معروف مسیه ثبت شدند، در حالی که امروزه آن را به عنوان خوشه‌ای محتوی بیش از صدهزار ستاره در فاصله‌ی 35000 سال نوری می شناسیم. این دنباله دار که در آگوست سال 2009 توسط جی. جراد (اخترشناس رصدخانه‌ی سایدینگ اسپرینگ استرالیا) کشف شد هم اکنون در حال گذر از پهنای صورت فلکی فرس‌اعظم است و 13 دقیقه‌ی نوری (http://www.haydenplanetarium.org/universe/duguide/app_light_travel_time_dista.php) از زمین فاصله دارد. گمان می‌رود که در ماه‌های آتی دنباله‌دار جراد (http://asterisk.apod.com/viewtopic.php?f=29&t=24696) از قدر 9 کنونی‌اش درخشان‌تر شده و در ماه فوریه‌ی سال 2012 به اوج خود، تنها کمی از توان چشم غیرمسلح کم‌نورتر باشد.

Tara

02-08-2012, 01:30 AM

http://www.nojum.ir/files/apod/1202/120201.jpg

شفق قطبي سرخ بر فراز استراليا
1 فوریه 2012
چرا آسمان سرخمی‌درخشد؟ علت آن شفق قطبی (http://apod.nasa.gov/apod/ap110328.html)است. هفته‌ي گذشته طوفان خورشیدی که منشاء اصلي آن لکه‌ي خورشیدی فعال ناحيه‌ي1402 (http://www.youtube.com/watch?v=mCUhmDXkRck) بود با پرتاب ذراتی به سوي زمین موجب برانگيخته‌شدن اتم‌‌های اکسیژن در بالاي جوِ زمین شد. هنگامي‌كه الکترون‌های عناصر برانگیخته شده به حالت اصلي خود برمی‌گردند نور سرخي (http://odin.gi.alaska.edu/FAQ/) از خود تابش می‌کنند. زماني‌كه اتم‌های اکسیژن در نواحي پایین‌تر جو زمین برانگیخته شوند؛ این تابش (http://www.atoptics.co.uk/highsky/auror3.htm) اغلب سبز خواهد بود. این شفق قطبي سرخ در تصویر بالا (http://www.twanight.org/newTWAN/photos.asp?ID=3003511&Sort=Photographer)، هفته‌ي پیش فقط در بالای افقي در نزدیکي شهر فلیندرز (http://en.wikipedia.org/wiki/Flinders,_Victoria) در ویکتوریا (http://en.wikipedia.org/wiki/Victoria_%28Australia%29)ی استرالیا (http://en.wikipedia.org/wiki/Australia) ديده شد. در آسمان آن شب اجرام آشناي ديگري هم در دوردست می‌درخشیدند؛ مثل صفحه‌ي مرکزی کهکشان راه شیری در چپ، و کهکشان‌های ابر ماژلانی بزرگ (http://apod.nasa.gov/apod/ap081219.html) و کوچک (file:///C:/Documents%20and%20Settings/sanaz/Desktop/Small)در همسايگي ما در راست. یک فيلمگذر زمان (http://vimeo.com/35630244)از شفق‌های قطبي (http://en.wikipedia.org/wiki/Aurora_%28astronomy%29) زیبای كه آن شب ديده مي‌شد هم در منظره‌ي زمينه قرار دارد. علت اینکه چرا آسمان آن شب به جز سرخ ،سبز هم نمی‌درخشید (http://adsabs.harvard.edu/abs/2007AGUFMSA13A1072C) هنوز ناشناخته باقی‌مانده است.

Tara

02-11-2012, 10:31 PM

http://apod.nasa.gov/image/1106/m64_hst_900.jpg
M64: کهکشان زیبای خفته

توضیحات: شاید در نگاه اول کهکشان زیبای خفته آرام بنظر بیاید (http://www.pitt.edu/~dash/type0410.html) ولی در حقیقت در حال پیچش چرخش است. مشاهدات اخیر (http://adsabs.harvard.edu/cgi-bin/bib_query?1994AJ....107..173R) نشان داده است که غبار خارج از این کهکشان در جهت مخالف حرکت ستارگان دوران (http://asterisk.apod.com/viewtopic.php?f=24&t=18005) میکند!تقابل (http://www.youtube.com/watch?v=D-0GaBQ494E) میان گازهای خارجی و درونی تعداد زیادی ستارگان داغ آبی رنگ (http://apod.nasa.gov/apod/ap031227.html) و صحابی های نشری (http://apod.nasa.gov/apod/emission_nebulae.html) صورتی رنگ ایجاد کرده است.تصویر بالا (http://heritage.stsci.edu/2004/04/caption.html) در سال ۲۰۰۱ با تلسکوپ هابل گرفته شده است و در سال ۲۰۰۴ منتشر شده (http://hubblesite.org/newscenter/newsdesk/archive/releases/2004/04/image/a) است.با نظر می آید این چرخش دلفریب M64 (http://www.seds.org/messier/m/m064.html) که به نام NGC4826 (http://apod.nasa.gov/apod/ap070802.html) نیز در فهرست آمده است در نتیجه تقابل (http://apod.nasa.gov/apod/ap020506.html) بین یک کهکشان کوچک و یک کهکشان بزرگ و در نهایت ترکیب دو کهکشان باشد که هنوز به پایان نرسیده است (http://geniusbeauty.com/wp-content/uploads/2008/09/sleeping-cat-dog.jpg).

Tara

02-11-2012, 10:46 PM

http://apod.nasa.gov/image/1106/NGC3372_gendlerhannahoe900.jpg
توضیحات: جواهری در آسمان نیمکره‌ی جنوبی (http://apod.nasa.gov/apod/ap100514.html)، سحابی کارینای بزرگ (http://seds.org/messier/xtra/ngc/n3372.html) که به نام NGC 3372 نیز شناخته می‌شود، با قطری در حدود 300 سال نوری، یکی از بزرگترین زایشگاه های ستاره ای کهکشان ما (http://apod.nasa.gov/apod/ap110520.html) است. درست مانند سحابی کوچکتر و شمالی‌تر جبار، سحابی کارینا نیز با چشم غیر مسلح قابل مشاهده است. البته سحابی کارینا با فاصله‌ ای حدود 7500 سال نوری از ما، 5 برابر دورتر از سحابی بزرگ شکارچی (http://apod.nasa.gov/apod/ap090826.html) قرار گرفته است. این نمای زیبای تلسکوپی، (http://www.robgendlerastropics.com/NGC3372-AU-Composite.html) جزئیات قابل توجه فراوانی را از رشته‌های درخشنده‌ی گازهای میان ستاره‌ای (http://www-ssg.sr.unh.edu/ism/what1.html) و ابرهای تیره‌ی غبار کیهانی (http://apod.nasa.gov/apod/ap100919.html) نشان می‌دهند. سحابی کارینا زایشگاه ستارگان جوان و بسیار پر جرمی از جمله متغیر اتا کارینا (http://en.wikipedia.org/wiki/Eta_Carinae) است. ستاره‌ای که 100 بار از خورشید ما سنگین‌تر است.اتا کارینا (http://www.astro.uiuc.edu/~kaler/sow/etacar.html) پر نورترین ستاره در سمت چپ تصویر (http://heritage.stsci.edu/2007/16/supplemental.html) و نزدیک سحابی سوراخ کلید (http://apod.nasa.gov/apod/ap060316.html) یاNGC 3324 قرار گرفته است. این در حالیست که خود اتا کارینا احتمالا در شرف یک انفجار بزرگ ابرنواختری است، تصاویر پرتو X نشان می‌دهند که سحابی کارینا یک کارخانه‌ی ساخت ابرنواختر (http://chandra.harvard.edu/photo/2011/carina/) بوده است.
سحابی بزرگ کارینا

Mahtabe kavir

02-29-2012, 07:58 PM

[/URL][URL="http://www.astroupload.com/uploads/13305322371.jpg"]http://www.astroupload.com/uploads/13305322371.jpg (http://www.astroupload.com/uploads/13305322371.jpg)

ماه و سیارات بر فراز کاتالونیا
29 فوریه 2012
در طی ماه آینده‌ی میلادی زهره و مشتری در آسمان به طورغیرعادی نزدیک به هم دیده می‌شوند. این مقارنه‌ی سیاره‌ای (http://earthsky.org/astronomy-essentials/pictorial-guide-to-venus-jupiter-conjunction-in-february-march-2012) به راحتی با چشم غیرمسلح دید می‌شود چون زهره درخشان‌تر از هر ستاره‌ی دیگری در آسمان است و مشتری هم در نزدیکی آن تقریباً به همان اندازه درخشان است. برای دیدن این هم‌خطی نزدیک‌به‌هم (http://earthsky.org/tonight/best-venusjupiter-conjunction-in-years-mid-march-2012)، کافی است بعد از غروب خورشید به سمت غرب نگاه کنید. این دو سیاره (http://apod.nasa.gov/apod/ap120223.html) در 25اسفند/15مارس به نزدیک‌ترین فاصله‌ نسبت به هم یعنی 3 درجه‌ای از هم می‌رسند. این سیارات (http://en.wikipedia.org/wiki/2012_Venus_Jupiter_Mercury_conjunction) در فضا خیلی به هم نزدیک نمی‌شوند در واقع از دید ناظر زمینی زهره تقریباً ازمقابل مشتری می‌گذرد. در تصویر ترکیبی بالا که هفته‌ی پیش در کاتالونیا (http://en.wikipedia.org/wiki/Catalonia) در اسپانیا (http://en.wikipedia.org/wiki/Spain) گرفته شده است، هلال درخشان ماه در سمت راست زهره دیده می‌شود درحالی که مشتری در نزدیکی بالای تصویر دیده می‌شود. کره‌ها‌ی روشن‌شده از نور خورشید (http://www.youtube.com/watch?v=x8br4JiFEik) که در پشت مجسه ثبت شده است، جنگ افسانه‌ای بین مبارز و اژدها (http://en.wikipedia.org/wiki/Saint_George_and_the_Dragon) را به تصویر کشیده است. مجموعه‌ی از تصاویر مقارنه‌ی سیارات (http://asterisk.apod.com/viewtopic.php?f=29&t=27475) را در Asterisk (http://asterisk.apod.com/discuss_apod.php?date=120229) ،صفحه‌ی گفتگوی تصویر نجومی روز، ببینید. لطفاً در آن شرکت کنید. مقارنه‌ی بعدی مشتری و زهره (http://apod.nasa.gov/apod/ap050913.html) در اردیبهشت1392/می2013 رخ خواهد داد.

امتياز و حق تصوير:Juan Carlos Casado (http://www.twanight.org/casado) (TWAN (http://www.twanight.org/))

Mahtabe kavir

03-01-2012, 10:01 PM

http://www.astroupload.com/uploads/13306259771.jpgدنباله‌های مخالف دنباله‌دار جراد

28 فوریه 2012

چرا دنباله‌دار جراد (http://cometography.com/lcomets/2009p1.html) دارای دو دنباله است؟ همان طور که در سمت چپ مشاهده می‌شود دنباله‌ی گرد و غبار (http://www2.ess.ucla.edu/%7Ejewitt/tail.html) جراد از یخ و ذرات غبار، که دنباله‌دار را در گردش دور خورشید همراهی می‌کنند، تشکیل شده است؛ و در سمت راست دم یونی (http://www2.ess.ucla.edu/%7Ejewitt/tail.html) آن دیده می شود. که از گاز یونیزه شده (http://en.wikipedia.org/wiki/Ionization) که به طور مستقیم از خورشید و توسط باد های خورشیدی دمیده می شود تشکیل شده است. بیشتر دنباله‌‌‌دارها دو دنباله دارند. گرچه کمی غیر معمول است که دنباله‌ها در جهت مخالف هم نقطه‌ای را نشانه بروند. به دلیل زاویه‌ی دید متوسط و مناسب زمین است که دنباله‌دار جراد (http://apod.nasa.gov/apod/ap111020.html) اکنون دنباله‌های خلاف جهت (http://apod.nasa.gov/apod/ap120204.html) هم را از خود نشان می‌دهد. تک فام ملایمی که در این عکس، که در هفته‌ی پیش گرفته شده است، نشان دهنده‌ی دنباله‌ی گرد و غباری است که دانه‌های بزرگش نور خورشید را به رنگ زرد منعکس می‌کنند، در حالی که به دلیل بازتاب بهتر نور خورشید با یون‌های مونو اکسید (http://portal.acs.org/portal/acs/corg/content?_nfpb=true&_pageLabel=PP_ARTICLEMAIN&node_id=841&content_id=WPCP_010278&use_sec=true&sec_url_var=region1&__uuid=1135ec02-d73e-47d3-aa0b-218b21ce2c60) کربن (http://portal.acs.org/portal/acs/corg/content?_nfpb=true&_pageLabel=PP_ARTICLEMAIN&node_id=841&content_id=WPCP_010278&use_sec=true&sec_url_var=region1&__uuid=1135ec02-d73e-47d3-aa0b-218b21ce2c60) دم یونی آن آبی دیده می‌شود. در مرکز احاطه شده‌ی هسته‌ی دنباله‌دار (http://apod.nasa.gov/apod/ap101105.html) ته رنگ سبزی دیده می‌شود که ترکیبی از گاز و گرد و غباری است که از سیانوژن سبز ساطع شده است؛ گرچه دنباله‌دار در حال دور شدن از خورشید است. دنباله‌دار جراد (http://scully.cfa.harvard.edu/cgi-bin/returnprepeph.cgi?d=c&o=CK09P010) نزدیک‌ترین حالت را نسبت به زمین در هفته‌ی آینده خواهد داشت.

امتیاز و حق تصویر: Robert Pölzl (http://www.astrofotos.at/index.php?option=com_content&view=article&id=47&Itemid=117)

Mahtabe kavir

03-03-2012, 08:31 PM

http://www.astroupload.com/uploads/13307935121.jpg (http://www.astroupload.com/uploads/13307935121.jpg)

دُم دیگری برای دنباله‌دار جراد
3 مارس 2012

دنباله‌دار جراد(C2009/P1) به علت داشتن دو دُم (دنباله) مجزا معروف شده است. از دید ناظران زمینی، دُم‌ها در جهت مخالف هسته‌ی سبز دنباله‌دار (http://apod.nasa.gov/apod/ap120228.html) دیده می‌شوند. از دید تلسکوپی، دُم غباری به سمت راست کشیده شده یعنی به دنبال هسته‌ی دنباله‌دار که در مدارش حرکت می‌کند. اما دُم یونی آبی، در جهت مخالف خورشید به سمت چپ کشیده شده است. به نظر می‌رسد در این تصویر که در 5اسفند/24 فوریه (http://www.astrosandille.fr/Garradd.html) گرفته شده است، دنباله‌دار موقتاً دُم دومی یونی دیگری پیدا کرده است. به‌تازگی تصویر‌سازان دیگر دنباله‌دار تغییراتی در ساختار دُم یونی جراد (http://www.ruppel.darkhorizons.org/index.htm) ثبت کرده‌اند (http://www.astrostudio.at/2_Bright%20Comets.php) که پلاسمای جدا شده (http://apod.nasa.gov/apod/ap090207.html) از میدان مغناطیسی باد‌ خورشیدی آن‌را به وجود آورده است. دنباله‌دار جراد که به سرعت در آسمان شمالی در حال حرکت است (http://cometchasing.skyhound.com/)، 15اسفند/5مارس به نزدیک‌ترین فاصله‌اش نسبت به زمین، 10/5دقیقه‌ی نوری، خواهد رسید.

امتياز و حق تصوير: Olivier Sedan (http://www.astrosandille.fr/) (Sirene Observatory)

Mahtabe kavir

03-03-2012, 08:32 PM

[/URL][URL="http://www.astroupload.com/uploads/13307935132.jpg"]http://www.astroupload.com/uploads/13307935132.jpg (http://www.astroupload.com/uploads/13307935132.jpg)

نقشه‌ی گسترده‌ی مشتری

2 مارس
2012
پنج طراحی دستی به کار برده شده‌اند تا این نقشه مسطح دقیق از غول گازی، حاصل از قله‌های ابری سرکش (http://apod.nasa.gov/apod/ap030906.html) را خلق کنند. نقاشی اصلی که 5 اینچ/ 5/12 سانتی‌متر قطر دارد، با مداد رنگی از چشمی تلسلکوپی 16 اینچی، کشیده شده است. اندازه‌ی این نقشه جهان‌نمای مسطح (http://adsabs.harvard.edu/full/1872AReg...10..169G) طراحی شده، 8 x16 اینچ/ 20 x40 سانتی‌متر است. هنرمند نجومی فِرد بورگوت در تاریخ‌های متفاوتی در نوامبر و دسامبر 2011 چرخش مشتری (http://sse.jpl.nasa.gov/planets/profile.cfm?Object=Jupiter) را رصد کرده است تا تمام محیط سیاره را پوشش دهد. همچنین انیماتور دیجیتالی، پاسکال چاوت، نقاشی‌های بورگوت را در ترکیب با تصویری تلسکوپی از سیاره‌ی در حال چرخش با در نظر گرفتن شتاب و حالت متناسب با تاریخ‌های رصد، به یک ویدئوی جذاب ((vimeo (http://vimeo.com/35740232) تبدیل کرده است. ویدیو شامل قمرهای گالیله‌ای (http://apod.nasa.gov/apod/ap091023.html) است که در مدار خود در حال گردشند، ابتدای ویدیو با گانیمد و یو آغاز می‌شود که در حین گذر از جلوی مشتری، بر روی سیاره سایه انداخته‌اند، سپس اروپا و کالیستو از پشت صفحه‌ی نواری سیاره عبور می‌کنند.

امتیاز و حق تصویر (http://apod.nasa.gov/apod/lib/about_apod.html#srapply): فِرد بورگوت ( Frédéric Burgeot)

Mojtaba.M

03-11-2012, 11:28 PM

بخشی از کهکشان کلاه مکزیکی یکی از بزرگترین کهکشان ها در نزدیکی سنبله
:yaeh am not durnk:

http://apod.nasa.gov/apod/image/1203/sombrero_spitzer_960.jpg

عکس از APOD

Sunrise

03-12-2012, 02:28 PM

امیر عباس

04-12-2012, 02:32 PM

تصوير امروز APOD يك اسكيل انيميت شده از جهان پيرامون ماست...

كافي بعد از لود شدن كامل، اسكرول موس رو بچرخونيد تا مقياس هاي lمتفاوت عالم رو ببينيد!

به نظر من كه فوق العاده است ;)

http://apod.nasa.gov/apod/ap120312.html

سلام . اگه یه نفر سایتی رو به من معرفی کنه که فرمت swf رو آپلود کنه، من براتون این تصویر زیبا رو می گذارم .
خواهش .

Mojtaba.M

04-12-2012, 05:20 PM

عکس امروز APOD عکسی فوق العاده از زیبایی زمین در شب

http://apod.nasa.gov/apod/image/1204/iss030e185321_900.jpg

:have a nice day:
:yaeh%20am%20not%20d

امیر عباس

04-15-2012, 12:53 PM

http://apod.nasa.gov/apod/image/1204/Saturno6luas960Defavari.jpg

شش قمر از زحل

امیر عباس

04-18-2012, 01:22 PM

http://apod.nasa.gov/apod/image/1204/EndeavourFlightDeck_cooper_960.jpg

برای کامل دیدن تصویر کلیک کنید .
یعنی میشه یکی از ما یه روزی روی یکی از این صندلی ها بشینه . البته ایرانی اش .

امیر عباس

04-21-2012, 08:01 PM

http://apod.nasa.gov/apod/image/1204/three_ats_beletsky920.jpg

امیر عباس

04-24-2012, 12:08 PM

خبر بد :
APOD فیلتره !!!
:crazy::th_cry::explode::banghead::sFun_bangdesk:: melt::OSMILEY:
می تونید ببینید :
http://apod.nasa.gov/apod/

Astronomy

04-24-2012, 12:38 PM

خبر بد :
APOD فیلتره !!!
:crazy::th_cry::explode::banghead::sFun_bangdesk:: melt::OSMILEY:
می تونید ببینید :
http://apod.nasa.gov/apod/
دوست عزیز! این سایت APOD نیست که فیلتر شده!

APOD امروز یک فیلم بود و برای نمایش آن، این سایت آن را از مکان اصلی لینک کرده است!

[/URL][URL="http://www.astroupload.com/uploads/13352581991.png"]http://www.astroupload.com/uploads/13352581991.png (http://www.astroupload.com/uploads/13352581991.png)

اگر خوب دقت کنید میبینید که فیلم از YouTube لینک شده! یعنی اگر شما میخواهید این فیلم را ببینید باید به این سایت مفسد فی الارض YouTube متصل شوید!

پس نمایشگر شما تنها همان قسمتی که این فیلم قرار بود نمایش داده شود را فیلتر گذاشته است!!

پس مشکل از سایت APOD نیست و این سایت فیلتر نشده :)

امیر عباس

04-25-2012, 07:13 PM

سلام .این تصویر فوق العاده است تو APOD هر موقع موس رو روی تصویر می آوردی شبیهتصویری می شد که دارید می بینید ، اما هر موقع بر موداشتید شکل صورت های فلکی می رفت . بهتره خودتون ببینید :
http://apod.nasa.gov/apod/astropix.html
http://apod.nasa.gov/apod/image/1204/lyridcrater_goldpaint_annotated_960.jpg

امیر عباس

05-04-2012, 02:33 PM

سلام . نمی دونم این یکی چیه؟ اگه کسی فهمید به من هم بگه.
http://apod.nasa.gov/apod/image/1205/LatPolar_Vela900c.jpg (http://apod.nasa.gov/apod/image/1205/LatPolar_Vela900c.jpg)

Sunrise

05-04-2012, 08:42 PM

سلام بر امیر عباس فعال / تغییر آیدی مبارک

ماجرای این عکس مربوط میشه به تصویربرداری یک تلسکوپ فضایی به نام فرمی که به دنبال دیتکت کردن پرتوهای گاما است و مرتبا چرخش های پیچیده ای داره و این باعث میشه که این چنین تصاویری به دست بیاد! اینطور که نوشته این تصویر مربوط به یک پولسار است به نام ولا ---- تپ اختر بادبان

امیر عباس

05-05-2012, 01:38 PM

باز هم سلام . ممنون از تبریکتون خانم Sunrise
تصویر امروز خیلی قشنگه . من اول فکر کردم خورشیده !!!
ببینید :
http://apod.nasa.gov/apod/image/1205/FullMoonriseArn600.jpg

امیر عباس

05-06-2012, 04:10 PM

سلام . امروز حالم بده و با غم دارم این تصویر رو میذارم . چون خانم sunrise از فروم رفتم و جاشون خالی خواهد بود .
http://apod.nasa.gov/apod/image/1205/omega_hubble_960.jpg

مهدی ناصری

05-08-2012, 04:31 PM

APOD امروز یه تایم لپس نجومی فوق العاده داره! واقعا جالبه، توی اون از تکنیک خاصی استفاده شده که دوربین رو حرکت میدن و تایم لپس واقعی تر جلوه می کنه، حتما ببینید.
http://apod.nasa.gov/apod/astropix.html

امیر عباس

05-09-2012, 06:12 PM

[/URL]http://nightsky.ws/images/APOD--9-May--Nightsky.gif[URL="http://apod.nasa.gov/apod/image/1205/shuttlelibertyempire_nasa_960.jpg"] (http://apod.nasa.gov/apod/image/1205/shuttlelibertyempire_nasa_960.jpg)
در دورنمای این تصویر چه چیزی می بینید؟ در عکس بالا که در هفته گذشته گرفته شده است، دو نماد از نمادهای شهر نیویورک قد افراشته اند. در سمت چپ مجسمه آزادی (http://en.wikipedia.org/wiki/Statue_of_Liberty)، سمبلی جهانی برای آزادی، نمایان شده است و در سمت راست ساختمان امپایر استیت (http://en.wikipedia.org/wiki/Empire_State_Building) که اکنون دومین ساختمان بزرگ شهر (http://articles.nydailynews.com/2012-04-30/news/31503081_1_tallest-building-freedom-tower-world-trade-center) است، سربرکشیده است. اما چیزی که این عکس استثنایی و نادر را منحصر به فرد ساخته، در واقع مربوط به نماد سوم است که در سمت چپ بانوی آزادی پدیدار شده است. در اوج آسمان و در دورنمای تصویر، شاتل فضایی انترپرایز-- سوار بر روی یک جت 747 —در حال پرواز (http://apod.nasa.gov/apod/ap070708.html) به سمت خانه جدید خود می باشد. نیویورکی ها و توریست هایی که به این شهر، مشهور به سیب بزرگ (http://en.wikipedia.org/wiki/Big_Apple)، سفر می کنند می توانند از این شاتل فضایی (http://en.wikipedia.org/wiki/Shuttle_enterprise) در موزه دریا، هوا و فضای اینترپید (http://www.intrepidmuseum.org/) در غرب منهتن از ابتدای 19 ژوئیه دیدن کنند.

امیر عباس

05-11-2012, 09:29 AM

http://apod.nasa.gov/apod/image/1205/MoonflashLavederCrop900.jpg
در واقع هیچ ابرقهرمانی در آن حوالی نبود وقتی که روز 6 ماه مه ، بزرگترین ماه بدر سال 2012 (http://apod.nasa.gov/apod/ap120505.html)، یک ابرماه پربیننده و پرطرفدار، بر فراز این بندر آرام طلوع کرد. و هیچ ابرشروری هم حضور نداشت زمانی که قایق ها، با حرکت های یکنواخت گهواره گون، به آرامی به سمت لنگرگاه های خود در اطراف فانوس دریایی شطرنجی شکل لا پِردری La Perdrix در ساحل بریتانی فرانسه (http://maps.google.com/?ie=UTF8&t=h&ll=47.837455,-4.166184&spn=0.001786,0.003165&z=18) حرکت می کردند. اما پیش از طلوع ماه، درخشش نور سبز رنگی (http://www.atoptics.co.uk/atoptics/gf1.htm) دیده شد. این درخشش در اولین تک عکس از این فیلم با وقفه زمانی (http://vimeo.com/41670884) که در همان شب گرفته شده، ثبت شده است. این عکس بریده شده از فریم، با 2 ثانیه نوردهی، این درخشش پررنگ را در سمت چپ بویۀ شناور روشن، در مرکز تصویر نشان می دهد. مردم مکان های مختلف در همه جای (http://asterisk.apod.com/viewtopic.php?f=29&t=28458) دنیا از دیدن پدیده ابرماه بهره مند شدند، اما شرایط ایجاد کننده درخشش نور سبز بسیار محدود تر بود. درخشش های سبز رنگ چه برای خورشید (http://apod.nasa.gov/apod/ap110104.html)و چه برای ماه (http://apod.nasa.gov/apod/ap050826.html)، حاصل انکسار اتمسفری است که توسط افق های دید پست و طولانی و همچنین جوّی با گرادیان های دمایی شدید که اغلب به کمک افق دریا (http://apod.nasa.gov/apod/ap090620.html) ایجاد می شوند، تشدید می شوند.

امیر عباس

05-11-2012, 09:30 AM

[/URL][URL="http://apod.nasa.gov/apod/image/1205/supermoon-unsupersun_csz900c.jpg"]http://apod.nasa.gov/apod/image/1205/supermoon-unsupersun_csz900c.jpg (http://apod.nasa.gov/apod/image/1205/supermoon-unsupersun_csz900c.jpg)
در این عکس ترکیبی بدیع و ماهرانه، اندازه ظاهری ابرماه (http://apod.nasa.gov/apod/ap080801.html) در مقایسه با خورشید فقط با اندکی تفاوت برتری یافته است. برای خلق این عکس، از ماه بدر در روز 6 ماه مه عکس برداری شده و سپس در روز بعد از همان دوربین و تلسکوپ (با یک فیلتر خورشیدی قوی و فشرده!) استفاده شده تا از خورشید عکس برداری شود. البته در روز 6 مه، ماه در نقطه حضیض (http://www.perseus.gr/Astro-Lunar-Scenes-Apo-Perigee-2010.htm)، نزدیکترین نقطه از مدار بیضی شکل آن به زمین، قرار داشت و در نتیجه بزرگترین ماه بدر سال 2012 بود. دو هفته بعد، درست در روز 20 مه، ماه در نزدیکی نقطه اوج (http://apod.nasa.gov/apod/ap041021.html)خود، یعنی دورترین نقطه در مدارش، قرار خواهد گرفت و بنابراین کوچکترین اندازه ظاهری را خواهد داشت. در آن روز همچنین شاهد یک ماه نو تیره خواهیم بود که مقایسه آن با خورشید برای برخی به طور شگفت انگیزی آسان خواهد بود، زیرا در روز 20 مه اولین خورشید گرفتگی (http://eclipse.gsfc.nasa.gov/OH/OH2012.html) سال 2012 از بخش اعظمی از آسیا، اقیانوس آرام، و آمریکای شمالی قابل رؤیت است. در طول نواری با عرض 240 تا 300 کیلومتر، این گرفتگی به صورت حلقوی (http://www.mreclipse.com/Special/SEprimer.html) دیده خواهد شد. در نزدیکی نقطه اوج، نمای تاریک ماه کوچک فقط درون قرص درخشان خورشید (http://apod.nasa.gov/apod/ap100122.html) را خواهد پوشاند.

منبع ترجمه: وبسایت مجله آسمان شب

امیر عباس

05-12-2012, 05:53 PM

http://apod.nasa.gov/apod/image/1205/20120330ACO106042-9-8lau960.jpg
Image Credit & Copyright (http://apod.nasa.gov/apod/lib/about_apod.html#srapply): Angus Lau
دو ستاره از میان کهکشان راه شیری خودمان بر پیش زمینه این عکس کیهانی (http://anguslau.smugmug.com/Nature/Astro/20694276_s3M2pJ#!i=1804842710&k=vGC4NCj) تکیه زده اند. در ورای آن ها کهکشان های خوشه مار (شجاع یا هیدرا) (http://www.atlasoftheuniverse.com/superc/hya.html) لانه گزیده اند. در واقع، ستاره های پیش زمینه تیز و درخشان صدها سال نوری از ما فاصله دارند، در حالی که کهکشان های خوشه هیدرا در فاصله بیش از 100 میلیون سال نوری واقع شده اند. سه کهکشان بزرگ درنزدیک مرکز خوشه، که شامل دو کهکشان بیضی شکل (http://apod.nasa.gov/apod/ap060520.html) زردرنگ (NGC 3311, NGC 3309) و یک کهکشان مارپیچ آبی برجسته (NGC 3312) می شود، کهکشان های غالب خوشه هستند که هرکدام حدود 150000 سال نوری قطر دارند. یک جفت کهکشانی هم پوشان که بسیار جالب توجه است نیز درست در بالا و سمت چپ NGC 3312 قرار گرفته که به نام NGC 3314 (http://apod.nasa.gov/apod/ap110715.html) فهرست بندی شده است. خوشه کهکشانی مار که به نام آبل 1060 نیز شناخته شده است، یکی از سه خوشه کهکشانی بزرگ واقع در فاصله 200 میلیون سال نوری راه شیری است. در جهان اطرافمان (http://apod.nasa.gov/apod/ap110614.html)، کهکشان ها توسط نیروی گرانش درون خوشه هایی قفل شده اند و خوشه ها خود محدود به ابرخوشه (http://heasarc.nasa.gov/docs/cosmic/nearest_superclusters_info.html)هایی هستند که آنها نیز به نوبه خود در مقیاس هایی (http://apod.nasa.gov/apod/ap120312.html) حتی عظیم تر به هم پیوسته اند. طول این تصویر (http://chandra.harvard.edu/photo/scale_distance.html) در فاصله 100 میلیون سال نوری، حدود 1/3 میلیون سال نوری خواهد بود.

پیمان اکبرنیا

05-12-2012, 10:36 PM

امیر عباس

05-13-2012, 11:21 AM

http://apod.nasa.gov/apod/image/1205/ngc1672_hubble_960.jpg

Image Credit: NASA (http://www.nasa.gov/), ESA (http://www.spacetelescope.org/), Hubble Heritage (http://heritage.stsci.edu/) Team (STScI (http://www.stsci.edu/)/AURA (http://www.aura-astronomy.org/)) Hubble Heritage (STScI/AURA);
Acknowledgment: L. Jenkins (GSFC (http://www.nasa.gov/centers/goddard/)/U. Leicester (http://www2.le.ac.uk/departments/physics))
بسیاری از کهکشان های مارپیچ در طول مرکز خود، دارای نوار یا میله ای هستند. حتی به نظر می رسد که کهکشان راه شیری (http://apod.nasa.gov/apod/ap000130.html) خودمان نیز میله ی مرکزی ناچیزی (http://apod.nasa.gov/apod/ap050825.html) داشته باشد. در بالا (http://hubblesite.org/newscenter/archive/releases/2007/15/image/a/)، نمونه ی بارز کهکشان مارپیچ میله ای، NGC 1672 با جزئیات خارق العاده ای در یکی از عکس های گرفته شده توسط تلسکوپ فضایی هابل (http://en.wikipedia.org/wiki/Hubble_Space_Telescope) به تصویر کشیده شده است. در این تصویر همه چیز قابل مشاهده است: خطوط رشته ای (http://apod.nasa.gov/apod/ap060219.html) غباری تیره، خوشه (http://apod.nasa.gov/apod/open_clusters.html)های جوان ستارگان آبی درخشان، سحابی های نشری (http://apod.nasa.gov/apod/emission_nebulae.html)قرمز از گاز هیدروژن درخشان، نوار نورانی بلندی از ستاره در طول مرکز، و هسته فعال (http://en.wikipedia.org/wiki/Active_galactic_nucleus) درخشنده ای که احتمالاً خانه سیاه چاله (http://antwrp.gsfc.nasa.gov/htmltest/rjn_bht.html) ابرغول پیکری می باشد. NGC 1672 مساحتی با طول تقریبی 75000 سال نوری (http://chandra.harvard.edu/photo/cosmic_distance.html) را در برگرفته و در حدود 60 میلیون سال طول می کشد تا نور آن به ما برسد. کهکشان NGC 1672 (http://heritage.stsci.edu/2007/15/caption.html) در سمت صورت فلکی ماهی زرین (http://www.ianridpath.com/startales/dorado.htm) مشاهده میشود. دانشمندان در حال مطالعه (http://adsabs.harvard.edu/abs/2011ApJ...734...33J) بر روی این کهکشان هستند تا دریابند که نقش یک میله مارپیچ در شکل گیری ستارگان در ناحیه مرکزی یک کهکشان چگونه است.

منبع تصویر : http://apod.nasa.gov/apod/
منبع متن : www.nightsky.ws (http://www.nightsky.ws)

امیر عباس

05-17-2012, 09:59 AM

http://apod.nasa.gov/apod/image/1205/Herschel_cygnusX_04052012_H600.jpg

Credit: ESA/PACS/SPIRE/ (http://www.esa.int/SPECIALS/Herschel/index.html) Martin Hennemann & Frédérique Motte,
Laboratoire AIM Paris-Saclay, CEA/Irfu - CNRS/INSU - Univ. Paris Diderot, France
تصویر مادون قرمز ماکیان یا سیگنوس (http://sci.esa.int/science-e/www/object/index.cfm?fobjectid=50343)X (http://sci.esa.int/science-e/www/object/index.cfm?fobjectid=50343)از رصدخانه فضایی هرشل که مقیاسی حدود 6×2 درجه دارد در امتداد یکی از نزدیکترین نواحی عظیم زایش ستارگان در صفحه کهکشان راه شیری ما واقع شده است. این زایشگاه غنی ستارگان در حقیقت دارای یک خوشه عظیم ستارگان به نام مجموعه (http://en.wikipedia.org/wiki/Stellar_association#Stellar_associations)سیگن� �س OB2 (http://apod.nasa.gov/apod/image/1205/Herschel_CygnusX_07052012_Anx600.jpg) است. اما این ستارگان توسط ابزارهای هرشل در طول موج ها بلند فروسرخ (http://apod.nasa.gov/apod/ap110902.html) تشخیص داده نشده اند، بلکه بیشتر بواسطه بادها و تابش های پرانرژی خود که نواحی اطراف را جاروب کرده (http://apod.nasa.gov/apod/ap070726.html)، در پایین و مرکز این منطقه دیده می شوند. هرشل نواحی حاوی رشته های پیچیده غبار و گاز سرد را آشکار می کند که تبدیل به مکان هایی متراکم (http://apod.nasa.gov/apod/image/1205/Herschel_CygnusX_07052012_Anx600.jpg)شده اند، جایی که ستارگان عظیم جدید در حال شکل گیری هستند. سیگنوسX (http://www.cfa.harvard.edu/cygnusX/whatis.html)در فاصله حدود 4500 سال نوری، در سوی قلب صورت فلکی شمالی ماکیان یا قو قرار گرفته است. در آن فاصله عرض این تصویر تقریباً 500 سال نوری می باشد.

منبع تصویر : http://apod.nasa.gov/apod/ (http://apod.nasa.gov/apod/)
منبع متن : www.nightsky.ws (http://www.nightsky.ws/)

امیر عباس

05-18-2012, 07:48 PM

http://apod.nasa.gov/apod/image/1205/AndromedaGalex_900.jpg

Credit: GALEX, JPL-Caltech (http://www.galex.caltech.edu/), NASA (http://www.nasa.gov/)
کهکشان آندرومدا، با تنها 2/5 میلیون سال نوری فاصله، نسبت به موقعیت کهکشان های بزرگ، واقعاً همسایه دیوار به دیوار ما (http://apod.nasa.gov/apod/ap100109.html) محسوب می شود. از آنجایی که آندرومدا (http://apod.nasa.gov/apod/ap061228.html)بسیار نزدیک است و مقیاسی حدود 260000 سال نوری دارد، تلسکوپ ماهواره کاوشگر تکامل کهکشان ها (گلکس) (http://www.nasa.gov/mission_pages/galex/galex20120516.html) باید 11 عکس میدانی مختلف می گرفت تا بتواند این تصویر باشکوه و جذاب را از این کهکشان مارپیچ در نور فرابنفش خلق کند. بازوان مارپیچ (http://apod.nasa.gov/apod/ap101027.html) آندرومدا (همچنین مشهور به M31) در عکس های نور مرئی به وضوح دیده می شوند؛ اما در نمای فرابنفش گلکس (http://www.nasa.gov/mission_pages/galex/pia15416.html) این بازوان بیشتر شبیه به حلقه هایی در تسلط ستارگان عظیم جوان و داغ هستند. این حلقه ها که مکان های پرجنب و جوش وفشرده پیدایش ستارگان اند، به عنوان شواهدی از برخورد آندرومدا با همسایه کوچکتر خود، کهکشان بیضی شکل M32، در بیش از 200 میلیون سال پیش تعبیر شده اند. کهکشان بزرگ آندرومدا و کهکشان راه شیری خودمان (http://arxiv.org/abs/0705.1170)، دو عضو اصلی و برجسته از گروه کهکشان های محلی (http://www.atlasoftheuniverse.com/localgr.html) هستند.

منبع تصویر : http://apod.nasa.gov/apod/ (http://apod.nasa.gov/apod/)
منبع متن : www.nightsky.ws (http://www.nightsky.ws/)

امیر عباس

05-19-2012, 10:34 PM

http://apod.nasa.gov/apod/image/1205/aseJan2010_svalgaard800c.jpg

Image Credit & Copyright (http://apod.nasa.gov/apod/lib/about_apod.html#srapply): Mikael Svalgaard (http://www.leif.org/mikael/astro_index.html)
فردا، در روز 20 ماه مه (http://www.skyandtelescope.com/observing/highlights/A-Preview-of-May-20ths-Annular-Eclipse-141037803.html)، سایه ماه در طول کره زمین (http://apod.nasa.gov/apod/ap070610.html) باسرعت حرکت می کند. ناظرانی که درون پهنای 240 تا 300 کیلومتری مسیر سایه قرار دارند، می توانند شاهد یک خورشید گرفتگی (http://www.mreclipse.com/Special/SEprimer.html) حلقوی باشند زیرا اندازه ظاهری ماه در حال حاظر کوچکتر از آن است که بتواند کل خورشید را بپوشاند (http://apod.nasa.gov/apod/ap120511.html). مسیر حرکت سایه، که در طول مدت 3 ساعت و نیم به سمت شرق می رود، از جنوب چین شروع می شود. سپس طول شمال اقیانوس آرام را می پیماید و سرانجام به آمریکای شمالی رسیده، سواحل غربی ایالات متحده در اورگن جنوبی و کالیفرنیا شمالی را پشت سر می گذارد. در امتداد مسیر (http://eclipse.gsfc.nasa.gov/OH/OH2012.html#SE2012May20A)، ساکنان توکیو با فاصله فقط 10 کیلومتر در شمال خط مرکزی قرار دارند. طبیعتاً از بخش بسیار وسیع تری در آمریکای شمالی، اقیانوس آرام و آسیای شرقی، یک خورشید گرفتگی جزئی (http://eclipse.gsfc.nasa.gov/OH/OH2012.html#SE2012May20A) دیده خواهد شد. این عکس تلسکوپی (http://apod.nasa.gov/apod/ap100122.html) که مطمئناً با یک فیلتر بی خطر گرفته شده است، مربوط به کسوف حلقوی 15 ژانویه 2010 از شهر کانیاکوماری در جنوبی ترین نقطه هند (http://earthobservatory.nasa.gov/IOTD/view.php?id=42311) می باشد.

منبع تصویر : http://apod.nasa.gov/apod/ (http://apod.nasa.gov/apod/)
منبع متن : www.nightsky.ws (http://www.nightsky.ws/)

امیر عباس

05-27-2012, 10:26 AM

http://apod.nasa.gov/apod/image/1205/merctrans_sohoeit_960.jpg

Image Credit: SOHO (http://sohowww.nascom.nasa.gov/) - EIT Consortium (http://en.wikipedia.org/wiki/Extreme_ultraviolet_Imaging_Telescope), NASA (http://www.esa.int/esaCP/index.html%3EESA%3C/a%3E,%20%3Ca%20href=)
می توانید سیاره را در این عکس تشخیص بدهید؟ در سال 2003 قرص بسیار کوچک عطارد، درونی ترین سیاره منظومه شمسی، طی حدود 5 ساعت از مقابل قرص عظیم خورشید عبور می کرد که این پدیده از کل محدوده سیاره زمین دیده شد. در کل مدت گذر، خورشید برای ناظران واقع در اروپا، آفریقا، آسیا، یا استرالیا بالای افق قرار داشت که البته مسئله افق قطعا هیچ مشکلی برای فضاپیمای سوهو SOHO که نگاه آن همواره به خورشید خیره است ایجاد نمی کرد. در این چهار عکس گرفته شده توسط دوربین قوی فرابنفش سوهو، عطارد، به شکل یک لکه تیره، از چپ به راست (از پانل بالا به پایین) پیش می رود. رنگ مجازی این پانل ها مربوط به طول موج ها ی مختلف در پرتو قوی فرابنفش است که نواحی بالای سطح مرئی خورشید را به خوبی نشان می دهد. این اولین گذر از 14 گذر عطارد در قرن 21 بود. اما در هفته آینده یک رویداد بسیار نادرتر که در عین حال رؤیت آن نیز آسان تر است رخ خواهد داد – یکی از گذرهای ناهید از مقابل خورشید. آیا هنوز در پیداکردن عطارد در این عکس ها به کمک نیاز دارید؟ فقط کافیست بر روی تصویر کلیک کنید.

منبع تصویر : http://apod.nasa.gov/apod/ (http://apod.nasa.gov/apod/)
منبع متن : www.nightsky.ws (http://www.nightsky.ws/)

امیر عباس

05-27-2012, 10:28 AM

اول پست قبلی رو بخونید بعد به این تصویر نگاه کنید.
http://apod.nasa.gov/apod/image/1205/merctrans_sohoeit_annotated_960.jpg

امیر عباس

05-29-2012, 10:52 AM

http://apod.nasa.gov/apod/image/1205/snowtrees_bonfadini_960.jpg

Image Credit & Copyright: Niccolò Bonfadini (http://www.niccolobonfadini.com/biografia.html)
چه کسانی از شمال محافظت می کنند؟ اگر بخواهیم براساس عکس بالا پاسخ دهیم، باید بگوییم احتمالاً درختان غول پیکری که از برف و یخ پوشیده شده اند. این تصویر (http://www.niccolobonfadini.com/lapland-finland-riisitunturi.html)در زمستان سال گذشته در لاپلند (http://en.wikipedia.org/wiki/Lapland_%28Finland%29) فنلاند (http://en.wikipedia.org/wiki/Lapland_%28Finland%29)گرفته شده، جایی که شرایط آب و هوایی آن شامل دمای زیرانجماد و برف بسیار شدید است. زمانی که درختان عادی در پوششی سفید (http://www.niccolobonfadini.com/foresta-lapponia-finlandia.html) پنهان می شوند، مناظری (http://apod.nasa.gov/apod/ap101029.html)شگفت انگیز و خیالی (http://apod.nasa.gov/apod/ap110115.html) ایجاد می کنند که درنظر برخی، همچون قراولان بیگانه هستند. در دوردست ها، درپشت این چشم انداز عجیب زمینی (http://apod.nasa.gov/apod/ap110328.html)، منظره معمول و آشناتری می بینیم – کمربند ناهید (http://apod.nasa.gov/apod/ap100404.html) که همزمان با طلوع خورشید از پشت سر عکاس، آسمان تیره را ازآسمان آفتابی جدا کرده است. طبیعتاً، در بهار که درختان گرم می شوند و یخ هایشان آب می شود، لاپلند (http://en.wikipedia.org/wiki/Lapland_%28Finland%29#Gallery) چهره ای بسیار متفاوت (http://img.thesun.co.uk/multimedia/archive/01348/SNF23TRAVB---682_1348756a.jpg) پیدا می کند.

امیر عباس

05-30-2012, 10:05 AM

http://apod.nasa.gov/apod/image/1205/earthspot_mtsat_960.jpg

Image Credit: PHL @ UPR (http://phl.upr.edu/) Arecibo, NASA (http://www.nasa.gov/), EUMETSAT (http://www.eumetsat.int/), NERC Satellite Receiving Station, (http://www.sat.dundee.ac.uk/)U. Dundee (http://www.dundee.ac.uk/)
آن لکه سیاه روی کره زمین چیست؟ سایه ماه. عکس بالا (http://phl.upr.edu/library/notes/eclipseofmay20-212012) در هفته گذشته در طول خورشید گرفتگی حلقوی توسط MTSAT (http://en.wikipedia.org/wiki/MTSAT)(ماهواره حمل و نقل چندکاره) از زمین گرفته شده است. در این عکس که اصلاح رنگی شده، لکه تیره (http://apod.nasa.gov/apod/ap110102.html) در زمینه ابرهای سفید و اقیانوس های آبی واقعاً عجیب و خارق العاده به نظر می رسد. زمینی هایی که در میان این نقطه سیاه (http://apod.nasa.gov/apod/ap031127.html) ساکن باشند، بخشی از خورشید را به صورت پوشیده شده (http://apod.nasa.gov/apod/ap961007.html) توسط ماه می بینند و درنتیجه نور خورشید را کمتر از حد نرمال دریافت می کنند. این لکه با سرعت 2000 کیلومتر در ساعت در سراسر کره زمین حرکت می کرد (http://apod.nasa.gov/apod/ap021209.html)، به طوری که هر ناظر کمتر از 2 ساعت (http://curious.astro.cornell.edu/question.php?number=318)زمان داشت تا این خورشید گرفتگی جزئی را تماشا کند. MTSAT در مداری زمین ایست ور (ژئواستیشنری) (http://en.wikipedia.org/wiki/Geostationary_orbit) بدور زمین می گردد؛ درنتیجه عکس بالا را از فاصله حدود 3 برابر قطر زمین گرفته است. شیفتگان آسمان احتمالاً می خواهند در هفته آتی نیز نگاه خود را همچنان روبه بالا نگاه دارند چراکه در 4 ژوئن یک ماه گرفتگی جزئی (http://science.nasa.gov/science-news/science-at-nasa/2012/28may_strawberry/) و در تاریخ 5 ژوئن گذر ناهید از جلو قرص خورشید رخ خواهد داد.

منبع تصویر : http://apod.nasa.gov/apod/ (http://apod.nasa.gov/apod/)
منبع متن : www.nightsky.ws (http://www.nightsky.ws/)

امیر عباس

05-31-2012, 01:44 PM

http://apod.nasa.gov/apod/image/1205/irsaturn_vims_c80.jpg

Credit: VIMS Team (http://wwwvims.lpl.arizona.edu/), U. Arizona (http://pirlwww.lpl.arizona.edu/), ESA (http://www.esa.int/), NASA (http://www.nasa.gov/home/index.html)
زحل، این غول گازی، که به خاطر سیستم حلقه های (http://apod.nasa.gov/apod/ap071217.html) درخشان و قمرهای (http://apod.nasa.gov/apod/ap071010.html) متعددش شناخته شده است، در این نمای رنگ-مجازی از فضاپیمای کاسینی کاملاً عجیب و نا آشنا به نظر می رسد. در واقع حلقه های مشهور زحل، در این تصویر (http://photojournal.jpl.nasa.gov/catalog/PIA08732)موزاییکی از بیناب سنج نقشه برداری در طول موج مرئی و فروسرخ (VIMS) (http://wwwvims.lpl.arizona.edu/) تقریباً غیرقابل رؤیت هستند، وبه گونه ای دیده می شوند که درست لبۀ آن ها تصویر را در مرکز آن قطع کرده است. قابل توجه ترین تضاد این تصویر در امتداد خط انتهایی یا مرز میان شب و روز است. ته رنگ های سبز- آبی در سمت راست (روز) مربوط به قسمت های بالایی ابرهای زحل است که توسط بازتاب نور خورشید دیده می شوند. اما در سمت چپ (شب) در نبود نور خورشید، درخشش فانوس گونۀ (http://saturn.jpl.nasa.gov/news/newsreleases/newsrelease20061005/) پرتوهای فروسرخ از اشباح گرم درون سیاره، لایه های عمیق تر ابرهای زحل را ترسیم کرده است. تابش فروسرخ از قسمت سایه های وسیع (http://apod.nasa.gov/apod/ap041202.html) حلقه های زحل ، که در سراسر نیمکره شمالی سیاره گسترده شده اند (http://apod.nasa.gov/apod/ap050504.html)، نیزمی درخشد.

منبع تصویر : http://apod.nasa.gov/apod/ (http://apod.nasa.gov/apod/)
منبع متن : www.nightsky.ws (http://www.nightsky.ws/)

امیر عباس

06-01-2012, 09:33 PM

http://apod.nasa.gov/apod/image/1206/sag3_pugh_930.jpg

Image Credit & Copyright (http://nightsky.ws/lib/about_apod.html#srapply): Martin Pugh (http://www.martinpughastrophotography.id.au/)
این سه سحابی درخشان اغلب در سیاحتهای تلسکوپی از صورت فلکی قوس و زمینه پرستاره مرکز راه شیری نمایان می شوند. در واقع سیاح قرن 18، چارلز مسیه، دوتا از آن ها را فهرست بندی کرده بود: M8، سحابی بزرگ سمت چپ، و سحابی رنگارنگ M20، در سمت راست. سحابی سوم،NGC 6559، بالاتر از M8 واقع شده و توسط یک لایه گرد و غبار تیره از سحابی بزرگتر جدا شده است. هر سه سحابی مهد ستارگان اند که در فاصله پنج هزار سال نوری یا حتی دورتر از ما واقع شده اند. سحابی بسیار وسیع M8، که طولی بیش از 100 سال نوری دارد، به عنوان سحابی مرداب نیز شناخته شده است. لقب مشهور M20 سه تکه یا سه شاخ می باشد. گاز هیدروژن درخشان رنگ قرمز غالب در این سحابی های نشری را ایجاد کرده است. ودر تضاد با این رنگ قرمز، ته رنگ های آبی نورستارگان منعکس شده توسط غبار است که در سحابی سه شاخ از همه بارز تر می باشد. این منظره گسترده آسمانی شامل یکی از خوشه های باز تارگان مسیه به نام M21 نیز می باشد که در سمت بالا و راست سه شاخ واقع شده است.

منبع تصویر : http://apod.nasa.gov/apod/ (http://apod.nasa.gov/apod/)
منبع متن : www.nightsky.ws (http://www.nightsky.ws/)

امیر عباس

06-02-2012, 07:31 PM

http://apod.nasa.gov/apod/image/1206/135M51OsservatorioMTM900.jpg

Image Credit & Copyright (http://apod.nasa.gov/apod/lib/about_apod.html#srapply): Marco Burali, Tiziano Capecchi, Marco Mancini (Osservatorio MTM (http://www.osservatoriomtm.it/))
دسته دب اکبر (http://www.astropix.com/HTML/C_SPRING/BIGDIP.HTM) را در خلاف جهت کاسه آن ادامه دهید تا به آخرین ستاره درخشان دسته (http://apod.nasa.gov/apod/ap050218.html)برسید. سپس اگر تلسکوپ خود را به آهستگی کمی به سمت جنوب و کمی به سمت غرب بسُرانید، می توانید این جفت کهکشان برهمکنشی خیره کننده، شماره 51 (http://messier.obspm.fr/m/m051.html)از فهرست مشهور شارل مسیه، را بیابید (http://www.utahskies.org/deepsky/constellations/canesvenatici.html). کهکشان بزرگ با ساختار کاملاً مشخص مارپیچ خود، که احتمالاً همان سحابی مارپیچ اولیه (http://messier.seds.org/more/m051_rosse.html) و اصلی است، نیز با عنوان NGC 5194 فهرست بندی شده است. بازوان مارپیچ و لایه ها وخطوط گرد و غبار (http://apod.nasa.gov/apod/ap010410.html) آن به وضوح در جلو کهکشان همدمش (در بالا)، NGC 5195 (http://www.seds.org/messier/xtra/ngc/n5195.html)، کشیده شده است. این جفت (http://www.seds.org/messier/more/m051gr.html) حدود 31 میلیون سال نوری از ما فاصله دارند و رسماً درون مرزها و زوایای صورت فلکی کوچک تازی ها (http://www.hawastsoc.org/deepsky/cvn/index.html) واقع شده اند. اگرچه M51 (http://apod.nasa.gov/apod/ap110611.html)با چشم بشر کم نور و تار دیده می شود، اما تصاویر عمیقی چون این تصویر (http://www.osservatoriomtm.it/gallery.html) می توانند حتی خرده ریز های آثار جزرو مدی (http://burro.cwru.edu/JavaLab/GalCrashWeb/backgrnd.html) را در اطراف کهکشان کوچکتر آشکار سازند.

منبع تصویر : http://apod.nasa.gov/apod/ (http://apod.nasa.gov/apod/)
منبع متن : www.nightsky.ws (http://www.nightsky.ws/)

امیر عباس

06-03-2012, 11:41 AM

http://apod.nasa.gov/apod/image/1206/venustransit_cortner_960.jpg

Image Credit & Copyright: David Cortner (http://www.davidcortner.com/bio.php)
گذر نادر ناهید (http://apod.nasa.gov/apod/ap040608.html) از میان قرص خورشید در سال 2004 یکی از رخدادهای تاریخ آسمان بود که بهترین عکس ها از آن گرفته شد. سیل تصاویر (http://spaceweather.com/venustransit/gallery_08jun04.htm) مختلف،هم علمی و هم هنری، از مناطقی که می توانستند گذر را رؤیت کنند جاری شد: این مناطق شامل اروپا و بخش اعظم آسیا، آفریقا و آمریکای شمالی می شد. از لحاظ علمی،عکاسان حرفه ای خورشید تأیید کردند که در حقیقت پدیده قطره سیاه (http://en.wikipedia.org/wiki/Black_drop_effect) بیشتر مربوط (http://skyandtelescope.com/news/article_1277_1.asp)به وضوح دید دوربین ها و تلسکوپ ها است تا جو ناهید (http://apod.nasa.gov/apod/ap040610.html). از لحاظ هنری، عکس ها به چند دسته تقسیم می شوند. یک گروه گذر ناهید را در برابر خورشیدی با جزئیات بسیار دقیق (http://apod.nasa.gov/apod/ap040611.html) ثبت کردند. دسته دیگر تلاقی دو رویداد (http://1.bp.blogspot.com/_e2ljdIfxnyM/RoCszR3pPsI/AAAAAAAADAE/laMq-dPOXOc/s1600/double+twins.jpg) را ثبت کردند، مانند طرح ضد نور همزمان ناهید و یک هواپیما (http://spaceweather.com/venustransit/gallery_08jun04_page11.htm) یا هم زمانی ناهید و ایستگاه بین المللی فضایی (http://apod.nasa.gov/apod/ap040720.html) در مداری پایین. دسته سومِ تصاویر شامل یک آرایش تصادفی از منظره جالب ابرها است، که نمونه ای از آن در تصویر بالا (http://www.davidcortner.com/astro/vtransit/) که از کارولینای شمالی (http://en.wikipedia.org/wiki/North_Carolina) آمریکا گرفته شده نشان داده شده است. در میان شیفتگان آسمان سراسر جهان غوغایی از گذر بعدی ناهید در روز سه شنبه (http://science.nasa.gov/venus-transit/) به پا شده است. شاید جالب باشد که از خود بپرسیم (http://asterisk.apod.com/discuss_apod.php?date=120603) آیا کسی زنده خواهد ماند تا هم گذر ناهید در روز سه شنبه و هم گذر بعدی در سال 2117 را ببیند – و دیدن هردو را به خاطر آورد!

بهترین های تصاویر نجومی روز: گالری عکس گذرهای قبلی تیر و ناهید (http://asterisk.apod.com/viewtopic.php?f=29&t=28736)

منبع تصویر : http://apod.nasa.gov/apod/ (http://apod.nasa.gov/apod/)
منبع متن : www.nightsky.ws (http://www.nightsky.ws/)

امیر عباس

06-05-2012, 08:44 AM

http://apod.nasa.gov/apod/image/1206/M31vsMW_nasa_960.jpg (http://apod.nasa.gov/apod/image/1206/M31vsMW_nasa_960.jpg)

تقدیر کهکشان راه شیری: برخورد قریب الوقوع با آندرومدا

15 خرداد (4 June)

Illustration Credit: NASA (http://www.nasa.gov/), ESA (http://www.spacetelescope.org/), Z. Levay and R. van der Marel (STScI (http://www.stsci.edu/portal/)), and A. Mellinger
آیا کهکشان راه شیری ما روزی با همسایه بزرگتر خود، کهکشان آندرومدا، برخورد خواهد کرد؟ به احتمال زیاد، بله. نقشه کشی ها و ردیابی های دقیق (http://adsabs.harvard.edu/abs/2012arXiv1205.6863S) از جابجایی جزئی ستارگان M31 نسبت به کهکشان های پس زمینه در تصاویر اخیر تلسکوپ فضایی هابل (http://apod.nasa.gov/apod/ap090525.html) نشان می دهد که ممکن است مرکز M31 در مسیر مستقیم برخورد (http://science.nasa.gov/science-news/science-at-nasa/2012/31may_andromeda/) با مرکز کهکشان خانه ما باشد. با این حال، خطاهای موجود در سرعت (sideways velocity) به اندازه کافی بزرگ هستند و این شانس (http://adsabs.harvard.edu/abs/2012arXiv1205.6864V) وجود دارد که بخش مرکزی دو کهکشان اندکی خطا بروند و به هم برخورد نکنند، اما آنقدر بهم نزدیک (http://apod.nasa.gov/apod/ap090426.html)خواهند شد که هاله بیرونی آنها گرفتار نیروی گرانش می شود. زمانی که این اتفاق بیافتد، دو کهکشان در هم محصور شده، بدور هم چرخ می خورند (http://hubblesite.org/newscenter/archive/releases/2012/20/video/a/) و در نهایت ادغام شده (http://adsabs.harvard.edu/abs/2012arXiv1205.6865V)، تبدیل به یک (http://hubblesite.org/newscenter/archive/releases/2012/20/image/b/format/web_print/) کهکشان بزرگ بیضوی (http://en.wikipedia.org/wiki/Elliptical_galaxy) می شوند – در طول چند میلیارد سال آینده. تصویر بالا (http://hubblesite.org/newscenter/archive/releases/2012/20/image/a/) ترسیمی از یک هنرمند از آسمان جهان در آینده ای دور است، زمانی که مرکز هریک از کهکشان ها شروع به نابود کردن دیگری می کند. آینده دقیق کهکشان راه شیری ما و کل گروه محلی کهکشان های (http://en.wikipedia.org/wiki/Local_group_of_galaxies) اطراف احتمالاً به عنوان موضوعی برای تحقیق در سال های آتی فعال خواهد ماند.

ماه گرفتگی جزئی: امشب (http://eclipse.gsfc.nasa.gov/OH/OH2012.html#LE2012Jun04P)؛ گالری ماهگرفتگی های مناسب عکاسی در گذشته (http://asterisk.apod.com/viewtopic.php?f=29&t=28782)

منبع تصویر : http://apod.nasa.gov/apod/ (http://apod.nasa.gov/apod/)
منبع متن : www.nightsky.ws (http://www.nightsky.ws/)

امیر عباس

06-05-2012, 09:15 AM

http://sdo.gsfc.nasa.gov/assets/mov/depot/APOD/latest_APOD_HMIC.jpg (http://sdo.gsfc.nasa.gov/assets/mov/depot/APOD/latest_APOD_HMIC.jpg)

زنده: در انتظار ناهید برای عبور از جلو خورشید

Image Credit: NASA (http://www.nasa.gov/)/SDO (http://sdo.gsfc.nasa.gov/mission/about.php) & the AIA, EVE, and HMI teams
امروز ناهید از جلو خورشید عبور می کند. یکی از راه های دنبال کردن این رویداد نادر (http://venustransit.gsfc.nasa.gov/) این است که عکس بالا از خورشید را، در جست و جوی یک نقطه گرد و سیاه غیرعادی، در طول بازه زمانی مناسب (http://eclipse.gsfc.nasa.gov/OH/transit12.html) به طور فعالانه بازبینی کنید. نواحی تیره و پراکنده کوچکتر، لکه های خورشیدی (http://apod.nasa.gov/apod/ap031027.html) هستند. نقطه گرد سیاره ناهید (http://apod.nasa.gov/apod/ap080226.html)است. این نقطه تیره فقط در طول چند ساعت کاملاً مشخص نمایان می شود: از حدود ساعت 22:10 روز 5 ژوئن 2012 (16 خرداد 1391) تا ساعت 4:50 روز6 ژوئن 2012 (17 خرداد 1391) به وقت جهانی (http://earthsky.org/astronomy-essentials/universal-time) (UT). این گذر (http://www.planetary.org/blogs/guest-blogs/Some-Details-About-Transits-of-Venus.html) نادر ترین و خارق العاده ترین خورشیدگرفتگی شناخته شده است – بسیار نادر تر از خورشید گرفتگی توسط ماه (http://apod.nasa.gov/apod/ap120528.html) یا حتی توسط سیاره تیر (http://apod.nasa.gov/apod/ap061114.html). در حقیقت گذر بعدی ناهید از جلو خورشید در سال 2117 خواهد بود. هرکسی که دید واضحی (http://www.transitofvenus.org/june2012/eye-safety/281-six-ways-to-see-the-transit-of-venus) از خورشید دارد می تواند به محیط باز رفته، با انداختن نور خورشید از میان حفره ای در یک کارت (http://www.exploratorium.edu/eclipse/how.html#CARD) بر روی دیوار، گذر را با دقت نظاره کند (http://images.dailydawdle.com/cat-peeking.jpg). از آن جایی که این گذر ناهید (http://apod.nasa.gov/apod/ap120603.html) بسیار استثنایی است و از بخش اعظم زمین قابل رؤیت است، انتظار می رود یکی از رویداد های آسمانی تاریخ باشد که بیشترین عکس ها از آن ها گرفته شده است. عکس زنده بالا (http://sdo.gsfc.nasa.gov/assets/img/latest/latest_1024_HMIIC.jpg) توسط رصد خانه فعالیت های خورشیدی (SDO) (http://en.wikipedia.org/wiki/Solar_Dynamics_Observatory) که درمدار زمین می گردد از خورشید گرفته شده است و در حدود هر 15 دقیقه یک بار می تواند تجدید شود.

گالری: آخرین تصاویر گذر ناهید را جست و جو کنید (http://asterisk.apod.com/viewtopic.php?f=29&t=28779)

منبع تصویر : http://apod.nasa.gov/apod/ (http://apod.nasa.gov/apod/)
منبع متن : www.nightsky.ws (http://www.nightsky.ws/)

امیر عباس

06-05-2012, 09:19 AM

Astronomy Picture Of Day

تصویر روز نجوم

سایت ناسا هر روز یکی از زیباترین عکس های نجومی را به همراه توضیحات آن در این لینک قرار می دهد تا علاقه مندان از آن بهره مند گردند. این عکس ها از لینک apod.nasa.gov در دسترس است.

این تاپیک جایگاهی است برای ارائه ی زیباترین عکس های نجومی APOD، توضیحات مربوط به آن ها و بحث و تبادل نظر پیرامون آن ها.

سلام.
همونطور آقای پناهنده در ابتدا گفتند باید در مورد توضیحات مربوط به تصاویر بحث و تبادل نظر بشه.
چرا این قده کسل اید. سوال پبرسید پاسخ بدهید یه کم این تاپیک فعال بشه.
اولین قدم هم با خودم من هر روز یه تصویر و توضیحات اون رو می گذارم و شما فقط نظر بدهید و سوال بپرسید و ... ( لقمه رو براتون آماده می کنم :دی :دی )

موفق بمونید ...

امیر عباس

06-06-2012, 04:31 PM

http://apod.nasa.gov/apod/image/1206/lunareclipse_frost_960.jpg

ماه گرفتگی بر فراز وایومینگ

Credit & Copyright: Mack H. Frost

به ندرت امکان دارد که یک ماه بدر در حال غروب این گونه باشد. صبح روز دوشنبه درست پیش آن که یک ماه کامل توت فرنگی Strawberry (یکی از اسامی ماه بدر که به نام رز Rose نیز مشهور است) در پشت رشته کوه های آبسروکا Absaroka در نزدیکی شهر کودی در ایالت وایومینگ آمریکا غروب کند، سایه زمین در مسیر آن قرار گرفت. ماه گرفتگی جزئی در حال غروب به طور مشابه در بیشتر بخش های آمریکای شمالی و جنوبی قابل رؤیت بود، و در همین زمان ماهی که به طور جزئی تیره شده بود در سرتاسر آسیا شرقی دیده می شد. در پیش زمینه شکل گیری ساختار تل برفی از ریزابه های رود شوشون به تصویر کشیده شده که به سر اسب مشهور است. ماه گرفتگی تقریباً دو بار در سال رخ می دهد و ماه گرفتگی بعدی – ماه گرفتگی نیم سایه ای Penumbral – در اواخر ماه نوامبر (اوایل آذر) رخ خواهد داد.

منبع تصویر : http://apod.nasa.gov/apod/ (http://apod.nasa.gov/apod/)
منبع متن : www.nightsky.ws (http://www.nightsky.ws/)

امیر عباس

06-07-2012, 10:19 AM

http://apod.nasa.gov/apod/image/1206/VenusTransit2012_HetlageCrop.jpg

گذر ناهید در سال 2012

Image Credit & Copyright (http://apod.nasa.gov/apod/lib/about_apod.html#srapply): Chris Hetlage (http://hetlage.com/about.htm)
از زمان اختراع تلسکوپ در سال 1608 تا کنون هشت گذر از گذرهای ناهید به صورت جفت جفت (http://apod.nasa.gov/apod/ap040609.html) و با فاصله بیش از 100 سال رخ داده است. گذر بعدی در ماه دسامبر سال 2117 خواهد بود. و اما برای گذر ناهید در این هفته (http://asterisk.apod.com/viewtopic.php?f=29&t=28779) تلسکوپ ها و دوربین های جدید بسیاری آماده شده بودند تا طرح ضد نور (http://science.nasa.gov/science-news/science-at-nasa/2012/18may_venustransit/) بی همتای این سیاره در برابر خورشید (http://venustransit.gsfc.nasa.gov/)را ثبت کنند. این نمای تلسکوپی واضح و دقیق، که از ایالت جورجیای آمریکا گرفته شده، با استفاده از یک فیلتر باریک باند H- آلفا (http://apod.nasa.gov/apod/ap111013.html) قرص گرد سیاره را در مقابل سطح جودانه ای خورشید با لکه ها، زبانه ها و رشته های تیره (http://apod.nasa.gov/apod/ap041206.html) آن نشان داده است. این گذر 6 ساعت و 40 دقیقه به طول انجامید. در گذشته، ستاره شناسان تاریخ با استفاده از گرفتن زمان گذر از مکان های مختلف توانستند با مثلث سازی فاصله تا ناهید را محاسبه کنند. درحالی که ستاره شناسان امروز دائماً درجست و جوی سیاراتی هستند که از مقابل خورشید های دوردست گذر می کنند (http://www.nasa.gov/mission_pages/kepler/news/venus-transit-and-kepler.html).

منبع تصویر : http://apod.nasa.gov/apod/ (http://apod.nasa.gov/apod/)
منبع متن : www.nightsky.ws (http://www.nightsky.ws/)

امیر عباس

06-08-2012, 04:36 PM

http://apod.nasa.gov/apod/image/1206/VenusTransit2012_ivanov2b900.jpg
وقتي كه ناهيد با خورشيد طلوع مي كند

Image Credit & Copyright (http://apod.nasa.gov/apod/lib/about_apod.html#srapply): Emil Ivanov (http://www.emilivanov.com/index2.htm)
اين تصوير زيبا بر روي درياي سياه در 6 جون، ناهيدي را نشان مي دهد كه همراه با خورشيد سر از افق بر آورده است. مطمئنا، نور قرمز كه ناشي از پراكندگي نور توسط اتمسفر سياره زمين است، و گذر نادر سياره ناهيد (http://apod.nasa.gov/apod/ap120607.html) از روي خورشيد، ب رروي شكل عجيب و خيره كننده خورشيد تاثيري نداشته. در واقع، در مقايسه با گذر ناهيد كه بسيار نادر است، ديدن خورشيد به اين شكل گلداني، خيلي هم غير معمول نيست. زمان طلوع و غروب خورشيد، تاثير شكست جوّي، خطوط ديد و شيب شديد دماي اتمسفري ، اعوجاج در تصوير و سرابي (http://www.atoptics.co.uk/atoptics/sunmir2.htm) را به وجود مي آورد و اين حالت به خصوص بر روي افق دريا (http://apod.nasa.gov/apod/ap090620.html) به خوبي ديده مي شود.

منبع تصویر : http://apod.nasa.gov/apod/ (http://apod.nasa.gov/apod/)
منبع متن : www.nightsky.ws (http://www.nightsky.ws/)

امیر عباس

06-09-2012, 11:16 AM

http://apod.nasa.gov/apod/image/1206/657111main_1-SOT_120606_TOV.jpg

ناهید در لبه

Image Credit: JAXA (http://www.jaxa.jp/index_e.html), NASA (http://www.nasa.gov/), Lockheed Martin
به محض شروع گذر در روز 6 ژوئن 2012 (http://apod.nasa.gov/apod/ap120605.html)، سیاره خواهر زمین (http://apod.nasa.gov/apod/ap120407.html) همان طور که در این نمای خیره کننده از فضاپیمای هینود (http://www.nasa.gov/mission_pages/hinode/index.html) نشان داده شده از لبه خورشید می گذرد. در طول تاریخ زمان عبور از لبه ها در این گذرهای نادر (http://science.nasa.gov/science-news/science-at-nasa/2012/02jun_jamescook/) مورد استفاده قرار گرفته است تا با روش مثلثاتی فاصله تا ناهید محاسبه شود (http://www.transit-of-venus.org.uk/science.htm) و معیاری برای فاصله زمین تا خورشید به نام واحد نجومی تعیین شود. و اکنون، تصاویر فضایی مدرنی (http://www.nasa.gov/multimedia/videogallery/index.html?collection_id=15348&media_id=145686781) چون این نمونه، هنوز این رویداد را در برابر پس زمینه پرتلاطم سطح خورشید با زبانه های آن که از میدان های مغناطیسی پیچان برفراز لبه ها به صورت کمانی برآمده اند، نشان می دهند. نکته جالب حلقه نازکی از نور است که در اطراف طرح ضدنور تیره سیاره دیده می شود که در حقیقت همان نور خورشید است که توسط جو غلیظ ناهید (http://apod.nasa.gov/apod/ap120301.html)شکسته شده است.

امیر عباس

06-10-2012, 01:03 PM

http://apod.nasa.gov/apod/image/1206/hubble2_nasa_960.jpg

هدیه کردن دو تلسکوپ جدید با کیفیت هابل به ناسا
[/URL]
Credit: [URL="http://www.nasa.gov/"]NASA (http://apod.nasa.gov/apod/image/1206/hubble2_nasa_720.jpg)
اگربه شما یک عدد تلسکوپ هابل جدید رایگان بدهند چه می کنید؟ دو تا چطور؟ همهمه ای درجامعه ستاره شناسی به راه افتاده مبنی بر این که اداره اکتشافات ملی (http://www.nro.gov/) آمریکا مالکیت دو تلسکوپ واجد شرایط استقرار در فضا و با کیفیت هابل (http://www.washingtonpost.com/national/health-science/nasa-gets-two-military-spy-telescopes-for-astronomy/2012/06/04/gJQAsT6UDV_story.html)را به طور غیر منتظره ای به ناسا واگذار کرده است. سودمندی این تلسکوپ ها (http://www.nytimes.com/2012/06/05/science/space/repurposed-telescope-may-explore-secrets-of-dark-energy.html) در پرداختن به الویت های علمی موجود هم اکنون آغاز شده است، با این حال نشانه های اولیه (http://sites.nationalacademies.org/xpedio/groups/bpasite/documents/webpage/bpa_069877.pdf) حاکی از این هستند که حتی یکی از این تلسکوپ ها می تواند در جست و جوی سیارات فرا خورشیدی (http://en.wikipedia.org/wiki/Gravitational_microlensing#Detection_of_extrasolar _planets) و همچنین کهکشان های دور (http://apod.nasa.gov/apod/ap040217.html) و ابرنواخترها بسیار سودمند (http://en.wikipedia.org/wiki/WFIRST) باشد و این گونه بهتر می تواند به کشف ماهیت انرژی تاریک (http://science.nasa.gov/astrophysics/focus-areas/what-is-dark-energy/) بپردازد. اگرچه آن ها در آغاز به صورت رایگان بودند، اما عملیاتی کردن (http://apod.nasa.gov/apod/ap090525.html) حتی یکی از این تلسکوپ ها و اتصال دوربین های مفید به آن بسیار پرهزینه خواهد بود، بنابراین ناسا به طور قطع مراقب (http://sites.nationalacademies.org/xpedio/groups/bpasite/documents/webpage/bpa_069876.pdf) این است که چگونه این تلسکوپ های جدید را با بودجه موجود خود تطبیق دهد. در تصویر بالا (http://hubblesite.org/the_telescope/hubble_essentials/image.php?image=hst-above)، تلسکوپ فضایی هابل (http://www.stsci.edu/hst/HST_overview) اصلی را می بینیم که در حین ماموریت تعمیر آن در سال 2002 بر فراز زمین شناور است.

منبع تصویر : http://apod.nasa.gov/apod/ (http://apod.nasa.gov/apod/)
منبع متن : www.nightsky.ws (http://www.nightsky.ws/)

امیر عباس

06-11-2012, 03:19 PM

متاسفانه چون فیلمه، فیلتره!!!
به پویایی خودتون ببخشید...

یک موزیک ویدئو از گذر ناهید از SDO

Credit: Solar Dynamics Observatory (http://sdo.gsfc.nasa.gov/), SVS (http://svs.gsfc.nasa.gov/), GSFC (http://www.nasa.gov/centers/goddard/home/index.html), NASA (http://www.nasa.gov/); Music: Requiem for a Dream (http://en.wikipedia.org/wiki/Requiem_for_a_Dream_%28soundtrack%29) (Clint Mansell (http://en.wikipedia.org/wiki/Clint_Mansell))
آن نقطه سیاه که در مقابل خورشید حرکت می کند چیست؟ ناهید. شاید واضح ترین نمای گذر ناهید (http://apod.nasa.gov/apod/ap120605.html) از مقابل خورشید در هفته گذشته از مدار زمین باشد. رصدخانه دینامیک خورشیدی (Solar Dynamics Observatory: SDO) (http://sdo.gsfc.nasa.gov/mission/about.php) چشم اندازی باز به دست آورد وآن را نه تنها در نور مرئی بلکه در باندهای نور فرابنفش نیز ثبت کرد (http://svs.gsfc.nasa.gov/vis/a010000/a010900/a010996/). در بالا یک فیلم ترکیبی از گذر که بر روی آن یک موسیقی تنظیم شده است به تصویر کشیده شده. شاید این رویداد توانست موفقیت علمی (http://en.wikipedia.org/wiki/Transit_of_Venus,_2012#Research) خود را در تعیین بهتر اجزای سازنده جو ناهید اثبات کند، اما با ترغیب کردن مردم سرتاسر جهان (http://apod.nasa.gov/apod/ap100725.html) به رصد یک پدیده نادر نجومی به طور قطع از لحاظ فرهنگی موفق (http://en.wikipedia.org/wiki/Transit_of_Venus,_2012#Observations_of_the_event) بوده است. عکس (https://plus.google.com/u/0/103211579003359376826/posts/PS9pTvozzBY)های دیدنی و جذاب (http://asterisk.apod.com/viewtopic.php?f=29&t=28779&start=50) بسیاری (http://asterisk.apod.com/viewtopic.php?f=29&t=28779) از این گذر ناهید از سرتاسر (و فراز) جهان با افتخار نمایش (http://www.thehindu.com/news/cities/Tiruchirapalli/article3500366.ece) داده می شوند.

سمینار ستاره شناسی هفته: مقدمه ای بر ماده تاریک (http://asterisk.apod.com/ampersand/?p=307)

منبع تصویر : http://apod.nasa.gov/apod/ (http://apod.nasa.gov/apod/)
منبع متن : www.nightsky.ws (http://www.nightsky.ws/)

امیر عباس

06-12-2012, 12:08 PM

http://apod.nasa.gov/apod/image/1206/ic2944_blanco_960.jpg

گوی های تاکری
[/URL]
Credit & [URL="http://www.noao.edu/image_gallery/copyright.html"]Copyright (http://apod.nasa.gov/apod/image/1206/ic2944_blanco_1498.jpg): T. Rector (http://www.uaa.alaska.edu/Physicsandastronomy/Directory/rector.cfm) (U. Alaska Anchorage (http://www.uaa.alaska.edu/physicsandastronomy/)), & N.S. van der Bliek (NOAO (http://apod.nasa.gov/apod/%3Ca)/AURA (http://www.aura-astronomy.org/)/NSF (http://www.nsf.gov/))
این ها توده های بزرگتر گرد و غباری هستند که در زیر تختتان می یابید. این ابرهای مات گردوغبار و گاز میان ستاره ای (http://apod.nasa.gov/apod/ap030706.html)، که در نواحی غنی ستارگان (http://home.arcor-online.de/axel.mellinger/) و گاز هیدروژن درخشان واقع شده اند، آن قدر بزرگ هستند که احتمالاً قادر به تشکیل ستاره ها هستند. خانه آن ها به IC 2944 (http://en.wikipedia.org/wiki/IC_2944) معروف است: مهد و پرورشگاه درخشان ستاره ای که در فاصله حدود 5900 سال نوری در سمت صورت فلکی قنطورس (http://www.astro.wisc.edu/~dolan/constellations/constellations/Centaurus.html)واقع شده است. بزرگترین این گوی های تیره (http://apod.nasa.gov/apod/ap080323.html) رنگ، که نخستین بار در سال 1950 توسط ستاره شناسی از آفریقای جنوبی به نام ا. د. تاکِرِی (http://en.wikipedia.org/wiki/A._David_Thackeray) (A. D. Thackeray) (http://en.wikipedia.org/wiki/A._David_Thackeray) تشخیص داده شد، احتمالاً دو ابر جداگانه هستند که همپوشانی کرده اند و پهنای هرکدام بیش از یک سال نوری است. عکس رنگی و گویای بالا (http://www.noao.edu/image_gallery/html/im1101.html) از تلسکوپ 4 متری بلانکو (http://www.ctio.noao.edu/noao/content/victor-blanco-4-m-telescope) در سرو تولولو (Cerro Tololo) (http://www.ctio.noao.edu/noao/) شیلی (http://en.wikipedia.org/wiki/Chile) به همراه سایر داده ها نشان می دهد که گوی های تاکری شکسته شده و از هم پاشیده اند و این فروپاشی حاصل تابش شدید فرابنفش ستاره های داغ و جوانی است که سحابی نشری (http://apod.nasa.gov/apod/emission_nebulae.html) درخشان را حرارت و انرژی داده اند. این گوی ها و سایر گوی های تیره (http://www.aao.gov.au/images/captions/aat077.html) مشابه که با سایر نواحی شکل گیری ستارگان در ارتباط اند، درنهایت ممکن است توسط محیط خشن و بی رحم خود، همچون توده های کره کیهانی (http://apod.nasa.gov/apod/ap980921.html) در ماهیتابه ای داغ، از بین بروند.

منبع تصویر : http://apod.nasa.gov/apod/ (http://apod.nasa.gov/apod/)
منبع متن : www.nightsky.ws (http://www.nightsky.ws/)

امیر عباس

06-13-2012, 08:51 AM

June

http://apod.nasa.gov/apod/image/1206/venustransit_hackmann_960.jpg

گذر ناهید بر فراز دریای بالتیک
[/URL]
Image Credit & Copyright: [URL="http://www.kopfgeist.com/uebermich.htm"]Jens Hackmann (http://apod.nasa.gov/apod/image/1206/venustransit_hackmann_1200.jpg)
سال ها انتظار و کیلومترها سفر— همه برای بدست آوردن عکسی مانند این. حتی با وجود این همه برنامه ریزی، اندکی شانس نیز دخیل بوده است. در چهارشنبه گذشته زمانی که خورشید از منظر جزیره فهمارن (http://en.wikipedia.org/wiki/Fehmarn) در شمال آلمان (http://en.wikipedia.org/wiki/Germany)بر فراز دریای بالتیک (http://en.wikipedia.org/wiki/Baltic_Sea)طلوع کرد، عکاس نجومی، ینس هکمن (http://www.kopfgeist.com/uebermich.htm)، خود را برای انطباق نقطه سیاه غیر عادی ناهید بر روی خورشید آماده کرده بود. اما چیزی که کمتر پیش بینی شده بود، بافت ابرها و مه بود که سطوح مختلف از انواع سایه های رنگ قرمز (http://apod.nasa.gov/apod/ap980526.html) خورشید را لکه دار می کردند. و شاید خجسته ترین هدیه به این عکس درخشش سبز رنگ (http://apod.nasa.gov/apod/ap000507.html) نادری باشد که در بالاترین قسمت خورشید سوسو می زند. البته عکس بالا (http://www.astrotreff.de/topic.asp?TOPIC_ID=136157) تنها یکی از عکس های (https://www.facebook.com/photo.php?fbid=241496179294121&set=a.237722656338140.47881.237702959673443&type=1)دیدنی و جذاب (http://asterisk.apod.com/viewtopic.php?f=29&t=28779&start=50#p177163) بسیاری (http://asterisk.apod.com/viewtopic.php?f=29&t=28779&start=100)است که در هفته گذشته از آخرین گذر (http://en.wikipedia.org/wiki/Transit_of_Venus,_2012)سیاره ناهید از جلو قرص خورشید تا 105 سال آتی گرفته شده است.

منبع تصویر : http://apod.nasa.gov/apod/ (http://apod.nasa.gov/apod/)
منبع متن : www.nightsky.ws (http://www.nightsky.ws/)

امیر عباس

06-14-2012, 09:57 PM

http://apod.nasa.gov/apod/image/1206/M13LRGBv1_pugh900c.jpg
M13: خوشه کروی بزرگ در هرکول
[/URL]
Image Credit & [URL="http://apod.nasa.gov/apod/lib/about_apod.html#srapply"]Copyright (http://apod.nasa.gov/apod/image/1206/M13LRGBv1_pugh.jpg): Martin Pugh (http://www.martinpughastrophotography.id.au/)
در سال 1716 (http://seds.org/messier/xtra/similar/halley_pt.html) ستاره شناس انگلیسی، ادموند هالی متذکر شد که "این چیزی جز یک لکه کوچک نیست اما زمانی که آسمان صاف باشد و ماه در آسمان نباشد، با چشم غیر مسلح نیز دیده می شود." البته M13 (http://seds.org/messier/m/m013.html)در حال حاضر به عنوان خوشه کروی بزرگ در هرکول شناخته شده است، که یکی از درخشان ترین خوشه های ستاره ای کروی (http://en.wikipedia.org/wiki/Globular_cluster) در آسمان شمال می باشد. در مناظر تلسکوپی صدها هزار ستاره جذاب و دیدنی خوشه آشکار می شوند. در فاصله 25000 سال نوری، ستارگان خوشه درون ناحیه ای با قطر 150 سال نوری انباشته شده اند (http://www.astronomycafe.net/qadir/ask/a11508.html)، اما هرچه به هسته خوشه نزدیک تر شویم می بینیم که متجاوز از 100 ستاره میتوانند در مکعبی با ابعاد تنها 3 سال نوری جای گیرند. برای مقایسه و درک بهتر، نزدیک ترین (http://apod.nasa.gov/apod/ap030323.html) ستاره به خورشید 4 سال نوری از آن فاصله دارد. در کنار هسته متراکم خوشه، امتداد دامنه خارجی M13 در این عکس واضح با رنگ تیز آن (http://www.martinpughastrophotography.id.au/Star_Clusters/M13.htm) کاملاً نمایان است. ستارگان غول (http://apod.nasa.gov/apod/ap010630.html)قرمز و آبی تحول یافته (http://apod.nasa.gov/apod/ap010223.html) این خوشه در ته رنگ های آبی و زرد می درخشند.

منبع تصویر : http://apod.nasa.gov/apod/ (http://apod.nasa.gov/apod/)
منبع متن : www.nightsky.ws (http://www.nightsky.ws/)

امیر عباس

06-15-2012, 11:56 AM

http://apod.nasa.gov/apod/image/1206/M65-66-LRGB-snyder900.jpg

M65 و M66

[/URL]
Image Credit & [URL="http://apod.nasa.gov/apod/lib/about_apod.html#srapply"]Copyright (http://apod.nasa.gov/apod/image/1206/M65-66-LRGB-snyder.jpg): Bill Snyder (http://billsnyderastrophotography.com/?page_id=2) (Heavens Mirror Observatory (http://billsnyderastrophotography.com/?page_id=1370))
کهکشان مارپیچ M65 (در بالا) و M66 در این شکار لحظه های کیهانی جذاب، نزدیک و درخشان ظاهر شده اند. فاصله این جفت تنها 35 سال نوری است و عرض آن ها حدود 100000 سال نوری، یعنی تقریباً به اندازه راه شیری مارپیچ خودمان، می باشد. هر دوکهکشان خطوط برجسته گرد و غباری را نشان می دهند که در امتداد بازوان مارپیچ گسترده شان کشیده شده اند، در حالی که M66 به طور خاص (http://apod.nasa.gov/apod/ap100413.html) با ته رنگ های آبی و قرمز خود تضاد قابل توجهی به وجود آورده است: درخشش صورتی رنگ گویای گاز هیدروژن در ناحیه شکل گیری ستارگان (http://apod.nasa.gov/apod/ap120601.html) و همچنین خوشه های ستارگان آبی و جوان. M65 و M66 دو سوم از کهکشان های سه گانه معروف لئو (http://apod.nasa.gov/apod/ap110803.html) را تشکیل می دهند و پیچ خوردگی ها و دم های کشندی (http://apod.nasa.gov/apod/ap070727.html) آن ها شواهدی از برخورد های نزدیک (http://apod.nasa.gov/apod/ap120604.html) این گروه در گذشته ارائه می دهد. کهکشان بززرگتر M66 (http://messier.seds.org/m/m066.html) میزبان چهار ابرنواختر کشف شده از سال 1973 بوده است.

منبع تصویر : http://apod.nasa.gov/apod/ (http://apod.nasa.gov/apod/)
منبع متن : www.nightsky.ws (http://www.nightsky.ws/)

امیر عباس

06-16-2012, 01:13 PM

عکس روز ناسا(APOD) ! تولدت مبارک !

یکی از اولین سایت ها وصفحات علمی در اینترنت زمانی که وب مدرن به صورت نوزادی کوچک بود ، صفحه عکس روزناسا است. اداره یک صفحه ، سایت ، وبلاگ یا هر فعالیت دیگری که روزانه باید به روزشود و مطلبی را برای خواننده تولید کند آن هم برای 16 سال به صورت روزانه ! کاربزرگی است.

http://apod.nasa.gov/apod/astropix.html (http://apod.nasa.gov/apod/astropix.html) .

اولین صفحه این وبگاه در سال 1995
http://apod.nasa.gov/apod/ap950616.html (http://apod.nasa.gov/apod/ap950616.html)

منبع : www.nightsky.ws (http://www.nightsky.ws/)

امیر عباس

06-16-2012, 01:15 PM

http://apod.nasa.gov/apod/image/1206/apod17_person_960.jpg

APOD هفده ساله می شود!
[/URL]
Image Credit & Copyright: [URL="http://www.geckzilla.com/"]Judy Schmidt (http://apod.nasa.gov/apod/image/1206/apod17_person_2500.jpg)
اولین APOD (تصویر نجومی روز) (http://antwrp.gsfc.nasa.gov/apod/ap950616.html) 17 سال پیش در چنین روزی، یعنی درست 16 ماه ژوئن 1995 پدیدار شد. اگرچه صفحه سایت در آن روز فقط 14 بازدید کسب کرد، اما ما (http://apod.nasa.gov/apod/ap050616.html)امروز به نتیجه برآوردها مفتخریم که APOD (http://en.wikipedia.org/wiki/APOD)تاکنون بیش ازیک میلیارد تصویر مربوط به فضا را در طول 1/7 دهه گذشته ارائه کرده است. آن شروع اولیه همراه با یک شیوه تقریباً ثابت، به APOD این امکان را داد تا در شبکه ای که همواره پر از تغییر و دگرگونی بوده، سایتی پایدار و آشنا باقی بماند. با این وجود بسیاری از مردم هنوز نمی دانند که APOD اکنون روزانه به بسیاری از زبان های اصلی ترجمه شده (http://antwrp.gsfc.nasa.gov/apod/lib/about_apod.html)، بر روی سایت های رسانه های جمعی (http://apod.nasa.gov/apod/lib/about_apod.html#newmedia) و برنامه های کاربردی گوشی های هوشمند ارائه می شود. باری دیگر از خوانندگان (http://www.3quarksdaily.com/3quarksdaily/3-quarks-daily-2012-science-prize-vote-here-.html)خود و ناسا (http://www.nasa.gov/)برای حمایت مداومشان سپاس گذاریم، و همچنین از مردمی که تصاویر فوق العاده ای را – در بیشتر مواقع با تلاش فراوان -- خلق کردند که APOD شانس ارائه آن ها را در طول سال ها داشته است. با بسیاری از آن ها می توانید توسط لینک هایی که در خط مربوط به credit در زیر تصاویر می آیند ارتباط برقرار کنید. تصویر تولد امروز کولاژی است از کهکشان های متعددی که تلسکوپ فضایی هابل (http://hubblesite.org/the_telescope/hubble_essentials/) گرفته است.

رأی بدهید: APOD به مسابقه آثار علمی 2012 Three Quarks Daily وارد شد (http://www.3quarksdaily.com/3quarksdaily/3-quarks-daily-2012-science-prize-vote-here-.html).
نمایشگاه مروری بر APOD: سالگرد امروز (http://asterisk.apod.com/viewtopic.php?f=46&t=24847) و هر روز (http://asterisk.apod.com/viewforum.php?f=46)

منبع تصویر : http://apod.nasa.gov/apod/ (http://apod.nasa.gov/apod/)
منبع متن : www.nightsky.ws (http://www.nightsky.ws/)

امیر عباس

06-17-2012, 10:58 AM

http://apod.nasa.gov/apod/image/1206/jupiterrings_galileo_960.jpg

زمانی که حلقه های مشتری آشکار می شوند
[/URL]
Image Credit: M. Belton ([URL="http://www.noao.edu/"]NOAO (http://apod.nasa.gov/apod/image/1206/jupiterrings_galileo_1370.jpg)), J. Burns (Cornell (http://www.astro.cornell.edu/)) et al. (http://www.news.cornell.edu/releases/sept98/Jupiter.bios.html), Galileo Project (http://solarsystem.nasa.gov/galileo/), JPL (http://www.jpl.nasa.gov/), NASA (http://www.nasa.gov/)
چرا مشتری دارای حلقه است؟ حلقه های مشتری (http://en.wikipedia.org/wiki/Jupiter%27s_rings) در سال 1979 توسط فضاپیمای ویجر 1 (http://voyager.jpl.nasa.gov/)در حال عبور از کنار آن کشف شدند، اما منشاء آن ها به صورت یک راز باقی مانده بود. داده های فضاپیمای گالیله (http://en.wikipedia.org/wiki/Galileo_%28spacecraft%29)، که در سال های 1995 تا 2003 در مدار مشتری می گردید، بعدها تأیید کرد که این حلقه ها توسط برخورد شهابواره ها (http://en.wikipedia.org/wiki/Meteoroid) با قمرهای کوچک همسایه پدید آمده اند. برای مثال زمانی که یک شهابواره کوچک با قمر بسیار کوچک آدرستیا (http://en.wikipedia.org/wiki/Adrastea_%28moon%29) برخورد می کند، همچون یک مته قمر را سوراخ کرده، همراه با انفجار، خاک و گرد و غبار را به مدار مشتری (http://www.news.cornell.edu/releases/sept98/jupiter_rings.html) می افشاند. در بالا (http://photojournal.jpl.nasa.gov/catalog/pia01621) یک خورشیدگرفتگی توسط مشتری از منظر گالیله به تصویر کشیده شده است. ذرات کوچک گرد و غبار در بالای جو مشتری (http://apod.nasa.gov/apod/ap000429.html) و همچنین ذرات گرد و غباری (http://apod.nasa.gov/apod/ap010813.html)که حلقه ها (http://apod.nasa.gov/apod/ap970807.html) را تشکیل داده اند، توسط انعکاس نور خورشید (http://apod.nasa.gov/apod/ap000624.html) دیده می شوند.

مروری بر گذشته APOD: امروز (http://asterisk.apod.com/viewtopic.php?f=46&t=28461) و هرروز (http://asterisk.apod.com/library/asteriskfiles/APOD%20Retro/APOD%20Retrospective%20Calendar.htm)

منبع تصویر : http://apod.nasa.gov/apod/ (http://apod.nasa.gov/apod/)
منبع متن : www.nightsky.ws (http://www.nightsky.ws/)

امیر عباس

06-18-2012, 09:54 AM

http://apod.nasa.gov/apod/image/1206/milkywaystatues_soria_960.jpg

راه شیری بر فراز جزیره ایستر
[/URL]
Image Credit & Copyright: [URL="http://www.frikosal.blogspot.com/"]Manel Soria (http://apod.nasa.gov/apod/image/1206/milkywaystatues_soria_1000.jpg)
چرا این همه مجسمه در جزیره ایستر (http://en.wikipedia.org/wiki/Easter_Island) ساخته شده؟ هیچ کس به طورقطع دلیل آن را نمی داند. چیزی که از آن طمینان داریم این است که بیش از 800 مجسمه سنگی بزرگ در آن جا وجود دارد. مجسمه های جزیره ایستر (http://www.pbs.org/wgbh/nova/easter/civilization/giants.html) به طور متوسط دارای ارتفاعی بیش از دو برابر قد یک فرد و جرمی بیش از200 برابرآن هستند. جزئیات اندکی درباره تاریخ و مفهوم این مجسمه های غیرعادی (http://www.eisp.org/) کشف شده است، اما بسیاری معتقدند که آن ها در حدود 500 سال پیش از روی تصاویر رهبران محلی یک تمدن از دست رفته خلق شده اند. تصویر بالا (http://asterisk.apod.com/viewtopic.php?f=29&t=28772&start=25#p177570)، برخی از این غول (http://apod.nasa.gov/apod/ap091012.html) های سنگی (http://apod.nasa.gov/apod/ap040524.html)نورپردازی شده را در زیر نوار مرکزی کهکشان راه شیری ما در سال 2009 نشان می دهد.

به ارزیابی APOD کمک کنید: آیا مشاهده APOD شما را به علم علاقمندتر می کند؟ (http://asterisk.apod.com/viewtopic.php?f=28&t=28905)

منبع تصویر : http://apod.nasa.gov/apod/ (http://apod.nasa.gov/apod/)
منبع متن : www.nightsky.ws (http://www.nightsky.ws/)

امیر عباس

06-19-2012, 11:16 AM

http://apod.nasa.gov/apod/image/1206/nustar_nasa_960.jpg

تلسکوپ پرتو ایکس نوستار پرتاب شد
[/URL]
Illustration Credit & Copyright: [URL="http://www.srl.caltech.edu/personnel/fiona/"]Fiona Harrison (http://apod.nasa.gov/apod/image/1206/nustar_nasa_800.jpg) et al. (http://www.nustar.caltech.edu/about-nustar/nustar-team), Caltech (http://www.nustar.caltech.edu/), NASA (http://www.nasa.gov/)
پس از انفجار یک ستاره چه چیزی باقی می ماند؟ برای کمک به کشف پاسخ این سؤال، ناسا ماهواره مجموعه تلسکوپ طیف نمای هسته ای (http://www.nustar.caltech.edu/about-nustar)، نوستار(NuSTAR) را در هفته گذشته به مدار زمین پرتاب کرد. توانایی نوستار (http://www.nasa.gov/mission_pages/nustar/main/index.html)در تمرکز بر روی پرانرژی ترین پرتوهای ایکس (http://science.hq.nasa.gov/kids/imagers/ems/xrays.html) که از هسته اتم ها ساطع می شود، در میان چیزهای دیگر، برای بررسی فضای پیرامون بقایای ابرنواختر (http://apod.nasa.gov/apod/ap111225.html) استفاده می شود تا بهتر درک کنیم که علت پیدایش این ابرنواخترها چه بوده است، چه نوع اجرامی ازآن ها حاصل شده اند، و اینکه چه فرآیندی باعث درخشش پرحرارت پیرامون آن ها می شود. نوستار (http://www.nustar.caltech.edu/)همچنین منظر بی سابقه ای از تاج پر حرارت (http://apod.nasa.gov/apod/ap100316.html) خورشیدمان، گازهای بسیار داغ در خوشه های کهکشانی (http://apod.nasa.gov/apod/ap020116.html)، و سیاهچاله بسیار عظیم (http://apod.nasa.gov/apod/ap111230.html) واقع در مرکز کهکشان ما را دراختیار بشریت قرار داده است. تصویر بالا طراحی یک هنرمند از چگونگی عملکرد نوستار (http://www.srl.caltech.edu/personnel/fiona/blog/)است. پرتوهای ایکس (http://www.ionactive.co.uk/multi-media_video.html?m=4)، یعنی همان پرتوهایی که در مطب دندانپزشک شما استفاده می شود، وارد تلسکوپ واقع در سمت راست می شوند و با سرعت از دو سری آینه موازی (http://en.wikipedia.org/wiki/X-ray_optics#Reflection) می گذرند، که این آینه ها پرتوها را بر روی آشکارسازهای سمت چپ متمرکز می کنند. یک دکل طویل اما کم وزن این دو بخش را از هم جدا کرده است، و انرژی کل مجموعه توسط پانل ها خورشیدی در قسمت بالایی سمت چپ تأمین می شود. هیجان مربوط به نوستار (http://www.astro.caltech.edu/~avishay/zwicky1/ppts/Harrison.ppt)در چیزی که قرار است مشاهده کند خلاصه نمی شود، بلکه با استفاده از یک روش جدید در نگاه کردن به جهان، چه بسیار چیزهای ناشناخته هستند که ممکن است کشف شوند. عمر نوستار (http://en.wikipedia.org/wiki/NuSTAR)برای 2 سال برنامه ریزی شده است.

منبع تصویر : http://apod.nasa.gov/apod/ (http://apod.nasa.gov/apod/)
منبع متن : www.nightsky.ws (http://www.nightsky.ws/)

نازنین زهرا

06-20-2012, 11:02 AM

http://apod.nasa.gov/apod/image/1206/MidnightSunTransit-2csTafreshi.jpg (http://apod.nasa.gov/apod/image/1206/MidnightSunTransit-2csTafreshi.jpg)

ناهید از مقابل خورشید نیمه شب گذر می کند

Image Credit & Copyright (http://apod.nasa.gov/apod/lib/about_apod.html#srapply): Babak Tafreshi (http://www.twanight.org/tafreshi) (TWAN (http://www.twanight.org/)

انقلاب امروز (http://www.npr.org/templates/story/story.php?storyId=5500934)، یعنی همان آغاز نجومی تابستان در شمال، در ساعت 23:09 به وقت جهانی رخ می دهد، درست زمانی که خورشید به شمالی ترین میل در مسیر حرکت سفر سالانه (http://apod.nasa.gov/apod/ap101231.html) خود در آسمان سیاره زمین می رسد. درحالی که اکثر ساکنان نیمکره شمالی طولانی ترین روز سال (http://astro.unl.edu/classaction/animations/coordsmotion/daylighthoursexplorer.html) را تجربه می کنند، برای برخی خورشید اصلاً غروب نمی کند، و همچنان در نیمه شب نیز تا حدود عرض 66/6 درجه شمالی به سمت جنوب بر بالای افق می ماند. البته با شروع تابستان در شمال، عرض های بالاتر زود تر میزبان خورشید نیمه شب خواهند بود. این توالی زمانی از 6 ماه ژوئن (http://www.twanight.org/newTWAN/photos.asp?ID=3003633)، که در نیمه شب ثبت شده است، حرکت آرام خورشید را بر فراز یک افق کوهستانی از عرض جغرافیایی 69 درجه شمالی دنبال می کند. این منظره فوق العاده دریچه ای است روبه شمال برفراز دریای نروژ در سورتلند نروژ. گذر سال 2012 ناهید (http://apod.nasa.gov/apod/ap120607.html)، با طرح ضدنور خواهر زمین در مقابل قرص درخشان خورشید نیمه شب (http://apod.nasa.gov/apod/ap110603.html)در بالای سمت چپ آن، همچنان درحال پیشروی است.

منبع تصویر:http://apod.nasa.gov/apod/ (http://apod.nasa.gov/apod/)
منبع متن:www.nightsky.ws (http://www.nightsky.ws/)

امیر عباس

06-21-2012, 10:38 AM

http://apod.nasa.gov/apod/image/1206/WR134WebGoldman900.jpg

سحابی حلقه WR 134
[/URL]
Image Credit & [URL="http://apod.nasa.gov/apod/lib/about_apod.html#srapply"]Copyright (http://apod.nasa.gov/apod/image/1206/WR134WebGoldman.jpg): Don Goldman (http://dg-imaging.astrodon.com/)
این تصویر رنگارنگ کیهانی، که توسط فیلترهای باند باریک و باند پهن گرفته شده (http://www.astrodonimaging.com/gallery/display.cfm?imgID=253) است، میدان دیدی با اندازه تقریبی یک ماه بدر را در محدوده صورت فلکی ماکیان (قو) پوشش می دهد. در این عکس، لبه درخشان سحابی حلقه مانند که توسط درخشش گازهای هیدروژن و اکسیژن یونیزه شده مشخص شده، به صورت برجسته نشان داده شده است. کمان های پیچیده و درخشان، که در میان ابرهای گاز و غبار میان ستاره ای این ناحیه (http://apod.nasa.gov/apod/ap081107.html) جای گرفته اند، بخش هایی از حباب یا غلاف هایی از مواد هستند که توسط بادهای ستاره WR 134 ولف-رایه، درخشان ترین ستاره در نزدیکی مرکز تصویر، وزیده شده اند (http://apod.nasa.gov/apod/ap090915.html). محاسبه فاصله نشان می دهد که WR 134 حدود 6000 سال نوری از ما فاصله دارد، و در نتیجه طول قاب تصویر بیش از 50 سال نوری است. ستارگان عظیم ولف-رایه با انتشار لایه بیرونی خود دربادهای قدرتمند ستاره ای، سوخت هسته ای خود را با سرعت شگرفی (http://chandra.harvard.edu/photo/2003/ngc6888/) می سوزانند و با یک انفجار ابرنواختر تماشایی به مرحله نهایی تکامل ستارگان عظیم پایان می بخشند. بادهای ستاره ای و ابرنواخترهای نهایی مواد میان ستاره ای را با عناصر سنگین (http://apod.nasa.gov/apod/ap011026.html) غنی می سازند تا در زایش ستارگان آینده (http://apod.nasa.gov/apod/ap120517.html)گنجانیده شوند.

منبع تصویر:http://apod.nasa.gov/apod/ (http://apod.nasa.gov/apod/)
منبع متن:www.nightsky.ws (http://www.nightsky.ws/)

نازنین زهرا

06-22-2012, 01:32 PM

http://apod.nasa.gov/apod/image/1206/IC2574_LHaRGBLeshin.jpg (http://apod.nasa.gov/apod/image/1206/IC2574_LHaRGBLeshin.jpg)

IC 2574: سحابی کودینگتن
Image Credit & Copyright (http://apod.nasa.gov/apod/lib/about_apod.html#srapply): Stephen Leshin (http://sleshin.startlogic.com/)
کهکشان های مارپیچ بزرگ (http://apod.nasa.gov/apod/ap110406.html) اغلب با به نمایش گذاشتن خوشه های ستارگان جوان، آبی و درخشان خود در بازوان متقارن و مارپیچ (http://apod.nasa.gov/apod/ap080517.html)زیبا، همه شکوه تحسین برانگیز را نصیب خود می کنند. اما کهکشان های کوچک و نامنظم نیز محل شکل گیری ستارگان هستند. در حقیقت کهکشان کوتوله IC 2574 (http://sleshin.startlogic.com/stargazergallery/main.php?g2_itemId=641&g2_imageViewsIndex=0) در مناطق کاملاً گویای صورتی رنگ خود از گاز هیدروژن درخشان، شواهد روشنی (http://arxiv.org/abs/0808.0193) از فعالیت شدید شکل گیری ستارگان نشان می دهد. درست همانند کهکشان های مارپیچ، مناطق پرخروش و نا آرام شکل گیری ستارگان (http://apod.nasa.gov/apod/ap100226.html) در IC 2574 توسط بادهای ستاره ای (http://apod.nasa.gov/apod/ap120621) و انفجارهای ابرنواختر متلاطم می شوند؛ بادها و انفجارهایی که مواد را به فضای میان ستاره ای کهکشان رانده و شکل گیری ستارگان بیشتر را موجب می شوند (http://apod.nasa.gov/apod/ap111120.html). IC 2574 با تنها 12 میلیون سال نوری فاصله، بخشی از گروه کهکشانی M81 است که در سمت صورت فلکی شمالی دب اکبر دیده می شود. این جزیره کائنات (http://apod.nasa.gov/apod/ap080124.html) زیبا، که به نام سحابی کودینگتن نیز مشهور است، حدود 50000 سال نوری وسعت دارد، که در سال 1898 توسط یک ستاره شناس آمریکایی به نام ادوین کودینگتن کشف شد.

منبع تصویر:http://apod.nasa.gov/apod/ (http://apod.nasa.gov/apod/)
منبع متن:www.nightsky.ws (http://www.nightsky.ws/)

نازنین زهرا

06-23-2012, 12:41 PM

http://apod.nasa.gov/apod/image/1206/GS_20120621_GreenFlash_strand.jpg

درخشش سبزرنگ شمالی

Image Credit & Copyright (http://apod.nasa.gov/apod/lib/about_apod.html#srapply): Göran Strand (http://www.astrofotografen.se/)
همانگونه که از جزیره فروسون (http://en.wikipedia.org/wiki/Fr%C3%B6s%C3%B6n)در شمال سوئد دیده می شد، خورشید یک روز پس از انقلاب تابستانی (http://apod.nasa.gov/apod/ap120620.html) غروب کرد. از منظر آن موقعیت مکانی واقع شده در زیر مدار قطب شمال (http://nsidc.org/arcticmet/basics/arctic_definition.html)، خورشید به آرامی در پشت افق شمالی فرو رفت. این توالی شگفت انگیز از 7 عکس (http://blogg.astrofotografen.se/)، در طول دقیقه نهایی غروب آفتاب، اعوجاج لبه قرص خورشید را در حالی که در برابر یک ردیف درخت در دوردست محو می شود دنبال کرده و هردو درخشش های سبز رنگ (http://www.atoptics.co.uk/atoptics/gf1.htm)و آبی رنگ را ثبت کرده است. این پدیده یک افسانه یا وهم و خیال نیست، حتی در سرزمین رون ها [رون که در اینجا با ایهام به کار رفته است از طرفی به الفبای رونی اشاره دارد که تاریخ آن ابتدا از سوئد آغاز شده است و از طرف دیگر به معنای دوم آن یعنی جادو اشاره می کند]. بلکه این درخشش های رنگارنگ اما خیالی و اغواگر به علت انکسار اتمسفری ایجاد شده اند، که توسط خطوط دید پست و طویل و همچنین گرادیان دمای جوی قوی تشدید می شود.

منبع تصویر:http://apod.nasa.gov/apod/ (http://apod.nasa.gov/apod/)
منبع متن:www.nightsky.ws (http://www.nightsky.ws/)

Saeed Jafari

06-23-2012, 04:19 PM

http://www.nojum.ir/files/apod/1204/120419.jpg (http://apod.nasa.gov/apod/image/1204/Discovery_Smithsonian_VABcooper.jpg) دیسکاوری به سفر می‌رود
19 آوریل 2012

روز سه‌شنبه ساعت ۷ صبح به وقت محلی٬ مدارگرد شاتل فضایی دیسکاوری (http://science.ksc.nasa.gov/shuttle/resources/orbiters/discovery.html) (OV-103) از زمین بلند شد و در آسمان ابری به پرواز درآمد. اما این‌بار (http://www.launchphotography.com/Discovery_Smithsonian_VAB.html)٬ این مدارگرد سوار بر هواپیمای بویینگ ۷۴۷ اصلاح‌شده مرکز فضایی کندی را برای همیشه ترک کرد. این نوع هواپیما به «هواپیمای حامل شاتل (http://www.nasa.gov/centers/dryden/news/FactSheets/FS-013-DFRC.html)» موسوم است. نخست این مدارگرد پرواز خداحافظی (http://asterisk.apod.com/viewtopic.php?f=29&t=28298) خود را بر فراز ساحل فضایی (http://en.wikipedia.org/wiki/Space_Coast)٬ مرکز پروازهای فضایی گادرد و ایالت واشنگتون دی‌سی به انجام رساند سپس رهسپار فرودگاه دالس ایالت ویرجینیا شد تا آن‌جا در مقصد (http://www.nasa.gov/mission_pages/transition/placement/index.html) نهایی خود در موزه‌ی هوا و فضای اسمیتسونی مرکز Udvar-Hazy آرام بگیرد. مدارگرد دیسکاوری در حالی بازنشسته (http://apod.nasa.gov/apod/ap110310.html) می‌شود که رکورددار بیش‌ترین تعداد سفرهای فضایی است (http://news.nationalgeographic.com/news/2012/04/120416-nasa-space-shuttle-discovery-smithsonian-360-tour-panorama-science/). این فضاپیما بیش از ۲۳۷ کیلومتر را در ۳۹ مأموریت درنوردیده است و در یکی از همین مأموریت‌ها تلسکوپ فضایی هابل (http://www.nasa.gov/mission_pages/shuttle/shuttlemissions/archives/sts-31.html) را نیز به فضا برد. از آن‌جایی که دیسکاوری از سال ۱۹۸۴/۱۳۶۳ تا سال ۲۰۱۱/۱۳۹۰ در ناوگان فضایی شاتل فعال (http://apod.nasa.gov/apod/ap110301.html) بوده در مجموع یک سال کامل را در فضا به سر برده است.

http://www.nojum.ir

مترجم: مهدی نجفی زیازی

Saeed Jafari

06-23-2012, 04:22 PM

http://www.nojum.ir/files/apod/1204/120416.jpg (http://apod.nasa.gov/apod/image/1204/eagle_kpno_5477.jpg) سحابی عقاب از قله‌ی کیت
16 آوریل 2012

از دور همه چیز شبیه عقاب (http://www.pbs.org/wnet/nature/eagles/) به نظر می‌آید. اگر‌چه نگاه نزدیک‌تر به سحابی عقاب (http://www.seds.org/messier/m/m016.html) نشان می‌دهد که این ناحیه‌ی روشن (http://www.noao.edu/image_gallery/html/im0051.html) در واقع پنجره‌ای به مرکز کالبد تیره‌ی بزرگ‌تری از گردوغبار (http://apod.nasa.gov/apod/ap030706.html) است. درون این پنجره نور درخشان‌تری نمایان است؛ کارگاهی (http://www.youtube.com/watch?v=rvXIgpIuuxw) که خوشه‌‌‌های باز (http://apod.nasa.gov/apod/open_clusters.html) ستاره‌ها در آن شکل می‌گیرند. در این حفره ستون‌های بلند (http://apod.nasa.gov/apod/ap050424.html) و کُره‌های گِرد (http://apod.nasa.gov/apod/ap081228.html) از غبار تیره و گاز ملوکولی (http://apod.nasa.gov/apod/ap080323.html) سرد در هر جایی که هنوز ستاره‌ها شکل می‌گیرند، باقی می‌مانند. ستاره‌های آبی درخشان (http://apod.nasa.gov/apod/ap031227.html) هم دیده می‌شوند که در واقع نور و باد (http://www.cuteheaven.com/wp-content/uploads/2011/05/dog_wind.jpg)های آن‌ها لایه‌های باقی‌مانده‌ی (http://apod.nasa.gov/apod/ap061022.html) را دور می‌کند و به عقب پس می‌زند. سحابی نشری (http://apod.nasa.gov/apod/emission_nebulae.html) عقاب (http://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/c/c9/Weisskopf_Seeadler_haliaeetus_leucocephalus_2_amk. jpg) که M16 هم نامیده می‌شود، در فاصله‌ی 6500 سال نوری (http://starchild.gsfc.nasa.gov/docs/StarChild/questions/%0aquestion19.html) دورتر و با گستردگی 20 سال نوری آرمیده است و با نشانه رفتن دوربین دوچشمی (http://apod.nasa.gov/apod/%20http:/www.birdwatching.com/optics/%0abinoculars1.html#How%20Binoculars%20Work) به سمت صورت‌فلکی (http://www.astro.wisc.edu/%7Edolan/constellations/%0aextra/constellations.html) مار (http://chandra.harvard.edu/photo/constellations/%0aserpens.html) دیده می‌شود. این تصویر (http://www.noao.edu/image_gallery/html/%0aim0725.html) از سه رنگ نشری خاص ترکیب شده و با تلسکوپ 0.9متری (http://www.noao.edu/0.9m/) در قله‌ی کیت (http://www.noao.edu/kpno/) آریزونای (http://en.wikipedia.org/wiki/Arizona) آمریکا (http://en.wikipedia.org/wiki/United_States) گرفته شده است.

http://www.nojum.ir

مترجم: ساناز مصطفی‌زاده

Saeed Jafari

06-23-2012, 04:28 PM

http://www.nojum.ir/files/apod/1204/120413.jpg (http://apod.nasa.gov/apod/image/1204/ESP_026051_2160-2.jpg) یک غبار شیطانی مریخ
13 آوریل 2012

اواخر (http://planetary.org/explore/topics/mars/calendar.html) بهار نیم کره شمالی مریخ بود که پردازنده دوربین HiRISE مدارگرد اکتشافی مریخ جاسوسی این ساکن محلی را می‌کرد (http://www.uahirise.org/ESP_026051_2160). منطقه پوشیده از غبار Amazonis Planitia (http://www.google.com/mars/#lat=20.468189&lon=-128.671875&q=Amazonis%20Planitia)، که در مرکز شیطان غباری چرخان (http://www.nasa.gov/mission_pages/MRO/news/mro20120404.html) در حال حرکت به سمت جنوب و شرق ( پایین و راست) است، حدود سی متر قطر دارد. شیطان غباری، غبار را به جو رقیق مریخی (http://en.wikipedia.org/wiki/Atmosphere_of_Mars) پرتاب می‌کند و تل غبار آن تا 800 متر بالای سطح مریخ می‌رسد. تل غبار بر خلاف مسیر شیطان غباری، به همراه یک نسیم غربی، به سمت شرق می‌وزد. در این منطقه متداول است (http://www.msss.com/mars_images/moc/8_10_99_releases/moc2_171/index.html) زمانی که خورشید سطح سیاره را گرم می‌کند و گرما تولید می کند، باد بلند می‌شود و شروع به چرخش می‌کند، و بدین ترتیب شیاطین غباری به وجود می‌آیند. در تصاویر دیگر HiRISE برای شیاطین غباری (http://www.gutenberg.org/ebooks/62) گزارش شده است که بادهای مماس!! سرعتی تا 110 کیلومتر بر ساعت دارند.

http://www.nojum.ir

مترجم: زینب زمانی

Saeed Jafari

06-24-2012, 09:13 AM

http://www.nojum.ir/files/apod/1204/120412.jpg (http://apod.nasa.gov/apod/image/1204/iss030e185321.jpg) سیاره‌ی یوری
12 آوریل 2012

در ۲۴ (http://apod.nasa.gov/apod/ap110412.html) فروردین/۱۲ آوریل سال ٬۱۹۶۱/۱۳۴۰ فضانورد روس٬ «یوری الکسیویچ گاگارین» موفق شد تا نخستین انسانی باشد (http://www.nasa.gov/mission_pages/shuttle/sts1/gagarin_anniversary.html) که سیاره‌ی زمین را از فضا می‌بیند. او آن‌چه را که از مدار زمین می‌دید (http://eol.jsc.nasa.gov/) این چنین گزارش کرد: «آسمان بسیار تاریک است. زمین آبی است. همه‌چیز بسیار شفاف دیده می‌شود» برای این‌که این روز را جشن بگیریم به تصویر تازه‌ای که از ایستگاه فضایی بین‌المللی به‌دست رسیده است توجه کنید. این تصویر نمایی باشکوه از سیاره‌مان (http://spaceflight.nasa.gov/gallery/images/station/crew-30/html/iss030e185321.html) در شب‌هنگام را نشان می‌دهد که در ارتفاع ۳۸۴ کیلومتری و در روز ۹ فروردین/ ۲۸ مارچ گرفته شده است. نور شهر موسکو را می‌توانید در نزدیکی مرکز تصویر ببینید. همچنین یکی از آرایه‌های پنل خورشیدی ایستگاه فضایی نیز در سمت چپ تصویر قابل رویت است. (http://apod.nasa.gov/apod/ap120128.html)شفق قطبی و نور تابناک خورشید در امتداد افق منحنی زمین آرمیده‌اند. ستاره‌های بال (http://apod.nasa.gov/apod/ap120330.html)ای افق به همراه خوشه‌ی ستاره‌ای فشرده‌ی پروین (http://apod.nasa.gov/apod/ap0910114.html) در تلالو شفق قطبی فرو رفته‌اند.

http://www.nojum.ir

مترجم: مهدی نجفی زیازی

پیمان اکبرنیا

06-24-2012, 10:23 AM

دوستان لطف کنید و فقط عکسهای مربوط به همون روزی که توش هستیم را اینجا قرار بدید. از آرشیو عکس نگذارید.

با تشکر

امیر عباس

06-24-2012, 12:44 PM

http://apod.nasa.gov/apod/image/1206/moonshorty_apollo17_960.jpg

آپولو 17 در دهانه Shorty
[/URL]
Image Credit: [URL="http://science.ksc.nasa.gov/history/apollo/apollo-17/apollo-17.html"]Apollo 17 (http://apod.nasa.gov/apod/image/1206/moonshorty_apollo17_1498.jpg) Crew, NASA (http://www.nasa.gov/)
در دسامبر سال 1972، فضانورد آپولو 17 (http://www.lpi.usra.edu/expmoon/Apollo17/Apollo17.html) یوجین سرنان و هریسون اشمیت حدود 75 ساعت را برسطح ماه (http://www.hq.nasa.gov/office/pao/History/alsj/) در دره تورس-لیترو (Taurus-Littrow) (http://www.hq.nasa.gov/alsj/a17/a17OTM.html) گذراندند؛ و درهمین حین همکار آنان رونالد ایوانز بر بالای سرشان در حال گردش در مدار بود. این تصویر بسیار واضح (http://lro.gsfc.nasa.gov/images/gallery/Apollo-17-car-crater.jpg) توسط سرنان در زمانی که به همراه اشمیت در سطح دره (http://apod.nasa.gov/apod/ap040417.html) گشت می زدند گرفته شده است. اشمیت همراه با یک ماه نورد (http://apod.nasa.gov/apod/ap040605.html) در سمت چپ تصویر در لبه دهانه Shorty نشان داده شده است؛ درست در نزدیکی محلی که زمین شناس، اشمیت، خاک نارنجی رنگ ماه (http://apod.nasa.gov/apod/ap010523.html) را کشف کرد. خدمه آپولو 17 با 110 کیلوگرم نمونه سنگ (http://airandspace.si.edu/exhibitions/cchoice/moonrocks/moonrocks6.htm) و خاک بازگشتند، که این مقدار بیش از مقدار بازگشته از هر سایت فرود (http://www.boulder.swri.edu/~durda/Apollo/landing_sites.html) دیگری بر روی ماه بود. اکنون پس از 40 سال، سرنان و اشمیت هنوز آخرین (http://apod.nasa.gov/apod/ap051210.html) انسان هایی هستند که بر روی ماه گام برداشتند.

منبع تصویر:http://apod.nasa.gov/apod/ (http://apod.nasa.gov/apod/)
منبع متن:www.nightsky.ws (http://www.nightsky.ws/)

امیر عباس

06-25-2012, 08:55 PM

http://apod.nasa.gov/apod/image/1206/cratersky_perrot_960.jpg

راه شیری بر فراز Piton de l’Eau
[/URL]
Image Credit & Copyright: [URL="http://www.lucperrot.fr/?auteur"]Luc Perrot (http://apod.nasa.gov/apod/image/1206/cratersky_perrot_1000.jpg)
گاهی اوقات اگر در یک شب صاف و بدون ماه به اندازه کافی صبرکنیم، ستاره ها به شدت ظاهر می شوند. چنین موقعیتی در ابتدای همین ماه در Piton de l’Eau (پیتون دُ لُو) در جزیره رئونیون (http://en.wikipedia.org/wiki/R%C3%A9union) فراهم شد. در پیش زمینه تصویر (http://www.lucperrot.fr/sa/piton-de-leau-perrot.jpg) دهانه آتشفشانی پرآبی واقع شده که توسط بوته ها و درختان احاطه شده است و سطح صاف و آرام آن نور ستارگان را منعکس کرده است. بررسی دقیق تر در نزدیکی مرکز عکس، محل Piton des Neiges (http://en.wikipedia.org/wiki/Piton_des_Neiges) (پیتون دِ نِژ)، یعنی مرتفع ترین قله جزیره که چندین کیلومتر دورتر واقع شده است را مشخص می کند. در پس زمینه تصویر بر فراز دریاچه نور صدها ستاره می درخشد، که بیشتر آن ها در فاصله 100 سال نوری واقع شده اند، یعنی درست در گروه ستارگان همسایگی ما (http://www.atlasoftheuniverse.com/250lys.html). در دور دست، این کمان (http://apod.nasa.gov/apod/ap080713.html) با شکوه (http://apod.nasa.gov/apod/ap100727.html) در اوج آسمان (http://apod.nasa.gov/apod/ap110405.html)، نوار مرکزی کهکشان راه شیری خانه ما است، که توسط نور میلیون ها ستاره که هرکدام بطور معمول در فاصله هزاران سال نوری واقع شده اند، می درخشد. این عکاس نجومی درگزارش خود گفته که به منظور تناسب آسمان و ابرها برای گرفتن عکس بالا حدود 2 سال انتظار کشیده است.

منبع تصویر:http://apod.nasa.gov/apod/ (http://apod.nasa.gov/apod/)

منبع متن:www.nightsky.ws (http://www.nightsky.ws/)

ببخشید یه کم دیر شد :دی

kh.maroufi

06-26-2012, 12:50 PM

سلام بر دوستان آوایی دعزیز...

طی صحبتها و تصمیم گیری هایی که شد؛ به این نتیجه رسیدیم که عکسهای Apod ای که هر روز قرار میگیره، تنها در همان روز میتونه مورد بحث و بررسی قرار بگیره تا دوستان هم بهره کافی رو ببرن. باز هم تاکیید میکنم که لطفا عکس هر روزی را همان روز مورد بررسی قرار دهید که مطالب از هم گسیخته و بهم ریخته نشود.

با تشکر

نازنین زهرا

06-26-2012, 02:33 PM

[/URL][URL="http://apod.nasa.gov/apod/image/1206/solsticedial_mari_5616.jpg"]http://apod.nasa.gov/apod/image/1206/solsticedial_mari_5616.jpg (http://apod.nasa.gov/apod/image/1206/solsticedial_mari_5616.jpg)

ساعتی آفتابی که انقلاب تابستانی را نشان می دهد

Image Credit & Copyright: Jean-Marc Mari

ساعت چند است؟ اگر زمان و روز مناسب برسد، این ساعت آفتابی عبارت SOLSTICE (http://en.wikipedia.org/wiki/Solstice) یعنی انقلاب تابستانی را به شما نشان خواهد داد. فقط در آن زمان است که خورشید در جایگاه مناسب قرار خواهد گرفت تا نور آن از میان حفره ها جریان یافته و حروف عبارت مربوط به بلندترین و کوتاه ترین روزهای سال را کنارهم تشکیل دهد. این پدیده در هفته گذشته (http://apod.nasa.gov/apod/ap120620.html) و درهرسال (http://apod.nasa.gov/apod/ap100621.html) 2 بار رخ می دهد. این ساعت آفتابی (http://cadrans.solaires.pagesperso-orange.fr/cadrans/cadran-mines.html) در سال 1980 توسط ژان سَلَن (Jean Salins) ساخته شد، و محل آن در دانشکده معدن پاریس (Ecole Supérieure des Mines de Paris) (http://en.wikipedia.org/wiki/Mines_ParisTech) در منطقه وَلبُن سوفیا آنتی پلیس (http://en.wikipedia.org/wiki/Valbonne) (Valbonne Sophia Antipolis) در جنوب شرقی فرانسه واقع شده است. در دو روز دیگر از سال، بینندگان این ساعت آفتابی (http://www.de-zonnewijzerkring.nl/zw-arch/eng-home-zw-06-07.htm) ممکن است شانس دیدن تولید کلمه دیگری را داشته باشند : EQUINOXE (http://apod.nasa.gov/apod/ap100321.html) (اعتدال بهاری).

منبع تصویر:http://apod.nasa.gov/apod/ (http://apod.nasa.gov/apod/)

منبع متن:www.nightsky.ws (http://www.nightsky.ws/)

امیر عباس

06-26-2012, 07:06 PM

خب کسی می دونه این چه جوری این کار می کنه. شکلش که خیلی عجیبه و اصلا بهش نمی خوره کارکرد علمی داشته باشه.:دی

پیمان اکبرنیا

06-26-2012, 08:00 PM

خب کسی می دونه این چه جوری این کار می کنه. شکلش که خیلی عجیبه و اصلا بهش نمی خوره کارکرد علمی داشته باشه.:دی

این ساعت به گونه ای طراحی شده که فقط در 2 روز از سال یعنی در اعتدالهای بهاری و پاییزی، امتداد عبور نور از سوراخهای آن در ساعی مشخص به گونه ای است که نام اعتدال به لاتین روی زمین می افتد. حدس می زنم به این صورت طراحی شده که برای هر حرف 2 سوراخ مشابه و در امتداد خاصی روی فلز ایجاد شده که اگر خورشید دقیقا در آسمان در مکان مشخصی باشد، نور از این دو سوراخ عبور می کند و حروف را روی زمین تشکیل می دهد.

مثلا در سمت راست تصویر، سوراخ ها حرف e و امتداد آن مشخصه. :)

امیر عباس

06-27-2012, 10:49 AM

http://apod.nasa.gov/apod/image/1206/simeis188_willasch_960.jpg (http://apod.nasa.gov/apod/image/1206/simeis188_willasch_2200.jpg)

سیمیز 188 در ستاره و گاز و غبار
[/URL]
Image Credit & Copyright: [URL="http://astro-cabinet.com/about.php"]Dieter Willasch (http://apod.nasa.gov/apod/image/1206/simeis188_willasch_2200.jpg) (Astro-Cabinet (http://astro-cabinet.com/))
زمانی که ستارگان شکل می گیرند، غوغا و آشوب حکمفرما می شود. یک نمونه فوق العاده رنگارنگ منطقه شکل گیری ستارگان سیمیز (Simeis) 188 است، که خانه ای برای یک ابر کمانی غیرمعمول و درخشان باعنوان NGC 6559 (http://apod.nasa.gov/apod/ap040629.html) می باشد. در بالا (http://astro-cabinet.com/showimage.php?image=IC1274-30m_Ha_45-RGB_ss.jpg&lang=english)، سحابی های نشری (http://apod.nasa.gov/apod/emission_nebulae.html) قرمز و درخشان از هیدروژن (http://periodic.lanl.gov/1.shtml)، سحابی های انعکاسی (http://en.wikipedia.org/wiki/Reflection_nebula) آبی از غبار (http://apod.nasa.gov/apod/ap030706.html)، سحابی های تیره جذبی (http://www.glyphweb.com/esky/concepts/absorptionnebula.html) از گرد و غبار، و سرانجام ستارگانی که از آن ها متولد شده اند قابل رؤیت اند. نخستین ستارگان عظیم (http://apod.nasa.gov/apod/ap030610.html) شکل گرفته از گاز متراکم، نور (http://science.hq.nasa.gov/kids/imagers/ems/uv.html) و بادهایی پر انرژی (http://www.peripatus.gen.nz/Astronomy/SteWin.html) از خود ساطع می کنند که در محل تولدشان فرسایش ایجاد کرده و آن را تکه تکه و پخش می کنند و در نهایت تندیسی (http://apod.nasa.gov/apod/ap050425.html) از آن می تراشند. پس از آن منفجر (http://heasarc.gsfc.nasa.gov/docs/snr.html)می شوند. گرداب (http://apod.nasa.gov/apod/ap090707.html)حاصل می تواند به همان اندازه که پیچیده است زیبا نیز باشد. پس از ده ها میلیون سال، غبارها می جوشند و می جوشند تا تمام شوند، گازها به کلی از بین می روند و تمام آن چیزی که باقی می ماند یک خوشه باز (http://apod.nasa.gov/apod/ap040222.html) ستارگان عریان است. سیمیز 188 (http://arxiv.org/abs/0809.3380) در فاصله تقریبی 4000 سال نوری واقع شده و می توان آن را در حدود یک درجه شمال شرقی M8 (http://apod.nasa.gov/apod/ap120601.html)، سحابی مرداب، یافت (http://apod.nasa.gov/apod/ap071102.html).

منبع تصویر:http://apod.nasa.gov/apod/ (http://apod.nasa.gov/apod/)

منبع متن:www.nightsky.ws (http://www.nightsky.ws/)

Negar Najafi

06-28-2012, 11:11 AM

http://www.astroupload.com/uploads/13408691961.gif (http://www.astroupload.com/)
Image Credit & Copyright (http://apod.nasa.gov/apod/lib/about_apod.html#srapply): Marco Lorenzi (Glittering Lights (http://www.glitteringlights.com/))
درخشش نورخیره کننده آلفا قنطورس، یکی از درخشان ترین ستارگان آسمان شب سیاره زمین، سمت چپ این منظره آسمانی جنوبی (http://apod.nasa.gov/apod/ap070517.html) را در خود غرق کرده است. آلفا قنطورس (http://apod.nasa.gov/apod/ap110703.html) با فاصله تنها 4/3 سال نوری، در حقیقت متشکل از دو جزء ستاره هم اندازه خورشید است که در یک مدار مشترک قفل شده اند. عضو سوم این منظومه ستاره ای با نام پروکسیما قنطورس (Proxima Centauri) بسیار کوچک تر و سردتر است که در خارج از این میدان دید واقع شده است. درعوض، این نمای تلسکوپی ساکنان صفحه نوار کهکشانی راه شیری، واقع در آن سوی تابش خیره کننده آلفا قنطورس، که اغلب دیده نمی شوند را کاملاً آشکار ساخته است، که از آن جمله سحابی سیاره ای (http://apod.nasa.gov/apod/ap110901.html) با عنوان Hen 2-111 با فاصله تخمینی 7800 سال نوری می باشد. پوشش گازی (http://apod.nasa.gov/apod/ap120420.html) یک ستاره در حال مرگ، یعنی هسته درخشان تر سحابی و هاله کم نور گازهای یونیزه شده مایل به قرمز، در طول بیش از 20 سال نوری گسترده شده است، و درست در سمت راست مرکز تصویر دیده می شود. در فاصله دورتر در سمت راست دو خوشه باز (http://en.wikipedia.org/wiki/Open_cluster) ستاره ای قابل توجه قرار دارند: خوشه منسجم Pismis 19 با فاصله نزدیک به 8000 سال نوری که نور آن توسط غباری که درآن میان قرار دارد قرمز شده است، و همچنین خوشه بازتر و نزدیک تر NGC 5617. در تابش خیره کننده آلفا قنطورس فقط درخشش ضعیف بقایای یک ابرنواختر (http://imagine.gsfc.nasa.gov/docs/science/know_l2/supernova_remnants.html) صدف مانند، در بالا و سمت راست نزدیک ترین هسته درخشان منظومه ستاره ای، قابل مشاهده است.

*منبع: سایت ماهنامۀ آسمان شب

امیر عباس

06-29-2012, 09:26 AM

http://apod.nasa.gov/apod/image/1206/ldn673s_block1123.jpg (http://apod.nasa.gov/apod/image/1206/ldn673s_block.jpg)

ابرهای تیره در عقاب
[/URL]
Image Credit & [URL="http://apod.nasa.gov/apod/lib/about_apod.html#srapply"]Copyright (http://apod.nasa.gov/apod/image/1206/ldn673s_block.jpg): Adam Block (http://www.caelumobservatory.com/index.html), Mt. Lemmon SkyCenter (http://skycenter.arizona.edu/), University of Arizona (http://apod.nasa.gov/apod/image/1206/ldn673s_block.jpg)
بخشی از گستره تیره ای که نوار شلوغ و پر از اجرام کهکشان راه شیری ما را از هم شکافته و دونیم کرده است، شکاف عقاب نام دارد که کمان آن در طول آسمان تابستانی نیم کره شمالی در نزدیکی ستاره درخشان نَسر طایر (آلفا عقاب) و مثلث تابستانی (http://apod.nasa.gov/apod/ap090912.html) کشیده شده است. این ابرهای مولکولی و غباری، که طرح ضد نورشان در برابر نور ضعیف ستارگان راه شیری (http://apod.nasa.gov/apod/ap090613.html) نمایان شده، احتمالاً حاوی مواد خام لازم برای تشکیل صدها هزار ستاره هستند. ستاره شناسان مشتاقانه این ابرها را برای علائم آشکارکننده تولد ستارگان جست و جو می کنند. این نمای نزدیک تلسکوپی (http://skycenter.arizona.edu/gallery/nebulae/LDN673) رو به مجموعه ابر تکه تکه و تیره عقاب با عنوان LDN 673 مشرف است، که در طول میدان دیدی با وسعت کمی بیشتر از یک ماه بدر کشیده شده است. در این منظره نشانه های آشکاری از جریان های پرانرژی (http://apod.nasa.gov/apod/ap110905.html) مرتبط با ستارگان جوان (http://apod.nasa.gov/apod/ap111027.html) به چشم می خورد که شامل ابر غباری قرمزرنگ کوچکی به نام RNO 109 در بالا سمت چپ و یک جرم هربیگ-هارو (یک سحابی کوچک با طیف نشری که در محل تولید ستارگان به چشم می خورد) به نام HH32 (http://www.spacetelescope.org/images/opo9935a/) در بالا و سمت راست مرکز تصویر می باشد. فاصله ابرهای تیره واقع در عقاب (http://en.wikipedia.org/wiki/Aquila_%28constellation%29) حدود 600 سال نوری تخمین زده شده است. در آن فاصله، مقیاس این میدان دید حدود 7 سال نوری است.

منبع تصویر:http://apod.nasa.gov/apod/ (http://apod.nasa.gov/apod/)

منبع متن:www.nightsky.ws (http://www.nightsky.ws/)

امیر عباس

06-30-2012, 02:14 PM

http://nightsky.ws/images/APOD--30-June--Nightsky.gif (http://apod.nasa.gov/apod/image/1206/integration_ceres_c.jpg)
Image Credit & Copyright (http://apod.nasa.gov/apod/lib/about_apod.html#srapply): Luis Argerich (http://www.luisargerich.com/)
سیارات نورانی مشتری و ناهید که اکنون در آسمان شرقی سحرگاه می درخشند، در این منظره از آسمان و دریا که در اوایل این هفته در نزدیکی بوینس آیرس آرژانتین ثبت شده، به خوشه ستارگان پروین (http://apod.nasa.gov/apod/ap111117.html) پیوسته اند. ناهید بر کل این منظره که ستاره درخشان دبران (http://stars.astro.illinois.edu/sow/aldebaran.html) در پایین سمت راست را نیز شامل می شود، حاکم است. تشخیص این سیارات (http://www.skyandtelescope.com/observing/ataglance) به علت طلوع آنان در اول صبح بسیار آسان است. اما این آسمان علاوه بر این، دو دنیای کوچک (http://apod.nasa.gov/apod/ap070622.html) از منظومه شمسی ما به نام های وستا و سرس را نیز در خود جای داده است که به اندازه کافی نورانی نیستند تا با چشم غیر مسلح دیده شوند. با این وجود، نوردهی مدت دار این دوربین دیجیتال آن ها را کاملاً ثبت کرده است. زمانی که مکان نمای خود را بر روی تصویر قرار دهید موقعیت مکانی آن ها نشان داده می شود (http://apod.nasa.gov/apod/astropix.html). فضاپیمای سپیده دم (http://www.nasa.gov/mission_pages/dawn/main/index.html) ناسا، برای گردش به دور وستا (http://www.aparat.com/v/0c66219211ee42a4b14c581a09eec2df196840) در ماه ژوئیه گذشته به آن رسید، اما اکنون به پایان سفر خود به کمربند اصلی سیارک ها نزدیک می شود. این فضاپیما در ماه آگوست سفر برنامه ریزی شده خود به سرس (http://solarsystem.nasa.gov/planets/profile.cfm?Object=Dwa_Ceres) را آغاز می کند تا در سال 2015 به این سیاره کوتوله (http://solarsystem.nasa.gov/planets/profile.cfm?Object=Dwarf&Display=Moons) برسد.

منبع تصویر:http://apod.nasa.gov/apod/ (http://apod.nasa.gov/apod/)
منبع متن:www.nightsky.ws (http://www.nightsky.ws/)

Saeed Jafari

07-03-2012, 09:23 AM

در سایه حلقه های زحل

13 تیر (3 July)

[/URL][URL="http://www.nightsky.ws/images/APOD--3-July--Nightsky.gif"]http://www.nightsky.ws/images/APOD--3-July--Nightsky.gif (http://www.nightsky.ws/images/APOD--3-July--Nightsky.gif)

Image Credit: NASA (http://www.nasa.gov/)/JPL-Caltech (http://www.jpl.nasa.gov/)/Space Science Institute (http://www.spacescience.org/index.php)/J. Major
یکی از ربات های ساخت بشر که در حال گردش به دور زحل است باری دیگر منظره ای شگفت انگیز ثبت کرده است. آن ربات، مسلماً فضاپیمای کاسینی (http://sci.esa.int/science-e/www/object/index.cfm?fobjectid=31385) است، و آن منظره شگفت انگیز شامل یک قمر درخشان (http://apod.nasa.gov/apod/ap090505.html)، حلقه های نازک (http://apod.nasa.gov/apod/ap051219.html)، ابرهایی که به طرز عجیبی شکسته شده اند (http://apod.nasa.gov/apod/ap050225.html) و سایه های خمیده و پیچ خورده است. تیتان (http://en.wikipedia.org/wiki/Titan_%28moon%29)، بزرگترین قمر زحل، که همواره در ابرهایی ضخیم پوشیده شده، در تصویر بالا (http://www.esa.int/esaSC/SEMYIPAXH3H_index_1.html)، با سطحی یکدست ویکنواخت به رنگ خرمایی روشن ظاهر شده است. حلقه های زحل (http://en.wikipedia.org/wiki/Rings_of_Saturn) نیز به شکل یک خط نازک دیده می شوند زیرا تقریباً از لبه این حلقه های بسیار صاف و یکدست عکس برداری شده است. درنتیجه جزئیات حلقه های زحل در سایه تاریک این حلقه ها (http://apod.nasa.gov/apod/ap101012.html)، که در سرتاسر لایه بالایی ابرهای این سیاره غول پیکر پدیدار شده، بهتر قابل مشاهده است. ازآنجایی که ذرات حلقه در مداری هم سطح با تیتان در حال گردش اند، به نظر می رسد که این قمر واقع در پیش زمینه تصویر را به سیخ کشیده اند! ابر ها در نیمکره بالایی زحل جزئیات بسیاری را نشان می دهند، از جمله فرورفتگی (http://photojournal.jpl.nasa.gov/catalog/PIA14916) ها و سراشیبی هایی به شکل نوارهای بلند درخشان که حاکی از اختلال در رودباد یا جت استریم در ارتفاعات بالا است. اندازه گیری های دقیق اخیر از مقدار انعطاف (http://photojournal.jpl.nasa.gov/catalog/PIA15606) و تغییر پذیری تیتان در حال گردش بدور زحل نشان می دهد که احتمالاً اقیانوس های عظیم و گسترده (http://saturn.jpl.nasa.gov/news/newsreleases/newsrelease20120628/) ای از آب در اعماق این قمر وجود دارد.

منبع تصویر:http://apod.nasa.gov/apod/ (http://apod.nasa.gov/apod/)
منبع متن:www.nightsky.ws (http://www.nightsky.ws/)

امیر عباس

07-04-2012, 10:56 AM

http://apod.nasa.gov/apod/image/1207/sunspotsilhouette_carpentier_960.jpg (http://apod.nasa.gov/apod/image/1207/sunspotsilhouette_carpentier_1000.jpg)

لکه های خورشیدی و طرح های ضد نور
[/URL]
Image Credit & Copyright: [URL="http://www.flickr.com/photos/vegastarcarpentier/"]VegaStar Carpentier (http://apod.nasa.gov/apod/image/1207/sunspotsilhouette_carpentier_1000.jpg)
چه چیزی میان شما و خورشید قرار گرفته است؟ ظاهراً آن گونه که در هفته گذشته از پاریس دیده می شد، اشیاء مرئی یکی پس از دیگری پدیدار شدند. ابتدا، در پیش زمینه، کلیسای جامع قلب مقدس یا سَکرِه کُر (Basilica of the Sacred Heart) (http://en.wikipedia.org/wiki/Basilica_of_the_Sacr%C3%A9_C%C5%93ur) قرار گرفته است؛ این کلیسا در اواخره قرن 19 ساخته شد که بر مرتفع ترین تپه در پاریس فرانسه واقع شده است. سپس، کاملاً در پشت برج های کلیسا در عکس بالا (http://www.flickr.com/photos/vegastarcarpentier/7471673800/sizes/l/in/photostream/)، ابرهای نازکی قرار گرفته اند که نور خورشید را پراکنده می کنند. و در نهایت، در دوردست، لکه های خورشیدی (http://apod.nasa.gov/apod/ap051106.html) هستند که به طور جزئی در سطح خورشید (http://apod.nasa.gov/apod/ap111115.html) فرورفته اند. برجسته ترین این لکه ها منطقه لکه خورشیدی AR 1512 (http://spaceweather.com/archive.php?view=1&day=29&month=06&year=2012) در نزدیکی مرکز قرص خورشید است. از زمانی که این عکس از غروب آفتاب گرفته شد، منطقه لکه خورشیدی AR 1515 در منتهاالیه سمت چپ، شروع به رها کردن شراره خورشیدی قدرتمندی (http://www.youtube.com/watch?v=t8Jplq6IIo0) کرده است. اگرچه انتظار می رود که بیشتر ذرات این شراره خورشیدی به زمین نرسیده و به آن برخورد نکنند، اما شیفتگان آسمان (http://apod.nasa.gov/apod/ap040808.html) در انتظار پدیده های خورشیدی چشم به آسمان دوخته اند؛ پدیده هایی که ممکن است بر شیء نامرئی دیگری که میان شما و خورشید قرار گرفته است، یعنی جو زمین، شفق های درخشانی (http://apod.nasa.gov/apod/ap110517.html) ایجاد کنند.

منبع تصویر:http://apod.nasa.gov/apod/ (http://apod.nasa.gov/apod/)
منبع متن:www.nightsky.ws (http://www.nightsky.ws/)

امیر عباس

07-12-2012, 10:05 AM

عکاس تصویر امروز یه ایرانیه... بله بابک امین تفرشی... :دی

http://apod.nasa.gov/apod/image/1207/Teimareh-Tale-Tafreshi900.jpg (http://apod.nasa.gov/apod/image/1207/Teimareh-Tale-Tafreshi.jpg)
سنگ نگاره های تیمره و رد ستارگان
[/URL]
Image Credit & [URL="http://apod.nasa.gov/apod/lib/about_apod.html#srapply"]Copyright (http://apod.nasa.gov/apod/image/1207/Teimareh-Tale-Tafreshi.jpg): Babak Tafreshi (http://www.twanight.org/tafreshi) (TWAN (http://www.twanight.org/))
این سنگ نگاره (http://en.wikipedia.org/wiki/Petroglyph) های باستانی که در دل صخره ها حک شده اند، در دره تیمره واقع در رشته کوه های زاگرس در مرکز ایران به وفور یافت می شوند (http://dreamview.net/dv/new/browse.asp?cat=Monuments&page=12). این نگاره ها به احتمال زیاد گویای حقایق و داستان هایی (http://www.twanight.org/newtwan/photos.asp?ID=3003495) از شکارچیان و حیوانات موجود در دره خاورمیانه در 6000 سال پیش و یا حتی پیش تر هستند، که توسط هنرمندان عصر ماقبل تاریخ حکاکی شده اند. در بالا، رد ستارگان را در آسمان شب می بینیم که توسط چرخش (http://apod.nasa.gov/apod/ap070519.html) کره زمین در طول نوردهی ترکیبی طولانی مدت با استفاده از یک دوربین دیجیتال مدرن نقش بسته اند. در سمت چپ، درست در مرکز کمان های رد ستارگان، قطب شمال سماوی (NCP) (http://www.glyphweb.com/esky/concepts/northerncelestialpole.html) یعنی امتداد محور زمین در فضا قرار گرفته، و همچنین جُدَی، ستاره قطب شمال (http://apod.nasa.gov/apod/ap110514.html)، ردی درخشان، پهن و کوتاه که نزدیک ترین به NCP است را از خود برجای گذاشته است. اما در زمان حک شدن این سنگ نگاره ها، ستاره قطبی کمانی بلند در طول شب ایجاد می کرده است. از آن جایی که محور چرخش زمین، همچون فرفره ای که لمبر می خورد، دارای حرکت تقدیمی (http://hyperphysics.phy-astr.gsu.edu/hbase/top.html) است، 6000 سال پیش NCP در نزدیکی مرز صورت های فلکی اژدها و دب اکبر، یعنی درفاصله حدود 30 درجه از مکان کنونی آن در آسمان سیاره زمین (http://www.twanight.org/newtwan/galleries.asp?Sort=Site&Value=Teimareh&page=1)، بوده است.

منبع تصویر:http://apod.nasa.gov/apod/ (http://apod.nasa.gov/apod/)
منبع متن:www.nightsky.ws (http://www.nightsky.ws/)

Negar Najafi

07-18-2012, 11:47 PM

چرا هیچ کس عکس ها رو نمیذاره؟؟؟؟؟؟

حفره ای در مریخ

28 تیر (18 July)

[/URL][URL="http://www.nightsky.ws/images/APOD--18-July--Nightsky.jpg"]http://www.nightsky.ws/images/APOD--18-July--Nightsky.jpg (http://apod.nasa.gov/apod/image/1207/marshole2_hirise_2560.jpg)

Image Credit: NASA (http://www.nasa.gov/), JPL (http://www.jpl.nasa.gov/), U. Arizona (http://hirise.lpl.arizona.edu/)
چه چیزی این حفره غیرعادی را در مریخ ایجاد کرده است؟ این حفره (http://hirise.lpl.arizona.edu/ESP_023531_1840) به طور اتفاقی در عکس هایی از دامنه های غبارآلود آتشفشان کوه طاووس (http://fa.wikipedia.org/wiki/%DA%A9%D9%88%D9%87_%D8%B7%D8%A7%D9%88%D9%88%D8%B3) مریخ (Mars' Pavonis Mons (http://en.wikipedia.org/wiki/Pavonis_Mons) volcano) کشف شد؛ این عکس ها توسط ابزار HiRISE (http://en.wikipedia.org/wiki/HiRISE) مدارگرد شناسایی مریخ (http://fa.wikipedia.org/wiki/%D9%85%D8%AF%D8%A7%D8%B1%DA%AF%D8%B1%D8%AF_%D8%B4% D9%86%D8%A7%D8%B3%D8%A7%DB%8C%DB%8C_%D9%85%D8%B1%D B%8C%D8%AE) (Mars Reconnaissance Orbite (http://mars.jpl.nasa.gov/mro/mission/overview/)r) که اکنون در حال گردش بدور این سیاره می باشد، گرفته شده است. به نظر می رسد که این حفره مدخل یک غار زیرزمینی باشد که در سمت راست تصویر تاحدودی روشن شده است. تجزیه و تحلیل این عکس و عکس های بعد از آن نشان داد که قطر این سوراخ (http://en.wikipedia.org/wiki/File:Close-up_of_a_skylight_on_coastal_plain,_with_lava_stala ctites_forming_on_the_roof_of_the_tube.jpg) حدود 35 متر است، و همین طور زاویه سایه داخلی نشان می دهد که غار زیرزمینی حدوداً 20 متر عمق دارد. این که چرا دهانۀ گردی در اطراف این حفره وجود دارد و همچنین کل گستردگی غار زیرین آن به عنوان موضوعی برای تفکر و بررسی باقی می ماند. گودال هایی (http://apod.nasa.gov/apod/ap070528.html) مانند این (http://apod.nasa.gov/apod/ap070928.html) به طور خاص مورد توجه هستند، زیرا محیط غارهای داخلی آن ها نسبتاً ازسطح خشن و نامناسب مریخ محافظت شده است و این عامل آن ها را تبدیل به انتخابی مناسب برای حفظ نوع حیات مریخی (http://cosmiclog.msnbc.msn.com/_news/2007/03/19/4349900-caves-on-mars) کرده است. بنابراین، این حفره ها هدف اصلی و اولیه برای فضاپیما ها و روبات های ممکن درآینده (http://mars.jpl.nasa.gov/programmissions/missions/future/futureMissions/) و حتی اکتشافات بین سیاره ای انسان ها (http://en.wikipedia.org/wiki/The_Martian_Chronicles) می باشد.

*منبع: سایت آسمان شب

Mojtaba.M

07-19-2012, 09:02 AM

عکس امروز apod عکس بسیار زیبایی است !:pacman:

http://apod.nasa.gov/apod/image/1207/ACherney_MorningParade900_Labelled.jpg

Image Credit & Copyright: Alex Cherney (Terrastro, TWAN)

سیارات سرگردان ناهید و مشتری در روز 15 ژوئیه در نزدیکی افق شرقی توسط هلال ماه مسنی همراهی شدند. این نمای صاف و آرام جنوبی آسمان از مقارنه سحرگاهی که کاملاً پیش بینی شده بود، شامل خوشه ی ستاره ای دوست داشتنی پروین و ستارگان درخشان دبران و اِبط‌الجوزا در ترکیبی آسمانی است. برای کمک به تشخیص ستاره ها و صور فلکی، فقط مکان نمای خود را روی تصویر بلغزانید. و البته تلسکوپ رادیویی واقع در پیش زمینه تصویر دیش 64 متری Parkes از نیو ساوت ولز، استرالیااست. این آنتن قابل هدایت و بزرگ که به واسطه اکتشافات خود از کیهان دور در طول موجهای رادیویی شناخته شده است، برای دریافت تلویزیونی برتر خود از ماه نیز مشهور می باشد. این دیش در 21 ژوئیه 1969 برنامه های ارسالی از ماه را دریافت کرد و به ساکنان زمین اجازه داد تا به تماشای راهپیمایی آپولو 11 درماه بنشینند.

منبع عکس (http://apod.nasa.gov/apod/)

منبع متن (http://nightsky.ws/16-31-july.html)

elahe rafiei

07-26-2012, 01:15 PM

http://up.avastarco.com/images/743bpsdkry1yw23u7re0.jpg (http://up.avastarco.com/)

لاله در قو !

این نمای تلسکوپی که یک منطقۀ درخشان نشری را قاب بندی کرده است، رو به سوی امتداد صفحه کهکشان راه شیری ما در سمت صورت فلکی غنی از سحابی ماکیان یا قو است. این ابر درخشان از گاز و گرد و غبار میان ستاره ای که به نام سحابی لاله مشهور است، در فهرست سال 1959 ستاره شناس استوارت شارپلس نیز با عنوان SH2-101 دیده می شود. این سحابی که حدود 8000 سال ...نوری با ما فاصله دارد، تنها ابر کیهانی نیست که تصویری از گل ها را تجسم می بخشد. نمایی از این سحابی پیچیده و زیبا در یک تصویر ترکیبی نشان داده شده است که طرح و نقشه انتشاری ( گسیلی ) از گوگرد یونیزه شده، هیدروژن و اتم های اکسیژن به رنگ های قرمز، سبز، و آبی را ترسیم کرده است. تابش اشعه ماوراء بنفش از ستارۀ O جوان و پر انرژی HDE 227018 باعث یونیزه شدن اتم ها می شود و انرژی لازم برای انتشار از سحابی لاله را تأمین می کند. HDE 227018 ستاره درخشانی است که دقیقاً نزدیک به قوس آبی مرکز تصویر قرار دارد.
http://apod.nasa.gov/apod/ap120726.html

منبع ترجمه: http://nightsky.ws/ (http://nightsky.ws/)

rojan

08-02-2012, 01:20 PM

August 1

[/URL][URL="http://up.vatandownload.com/images/jxngm0rlj8i1y9gm7x0k.jpg"]http://up.vatandownload.com/images/jxngm0rlj8i1y9gm7x0k.jpg (http://up.vatandownload.com/images/jxngm0rlj8i1y9gm7x0k.jpg)

elahe rafiei

08-02-2012, 03:57 PM

12 مرداد (2 آگوست2012)

<a href="http://up.avastarco.com/" target="_blank">http://up.avastarco.com/images/sqmmi59wzrhulzdnx36m.jpg (http://up.avastarco.com/images/sqmmi59wzrhulzdnx36m.jpg)

مسیر 24 ساعته ستارگان قطب جنوب

در این تصویر خیره کننده 24 ساعته از مسیر ستارگان، هیچ ستاره ای در زیر افق فرو نمی رود و خورشید نیز هرگز طلوع نمی کند. در این نمونه که در مدت بیست و چهار ساعت روز یک می ثبت شده، دوربین دیجیتال درون یک جعبه داغ بر روی سقف رصدخانه "مارتین ا. پومرانز" در قطب جنوب، قرار دارد.
ستاره ای که دایره کوچک اما نسبتاً درخشانی به دور قطب جنوبی سماوی از خود به جای گذاشته ستاره بتای مار آبی است که جای گیری آن به خوبی ستاره قطبی و قطب شمال سماوی نیست. نورهای درخشانی از شفق جنوبی نیز این شب بیست و چهار ساعته را ملاقات کرده است.
منبع : http://apod.nasa.gov/apod/ap120802.html

شبنم مختاری

08-04-2012, 11:42 AM

مسیه 5

13 مرداد (3 August)

http://nightsky.ws/images/APOD--3-August--Nightsky.jpg (http://nightsky.ws/images/APOD--3-August--Nightsky.jpg)

Image Credit & Copyright (http://apod.nasa.gov/apod/lib/about_apod.html#srapply): Adam Block (http://www.caelumobservatory.com/index.html), Mt. Lemmon SkyCenter (http://skycenter.arizona.edu/), University of Arizona (http://www.as.arizona.edu/)
توضیحات مربوط به مدخل شماره 5 (http://messier.seds.org/Mdes/dm005.html) در فهرست مشهور قرن 18 ستاره شناس شارل مسیه از سحابی ها و خوشه های ستاره ای به این صورت شروع می شود: "سحابی زیبا کشف شده بین صورت فلکی ترازو (میزان) و مار (Serpens) ... ". اگرچه خود مسیه (http://messier.seds.org/xtra/history/m-deep.html)، این جرم را تار و مه آلود، گرد و بدون هیچ ستاره ای می دید، اما در حال حاضر مسیه 5 (M5) (http://messier.seds.org/m/m005.html) را به عنوان یک خوشه ستاره ای کروی، با بیشتر از 100.000 ستاره می شناسیم که توسط نیروی جاذبه کنار هم نگه داشته شده اند و در منطقه ای با قطر حدود 165 سال نوری جای داده شده اند. این جرم از فهرست مسیه تقریباً در فاصله 25000 سال نوری از ما نهفته است. خوشه های ستاره ای کروی که در هاله کهکشان ما (http://cass.ucsd.edu/archive/public/tutorial/MW.html) سرگردانند، از اعضای کهن راه شیری هستند. M5 یکی از قدیمی ترین کروی ها است؛ سن ستارگان آن نزدیک به 13 میلیارد سال تخمین زده می شود. این خوشه ستاره ای زیبا از هدف های مشهور و محبوب تلسکوپ های روی زمین (http://earthsky.org/clusters-nebulae-galaxies/m5-best-globular-cluster-for-small-telescopes) است. حتی در این تصویر رنگی و واضح (http://apod.nasa.gov/apod/astropix.html)، نزدیک به هسته متراکم (http://apod.nasa.gov/apod/ap031213.html) آن، ستارگان غول پیکر قرمز و آبی (http://apod.nasa.gov/apod/ap010223.html) خوشه با ته رنگ های زرد و آبی به طور برجسته و بارز نمایان شده اند.

منبع: http://www.nightsky.ws/ (http://www.nightsky.ws/)

شبنم مختاری

08-04-2012, 11:44 AM

سحابی حباب

14 مرداد (4 August)

[/URL][URL="http://nightsky.ws/images/APOD--4-August--Nightsky.jpg"]http://nightsky.ws/images/APOD--4-August--Nightsky.jpg (http://nightsky.ws/images/APOD--4-August--Nightsky.jpg)

Image Credit & Copyright (http://apod.nasa.gov/apod/lib/about_apod.html#srapply): Yves Van den Broek
این شبح میان ستاره ای، که توسط بادهای یک ستاره عظیم دمیده شده و شکل گرفته، به طرز شگفت انگیزی شکل آشنایی (http://www.exploratorium.edu/ronh/bubbles/bubbles.html) دارد. این سحابی که با عنوان NGC 7635 فهرست بندی شده، به سادگی با عنوان سحابی حباب (http://heritage.stsci.edu/1998/31/index.html) نیز شناخته شده است. هر چند به نظر ظریف می رسد، اما این حباب با قطر 10 سال نوری شواهدی از فرآیندهای وحشتناک شدیدی (http://apod.nasa.gov/apod/ap080117.html) ارائه می دهد که در حال کاراند. در بالا و سمت راست مرکز حباب یک ستارۀ O (http://apod.nasa.gov/apod/ap070726.html) داغ وجود دارد که چند صد هزار بار درخشان تر و در حدود 45 بار پر جرم تر از خورشید است. باد و تابش شدید این ستاره ساختار گاز درخشان (http://adsabs.harvard.edu/cgi-bin/nph-bib_query?bibcode=1995A%26A...295..509C) را در برابر مواد چگال تر درون یک ابر مولکولی (http://archive.ncsa.uiuc.edu/Cyberia/Bima/GMC.html) احاطه کننده (http://apod.nasa.gov/apod/ap060428.html) دمیده و شکل داده است. سحابی جذاب حباب در فاصله تنها 11000 سال نوری از ما نهفته است و در سمت صورت فلکی ذات الکرسی (http://www.hawastsoc.org/deepsky/cas/index.html) که خودنمایی می کند، واقع شده. این منظره از این حباب کیهانی از داده های تصویری باند باریک و پهن باند تشکیل شده است، که منطقه نشری را با جزئیات و درعین حال یک میدان طبیعی از ستارگان را ثبت کرده است.

منبع: http://www.nightsky.ws/ (http://www.nightsky.ws/)

شبنم مختاری

08-05-2012, 01:18 PM

IC 1396: سحابی نشری درون قیفاووس

15 مرداد (5 August)

http://www.nightsky.ws/images/APOD--5-August--Nightsky.jpg

Image Credit: Digitized Sky Survey (http://en.wikipedia.org/wiki/Digitized_Sky_Survey), ESA/ESO/NASA FITS Liberator (http://www.spacetelescope.org/projects/fits_liberator/)

Color Composite: Davide De Martin (Skyfactory (http://www.skyfactory.org/))
سحابی نشری (http://astro.nineplanets.org/twn/types.html#emission) خیره کننده IC 1396 (http://starmatt.com/gallery/astro/ic1396.html)، مخلوطی است از گاز کیهانی درخشان و ابرهای تیره گرد و غبار که در صورت فلکی مرتفع و بسیار دور قیفاووس (http://www.astropix.com/HTML/E_SUM_N/CEPHEUSO.HTM) واقع شده. انرژی این ناحیه زادگاه ستارگان (http://www.ipac.caltech.edu/outreach/Edu/sform.html) توسط ستاره مرکزی درخشان متمایل به آبی که می توان در این جا دید تامین می شود. این ناحیه در طول صدها سال نوری گسترده شده – سه درجه از آسمان را دربرگرفته اما این درحالی است که نزدیک به 3000 سال نوری از زمین فاصله دارد. در میان اشکال تیره (http://apod.nasa.gov/apod/ap050521.html) جذاب درون IC 1396، درست در زیر مرکز آن سحابی خرطوم پیچ و تاب خورده فیل (http://apod.nasa.gov/apod/ap031019.html) قرار دارد. این منظره رنگی باشکوه، ترکیبی از صفحات عکاسی سیاه و سفید دیجیتالی (http://en.wikipedia.org/wiki/Digitizing) است که از طریق فیلترهای قرمز و آبی نجومی ثبت شده است. این صفحات با استفاده از تلسکوپ ساموئل اوشین (http://www.astro.caltech.edu/palomar/sot.html) گرفته شده اند. تلسکوپ ساموئل اوشین بین سال های 1989 و 1993 ابزار نقشه برداری میدان باز در رصدخانه پالومار (http://www.astro.caltech.edu/palomar/sot.html) بود.

منبع: http://www.nightsky.ws/ (http://www.nightsky.ws/)

شبنم مختاری

08-07-2012, 03:22 PM

چرخی بر روی مریخ

17 مرداد (7 August)

http://www.nightsky.ws/images/APOD--7-August--Nightsky.jpg

Credit: NASA (http://www.nasa.gov/)/ JPL-Caltech/Mars Science Laboratory (http://mars.jpl.nasa.gov/msl/)
در این عکس از اولین تصاویر (http://photojournal.jpl.nasa.gov/catalog/PIA15973) ارسالی از ماموریت آزمایشگاه علمی مریخ (http://www.nasa.gov/mission_pages/msl/index.html)، یکی از چرخ های متصل به مریخ نورد کنجکاوی (Curiosity) ناسا به صورتی پایدار و محکم بر روی سطح مریخ قرار دارد. این تصویر پس از فرود موفقیت آمیز (http://apod.nasa.gov/apod/ap120731.html) کنجکاوی در تاریخ 5 آگوست 2012 در ساعت 10:32 شب (PDT) گرفته شده است. در سمت راست و پایین این تصویر زاویه باز با لنز چشم ماهی از دوربین اجتناب از خطر (Hazcam)، چرخ سمت چپ عقب مریخ نورد (http://mars.jpl.nasa.gov/msl/mission/rover/wheelslegs/) دیده می شود که قطری معادل 50 سانتی متر (حدود 20 اینچ) دارد. بخشی از یک لولای فنری که برای پوشش گرد و غبار دوربین است درست در گوشه سمت راست دیده می شود، در حالی که در گوشه سمت چپ بالایی، بخشی از منبع قدرت RTG (http://mars.jpl.nasa.gov/msl/mission/technology/technologiesofbroadbenefit/power/) مریخ نورد (مولد گرما-الکتریکی ایزوتوپی) قرار گرفته است. با نگاه کردن به خورشید از میان سطح پوشیده از سنگ مریخ (http://apod.nasa.gov/apod/ap090110.html)، تپه هایی دوردست در سمت راست می بینیم که لبۀ دهانه گیل (http://apod.nasa.gov/apod/ap110729.html) هستند. آن ها در حدود 20 کیلومتر از محل فعلی استراحت این مریخ نورد هم اندازه یک ماشین جمع و جور فاصله دارند. در روزهای بعدی هفته، زمانی که دکل حامل دوربین های با وضوح بالای مریخ نورد، مستقر شده است، انتظار تصاویر بزرگتر رنگی را داریم.

منبع: http://www.nightsky.ws/ (http://www.nightsky.ws/)

rojan

08-08-2012, 12:29 PM

18 مرداد (8 August)

[/URL]http://up.avastarco.com/images/de41ybsfor679fbc6mdj.jpg (http://up.avastarco.com/images/de41ybsfor679fbc6mdj.jpg)

Credit: NASA (http://www.nasa.gov/)/ JPL-Caltech (http://mars.jpl.nasa.gov/msl/)/ Univ. of Arizona, HiRise-LPL (http://hirise.lpl.arizona.edu/nea.php)
دوربین HiRise سوار بر مدارگرد اکتشافی مریخ (MRO)، همان طور که فرود با چتر کاوشگر فینیکس (ققنوس) بر روی مریخ را در سال 2008 ثبت کرد (http://apod.nasa.gov/apod/ap080530.html)، این تصویر (http://www.uahirise.org/releases/msl-descent.php) را نیز از فرود تماشایی مریخ نورد کنجکاوی (http://www.nasa.gov/multimedia/videogallery/index.html?collection_id=18895) به سمت محل نشستن خود در تاریخ 5 آگوست (PDT) گرفت. در این عکس چتر نجات گستردۀ تقریباً 16 متری (51 پا) و محموله آن در حال فروافتادن (http://www.nasa.gov/mission_pages/msl/news/msl20120806b.html)از میان جو نازک و رقیق مریخ بر فراز دشت هایی در شمال ناحیه تلماسه ای، که مرز قله مرتفع 5 کیلومتری شارپ در دهانه گیل (http://apod.nasa.gov/apod/ap110729.html) را مشخص کرده، ثبت شده اند. فضاپیمای MRO هنگام گرفتن این تصویر در حدود 340 کیلومتر دورتر بود. از منظر MRO چتر نجات با یک زاویه به سمت سطح پرواز می کند، طوری که محل فرود در زیر آن پدیدار نمی شود. کنجکاوی و جرثقیل هوایی (http://mars.jpl.nasa.gov/msl/mission/technology/insituexploration/edl/skycrane/) با قدرت موشکی آن، در حالت آویخته از بندها و هنوز در فاصله حدوداً (http://www.jpl.nasa.gov/education/marsrover.cfm) 3 کیلومتری مریخ هستند، و هنوز مستقر نشده اند.

منبع: [url]http://www.nightsky.ws/

امیر عباس

08-09-2012, 10:02 AM

بازگشتی دوباره...

http://apod.nasa.gov/apod/image/1208/Ma2011-2Tezel_La900.jpg

مریخ در مدار

Image Credit & Copyright (http://apod.nasa.gov/apod/lib/about_apod.html#srapply): Cenk E. Tezel, Tunç Tezel (http://www.twanight.org/newTWAN/photographers_about.asp?photographer=Tunc%20Tezel) (TWAN (http://www.twanight.org/))
این تصویر ترکیبی از عکس هایی با فاصله حدود 5 تا 7 روز و از اواخر ماه اکتبر 2011 (بالا سمت راست) تا اوایل ماه جولای 2012 (قسمت پایین سمت چپ)، رد حرکت رجعی (http://www.lasalle.edu/%7Esmithsc/Astronomy/retrograd.html) مریخ سرخ رنگ را در آسمان شب سیاره زمین (http://www.twanight.org/Mars) آشکار کرده است. برای اتصال نقاط حلقه رجعی مریخ، کافی است اشاره گر خود را بر روی تصویر (http://apod.nasa.gov/apod/astropix.html) بلغزانید (و این انیمیشن (http://www.twanight.org/newTWAN/photos.asp?ID=3003742) را بیبینید). اما مریخ در واقع مسیر مدار خود را معکوس نمی کند. در عوض، حرکت ظاهری رو به عقب آن با توجه به ستاره های پس زمینه، بازتابی از حرکت خود زمین است. هر زمان که زمین سبقت گرفت و از سیارات با مدارهای دورتر از خورشید پیشی گرفت، حرکت رجعی را می توان دید (http://projects.astro.illinois.edu/data/Retrograde/)، چراکه زمین در مدار نسبتا نزدیک خود با سرعت بیشتری در حال حرکت است. در روز 4 مارس سال 2012 مریخ در آسمان زمین در نقطه مقابل به خورشید (http://spider.seds.org/spider/Mars/mars2012.html) قرار گرفت، یعنی درست کنار نزدیک ترین و درخشان نقطه در مرکز این تصویر. مریخ نورد کنجکاوی که تازه به سطح سیاره سرخ رسیده (http://www.nasa.gov/mission_pages/msl/index.html) است، در تاریخ 26 نوامبر یعنی زمانی که مریخ در نزدیکی نقطه متقاطع حلقه رجعی خود بود به فضا پرتاب شد. البته مریخ هم اکنون نزدیک به زحل و ستاره درخشان سماک اعزل، در نزدیکی افق غربی بعد از غروب آفتاب (http://www.skyandtelescope.com/observing/ataglance) قابل رویت است.

تصاویر جدید کنجکاوی: شامل (http://www.jpl.nasa.gov/news/news.cfm?release=2012-235) تصاویر پانورامای 360 درجه (http://www.jpl.nasa.gov/news/news.cfm?release=2012-235#3) و پورتره خود مریخ نورد (http://www.jpl.nasa.gov/spaceimages/details.php?id=PIA16012)

(http://www.jpl.nasa.gov/spaceimages/details.php?id=PIA16012)منبع عکس (http://apod.nasa.gov/apod/)
منبع متن (http://nightsky.ws/16-31-july.html)

شبنم مختاری

08-10-2012, 11:50 AM

بارش برساووشی در پایین

20 مرداد (10 August)

http://www.nightsky.ws/images/APOD--10-August--Nightsky.jpg
Credit: Ron Garan, ISS Expedition 28 Crew (http://www.nasa.gov/mission_pages/station/expeditions/expedition28/index.html), NASA (http://www.nasa.gov/)
ساکنان سیاره زمین باران شهابی برساووشی سال گذشته را با نگاه روبه بالا به آسمان شب مهتابی درخشانی (http://apod.nasa.gov/apod/ap110813.html) به تماشا نشستند. اما این منظره استثنایی (http://spaceflight.nasa.gov/gallery/images/station/crew-28/html/iss028e024847.html) که در تاریخ 13 آگوست سال 2011 توسط فضانورد "ران گاران" گرفته شده روبه پایین به یک شهاب برساووشی می نگرد. از منظر (http://apod.nasa.gov/apod/ap001129.html) گاران که سوار بر ایستگاه فضایی بین المللی (http://apod.nasa.gov/apod/ap110608.html) در مداری با ارتفاع حدود 380 کیلومتر می گردد، شهاب های برساووشی در زیر او همچون برق حرکت می کنند، و گرد و غبار جاروب شده (http://apod.nasa.gov/apod/ap070812.html) باقی مانده از دنباله دار سویفت تاتل آن قدر داغ می شود تا برافروخته و درخشان گردد. دانه های درخشان گرد و غبار دنباله دار (http://science.nasa.gov/science-news/science-at-nasa/2011/09aug_perseids2011/) با سرعت حدود 60 کیلومتر در ثانیه از میان جو متراکم تر حدود 100 کیلومتری بالای سطح زمین حرکت می کنند. در این نمونه، درخشش شهاب کوتاه نشان داده شده درسمت راست مرکز قاب تصویر، درست در زیر خمیدگی جسم زمین قرار دارد؛ و یک لایه از درخشش مایل به سبز جو، درست در زیر ستاره درخشان سماک رامِح (http://www.solstation.com/stars2/arcturus.htm) دیده می شود. آیا می خواهید بارش شهابی برساووشی این سال را در بالای سر خود تماشا کنید؟ بخت با شما یار است، زیرا در آخر این هفته (http://www.amsmeteors.org/2012/08/viewing-the-2012-perseid-meteor-shower/)، با مزاحمت کمتر هلال کاهنده ماه که چند ساعت قبل از خورشید طلوع می کند، بارش باید به اوج خود نزدیک شود.

منبع: http://www.nightsky.ws/ (http://www.nightsky.ws/)

rojan

08-11-2012, 10:14 AM

21مرداد(August11)
[/URL][URL="http://up.avastarco.com/images/ec8klf00yabdq06d45k.jpg"]http://up.avastarco.com/images/ec8klf00yabdq06d45k.jpg (http://up.avastarco.com/)

Image Credit: NASA (http://www.nasa.gov/), JPL-Caltech (http://www.jpl.nasa.gov/), MSSS (http://www.msss.com/)

فرض کنید که همین الآن بر روی مریخ فرود آمده اید و چشم هایتان را باز کردید – چه میبینید؟ اگر شما مریخ نورد کنجکاوی (http://mars.nasa.gov/msl/) بودید، محل عجیب (http://photojournal.jpl.nasa.gov/catalog/PIA16029) پوشیده از سنگ و شنی می دیدید که در دوردست آن یک کوه بزرگ (http://themeridianijournal.com/wp-content/uploads/PIA15292_Fig2_MtSharp_comparisons-br2-620x416.jpg) قرار دارد. شما درست بر روی هدف، یعنی نزدیک لبه دهانه گسترده 150 کیلومتری گیل فرود آمده اید (http://apod.nasa.gov/apod/ap120807.html) و کوه شارپ (http://themeridianijournal.com/2012/08/how-big-is-mount-sharp-a-comparison-with-mountains-on-earth/)، که برجستگی مرکز دهانه (http://en.wikipedia.org/wiki/Gale_crater) است را در افق خود می بینید. اکنون به عنوان کاوشگری هم اندازه یک خودرو با شش چرخ و یک لیزر، خود را آماده می کنید تا یک ماموریت کاوش دو ساله (http://science.time.com/2012/08/09/the-curiosity-rover-preps-for-big-plans-after-its-daring-decent/?iid=sci-main-mostpop2) را شروع کنید. ماموریت شما شامل بالا رفتن از کوه شارپ، و جست و جوی علائمی (http://blogs.scientificamerican.com/life-unbounded/2012/08/05/curiosity-targets-gale-crater/) است که نشان می دهند مریخ زمانی پناهگاهی امن برای حیات (http://en.wikipedia.org/wiki/Life_on_Mars) بوده. در حال حاضر شما بی حرکت نشسته اید، خود را بررسی می کنید، و گزارشی دقیق (http://www.jpl.nasa.gov/news/news.cfm?release=2012-238) از زمین دریافت می کنید تا آنچه هنگام چرخیدن در اطراف نیاز خواهید داشت، بدانید و تلاش کنید از چپ کردن یا گیر کردن چرخ های تان در شن جلوگیری کنید. کاوش های مریخ نوردی شما به احتمال زیاد در چند روز آینده شروع می شوند. چه چیزی خواهید یافت؟ چه چیزی آن بیرون وجود دارد؟

rojan

08-12-2012, 11:27 AM

22 مرداد (12 August)

[/URL][URL="http://up.avastarco.com/images/rff8vpy1k0jfguwlraz.jpg"]http://up.avastarco.com/images/rff8vpy1k0jfguwlraz.jpg (http://up.avastarco.com/images/rff8vpy1k0jfguwlraz.jpg)

Image Credit: Data Collection: Hubble Legacy Archive (http://hla.stsci.edu/); Processing: Danny Lee Russell

این کهکشان یک هزارۀ بد را پشت سر می گذارد. در واقع از 100 میلیون سال گذشته شرایط خیلی خوب نبوده است و احتمالاً تا یک میلیارد سال آینده یا حتی بیشتر نیز کاملا پرآشوب خواهد بود. NGC 4038 که در سمت چپ بالا قابل مشاهده است، قبلاً یک کهکشان مارپیچ معمولی بود که در دنیای خود به سرمی برد، تا اینکه NGC 4039، که در سمت راست آن قرار دارد، به این کهکشان برخورد کرد (http://asterisk.apod.com/viewtopic.php?f=44&t=28941). بقایای در حال تحول این برخورد که به نام "آنتن" مشهوراست (http://apod.nasa.gov/apod/ap110429.html)، در بالا به تصویر کشیده شده است. همانطور که جاذبه ساختار هر کهکشان را بازسازی می کند (http://asterisk.apod.com/wp/asow/2012/06/24/galaxies-in-collision/)، ابرهایی از گاز با شدت به یکدیگر کوبیده می شوند، گره های درخشان و آبی رنگ ستارگان شکل می گیرند، ستاره های عظیمی متولد و منفجر می شوند، و رشته های قهوه ای رنگ غبار به اطراف پراکنده می شوند. سرانجام این دو کهکشان (http://en.wikipedia.org/wiki/Antennae_Galaxies) درون یک کهکشان مارپیچی بزرگتر به هم می پیوندند. چنین برخوردهایی (http://apod.nasa.gov/apod/ap120717.html) غیر عادی و عجیب نیست، و حتی کهکشان راه شیری (http://www.atlasoftheuniverse.com/galaxy.html) خود ما نیز در گذشته دستخوش چندین برخورد شده و همچنین پیش بینی می شود که در چند میلیارد سال آینده به آندرومدا (http://apod.nasa.gov/apod/ap090510.html)، کهکشان همسایه ما، برخورد کند. فریم ها یا تک عکس های تشکیل دهنده این تصویر (http://heritage.stsci.edu/2006/46/original.html) توسط تلسکوپ فضایی مدارگرد هابل و ستاره شناسان حرفه ای، برای درک بهتر برخورد کهکشان ها (http://adsabs.harvard.edu/abs/1995AJ....109..960W) گرفته شده اند. این تک عکس ها – و بسیاری دیگر از تصاویر فضای ژرف تلسکوپ هابل (http://www.stsci.edu/hst/HST_overview) – عمومی (http://hla.stsci.edu/hla_help.html) سازی شده اند، که به آماتور های علاقه مند اجازه می دهد آنها را دانلود و با پردازش به این تصویر ترکیبی خیره کننده تبدیل کنند.

منبع:http://www.nightsky.ws

rojan

08-14-2012, 11:59 AM

24 مرداد (14 August)
[/URL]http://up.avastarco.com/images/hfcdwolp0q0ojwmzunml.jpg (http://up.avastarco.com/images/hfcdwolp0q0ojwmzunml.jpg)

Image Credit & Copyright: Jens Hackmann (http://www.kopfgeist.com/uebermich.htm)

شهاب برساووشی بعدی کجا ظاهر خواهد شد؟ همه علاقه مندان آسمان که برای دیدن بارش شهابی برساووشی (http://www.youtube.com/watch?v=106ne66KAuw) که در طول چند روز گذشته به اوج خود رسید به خارج از شهر سفر کرده بودند، به طور معمول این سوال را در ذهن خود داشتند. شش شهاب (http://apod.nasa.gov/apod/ap031116.html) از پدیده آخر همین هفته گذشته در تصویر ترکیبی بالا دیده (http://www.amsmeteors.org/ams-programs/visual-observing/) می شوند که شامل رد یک آذرگوی (http://apod.nasa.gov/apod/ap091219.html) درخشان در امتداد نوار کهکشان راه شیری در پس زمینه تصویر می باشد. از دید ما تمام شهاب های برساووشی (http://en.wikipedia.org/wiki/Perseids) ظاهراً از کانون بارش (http://en.wikipedia.org/wiki/Radiant_%28meteor_shower%29) در صورت فلکی برساووش (http://www.astro.wisc.edu/%7Edolan/constellations/constellations/Perseus.html) می آیند. گزارش های اولیه (http://www.imo.net/live/perseids2012/) از بارش برساووشی امسال (http://spaceweather.com/gallery/index.php?title=perseid) نشان می دهد که در اوج بارش از برخی مکان های تاریک تعداد 100 شهاب در ساعت قابل رویت بوده است. تصویر موزاییکی دیجیتال بالا (http://asterisk.apod.com/viewtopic.php?f=29&t=29274) در نزدیکی شهر وایکرزهایم (http://en.wikipedia.org/wiki/Weikersheim) آلمان گرفته شده است.

منبع:[URL]http://www.nightsky.ws

امیر عباس

08-22-2012, 12:32 PM

http://apod.nasa.gov/apod/image/1208/NLCWatersmall_pmheden900.jpg

ابرهایی در نزدیکی لبه فضا

Image Credit & Copyright (http://apod.nasa.gov/apod/lib/about_apod.html#srapply): P-M Hedén (Clear Skies (http://www.clearskies.se/), TWAN (http://www.twanight.org/))
ابرهای شب تاب در نزدیکی لبه فضا (http://earthobservatory.nasa.gov/IOTD/view.php?id=7953) نهفته اند. اگرچه خود خورشید از دید ناظر زمینی (http://www.nasa.gov/mission_pages/aim/news/noctilucent-season2012.html) در زیر افق قرار گرفته است، اما این ابرهای یخی (http://www.nasa.gov/mission_pages/aim/news/notilucent-change.html) از فاصله حدود 80 کیلومتری بالای سطح زمین، هنوز هم می تواند نور خورشید را منعکس کنند. این اشباح نازک و شفاف که به نام ابرهای قطبی مزوسفری (http://apod.nasa.gov/apod/ap070705.html) نیز مشهورند، معمولا در عرض های جغرافیایی بالا در ماه های تابستان رخ می دهند. این پدیده ممکن است به تغییرات آب وهوایی کره زمین (http://climate.jpl.nasa.gov/) در لایه پایینی جو مرتبط باشد. این منظرۀ سراسر آرامش که در ماه گذشته در نزدیکی شهر ساحلی واکس هولم (http://en.wikipedia.org/wiki/Vaxholm) سوئد ثبت شده، نمایشی بسیار زیبا را از ابرهای شب تاب بر فراز آب مجسم نموده است. این تصویر در نزدیکی نیمه شب به وقت محلی گرفته شده است.

(http://www.jpl.nasa.gov/spaceimages/details.php?id=PIA16012)منبع عکس (http://apod.nasa.gov/apod/)
منبع متن (http://nightsky.ws/16-31-july.html)

امیر عباس

08-23-2012, 10:16 AM

http://apod.nasa.gov/apod/image/1208/ConjunctionColoursPhilHart600.jpg

رنگ های مقارنه

Image Credit & Copyright (http://apod.nasa.gov/apod/lib/about_apod.html#srapply): Phil Hart (http://philhart.com/blogs/phil)
مقارنه بسیار زیبای مریخ، زحل و سماک اعزل در نزدیکی افق غربی، در طول هفته گذشته (http://www.skyandtelescope.com/observing/ataglance/) ویژگی بارز آسمان شب هنگام بر روی سیاره زمین بود. این سه جرم همچنان پس از غروب آفتاب زوایای یک مثلث آسمانی متمایز را تشکیل می دهند و به تازگی هلال ماه نیز به آن ها پیوسته (http://www.pbase.com/strangeghost/image/145544252) است. همه آن ها میزان درخشش تقریبا یکسانی دارند اما برای چشم هایی دقیق و نکته سنج رنگ های مختلفی را به نمایش گذاشته اند. این تصویر مبتکرانه از رد ستارگان (http://philhart.com/content/conjunction-colours) به صورت یک گروه سه تایی، در روز 12 آگوست با یک لنز تله فوتو از سواحل دریاچه Eppalock در مرکز ویکتوریای استرالیا ثبت شده است. در این تصویر، با تمرکز بر روی درختان اوکالیپتوس پیش زمینه، رد ستارگان اندکی تار شده است (http://apod.nasa.gov/apod/ap110211.html) تا رنگ آن ها به صورت اشباع شده تری نشان داده شود. آیا می توانید حدس بزنید کدام رد مربوط به کدام جرم است؟ مسلماً قرمزترین رد مربوط به مریخ (http://www.nasa.gov/mission_pages/msl/news/msl20120822.html) است و زحل نیز در سمت راست با بازتاب کم رنگ تری از رنگ سیاره سرخ دیده می شود. در سمت چپ ستاره داغ و نورانی سماک اعزل یا آلفای مایل به آبی صورت فلکی سنبله (http://stars.astro.illinois.edu/sow/spica.html)، قرار گرفته است.

(http://www.jpl.nasa.gov/spaceimages/details.php?id=PIA16012) (http://www.jpl.nasa.gov/spaceimages/details.php?id=PIA16012)منبع عکس (http://apod.nasa.gov/apod/)
منبع متن (http://nightsky.ws/16-31-july.html)

yeganeh miraftab

08-23-2012, 10:40 AM

علاوه بر سایت فارسی apod که جناب Edwin ذکر کردند سایتی برای اسکیچ(طراحی) نجومی روز(asod)به زبان فارسی نیز داریم که آدرس آن: iranasod.com است.

آسمون

08-23-2012, 12:00 PM

علاوه بر سایت فارسی apod که جناب Edwin ذکر کردند سایتی برای اسکیچ(طراحی) نجومی روز(asod)به زبان فارسی نیز داریم که آدرس آن: iranasod.com است.
ضمن عرض سلام و خوش آمد به شما کاربر عزیز
تاپیکی با این عنوان در فروم موجود هست.

Asod (http://forum.avastarco.com/forum/showthread.php?1092-Asod)

yperseusy

08-23-2012, 01:33 PM

سایت جدید apod فارسی که به تازگی افتتاح شده است را میتوانید در لینک زیر مشاهده کنید :)
http://apod.canot.ir/

Saeed Jafari

08-25-2012, 12:50 PM

16-31 August

شهاب برساووشی بر فراز قلعه Albrechtsberg

4 شهریور (25 August)

http://www.nightsky.ws/images/APOD--25-August--Nightsky.jpg (http://apod.nasa.gov/apod/image/1208/Albrechtsberg_Perseid2012-08-12_voltmer.jpg)

Image Credit & Copyright (http://apod.nasa.gov/apod/lib/about_apod.html#srapply): Sebastian Voltmer (http://www.astrofilm.com/Index.html)
قلعه قرون وسطایی Albrechtsberg (البرشتسبرگ) (http://www.der-orion.com/burggespraeche/) در آغوش درختان نزدیک ساحل شمالی رودخانهPielach (پیلاخ) در شهر Melk، اتریش (http://apod.nasa.gov/apod/ap090417.html) جای گرفته است. در آسمان صاف شبانگاهی روز 12 آگوست، در این منظره آسمانی روبه غرب، این قلعه درست زیر صورتهای فلکی تابستان شمالی (http://apod.nasa.gov/apod/ap090912.html) قرار گرفته بود، از جمله صورت فلکی دلو، عقاب و صورت فلکی کم نور و کوچک دلفین (http://en.wikipedia.org/wiki/Delphinus) (در بالا و راست مرکز تصویر). این چشم انداز همچنین تصویر شهاب درخشانی را در بالای دیوار قلعه ثبت کرده است. نقاط ردّ شهاب ها که بخشی از بارش شهابی سالانه برساووشی (http://apod.nasa.gov/apod/ap120814.html) است به سوی صورت فلکی اساطیری برساووش که در ساعات اولیه صبح در ارتفاع بالایی از افق قرار دارد نشانه می روند. شهاب های برساووشی ذرات گرد و غبار جاروب شده از دم دنباله دار سویفت تاتل (http://www.oarval.org/section3_16.htm) هستند که با سرعت حدود 60 کیلومتر در ثانیه به جو زمین وارد می شوند (http://apod.nasa.gov/apod/ap120810.html).

http://www.nightsky.ws

Saeed Jafari

08-25-2012, 12:52 PM

ماه به ملاقات ستاره صبحگاهی می رود

3 شهریور (24 August)

[/URL][URL="http://www.nightsky.ws/images/APOD--24-August--Nightsky.jpg"]http://www.nightsky.ws/images/APOD--24-August--Nightsky.jpg (http://apod.nasa.gov/apod/image/1208/VenusLunarOcc_Kwon2012.jpg)

Image Credit & Copyright (http://apod.nasa.gov/apod/lib/about_apod.html#srapply): Kwon, O Chul (http://www.twanight.org/kwon) (TWAN (http://www.twanight.org/))
ناهید سرگردان (http://apod.nasa.gov/apod/ap050107.html) که اکنون در ساعات تاریک پیش از سپیده دم طلوع می کند (http://apod.nasa.gov/apod/ap120728.html)، به عنوان ستاره نورانی صبحگاهی می درخشد. مقارنه نزدیک آن با ماه در روز 13 آگوست در سراسر کره زمین دیده و تحسین شد. اما شیفتگان خیره به آسمان در آسیای شرقی به دیدن یک اختفاء توسط ماه (http://www.skyandtelescope.com/observing/highlights/August-13th-Occultation-of-Venus-165933426.html) نیز مهمان شده بودند؛ هلال کاهنده ماه مستقیماً از مقابل این سیاره درخشان در دل آسمان های صاف و تاریک عبور کرد. این تصویر ترکیبی از فریم هایی با فواصل زمانی 10 دقیقه ساخته شده که این نمایش آسمانی (فیلم) (http://vimeo.com/47640715) را بر فراز چراغ های شهر و ابرهای بالای شهر Taebaek (http://en.wikipedia.org/wiki/Taebaek) در کره دنبال می کند. اختفاء در نزدیکی افق آغاز می شود و همزمان با طلوعِ این جفت، پیش می رود. ناهید در ابتدا در پشت هلال روشن ماه ناپدید می شود و پیش از سپیده دم از بخش تاریک ماه (http://apod.nasa.gov/apod/ap120720.html) ظهور می کند.

http://www.nightsky.ws

امیر عباس

08-26-2012, 10:11 AM

http://apod.nasa.gov/apod/image/1208/catseye3_hst_960.jpg

سحابی چشم گربه ای

Image Credit: J. P. Harrington (http://www.astro.umd.edu/people/jph.html) (U. Maryland (http://www.astro.umd.edu/)) & K. J. Borkowski (http://www.physics.ncsu.edu/people/faculty_borkowski.html) (NCSU (http://astro.physics.ncsu.edu/)) HST (http://www.stsci.edu/hst/HST_overview/), NASA (http://www.nasa.gov/)
در فاصله سه هزار سال نوری از ما، یک ستارۀ در حال مرگ پوسته هایی از گاز درخشان را به فضا پرتاب می کند. این تصویر (http://hubblesite.org/newscenter/archive/releases/1995/01/image/a/) از تلسکوپ فضایی هابل (http://apod.nasa.gov/apod/ap090525.html)، سحابی چشم گربه ای (http://en.wikipedia.org/wiki/Cat%27s_Eye_Nebula) را به عنوان یکی از پیچیده (http://www.astro.washington.edu/balick/WFPC2/) ترین سحابی های سیاره ای (http://en.wikipedia.org/wiki/Planetary_nebula) شناخته شده نشان داده است. در واقع (http://apod.nasa.gov/apod/ap990916.html)، اشکال و ویژگی هایی که در چشم گربه ای (http://apod.nasa.gov/apod/ap070513.html) دیده می شود آن قدر پیچیده هستند که ستاره شناسان گمان می کنند جرم درخشان مرکزی (http://www.youtube.com/watch?v=tw0VJ1K93PM) در واقع یک سیستم ستاره ای دوتایی (http://apod.nasa.gov/apod/ap970219.html) باشد. اصطلاح سحابی سیاره ای (http://apod.nasa.gov/apod/ap010805.html)، که برای توصیف این دسته از اجرام مورد استفاده قرار می گیرد، گمراه کننده است. اگر چه این اجرام ممکن است در تلسکوپ های کوچک گرد و شبه سیاره به نظر برسند، اما تصاویری با وضوح بالا (http://www.noao.edu/jacoby/pn_gallery.html) نشان می دهد آنها ستارگانی هستند که توسط پیله ای از گاز احاطه شدند؛ پیله ای که در مراحل پایانی تکامل ستاره (http://en.wikipedia.org/wiki/Stellar_evolution) تنیده شده است.

منبع عکس (http://apod.nasa.gov/apod/)
منبع متن (http://nightsky.ws/16-31-july.html)

Saeed Jafari

08-27-2012, 12:08 PM

16-31 August

کنجکاوی بر روی مریخ: نمایی از کوه شارپ

6 شهریور (27 August)

http://www.nightsky.ws/images/APOD--27-August--Nightsky.jpg (http://apod.nasa.gov/apod/image/1208/mastsharp_curiosity_1600.jpg)

Image Credit: NASA (http://www.nasa.gov/), JPL-Caltech (http://www.jpl.nasa.gov/), Additional Mosaic Processing: Kenneth Kremer (http://www.kenkremer.com/) & Marco Di Lorenzo
آن چیست در افق؟ آن قله نورانی کوه شارپ (http://www.nasa.gov/mission_pages/msl/multimedia/pia15292.html) است – مقصدی احتمالی برای مریخ نورد کنجکاوی. تصویر موزاییکی (http://photojournal.jpl.nasa.gov/catalog/PIA16096) بالا از محل فرود بردبری (http://en.wikipedia.org/wiki/Ray_Bradbury) (Bradbury Landing)، یعنی همان نقطه ای که کنجکاوی بر آن فرود آمده (http://www.youtube.com/watch?v=MlQGMbulf1o)، گرفته شده است. در پیش زمینه این تصویر بازوی روباتیک (http://www.nasa.gov/mission_pages/msl/multimedia/gallery/PIA13388.html) مریخ نورد در حالت باز نشان داده شده. کنجکاوی تاکنون شروع به حرکت کرده (http://www.nasa.gov/mission_pages/msl/news/msl20120822.html) است و در حال عبور از زمین شنی میانی به سمت یک عارضه سطحی جالب (https://www.facebook.com/APOD.Sky) به نام گلنلگ (Glenelg) (http://en.wikipedia.org/wiki/Glenelg,_Mars) می باشد. مریخ نورد کنجکاوی (http://www.youtube.com/watch?v=JhhueOO0iqU) همچنین تا این زمان سنگی نزدیک را توسط لیزر خود مورد هدف قرار داده (http://www.nasa.gov/mission_pages/msl/news/msl20120819b.html) تا ترکیب شیمیایی توده گاز پراکنده حاصل را بررسی کند، و این گونه تجزیه وتحلیل محیط اطراف خود را شروع کرده است. اگر زمانی حیات بر روی مریخ وجود داشته (http://www.nasa.gov/audience/forstudents/postsecondary/features/mars_life_feature_1015.html)، به احتمال زیاد همین جا در دهانه گیل بوده است. و اکنون مریخ نورد کنجکاوی بهترین فرصت بشر برای پیدا کردن باقیمانده آن (http://www.astrobio.net/exclusive/4928/curiosity%E2%80%99s-search-for-organics) است.

http://www.nightsky.ws/

Saeed Jafari

08-28-2012, 11:51 AM

16-31 August

ابرهای رنگارنگ در اطراف ستاره رو-مارافسای

7 شهریور (28 August)

http://www.nightsky.ws/images/APOD--28-August--Nightsky.jpg (http://apod.nasa.gov/apod/image/1208/rhoantares_odonoghue_1000.jpg)

Image Credit & Copyright: Tom O'Donoghue (%20tomodonoghue%20at%20yahoo.co.uk)
چرا آسمان در اطراف ستارگان قلب العقرب و رو مارافسای (Rho Ophiuchi) (http://en.wikipedia.org/wiki/Rho_Ophiuchi_cloud_complex) اینقدر رنگارنگ است؟ این رنگ ها از ترکیبی از اجرام و فرآیند ها به وجود می آیند. گرد و غبار ریز که از مقابل توسط نور ستارگان روشن می شود، سحابی بازتابی (http://apod.nasa.gov/apod/ap031229.html) آبی را ایجاد می کند. ابرهای گازی که اتم هایشان توسط پرتوهای فرابنفش نور ستارگان باردار می شوند، سحابی نشری (http://apod.nasa.gov/apod/ap120214.html) مایل به قرمز را تولید می کنند. ابرهای گرد و غباری (http://apod.nasa.gov/apod/ap030706.html) که نور از پس زمینه به آن ها می تابد مانع عبور نور ستارگان می شوند و در نتیجه تیره به نظر می رسند (http://apod.nasa.gov/apod/ap120129.html). قلب العقرب (http://stars.astro.illinois.edu/sow/antares.html)، که یک ابرغول سرخ (http://hyperphysics.phy-astr.gsu.edu/hbase/astro/redsup.html) و یکی از ستارگان درخشان آسمان شب (http://www.astro.wisc.edu/%7Edolan/constellations/extra/brightest.html) است، ابرهای زرد و قرمز واقع در پایین مرکز این چشم انداز را روشن می کند. ستاره رو مارافسای (http://apod.nasa.gov/apod/ap100524.html) در مرکز سحابی آبی رنگ در نزدیکی بالای تصویر نهفته است. خوشه کروی (http://apod.nasa.gov/apod/globular_clusters.html) M4 (http://apod.nasa.gov/apod/ap000523.html) در فاصله دوری، درست در سمت راست قلب العقرب (http://apod.nasa.gov/apod/ap120417.html) و در پایین سمت چپ ابر قرمزی که ستاره سیگما عقرب (http://adsabs.harvard.edu/abs/1992A%26A...261..203P) را در خود فراگرفته، دیده می شود. این ابرهای ستاره ای با انتشار نور در سراسر طیف الکترومغناطیسی (http://imagine.gsfc.nasa.gov/docs/science/know_l1/emspectrum.html)، حتی از آنچه انسان می تواند ببینید هم رنگارنگ (https://plus.google.com/u/1/103211579003359376826/posts) تر هستند.

http://www.nightsky.ws

Saeed Jafari

08-29-2012, 12:49 PM

16-31 August

زمین تاریک و یک شبح سرخ

8 شهریور (29 August)

http://www.nightsky.ws/images/APOD--29-August--Nightsky.jpg (http://apod.nasa.gov/apod/image/1208/spritenight_iss_4256.jpg)

Image Credit: ISS Expedition 31 Crew (http://www.nasa.gov/mission_pages/station/expeditions/expedition31/index.html), NASA (http://www.nasa.gov/)
در این تصویر از زمین یک چیز بسیار غیر عادی وجود دارد - می توانید آن را پیدا کنید؟ یک پدیده زودگذر که زمانی تصور می شد فقط یک افسانه است، به تازگی ثبت شده؛ اگر تنها بدانید به کجا باید نگاه کنید می توانید آن را در این تصویر ببینید. عکس بالا (http://www.nasa.gov/mission_pages/sunearth/news/seeing-sprites.html) از ایستگاه فضایی بین المللی (http://apod.nasa.gov/apod/ap110309.html) (ISS) در حال چرخش در مدار زمین در اواخر ماه آوریل گرفته شده که صفحات خورشیدی آشنای ISS را در منتهاالیه سمت چپ و بخشی از یک بازوی روباتیک را در انتهای سمت راست نشان می دهد. این پدیدۀ به ندرت تصویربرداری شده با عنوان Red Sprite (شبح سرخ) (http://en.wikipedia.org/wiki/Red_sprite) شناخته شده است. در اینجا این پدیده، هرچند کمرنگ، درست بر فراز ناحیه درخشان سمت راست تصویر دیده می شود (http://www.universetoday.com/96984/on-the-hunt-for-high-speed-sprites/). این ناحیه درخشان و پدیده شبح سرخ (http://www.youtube.com/watch?v=J_J-rN_rhS0) انواع مختلفی از صاعقه هستند که البته درخشش سفید رنگ نوع رایج تر آن است. گرچه موارد پدیده شبح نوری (http://apod.nasa.gov/apod/ap990616.html) مدت زیاد 300 سال است که به صورت بی پایه و اساس گزارش می شده اند، اما برای اولین بار در سال 1989 به صورت اتفاقی در فیلمی ثبت شدند. مسائل بسیار زیادی هنوز درباره شبح های سرخ (http://apod.nasa.gov/apod/ap951111.html) ناشناخته باقی مانده، از جمله چگونگی رخ دادن آن ها، اثرشان بر روی مدار الکتریکی سرتاسر (http://science.nasa.gov/science-news/science-at-nasa/lis/lis_4/) جو زمین، و همچنین مرتبط بودن یا نبودن آن ها با سایر پدیده های صاعقه در لایه بالایی جو (http://www.sky-fire.tv/index.cgi/spritesbluejetselves.html)، همچون جریان های سریع آبی رنگ (Blue Jets) (http://en.wikipedia.org/wiki/Upper-atmospheric_lightning#Blue_jets) و یا درخشش پرتوهای گاما زمینی (Terrestrial Gamma Flashes) (http://en.wikipedia.org/wiki/Terrestrial_gamma-ray_flash).

http://www.nightsky.ws

Saeed Jafari

08-30-2012, 10:40 AM

16-31 August

پانورامای محل فرود آپولو11

9 شهریور (30 August)

http://www.nightsky.ws/images/APOD--30-August--Nightsky.jpg (http://apod.nasa.gov/apod/image/1208/a11pan1040226lftsm.jpg)

Credit: Neil Armstrong (http://en.wikipedia.org/wiki/Neil_Armstrong), Apollo 11 (http://www.hq.nasa.gov/office/pao/History/alsj/a11/a11.crew.html), NASA (http://www.nasa.gov/) - Panorama by Syd Buxton
آیا به تازگی تصویر پانورامایی از (http://photojournal.jpl.nasa.gov/catalog/PIA16101) دنیای دیگری به جز زمین دیده اید؟ این نمونه که از اسکن های با وضوح بالای فریم های فیلم اصلی مونتاژ شده (http://www.hq.nasa.gov/alsj/a11/images11.html#a11pan5449-53) است، دربرگیرندۀ سرتاسر ویرانه های باشکوه محل فرود آپولو11 بر روی دریای آسایش ماه (http://www.lroc.asu.edu/news/index.php?/archives/629-Houston,-Tranquility-base-here..html) می باشد. فریم (AS11-37-5449) (http://www.hq.nasa.gov/alsj/a11/images11.html#5449) در انتهای سمت چپ توسط نیل آرمسترانگ (http://www.nasa.gov/topics/people/features/armstrong_obit.html) و از درون پنجره او در ماژول ماه "عقاب" گرفته شده. این عکس اولین تصویری است که توسط فردی در دنیای دیگری گرفته شده است. رو به جنوب، دهانه پیشران در سمت چپ پیش زمینه تصویر دیده می شود، و در سمت راست، سایه ای از عقاب رو به غرب قابل مشاهده است. برای درک درستی از مقیاس ها، قطر دهانه بزرگ و کم عمق واقع در سمت راست تقریباً معادل 12 متر است. عکس های گرفته شده از پنجره های ماژول ماه در حدود یک ساعت و نیم پس از فرود و پیش از راه پیمایی بر روی ماه (http://www.hq.nasa.gov/alsj/a11/)، برای ثبت ابتدایی محل فرود، درصورت لزوم خروج زود هنگام، در نظر گرفته شده بودند.

http://www.nightsky.ws

Saeed Jafari

09-03-2012, 03:52 PM

در یک ماه آبی

11 شهریور (1 September)

http://www.nightsky.ws/images/APOD--1-Sept--Nightsky.jpg (http://apod.nasa.gov/apod/image/1209/FullMoon20120830smith.jpg)

Image Credit & Copyright (http://apod.nasa.gov/apod/lib/about_apod.html#srapply): Simon Smith (http://planet-si.blogspot.co.uk/2012/08/once-in-blue-moon.html)
ماه کامل زیبا و درخشان 31 آگوست (10 شهریور) که همزمان با غروب خورشید طلوع کرد، تبدیل به دومین بدر در این ماه شد. براساس محاسبات مدرن (http://www.skyandtelescope.com/observing/objects/moon/3304131.html) این پدیده یک "ماه آبی" محسوب می شود. در حقیقت، در این پرتره واضح و دقیق از ماه (http://planet-si.blogspot.co.uk/2012/08/once-in-blue-moon.html)، بخش هایی از این ماه کامل واقعاً اندکی آبی به نظر می رسد. این عکس فقط چند ساعت پیش از فاز کامل دقیق ماه در آسمان های دلپذیر و صاف بر فراز ناتینگهام انگلستان گرفته شده. در این تصویر شعاع های چشم گیر و درخشان گسترش یافته از دهانه جوان و برجسته "تیکو" (http://apod.nasa.gov/apod/ap050305.html) در نیم کره جنوبی ماه به تصویر کشیده شده اند. این عکس با تقویت رنگی جزئی، سایه های نامحسوسی از رنگ آبی، که ویژگی واقعی (http://apod.nasa.gov/apod/ap060216.html) مناطقی با مقادیر زیاد اکسید تیتانیوم و آهن می باشد، را نیز آشکار کرده است. منطقه آبی رنگ ماه (http://www.google.com/moon/) در سمت راست شامل گسترۀ صاف و تیرۀ دریای آسایش و محل فرود آپولو11 (http://apod.nasa.gov/apod/ap120830.html)نیز می باشد.

http://www.nightsky.ws/

Saeed Jafari

09-03-2012, 04:30 PM

پرتاب شبانه RBSP

12 شهریور (2 September)

http://www.nightsky.ws/images/APOD--2-Sept--Nightsky.jpg (http://apod.nasa.gov/apod/image/1209/RBSP-Launch-Streak-Double-MKillian.jpg)

Image Credit & Copyright (http://apod.nasa.gov/apod/lib/about_apod.html#srapply): Mike Killian (http://www.mikekillianphotography.com/)
این کمان زیبا ردّ یک موشک دلتا است که در آسمان صبح زود روز پنجشنبه بر فراز ایستگاه نیروی هوایی کیپ کاناورال (http://apod.nasa.gov/apod/en.wikipedia.org/wiki/Cape_Canaveral_Air_Force_Station) در فلوریدای آمریکا اوج می گیرد. درون مرحلۀ بالایی Centaur موشک، دو کاوشگر دوقلوی ناسا به نام کاوشگران توفان کمربند تابشی (RBSP) (http://www.nasa.gov/mission_pages/rbsp/news/rbsp-launchnews.html) جای داده شده اند. این کاوشگران اکنون در مدارهای جداگانه ای در میان کمربندهای تابشی ون آلن زمین قرار دارند. این منظره انعکاسی است درون حوضچه Turn (http://apod.nasa.gov/apod/ap090814.html)(بازگشت) از منظر مسلطی در فاصله حدود 3 مایلی مجتمع پرتاب فضایی 41. این عکس از ترکیب دو نوردهی گرفته شده که یکی از آن ها نمایش شگفت انگیز روشن شدن سکوی پرتاب، ابرها و آسمان را به طور برجسته نشان داده است. و نوردهی 3 دقیقه ای بعدی ردّ آتشین موشک را ثبت کرده است. در حالی که اکثر فضاپیماها تلاش می کنند از کمربندهای تابشی (http://www.nasa.gov/mission_pages/rbsp/news/electric-atmosphere.html) که به نام کاشف آنها (http://apod.nasa.gov/apod/ap080201.html)، جیمز ون آلن، نامیده شده دوری کنند، ماموریت RBSPها کاوش و بررسی شرایط دینامیک و سخت آن ها خواهد بود.

http://www.nightsky.ws

Saeed Jafari

09-03-2012, 04:31 PM

M45: خوشه ستارگان پروین

13 شهریور (3 September)

http://www.nightsky.ws/images/APOD--3-Sept--Nightsky.jpg (http://apod.nasa.gov/apod/image/1209/m45_gendler_2400.jpg)

Image Credit & Copyright: Robert Gendler (http://www.robgendlerastropics.com/)
خوشه پروین (http://www.seds.org/messier/m/m045.html)، که شاید مشهورترین خوشه ستاره ای در آسمان (https://www.facebook.com/APOD.Sky) باشد، بدون دوربین دوچشمی حتی از دل یک شهر پر از آلودگی نوری (http://antwrp.gsfc.nasa.gov/apod/image/0208/earthlights02_dmsp_big.jpg) دیده می شود. خوشه پروین (http://apod.nasa.gov/apod/ap110921.html) که به نام هفت خواهران (http://www.ras.ucalgary.ca/%7Egibson/pleiades/pleiades_myth.html) و M45 (http://apod.nasa.gov/apod/ap960423.html) نیز شناخته شده است، یکی از درخشان ترین و نزدیک ترین (http://en.wikipedia.org/wiki/Pleiades) خوشه های باز (http://apod.nasa.gov/apod/open_clusters.html) است. خوشه پروین (http://www.ras.ucalgary.ca/%7Egibson/pleiades/pleiades_myth.html)، شامل بیش از 3000 ستاره است. این خوشه در حدود 400 سال نوری از ما فاصله دارد و گسترۀ آن تنها 13 سال نوری است. در عکس بالا (http://www.robgendlerastropics.com/M45STLmosaic.html) سحابی های بازتابی (http://apod.nasa.gov/apod/reflection_nebulae.html) آبی رنگ در اطراف خوشه درخشان تر ستارگان کاملا مشهود اند. کوتوله های قهوه ای (http://apod.nasa.gov/apod/ap990324.html) کم جرم و کم نور نیز در خوشه پروین یافت شده اند (http://adsabs.harvard.edu/abs/1996ApJ...458..600B). (یادداشت ویراستار: پراش های میخی شکل (http://apod.nasa.gov/apod/ap010415.html) برجسته توسط خود تلسکوپ ایجاد شده اند که بسته به نوع دیدگاه شما ممکن است مزاحم و گیج کننده باشند و یا جذابیت زیبایی هنری داشته باشند.

http://www.nightsky.ws

Saeed Jafari

09-04-2012, 12:15 PM

1-15 September

مسیر توفان های شدید در سیاره زمین

14 شهریور (4 September)

http://www.nightsky.ws/images/APOD--4-Sept--Nightsky.jpg (http://apod.nasa.gov/apod/image/1209/hurricanes_nelson_1274.jpg)

Image Credit & Copyright: John Nelson (http://www.blogger.com/profile/05293746895235613547), IDV Solutions (http://www.idvsolutions.com/Company/AboutUs.aspx)
آیا باید درباره توفان های شدید نگران باشید؟ دانستن اینکه این توفان ها (http://www.aoml.noaa.gov/hrd/tcfaq/tcfaqHED.html) در گذشته به کدام سمت حرکت کرده اند، برای یافتن پاسخ این سوال سودمند است. نقشه بالا از زمین (http://www.flickr.com/photos/idvsolutions/7840356344/) مسیر همه توفان (http://apod.nasa.gov/apod/ap040915.html) های گزارش شده از سال 1851 را نشان می دهد. اگرچه این داده ها چشم گیر و قابل ملاحظه اند، اما هرچه به زمان های قبل تر می نگریم یک نقص در حال رشد در آن ها مشاهده می کنیم. نقشه بالا به صورت گرافیکی نشان می دهد توفان ها – که بسته به محل تشکیل شان (http://apod.nasa.gov/apod/ap110827.html) توفند یا تند باد نیز نامیده می شوند – معمولاً بر فراز آب ها رخ می دهند. این پدیده کاملاً منطقی است، زیرا آب گرم در حال تبخیر انرژی آن ها را تأمین می کند (http://www.pbs.org/wgbh/nova/earth/hurricane-power.html). این نقشه همچنین نشان می دهد (http://blogs.discovermagazine.com/80beats/2012/08/24/look-at-this-every-recorded-hurricane-since-1851-on-one-map/)که این طوفان ها هرگز استوای زمین را قطع نمی کنند و حتی در نزدیکی آن نیز رخ نمی دهند. دلیل این امر این است که اثر کوریولیس (Coriolis effect) (http://en.wikipedia.org/wiki/Coriolis_effect) در محل استوا به صفر نزدیک می شود و توفان ها برای جریان یافتن به نیروی کوریولیس نیاز دارند. نیروی کوریولیس (https://www.youtube.com/watch?v=aeY9tY9vKgs) همچنین باعث می شود که مسیر توفان ها (http://apod.nasa.gov/apod/ap040406.html) به شکل کمان هایی از خط استوا دور شوند. گرچه نقص داده ها روند طولانی مدت را در ابهام گذاشته و رواج توفان ها (http://en.wikipedia.org/wiki/Tropical_cyclone#Long-term_activity_trends) همچنان به عنوان موضوع تحقیق و پژوهش باقی مانده است، اما شواهد حاکی از این هستند که توفان ها به طور متوسط در طول 20 سال گذشته در اقیانوس اطلس شمالی شایع تر (http://www.npr.org/templates/story/story.php?storyId=4850542) و قوی تر بوده اند.

در جست و جوی معلمان ستاره شناسی: بهNITARP (http://coolcosmos.ipac.caltech.edu/cosmic_classroom/teacher_research/) ناسا ملحق شوید.

http://www.nightsky.ws/

Saeed Jafari

09-05-2012, 12:43 PM

1-15 September

تابش آسمان (فروزه) بر فراز آلمان

15 شهریور (5 September)

http://www.nightsky.ws/images/APOD--5-Sept--Nightsky.jpg (http://apod.nasa.gov/apod/image/1209/airglow_hackmann_1400.jpg)

Image Credit & Copyright: Jens Hackmann (http://www.kopfgeist.com/uebermich.htm)
آیا هوا می درخشد؟ البته که می درخشد، اما دیدن آن اغلب مشکل است. با این حال زمانی که شرایط مناسب باشد، با نوردهی طولانی مدت زاویه باز دوربین به راحتی تمام می توان درخشش نامحسوسی را در ارتفاع 90 کیلومتری مشاهده کرد. همین فروزه یا تابش (http://www.atoptics.co.uk/highsky/airglow2.htm) در عکس های گرفته شده از مدار زمین نیز با نگاه کردن به پایین (http://apod.nasa.gov/apod/ap120810.html) به صورت کمان کم نوری معلق در بالای (https://www.facebook.com/APOD.Sky) سطح زمین دیده می شود. در تصویر بالا میان ابرهای کرمی رنگ، بالای انحنای زمین، در پشت خط بجا مانده از عبور هواپیما و در مقابل ستارگان پرتلألؤ (http://apod.nasa.gov/apod/ap000725.html) تعدادی از نوار (http://apod.nasa.gov/apod/ap090827.html)های سبز (http://www.atoptics.co.uk/highsky/airglow1.htm) رنگ فروزه (http://apod.nasa.gov/apod/ap120421.html) دیده می شوند. این تابش عمدتاً از برانگیختگی (http://en.wikipedia.org/wiki/Excited_state) اتم ها توسط اشعه فرابنفش (http://science.hq.nasa.gov/kids/imagers/ems/uv.html) خورشید ایجاد می شود و این نوارها ناشی از نوسانات چگالی اند که این نوسانات خود حاصل امواج گرانشی (http://sprg.ssl.berkeley.edu/atmos/gj_science.html) جوی در حال حرکت روبه بالا می باشند. عکس بالا در اواسط جولای از فراز شهر وایکرزهایم (http://en.wikipedia.org/wiki/Weikersheim) آلمان گرفته شده است. صاعقه (http://apod.nasa.gov/apod/ap120723.html) و شفق قطبی (http://apod.nasa.gov/apod/ap110517.html) نیز می توانند باعث ایجاد فروزه شوند، با این تفاوت که آن ها ناشی از برخورد ذرات بوده و زودگذر می باشند.

http://www.nightsky.ws/

Saeed Jafari

09-06-2012, 11:46 AM

1-15 September

هواتاب برفراز ایتالیا

16 شهریور (6 September)

http://www.nightsky.ws/images/APOD--6-Sept--Nightsky.jpg (http://apod.nasa.gov/apod/image/1209/airglow120824_ladanyi_1800px.jpg)

Image Credit & Copyright (http://apod.nasa.gov/apod/lib/about_apod.html#srapply): Tamas Ladanyi (http://www.astrophoto.hu/) (TWAN (http://www.twanight.org/))
در این منظرۀ آسمانی از یک شب صاف و آرام (http://www.astrophoto.hu/Galeria/Asztrotajkep-kulfold) کمان زیبای راه شیری را می بینیم که بر فراز قله های برجسته رشته کوه های آلپ ایتالیا به نام Tre Cime di Lavaredo ( سه قلۀ لاواردو) کشیده شده. این تصویر که یک پانورامای 180 درجه زاویه باز است از ترکیب 4 نوردهی در روز 24 آگوست ساخته شده است. این منظره پنجره ای است روبه شمال و آسمان آن در هاله ای از نور سبز رنگ وهم انگیزی قرار گرفته. اما این نوارهای درخشان لطیف شفق قطبی نیستند بلکه هواتاب یا فروزه هستند (http://www.youtube.com/watch?v=hwTZQ_OKaNs). برخلاف شفق قطبی که توسط برخورد با ذرات باردار پرانرژی ایجاد می شود و در عرض های جغرافیایی بالا دیده می شود، هواتاب بر اثر لومینسانس یا تابناکی شیمیایی (http://www.atoptics.co.uk/highsky/airglow2.htm)، یعنی تولید نور در یک واکنش شیمیایی، ایجاد می شود و در سراسر کره زمین (http://vimeo.com/42909676) یافت می شود. این انرژی شیمیایی توسط تابش شدید فرابنفش خورشید تأمین می شود. مانند شفق قطبی، ته رنگ سبز این فروزه ها در ارتفاع های 100 کیلومتری سرچشمه می گیرد و یا عمدتاً از گسیل اتم های برانگیخته اکسیژن ایجاد می شود. هواتاب که در نزدیکی افق (http://apod.nasa.gov/apod/ap120421.html) به راحتی دیده می شود، آسمان شب را همیشه از تاریکی کامل (http://apod.nasa.gov/apod/ap110730.html) حفظ می کند.

http://www.nightsky.ws

Saeed Jafari

09-07-2012, 12:17 PM

1-15 September

IC 4628: سحابی میگو (Prawn)

17 شهریور (7 September)

http://www.nightsky.ws/images/APOD--7-Sept--Nightsky.jpg (http://apod.nasa.gov/apod/image/1209/IC4628HaRGB_Lorenzi3000.jpg)

Image Credit & Copyright (http://apod.nasa.gov/apod/lib/about_apod.html#srapply): Marco Lorenzi (Glittering Lights (http://www.glitteringlights.com/))
در جنوب ستاره قلب العقرب (http://apod.nasa.gov/apod/ap060714.html)، درست درون دم صورت فلکی پر از سحابی (http://apod.nasa.gov/apod/ap060628.html) عقرب، سحابی نشری IC 4628 (http://www.aao.gov.au/images/captions/aat105.html) واقع شده است. ستارگان پرجرم داغ و جوان چندین میلیون ساله در نزدیکی این سحابی، با تابش (http://en.wikipedia.org/wiki/H_II_region) اشعه نامرئی فرابنفش خود به این سحابی الکترون ها را از اتم ها جدا می کنند. در نهایت الکترون ها دوباره با اتم ها ترکیب شده و درخشش قابل رؤیت سحابی (http://apod.nasa.gov/apod/ap080424.html) را که عمدتاً گسیل قرمز رنگ هیدروژن است، ایجاد می کنند. قطر ناحیه نشان داده شده، در فاصله تخمینی 6000 سال نوری، حدود 250 سال نوری است که منطقه ای برابر با چهار ماه بدر را در آسمان (http://apod.nasa.gov/apod/ap061228.html) می پوشاند. این سحابی به افتخار ستاره شناس استرالیایی، کالین استنلی گام (Colin Stanley Gum)، با عنوان Gum 56 نیز فهرست بندی شده (http://apod.nasa.gov/apod/ap060519.html) است. اما ستاره شناسان دوستدار غذاهای دریایی احتمالاً این ابر کیهانی (http://www.astropix.com/HTML/D_SUM_S/IC4628.HTM) را به عنوان سحابی میگو (http://www.glitteringlights.com/Images/deepsky/13667287_7Mtr58) می شناسند.

http://www.nightsky.ws

Saeed Jafari

09-08-2012, 12:15 PM

1-15 September

پرتوهای کیهانی به سوی ویجر 1

18 شهریور (8 September)

http://www.nightsky.ws/images/APOD--8-Sept--Nightsky.jpg (http://apod.nasa.gov/apod/image/1209/Voyager1PGHSep2012.png)

Credit: Voyager Project (http://voyager.jpl.nasa.gov/), NASA (http://www.nasa.gov/)
فضاپیماهای دوقلوی ویجر برای یک مأموریت بزرگ سیارات بیرونی در سال 1977 پرتاب شدند (http://voyager.jpl.nasa.gov/science/planetary.html). از بخت خوش این دو فضاپیما نیز راه خود را در جهت کلی حرکت خورشید (http://apod.nasa.gov/apod/ap020624.html) نسبت به ستارگان اطرافش در پیش گرفتند. اکنون پس از سی و پنج سال (http://www.nasa.gov/mission_pages/voyager/voyager20120820.html)، ویجر 1 ظاهراً درحال نزدیک شدن به مرز هلیوسفر خورشید و فضای میان ستاره ای است. مسلماً هلیوسفر (http://helios.gsfc.nasa.gov/heliosph.html) بخشی از قلمرو خورشید است که توسط تاثیر بادهای خورشیدی و میدان مغناطیسی خورشید تعریف می شود. اما چگونه می توانید بگویید چه زمانی فضاپیمای شما از این مرز عبور کرده و به فضای میان ستاره ای وارد شده است؟ یکی از نشانه های آن (http://voyager.jpl.nasa.gov/news/signs_changing_fast.html) می تواند افزایش ناگهانی تشخیص پرتوهای پر انرژی کیهانی باشد. ذرات با انرژی بالا در فضای میان ستاره ای جریان دارند که توسط ابرنواخترهای دوردست کهکشان ما شتاب می گیرند (http://apod.nasa.gov/apod/ap090801.html)، اما به طور معمول هلیوسفر مسیر آن ها را منحرف و از سرعت شان می کاهد. این نمودار (http://voyager.gsfc.nasa.gov/heliopause/heliopause/recenthist.html) که یک دوره 12 ماهه (سپتامبر 2011 تا 2012) را پوشش داده است، افزایش قابل توجهی در میزان تشخیص ذرات پرتوهای کیهانی توسط فضاپیمای ویجر 1 را در ماه گذشته نشان می دهد. ویجر 1 (http://voyager.jpl.nasa.gov/where/index.html) در حال حاضر 18 میلیارد کیلومتر (17 ساعت نوری / 122 واحد نجومی) از خورشید فاصله گرفته و ممکن است به زودی به عنوان اولین فضاپیمای پرتاب شده از زمین به قلمرو ستاره گان وارد شود.

http://www.nightsky.ws/

Saeed Jafari

09-10-2012, 12:34 PM

1-15 September

حلقه های اطراف سحابی سراسبی

19 شهریور (9 September)

http://www.nightsky.ws/images/APOD--9-Sept--Nightsky.jpg (http://apod.nasa.gov/apod/image/1209/horseregion_ssro_2356.jpg)

Image Credit & Copyright: Star Shadows Remote Observatory (http://www.starshadows.com/)
سحابی معروف سراسبی درون صورت فلکی جبار تنها نیست. یک نوردهی ژرف از این سحابی طرح آشنای این فرورفتگی تیره را نشان می دهد که درست در زیر مرکز تصویر دیده می شود. این شکل آشنا بخشی از یک مجموعه وسیع غبار جذب کننده و گاز درخشان است. ستاره شناسان آماتور رصدخانه Star Shadow Remote در نیومکزیکو آمریکا برای آشکار کردن جزئیات بیشتر چراگاه سراسب‌، تلسکوپ کوچکی را برای بیش از هفت ساعت بر روی این ناحیه ثابت کردند که به جز رنگ بسیار خاص نور قرمز ساطع شده از هیدروژن همه رنگ ها را فیلتر می کرد. سپس آن ها این تصویر را به یک تصویر تمام رنگی که در طول سه ساعت نوردهی گرفته شده بود اضافه کردند. عکس دیدنی و جذابی که به دست آمد، جزئیات بسیاری را آشکار کرد ازجمله لایه های پیچیده حلقه های گازی و رشته های مملو از غبار که طی میلیون ها سال توسط بادهای ستاره ای و ابرنواخترهای کهن ایجاد شده و شکل گرفته اند. سحابی سراسبی در فاصله 1500 سال نوری در سمت صورت فلکی جبار نهفته است. دو ستاره از کمربند جبار را می توان در تصویر بالا یافت.

http://www.nightsky.ws/

Saeed Jafari

09-12-2012, 12:22 PM

راه شیری بر فراز Bungle Bungles

21 شهریور (11 September)

http://www.nightsky.ws/images/APOD--11-Sept--Nightsky.jpg (http://apod.nasa.gov/apod/image/1209/bungles_salway_1248.jpg)

Image Credit & Copyright: Mike Salway (http://www.mikesalway.com.au/about/)
به نظر شما کدام بخش از این تصویر جالب تر است - زمین یا آسمان؟ طرفداران زمین احتمالاً زیبایی این تصویر را به ردیف گنبدهای Bungle Bungle (http://en.wikipedia.org/wiki/Bungle_Bungle_Range) در استرالیای غربی (http://en.wikipedia.org/wiki/Western_Australia) می دانند. ظاهر این گنبدهای زیبا همچون کندوهای بزرگ لایه لایه (https://www.youtube.com/watch?v=QzVGtNvycCo) است. آن ها از ماسه سنگ ها (http://en.wikipedia.org/wiki/Sandstone) و کنگلومراها (جوش سنگ یا سنگ درهم) (http://www.fi.edu/fellows/fellow1/oct98/expert/conglomerate.htm) شکل گرفته اند که درطول 350 میلیون سال پیش ته نشین شده اند. و اما طرفداران آسمان، زیبایی نوار مرکزی راه شیری (http://apod.nasa.gov/apod/ap070930.html) را تحسین می کنند که کمان آن از این سوی افق تا سوی دیگر آن کشیده شده است. نوار راه شیری که منظره بسیار خوش عکسی (http://apod.nasa.gov/apod/ap120801.html) دارد، بیش از 10 میلیارد سال پیش شکل گرفته است و اکنون بسیاری از سحابی های مشهور و ستارگان درخشان را دربرگرفته است. خوشبختانه، شما لازم نیست که حتماً بین این دو انتخاب کنید (http://www.culturetransition.com/images/woman%20deciding.jpg) زیرا می توانید از هر دو منظره در این تصویر پانورامای زیبایی که از 8 فریم تشکیل شده (http://www.mikesalway.com.au/2012/07/25/milky-way-galaxy-over-the-domes-of-the-bungle-bungles/) و تقریباً دو ماه پیش در آسمان تاریک پارک ملی Purnunulu (http://en.wikipedia.org/wiki/Purnululu_National_Park) گرفته شده لذت ببرید.

http://www.nightsky.ws/

Saeed Jafari

09-12-2012, 12:23 PM

M7: خوشه ستاره ای باز در عقرب

22 شهریور (12 September)

http://www.nightsky.ws/images/APOD--12-Sept--Nightsky.jpg (http://apod.nasa.gov/apod/image/1209/m7_willasch_2200.jpg)

Image Credit & Copyright: Dieter Willasch (http://astro-cabinet.com/about.php) (Astro-Cabinet (http://astro-cabinet.com/))
M7 یکی از برجسته ترین خوشه های باز ستارگان (http://www.seds.org/messier/open.html) در آسمان است. این خوشه که عمدتاً از ستارگان (http://en.wikipedia.org/wiki/Star) درخشان آبی رنگ تشکیل شده، با چشم غیر مسلح در آسمان تاریک در دم صورت فلکی (http://www.astro.wisc.edu/%7Edolan/constellations/extra/constellations.html) عقرب (کژدم (http://www.windows.ucar.edu/tour/link=/mythology/scorpius.html)) دیده می شود. M7 در مجموع شامل حدود 100 ستاره است، حدود 200 میلیون سال از عمر آن می گذرد، گستره ای معادل 25 سال نوری (http://chandra.harvard.edu/photo/cosmic_distance.html) را در آسمان در بر گرفته و در فاصله حدود 1000 سال نوری از ما نهفته است. عکس بالا با نوردهی ژرف (http://astro-cabinet.com/showimage.php?image=M7-3_3m-RGB_final.jpg&lang=English) از Hakos Farm (http://www.natron.net/tour/hakos/start.html) در نامیبیا گرفته شده. خوشه ستارگان M7 (http://www.seds.org/messier/m/m007.html) از دوران باستان شناخته شده است؛ بطلمیوس (http://en.wikipedia.org/wiki/Ptolemy) در سال 130 میلادی (http://en.wikipedia.org/wiki/130_AD) به این خوشه اشاره کرده است. در این تصویر همچنین می توان یک ابر تیره غبار (http://apod.nasa.gov/apod/ap030202.html) و نیز عیناً میلیون ها ستاره نامربوط به این خوشه را در سمت مرکز کهکشان (http://apod.nasa.gov/apod/ap011229.html) مشاهده کرد.

http://www.nightsky.ws/

Saeed Jafari

09-14-2012, 08:38 PM

میدان دید باز سحابی پیله

23 شهریور (13 September)

http://www.nightsky.ws/images/APOD--13-Sept--Nightsky.jpg (http://apod.nasa.gov/apod/image/1209/cocoonlarge1Neyer.jpg)

Image Credit & Copyright (http://apod.nasa.gov/apod/lib/about_apod.html#srapply): Fabian Neyer (http://www.starpointing.com/)
در این زمینه پر ستاره (http://www.starpointing.com/ccd/cocoon.html) که بیش از 2 درجه از آسمان را در میان صورت فلکی بلند پرواز قو (ماکیان، دجاجه) (http://en.wikipedia.org/wiki/Cygnus_%28constellation%29) در برگرفته است، بدون شک نگاه ها مستقیمأ به سحابی پیله دوخته می شود. این پیله کیهانی (http://www.universetoday.com/15412/the-cosmic-cocoon-ic-5146-by-tom-v-davis/) به صورت یک زایشگاه پر جمعیت ستاره ای، ردّی بسیار طولانی از ابر های غبار و گاز میان ستاره ای را به دنبال خود حک نموده است. این سحابی که با نام IC 5146 فهرست بندی شده، تقریباً 15 سال نوری پهنا دارد و در فاصله حدود 4000 سال نوری از ما واقع شده است. همانند دیگر مناطق شکل گیری ستارگان، این سحابی نیز با رنگ قرمز و درخشان گاز هیدروژن (http://apod.nasa.gov/apod/ap050930.html) برانگیخته شده به وسیله ستارگان جوان و داغ آشکار شده است و همچنین توسط نور آبی رنگ ستارگان منعکس شده از گرد وغبار (http://apod.nasa.gov/apod/ap061211.html)، درست در لبه یک ابر مولوکولی (http://loke.as.arizona.edu/%7Eckulesa/research/overview.html) که بدون این تابش ها از دیده ها پنهان می بود، دیده می شود. در واقع، عمر ستاره درخشان واقع در نزدیک مرکز این سحابی احتمالا فقط چند هزار سال است. این ستاره همزمان با حفر گودالی (http://adsabs.harvard.edu/cgi-bin/nph-bib_query?bibcode=2002AJ....123..304H) در دل غبار و گاز مولد ستارگان دراین ابر مولکولی، انرژی لازم برای درخشش این سحابی را تأمین می کند. و اما رشته های غباری بلندی که در این تصویر نور مرئی، تاریک به نظر می رسند خود نیز ستاره های پنهان در حال شکل گیری اند، که در طول موج فرو سرخ دیده می شوند (http://apod.nasa.gov/apod/ap110819.html).

http://www.nightsky.ws/

Saeed Jafari

09-14-2012, 08:38 PM

کهکشان های بیضوی M60 و NGC 4647 مارپیچ

24 شهریور (14 September)

http://www.nightsky.ws/images/APOD--14-Sept--Nightsky.jpg (http://apod.nasa.gov/apod/image/1209/M60HST_large.jpg)

Credit: NASA (http://www.nasa.gov/), ESA (http://www.spacetelescope.org/), Hubble Heritage (http://heritage.stsci.edu/) Team (STScI (http://www.stsci.edu/)/AURA (http://www.aura-astronomy.org/))
در این پرتره کیهانی دقیق و واضح (http://heritage.stsci.edu/2012/38/index.html) از تلسکوپ فضایی هابل، کهکشان بیضوی غول پیکر M60 و کهکشان مارپیچی NGC 4647 همچون یک زوج عجیب و غریب به نظر می رسند. آنها در منطقه ای از فضا که کهکشان ها تمایل به جمع شدن در آن جا دارند، پیدا شده اند؛ درست در سمت شرق سنبله، خوشه کهکشانی نزدیک به ما (http://www.atlasoftheuniverse.com/galgrps/vir.html). کهکشان درخشان و سادۀ تخم مرغی شکل (http://apod.nasa.gov/apod/ap100520.html) M60 که حدود 54 میلیون سال نوری از ما فاصله دارد، توسط ازدحام بی نظم ستاره های کهن خود شکل گرفته است. درحالی که گاز، غبار و ستارگان آبی جوان NGC 4647 درون بازوهای پیچ در پیچ دواری در یک صفحه مسطح سازمان یافته اند. فاصله کهکشان مارپیچی NGC 4647 دور تر از M60 و حدود 63 میلیون سال نوری تخمین زده شده (http://hubblesite.org/newscenter/archive/releases/2012/38/fastfacts/). با اینهمه، این جفت کهکشانی که به عنوان ARP 116 (http://arxiv.org/abs/astro-ph/0609786) نیز شناخته شده است، احتمالاً در آستانه یک برخورد (http://apod.nasa.gov/apod/ap120604.html) مهم گرانشی هستند. M60 (با نام مستعار NGC 4649) حدود 120000 سال نوری پهنا دارد. قطر کهکشان کوچکتر NGC 4647 حدود 90000 سال نوری یعنی تقریباً هم اندازه راه شیری خودمان (http://apod.nasa.gov/apod/ap080606.html) است.

http://www.nightsky.ws/

Flare star

09-15-2012, 09:48 AM

September 15
(http://up.avastarco.com/images/al86qf0o5grdd6uzt1s.jpg)

[/URL][URL="http://up.avastarco.com/images/i9rjcsuwprk9eppn8mul.jpg"]http://up.avastarco.com/images/i9rjcsuwprk9eppn8mul.jpg (http://up.avastarco.com/images/i9rjcsuwprk9eppn8mul.jpg)

Drawing Credit & Copyright (http://apod.nasa.gov/apod/lib/about_apod.html#srapply): Frédéric Burgeot (http://fredburgeot.fr/)

سحابی حلقه (M57 (http://apod.nasa.gov/apod/ap040704.html)) یکی از سحابی های سیاره ای (http://messier.seds.org/planetar.html) با ظاهر متقارن ساده (http://apod.nasa.gov/apod/ap110218.html) و آشنا برای رصدگران تلسکوپی آسمان است. این سحابی حدود 2000 سال نوری از ما فاصله دارد و درون صورت فلکی موسیقایی شلیاق واقع شده است. آثار تغییر رنگ و جزئیات ظریف همگی در این طرح فوق العاده (https://picasaweb.google.com/101134302181024755891/NebuleusesPlanetaires?authkey=Gv1sRgCLWZwcCBi4z63g E#5782118144837083266) از این حلقه کیهانی (http://apod.nasa.gov/apod/ap030516.html) آورده شده اند. این طرح با بزرگ نمایی 800 و شرایط دیداری عالی مستقیماً از چشمی (http://www.asod.info/) یک تلسکوپ انعکاسی 40 اینچی بدست آمده است. نقاشی اصلی با استفاده از مداد رنگی بر روی کاغذ سفید خلق شده بود که در اینجا اسکن دیجیتالی آن با اعمال یک پالت رنگ معکوس نشان داده شده است. این سحابی که حدود یک سال نوری وسعت دارد، از لایه های بیرونی تشکیل شده. این لایه ها از یک ستاره در حال مرگ که زمانی همچون خورشید بوده است، خارج می شوند. اشعه شدید فرابنفش از این ستاره داغ مرکزی اتم های درون گاز را به یون تبدیل کرده و انرژی لازم برای درخشش سحابی را تأمین می کند. هیدروژن یونیزه شده (http://apod.nasa.gov/apod/ap051223.html) رنگ مایل به قرمزی را به آن می افزاید. اکسیژن یونیزه شده رنگ سبز-آبی خاصی را تولید می کند. ستاره مرکزی سحابی حلقه (http://www.youtube.com/watch?v=Oyn3ziBvG8I) که در شرایط عادی و با تلسکوپ های کوچک بسیار سخت دیده می شود (http://www.youtube.com/watch?v=9rzc-q6m7Ao)، در تمام طول مدت مطالعه این هنرمند قابل مشاهده بوده است.

http://www.nightsky.ws

Saeed Jafari

09-16-2012, 11:30 AM

زحل: تتیس درخشان و حلقه های کهن

26 شهریور (16 September)

[/URL][URL="http://www.nightsky.ws/images/APOD--16-Sept--Nightsky.jpg"]http://www.nightsky.ws/images/APOD--16-Sept--Nightsky.jpg (http://apod.nasa.gov/apod/image/1209/tethysrings_cassini_1920.jpg)

Image Credit: Cassini Imaging Team (http://ciclops.org/), SSI (http://www.spacescience.org/), JPL (http://www.jpl.nasa.gov/), ESA (http://www.esa.int/), NASA (http://www.nasa.gov/)
چند سال از عمر حلقه های زحل می گذرد؟ هیچ کس از جواب این سوال کاملاً مطمئن نیست. یک احتمال این است که این حلقه ها نسبت به تاریخچه منظومه شمسی ما به تازگی شکل گرفته اند، یعنی شاید تنها در حدود 100 میلیون سال پیش هنگامی که جرمی هم اندازه ماه در نزدیکی زحل تکه تکه شد. مدارک و شواهدی برای جوان بودن سن حلقه ها ارائه می شود که شامل یک تجزیه و تحلیل اساسی از پایداری حلقه ها و همچنین این واقعیت است که حلقه ها بسیار درخشان بوده و از آثار متعدد برخورد شهاب های کوچک و تیره خالی هستند. با این وجود، شواهد جدیدتر این احتمال را مطرح کرده که برخی از حلقه های زحل ممکن است میلیاردها سال عمر کرده و بنابراین تقریبا هم سن خود زحل باشند. بررسی عمیق از تصاویر گرفته شده توسط فضاپیمای کاسینی در مدار زحل نشان می دهد که برخی از ذرات حلقه های زحل موقتاً جمع شده و با هم برخورد می کنند. به این صورت ذرات حلقه ها با آوردن یخ تازه و درخشان به سطح بازیافت می شوند. در اینجا حلقه های زحل را می بینیم که در رنگ های واقعی خود توسط فضاپیمای رباتیک کاسینی در اواخر اکتبر تصویربرداری شده است. تتیس یخی درخشان در مقابل حلقه های تیره تر قابل مشاهده است. این قمر زحل به احتمال زیاد توسط باران یخی ماسه سا (sandblasting) از قمر خواهرش، انسلادوس، درخشان شده است.

http://www.nightsky.ws

Saeed Jafari

09-20-2012, 10:54 AM

فوران یک رشته خورشیدی

27 شهریور (17 September)

http://www.nightsky.ws/images/APOD--17-Sept--Nightsky.jpg (http://apod.nasa.gov/apod/image/1209/filament_sdo_1920.jpg)

Image Credit: NASA (http://www.nasa.gov/)'s GSFC (http://www.nasa.gov/centers/goddard/home/index.html), SDO AIA Team (http://sdo.gsfc.nasa.gov/)
چه اتفاقی برای خورشیدمان افتاده است؟ این اتفاق خیلی غیر عادی نیست – فقط یک رشته به بیرون پرتاب شده (http://apod.nasa.gov/apod/ap101215.html) است. در پایان ماه گذشته، یک رشته طولانی خورشیدی (http://solar.physics.montana.edu/ypop/Program/hfilament.html) به طور ایستاده ناگهان به فضا پرتاب شد و یک فوران تاج خورشیدی (CME) پر انرژی به وجود آورد. این رشته (http://blogs.discovermagazine.com/badastronomy/2012/09/10/a-huge-solar-filament-erupts-into-space/) برای مدت چند روز توسط میدان مغناطیسی (http://solar-center.stanford.edu/magnetism/magneticfields.html) همیشه در حال تغییر خورشید در جای خود حفظ شد و زمان فوران کاملاً غیر منتظره بود. در انفجار (http://www.flickr.com/photos/gsfc/7931868316/in/set-72157631408160534) حاصل که از نزدیک توسط رصدخانه دینامیک خورشیدی مشاهده شد (http://www.flickr.com/photos/gsfc/sets/72157631408160534/)، الکترون ها و یون ها به منظومه شمسی شلیک می شدند (http://www.flickr.com/photos/gsfc/7938936660/in/set-72157631408160534). برخی از این ذرات سه روز بعد به زمین رسیدند، با مغناطکره (magnetosphere) (http://en.wikipedia.org/wiki/Magnetosphere) زمین برخورد کردند و شفق های قطبی (http://apod.nasa.gov/apod/ap120321.html) قابل مشاهده ای ایجاد کردند. در این تصویر فرابنفش (http://www.flickr.com/photos/gsfc/7931831962/in/set-72157631408160534/)، حلقه های پلاسما در اطراف یک ناحیه فعال (http://apod.nasa.gov/apod/ap080924.html) بر فراز رشته در حال فوران دیده می شود. اگر تماشای این نمایش زیبای شفق قطبی (http://spaceweather.com/gallery/index.php?title=aurora&title2=lights) را از دست داده اید، لطفاً ناامید نشوید چراکه در طول دو سال آینده خورشید ما حداکثر فعالیت خود (http://en.wikipedia.org/wiki/Solar_maximum) را تجربه خواهد کرد و این وعده ای است برای فوران های تاج خورشیدی بیشتر (http://apod.nasa.gov/apod/ap111005.html) که موجب شفق های زمینی بیشتری می شوند.

http://www.nightsky.ws/

Saeed Jafari

09-20-2012, 10:56 AM

پرتره شخصی فضانورد در مدار

28 شهریور (18 September)

http://www.nightsky.ws/images/APOD--18-Sept--Nightsky.jpg (http://apod.nasa.gov/apod/image/1209/selfportrait_iss032_4288.jpg)

Image Credit: Expedition 32 Crew (http://www.nasa.gov/mission_pages/station/expeditions/expedition32/index.html), International Space Station (http://www.nasa.gov/mission_pages/station/main/index.html), NASA (http://www.nasa.gov/)
آیا این یک هنر است؟ در اوایل این ماه فضانورد ژاپنی ایستگاه فضایی، آکی هوشیده (http://en.wikipedia.org/wiki/Akihiko_Hoshide)، درحالی که به افزایش توانایی های ایستگاه فضایی بین المللی (ISS) (http://iss.jaxa.jp/en/) در مدار زمین کمک می کرد، این تصویر فوق العاده (http://spaceflight.nasa.gov/gallery/images/station/crew-32/html/iss032e025258.html) را ثبت کرد. در این مجموعه که از خارج از زمین گرفته شده چیزهای بسیاری دیده می شوند: خورشید، زمین، دو بخش از یک بازوی روباتیک، لباس فضایی فضانورد، تاریکی عمیق فضا، و دوربین غیر عادی (http://www.nasa.gov/home/hqnews/2012/jul/HQ_12-241_ISERV_Launches_to_ISS.html) که درحال گرفتن این عکس است. این تصویر نیز به مجموعه تاریخی - و احتمالا هنری – از سایر پرتره های شخصی (http://apod.nasa.gov/apod/ap060121.html) که پیش از این (http://apod.nasa.gov/apod/ap080123.html) در فضا گرفته شده (http://apod.nasa.gov/apod/ap060719.html) می پیوندد. دیروز هنگامی که یک کپسول الحاق شده (http://en.wikipedia.org/wiki/Soyuz_spacecraft) به ISS از آن جدا شد و برخی از سرنشینان آن را به زمین بازگرداند (http://en.wikipedia.org/wiki/Soyuz_TMA-04M)، ماموریت اکسپدیشن 32 (http://www.nasa.gov/pdf/668459main_exp32_summary.pdf) به پایان رسید.

http://www.nightsky.ws/

Saeed Jafari

09-20-2012, 10:56 AM

ترک وستا

29 شهریور (19 September)

http://www.nightsky.ws/images/APOD--19-Sept--Nightsky.jpg (http://apod.nasa.gov/apod/image/1209/vestabehind_dawn_big.jpg)

Image Credit: NASA (http://www.nasa.gov/), JPL-Caltech (http://www.jpl.nasa.gov/), UCLA (http://www-ssc.igpp.ucla.edu/), MPS, DLR, IDA
توقف بعدی: سرس (Ceres). هفته گذشته، فضاپیمای روباتیک سپیده دم به پایان ماموریت یک ساله خود در سیارک وستا (http://en.wikipedia.org/wiki/4_Vesta) رسید و تبدیل به اولین فضاپیمایی شد که تا کنون از این جهان دور واقع در فاصله بین مریخ و مشتری، در کمربند اصلی سیارک (http://www.solstation.com/stars/asteroid.htm) منظومه شمسی، بازدید کرده است. مجموعه بسیاری از بهترین تصاویر گرفته شده توسط سپیده دم در وستا، در نمای همه جانبۀ بالا (http://photojournal.jpl.nasa.gov/catalog/PIA15678) گرد آورده شده اند. شواهد بدست آمده از وستا نشان می دهد که این سیارک، به عنوان یک قطعه سازنده (http://en.wikipedia.org/wiki/Protoplanet) برای سیارات سنگی همچون زمین (http://apod.nasa.gov/apod/ap070325.html)، از سال های اولیه شکل گیری منظومه شمسی ما باقی مانده است. سطح بسیار قدیمی وستا نشان از دهانه های عمیق و فرورفتگی های طولانی (http://apod.nasa.gov/apod/ap120514.html) دارد که احتمالاً در اثر برخوردهای عظیم ایجاد شده اند. گرانش کم این سیارۀ کوچک، وجود عوارض سطحی (https://plus.google.com/u/1/103211579003359376826/posts) همچون صخره های عظیم (http://apod.nasa.gov/apod/ap111128.html) و یک کوه بزرگ را ممکن ساخته است. این کوه عظیم که ارتفاع آن به دو برابر ارتفاع قله اورست (http://apod.nasa.gov/apod/ap110417.html) در زمین می رسد، در پایین تصویر قابل مشاهده است. با همه این ها، وستا (http://apod.nasa.gov/apod/ap110802.html) با قطر حدود 500 کیلومتر تنها دومین جرم بزرگ کمربند سیارک ها است. و به همین دلیل، دو هفته پیش، سپیده دم (http://dawn.jpl.nasa.gov/) موشک های یونی (http://www-spof.gsfc.nasa.gov/stargaze/Sionrock.htm) ملایم خود را روشن کرد و تعقیب بزرگ ترین آن ها، سرس (http://en.wikipedia.org/wiki/Ceres_%28dwarf_planet%29)، را آغاز نمود. اگر همه چیز طبق برنامه پیش برود، سپیده دم در سال 2015 (http://images.gizmag.com/hero/mycopter.jpg) به سرس خواهد رسید. سرس درون تلسکوپ و از راه دور کاملاً متفاوت (http://apod.nasa.gov/apod/ap070622.html) به نظر می رسد – اما سپیده دم آن را چگونه خواهد دید؟

http://www.nightsky.ws/

Saeed Jafari

09-20-2012, 10:57 AM

آنالمای طلوع خورشید (به اضافه یک نقطه کوچک)

30 شهریور (20 September)

http://www.nightsky.ws/images/APOD--20-Sept--Nightsky.jpg (http://apod.nasa.gov/apod/image/1209/Analemma2012Tezel.jpg)

Image Credit & Copyright (http://apod.nasa.gov/apod/lib/about_apod.html#srapply): Tunç Tezel (http://www.twanight.org/newTWAN/photographers_about.asp?photographer=Tunc%20Tezel) (TWAN (http://www.twanight.org/))
آنالما (http://apod.nasa.gov/apod/ap101231.html) یک منحنی به شکل 8 است که با علامت گذاری موقعیت خورشید (http://www.twigsdigs.com/sundials/office/) در یک زمان ثابت در هر روز در طول سال سیاره زمین (http://www.youtube.com/watch?v=8mfm3yQW16g) به دست می آید. در مورد این تصویر، 17 عکس جداگانه در ساعت 02:31 به وقت جهانی در تاریخ های بین 2 آوریل و 16 سپتامبر گرفته شده اند. این تصاویر نیمی از منحنی آنالما در سمت شرق و جایگاه طلوع خورشید در دریای خزر را از تفرجگاه تخته ای ساحل شهر بندری باکو، در جمهوری آذربایجان دنبال می کنند. در طول مدت بین اعتدالین (http://apod.nasa.gov/apod/ap100923.html) سال 2012 در 20 مارس و 22 سپتامبر، خورشید در نزدیک ترین حالت خود به افق قرار دارد. انقلاب تابستانی (http://apod.nasa.gov/apod/ap120626.html) شمالی در تاریخ 20 ژوئن مطابق است با بالاترین نقطه منحنی شکل 8 در سمت چپ تصویر، یعنی درست زمانی که خورشید در شمالی ترین میل خود قرار دارد. البته (http://apod.nasa.gov/apod/ap061230.html)، نوردهی که امسال در تاریخ 6 ژوئن گرفته شده، چیزی کمی بیشتر نیز دارد. نقطه سیاه کوچک روی قرص روشن خورشید در نزدیک بالای قاب تصویر که بطور جزئی اصلاح شده، سیاره ناهید است که در حین گذر نادر (http://apod.nasa.gov/apod/ap120620.html) خود در طول این پروژه به خوبی برنامه ریزی شده آنالمای طلوع خورشید ثبت شده است.

http://www.nightsky.ws/

Saeed Jafari

09-22-2012, 01:41 PM

شفق قطبی در ماه سپتامبر

31 شهریور (21 September)

http://www.nightsky.ws/images/aurora2012sep20v2XLbroms.jpg

Image Credit & Copyright (http://apod.nasa.gov/apod/lib/about_apod.html#srapply): Fredrick Broms (http://www.fredrik_broms.fotosidan.se/info.htm) (Northern Lights Photography (http://nordlysfoto.blogspot.com/))
فردا، زمانی که خورشید استوای سماوی را روبه جنوب قطع می کند، پدیده اعتدالین (http://apod.nasa.gov/apod/ap070923.html) ماه سپتامبر فرا می رسد. این رویداد نشانگر آغاز بهار در نیمکره جنوبی و پاییز در نیمکره شمالی است. و گرچه هنوز هم ارتباط بین این دو امر (http://science.nasa.gov/science-news/science-at-nasa/2001/ast26oct_1/) گیج کننده است، اما فصول اعتدالین افزایش طوفان های ژئومغناطیسی به همراه دارد. بنابراین با طولانی تر شدن شب های شمال زمین، اعتدالین فرارسیدن یک فصل خوب برای شکارچیان شفق قطبی (http://apod.nasa.gov/apod/ap120209.html) را نیز نویدبخش است. این نورهای رنگارنگ شمالی (http://nordlysfoto.blogspot.com/2012/09/breath-taking-auroras.html) با دوربین و لنز زاویه باز در نزدیکی ساحل دریای نروژ در خارج از TROMSO در شمال نروژ ثبت شدند. پرتوهای شفق قطبی که در ارتفاع (http://odin.gi.alaska.edu/FAQ/#altitude) 100 کیلومتری یا بیشتر می درخشند، موازی هستند اما پرسپکتیو باعث می شود که آن ها به صورت شعاع های ساطع شده از یک نقطۀ محو در پشت طرح سایه نمای درخت کاج به نظر برسند. ستارگانی که در این شب شمالی مسحورکننده می درخشند عبارتند از: ستاره قطبی (http://apod.nasa.gov/apod/ap110514.html) در بالا و سمت راست نوک درخت، ستاره غول پیکر زرد رنگ Shedar (http://stars.astro.illinois.edu/sow/shedar.html) در سمت چپ (آلفای ذات الکرسی) و ستاره Kochab (http://stars.astro.illinois.edu/sow/kochab.html) در سمت راست (بتای دب اصغر). ستاره نورانی الطائر (http://apod.nasa.gov/apod/ap100625.html) نیز در میان پرده سبزرنگ شفق در پایین و سمت چپ این منظره می درخشد.

http://www.nightsky.ws/

Saeed Jafari

09-22-2012, 01:41 PM

آنالمای اتریشی

1 مرداد (22 September)

http://www.nightsky.ws/images/Analemma2012M_polzl900.jpg

Image Credit & Copyright (http://apod.nasa.gov/apod/lib/about_apod.html#srapply): Robert Pölzl (http://www.astrofotos.at/)
امروز، در ساعت 14:49 به وقت جهانی، خورشید رو به سمت جنوب از استوای سماوی عبور می کند (http://www.phy6.org/stargaze/Sseason.htm). این پدیده نجومی که اعتدالین (شب برابر) نام دارد، اولین روز از پاییز را در نیمکره شمالی و اولین روز بهار را در نیم کره جنوبی نشان می دهد. زمانی که خورشید در استوای سماوی قرار دارد، ساکنان زمین نزدیک به (http://www.usno.navy.mil/USNO/astronomical-applications/astronomical-information-center/equinoxes) 12 ساعت از روشنایی روز و 12 ساعت تاریکی را تجربه کنند. برای جشن گرفتن پدیده نجومی اعتدالین این ثبت دقیق (http://astrofotos.at/index.php?view=category&catid=9&option=com_joomgallery&Itemid=134) از سفر سالیانه خورشید در آسمان جنوب اتریش را در نظر بگیرید. این منظره (http://astrofotos.at/index.php?view=detail&id=405&option=com_joomgallery&Itemid=134)ترکیبی است از تصاویر گرفته شده در یک زمان ثابت در هر روز که موقعیت خورشید را در تاریخهای 29 سپتامبر 2011 تا 9 سپتامبر 2012 (http://astrofotos.at/index.php?view=detail&id=406&option=com_joomgallery&Itemid=134)ثبت کرده است. تصاویر متعدد خورشید رد یک منحنی متقاطع معروف به آنالما (http://www.astronomycorner.net/games/analemma.html)را در آسمان کشیده اند. در واقع، تاریخ های دو اعتدالین سال گذشته با وسط منحنی (http://en.wikipedia.org/wiki/File:Analemma_Earth.png) ( و نه نقطه تقاطع) مطابقت دارند. انقلاب تابستانی و زمستانی نیز در نقاط بالا و پایین منحنی هستند. البته، بسیاری نیز ایده خوب دیگری برای جشن گرفتن این پدیده دارند که عبارت است از سفر در امتداد جاده کوه به سمت چپ و گذر از تاکستان های امتداد جاده برای رسیدن به شهر نزدیک Kitzeck (http://en.wikipedia.org/wiki/Kitzeck_im_Sausal)و نوشیدن یک لیوان شراب به سلامتی اعتدالین. نزدیک نیمکت های کنار جاده، klapotetz (http://apod.nasa.gov/apod/www.youtube.com/watch?v=DWbXKgNYjRE)قرار دارد که ظاهری شبیه به آسیاب بادی دارد و به طور سنتی برای دور نگه داشتن پرندگان در این منطقه کشت انگور استفاده می شده است.

http://www.nightsky.ws/

Saeed Jafari

09-26-2012, 05:32 PM

اعتدال: خورشید از انقلاب تا انقلاب

(23 September)

[/URL]http://www.nightsky.ws/images/APOD--23-Sept--Nightsky.jpg (http://apod.nasa.gov/apod/image/1209/seasons_tezel_1080.jpg)

Credit & Copyright (http://apod.nasa.gov/apod/lib/about_apod.html#srapply): Tunç Tezel (http://www.twanight.org/newTWAN/photographers_about.asp?photographer=Tunc%20Tezel) (TWAN (http://www.twanight.org/))

[URL]http://www.nightsky.ws/

Saeed Jafari

09-26-2012, 05:33 PM

سحابی مداد

(24 September)

[/URL][URL="http://www.nightsky.ws/images/APOD--24-Sept--Nightsky.jpg"]http://www.nightsky.ws/images/APOD--24-Sept--Nightsky.jpg (http://apod.nasa.gov/apod/image/1209/pencil_eso_4000.jpg)
Image Credit: ESO (http://www.eso.org/public/)

http://www.nightsky.ws/

Saeed Jafari

09-26-2012, 05:34 PM

گوی های عجیب بر روی مریخ

(25 September)

[/URL][URL="http://www.nightsky.ws/images/APOD--25-Sept--Nightsky.jpg"]http://www.nightsky.ws/images/APOD--25-Sept--Nightsky.jpg (http://apod.nasa.gov/apod/image/1209/spherulesmars_opportunity_1809.jpg)

Image Credit: Mars Exploration Rover Mission (http://marsrovers.jpl.nasa.gov/home/index.html), Cornell (http://athena.cornell.edu/), JPL (http://www.jpl.nasa.gov/), NASA (http://www.nasa.gov/)

http://www.nightsky.ws/

Saeed Jafari

09-26-2012, 05:34 PM

یک شاتل فضایی بر فراز لس آنجلس
(26 September)

[/URL][URL="http://www.nightsky.ws/images/APOD--26-Sept--Nightsky.jpg"]http://www.nightsky.ws/images/APOD--26-Sept--Nightsky.jpg (http://apod.nasa.gov/apod/image/1209/shuttlelax_confer_3628.jpg)

Image Credit & Copyright: Stephen Confer
فرود یک شاتل فضایی در LAX هر روز اتفاق نمی افتد. گرچه این فرود برای اولین بار بود که در مرکز فرودگاه بزرگ لس آنجلس رخ می داد، اما برای شاتل فضایی ایندیور (Endeavour) آخرین فرود بود. این شاتل فضایی تور پرواز خود در آسمان های کالیفرنیا را، البته در بالای یک بویینگ 747 (http://en.wikipedia.org/wiki/Boeing_747)، به اتمام رساند و برای آخرین بار فرود آمد (http://www.youtube.com/watch?v=UyPLjVPSdCg). این شاتل نمادین در طول آخرین پرواز (http://www.space.com/17711-space-shuttle-endeavour-california-flight-viewing.html) خود درکنار هواپیماهای همراهش نزدیک بسیاری از نمادهای خود کالیفرنیا از جمله پل گلدن گیت (http://en.wikipedia.org/wiki/Golden_Gate_Bridge) در سان فرانسیسکو (http://en.wikipedia.org/wiki/San_Francisco)، نشان هالیوود (http://en.wikipedia.org/wiki/Hollywood_sign)، و نمای ساختمان های لس آنجلس در افق (http://www.nasa.gov/images/content/689668main_jsc2012e216080_946-710.jpg) عکس برداری شد. پیش از این، در ماه مه، تصویر شاتل فضایی انترپرایز (http://apod.nasa.gov/apod/ap120509.html) (Enterprise) در حال عبور از پشت چند نماد مشهور شهر نیویورک در راه خود به مقصد موزه هواوفضا و دریانوردی اینترپید (http://www.intrepidmuseum.org/)ثبت شده بود. در بالا عکس شاتل ایندیور سوار بر پشت بویینگ (http://apod.nasa.gov/apod/ap070708.html) گرفته شده است که درحال عبور از فراز و ورای یک خیابان اصلی در لس آنجلس به LAX (http://en.wikipedia.org/wiki/LAX)نزدیک می شود (http://www.youtube.com/watch?v=a95MB8eucYM). شاتل های فضایی که اکنون همگی بازنشسته اند، تبدیل به اشیاء موزه ای شده اند. و طبق برنامه قرار است شاتل بالا نیز از کنار خیابان های LA تا مرکز علوم کالیفرنیا (http://www.californiasciencecenter.org/) یدک کشیده شود.

http://www.nightsky.ws/

Saeed Jafari

09-29-2012, 04:13 PM

ستارگان و غبار در تاج جنوبی

6 مهر (27 September)

http://www.nightsky.ws/images/APOD--27-Sept--Nightsky.jpg (http://apod.nasa.gov/apod/image/1209/ngc6726_lorenzi.jpg)

Image Credit & Copyright (http://apod.nasa.gov/apod/lib/about_apod.html#srapply): Marco Lorenzi (Glittering Lights (http://www.glitteringlights.com/))
ابرهای غبار کیهانی در سرتاسر زمینه پر ستارۀ این چشم انداز گسترده تلسکوپی (http://www.glitteringlights.com/Images/deepsky/13667287_7Mtr58#%21i=2022967990&k=sCZdbtC) از لبه شمالی صورت فلکی تاج جنوبی (اکلیل جنوبی)، (http://www.botproductions.com/stellar/corona_australis.html) پراکنده شده اند. چگال ترین بخش ابر غباری در حدود 8 سال نوری طول دارد. این بخش احتمالاً کمتر از 500 سال نوری از ما فاصله دارد و به طور موثر مانع عبور نور (http://apod.nasa.gov/apod/ap090425.html) ستارگان پس زمینه دورتر راه شیری (http://members.nova.org/%7Esol/chview/chv5.htm) می شود. در نوک آن (http://apod.nasa.gov/apod/image/0407/ngc6726_wide_tanlbl1.jpg) (بالا سمت راست) گروهی از سحابی های بازتابی زیبا قرار دارند که به نام های NGC 6726، 6727، 6729 (http://www.aao.gov.au/images/captions/aat073.html) و IC 4812 فهرست بندی شده اند. رنگ آبی ویژه ی تولید شده از ستارگان داغ به صورت نور، توسط گرد و غبار کیهانی منعکس می شود (http://apod.nasa.gov/apod/ap011228.html). سحابی کوچکتر زرد رنگ (NGC 6729) ستاره جوان (http://apod.nasa.gov/apod/ap031226.html) متغیرR اکلیل جنوبی (http://www.solstation.com/stars/r-coraus.htm) را احاطه کرده است. خوشه کروی (http://apod.nasa.gov/apod/ap120614.html) باشکوه و خیره کننده NGC 6723 در سمت گوشه بالا و راست این منظره دیده می شود. اگرچه به نظر می رسد NGC 6723 (http://www.seds.org/%7Espider/spider/MWGC/n6723.html) بخشی از این مجموعه است، اما این خوشه حقیقتاً در فاصله نزدیک به 30000 سال نوری (http://www.haydenplanetarium.org/universe/duguide/app_light_travel_time_dista.php) نهفته است، که به مراتب دورتر از ابرهای گرد و غبار تاج جنوبی (http://www.eso.org/public/videos/eso1109a/) می باشد.

http://www.nightsky.ws/

Saeed Jafari

09-29-2012, 04:14 PM

ستارگان در آسمان غبارآلود

7 مهر (28 September)

http://www.nightsky.ws/images/APOD--28-Sept--Nightsky.jpg (http://apod.nasa.gov/apod/image/1209/PegasusDustDavis.jpg)

Image Credit & Copyright (http://apod.nasa.gov/apod/lib/about_apod.html#srapply): John Davis (http://www.bucksnortobservatory.com/)
ستاره درخشان مرکب الفرس (http://stars.astro.illinois.edu/sow/markab.html) در میان دریای این منظره آسمانی غبارآلود لنگر انداخته است. ستاره مرکب الفرس، واقع در گوشه سمت راست بالای تصویر، خود گوشه ای از یک صورتک فلکی را نشان می دهد که به "مربع بزرگ" (http://www.bpastro.org/index.php?page=the-great-square-of-pegasus) مشهور است و درون مرزهای صورت فلکی اسب بالدار (http://www.ianridpath.com/startales/pegasus.htm) (فرس اعظم) قرار دارد. امتداد این منظره گسترده و ژرف تلسکوپی، که سحابی های بازتابی آبی (http://apod.nasa.gov/apod/ap091229.html) رنگ در سراسر آن پراکنده شده اند، تا حدود 5 درجه و یا در حدود 10 برابر قطر زاویه ای (http://apod.nasa.gov/apod/ap061228.html) ماه بدر پیش می رود. و اگرچه این افق دید از صفحه کهکشان (http://www.atlasoftheuniverse.com/galchart.html) راه شیری ما روی گردانده، اما ناحیه ای را تحت پوشش قرار داده که از ابرهای مولکولی نزدیک پر شده است. ابرهای گردوغبار مربوط به آن، ابرهای سیروس کهکشانی (http://ned.ipac.caltech.edu/level5/Bothun2/Bothun6_1_2.html) در عرض های بالا هستند و کمتر از 1000 سال نوری فاصله دارند. بسیار فراتر از کهکشان راه شیری در دوردست، کهکشان های پس زمینه همچنان قابل رویت اند، مانند کهکشان برجسته مارپیچی (http://apod.nasa.gov/apod/ap010510.html) NGC 7497 که در نزدیکی مرکز تصویر از لبه دیده می شوند.

http://www.nightsky.ws/

Saeed Jafari

09-29-2012, 04:14 PM

NGC 7023: سحابی زنبق (آیریس)

8 مهر (29 September)

http://www.nightsky.ws/images/APOD--29-Sept--Nightsky.jpg (http://apod.nasa.gov/apod/image/1209/NGC7023hallas.jpg)

Image Credit & Copyright (http://apod.nasa.gov/apod/lib/about_apod.html#srapply): Tony Hallas (http://astrophoto.com/contact.htm)
در فاصله 1300 سال نوری، این ابرهای غبار و گاز میان ستاره ای، همچون گلبرگ های ظریف کیهانی، در زمینه حاصلخیز صورت فلکی قیفاووس شکوفا شده اند. این سحابی که برحسب وظیفه به نام NGC 7023 فهرست بندی شده است و گاهی به نام سحابی زنبق خوانده می شود، تنها سحابی آسمان نیست که تصویر یک گل را در ذهن بر می انگیزد. اما این تصویر فوق العاده طیفی از رنگ ها و تقارن های سحابی زنبق را با جزئیات گیرا و تأثیرگذاری به نمایش گذاشته است. درون این گل زنبق، مواد غبار گونه سحابی یک ستاره جوان و داغ را احاطه کرده است. رنگ غالب سحابی بازتابی درخشان تر، آبی است، که از ویژگی های ذرات غبار منعکس کننده نور ستارگان است. رشته مرکزی ابرهای غباری بوسیله نورتابناکی یا فتولومینسانس (Photoluminescence) مایل به قرمز کم نوری می درخشد به گونه ای که برخی از دانه های گرد و غبار به طور موثر اشعه فرا بنفش نامرئی ستاره را به نور مرئی قرمز تبدیل می کنند. مشاهدات مادون قرمز نشان می دهد که این سحابی، ممکن است حاوی مولکول های پیچیده کربن به نام PAHs باشد. گستردگی بخش آبی رنگ نورانی سحابی زنبق حدود شش سال نوری است.

http://www.nightsky.ws/

Saeed Jafari

10-01-2012, 11:11 AM

معرفی دنباله دار ISON

10 مهر (1 October)

http://www.nightsky.ws/images/APOD--1-Oct--Nightsky.jpg

Image Credit & Copyright: Ligustri Rolando (%20rolando.ligustri%20at%20alice.it)
آیا این نقطه کم نور می تواند به یکی از درخشان ترین دنباله دارها (http://www.space.com/3366-greatest-comets-time.html) تبدیل شود؟ بله، ممکن است. البته این هم ممکن است (http://www.planetary.org/blogs/guest-blogs/20120925-comet-ison.html) که در زمان نزدیک تر شدن به خورشید شکسته و از هم فروپاشد (http://apod.nasa.gov/apod/ap060504.html) و یا اینکه به طور خیلی جزئی تری (http://en.wikipedia.org/wiki/Comet_Kohoutek) بدرخشد. اما علاقه مندان به آسمان (https://www.facebook.com/APOD.Sky)در سراسر جهان با حدس و گمان های خوشبینانه تری (http://www.ast.cam.ac.uk/%7Ejds/12s1.ukl) به وجد آمده اند. پیش بینی هایی از قبیل اینکه دنباله دار تازه کشف شده C/2012 S1 (http://en.wikipedia.org/wiki/C/2012_S1) (ISON) می تواند به تدریج یک دم خارق العاده (http://apod.nasa.gov/apod/ap091206.html)شکل دهد و یا اینکه میزان درخشش آن نزدیک به پایان سال 2013، برای چند لحظه به درخشش یک ماه بدر می رسد. دنباله دار ISON (http://earthsky.org/space/big-sun-diving-comet-ison-might-be-spectacular-in-2013) در حال حاضر بسیار کم نور است، اما در تصویر بالا با قدر (http://en.wikipedia.org/wiki/Apparent_magnitude)18 قابل مشاهده می باشد. این دنباله دار، که اندکی بیش از یک هفته پیش در روسیه توسط Nevski Vitali (بلاروس) و Artyom Novichonok (روسیه) کشف شده است، اکنون در حال سقوط از میان مدار مشتری و زحل به سمت خورشید می باشد. در اوایل اکتبر سال 2013 دنباله دار ISON با فاصله بسیار کمی از نزدیک مریخ عبور می کند که احتمالاً برای مریخ نورد ها و مدارگردهای مریخ قابل مشاهده خواهد بود. به نظر می رسد که این دنباله دار (http://www.universetoday.com/97561/new-sun-skirting-comet-could-provide-dazzling-display-in-2013/)، در مسیر خود در اواخر نوامبر سال 2013، درحالی که قطری از سطح خورشید را می پیماید، به وضعیت مماس با خورشید (sungrazer) (http://apod.nasa.gov/apod/ap090322.html) برسد. پس از آن، در اواخر دسامبر 2013، هر آنچه باقی مانده است سرانجام از نزدیک ترین فاصله به زمین عبور خواهد کرد. ستاره شناسان سراسر جهان این گلوله برفی بزرگ کثیف را از نزدیک پیگیری خواهند کرد تا به درک بهتری از ماهیت آن و چگونگی تحولات ممکن آن (http://en.wikipedia.org/wiki/Rendezvous_with_rama#Plot_summary) در طول 15 ماه آینده برسند.

http://www.nightsky.ws

Saeed Jafari

10-01-2012, 11:19 AM

یک برخورد کهکشانی در NGC 6745

9 مهر (30 September)

http://www.nightsky.ws/images/APOD--30-Sept--Nightsky.jpg (http://apod.nasa.gov/apod/image/1209/ngc6745_hst_755.jpg)

Image Credit: NASA (http://www.nasa.gov/), ESA (http://www.spacetelescope.org/), and the Hubble Heritage Team (http://heritage.stsci.edu/commonpages/infoindex/ourproject/moreproject.html) (STScI (http://www.stsci.edu/institute/)/AURA (http://www.aura-astronomy.org/))-ESA/Hubble Collaboration

Acknowledgment: Roger Lynds (KPNO (http://www.noao.edu/kpno/kpno.html)/NOAO (http://www.noao.edu/)) et al. (http://heritage.stsci.edu/2000/34/bio/bio_primary.html)
شکل ظاهری کهکشان ها اغلب اینگونه نیست. NGC 6745 (http://heritage.stsci.edu/2000/34/caption.html) در واقع حاصل برخورد (http://apod.nasa.gov/apod/ap990722.html) دو کهکشان طی تنها چند صد میلیون سال پیش تا کنون را نشان می دهد. کهکشان کوچکتر، که درسمت راست و پایین خارج از کادر این تصویر دیجیتالی دقیق (http://hubblesite.org/newscenter/archive/releases/2000/2000/34/image/a/) قرار دارد، درحال دور شدن است. کهکشان بزرگ تر که در بالا به تصویر کشیده شده است (http://heritage.stsci.edu/2000/34/supplemental.html)، درگذشته یک کهکشان مارپیچ (http://apod.nasa.gov/apod/spiral_galaxies.html) بوده اما اکنون تخریب شده و ظاهری عجیب و غریب (http://apod.nasa.gov/apod/ap980315.html) پیدا کرده است. نیروی گرانش اشکال این کهکشان ها را دچاراعوجاج (https://www.youtube.com/watch?v=lXy3B2K47Qg) کرده است. اگر چه این احتمال وجود دارد که هیچ یک از ستارگان این دو کهکشان به طور مستقیم برخورد (http://apod.nasa.gov/apod/ap061024.html) نکرده باشند، اما گاز، غبار (http://apod.nasa.gov/apod/ap030706.html) و میدان های مغناطیسی (http://www-spof.gsfc.nasa.gov/Education/Imagnet.html)احاطه کننده آن ها قطعاً در تعامل مستقیم هستند. در حقیقت، یک گره گازی که از کهکشان بزرگتر در سمت راست و پایین تصویر به بیرون کشیده شده اکنون شروع به پدیده آوردن ستارگان کرده است. طول NGC 6745 (http://en.wikipedia.org/wiki/NGC_6745) حدود 80 هزار سال نوری گسترش یافته و در فاصله 200 میلیون سال نوری از زمین واقع شده است.

http://www.nightsky.ws

Saeed Jafari

10-06-2012, 02:05 PM

ساحل یک رودخانه کهن بر روی مریخ

11 مهر (2 October)

http://www.nightsky.ws/images/APOD--2-Oct--Nightsky.jpg (http://apod.nasa.gov/apod/image/1210/streambank_curiosity_965.jpg)

Image Credit: NASA (http://www.nasa.gov/), JPL-Caltech (http://www.jpl.nasa.gov/), MSSS (http://www.msss.com/)
شواهد تازه ای از یک رودخانه بسیار قدیمی بر روی مریخ پیدا شده است. روبات مریخ نورد کنجکاوی (http://en.wikipedia.org/wiki/Curiosity_rover) بطور تصادفی با عوارض سطحی غیر معمولی برخورد کرده که شباهت بسیاری به سواحل رودهای روی زمین دارند. برای مثال، آنچه در تصویر بالا (http://photojournal.jpl.nasa.gov/catalog/PIA16156) می بینیم، یک طاقچه سنگی کوچک با شیب منفی است که به احتمال بسیار زیاد در اثر فرسایش جریان آب زیر آن ایجاد شده است. بافت این صخره به شکل یک کنگلومرای رسوبی (http://photojournal.jpl.nasa.gov/catalog/PIA16189) به نظر می رسد، که آثار باقی مانده خشک شده تعداد زیادی سنگ های کوچکتر به هم چسبیده است. درست در زیر این صخره طاقچه مانند، تعداد بسیار زیادی سنگ ریزه های کوچک وجود دارد که سطح صیقلی آن ها احتمالاً حاصل غلت خوردن درون رودی (https://plus.google.com/u/1/103211579003359376826/posts) است که زمانی جریان داشته است. با فرسایش (http://www.youtube.com/watch?v=f62_MjB6-Ok) ساحل، به احتمال زیاد این سنگ ریزه ها در بستر رودخانه ته نشسته اند. سنگ بزرگتری که در بالای سمت راست تصویر مشخص شده نیز احتمالاً بر اثر فرسایش جریان آب (http://apod.nasa.gov/apod/ap101127.html) صیقلی شده است. کنجکاوی در مسیر حرکت خود (http://apod.nasa.gov/apod/ap120910.html)، تا کنون چندین اثر از بستر رودخانه های خشک شده بر روی مریخ (http://www.youtube.com/watch?v=MVTyRNbsqk8) یافته است و اکنون در محل فعلی اش (http://www.planetary.org/blogs/emily-lakdawalla/2012/09281210-glenelg-ho.html) قرار است به کاوش و بررسی پیوند غیرعادی (http://en.wikipedia.org/wiki/Glenelg,_Mars) سه نوع متفاوت از زمین بپردازد.

http://www.nightsky.ws/

Saeed Jafari

10-06-2012, 02:06 PM

شفق قطبی به شکل یک بز بر فراز گرینلند

12 مهر (3 October)

http://www.nightsky.ws/images/APOD--3-Oct--Nightsky.jpg (http://apod.nasa.gov/apod/image/1210/goataurora_casado_800.jpg)

Image Credit & Copyright (http://apod.nasa.gov/apod/lib/about_apod.html#srapply): Juan Carlos Casado (http://www.twanight.org/casado) (TWAN (http://www.twanight.org/))
گاهی باور آنچه در آسمان می بینیم دشوار است. در طول سفر (http://gloria-project.eu/2012/08/shelios-en/) اکتشافی شلیوس (http://www.expedicionesweb.com/ruta12/diario/) به گرینلند در اواخر ماه آگوست، حتی مشتاقان کهنه کار آسمان نیز شفق های قطبی را چنان رنگارنگ، متغیر، سریع (http://apod.nasa.gov/apod/ap101124.html) و با اشکال غیر معمول دیدند که هیچ یک چیزی مانند این را به یاد نمی آورند. با تحول و شکل گیری تدریجی شفق های همواره درحال تغییر، اشکال بزرگی (http://apod.nasa.gov/apod/image/1210/auroraforms_casado_960.jpg) در سراسر آسمان گسترده می شدند. این اشکال از یک فرم آشنا به دیگری تبدیل می شدند، ازجمله چیزی شبیه به سر یک بز (در بالا نشان داده شده)، سر یک فیل، یک دنباله دار عجیب و غریب با دم سبزرنگ، و انگشتان یک دست آسمانی. این منظره آسمانی، حتی بدون وجود شفق قطبی هم، به خاطر نوار کمانی شکل (http://apod.nasa.gov/apod/ap120801.html) کهکشان راه شیری (http://www.atlasoftheuniverse.com/galaxy.html) و زمینه جذاب ستارگان، سحابی ها و کهکشان ها قابل توجه می بود. در مقابل، در پیش زمینه تصویر، یک خانه روستایی در تاسیوساق (http://en.wikipedia.org/wiki/Tasiusaq,_Kujalleq) واقع در استان کویالق (http://en.wikipedia.org/wiki/Kujalleq) گرینلند (http://en.wikipedia.org/wiki/Greenland) را می بینیم. پروژه شلیوس (http://www.shelios.com/) نه تنها برای هدف رصد شفق های قطبی (http://apod.nasa.gov/apod/ap110823.html) بلکه برای ایجاد انگیزه در دانش آموزان برای درنظر گرفتن یک حرفه علمی (http://www.pbs.org/safarchive/5_cool/53_career.html) ایجاد شده است.

http://www.nightsky.ws/

Saeed Jafari

10-06-2012, 02:06 PM

NGC 7293: سحابی هلیکس

13 مهر (4 October)

http://www.nightsky.ws/images/APOD--4-Oct--Nightsky.jpg (http://apod.nasa.gov/apod/image/1210/Helix_BiColour_Finalpugh.jpg)

Image Credit & Copyright (http://apod.nasa.gov/apod/lib/about_apod.html#srapply): Martin Pugh (http://www.martinpughastrophotography.id.au/)
درون صورت فلکی دلو (http://hawastsoc.org/deepsky/aqr/index.html)، در فاصله درست هفت صد سال نوری از زمین، یک ستاره خورشید مانند در حال مرگ است. چند هزار سال اخیر از عمر این ستاره، سحابی هلیکس (http://www.seds.org/messier/xtra/ngc/n7293.html) (NGC 7293) را پدید آورده است. این سحابی که به خوبی مورد مطالعه قرار گرفته، نمونه ای از سحابی های سیاره ای (http://en.wikipedia.org/wiki/Planetary_nebula) است که در فاصله نزدیک به ما واقع شده و نشان دهنده مرحله نهایی از تکامل ستاره است. مجموعاً 58 ساعت زمان نوردهی صرف شده تا این نمای ژرف از سحابی خلق شود. این تصویر ترکیبی است از مجموع داده های باند باریک از خطوط نشری اتم های هیدروژن به رنگ قرمز و اتم های اکسیژن در ته رنگ های سبز-آبی. این نمای ژرف جزئیات (http://apod.nasa.gov/apod/ap080413.html) خارق العاده ای را از ناحیه درخشان تر درونی (http://apod.nasa.gov/apod/ap030510.html) هلیکس که قطر آن حدود 3 سال نوری است، نشان می دهد. و در عین حال ویژگی های کم نورتر هاله بیرونی (http://apod.nasa.gov/apod/ap120831.html) را نیز دنبال می کند، که گستردگی سحابی را به بیش از شش سال نوری افزایش داده است. نقطه سفیدرنگ واقع در مرکز هلیکس، ستاره داغ مرکزی (http://hubblesite.org/newscenter/archive/releases/1997/38/background/#background-info-1) این سحابی سیاره ای است. اکنون دریافته اند ساختار هندسی (http://hubblesite.org/newscenter/archive/releases/2004/32/image/e/) هلیکس، که در نگاه نخست (http://apod.nasa.gov/apod/ap091231.html) یک سحابی ساده به نظر می رسد، به طرز شگفت انگیزی پیچیده است.

http://www.nightsky.ws/

Saeed Jafari

10-06-2012, 02:07 PM

شفق قطبی و گوی آتشین بر فراز نروژ

14 مهر (5 October)

http://www.nightsky.ws/images/APOD--5-Oct--Nightsky.jpg (http://apod.nasa.gov/apod/image/1210/meteorviolet_salomonsen_1200.jpg)

Image Credit & Copyright: Ole C. Salomonsen (http://www.arcticlightphoto.no/about/) (Arctic Light Photo (http://www.arcticlightphoto.no/))
در پشت کوه ها چه اتفاقی دارد می افتد؟ این یک همگرایی است از مناظر متغیر آسمانی. شبی در اواسط ماه سپتامبر در نزدیکی شهر TROMSO نروژ، شفق های قرمز رنگ در ارتفاع بالا، درحالی که از میان شفق های سبز رنگ پایین تر می درخشیدند دیده می شدند، به گونه ای که درخشش بنفش خارق العاده و تا حدودی غیر معمول ایجاد کرده بودند. اما ناگهان، یک سنگ کوچک از فضای بیرون به شدت به جو زمین سقوط کرد و آسمان توسط درخشان ترین گوی آتشینی که این عکاس نجومی تا کنون دیده بود روشن شد. این درخشش، قله کوه دوردستی که به نام Otertinden of the Lyngen Alps شناخته شده را روشن کرده است. این شهاب درخشان که تصادفاً در پشت همان قله کوه محو شده است، در رودخانه Signalelva در پیش زمینه تصویر نیز می درخشد. اگر چه ممکن است فکر کنید خوش شانس بوده اید که موفق به دیدن شفق قطبی یا یک شهاب درخشان شده اید، اما تصاویری از هردوآن ها با هم نیز چندین بار قبلا ثبت شده اند.

http://www.nightsky.ws/

Saeed Jafari

10-08-2012, 04:08 PM

در قلب جبار

15 مهر (6 October)

http://www.nightsky.ws/images/APOD--6-Oct--Nightsky.jpg (http://apod.nasa.gov/apod/image/1210/TrapMosaic-HST-Gendler-Crop.jpg)

Credit: Image Data - Hubble Legacy Archive (http://hla.stsci.edu/), Processing - Robert Gendler (http://www.robgendlerastropics.com/)
در نزدیک مرکز این تصویر دقیق کیهانی (http://www.robgendlerastropics.com/TrapMosaic-HST-Gendler.html)، در قلب سحابی جبار (http://apod.nasa.gov/apod/ap090222.html)، چهار ستاره داغ و عظیم وجود دارند که به نام ذوزنقه معروف اند (http://messier.seds.org/more/m042_trapezium.html). این ستارگان، که در منطقه ای با شعاع حدود 1/5 سال نوری گرد آمده اند، بر هسته خوشه ستارگان متراکم سحابی جبار حکمفرما‌ هستند. تابش یونیزه شده فرابنفش از ستارگان ذوزنقه، به ویژه از درخشان ترین ستاره به نام Theta-1 Orionis C (http://stars.astro.illinois.edu/sow/theta1ori.html)، انرژی کل درخشش قابل مشاهده این منطقه پیچیده تشکیل ستارگان را تأمین می کند. خوشه سحابی جبار با عمر حدود 3 میلیون سال، در سال های جوانی خود حتی متراکم تر هم بوده است. یک مطالعه دینامیکی که اخیراً انجام شده (http://arxiv.org/abs/1209.2114) نشان می دهد که ممکن است برخوردهای افسار گسیخته ستارگان (http://www.skyandtelescope.com/community/skyblog/newsblog/A-Black-Hole-in-Orion-171183711.html) در سال های اول عمر این سحابی، سیاه چاله ای با جرم بیش از 100 برابر جرم خورشید ایجاد کرده باشند. حضور یک سیاه چاله درون خوشه می تواند علت سرعت بالای مشاهده شده از ستاره های ذوزنقه را توضیح دهد. با توجه به فاصله 1500 سال نوری سحابی جبار، این سیاه چاله را تبدیل به نزدیک ترین سیاه چاله شناخته شده به زمین کرده است.

http://www.nightsky.ws/

Saeed Jafari

10-08-2012, 04:09 PM

توهم هم رنگی

16 مهر (7 October)

http://www.nightsky.ws/images/APOD--7%20Oct--Nightsky.jpg (http://apod.nasa.gov/apod/image/1210/greyillusion_wikipedia_960.jpg)

Image Credit: Edward H. Adelson (http://web.mit.edu/persci/people/adelson/), Wikipedia (http://en.wikipedia.org/wiki/Image:Same_color_illusion.png)
آیا دو مربع A و B هم رنگ هستند؟ بله! برای درک صحت این امر اشاره گر خود را بر روی تصویر صفحه اصلی APOD (http://apod.nasa.gov/apod/astropix.html) حرکت دهید و یا اینجا (http://apod.nasa.gov/apod/image/0707/samecolor_wikipedia_connected.jpg) کلیک کنید تا آن ها را به صورت متصل به یکدیگر ببینید. خطای دید بالا (http://web.mit.edu/persci/people/adelson/checkershadow_description.html) که توهم هم رنگی (http://en.wikipedia.org/wiki/Same_color_illusion) نام دارد، نشان می دهد که مطالعات صرف بشر در علم ممکن است مبهم (http://www.quora.com/Optical-Illusions/What-are-some-great-optical-illusions) یا نادرست باشند؛ حتی چنین ادراک به ظاهر مستقیمی از رنگ نیز نسبی است. چنین خطاهای دیدی (http://apod.nasa.gov/apod/ap121003.html) در آسمان نیز وجود دارند مانند اندازه ماه در نزدیکی افق (http://apod.nasa.gov/apod/ap020130.html)، و یا شکل ظاهری اجرام آسمانی (http://apod.nasa.gov/apod/ap070305.html). با ظهور ابزارهای اندازه گیری خودکار و تجدید پذیر از قبیل CCDها (http://en.wikipedia.org/wiki/Charge-coupled_device)، علم به طور کلی و ستاره شناسی به طور خاص، کمتر در معرض توهمات و خطاهای انسانی (http://www.youtube.com/watch?v=w8Zz05t19dg) قرار دارند، اما خالی از آن ها هم نیستند.

http://www.nightsky.ws/

Saeed Jafari

10-08-2012, 04:09 PM

سحابی سیاره ای کروی ابل 39

17 مهر (8 October)

http://www.nightsky.ws/images/APOD--8-Oct--Nightsky.jpg (http://apod.nasa.gov/apod/image/1210/abell39_block_1200.jpg)

Image Credit & Copyright (http://apod.nasa.gov/apod/lib/about_apod.html#srapply): Adam Block (http://www.caelumobservatory.com/index.html), Mt. Lemmon SkyCenter (http://skycenter.arizona.edu/), University of Arizona (http://www.as.arizona.edu/)
ابل 39 (http://www.noao.edu/image_gallery/html/im0636.html) با ظاهر شبح مانند خود، یک سحابی کروی فوق العاده ساده است که حدود 5 سال نوری قطر دارد. این گوی (http://math.rice.edu/%7Epcmi/sphere/) کیهانی که کاملاً درون کهکشان راه شیری (http://www.atlasoftheuniverse.com/galaxy.html) ما واقع شده، تقریباً 7000 سال نوری فاصله دارد و در سمت صورت فلکی هرکول جای گرفته است. ابل 39 (http://en.wikipedia.org/wiki/Abell_39) یک سحابی سیاره ای (http://apod.nasa.gov/apod/ap030614.html) است. این سحابی توسط رانش جو خارجی ستاره ای به فضای بیرون در طول دوره هزاران سال شکل گرفته است. ستاره مرکزی سحابی، که زمانی همچون خورشید بوده و اکنون طی مراحل تکاملی خود درحال تبدیل شدن به یک کوتوله سفید (http://apod.nasa.gov/apod/ap100221.html) و داغ است، هنوز هم دیده می شود. هرچند این سحابی بسیار کم نور است، اما ساختار هندسی ساده آن (https://www.youtube.com/watch?v=R_w4HYXuo9M)، برای ستاره شناسانی (http://adsabs.harvard.edu/abs/2000AAS...197.0616J) که به کاوش درباره فراوانی مواد شیمیایی و چرخه زندگی (http://imagine.gsfc.nasa.gov/docs/teachers/lifecycles/stars.html) ستارگان علاقمندند، یک موهبت (http://www.noao.edu/outreach/press/pr01/pr0102.html) است. در این تصویر ژرف (http://skycenter.arizona.edu/gallery/nebulae/Abell39) ثبت شده در زیر آسمان تاریک شب، کهکشان های پس زمینه (http://www.noao.edu/outreach/aop/observers/bggalaxies.html)بسیار دور را می توان جست – که برخی از آن ها درست از درون خود سحابی دیده می شوند.

http://www.nightsky.ws/

Saeed Jafari

10-13-2012, 10:39 AM

Simeis 147: بقایای یک ابرنواختر

18 مهر (9 October)

http://apod.nasa.gov/apod/image/1210/mbp_2011-11_Simeis147Andreo.jpg
Image Credit & Copyright (http://apod.nasa.gov/apod/lib/about_apod.html#srapply): Rogelio Bernal Andreo (http://blog.deepskycolors.com/about.html) (Deep Sky Colors)
گم شدن در میان رشته های درهم پیچیده بقایای ابرنواختری Simeis 147 (S147) در این تصویر موزاییکی دقیق (http://blog.deepskycolors.com/archive/2011/12/08/simeis-147-and-surroundings.html) خیلی ساده ممکن می شود. این بازمانده ابرنواختر کم نور که با عنوان SH2-240 در فهرست ثبت شده است، نزدیک به 3 درجه و یا معادل 6 ماه بدر را در آسمان پوشش می دهد. این مقدار، در فاصله این ابر بقایای ستاره ای که 3000 سال نوری تخمین زده شده، تقریباً برابر است با 150 سال نوری. ستاره درخشان نطح (http://stars.astro.illinois.edu/sow/elnath.html) (بتا ثور) که در سمت راست قاب تصویر لنگر انداخته، در مرز صور فلکی ثور (http://www.allthesky.com/constellations/taurus/) و ارابه ران، تقریبا مقابل مرکز کهکشان در آسمان زمین، دیده می شود (http://apod.nasa.gov/apod/ap101220.html). این تصویر ترکیبی دقیق شامل داده های تصویری است که بوسیله یک فیلتر باند باریک گرفته شده. نقش این فیلتر، برجسته نشان دادن گسیل از اتم های هیدروژن است که گاز درخشان و برانگیخته (http://apod.nasa.gov/apod/ap090108.html) را نشان می دهد. عمر تخمینی این بازمانده ابرنواختری حدود 40 هزار سال است، و این یعنی نور این انفجار بزرگ ستاره ای اولین بار 40 هزار سال پیش به زمین رسیده است. اما این باقیمانده درحال گسترش، تنها حاصل (http://apod.nasa.gov/apod/ap011026.html) این انفجار نیست. این فاجعه کیهانی یک ستاره نوترونی گردان یا تپ اختر را نیز بجای گذاشته است (http://arxiv.org/abs/astro-ph/0611068)؛ این همه آن چیزی است که از هسته ستاره اصلی باقی مانده (http://hubblesite.org/newscenter/newsdesk/archive/releases/1996/22/astrofile/#2).

http://www.nightsky.ws/

Saeed Jafari

10-13-2012, 10:45 AM

فانوس دریای Nauset و رد ستارگان

19 مهر (10 October)http://apod.nasa.gov/apod/image/1210/nausetlight_startrails_cookphoto.jpg
Image Credit & Copyright (http://apod.nasa.gov/apod/lib/about_apod.html#srapply)
: Chris Cook (http://www.cookphoto.com/)
در افسانه های اساطیری، اطلس (http://www.pantheon.org/articles/a/atlas.html) آسمان ها را بالا نگه می دارد، اما در این منظره به نظر می رسد که آن ها در حال چرخش به دور یک فانوس دریایی هستند. این نوردهی 30 دقیقه ای (http://www.abmedia.com/astro/current/nausetlight-startrails.html) که با برنامه ریزی خوبی، توسط یک دوربین ثابت بر روی یک سه پایه گرفته شده است، رد ستارگان را در آسمان شمالی ثبت کرده و اینگونه انعکاس مسیر چرخش روزانه زمین (http://apod.nasa.gov/apod/ap070519.html) را نشان داده است. قطب شمال سماوی (http://apod.nasa.gov/apod/ap120712.html) واقع در مرکز تمام کمان های رد ستارگان، در پشت قسمت بالایی فانوس دریایی Nauset پنهان شده است. این فانوس دریایی که در تصویر به طور برجسته نشان داده شده، در کیپ کاد ماساچوست آمریکا قرار دارد. کمان های رد ستارگان که در طول 24 ساعت، یک دایره کامل 360 درجه (http://apod.nasa.gov/apod/ap120802.html) درست می کنند، در هر ساعت 15 درجه یا 7/5 درجه را در سی دقیقه طی می کنند. نور ماه تربیع اول در بیست و سومین روز سپتامبر پیش زمینه این تصویر را روشنایی بخشیده است.

http://www.nightsky.ws/

Saeed Jafari

10-13-2012, 10:47 AM

شفق های قطبی بر فراز سیاره زمین

20 مهر (11 October)

http://apod.nasa.gov/apod/image/1210/ontario_vir_2012282_lrg.jpg
Image Credit : NASA (http://www.nasa.gov/), NOAA (http://www.noaa.gov/), GSFC (http://www.nasa.gov/centers/goddard/home/index.html), Suomi NPP (http://npp.gsfc.nasa.gov/index.html), Earth Observatory (http://earthobservatory.nasa.gov/),

پردازش توسط جس آلن و رابرت سایمون
تشخیص آمریکای شمالی در شب (http://apod.nasa.gov/apod/ap081005.html)، در این منظره سیاره خوب مان (http://earthobservatory.nasa.gov/IOTD/view.php?id=79373) از مدار، بسیار آسان است. این تصویر توسط ماهواره Suomi-NPP در روز 8 اکتبر به دست آمده است. این نمای دیدنی از امواج انتشار نور مرئی، که بر فراز استان های کبک و اونتاریو کانادا، در نیمه بالایی تصویر می چرخند، شفق قطبی یا نورهای شمالی هستند. شفق ها، به شکل دایره ای، قطب ها را احاطه می کنند و تا عرض های جغرافیایی پایین تر نیز ادامه می یابند. این شفق های زیبا و دیدنی که در طول چند روز گذشته (http://spaceweather.com/gallery/index.php?title=aurora&title2=lights) دیده می شدند، بر اثر طوفان های ژئومغناطیسی قوی به وجود می آیند. عامل شکل گیری این طوفان ها (http://www.nasa.gov/mission_pages/sunearth/news/News100512-cme.html) یک فوران تاج خورشیدی در روز 4 / 5 اکتبر بود، که در حدود سه روز بعد با مگنتوسفر زمین (http://www.phy6.org/Education/Intro.html) برخورد کرد. این پرده های نور، در ارتفاع بیش از 100 کیلومتر بالای سطح می درخشند. آن ها به صورت ذرات باردار شتاب گرفته در مگنتوسفر و اکسیژن و نیتروژن برانگیخته در لایه های بالایی جو (http://odin.gi.alaska.edu/FAQ/#color) شکل می گیرند.

http://www.nightsky.ws/

Saeed Jafari

10-13-2012, 10:48 AM

Pan-STARRS و سحابی ها

21 مهر (12 October)

http://apod.nasa.gov/apod/image/1210/m8m20_panstarrs.jpg
Image Credit: PS1 Science Consortium (http://www.ps1sc.org/) - Processing: Nigel Metcalfe, Gene Magnier and Peter Draper
یک تک عکس از قوی ترین ابزار مطالعه و نقشه برداری جهان، این نمای دیدنی و جذاب آسمانی را ثبت کرده است. این منظره که روبه صورت فلکی کمان (قوس) است، در محدوده نزدیک به 3 درجه یا شش برابر عرض ماه بدر گسترده شده است. این تصویر در قسمت پایین، بالای سمت راست و پایین سمت چپ، سحابی مرداب (M8)، سحابی سه تکه یا مثلثی (M20) و سحابی NGC 6559 (http://apod.nasa.gov/apod/ap120601.html) را که در زمینه پرستاره و غبارآلود مرکز راه شیری (http://apod.nasa.gov/apod/ap090925.html) واقع شده اند، پوشش داده است. طرح رنگی برگزیده شده، غبار قرمز رنگ، نور ستارگان در ته رنگ های قرمز و به طور معمول نشر قرمز از اتم های هیدروژن در رنگ سبز را نشان می دهد. این ابزار که در پروژه Pan-STARRS (http://pan-starrs.ifa.hawaii.edu/) ساخته و راه اندازی شده، دارای یک دوربین دیجیتال و تلسکوپ 1/4 گیگاپیکسلی (میلیارد پیکسل) است. Pan-STARRS مخفف عبارت Panoramic Survey Telescope & Rapid Response System به معنی «تلسکوپ مطالعه و نقشه برداری پانوراما و سیستم پاسخگویی سریع» است. این پروژه، که با یک میدان دید باز و منحصر به فرد و با وضوح بالا (http://pan-starrs.ifa.hawaii.edu/public/design-features/wide-field.html) به کاوش در کیهان مشغول است، به منظور اسکن کردن آسمان برای یافتن خطرات بالقوه نزدیک به زمین همچون سیارک ها و دنباله دارها (http://pan-starrs.ifa.hawaii.edu/public/asteroid-threat/asteroid_threat.html) در نظر گرفته شده است.

http://www.nightsky.ws/

Saeed Jafari

10-15-2012, 10:48 AM

کهکشان ها، ستارگان و غبار

22 مهر (13 October)

http://apod.nasa.gov/apod/image/1210/ngc7497mbm54torregrosa.jpg
Image Credit & Copyright (http://icueva.wordpress.com/copyright-2/): Ignacio de la Cueva Torregrosa (%20ignaciodelacueva%20at%20redfarma%20dot%20org) (Capturandoeluniverso (http://icueva.wordpress.com/), A.A.E. (http://www.agrupacionastronomicaibiza.com/))
پرتوهای گل میخی شکل ستارگان و اشکال شبح‌گون در این نمای ژرف کیهانی (http://icueva.wordpress.com/2012/10/08/ngc-7497-mbm-54-nubes-moleculares-sobre-campos-de-galaxias/) به وفور دیده می شوند. این تصویر که ترکیب بندی زیبایی دارد، میدان دیدی در حدود 2 ماه کامل را در آسمان، رو به سوی صورت ‌فلکی فرس ‌اعظم (http://apod.nasa.gov/apod/ap120928.html)، پوشانده است. مسلماً پرتوهای ستارگان درخشان تر، همراه با پراش های میخی شکل نشان داده شده اند؛ پدیده ای که اغلب به علت ساختار درونی در تلسکوپ های بازتابی (http://www.telescope-optics.net/spider.htm) دیده می شود. این ستارگان نورانی دقیقاً درون کهکشان راه شیری واقع شده اند. ابرهای غبار میان ستاره ای کم‌ نور اما فراگیر، بر فراز صفحه کهکشان درحال حرکت اند و ترکیبی از نور ستارگان کهکشان راه شیری (http://www.galaxyimages.com/UNP_IFNebula.html) را به طور خفیف منعکس می کنند. این ابرها که به ابرهای سیروس مرتفع یا سحابی های سیال یکپارچه نیز مشهوراند، به ابرهای مولکولی‌ مربوط هستند. در این نمونه، ابر پراکنده ای با عنوان MBM 54 (http://adsabs.harvard.edu/abs/1989ApJ...346..232W) را می بینیم که کم تر از هزار سال نوری از ما فاصله دارد و زمینه تصویر را پوشانده است. کهکشان‌های دیگری که به مراتب دورتر از راه شیری قرار دارند از میان این تجلی شبح گون دیده می‌شوند، مانند کهکشان مارپیچی NGC 7497 که 60 میلیون سال نوری از ما فاصله دارد. این کهکشان در مرکز تصویر واقع شده و تقریباً از لبه (http://apod.nasa.gov/apod/ap120526.html) دیده می‌شود. بازوهای مارپیچی و خطوط غباری NGC 7497 نیز، رنگ های ستارگان و غبار راه‌ شیری (http://apod.nasa.gov/apod/ap110520.html) را منعکس می‌کنند.

http://www.nightsky.ws/

Saeed Jafari

10-20-2012, 09:56 AM

خورشید سیاه و زمینه معکوس ستارگان

24مهر (15 October)

http://apod.nasa.gov/apod/image/1210/blacksun_lafferty_1600.jpg
Image Credit & Copyright: Jim Lafferty (http://scopetrader.com/jimlafferty/)
به نظرتان این توپ عجیب تیره آشنا نیست؟ اگر به نظرتان آشنا می آید، شاید به این دلیل است که این گوی در واقع خورشید ما است. تصویر بالا، در اصل یک عکس دقیق خورشیدی (http://scopetrader.com/jimlafferty/?page=238) بوده که با یک رنگ بسیار خاصی (http://en.wikipedia.org/wiki/Hydrogen_alpha) از نور قرمز گرفته شده، سپس به صورت سیاه-سفید درآورده شده، و در نهایت رنگ آن معکوس شده است. پس از تکمیل این مراحل، تصویر به دست آمده به زمینه ای از ستارگان اضافه شده، و پس از آن نیز دوباره رنگ آن معکوس شده است. در تصویر بالا از خورشید، رشته های نورانی طولانی (http://apod.nasa.gov/apod/ap120820.html)، مناطق فعال تاریک، زبانه هایی (http://apod.nasa.gov/apod/ap110307.html) که در اطراف لبه ها اوج گرفته اند، و یک فرش روان (http://apod.nasa.gov/apod/ap081102.html) از گاز داغ قابل مشاهده هستند. سطح خورشید، به خصوص درطول دو سال گذشته (http://apod.nasa.gov/apod/ap091104.html) ، بسیار شلوغ بوده چراکه اکنون به اوج فعالیت‌ های خورشیدی (http://science.nasa.gov/science-news/science-at-nasa/2012/20jul_tasteofsolarmax/) نزدیک می‌شویم و این درست زمانی است که میدان مغناطیسی (http://solar-center.stanford.edu/magnetism/magneticfields.html) سطحی آن بیشترین تغییرات را دارد. علاوه بر این ‌که این خورشید فعال، دراین تصویر، منظره‌ای بدیع خلق کرده، پلاسمایی (http://en.wikipedia.org/wiki/Plasma_%28physics%29) که از آن به مگنتوسفر زمین (http://www.windows2universe.org/earth/Magnetosphere/overview.html) می‌رسد و شفق‌های قطبی (http://apod.nasa.gov/apod/ap110517.html) را خلق می‌کند نیز منظره‌های بسیار زیبایی ایجاد می کند.

http://www.nightsky.ws

Saeed Jafari

10-20-2012, 09:58 AM

یک سحابی مارپیچ در اطراف ستاره R صورت فلکی سنگتراش

25 مهر (16 October)
http://apod.nasa.gov/apod/image/1210/spiralstar_alma_3600.jpg
Visualization Credit: ALMA Observatory (http://www.eso.org/sci/facilities/alma.html) (ESO (http://www.eso.org/public/)/NAOJ (http://www.nao.ac.jp/E/)/NRAO (http://www.nrao.edu/))
در اطراف آن ستاره چه اتفاقی دارد می افتد؟ یک ساختار مارپیچی غیرعادی در اطراف ستاره "R سنگتراش" (http://www.eso.org/public/news/eso1239/) راه شیری کشف شده است؛ یک ستاره غول سرخ که در فاصله حدود 1500 سال نوری و در سمت صورت فلکی سنگتراش (http://en.wikipedia.org/wiki/Sculptor_%28constellation%29) (مجسمه ساز) قرار گرفته (https://www.youtube.com/watch?v=_ICtbIDdwZY). این ستاره (http://www.eso.org/public/images/eso1239a/)، توسط «مجموعه بزرگ میلیمتری/زیر-میلیمتری آتاکاما (http://www.almaobservatory.org/)» معروف به «آلما (http://apod.nasa.gov/apod/ap111123.html)» رصد شده است. این پروژه نجومی، قدرتمند ترین مجموعه تلسکوپی برای رصد طول موج های نزدیک به میلیمتر است، که در بخشی از طیف، کاملاً فراتر از نور قرمز و مابین امواج مایکروویو و رادیویی واقع شده اند. داده های رصدی آلما، برای خلق یک تجسم (https://www.youtube.com/watch?v=zvJss-EI4KE) سه بعدی از گاز وغبار اطراف ستاره، به کار بسته شدند. یک برش دیجیتالی در این داده ها این ساختار مارپیچی (http://apod.nasa.gov/apod/ap120107.html) غیر منتظره را نشان داد. گرچه عجیب به نظر می رسد، اما به تازگی یک الگوی مارپیچی مشابه نیز در نور مرئی در اطراف ستاره LL فرس اعظم (http://apod.nasa.gov/apod/ap100914.html)، کشف شده است. پس از تجزیه و تحلیل داده ها، فرضیه ای به دست آمد (http://adsabs.harvard.edu/abs/2012arXiv1210.3030M) مبنی بر اینکه ستاره غول سرخ R صورت فلکی سنگتراش، احتمالاً گازهای خود را به سمت یک ستاره همدم دوتایی (http://apod.nasa.gov/apod/ap970219.html) نامرئی بیرون می دهد. دینامیک این سامانه (http://blogs.discovermagazine.com/badastronomy/tag/r-sculptoris/) (دوتایی) به طور ویژه ای روشنگر است، زیرا ممکن است سرنخ هایی از چگونگی تکامل ستاره های غول پیکر (http://en.wikipedia.org/wiki/Giant_stars) در اواخر زندگی شان به دست دهد – به این ترتیب که این ستارگان برخی از عناصر تشکیل دهنده شان را رها و به فضای میان ستاره ای (http://apod.nasa.gov/apod/ap100829.html) بازمی گردانند تا اینکه ستاره های جدیدی شکل بگیرند.

http://www.nightsky.ws

Saeed Jafari

10-20-2012, 04:59 PM

شفق قطبی بر فراز چشمه آب گرم سفیدگنبد

26 مهر (17 October)

http://apod.nasa.gov/apod/image/1210/geyseraurora_howell_2163.jpg
Image Credit & Copyright: Robert Howell (%20Robert%20at%20worldwidecookies%20dot%20com)
گاهی هم آسمان و هم زمین، هردو فوران می کنند. شفق های رنگارنگ به طور غیر منتظره ای در اوایل این ماه فوران کردند. شفق های سبزرنگ (http://apod.nasa.gov/apod/ap110517.html) در نزدیکی افق پدیدار، و نوارهای درخشان شفق های قرمزرنگ (http://apod.nasa.gov/apod/ap120201.html) در بالای سر، در اوج آسمان شکوفا شدند. ماه درخشان نیز، پیش زمینه این منظره زیبا را نورانی کرده است و ستارگان آشنا در دوردست دیده می شود. عکاس نجومی با دقت، این تصویر موزاییکی را با برنامه ریزی در زمینه چشمه آب گرم سفیدگنبد (White Dome Geyser) (http://en.wikipedia.org/wiki/White_Dome_Geyser) در پارک ملی یلواستون (Yellowstone) (http://en.wikipedia.org/wiki/Yellowstone_National_Park) در غرب آمریکا گرفته است. مطمئنا، درست پس از نیمه شب، سفید گنبد فوران کرده (https://www.youtube.com/watch?v=SL-sh5GQNCE) - و جریانی از آب و بخار را چندین متر به هوا پاشیده است. آب چشمه (http://en.wikipedia.org/wiki/Geyser)، توسط ماگمای داغ و جوشان (https://www.youtube.com/watch?v=xExdEXOaA9A) در چندین کیلومتر پایین تر، تا دمای بخار حرارت می بیند و سپس بالا آمده، از طریق ترک ها (http://apod.nasa.gov/apod/ap020602.html)ی سنگ به سطح راه می یابد. حدود نیمی از تمام آبفشان های شناخته شده در پارک ملی یلواستون (https://www.youtube.com/watch?v=eV-RQHPQu2Y) رخ می دهد. گرچه طوفان های ژئومغناطیسی (http://science.nasa.gov/science-news/science-at-nasa/1999/ast29dec99_1/) ایجادکننده این شفق ها دیگر فروکش کرده اند، اما فوران های چشمه آب گرم سفید گنبد، هنوز تقریباً هر 30 دقیقه یک بار ادامه دارد.

http://nightsky.ws

Saeed Jafari

10-20-2012, 05:08 PM

منظره ای از همسایه دیواربه دیوار

27 مهر (18 October)

http://apod.nasa.gov/apod/image/1210/eso1241bAlphaCenBb.jpg

Illustration Credit: European Southern Observatory (http://www.eso.org/), L. Calçada, N. Risinger (skysurvey.org (http://skysurvey.org/))
آلفا قنطورس، که درست در مجاورت ما واقع شده (http://apod.nasa.gov/apod/ap110703.html)، نزدیک ترین منظومه ستاره ای به خورشید است. در این تصویر، نمایی از همسایه بین ستاره ای ما (http://www.nature.com/news/the-exoplanet-next-door-1.11605) در فاصله تنها 4/3 سال نوری نشان داده شده است. خورشید در (http://www.eso.org/public/videos/eso1241a/) گوشه بالای سمت راست قرار دارد که همچون ستاره ای درخشان در برابر پس زمینه کهکشان راه شیری دیده می شود. هلال نورانی در پیش زمینه تصویر، ترسیم یک هنرمند از سیاره ای است که اکنون درحال گردش به دور آلفا قنطورس B گزارش شده (http://www.eso.org/public/news/eso1241/)، و به این ترتیب نزدیک ترین سیاره فراخورشیدی شناخته شده است. این سیاره توسط ستاره شناس، خاویر دوموسک (Xavier Dumusque) و همکارانش (http://www.nature.com/nature/journal/vaop/ncurrent/full/nature11572.html)، کشف شد. آن ها از ابزار شکار سیارات HARPS (http://apod.nasa.gov/apod/ap120202.html) استفاده کردند تا تغییرات دقیقه ای در طیف ستاره را برای مدت بیش از چهار سال اندازه گیری کنند. این سیاره تقریباً هم جرم زمین است، اما از آن جایی که فاصله آن از ستاره مادرش حدود 0/04 برابر فاصله ی زمین تا خورشید است، در هر 3/2 روز یک دور مدار خود را طی می کند. بنابراین، این سیاره کاملاً خارج از محدوده قابل سکونت (http://apod.nasa.gov/apod/ap101001.html) قرار گرفته، زیرا بیش از حد به ستاره آلفا قنطورس B نزدیک است، به ستاره ای که دمای آن فقط اندکی از خورشید کم تر است. با این حال، برآوردها نشان می دهد که مدار سیارات در منطقه قابل سکونت آلفا CEN B، در حدود نیمی از فاصله زمین تا خورشید پایدار خواهد بود ...

http://nightsky.ws

Saeed Jafari

10-20-2012, 05:14 PM

NGC 2623 درحال ادغام

28 مهر (19 October)

http://apod.nasa.gov/apod/image/1210/NGC2623_HLApugh.jpg

Image Credit: Hubble Legacy Archive (http://hla.stsci.edu/), ESA (http://www.esa.int/), NASA (http://www.nasa.gov/); Processing - Martin Pugh (http://www.martinpughastrophotography.id.au/)
NGC 2623 در واقع (http://www.spacetelescope.org/news/heic0912a/) متشکل از دو کهکشان است که در حال تبدیل شدن به یکی هستند. این جفت کهکشانی که در مرحله نهایی یک ادغام بسیار عظیم (http://burro.cwru.edu/JavaLab/GalCrashWeb/) دیده می شوند، در فاصله حدود 300 میلیون سال نوری و سمت صورت فلکی سرطان قرار دارند. برخورد شدید میان این دو کهکشان که ممکن است شبیه به کهکشان راه شیری (http://apod.nasa.gov/apod/ap120604.html) بوده باشند، باعث شکل گیری ستارگان در سطح وسیعی شده است که در نزدیکی یک هسته درخشان و در امتداد دم های کشندی زیبا و خیره کننده (http://apod.nasa.gov/apod/ap110429.html) آن دیده می شوند. این دم های کشندی روبه رو بهم، که پر از گرد و غبار، گاز و خوشه های ستاره ای جوان و آبی رنگ هستند، در پهنه بیش از 50 هزار سال نوری از هسته ادغام شده گسترده شده اند. رشد یک سیاهچاله بسیار عظیم که به احتمال زیاد این ادغام باعث آن شده، منطقه هسته ای را فعال کرده است. شکل گیری ستارگان و هسته کهکشانی فعال (http://en.wikipedia.org/wiki/Active_galactic_nucleus) NGC 2623 (http://cdsads.u-strasbg.fr/cgi-bin/nph-bib_query?2008ApJ...675L..69E&db_key=AST&nosetcookie=1)، موجب درخشانی آن در طول طیف شده است. این عکس دقیق کیهانی از NGC 2623 (مشهور به ARP 243) بر اساس داده های تصویری آرشیو میراث هابل به دست آمده، که کهکشان های حتی دورتر (http://apod.nasa.gov/apod/ap121014.html) پراکنده در پس زمینه این میدان دید را نیز نشان می دهد.

http://nightsky.ws

Saeed Jafari

10-20-2012, 05:15 PM

نور منطقة‌البروجی و راه شیری

29 مهر (20 October)

http://apod.nasa.gov/apod/image/1210/GegenscheinMilkyWayTafreshi.jpg

Image Credit & Copyright (http://apod.nasa.gov/apod/lib/about_apod.html#srapply): Babak Tafreshi (http://www.twanight.org/tafreshi) (TWAN (http://www.twanight.org/))
تجلی شبح مانند دو صفحه اساسی آسمان زمین، در این نمای کلی آسمان ماه اکتبر، گسترده شده است. این منظره، از تفرجگاه ساحلی دریاچه ای در زیر آسمان تاریک شمال ایالت مین آمریکا گرفته شده است. در این تصویر، صفحه کمانی شکل کهکشان راه شیری (http://apod.nasa.gov/apod/ap110520.html) بر فراز نور بسیار ضعیف هواتاب در امتداد افق خمیده شده. نور منطقة‌البروجی (http://apod.nasa.gov/apod/ap120405.html) نواری است از گرد و غبار که نور خورشید را در طول صفحه دایره البروج (http://en.wikipedia.org/wiki/Ecliptic) منظومه شمسی پراکنده می کند. امتداد این نوار درخشان تقریبا به صورت افقی در سراسر این میدان دید وسیع گسترده شده و کهکشان راه شیری را در نزدیکی یک نقطه مشخص شده توسط سیاره درخشان مشتری قطع کرده است. امتداد درخشش نوار منطقة‌البروجی، که به نام «گگن شاین» یا نور مخالف (http://apod.nasa.gov/apod/ap080507.html) شناخته شده است نیز، در سمت راست مشتری و پس از خوشه پروین (http://apod.nasa.gov/apod/ap111117.html) دیده می شود، که در آن شب تاریک با چشم قابل مشاهده بوده است. صورت فلکی شکارچی (http://apod.nasa.gov/apod/ap120119.html)، با ستارگان فروزان کمربند خود (http://www.hwlongfellow.org/poems_poem.php?pid=106) بر بالای قله های دوردست طلوع کرده که تصویر آن در آب های آرام دریاچه منعکس شده است.

http://nightsky.ws

Saeed Jafari

10-22-2012, 12:05 PM

سحابی سر اسب

30 مهر (21 October)

http://nightsky.ws/images/horsehead_kpno_960.jpg
یکی از قابل تشخیص ترین سحابی ها در آسمان، سحابی سر اسب در صورت فلکی جبار، بخشی از ابر مولکولی بزرگ و تاریک، است.همچنین این سحابی با عنوان Barnard 33 شناخته می شود. شکل غیر طبیعی آن، نخستين بار در اواخر دهه 1800 میلادی کشف شد. نور قرمز از گاز هیدروژنی که توسط ستاره درخشان سیگما جباریونیزه می شود و در پشت سحابی، نشات گرفته است. تاریکی سر اسب بیشتر به وسیله ابر ضخیمی ایجاد می شود؛ اگرچه قسمت های پایینی گردن اسب سایه ایی را در سمت چپ ایجاد کرده. جریان های گازی، سحابی را به شکل تونل قیف مانندی وبه واسطه میدان مغناطیسی ترک می کنند. نقاط نورانی تر در سحابی سر اسب، ستارگان جوانی هستند که در حال شکل گیری اند. نور، 1500 سال وقت لازم دارد تا از سحابی سر اسب به ما برسد. تصویر بالا با تلسکوپ 0.9 متری در رصدخانه کیت پیک گرفته شده است.

http://nightsky.ws/

Saeed Jafari

10-22-2012, 07:19 PM

یک شاتل فضایی در خیابان های لس آنجلس

1 آبان (22 October)

Credit & Copyright: Bryan Chan (http://apod.nasa.gov/apod/Bryan.Chan%20at%20latimes.com), Los Angeles Times (http://www.latimes.com/); Music: Keeper of the Wind (Eleni Hassabis (http://www.elenihassabis.com/), Firstcom (http://www.firstcom.com/))
آیا این شاتل فضایی بود که رد شد؟! هزاران نفر از مردم، با توجهی که می توانست حتی یک ستاره سینما را خجالت زده کند، تحت تأثیر ابهت این نماد ناب عصر فضا که از میان خیابان های لس آنجلس یدک کشی می شد، به تماشا ایستاده بودند. شاتل ایندیور (http://apod.nasa.gov/apod/ap100907.html) پس از فرود (http://apod.nasa.gov/apod/ap120926.html) در فرودگاه بین المللی LAX لس آنجلس (http://en.wikipedia.org/wiki/LAX) در اواخر ماه گذشته، با دقت بر روی تریلرهای غلتان بارگذاری و با مانور از میان جاده ها و در طول پل ها به سمت مرکز علوم کالیفرنیا (http://www.californiasciencecenter.org/MainPage.php) در فاصله 20 کیلومتری برده شد. برای بسیاری از افراد، عظمت این سفر شاتل فضایی فراتر از توصیف بود. مردم چنان به وجد آمده بودند (http://www.nasa.gov/centers/dryden/status_reports/Endeavour_status_10_12_12_prt.htm) که در خیابان های لس آنجلس صف کشیده و در پشت پنجره ها و بالکن ها منتظر ایستاده بودند تا بتوانند این رویداد را برای یک بار در طول عمر خود مشاهده کنند و از آن عکس بگیرند. (http://framework.latimes.com/2012/10/18/behind-the-lens-shooting-the-endeavour-time-lapse-video/) این شاتل بازنشسته با دقت زیادی از کنار ساختمان ها و درختان عبور داده شد و سالم به خانه جدید خود رسید (http://latimesblogs.latimes.com/lanow/2012/10/space-shuttle-endeavour-mission-accomplished.html) که در آن به زودی (http://www.californiasciencecenter.org/Exhibits/AirAndSpace/endeavour/endeavour.php) برای نمایش دائمی آماده می شود. با وجود این که این سفر سه روز (http://latimesblogs.latimes.com/lanow/2012/10/shuttle-endeavour.html) طول کشید، اما در ویدیو هنری تایم-لپس بالا (http://www.latimes.com/videogallery/72904629/News/Time-lapse-video-Space-shuttle-Endeavour-s-crosstown-journey-through-L-A) کوتاهتر شده و به حدود سه دقیقه رسیده است.

Saeed Jafari

10-27-2012, 10:42 AM

ابرهای سینه ای بر فراز ساسکاچوان

2 آبان (23 October)

http://apod.nasa.gov/apod/image/1210/mammatus_lindsay_1280.jpg
قسمت زیرین ابرهای عادی به صورت مسطح است (http://www.newton.dep.anl.gov/askasci/wea00/wea00041.htm). زیرا هوای گرم و مرطوبی که بالا می رود و سرد می شود، در یک دمای خاص متراکم (http://www.weatherquestions.com/What_are_condensation_nuclei.htm) و تبدیل به قطرات آب می شود و این دمای خاص معمولا با ارتفاع خاصی نیز مطابقت دارد. با بزرگ شدن قطرات آب (http://earthobservatory.nasa.gov/Library/GlobalClouds/)، ابرهای مات شکل می گیرند. اما در برخی شرایط ابرهای (http://ww2010.atmos.uiuc.edu/%28Gh%29/guides/mtr/cld/cldtyp/home.rxml) کیسه مانند می توانند ایجاد شوند. این ابرها حاوی قطرات بزرگی از آب یا یخ هستند که حین تبخیر بر روزی هوا صاف سقوط می کنند. چنین کیسه هایی معمولاً در هوای آشفته (http://en.wikipedia.org/wiki/Turbulence) و نزدیک زمان رعد و برق (http://apod.nasa.gov/apod/ap101130.html) رخ می دهد. ابرهای سینه ای (ماماتوس) (http://ww2010.atmos.uiuc.edu/%28Gh%29/guides/mtr/cld/cldtyp/oth/mm.rxml) حاصل، مخصوصاً زمانی بسیار چشمگیر به نظر می آیند که نور خورشید از کنار به آن ها بتابد. عکس بالا از این ابرهای سینه ای (http://en.wikipedia.org/wiki/Mammatus_clouds) بر فراز رجینا، در ساسکاچوان (http://en.wikipedia.org/wiki/Regina,_Saskatchewan) کانادا در طول تابستان گذشته گرفته شده است.

http://www.nightsky.ws/

Saeed Jafari

10-27-2012, 10:45 AM

NGC 206 و ابرهای ستاره ای آندرومدا

3 آبان (24 October)

http://apod.nasa.gov/apod/image/1210/ngc206Fera.jpg
Image Credit & Copyright (http://apod.nasa.gov/apod/lib/about_apod.html#srapply): Bob and Janice Fera (Fera Photography (http://www.feraphotography.com/index.html))
اجتماع بزرگ ستارهای با عنوان NGC 206 (http://apod.nasa.gov/apod/ap990402.html)، در فاصله 2/5 میلیون سال نوری، در میان بازوان غبارآلود کهکشان مارپیچ همسایهمان، آندرومدا (M31) (http://www.seds.org/messier/m/m031.html)، آشیان گرفته است. ستارههای آبی و درخشان NGC 206 (http://adsabs.harvard.edu/abs/1996ApJ...468..633H)، که نشانگر جوان بودن آن هستند، تقریباً در مرکز این نمای نزدیک با شکوه (http://www.feraphotography.com/AM14/Ngc206.html) از گسترهی (http://apod.nasa.gov/apod/ap061228.html) جنوبغربی صفحهی آندرومدا دیده می شوند. عمر جوانترین ستارههای عظیم آن، کمتر از 10 میلیون سال است. NGC 206، از خوشه های ستارگان جوان صفحه (http://apod.nasa.gov/apod/ap120912.html) کهکشان راه شیری خودمان که به عنوان خوشه های باز یا خوشههای کهکشانی شناخته شده اند، بسیار بزرگتر است. این مجموعه عظیم ستارهای (http://messier.seds.org/more/m031_n206.html) حدود 4 هزار سال نوری وسعت دارد که این اندازه درواقع با اندازه زادگاههای غول پیکر ستارگان NGC 604 (http://apod.nasa.gov/apod/ap031209.html) در کهکشان مارپیچی M33 (http://apod.nasa.gov/apod/ap101203.html) و سحابی رتیل (http://apod.nasa.gov/apod/ap090916.html) در ابر ماژلانی بزرگ قابل مقایسه است.

http://www.nightsky.ws/

Saeed Jafari

10-27-2012, 10:48 AM

سحابی مدوزا (مارموی)

4 آبان (25 October)

http://apod.nasa.gov/apod/image/1210/MedusaCrawford_NC.jpg

Image Credit & Copyright (http://apod.nasa.gov/apod/lib/about_apod.html#srapply): Ken Crawford (http://www.imagingdeepsky.com/Contact.html) (Rancho Del Sol Obs. (http://www.imagingdeepsky.com/))
رشته های مارپیچی به هم بافته از گازهای درخشان، باعث برگزیدن نام مشهور مدوزا یا مارموی (زنی که موهایی از مار داشت) برای این سحابی شده است. مدوزا، با نام ایبل 21 (Abell 21) نیز شناخته می شود. این سحابی سیاره نمای (http://www.seds.org/messier/planetar.html) پیر در فاصله ی 1500 سال نوری از ما و در صورت فلکی جوزا (http://en.wikipedia.org/wiki/Gemini_%28constellation%29) واقع شده است. این سحابی بهمانند همنام اساطیری (http://en.wikipedia.org/wiki/Medusa) خود، دچار فازها و دگرگونیهای چشمگیری بوده است. فاز کنونی این سحابی سیارهای (http://www.noao.edu/jacoby/pn_gallery.html)، مراحل پایانی تحول (http://casswww.ucsd.edu/public/tutorial/StevI.html) یک ستاره ی کم جرم، همانند خورشید (http://www.astro.washington.edu/balick/WFPC2/)، را نشان می دهد؛ زمانی که یک غول سرخ (http://en.wikipedia.org/wiki/Red_giant) با پرتاب لایه های خارجی خود به بیرون، به یک کوتوله ی سفید تبدیل می شود. تابشهای (http://hyperphysics.phy-astr.gsu.edu/hbase/ems1.html) فرابنفش ستاره ی داغ مرکزی انرژی لازم برای درخشش گازهای سحابی را تأمین میکند. ستاره ی درحال دگرگونی مدوزا، در نزدیکی مرکز این سحابی هلالی شکل درخشان قابل مشاهده است. در این نمای ژرف تلسکوپی (http://www.imagingdeepsky.com/Nebulae/Medusa/Medusa.htm)، رشته های کم نورتر گاز به وضوح در قسمت زیر و چپ هلال درخشان گسترش یافتهاند. پهنای این سحابی در حدود 4 سال نوری تخمین زده می شود.

http://www.nightsky.ws

Saeed Jafari

10-27-2012, 06:24 PM

سحابی بازتابی vdB1

5 آبان (26 October)

http://apod.nasa.gov/apod/image/1210/vdb1Blockc.jpg
Image Credit & Copyright (http://apod.nasa.gov/apod/lib/about_apod.html#srapply): Adam Block (http://www.caelumobservatory.com/index.html), Mt. Lemmon SkyCenter (http://skycenter.arizona.edu/), University of Arizona (http://www.as.arizona.edu/)
همان طور که هر کتابی (http://apod.nasa.gov/apod/ap050819.html) دارای یک صفحه اول است، هر فهرستی نیز دارای یک مدخل شماره یک می باشد. بدین ترتیب، فهرست «ون دن برگ» (vdB) (http://adsabs.harvard.edu/abs/1966AJ.....71..990V) که شامل ستارگان احاطه شده توسط سحابیهای بازتابی است، توسط این ابر کیهانی زیبای آبیرنگ آغاز میشود. ابرهای غبار میانستارهای (http://apod.nasa.gov/apod/ap091229.html) نور ستارگان نزدیک به خود را بازتاب میکنند. از آنجا که پراکندگی نور توسط دانه های گرد و غبار در طول موجهای کوتاه (آبی) برجستهتر است، این گونه سحابیها اغلب آبیرنگ به نظر میرسند. آسمان آبیرنگ (http://www.webexhibits.org/causesofcolor/14.html) سیاره زمین در طول روز نیز ناشی از همین نوع پراکندگی (http://hyperphysics.phy-astr.gsu.edu/hbase/atmos/blusky.html) نور است. لیست سال 1966 ون دن برگ در مجموع شامل 158 مدخل است که از نیمکره شمالی راحتتر دیده میشوند، از جمله خوشه پروین (http://apod.nasa.gov/apod/ap110921.html) درخشان و سایر اهداف مشهور عکاسان نجومی. پهنای VdB1 کمتر از 5 سال نوری است و در فاصله حدود 1600 سال نوری در صورت فلکی ذاتالکرسی قرار دارد. در این منظره (http://skycenter.arizona.edu/gallery/nebulae/vdb1)، دو سحابی زیبا و جالب توجه دیگر نیز در سمت راست دیده میشوند که حلقهها و اُشکال ناشی از جریانهای روبه بیرون آنها مربوط به مراحل پرانرژی تشکیل ستاره است. درون این سحابیها ستارگان متغیر بسیار جوان CAS V633 (در بالا) و V376 CAS (http://adsabs.harvard.edu/abs/1996ApJ...472..349A) نهفته اند.

http://www.nightsky.ws/

Saeed Jafari

10-29-2012, 10:04 AM

هاله ای برای NGC6164

6 آبان (27 October)

http://apod.nasa.gov/apod/image/1210/NGC6164Web_goldman.jpg
Image Credit & Copyright (http://apod.nasa.gov/apod/lib/about_apod.html#srapply): Don Goldman (http://dg-imaging.astrodon.com/)
سحابی نشری زیبای NGC 6164 (http://asterisk.apod.com/library/APOD/APOD%20mirror/ap060606.html) از ستاره‌ای کم‌یاب، داغ و درخشان، از رده‌ی طیفی O (http://www.atlasoftheuniverse.com/startype.html) شکل گرفته است. این ستاره که در مرکز ابر کیهانی دیده می‌شود، 3 تا 4 میلیون سال سن دارد و 40 بار پرجرم‌تر از خورشید است. زندگی این ستاره، پس از سه تا چهار میلیون سال دیگر با یک انفجار ابرنواختری (http://imagine.gsfc.nasa.gov/docs/science/know_l1/supernovae.html) پایان می‌یابد. خود سحابی (http://www.gemini.edu/node/188) با وسعت حدود 4 سال نوری، دارای یک تقارن دوقطبی است و به همین علت بیشتر ظاهری شبیه به سحابی‌های سیاره‌نما (http://en.wikipedia.org/wiki/Planetary_nebula) دارد؛ پوششی گازی که پیرامون (http://asterisk.apod.com/library/APOD/APOD%20mirror/ap120831.html) ستارههای خورشیدگونِ در حال مرگ دیده می شود. بهعلاوه، دریافتهاند که مانند بسیاری از سحابی‌های سیاره‌ای،NGC 6164 نیز هاله‌ای کم‌نور و گسترده دارد که در این تصویر ژرف تلسکوپی از این منطقه به خوبی آشکار شده است. مواد درون هاله که تا محیط میان‌ستاره‌ای (http://www-ssg.sr.unh.edu/ism/what1.html) پیرامون خود گسترش یافته، احتمالاً از مراحل ابتدایی دوران فعال بودن ستاره‌O بهجای ماندهاند. این نمای آسمانی باشکوه (http://dg-imaging.astrodon.com/gallery/display.cfm?imgID=179)، ترکیبی است از دادههای تصویری باند-باریک که گاز درخشان را مشخص کرده و باند-پهن که زمینه ستارگان اطراف را نشان داده است. سحابی NGC 6164 در فاصله 4200 سال نوری و در صورت-فلکی جنوبی گونیا (http://www.hawastsoc.org/deepsky/nor/index.html) قرار دارد.

http://www.nightsky.ws/

Saeed Jafari

10-29-2012, 05:42 PM

فوبوس: قمر محکوم شدهی مریخ

7 آبان (28 October)

http://www.star.ucl.ac.uk/%7Eapod/apod/image/1210/phobos3_hirise_3374.jpg
Image Credit: HiRISE (http://hirise.lpl.arizona.edu/), MRO (http://mars.jpl.nasa.gov/mro/), LPL (U. Arizona) (http://www.lpl.arizona.edu/), NASA (http://www.nasa.gov/)
این قمر محکوم به نابودی است. مریخ (http://mars.jpl.nasa.gov/allaboutmars/extreme/)، سیاره‌ی سرخ که نامش برگرفته‌ از خدای جنگ رومیان‌ (http://www.pantheon.org/articles/m/mars.html) است، دو قمر بسیار کوچک به نام های فوبوس (http://en.wikipedia.org/wiki/Phobos_%28moon%29) و دیموس (http://en.wikipedia.org/wiki/Deimos_%28moon%29) دارد، که از زبان یونانی به مفهوم ترس و وحشت (http://en.wikipedia.org/wiki/Panic) گرفته شدهاند. این قمرهای مریخی (http://apod.nasa.gov/apod/fap/ap031024.html) به احتمال زیاد سیارک‌های (http://en.wikipedia.org/wiki/Asteroid) به دام افتاده‌ای هستند که به کمربند اصلی سیارک‌ها در فاصله‌‌ی بین مریخ و مشتری (http://www2.jpl.nasa.gov/galileo/jupiter/jupiter.html) تعلق دارند یا حتی ممکن است از مناطق دوردست‌تر محدودهی منظومه‌ی شمسی آمده باشند. سطح قمر بزرگتر فوبوس (http://apod.nasa.gov/apod/fap/ap030329.html)، همان‌طور که در تصویر دیده می‌شود، پر از دهانههای برخوردی و شبیه به سیارکها است. این تصویر رنگی خیره‌کننده (http://photojournal.jpl.nasa.gov/catalog/PIA10368) از مدارگرد اکتشافی مریخ (http://mars.jpl.nasa.gov/mro/) با وضوح تصویری حدود هفت متر بر پیکسل گرفته شده است. اما فوبوس در مقایسه با ماه خودمان (http://apod.nasa.gov/apod/fap/ap020504.html)، در مدار بسیار نزدیکی به دور مریخ می‌گردد – حدود 5800 کیلومتر بالاتر از سطح در برابر مدار 400 هزار کیلومتری ماه – و به همین دلیل نیروهای کِشَندی (http://csep10.phys.utk.edu/astr161/lect/moon/tidal.html) گرانشی آن را به درون می‌کشند. طی 100 میلیون سال، فوبوس احتمالاً در اثر فشار شدید (http://www.badastronomy.com/bad/misc/tides.html) نیروهای کِشَندی خُرد خواهد شد و باقی‌مانده‌های آن حلقه‌ای پیرامون مریخ شکل خواهند داد.

http://nightsky.ws/

Saeed Jafari

10-29-2012, 05:43 PM

سحابي سياره نماي عنكبوت قرمز

8 آبان (29 October)
http://apod.nasa.gov/apod/image/1210/redspider_milovic_1476.jpg
Image Credit & Copyright: Carlos Milovic (http://www.astrophoto.vze.com/), Hubble Legacy Archive (http://hla.stsci.edu/), NASA (http://www.nasa.gov/)
شگفتا كه اين سحابي سياره نما چه شبكه درهم و پيچيده ايي را توانسته ببافد؟ سحابي سياره نماي عنكبوت قرمز، ساختار پيچيده ايي رانشان مي دهد كه نتيجه فوران گازهاي دروني يك ستاره معمولي است كه مي خواهد به يك كوتوله سفيد تبديل شود. اين سحابي كه با اسم رسمي NGC 6537 شناخته شده است، خانه اين سحابي سياره نما در واقع يكي از داغ ترين كوتوله هاي سفيدي است كه تاكنون شناخته شده، شايد هم به عنوان بخشي از سيستم ستاره هاي دوتايي. بادهاي داخلي كه از بخش مركزي ستاره ها مي آيد و هم اكنون در اين تصوير در مركز قابل مشاهده است، ‌سرعتي بالغ بر 1000 كيلومتر بر ثانيه دارند. اين بادها سحابي را گسترش داده و باعث برخورد موج هاي داغ گاز و گرد و غبار مي شوند. اتم ها در اين شوك تصادم و برخورد گرفتار شده و نوري را تشعشع مي كنند كه در بالاي تصوير پيش رو كه توسط تلسكوپ فضايي هابل گرفته شده، ديده مي شود. اين سحابي سياره نما در صورت فلكي قوس قرار دارد؛ فاصله آن هنوز به خوبي برآورد نشده است، اما تخمين هايي حدود 4000 سال نوري براي آن زده شده است.

http://nightsky.ws/

Soroush Samadi

11-02-2012, 06:38 PM

در مرکز کهکشان راه شیری (http://apod.nasa.gov/apod/ap081211.html)، در فاصله 27 هزار سال نوری از ما، سیاهچالهای با 4 میلیون برابر جرم خورشید نهفته است. سیاهچاله راه شیری به نام کمان-*A (با تلفظ A-star یا ستاره A) محبوب و مشهور است. خوشبختانه (http://apod.nasa.gov/apod/ap120702.html) این سیاهچاله نسبت به سیاهچالههای مرکزی کهکشان های فعال و دور (http://apod.nasa.gov/apod/ap080110.html) ملایمتر است و بسیار آرامتر مواد اطراف خود را مصرف میکند. اما با این وجود هرازگاهی طغیان میکند. یکی از فورانهای اخیر آن که به مدت چندین ساعت طول کشید، در این سری از نخستسن تصاویر اشعه X (http://www.nasa.gov/mission_pages/nustar/news/nustar20121023.html) مجموعه تلسکوپ طیف نمای هسته ای، نوستار(NuSTAR) (http://www.nustar.caltech.edu/about-nustar)، ثبت شده است. ماهواره نوستار که در 13 ماه ژوئن گذشته پرتاب شد، اولین ابزاری است که توانسته دیدی متمرکز (http://www.nustar.caltech.edu/for-astronomers) از منطقه پیرامون کمان-*A (Sgr A*) در اشعه X با انرژی بالاتر از آنچه رصدخانههای چاندرا و XMM به آن دسترسی دارند، ارائه دهد. تناوب فورانهای اخیر، طی دو روز از مشاهدات NuSTAR، در تابلوهای سمت راست نشان داده شده است. پرتوهایX در موادی ایجاد میشوند که تا دمای بیش از 100 میلیون درجه سانتیگراد حرارت داده شدهاند، و تا سرعت نزدیک به سرعت نور که درون سیاه چاله مرکزی راه شیری فرو می افتد، شتاب داده شدهاند. تصویر اصلی پرتوX ضمیمه شده (http://www.nasa.gov/mission_pages/nustar/multimedia/pia16213.html)، حدود 100 سال نوری وسعت دارد. منطقه روشن و سفید این تصویر نشان دهنده داغترین ماده نزدیک به سیاه چاله است، در حالی که ابر مایل به صورتی به احتمال زیاد متعلق به بقایای یک ابرنواختر (http://apod.nasa.gov/apod/ap060602.html) نزدیک به آن است.

Soroush Samadi

11-02-2012, 06:44 PM

سیاهچاله درون راه شیری
5019

در مرکز کهکشان راه شیری (http://apod.nasa.gov/apod/ap081211.html)، در فاصله 27 هزار سال نوری از ما، سیاهچالهای با 4 میلیون برابر جرم خورشید نهفته است. سیاهچاله راه شیری به نام کمان-*A (با تلفظ A-star یا ستاره A) محبوب و مشهور است. خوشبختانه (http://apod.nasa.gov/apod/ap120702.html) این سیاهچاله نسبت به سیاهچالههای مرکزی کهکشان های فعال و دور (http://apod.nasa.gov/apod/ap080110.html) ملایمتر است و بسیار آرامتر مواد اطراف خود را مصرف میکند. اما با این وجود هرازگاهی طغیان میکند. یکی از فورانهای اخیر آن که به مدت چندین ساعت طول کشید، در این سری از نخستسن تصاویر اشعه X (http://www.nasa.gov/mission_pages/nustar/news/nustar20121023.html) مجموعه تلسکوپ طیف نمای هسته ای، نوستار(NuSTAR) (http://www.nustar.caltech.edu/about-nustar)، ثبت شده است. ماهواره نوستار که در 13 ماه ژوئن گذشته پرتاب شد، اولین ابزاری است که توانسته دیدی متمرکز (http://www.nustar.caltech.edu/for-astronomers) از منطقه پیرامون کمان-*A (Sgr A*) در اشعه X با انرژی بالاتر از آنچه رصدخانههای چاندرا و XMM به آن دسترسی دارند، ارائه دهد. تناوب فورانهای اخیر، طی دو روز از مشاهدات NuSTAR، در تابلوهای سمت راست نشان داده شده است. پرتوهایX در موادی ایجاد میشوند که تا دمای بیش از 100 میلیون درجه سانتیگراد حرارت داده شدهاند، و تا سرعت نزدیک به سرعت نور که درون سیاه چاله مرکزی راه شیری فرو می افتد، شتاب داده شدهاند. تصویر اصلی پرتوX ضمیمه شده (http://www.nasa.gov/mission_pages/nustar/multimedia/pia16213.html)، حدود 100 سال نوری وسعت دارد. منطقه روشن و سفید این تصویر نشان دهنده داغترین ماده نزدیک به سیاه چاله است، در حالی که ابر مایل به صورتی به احتمال زیاد متعلق به بقایای یک ابرنواختر (http://apod.nasa.gov/apod/ap060602.html) نزدیک به آن است.

Saeed Jafari

11-05-2012, 11:28 AM

سحابی سیارهنمای PK 164 +31.1

9 آبان (30 October)

http://apod.nasa.gov/apod/image/1210/pk164_caha_1866.jpg

Image Credit & Copyright: Descubre Foundation (http://www.fundaciondescubre.es/la-fundacion-descubre-incorpora-a-su-galeria-de-astrofotografia-la-mejor-imagen-de-la-nebulosa-jones-emberson-1-situada-a-1600-anos-luz-de-la-tierra/), CAHA (http://www.caha.es/), OAUV (http://observatori.uv.es/), DSA (http://www.astro-photographer.org/), Vicent Peris (OAUV (http://observatori.uv.es/)), Jack Harvey (SSRO (http://www.starshadows.com/)), PixInsight (http://pixinsight.com/gallery/PK164+31.1-CAHA/en.html)
آیا این چیزی است که بر سر خورشید خواهد آمد؟ به احتمال زیاد. حبابی از گاز درحال انبساط که در تصویر بالا (http://pixinsight.com/gallery/PK164+31.1-CAHA/en.html) ثبت‌شده سحابی سیاره‌نمای PK 164 + 31.1 نام دارد. این سحابی از بقایای گازهای جوّی ستاره‌ای خورشیدمانند، که با پایان یافتن منبع همجوشی هسته‌ای هیدروژنیاش، بیرون رانده و به اطراف پراکنده شده، شکل گرفته است. آن‌چه که در بخش مرکزی این سحابی (http://astrofoto.es/Galeria/2012/PK164/PK164_CAHA_en.html) به چشم می‌خورد باقی‌مانده‌ی هسته‌ی ستاره است – یک کوتوله‌ سفید داغ و آبی‌ رنگ. این سحابی سیاره‌نمای خوش منظره پوسته‌های گازی ظریف و درهمپیچیدهای را به نمایش گذاشته که در زمانهای مختلفی تا مرز نابودی ستاره به بیرون پرتاب شده‌اند. در این تصویر ژرف از PK 164 + 31.1 که توسط رصدخانه‌ی کالار آلتو (http://en.wikipedia.org/wiki/Calar_Alto_Observatory) در اسپانیا (http://en.wikipedia.org/wiki/Spain) گرفته شده، ستارگان فراوان دیگری ازکهکشان راه شیری (http://www.atlasoftheuniverse.com/galaxy.html) خودمان و همچنین چند کهکشان (http://asterisk.apod.com/viewtopic.php?f=24&t=18005) دوردست نیز به چشم می آید. سحابی PK (http://www.hs.uni-hamburg.de/DE/Ins/Per/Kohoutek/kohoutek/WEBcgpn2/text2/index.html) 164 +31.1 به نام سحابی جونز-امبرسون 1 (http://en.wikipedia.org/wiki/Jones-Emberson_1) نیز معروف است و در فاصله‌ی ۱۶۰۰ سال نوری از ما در صورت‌فلکی گربه وحشی یا سیاه‌گوش (http://en.wikipedia.org/wiki/Lynx_%28constellation%29) آرمیده است. با توجه به کم‌نور بودن (قدر (http://en.wikipedia.org/wiki/Apparent_magnitude) ۱۷) و روشنایی سطحی اندک (http://f1.grp.yahoofs.com/v1/8HqPUDXaBn-B2yJrV0xWaueh-33PTld0cE12o8eRy59hRhE-0QUKUb2YqiNrOcB1oVZKYfJEKxBR0g4BCqZ5WCrQg_vDBxKyBk C_/ap000109.html) آن٬‌ این سحابی را فقط می‌توان با تلسکوپ‌های نسبتاً بزرگ رصد کرد. گرچه این سحابی درحال گسترش (http://f1.grp.yahoofs.com/v1/8HqPUDXaBn-B2yJrV0xWaueh-33PTld0cE12o8eRy59hRhE-0QUKUb2YqiNrOcB1oVZKYfJEKxBR0g4BCqZ5WCrQg_vDBxKyBk C_/ap011227.html) تا چندهزار سال آینده محو خواهد شد٬ اما به نظر می‌‌آید که کوتوله‌ي سفید مرکزی (http://f1.grp.yahoofs.com/v1/8HqPUDXaBn-B2yJrV0xWaueh-33PTld0cE12o8eRy59hRhE-0QUKUb2YqiNrOcB1oVZKYfJEKxBR0g4BCqZ5WCrQg_vDBxKyBk C_/ap100221.html) آن برای میلیاردها سال – تا زمانی که عالم ما به مکانی کاملاً متفاوت (http://www.futuretimeline.net/beyond.htm) تبدیل شود – باقی بماند.

http://www.nightsky.ws/

Saeed Jafari

11-05-2012, 11:29 AM

VdB 152: شبحی در قیفاووس

10 آبان (31 October)

http://apod.nasa.gov/apod/image/1210/VDB152_LRGB_leshin.jpg

Image Credit & Copyright (http://apod.nasa.gov/apod/lib/about_apod.html#srapply): Stephen Leshin (http://sleshin.startlogic.com/)
سحابی بازتابی مرموز VdB 152، که از آن به عنوان "پرده ای از غبار" یا "تجسمی شبح مانند (http://apod.nasa.gov/apod/ap111031.html)" یاد میشود، بسیار نامحسوس و کمنور است. در این شب هالووین (http://lcweb2.loc.gov/ammem/today/oct31.html) و دور از محله شما، این شبح کیهانی در فاصله تقریبا 1400 سال نوری قرار دارد. این سحابی به عنوان CED 201 نیز فهرست شده است، و در امتداد شمالی راه شیری (http://arxiv.org/abs/0809.4761)، در صورتفلکی شاهانه‌ قیفاووس (http://hawastsoc.org/deepsky/cep/index.html) نهفته است. در نزدیکی لبهی یک ابر مولکولی بزرگ، تودههایی از غبار میان ستارهای این منطقه از عبور نور ستارگان پس زمینه جلوگیری میکنند، یا نور ستاره نهفته در دل خود را پراکنده میکنند. این ستاره درخشان بخش هایی از سحابی (http://en.wikipedia.org/wiki/Reflection_nebula) را به رنگ (http://apod.nasa.gov/apod/ap051229.html) آبی نمادین بازتابی ها درآورده و درعین حال به نظر میرسد (http://cdsads.u-strasbg.fr/cgi-bin/nph-bib_query?1985ApJ...294..225W&db_key=AST&nosetcookie=1) که تابش فرابنفش آن، یک درخشش (http://en.wikipedia.org/wiki/Photoluminescence) مایل به قرمز کم نور در گرد و غبار سحابی ایجاد کرده است. گرچه ستارگان در همین ابرهای مولکولی (http://coolcosmos.ipac.caltech.edu/cosmic_classroom/cosmic_reference/molecular_clouds.html) شکل میگیرند، اما گویا این ستاره تنها به طور تصادفی در این منطقه سرگردان شده، زیرا سرعت اندازه گیری آن در فضا از سرعت ابرمولکولی بسیار متفاوت است. گسترهی این تصویر ژرف تلسکوپی (http://sleshin.startlogic.com/stargazergallery/main.php?g2_itemId=255) از این منطقه حدود 7 سال نوری است.

http://www.nightsky.ws/

Saeed Jafari

11-05-2012, 11:31 AM

رجل الجبار و سحابی سر جادوگر

11 آبان (1 November)

http://apod.nasa.gov/apod/image/1211/rigelwitch_andreo_big.jpg

Image Credit & Copyright (http://apod.nasa.gov/apod/lib/about_apod.html#srapply): Rogelio Bernal Andreo (http://blog.deepskycolors.com/about.html) (Deep Sky Colors)
تو ای رنج و پریشانی، دوچندان شو، دوچندان شو (http://www.potw.org/archive/potw283.html)؛ بسوز ای آتش غیبی، بجوش ای دیگ افسونی، خروشان شو، خروشان شو – شاید بهتر بود مکبث (http://the-tech.mit.edu/Shakespeare/macbeth/) با سحابی سر جادوگر مشورت کند! این سحابی بازتابی (http://apod.nasa.gov/apod/reflection_nebulae.html) که ظاهری دلالت کننده دارد، همدم ستاره درخشان رِجلالجبار (پای شکارچی) (http://www.astro.uiuc.edu/%7Ekaler/sow/rigel.html) در صورت فلکی جبار(شکارچی) (http://apod.nasa.gov/apod/ap120119.html) است. سحابی سر جادوگر، با عنوان رسمیتر IC 2118 (http://en.wikipedia.org/wiki/IC_2118) شناخته میشود. این سحابی حدود 50 سال نوری وسعت دارد و متشکل از دانههای غبار میان ستارهای است که نور ستاره رجلالجبار (http://adsabs.harvard.edu/cgi-bin/nph-bib_query?bibcode=1997MNRAS.290..521I) را منعکس میکنند. در این پرتره کیهانی (http://blog.deepskycolors.com/archive/2009/11/16/witch-Head-Nebula-and-Rigel.html)، عامل رنگ آبی سحابی سر جادوگر و غبار اطراف رجلالجبار (http://www.youtube.com/watch?v=c8CgDGhYKe8) تنها نور شدید آبیرنگ ستاره رجلالجبار (http://en.wikipedia.org/wiki/Rigel) نیست؛ دلیل دیگر آن این است که دانههای غبار، نور آبی را (http://leo.astronomy.cz/mix/mix.html) موثرتر از نور قرمزرنگ پراکنده میکنند. این همان فرآیند فیزیکی (http://hyperphysics.phy-astr.gsu.edu/hbase/atmos/blusky.html) است که باعث میشود آسمان زمین در طول روز آبی رنگ به نظر برسد (http://math.ucr.edu/home/baez/physics/General/BlueSky/blue_sky.html)، با این تفاوت که ذرات پراکنده کننده در جو زمین (http://csep10.phys.utk.edu/astr161/lect/earth/atmosphere.html) مولکولهای اکسیژن و نیتروژن هستند. رجلالجبار، سحابی سر جادوگر، و گاز و گرد و غباری که در اطراف آنها است در فاصله حدود 800 سال نوری (http://starchild.gsfc.nasa.gov/docs/StarChild/questions/question19.html) از ما قرار دارند.

http://www.nightsky.ws/

Saeed Jafari

11-05-2012, 11:34 AM

ماه شکارچی بر فراز رشته کوههای آلپ

13 آبان (3 November)

http://apod.nasa.gov/apod/image/1211/HunterMoonAlpsDeRosa.jpg

Image Credit & Copyright (http://apod.nasa.gov/apod/lib/about_apod.html#srapply): Stefano De Rosa (http://stefanoderosa.com/)
غروب یک ماه بدر (http://apod.nasa.gov/apod/ap110420.html) میتواند یک منظره آسمانی فوقالعاده چشمگیر ایجاد کند. ماههای بدر نامهای مختلفی دارند. ماه کامل اواخر اکتبر (http://apod.nasa.gov/apod/ap091105.html)، که دومین ماه بدر پس از اعتدال پاییزی در نیمکره شمالی است، به طور سنتی ماه شکارچی (http://en.wikipedia.org/wiki/Hunter%27s_moon) نامیده شده است. با توجه به افسانهها و روایات قومی، این نام بسیار مناسب و بجا است، زیرا این ماه بدر، در طول زمان شکار بهجهت آمادگی برای ماه های زمستانی پیش روی (http://apod.nasa.gov/apod/ap120120.html)، شب را روشن میکرده است. در این منظره (http://stefanoderosa.com/2012/10/30/hunters-moon-over-the-alps/)، ماه شکارچی هفته گذشته را میبینیم که با نور زرد پررنگ خود میدرخشد (http://www.moonconnection.com/moon_phases.phtml)، و همزمان با فرارسیدن سپیده دم به رشته کوه های آلپ ایتالیا، غروب میکند (http://apod.nasa.gov/apod/ap050127.html). قلهی برفی روچیا ملونه (فرانسوی: روشه ملون Rochemelon) با شکوه در ارتفاع بیش از 11 هزار پا ایستاده است، و با اولین تابش نور قرمزرنگ خورشید در حال طلوع، میدرخشد.

http://www.nightsky.ws/

Saeed Jafari

11-05-2012, 11:36 AM

ابرهای عدسیشکل بر فراز واشنگتن

14 آبان (4 November)

http://apod.nasa.gov/apod/image/1211/rainierclouds_thompson_3008.jpg

Credit & Copyright (http://apod.nasa.gov/apod/lib/about_apod.html#srapply): Tim Thompson (%20Ti2Di%20at%20q%20dot%20com)
آیا اینهایی که نزدیک به قلهی کوه میبینیم، بشقاب پرندهاند؟! خیر – آنها ابرهای عدسیشکل (http://www.crystalinks.com/lenticular.html) چندلایه اند. هوای مرطوبی که به سمت بالا رانده میشود و در پیرامون قلهی کوهها (http://apod.nasa.gov/apod/ap080416.html) جریان مییابد، می تواند ابرهای عدسیشکل (lenticular clouds) (http://en.wikipedia.org/wiki/Lenticular_Clouds) ایجاد کند. قطرات آب از چگالیدن هوای مرطوبی که تا زیر نقطه شبنم (http://en.wikipedia.org/wiki/Dew_point) (dew point: دمایی که در آن هوای مفروض صد در صد از بخار آب اشباع گردد) سرد شده ایجاد میشوند، و ابرها (http://en.wikipedia.org/wiki/Clouds) نیز از گروههای مات قطرات آب شکل میگیرند. سپس امواجی که در جریان هوا معمولاً به صورت افقی دیده میشود، اکنون با سطوح مختلفی (http://apod.nasa.gov/apod/ap050821.html) که ابرها تشکیل میدهند، به صورت عمودی دیده میشود. در برخی از روزها، شهر سیاتل (http://en.wikipedia.org/wiki/Seattle) در واشنگتن آمریکا، به تماشای نمایش آسمانی خارقالعادهای مهمان میشود، و آن زمانی است که ابرهای عدسیشکل در نزدیکی قلهی رینیر (Rainier) (http://en.wikipedia.org/wiki/Mt._Rainer) ایجاد میشوند، و این قله که یک کوه بزرگ است و درست در کمتر از 100 کیلومتری جنوب شرقی شهر واقع شده از خلال ابرها پدیدار میشود. این تصویر (http://www.komonews.com/weather/blog/35631614.html) از یک خوشهی دیدنی و جذاب از ابرهای عدسیشکل (http://www.youtube.com/watch?v=uPW1vpBgHEo) در ماه دسامبر گذشته گرفته شده است.

http://www.nightsky.ws/

Saeed Jafari

11-05-2012, 05:01 PM

قمر دیون زحل با رنگ جزئی

15 آبان (5 November)

http://apod.nasa.gov/apod/image/1211/dione4_cassini_5669.jpg

Image Credit: NASA (http://www.nasa.gov/), JPL (http://www.jpl.nasa.gov/), SSI (http://www.spacescience.org/), ESA (http://www.esa.int/); Post Processing: Marc Canale (http://www.planetary.org/explore/space-topics/space-imaging/profiles/marc-canale.html)
چرا نیمی از دیون نسبت به نیم دیگر آن دهانههای برخوردی بیشتری دارد؟ برای فهم علت آن، بررسی خود را با این واقعیت شروع کنید که یک سمت قمر دیون همواره رو به زحل (http://en.wikipedia.org/wiki/Saturn) دارد و سمت دیگر آن همیشه رو به فضای بیرون است. این پدیده دقیقاً مشابه ماه زمین (http://apod.nasa.gov/apod/ap051113.html) است. این قفلشدگی کشندی (http://en.wikipedia.org/wiki/Tidal_locking) بدان معنی است که در حین حرکت دیون (http://solarsystem.nasa.gov/planets/profile.cfm?Object=Sat_Dione) در مدارش، یک طرف آن همیشه پیشرو است، درحالی که طرف دیگر این قمر به دنبال آن کشیده میشود. بنابراین دیون (http://en.wikipedia.org/wiki/Dione_%28moon%29) باید مقدار قابل توجهی از برخوردها را در نیمه پیشرو خود متحمل شده باشد. اما با کمال تعجب، نیمه پیشروی کنونی دیون (http://apod.nasa.gov/apod/ap060905.html) نسبت به نیمه دنبالهرو آن دارای دهانههای برخوردی کمتری است. یکی از توضیحهای اصلی برای این پدیده این است که برخی از برخوردهای ایجادکنندهی دهانهها آنقدر بزرگ بودهاند که باعث تابیدن دیون (http://www.lpi.usra.edu/meetings/lpsc2005/pdf/2034.pdf) شده، و بخشی از آن را که دچار بیشترین میزان برخوردها بوده، پیش از آنکه قمر دوباره در مدار خود قفل شود، جابهجا کردهاند. تصویر دقیق بالا از دیون (http://www.planetary.org/blogs/emily-lakdawalla/2012/10231223-huge-dione-mosaic.html)، جزئیات ظریف رنگ و ظاهر دقیق این قمر را بهطور برجسته نشان داده است. این عکس درواقع یک تصویر موزاییکی از عکسهای فضاپیمای روبوتیک کاسینی (http://www.nasa.gov/mission_pages/cassini/spacecraft/index.html) ناسا در آوریل 2010 هنگام گذر از کنار دیون (https://www.youtube.com/watch?v=Q4bVJjrjbvE) است، که با دقت بسیار توسط یک منجم آماتور ساخته شده است.

http://nightsky.ws/

SSgumS

11-09-2012, 04:31 PM

مِلوت 15 در میان قلب

19 آبان (9 November)

http://nightsky.ws/images/APOD--9-Nov--Nightsky.jpg (http://apod.nasa.gov/apod/image/1211/Mel15cancellimortfield.jpg)

Image Credit & Copyright (http://apod.nasa.gov/apod/lib/about_apod.html#srapply): Stefano Cancelli (http://www.astrogarage.com/), Paul Mortfield (http://www.backyardastronomer.com/)
به نظر می رسد ابرهای کیهانی (http://apod.nasa.gov/apod/ap080715.html)، اشکال فوقالعادهای (http://apod.nasa.gov/apod/ap100716.html) در مناطق مرکزی سحابی نشری IC 1805 ایجاد کردهاند. البته پیکرهی این ابرها خود نیز توسط بادهای ستارهای و تابش ستارگان داغ و عظیم درون خوشهی ستارهای تازه متولد شدهی (http://chandra.harvard.edu/edu/formal/stellar_ev/story/index9.html) این سحابی، موسوم به ملوت 15 (Melotte15 (http://deepskypedia.com/wiki/The_Melotte_Catalogue_of_Star_Clusters))، تراشیده شده و تجسم یافته اند. ستارگان این خوشهی جوان با عمر حدود 1/5 میلیون سال، در سمت راست این منظره آسمانی رنگارنگ (http://www.astrogarage.com/Site/Default.aspx) قرار دارند و با ابرهای تیرهی گرد و غبار (http://hubblesite.org/newscenter/newsdesk/archive/releases/2006/13/) که در برابر گاز درخشان اتمی (http://apod.nasa.gov/apod/ap071102.html) به صورت طرح ضدنور دیده میشوند، همراه شدهاند. این چشم انداز که ترکیبی است از عکس های تلسکوپی باریک-باند و پهن-باند، حدود 30 سال نوری وسعت دارد و شامل گسیل سبز رنگ از هیدروژن، قرمز رنگ از سولفور، و در تهرنگ های آبی از اکسیژن است. تصاویری با میدان دید وسیعتر (http://apod.nasa.gov/apod/ap090214.html)، طرح کلی و ساده تر IC 1805، که نشاندهنده نام مشهور آن یعنی سحابی قلب (http://www.atlasoftheuniverse.com/nebulae/ic1805.html) است را آشکار میکنند. IC 1805 در فاصله تقریبی 7500 سال نوری و در سمت صورتفلکی ذاتالکرسی (http://www.astropix.com/HTML/A_FALL/CASS_O.HTM) واقع شده است.

http://nightsky.ws

Saeed Jafari

11-10-2012, 10:18 AM

Methone: قمر تخممرغی شکل و صیقلی زحل

16 آبان (6 November)

http://apod.nasa.gov/apod/image/1211/methone_cassini_765.jpg

Image Credit: Cassini Imaging Team (http://ciclops.org/), ISS (http://ciclops.org/iss/iss.php), JPL (http://www.jpl.nasa.gov/), ESA (http://www.esa.int/), NASA (http://www.nasa.gov/)
چرا این قمر به شکل یک تخممرغ صیقلی درآمده است؟ فضاپیمای روباتیک کاسینی اولین گذر از کنار قمر کوچک زحل، Methone (http://saturn.jpl.nasa.gov/science/moons/methone/)، را در ماه مه انجام داد و کشف کرد که هیچگونه دهانه برخوردی آشکاری در سطح این قمر وجود ندارد. دهانهها، که اغلب بر اثر برخوردها ایجاد میشوند، در سطح هر قمر (http://apod.nasa.gov/apod/ap070225.html)، سیارک، و هسته دنباله داری (http://apod.nasa.gov/apod/ap100726.html) که بهطور دقیق تصویر برداری شده، دیده می شوند – البته تا به امروز. حتی زمین (http://apod.nasa.gov/apod/ap990711.html) و تیتان (http://apod.nasa.gov/apod/ap041124.html) نیز دارای دهانه (http://apod.nasa.gov/apod/ap971110.html) هستند. همواری سطح و شکل تخممرغی این قمر 3 کیلومتری (http://www.planetary.org/blogs/emily-lakdawalla/2012/05211206.html) احتمالاً حاصل قابلیت ایجاد تغییر سطحی Methone (http://en.wikipedia.org/wiki/Methone_%28moon%29) است – این قابلیت زمانی رخ میدهد که قمر با لایهای عمیق از توده خردهسنگهای (http://en.wikipedia.org/wiki/Rubble_pile) بسیار کوچک و غیرقابل رویت (sub-visual rubble pile (http://en.wikipedia.org/wiki/Rubble_pile)) پوشیده شده باشد. به همین ترتیب، سطح همگی اجرام مشابه در منظومه شمسی ما که شامل اقمار زحل، تلستو (http://apod.nasa.gov/apod/ap060222.html)، پاندورا (http://apod.nasa.gov/apod/ap051123.html)، کالیپسو (http://apod.nasa.gov/apod/ap100217.html)، و همچنین سیارک Itokawa (http://apod.nasa.gov/apod/ap070422.html) است، بخشهایی را نشان می دهد که به طور غیرعادی صاف وصیقلی هستند. اما با این وجود Methone (http://photojournal.jpl.nasa.gov/catalog/PIA14633) کاملاً خالی از عوارض سطحی نیست و همانطور که میبینیم بخش های از سطح نسبت به سایر بخشها تیرهتر به نظر می رسد (http://apod.nasa.gov/apod/ap120113.html). اگرچه گذر از کنار Methone بسیار سخت (http://www.planetary.org/blogs/emily-lakdawalla/2012/05211206.html) است، اما علاقه به کاوش در طبیعت و تاریخ این قمر غیرعادی مطمئناً ادامه خواهد داشت.

http://nightsky.ws/

Saeed Jafari

11-10-2012, 10:21 AM

ARP 188 و دم این بچه قورباغه

18 آبان (8 November)

http://apod.nasa.gov/apod/image/1211/TadpoleGalaxyPS1V9snyder.jpg

Image Credit: Hubble Legacy Archive (http://hla.stsci.edu/), ESA (http://www.esa.int/), NASA (http://www.nasa.gov/); Processing - Bill Snyder (http://billsnyderastrophotography.com/?page_id=2) (Heavens Mirror Observatory) (http://billsnyderastrophotography.com/?page_id=1370)
این چشمانداز خیرهکننده (http://billsnyderastrophotography.com/?page_id=2464) براساس داده های تصویری آرشیو میراث هابل بهدست آمده است. در این منظره، کهکشانهای دوردست برای کهکشان مارپیچی آشفته و درهم ریختهی ARP 188 (http://nedwww.ipac.caltech.edu/level5/Arp/frames.html)، معروف به "کهکشان بچه قورباغه"، پسزمینه فوقالعادهای ایجاد کردهاند. این بچه قورباغه کیهانی (http://hubblesite.org/newscenter/archive/releases/2002/11/fastfacts/) در فاصله 420 میلیون سال نوری و در سمت صورت فلکی شمالی اژدها (http://www.astro.wisc.edu/%7Edolan/constellations/constellations/Draco.html) واقع شده است. دنبالهی جالب آن با طول حدود 280 هزار سال نوری، خوشههای ستارگان عظیم آبیرنگ و درخشان را به نمایش گذاشته است. گفته شده است که یک کهکشان فشردهتر مزاحم از مقابل ARP 188 - در این تصویر از راست به چپ – عبور کرده و به علت نیروی گرانشی این دوکهکشان، در اطراف پشت کهکشان بچه قورباغه قلاب شده است (http://burro.cwru.edu/JavaLab/GalCrashWeb/). در طی این برخورد نزدیک (http://apod.nasa.gov/apod/ap120812.html)، نیروهای کشندی، ستارگان، گاز و غبار کهکشان مارپیچی (http://apod.nasa.gov/apod/ap120604.html) را به سوی خود جذب کرده و این دنبالهی دیدنی و جذاب را تشکیل دادهاند. فاصله خود کهکشان مزاحم (http://apod.nasa.gov/apod/ap970224.html) حدود 300 هزار سال نوری در پشت بچه قورباغه تخمین زده شده. این کهکشان را میتوان از میان بازوهای مارپیچی پیشزمینه در قسمت بالای سمت چپ تصویر رویت کرد. کهکشان بچه قورباغه به پیروی (http://www.exploratorium.edu/frogs/) از همنام زمینی (http://www.offwell.free-online.co.uk/metindex.htm) خود، به احتمال زیاد با رشدکردن بهتدریج دم خود (http://adsabs.harvard.edu/cgi-bin/nph-bib_query?bibcode=1972ApJ...178..623T&db_key=AST&high=3c862d41db22593) را از دست میدهد. بدین ترتیب خوشههای ستارهای دم آن، قمرهای کهکشانی کوچکتری برای کهکشان مارپیچی بزرگ تشکیل میدهند.

http://nightsky.ws/

Saeed Jafari

11-10-2012, 05:18 PM

کهکشان حلقوی-قطبی NGC 660

20 آبان (10 November)

http://apod.nasa.gov/apod/image/1211/ngc660_gemini_legacy.jpg

Image Credit: Gemini Observatory, AURA (http://www.gemini.edu/), Travis Rector (http://aftar.uaa.alaska.edu/) (Univ. Alaska Anchorage (http://www.uaa.alaska.edu/))
کهکشان NGC 660 در این عکس کیهانی (http://www.gemini.edu/node/11896) به طور برجسته نمایان شده است. این تصویر یک ترکیب دقیق و واضح از دادههای تصویری با فیلتر پهن و باریک باند است که توسط تلسکوپ شمالی جمینی در مونا کیا (http://apod.nasa.gov/apod/ap090219.html) بدست آمده است. این کهکشان بیش از 20 میلیون سال نوری از ما فاصله دارد و درون مرزهای صورتفلکی حوت (http://en.wikipedia.org/wiki/Pisces_%28constellation%29) شناور است. ظاهر عجیب و غریب NGC 660 آن را در زمره کهکشانهای حلقوی-قطبی (http://apod.nasa.gov/apod/ap070216.html) قرار داده است. کهکشانهای حلقوی-قطبی یک نوع نادر از کهکشانها هستند، که مقدار قابل توجهی از ستاره ها، گاز و غبار آنها درون حلقههایی (http://apod.nasa.gov/apod/ap990510.html) تقریباً عمود بر صفحه دیسک کهکشان درحال چرخشاند. ظاهر و پیکربندی عجیب و غریب (http://arxiv.org/abs/astro-ph/0301391) این کهکشان احتمالاً حاصل به دام افتادن اتفاقی مواد یک کهکشان در حال گذر از کنار یک کهکشان صفحه ای بوده است که در نهایت ریسمانی از این مواد باقیماندهی به دام افتاده در یک حلقهی دوار به صف شدهاند. بدین ترتیب عامل اصلی ایجاد بی شمار منطقه صورتی رنگ تشکیل ستارگان که در امتداد حلقه NGC 660 پراکنده شدهاند، فعل و انفعالات شدید و وحشتناک گرانشی بوده است. مولفه حلقوی-قطبی (http://www.obspm.fr/actual/nouvelle/apr03/prg.en.shtml) همچنین می تواند بوسیلهی محاسبه تاثیر گرانشی ماده تاریک (http://chandra.harvard.edu/xray_astro/dark_matter/index.html) بر چرخش حلقه و صفحه برای کشف شکل نهان هالهی مادهی تاریک (http://www.solstation.com/x-objects/darkhalo.htm) کهکشان نیز مورد استفاده قرار گیرد. حلقهی NGC 660 که گسترده تر از صفحه آن است، بیش از 50 هزار سال نوری وسعت دارد.

http://nightsky.ws/

Saeed Jafari

11-12-2012, 10:55 AM

دانه های تسبیح بیلی در لحظات نزدیک به گرفت کلی خورشید

21 آبان (11 November)

http://apod.nasa.gov/apod/image/1211/bailysbeads_durman_4015.jpg

Image Credit & Copyright: Leonid Durman (%20durman%20at%20inbox%20dot%20ru)
درست پیش از آن که تاریکی سراسر خورشید را فرا بگیرد، پدیدهی عجیبی رخ میدهد. در یک خورشید گرفتگی کامل (http://eclipse.gsfc.nasa.gov/eclipse.html) – مانند پدیده‌‌ی (http://en.wikipedia.org/wiki/Solar_eclipse_of_November_13,_2012) مشابهی که در روز سه‌شنبه (http://science.nasa.gov/science-news/science-at-nasa/2012/07nov_totaleclipse/) بر فراز بخشهایی از استرالیا قابل رویت خواهد بود – زمانی که ماه می رود تا سطح خورشید را بپوشاند، درخشش نور خورشید (http://apod.nasa.gov/apod/ap060917.html)همچون دانههای تسبیح از پیرامون لبهی ماه ساطع میشود. این پدیده (http://adsabs.harvard.edu/abs/2000eaa..bookE5118.) به احترام فرانسیس بیلی (http://en.wikipedia.org/wiki/Francis_Baily) که نخستین بار در سال ۱۸۳۶به آن اشاره کرد٬ به دانههای تسبیح بیلی (http://en.wikipedia.org/wiki/Baily%27s_beads) معروف است. اگرچه درگذشته تعداد و میزان درخشندگی دانههای تسبیح بیلی (http://www.exploratorium.edu/eclipse/what2.html) غیر قابل پیش بینی بود، اما امروزه ماه آنقدر خوب نقشهبرداری شده است که مؤلفههای کلی مربوط به دانههای بیلی پیش میشوند. زمانی که یکی از این دانهها بسیار پرنور شده و بر دیگر دانهها غلبه کند، به آن پدیدهی حلقه یا نگین الماس (http://www.alpo-astronomy.org/eclipse/observeeclipses/chapter9.htm) گفته می‌شود که معمولاً درست پیش از گرفت کلی خورشید دیده میشود. در بالا، که به صورت افقی فشرده شده، تصویر مجموعهای از عکسهای دانههای بیلی را میبینیم. در زمان اطراف آن در سال 2008 کسوف قابل مشاهده از نووسیبیرسک روسیه ثبت شده است. این عکس‌ها از خورشیدگرفتگی کلی سال ۲۰۰۸ (http://apod.nasa.gov/apod/ap080807.html) که از نووسیبریک (http://en.wikipedia.org/wiki/Novosibirsk) روسیه (http://en.wikipedia.org/wiki/Russia) دیده می‌شد، گرفته‌ شده‌اند. در پایان گرفتگی کلی٬‌ هنگامی که خورشید دوباره از پشت ماه پدیدار میشود، ممکن است دوباره دانه‌های یبلی (http://apod.nasa.gov/apod/ap090808.html) دیده شود البته این بار در سوی دیگر ماه.

http://www.nightsky.ws/

Saeed Jafari

11-12-2012, 07:10 PM

شهاب و ماهکمان بر فراز آبشار والامان

22 آبان (12 November)

http://apod.nasa.gov/apod/image/1211/meteorfalls_legault_881.jpg

Image Credit & Copyright (http://apod.nasa.gov/apod/lib/about_apod.html#srapply): Thierry (http://www.astrophoto.fr/) Legault (http://legault.perso.sfr.fr/info.html)
در این پانورامای دربرگیرندهی زمین و آسمان، کدامیک از اجزای تصویر اول از همه شمارا خیره و حیرتزده میکند؟ رقابتی قوی میان یک آبشار، شهاب، زمینه ستارگان و حتی یک ماهکمان (http://apod.nasa.gov/apod/ap111114.html) شکل گرفته که همگی برای جلب توجه تلاش میکنند. اما جالب این است که اول از همه متوجه آن چیزی شویم که دیده نمیشود – یک ماه درحال طلوع در سوی دیگر دوربین. این ماه درخشان نه تنها این چشم انداز زیبا (http://asterisk.apod.com/viewtopic.php?f=29&t=29661#p184718)، که در ماه ژوئن گذشته در کوئینزلند (http://en.wikipedia.org/wiki/Queensland) استرالیا گرفته شده، را روشن کرده، بلکه یک ماهکمان (http://www.youtube.com/watch?v=_68ytOYnTvs) بسیار زیبا را نیز در مقابل آبشار والامان (http://en.wikipedia.org/wiki/Wallaman_Falls) ایجاد کرده است. درست بالای لبهی آبشار در تصویر بالا (http://legault.perso.sfr.fr/australian_nights.html)، خط افقی رد یک هواپیما نیز دیده میشود. به سمت بالای قاب تصویر (http://blogs.discovermagazine.com/badastronomy/2012/10/21/moonbow-milky-way-meteor/) که پیش برویم، ردّ روبه پایین یک شهاب درخشان (http://apod.nasa.gov/apod/ap081125.html) را میبینیم؛ سنگ کوچکی از گسترهی منظومه شمسی ما که با ورود به جو زمین روشن شده است. در فراسوی این شهاب، هزاران ستاره درخشان و سحابی در سمت مرکز کهکشان (http://apod.nasa.gov/apod/ap100831.html) وجود دارند. و درنهایت در دوردست ها، در پسزمینه، نوار کهکشان راه شیری (http://casswww.ucsd.edu/archive/public/tutorial/MW.html) دیده میشود، که در این تصویر به صورت مورب از پایین سمت چپ تا بالای سمت راست امتداد یافته اما کل آسمان را نیز همچون حلقهای دربرگرفته (http://apod.nasa.gov/apod/ap110221.html).

http://www.nightsky.ws/

Saeed Jafari

11-15-2012, 07:02 PM

لحاف خورشید گرفتگی

23 آبان (13 November)
http://apod.nasa.gov/apod/image/1211/eclipsequilt_winkelman_1200.jpg
Credit & Copyright: (http://apod.nasa.gov/apod/lib/about_apod.html#srapply) Sherry Winkelman (CXC (http://cxc.harvard.edu/cda/arcops.html))
خورشید گرفتگی برای برخی از مردم چنان الهام بخش است که با استفاده از طرح آن یک لحاف پنبهدوزی درست کردهاند (http://apod.nasa.gov/apod/ap051016.html)! در تصویر بالا نمونهای از دوخت الهام گرفته شده از این طرح را میبینیم. این لحاف 38×38 اینچ (96/5×96/5 سانتیمتر) نقشهایی از خورشید گرفتگی کلی حلقوی (http://apod.nasa.gov/apod/ap120519.html) را ارائه داده است. در زمان خورشید گرفتگی حلقوی، ماه آنقدر از زمین فاصله دارد که نمیتواند کل قرص خورشید را بپوشاند، مانند آنچه در ماه اکتبر سال 2005 در اسپانیا مشاهده شد (http://apod.nasa.gov/apod/ap051007.html). اما امروز یک خورشید گرفتگی کامل (http://apod.nasa.gov/apod/ap110115.html) رخ خواهد داد، هرچند که این خورشید گرفتگی فقط برای علاقهمندان و شکارچیان کسوف (http://www.eclipsechaser.com/eclink/ecjrnl/ecj91.htm) و دیگر کسانی که در یک منطقه بسیار باریک (http://eclipse.gsfc.nasa.gov/OH/OH2012.html#SE2012Nov13T) از استرالیا (http://en.wikipedia.org/wiki/Australia) زندگی می کنند، قابل رویت خواهد بود. برای دقایق کوتاهی، کسانی که در نزدیکی مرکز مسیر گرفتگی (http://eclipse.gsfc.nasa.gov/SEanimate/SEanimate2001/SE2012Nov13T.GIF) هستند، پوشیده شدن کل قرص خورشید (http://en.wikipedia.org/wiki/Solar_eclipse) توسط ماه و درنتیجه تاریک شدن غیرهمنتظره روز را خواهند دید. درست پیش از – و درست پس از – لحظه گرفت کلی (https://www.youtube.com/watch?v=K42UqWGdA_o)، نور خورشید ممکن است از بین کوههای واقع در لبهی ماه جریان یافته و یک پدیدهی حلقه یا نگین الماس (http://apod.nasa.gov/apod/ap100724.html) را ایجاد کند. گرفتگی (http://en.wikipedia.org/wiki/Solar_eclipse_of_November_13,_2012) کلی بعدی خورشید در نوامبر سال 2013 (http://en.wikipedia.org/wiki/Solar_eclipse_of_November_3,_2013) رخ خواهد داد.

http://www.nightsky.ws/

Saeed Jafari

11-17-2012, 12:39 PM

خورشید گرفتگی بر فراز كوئيزلند

25 آبان (15 November)

http://apod.nasa.gov/apod/image/1211/TSE2012PhilHart_6999_1600px.jpg

Image Credit & Copyright (http://apod.nasa.gov/apod/lib/about_apod.html#srapply): Phil Hart (http://philhart.com/blogs/phil)
ماه نوي اين ماه، خورشيدگرفتگي كلي (http://www.mreclipse.com/Special/SEprimer.html) را براي بخشي هايي از سياره مان، زمين، در 13 نوامبر (http://eclipse.gsfc.nasa.gov/OH/OH2012.html#SE2012Nov13T)، به ارمغان آورد. بيشتر اين خورشيدگرفتگي بر فراز اقيانوس آرام رخ داد، اما سايه تاريك ماه، سفرش را به استرالياي شمالي (http://www.youtube.com/watch?v=Hn5nKlMY5cI) در روز چهارشنبه صبح، به وقت محلي، آغاز كرد. این تصویر تلسکوپی (http://philhart.com/content/solar-eclipse-queensland-14th-november-2012)، شبح ماه را در طول مسير در آسمان كوئيزلند، در امتداد غرب بزرگراه بندر داگلاس مولیگان، نشان داده است. قرص خورشيد كه تقريبا به صورت كامل پوشيده شده بود، درحالی که توسط یک هاله ای از تاج خورشيدي کم رنگ (http://apod.nasa.gov/apod/ap100721.html) احاطه شده، هنوز ديده مي شود. زبانه هایی به اندازه یک سیاره بر فراز لبه فعال خورشید گسترش یافته اند. جريان نور خورشيد از ميان شكاف های واقع در سطح ناهموار ماه پدیده دانه های بیلی (http://apod.nasa.gov/apod/ap080818.html) را خلق كرده است.

http://www.nightsky.ws

نازنین زهرا

11-18-2012, 04:13 PM

این لینک یک فیلم یک دقیقه ای که APOD در 14 نوامبر قرار داده....
دیدنش خالی از لطف نیست....
داستان ما در یک دقیقه
OUR STORY IN ONE MINUTE
http://apod.nasa.gov/apod/ap121114.html

نازنین زهرا

11-18-2012, 04:31 PM

همچون الماسی در آسمان

27 آبان (17 November)

http://apod.nasa.gov/apod/image/1211/Cherney_EllisBeachDiamondRing3_900.jpg

Image Credit & Copyright (http://apod.nasa.gov/apod/lib/about_apod.html#srapply): Alex Cherney (Terrastro (http://www.terrastro.com/about/), TWAN (http://www.twanight.org/cherney/))
در صبح روز چهارشنبه، در طول خورشید گرفتگی کلی (http://eclipse.gsfc.nasa.gov/SEmono/TSE2012/TSE2012.html) که کاملاً پیش بینی شده بود، خورشیدی تاریک (http://apod.nasa.gov/apod/ap121115.html) بر فراز کوئینزلند استرالیا معلق بود. در امتداد سواحل شمالی ابرهای توفانی تهدیدی برای از بین بردن این منظره زیبا محسوب می شدند، اما درست دقایقی پیش از گرفت کلی این ابرها کنار رفتند. آخرین پرتوهای مستقیم نور خورشید که از لبهی ماه گذشته و به بیرون جریان یافتند، پدیدهی حلقه یا نگین الماس (http://apod.nasa.gov/apod/ap060330.html) بسیار زیبایی را خلق کردند که در این منظره از ساحل الیس واقع در بین کنز (http://fa.wikipedia.org/wiki/%DA%A9%D9%86%D8%B2_%28%D8%A7%D8%B3%D8%AA%D8%B1%D8% A7%D9%84%DB%8C%D8%A7%29) و بندر داگلاس دیده میشود. اما این نگین الماس برای همیشه در آسمان باقی نماند و فقط برای چند لحظه چشمک زد. پس از آن درحالی که سایهی ماه (http://www.atscope.com.au/BRO/gallery207.html) در امتداد سواحل استرالیا به سمت دیواره بزرگ مرجانی (http://earthobservatory.nasa.gov/IOTD/view.php?id=1337) و سپس درون جنوب اقیانوس آرام پیش می رفت، این منطقه برای مدت نزدیک به 2 دقیقه در تاریکی فرورفت (http://asterisk.apod.com/viewtopic.php?f=29&t=30001#p187531). پنج نوردهی جداگانه با مدت زمان متغیر از 1/4000 ثانیه گرفته تا 1/15 ثانیه، در این تصویر آمیخته شدند تا بتوانند یک ارائه مشابه به تجربه بصری حقیقی خیره کننده (http://www.youtube.com/watch?v=MxJIM2EJ0KY) از خورشید گرفتگی ایجاد کنند.

http://nightsky.ws/

Saeed Jafari

11-19-2012, 11:04 AM

توالی سایهی ماه

26 آبان (16 November)

http://apod.nasa.gov/apod/image/1211/Total_Solar_Eclipse_2012Cooper.jpg

Image Credit & Copyright (http://apod.nasa.gov/apod/lib/about_apod.html#srapply): Ben Cooper (http://www.launchphotography.com/Photographer.html) (Launch Photography (http://www.launchphotography.com/))
در صبح روز 14 نوامبر، منطقه مرکزی سایهی ماه (umbral shadow) (http://www.mreclipse.com/Special/SEprimer.html) پیش از رفتن به داخل اقیانوس آرام جنوبی، سرتاسر شمال استرالیا را طی کرد. این تصویر ترکیبی فوق العاده (http://www.launchphotography.com/Total_Solar_Eclipse_2012.html)، از فراز تپهای در حدود 30 مایلی غرب شهر دور افتادهی Mt Carbine در کوئینزلند گرفته شده است، که متشکل از یک سری نوردهی متوالی به دنبال پیشروی گرفتگی کامل خورشید (http://eclipse.gsfc.nasa.gov/SEmono/TSE2012/TSE2012.html) می باشد. توالی، درست در نزدیکی افق آغاز میشود. سپس ماه به طور پیوسته بر روی قرص قرمزرنگ خورشید، که درحال طلوع است، پیشروی میکند. در مرحله گرفتگی کامل (http://apod.nasa.gov/apod/ap090730.html)، که در آن محل حدود 2 دقیقه به طول انجامید، تاج خورشیدی (http://apod.nasa.gov/apod/ap021213.html) کم نوری پیرامون قرص پوشیده شدهی خورشید سوسو میزند. نوردهی پسزمینه که در طول گرفتگی کامل ثبت شده، آسمانی صاف با اندکی روشنی آفتاب، درست پس از زمان تاریکی آن توسط سایه ماه (http://www.nasa.gov/multimedia/videogallery/index.html?media_id=144197701)، را در نزدیکی افق نشان می دهد.

http://www.nightsky.ws/

Saeed Jafari

11-19-2012, 04:09 PM

کلیسای بزرگی از ستارگان پرجرم در NGC 6357

28 آبان (18 November)

http://apod.nasa.gov/apod/image/1211/ngc6357a_hst_1280.jpg

Image Credit: NASA (http://www.nasa.gov/), ESA (http://www.esa.int/) and J. M. Apellániz (IAA (http://www.iaa.es/), Spain)
جرم یک ستاره‌ی معمولی چقدر ممکن است باشد؟ ارزیابی فاصله٬ روشنایی و مدل‌های خورشیدی (http://spiff.rit.edu/classes/phys230/lectures/star_age/star_age.html) استاندارد نشان داده است که جرم ستاره‌ای در خوشه‌ی باز (http://apod.nasa.gov/apod/open_clusters.html) Pismis 24 بیش از ۲۰۰ برابر جرم خورشید است و بدین ترتیب رکورددار است. درخشانترین جرم در تصویر بالا (http://www.spacetelescope.org/news/html/heic0619.html) همین ستاره است که در بالای نمای گازی به چشم می‌خورد. اما تصاویر دقیق و بررسی های نزدیک‌تر تلسکوپ فضایی هابل (http://apod.nasa.gov/apod/ap010806.html) از این ناحیه، نشان می‌دهد که درخشش بسیار زیاد Pismis 24-1 تنها از یک ستاره (http://www.spacetelescope.org/images/html/heic0619b.html) ناشی نمی شود بلکه مجموع نور حداقل ۳ ستاره (http://adsabs.harvard.edu/abs/2007ApJ...660.1480M) است. حتی جرم هرکدام از ستاره‌های همدم آن نیز تقریباً ۱۰۰ برابر جرم خورشید است و در میان فهرست پرجرم‌ترین ستاره‌ها (http://en.wikipedia.org/wiki/List_of_most_massive_stars) قرار دارند. در قسمت پایین تصویر٬ ستاره‌ها در سحابی نشری (http://apod.nasa.gov/apod/emission_nebulae.html) NGC 6357 (http://apod.nasa.gov/apod/ap081009.html) هنوز در حال شکل‌گیری‌اند. به نظر میرسد ستار‌گان پرانرژی نزدیک مرکز تصویر، که شاید ظاهری شبیه به یک کلیسای گوتیک (http://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/6/65/Catedral_Metropolitana_de_Sao_Paulo_1_Brasil-edit-01.jpg) به خود گرفته اند٬ در حال دگرگونی وگسترش هستند و به پیلهای باشکوه (http://apod.nasa.gov/apod/ap060507.html) روشنی میبخشند.

http://www.nightsky.ws/

Saeed Jafari

11-19-2012, 04:14 PM

بارش شهابی اسدی بر فراز درهی یادبود

29 آبان (19 November)

http://apod.nasa.gov/apod/image/1211/leonidsmonuments_sabatini_2330.jpg

Image Credit & Copyright: Sean M. Sabatini (%20writesms%20at%20cox.net)
درآسمان درهی یادبود (http://en.wikipedia.org/wiki/Monument_Valley)، چه اتفاقی در حال رخ دادن است؟ یک بارش شهابی. بارش شهابی اسدی (http://en.wikipedia.org/wiki/Leonids) در طول هفته گذشته به اوج خود رسید. این تصویر در واقع ترکیبی است از شش نوردهی تقریباً 6 ثانیهای که در سال 2001 گرفته شده. در سال 2001 بارش اسدی (http://apod.nasa.gov/apod/ap101212.html) بسیار فعال تر بود. در آن زمان زمین از میان انبوه متراکم ذرات باقیمانده از دنباله‌دار Tempel-Tuttle (http://cometography.com/pcomets/055p.html) عبور می‌کرد؛ ذراتی که به اندازهی دانههای ماسه بودند. درنتیجه میزان بارش به تعداد ردّ یک شهاب قابل رویت در هر ثانیه رسید. ردّ شهابها (http://en.wikipedia.org/wiki/Meteoroid) به نظر موازی میآید زیرا همهی آنها از کانون بارش شهابی (http://en.wikipedia.org/wiki/Radiant_%28meteor_shower%29) بر روی زمین سقوط میکنند – نقطهای در آسمان در سمت صورت فلکی شیر (اسد (http://en.wikipedia.org/wiki/Leo_%28constellation%29)). گرچه اوج بارش شهابی اسدی که برای امسال (http://www.skyandtelescope.com/observing/home/Leonid-2012-Meteor-Shower-179662931.html) پیش بینی شده بود به اتمام رسیده است، اما احتمالاً یک اوج بارش دیگر نیز در فردا صبح زود قابل رویت خواهد بود. راستی در تصویر بالا چند شهاب می توانید تشخیص دهید (http://asterisk.apod.com/discuss_apod.php?date=121119)؟

http://www.nightsky.ws/

Saeed Jafari

11-28-2012, 04:42 PM

هالهای پیرامون ماه

30 آبان (20 November)

http://apod.nasa.gov/apod/image/1211/moonhalo_ayiomamitis_950.jpg

Image Credit & Copyright (http://apod.nasa.gov/apod/lib/about_apod.html#srapply): Anthony Ayiomamitis (http://www.perseus.gr/) (TWAN (http://www.twanight.org/))
آیا تا به حال هالهای در اطراف ماه دیدهاید؟ این منظرهی نسبتاً متداول زمانی رخ میدهد که ابرهای مرتفع و نازک (http://ww2010.atmos.uiuc.edu/%28Gh%29/wwhlpr/cirrus.rxml?hret=/guides/mtr/opt/ice/halo/22.rxml) حاوی میلیونها بلور یخی (http://www.its.caltech.edu/%7Eatomic/snowcrystals/primer/primer.htm) کوچک، بخش اعظم آسمان را پوشانده باشند. هر بلور یخی (http://en.wikipedia.org/wiki/Ice_crystals) مانند یک عدسی مینیاتوری عمل می کند. از آنجا که اکثر (http://www.everythingweather.com/lightning/ice.shtml) بلورها مشابه و به شکل یک شش ضلعی باریک و کشیده هستند، نوری که از یک وجه وارد یک کریستال شده و از وجه مقابل به آن خارج میگردد، تا 22 درجه شکسته میشود، که این درجه شکست با شعاع هالهی ماه (http://ww2010.atmos.uiuc.edu/%28Gh%29/guides/mtr/opt/ice/halo/22.rxml) همخوانی دارد. هالهی خورشیدی (http://apod.nasa.gov/apod/ap080618.html) مشابهی را میتوان در طول روز دید. تصویر بالا (http://www.perseus.gr/Astro-Lunar-Scenes-Halo-20121031.htm)، در سن سباستین آتن (http://en.wikipedia.org/wiki/Athens)، در یونان (http://en.wikipedia.org/wiki/Greece) گرفته شده است. سیارهی بسیار دور مشتری (http://apod.nasa.gov/apod/jupiter.html) به طور اتفاقی در سمت چپ هاله (http://en.wikipedia.org/wiki/Halo_%28optical_phenomenon%29) پدیدار شده است. اینکه دقیقا چگونه کریستالهای یخ در ابرها شکل میگیرند (http://ilovebacteria.com/vodka.htm)، هنوز تحت بررسی (http://adsabs.harvard.edu/abs/1995dri..rept.....H) باقی مانده است.

http://www.nightsky.ws

Saeed Jafari

11-28-2012, 04:45 PM

حلقه الماس و نوارهای سایه

1 آذر (21 November)

http://apod.nasa.gov/apod/image/1211/tse2012C3shadowbands_StephenMudge.jpg

Image Credit & Copyright (http://apod.nasa.gov/apod/lib/about_apod.html#srapply): Stephen Mudge (%20s.mudge%20at%20uq%20dot%20edu%20dot%20au)
با به پایان رسیدن آخرین مرحلهی خورشیدگرفتگی در هفته گذشته (http://www.eclipsecairns.com/)، و عبور آخرین جریان نور خورشید از لبهی ماه، یک حلقهی الماس درخشان برای لحظاتی کوتاه در آسمان (http://apod.nasa.gov/apod/ap121117.html) پدیدار شد. بسیاری از ناظران خورشید گرفتگی (http://asterisk.apod.com/viewtopic.php?f=29&t=30001#p187731)، حضور ابرها را خوشایند نمی دانستند. اما در این نمایی که از میان ابرهای نازک در شمال کنز در کوئینزلند استرالیا دیده میشد، سوسوی نوارهای سایه (http://www.alpo-astronomy.org/eclipse/observeeclipses/chapter7.htm) نیز آشکار شدهاند که به طرز فوقالعادهای میرقصند. این نوارها که بر روی لایهی ابرها نمایان شدهاند، با باریکهی نور خورشید در حال ظهور موازی هستند. عامل به وجود آمدن این نوارهای باریک، اعوجاج و تلاطم در (http://apod.nasa.gov/apod/ap000725.html) جو زمین است که باعث شکست باریکه نور خورشید میشود. در تصویر بالا، نوارهای سایه در یک نوردهی بسیار کوتاه یک هزارم ثانیهای ثبت شدهاند.

http://www.nightsky.ws

Saeed Jafari

11-28-2012, 04:48 PM

شبی با ردّ طولانی شهاب اسدی

2 آذر (22 November)

http://apod.nasa.gov/apod/image/1211/leonid2012bolideVetter1500.jpg

Image Credit & Copyright (http://apod.nasa.gov/apod/lib/about_apod.html#srapply): Stéphane Vetter (%20stephane%20dot%20vetter%20at%20wanadoo%20dot%2 0fr) (Nuits sacrees (http://www.nuitsacrees.fr/))
یک دانهی شن کیهانی (http://apod.nasa.gov/apod/ap001117.html)، این دنبالهی بلند و رنگارنگ را در سرتاسر این نمای تمام آسمان (http://www.nuitsacrees.fr/blog2011-2012/index.html) برجای گذاشته است. برخورد این شهاب همراه با اصطکاک با جو زمین در سرعت 71 کیلومتر بر ثانیه آغاز شد. این چشم انداز از کل آسمان، امتداد نوار راه شیری را از افق تا افق نشان داده است. این تصویر در شب 17 نوامبر از فلات مرتفع مشهور در بین ستارهشناسان (http://www.astrosurf.com/astrocdf67/A3_2french.htm) در Champ du Feu (دشت آتش) در آلزاس فرانسه گرفته شده است. البته این شهابی که به زمین برخورد کرده (http://www.amsmeteors.org/richardson/distance.html)، متعلق به بارش شهابی اسدی (http://meteorshowersonline.com/leonids.html) این ماه است و حاصل (http://www.imo.net/node/1451) گذر سالانهی سیارهی خوبمان از میان غبار دم دنبالهدار Tempel-Tuttle (http://apod.nasa.gov/apod/ap021116.html) میباشد. نقطهی کانونی (http://apod.nasa.gov/apod/ap061118.html) بارش در صورتفلکی اسد، بسیار به افق شرقی نزدیک است و درست در نزدیکی آغاز ردّ شهاب در پایین سمت چپ تصویر دیده میشود. سیارهی درخشان مشتری در حالی که در نوار نامحسوس نور منطقه البروجی (http://apod.nasa.gov/apod/ap121020.html) غوطهور شده است، نیز درست در زیر و سمت راست مرکز تصویر به آسانی قابل تشخیص است. این عکس بخشی از یک ویدئوی فوقالعادهی تایم-لپس (با تکنیک وقفه زمانی) است که تنها 7 دقیقه پیش از عبور این شهاب اسدی طولانی از آسمان، شروع شده است. (لینک فیلم vimeo (http://vimeo.com/53980967))

http://www.nightsky.ws

Saeed Jafari

11-28-2012, 04:51 PM

سحابی پیپ

3 آذر (23 November)

http://apod.nasa.gov/apod/image/1211/pipe_neb_30beletsky.jpg

Image Credit & Copyright (http://apod.nasa.gov/apod/lib/about_apod.html#srapply): Yuri Beletsky (%20beletsky%20at%20lco.cl) (Las Campanas Observatory (http://www.lco.cl/), Carnegie Institution for Science (http://carnegiescience.edu/))
در سمت شرق ستارهی قلبالعقرب، خطوط و نقوش تاریکی (http://apod.nasa.gov/apod/ap090425.html) به طور نامنظم در میان زمینهی شلوغ و پرستارهی آسمان، در سمت مرکز (http://apod.nasa.gov/apod/ap090519.html) کهکشان راه شیری، پراکنده شدهاند. این ابرهای غبارمیان ستارهای که همچون پردهای پوشانندهاند، در اوایل قرن 20 توسط ستارهشناسی به نام بارنارد (http://www.library.gatech.edu/search/digital_collections/barnard/sowell.html) (E. E. Barnard) فهرستبندی شدهاند (http://adsabs.harvard.edu/cgi-bin/bib_query?1919ApJ....49....1B). این ابرهای کیهانی شامل B77 ، B72 ، B59 و B78 است (http://www.saguaroastro.org/content/Best-of-Barnards-Dark-Nebulae.htm) که طرح ضدنورشان به رنگ سیاه (http://apod.nasa.gov/apod/ap001229.html) در برابر پسزمینهی درخشان و پرستاره دیده میشود. در اینجا، ظاهر ترکیبی این سحابیها، شکل دسته و کاسهی یک پیپ (http://en.wikipedia.org/wiki/File:MagrittePipe.jpg) را القا میکند و به همین خاطر این سحابی تیره، به نام "سحابی پیپ" شهرت یافته است. این نمای ژرف و گسترده حاصل نزدیک به 24 ساعت نوردهی است که در آسمان بسیار تاریک بیابان آتاکاما (http://apod.nasa.gov/apod/ap120711.html) در شیلی ثبت شده است. این منظره، میدان دیدی به وسعت 10 در 10 درجه را در محدوده صورت فلکی مارافسای پوشانده است. سحابی پیپ بخشی از مجموعهی ابر تیرهی مارافسای است که در فاصله حدود 450 سال نوری از ما واقع شده است. هستههای متراکم (http://arxiv.org/abs/0904.4169) از جنس گاز و غبار درون سحابی پیپ در حال درهم فروریختن هستند تا ستارگان جدیدی شکل بگیرند.

http://www.nightsky.ws

Saeed Jafari

11-28-2012, 04:59 PM

آبشارهای ماسهای تیره در مریخ

5 آذر (25 November)

http://apod.nasa.gov/apod/image/1211/almosttrees_mro_2560.jpg

Image Credit: HiRISE (http://hirise.lpl.arizona.edu/), MRO (http://mars.jpl.nasa.gov/mro/), LPL (U. Arizona) (http://www.lpl.arizona.edu/), NASA (http://www.nasa.gov/)
اینها ممکن است شبیه درختان مریخی به نظر برسند، اما درواقع اینگونه نیست. در این تصویر که توسط مدارگرد اکتشافی مریخ (http://en.wikipedia.org/wiki/Mars_Reconnaissance_Orbiter) گرفته شده، دستههایی از خطوط و رگههای قهوهای رنگ تیره بر روی تلماسههای مریخ دیده میشوند. این تپههای شنی مایل به صورتی رنگ از لایهای یخ نرم و سبک درحال ذوب پوشیده شدهاند. عکس بالا (http://hirise.lpl.arizona.edu/PSP_007962_2635) در آوریل سال 2008 از نزدیکی قطب شمال (http://apod.nasa.gov/apod/ap021224.html) مریخ گرفته شده است. در آن زمان، با ذوب شدن یخ سبک کربن دیاکسید (http://www.youtube.com/watch?v=76CNkxizQuc) توسط خورشید بهار (http://www.planetary.org/explore/topics/mars/calendar.html)، روز به روز بیشتر ماسههای تیره (http://apod.nasa.gov/apod/ap060823.html) در لبهی داخلی تپههای (http://en.wikipedia.org/wiki/Sand_dune) شنی مریخ دیده میشدند. هنگامی که این ماسههای تیره در نزدیک نوک تپه ایجاد میشوند، همچون آبشاری به پایین تپه سرازیر میگردند (http://apod.nasa.gov/apod/ap070805.html) و رگههایی تیره (http://blogs.discovermagazine.com/badastronomy/2010/01/11/another-dose-of-martian-awesome/) از خود بر روی سطح برجای میگذارند. این رگهها ممکن است در ابتدا همانند درختانی ایستاده در مقابل مناطق روشنتر به نظر برسد، اما هیچ سایه ای ایجاد نمیکنند. این تصویر (http://hirise.lpl.arizona.edu/PSP_007962_2635) با وسعت حدود یک کیلومتر، این خطوطی که حدود 25 سانتی متر طول دارند را به طور واضح نشان داده است. نمای بسته و نزدیک از بخشهایی از این عکس، ستونهایی مواج (http://apod.nasa.gov/apod/ap080311.html) را آشکار میکند. این ستونهای مواج نشان میدهد که حتی در زمان گرفته شدن این عکس نیز شنها روان بودهاند.

http://www.nightsky.ws

Saeed Jafari

11-28-2012, 05:00 PM

رشته های سحابی پرده (حجاب)

6 آذر (26 November)
http://www.nightsky.ws/images/APOD--26-Nov--Nightsky.jpg

Image Credit & Copyright: Joaquin Ferreiros (http://www.telefonica.net/web2/joaquinferreiros/astroengl.htm)
چنین رشتههایی، تمام آن چیزی هستند که از یک ستاره در کهکشان راه شیری، به صورت قابل رویت باقی میمانند. ستارهای که حدود 9000 سال پیش در یک ابرنواختر (http://heasarc.gsfc.nasa.gov/docs/snr.html) منفجر شده، سحابی پرده (http://www.skyhound.com/sh/archive/aug1/NGC_6960.html) را، که به حلقهی ماکیان نیز مشهور است، برجای گذاشته. در آن زمان، ابر درحال گسترش (http://apod.nasa.gov/apod/ap010928.html) به احتمال زیاد به درخشانی هلال ماه (http://apod.nasa.gov/apod/ap051113.html) بوده، و برای مردمی که در سپیدهدم تاریخ ثبت شده زندگی میکردهاند، به مدت هفتهها قابل رویت بوده است. اما امروز، حاصل برجاماندهی ابرنواختر (http://apod.nasa.gov/apod/supernova_remnants.html)، کمرنگ و کمنور شده و در حال حاضر (http://www.youtube.com/watch?v=_O7l9m2pFXM) فقط از طریق یک تلسکوپ کوچک رو به سمت (http://www.youtube.com/watch?v=3qOmu-5Uanc) صورت فلکی قو (ماکیان (http://en.wikipedia.org/wiki/Cygnus_%28constellation%29)) قابل مشاهده است. با این وجود، سحابی پرده یا حجاب (http://en.wikipedia.org/wiki/Veil) که از این ابرنواختر باقیمانده، از لحاظ فیزیکی بسیار بزرگ است و بهرغم اینکه در فاصلهی حدود 1400 سال نوری (http://chandra.harvard.edu/photo/cosmic_distance.html) از ما واقع شده، بیش از پنج برابر اندازهی ماه کامل (http://apod.nasa.gov/apod/ap020316.html) را در آسمان پوشش می دهد. در چنین (https://sites.google.com/site/astrojoaquinferreiros/home/velosrgb) تصاویری از کل سحابی پرده (http://apod.nasa.gov/apod/ap051206.html)، افراد دقیق احتمالاً میتوانند بسیاری از تک رشته ها را تشخیص دهند. یکی از این رشتههای درخشان که در سمت راست قرار دارد به عنوان "سحابی جاروی جادوگر (http://apod.nasa.gov/apod/ap070101.html)" مشهور است.

http://www.nightsky.ws

Saeed Jafari

11-28-2012, 05:03 PM

مشتری درخشان در ثور

7 آذر (27 November)

http://apod.nasa.gov/apod/image/1211/Ju2012tezelLa.jpg

Image Credit & Copyright (http://apod.nasa.gov/apod/lib/about_apod.html#srapply): Tunç Tezel (http://www.twanight.org/newTWAN/photographers_about.asp?photographer=Tunc%20Tezel) (TWAN (http://www.twanight.org/))
آن ستارهی درخشانی که اخیراً درست پس از غروب آفتاب دیدهاید، اصلاً ستاره نیست! بلکه مشتری (http://solarsystem.nasa.gov/planets/profile.cfm?Object=Jupiter&Display=OverviewLong)، غول گازی حاکم بر منظومهی شمسی ما است. سیارهی درخشان مشتری درحال نزدیک شدن به سومین مقابلهی خود در ماه دسامبر است؛ زمانی که مشتری در آسمان زمین در صورتفلکی ثور (گاو) و مقابل به خورشید (http://astronomy.swin.edu.au/cosmos/O/Opposition) قرار میگیرد. کاملاً واضح است که مشتری در مرکز این نمای آسمانی، درخشش ستارهی زردرنگ الدبران، آلفای ثور، را تحتالشعاع قرار داده (http://www.twanight.org/newTWAN/photos.asp?ID=3003811). این چشمانداز آسمانی که در 14 نوامبر ثبت شده، خوشههای ستارگان پروین و هیادس (http://apod.nasa.gov/apod/ap111117.html) را نیز به تصویر کشیده است.این دو خوشه از مناظر آشنای آسمان در زمان نزدیک شدن زمستان در نیمکرهی شمالی هستند. با لغزاندن مکاننمای خود بر روی تصویر میتوانید نامهای اجرام این منظره را ببینید و دو عضو دیگر منظومهی شمسی را، که درحال نزدیک شدن به مقابلهشان در ماه دسامبر هستند، تشخیص دهید. سیارک کوچک و کمنور وستا و سیارهی کوتولهی سِرِس حدود 10 درجه از مشتری فاصله دارند و در نزدیکی لبه سمت چپ قاب تصویر قرار گرفتهاند. البته شما می توانید فضاپیمای سپیدهدم ناسا (http://dawn.jpl.nasa.gov/mission/live_shots.asp) را نیز در این میدان دید تصور کنید. سپیدهدم پس از ترک وستا (http://apod.nasa.gov/apod/ap120919.html) در ماه سپتامبر، اکنون توسط موتور یونی (http://dawn.jpl.nasa.gov/mission/ion_engine_interactive/index.asp) خود به طور پیوسته پیش میرود تا با مدار سِرِس تطابق یابد. این فضاپیما طبق برنامه ریزی باید در فوریهی سال 2015 به مقصد خود برسد.

http://www.nightsky.ws

Saeed Jafari

11-28-2012, 05:16 PM

NGC 1365: مارپیچی باشکوه به همراه یک ابرنواختر

4 آذر (24 November)

http://apod.nasa.gov/apod/image/1211/ngc1365sn_pugh_2141.jpg

Image Credit & Copyright (http://apod.nasa.gov/apod/lib/about_apod.html#srapply): Martin Pugh (http://www.martinpughastrophotography.id.au/)
کهکشان مارپیچ (http://www.seds.org/messier/spir.html) میلهای NGC 1365 حقیقتاً یک جزیرهی کائنات (http://apod.nasa.gov/apod/ap100109.html) باشکوه است، که حدوداً 200 هزار سال نوری وسعت دارد. NGC 1365 در فاصلهی 60 میلیون سال نوری و در سمت صورتفلکی شمیایی کوره (fornax) (http://www.hawastsoc.org/deepsky/for/index.html) قرار گرفته است. این کهکشان یکی از اجزای اصلی خوشهی کهکشانی به خوبی مطالعه شدهی "کوره" (http://heritage.stsci.edu/2005/09/supplemental.html) است. در این تصویر رنگی دقیق، مناطق فشردهی شکل گیری ستارگان در انتهای میلهی کهکشان و در طول بازوهای مارپیچی آن نشان داده شده، و همچنین جزئیات خطوط غباری که از وسط هستهی درخشان کهکشان رد شده اند آشکار شده است. درون هسته یک سیاهچالهی بسیار عظیم نهفته است. ستارهشناسان بر این باورند که میلهی برجستهی NGC 1365 (http://arxiv.org/abs/0907.2602) در تکامل کهکشان (http://hubblesite.org/newscenter/archive/releases/1999/34/)، نقشی حیاتی دارد، زیرا این میله گاز و غبار را به درون گرداب زایندهی ستارگان می کشد، و در اصل سیاهچالهی مرکزی (http://hubblesite.org/newscenter/archive/releases/2000/22) را با مواد لازم تغذیه میکند. موقعیت مکانی یک ابرنواختر درخشان که در 27 اکتبر کشف شده، درون NGC 1365 نشان داده شده است. این ابرنواختر نوع Ia (http://en.wikipedia.org/wiki/Type_Ia_supernova) که با عنوان SN2012fr (http://www.rochesterastronomy.org/sn2012/sn2012fr.html) در فهرست ثبت شده، حاصل انفجار یک ستارهی کوتولهی سفید است.

http://www.nightsky.ws

Saeed Jafari

11-28-2012, 05:17 PM

مشتری و آیو

8 آذر (28 November)

http://apod.nasa.gov/apod/image/1211/JupIoBianconiCollage.png

Image Credit & Copyright (http://apod.nasa.gov/apod/lib/about_apod.html#srapply): Alessandro Bianconi (%20bianconialessandro%20at%20yahoo%20dot%20it)
در روز 3 دسامبر (به وقت جهانی) مشتری، بزرگترین سیارهی منظومهی شمسی (http://solarsystem.nasa.gov/planets/profile.cfm?Object=Jupiter&Display=OverviewLong)، در وضعیت مقابله قرار خواهد گرفت. در این حالت، مشتری با غروب خورشید طلوع میکند و در آسمان زمین درست مقابل به خورشید و بسیار درخشان (http://apod.nasa.gov/apod/ap121127.html) است. در نتیجهی این آرایش در منظومهی شمسی (http://astronomy.swin.edu.au/cosmos/O/Opposition)، مشتری تقریباً هرسال به نزدیکترین فاصلهی خود تا زمین میرسد. بدین ترتیب، این غول گازی در نزدیکی وضعیت مقابله چشماندازهای خیره کنندهای را از جو لایهلایه و طوفانی و اقمار بزرگ گالیلهای (http://solarsystem.nasa.gov/planets/profile.cfm?Object=Jupiter&Display=Moons) خود به تلسکوپهای زمینی عرضه میکند. به عنوان مثال، این مجموعه از تصاویر دقیق و با وضوح بالا در شب 16/17 نوامبر از جزیرهی ساردینیا در نزدیکی دولیانُوا در ایتالیا ثبت شده است. جهت شمال در این عکسها به سمت بالا است. این تصویر، لکهی بزرگ قرمز مشهور مشتری، کمربندهای تیرهی سیاره و نواحی روشن آن را نشان میدهد. در این تصویر همچنین، قمر آتشفشانی مشتری، آیو (http://apod.nasa.gov/apod/ap080817.html)، در حال گذر از مقابل آن دیده میشود. سایهی دایرهای شکل و تیرهی آن بر روی سطح بالایی ابرهای مشتری (http://solarsystem.nasa.gov/missions/profile.cfm?Sort=Target&Target=Jupiter&MCode=Juno) به صورت متوالی از چپ به راست پیش میرود.

http://www.nightsky.ws

Saeed Jafari

12-03-2012, 11:23 AM

ابَر ماه در برابر میکرو ماه

9 آذر (29 November)

http://apod.nasa.gov/apod/image/1211/supermicromoon_paduraru.jpg

Image Credit & Copyright (http://apod.nasa.gov/apod/lib/about_apod.html#srapply): Catalin Paduraru (http://www.astrosnake.com/contact.htm)
آیا ماه بدر (http://earthsky.org/tonight/smallest-full-moon-of-year-and-penumbral-eclipse-november-28) بزرگ، درخشان و زیبای روز چهارشنبه را دیدید؟ این ماه در واقع یک میکروماه یا یک ماه بسیار کوچک بود! در شب چهارشنبه، کوچکترین ماه بدر سال 2012 به فاز کامل خود رسید و این تنها در حدود 4 ساعت قبل از رسیدن ماه به نقطهی اوج بود (http://fourmilab.ch/earthview/pacalc.html)؛ نقطهای از مدار بیضی شکل ماه که بیشترین فاصله را از زمین دارد. البته، در اوایل سال جاری در روز 6 ماه مِی، ابر ماه بدر نیز در نزدیکی حضیض، یعنی نزدیکترین نقطه در مدار خود (http://fourmilab.ch/earthview/moon_ap_per.html) بود. در این دو پانل از عکس های تلسکوپی گرفته شده (http://www.astrosnake.com/gallery/moon.htm) از بخارست رومانی، اندازهی ظاهری (http://apod.nasa.gov/apod/ap080801.html) نسبی میکرو ماه در روز 28 نوامبر (در سمت راست)، با ابَر ماه معروف روز 6 ماه مِی (http://apod.nasa.gov/apod/ap120511.html) مقایسه شده اند. با توجه به فاصلهی متوسط حدود 385000 کیلومتری ماه، تفاوت در (http://www.perseus.gr/Astro-Lunar-Scenes-Apo-Perigee-2010.htm) اندازهی ظاهری نشان دهندهی تفاوت در فاصلهی میان اوج و حضیض است که تنها کمتر از 50 هزار کیلومتر میباشد. چه مدت باید برای دیدن یک میکرو ماه بدر دیگر صبر کنید؟ تا 16 ژانویهی سال 2014، زمانی که فاز کامل ماه ظرف حدود 3 ساعت پس از اوج رخ می دهد.

http://www.nightsky.ws

Saeed Jafari

12-03-2012, 11:24 AM

ابرها در ماکیان

10 آذر (30 November)

http://apod.nasa.gov/apod/image/1211/2012-11_CygnusHPd_2k.jpg

Credit & Copyright (http://apod.nasa.gov/apod/lib/about_apod.html#srapply): Image Data - Bob Caton (http://catonastro.com/), Al Howard (http://www.astrophotogallery.org/m49-alhoward-protype1.html), Eric Zbinden (http://www.astrophotogallery.org/u358-eric-zbinden.html), Rogelio Bernal Andreo (http://blog.deepskycolors.com/about.html);
Processing - Rogelio Bernal Andreo
ابرهای کیهانی از جنس گاز و غبار (http://apod.nasa.gov/apod/ap101119.html) در سراسر این تصویر موزاییکی باشکوه کشیده شدهاند. این تصویر میدان دیدی با وسعت 12 در 12 درجه، درون صورت فلکی ماکیان (قو) که در اوج آسمان بال گشوده (http://apod.nasa.gov/apod/ap100625.html)، را پوشش داده است. در این چشمانداز آسمانی که حاصل کار گروهی است، ترکیبی از دادههای تصویری باند پهن و باریک در پالت هابل (http://hubblesite.org/gallery/behind_the_pictures/meaning_of_color/eagle.php) ارائه شده. ستارهی ابَرغول درخشان و داغ دِنِب (دمچهی ماکیان) (http://stars.astro.illinois.edu/sow/deneb.html) نیز در زیر مرکز و نزدیکی لبهی سمت چپ این منظره لنگر انداخته است. دِنِب، ستارهی آلفای صورتفلکی ماکیان است. این ستاره در نوک صورتک صلیب شمالی واقع شده، و در اینجا در کنار فضای خلاء تاریکی که به نام کیسهی ذغال سنگ شمالی شناخته شده است، دیده می شود. در زیر دنب سحابیهای شناخته شدهی "آمریکای شمال" و "پلیکان (مرغ ماهیخوار)" (http://apod.nasa.gov/apod/ap101218.html) قرار گرفتهاند (NGC 7000 و IC 5070). یک ستارهی ابَرغول دیگر به نام صدر (گامای ماکیان) در نزدیکی مرکز (http://apod.nasa.gov/apod/ap070104.html) این زمینهی ستارگان و درست در بالای بالهای درخشان سحابی پروانه دیده میشود. اگر خطی رو به بالا و سمت راست امتداد دهیم، به سحابی فشرده تر "هلال" (http://apod.nasa.gov/apod/ap120816.html) و در نهایت سحابی "لاله" (http://apod.nasa.gov/apod/ap120726.html) در نزدیکی بالای قاب تصویر میرسیم. اکثر این ابرهای کیهانی پیچیده در فاصلهی حدود 2000 سال نوری از ما قرار دارند، که به همراه خورشید در بازوی جبار (orion) کهکشان راه شیری (http://www.atlasoftheuniverse.com/5000lys.html) نهفتهاند.

http://www.nightsky.ws

Saeed Jafari

12-03-2012, 11:26 AM

عطارد شمالی

11 آذر (1 December)

http://apod.nasa.gov/apod/image/1212/Lawrence_3aMercurycomposite.jpg

Credit: NASA (http://www.nasa.gov/) / JHU Applied Physics Lab (http://messenger.jhuapl.edu/) / Carnegie Inst. Washington (http://www.ciw.edu/)
به‌نظر می‌رسد که درونی ‌ترین سیاره منظومه‌شمسی، عطارد، مکان مناسب و خوبی برای یک المپیک زمستانی بین سیاره ایی (http://www.nightsky.ws/interplanetary%20winter%20olympics) نباشد! اما یافته های اخیر بر اساس داده های رسیده از سفینه مدارگرد عطارد، مسنجر، نشان می دهد که این سیاره حاوی مقادیر قابل توجهی از یخ (http://www.nightsky.ws/it%20does%20have%20substantial%20water%20ice) در مناطقی درون دهانه‌ها در نزدیکی قطب شمال، جایی که به طور دائمی همیشه در سایه قرار دارد، می‌باشد. امکان وجود یخ در این سیاره نزدیک به خورشید، برای سال‌ها سرگرم‌کننده بوده است. مناطق با رادار روشن که بر اساس داده‌های تصاویر مسنجر دراین نقشه با رنگ زرد (http://www.nightsky.ws/Highlighted%20in%20yellow%20in%20this%20map)مشخ ص شده‌اند، با کف ها و دیواره های دهانه های برخوردی قطب شمال مطابقت دارد. دورتر از قطب مناطق در شمال رو به دیواره های دهانه متمرکز شده است. طیف سنجی نوترونی مسنجر و مدل حرارتی برای دهانه ها موادی را در این مناطق نشان می‌دهد که محتویات هیدروژنی دارند که با یخ آب تقریبا خالص سازگارند و در این مناطقی که دمایشان 173- درجه سانتی‌گراد است به دام افتاده‌اند. در چنین شرایطی مشابه با مناطق سایه دار دائمی در ماه، این طور تصور می‌شود که منابع این یخ در سیاره عطارد، باقی‌مانده هایی از برخوردهای دنباله‌داری باشند.

http://www.nightsky.ws

Saeed Jafari

12-03-2012, 11:27 AM

گگنشاین بر فراز شیلی

12 آذر (2 December)

http://apod.nasa.gov/apod/image/1212/gegenschein_eso_1200.jpg

Image Credit & Copyright: Yuri Beletsky (ybialets%20at%20eso%20dot%20org) (ESO (http://www.eso.org/))
آیا تاریک‌ترین بخش آسمان شب در جهت مخالف خورشید است؟ خیر. درواقع٬ در آسمانهای بسیار تاریک٬ درخش محو و کمنوری به نام گگنشاین (http://www.as.wvu.edu/%7Ejel/skywatch/skw9810h.html) (در آلمانی به معنی نور مخالف) که به ندرت قابل تشخیص است در زاویهی ۱۸۰ درجه‌ از خورشید دیده می‌شود. گگنشاین حاصل بازتاب و پراکندگی نور خورشید از ذرات کوچک گرد و غبار (http://apod.nasa.gov/apod/ap010813.html) میان‌سیاره‌ای است. این ذرات گرد و غبار٬ تراشه‌های میلی‌متری بسیار کوچکی از سیارک‌ها (http://apod.nasa.gov/apod/ap980712.html) هستند که در مداری در صفحه‌ی دایره‌البروج (http://apod.nasa.gov/apod/ap990529.html) سیارات درگردش‌اند. تصویر بالا (http://www.eso.org/public/images/eso0812d/) که در اکتبر ۲۰۰۸ گرفته شده، یکی از باشکوه‌ترین تصاویری است که تاکنون از گگنشاین (http://en.wikipedia.org/wiki/Gegenschein) ثبت شده است. در این تصویر با نوردهی ژرف (بلندمدت) از آسمانِ بهشدت تاریکِ رصدخانه‌ی پارانال (http://www.eso.org/paranal/) شیلی (http://en.wikipedia.org/wiki/Chile)٬ نور گگنشاین چنان باوضوح نشان داده شده که حتی درخشش اطراف نیز قابل مشاهده است. درپیش‌زمینه‌ی تصویر٬ تعدادی از تلسکوپ‌های مجموعه‌ی VLT (http://apod.nasa.gov/apod/ap000707.html) رصدخانه‌ی جنوبی اروپا (http://www.eso.org/public/) به چشم می‌آیند، درحالی که در پس‌زمینه‌ی تصویر برخی از اجرام شاخص آسمان ازجمله کهکشان آندرومدا (http://apod.nasa.gov/apod/ap061126.html) در پایین سمت چپ و خوشه‌ی پروین (http://apod.nasa.gov/apod/ap060109.html) دقیقاً در بالای افق خودنمایی می‌کنند. تمایز گگنشاین (http://io9.com/5662511/gegenschein-the-glowing-circle-in-the-sky) از نور منطقه‌البروجی در زاویه‌ی زیاد بازتاب است. در طول روز نیز، از درون یک هواپیما پدیده‌ی هاله (Glory) (http://apod.nasa.gov/apod/ap020417.html) که شبیه به گگنشاین (http://adsabs.harvard.edu/abs/1997MNRAS.288.1022J) است، بر اثر بازتاب نور در هوا یا ابرهای مقابل به خورشید قابل رویت است.

http://www.nightsky.ws