سیاره مشتری احتمالا میدان مغناطیسی قوی داره،پس باید شفق قطبی هم داشته باشه،درسته؟حالا اگر داره،توی همون قطب ها تشکیل میشن؟
نمایش نسخه قابل چاپ
سیاره مشتری احتمالا میدان مغناطیسی قوی داره،پس باید شفق قطبی هم داشته باشه،درسته؟حالا اگر داره،توی همون قطب ها تشکیل میشن؟
بله حتما البته منشاش مثل زمین(باد های خورشیدی) نیست منبع اصلي اين ذرات، قمرهاي آن هستند. به ويژه قمر يو كه تقريبا در هر ثانيه، 1 تن ماده آتشفشاني به بيرون از سطح خود پرتاب مي كنه. برخي از اين مواد به صورت يونيده (پلاسما) درآمده، به ميدان مغناطيسي مشتري كشيده مي شوند و در يك صفحه پلاسمايي به دور سياره مي چرخند.من هر چی عکس دیدم فقط تو قطب بوده فکر میکنم فقط در قطب به وجود میان.
زحل
کیوان یا زُحَل، پس از مشتری، دومین سیاره بزرگ منظومه شمسی ماست و ششمین سیاره دور از خورشید میباشد. کیوان یک گلوله گازی غولپیکر است و چگالیاش بسیار کم است، به طوری که اگر روی آب بیفتد روی آب می ماند. یک روز کامل در کیوان برابر ۱۰ ساعت و ۳۹ دقیقه در زمین میباشد و بر خلاف آن یک سال آن برابر ۲۹٫۵ برابر سال زمینی میباشد. از آنجایی که مدار استوایی کیوان تقریبآ همانند زمین در ۲۷ درجه میباشد ولی تغییرات زاویه سیاره نسبت به خورشید شبیه به زمین میباشد و در این سیاره نیز همان چهار فصل مشاهده میشود. جرم سیاره کیوان همانند مشتری از گاز میباشد و بیشترین گازی که در جو آن سیاره موجود است هیدروژن میباشد و کمی هم هلیوم و متان. جرم حجمی سیاره کیوان از آب کمتر میباشد و از این بابت در نوع خود در میان دیگر سیارات سامانه خورشیدی یگانه میباشد. به علت سرعت حرکت کیوان به دور خود در قطبهای آن نوعی حالت تختی مشاهده میشود.
در آسمان شب زمین، کیوان به دلیل اندازه بزرگ، دارای جوی درخشان است. زیبایی آسمان کیوان به خاطر نوارهای روشن حلقههای اطراف آن و نیز به خاطر قمرهای زیادش است.
کیوان از جنبههای زیادی شبیه مشتری است، جز اینکه در اطراف آن چندین حلقه شگفت انگیز وجود دارد. جرم کیوان، صد برابر جرم زمین است.
http://upload.wikimedia.org/wikipedi...t%29_large.jpg http://bits.wikimedia.org/skins-1.17...gnify-clip.png
منبع: ویکی پدیا
این قسمت رو به خاطر شروع بحث و بررسی این سیاره قرار دادم.
در نجوم باستان زحل دورترین سیاره از خورشید بود که توسط منجمان آن زمان شناسایی شده بود
ایرانیان باستان به آن کیوان میگفتند و رومیان آن را ساتورن می نامیدند. ساتورن خداوند زمان و خدای محصول نیز بوده است.
نکته جالبی که در مورد طالع بینی با زحل وجود داشته، قرار گرفتن این سیاره در صورت فلکی سنبله(الهه حاصلخیزی و یکی از همسران زئوس) است که نشانه پر ابی و حاصلخیزی محصولات در ان سال بوده است
بریم سراغ موضوع مورد علاقه ی من یعنی میدان مغناطیسی:)
میدان مغناطیسی زحل دارای یک گشتاور کلی برابر ۳۵/۱ گشتاور مشتری است. اما این مقدار به حد کافی قوی است که یک میدان مغناطیسی سپهر مشتری گون با کمربندهای تابشی مشابه زمین ایجاد کند. گشتاور دو قطبی مغناطیسی با میل یک درجه نسبت به محور چرخش زحل قرار میگیرد که این مقدار با انحراف مشخص محورهای مغناطیسی مشتری و زمین تفاوت آشکار دارد. مغناطیسسپهر(magnetosphere) زحل ذرات بسیار کمتری از ذرات مغناطیسرسپهر مشتری را در خود جای میدهد.
دو دلیل عمده این تفاوت شامل کمبود یک منبع محلی ذرات بار دار که در مورد مشتری توسط فورانهای آیو تولید میشوند و حلقههای قابل رویت زحل که بطور موثری ذرات باردار را جذب کرده و مغناطیسسپهر داخلی را از ذرات باردار خالی میکنند، است. در خارج لبه حلقهها چگالی ذرات باردار به سرعت افزایش مییابد و در حدود ۵Rs تا ۱۰Rs به یک قله میرسد. در اینجا، ذرات باردار بطور محکم به میدان مغناطیسی در حال دوران سریع جفت میشوند. این برهمکنش، لایهای از پلاسما به ضخامت تقریباً ۲Rs ایجاد میکند که تا حدود ۱۵Rs ادامه مییابد.در ورای این مقدار، مغناطیسسپهر شکل خود را از دست میدهد. اندازه آن با دمای خورشید تغییر مییابد
شفق قظبی: میدانهای مغناطیسی زحل و مشتری اقمار آنها را در خود فروبرده و به واسطه پدیده ای که جفت شدگی الکترودینامیکی نامیده می شود، ذرات مستقیما از سوی قمرها به سوی سیاره ها کشیده شده و مداری الکتریکی به وجود می آید. انتظار می رود مکانیزم شفقهای زحل بر اساس گوگردی باشد که از فعالیتهای آتشفشانی ناشی می شود، این گوگرد توسط نور خورشید تجزیه شده و الکترونها و یونها را به وجود می آورد.
با این همه در مورد قمر انسلادوس این منبع می تواند الکترونهای ناشی از فعالیتهای آتشفشانی باشد که مواد مایع و یا نمک دار را به بالا پرتاب می کند. شفقهای ایجاد شده بر روی زحل شدت یک دهم شفقهای دیده شده در سیاره مشتری را داشته و شدت نوری آنها از تنوع بالایی برخوردار است.(میشه در مورد جفت شدگی الکترو مغناطیسی بیشتر توضیح بدید.)(یه سوال دیگه:چرا باید انحراف میدان مغناطیسی در زحل اینقدر کم باشه؟یعنی چی انحراف رو تغیین میکنه؟ببخشید تکراریه!!)
منبع:ویکی پدیا و مهر
زحل هم جز سیاراتی است که زیاد قمر داره!هم کوچک داره و هم بزرگ
قمرهای کوچک زحل به شکل سیب زمینی بوده و شکلهای نامنظمی دارند. احتمال میرود که قمرهای کوچکتر دیگری نیز کشف شوند.دانشمند هلندی ، کریستین هوینگس (95 – 1629)، در سال 1655 اولین قمر زحل را کشف کرد. تیتان از لحاظ بزرگی دومین قمر و یکی از سه قمری است که در منظومه شمسی دارای جو هستند. تصور میشود که قسمت اعظم آن ازسنگ و بقیه از یخ تشکیل شده باشد. جوی که دائما سطح تیتان را پوشانده است، حاوی نیتروژن و سایر مواد شیمیایی است. تیتان تنها قمری است که جوی ضخیم دارد ، ضخامت آن حتی از زمین بیشتر است و مانند جو زمین از نیتروژن ،آمونیاک ومتان تشکیل شده است ، مولکول های متان به هم می چسبند و مولکول های بزرگتری را به وجود می آورند وبه مه و دود تبدیل می شود . این مه و دود مانع مشاهده ی سطح تیتان می شود .این قمر 1221227 کیلومتر با مرکز زحل فاصله دارد . تیتان هر ۱۶ روز یک بار گرد کیوان میگردد و برای یافتن آن کافی است(تلسکوپ) را به سمت کیوان نشانه روید و در فاصله ۲ دقیقه قوسی این سیاره به دنباله ستارهای از قدر ۸٫۳ باشید.. فوئبه دورترین قمر شناخته شده ی زحل ، تقریباً در 521600 کیلومتری آن قرار گرفته است این فاصله معادل 5/27 برابر فاصله ی ماه تا زمین است. یک سال و نیم طول می کشد تا یک بار فوئبه به دور زحل بچرخد ولی فقط در عرض نه ساعت به دور خودش می چرخد ، این قمر خلاف جهت سایر قمرهای زحل به دور آن می گردد . اختر شناسان فکر می کنند که فوئبه یک قمر واقعی نیست بلکه سیارک و یا ستاره ی دنباله دار اسیر شده است .منظومه ی شمسی ما زمانی شکل گرفت که قطعات کوچکتر با هم به شدت برخورد می کردند
.
میماس 384 کیلومتر قطر دارد و یک دهانه ی عمیق و مدور روی سطح آن دیده می شود . قطر این دهانه نصف قطر میماس است . اختر شناسان تصور می کنند جسمی که به میماس برخورد کرده ، تقریباً باید آن را متلاشی می کرد اما این از اقبال خوش این قمر بوده است .
تتیس یکی از اقمار زحل است که 104 کیلومتر قطر دارد ، روی تتیس دهانه ای به قطر 400 کیلومتر وجود دارد.تتیس یک شکاف بزرگ نیز دارد .دو قمر کوچک دیگر با قطری تقریباً برابر 18 کیلومتر ، در همان مدار تتیس به دور زحل می گردند .دیونه 1126 کیلومتر قطر داردو فاصله اش تا مرکز زحل 378598 کیلومتر است .دیونه ،همراهی کوچک به نام S6-1980 با قطر 161 کیلومتر دارد که با دیونه هم مدار است.
زحل دارای انواعی از اقمار است . به طور مثال انسلادوس .این قمرکره ای یخی می باشد و روشنایی ضعیفی دارد و به توپ بیلیارد بزرگی مشابه است.
یاپتوس354 کیلومتر قطر دارد . این قمر از جهت دور بودن از زحل مقام دوم را دارد و احتمالاًکره ای یخی است ولی چرکی به نظر می رسد . درهنگام گردش به دور زحل سطح جلویی آن تیره است و گویی پوشیده از چرک ولی سطح پشتی آن سفید و درخشان است . یاپتوس قمری دورنگ است
منبع :دانشنامه رشد
ویکی پدیا
http://gntnews.blogfa.com/post-36.aspxhttp://gntnews.blogfa.com/post-36.aspx
[QUOTE=narges ghalambor;12697]
یاپتوس354 کیلومتر قطر دارد . این قمر از جهت دور بودن از زحل مقام دوم را دارد و احتمالاًکره ای یخی است ولی چرکی به نظر می رسد . درهنگام گردش به دور زحل سطح جلویی آن تیره است و گویی پوشیده از چرک ولی سطح پشتی آن سفید و درخشان است . یاپتوس قمری دورنگ است
با تشکر ازتون
دلیل این دو رنگی چه چیز میتونه باشه ؟
انسلادوس:
انسلادوس, ششمین ماه بزرگ زحل است و در سال 1789 و توسط ویلیام هرشل کشف شد.کاوشگرهای ویجر در دهه ۱۹۸۰ بر روی سطح آن یخ یافتند.انسلادوس فقط ۵۰۰ کیلومتر دارد و تمام پرتوهای تابیده شده از خورشید را باز میتاباند. سن انسلادوس ۱۰۰ میلیون سال تخمین زده شدهاست.
از سال ۲۰۰۵ میلادی بشر از وجود یخفشانهای مرموز در انسلادوس آگاه شدهاست کاسینی برای نخستین بار در ژوئن ۲۰۰۵ موفق به مشاهده یخفشانهای عظیم نیمکره جنوبی انسلادوس شد. هرچند هنوز خاستگاه چنین پدیدهای به درستی مشخص نشده، اما به احتمال زیاد این فورانها ریشه در لایهای درونی از آب مایع دارند.
منبع:ویکی پدیا
من یه پوستر از انسلادوس دارم که تمام قطرش رو نشون میده ولی تو ی نت پیدا نکردم به خاطر همین 2 تا از جاهای متفاوتش رو میگذارم سوال من اینه که چرا قسمتی از عطارد گودال داره و قسمتی شبیه اروپا قمر مشتری است که شکاف داره و نمیتونه مربوط فقط به قطب ها باشه(در عکس تا قسمت استوا هم هست)با تشکر از همکاری دوستان!!
ببخشید نمیدونم چرا نصفه اومده بود از دست این دایل اپ!!!!:crazy::bouaaaaah:http://s1.picofile.com/file/69749889...nceladus_4.jpghttp://s1.picofile.com/file/69749718..._Enceladus.jpg
[QUOTE=komeyl-tajallayi;12702]یاپتوس، قمر مرموز و سیاه و سفید سیاره زحل که تا پیش از ماموریت فضاپیمای کاسینی، اطلاعات زیادی از آن نداشتیم. تنها یک نگاه سرسری به قمر زحل، یاپتوس، آشکار میکند که این قمر نیز دنیای مرموزی است. این قمر یک دنیای دو رنگ است، یک نیمه این قمر سیاه است اما نیمه دیگر آن از سفیدی برق میزند!
ماده تاریک سطح یاپتوس اگرچه خیلی سیاه است، اما تنها یک روکش نازک است که کمتر از یک متر ضخامت دارد. این ماده نیمکره قمر را پوشانده است. به نظر میرسد که یاپتوس این ماده سیاه را در حین حرکت خود به دور زحل، از فضا جارو کرده است. منشاء این ماده ممکن است از سطح قمرهای خارجی کوچک و سیاه زحل باشد که طی برخورد این اقمار با خردهسنگهای فضایی، از سطح آنها به بیرون پرتاب شده است.
نور خورشید کنتراست رنگ موجود در یاپتوس را تشدید میکند. گرم شدن بخش سیاه یاپتوس در اثر تابش خورشید، تمام یخهای موجود در این نیمه را تصعید میکند. بخار آب ایجاد شده، در اطراف قمر جمع و در نیمه سردتر آن منجمد میشود و این بخش را با لایهای از شبنم منجمد سفیدپوش میکند.
منبع:پایگاه اطلاع رسانی تبیان زنجان
یه عکس از زحلفایل پیوست 1929
قمر رئا