نوشته اصلی توسط
mahshid yaali
سلام
به باورِ بنده ، همانطور که جنابعالی نیز فرموید ، از دید ناظر ساکن در کسری از ثانیه اتوموبیل وارد گاراژ شده و بلافاصله پس از وصول به انتهای آن متوقف می شود . در این حالت پدیده ی اتساع زمان برای راننده ی اتومیبل اتفاق می افتد ، و خود ماشین نیز دستخوش کاهش طولِ ناشی از رسیدن به 99% سرعت نور می شود . اما به خاطر داشته باشید که این اتفاق تنها در طول مدت حرکت رخ می دهد . از این رو می توان با قاطعیت اذعان داشت که خودروی مذکور پس از توقف ( باز هم در کسری از ثانیه ) به طولِ نخست باز می گردد .چرا که حال سرعت ماشین به صفر رسیده و دیگر تابع فرمول اتساع زمان نیست و از همه مهم تر انقباض طول نیز بر طرف می شود . اکنون هر دو شخص در یک دستگاه فضا _زمانی قرار دارند . بنابر این می توان گفت که عبورِ انتهای اتوموبیل از دربِ گاراژ نه تنها برای ناظر ساکن قابل مشاهده نسیت بلکه برای خودِ راننده نیز بسیار ناگهانی و موقتی به وقوع می پیوندد . زیرا طبق مبحث اتساع زمان ، مدت زمانی که راننده در حال حرکت بود (برای خودِ شخص ) بسیار طولانی تر از زمانی است که شروع به توقف می کند . پس از دید شخص مذکور نیز ابتدا خودرو وارد گاراژ شده و سپس به صورت ناگهانی به این امر پی می برد که بخشی از انتهای خودرو از پارکینگ بیرون مانده . اینگونه خدمتتان عرض کنم شخص اول ( راننده ) در واپسین لحظات حرکتش وارد مجموعه ی نوینی می شود ( و خودرو همچون فنری که از تحت فشار خارج می شود به حالت نخست خود باز می گردد)
بنده همیشه مباحث پیچیده ای همچون پارادوکس های نسبیت و امثالهم را برای خود با مثال های ملموس تر توجیه می کنم . راننده اتوموبیل در این مسئله به فردی می ماند که وارد جهانی دیگر شود _خوب مسلماً قوانین حاکم بر جهان های گوناگون نیز با یکدیگر متفاوتند _ و نامبرده از افتادن اجسام بر سطح زمین پس از پرتاب کردنشان سخن بگوید . از آنجایی که ساکنان جهان دوم هیچ درکی از مفهوم جاذبه ندارد به هیچ وجه نمی توانند صحبت وی را منطقی و عملی بشمار آورند . در مثال فوق نیز شاید پس از این که هر دو شخص با یکدیگر در این رابطه صحبت کنند فرد ساکن حتی جای شدن خودرو را _برای لحظه ای هم_ در پارکینگ درک نکند چرا که در آن لحظه پیروی قوانینی متفاوت با دوست خود بوده !