سحابی ها

[Ehsan]

اگر در یک شب ِ رصدی شرکت کرده باشید قطعا کلمه ی ِ «سحابی» به گوشتان خورده، در بین ِ تصاویر ِ نجومی هم سحابی ها جز ِ پر طرفدار ترین تصاویر هستند و همیشه زیبایی مسحور کننده دارند.


[/URL][URL="http://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/4/46/Horsehead-Hubble.jpg/320px-Horsehead-Hubble.jpg"]http://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/4/46/Horsehead-Hubble.jpg/320px-Horsehead-Hubble.jpg (http://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/4/46/Horsehead-Hubble.jpg/320px-Horsehead-Hubble.jpg)


اما براستی سحابی ها چیستند؟ از چه چیز تشکیل شده اند؟ چرا این همه گوناگونی ِ رنگ دارند؟
موضوع ِ این تاپیک بررسی ِ سحابی هاست :)

[Ehsan]

طبق ِ معمول لطفا

از زدن ِ پست های ِ طولانی و کپی پیست خودداری کنید!

این تاپیک هم روندی دارد که خدمتتان عرض می شود:

ابتدا بررسی می کنیم که سحابی کلا چیست، بعد انواع ِ سحابی ها را معرفی می کنیم، بعد هر کدام از انواع ِ سحابی ها را تک تک، به تفصیل بررسی می کنیم که چه طور تشکیل می شوند، چه جنسی دارند و مشخصه هایشان چیست و نهایتا چه بر سرشان می آید، سپس به بررسی ِ جزئیات ِ بیشتر از سحابی ها می پردازیم و چند مثال ِ موردی را بررسی می کنیم که جالب اند. سپس تاپیک هست تا باشد و باشد :)

البته این تاپیک بیش از این که شبیه ِ تاپیک ِ طیف (http://forum.avastarco.com/forum/showthread.php?1113-%D8%B7%DB%8C%D9%81) وابسته به شخص باشد، مثل ِ تاپیک ِ نورهای ِ آسمانی (http://forum.avastarco.com/forum/showthread.php?t=1212) وابسته به جمع خواهد بود. لطفا تحقیق کنید، مطالعه کنید و چکیده ها را اینجا قرار دهید :)

هر قسمتی که تمام شد یک جمع بندی انجام خواهد شد و بعد قسمت ِ بعدی!

http://www.atlasoftheuniverse.com/nebulae/ngc2237.jpg

[Ehsan]

می توان دسته بندی ِ سحابی ها را بر چند اساس انجام داد، بر اساس ِ ویژگی های ِ رصدی (طیفی) یا بر اساس ِ ویژگی های ِ ذاتی (خواستگاه).

مثلا سحابی های ِ سیاره نما و سحابی های ِ ستاره ای (مثل ِ سحابی ِ جبار) هر دو سحابی ِ نشری هستند اما ذاتا با هم متفاوت اند.

ترجیح ِ من اینه که بر اساس ِ ویژگی های ِ طیفی دسته بندی کنیم چرا که معیار های ِ طیفی راحت تر قابل ِ بررسی هستن تا معیارهای ِ خواستگاهی (که نسبتا کیفی تر هستند).

خوب، پس، بسم الله، منتظریم. اول از تعریف ِ سحابی شروع کنید تا دقیقش کنیم.

[I ♥ O]

آنطور كه من شنيده و خوانده ام سحابي ها ابرهايي از گاز هيدروژن ( و درصد كمي از ساير گازها ) هستند كه محل تولد ستارگان و سيارات هستند .
ظاهرآ خورشيد و زمين و كل منظومه شمسي هم از يكي از اين سحابي ها متولد شده اند .
ستارگان بعد از مرگ و متلاشي شدن هم دوباره به سحابي تبديل مي شوند و گازهاي باقي مانده آنها مي تواند دوباره ستاره جديدي را ايجاد كند
( البته نمي دانم اين چرخه تا كي ادامه خواهد داشت )

اگر ناقص يا اشتباه گفتم ببخشيد

[رضا طامهری]

از نظر لغوی سحابی چه در لفظ فارسی آن و چه در لفظ لاتین (یعنی nebula) به معنای ابر است که به ابرهای فضای میان ستاره ای از غبارو هیدروژن و هلیوم و دیگر گازهای یونیزه شده اطلاق میشود
در گذشته این لغت برای هرجرم فضایی گسترده به کار برده میشد که شامل کهکشانهایی ماوراء راه شیری نیز میشد. برای مثال تا قبل از ادوین هابل به کهکشان آندرومدا, سحابی اندرومدا گفته میشد. ولی اکنون میدانیم سحابی اغلب مناطق تشکیل ستاره ای هستند مانند سحابی عقاب.
البته نباید از یاد برد که سحابی ها هم محل تولد و هم بقایای ستارگان مرده اند. میتوان اینگونه گفت که سحابی ها هم زایشگاه و شیرخوارگاه و هم قبرستان ستاره ها هستند(مانند بقایای بجا مانده ای ابرنواختران، همچون سحابی خرچنگ ستاره آن که در قرن دهم میلادی منفجر شده و هم اکنون ما بقایای آن را بنام سحابی خرچنگ میشناسیم)

بخشی از مطلب برگفته از en-wikipedia

[sky.walker]

جسمی آسمانی که از ستاره بزرگتر و نور آن پخش تر به نظر می رسد.در گذشته این اسم به تمام اجسام با این ویژگی داده شده مانند (http://www.haftaseman.ir/webdb/article.asp?id=568)کهکشانها و خوشه های باز و خوشه های کروی و.....ولی در حال حاضر به توده های گازی وغباری که قابل تفکیک به ستاره نیستند اطلاق می شود.

[Ehsan]

البته غیر از گاز، غبار ِ کیهانی هم جز سحابی ها دسته بندی میشه. سحابی های ِ تاریک در واقع همین ها هستند.


جسمی آسمانی که از ستاره بزرگتر و نور آن پخش تر به نظر می رسد.در گذشته این اسم به تمام اجسام با این ویژگی داده شده مانند (http://www.haftaseman.ir/webdb/article.asp?id=568)کهکشانها و خوشه های باز و خوشه های کروی و.....ولی در حال حاضر به توده های گازی وغباری که قابل تفکیک به ستاره نیستند اطلاق می شود.

این تعریف رو اگر از حوزه ی ِ رصدی خارجش کنیم خیـــــلی قشنگتر می شه. یعنی اگر بگیم اجرام ِ فضایی که گسترده تر و بسیار کم چگال تر از ستارگان هستند و جنسشون هم از گاز یا گرد و غبار ِ کیهانی تشکیل شده باشه (نه از ستاره ها، مثل ِ کهکشان ها یا خوشه ها)

در حوزه ی ِ رصدی این تعریف خیلی مناسب نیست. عملا گاهی پیش میاد که دانشمندان با ستاره ای رو به رو می شن که اصلا مشخصات ِ طیفی ِ یک ستاره رو نداره اما شدیدا طیفش شبیه ِ به طیف ِ یک سحابی هستش. (برای ِ اطلاعات ِ بیشتر راجع به طیف ِ سحابی ها این پست (http://forum.avastarco.com/forum/showthread.php?1113-%D8%B7%DB%8C%D9%81&p=42496&viewfull=1#post42496) رو بخونید) و نهایتا دانشمندا نتیجه می گیرن که این حاجیمون سحابی بوده اما این قدر دوره که اصلا تفکیک نمیشه و شبیه ِ ستاره است.



ــــــــــــــــــ
دوستانی که نمی دونن طیف چیه: چون ما خیلی قراره از این واژه تو این تاپیک استفاده کنیم بهتره قطعا سری به تاپیک ِ طیف (http://forum.avastarco.com/forum/showthread.php?1113) در تالار ِ اخترفیزیک بزنن.

ــــــــــــــــ
خوب، همچنان منتظریم اگر کسی نظری داره بگه که بالاخره تعریف ِ جامع ارائه بدیم و جمع بندی کنیم و بریم سراغ ِ بخش ِ بعدی!

[Ehsan]

خوب فکر کنم دیگه هیچ کس حرف ِ دیگه ای راجع به تعریف ِ سحابی نداره! پست تعریف ِ نهایی رو ارائه می دیم که حاصل ِ همفکریه:

اجرام ِ گازی ِبا چگالی ِ نسبتا کم که در فضا گسترده شده اند را سحابی می گویند. جنس ِ سحابی ها می تواند از گاز ِ مولکولی، اتمی یا یونیده باشد یا می تواند از غبار تشکیل شده باشد. مهمترین نکته همان چگالی ِ بسیار کم و گستردگی ِ بالاست

در این تعریف هیچ چیزی راجع به این که میشه دید یا نمیشه دید یا این که خواستگاه ِ این اجرام چی هستش ذکر نشده و از نظر ِ من مناسبه. اگر هنوز هم کسی بحثی داره حتما بگه :)
ـــــــــــ
خوب دوستان بریم سر ِ بحث ِ بعدی ( البته هنوز هم میشه این تعریفو عوض کرداااااااا! مشکلی نیست :دی) بحث ِ بعدی اینه که سحابی ها رو دسته بندی کنیم، ابتدا بر اساس ِ ویژگی های ِ طیفی و بعدش اگر شد دسته بندی ِ ریزتر :) بسمالله

(دوستان فقط لطف کنید از جایی، چیزی کپی-پیست نکنید، تحقیق کنید و چکیده و مغز ِ کلام رو که درک کردید، اینجا قرارش بدید با تشکر :) )

[sky.walker]

اگه جسارت نباشه من ی تع ریف دیگه از سحابی ارائه کنم.امیدوترم مورد قبول واقع شده باشه
در جهان علاوه بر ستاره ها مقادیر زیادی گرد و غبار و گاز وجود دارد که مابین کهکشانها پراکنده گردیده است. یعنی چگالی گاز در فضای بین کهکشانها فقط برابر 20 اتم در هر اینچ مکعب است. برای مقایسه می‌توان آنرا با تعداد اتمهای موجود در هوا بر روی زمین و در سطج دریا برابر 10 در هر اینچ مکعب است، مقایسه کرد. سحابی، ابر یا هر چیز دیگری است که از گرد و غبار و گاز میان ستاره‌ای تشکیل شده است.
ـــــــــ
ی تعریف تقریبا نصفه و نیمه از سحابی تاریک که فک کنم براساس طیف باشه.

سحابی تاریک ابری از گرد و غبار و گاز است که گازش نور میدانهای ستارگان یا سحابیهای تابان پشت سرش را که از این ابر می‌گذرند، جذب می‌کند. سحابیهای تاریک ، که به سحابیهای جذبی نیز معروفند، هیچ تشعشعی از خود ندارند، ولی ممکن است نورهای جذب شده را به شکل امواج رادیویییا انرژی مادون قرمز دوباره بتابانند. شاید جرم سحابیهای تاریک چندین هزار بار از جرم خورشید بیشتر باشد. اگر یک سحابی به اندازه کافی جرم داشته باشد، در نقطه‌ای از زمان موادش فشرده شده و تبدیل به ستاره می‌شود.

[Ehsan]

اگه جسارت نباشه من ی تع ریف دیگه از سحابی ارائه کنم.امیدوترم مورد قبول واقع شده باشه
در جهان علاوه بر ستاره ها مقادیر زیادی گرد و غبار و گاز وجود دارد که مابین کهکشانها پراکنده گردیده است. یعنی چگالی گاز در فضای بین کهکشانها فقط برابر 20 اتم در هر اینچ مکعب است. برای مقایسه می‌توان آنرا با تعداد اتمهای موجود در هوا بر روی زمین و در سطج دریا برابر 10 در هر اینچ مکعب است، مقایسه کرد. سحابی، ابر یا هر چیز دیگری است که از گرد و غبار و گاز میان ستاره‌ای تشکیل شده است.
ـــــــــ
ی تعریف تقریبا نصفه و نیمه از سحابی تاریک که فک کنم براساس طیف باشه.

سحابی تاریک ابری از گرد و غبار و گاز است که گازش نور میدانهای ستارگان یا سحابیهای تابان پشت سرش را که از این ابر می‌گذرند، جذب می‌کند. سحابیهای تاریک ، که به سحابیهای جذبی نیز معروفند، هیچ تشعشعی از خود ندارند، ولی ممکن است نورهای جذب شده را به شکل امواج رادیویییا انرژی مادون قرمز دوباره بتابانند. شاید جرم سحابیهای تاریک چندین هزار بار از جرم خورشید بیشتر باشد. اگر یک سحابی به اندازه کافی جرم داشته باشد، در نقطه‌ای از زمان موادش فشرده شده و تبدیل به ستاره می‌شود.

این تعریفی که از سحابی گفتید تقریبا همون تعریفی هستش که من گفتم فقط یه کمی بیانش متفاوت شده.
ــــــــــــ
خوب، اولین دسته بندی پس اینه: سحابی ِ تاریک و غیر تاریک. دوسِتان منتظریم! دسته بندی های ِ دیگه، انواعش رو بگید :)

[gshahali]

سلام دوستان
سحابی ها از لحاظ کلاسیک به چهار گروه اصلی تقسیم می‌شوند:

1- نواحی اچ 2 (H II regions) که سحابی پخشیده(diffuse nebulae)، سحابی روشن ( bright nebulae) و سحابی بازتابی ( reflection nebulae) را در بر می‌گیرد.
2- سحابی سیاره‌ای
3- باقیمانده ابرنواختری (مانند سحابی خرچنگ)
4- سحابی تاریک

منبع: http://en.wikipedia.org/wiki/Nebula

[Ehsan]

سلام دوستان
سحابی ها از لحاظ کلاسیک به چهار گروه اصلی تقسیم می‌شوند:

1- نواحی اچ 2 (H II regions) که سحابی پخشیده(diffuse nebulae)، سحابی روشن ( bright nebulae) و سحابی بازتابی ( reflection nebulae) را در بر می‌گیرد.
2- سحابی سیاره‌ای
3- باقیمانده ابرنواختری (مانند سحابی خرچنگ)
4- سحابی تاریک

منبع: http://en.wikipedia.org/wiki/Nebula

بیشتر ِ تاکید ِ ما بر روی ِ ویژگی های ِ طیفی هستش. علت ِ این تاکید، راحتتر بودن ِ دسته بندی هستش.

سیاره نماها و باقی مانده هایِ ابرنواختری با تقریب ِ خوبی از لحاظ ِ طیفی یکسان جلوه می کنند.

[mohsen4465]

با عرض پوزش من همچنان با تعاریف ارائه شده تا بدینجا مشکل دارم.:grin:
طبق این تعارفی که تابحال ارائه شده دم یک ستاره دنباله دار هم سحابی محسوب میشه در حالی که اینطور نیست. بنابراین من یه تعریف جمع و جور تر از خودم میگم تا نظر دوستان چی باشه:

سحابی، توده ای از گاز و یا ذرات معلق در فضاست در وسعتی که تحت نیروی گرانش خودش پایدار بماند.



و در مورد طبقه بندی من این طبقه بندی رو ارائه میدم:


سحابی های تابنده


سحابی نشری (مانند سحابی های سیاره ای و نواختری)

سحابی بازتابی (مانند سحابی های پیش-سیاره ای)



سحابی های تاریک (یا جذبی)

[gshahali]

با عرض پوزش من همچنان با تعاریف ارائه شده تا بدینجا مشکل دارم.:grin:
طبق این تعارفی که تابحال ارائه شده دم یک ستاره دنباله دار هم سحابی محسوب میشه در حالی که اینطور نیست. بنابراین من یه تعریف جمع و جور تر از خودم میگم تا نظر دوستان چی باشه:

سحابی، توده ای از گاز و یا ذرات معلق در فضاست در وسعتی که تحت نیروی گرانش خودش پایدار بماند.



و در مورد طبقه بندی من این طبقه بندی رو ارائه میدم:


سحابی های تابنده


سحابی نشری (مانند سحابی های سیاره ای و نواختری)

سحابی بازتابی (مانند سحابی های پیش-سیاره ای)



سحابی های تاریک (یا جذبی)


سلام دوست عزیز
به توضیحات زیر از سایت ویکی پدیا توجه کنید:

سحابی یک ابر بین‌ستاره‌ای است متشکل از غبار، هیدروژن، هلیوم، و دیگر گازهای یونیده.
در ابتدا، سحابی را برای هر جسم نجومی گسترده بکار می‌بردند که شامل کهکشانهای خارج از راه شیری نیز می‌شد.
برای نمونه، پیش از کشف کهکشانها به وسیله ادوین هابل، کهکشان امرأةالمسلسله (آندرومدا) را سحابی آندرومدا می‌نامیدند.
سحابی‌ها اغلب نواحی شکل‌گیری ستاره هستند، مانند سحابی عقاب.
منبع: http://en.wikipedia.org/wiki/Nebula

موفق باشید

[Ehsan]

با عرض پوزش من همچنان با تعاریف ارائه شده تا بدینجا مشکل دارم.:grin:
طبق این تعارفی که تابحال ارائه شده دم یک ستاره دنباله دار هم سحابی محسوب میشه در حالی که اینطور نیست. بنابراین من یه تعریف جمع و جور تر از خودم میگم تا نظر دوستان چی باشه:

سحابی، توده ای از گاز و یا ذرات معلق در فضاست در وسعتی که تحت نیروی گرانش خودش پایدار بماند.



و در مورد طبقه بندی من این طبقه بندی رو ارائه میدم:


سحابی های تابنده


سحابی نشری (مانند سحابی های سیاره ای و نواختری)

سحابی بازتابی (مانند سحابی های پیش-سیاره ای)



سحابی های تاریک (یا جذبی)


ممنون از دسته بندی ِ خوبتون (این یکی خوب بود البته میشه ریز تر هم ارائه بشه)

اما این که شرط ِ گرانش رو اضافه کردید خیلی خوب نیست. خیلی از سحابی ها واقعا پایدار نیستند. شرط ِ بهتر شرط ِ ابعادی هستش یعنی بگیم ابعاد ِ سحابی ها از مرتبه ی ِ چند سال ِ نوری باشه. البته واقعا به نظرم خوب نیست اضافه کردن ِ چنین شرطی! چه عیبی داره غبار ِ دنباله دار جز سحابی ها حساب بشه؟!؟ :دی

[milad77]

سلام بر شما.

سحابی‌های گازی به صورت کلی در دو دسته طبقه بندی می‌شوند:

۱. سحابی پخشنده
۲. سحابی سیاره‌نما
سحابی پخشنده نیز به سه دسته گسیلشی، بازتابی و تاریک تقسیم می‌شود سحابی گسیلشی، ابری است از ماده که در آن ستارگانی بسیار درخشان و سوزان جای دارند، نور این ستارگان در طیف فرابنفش باعث برانگیختگی اتم‌های گاز شده و در نتیجه نور نسبتا فراوانی از سحابی گسیل می‌شود.
در سحابی‌های گسیلشی اتم‌ها توسط تابش فرابنفش ناشی از ستاره یا ستارگان داغ یونیده شده و به‌دنبال این در نور مرئی تابش دوباره داشته ودیده می‌شوند.

^{منبع: ویکی پدیا}

سحابی جبار در کمربند صورت فلکی شکارچی نمونه‌ای از سحابی گسیلشی است.
به عقیده دانشمندان سحابی‌های گسیلشی در واقع زایشگاه ستاره‌ای هستند.

یک سحابی سیاره‌نما (به انگلیسی: planetary nebula) نوعی سحابی گسیلشی است که از گاز و پلاسما تشکیل شده‌است این نوع سحابی‌ها پس از مرگ ستارگان به وجود می‌آیند. این نام از قرن هجدهم به وجود آمده‌است و هنگامی که به علت حلقوی بودن این سحابی‌ها(که خود به خاطر انفجار ستاره‌است) در تلسکوپ‌های ضعیف به شکل یک سیاره دیده و اشتباه گرفته می‌شد. مدت عمر این سحابی‌ها کوتاه و حدود ده هزار سال در مقابل با عمر چند میلیون سالهٔ ستاره است.
جوانترین سحابی سیاره‌ای مشاهده شده سحابی پرتوماهی است.


عکسی از سحابی چشم گربه:
4982

منبع: ویکی پدیا

[Ehsan]

خوب دوستان دسته بندی ِ دیگه ای نبود؟ همچنان منتظرم هااااااااا؟!

فعلا اینها ارائه شدن که البته میشه بهبودشون بخشید:




1- نواحی اچ 2 (H II regions) که سحابی پخشیده(diffuse nebulae)، سحابی روشن ( bright nebulae) و سحابی بازتابی ( reflection nebulae) را در بر می‌گیرد.
2- سحابی سیاره‌ای
3- باقیمانده ابرنواختری (مانند سحابی خرچنگ)
4- سحابی تاریک

منبع: http://en.wikipedia.org/wiki/Nebula





و در مورد طبقه بندی من این طبقه بندی رو ارائه میدم:


سحابی های تابنده


سحابی نشری (مانند سحابی های سیاره ای و نواختری)

سحابی بازتابی (مانند سحابی های پیش-سیاره ای)



سحابی های تاریک (یا جذبی)



سلام بر شما.

سحابی‌های گازی به صورت کلی در دو دسته طبقه بندی می‌شوند:

۱. سحابی پخشنده
۲. سحابی سیاره‌نما
سحابی پخشنده نیز به سه دسته گسیلشی، بازتابی و تاریک تقسیم می‌شود سحابی گسیلشی، ابری است از ماده که در آن ستارگانی بسیار درخشان و سوزان جای دارند، نور این ستارگان در طیف فرابنفش باعث برانگیختگی اتم‌های گاز شده و در نتیجه نور نسبتا فراوانی از سحابی گسیل می‌شود.
در سحابی‌های گسیلشی اتم‌ها توسط تابش فرابنفش ناشی از ستاره یا ستارگان داغ یونیده شده و به‌دنبال این در نور مرئی تابش دوباره داشته ودیده می‌شوند.

^{منبع: ویکی پدیا}

[مهدی ناصری]

بر اساس کتاب نجوم به زبان ساده، به صورت کلی سه دسته سحابی (http://wiki.avastarco.com/index.php/%D8%B3%D8%AD%D8%A7%D8%A8%DB%8C) داریم:

1. سحابی های نشری (گسیلشی): مثال شناخته شده این نوع سحابی ها سحابی جبار (http://wiki.avastarco.com/index.php/%D8%B3%D8%AD%D8%A7%D8%A8%DB%8C_%D8%AC%D8%A8%D8%A7% D8%B1) هست. ستاره های سحابی نشری از رده‌بندی طیفی (http://wiki.avastarco.com/index.php/%D8%B1%D8%AF%D9%87%E2%80%8C%D8%A8%D9%86%D8%AF%DB%8 C_%D8%B7%DB%8C%D9%81%DB%8C) O و B هستند و گرمای زیاد ستاره ها موجب یونش مواد سحابی خواهد شد. (توضیحات مختصری تو ویکی نجوم وجود داره که البته باید تکمیل بشه: سحابی نشری (http://wiki.avastarco.com/index.php/%D8%B3%D8%AD%D8%A7%D8%A8%DB%8C_%D9%86%D8%B4%D8%B1% DB%8C))

2. سحابی بازتابی: سحابی های خوشه پروین از این دسته هستند. (ویکی نجوم: سحابی بازتابی (http://wiki.avastarco.com/index.php/%D8%B3%D8%AD%D8%A7%D8%A8%DB%8C_%D8%A8%D8%A7%D8%B2% D8%AA%D8%A7%D8%A8%DB%8C))

3. سحابی تاریک: سحابی هایی که ستاره ای برای داخلش نیست تا نور مورد نیاز رو تامین کنه، مثل سحابی کله اسبی (http://wiki.avastarco.com/index.php/%D8%B3%D8%AD%D8%A7%D8%A8%DB%8C_%DA%A9%D9%84%D9%87_ %D8%A7%D8%B3%D8%A8%DB%8C). (ویکی نجوم: سحابی تاریك (http://wiki.avastarco.com/index.php/%D8%B3%D8%AD%D8%A7%D8%A8%DB%8C_%D8%AA%D8%A7%D8%B1% DB%8C%D9%83))

در این تقسیم بندی اسمی از سحابی سیاره نما (http://wiki.avastarco.com/index.php/%D8%B3%D8%AD%D8%A7%D8%A8%DB%8C_%D8%B3%DB%8C%D8%A7% D8%B1%D9%87_%D9%86%D9%85%D8%A7) نیومده، نجوم به زبان ساده این دسته رو زیر مجموعه سحابی های نشری حساب کرده.

[fateme.kokabi]

سحابي تاريك به جز وجود نداشتن ستاره ميتونيم بگيم كه ممكنه همه ي نور ها رو جذب ميكنه و تاريك به نظر ميرسه؟:blink:

[mohsen4465]

تا حالا هیچ به این موضوع فکر کردین که این تقسیم بندی ها از منطق علمی چندان قابل قبولی پیروی نمیکنن و این تقسیم بندی ها بیشتر بر اساس حالت ظاهری اونها انجام شده. مثلاً یک سحابی که ما اون رو جزء سحابی های تاریک طبقه بندی کردیم از جهت دیگری در فضا و توسط موجودات هوشمند دیگری شاید یک سحابی بازتابی دیده بشه. یا یک سحابی تاریک پس از زاییده شدن اولین ستاره در رونش تبدیل به یک سحابی نشری بشه (سحابی خانواده H II region). بنابراین بنظر من بهتر این بود که سحابی ها رو بجای شکل و وضعیت ظاهری بر اساس منشایی که دارن تقسیم بندی میکردیم. مثلاً بگیم رده سحابی های سیاره ای، رده سحابی های نواختری، رده سحابی های زاینده و ... . البته این آخری رو خودم از خودم اسم گذاشتم براش. :grin: در کل بنظر من تقسیم بندی بر اساس شکل ظاهری درست نیست و بهتره برای تقسیم بندی سحابی ها یک منطق علمی لحاظ بشه که از تمام نقاط فضا یکسان باشه (مثل همین منشاء و مرحله تکاملی اون). بهرحال فعلاً مجبوریم طبق اون چیزی که در کتب و منابع نجومی عنوان شده طبقه بندی کنیم. ولی ای کاش این طوری نبود.

[Ehsan]

نه مجبور نیستیم طبق ِ کتب طبقه بندی کنیم. گفتم که، می خواهیم بر اساس ِ ویژگی های ِ طیفی طبقه بندی کنیم. (اتفاقا دقیقا به خاطر ِ همین پرهیز از معیارهای ِ کیفی گفتم که بر اساس ِ ویژگی های ِ طیفی طبقه بندی کنیم چون اون موجودات ِ هوشمندی که گفتید اگر اونها هم با امواج ِ الکترومغناطیسی کار کنند ، اونها هم با ویژگی های ِ طیفی طبقه بندی خواهند کرد)

حالا ابر این اساس دسته بندی ِ که جناب ِ ناصری پیشنهاد دادن واقعا بر اساس ِ ویژگی های ِ طیفی بود.

1.سحابی های ِ بازتابی (طیفی نسبتا پیوسته و شبیه ِ طیف ِ ستاره دارند اما طیفشون مال ِ خودشون نیست و بازتاب ِ نور ِ یک جسم ِ دیگر هستش، این طوری اون دنباله داره هم تو این دسته قرار می گیره ;) )

http://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/3/32/Reflection.nebula.arp.750pix.jpg/365px-Reflection.nebula.arp.750pix.jpg

طیف ِ همین سحابی بالاییه:

http://www.physics.sjsu.edu/tomley/ObjectSpectra/RGB%20Spectra%5Creflectionneb.jpg


2.سحابی های ِ نشری (دارای ِ یک طیف ِ نشری که البته شکل ِ طیف واضح هستش، خود ِ این سحابی ها بر اساس ِ منشا قابل ِ تقسیم شدن به دسته های ِ دیگری هم هستند)


http://www.astronomytoday.com/images/emission-nebula-IC-1848.jpg

یه طیف ِ نشری:

http://www.physics.sjsu.edu/tomley/ObjectSpectra/RGB%20Spectra%5Cetacarina.jpg

3.سحابی های ِ تاریک ( سحابی هایی که نوری ندارند و البته جنس ِ این سحابی ها از جنس ِ سحابی های ِ بازتابی هستش حالا بعدا توضیح می دم چی به چیه! :دی )
http://astronomy.swin.edu.au/cms/imagedb/albums/userpics/darknebula2.jpg

این سحابی ها که نوری ندارند تا طیفی هم داشته باشند :دی

اگر جسمی سراغ دارید که سحابی باشه و از این دسته نباشه بگید، در غیر ِ این صورت این تصویب میشه :دی

[Ehsan]

خوب اعتراضی نبود میریم بخش ِ بعد :دی

حالا دونه دونه انواع ِ مختلف ِ سحابی ها رو بررسی می کنیم.

اول از اونی که ساده تر هست شروع می کنیم:

سحابی های ِ تاریک، قراره بگیم عموما چه جنسی دارند، از چی تشکیل شدند و چه طور به وجود اومدند و قراره چه بلایی سرشون بیاد.


http://www.underoakobservatory.com/DSS_Images/LDN162_DarkNebula_Sm.jpg

خوب، بسم الله :دی

[gissoo]

سحابی تاریک ابری از گرد و غبار و گاز است که گازش نور میدانهای ستارگان یا سحابیهای تابان پشت سرش را که از این ابر می‌گذرند، جذب می‌کند. سحابیهای تاریک، که به سحابیهای جذبی نیز معروفند، هیچ تشعشعی از خود ندارند، ولی ممکن است نورهای جذب شده را به شکل امواج رادیویی یا انرژی مادون قرمز دوباره بتابانند. شاید جرم سحابیهای تاریک چندین هزار بار از جرم خورشید بیشتر باشد. اگر یک سحابی به اندازه کافی جرم داشته باشد، در نقطه‌ای از زمان موادش فشرده شده و تبدیل به ستاره می‌شود. شاید سپس سحابی تاریک با ستارگان جوان گرم حرارت ببیند و به سحابی نشری درخشانی تبدیل شود.

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد

ترکیب کلی آنها مانند توزیع فراوانی کیهانی 75 درصد هیدروژن 23 درصد [/URL]هلیموبقیه عناصر سنگین تر می باشد.اندازه ذرات غبار کمتر از میکرومتر بوده وتنها 1/0 درصد جرم یک توده ابری را تشکیل می دهد. بااین وجود ذرات غبار نقش مهمی در شکل گیری مولکولها در فضا دارند.سطح این ذرات بعنوان بستری برای نشستن اتمها وشکل گیری ترکیباتی مانند مولکولهای هیدروژن وحتی ترکیباتی پیچیده تر مانند فرمالدهید و آمینواسید به حساب می آید.این ترکیبات تازه شکل گرفته توسط سایه ای که خود ابر تولید می کند از گزند تابشهای [URL="http://www.haftaseman.ir/webdb/article.asp?id=949"] (http://www.haftaseman.ir/webdb/article.asp?id=919)ماورابنفش ویران کننده در امان می مانند.بدین ترتیب درون ابرهای مولکولی بسیار سرد ودمای مناطق درونی حتی به 10 درجه کلوین می رسد واین موجب نزدیکی گرانشی ودرنهایت شکل گیری ستارگان جدید می شود.
از دانشنامه ی ستاره شناسی

[Ehsan]

خیلی خوب، سوال: می دونیم جنس ِ غبار گاز نیست، (چون اگر بود، گاز بود نه غبار! :)) ذرات ِ گاز ابعاد ِ اتمی دارند و ذرات ِ غبار بسیار بسیار بزرگتر از یک تک-اتم هستند ) پس جنس ِ غبار چیه؟ یه چیزی شبیه ِ خاک ِ خودمون؟ پیچیده تر یا ساده تر؟

سوال ِ 2: چرا اینا تاریک هستند؟ هیدروژن تاریک نیست بلکه شفافه. اما اینها دقیقا تاریک هستند. چرا؟

[mohsen4465]

خیلی خوب، سوال: می دونیم جنس ِ غبار گاز نیست، (چون اگر بود، گاز بود نه غبار! :)) ذرات ِ گاز ابعاد ِ اتمی دارند و ذرات ِ غبار بسیار بسیار بزرگتر از یک تک-اتم هستند ) پس جنس ِ غبار چیه؟ یه چیزی شبیه ِ خاک ِ خودمون؟ پیچیده تر یا ساده تر؟

سوال ِ 2: چرا اینا تاریک هستند؟ هیدروژن تاریک نیست بلکه شفافه. اما اینها دقیقا تاریک هستند. چرا؟ در انفجارهای نواختری تمام عناصر جدول تناوبی ساخته میشن. بنابراین این سحابی ها که اکثراً ناشی از مرگ ستارگان هستند حاوی تمام عناصر جدول تناوبی اند. این عناصر با سرد شدن گاز با یکدیگر واکنش میدن و ترکیبات مختلفی رو بوجود میارن. بعضی ها مولکولی و بعضی از اونها یونی ویا جامدات کووالانسی هستند. ترکیبات مولکولی و اتمی در شرایط خلاء فضا در دمای متوسط تا بالا گازی شکلن (مانند هیدروژن، هلیم، نیتروژن، متان، آمونیاک، آب و ...) و فقط در دمای بسیار پایین بشکل یخ کریستالیزه میشن و ساختارهایی شبیه به ابرها رو بوجود میارن. جامدات یونی و کووالانسی (ترکیبات فلزی از جمله سیلیکات ها، فسفات ها، سولفات ها و ...) همونطور که از اسمشون مشخصه حتی تا دماهای بالا هم جامد هستند و بنابراین حتی در نزدیکی ستاره مرکزی هم جامد باقی میمون. این ها مانند غبار در خلاء فضا پراکنده ان و ابرهایی از غبار رو بوجود میارن. یخ ها عموماً در شرایط خلاء فضا با گرم شدن مستقیماً تصعید میشن اما غبار ها یا همون دانه های میکروسکوپی جامدات یونی و کووالانسی در اثر گرم شدن بیش از حد وارد فاز مایع میشن. در این حالت در اثر برخورد با هم در اثر نیروهای به هم چسبندگی قطرات اونها با هم ادغام میشن و لحظه به لحظه بزرگتر میشن. با سرد شدن دوباره اونها کریستال های اولین کانی های معدنی شکل میگیرن و بدین ترتیب سنگ بوجود میاد. سنگ ها که بزرگتر هستن نمیتونن بشکل آئروسل (ابر) در فضا باقی بمونن و بتدریج در کنار هم جمع شده و اولین پیش ساز های سیاره ای رو بوجود میارن (سنگ های فضایی). سنگ هایی که به مکان سردتری مهاجرت کنن تبدیل به بستری برای کریستالیزه شدن مواد یخی (ترکیبات مولکولی) میشن و در نتیجه دنباله دارها بوجود میان.

با این مقدمه طولانی که گفتم حالا میتونیم بفهمیم که چرا سحابی های تاریک، تاریک هستن. چون اونها حاوی ذرات و چه بسا قطعات سنگی و یخی عظیمی باشن. این ذرات جامد نور رو با روش های مختلف مثل پراش، تفرق، جذب، انکسار و انعکاس از راستای مستقیم منحرف میکنن و در نتیجه دیگه نوری از پشت اونها به چشم ما نمیرسه و ما اونها رو تاریک میبینیم.

================================================== ================

http://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/d/da/M42proplyds.jpg
دیسک های پیش-سیاره ای در سحابی جبار
در این تصویر 5 ستاره دیده میشه که 4تای اونها توسط توده هایی از گاز و غبار احاطه شدن.
به احتمال زیاد منظومه های ستاره ای در شرف شکل گیری ان.


نکته جالب دیگه ای که الان بهش برخوردم اینکه ذرات میکروسکوپی این ابر و غبارهای پیش-سیاره ای میتونن در اثر درهم کنش های الکتروستاتیکی هم به سمت هم جذب بشن و ذرات بزرگتری رو تشکیل بدن. حالا سوالی که برای من ایجاد شده اینه که آیا داخل این ابرهای پیش-سیاره ای رعد و برق هم رخ میده یا نه؟!

[Ehsan]

......
نکته جالب دیگه ای که الان بهش برخوردم اینکه ذرات میکروسکوپی این ابر و غبارهای پیش-سیاره ای میتونن در اثر درهم کنش های الکتروستاتیکی هم به سمت هم جذب بشن و ذرات بزرگتری رو تشکیل بدن. حالا سوالی که برای من ایجاد شده اینه که آیا داخل این ابرهای پیش-سیاره ای رعد و برق هم رخ میده یا نه؟!

مرسی از توضیحات ِ بسیار خوبتون :)

فکر کنم برای ِ جواب ِ این سوال راجع به رعد و برق، بهتره یه خورده دقیق به شرایط ِ رخ دادن ِ رعد و برق نگاه کنیم: وقتی دو تا توده ی ِ منفی و مثبت از بار ِ الکتریکی نزدیک ِ هم باشن هم دیگر رو جذب می کنند، اما به دلیل ِ این که هوای ِ بین ِ رعد و برق عایق محسوب میشه، نمی تونن به سمت ِ هم جریان پیدا کنند. میدان ِ الکتریکی ِ توی ِ هوا این قدر به خاطر ِ نزدیک شدن ِ دو توده بار ِ الکتریکی بالا میره که بالاخره هوای ِ بینشون یونیزه و رسانا میشه و الکترونها در هوا جاری میشن و رعد و برق به وجود میاد.

توی ِ ابرهای ِ پیشسیاره ای باید گاز ِ بین ِ غبار ها یونیزه بشه تا بستری برای ِ جریان ِ الکتریکی به وجود بیاد. اگر بخواد توی ِ خلا جریان پیدا کنه باید یه میدان ِ الکتریکی ِ بسیار بسیار قویتر برقرار بشه. اما خوب گاز کما بیش وجود داره ، در واقع سحابی های ِ تاریک ترکیبی گازها و غبار هستند نه غبار ِ به تنهایی.

با این اوصاف احتمالا این اتفاق بی افته (رعد و برق رو می گم) اما خوب احتمالا این قدری ضعیفه که نمی تونیم به راحتی آشکار کنیم (البته ضعیف در مقیاس ِ اخترفیزیکی :دی) تنها نکته ی ِ مبهم این وسط اینه که چه طوری بارهای ِ الکتریکی می تونن به دو تا توده ی ِ جدا تبدیل بشن که بعدش رعد و برق بزنه. این برای ِ خودمم مبهمه.

[mohsen4465]

با این اوصاف احتمالا این اتفاق بی افته (رعد و برق رو می گم) اما خوب احتمالا این قدری ضعیفه که نمی تونیم به راحتی آشکار کنیم (البته ضعیف در مقیاس ِ اخترفیزیکی :دی) تنها نکته ی ِ مبهم این وسط اینه که چه طوری بارهای ِ الکتریکی می تونن به دو تا توده ی ِ جدا تبدیل بشن که بعدش رعد و برق بزنه. این برای ِ خودمم مبهمه. درسته از چنین فاصله های نجومی بعیده بشه این رعد و برق ها رو آشکار کرد. کافیه یه نگاه به اون عکس بالا که گذاشتم بندازین. اون توده های پیش سیاره ای در داخل سحابی جبار قرار دارن (زمینه عکس)؛ با اینکه به اندازه یک منظومه هستن اما بازهم خیلی کوچیک هستن حالا چه برسه به اینکه بخوایم داخلشون دنبال رعد و برق بگردیم که بنظر من نباید از قطر یک سیارک کوچیک بلندتر باشن.

اما در مورد باردار شدن ابرها این کار بنظرم باید خیلی راحتتر از اون چیزی که در اتمسفر زمین روی میده انجام بشه چون این ابرها در مقابل بادهای ستاره مرکزی قرار دارن و بنابراین توسط باد ستاره ای باید یونیزه بشن. بجز اون مثل ابرهای اتمسفر زمین میتونن یونیزه بشن. تا اونجا که من میدونم ابرهای زمین بدلیل برخورد کریستال های یخ با گوله های برفی معلق در اتمسفر باردار میشن. این برخورد توسط جریان های رو به بالا ایجاد میشه، به این ترتیب که کریستال های یخ توسط جریان هوا به بالا صعود میکنن و در بین راه با گوله های برفی ریز برخورد میکنن. چون جنسشون فرق داره هر کدوم علامت الکتریکی خاصی پیدا میکنن. در نهایت کریستال های یخ به طبقات فوقانی میرسن و گوله های برفی هم که سنگین ترن در پایین میمونن و اینطوری ابرها دوقطبی میشن. البته این چیزی بود که من میدونستم و شاید روش های باردار شدن دیگه ای هم باشه. :)

[Ehsan]

حالا کلا مهم نیست رعد و برق رخ می ده یا نه :دی :پی

ولی این روشی که برای ِ سحابی های ِ تاریک گفتید دو تا ایراد داره: 1. ممکنه اصلا خبری از ستاره نباشه هنوز! 2.باد ِ ستاره ای یک بار ِ یکسان (معمولا مثبت) داره که به همه ی ِ اجرام یک بار ِ خالص و ثابت می ده. دو تا بار ِ همنام نمی تونن جرقه ایجاد کنند مگر این که «زمینی» وجود داشته باشه تا بار به اونجا منتقل بشه («زمین» توی ِ دانش ِ الکترومغناطیس یا کلا مهندسی برق به جایی می گن با پتانسیل ِ مرجع که بتونه جریان دریافت بکنه یا جریان بده) و فکر نکنم به راحتی زمینی اون دور و برا پیدا بشه که هنوز باردار نشده باشه.

اما راه ِ حل ِ مشکل باید توی ِ بررسی ِ باردار شدن ِ ذرات ِ ابر پیدا کرد. چون اگر بدونیم چه طور ذرات باردار می شن، بعدش خواهیم فهمید که اون بارهای ِ مثبت کجا میرن و بارهای ِ منفی کجا! این به بحث ِ بعدی ِ ما مربوطه، باید بدونیم قراره بعدا چه بلای ِ سر ِ سحابی های ِ تاریک بیاد!

اولین ایده اینه که تبدیل به ستاره هایی با منظومه های ِ سیاره ای میشن، در بسط ِ این ایده باید توضیح بدیم که چه طور تبدیل به ستاره میشن و شروع ِ انقباض از کجاست.
ایده ی ِ بعدی اینه که اصلا ممکنه تو فضا پخش بشن! این هم باید توجیه بشه که چرا گرانش نمی تونه جلوی ِ پخش شدن رو بگیره.


خوب دوستان، بسم الله منتظریم :دی

تصویر ِ فروسرخ ِ یه ستاره ی ِ جوون:
http://www.jpl.nasa.gov/images/spitzer/20091104/spitzer20091104-browse.jpg

[albertini]

ببخشيد آقا احسان من يك سوال در مورد توضيح عكس داشتم
تصوير فروسرخ يعني چي ؟؟
ما كه فرو سرخ رو نمي تونيم ببينيم !!!
البته ميدونم كه تلسكوپ هاي فرو سرخ وجود دارند اما تصويري كه اونها ميدن چه شكلي قابل ديدن ميشه ؟ آيا رنگ ها غير واقعي است در اين تصاوير يا نه ؟

[mohsen4465]

حالا کلا مهم نیست رعد و برق رخ می ده یا نه :دی :پی

ولی این روشی که برای ِ سحابی های ِ تاریک گفتید دو تا ایراد داره: 1. ممکنه اصلا خبری از ستاره نباشه هنوز! 2.باد ِ ستاره ای یک بار ِ یکسان (معمولا مثبت) داره که به همه ی ِ اجرام یک بار ِ خالص و ثابت می ده. دو تا بار ِ همنام نمی تونن جرقه ایجاد کنند مگر این که «زمینی» وجود داشته باشه تا بار به اونجا منتقل بشه («زمین» توی ِ دانش ِ الکترومغناطیس یا کلا مهندسی برق به جایی می گن با پتانسیل ِ مرجع که بتونه جریان دریافت بکنه یا جریان بده) و فکر نکنم به راحتی زمینی اون دور و برا پیدا بشه که هنوز باردار نشده باشه.

اما راه ِ حل ِ مشکل باید توی ِ بررسی ِ باردار شدن ِ ذرات ِ ابر پیدا کرد. چون اگر بدونیم چه طور ذرات باردار می شن، بعدش خواهیم فهمید که اون بارهای ِ مثبت کجا میرن و بارهای ِ منفی کجا! این به بحث ِ بعدی ِ ما مربوطه، باید بدونیم قراره بعدا چه بلای ِ سر ِ سحابی های ِ تاریک بیاد!

اولین ایده اینه که تبدیل به ستاره هایی با منظومه های ِ سیاره ای میشن، در بسط ِ این ایده باید توضیح بدیم که چه طور تبدیل به ستاره میشن و شروع ِ انقباض از کجاست.
ایده ی ِ بعدی اینه که اصلا ممکنه تو فضا پخش بشن! این هم باید توجیه بشه که چرا گرانش نمی تونه جلوی ِ پخش شدن رو بگیره.


خوب دوستان، بسم الله منتظریم :دی

تصویر ِ فروسرخ ِ یه ستاره ی ِ جوون:
http://www.jpl.nasa.gov/images/spitzer/20091104/spitzer20091104-browse.jpg (http://www.jpl.nasa.gov/images/spitzer/20091104/spitzer20091104-browse.jpg) نه بهیچ وجه امکان نداره باد ستارگان صرفاً از بار مثبت باشه چون در غیر اینصورت ستاره منظومه ما مدت ها پیش در اثر بار منفی عظیمی که درش باقی مونده بود متلاشی میشد. باد ستاره ای بنظر من مخلوطی از الکترون ها و هسته های اتمی و سایر ذراته. ذرات و گازهای موجود در سحابی ها بسته به جنسشون هر کدوم بار خاصی رو جذب میکنن. و بنابراین بشدت باردار میشن و میتونن تخلیه الکتریکی انجام بدن. البته همونطور که گفتید این قضیه تخلیه الکتریکی زیاد مهم نیست. منم صرفاً جهت تصور سازی ذهنی صحیح تر از سحابی ها اینو عنوان کرده بودم. :) در مورد بند اول هم که گفتید ممکن اصلاً ستاره ای نباشه بنظر من حتی خود ستاره ها هم برای تشکیل شدن نیازمند توده شدن ذرات درشت مثل سنگ ها و یخ ها هستن دلیل این حرفهم هم اینه که آئروسل متراکم نمیشه مگه تحت فشار جاذبه زیاد که اونهم چون سحابی ها خیلی پراکنده و کم چگال هستن (پراکندگی در حد چندین سال نوری) بنابراین نیروی جاذبه اونها نمیتونه در یک نقطه خاص اونقدر قوی بشه که تراکم رو آغاز کنه. بنظر من حتماً باید اول آئروسل به توده ای از ذرات درشت تر تبدیل بشه تا بعد بتونه متراکم بشه. در مرحله بعد این سیاره کوچیک تازه متولد شده با جذب گاز هیدروژن و هلیم اول تبدیل به یک غول گازی و سپس تبدیل به یک کوتوله قهوه ای و بعد با شروع ناگهانی واکنش زنجیره ای جوش هسته ای، مثل یک انفجار اتمی سحابی رو کنار میزنه و اینطوری ستاره مرکزی متولد میشه. فکر کنم در این مرحله در اثر انبساط ناگهانی ستاره در حال انقباض موج ضربتی عظیمی ایجاد بشه که حتی قسمتی از پوسته خود ستاره رو هم به فضا پرتاب کنه.:have%20a%20nice%20d:thumbsup:


ببخشيد آقا احسان من يك سوال در مورد توضيح عكس داشتم
تصوير فروسرخ يعني چي ؟؟
ما كه فرو سرخ رو نمي تونيم ببينيم !!!
البته ميدونم كه تلسكوپ هاي فرو سرخ وجود دارند اما تصويري كه اونها ميدن چه شكلي قابل ديدن ميشه ؟ آيا رنگ ها غير واقعي است در اين تصاوير يا نه ؟ حتی اصوات رو هم میشه قابل دیدن کرد! به این تاپیک (http://forum.avastarco.com/forum/showthread.php?833-تحلیل-رنگها-در-تصاویر-نجومی)مراجعه کنین.

[Ehsan]

نه بهیچ وجه امکان نداره باد ستارگان صرفاً از بار مثبت باشه چون در غیر اینصورت ستاره منظومه ما مدت ها پیش در اثر بار منفی عظیمی که درش باقی مونده بود متلاشی میشد. باد ستاره ای بنظر من مخلوطی از الکترون ها و هسته های اتمی و سایر ذراته. ذرات و گازهای موجود در سحابی ها بسته به جنسشون هر کدوم بار خاصی رو جذب میکنن. و بنابراین بشدت باردار میشن و میتونن تخلیه الکتریکی انجام بدن. البته همونطور که گفتید این قضیه تخلیه الکتریکی زیاد مهم نیست. منم صرفاً جهت تصور سازی ذهنی صحیح تر از سحابی ها اینو عنوان کرده بودم. :) در مورد بند اول هم که گفتید ممکن اصلاً ستاره ای نباشه بنظر من حتی خود ستاره ها هم برای تشکیل شدن نیازمند توده شدن ذرات درشت مثل سنگ ها و یخ ها هستن دلیل این حرفهم هم اینه که آئروسل متراکم نمیشه مگه تحت فشار جاذبه زیاد که اونهم چون سحابی ها خیلی پراکنده و کم چگال هستن (پراکندگی در حد چندین سال نوری) بنابراین نیروی جاذبه اونها نمیتونه در یک نقطه خاص اونقدر قوی بشه که تراکم رو آغاز کنه. بنظر من حتماً باید اول آئروسل به توده ای از ذرات درشت تر تبدیل بشه تا بعد بتونه متراکم بشه. در مرحله بعد این سیاره کوچیک تازه متولد شده با جذب گاز هیدروژن و هلیم اول تبدیل به یک غول گازی و سپس تبدیل به یک کوتوله قهوه ای و بعد با شروع ناگهانی واکنش زنجیره ای جوش هسته ای، مثل یک انفجار اتمی سحابی رو کنار میزنه و اینطوری ستاره مرکزی متولد میشه. فکر کنم در این مرحله در اثر انبساط ناگهانی ستاره در حال انقباض موج ضربتی عظیمی ایجاد بشه که حتی قسمتی از پوسته خود ستاره رو هم به فضا پرتاب کنه.:have%20a%20nice%20d:thumbsup:



راس میگید اصلا حواسم نبود :)) باد ِ ستاره ای به طور ِ خالص باید بدون ِ بار باشه! اما اوضاع بدتر شد، درسته که بر اساس ِ جنس ِ مواد هر کدوم بار ِ خاصی رو جذب می کنند اما بعد از این که مقدار ِ کمی باردار شدند، سریعا بار ِ مخالف رو جذب می کنند و بارشون از بین میره. پس باید به دنبال ِ یک پدیده ی ِ دیگه بود، فکر کنم مستقل از باد ِ ستاره ای میشه پیدا کرد که چه طور نیروهای ِ الکترواستاتیکی می تونن باعث ِ ایجاد ِ ناههمگنی در سحابی بشه که اون هم نهایتا به تشکیل ِ اجرام ِ کوچکی مثل ِ سیارات بی انجامه. (یادمه در اثر ِ تماس و به هم خوردن ِ ذرات ِ غبار این اتفاق می افته، وقت کنم یه سری به ویکی می زنم ببینم کی به کیه!)

حالا یه تا نکته ای هست:
در مورد ِ شروع ِ انقباض ِ ستاره قضیه ای در اخترفیزیک وجود داره به اسم ِ جینز که می گه کی یک ابر بر اساس ِ گرانش شروع به انقابض می کنه. در واقع اون فرایند ِ الکترواستاتیکی برای ِ تشکیل ِ سیارات در ابرها توجیه کننده است نه برای ِ ستاره ی ِ مرکزی. ستاره ها بر اساس ِ گرانش شروع به انقباض می کنن، در غیر ِ این صورت این سوال پیش میاد که اولین ستاره ها چه طور شکل گرفتند در حالی که هیچ عنصری غیر از هیدروژن و هلیوم در ابتدای ِ عالم وجود نداشته. مشاهدات هم تایید می کنه که قضیه ی ِجینز کاراست، (به درسنامه ی ِجدید ، سامانه های ِ ستاره ای ، یه سری بزنید)

یکی از کاندیداها برای ِ شروع ِ انقباض ِ سحابی های ِ تاریک، انفجار ِ ابرنواختری هستش. کاندیداهای ِ دیگه همون هسته های ِ اولیه شبیه ِ سیارات اند که البته چنین ستاره هایی از لحاظ ِ فلزی بسیار غنی هستند. یکی دیگه از کاندیداها انفجار های ِ ستاره های ِ تازه متولد شده است. حد ِ جینز هم یه کاندیدای ِ دیگه است.

پس احتمالا پایان ِ عمر ِ سحابی های ِ تاریک با تشکیل ِ ستاره ها پایان می پذیره. ستاره هایی غنی از فلز.

[mohsen4465]

راس میگید اصلا حواسم نبود :)) باد ِ ستاره ای به طور ِ خالص باید بدون ِ بار باشه! اما اوضاع بدتر شد، درسته که بر اساس ِ جنس ِ مواد هر کدوم بار ِ خاصی رو جذب می کنند اما بعد از این که مقدار ِ کمی باردار شدند، سریعا بار ِ مخالف رو جذب می کنند و بارشون از بین میره. پس باید به دنبال ِ یک پدیده ی ِ دیگه بود، فکر کنم مستقل از باد ِ ستاره ای میشه پیدا کرد که چه طور نیروهای ِ الکترواستاتیکی می تونن باعث ِ ایجاد ِ ناههمگنی در سحابی بشه که اون هم نهایتا به تشکیل ِ اجرام ِ کوچکی مثل ِ سیارات بی انجامه. (یادمه در اثر ِ تماس و به هم خوردن ِ ذرات ِ غبار این اتفاق می افته، وقت کنم یه سری به ویکی می زنم ببینم کی به کیه!)

حالا یه تا نکته ای هست:
در مورد ِ شروع ِ انقباض ِ ستاره قضیه ای در اخترفیزیک وجود داره به اسم ِ جینز که می گه کی یک ابر بر اساس ِ گرانش شروع به انقابض می کنه. در واقع اون فرایند ِ الکترواستاتیکی برای ِ تشکیل ِ سیارات در ابرها توجیه کننده است نه برای ِ ستاره ی ِ مرکزی. ستاره ها بر اساس ِ گرانش شروع به انقباض می کنن، در غیر ِ این صورت این سوال پیش میاد که اولین ستاره ها چه طور شکل گرفتند در حالی که هیچ عنصری غیر از هیدروژن و هلیوم در ابتدای ِ عالم وجود نداشته. مشاهدات هم تایید می کنه که قضیه ی ِجینز کاراست، (به درسنامه ی ِجدید ، سامانه های ِ ستاره ای ، یه سری بزنید)

یکی از کاندیداها برای ِ شروع ِ انقباض ِ سحابی های ِ تاریک، انفجار ِ ابرنواختری هستش. کاندیداهای ِ دیگه همون هسته های ِ اولیه شبیه ِ سیارات اند که البته چنین ستاره هایی از لحاظ ِ فلزی بسیار غنی هستند. یکی دیگه از کاندیداها انفجار های ِ ستاره های ِ تازه متولد شده است. حد ِ جینز هم یه کاندیدای ِ دیگه است.

پس احتمالا پایان ِ عمر ِ سحابی های ِ تاریک با تشکیل ِ ستاره ها پایان می پذیره. ستاره هایی غنی از فلز.
در باره قضیه جینز مطالعه کردم خیلی جالب بود. در این مورد چیزی نمیدونستم. اما تراکم گاز توسط نیروی جاذبه بنظر من یکم زمانبره به این خاطر که با فشرده شدن گاز دمای گاز دوباره بالا میره و در نتیجه نیروهای منبسط کننده گاز دوباره تقویت میشن. بنابراین باید صبر کنیم تا گاز دوباره سرد بشه. این نوع تراکم مخصوصاً برای هیدروژن باز هم سختتره چون که با داشتن فقط یک پروتون جاذبه بسیار کمی ایجاد میکنه در حالی که از قوانین مشابهی برای یک گاز پیروی میکنه. اما روش سریعتری هم برای تراکم هست و اون اینکه نوع متراکم تری از ماده پراکنده شده در گاز رو تصور کنیم (مایع و یا جامد) تا با ایجاد جاذبه کافی بتونه مقاومت گاز در برابر انقباض رو مهار کنه. این ماده میتونه همون آئروسل باشه که جاذبه بیشتری نسبت به گاز خالص داره و در نتیجه طبق نظریه جینز میتونه سریعتر ستاره رو تشکیل بده. حتی پس از فشرده شدن کافی خود این آئروسل هم در مرکز گاز که فشار بالاتره متراکم شده و اولین هسته مایع و یا جامد رو بوجود میاره که این خودش باز هم روند تراکم رو سرعت میده. نتیجه اینکه یک آئروسل طبق نظریه جینز اگه به اندازه کافی بزرگ باشه میتونه یک تراکم متوقف نشدنی رو تا لحظه تشکیل ستاره پیش ببره.

اما در مورد بیگ بنگ؛ باز هم در اینجا همین آئروسل باید نقش آفرین باشه. درسته که هیدروژن و هلیم عناصر اصلی متولد شده پس از بیگ بنگ بودن اما تنها عناصر خلق شده نبودن. انفجار بیگ بنگ بجز هیدروژن و هلیم دو عنصر دیگه یعنی لیتیم و بریلیم رو هم خلق کرد. هر چند که مقدارشون کم بوده اما بنظر من انقدر بوده تا باعث انقباض طی نظریه جینز بشه. لیتیم و بریلیم هر دو فلز هستند و نسبت به هیدروژن و هلیم در دماهای بسیار بالاتری میتونن تغییر فاز بدن و آئروسل رو شکل بدن. البته احتمال برخورد دو تا اتم لیتیم با هم خیلی کم بوده ولی لیتیم میتونه با یک اتم هیدروژن وارد واکنش شیمیایی بشه و هیدرید لیتیم رو بوجود بیاره. این یک ترکیب یونیه، یک نمک، و دمای ذوبی باز هم بالاتر از خود لیتیم داره (669 درجه سلسیوس زیر اتمسفر زمین). بنابراین کاندید بسیار خوبی برای تشکیل آئروسله. ذرات آئروسل بنظر من بدون نیاز به تراکم گاز میتونن مستقلاً متراکم بشن. در نتیجه دما زیاد افزایش پیدا نمیکنه و تراکم میتونه تا حد خیلی بیشتری ادامه پیدا کنه. جاذبه این کره آئروسلی ذرات دیگه رو بسمت خودش میکشه تا اینکه انقدر جاذبه زیاد میشه که ذرات آئروسل با هم ترکیب میشن. البته فکر کنم باردار شدن ذرات در اثر بادهای درون سحابی به تراکم کمک کنه.:)

[Ehsan]

تراکم ِ گاز با گرانش نوعا چند میلیون سال طول می کشه که خیلی دور از انتظار نیست.
ــــــــــ
جناب ِ محسن4465 می تویند توضیح بدید این آیرو سل دقیقا چیه؟!؟
ـــــــــ
البته میزان ِ لیتیمی که خلق شده بود بسیار کم بوده که بتونه ترکیب های ِ مولکولی بسازه. ساختن ِ ترکیب های ِ مولکولی نیاز به دمای ِ پایین داره که در روز های ِ ابتدایی خیلی در دسترس نبوده. برلیم هم فقط هسته های ِ نا پایدارش تولید شده که کمی بعد از بین رفته (برلیم هفت تولید شده، تنها ایزوتوپ ِ پایدار ِ برلیم 9 هستش، نیمه عمر ِ هفت، حدودا دو ماهه، این زمان بسیار کمه)

ـــــــــــ

من یه سری به ویکی پدیا زدم، گویا ملت اصلا اعتقادی به هسته های ِ شروع ِ انقباض ندارن :)) کلا معتقد اند که گرانش باعث می شه ابر شروع کنه به انقباض بعد هم به خاطر ِ همون فرایندی که در درسنامه شرح داده شد تکه تکه میشه و باقی ِ قضایا.

منم به نظرم نمی رسه فرایند ِ اضافی لازم باشه تا توجیه کنه که چرا باید انقباض شروع بشه. گرانش کافیه. گاهی چیزایی مثل ِ انفجار ِ یک ابر نو اختر یا چیزی شبیه ِ این موجب ِ یک اختلال و تسریع ِ انقباض میشه اما در کل گرانش کافیه.

یک ستاره جوان:
http://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/0/0b/Artist%E2%80%99s_Impression_of_a_Baby_Star_Still_S urrounded_by_a_Protoplanetary_Disc.jpg/640px-Artist%E2%80%99s_Impression_of_a_Baby_Star_Still_S urrounded_by_a_Protoplanetary_Disc.jpg

ــــــ
ببخشید دیر به دیر سر میزنم، به شدت سرم شلوغه.

[mohsen4465]

با در نظر گرفتن گاز خالص هیدروژن و هلیم اونوقت ما به حجم بسیار عظیمی از گاز احتیاج داریم چون وزن مولکولی هیدروژن فقط 2 و هلیم کمی بیشتر و 4ه. خلق نیروی گرانش کافی با چنین اتمها و مولکولهایی به حجم زیادی از گاز احتیاج داره. از طرف دیگه یک گاز در حال انقباض در مراحل پایانی دیسک تشکیل میده که بدور مرکز خودش گردش میکنه. حالا چون ابعاد توده گازی که ما باهاش کارمون رو شروع کردیم خیلی زیاد و عظیم بوده (بدلیل سبکی گازها) بنابراین سرعت گردش این دیسک در مراحل پایانی انقباض بحدی بالا میره که بنظرم روند تراکم رو متوقف میکنه. بنابراین بنظر من گاز خالص به این راحتی ها متراکم نمیشه. البته نه اینکه اصلاً ممکن نباشه ولی روندی بسیار کند داره. بنابراین قبل از اینکه این روند کند بخواد عملی بشه روش های دیگه وارد عمل میشن و دیسک چرخان با سرعت گردش کمتری رو تشکیل میدن. آئروسل جاذبه بمراتب بیشتری داره و همچنین از یک نیروی جاذبه ثانوی هم استفاده میکنه که بعید میدونم در گاز خالص ایجاد بشه و اون نیروی جاذبه الکتروستاتیکیه که بین ذرات آئروسل میتونه ایجاد بشه. در کل من نظرم اینه که تراکم گاز با کمک ذرات جامد یا مایع انجام شده. وگرنه خود گاز بسیار پراکنده ست بخصوص هیدروژن که جرم و در نتیجه جاذبه بسیار کمی داره. حتی در نظریه جینز هم عنوان شده ابر که در واقع همون آئروسله در حالی که میتونست از واژه گاز استفاده کنه. :rambo::)

البته کاندیدای دیگری هم بعنوان کمک کننده گرانشی تراکم وجود داره و اون ماده تاریکه!

[Ehsan]

با در نظر گرفتن گاز خالص هیدروژن و هلیم اونوقت ما به حجم بسیار عظیمی از گاز احتیاج داریم چون وزن مولکولی هیدروژن فقط 2 و هلیم کمی بیشتر و 4ه. خلق نیروی گرانش کافی با چنین اتمها و مولکولهایی به حجم زیادی از گاز احتیاج داره. از طرف دیگه یک گاز در حال انقباض در مراحل پایانی دیسک تشکیل میده که بدور مرکز خودش گردش میکنه. حالا چون ابعاد توده گازی که ما باهاش کارمون رو شروع کردیم خیلی زیاد و عظیم بوده ......



خوب این حجم ِ عظیم وجود داشته و داره، ابعاد ِ سحابی ها از مرتبه ی ِ چند سال ِ نوری هستش، اگر فرض کنیم چگالیشون از مرتبه ی ِ چند صد ذره بر سانتی متر ِ مکعب باشه (یک چگالی ِ نوعی ِ منطقی) جرمی که به دست میاد برای ِ این سحابی چند ده جرم ِ خورشیده. این جرم به اندازه ی ِ کافی نزدیک ِ جرم ِ جینز هست که انقباض شروع بشه مدت زمانی هم که طول میکشه تا منقبض بشه از چند میلیون ساله که در مقیاسهای ِ اخترفیزیکی به اندازه ی ِ کافی زمان ِ کوتاهیه.

درثانی در روزهای ِ اولیه ابرها تکانه ی ِ زاویه ای ِ قابل ِ توجه ای نداشتند که بخواد جلوی ِ تراکم رو بگیره. ببینید، وقتی شما دارید می گید به نظرم فلان چیز ضعیفه و توانایی ِ فلان کار رو نداره، وقتی حرفتون معتبره که محاسباتی رو ضمنش بیارید، یه کمی رجوع به محاسبات به ما می گه که چه قدر زمان لازمه برای ِ انقباض، با چند محاسبه ی ِ سر انگشتی مرتبه ی ِ زمانی چند میلیون سال در میاد که خیلی دور از ذهن نیست و زمان ِ منطقی هستش، پس گرانش واقعا ضعیف هم نیست، من نمی دونم چرا شما اصرار دارید این زمان زیاده! به جون ِ بچه ام (!) زیاد نیست :دی

از این گذشته آخرین باری که رابطه ی ِ حد ِ جرم ِ جینز رو اثبات کردم یادم نمیاد توش حرفی از آیروسل یا چیزی شبیه به این بوده باشه، همیشه فرض میشه موجود ِ ما یک گازه.

حالا می تونید توضیح بدید این آیروسل چیه که این قدر بهش علاقه دارید؟ :دی

[mohsen4465]

من نمی دونم چرا شما اصرار دارید این زمان زیاده! به جون ِ بچه ام (!) زیاد نیست :دی

از این گذشته آخرین باری که رابطه ی ِ حد ِ جرم ِ جینز رو اثبات کردم یادم نمیاد توش حرفی از آیروسل یا چیزی شبیه به این بوده باشه، همیشه فرض میشه موجود ِ ما یک گازه.

حالا می تونید توضیح بدید این آیروسل چیه که این قدر بهش علاقه دارید؟ :دی :)) نه، نه اینکه زمان زیادی باشه اما مطمئناً هر چقدر زمان برای تراکم گاز خالص نیاز باشه، یک آئروسل زمان کمتری نیاز داره چون ذرات اون متراکم تر هستن و جاذبه بیشتری رو در کره کوچکتری ایجاد میکنن. ضمناً آئروسل که چیز زیاد ناآشنایی نیست که، شیمی تون ضعیفه ها :پی:دی:brigade.baka-wolf.c. آئروسل همون مخلوط ناهمگن جامد در گاز و یا مایع در گازه. یکجور سوسپانسیون گازیه. مثل همین ابرهای اتمسفر کره زمین، بخار لوله کتری، دود و اسپری و ... . سحابی ها هم یکجور آئروسل هستن دیگه که البته ممکنه ذرات درشت تر و حتی سنگ های آسمانی عظیم الجثه هم در خودشون داشته باشن. حالا آقا احسان پیشنهاد میکنم همون بحث طیف سحابی ها رو ادامه بدیم آخه فکر کنم کلاً تاپیک رو یه تنه از مسیر واقعیش منحرف کردم (:دی) و یواش یواش داریم وارد شاخه تئوری بیگ بنگ و شکل گیری ستارگان و کهکشان ها میشیم.

[Ehsan]

خیلی خوب، حالا یه جمع بندی:

1.سحابی های ِ تاریک از گرد و غبار و گاز تشکیل شدند و به خاطر ِ همین گرد و غبار به شدت نور رو جذب می کنند و تاریک هستند (گاز نور رو کامل جذب یا پخش نمی کنه فقط بخشی از اون رو. این خاصیت فقط مربوط به گرد و غباره)

2.سحابی های ِ تاریک باقی مونده های ِستارههای ِ قدیمی هم هستند که یه جا جمع شدند چون جنس ِ گرد و غبار به ما میگه که عناصر ِ سنگین داره.

3.احتمالا سحابی های ِ تاریک بعدها تبدیل ستاره ها یا منظومه های ِ سیاره دار بشن و به همین خاطر پتانسیل ِ حیات رو دارند. (یحتمل سحابی اولیه ی ِ منظومه ی ِ شمسی، سحابی ِ تاریک بوده :دی)

اضافه بندی:

سحابی های ِ تاریک اگر جرم ِ کم یا دمای ِزیاد (یا هردو :دی )داشته باشند تو فضا پخش خواهند شد و از بین خواهند رفت!

اینم یه سحابی ِ تاریک ِ معروف که داغ ِ دیدنش هنوز به دلمه (البتـــــه سحابی تاریکو نمی بینن! دور و برشو می بینن می فهمن! :)) )

http://www.fourthdimensionastroimaging.com/sitebuilder/images/Horse_600x482-692x557.jpg
ــــــــــــ
گرد و غبار دقیقا یعنی یه چی شبیه ِ همین خاک ِ خودمون :دی چیز ی عجیب و غریبی نیست!
ــــــــــــ
سوالی هست در خدمتم
ـــــــــ
حالا سراغ ِ نوع ِ بعدی بریم که پسرخاله ی ِ همین سحابی های ِ تاریک اند! (حالا بعدا دقیقا می فهمید چرا پسرخاله):

سحابی های ِ بازتابی!

خوب از این جا می تونیم وارد ِ بحث های ِ طیفی هم بشیم چون دیگه میشه اینا رو دید و رصد کرد :دی

http://fusedweb.pppl.gov/cpep/chart_pages/Graphics/Space/Pleiades.AAO.lg.gif

دوستان منتظریم، بسم الله

تحقیق کنید چکیده بگذارید.

[sara shahabi]

نصف شب از سحابی ها نوشتن هم در نوع خودش جالبه ;)

خوب ... همون طور که از اسم سحابی های بازتابی معلوم هست نورشون متعلق به خودشون نیست و در واقع نور ستاره (ها) ی نزدیک خودش رو بازتاب می کنه. البته در این نوع سحابی، انرژی ستاره مذکور، اون قدری نیست (و سردتر هست) که اتمهای سحابی یونیزه بشن و فقط پراکنده میشن. و همون طور که میدونید نور آبی بیشتر پراکنده میشه و به خاطر همین این سحابی ها بیشتر به رنگ آبی دیده میشوند. و البته به علت بازتاب نور ستاره، طیف این سحابی ها بسیار شبیه به طیف ستاره است. بیشترین عامل این پراکنده شدن، اتم های کربن و یا عناصری مانند آهن و نیکل هست. که آهن و نیکل باعث میشوند که این نور ِپراکنده شده، پولاریزه و قطبی شود. البته بیشتر اوقات سحابی بازتابی و نشری کنار هم دیده می شوند.

بهترین و آشناترین مثال این سحابی، شاید خوشه پروین و مخصوصا هاله آبی دور مروپ باشه
اما سحابی سه تکه خدایی آخر سحابیه :دی انواع سحابی ها رو در خودش داره و قسمت آبی رنگ هم سحابی بازتابی هست:


http://up.avastarco.com/images/ttsw3kogw48jsstabu2d.jpg (http://up.avastarco.com/images/ttsw3kogw48jsstabu2d.jpg)


منبع: http://en.wikipedia.org/wiki/Reflection_nebula

[Ehsan]

نصف شب از سحابی ها نوشتن هم در نوع خودش جالبه ;)

خوب ... همون طور که از اسم سحابی های بازتابی معلوم هست نورشون متعلق به خودشون نیست و در واقع نور ستاره (ها) ی نزدیک خودش رو بازتاب می کنه. البته در این نوع سحابی، انرژی ستاره مذکور، اون قدری نیست (و سردتر هست) که اتمهای سحابی یونیزه بشن و فقط پراکنده میشن. و همون طور که میدونید نور آبی بیشتر پراکنده میشه و به خاطر همین این سحابی ها بیشتر به رنگ آبی دیده میشوند. و البته به علت بازتاب نور ستاره، طیف این سحابی ها بسیار شبیه به طیف ستاره است. بیشترین عامل این پراکنده شدن، اتم های کربن و یا عناصری مانند آهن و نیکل هست. که آهن و نیکل باعث میشوند که این نور ِپراکنده شده، پولاریزه و قطبی شود. البته بیشتر اوقات سحابی بازتابی و نشری کنار هم دیده می شوند.

بهترین و آشناترین مثال این سحابی، شاید خوشه پروین و مخصوصا هاله آبی دور مروپ باشه
اما سحابی سه تکه خدایی آخر سحابیه :دی انواع سحابی ها رو در خودش داره و قسمت آبی رنگ هم سحابی بازتابی هست:


http://up.avastarco.com/images/ttsw3kogw48jsstabu2d.jpg (http://up.avastarco.com/images/ttsw3kogw48jsstabu2d.jpg)


منبع: http://en.wikipedia.org/wiki/Reflection_nebula



ااااااااااااا

راست می گید اصلا دقت نکرده بودم اغلب ِ سحابی های ِ بازتابی آبی رنگ هستند!! چه جالب؟!!

درسته دیگه، جو ِ زمین هم به همین خاطر توی ِ روز آبی دیده میشه، ما هر روز زیر ِ سحابی ِ بازتابی راه میریم! :دی

حالا سوال اینه که چرا نور های ِ آبی پراکنده میشن؟ اصلا چه دلیلی داره که سحابی های ِ باتابی نور رو پراکنده کنند، نه جذبش کنند و نه از خودشون عبور بدند (کاری که گاز انجام میده)؟


این نیازمند ِ کمی دانش درباره ی ِ پراکنده شدن ِ نورهاست.

[mohsen4465]

ااااااااااااا

راست می گید اصلا دقت نکرده بودم اغلب ِ سحابی های ِ بازتابی آبی رنگ هستند!! چه جالب؟!!

درسته دیگه، جو ِ زمین هم به همین خاطر توی ِ روز آبی دیده میشه، ما هر روز زیر ِ سحابی ِ بازتابی راه میریم! :دی

حالا سوال اینه که چرا نور های ِ آبی پراکنده میشن؟ اصلا چه دلیلی داره که سحابی های ِ باتابی نور رو پراکنده کنند، نه جذبش کنند و نه از خودشون عبور بدند (کاری که گاز انجام میده)؟


این نیازمند ِ کمی دانش درباره ی ِ پراکنده شدن ِ نورهاست. اگه ذرات تشکیل دهنده یک سحابی بسیار ریز باشن (کوچکتر از طول موج نور) در اینصورت نوعی پراکنش در این گاز بوجود میاد که باعث میشه تمام گاز نورانی دیده بشه. طول موج های کوتاه تر تمایل بیشتری برای تفرق دارن و طول موج های بلندتر بیشتر تمایل دارن مسیر مستقیم رو ادامه بدن. بنابراین توده گاز آبی رنگ دیده میشه. نظیر اتفاقی که در سحابی های بازتابی رخ میده در اتمسفر زمین هم رخ میده و باعث میشه تا ما تمام آسمان رو آبی رنگ ببینیم در حالی که رنگ واقعی آسمان سیاهه. بدون اتمسفر آسمان زمین مثل آسمان کره ماه مثل شب پرستاره و سیاه رنگ دیده میشد. مثال دیگه برای تفرق نور در داخل گاز همین لیزر نور سبز خودکارهای نجومیه (از همونا که من از آوا کادو گرفتم :دی). هیچ دلیلی وجود نداره که ما بتونیم خط سیر این لیزر رو در خلاء ببینیم اما بخاطر پدیده تفرق نور لیزر توسط مولکول های اتمسفر زمین ما قادریم تا خط سیر اونو در آسمان ببینیم.

به همین شکل که ما نور خورشید رو در تمام جهات در اتمسفر میتونیم ببینیم، گازهای معلق در فضای بین ستاره ای هم نور ستارگان اطراف رو که در مسیری دیگه در حال حرکت بودن توسط مولکولها و ذرات ریز داخل خودشون به جهات مختلف پراکنده میکنن و اینطوری ما میتونیم سحابی رو ببینیم. هر چند نورش کمه اما اونقدر هست که از داخل تلسکوپ در زمینه تاریک آسمون بتونه گیرنده های سیاه و سفید شبکیه چشم ما (سلول های استوانه ای) رو تحریک کنه تا اونها رو بشکل لکه هایی خاکستری رنگ ببینیم. البته در عکاسی های طولانی مدت و یا توسط تلسکوپ های غول پیکر میشه رنگ آبی سحابی های بازتابی رو تشخیص داد.

[Ehsan]

یه کمی بیشتر راجع به پراکندگی حرف بزنیم :دی

از دیدگاه ِ ذره ای، پراکندگی وقتی رخ می ده که دو تا ذره به هم برخورد کنند، اگر ذره ای در مسیرش یک ذره ی ِ دیگه قرار داشته باشه برخورد می کنه و مسیرش منحرف میشه، درست مثل ِ دو تا توپ:

http://s3.amazonaws.com/answer-board-image/c2fa53bf-b0a8-46cc-ad0f-c20ac8d9e536.jpeg

http://rqgravity.net/images/scattering/Scattering-42N.gif

با توجه به این که نور هم یک ذره حساب میشه (فوتون) در برخورد با اتمها می تونه پراکنده بشه. اما میزان ِ پراکنده شدن به چی بستگی داره؟ توی ِ مثال ِ برخورد ِ ذره ها این به اندازه ی ِ ذره ها بستگی داره. یعنی شما اگر یک توپ ِ فوتبال رو شوت کنی توی ِ یه زمین ِ فوتبال پر از توپهای ِ فوتبال، به احتمال ِ زیاد برخورد اتفاق می افته.

اما اگر یک تیله رو پرت کنی توی ِ همون زمین ِ فوتبال و جای ِ توپ ِ فوتبال تیله بگذاری، به احتمال ِ زیاد برخوردی رخ نمی ده!! چون اندازه ی ِ تیله ها کوچیکه و برخورد به سختی اتفاق می افته.

برای ِ یک موجود در فاز ِ گازی (مثل ِ هوا) هر چه اندازه ی ِ ذرات بزرگتر باشد، احتمال ِ برخورد بالا میره. اما معمولا توی ِ یک سحابی ِ تاریک ما با ذراتی نوعا هم اندازه طرفیم، پس این که چه طول ِ موجهایی و چه طور پراکنده بشن بستگی به اندازه ی ِ فوتون ها داره! اما صبر کن ببینم؟!؟ مگه فوتون اندازه داره؟

تعریف کردن ِ اندازه برای ِ فوتون کلی مشکلات ایجاد می کنه!! اما میشه یه کار ِ دیگه انجام داد: برای ِ چنین حالتی، کمیتی وجود داره به اسم ِ سطح ِ مقطع ِ پراکندگی، سطح ِ مقطع ِ پراکندگی بر خلاف ِ اسم ِ ترسناکش(!) چیز ِ عجیبی نیست، برای ِ دو تا توپ، سطح ِ مقطع ِ پراکندگی دقیقا برابر با اندازه ی ِ توپها هستش! هر چه بیشتر باشه احتمال ِ برخورد بین ِ دو توپ بالا میره.

برای ِ برخورد ِ فوتون و ذره، سطح ِ مقطع ِ پراکندگی باید به اندازه ی ِ کافی بزرگ باشه تا پراکندگی اتفاق بی افته. اما سطح ِ مقطع ِ پراکندگی رو چه چیزی تعیین می کنه؟!؟ حالا بیاید بپریم توی ِ دیدگاه ِ موجی:

از دیدگاه ِ موجی، یک موج چیزهایی که خیلی کوچکتر از طول ِ موجش باشند رو نمی بینه! مثلا نوری که طول ِ موجش 500 نانومتر باشه، چیزهایی از ابعاد ِ 0.1 نانومتری (اتمها) رو نمی بینه و این ذرات ِ 0.1 نانومتری نمی تونند اون رو پراکنده کنند! علت ِ این پدیده رو فعلا بی خیال! اما یه نتیجه ی ِ بسیار جالب پشت ِ این قضیه است: هر چی طول ِ موج کوچکتر باشه، احتمال ِ پراکنده شدن بالا میره.

در واقع از دیدگاه ِ ذره ای این یعنی سطح ِ مقطع ِ پراکندگی با کاهش ِ طول ِ موج زیاد میشه.

در واقع نمودار ِ احتمال ِ پراکنده شدن با طول ِ موج شبیه ِ نمودار ِ پایینه (به این پراکندگی می گم پراکندگی ِ رایلی؛ سطح ِ مقطع ِ پراکندگی با توان ِ چهارم ِ طول ِ موج رابطه عکس داره) :

http://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/6/69/Rayleigh_sunlight_scattering.png

اما طول ِ موجهای ِ کوچک یعنی چی؟ یعنی نورهای ِ آبی! پس نورهای ِ آبی به احتمال ِ خیلی بیشتری نسبت به قرمز پراکنده میشن. به همین خاطر ما آسمون رو آبی می بینیم چون نور ِ آبی ِ خورشید توی ِ جو پراکنده میشه و نور ِ زرد به ما میرسه، در واقع خورشید سفید رنگه!


این اثر توی ِ سحابی های ِ تاریک و بازتابی مهمه:

سحابی های ِ تاریک و بازتابی از غبار تشکیل شدند که ابعاد ِ این غبار نوعا چند میکرو متر ( چند هزار نانومتر) هستش که خیلی بزرگتر از طول ِ موجهای ِ مرئی هستند پس تقریبا تمام ِ طول ِ موجهای ِ مرئی پراکنده میشن اما طول ِ موجهای ِ آبی بر اساسی که شرح داده شد خیلی بیشتر پراکنده میشن پس ما اغلب ِ سحابی های ِ بازتابی رو آبی رنگ خواهیم دید.

در مورد ِ سحابی های ِ تاریک هم همین پدیده است که می گه چرا اونها تاریک دیده میشن ولی سحابی هایی که تماما از گاز هستند و غباری توی ِ خودشون ندارند، تاریک دیده نمیشن!

باقی ِ بحثها، این که چه طور به وجود میان و چه طور از بین میرن و ... همه اش شبیه ِ سحابی های ِ تاریکه، اصلا سحابی های ِ تاریک و بازتابی دقیقا از یک جنس اند و تنها فرقشون اینه که بغل ِ بازتابی ها یه چراغی روشنه و اونها رو تابان کرده، اما سحابی های ِ تاریک بدبختا هیچ ستاره ای اطرافشون نیست و تاریک دیده میشن! واسه همین هم گفتم پسر خاله هستند! :دی


اینم یه سحابی ِ تاریک-بازتابی که نشون میده اینا از یه جنس اند (m78) :

http://apod.nasa.gov/apod/image/0004/m78_sdss_big.jpg

سوالی هست در خدمتم :)

[Ehsan]

خیلی خُب مثل ِ این که سوالی نیست! :دی

همان طوری که گفته شد بقیه ی ِ بحثهای ِ راجع به سحابی های ِ بازتابی و تاریک (تشکیل و سر نوشت و ...) دقیقا مثل ِ هم اند چون این دو سحابی دقیقا تنها از لحاظ مشاهده شدن با هم تفاوت دارند و جنسشون یکی هستش. پس این مورد مثل ِ قبلی هاست.


اما مــــــــــــــــــــورد ِ جدید! :دی

سحابی های ِ نشری!
(که معمولا زیباترین سحابی ها هستند)

http://www.library2011.com/wp-content/uploads/2012/03/Eagle-Nebula.jpg

در مورد سحابی های ِ نشری میشه خیلی جزئی صحبت کرد چون واقعا خیلی گستردگی دارند. (البته منظورم گستردگی ِ اندازه نیست! :دی بلکه انواع ِ زیادی دارند) به همین خاطر یه کمی روند رو عوض می کنیم. فکر کنم تعریف مشخصه چون قبلا ذکر شده با این حال بازم ذکر می کنم: سحابی هایی که دارای ِ خطوط ِ نشری در طیف ِ خودشان هستند. (فعلا سحابی های ِ ترکیبی رو در نظر نگیرید)

حالا با این تفاسیر بیاید قبل از هر کاری (مشخص کردن ِ جنس و اینا...) اول سحابی های ِ نشری رو دسته بندی کنیم و بعد تک تک بریم سراغشون.

خوب بسم الله! منتظریم دوستان :) دسته بندی کنید

[Behnaz sasani]

اول سحابی های ِ نشری رو دسته بندی کنیم و بعد تک تک بریم سراغشون.

خوب بسم الله! منتظریم دوستان :) دسته بندی کنید


اون چيزي كه من مي دونم اينه

سحابی ها را عموما" به 5 دسته تقسیم میکنند:

1-گسیلشی(نشری)
2-تاریک (جذبی)
3-بازتابی (انعکاسی)
4-بقایای ابر نواختر
5- سیاره نما
جاي ديگه اي خوندم

سَحابی‌های گُسیلِشی یا سحابی‌های نَشری گونه‌ای از سحابی‌ها (http://fa.wikipedia.org/wiki/%D8%B3%D8%AD%D8%A7%D8%A8%DB%8C) در کیهان (http://fa.wikipedia.org/wiki/%DA%A9%DB%8C%D9%87%D8%A7%D9%86) هستند.
سحابی‌های گازی به صورت کلی در دو دسته طبقه بندی می‌شوند:


۱. سحابی پخشنده (http://fa.wikipedia.org/w/index.php?title=%D8%B3%D8%AD%D8%A7%D8%A8%DB%8C_%D9 %BE%D8%AE%D8%B4%D9%86%D8%AF%D9%87&action=edit&redlink=1&preload=%D8%A7%D9%84%DA%AF%D9%88:%D8%A7%DB%8C%D8%A C%D8%A7%D8%AF+%D9%85%D9%82%D8%A7%D9%84%D9%87/%D8%A7%D8%B3%D8%AA%D8%AE%D9%88%D8%A7%D9%86%E2%80%8 C%D8%A8%D9%86%D8%AF%DB%8C&editintro=%D8%A7%D9%84%DA%AF%D9%88:%D8%A7%DB%8C%D8 %AC%D8%A7%D8%AF+%D9%85%D9%82%D8%A7%D9%84%D9%87/%D8%A7%D8%AF%DB%8C%D8%AA%E2%80%8C%D9%86%D9%88%D8%A A%DB%8C%D8%B3&summary=%D8%A7%DB%8C%D8%AC%D8%A7%D8%AF+%DB%8C%DA%A 9+%D9%85%D9%82%D8%A7%D9%84%D9%87+%D9%86%D9%88+%D8% A7%D8%B2+%D8%B7%D8%B1%DB%8C%D9%82+%D8%A7%DB%8C%D8% AC%D8%A7%D8%AF%DA%AF%D8%B1&nosummary=&prefix=&minor=&create=%D8%AF%D8%B1%D8%B3%D8%AA+%DA%A9%D8%B1%D8%AF %D9%86+%D9%85%D9%82%D8%A7%D9%84%D9%87+%D8%AC%D8%AF %DB%8C%D8%AF)
۲. سحابی سیاره‌نما (http://fa.wikipedia.org/wiki/%D8%B3%D8%AD%D8%A7%D8%A8%DB%8C_%D8%B3%DB%8C%D8%A7% D8%B1%D9%87%E2%80%8C%D9%86%D9%85%D8%A7)

سحابی پخشنده (http://fa.wikipedia.org/w/index.php?title=%D8%B3%D8%AD%D8%A7%D8%A8%DB%8C_%D9 %BE%D8%AE%D8%B4%D9%86%D8%AF%D9%87&action=edit&redlink=1&preload=%D8%A7%D9%84%DA%AF%D9%88:%D8%A7%DB%8C%D8%A C%D8%A7%D8%AF+%D9%85%D9%82%D8%A7%D9%84%D9%87/%D8%A7%D8%B3%D8%AA%D8%AE%D9%88%D8%A7%D9%86%E2%80%8 C%D8%A8%D9%86%D8%AF%DB%8C&editintro=%D8%A7%D9%84%DA%AF%D9%88:%D8%A7%DB%8C%D8 %AC%D8%A7%D8%AF+%D9%85%D9%82%D8%A7%D9%84%D9%87/%D8%A7%D8%AF%DB%8C%D8%AA%E2%80%8C%D9%86%D9%88%D8%A A%DB%8C%D8%B3&summary=%D8%A7%DB%8C%D8%AC%D8%A7%D8%AF+%DB%8C%DA%A 9+%D9%85%D9%82%D8%A7%D9%84%D9%87+%D9%86%D9%88+%D8% A7%D8%B2+%D8%B7%D8%B1%DB%8C%D9%82+%D8%A7%DB%8C%D8% AC%D8%A7%D8%AF%DA%AF%D8%B1&nosummary=&prefix=&minor=&create=%D8%AF%D8%B1%D8%B3%D8%AA+%DA%A9%D8%B1%D8%AF %D9%86+%D9%85%D9%82%D8%A7%D9%84%D9%87+%D8%AC%D8%AF %DB%8C%D8%AF) نیز به سه دسته گسیلشی، بازتابی و تاریک تقسیم می‌شود سحابی گسیلشی، ابری است از ماده که در آن ستارگانی بسیار درخشان و سوزان جای دارند، نور این ستارگان در طیف فرابنفش (http://fa.wikipedia.org/wiki/%D9%81%D8%B1%D8%A7%D8%A8%D9%86%D9%81%D8%B4) باعث برانگیختگی اتم‌های گاز شده و در نتیجه نور نسبتا فراوانی از سحابی گسیل می‌شود.
در سحابی‌های گسیلشی اتم‌ها توسط تابش فرابنفش ناشی از ستاره یا ستارگان داغ یونیده (http://fa.wikipedia.org/w/index.php?title=%DB%8C%D9%88%D9%86%DB%8C%D8%AF%D9% 87&action=edit&redlink=1&preload=%D8%A7%D9%84%DA%AF%D9%88:%D8%A7%DB%8C%D8%A C%D8%A7%D8%AF+%D9%85%D9%82%D8%A7%D9%84%D9%87/%D8%A7%D8%B3%D8%AA%D8%AE%D9%88%D8%A7%D9%86%E2%80%8 C%D8%A8%D9%86%D8%AF%DB%8C&editintro=%D8%A7%D9%84%DA%AF%D9%88:%D8%A7%DB%8C%D8 %AC%D8%A7%D8%AF+%D9%85%D9%82%D8%A7%D9%84%D9%87/%D8%A7%D8%AF%DB%8C%D8%AA%E2%80%8C%D9%86%D9%88%D8%A A%DB%8C%D8%B3&summary=%D8%A7%DB%8C%D8%AC%D8%A7%D8%AF+%DB%8C%DA%A 9+%D9%85%D9%82%D8%A7%D9%84%D9%87+%D9%86%D9%88+%D8% A7%D8%B2+%D8%B7%D8%B1%DB%8C%D9%82+%D8%A7%DB%8C%D8% AC%D8%A7%D8%AF%DA%AF%D8%B1&nosummary=&prefix=&minor=&create=%D8%AF%D8%B1%D8%B3%D8%AA+%DA%A9%D8%B1%D8%AF %D9%86+%D9%85%D9%82%D8%A7%D9%84%D9%87+%D8%AC%D8%AF %DB%8C%D8%AF) شده و به‌دنبال این در نور مرئی تابش دوباره داشته ودیده می‌شوند.
سحابی جبار (http://fa.wikipedia.org/wiki/%D8%B3%D8%AD%D8%A7%D8%A8%DB%8C_%D8%AC%D8%A8%D8%A7% D8%B1) در کمربند صورت فلکی شکارچی نمونه‌ای از سحابی گسیلشی است. به عقیده دانشمندان سحابی‌های گسیلشی در واقع زایشگاه ستاره‌ای هستند.
حالا نميدونم منظور شما از دسته بندي جزئيتر چيه؟!!

[Ehsan]

اون چيزي كه من مي دونم اينه

....
حالا نميدونم منظور شما از دسته بندي جزئيتر چيه؟!!


منظورم از دسته بندی ِ جزئی تر، دسته بندی ِ جزئی تر ِ سحابی های ِ نشری هستش. یعنی سحابی هایی که طیفشون دارای ِ خطوط ِ نشریه هستش می تونن خیلی با هم فرق داشته باشن واسه همین بهتره دسته بندیشون کنیم. مثلا ما میدونیم که سحابی ِ خرچنگ و سحابی ِ جبار با هم خیلی متفاوت اند اما جفتشون سحابی ِ نشری حساب می شن. پس باید سحابی های ِ نشری رو دسته بندی بکنیم.


چیزی که شما فرمودید دسته بندی ِ کلی تر ِ سحابی هاست که در صفحات ِ گذشته انجامش دایدم :)

[SSgumS]

1-سحابیهایی که باقیمانده یک انفجار ابر نواختری هستند و دارای ستارگانی فوق العاده درخشان اند و نور فرابنفش این ستارگان موجب یونش هیدروژن و اکسیژن و گسیل نور مشخصی از آن ها می شود (فلوئورسانس) مانند جبار
۲-سحابی های سیاره ای هم که بدنبال فعالیت شدید ستاره ای بوجود می آیند ونور سحابی ناشی از تحریک مواد آن توسط ستاره مرکزی می باشد از جمله سحابیهای نشری به حساب می آیند. (ستاره ای در آخرین مراحل عمر که پوسته ای گازی از خود دفع میکند و این پوسته کم کم بر اثر فشار های داخلی گسترده خواهد شد.) مانند سحابی حلقه
منبع: نجوم به زبان ساده

[solh]

1-سحابیهایی که باقیمانده یک انفجار ابر نواختری هستند و دارای ستارگانی فوق العاده درخشان اند و نور فرابنفش این ستارگان موجب یونش هیدروژن و اکسیژن و گسیل نور مشخصی از آن ها می شود (فلوئورسانس) مانند جبار
۲-سحابی های سیاره ای هم که بدنبال فعالیت شدید ستاره ای بوجود می آیند ونور سحابی ناشی از تحریک مواد آن توسط ستاره مرکزی می باشد از جمله سحابیهای نشری به حساب می آیند. (ستاره ای در آخرین مراحل عمر که پوسته ای گازی از خود دفع میکند و این پوسته کم کم بر اثر فشار های داخلی گسترده خواهد شد.) مانند سحابی حلقه
منبع: نجوم به زبان ساده

و ابرهای داغ اطراف قرص کهکشان که با سرعت زیاد حرکت میکنن ، یا ابرهایی که در فاصله های بسیار دور از ما قرار دارن و دمای زیادی دارن .
و احتمالا سحابی هایی که با پرتوهای کیهانی یونیزه میشن .

[solh]

یه سوال برای من پیش اومد ، گفتم تا ادامه ندادین بپرسم !

در رویدادهایی مثل انفجارهای ابرنواختری ، و یا حتی همین پرتاب پوسته ی ستاره ها ، بعد از یه مدت ابرها دماشون کم میشه و دیگه اون قدر تابش ندارن ، حالا میخوام بدونم مدت زمانش حدودا چقدر طول میکشه !

با این حساب فکر کنم ، دو نوع دیگه هم بتونیم توی این دسته جای بدیم . یکی باقی مانده های ابرنواختری . یکی دیگه هم اینکه یادم هست بعضی از کهکشان ها موادی رو با سرعت زیاد عمود بر کهکشان بو صورت جت هایی به بیرون پرتاب میکنن ، و به خاطر حرکت این کهکشان ها ، این ابرها رو میتونیم پشت کهکشان هم ببینیم . (که با توجه به این که از هسته ی این کهکشان ها پرتو x زیادی دریافت میشود ، حدس میشه زد این فوران ها ناشی از سیاهچاله های بزرگی باشند ) .
فوران های m87
http://www.spacetelescope.org/static/archives/images/screen/opo0916b.jpg

NGC5128
http://khabaronline.ir/images/2011/6/jets-lobes-centaurus-a.jpg

یکی از کهکشان های رادیویی در دجاجه(Cygnus A) که البته خودم شک دارم این مثل اونا باشه ! توی گوگل سرچ کنید از لحاظ دمایی هم چنتا تصویر جالب داره !
http://people.physics.carleton.ca/~watson/Physics/Gifs/Galaxies/Cygnus_A_radio.gif
(توی اختر فیزیک مقدماتی نوشته قطر هر لکش 17 کیلو پارسکه !)

[Voyager]

سلام و سپاس از مباحث مفید و قشنگی که مطرح کردید

من یک سوالی در مورد شکل فضایی سحابی ها دارم . آیا اونا به شکل صفحه اند ( یعنی ضخامتشون در مقابل طول و عرضشون خیلی کمه ) و یا در سه بعد به طور یکسان پراکنده شدند؟ و چرا اینطوری هستش؟

این سوال بیش تر به دلیل ابری که ستاره ها از اون متولد میشن در ذهن من ایجاد شده . چون اون ابر به صورت یک صفحه چرخان هستش. مثل صفحه منظومه شمسی که همه سیارات و دیگر اجزا در راستای اون می چرخند. حالا چرا این ابر به صورت صفحه در اومده ؟

[پیمان اکبرنیا]

سلام و سپاس از مباحث مفید و قشنگی که مطرح کردید

من یک سوالی در مورد شکل فضایی سحابی ها دارم . آیا اونا به شکل صفحه اند ( یعنی ضخامتشون در مقابل طول و عرضشون خیلی کمه ) و یا در سه بعد به طور یکسان پراکنده شدند؟ و چرا اینطوری هستش؟

این سوال بیش تر به دلیل ابری که ستاره ها از اون متولد میشن در ذهن من ایجاد شده . چون اون ابر به صورت یک صفحه چرخان هستش. مثل صفحه منظومه شمسی که همه سیارات و دیگر اجزا در راستای اون می چرخند. حالا چرا این ابر به صورت صفحه در اومده ؟

سوالات زیبایی پرسیدید :)

در جواب اولی باید بگم: چیزی که ما از همه سحابی ها می بینیم یک تصویر دو بعدی است اما اونها در حقیقت 3 بعدی هستند. البته بسته به نوعشون میتونند اشکال هندسی مختلفی داشته باشند که متقارن یا نامتقارن به نظر برسند. مثلا سحابی های نشری و تاریک عمدتا تقارن ندارند ولی اکثر سحابی های سیاره نما می توانند 1، 2 یا 3 محور متقارن داشته باشند.

در مورد سوال دوم: دلیل تبدیل شدن سحابی از یک جسم سه بعدی به یک صفحه مثل منظومه شمسی، خود همین چرخش اون هست. در هنگام چرخش حول یک محور، نیروی وارد به تمام ذرات به سمت مرکز هست حالا این نیرو به ذراتی که خارج از صفحه مرکز (مثلا همون صفحه منظومه شمسی) هستند یک مولفه وارد می کنه که اونها را به داخل صفحه می کشونه. یعنی بعد از مدت زمان طولانی به تدریج همه ذرات خارج از صفحه به درون این صفحه کشیده می شوند. همون پدیده ای که در سیارات هم خودش را در پخی سیاره نشون میده. سیارات گازی به دلیل نیروهای ضعیفتر بین ذرات، در اثر دوران کمی از حالت کروی خارج شده و به اصطلاح پخ می شوند. اگر سرعت دوران خیلی زیاد بود این مقدار پخی به حدی می شد که سیاره به صفحه نزدیک می شد (اگر قبلش از هم نمی گسیخت!) :)

[Ehsan]

یه سوال برای من پیش اومد ، گفتم تا ادامه ندادین بپرسم !

در رویدادهایی مثل انفجارهای ابرنواختری ، و یا حتی همین پرتاب پوسته ی ستاره ها ، بعد از یه مدت ابرها دماشون کم میشه و دیگه اون قدر تابش ندارن ، حالا میخوام بدونم مدت زمانش حدودا چقدر طول میکشه !
.....


حساب کردن ِ این زمان به طور ِ دقیق خیلی راحت نیست با این حال میشه از تحلیل ِ ابعادی استفاده کرد!!!

توان ِ تابشی تقریبا برابر هستش با {دما به توان چهار}*{ثابت اشتفان-بولتزمان}*{مساحت سطح ابر}
انرژی ِ کل هم حدودا برابر هستش با {دما}*{ثابت بولتزمان}*{حجم}*{چگالی ِ عددی}

تقسیم ِ انرژی ِ کل به توان ِ تابشی مقیاس ِ زمانی ِ سرد شدن رو به دست میده، چگالی ِ عددی و دما اعدادی هستند که که معمولا بازه ی ِ مشخصی دارند و از رصد ها و منابع ِ اخترفیزیکی میشه تعیین کرد.

نسبت ِ حجم به مساحت هم نوعا از مرتبه ی ِ اندازه ی ِ سحابی هستش. با این حساب میشه این زمان ِ سرد شدن رو به راحتی حساب کرد.


با این حساب فکر کنم ، دو نوع دیگه هم بتونیم توی این دسته جای بدیم . یکی باقی مانده های ابرنواختری . یکی دیگه هم اینکه یادم هست بعضی از کهکشان ها موادی رو با سرعت زیاد عمود بر کهکشان بو صورت جت هایی به بیرون پرتاب میکنن ، و به خاطر حرکت این کهکشان ها ، این ابرها رو میتونیم پشت کهکشان هم ببینیم . (که با توجه به این که از هسته ی این کهکشان ها پرتو x زیادی دریافت میشود ، حدس میشه زد این فوران ها ناشی از سیاهچاله های بزرگی باشند ) .


خوب با این حساب ما تا الان برای ِ سحابی های ِ نشری این ها رو گفتیم:

1.سحابی های ِ سیاره نما
2.بقایای ِ ابر نو اختری
3.ابرهای ِ داغ ِ درون کهکشان
4. بقایای ِجتهای ِ کهکشان ها

به نظرم هنوز هم میشه روشون بحث کرد این که یکی رو ادغام کنیم یا تعریفش رو دقیق تر بکنیم و غیره... :)

کسی نظری نداره؟

[Voyager]

سوالات زیبایی پرسیدید :)

در جواب اولی باید بگم: چیزی که ما از همه سحابی ها می بینیم یک تصویر دو بعدی است اما اونها در حقیقت 3 بعدی هستند. البته بسته به نوعشون میتونند اشکال هندسی مختلفی داشته باشند که متقارن یا نامتقارن به نظر برسند. مثلا سحابی های نشری و تاریک عمدتا تقارن ندارند ولی اکثر سحابی های سیاره نما می توانند 1، 2 یا 3 محور متقارن داشته باشند.

در مورد سوال دوم: دلیل تبدیل شدن سحابی از یک جسم سه بعدی به یک صفحه مثل منظومه شمسی، خود همین چرخش اون هست. در هنگام چرخش حول یک محور، نیروی وارد به تمام ذرات به سمت مرکز هست حالا این نیرو به ذراتی که خارج از صفحه مرکز (مثلا همون صفحه منظومه شمسی) هستند یک مولفه وارد می کنه که اونها را به داخل صفحه می کشونه. یعنی بعد از مدت زمان طولانی به تدریج همه ذرات خارج از صفحه به درون این صفحه کشیده می شوند. همون پدیده ای که در سیارات هم خودش را در پخی سیاره نشون میده. سیارات گازی به دلیل نیروهای ضعیفتر بین ذرات، در اثر دوران کمی از حالت کروی خارج شده و به اصطلاح پخ می شوند. اگر سرعت دوران خیلی زیاد بود این مقدار پخی به حدی می شد که سیاره به صفحه نزدیک می شد (اگر قبلش از هم نمی گسیخت!) :)

ممنون از پاسختون:). حالا اگه اجازه بدین همون سوالات رو ادامه میدم .

در مورد سوال اول، برای این که دید بهتری از تصویر سه بعدی سحابی ایجاد بشه آیا نمونه ای از ابعاد یک سحابی واقعی در سه بعد ( طول ، عرض و ارتفاع ) سراغ دارید ؟

و در مورد سوال دوم، اینطوری که من خوندم چرخش سحابی ای که ستاره از اون متولد میشه در اثر ناهمگنی سحابی به وجود می آید. یعنی چگالی نقاط مختلف سحابی جهت و راستای چرخش رو تعیین می کنه . آیا این مطلب درسته ؟

[mohsen4465]

ممنون از پاسختون:). حالا اگه اجازه بدین همون سوالات رو ادامه میدم .

در مورد سوال اول، برای این که دید بهتری از تصویر سه بعدی سحابی ایجاد بشه آیا نمونه ای از ابعاد یک سحابی واقعی در سه بعد ( طول ، عرض و ارتفاع ) سراغ دارید ؟

و در مورد سوال دوم، اینطوری که من خوندم چرخش سحابی ای که ستاره از اون متولد میشه در اثر ناهمگنی سحابی به وجود می آید. یعنی چگالی نقاط مختلف سحابی جهت و راستای چرخش رو تعیین می کنه . آیا این مطلب درسته ؟ در مورد سوال اولتون بهترین پاسخ دهنده چشمان خودتونه. البته به یک عینک آناگلیف احتیاج دارید؛ سری به اینجا بزنین و منتظر بمونین تا تصاویر بالا بیان: تصاویر سه بعدی نجومی (http://forum.avastarco.com/forum/showthread.php?1090-تصاویر-سه-بعدی-نجومی&p=38937&viewfull=1#post38937)

در مورد سوال دومتون ابر هرچقدر متقارن باشه باز هم خودبخود دچار عدم تقارن و شروع چرخش میشه. به تاپیک درس هشتم - سامانه های ستاره ای (http://forum.avastarco.com/forum/showthread.php?1236-درس-هشتم-سامانه-های-ستاره-ای) مراجعه کنین. نظریه جینز بخوبی روند تبدیل سحابی به منظومه ستاره ای رو بازگو میکنه. :)

[solh]

خوب با این حساب ما تا الان برای ِ سحابی های ِ نشری این ها رو گفتیم:

1.سحابی های ِ سیاره نما
2.بقایای ِ ابر نو اختری
3.ابرهای ِ داغ ِ درون کهکشان
4. بقایای ِجتهای ِ کهکشان ها

به نظرم هنوز هم میشه روشون بحث کرد این که یکی رو ادغام کنیم یا تعریفش رو دقیق تر بکنیم و غیره... :)

کسی نظری نداره؟
شاید بشه به دو دسته ی کلی تقسیمشون کرد :

سحابی هایی که به خاطر دمای ذاتی خودشون بدون دخالت عامل خارجی تابش میکنن.(مثل باقی مانده های ابرنواختری یا همون مواد فوران شده توسط کهکشان های فعال)

سحابی هایی که یه عامل خارجی ( مثل پرتوهای کیهانی یا تابش ستاره های ردهی o,b در نزدیکی اونها ) باعث تحریک و تابش اونها میشه .

[Ehsan]

شاید بشه به دو دسته ی کلی تقسیمشون کرد :

سحابی هایی که به خاطر دمای ذاتی خودشون بدون دخالت عامل خارجی تابش میکنن.(مثل باقی مانده های ابرنواختری یا همون مواد فوران شده توسط کهکشان های فعال)

سحابی هایی که یه عامل خارجی ( مثل پرتوهای کیهانی یا تابش ستاره های ردهی o,b در نزدیکی اونها ) باعث تحریک و تابش اونها میشه .

خــــــــــــــــــیلی از این دسته بندی خوشم اومد! :دی درسته کلی تر هستش و میشه ریزترش کرد اما چون ویژگی اش قابل اندازه گیری و غیر کیفی هستش به نظرم بهترین گزینه ی ِ مطرح شده تا الانه!

دوستان به این پست (http://forum.avastarco.com/forum/showthread.php?1113-%D8%B7%DB%8C%D9%81&p=40862&viewfull=1#post40862) سری بزنید :)

[SSgumS]

من یک سوالی در مورد شکل فضایی سحابی ها دارم . آیا اونا به شکل صفحه اند ( یعنی ضخامتشون در مقابل طول و عرضشون خیلی کمه ) و یا در سه بعد به طور یکسان پراکنده شدند؟
سلام
این فیلم رو دانلود کنید و نگاه کنید شاید بتونه به شما برای درک سه بعدی سحابی کمک کنه. (فیلم کوتاه ولی جالبیه و در آخر فیلم سحابی هلیکس رو به صورت سه بعدی نشون میده) ;):)
http://www.mediafire.com/?9nfd4ukv34m7035

[Ehsan]

خوب خوب،

فعلا سحابی های نشری به دو دسته ی برانگیخته به وسیله ی ِ نور، و بر انگیخته به وسیله ی گرما تقسیم شدند.

میشه هر کدام از این ها رو تقسیم کرد به دسته های کوچکتر:

آ)سحابی هایی که به وسیله ی ِ گرمای ِ ذاتی خودشون بر انگیخته هستند، عموما باید به دلیل ِ فرایندی گرم شده باشند چرا که دمای ِ کیهان بیش از منفی دویست درجه سلسیوس هستش که در این دما چیزی خود به خود تابش نمی کنه. این سحابی ها بازمانده ی ِ فرایندهایی پر انرژی هستند:

1.سحابی های سیاره نما که بازمانده ی ِ ستاره های ِ سبک هستند (به این پست (http://forum.avastarco.com/forum/showthread.php?649-%D8%AA%D8%AD%D9%88%D9%84-%D8%A7%D9%86%D9%88%D8%A7%D8%B9-%D8%B3%D8%AA%D8%A7%D8%B1%D9%87-%D9%87%D8%A7&p=21327&viewfull=1#post21327) مراجعه کنید)

2. باقی مانده های ابرنواختری که بازمانده ی ِ ستاره های سنگین هستند. (به این پست (http://forum.avastarco.com/forum/showthread.php?649-%D8%AA%D8%AD%D9%88%D9%84-%D8%A7%D9%86%D9%88%D8%A7%D8%B9-%D8%B3%D8%AA%D8%A7%D8%B1%D9%87-%D9%87%D8%A7&p=21782&viewfull=1#post21782) مراجعه کنید)

سحابی پر قو یک باقی مانده ی ابرنواختری بسیار زیبا:

http://www.newforestobservatory.com/wordpress/wp-content/gallery/projects/Veil_Complex_Greg_Noel_with_Ha3_small.jpg


3.بقایای ِ جتهای کهکشانی (به این صفحه (http://forum.avastarco.com/forum/showthread.php?441-%D8%B1%D8%A7%D8%AF%DB%8C%D9%88-%DA%A9%D9%87%DA%A9%D8%B4%D8%A7%D9%86%D9%87%D8%A7)� �راجعه کنید) که البته به صورت سحابی های نوعی مثل خرچنگ یا جبار، جداگانه تفکیک نمی شن و به ندرت میشه در حوزه ی ِ نور ِ مرئی رصدشون کرد و بیشتر در امواج فروسرخ، رادیویی و پرتوی ایکس تابش می کنند اما به هر حال میشه یه جورایی سحابی حسابشون کرد.

ترکیب تصویر رادیویی و مرئی یک کهکشان که جتها در اون به وضوح مشخص اند.

http://www.weirdwarp.com/wp-content/uploads/2011/05/Jets-and-Logs-from-the-Black-Hole.jpg

ب) اما سحابی هایی که با نور برانگیخته می شوند خیلی در خواستگاهشون تنوع ندارند چرا که ساختار ِ واحدی منجر به شکل گیریشون میشه. وقتی یک سحابی تاریک شروع به رمبش و ستاره سازی می کنه اگر ستاره های ِ بسیار سنگین و درخشانی درونش شکل بگیرند، این ستاره ها با نور ِ خودشون باقی مانده ی ِ گاز ِ سحابی تاریک رو که تبدیل به ستاره نشده بر انگیخته می کنند و اون ابر تبدیل میشه به یک سحابی نشری.

نمونه ی ِ خیلی خیلی خیلی معروف ِ این سحابی ها، سحابی ِ جبار هستش که در تصویر ِ زیر می بینید:

http://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/f/f3/Orion_Nebula_-_Hubble_2006_mosaic_18000.jpg/480px-Orion_Nebula_-_Hubble_2006_mosaic_18000.jpg



در مرکز سحابی چهار ستاره ی ِ بسیار داغ و درخشان قرار دارند که کل ِ سحابی رو روشن کردند اونها رو در مرکز تصویر زیر مشاهده می کنید که کمی با بزرگنمایی بیشتر عکسبرداری شده (البته در تصویر بالا هم به زحمت دیده میشن) :


http://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/7/7c/ESO-M42-Phot-03a-01.jpg/475px-ESO-M42-Phot-03a-01.jpg


خوب اگر موردی به نظرتون باقی مونده حتما بگید وگرنه ادامه بدیم. (شش تا پست که جلوتر رفتیم دوباره یادتون نه افته که تعاریف باید اصلاح بشن، اگر مشکلی دارید همین الان بگید :دی )

[Ehsan]

خواستگاه ِ بیشتر ِ سحابی های نشری مشخصه و در دسته بندی شون نهفته است. اما سحابی های نشری بر اساس ِ ویژگی ها و خواستگاه هاشون می تونند آینده ی متفاوتی داشته باشند.


حالا بحث اینه که



چه آینده ای در انتظار یک سحابی نشری است؟

این کمی تحقیق بیشتر می خواد، دوستان منتظریم :) تحقیق کنید و نتایجش رو ذکر کنید.

(یعنی واقعا چه بلایی سرشون میاد :( )


http://www.jpl.nasa.gov/images/spitzer/20121003b/pia15817-640.jpg

[solh]

ببخشید از روند تاپیک خارج میشم ، ولی دوست داشتم در مورد سحابی های نشری و روند تابششون بیشتر صحبت کنیم ، بررسی طیفشون و اینکه چرا این طیف ؟ ( البته اگه بدونیم چطوری تابش میکن ، یه چیزایی هم در مورد آیندش میتونیم بگیم !)

از چند مدت پیش برام مهمترین سوال این بوده که چرا سحابی های سیاره ای اینطور تابشی رو دارن ؟آیا واقعا دمای زیادی دارن،و اینکه کوتوله سفید میتونه دخالتی داشته باشه ؟ و اینکه اگه اشتباه نکنم جایی میخوندم که در چنین سحابی هایی شاهد طیف های مولکولی خواهیم بود و خوب سوال پیش میاد که با توجه به انبساط و تسریع تشکیل مولکول های پایدار و احتمالا کاهش دما ی سریع ، چطوری باز تابش رو حتی در طول موج های مرئی داریم ؟ در حالی که به نظر میرسه چنین طول موج هایی باید دماهای بالایی (به نسبت برای تشکیل مولکول ها ) رو پیش بینی کنن .

[Ehsan]

هــــــــــــم چنـــــــــــــان منـــــــــــــتظریــــــ ـــــم! :meditate: :omg: :whut:



ببخشید از روند تاپیک خارج میشم ، ولی دوست داشتم در مورد سحابی های نشری و روند تابششون بیشتر صحبت کنیم ، بررسی طیفشون و اینکه چرا این طیف ؟ ( البته اگه بدونیم چطوری تابش میکن ، یه چیزایی هم در مورد آیندش میتونیم بگیم !)

از چند مدت پیش برام مهمترین سوال این بوده که چرا سحابی های سیاره ای اینطور تابشی رو دارن ؟آیا واقعا دمای زیادی دارن،و اینکه کوتوله سفید میتونه دخالتی داشته باشه ؟ و اینکه اگه اشتباه نکنم جایی میخوندم که در چنین سحابی هایی شاهد طیف های مولکولی خواهیم بود و خوب سوال پیش میاد که با توجه به انبساط و تسریع تشکیل مولکول های پایدار و احتمالا کاهش دما ی سریع ، چطوری باز تابش رو حتی در طول موج های مرئی داریم ؟ در حالی که به نظر میرسه چنین طول موج هایی باید دماهای بالایی (به نسبت برای تشکیل مولکول ها ) رو پیش بینی کنن .

خوب چرای تابش که با جزئیات اینجا (http://forum.avastarco.com/forum/showthread.php?1113) شرح داده شده اما واقعیت اینه که بله در همین حد داغ هستند. بالاخره اینها زمانی پوسته ی ستاره بودند و باید هم داغ باشند. البته من جایی نخوندم که طیف ِ ملوکولی در این سحابی ها دیده میشه اگر منبعی که خوندید رو ذکر کنید ممنون میشه چون در منابعی که من سراغ دارم بر خلاف گفته ی شما به وضوح ذکر شده که سحابی های سیاره نما از گاز یونیزه ( و نه حتی گاز عادی ) تشکیل شدند، مسلما در چنین محیطی (که گاز ها یونیزه هستند) طیفهای ملوکولی بسیار ضعیف خواهند بود.

حتی در سحابی های سیاره نما بیشتر خطوط ِ بالمر ِ هیدروژن دیده میشه که خطوط پرانرژیی هستند.

این هم که چرا سرد نشدند خوب، در آینده میشن! :دی
امیدوارم پاسخ گرفته باشید :)

[solh]

بله ، ممنون !

مثل اینکه اشتباه کرده بودم و بزودی دیده نمیشن این خطوط مولکولی !

ولی خوب داشتم دنبال طیفشون میگشتم یه مطلب زیبا دیدم !
ممکنه این سوال پیش بیاد که چطور پوسته ی ستاره ای که قبلا دمای آنچنان زیادی هم نداشته حالا با انبساط پیدا کردن دماش نه تنها کم نمیشه ، بلکله اتم هاش بیشتر هم یونیده میشن ؟ جواب ساده و قشنگی داشت ! با پرتاب شدن لایه های بیروونی ، موج های با انرژی بیشتری که قبلا در راه رسیدن به سطح انرژی شون رو تقسیم میکردن ، حالا از توی لایه های درونی فرصت بیشتری برای حرکت به بیرون دارن و پوسته های پرتابی رو یونیزه میکنن !

.....

در مورد آینده ی سحابی نشری ، یکی یکی بگیم یا با هم ،سیاره ای و ... رو جدا بررسی میکنین ؟

[Ehsan]

.....

در مورد آینده ی سحابی نشری ، یکی یکی بگیم یا با هم ،سیاره ای و ... رو جدا بررسی میکنین ؟

بالطبع آینده ی ِ این ها بر حسب نوع با هم متفاوته :) جدا جدا.

[Ehsan]

خوب این قدر کسی اقدام نکرد مجبورم خودم شروع کنم!!!! انتظارم خلاصه به جایی نرسید:pissed off:

اول سحابی های سیاره نما

سحابی های سیاره نما سرنوشت یکتایی دارند و تقریبا می شه با اطمینان گفت که چیزی جز نابودی در انتظارشون نیست!! چرا؟

سحابی ِ سیاره نما چه طور شکل می گیره؟

به طور خلاصه وقتی ستاره ای به پایان ِ عمر ِ خودش میرسه شروع به تپش می کنه و آرام آرام لایه های ِ گاز ِ خودش رو به بیرون پرتاب می کنه، این لایه ها داغ هستند بنا بر این شروع به تابش ِ طیف ِ نشری خواهند کرد (باز هم رجوع کنید به تاپیک طیف که در ابتدای ِ تاپیک معرفی کردم)

(بررسی بیشتر در این پست (http://forum.avastarco.com/forum/showthread.php?649-%D8%AA%D8%AD%D9%88%D9%84-%D8%A7%D9%86%D9%88%D8%A7%D8%B9-%D8%B3%D8%AA%D8%A7%D8%B1%D9%87-%D9%87%D8%A7&p=21327&viewfull=1#post21327))

این لایه ها این قدر گسترده میشن که اجرام بسیار زیبایی رو پدید میارن به اسم سحابی های سیاره نما

(نظر شخصی: شاید بشه گفت بین تمام انواع اجرام نجومی من این نوع رو زیباتر از همه می دونم :دی :دی، گرچه کهکشان ها شگفت انگیزتر اند اما زیبایی سیاره نماها یه چیز ِ دیگه است!)

اما چون این لایه ها کم جرم هستند، داغ هم هستند و سرعت ِ اولیه ای هم به سمت بیرون از مرکزشون دارند با تقریب ِ خوبی میشه گفت که هیچ شانسی برای انقباض گرانشی ِ دوباره ندارند و در آینده ی ِ بسیار دور این سحابی ها کاملا تو فضا پخش خواهند شد و اثری ازشون باقی نخواهد ماند.

ستاره ی ِ تکشاخ V838 که یکی از هیجان انگیزترین تصاویر هابل رو شکل داده:

http://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/a/a3/V838_Monocerotis_expansion.jpg

این ستاره در طی فاصله های ِ زمانی ِ نسبتا طولانیی عکس برداری شده و نشان از تولد یک سحابی داره که احتمالا یک سحابی سیاره نما خواهد بود.

و البته خیلی زشته که از عشقم در این بین یادی نکنم و افسوسی که باید برای از دست دادنش بخورم! :(

سحابی هلیکس:

http://apod.nasa.gov/apod/image/1101/helix_henry900.jpg


در واقع این سحابی نمونه ی ِ یک سحابی سیاره نما هستش که بسیار در فضا پخش شده و اواخر ِ عمرش رو داره طی می کنه!!


ــــــــــــــــ

و همچنان برای انواع دیگر سحابی و شرح پایانشون انتظار می کشیــــــــــــــــــــــ ــــــم! :grin:

[Ehsan]

و همچنان این انتظار ما رو به این سمت میکشه که خودمون پست بگذاریم!!!!:blah:


باقی مانده های ِ ابرنواختری

این اجرام، کمابیش سرنوشتی مشابه ِ سحابی های ِ سیاره نما دارند، چون هم بسیار داغ اند و هم فوق العاده پرانرژیتر اند (این که داغتر و پرانرژی تراند به این خاطره که در فرایند ِ انفجار ِ ابرنواختری (http://forum.avastarco.com/forum/showthread.php?649-%D8%AA%D8%AD%D9%88%D9%84-%D8%A7%D9%86%D9%88%D8%A7%D8%B9-%D8%B3%D8%AA%D8%A7%D8%B1%D9%87-%D9%87%D8%A7&p=21782&viewfull=1#post21782) شکل گرفتند و این فرایند فوق العاده پرانرژیه، در رده ی ِ پر انرژی ترین فرایند های ِ کیهان!) و این انرژی ِ زیاد باعث میشه شانس ِ تشکیل ِ دوباره بسیار کم بشه و سریعا همه ی ِ گازها در فضا پخش بشن امــــا.... امـــــــــــــــا


اما به دلیل ِ انرژی ِ زیادشون می تونن یه کارای ِ دیگه ای هم بکنند!! :دی

وقتی انرژی ِ این لایه ها زیاد باشه و یک توده ی ِ گاز ِ نسبتا چگال هم نزدیکی های ِ ابرنواختر باشه، شوکی که این لایه ها، به واسطه ی ِ سرعت ِ زیادشون، به اون توده ی ِ گاز وارد می کنند، می تونه باعث ِ انقباض ِ اون توده بشه. گفته شده که ابر ِ اولیه ی ِ خورشید ِ ما به خاطر ِ چنین رویدادی شروع به انقباض کرده، این نوع رویداد ها می تونن یک ابر ِ اولیه مثل ِ ابر ِ خورشید رو از فلزات غنی کنند، مثل ِ اتفاقی که برای ِ ابر ِ منظومه ی ِ شمسی رخ داده و دنیای ِ پر از فراوانی ِ شیمیایی ِ ما به اون اتفاق وابسته بوده. در غیر این صورت سیارات سنگی شکل نمی گرفتند

یک باقی مانده ی ِ ابرنواختری:

http://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/d/d3/Supernova_Remnant_SN_1006.jpg/480px-Supernova_Remnant_SN_1006.jpg

ـــــــــــــــــــــــ
یه جوانمردی این دم ِ آخری بیاد یه لطفی بکنه و راجع به آینده ی ِ اون نوع ِ دیگه ی ِ سحابی نشری تحقیق کنه و این جا بنویسه! پیشاپیش مراتب قدردانی خودم رو ابراز می کنم اگر کسی این کار رو بکنه :دی

اگر کسی این کار رو بکنه وظیفه ی ِ ما کمابیش در این تاپیک پایان یافته و می تونم یه نفس راحتی بکشم :)

البته این یکی کمی زمان بر و طولانی تر هستش :دی

[Ehsan]

غیر از سرنوشت ِ سحابی های ِ نشریی شبیه ِ سحابی ِ جبار، تقریبا آنچه بر سر بقیه ی ِ سحابی ها خواهد آمد، گفته شد :) تنها سحابی های ِ نشری ِ شبیه ِ سحابی ِ جبار باقی مونده.


این سحابی ها قبلا به صورت ِ سحابی ِ تاریک یا گاز ِ میان ستاره ای وجود داشتند اما کمی بعد نواحیی از این سحابی ها شروع به رمبش می کنه و ستاره هایی رو تشکیل می ده که این ستاره ها کل ِسحابی رو روشن می کنند و این طوری سحابی های ِ زیبایی مثل سحابی ِ جبار یا سحابی ِ عقاب شکل می گیرند. اما دقیقا همین ستاره ها بلای ِ جان ِ سحابی هایی از این دست خواهند شد!


سحابی ِ عقاب

http://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/2/2b/Eagle_Nebula_from_ESO.jpg/480px-Eagle_Nebula_from_ESO.jpg



ستونهای ِ آفرینش (قلب سحابی ِ عقاب، گازهایی که منتظر ِ رمبش هستند تا ستاره ای خلق کنند)

http://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/b/b2/Eagle_nebula_pillars.jpg/487px-Eagle_nebula_pillars.jpg



ستاره هایی که در ابتدا درون ِ سحابی شکل می گیرند نوعا بسیار پرجرم هستند و بادهای ِ ستاره ای ِ قدرتمندی دارند و درخشندگی ِ این ستاره ها هم به طرز خارقالعاده ای زیاده. این درخشندگی ِ زیاد* و این بادهای ِ قدرتمند کم کم کم کم گازهای اطرافشون (که همانا سحابی ِ خوشگل ِ ما باشه) رو به کناری می رانند و در فضای ِ بیکران پخش می کنند و این طوری سحابی ِ ما بعد از مدتی از بین میره!

این فرایند چیزی حدود ِ چند میلیون سال طول می کشه یعنی عمر ِ چیزی شبیه ِ سحابی ِ جبار چند میلیون سال بیشتر نیست، البته سحابی ِ جبار بسیار جوانه اما سحابی ِ گل ِ رز نسبتا کمی بیشتر از عمرش گذشته و به راحتی می تونید حبابی که به خاطر ِ ستارها درون ِ سحابی شکل گرفته رو مشاهده کنید:



http://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/b/ba/Rosette_nebula_Lanoue.png



همچنین در تصویر ِ هیدروژن آلفای ِ سحابی (که به طرز وحشتناکی زیباست) می تونید به راحتی حباب ِ درون ِ سحابی رو مشاهده کنید که به وسیله ی ِ ستاره ها به وجود آمده:




http://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/8/86/Rosette_nebula_s.jpg/525px-Rosette_nebula_s.jpg


ــــــــــــــــ

*شاید فکر کنید مگه درخشندگی هم می تونه چیزی جا به جا کنه؟؟ جواب اینه که بله! در واقع درخشندگی فشاری ایجاد می کنه که می تونه به نوبه ی ِ خودش نیرویی باشه برای ِ جا به جا کردن ِ اجسام.

این فشار که به فشار ِ تابشی معروفه به این خاطر به وجود میاد که ذرات ِ نور درست مثل ِ یک دسته توپ وقتی به اجرام می خورند، تکانه ای رو به اونها منتقل می کنند که موجب ِ وارد شدن ِ نیرو میشه.

اما فشار ِ تابشی به قدری ضعیفه که فشار ِ ناشی از نور ِ خورشید (که یک منبع نور قوی به حساب میاد) که به یک صفحه ی ِ یک کیلومتر مربعی وارد میشه، نیرویی حدود ِ ده نیوتون ایجاد می کنه (نیرویی که یک وزنه ی ِ یک کیلوگرمی روی ِ سطح زمین ایجاد می کنه). اما این فشار برای ِذرات ِ غبار که نسبت ِ جرم به سطح مقطع ِ بسیار بسیار پایینی دارند مهم میشه و می تونه به راحتی اونها رو جا به جا کنه، علاوه بر این درخشندگی ِ ستاره ها هم در مرکز ِ سحابی ها از مرتبه ی ِ چند صد هزار برابر ِ درخشندگی ِ خورشیده که واقعا زیاده

ـــــــــــــــــ

یک داستان ِ عجیبِ جنایی-نجومی!!! :دی :

سحابی ِ جبار ، که تقریبا آشناترین سحابی ِ کل آسمان است، شاید همین اواخر روشن شده باشد! این سحابی به قدری درخشانه که به راحتی، با چشم ِ غیر مسلح در بیابان و یا حتی اطراف ِ شهرها در کمربند جبار تشخیص داده میشه. اما جسمی به این روشنی نه در کتاب ِ المجسطی ِ بطلمیوس ذکر شده، نه در صورالکواکب ِ عبدالرحمان صوفی و نه حتی در رصدهای ِ تلسکوپی ِ گالیله!!!

(البته گالیله به چهار ستاره ی ِ مرکزی ِ سحابی اشاره می کنه اما چیزی راجع به سحابی ِ اطرافش ذکر نمی کنه که واقعا عجیبه و احتمال می دهند به خاطر میدان دید ِ کوچک ِ تلسکوپش باشه)

دانشمندان فکر می کنند که روشن شدن ِ یک ستاره در سحابی ، بعدها موجب شده که درخشندگی ِ کل ِ سحابی افزایش پیدا کنه و سحابی به صورتی که امروز می بینیم روشن بشه. در هر صورت این یکی از رازهای ِ اخترشناسی حساب می شه :دی

ــــــــــــــــ
این قدر کسی ادامه نداد تا آخرش خودم مجبور شدم!

[Ehsan]

به دنبال مطالبی راجع به سحابی سه تکه می گشتم که به نکته ی ِ جالبی برخوردم (سحابی سه تکه موضوعی هستش که به خاطر خاص بودن در این تاپیک بهش خواهم پرداخت، البته اگر عمرمون قد بده :دی )
علی رغم امتحان ِ شنبه این موضوع این قدر برام جالب بود که حیفم اومد اینجا چیزی راجع بهش نگم؛

به این تصویر که قسمتی از سحابی ِ سه تکه هستش دقت کنید:



http://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/0/09/Hs-1999-42-a-full_jpg.jpg/487px-Hs-1999-42-a-full_jpg.jpg

(همچنین به اندازه ی ِ اصلی ِ سحابی در برابر ِ تصویر گرفته شده دقت کنید:



http://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/f/f3/Trifid.nebula.arp.750pix.jpg/480px-Trifid.nebula.arp.750pix.jpg
)


اون زایده های ِ تیز که از سحابی بیرون اومدند چی هستند؟ همون هایی که شبیه ِ رد ِ یک گلوله هستند که از درون سحابی شلیک شده؟ خیلی سریع یادم افتاد چیزی شبیه به اینها رو در سحابی ِ عقاب هم دیدم:


http://nssdc.gsfc.nasa.gov/image/astro/hst_pillars_m16_close.jpg

که البته به وضوح ِ آنچه در سحابی ِ سه تکه دیده میشه، نیست اما در نوع ِ خودش ستونک هایی که از ستون ِ اصلی ِ سحابی بیرون زده برام جالبه.

این گلوله های ِ شلیک شده چی هستند؟

جواب در سرشت ِ سحابی هاست! گفتیم سحابی های ِ نشری عموما جایگاه ِ تشکیل ِ ستاره ها هستند. در درون ِ این ستونها (که به دلیل ِ فشردگی ما درونش رو نمی بینیم) ستاره هایی در حال ِ تشکیل هستند، ستاره های ِ بسیار جوان هر از چند گاهی ستونی از ماده به بیرون پرتاب می کنند که در برخورد با مواد ِ سحابی ِ اطراف چنین شکلی پیدا می کنه گویی که گلوله ای به فضا شیلک شده و ردش باقی مونده. درست مثل ِ توپی که از درون ِ ابری شلیک بشه.

(این گفته ها تاییدی بر ماهیت ِ ستاره ساز ِ سحابی های ِ نشری محسوب میشه)

این اجرام که بعدها اشکال ِ متفاوتی ازشون رصد شد، به اجرام ِ هِربیگ-هارو (Herbig-Haro) معروف اند، یک تصویر ِ متحرکِ بسیار هیجان انگیز از یکی از این اجرام رو در زیر مشاهده می کنید:


http://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/8/86/HH47_animation.gif/640px-HH47_animation.gif
واقعا که حیرت انگیزه


این تصویر در طی ِ پنج سال تهیه شده که به خوبی حرکت ِ این جرم رو نشون میده. سرعت ِ این گازها در حد چند صد کیلومتر بر ثانیه هستش (این یکی آزادانه در فضا حرکت کرده و مثل ِ همتایان ِ درون ِ سحابی ِ سه تکه با گازِ اطرافش برخورد ِ شدیدی نداشته)

این اتفاق در دوران ِ بسیار کوتاهی از تشکیل ِ ستارها رخ می ده واسه همین هم خیلی معروف و معمول نیست. این اجرام در دسته ی ِ سحابی های ِ نشری قرار می گیرند (خطوط ِ نشری در این اجرام بارزه)
ــــــــــــــــــ
اطلاعات ِ بیشتر در ویکی پدیا (انگلیسی):
http://en.wikipedia.org/wiki/Stellar_jet

[sara shahabi]

وسط تدریس می شه سوال پرسید آیا؟ :دی
الان ما توی سحابی هایی مثل هلیکس هم می تونیم چنین اَشکالی رو ببینیم (شکل پایین) ، البته تا اونجایی که من می دونم در سحابی هلیکس این اَشکال به خاطر برخورد گازهای داغ ِحاصل از انفجار با گازهای سرد به وجود اومدن. (البته یک نکته جالب که من میخوندم این بود که طول هر کدوم از این خطها 1000 برابر فاصله زمین تا خورشید هست!!!) حالا آیا این ها هم می تونن منبع خوبی برای ستاره زایی باشن؟ و فرقشون با موارد مشابه در عقاب یا سه تکه به جز عامل تشکیل دهنده شون چی هست؟

http://up.avastarco.com/images/xg56he21on1hwfvuaieg.png

[Ehsan]

وسط تدریس می شه سوال پرسید آیا؟ :دی
الان ما توی سحابی هایی مثل هلیکس هم می تونیم چنین اَشکالی رو ببینیم (شکل پایین) ، البته تا اونجایی که من می دونم در سحابی هلیکس این اَشکال به خاطر برخورد گازهای داغ ِحاصل از انفجار با گازهای سرد به وجود اومدن. (البته یک نکته جالب که من میخوندم این بود که طول هر کدوم از این خطها 1000 برابر فاصله زمین تا خورشید هست!!!) حالا آیا این ها هم می تونن منبع خوبی برای ستاره زایی باشن؟ و فرقشون با موارد مشابه در عقاب یا سه تکه به جز عامل تشکیل دهنده شون چی هست؟

http://up.avastarco.com/images/xg56he21on1hwfvuaieg.png

بله بله! ما همیشه از پرسشها شادمان میشیم. :)

خوب این خطها دو تا فرق ِ عمده دارند با اون چیزی که در سحابی های ِ عقاب و سه تکه دیدیم:

در هر دو مورد (هلیکس و سحابی ِ های ِ اشاره شده) نسبت ِ اندازه ی ِ این ساختارها به اندازه ی ِ کل ِ سحابی تقریبا یک هزارم هستش اما سحابی های ِ عقاب و سه تکه نوعا اندازه ای در حدود 100 سال نوری دارند در حالی که اندازه ی ِ سحابی ِ هلیکس کمتر از سه سال نوری هستش، و این یعنی ساختارهای ِ هم قیافه در هلیکس و سه تکه نوعا بیش از صد برابر کوچکتر هستند.

فرق ِ دوم اینه که ساختارهای ِ توی ِ دل ِ سحابی ِ سه تکه یا سحابی ِ عقاب، فوق العاده چگالتر از ساختارهای ِ درون ِ سحابی ِ هلیکس هستند (این رو از اینجا میگم که در هلیکس به راحتی پشت ِ سحابی دیده میشه اما در سحابی ِ سه تکه یا عقاب ابدا چنین چیزی دیده نمیشه)

هر دوی ِ اینها دست به دست ِ هم میدهند تا این احتمال رو رد کنند که سحابی ِ هلیکس بتونه ستاره زایی داشته باشه.

دو تا نکته ی ِ دیگه هم هست:

اولا در سحابی ِ سه تکه یا عقاب، ستاره ای زاده شده و این جتها رو ساخته و این اَشکال ایجاد شدند اما -همون طور که خودتون هم اشاره کردید- در هلیکس یک ستاره مرده و گازهای ِ داغش در برخورد با مواد اطراف این حالتها رو به وجود آوردند، این نحوه ی ِ تشکیل خودش یک مورد ِ فرق ِ عمده هستش

ثانیا سحابی ِ هلیکس (در کل ، سحابی ِ سیاره نما) جرمی هستش که از مرگ ِ یک ستاره ی ِ سبک به وجود میاد و تنها بخشی از جرم ِ یک ستاره ی ِ سبک رو داره بنا بر این حتی اگر تمام ِ جرم ِ سحابی هلیکس جمع بشه و بخواد ستاره بشه نمی تونه ماده ی ِ کافی برای ِ تشکیل ِ ستاره فراهم کنه چه برسه به این که بخشی از اون رمبش کنه و ستاره ای خلق کنه. این در حالی هستش که سحابی هایی مثل ِ سه تکه یا عقاب میزان ِ جرمی بیش از چند هزار برابر ِ خورشید دارند و این برای ِ ستاره زایی منطقی هستش.

از این گذشته دمای ِ زیاد هم عاملی برای ِ جلوگیری از رمبش هستش که خیلی موثره :)

[mohsen4465]

یه سوالم با اجازتون من بپرسم آقا احسان.
آیا احتمال نداره که بعضی از این ساختارهای شبیه رد گلوله در واقع مارپیچ‌هایی عظیم از گرد و غبار در حال چرخش مارپیچی باشن؟ منظورم یکجور گردباد در مقیاسه فضاییه. البته فکر کنم در نوک این گردباد بایستی یک جرم با گرانش بالا حضور داشته باشه تا این ستون چرخنده رو بسمت خودش بلند کنه. میدونم خیلی تخیلی شد اما اینها رو جهت بحث بیشتر عنوان کردم. :thumbsup:

[mohsen4465]

یه سوالم با اجازتون من بپرسم آقا احسان.
آیا احتمال نداره که بعضی از این ساختارهای شبیه رد گلوله در واقع مارپیچ‌هایی عظیم از گرد و غبار در حال چرخش مارپیچی باشن؟ منظورم یکجور گردباد در مقیاسه فضاییه. البته فکر کنم در نوک این گردباد بایستی یک جرم با گرانش بالا حضور داشته باشه تا این ستون چرخنده رو بسمت خودش بلند کنه. میدونم خیلی تخیلی شد اما اینها رو جهت بحث بیشتر عنوان کردم. :thumbsup:
بینید چی پیدا کردم، یه تورنادو، یه گردباد فضایی. دقیقاً همونطوری که تو تخیلم فرض کرده بودم:


<a href="http://up.avastarco.com/images/2f7dtvyry0yfyeb34lwz.jpg" target="_blank"><a href="http://up.avastarco.com/images/2f7dtvyry0yfyeb34lwz.jpg" target="_blank"><a href="http://up.avastarco.com/images/2f7dtvyry0yfyeb34lwz.jpg" target="_blank"><a href="http://up.avastarco.com/images/2f7dtvyry0yfyeb34lwz.jpg" target="_blank"><a href="http://up.avastarco.com/images/2f7dtvyry0yfyeb34lwz.jpg" target="_blank"><a href="http://up.avastarco.com/images/2f7dtvyry0yfyeb34lwz.jpg" target="_blank">http://up.avastarco.com/images/2f7dtvyry0yfyeb34lwz.jpg (http://up.avastarco.com/images/2f7dtvyry0yfyeb34lwz.jpg)


ذرات پر انرژی باردار پرتاب شده از یک ستاره جوان در یک زایشگاه ستاره‌ای نزدیک در طول ابرهای بین ستاره‌ای راه خود را باز میکنند و یک ساختار عظیم چرخشی در فضا ایجاد کرده‌اند که همانند یک تورنادوی تابنده و رنگارنگ بنظر میرسد.

ستاره پرتاب کننده جت 480 سال نوری دورتر و در ناحیه‌ تولید ستاره‌ای بنام Chamaeleon I قرار گرفته است.

در تصویر طول‌موج مادون‌قرمز تهیه شده توسط تلسکوپ فضایی اسپیتزر ناسا، ستاره مورد نظر دیده نمیشود به این دلیل که در فضای خارج از کادر بالای تصویر قرار دارد.

جرم تابنده تورنادو شکل بعنوان جرم هربیگ-هارو شناخته میشود و تخمین زده میشود که تقریباً 0.3 سال نوری، یا 3.2 تریلیون کیلومتر امتداد داشته باشد.

دانشمندان برای دهه‌ها اجرام هربیگ-هارو را میشناختند اما هرگز یکی با چنین ساختار چرخشی متمایزی ندیده بودند. این جت ذرات خاص با عنوان هربیگ-هارو 50/49 یا 50/49 HH شناخته میشود.

"من واقعاً هرگز چیزی مشابه این ندیده بودم." نقل از جیووانی فازیو، فیزیکدان مرکز اخترفیزیک هاروارد-اسمیتسونین که در این اکتشاف سهمی نداشته است. "ما واقعاً به واسطه آن حیرت زده شدیم."

from Space.com
1/12/2006
بقیه اخبار رو اینجا (http://www.msnbc.msn.com/id/10822055/ns/technology_and_science-space/t/space-tornado-whirls-trillions-miles/)بخونین (چقدر ترجمه کنم براتون خب :پی)

خداییش اگه همش چند سال زودتر دنیا اومده بودم و فرضیه وجود چنین ساختاری رو زودتر عنوان کرده بودم الان کلی مشهور شده بودم واسه خودم. در ادامه خبر گفته شده که دانشمندان مطمئن نیستن اون ستارهه در نوک HH واقعاً با این جرم کنش فیزیکی داره یا نه. اما نگران نباشید طبق فرضیه‌ای که من در بالا گفتم مطمئناً داره!:thumbsup:

[Ehsan]

خدا رو شکر گردباد هم که پیدا شد :دی

البته با گردبادهای ِ زمین بسیار متفاوته، هم در نحوه ی ِ تشکیل و هم در نحوه ی ِ تحول

چون چیزی وجود نداره که جلوی ِ نیروی ِ گریز از مرکز بایسته نهایتا بعد از «مدت»ی این ساختار کاملا در فضا پخش می شه که این «مدت» در مقایسه با همتایان ِ غیر ِ چرخنده اش بسیار کوتاهتره :)


ـــــــــــــــــ
از این تاخیر ِ طولانی عذر می خوام به شدت سرم شلوغ بود و الانم تتمه ی ِ اون شلوغی هنوز باقیه! :)

[mohsen4465]

خدا رو شکر گردباد هم که پیدا شد :دی

البته با گردبادهای ِ زمین بسیار متفاوته، هم در نحوه ی ِ تشکیل و هم در نحوه ی ِ تحول

چون چیزی وجود نداره که جلوی ِ نیروی ِ گریز از مرکز بایسته نهایتا بعد از «مدت»ی این ساختار کاملا در فضا پخش می شه که این «مدت» در مقایسه با همتایان ِ غیر ِ چرخنده اش بسیار کوتاهتره :)
البته من فکر میکنم اون ستارهه تو نوک گردباد نقش پایدار کننده رو داره آقا احسان و نمیذاره براحتی ساختارش از هم بپاشه. علاوه بر اون خود گردباد هم بخاطر اندازه بزرگش جاذبه زیادی داره و براحتی پراکنده نمیشه. علاوه بر همه اینها با گردش ذرات باردار داخل اون گردباد، میدان مغناطیسی ایجاد میشه و میدان مغناطسی هم بنوبه خودش ذرات رو میچرخونه و ذرات هم بازم میدان مغناطیسی تولید میکنن و بازم میدان ذرات رو میچرخونه و ... کلاً بنظر من این گردباد تموم شدنی نیست. اما چیزی که برای من جالبه سرانجام این سیستم ستاره و گردباده. بنظرتون آخرسر اون ستارهه تو نوک گردباده که گردبادو بداخل خودش میبلعه یا اینکه این گردباده که با هر لحظه قویتر شدن گاز ستاره رو در خودش میمکه؟ :shocked: سیستم جالبیه مگه نه؟

[Ehsan]

البته من فکر میکنم اون ستارهه تو نوک گردباد نقش پایدار کننده رو داره آقا احسان و نمیذاره براحتی ساختارش از هم بپاشه. علاوه بر اون خود گردباد هم بخاطر اندازه بزرگش جاذبه زیادی داره و براحتی پراکنده نمیشه. علاوه بر همه اینها با گردش ذرات باردار داخل اون گردباد، میدان مغناطیسی ایجاد میشه و میدان مغناطسی هم بنوبه خودش ذرات رو میچرخونه و ذرات هم بازم میدان مغناطیسی تولید میکنن و بازم میدان ذرات رو میچرخونه و ... کلاً بنظر من این گردباد تموم شدنی نیست. اما چیزی که برای من جالبه سرانجام این سیستم ستاره و گردباده. بنظرتون آخرسر اون ستارهه تو نوک گردباده که گردبادو بداخل خودش میبلعه یا اینکه این گردباده که با هر لحظه قویتر شدن گاز ستاره رو در خودش میمکه؟ :shocked: سیستم جالبیه مگه نه؟

این گردبادها فقط از لحاظ ظاهری شبیه ِ گردباد هستند، فقط یک سیستم ِ تولید ِ دود که داره می چرخه، همین، نه قدرت ِ مکندگی دارند نه پایداری ِ زیاد. اون ستاره ی ِ هم اگر باد ِ خورشیدی داشته باشه و درخشندگی ِ مناسبی هم داشته باشه اتفاقا گرد باد رو نابود می کنه. گرانش ِ یک دسته گاز این قدر زیاد نیست، گرانش ِ ستاره هم این سیستم رو از شکل می ندازه و نمی تونه شکل ِ پایداری مثل گردباد ایجاد کنه.

در ضمن تجربه ی ِ یک ترم الکترومغناطیس گذروندن بهم ثابت کرده که تحلیل ِ یک مسئله ی ِ الکترومغناطیسی ِ پیچیده (مثل ِ این مورد) اصلا و ابدا با اتکا به شهود ممکن نیست!!

[Ali Ahmadi]

دوستان میتونم یک پیشنهاد بدم؟

بعد از اینکه راجب نمونه های سحابی از هر نوع حرف زدیم
میتونیم بیایم نظرمونو راجب هر سحابی بگیم

مثلا عکس سحابی عقاب رو میذاریم
همه نظرشونو راجب ساختارش و آینده ش و شکل و رنگش میگن

ی کار جدیده :)

[yperseusy]

دوستان میتونم یک پیشنهاد بدم؟

بعد از اینکه راجب نمونه های سحابی از هر نوع حرف زدیم
میتونیم بیایم نظرمونو راجب هر سحابی بگیم

مثلا عکس سحابی عقاب رو میذاریم
همه نظرشونو راجب ساختارش و آینده ش و شکل و رنگش میگن

ی کار جدیده :)

واسه این قضیه ایشالا یه تاپیک جدا باز میکنیم این تاپیک جزوه آکادمی آوااستار هستش و جنبه ی آموزشی داره :)

[Ehsan]

سحابی سه تکه یکی از جالبترین انواع سحابی هایی هستش که می شناسم. این سحابی دقیقا سه دستگاه در یک دستگاهه! :دی یعنی همه ی ِ سه نوع ِ کلی سحابی که نام بردیم در این سحابی جمع هستش. این هم تصویر ِ این سحابی ِ ترکیبی:




http://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/f/f7/TrifidHunterWilson.jpg/480px-TrifidHunterWilson.jpg



قسمتهای ِ آبی رنگ، غبار هایی هستند که نور ستاره ها رو بازتابش کردند و طیف جذبی ِ ستاره در اونها دیده می شه و سحابی ِ بازتابی هستند، قسمتهای ِ سرخ رنگ، نواحی ِ هیدروژن ِ یونیده هستند و طیفی نشری دارند و سحابی ِ نشری هستند، رگه های ِ تاریک هم غبارهایی هستند که نور سحابی رو سد کردند و سحابی ِ تاریک حساب می شن. و اینه که میگیم: سه سحابی در یک سحابی!

در طول موجهای ِ بلند ِ فروسرخ، قسمتهای ِ تاریک ِ سحابی شفاف می شن (تقریبا تمام ِ سحابی ِ های تاریک در طول موج فروسرخ شفاف هستند) قسمتهای ِ بازتابی هم بسیار ضعیف می شن و در نتیجه تصویر ِ فروسرخ پایین دیده می شه:



http://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/7/7a/Trifid_3.6_8.0_24_microns_spitzer.png/372px-Trifid_3.6_8.0_24_microns_spitzer.png



همچنین در طول موجهای خاصی قسمتهای ِ نشری ِ سحابی کاملا واضح دیده می شود. در تصویر ِ زیر، قرمز نشانگر ِ گوگرد یک بار یونیده است، سبز نشانگر ِ هیدروژن آلفا و آبی نشانگر ِ اکسیژن دو بار یونیده است، همچنین غبارهایِ تاریک که سحابی رو به سه قسمت تقسیم کرده به راحتی دیده می شه:




http://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/f/f3/Trifid.nebula.arp.750pix.jpg/480px-Trifid.nebula.arp.750pix.jpg



همین طور اجرام هربیگ-هارو (http://forum.avastarco.com/forum/showthread.php?1226-%D8%B3%D8%AD%D8%A7%D8%A8%DB%8C-%D9%87%D8%A7&p=52350&viewfull=1#post52350) ای که معرفی شد نشون می ده این سحابی در حال ستاره زایی هستش:



http://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/0/09/Hs-1999-42-a-full_jpg.jpg/487px-Hs-1999-42-a-full_jpg.jpg

ـــــــــــ
رصد نوشت: این سحابی در فهرست مسیه جرم ِ 20 ام هستش و در آسمان هم در جای ِ ساده ای قرار داره و در تابستان ها به راحتی رصد می شه، البته نه شبیه ِ این عکسها ولی میشه فهمید که یه چیزایی هست :دی

پی نوشت: یه سحابی ِ دیگه رو هم معرفی می کنم که خـــیــــــــلی چشممو گرفته و حقیقتا زیباست و دیگه بعدش کارِ من تو این تاپیک تمومه.



دوستان میتونم یک پیشنهاد بدم؟

بعد از اینکه راجب نمونه های سحابی از هر نوع حرف زدیم
میتونیم بیایم نظرمونو راجب هر سحابی بگیم

مثلا عکس سحابی عقاب رو میذاریم
همه نظرشونو راجب ساختارش و آینده ش و شکل و رنگش میگن

ی کار جدیده :)


واسه این قضیه ایشالا یه تاپیک جدا باز میکنیم این تاپیک جزوه آکادمی آوااستار هستش و جنبه ی آموزشی داره :)

نیازی به ایجاد ِ تاپیک ِ جدید نیست اما به شرطها و شروطها! برنامه ای که برای ِ این تاپیک در نظر گرفته شده اینه که بعد از معرفی ِ دو تا سحابی ِ مورد نظر ِ من (که یکیش تو همین پست معرفی شد) بعدش هر کسی سحابیی رو که به نظرش جالبه معرفی و تحلیل کنه (به شکلی که دو تا نمونه اش رو خواهید دید یکیش تو همین پست و یکش تو پست بعدی).

اما این پیشنهاد که یه سحابی بگذاریم و بعد همه نظرشون رو بگن رو نمی فهمم! مثلا یکی عکس سحابی ِ عقاب رو بگذاره و بقیه بگن: به به چه قدر قشنگه؟ اگه این طوریه که اصلا جاش توی ِ این تاپیک نیست! اصلا کلا جاش تو این فروم نیست! در غیر این صورت اگر منظورتون یک تحلیل ِ علمی هستش، اصلا فلسفه ی ِ وجودی ِ این تاپیک همینه :دی تحلیل ِ علمی ِ سحابی ها. (ترجیحا بهتره کسی که سحابی رو نشون می ده، خودش هم تحلیلش کنه. این تاپیک هدفش یاد دادن ِ همین موضوع بوده)

(البته این تاپیک می تونه در ادامه تا حدود ِ زیادی با تاپیک ِ تحلیل ِ رنگها همپوشانی داشته باشه اما اینجا علاوه بر رنگها، ما به ساختارها و چرای ِ شکل گرفتنشون و همین طور تحلیل ِ موادشون خواهیم پرداخت که بحثش رو جدای از تحلیل رنگها خواهد کرد)

[اماتور]

درود


خب احسان اگر هر کسی نگاره ای گذارد و تحلیلش کند. تقریبا این جستار همانند جستار نگاره های نجومی جالب میشود

[Ehsan]

درود


خب احسان اگر هر کسی نگاره ای گذارد و تحلیلش کند. تقریبا این جستار همانند جستار نگاره های نجومی جالب میشود

یه ذره توضیح ِ بیشتر و علمیتری از تاپیکی که فرمودید باید ارائه بشه، همین طور فقط در مورد ِ سحابی ها خواهد بود. یه جورایی یه تاپیک ِ تخصصی راجع به سحابی ها، حالا صبر کنید اون یکی رو توضیح بدم تا بعد خودتون ببینید چه طوری :)

[Amirali Fchi]

سحابی یک توده از گاز است که میتواند در اطراف و داخلش ستاره تشکیل شود . و ستاره هایی که نزدیک سحابی های بازتابی اند را میتوان با ویژگیشان آشنا شد (منظور از ویژگی نوع عناصر تشکیل دهنده است) و از سحابی های نشری نیز میتوان با ویژگی های خود سحابی آشنا شد . و یک نکته دیگر اینکه دلیل بازتاب سحابی این است که آن ها پرتو های نوری را که بهشان میرسد را پراکنده میکنند.

[Ali Ahmadi]

[B]
اما این پیشنهاد که یه سحابی بگذاریم و بعد همه نظرشون رو بگن رو نمی فهمم! مثلا یکی عکس سحابی ِ عقاب رو بگذاره و بقیه بگن: به به چه قدر قشنگه؟ اگه این طوریه که اصلا جاش توی ِ این تاپیک نیست! اصلا کلا جاش تو این فروم نیست! در غیر این صورت اگر منظورتون یک تحلیل ِ علمی هستش، اصلا فلسفه ی ِ وجودی ِ این تاپیک همینه :دی تحلیل ِ علمی ِ سحابی ها. (ترجیحا بهتره کسی که سحابی رو نشون می ده، خودش هم تحلیلش کنه. این تاپیک هدفش یاد دادن ِ همین موضوع بوده)


منظورم تقریبا این بود که هرکس برداشت و نظر علمی شو بگه
دقیقا همین کاری که شما در مورد سحابی سه تکه انجام دادین
تحلیل علمی..
حرف یاشار درسته اینجا مال آکادمیه :) ممنون بهرحال

[Ehsan]

بنده مدتهاست سایت ِ اِیپاد ، APOD ، رو ساباِسکرایب کردم!! :دی یعنی خوراکش رو در گوگلریدر دنبال می کنم تا آخرین عکسهاش به موقع بهم اعلام بشه، یک روز عکسی از یک سحابی ِ گمنام منتشر کرد که بی اندازه زیبا و بود و حقیقتا من رو پشت مانیتور میخکوب کرد و واقعا معنی ِ عکس ِ مسحور کننده رو درک کردم، سحابی ِ ngc 5189 :


http://www.nasa.gov/images/content/714273main_2012ornament-670.jpg


البته این سحابی جنوبی هستش و در آسمان شمالی دیده نمی شه و صد البته که این عکس مربوط به هابله و انتظار نداشته باشید با تلسکوپ ِ گوشه ی ِ خونه تون همچین چیزی ببینید یا ثبت کنید! :دی

این سحابی غیر از یک رنگ، تماماً در طول موجهای ِ مرئی ثبت شده. شکل نسبتا پیچیده ی ِ این سحابی برای ِ اخترشناسان سوال برانگیز بوده چون در مقایسه با هماتایان ِ دیگرش (سحابی ِ هلیکس یا حلقه...) نامنتقارن تر هستش.

در عین حال شبیه دسته ای از سحابی های ِ سیاره نماست که شکل دو قطبی (متقارن نسبت به یک صفحه) دارند. از نمونه ی ِ این سحابی های ِ دو قطبی میشه به سحابی ِ دمبل و سحابی پروانه اشاره کرد. (البته عموما همون حالت ِ کاملا متقارن رو دارند و به ندرت حالت ِ دوقطبی دیده میشه).

در این تصویر، طول موج هیدروژن آلفا با نارنجی نشان داده شده، گوگرد یونیده با رنگ سرخ و اکسیژن دو بار یونیده با رنگ آبی نشان داده شده. اکسیژن ِ بسیار مشخص در تصویر واقعا حیرت انگیزه و بقایای ِ زمان ِ اکسیژن سوزی ِ ستاره است. هیدروژنی که در لایه های ِ خارجی دیده میشه هم نشان از گذشته ی ِ پوسته ای ِ ستاره داره که هیدروژن در پوسته ی ِ انتهایی قرار داشته و الان هم داره. قسمت های ِ نارنجی ِ مرکزی علاوه بر هیدروژن آلفا به خاطر وجود گوگرد هم هستش و اون هم بقایای ِ زمان ِ گوگرد سوزی ِ ستاره است که البته به نسبت ِ اکسیژن واقعا شدت کمی داره.

صد البته باید یادآوری کنم که شدت ِ طول ِ موجِ هر عنصر، نشانگر ِ فراوانی ِ اون عنصر نیست، چرا که شدت ِ طیف به پارامتر های ِ دیگری هم بستگی داره.

توی ِ لینک ِ پایین عکس ِ با کیفیت ِ بسیار بالا رو می تونید دانلود کنید. کوتوله ی ِ سفید توی ِ این تصویر ِ با کیفیت مشخصه.

ngc5189 (http://apod.nasa.gov/apod/image/1212/ngc5189_hst_3964.jpg)
ـــــــــــــ
یادآور نوشت: برای ِ یه بحث ِ کوتاه راجع به مرگ ستاره های ِ سبک و تشکیل ِ سحابی های ِ سیاره نما به این پست (http://forum.avastarco.com/forum/showthread.php?649-%D8%AA%D8%AD%D9%88%D9%84-%D8%A7%D9%86%D9%88%D8%A7%D8%B9-%D8%B3%D8%AA%D8%A7%D8%B1%D9%87-%D9%87%D8%A7&p=21327&viewfull=1#post21327) مراجعه کنید.


پی نوشت ِ صفر: برای ِ کسب ِ اطلاعات ِ بسیار فنی تر راجع به این سحابی به مقاله ی ِ پایین مراجعه کنید:

http://arxiv.org/pdf/1203.1297v1.pdf

(من که خودم سر در نیاوردم :)) )

شخصی نوشت: اگر بهم بگن سه تا از زیباترین تصاویر ِ نجومیی که تاحالا دیدی رو نشون بده، بلاشک تصویر ِ این سحابی در بین ِ اون سه عکس قرار داره! شاید به خاطر ِ علاقه ی ِ بی حدم به سحابی های ِ سیاره نما باشه! (یکی دیگه از اون سه عکس، عکسی مربوط به سحابی ِ عشق ِمن، هلیکس، هستش :پی ) من یه کمی زیادی این اجرام رو دوست دارم! :* حقیقتا زیبا هستند.

پی نوشت1: کار ِ من تو این تاپیک تمام شده، از این به بعد هر سحابی رو که به نظرتون جالب اومده می تونید در این تاپیک تحلیل کنید. اطلاعاتی که ازش ذکر می کنید حد اقل شامل همین اطلاعاتی که در این پست قرار دادم باشه. بیشتر هم شد مشکلی نیست استفاده می کنیم. :دی

پی نوشت 2: از گشت و گذار در دنیای ِ سحابی ها لذت ببرید. سحابی ها واقعا اجرام ِ حیرت انگیز و زیبایی هستند.

[اماتور]

اینگونه سحابیا همانند ngc 2818 به خاطر ساختار عجیبی که ساختار فیزیکی و نحوه تشکیل و همچنین نحوه به وجود امدن

چنین شکلی حتی برای خود دانشمندا قابل توصیف نیست و یا اینکه سخت میشه توصیفشون کرد که چطوری به این شکل

در اومدن و ....

[اماتور]

[/URL]http://up.toca.ir/images/zoap4r2q8fxkjebspvm8.jpg (http://up.toca.ir/images/zoap4r2q8fxkjebspvm8.jpg)



[URL="http://up.toca.ir/images/p0q797pnd0aj00cji.jpg"]http://up.toca.ir/images/p0q797pnd0aj00cji.jpg (http://up.toca.ir/images/p0q797pnd0aj00cji.jpg)


Simeis 147


این سحابی قدیمی که Simeis 147 خوانده میشه، در واقع باقی مانده ی یک ابرنواختر باستانی هسته.

رشته های به هم پیچیده ی باقی مانده ی این انفجار ابرنواختری، تقریبا بیش از 160 سال نوری در فضای میان ستاره ای پخش

شده و وسعت پیدا کرده و حدود 3600 سال نوری از ما فاصله داره. یعنی حرکت نور از یک طرف این توده تا طرف دیگرش حدود 160

سال، زمان لازم دارد و نوری که ازین سحابی به ما رسیده در واقع 3600 سال پیش به ما رسیده که البته این گذشته سحابی

هسته که داریم میبینیم و برای دیدن تغییرات جدیدش باید 3600 سال دیگه منتظر بمونیم .سن ظاهری این سحابی تو حدود 100،000

سال بنظر میرسه، در نتیجه انفجاری که باعث بوجود اومدن این سحابی شده میوفته برای دوره انساناهایپکنی (انسان پکنی

یکی از گونه های انسانای اولیه که حدود صدهزار سال پیش زندگی میکردن) تو دل این سحابی یه ستاره ی نوترونی در حال چرخش

قرار وجود داره. این ستاره تپنده تمام با قیمونده چیزی هسته که از هسته ی ستاره ی اولیه باقی مونده.ولی تو مطالعاتی که

اخیرا داشتن عمر این سحابی رو با دقت بالاتر و معیار جدید، عمر Semeis 147 را حدود 30000 سال تخمین میزنن.

تپ اختر داخل این سحابی به تازگی ردیابی شده و به نام PSR J0538+2817 در فهرست ثبتش کردن. این تپ اختر تو هر ثانیه

هم 7 بار به دور محور خودش گردش میکنه! لایه های بیرونی این ستاره ی منفجر شده با سرعتی برابر 10 تا 20 هزار کیلومتر بر

ثانیه به سمت بیرون پرتاب شدن!!! این جرم به قدری کم نور هسته که حتی با تلسکوپای بزرگ هم نمیشه رصدش کرد چون که

قطر ظاهری این سحابی فقط حدود 3 تا 2ر1 ، تقریبا 7 برابر قطر ظاهری کره ی ماه، و در واقع این یکی از کم

نور ترین اجرام آسمان محسوب می شود.

[اماتور]

[/URL]http://up.toca.ir/images/ahx2rk56twq85m3amxae.jpg (http://up.toca.ir/images/ahx2rk56twq85m3amxae.jpg)


http://up.toca.ir/images/8fjax25xt0y0c0uiw1v.jpg (http://up.toca.ir/images/8fjax25xt0y0c0uiw1v.jpg)


[URL="http://up.toca.ir/images/gs564v610y200t2kk5.jpg"]http://up.toca.ir/images/gs564v610y200t2kk5.jpg (http://up.toca.ir/images/gs564v610y200t2kk5.jpg)


Iris Nebula / NGC 7023






سحابی ایریس یا NGC7023. ابر های گرد و غبار بین ستاره ی در فاصله حدود 1300 سال نوری از زمین، همچو گلبرگ

های نازک و حساس فضایی تو دامنه حاصلخیز ستاره ی صورت فلکی قیفاوس شکوفه کرده و گهگاهی بنام سحابی ایریس یاد

میشود و تحت نام NGC7023 تو کاتالوگ نسل جدید اجرام آسمانی ثبت شده البته باید گفت که این تنها

سحابی نیسته که شبیه گله در فضا به وجود اومده

اما این تصویر زیبای دیجیتالی، رنگ های مختلف سحابی ایریس و تقارن بخش های مختلف آن را با جزئیات احساس برانگیزی

نشان میده در داخل خود ایریس، گرد و غبار سحابی یک ستاره جوان و داغ را احاطه شده. در اینجا رنگ برجسته در میان دیگر رنگ

های این سحابی بازتابی رنگ آبی است که به معنی خصوصیات گرد و غبار بازتاب دهنده نور ستاره می باشد. رشته یا تار های مرکزی

ابر های گرد و غبار با لومینسانس نوری سرخ کم فروغ می تابه، زیرا بعضی از دانه های گرد و غبار تابش نامرئی فرابنفش را تا نور سرخ

مرئی بصورت کامل میپوشونن. رصد های فروسرخ نشان میدهد که این سحابی به احتمال مولکول های پیچیده کاربن بنام

PAHs را در خود داره. طوریکه اینجا نشان داده شده، بخشی از درخشان آبی رنگ سحابی ایریس حدود یک سال نوری قطرداره.

جدیدترین تصویر هابل از سحابی به نام NGC 7023 یا آیریس غبارهایی را نشان میده که برای اخترشناسان

بسیار مهم و کارآمد است.

تصویر هابل نشاندهنده امواج خروشانی از ابر و غبارهای کیهانی است، این غبارها از ذرات کوچک و جامد تشکیل شده اند که

10 تا 100 بار از ذره غباری که می توان بر روی سطوح لوازم خانه مشاهده کرد، کوچکتر هستن. دانشمندان به ویژه به بخشی از این

سحابی توجه بیشتری نشان میدهند که قرمز تر از حد عادی به نظر میرسه.

اخترشناسان احتمال میدن که این ابرهای بزرگ که به عنوان یک سحابی انعکاسی شناخته میشن نور ستاره عظیمی که حدود 10 بار

بزرگتر از خورشید بوده و در نزدیکی سحابی قرار دارد را بازتاب میکند. سحابی های انعکاسی معمولا آبی به نظر میان چرا که ذرات

غبار در آنها در پراکنده کردن نور آبی تاثیرگذاری بیشتری داره و به همین دلیل دانشمندان احتمال میدن برخی مواد هیدروکربنی

باعث تغییر رنگ این ابرهای غباری شده باشه.





لومینسانس نوری:یعنی اینکه پدیده نورافشانی جسمی پس از قرار گرفتن درمعرض تابش اشعه یا اینکه شب تابی یا روشن تابی

[Ehsan]

اگر اهل ِ رصد ِ تلسکوپی باشید قطع و الیقین اسم ِ سحابی ِ خرچنگ به گوشتون خورده، بله همین سحابی که عکسش پایینه:


http://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/0/00/Crab_Nebula.jpg/480px-Crab_Nebula.jpg

البته تاکید می کنم که این عکس مال ِ هابله! با تلسکوپ نمیشه از این عکسا دید :))

زمانی که مسیه این سحابی رو رصد می کرد احتمالا هرگز به ذهنش نمی رسید که این سحابی باقی مانده ی ِ ابرنواختری باشه که در تاریخ ِ بشری ثبت شده، این سحابی باقی مانده ی ابرنواختری هست که در سال 1054 میلادی در آسمان ظاهر می شه و چینی ها و سرخپوستها ثبتش می کنند، این ابرنواختر به قدری روشن بوده که در آسمان ِ روز هم دیده می شد.

فاصله ی ِ این سحابی از ما حدودا 6500 سال ِ نوری هستش (مقایسه کنید با فاصله ی ِ الدبران (65 سال نوری) ، رجل الجبار (800 سال نوری) ، ابط الجوزا (650 سال نوری) یا قلب العقرب (550 سال نوری)؛ 1% فکر کنید هر کدوم از اینا ابرنواختر بشه! چی میــــــشه؟!! بهله :17: )

تصویر ِ فروسرخ ِ این سحابی که به کمک ِ تلسکوپ ِ فضایی اسپیتزر گرفته شده، جزئیات ِ شاخصی نشون نمی ده:


http://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/e/ed/Crab_3.6_5.8_8.0_microns_spitzer.png
در این تصویر، طول موج 3.6 میکرو متر با آبی، 5.8 با سبز و 8.0 با قرمز تصویر شده. رگه های ِ مرکزی ِسرخ رنگ واقعا جالب هستند *** (آخر ِ متن دوباره برمی گردیم اینجا)


از داده های ِ رصدی-طیفی بر میاد که این سحابی داره به سرعت در فضا منبسط و پخش می شه (لایه ها با سرعت ِ حدود ِ 1500 کیلومتر بر ثانیه در حال ِ انبساط هستند) دمای ِ این سحابی هم زیاده و حدود ِ ده هزار تا بیست هزار درجه ی ِ کلوین هستش. این سحابی همچنین یک منبع عظیم ِ پرتو ی ِ ایکس و امواج ِ رادیویی ِ آسمان هستش که حالا فعلا به این کاری نداریم.


اما برسیم به تحلیلِ تصویر ِ معروف ِ هابل از این سحابی:


http://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/0/00/Crab_Nebula.jpg/768px-Crab_Nebula.jpg
حقیقتا حیرت انگیزه :دی یه لحظه فکر کنید که این ساختار ِ عجیب و عظیم واقعا وجود داره
با تمام ِ جزئیات و ذره هاش، واقعا که حیرت انگیزه


ساختار ِ داخلی ِ عجیب و نامنظم ِ این سحابی به خاطر ِ انفجار ِ بسیار سریع به وجود اومده که تقریبا در تمام ِ باقی مانده های ِ ابرنواختری دیده می شه و احتمالا به خاطر همین ساختار بهش می گن خرچنگ.

در این تصویر آبی نماینده ی ِ عنصر ِ اکسیژن هستش (می بینیم که باز قسمتهای ِ مرکزی ِ سحابی بیشتر اکسیژن پیدا می شه تا بقیه ی ِ قسمتها چون اکسیژن در مرکز ِ ستاره تولید شده) سبز گوگرد ِ یک بار یونیده رو نشون می ده (وضعی مشابه اکسیژن) و سرخ نماینده ی ِ اکسیژن ِ دو بار یونیده است.

اما تصویر ِ دیگه ای از این سحابی هم در نوع ِ خودش جالبه:


http://faculty.fortlewis.edu/hakes_c/observatory_website_images/M1_SIIHaOIII_sqrt_L_ps.jpg

گرچه این تصویر وضوح ِ هابل رو نداره اما تفکیک ِ رنگ و عناصر ِ جالبی داره، در این تصویر آبی نماینده ی ِ گوگرد یونیده هستش، سبز نماینده ی ِ هیدروژن آلفا و سرخ نماینده ی ِ اکسیژن ِ دو بار یونیده. نکته ی ِ جالب ِ تصویر حضور ِ واضح ِ هیدروژن در لایه های ِ بیرونی ِ سحابی و حضور ِ هر دوی ِ اکسیژن و گوگرد در مرکز ِ سحابیه.

نکته ی ِ جالبتر حضور ِ اکسیژن ِ یونیده در بخش ِ بالا-راست ِ سحابی هستش که به نظر عجیب میاد، چرا باید چنین تجمعی از اکسیژن در بخشی از سحابی به وجود بیاد؟


اما اون سه ستاره (***) که گفتم بهش برمی گردم! سوال:

اون رگه های ِ مشخص ِ قرمز در تصویر ِ فروسرخ ِ سحابی نشانگر ِ چیه ؟

تحقیق کنید و جوابش رو پیدا کنید، من خودم نمی دونم و دنبالش خواهم رفت :دی

ـــــــــــــــــــــــــ ـ

پی نوشت: نداریم :دی

[Fery.JWST]

اون چیزی که خوندم اگه اشتباه نکنم تو ترجمه ! انفجار ستاره ها باعث بوجود اومدن و بالا اومدن ابر سحابی میشه که از لایه های خارجی ستاره ها بعد از انفجار تشکیل میشن و پرتاب میشن در فضا و مثل یه تارهایی بعنوان مثال ساخته شدن تار عنکبوت ایجاد میشه ! تارهایی با رشته هایی در هم... ادامه : انفجار ستاره ای که باعث بوجود اومدن این حجمه گازی در فضا شده و این گاز گسترش پیدا کرد تا به شکل یک شبکه میشه (منظورش همون شبکه تار مانند) و رنگ قرمز نشانه اکسیژن انرژیزه شده (فکر میکنم اکسیژن بجا مونده از انفجار ! ) نمیدونم اکسیژن انرژیزه شده یعنی چی ! فکر میکنم لایه های خارجی ستاره بعد از انفجار باعث ایجادشون میشه که اکسیژن هم شامل میشه !

منبع : http://hubblesite.org/gallery/tours/tour-crab
http://www.astroupload.com/uploads/13607520051.png (http://www.astroupload.com/uploads/13607520051.png)
The Stellar Explosion that gave rise to the nebula flung gas into space. the gas developed into a web of filaments. red indicates energized oxygen

[solh]

من که هر جا گشتم نوشته بود هنوز ناشناخته است ! البته یکم اینور اونور این طول موج چیزایی نوشته بودن و با این زبانی که من بلدم ممکنه اشتباه کرده باشم ! چون همه جا کنار طول موج این رده ها از آرگون (II)نام بردن !

اینجا (http://www.spitzer.caltech.edu/images/2332-sig05-003-Crab-Nebula-Supernova-Remnant-Spitzer-IRAC-Image-) احتمالا نوشته شده که طوی موج این رده ها ی قرمز 8.0 میکرون است . و در مورد این طول موج کمی گشتم زیاد چیزی نفهمیدم ، جدید ترین مطلبی که پیدا کردم این (http://iopscience.iop.org/1538-3881/132/4/1610/pdf/1538-3881_132_4_1610.pdf)(حجمش 1.6 مگابایته،البته فکر کنم یکم مشکل داره چون به سختی دانلودش کردم ولی مقاله ی جالبیه ! ) فایل بود که به سال 2006 برمیگرده و نوشته معلوم نیست چیه ،البته چیزای دیگه هم نوشته که زیاد نگرفتم ! و کلا یه تحلیل درستو حسابی روی انواع و اقسام طول موج ها داخلش انجام داده ( جالبه ! ).

اینم (http://www.mpi-hd.mpg.de/astrophysik/IR/reprints/green04.pdf)در مورد همین سحابی هست ولی خوب سال2004 نوشته شده و در مورد این طول موج هم چیزی ننوشته فکر کنم .

چقدر بده آدم بگرده دنباله یه چیزی پیداش نکنه ! من که گشتم نبود شما بگردید شاید باشه!
راستی کسی منبعی سراغ نداره که مثلا در مورد طول موج عناصر جدول تناوبی و یون هاشون و یا ترکیباتشون داخلش باشه ؟

الان که دوباره پست آقا احسان رو خوندم فهمیدم ایشون خودشون هم نوشته بودن تابش 8.0 هست ، با ارز پوزش (این متن در ویرایش نوشته شده !)

[mohsen4465]

http://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/e/ed/Crab_3.6_5.8_8.0_microns_spitzer.png (http://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/e/ed/Crab_3.6_5.8_8.0_microns_spitzer.png)
در این تصویر، طول موج 3.6 میکرو متر با آبی، 5.8 با سبز و 8.0 با قرمز تصویر شده. رگه های ِ مرکزی ِسرخ رنگ واقعا جالب هستند *** (آخر ِ متن دوباره برمی گردیم اینجا)


اون رگه های ِ مشخص ِ قرمز در تصویر ِ فروسرخ ِ سحابی نشانگر ِ چیه ؟

تحقیق کنید و جوابش رو پیدا کنید، من خودم نمی دونم و دنبالش خواهم رفت

من اصلاً تحقیق نکردم اما یخورده به عکس نگاه کردم و از خودم یه چیزایی اختراع کردم. :پی:دی

اگه دقت کنید متوجه میشید که اون نوارهای قرمز رنگ بشکل دوتا حلقه (البته کج و کوله) بالا و پایین هم قرار دارن. و اما نتیجه گیری من:

بنظر من این حلقه ها ناشی از برخورد باریکه‌های اشعه ایکس و ذرات پر انرژی پرتاب شده از قطبین ستاره نوترونی در مرکز سحابی با ابر سحابی هستن. ستاره نوترونی بسرعت در حال گردش بدور خودشه و باریکه پرتوهای پرانرژی قطبین اون هر کدوم دایره ای در فضا رسم میکنن. برخورد این دو باریکه پرانرژی با گاز داخل سحابی باعث برانگیخته شدن اون و نشر طیف الکترومغناطیس میشه.

البته همونطور که گفتم این فرضیه رو از خودم گفتم. حالا باید تحقیق کنیم ببینم واقعیت چیه؟ :7:

[اماتور]

البته تاکید می کنم که این عکس مال ِ هابله! با تلسکوپ نمیشه از این عکسا دید :))



خب به نظر تو اصن غیر از اینه که تو میگی مگه ممکنه !
:)

فاصله ی ِ این سحابی از ما حدودا 6500 سال ِ نوری هستش (مقایسه کنید با فاصله ی ِ الدبران (65 سال نوری) ، رجل الجبار (800 سال نوری) ، ابط الجوزا (650 سال نوری) یا قلب العقرب (550 سال نوری)؛ 1% فکر کنید هر کدوم از اینا ابرنواختر بشه! چی میــــــشه؟!! بهله :17: )
نگران نباش احسان جان یه سیستم دوتایی تو فاصله 780 سال نوری از زمین هسته که یواش یواش
میخواد یه پرتو گاما از خودش آزاد کنه هسته. چون دیگه آخرای عمرشونه و یه سیستم مارپیچی شکل
محیا کردن که موقع عکس برداری از این سیستم متوجه شدن که دقیقا لوله تفنگ سمت زمینه
دقیقا نمیدونن که کی این انرژی آزاد میشه یا اینکه از کنارمون رد میشه ولی اینو میدونن که لوله
این اسلحه دقیقا سمت ما هست و این آزاد سازی خیلی هم دیر اتفاق نمی افته

[اماتور]

ببینید ( انرجیزد ) خونده میشه و اون d اخر کلمه از لحاظ دستوری گذاشته شده و در واقع d گذشته هسته نه اینکه بخواد معنی خاصی رو بفهمونه

من خودم اخرین جمله زیر نگاره رو ترجمه کردم زیاد متوجه نشدم ولی این معانی از توش در میاد

red indicates energized oxygend = قرمز اکسیژن انرژی را نشان میدهد

رنگ قرمز نشان دهنده انرژی اکسیژن
رنگ قرمز نشان دهنده وجود اکسیژن
رنگ قرمز نشان دهنده انرژی دادنه اکسیژن

البته ناگفته نمانه که نباید هم ترجمه جملات انگلیسی رو با توجه به کلمات حتما وابسته کرد بلکه باید کمی هم مفهومی ترجمه کرد تا راحت تر
به منظور اصلی برسیم

ولی در کل خودمم گیج شدم یجورایی

[mohsen4465]

ببینید ( انرجیزد ) خونده میشه و اون d اخر کلمه از لحاظ دستوری گذاشته شده و در واقع d گذشته هسته نه اینکه بخواد معنی خاصی رو بفهمونه

من خودم اخرین جمله زیر نگاره رو ترجمه کردم زیاد متوجه نشدم ولی این معانی از توش در میاد

red indicates energized oxygend = قرمز اکسیژن انرژی را نشان میدهد

رنگ قرمز نشان دهنده انرژی اکسیژن
رنگ قرمز نشان دهنده وجود اکسیژن
رنگ قرمز نشان دهنده انرژی دادنه اکسیژن

البته ناگفته نمانه که نباید هم ترجمه جملات انگلیسی رو با توجه به کلمات حتما وابسته کرد بلکه باید کمی هم مفهومی ترجمه کرد تا راحت تر
به منظور اصلی برسیم

ولی در کل خودمم گیج شدم یجورایی
چرا همه با این جمله مشکل دارن؟ :grin:
زیاد ترجمش سخت هم نیست. Energized به معنی "انرژی‌دار شده" است. منظور اکسیژنیه که سطح انرژیش رفته بالا. :)

[solh]

هر قرمزی که اون قرمز نمیشه ! منظور قرمزییه که توی عکس فرو سرخ اسپیتزر هست . قرمز هابل که خود آقا احسان هم نوشتن اکسیژنه !

[Fery.JWST]

نظر شما چیه مهندس‌؟


البته به یک عکس نمیشه اکتفا کرد اونم عکسهای نجومی متفاوتی که گرفته میشه ! ولی خیلی خیلی نزدیکه به همون Energized Oxygen یا :
Synchrotron Radiation (or Emission) - Electromagnetic radiation given off when very high energy electrons encounter magnetic fields

چون داخل عکسهای رادیویی هم اون محدوده بیشتر حجم رنگ آبی رو نشون میده !

اصولاْ عکسهای Infrared بصورت Near Far mid یا عکسهای Ultraviolet , X-ray , Radio میگیرن همه رنگها تقریباْ متفاوت در هرعکس ! و هرکدوم رنگها تو عکسهای مختلف میتونه بیانگر چیزه دیگه ای باشه.

لینک منبع :
http://coolcosmos.ipac.caltech.edu/cosmic_classroom/multiwavelength_astronomy/multiwavelength_museum/m1.html

[Fery.JWST]

5364
ngc 6520

میخواستم بدونم این ابر مشکی که بین این همه ستاره قرار گرفته چیه ؟ ممنون.

[اماتور]

http://up.toca.ir/images/nzp4yy9jh82ssrbfnhug.jpg (http://up.toca.ir/images/nzp4yy9jh82ssrbfnhug.jpg)

B142

http://up.toca.ir/images/a7ocr9bbxil56dm7u8.jpg (http://up.toca.ir/images/a7ocr9bbxil56dm7u8.jpg)

Rho Ophiuchi region

http://up.toca.ir/images/ekucrp2auttz8ea5dfuh.jpg (http://up.toca.ir/images/ekucrp2auttz8ea5dfuh.jpg)

Doodad nebula in the Musca

http://up.toca.ir/images/f3mhlxqkildlv5t7z8uh.jpg (http://up.toca.ir/images/f3mhlxqkildlv5t7z8uh.jpg)

IC 1396 - B 163

http://up.toca.ir/images/lq1xb5a0of6w8uz5g1do.png (http://up.toca.ir/images/lq1xb5a0of6w8uz5g1do.png)

Rho Ophiuchi region

اینا نمونه های دیگه ای ازین ابرا هسته. در مورد این نوع ابرا و غبار واقعا نمیشه خیلی چیزه زیادی گفت

چون موجودیت مجهول و عجیبی دارن که یجورایی مثا سحابیای دیگه نیستن و نمیشه راحت در موردشون

نظری داد

[Ehsan]

اتفاقا راجع به اینا میشه راحتتر نظر داد! اینها ابرهای ِ گاز و غباری هستند که نور ِ ستارگان ِ پشتی رو سد می کنند، برای ِ بررسی بیشتر به صفحه ی ِ 3 همین تاپیک و صفحه ی ِ بعدیش مراجعه کنید، اونجا نسبتا جامعتر بحث شده

ـــــــــــــــــــــــــ ــــ

آقا ما یه شکری خوردیم این بحث ِ رشته های ِ نامعلوم توی ِ سحابی ِ خرچنگ رو راه انداختیم! :)) واللا خودمم نمی دونم چی هستند و حتی نتونستم تحقیق بکنم! در اولین فرصت یه بررسی راجع بهش انجام میدیم :دی

[اماتور]

خب من از لحاظ ساختاری و فیزیکی اطلاع دارم و قانع شدم ولی از بابت اینکه فقط مانع نور ستاره ها شده باشه نه قانع نشدم

نمیشه به همین راحتی و اطمینان در موردشون نظری داد .ممکنه این فقط یه دلیلش باشه .ممکنه این سحابی طوری باشه که

نوع رفتارش با بقیه فرق داشته باشه. اونجا زمین نیسته که خیلی راحت روش تحقیق بشه کردو بد فهمید که چی چی هسته

اونجا کیهان اونم تو فاصله ای که فقط تونستن با تلسکوپا به اون فاصله ها سفر کنن. پس نمیشه با اطمینان چیزی در موردشون

گفت. نه من به شخصه هنوز قانع نشدم که این دلیل فقط باعث تیره بودنشون باشه


بازم ممنون احسان جان

[پیمان اکبرنیا]

خب من از لحاظ ساختاری و فیزیکی اطلاع دارم و قانع شدم ولی از بابت اینکه فقط مانع نور ستاره ها شده باشه نه قانع نشدم

نمیشه به همین راحتی و اطمینان در موردشون نظری داد .ممکنه این فقط یه دلیلش باشه .ممکنه این سحابی طوری باشه که

نوع رفتارش با بقیه فرق داشته باشه. اونجا زمین نیسته که خیلی راحت روش تحقیق بشه کردو بد فهمید که چی چی هسته

اونجا کیهان اونم تو فاصله ای که فقط تونستن با تلسکوپا به اون فاصله ها سفر کنن. پس نمیشه با اطمینان چیزی در موردشون

گفت. نه من به شخصه هنوز قانع نشدم که این دلیل فقط باعث تیره بودنشون باشه


بازم ممنون احسان جان

چرا اتفاقا در نجوم ما به کمک نوری که از اجسام بهمون میرسه میتونیم کاملا به خواصشون پی ببریم لازم نیست که بهشون سفر کنیم :) ما کل جهان را از روی نور رسیده به خودمون شناختیم :) در مورد سحابی ها هم با بررسی طیف و ... میتونیم ساختارشون را به خوبی بشناسیم. نظریات فیزیکی هم به ما کمک می کنند

[اماتور]

چرا اتفاقا در نجوم ما به کمک نوری که از اجسام بهمون میرسه میتونیم کاملا به خواصشون پی ببریم لازم نیست که بهشون سفر کنیم :) ما کل جهان را از روی نور رسیده به خودمون شناختیم :) در مورد سحابی ها هم با بررسی طیف و ... میتونیم ساختارشون را به خوبی بشناسیم. نظریات فیزیکی هم به ما کمک می کنند
بازم قانع نمیشم چون تمام اینا درصدی از اطلاعات از اون جرم هستن هستن نه صد در صد اطلاعات در مورد اون جرم. به نظر من اینا
شناختی هستن از دور ازشون داریم و روزی میرسه که این و شناخت به شکل رو در رویی با جرم صورت میگیره

[mohsen4465]

خب من از لحاظ ساختاری و فیزیکی اطلاع دارم و قانع شدم ولی از بابت اینکه فقط مانع نور ستاره ها شده باشه نه قانع نشدم

نمیشه به همین راحتی و اطمینان در موردشون نظری داد .ممکنه این فقط یه دلیلش باشه .ممکنه این سحابی طوری باشه که

نوع رفتارش با بقیه فرق داشته باشه. اونجا زمین نیسته که خیلی راحت روش تحقیق بشه کردو بد فهمید که چی چی هسته

اونجا کیهان اونم تو فاصله ای که فقط تونستن با تلسکوپا به اون فاصله ها سفر کنن. پس نمیشه با اطمینان چیزی در موردشون

گفت. نه من به شخصه هنوز قانع نشدم که این دلیل فقط باعث تیره بودنشون باشه


بازم ممنون احسان جانچرا بنظرتون این سحابی‌ها پیچیده و ناشناخته هستن؟
سحابی‌های جذبی یکی از ساده‌ترین انواع سحابی‌هان. توده‌ای معلق از مواد جامد و یا مایع در درون حجم عظیمی از گاز هستند که مانع از عبور نور پس زمینه شده و تیره دیده میشن. این دقیقاً اینهو ابریه که از جلوی ماه رد میشه و تیره دیده میشه. :)

[Fery.JWST]

ممنون . من که روشن شدم . البته یه چندتا لینک پیدا کردم توضیح Dark Nebula البته به انگلیسیه. جالبه بیشتر سحابی ها از همین Dark Nebula هستن !
مثال ساده Horse Head Nebula . ولی من فکر میکردم همیشه فرق کنن باهم !‌
http://www.atlasoftheuniverse.com/darknebs.html

نمیشه واقعاْ به wikipedia اطمینان کرد ولی میشه به عنوان یک راه انداز و یک سایتی که بعضی نوشته هاش باعث میشه که مطلبه دیگه ای رو از درونش پیدا کنی استفاده کرد .
http://en.wikipedia.org/wiki/Dark_nebula

لیستی از Dark nebula :
http://en.wikipedia.org/wiki/List_of_dark_nebulae

برگردیم سر همون سحابی خرچنگی که بصورت infrared عکس گرفتن و اینکه نظر دوستان چیه در مورد اون لبه های قرمز ;)

[Ehsan]

بازم قانع نمیشم چون تمام اینا درصدی از اطلاعات از اون جرم هستن هستن نه صد در صد اطلاعات در مورد اون جرم. به نظر من اینا
شناختی هستن از دور ازشون داریم و روزی میرسه که این و شناخت به شکل رو در رویی با جرم صورت میگیره

این طوری بخواهید در نظر بگیرید ما حتی روی ِ یک سنگ در زمین هم شناخت ِ صد در صد نداریم چه برسه به اون سحابی!!! اینا میره تو بحثای ِ درک ِ ذات به ذات و این که چنین درکی غیر ِ ممکنه فقط میشه صفات رو درک کرد و خلاصه یَک اوضاع وحشتناکی پیش میاد! :))

در حوزه ی ِ مورد ِ نیاز ِ فیزیک، این نوع سحابی ها به اندازه ی ِ لازم و کافی شناخته شده هستند. :)


.......

برگردیم سر همون سحابی خرچنگی که بصورت infrared عکس گرفتن و اینکه نظر دوستان چیه در مورد اون لبه های قرمز ;)

بله بله! :دی

والا من اولش فکر می کردم درست مثل ِ مورد ِ طیفهای ِ مرئی این طول ِ موج مربوط به یک عنصر ِ خاص باشه اما گویا دوستان تحقیقاتی انجام دادند که نتیجه اش حاصلی نداشت و بیان می کرد که فعلا معلوم نیست اینا چی هستند و گویا وضع پیچیده تر از اونیه که فکر می کردم! حالا باز هم بگردیم!
ـــــــــــــــــ
من فعلا ویندوز عوض کردم و درگیر ِ برنامه نصب کردن و این حرفام! واسه همین تا چند روز نمی رسم این کار رو بکنم.

[اماتور]

این طوری بخواهید در نظر بگیرید ما حتی روی ِ یک سنگ در زمین هم شناخت ِ صد در صد نداریم چه برسه به اون سحابی!!! اینا میره تو بحثای ِ درک ِ ذات به ذات و این که چنین درکی غیر ِ ممکنه فقط میشه صفات رو درک کرد و خلاصه یَک اوضاع وحشتناکی پیش میاد! :))

در حوزه ی ِ مورد ِ نیاز ِ فیزیک، این نوع سحابی ها به اندازه ی ِ لازم و کافی شناخته شده هستند. :)


دقیقا

به نظر من هنوز بشر بر روی هیچ چیزی حتی هموم سنگی که میگی شناخت کامل پیدا نکرده

شناختی که بشر بر روی اطرافش داره شناختی که حاصل این علم امروزی و هراینه دیروزی بشر

هسته. شاید روزی علمی در اختیار انسان بیاد که از یه تیکه سنگ معمولی چیزایی بکشه بیرون

که از گفتن کلمه سنگ به یه سنگ خجالت بکشیم :) اوضاع وحشتناکی پیش نمیاد فقط متوجه

میشیم و اینو میفهمونه که بشر هنوز نمیتونه شناخت کامل و دقیقی از چیزی داشته باشه

حالا دیگه شناخت کامل کیهان و جهان خارج از زمین پیشکش :دی


باز هم سپاس احسان جان

[mohsen4465]

خب دیگه فکر نکنم منبع معتبرتر از اینجا بشه گیر آورد:
http://www.nasa.gov/multimedia/imagegallery/image_feature_567_prt.htm

همونطور که تو این لینک نوشته طبیعت این نوارهای قرمز رنگ ناشناخته است.

[solh]

البته اینکه شاید ناشناخته باشی علاوه بر اینکه ضدحالی است برای ما ! خب امیدی هم میده ، من وقتی کوچکتر بودم فکر میکردم که دنیای فیزیک و ریاضیات اینقدر پیشرفت کرده که خیلی سخته که تحقیقاتی داخلش انجام داد ، اما همانطور که میبینم حتی در بحث ساده ی ما هم اینطور زمینه هایی پیدا میشند که هنوز جای بسیاری برای پیشرفت و تحقیق داره و این جالبه در این زمانه !

[Fery.JWST]

درسته ناشناخته و جز رمز و راز هنوز !
فقط تنها رنگ قرمزی که تو عکسهای Optical معمولی دیده شده : The red color comes from emission of hydrogen (http://imagine.gsfc.nasa.gov/docs/dict_ei.html#hydrogen) . والسلام.
شاید نظریه هایی که میدن براش روزی به اثبات برسه و چیزه خاصی هم نباشه که خیلی ها گفتن شاید Hot Gasses باشه !

[Ehsan]

خوب دیگه هیچی پس! بساطمون رو از این سحابی جمع کنیم :))

درسته احتمالا چیز ِ عجیب و غریبی نیست، ولی ناشناخته است. البته قبل از جمع کردن ِ بحث می تونیم کمی راجع به احتمالها حرف بزنیم، این که گاز ِ داغ باشه کمی احتمال ِ بعیدی هستش چون کل ِ سحابی که داغ هست، داغ تر بودن ِ اون قسمت ها موجب ِ افزایش ِ میزان ِ تابش ِ انرژی در بقیه ی ِ طول ِ موجهای ِ عکس هم میشه که نهایتا منجر به روشنتر شدن ِ اون قسمت در تمام ِ طول موجها (و نه فقط در قسمت های ِ 8میکرون ) میشه.

برای ِ نظریه پردازی ِ بیشتر باید به عکسهای ِ اون قسمت از سحابی در طول ِ موجهای ِ دیگه هم توجه کرد که فعلا در این مجال نمی گنجه :)

[mohsen4465]

خوب دیگه هیچی پس! بساطمون رو از این سحابی جمع کنیم :))

درسته احتمالا چیز ِ عجیب و غریبی نیست، ولی ناشناخته است. البته قبل از جمع کردن ِ بحث می تونیم کمی راجع به احتمالها حرف بزنیم، این که گاز ِ داغ باشه کمی احتمال ِ بعیدی هستش چون کل ِ سحابی که داغ هست، داغ تر بودن ِ اون قسمت ها موجب ِ افزایش ِ میزان ِ تابش ِ انرژی در بقیه ی ِ طول ِ موجهای ِ عکس هم میشه که نهایتا منجر به روشنتر شدن ِ اون قسمت در تمام ِ طول موجها (و نه فقط در قسمت های ِ 8میکرون ) میشه.

برای ِ نظریه پردازی ِ بیشتر باید به عکسهای ِ اون قسمت از سحابی در طول ِ موجهای ِ دیگه هم توجه کرد که فعلا در این مجال نمی گنجه :)
طول موج‌های مختلف نتیجه فعل و انفعالهای مختلفیه. باید ببینیم چه نوع ارتعاش اتمی یا جهش الکترونی چنین طول موجی ایجاد میکنه. طول موج 8 میکرون در مرز بین مادون قرمز متوسط تا موج-بلند قرار میگیره (با مادون قرمز دور فرق داره؛ یک پله نزدیکتره). نام دیگه مادون قرمز موج-بلند، مادون قرمز گرماییه و این محدوده‌اییه که دوربین‌های گرمایی بدون نیاز به هیچ منبع تابش خارجی (مانند خورشید و یا ماه) و مستقیم از روی تابش گرمایی مواد تصویر ایجاد میکنن. در محدوده مادون قرمز متوسط هم محدوده اولیه اون از 3 تا 5 میکرون در حسگر موشک‌های دنبال کننده حرارت استفاده میشه. در کل محدوده 8 میکرون مربوط به تابش گرماییه و بنابراین میشه گفت که اون نوارهای قرمز رنگ همونطور که در سایت ناسا بهش اشاره شده احتمالاً گازهای داغ یا بهتره بگیم گرم هستن. کسی از بین دوستان میدونه محدوده 8 میکرومتر دقیقاً نشانگر چه میزان حرارته؟

[Ehsan]

طول موج‌های مختلف نتیجه فعل و انفعالهای مختلفیه. باید ببینیم چه نوع ارتعاش اتمی یا جهش الکترونی چنین طول موجی ایجاد میکنه. طول موج 8 میکرون در مرز بین مادون قرمز متوسط تا موج-بلند قرار میگیره (با مادون قرمز دور فرق داره؛ یک پله نزدیکتره). نام دیگه مادون قرمز موج-بلند، مادون قرمز گرماییه و این محدوده‌اییه که دوربین‌های گرمایی بدون نیاز به هیچ منبع تابش خارجی (مانند خورشید و یا ماه) و مستقیم از روی تابش گرمایی مواد تصویر ایجاد میکنن. در محدوده مادون قرمز متوسط هم محدوده اولیه اون از 3 تا 5 میکرون در حسگر موشک‌های دنبال کننده حرارت استفاده میشه. در کل محدوده 8 میکرون مربوط به تابش گرماییه و بنابراین میشه گفت که اون نوارهای قرمز رنگ همونطور که در سایت ناسا بهش اشاره شده احتمالاً گازهای داغ یا بهتره بگیم گرم هستن. کسی از بین دوستان میدونه محدوده 8 میکرومتر دقیقاً نشانگر چه میزان حرارته؟

طیف ِ دمایی در تمام ِ طول ِ موجها وجود داره و تابش برای ِ تمام ِ طول ِ موجها غیر صفر هستش. آنچه به عنوان ِ حسگر ِ دمایی استفاده میشه در واقع حسگرهایی برای ِ اندازه گیری تابش هایی با محدوده ی ِ دمای ِ نزدیک به دماهای ِ اتاق هستش (از مرتبه ی ِ 300 درجه ی ِ کلوین و بالاتر). یعنی این حسگرها طوری طراحی شدند تا دماهای ِ چند صد درجه ی ِ کلوین و بالاتر رو با تابش مشاهده کنند.

چنین طراحی به این خاطر هستش که برای ِ دماهای ِ اتاق اوج ِ تابش در طول ِ موجهای ِ مادون ِ قرمز رخ می ده (لازم به ذکر هست که هر چه دما بالاتر باشه، میزان ِ تابش در تمامی ِطول ِ موجها افزایش پیدا می کنه) دمای ِ سحابی ِ خرچنگ از مرتبه ی ِ 10000 درجه است، تو چنین دمایی اوج ِ تابش در طول ِ موجهای ِ فرابنفش قرار می گیره و مادون ِ قرمز در چنین دمایی دیگه نشانگر ِ حرارت ِ بالا نیست.

دانشمندان ِ ناسا هم چشم بسته غیب گفتند! :)) چون کل ِ سحابی گاز ِ داغه :دی

واسه همین واقعا سرشت ِ این نوارهای ِ قرمز واقعا عجیبه :)

[مداد رنگیهام]

http://hupaa.com/db/pages/2013/12/18/003/zimg_002_591.jpg (http://hupaa.com/db/pages/2013/12/18/003/zimg_002_591.jpg)

یک طیف از سحابی خرچنگ که در اصل برای

بررسی محتوای گرد و غبار این پسمان ابرنواختر

تهیه شده بود، ولی به گونه ای نامنتظره به کشف

نخستین ساختار مولکولی با پایه‌ی یک گاز بی‌اثر

در فضا انجامید: هیبرید آرگون (ArH+).


متن کاملشو اینجا بخونین :)

http://www.hupaa.com/20131218054548003/%D8%B3%D8%AD%D8%A7%D8%A8%DB%8C-%D8%AE%D8%B1%DA%86%D9%86%DA%AF-%D8%A8%D8%A7-%D9%85%D9%88%D9%84%DA%A9%D9%88%D9%84-%D9%87%D8%A7%DB%8C%D8%B4-%D8%AF%D8%A7%D9%86%D8%B4%D9%85%D9%86%D8%AF%D8%A7%D 9%86-%D8%B1%D8%A7-%D8%BA%D8%A7%D9%81%D9%84%DA%AF%DB%8C%D8%B1-%DA%A9%D8%B1%D8%AF

[aidin_bateni]

با سلام.
یکمی هم درباره سحابی های تاریک گفته بشه.این سحابی ها در طول موج مرئی تابش ندارند.آیا تو طول موجهای دیگه تابش می کنند؟منظورم اینه که تو کدوم بخش طیفی می تابند؟فرا بنفش یا فرو سرخ؟

[mohsen4465]

با سلام.
یکمی هم درباره سحابی های تاریک گفته بشه.این سحابی ها در طول موج مرئی تابش ندارند.آیا تو طول موجهای دیگه تابش می کنند؟منظورم اینه که تو کدوم بخش طیفی می تابند؟فرا بنفش یا فرو سرخ؟
فکر می‌کنم تابش در طول موج فرابنفش، تابش در محدوده مرئی رو هم بدنبال داشته باشه. اما فروسرخ ممکنه بدون تابش مرئی باشه.

[albertini]

با سلام.
یکمی هم درباره سحابی های تاریک گفته بشه.این سحابی ها در طول موج مرئی تابش ندارند.آیا تو طول موجهای دیگه تابش می کنند؟منظورم اینه که تو کدوم بخش طیفی می تابند؟فرا بنفش یا فرو سرخ؟
سحابي هاي تاريك جسم سياه نيستند و به همين دليل در همه طول موج ها تابش ندارند
به دليل دماي كم سحابي هاي تاريك تابش آنها فقط در طول موج فروسرخ است
تلسكوپ هاي فروسرخ عكس هاي زيبايي از سحابي هاي تاريك گرفته اند كه با كمي جستجو مي توانيد آنها را پيدا كنيد

[aidin_bateni]

در نتیجه سحابی های تاریک قبلا دمای بیشتری داشتند و درخشان بودند ولی در طول زمان که دماشون کمتر شده دیگه نمی تابند.پس دمای لازم جهت انجام فرآیند همجوشی و امکان تولد ستاره ها هم در اونها نیست.یعنی سحابی های در حال مرگند.ولی چرا وقتی جلوی سحابی های دیگه قرار می گیرند نور اونها رو سد می کنند؟(مثل سحابی سر اسب)

6250

[Naruto Sh]

سحابی گسیلشی ابری است از ماده که در آن یک یا چند ستاره فوق العاده سوزان و درخشنده از گونه طیفی o یا b جای دارد . نور فرابنفش این ستاره ها موجب یونش ، برانگیزش هیدروژن و اکسیژن و گسیل نور مشخصی از آنها میشود ( فلوئورسانس ) .
نمونه یک سحابی گسیلشی ، سحابی بزرگ جبار است .

نوع دیگر سحابی گسیلشی وجود دارد که سحابی سیاره ای نامید میشود . ستاره ای در آخرین مراحل عمر ، پوسته ای گازی از خود دفع میکند و پوسته بر اثر فشارهای داخلی گسترده خواهد شد . نور فرا بنفش ستاره مرکزی باعث فلوئورسانس در گاز پوسته میشود . در نتیجه ستاره ای در مرکز با حلقه ای درخشان در اطراف داریم . سحابی حلقه در صورت فلکی شلیاق از این گونه است .

[Naruto Sh]

سلام.

ستاره شناسان در حال استفاده از اطلاعات تلسکوپ فضایی هابل مربوط به دو خوشه پر از ستارگان عظیم می باشند،خوشه هایی که ممکن است زودتر از موقع در حال ترکیب شدن باشند.خوشه ها 170هزار سال نوری از ابر ماژلانی بزرگ فاصله دارند.

در ابتدا تصورمی شد که تنها یک خوشه درمرکز منطقه در حال شکل گیری ستارگان بزرگ(به سحابی رتیل شناخته می شود (30Doradus Nebula))پیدا شده است،اما حقیقت از چیز دیگری پرده برداشت و آن ترکیبی از دو خوشه با اختلاف سن حدود یک میلیون سال بود.

برای 25 میلیون سال تمامی سحابی رتیل منطقه ای فعال برای شکل گیری ستارگان بوده است،و هنوز مشخص نیست که تا چه مدت دیگر این منطقه ستارگان جدیدی را ایجاد خواهد کرد.

دانشمند سرپرست،النا سابی و تیم تحقیقاتی او ازموسسه تلسکوپ فضایی در بالتیمور،شروع به نگاه کردن و جستجوی ستارگان فراری کردند که این ستارگان در حال حرکت سریع ازپرورشگاه ستاره ای خود به بیرون رانده می شدند.سابی می گوید:"در ابتدا گمان می شده است که ستارگان در خوشه ها شکل گرفته اند،اما ستارگان جوان زیادی در خارج از سحابی رتیل وجود داشتند که مطمئنا نمی توانستند در آنجا شکل گرفته باشند،در نهایت ممکن است این ستارگان در برخورد دو خوشه با سرعت بالا به بیرون انداخته شده باشند".

وقتی سابی در حال نگاه کردن به پراکندگی ستارگان کم جرم کشف شده توسط هابل بود،متوجه یک مورد غیرعادی در باب خوشه شد،همانطورکه انتظارش را داشت خوشه کروی نبود اما ویژگی آن تا حدی مشابه شکل دو کهکشان در حال ترکیب بود.

با توجه به اندازه گیری سنین دو خوشه و دیدن ساختار طویل یکی از خوشه ها،شواهد ضمنی هابل خبراز یک ادغام قریب الوقوع دو خوشه را می داد.

با توجه به اینکه تعداد زیادی از ستارگان با سرعت زیاد و به صورت غیر عادی در اطراف سحابی رتیل وجود دارند،ستاره شناسان براین عقیده هستند که اینها ستارگانی هستند که اغلب ستارگان فراری نامیده می شوند.به عنوان نتیجه فعل و انفعالات دینامیکی،این ستارگان از مرکز سحابی به بیرون رانده شده بودند.

این فعل و انفعالات که در طول یک فرایند بسیار رایج است به فروپاشی هسته نامگذاری شده است،در این فرایند بیشتر ستارگان سنگین به همراه ستارگان کم جرم تر توسط فعل و انفعالات دینامیکی بر مرکز خوشه فرو می روند.وقتی که بیشتر ستارگان سنگین به مرکز هسته رسیدند،هسته ناپایدار می شود و این ستارگان سنگین شروع به بیرون انداختن یکدیگر از خوشه می کنند.

خوشه بزرگی همچون R136 که در مرکز منطقه سحابی رتیل قرار دارد،بیش از اندازه جوان است که به همین زودی تجربه فروپاشی هسته را داشته باشد.

با توجه براین مشاهدات که تعداد زیادی ستارگان فراری در سحابی رتیل پیدا شدند،این موضوع می تواند توضیح بهتری باشد که خوشه ای کوچک با R136 ترکیب شده باشد.

حساسیت اشعه مادون قرمز تلسکوپ فضایی جیمز وب به ستاره شناسان اجازه خواهد تا نگاه عمیق تری را به سحابی رتیل که خود را در نور مرئی عکس ها پنهان کرده بود،داشته باشند.

برای ستاره شناسان سحابی رتیل یک علاقه پر جاذبه است و این کشف می تواند کمکی باشد برای دانشمندان تا اطلاعات جزئی تری را در مورد اینکه ستارگان در جهان اولیه چطور شکل گرفتند باشد؟

منبع : http://www.parssky.com/view/4602.aspx