سلام
دلیلش اینه که ما اسمون رو به صورت یه نیم کره می پنداریم و افق رو دورتر از اسمون بالای سرمون تصور میکنیم.
وقتی ماه یا خورشید نزدیک افق هست چون ما اون رو دورتر فرض میکنیم اما اندازش با وقتی بالای سرمونه یکیه فکر میکنیم که بزرگتره و در واقع یه توهمه
همچنین وقتی ماه نزدیکه افقه ما اندازه اون رو با عوارض زمینی مثل ساختمونا و درختا و کوه ها و... مقایسه میکنیم در حالی که وقتی بالای سرمونه این چیزا نیستن و همین هم باعث میشه تو افق ماه رو بزرگتر تصور کنیم :)