جديد ‌ترين اخبار نجومی

[محمدرضا صادقیان]

سلام...

اين تاپيك جهت اعلام آخرين اخبار مهم نجومي ايجاد شده

لطفآ اخباری که در این تاپیک قرار می دهید ،یا ترجمه خودتان باشد یا اگر از منبع دیگری خبر را استفاده کرده اید ، حتمآ منبع خبر را ذکر کنید

ممنون از تلاش و همراهی همه دوستان

[Haniyeh Gholami]

ستاره‌ شناسان با استفاده از تلسکوپ فضایی هابل ناسا در کشفی چشمگیر دریافته‌اند که جهان پنج تا 9 درصد سریعتر از حد انتظار منبسط می‌شود.

فایل پیوست 6769

توضیحات احتمالی کمی برای این سرعت بیش از حد کیهان وجود دارد. یک احتمال این است که انرژی تاریک که در حال حاضر به تسریع سرعت جهان مشهور است، ممکن است کهکشان‌ها را با قدرت بیش از تصور پیشین از هم دور می‌کند.
این کشف مهم می‌تواند سرنخ مهمی در درک این بخشهای اسرارآمیز جهان مانند ماده تاریک، انرژی تاریک و تابش تاریک باشد که 95 درصد همه چیز را تشکیل داده و نور منتشر نمی‌کنند.
محققان این کشف را با اصلاح فوق‌العاده دقیق سرعت فعلی انبساط جهان انجام داده و میزان عدم قطعیت را تا 2.4 درصد کاهش دادند.
آن‌ها برای این کار به بررسی کهکشان‌هایی پرداختند که از هر دو ستارگان قیفاووسی و ابرنواخترهای نوع Ia برخوردار بودند.
ستارگان قیفاووسی با سرعتی مطابق با درخشش واقعی آن‌ها تکان می‌خورند که می‌توان از مقایسه آن با درخشش مشاهده شده از آن‌ها در زمین برای تعیین فاصله دقیق این اجسام استفاده کرد.
ابرنواخترهای Ia به ستارگان منفجر شده‌ای گفته می‌شوند که از درخشش مشابهی برخوردارند و به این دلیل از فواصل طولانی‌تر نیز قابل تشخیص هستند.
محققان با سنجش حدود 2400 ستاره قیقاووسی در 19 کهکشان و مقایسه درخشش قابل مشاهده هر دو ستاره، توانستند درخشش واقعی آن‌ها را با دقت اندازه‌گیری کرده و فاصله حدود 300 ابرنواختر نوع Ia را در کهکشان‌های دوردست محاسبه کنند.
آن‌ها این فواصل را با انبساط فضایی که با نور برجا مانده از کهکشان‌های در حال دورشدن اندازه‌گیری شده بود، مقایسه کردند.
ستاره‌شناسان این دو مقدار را برای محاسبه میزان سرعت انبساط جهان با زمان یا ثابت هابل استفاده کردند. آن‌ها میزان ثابت هابل را تا 73.2 کیلومتر بر ثاینه بر مگاپارسک ارتقا دادند. هر مگاپارسک معادل 3.26 میلیون سال نوری است.
میزان جدید به این معنی است که فاصله بین اجسام کیهانی در 9.8 میلیارد سال آینده دوبرابر خواهد شد.
سنجش‌های تابش بازمانده از انفجار بزرگ (بیگ‌بنگ) توسط کاوشگر ناهمسانگرد ریزموج ویلکسون و ماهواره پلانک، پیش‌بینی‌هایی انجام دادند که به ترتیب پنج و 9 درصد کوچکتر از ثابت هابل هستند.
یکی از احتمالات دیگر این انبساط این است که کیهان از ذره زیراتمی جدیدی در تاریخ ابتدایی خود برخوردار بوده که نزدیک سرعت نور حرکت می‌کرده است. چنین ذرات پرسرعتی را بطور کلی "تابش تاریک" می‌نامند و ذرات شناخته‌ شده‌ نوترینوها نیز جزو آن‌ها هستند.
جهان پرسرعت‌تر می‌تواند به ستاره‌شناسان بگوید که نظریه گرانش آلبرت اینشتین ناقص بوده است.
این یافته‌ها در مجله Astrophysical منتشر شده است.

مشاهده تصویر با کیفیت و سایز اصلی از طریق لینک زیر :
https://i.guim.co.uk/img/media/be818...sm=12&fit=max&

[Haniyeh Gholami]

ناسا تصویر زیبایی از یک خوشه ستاره‌ای 10.5 میلیارد ساله منتشر کرده که منزلگاه ستارگانی با عناصر فلزات سنگین است.

فایل پیوست 6771

یک خوشه کروی 10.5 میلیارد ساله با نام NGC 6496 منزلگاه ستارگانیست که فلزات سنگین عناصر تشکیل‌دهنده آن هستند.
این خوشه حدود 35 هزار سال نوری از زمین فاصله دارد و در صورت فلکی عقرب واقع شده است.
خوشه NGC 6496 در سال 1826 توسط جیمز دونلاپ، اخترشناس اسکاتلندی کشف شد.

بخش عمده عناصر تشکیل‌دهنده ستارگان در این خوشه فلزات و عناصر سنگین‌تر از هیدروژن و هلیوم است. به طرز عجیبی این دو عنصر را در علم اخترشناسی در رده فلزات دسته‌بندی می‌کنند.

ماهیت تغییرپذیری این ستارگان می‌تواند اطلاعات مهمی درباره جرم، شعاع، درخشندگی، دما، ترکیبات و شکل‌گیری آنها برای اخترشناسان فراهم کند که بدست آوردن این داده‌ها با استفاده از روش‌های دیگر بسیار مشکل و یا حتی غیر ممکن است.

مشاهده تصویر با کیفیت و سایز اصلی از طریق لینک زیر :
http://ste.india.com/sites/default/f...5733-stars.jpg

[Haniyeh Gholami]

تصاویر ثبت شده در زمان مواجهه فضاپیمای نیوهورایزنز ناسا با سیاره کوتوله پلوتو در ژوئیه 2015 تاکنون توانسته اطلاعات زیادی از این جسم دوردست در اختیار ستاره‌شناسان قرار دهد.

یکی از این تصاویر در زاویه فاز بالا ثبت شده و در آن، خورشید در سوی دیگر پلوتو قرار دارد. نور خورشید درون جو سیاره نفوذ کرده و با روشن کردن لایه‌های مبهم آن، از پدیده‌ای اسرارآمیز رونمایی کرده که می‌تواند نخستین شواهد از وجود ابر در پلوتو باشد.

در این تصویر، بخش‌های جنوبی دشت‌های یخ نیتروژن موسوم به فلات اسپوتنیک و همچنین کوههای نورگای قابل مشاهده هستند.

فایل پیوست 6772

دانشمندان ناسا با بررسی این تصاویر، اطلاعات زیادی در مورد مه و ویژگی‌های سطحی پلوتو بدست آوردند که بدون آنها قادر به این درک نبودند.

این تصویر توسط دوربین MVIC در فاصل 21 هزار و 550 کیلومتری سیاره و 19 دقیقه بعد از نزدیکترین مواجهه فضاپیمای نیوهورایزنز با آن ثبت شده است. وضوح این تصویر 430 متر در پیکسل است. همچنین قطر سیاره کوتوله پلوتو 2374 کیلومتر است.

در تصویر بالایی در مرکز هلال سیاره یک هاله درخشان به مساحت دهها کیلومتر دیده می‌شود که ممکن است یک ابر گسسته و کم ارتفاع در جو پلوتو باشد. مدل‌های جوی نشان می‌دهد که ابرهای متان بعضی اوقات می‌توانند در جو این سیاره کوتوله تشکیل شوند. صحنه مشاهده شده در این تصویر از مساحت 230 کیلومتر برخوردار است.

در تصویر سمت راست پائین می‌توان جزئیات بیشتری از سمت شب پلوتو مشاهده کرد و این زمین به این خاطر قابل مشاهده است که از پشت توسط بخارهایی روشن شده که سیاره را پوشانده‌اند. توپوگرافی زمین در این تصویر کاملا ناهموار بوده و دره‌های گسترده و قله‌های تیز در آن آشکار هستند. دورانداز قابل مشاهده در این تصویر دارای گستره 750 کیلومتر است.

مشاهده تصویر با کیفیت و سایز اصلی از طریق لینک زیر :
http://www.space.com/images/i/000/05...ownsize=*:1400

[Haniyeh Gholami]

جف ویلیامز، فضانورد ناسا قرار است امروز به نخستین سکونتگاه بادشونده قابل استفاده توسط انسان که در فضا مستقر شده، وارد شود.

فایل پیوست 6773

این فناوری می‌تواند برای ماموریت‌های اکتشافی فضایی عمیق و کاربردهای تجاری در مدار زیر زمین مفید باشد.

هفته گذشته، ویلیامز در فضا به همراه ناسا و تیم شرکت بیگلو در مرکز کنترل ماموریت جانسون با موفقیت توانستند پس از هفت ساعت تلاش، ماژول فعالیت قابل انبساط بیگلو را در ایستگاه فضایی بین‌المللی به راه بیندازند.

سکونتگاه‌های قابل انبساط برای این طراحی شده‌اند که در زمان پرتاب، جای کمتری اشغال کرده و همچنین پس از استقرار در سیارات دیگر، حجم بیشتری برای سکونت و کار در اختیار فضانوردان بگذارند.

این نخستین آزمایش یک ماژول قابل انبساط است و به محققان اجازه خواهد داد تا عملکرد این سکونتگاه را بررسی و میزان محافظت آن در برابر تابش‌های خورشیدی، ضایعات فضایی و دمای شدید فضا را ارزیابی کنند.

ورود ویلیامز به داخل این ماژول نشانگر آغاز یک فرآیند دوساله گردآوری اطلاعات خواهد بود. وی در این ماموریت به نمونه‌گیری از هوا پرداخته، بر روی دریچه‌های مخزن صعود درپوش خواهد گذاشت، برای کمک به گردش هوا در ماژول به نصب سیستم مجرا خواهد پرداخت، حسگرهای استقرار را بازیابی کرده و بطور دستی مخازن مورد استفاده برای تنظیم فشار را به منظور اطمینان از آزاد شدن کل هوا باز خواهد کرد.

این فضانورد ناسا سپس حسگرهایی را طی دو روز بعد نصب خواهد کرد که برای وظیفه اصلی پروژه یعنی جمع‌آوری اطلاعات در مورد عملکرد این سکونتگاه استفاده خواهد شد.

طی دوره آزمایش ماژول بیگلو، این سکونتگاه به روی بقیه ایستگاه فضایی بسته خواهد ماند. فضانوردان هر سال سه تا چهار بار وارد این ماژول شده و به جمع‌آوری اطلاعات دما، فشار و تابش پرداخته و شرایط ساختاری آن را ارزیابی می‌کنند.

طبق برنامه کنونی، این سکونتگاه پس از یک دوره نظارتی دو ساله از ایستگاه فضایی جدا شده و با ورود مجدد به جو زمین خواهد سوخت.

مشاهده تصویر با کیفیت و سایز اصلی از طریق لینک زیر :
http://dc-cdn.s3-ap-southeast-1.amaz...4758.Medi.jpeg

[Haniyeh Gholami]

ستاره شناسان صدای برخی از قدیمی ترین ستاره ها در کهکشاه راه شیری را ضبط کردند. این دستاورد محققان دانشگاه بیرمنگهام دیروز (دوشنبه) در ماهنامه Royal Astronomical Society منتشر شد.

فایل پیوست 6775

بر اساس این گزارش، پژوهشگران دانشکده فیزیک و نجوم دانشگاه بیرمنگهام از تشخیص نوسانات رزونانس صوتی ستاره ها در خوشه M4، یکی از قدیمی ترین خوشه های شناخته شده ستاره ها در کهکشان راه شیری که حدود 13 میلیارد سال سن دارد، خبر داده اند.

آنها با استفاده از داده های ماموریت کپلر/کا2 (Kepler/K2) سازمان فضایی آمریکا (ناسا) و با استفاده از روشی به نام اخترلرزه شناسی، نوسانات روزنانس ستاره ها را مطالعه کردند.

این نوسانات موجب تغییرات بسیار ناچیز و یا ایجاد پالس ها در روشنایی می شود و توسط اصواتی ایجاد می شوند که در داخل ستاره ها به دام افتاده اند.

با اندازه گیری اصوات در این' موسیقی ستاره ای' ، تشخیص جرم و سن هر یک از ستاره ها میسر می شود.

این کشف زمینه استفاده از اخترلرزه شناسی را برای مطالعه تاریخ بسیار اولیه کهکشان راه شیری فراهم می سازد.

دکتر آندریا میگلیو از دانشکده فیزیک و نجوم دانشگاه بیرمنگهام که ریاست این مطالعه را بر عهده داشت، با ابراز شگفتی از شنیدن صدای قدیمی ترین ستارگان، گفت: ستاره هایی که مورد مطالعه قرار دادیم، در واقع فسیل های زنده از زمان شکل گیری کهکشان راه شیری هستند و اکنون امیدواریم که بتوانیم از اسرار چگونگی تشکیل و تکامل کهکشان های مارپیچی، مانند کهکشان راه شیری پرده برداریم.

[Haniyeh Gholami]

برای ما که امروزه به راحتی می توانیم با جستجو در گوگل به میزان سوخت مورد نیاز برای رسیدن به ماه یا وزن کره نپتون دست یابیم تصور انجام محاسبات مورد نیاز علم فضانوردی روی کاغذ و تخته سیاه دشوار است. کاری که دانشمندان ناسا پیش از ابداع ماشین حساب انجام می دادند.
تصویر زیر که مربوط به سال 1961 است عده ای از دانشمندان ناسا را در کنار تخته سیاهی نشان می دهد که به منظور ارائه اطلاعات به مخاطبین مورد استفاده قرار می گرفت، وظیفه ای که امروز پاورپوینت بر دوش گرفته است.

فایل پیوست 6778

فایل پیوست 6779

مشاهده تصویر با کیفیت و سایز اصلی از طریق لینک زیر :
https://all-that-is-interesting.com/...point-1961.jpg

[Haniyeh Gholami]

آژانس فضایی آمریکا ناسا، به تازگی یک نمای زیبا از سیاره سرخ را منتشر کرده است.

فایل پیوست 6780

به گزارش سرویس علمی ایسنا به نقل از ناسا، در این تصویر مریخ با تپه‌های شنی یخ زده پوشیده شده است.
این تصویر در تاریخ 27 مارس توسط دوربین "های‌رایز" HiRISE مخفف (High Resolution Imaging Science Experiment) و به معنی "آزمایش علمی تصویربرداری با وضوح بالا" گرفته شده که بر روی مدارگرد شناسایی مریخ قرار دارد.
این تصویر نشان دهنده یک زمین بوده که شبیه به یک ورق موجدار از فلز زنگ زده است. این تپه‌های شنی میزان کافی از نور خورشید را برای شروع یخ زدایی پوشش های فصلی خود از دی اکسید کربن در اواخر زمستان در نیمکره جنوبی مریخ دریافت می‌کنند و هنگامیکه برخی از گازهای تحت فشار انتشار می‌یابند، نقاط قابل مشاهده تشکیل می‌شوند.


مشاهده تصویر با کیفیت و سایز اصلی از طریق لینک زیر :
http://www.nasa.gov/sites/default/fi...9da57f4b_o.jpg

[Haniyeh Gholami]

ناسا موفق به رصد سیاه چاله ای شده است که بعنوان دومین سیاه چاله بزرگ هستی محسوب می شود. این سیاه چاله در مرکز کهکشان NGC ۱۶۰۰ رصد شده است که حیرت اخترشناسان را به همراه داشت.

فایل پیوست 6781

این سیاه چاله در ناحیه ای کیهانی که با ۲۰ کهکشان یا حتی بیشتر از ۲۰ کهکشان احاطه شده است به شکار اخترشناسان درآمد و فاصله آن با زمین ۲۰۰ میلیون سال نوری است.

اندازه این سیاه چاله ۱۷ میلیارد بار بزرگتر از خورشید است حال اینکه بزرگترین سیاه چاله ای که تا کنون مورد رصد قرار گرفته است ۲۱ میلیارد بار بزرگتر از خورشید اعلام شده که سیاه چاله فعلی بعنوان دومین سیاه چاله بزرگ هستی شناخته می شود.

به گفته اخترشناسان ناسا پیدا کردن این سیاه چاله در کهشکان NGC ۱۶۰۰ مانند یافتن یک آسمان خراش در وسط شهری کوچک بود.

بزرگ بودن این سیاه چاله بعنوان یک معما برای اخترشناسان محسوب می شود اما این احتمال می رود که این سیاه چاله از ادغام دو سیاه چاله با یکدیگر در زمان بر خورد کهکشان ها با یکدیگر شکل گرفته باشد.

مشاهده تصویر با کیفیت و سایز اصلی از طریق لینک زیر :
http://images.techtimes.com/data/ima...8/ngc-1600.jpg

[محمود قادری]

پژوهشگرانی که با رصدخانه‌ی امواج گرانشی «لایگو» (LIGO) در آمریکا کار می‌کنند دیروز در جریان نشست انجمن نجوم آمریکا که در سن‌دیگو برگزار شد از ثبت دوباره‌ی امواج گرانشی خبر دادند. امواج گرانشی نوسان‌هایی در صفحه‌ی فضا-زمان هستند که بر اثر رویدادهای بزرگ کیهانی مثل برخورد دو سیاه‌چاله بوجود می‌آیند. آلبرت اینشتین یک قرن پیش وجود این امواج را پیش‌بینی کرده بود تا اینکه بهمن ماه سال گذشته برای اولین بار رصدخانه‌ی لایگو توانست آن‌ها را ثبت کند. اکنون که برای بار دوم این ثبت انجام شده، دانشمندان گامی بزرگ به سوی شناخت عالم از پنجره‌ای جدید برداشته‌اند و امیدوارند وقتی رصدخانه‌ی لایگو به نهایت دقت و توانش برسد بتواند سالیانه ده‌ها و بلکه صدها بار این امواج را ثبت کند. امواج گرانشی ثبت شده مثل بار اول بر اثر برخورد دو سیاه‌چاله بوجود آمده‌اند.

«گابریلا گونزالس» فیزیکدان از دانشگاه لویزیانا که عضوی از گروه علمی ۱۰۰۰ نفره‌ی لایگو است می‌گوید: «این خیلی اطمینان بخش است. یکی دیگر [ثبت امواج گرانشی] می‌خواستیم تا مطمئن شویم و این خودش است.» اخترفیزیکدانی از دانشگاه مریلند به نام «کول میلر» می‌گوید ثبت جدید نشان می‌دهد که رصدخانه‌ی لایگو پنجره‌ای جدید رو به کیهان است و تعداد سیاه‌چاله‌های پرجرمی که می‌شناسیم را به شدت افزایش خواهد داد.

هرچند که خبر این کشف دیروز اعلام شد، ولی امواج در ۲۶ دسامبر ۲۰۱۵ دریافت شده بودند. هر دو رصدخانه‌ی حاضر در لویزیانا و واشنگتن آن را ثبت کردند. مدل‌های کامپیوتری نشان می‌دهند که این امواج بر اثر برخورد دو سیاه‌چاله‌ی بزرگ در فاصله‌ی ۱٫۴ میلیارد سال نوری از ما بوجود آمده‌اند. همان‌طور که اینشتین پیش‌بینی کرده بود، این برخورد باعث کج و معوج شدن فضا-زمان شد و سنسورهای رصدخانه‌ی لایگو توانستند این معوج شدن را ثبت کنند. مثل این است که دو قایق در دریاچه‌ای با هم برخورد و امواجی را در سطح آب ایجاد کنند. با گذاشتن حسگرهایی در ساحل می‌توان این امواج را ثبت کرد.

(محل دقیق سیاه‌چاله‌هایی که امواج را ایجاد کرده بودند مشخص نیست و دانشمندان فقط به صورت تخمینی حدس می‌زنند در چه منطقه‌ای هستند.)
دفعه‌ی اول که خبر ثبت امواج گرانشی اعلام شد، دو سیاه‌چاله با جرمی بین ۲۹ تا ۳۶ برابر جرم خورشید به یکدیگر برخورد کرده بودند. امواج در سپتامبر ۲۰۱۵ ثبت شدند و فرایند آن فقط ۰٫۲ ثانیه طول کشید. پژوهشگران توانستند امواج ناشی از ۱۰ گردش آخر آن‌ها را پیش از برخورد ثبت کنند. امواج جدید که دسامبر ۲۰۱۵ ثبت شدند در نتیجه‌ی برخورد دو سیاه‌چاله‌ی کوچکتر بوجود آمده بودند که ۱۴ و ۷٫۵ برابر خورشید جرم داشتند. آن‌ها ۵۵ گردش آخر این دو سیاه‌چاله را که یک ثانیه طول کشید دیدند.

رصد دوباره‌ی امواج گرانشی دستاورد بزرگی برای لایگو به حساب می‌آید و دانشمندان امیدوارند وقتی این رصدخانه در سال ۲۰۱۹ به نهایت میزان حساسیت برسد، بتواند هر روز یک چنین برخورد سیاه‌چاله‌ای را ثبت کند. در نهایت لایگو ۲٫۵ بار حساس‌تر از وضعیت کنونی‌اش خواهد بود. با این حال چالش‌هایی هم در این راه وجود دارد از جمله اینکه در فرکانس‌های پایین یک نویز آزار دهنده در داده‌ها دیده می‌شود.

«استفان فرهرست» که اخترفیزیکدانی با تخصص در امواج گرانشی است می‌گوید که رصد این برخوردها می‌تواند اطلاعات زیادی به ما بدهد از جمله اینکه آیا سیاه‌چاله‌های دوتایی که دور هم می‌گردند از ابتدا ستاره‌هایی دوتایی بودند که به سیاه‌چاله تبدیل شده‌اند یا دو سیاه‌چاله‌ی جداگانه و دور از هم در فضا بودند که به صورت اتفاقی به سوی یکدیگر جذب شده‌اند. به جز سیاه‌چاله‌ها پژوهشگران امیدوارند که بتوانند امواج ناشی از برخورد اجرام دیگری مثل ستاره‌های نوترونی را هم ثبت کنند.
منبع:mag.digikala.com

[Haniyeh Gholami]

ناسا در خبری غیرمنتظره اعلام کرد که مأموریت تلسکوپ فضایی هابل را تا سال ۲۰۲۱ تمدید می‌کند. هابل یکی از مهمترین پروژه‌های تاریخ علوم فضایی به شمار می‌آید که از طریق آن دانشمندان موفق به کشف ناشناخته‌های زیادی درباره زوایای پنهان عالم شده‌اند. اما این تلسکوپ فضایی که به آن چشم تیزبین زمین نیز گفته می‌شود پیر شده و بزودی جایگزین آن راهی فضا می‌شود.
از این رو ناسا از مدت‌ها پیش اعلام کرده بود که هابل را به زودی بازنشسته کرده و جایگزین آن را که تلسکوپ به مراتب قدرتمندتری هم به شمار می‌آید راهی فضا خواهد کرد.
اکنون اما خبر می‌رسد که آژانس فضانوردی آمریکا قصد دارد تا ماموریت این تلسکوپ فضایی را تا ۵ سال دیگر تمدید و آن را تا سال ۲۰۲۱ مشغول به کار نگاه دارد.
بدین ترتیب هابل تا ژوئن سال ۲۰۲۱ همچنان مشغول به کار خواهد بود. این بدان معناست که پس از پرتاب تلسکوپ فضایی جیمز وب در سال ۲۰۱۸ و استقرار آن در فضا، هابل همچنان مشغول رصد اعماق فضا خواهد بود.
این خبر برای دانشمندان علوم فضایی جالب است زیرا آنها فرصت دارند که با دید دوگانه ای به نظاره عالم و ناشناخته های آن بنشینند.
ناسا هابل را در سال ۱۹۹۰ به فضا پرتاب کرد. از آن زمان این تلسکوپ به خوبی به کار خود ادامه داده است. البته در سالهای قبل تعمیرات لازم از طریق فضانوردانی که سوار بر شاتل فضایی می شدند بر روی آن انجام شده است.
آخرین تعمیرات بر روی هابل در سال ۲۰۰۹ صورت گرفت و پس از بازنشسته شدن شاتلهای فضایی در سال ۲۰۱۱ ناسا عملا ابزاری جهت سرویس دهی به این تلسکوپ فضایی در اختیار نداشته است.
اما این آژانس فضانوردی اعلام کرده که هابل همچنان قابلیتهای خود را حفظ کرده است.