تصویر روز نجوم- Apod

[Edwin]

Astronomy Picture Of Day

تصویر روز نجوم

سایت ناسا هر روز یکی از زیباترین عکس های نجومی را به همراه توضیحات آن در این لینک قرار می دهد تا علاقه مندان از آن بهره مند گردند. این عکس ها از لینک apod.nasa.gov در دسترس است.

این تاپیک جایگاهی است برای ارائه ی زیباترین عکس های نجومی APOD، توضیحات مربوط به آن ها و بحث و تبادل نظر پیرامون آن ها.

[محمود قادری]

تصویر نجومی روز ناسا (۲۷ فروردین ۹۵): غروب عطارد و هلال ماه


فایل پیوست 6638

هیچ وقت نمی‌توانید در آسمان، سیاره‌ی عطارد و هلال ماه را دور از خورشید ببینید. این عکس زیبا که در

غروب ۸ آوریل گرفته شده،‌ هلال ماه و سیاره‌ی عطارد را در حال غروب نشان می‌دهد. در قسمت پایین

عکس می‌توانید نور چراغ‌های شهر لیسبون در پرتغال و رودخانه‌ی تاگوس را ببینید. هنگامی که این عکس

گرفته شده، ماه در حضیض مداری و بنابراین بسیار به زمین نزدیک بوده است. بنابراین حتی قسمت‌ تاریک

ماه هم بر اثر بازتاب نور زمین به سطح ماه تا حدودی روشن شده و در این عکس به خوبی دیده می‌شود.

در روزهای پیش رو به راحتی می‌توان سیاره‌ی عطارد را برفراز افق غربی مشاهده کرد. روز ۱۸ آوریل این

سیاره به بیشترین کشیدگی غربی خود نسبت به خورشید می‌رسد و بنابراین در آسمان ارتفاع خیلی

زیادی دارد. جالب است که در روز ۹ می، عطارد نسبت به دید ناظر زمینی از جلوی دیسک خورشید رد

می‌شود و ما می‌توانیم شاهد پدیده‌ی نادر گذر عطارد باشیم.

عکس بزرگتر را در سایت تصویر نجومی روز ناسا ببینید.

[Haniyeh Gholami]

2016، April 16

فایل پیوست 6644

دوست دارید به سرعت به لبه منظومه شمسی سفر کنید؟ سفر با سیستم حمل و نقل سریع الکترواستاتیک هلیوپاز (HERTS ) را در نظر بگیرید. در حال حاضر، مفاهیم اولیه این سیستم، در حال آزمون هستند و سفر به فاصله بیش از 100 واحد نجومی (15 میلیارد کیلومتر) ممکن است تنها 10 تا 15 سال طول بکشد. این زمان، در مقایسه با 35 سال سفر وویجر 1 به این فاصله، بسیار سریع تر است. در حال حاضر، ویجر 1 دورترین فضاپیمای ساخته بشر است که به هلیوپاز، یا مرز خارجی اثر باد خورشیدی رسیده. HERTS از یک بادبان خورشیدی الکتریکی پیشرفته استفاده خواهد کرد، که با گسترده شدن یک سری سیم باردار مثبت، به ضخامت یک میلیمتر و طول بیش از 20 کیلومتر، از یک فضاپیمای چرخان، کار می کند. نیروی رانش، از دافعه الکترواستاتیکی پروتون های باد خورشیدی، تولید خواهد شد. در مقایسه با سیستم دیگر فاقد پیشرانش یعنی بادبان بازتاب دهنده نور خورشید، این بادبان الکتریکی، می تواند تا فواصل بیشتری از خورشید و سفر به سوی سیارات خارجی، به فضاپیما شتاب دهد.

[Haniyeh Gholami]

فایل پیوست 6651

این‌ها چه نوع ابرهایی هستند؟ هرچند که منشاء آن‌ها مشخص نیست، ولی برخلاف ظاهر ترسناکشان نشانه‌ی وقوع طوفان نیستند. این ابرها با نام غیر رسمی «موج‌دار شوریده» (Undulatus asperatus) شناخته می‌شوند و ظاهر خیلی جالبی دارند. از آن‌جا که خیلی به ندرت رخ می‌دهند، مطالعه‌ی کمی روی آن‌ها انجام شده است. هرچند که بیشتر ابرهای ارتفاع پایین سطح مقطع صاف دارند، به نظر می‌رسد که ابرهای شوریده در قسمت پایینشان دارای ساختارهای عمودی هستند. تصور می‌شود که ابرهای شوریده به نوعی به ابرهای عدسگون یا شاید هم ابرهای ماماتوس مربوط باشند. ابرهای عدسگون نزدیک کوه‌ها تشکیل می‌شوند و ابرهای ماماتوس با طوفان‌ها در ارتباط هستند. شاید هم این ابرها بر اثر «گرم‌بادها» تشکیل می‌شوند. نوعی باد گرم و خشک که از دامنه‌ی کوه به پایین وزیده می‌شود. این عکس سال ۲۰۰۵ در نیوزیلند گرفته شده و از آن‌جا که نور خورشید مایل به ابرها می‌تابد، جزییات زیادی از آن دیده می‌شود.

مشاهده تصویر با کیفیت و سایز اصلی از طریق لینک زیر :
http://apod.nasa.gov/apod/image/1604...ester_1024.jpg

[محمود قادری]

تصویر نجومی روز ناسا (۲۹ فروردین ۹۵): ابرهای شوریده برفراز نیوزیلند

فایل پیوست 6652

این‌ها چه نوع ابرهایی هستند؟ هرچند که منشاء آن‌ها مشخص نیست، ولی برخلاف ظاهر ترسناکشان

نشانه‌ی وقوع طوفان نیستند. این ابرها با نام غیر رسمی «موج‌دار شوریده» (Undulatus asperatus)

شناخته می‌شوند و ظاهر خیلی جالبی دارند. از آن‌جا که خیلی به ندرت رخ می‌دهند، مطالعه‌ی کمی روی

آن‌ها انجام شده است. هرچند که بیشتر ابرهای ارتفاع پایین سطح مقطع صاف دارند، به نظر می‌رسد که

ابرهای شوریده در قسمت پایینشان دارای ساختارهای عمودی هستند. تصور می‌شود که ابرهای شوریده

به نوعی به ابرهای عدسگون یا شاید هم ابرهای ماماتوس مربوط باشند. ابرهای عدسگون نزدیک کوه‌ها

تشکیل می‌شوند و ابرهای ماماتوس با طوفان‌ها در ارتباط هستند. شاید هم این ابرها بر اثر «گرم‌بادها»

تشکیل می‌شوند. نوعی باد گرم و خشک که از دامنه‌ی کوه به پایین وزیده می‌شود. این عکس سال ۲۰۰۵

در نیوزیلند گرفته شده و از آن‌جا که نور خورشید مایل به ابرها می‌تابد، جزییات زیادی از آن دیده می‌شود.

عکس بزرگتر را در سایت تصویر نجومی روز ناسا ببینید.

[Haniyeh Gholami]

2016، April 18

فایل پیوست 6653

ایستگاه فضایی بین‌المللی بزرگترین سازه‌ای است که بشر در فضا ساخته. کل مساحت ایستگاه فضایی به اندازه‌ی یک زمین فوتبال است. البته قسمت کمی از آن شامل ماژول‌هایی می‌شود که فضانوردان در آن زندگی می‌کنند. ایستگاه فضایی آن‌قدر بزرگ است که باید قسمت به قسمت در فضا سر هم می‌شد و امکان پرتاب یک‌جای آن وجود نداشت. این ایستگاه دارای خرپاهای بزرگی است که بعضی از آن‌ها ۱۵ متر طول و ۱۰ هزار کیلوگرم وزن دارند. این خرپاها کل سازه را مستحکم نگه می‌دارند و راهی برای انتقال خطوط انتقال برق و خنک‌کننده‌های مایع هستند. عکسی که در بالا می‌بینید را شاتل فضایی بازنشسته‌ی آتلانتیس در سال ۲۰۱۰ گرفته است. در پس زمینه هم می‌توانید سیاره‌ی آبی زمین و فضای تاریک بی‌کران را مشاهده کنید.

لینک تصویر با سایز و کیفیت اصلی : http://apod.nasa.gov/apod/image/1604/ISS02_NASA_960.jpg

[محمود قادری]

تصویر نجومی روز ناسا (۳۰ فروردین ۹۵): ایستگاه فضایی بین‌المللی برفراز زمین

فایل پیوست 6656

ایستگاه فضایی بین‌المللی بزرگترین سازه‌ای است که بشر در فضا ساخته. کل مساحت ایستگاه فضایی به

اندازه‌ی یک زمین فوتبال است. البته قسمت کمی از آن شامل ماژول‌هایی می‌شود که فضانوردان در آن

زندگی می‌کنند. ایستگاه فضایی آن‌قدر بزرگ است که باید قسمت به قسمت در فضا سر هم می‌شد و

امکان پرتاب یک‌جای آن وجود نداشت. این ایستگاه دارای خرپاهای بزرگی است که بعضی از آن‌ها ۱۵ متر

طول و ۱۰ هزار کیلوگرم وزن دارند. این خرپاها کل سازه را مستحکم نگه می‌دارند و راهی برای انتقال خطوط

انتقال برق و خنک‌کننده‌های مایع هستند. عکسی که در بالا می‌بینید را شاتل فضایی بازنشسته‌ی

آتلانتیس در سال ۲۰۱۰ گرفته است. در پس زمینه هم می‌توانید سیاره‌ی آبی زمین و فضای تاریک بی‌کران

را مشاهده کنید.

عکس بزرگتر را در سایت تصویر نجومی روز ناسا ببینید.

[Haniyeh Gholami]

2016، April 20

فایل پیوست 6665

آیا ممکن است یک کهکشان بتواند در پس کهکشانی دیگر پنهان شود؟ دست کم در مورد کهکشان SDP.81 این‌طور نیست. کهکشان آبی‌رنگی که در مرکز عکس می‌بینید، در پیش‌زمینه قرار دارد و توانسته نور کهکشان پشت سر خود را خمیده کند. در حقیقت کهکشان قرمز رنگ، پشت کهکشان آبی قرار دارد ولی نور آن بر اثر پدیده‌ی «عدسی گرانشی» خمیده شده و در نتیجه می‌توان آن را به این شکل عجیب دید. به این پدیده، «حلقه‌ی اینشتین» هم می‌گویند. عکس کهکشان آبی را تلسکوپ هابل، و عکس کهکشان قرمز را آرایه‌ی رادیویی «آلما» (ALMA) گرفته است. مطالعه‌ی دقیق این تصویر نشان می‌دهد که یک کهکشان کوچک و کم نور اقماری هم در کنار کهکشان پشتی وجود دارد و این نشان می‌دهد که بسیاری از کهکشان‌های اقماری خیلی کم‌نور و در عین حال پر از ماده‌ی تاریک هستند. این کهکشان کوچک را می‌توانید به صورت یک نقطه‌ی سفید در سمت چپ ببینید.

مشاهده تصویر با کیفیت و سایز اصلی از طریق لینک زیر :
http://apod.nasa.gov/apod/image/1604/SDP81_alma_960.jpg

[Haniyeh Gholami]

2016،April 21

فایل پیوست 6666

روز ۱۸ آوریل، دنباله‌دار C/2014 S2 پن‌استارز درحالی که در آسمان نیمکره‌ی شمالی حرکت می‌کرد، کنار این دو جرم زیبا قرار گرفت. جرم بالا-سمت راست، یک کهکشان و جرم پایین-سمت چپ عکس یک سحابی است. این دو جرم در قرن هیجدم و زمانی که ستاره‌شناسی فرانسوی به نام شارل مسیه در پی یافتن دنباله‌دارهای جدید بود کشف شدند. دنباله‌دار پن‌استارز زمانی که این عکس گرفته شده حدود ۱۸ دقیقه‌ی نوری با ما فاصله داشته است. این درحالیست که کهکشان سمت راست-بالای آن که M108 نام دارد، ۴۵ میلیون سال نوری با ما فاصله دارد. این کهکشان در خط دید ما از بغل دیده می‌شود. سحابی سیاره‌نمای جغد که آن را در پایین تصویر می‌بینید با نام M97 هم شناخته می‌شود و ۱۲ هزار سال نوری با ما فاصله دارد. این دنباله‌دار، سحابی و همه‌ی ستاره‌هایی که در عکس می‌بینید در کهکشان خودمان قرار دارند و تنها جرم خارج از کهکشان ما همان کهکشان M108 است. ستاره‌شناسان تخمین می‌زنند که دنباله‌دار C/2014 S2 پس از دور شدن از قسمت‌های داخلی منظومه‌ی شمسی، ۴۲۲۶ سال دیگر به این منطقه باز می‌گردد.

مشاهده تصویر با کیفیت و سایز اصلی از طریق لینک زیر :
http://apod.nasa.gov/apod/image/1604...STARRS1024.jpg

[Haniyeh Gholami]

2016،April 22

فایل پیوست 6668

جرمی که در این عکس می‌بینید، اسمش NGC 7635 است و با نام سحابی حباب هم شناخته می‌شود. این سحابی حدود ۷ سال نوری قطر دارد و هرچند خیلی ظریف به نظر می‌رسد، ولی در دل آن اتفاقات خیلی خشنی در جریان است. داخل سحابی و در قسمت بالا-سمت چپ مرکز آن یک ستاره‌ی خیلی بزرگ و پرنور دیده می‌شود که صدها هزار بار نورانی‌تر و ۴۵ بار پرجرم‌تر از خورشید است. بادها و تابش شدید این ستاره باعث شده که گازهای سحابی با سرعت زیاد از مرکز دور شوند. در ضمن این ساختار از بیرون به ابر مولکولی عظیمی که در آن قرار دارد برخورد کرده است. این سحابی در فاصله‌ی ۷۱۰۰ سال نوری از ما و صورت فلکی ذات‌الکرسی قرار دارد. این عکس را تلسکوپ هابل گرفته و در ۲۶ امین سالگرد تولدش منتشر کرده است.

مشاهده تصویر با کیفیت و سایز اصلی از طریق لینک زیر :
http://apod.nasa.gov/apod/image/1604...ble26_1024.jpg

[Haniyeh Gholami]

2016،April 23

فایل پیوست 6669

حتی نور هلال ماه و روشنایی چراغ‌های شهر الحمرا هم نمی‌توانند نمای زیبای راه‌شیری را از بین ببرند. این عکس که در یک تک‌ نوردهی گرفته شده، چشم‌اندازی رویایی رو به یک دره از نوک قله‌ی کوه «جبل ‌الشمس» در عمان را نشان می‌دهد. نور ماه، سایه‌ها و مه، روی دیواره‌های پرشیب دره بازی می‌کنند. بالاتر در نوار راه شیری، رگه‌های تاریکی دیده می‌شود که در حقیقت ابرهای ناشی از غبار کیهانی هستند. آن‌ها نور قسمت عمده‌ای از ستاره‌های واقع در صفحه‌ی راه‌شیری را سد می‌کنند و باعث می‌شوند برای ما که درون این کهکشان و منظومه‌ی شمسی هستیم، تماشای قسمت زیادی از کهکشان غیر ممکن شود.


مشاهده تصویر با کیفیت و سایز اصلی از طریق لینک زیر :
http://apod.nasa.gov/apod/image/1604...n_MG_7051s.jpg