اطلاعات کلی در مورد منظومه شمسی

آقای Ehsan:

عطارد میدان ِ مغناطیسیش کلا ضعیفه ولی نسبت به اون چیزی که ازش انتظار میره خیلی قویه!!! یعنی ما اصلا از عطارد انتظار میدان مغناطیسی نداریم!
یه نکته ی دیگه این که آقای Rezatamehri در متن تون گفته بودید:«یکی از مهمترین عوامل گردش سیارات به دور خودشون وجود میدان مغناطیسی قوی درون اون هاست» تا جایی که من میدونم این دو تا هیچ ربطی به هم ندارند! (میدان مغناطیسی و سرعت چرخش). می تونید بیشتر توضیح بدید؟
در مورد یخ خشک هم همین طور!

آقای rezash :

کوچکترین سیاره منظومه شمسی یعنی عطارد به علت سرعت در گردش انتقالی که 88 روز است و(سرعت گردش وضعی که 59 روز است) میدان مغناطیسی قوی دارد و نسبت به جثه اش خیلی قوی است.
ولی مریخ با این که بزرگ تر است میدان مغنا طیسی ندارد.اصولا" برای وجود میدان مغاطیسی نیاز به وجود هسته ای فلزی و مذاب است.مانند کره زمین.

درست است که به خورشید قفل شده است ولی به آرامی گردش میکند.قبلا" فکر میکردند حرکت وضعی و انتقالی این دو سیاره یکی است ولی با آزمایشات بیشتر به این نتیجه رسیدند.

آقای طامهری :

البته باید بدونیم که میان ۴ غول منظومه شمسی یا همان سیارات برجیسی، ۳ سیاره دارای میدانهای مغناطیسی فوق العاده قوی هستند و دلیل اصلی سرعت دوران خیلی بالای اونها هم همینه
درمورد یخ خشک:
منبه کتاب " شناخت فضا و منظومه شمسی" گزیده مقالات ناسا
صفحه ۶۱
تصاویر و اطلاعات توسط رادارهای زمینی حاکی از وجود یخ در چاله های قطبهای عطارد است
علت:۱- بمباران سنگهای اسمانی که به همراه خود مقادیر زیادی اب به همراه دارند و ۲- فوران اب از درون سیاره که ابراه ها رو درون سیاره بوجود اورده
البته وجود یخ در عطارد ( چه یخ خشک و یا حتی یخ اب) در حد نظریه است

خودم قانون کپی رایت رو رعایت میکنم :
اینم عطارد :
عطارد

عطارد یا تیر نخستین و نزدیکترین سیاره منظومه شمسی به خورشید است. از نظر اندازه نسبت به دیگر سیارات بعد از پلوتو کوچکترین آنها نیز به حساب می آید. قطر آن 4880 کیلومتر است. این سیاره در یک مدار بیضی شکل به دور خورشید می گردد که خروج از مرکز آن 0.2506 است. نزدیکترین فاصله آن از خورشید تنها 9/45 میلیون کیلومتر دورترین فاصله آن 7/69 میلیون کیلومتر فاصله دارد. لذا همواره در اطراف خورشید حضور دارد و برای ما تنها در هنگام طلوع و غروب قابل رویت است. این سیاره بسیار گرم است و درجه حرارت سطح آن در هنگام روز به حدود 427 درجه سانتیگراد و در شب به 173 درجه زیر صفر کاهش می یابد. عطارد هر 88 روز یک بار یک دور به گرد خورشید می چرخد ( دوره تناوب نجومی ). در حالی که در مدت 5/58 روز یک دور به دور خود می چرخد ( حرکت وضعی ). در عطارد هیچ گونه جوی وجود ندارد، ولی برخی مطالعات وجود مقدار کمی گاز هلیوم را که گفته می شود از طریق بادهای خورشید به گرد این سیاره قرار گرفته اند اثبات می کند. شکل ظاهری این سیاره بسیار آبله گون است و چهره ای شبیه به کره ماه دارد.

حفره های کوچک ویا بزرگ بسیاری در سطح آن دیده می شود که حکایت از برخورد شهاب سنگهای کوچک و بزرگ دارد البته قطر برخی از دهانه ها به ده ها کیلومتر می رسد. برخی از این دهانه ها محل خروج مواد مذاب است که امروزه با سنگهای مذاب پر شده اند و مانند کوه های آتشفشانی هستند.



گرچه از گذشته نسبتاً دور، این سیاره با کمک تلسکوپ مورد مطالعه قرار می گرفت، ولی از سال 1974 میلادی با پرواز سفینه مارینر 10 از کنار عطارد چندین هزار عکس از دشتهای مسطح و گودالهای کم و بیش بزرگ، به ایستگاه های زمینی مخابره شد. مارینر 10 میدان مغناطیسی ضعیفی حدود 1 درصد میدان مغناطیسی زمین را در اطراف این سیاره کشف کرد. اینسیارهبه علت گرمای زیاد در روز و دمای بسیار پایین در شب و نبود جو و نداشتن آب به شکل مایع در سطح یا عمق آن هیچ گونه امکانی برای پیدایش شکلی از حیات ایجاد نکرده استدر عین حال عطارد هیچ قمر ی ندارد. در این حالت سنگهای این سیاره به شدت منبسط می شوند و پس از غروب آفتاب و شب طولانی آن دما به شدت پایین می رود. علت آن هم نبودن جو در اطراف این سیاره است که دما را تعدیل نمی کند. سرد و گرم شدن سنگها در شب و روز و استمرار این امر طی قرون و اعصار تنها یک نوع فرسایش مکانیکی در سطح این سیاره به وجود می آورد. که به متلاشی شدن سنگها می انجامد. اختلاف دما در دو سوی این سیاره در میان سیارات منظومه شمسی منحصر به فرد است.



تنها طوفانهای مغناطیسی از سوی خورشید مقداریاتم های هلیوم باردار را در اطراف میدان مغناطیسی این سیاره به دام انداخته و فشار جوی ناچیزی (به میزان کمتر از یک میلیاردیم فشار جوی زمین) ایجاد کرده است. برای خنثی کردن جاذبه سطحی این سیاره در خارج شدن از سطح آن تنها به سرعتی به اندازه 4.25 کیلومتر بر ثانیه نیاز است. در حالی که در مورد زمین این مقدار حدود 11 کیلومتر بر ثانیه می باشد که به این سرعت سرعت گریز می گویند.
نام کوئی پر، کاوشگر نامی سیارات نیز به یکی از گودالهای بزرگ سیاره عطارد به قطر 25 کیلومتر تعلق یافته است.



دانشمندان معتقدند بر اثر برخورد سهمگین یک شهاب سنگ با این سیاره در گذشته بسیار دور، امروزه در نقطه مقابل این برخورد رشته کوه هایی ظاهر شده اند. در هر حال شهاب سنگها سطح این سیاره را در امان نگذاشته اند. محل اصابت این برخورد عظیم که امروزه رشته کوههای بلند و مدوری آن را احاطه کرده که به حوضه کالوریس به قطر 1300 کیلومتر شهرت یافته است. چگالی این سیاره به میزان 4/5 گرم بر سانتیمتر مکعب تخمین زده شده که اندکی بیشتر از چگالی زمین است. این حقیقت دانشمندان را بر آن داشته است که تصور کنند مرکز این سیاره از فلزات سنگینی مانند آهن تشکیل شده است که با توجه به حرکت آرام چرخشی این سیاره به دور خود میدان ضعیف مغناطیسی در خود ایجاد کرده است. فشار بادهای خورشیدی این میدان ضعیف را در جهت مقابل به خورشید بسیار فشرده کرده و در پشت آن بسیار گسترانده است. گروهی دیگر از دانشمندان پیدایش میدان مغناطیسی در عطارد را به وجود میدان مغناطیسی سنگواره ای نسبت می دهند که از روزگاران قدیم حاصل شده و باقی مانده است. در هر حال علت واقعی این میدان معلوم نیست.




ویژگیهای عطارد


همان گونه که قبلاً اشاره شد عطارد نزدیکترین سیاره به خورشید است که در کنار جرم بزرگی به نام خورشید با آن جاذبه وحشتناکش قرار گرفته است. عطارد برای آن که در دل خورشید سقوط نکند و جذب آن نشود دست به مقابله زده است. برای این کار عطارد با سرعت سرسام آوری به گرد خورشید می چرخد و سریعترین سرعت چرخشی به دور مرکز منظومه شمسی را از آن خود کرده است. این سرعت به حدی است که یک سال این سیاره کمتر از سه ماه به طول می انجامد. مدار این سیاره بیضی شکل است و با فاصله اندکی (به طور متوسط 9/57 میلیون کیلومتر) از خورشید و از روی زمین این سیاره در اطراف خورشید دیده می شود. گاهی کمی بعد از غروب خورشید در بالا دست خورشید و زمانی که به آن سوی این ستاره می رسد قبل از طلوع آفتاب در بالای افق شرقی دیده می شود.



حداکثر فاصله زاویه ای که این سیاره با خورشید دارد حدود 28 درجه است ( از دید زمین ). هنگامی که زاویه کشیدگی این سیاره در حدود 10 درجه است، از درون تلسکوپ به صورت هلال باریکی دیده می شود. لیکن زمانی که می خواهد از پشت خورشید عبور کند قرص روشن خود را به ما نشان نمی دهد. با توجه به 7 درجه انحراف مدار گردش این سیاره به دور خورشید این سیاره در هر بار گردش از جلوی خورشید عبور نمی کند. بلکه از بالا یا پایین خورشید می گذرد. در طول 100 سال عطارد تنها دو بار همچون نقطه تاریک و سیاه رنگی از مقابل قرص خورشید عبور می کند. که به ترانزیت یا عبور معروف است که آخرین آن در سال 1383 بود.

آقای طامهری :

نکته جالب اینه که عطارد یک کره کامل نیست. دقیقا تاب داره یعنی یکی از اقطار اون بلندتر از قطرهای دیگره و جاذبه گرانشی خورشید موجب میشه که این قطر در حضیض خورشیدی سیاره در هر ۱،۵ و ۳ و ۴،۵ و ۶ دوران رو به خورشید قرار بگیره یعنی این سیاره تخم مرغی تو مدارش به حول خورشید دقیقا لنگ میزنه .

منبع: نجوم به زبان ساده

خانم سارا شهابی:

بالاخره از عطارد گذر کردیم و رفتیم سراغ سیاره ی نورانی زهره... اندازه ی زهره تقریبا اندازه ی زمین است و از نطر جرم هم با زمین تفاوت چندانی ندارد ولی این دو بسیار از هم متفاوت هستند ناهید یک سیاره ی اتشفشانی است و ابرهای ان مملو از اسید سولفوریک است و جو ان 90 بار از زمین چگال تر است.چرخش این ابر ها 60 بار سریع تر از بدنه ی جامد خود سیاره است.دمای زیاد سظح زهره(بین 430 تا 480)به خاطر کربن دی اکسید و بخار اب موجود در جو این سیاره است که گرما را جذب می کنند.(اثر گلخانه ای)در مورد این که چرا زهره جو به این غلیظی دارد باید گفت که"از ان جا که می دانیم هیدروزن و هلیوم سیارات زمینی به علت نزدیک بودن به خورشید(گرم شدنشان)و جاذبه ی کمی که دارند گریخته اند پس این جو باید در اثر فعالیت های اتشفشانی زهره پدیدار شده باشد.(که co2ازاد می کند)البته مقدار co2 در جو زمین وزهره برابر است ولی در زمین این گاز با سنگ ها پیوند شیمیایی بر قرار کرده است.در ضمن وجود فعالیت های اتشفشانی به این جو کمک کرده اند.سطح زهره به دلیل عبور جریان های مذاب از ان هموار است.زهره دو قاره دارد.هم چنین 3 حفره دارد که بر اثر شهاب سنگ های بسیار بزرگ به وجود امده چون اکثر شهاب سنگ ها در سطح چگال ان تبخیر می شوند.و در اخر این که این سیاره میدان مغناطیسی ضعیفی دارد(خدا رو شکر وگر نه دوباره بحث میدان مغناطیسی پیش می اومد)چون هسته ی ان جامد است.

خودم :

خووووووووب حالا بریم سراغ سیاره بعدی

زهره (ناهید،ونوس)

http://upload.wikimedia.org/wikipedi...enus_globe.jpg

زهره دومین سیاره خاکی از طرف خورشید و نزدیکترین سیاره به زمین است. زهره 'الهه عشق' نامیده می‌شود و شباهت زیادی در اندازه و جرم به زمین دارد. زهره و زمین دوقلو هستند، زیرا جرم و اندازه تقریبا یکسانی دارند. با وجود این در سایر جهات به مقدار زیادی متفاوت هستند. زمان لازم برای یکبار گردش این سیاره به دور خورشید ۲۲۵ روز زمینی می‌باشد. زهره یکی از سیاره‌هایی است که می‌توان آن را به آسانی در آسمان پیدا کرد. زهره گاهی 'ستاره شام' نامیده می‌شود. این سیاره درخشان بیش از هر سیاره دیگر ، به زمین نزدیک می‌شود و در نزدیکترین نقطه به 42 میلیون کیلومتری ما می‌رسد. در روشنترین حالت ، پس از ماه ، درخشنده‌ترین جرم آسمانی است. هنگام طلوع خورشید در مشرق دیده می‌شود و هنگام غروب خورشید در مغرب. شعاع زهره نزدیک به 6100 کیلومتر و چگالی آن 501 گرم بر سانتیمتر مکعب است.

جو زهره :

جو زمین و زهره بسیار متفاوت است. اکسیژن و نیتروژن گازهای اصلی جو زمین هستند، ولی در جو زهره ، گاز مسموم کننده دی‌اکسید کربن وجود دارد. در بالای جو زهره ، حتی ابرهایی از اسید سولفوریک نیز یافت می‌شود. یکی از ویژگیهای مهم جو زهره آن است که مانند شیشه گلخانه عمل می‌کند. شیشه‌های گلخانه ، پرتوهای پرانرژی خورشید را به درون گلخانه راه می‌دهند و در نتیجه خاک گرمای کافی به‌دست می‌آورد. اما این شیشه‌ها از خروج انرژی که بوسیله خاک و گیاهان تولید می‌شود، جلوگیری می‌کنند. از اینرو ، انرژی در گلخانه حفظ می‌شود و دمای آنجا بالا می‌رود(اثر گلخانه‌ای)

در زهره نیز گاز چگال دی‌اکسید کربن تقریبا همین رفتار را دارد. حفظ شدن گرما در آن ، دمای زهره را به 500 درجه سانتیگراد می‌رساند، که از دمای سطحی عطارد (نزدیکترین سیاره به خورشید) نیز بیشتر است. در جو زهره ، به قدری دی‌اکسید کربن وجود دارد که فشار ناشی از آن ، حدود یکصد برابر فشار جو زمین است. این فشار برابر است با فشاری که در عمق یک کیلومتری اقیانوسهای زمین وارد می‌شود.

مشخصه‌های فیزیکی :

فاصله زمین تا زهره را می‌توان مستقیما توسط رادار اندازه گرفت، سپس شعاع فیزیکی آن را از روی قطر زاویه‌ای بدست آورد. زهره دارای شعاع 6052 کیلومتر است که فقط 5 درصد از شعاع زمین کوچکتر می‌باشد. زهره مانند عطارد هیچ قمر طبیعی شناخته شده‌ای ندارد و بنابراین تنها وقتی که یک فضاپیما از آن می‌گذرد، یا آنرا دور می‌زند، می‌توان به دقت جرم آنرا محاسبه کرد. بسیاری از سفینه‌های فضایی که سعی داشتند در سطح زهره فرود آیند در اثر تراکم جو و گرمای زیاد آن نابود شده‌اند، ولی سرانجام در 1975 میلادی (1354شمسی) دو سفینه روسی ، که شبیه به دستگاههای اکتشاف اعماق دریا بودند، نخستین عکسها را با موفقیت از سطح آن به زمین مخابره کردند. در این عکسها ، منظره‌ای از صخره‌های تیز و نمودهای هموار دیده می‌شود. اندازه بیشتر صخره‌ها از 30 تا 60 سانتیمتر است.

رصد زهره:

فضاپیماها توانسته‌اند با استفاده از رادار ، نقشه 98 درصد سطح سیاره زهره را ترسیم کنند. روی هم رفته ، سطح زهره صافتر از سطح زمین است و صحراهای داغ و دشتهای وسیع آتشفشانی حدود دو سوم سیاره را پوشانده‌اند. نواحی فلاتی متعددی نیز به ارتفاع چند کیلومتر در دشتها وجود دارند. ناحیه کوهستانی ماکسول مونته با ارتفاعی حدود 11 کیلومتر بیش از حد متوسط ارتفاع ، مرتفعترین نقطه سیاره زهره است. آتشفشانها در تمام سطح سیاره پراکنده شده‌اند که وسعت بعضیها به 160 کیلومتر می‌رسد.
اگر از بالای قطب شمال نگاه کنیم خواهیم دید که اکثر سیارات و قمرهای منظومه شمسی به دور محور خود چرخیده و در جهت عکس عقربه‌های ساعت به دور خورشید در حال گردشند. اما جهت چرخش سیاره زهره برخلاف سایر سیارات ، در جهت عقربه‌های ساعت است. دلیل قطعی این امر هنوز مشخص نیست، اما به نظر بعضی ستاره شناسان جهت چرخش سیاره زهره نیز زمانی مانند سایر سیارات بوده ، اما بر اثر تصادم با یک سیاره یا سیارک دیگر ، این جهت معکوس شده است و این یعنی آفتاب از مغرب طلوع و در مشرق غروب می‌کند.



منابع : دانشنامه رشد
ویکی پدیا

آقای معین پناهنده:

هسته زهره که بخش اعظم آن را آهن و نیکل تشکیل می دهد و از سوی دیگر بخش از آن مایع است، بدیهتاً با چرخش سیاره باید یک میدان مغناطیسی ایجاد کند.

اما تا جایی که بنده می دونم نظر 100% قطعی تا بحال در مورد میدان مغناطیسی این سیاره داده نشده است. به جز این که در برخی اندازه گیری ها عدد آن تقریباً 10 به توان منفی 15 برابر میدان مغناطیسی زمین تخمین زده شده است (البته عددش را مطمئن نیستم، ممکن است اندکی کم و زیاد باشد)

یکی از مهم ترین دلایل کم تر بودن میدان نیز (شدت و اندازه) کم تر بودن سرعت چرخش سیاره زهره به دور خودش است (نزدیک 40 بار کند تر از زمین به دور خود می چرخد)

آقای طامهری:

اطلاعات دوستان در مورد زهره تقریبا جامع و کامل بود
ولی یه چند مورد هم با اجازه من ذکر کنم:
ابتدانام زهره و معانی اون:
یونان: کلا در غرب هرچیز خوبی رو به زهره نسبت میدادن و درنهایت همینطور که دوست عزیزمون اسمون گفتند نام الهه عشق و زبایی ونوس رو به اون دادن
همچنین یونانیان زهره را دوستاره دوقلو میدانستند: ستاره بامدادی: لوسیفر و ستاره شامگاهی: هسپروس.

ایران: ایرانیان به زهره خنیاگر اسمان میگفتند. در زمان حکمرانی مکتب زرتشت در ایران نام این سیاره پرنور اسمان شب را یکی ازایزدان بنام یشت پنجم(ابان یشت)، ایزد اب نهادند که اناهیت نام داشت، دوستان اشتباه نکنند اناهیت نه ناهید
یه بحث کوتاه ادبیاتی که دونستنش دراین مورد رو واجب میدونم:
قصدجسارت به اسم ناهید روندارم ولی ناهید به معنای ناپاکه و اناهیت به معنای پاک و پاک کننده
حرف "ا" در فارسی پیشوند معکوس کننده اس مثلا سیب به معنای سلامتیه و اسیب به معنای معکوس اون یعنی ناسلامتی.و مضر سلامتی
ناهید هم از زمان پس از حمله قبایل دوست و همسایه یعنی اعراب براین سیاره گذاره شده و اناهیت(یا اناهید) به ناهید تبدیل شده

چندنکته بجا مونده ی دیگه:
همانند مریخ و عطارد و ماه، که از چاله های زیادی در سطحشون برخوردارن، زهره هم دارای دهانه هایی هست ولی تعدادشون خیلی کتمر از بقیه است . از کمیاب بودن این چاله ها بر روی زهره محققان اینگونه قلمداد میکنن که عمر سطح فعلی زهره کمتر از ۱ میلیارد ساله. به علاوه هیچدام از دهانه های برخوردی سطح زهره کوچتر از ۶/۵ کیلومتر نیست. برخی از محققان معتقدند دلیل این امر اینه که جو غلیط زهره به اجرام کوچک اجازه ورود پراثر و برخورد شدید با سطح از طزف اونها رو نمیده.
در ضمن همینطور که در بالا هم بهش اشاره شد فشارجو زهره ۹۰ تا ۹۲ برابر زمینه.

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط sara shahabi

مرسی که جواب دادید ولی اخه این عارضه ای که با فلش نشون داده شده خیلی بزرگه و یه حالت خاصی داره اگه دقیق بشید چرا نباید چند تا از این عوارض باشه در ضمن اسمی نداره؟؟؟

---

یه نکته
یادمه تو یه جایی چند وقت پیش در مورد تصادفهای مهیب بین شهاب سنکهای عظیم الجثه و دنباله دارها با اجرام بزرگ سنگی مثل سیاران و قمرها خوندم. اونجا از یه اصطلاح به نام"crash" استفاده کرده بود. تو این crashها دقیقا دنباله دار و شهاب سنگ سطح سیاره رو شخم میزنه
من هم بعید میدونم چنین چیزهایی بازالت یا عارضه های سطحی سیاره باشه
این نظر منه صرفا

دوستان حالا که اقای تجلایی در مورد پیدایش منظومه شمسی گفتند میشه یه سوال بپرسم؟؟حالا که زمین و همه ی سیارات وخورشید از یک سحابی به وجود امده اند چرا میزان عناصر در شون یکسان نیست مثلا اهن که در زمین زیاده؟؟البته سیارات گازی که خوب اهن و اینا نداره میشه کلا تحلیل کنید:)ببخشید پریدم وسط پستا

اطلاعات صفحه چهارم رو نتونستم پیدا کنم ولی بحث میره روی ماه


خودم:

ماه

http://www.hupaa.com/upload/user/Ima...abani%5D/1.jpg
ماه تنها قمر سیارهٔ زمین است. میانگین فاصله ماه تا زمین ۳۸۴٬۴۰۳ کیلومتر و قطر ماه ۳٬۴۷۶ کیلومتر است. کره ماه نزدیکترین جرم آسمانی به زمین محسوب می‌شود.
نیم‌کره‌ای از ماه به طور دائمی رو به زمین قرار دارد که سمت پیدای ماه نامیده می‌شود. نیمه پنهان ماه را سمت پنهان ماه می‌نامند. ماه هر سال ۲ سانتیمتر از زمین دور می‌شود
زمین با نیروی گرانش ماه را به سوی خود می‌کشد. اگر انسان ماه را که در حقیقت بی وقفه به دور سیاره ما می‌چرخد، از گردش باز می‌داشت، ماه فقط برای مدت کوتاهی ثابت می‌ایستاد، آنگاه با سرعتی فزاینده به سمت زمین می‌شتافت و در نهایت با آن برخورد می‌کرد. البته این عمل میسر نیست. ماه از همان زمانهای اولیه با سرعتی برابر ۳۶۵۹ کیلومتر در ساعت به دور زمین در حال گردش بوده‌است. در اثر این حرکت گردشی، یک نیروی گریز از مرکز به سمت خارج ایجاد می‌شود، که درست به اندازه نیروی گرانش زمین که به سمت داخل کشش دارد، است. این دو نیروی مخالف، اثر یکدیگر را بطور متقابل خنثی می‌کنند، به نحوی که ماه هموراه بر مدار خود باقی می‌ماند.
بیش از ۳.۵ میلیارد سال پیش، سطح ماه به شدت توسط شهاب‌سنگ‌ها بمباران شد و گودال‌های زیادی به نام دهانه در سطح آن بوجود آمدند. وسعت بعضی از این دهانه‌های برخوردی به ۳۰۰ کیلومتر (۱۸۵ مایل) می‌رسد که توسط دیواره‌هایی از کوههای سنگی که بر اثر برخورد شهاب سنگها بوجود آمده‌اند، محصور شده‌اند. بعضی از گودالها، دیوارهای تراس دار یا حلقه‌های کوهستانی هم مرکز داشته و در اکثر آنها قله‌هایی نیز وجود دارند. دهانه‌هایی که رگه‌های بزرگ و درخشان توف نام دارند، بسیار تماشایی هستند. تعدادی از گودالهای بزرگ‌تر از گدازه آتشفشانی پر شده و دریاهایی در سطح ماه بوجود آورده‌اند.
همیشه ۵۰ درصد سطح ماه در معرض نور خورشید قرار دارد. میزان ناحیه روشن ماه، به موقعیت ماه نسبت به زمین و خورشید بستگی دارد. اندازه ناحیه قابل رویت، از کاملاً تاریک تا ماه کامل متغیر است. این دوره کامل هشت مرحله دارد که اهله ماه نامیده می‌شوند.

خانم سارا شهابی:

ماه تنها قمر سیاره ما است.ترکیب ماه بیش تر به گوشته ی زمین شبیه است(در واقع اگر نظریه ی برخورد را قبول کنیم باقی ماندن مواد دیرگداز در ماه توجیه می شود)ماه هر سال ۲ سانتیمتر از زمین دور می‌شود.ماه نه دارای اب است، نه جو، نه میدان مغناطیسی. ولی نمی‌توان گفت که ماه کاملاً غیر فعال است"ماه لرزه"را باید نشانه‌ای از وجود نوعی حرکت در درون آن دانست. قطعاً ماه در دوران گذشته،اتشفشان هایی داشته است اما غالب حفره‌هایی را که در آن می‌بینیم، نتیجه اصابت سنگهای آسمانی در اولین روزهای شکلگیری آن است. هنگامی که سفینه فضایی شوروی از پشت ماه عکس گرفت، دانشمندان دیدند که روی پنهان ماه درست مانند روی آشکار آن نیست. در آنجا، تعداد حفره‌ها بسیار بیشتر بود اما به طور کلی، از حفره‌های روی آشنای ماه کوچک‌تر بودند.همیشه ۵۰ درصد سطح ماه در معرض نور خورشید قرار دارد. میزان ناحیه روشن ماه، به موقعیت ماه نسبت به زمین و خورشید بستگی دارد. اندازه ناحیه قابل رویت از کاملاً تاریک تا ماه کامل متغیر است. این دوره کامل هشت مرحله دارد که اهله ماه نامیده می‌شوند. چرخه گام های ماه، هر ۲۹.۵۳ روز کامل می‌شود.لازم به ذکر است که ما در کل 59 درصد از سطح ماه را می بینیم(به خاطر پدیده ی رخگرد) با اجازه ی دوستان من یه سوال مطرح می کنم:در مورد چرخه ی متونی ماه اگه می شه توضیح بدید.

آقای طامهری:

همه میدونیم که ۱۲ ماه قمری با یک سال شمسی برابر نیست، یعنی حدود ۱۱ روز سال قمری کوتاه تر از سال شمسیه. قدیمها فکر میکردن چون با طی شدن یک سال قمری باز همان شرایط اب و هوایی تکرار میشود پس سال قمری درست است اما پس از چندسال متوجه شدند که سال قمری انچنان هم دقیق نیست.
"چرخه متونيك توسط منجم يوناني «متون آتني» رصد شد، كه برابر 19 سال شمسیه و دقيقا برابر 235 ماه قمري . در حقیقت مي توان گفت اگر يه سال شمسي برابر 12 ماه قمري نيست، در عوض 19 سال شمسي دقيقا برابر 235 ماه قمريه با اخنلاف فقط 2 ساعت.

خانم stargazer :

خب این چرخه چه کاربردی داشت؟ این چرخه رو که پیدا کرد به چی رسید؟ یعنی صرفا جهت اثبات این تساوی رصدش کرد یا نه ازش جایی هم استفاده کرد؟

آقای طامهری:

خب این هم میشه گفت نوعی تقویم به حساب میادولی نه یه تقویم خطی بلکه یه تقویم با چرخه 19 سالهیعنی دقیقا اگه روز اول محرم امسال برابر با 6آذر ماهه 19 سال دیگه هم چنین اتفاقی رخ میده واینکه این تقویم به ما کمک میکنه تا بفهمیم هر روز از تقویم قمری با کدوم روز از تقویم شمسی در سالهای مختلف برابره و بالعکس.نکته ای که اینجا مهمه اینه که در زمانی که چرخه تمونیک کشف شد، ابهامات زیادی در مورد دقت تقویم ها وجود داشت و اینکه چطور میشه تقویمهایی که از پایه با هم اختلاف دارن رو هم مقیاس و با هم مقایسه نمود.

asemankavir:

- چرخه اهله ماه و سال قمری از دقیق ترین تقویم هاست و هر 12هزار سال فقط یک روز خطا داره! سال شمسی ما هر 4 سال یک روز خطا داره که اون سال را کبیسه در نظر میگیرن.
- در پشت پنهان ماه دریاهای کمتری وجود داره.

آقای طامهری:

http://asan.netai.net/images/92c91e0a653b.gif

اهله ماه:
حالتهای مختلف ماه از ابتدا تا وقتی که یک دور به گرد زمین کوچکمان بچرخد، اهله ماه را میسازد
به عبارت دیگه تغییرات تدریجی در ظاهر کره ماه از دیدگاه ناظر زمینی است که در هر یه ماه قمری به دلیل چرخش فسمتهای مختلف و منور ماهدر نیمکره ی رو به زمین روی میدهد
"ماه نو" وقتی اتفاق می افتد که زمین، ماه و خورشید دقیقا در یک راستا قرار گیرند و هیچ بخشی از نیمکره روشن ماه در اون موقع به طرف ما نیست
البته این اصطلاح در قدیم اینگونه نبوده و ماه نو به هنگامی گفته میشد که ماه بصورت هلال در افق دیده میشد
ماه کامل یا بدر موقعی ست که ماه و زمین و خورشید در یک راستا باشندو وقتی که خورشید در غرب غروب میکند، ماه از شرق طلوع میکند و تمام نیمکره نزدیک ماه روشن میشد.
در بین ماه نو و کامل یا همون بدر به تدریج به سطح روشن قابل دیدن ان از زمین افزوده میشود. اوقات ماه را براساس روز سنجیده و برحسب تعداد روزهایی که اغاز هر ماه قمری گذشته باشد ماه به شکل هلال، تربیع اول، تثلیث اول، بدر، تثلیث دوم از هفته سوم و بصورت تربیع دوم، هلال اخر ماه و ماه نو برمیگردد.

ماه آب داره یا نه؟؟؟؟؟
جو داره یا نه؟؟؟؟؟
من جایی خوندم که ماه جو داره اما خیلی خیلی رقیقه حدود ده به توان منفی 14 برابر رقیق تر از جو زمین که خیلی از اون در اثر طوفان های خورشیدی هم به فضا میره.حالا دوستان لطف کنید و بگید که درست ترین مطلب کدومه؟؟؟؟